Αλλαγή περιβάλλοντος για 6 μήνες - παιδάκι 2 ετών

[Chrysoum]

Γειά σας, 

 

Μου δίνεται η δυνατότητα να έρθω με τις κόρες μου στην Ελλάδα από το νέο έτος και να παραμείνω για μισό χρόνο. Η μεγάλη μου κορη θα έχει κλείσει τα 2 τον Νοέμβριο και θα γραφτεί σε παιδικό σταθμό στην Ελλάδα για κάποιες ώρες. Ως προοπτική μου ακούγεται καλή, θα είμαστε με τους δικούς μου (αν και αυτό έχει και πολλά αρνητικά), θα έχω μια βοήθεια με το μωρό, έχω έναν μεγαλύτερο κύκλο, και φυσικά θα μάθει και η μεγάλη μου κορη καλύτερα τα ελληνικά που αυτή την στιγμή είναι η δευτερεύουσα γλώσσα. Αλλά, πέρα από το ότι θα πρέπει να έρθω μόνη μου με τα παιδιά, αναρρωτιεμαι κατά πόσον αυτή η αλλαγή περιβάλλοντος και η απουσία από τον πατέρα της θα της στοιχίσει. Ειδικά δεδομένου ότι θα επιστρέψουμε πάλι στα παλιά μας δεδομένα από τον Αύγουστο. Θα μπορέσει να προσαρμοστεί; θα της κάνει καλό να είναι με την οικογένεια μου ή απλά θα την μπερδέψουν τα πέρα δώθε; Γνώμες; εμπειρίες; ολα ευπρόσδεκτα

[mama16]

Η απουσία του πατέρα ίσως είναι ένα θέμα αλλά πιστεύω θα σας κάνει καλό. Η μικρή θα μάθει καλύτερα τη γλώσσα, θα γνωρίσει περισσότερο κόσμο κ θα ασχολούνται περισσότερο μαζί της. Εσύ από την άλλη θα έχεις βοήθεια αρκετή για να τα βγάζεις πέρα κ με τα 2 παιδιά που λογικά το χρειάζεσαι. Τώρα βέβαια το αρνητικό είναι ότι δεν θα βλέπει τον μπαμπά της κ μισός χρόνος είναι αρκετός. Σκέφτομαι μήπως της βγει θυμός ότι σαν να έφυγε από κοντα της ή να τον ξεσυνηθισει κ να τον κρατάει σε απόσταση όταν τον ξανά δεί... Οπότε μάλλον δεν σε βοήθησα γιατί κ υπέρ βλέπω (ειδικά για σένα) κ κατά..

[Έσπερος]

Εχουμε συναδελφους αναπληρωτες που αφηνουν βρεφη και νήπια και πανε σε οποιο μερος τους στειλουν κ συχνα κανουν μηνες να ιδωθουμε αν οι μετακινησεις ειναι δυσκολες ή ακριβές (συνηθως κ τα δυο). Θεματακια εχουν πχ με το οτι τα παιδια δεν εχουν αισθηση χρονιυ κι ετσι το "ο μπαμπας ερχεται σε μια βδομαδα" το νιωθουν καπως σαν κοροϊδία γιατι το περιμενουν αμεσα. ή να τους αρνουνται να ερθουν στις βιντεοκλήσεις. βεβαια εκει ειναι αλλη περιπτωση γιατι δν εχουν αλλαγη περιβαλλοντος πιυ ειναι καλο, αλλα  απουσια του πατερα ειναι παγιωμένη καθε χρονο που ειναι κακο, οποτε δεν ξερω κι εγω αν σε βοηθαω. 

 

Για τη βοηθεια κ τον κοινωνικο κυκλο δν το συζητω, καταλαβαινω ποσο αναγκη το εχεις. Ομως εισαι προετοιμασμένη για το ποσο διαφορετικη θα ειναι η καθημερινοτητα με μωρα στην Ελλαδα ειδικά στις μεγάλες πόλεις; Αλλο να ερθεις λιγο για μια επισκεψη, αλλο να ειδαι μονιμα. πχ εσεις λογικα εχετε μαθει σε εξωτερικούς χωρους, παρκα, πεζόδρομος κλπ. αυτο δεν θα το εχεις εδω με λιγες εξαιρεσεις. και στον παιδικο η μικρη δεν ξερω ποσο θα βγαινει εξω. πρεπει να το ψαξεις μην πέσεις καπου που ακολουθούν την νοοτροπια τα παιδια μεσα κρυώσουν κ φυσικα κλειστα κ φουλ ζεστη για να ειμαστε σιγουροι οτι θα κολλήσουν οσο περισδοτερα μικροβια γινεται. 

 

η οικογενεια σιγουρα θα σε βοηθησει ή θα εισαι συνεχεια με τσακωμούς μην κανεις blw γιατι θα πνιγεί κ μην ακουμπήσει τιποτα γιατι θα λερωθεί κλπ; Γιατι εχω καταλαβει οτι δεν συμβαδιζετε σε αυτα. 

 

Γενικα μου φαινεται καπως υπερβολικο αυτο για τοσο μεγαλο διαστημα. 

 

 

 

 

[Maya14]

Πιστεψε με τα μωρά θα προσαρμοστουν μέχρι να πεις κυμινο. Εσυ θα δυσκολευτεις περισσότερο. Το εκανε αυτό η ξαδέρφη μου. Εργάζεται Αγγλία και ήρθε Ελλάδα για 6-7 μηνες. Ο άντρας της ερχόταν 1 φορά  τον μήνα. Σαν εμπειρία ήταν πολύ θετική, βέβαια αυτό οφείλεται οτι έχει πολυ καλη σχέση και συνεννόηση με την οικογένεια της.  Σε γενικές γραμμές περασε το εξάμηνο πολυ ηρεμη κξεκούραστη, οι παππούδες τρελαμενοι με τα εγγόνια και οι θείες παντα προθυμες για babysitting.Το δυσκολο της υπόθεσης ήταν  όταν έπρεπε να επιστρέψει πίσω, της βγήκε έντονα η νοσταλγία για την Ελλάδα. 

[Macgyver]

Δυο ετών ήμουν όταν επέλεξε η μητέρα μου αναγκαστική αλλαγή περιβάλλοντος λόγω εργασιών στο σπίτι και ταυτόχρονα ο μπαμπάς θα έπαιρνε μετάθεση για 2 μήνες . 

Το πήρα αρκετά βαριά αν και μέναμε με τον παππού μου που μου έκανε όλα τα χατήρια . 

Κραταγα μούτρα στον πατέρα μου και δεν ήμουν καθόλου συνεργάσιμη μαζί του για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα . Επίσης  έγινα πολύ χειριστική απέναντι στη μαμά μου. 

Αν έχεις τη «δυνατότητα» και δεν είναι «ανάγκη», δεν θα τολμούσα για τόσο μεγάλο διάστημα τόση αλλαγή . Θα έχανε η οικογένεια τις ισορροπίες . Επίσης δεν θα ήθελα το παιδί μου να μην έχει καθημερινή επαφή με τον μπαμπά του (ξαναλέω όχι λόγω ανάγκης αλλά λόγω επιλογής ) 

[Fenia27]

Για να λες οτι εχεις την δυνατοτητα καταλαβαινω οτι δεν ειναι αναγκη να κανεις ενα τετοιο βημα. Για μενα παντα, δεν ειναι το ιδανικο ουτε και εχουν κατι να κερδισουν τα παιδια απο αυτο...Η γλωσσα και η επαφη με τους παππουδες σε καμια περιπτωση δεν ειναι λογοι για να χασουν την επαφη με τον πατερα τους...Μεγαλωνοντας θα καλυψουν αυτο το κενο με τα καλοκαιρια και τις επισκεψεις και θα ειναι σιγουρα επιλογη τους να μεινουν μονα χωρις γονεις στους παππουδες  

 

Εκτος του οτι πιστευω οτι ειναι δωρο αδωρο για τα παιδια ολη αυτη η μετακομιση, ο πατερας τους πως θα νιωθει γυρνωντας σε ενα αδειο σπιτι? Θα σου ηταν ευκολο να αποχωριστεις εσυ τα παιδια αν ο πατερας τα επαιρνε μαζι του για 6 μηνες...? Θα ανησυχουσες για την σχεση σας?

 

Για μενα η οικογενεια ειναι παντα μαζι και ενωμενοι εκτος εξαιρετικης αναγκης... και επειδη εχω δυο παιδια 2 και 3 χρονων, απο αυτο που βλεπω, θα τους στοιχιζε ξαφνικα να μην εχουν τον μπαμπα, χωρις να καταλαβαινουν κιολας...Ο μικρος ξεχωριζει τον ηχο απο το αυτοκινητο, ακουει το ασανσερ και τα κλειδια και καταλαβαινει οτι ειναι ο μπαμπας...τον ψαχνει μεσα στη μερα...Δεν τα γραφω αυτα για μελοδραμα..αλλα οσο σημαντικη ειναι η μαμα ειναι και ο μπαμπας!

[vicky86]

Συμφωνω με το βασικό θέμα που ανεφεραν τα κοριτσια, κυρίως για την μεγάλη το να μεινει χωρια από τον μπαμπα για 6μ,πιστευω δ θα της κάνει καλο

[MagdaP]

Εγώ δεν το βλέπω τόσο τραγικό το να αποχωριστούν τον μπαμπά τα παιδιά για 6 μήνες εφόσον το έχετε συζητήσει και συμφωνείτε και οι δύο. Σίγουρα τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς αλλά ταυτόχρονα έχουν ανάγκη και τους παππούδες. Κι επειδή είσαστε πολύ μακριά και φαντάζομαι δε σου δίνεται η δυνατότητα εύκολα λόγω δουλειάς (υποθέτω) καλό θα τους κάνει να έρθουν λίγο πιο κοντά με παππού και γιαγιά. Ειδικά τώρα που υπάρχουν και πι βιντεοκλησεις θα μπορούν να έχουν κάποια επαφή. Ζω σε ακριτικό νησί και κάθε χρόνο έρχονται αναπληρωτές εκπαιδευτικοί χωρίς την οικογένεια και αναπληρωτριες είτε μαζί με τα παιδιά χωρίς τον μπαμπά είτε μόνες αφήνοντας τα παιδιά στον μπαμπά. Και φεύγουν μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και μια και καλή το καλοκαίρι. Σίγουρα δεν είναι το ιδανικό άλλα συμβαίνει και συμβαίνει για χρόνια. Θα μου πεις το κάνουν από ανάγκη. Αλλά τα παιδιά προσαρμόζονται. Στην περίπτωσή σου πάντως αν με τον άντρα σου συμφωνείτε τα παιδιά νομίζω δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. Μην ξεχνάμε ότι σε αυτές τις ηλικίες πιο εύκολα προσαρμόζονται. Εξαλλου για 6 μήνες θα είναι οχι για 6 χρόνια!Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό για τα παιδιά να ζήσουν λίγο παραπάνω με παππού και γιαγιά. 

[magdoulini]

εχει μεγαλη σημασια για ποιο λογο πηρατε αυτη την αποφαση με τον συζυγο σου...αν πχ εχετε προβληματα στην σχεση σας και αυτος θα ειναι ενας τροπος να δωσετε χωρο ο ενας στον αλλο, θα πραγματοποιησεις τα σχεδια σου για τους προφανεις λογους...

 

αν ομως δεν παιζει κατι τετοιο, εξι μηνες ειναι πολλοι κατα την γνωμη μου να ειστε χωρια σαν οικογενεια...οσο και να σου εχουν λειψει οι δικοι σου, η χωρα σου, οι φιλοι σου, ενα εξαμηνο ειναι μεγαλη αλλαγη για τα παιδια...ειναι επισης μεγαλη αλλαγη και για εσας σαν ζευγαρι οσο και να τα εχετε συμφωνησει στην παρουσα φαση...

επισης, δεν θα ειναι ευκολο ξαφνικα για ενα παιδι,να αλλαξει περιβαλλον,να παει σε παιδικο,να προσαρμοστει στα νεα δεδομενα και μολις αρχιζει να προσαρμοζεται,επιστροφη πισω...

θεωρω οτι η αποφαση σου εξαρτατε απο τους λογους για τους οποιους την πηρες και μονον...

 

[Sentir...natureza]

Πριν καποιους μηνες ειχαμε κι εμεις την επιλογη να φυγει ο συζυγος για δουλεια για 6-8 μηνες αλλα υστερα απο πολληηηη συζυτηση καταληξαμε στο οτι δεν αξιζε να ειναι τοσο καιρο χωρια απο εμας (ειδικα απο τον μεγαλο ο οποιος θα ηταν 3 χρονων). Αυτο που με προβληματιζε ιδιαιτερα ηταν η απουσια του μπαμπα σε αυτα τα τοσο σημαντικα πρωτα χρονια και το οτι το παιδι δεν μπορει να αντιληφθει ακριβως για ποιον λογο γινεται οτι γινεται. Αν ηταν 8-9 χρονων θα ημουν πιο δεκτικη αλλα πιστευω οτι κατα τα πρωτα χρονια οι λιγοι μηνες κανουν διαφορα. Δεν εχουν την ιδια βαρυτητα που εχουν σε εμας τους ενηλικες καθως για την αναπτυξη των μικρων παιδιων ειναι αρκετα μεγαλο διαστημα καθως αναπτυσσονται διαφορετικα και ο χρονος κυλαει αλλιως, δεν ξερω αν γινομαι αντιληπτη. Φυσικα, δεν το μετανιωσαμε γιατι αυτους τους μηνες που εμεινε τελικα ανεπτυξαν πολυ στενη σχεση και δεν μπορει πλεον να φανταστει πως θα ηταν διαφορετικα.

Εμπειρια απο φιλη : η κορη της (2,5 χρ) χωριστηκαν με τον μπαμπα της για 4 μηνες. Πολλες φορες απεφευγε να μιλαει στην βιντεοκληση, ηταν θυμωμενη μαζι του και τωρα που ξανασμιξανε ειναι αυτοκολλητη πανω του και αγχωνεται πολυ οταν πρεπει να τον αποχωριστει. Ο μπαμπας απο την αλλη λογω των τυψεων και της ελλειψης επαφης της κανει σχεδον ολα τα χατιρια κατι που επισης δημιουργει προβληματα. Γνωμη μου, εφ'οσον δεν τιθεται θεμα επιβιωσης δεν θα το εκανα. Ισως αν ηθελα εγω να ξεκουραστω ή να περασει το παιδι καποιο χρονο με τους παππουδες να πηγαινα το πολυ για ενα μηνα, αλλα οχι περισσοτερο. 

[Mary1976]

Νομίζω ότι το διάστημα αυτό είναι πολύ μεγάλο για να χωριστούν από τον μπαμπά τους. Ειδικά στη μεγάλη σου κόρη η αλλαγή θα πέσει βαριά. Χωρίς τον μπαμπά της, σε άλλη χώρα και σε νέο παιδικό σταθμό. Αν όλο αυτό γίνεται από ανάγκη, όπως κάποια δουλειά που σε συμφέρει να πάρεις για 6 μήνες, λόγους υγείας κοντινού ατόμου, σπουδές κτλ οκ το καταλαβαίνω. Αν όμως μπορείς να το αποφύγεις, δεν βλέπω το λόγο να το κάνεις. Ο άντρα σου τί λέει για αυτό? Το θεωρεί καλή ιδέα? Αν έρθεις κάθε πότε θα μπορεί να έρχεται να σας βλέπει? Είναι πολλά που παίζουν ρόλο. Προσωπικά εγώ θα το έκανα μόνο σε μεγάλη ανάγκη. Άσε που να μείνω με τη μάνα μου για 6 ολόκληρους μήνες μου φαίνεται εφιάλτης , απαπά!

[Sentir...natureza]

7 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Μην ξεχνάμε ότι σε αυτές τις ηλικίες πιο εύκολα προσαρμόζονται. Εξαλλου για 6 μήνες θα είναι οχι για 6 χρόνια!Επίσης θεωρώ πολύ σημαντικό για τα παιδιά να ζήσουν λίγο παραπάνω με παππού και γιαγιά.

Οι 6 μηνες για ενα 2χρονο ειναι το 1/4 της ζωης του, δεν ειναι και λιγο να λειπεις απο τον ενα σου γονεα το 1/4 της πιο ευαισθητης περιοδου της ζωης σου.

Για τον παππου και την γιαγια, συμφωνω οτι ειναι σημαντικη η επαφη αλλα οχι σημαντικοτερη απο αυτη του μπαμπα. Εξαλλου, για ενα παιδι που τους βλεπει σπανια δεν ειναι παρα αγνωστοι, ενω ο μπαμπας του ειναι πολυ σημαντικο προσωπο και καλο ειναι να πηγαινουμε με γνωμονα την πραγματικοτητα του παιδιου. Ποιος θα λειψει περισσοτερο στο παιδι; Η επαφη με τον μπαμπα ή με τους παππουδες (που δεν τους ξερει κιολας);

[MagdaP]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Οι 6 μηνες για ενα 2χρονο ειναι το 1/4 της ζωης του, δεν ειναι και λιγο να λειπεις απο τον ενα σου γονεα το 1/4 της πιο ευαισθητης περιοδου της ζωης σου.

Για τον παππου και την γιαγια, συμφωνω οτι ειναι σημαντικη η επαφη αλλα οχι σημαντικοτερη απο αυτη του μπαμπα. Εξαλλου, για ενα παιδι που τους βλεπει σπανια δεν ειναι παρα αγνωστοι, ενω ο μπαμπας του ειναι πολυ σημαντικο προσωπο και καλο ειναι να πηγαινουμε με γνωμονα την πραγματικοτητα του παιδιου. Ποιος θα λειψει περισσοτερο στο παιδι; Η επαφη με τον μπαμπα ή με τους παππουδες (που δεν τους ξερει κιολας);

Συμφωνώ ότι ο μπαμπάς είναι πιο σημαντικός για ένα παιδί αλλά αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο αρνητικά το βλέπετε όλοι. Δεν είπε η κοπέλα να πάρει το παιδί και να φύγει μόνιμα. Προς Θεού! Εμένα μου φαίνονται λίγο υπερβολικές πι αντιδράσεις. Προσωπική μου άποψη. Βλέπω συνέχεια οικογένειες τόσο με μικρά όσο και με μεγαλύτερα παιδιά που ζουν μόνο με τη μαμά ή μόνο με τον μπαμπά για ολόκληρη σχολική χρονιά και αυτό συνεχίζεται για χρόνια. Και μάλιστα όχι απαραίτητα στο ίδιο μέρος κάθε σχολική χρονιά. Ακριβώς επειδή δεν ξέρει τους παππούδες είναι μια καλή ευκαιρία να τους μάθει. Μην τους υποτιμάμε... Είναι σημαντικά πρόσωπα για ένα παιδί ειδικά αν τους στερείται. Για μένα δεν υπάρχει δίλλημα μπαμπάς ή παππούδες. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Η αδελφή του άντρα μου ζει μόνιμα στο εξωτερικό. Από μωρά έστελνε τα παιδιά της στους γονείς της και τα άφηνε αρκετό καιρό. Και τα καλοκαίρια τα έστελνε και πήγαιναν διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά. Τώρα είναι ενήλικες πλέον και λένε πόσο τέλεια περνούσαν τα καλοκαίρια. Απλά βλέπω γενικά έναν υπερβολικό αρνητισμό που κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Προσωπικά αν ένιωθα την ανάγκη να το κανωκαι για να έρθουν σε επαφή με ρους παππούδες και για τη γλώσσα θα το έκανα. Δεν θα τα πάρει πια και για πάντα!

[Chrysoum]

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Θα προσπαθήσω να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Η λύση αυτή σίγουρα δεν είναι επιβίωσης. Ο άντρας μου συμφωνεί με αυτό μιας και στην δουλειά του από το νέο έτος έχει αναδιοργανωσεις και θα λείπει για 10 ώρες κάθε μέρα από το σπίτι και μάλλον θα δουλεύει και τα ΣΚ πολλές φορές, οπότε τα παιδιά θα τον βλέπουν λιγο ούτως ή άλλως. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο με το να μην τον βλέπουν. Αν τελικά πάμε εμείς στην Ελλάδα θα έρχεται να μας βλέπει μια φορά ανά 4 με 6 εβδομάδες. Ο λόγος που υπάρχει ως ενδεχομένη λύση, δεν είναι για να περάσουν χρόνο τα παιδιά με τους παππούδες ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός λόγος, είναι για έχω εγώ βοήθεια γιατι με 2 παιδιά κάτω των 2 τα έχω παίξει. Μπράβο σε όσες τα καταφέρνουν, αλλά εγω βρε παιδιά δεν το μπορώ! Να πάρουμε βοήθεια εδώ φυσικά και το έχουμε σκεφτεί, αλλά με 15 - 20 ευρώ μεροκάματο την ώρα, δεν μπορούμε παρά να έχουμε βοήθεια για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να λειτούργησουμε καλύτερα ως οικογένεια συνολικά για τον πρώτο αυτό δύσκολο χρόνο με 2 μικρά παιδιά. 

[MagdaP]

Just now, Chrysoum είπε:

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Θα προσπαθήσω να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Η λύση αυτή σίγουρα δεν είναι επιβίωσης. Ο άντρας μου συμφωνεί με αυτό μιας και στην δουλειά του από το νέο έτος έχει αναδιοργανωσεις και θα λείπει για 10 ώρες κάθε μέρα από το σπίτι και μάλλον θα δουλεύει και τα ΣΚ πολλές φορές, οπότε τα παιδιά θα τον βλέπουν λιγο ούτως ή άλλως. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο με το να μην τον βλέπουν. Αν τελικά πάμε εμείς στην Ελλάδα θα έρχεται να μας βλέπει μια φορά ανά 4 με 6 εβδομάδες. Ο λόγος που υπάρχει ως ενδεχομένη λύση, δεν είναι για να περάσουν χρόνο τα παιδιά με τους παππούδες ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός λόγος, είναι για έχω εγώ βοήθεια γιατι με 2 παιδιά κάτω των 2 τα έχω παίξει. Μπράβο σε όσες τα καταφέρνουν, αλλά εγω βρε παιδιά δεν το μπορώ! Να πάρουμε βοήθεια εδώ φυσικά και το έχουμε σκεφτεί, αλλά με 15 - 20 ευρώ μεροκάματο την ώρα, δεν μπορούμε παρά να έχουμε βοήθεια για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να λειτούργησουμε καλύτερα ως οικογένεια συνολικά για τον πρώτο αυτό δύσκολο χρόνο με 2 μικρά παιδιά. 

Πολύ καλά το σκέφτεσαι. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα.

[Fenia27]

Just now, Chrysoum είπε:

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Θα προσπαθήσω να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Η λύση αυτή σίγουρα δεν είναι επιβίωσης. Ο άντρας μου συμφωνεί με αυτό μιας και στην δουλειά του από το νέο έτος έχει αναδιοργανωσεις και θα λείπει για 10 ώρες κάθε μέρα από το σπίτι και μάλλον θα δουλεύει και τα ΣΚ πολλές φορές, οπότε τα παιδιά θα τον βλέπουν λιγο ούτως ή άλλως. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο με το να μην τον βλέπουν. Αν τελικά πάμε εμείς στην Ελλάδα θα έρχεται να μας βλέπει μια φορά ανά 4 με 6 εβδομάδες. Ο λόγος που υπάρχει ως ενδεχομένη λύση, δεν είναι για να περάσουν χρόνο τα παιδιά με τους παππούδες ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός λόγος, είναι για έχω εγώ βοήθεια γιατι με 2 παιδιά κάτω των 2 τα έχω παίξει. Μπράβο σε όσες τα καταφέρνουν, αλλά εγω βρε παιδιά δεν το μπορώ! Να πάρουμε βοήθεια εδώ φυσικά και το έχουμε σκεφτεί, αλλά με 15 - 20 ευρώ μεροκάματο την ώρα, δεν μπορούμε παρά να έχουμε βοήθεια για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να λειτούργησουμε καλύτερα ως οικογένεια συνολικά για τον πρώτο αυτό δύσκολο χρόνο με 2 μικρά παιδιά. 

 

Σε καταλαβαινω απολυτα! 2 και 3 χρονων παιδια, μονη στην αθηνα χωρις κανεναν...Τα εχω παιξει επισης...Εμεις σαν οικογενεια ομως παμε παντου μαζι...Δηλαδη δεν εχω παρει ποτε τα παιδια να παω μονη μου στους γονεις μου για να ξεκουραστω, για διακοπες κτλ...Καλως, κακως για καποιους, εμεις εχουμε βρει ετσι τις ισορροπιες μας...

 

Δεν θελω βεβαια να σε απογοητευσω, αλλα μεσα στους 6 μηνες τα παιδια δεν θα μεγαλωσουν και πολυ...Γυρνωντας θα συνεχισεις να εχεις δυο νηπια...,Με οτι αυτο συνεπαγεται...Το καλοκαιρι κατσαμε 2 εβδομαδες οικογενειακως στους γονεις μου...Ανελαβαν τα παιδια, ξεκουραστηκαμε, κοιμηθικαμε, βγηκαμε!!! :DDD...Γυρισαμε φραπα στην αθηνα...Τελος της εβδομαδας, ηταν σαν να μην ειχαμε παει διακοπες ποτε...

 

Οπως και να εχει, εσεις ξερετε καλυτερα απο ολους...Ζυγιστε τις καταστασεις, αρνητικα θετικα κτλ...Θα το βρειτε στο τελος...

[Chrysoum]

Just now, Fenia27 said:

 

Σε καταλαβαινω απολυτα! 2 και 3 χρονων παιδια, μονη στην αθηνα χωρις κανεναν...Τα εχω παιξει επισης...Εμεις σαν οικογενεια ομως παμε παντου μαζι...Δηλαδη δεν εχω παρει ποτε τα παιδια να παω μονη μου στους γονεις μου για να ξεκουραστω, για διακοπες κτλ...Καλως, κακως για καποιους, εμεις εχουμε βρει ετσι τις ισορροπιες μας...

 

Δεν θελω βεβαια να σε απογοητευσω, αλλα μεσα στους 6 μηνες τα παιδια δεν θα μεγαλωσουν και πολυ...Γυρνωντας θα συνεχισεις να εχεις δυο νηπια...,Με οτι αυτο συνεπαγεται...Το καλοκαιρι κατσαμε 2 εβδομαδες οικογενειακως στους γονεις μου...Ανελαβαν τα παιδια, ξεκουραστηκαμε, κοιμηθικαμε, βγηκαμε!!! :DDD...Γυρισαμε φραπα στην αθηνα...Τελος της εβδομαδας, ηταν σαν να μην ειχαμε παει διακοπες ποτε...

 

Οπως και να εχει, εσεις ξερετε καλυτερα απο ολους...Ζυγιστε τις καταστασεις, αρνητικα θετικα κτλ...Θα το βρειτε στο τελος...

Μόλις κλείσει το ετος η μικρή, τον Αύγουστο δηλαδή γυρίζω στην δουλειά, η οποία για εμένα είναι η απόλυτη ξεκούραση, πήγαινα και ξεδινα ένα πράγμα . Τουλάχιστον έτσι ήταν με την πρώτη. Οπότε μιλάμε για τελείως διαφορετικά δεδομένα από τώρα που πρώτον είναι μωρό και είμαι "κλεισμένη" στο σπίτι. Νομίζω αυτό είναι που δεν αντέχω περισσότερο ότι γύρισα πάλι στο σπίτι με ένα μωρό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Προσπαθώ να δουλεύω όσο κοιμαται η μικρή για να κρατάω σωας τας φρενας. 

Δεν είναι εύκολη απόφαση. Αν ήταν και δεν είχα ενδοιασμούς στο να αφήσω το σπίτι μου και τον άντρα μου για τόσο καιρό και στο να μην βλέπει η μεγαλη τον μπαμπά της θα το είχα αποφασίσει ήδη! Αλλά δεν μπορώ να το αποφασισω, κάθε μέρα ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά και δεν καταλήγω πουθενά. 

12 hours ago, Έσπερος said:

Εχουμε συναδελφους αναπληρωτες που αφηνουν βρεφη και νήπια και πανε σε οποιο μερος τους στειλουν κ συχνα κανουν μηνες να ιδωθουμε αν οι μετακινησεις ειναι δυσκολες ή ακριβές (συνηθως κ τα δυο). Θεματακια εχουν πχ με το οτι τα παιδια δεν εχουν αισθηση χρονιυ κι ετσι το "ο μπαμπας ερχεται σε μια βδομαδα" το νιωθουν καπως σαν κοροϊδία γιατι το περιμενουν αμεσα. ή να τους αρνουνται να ερθουν στις βιντεοκλήσεις. βεβαια εκει ειναι αλλη περιπτωση γιατι δν εχουν αλλαγη περιβαλλοντος πιυ ειναι καλο, αλλα  απουσια του πατερα ειναι παγιωμένη καθε χρονο που ειναι κακο, οποτε δεν ξερω κι εγω αν σε βοηθαω. 

 

Για τη βοηθεια κ τον κοινωνικο κυκλο δν το συζητω, καταλαβαινω ποσο αναγκη το εχεις. Ομως εισαι προετοιμασμένη για το ποσο διαφορετικη θα ειναι η καθημερινοτητα με μωρα στην Ελλαδα ειδικά στις μεγάλες πόλεις; Αλλο να ερθεις λιγο για μια επισκεψη, αλλο να ειδαι μονιμα. πχ εσεις λογικα εχετε μαθει σε εξωτερικούς χωρους, παρκα, πεζόδρομος κλπ. αυτο δεν θα το εχεις εδω με λιγες εξαιρεσεις. και στον παιδικο η μικρη δεν ξερω ποσο θα βγαινει εξω. πρεπει να το ψαξεις μην πέσεις καπου που ακολουθούν την νοοτροπια τα παιδια μεσα κρυώσουν κ φυσικα κλειστα κ φουλ ζεστη για να ειμαστε σιγουροι οτι θα κολλήσουν οσο περισδοτερα μικροβια γινεται. 

 

η οικογενεια σιγουρα θα σε βοηθησει ή θα εισαι συνεχεια με τσακωμούς μην κανεις blw γιατι θα πνιγεί κ μην ακουμπήσει τιποτα γιατι θα λερωθεί κλπ; Γιατι εχω καταλαβει οτι δεν συμβαδιζετε σε αυτα. 

 

Γενικα μου φαινεται καπως υπερβολικο αυτο για τοσο μεγαλο διαστημα. 

 

 

 

 

Ζούνε σε πολύ μικρή πολη όπου όλες οι μετακινήσεις γίνονται με τα πόδια, τελείως επαρχία και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να το σκέφτομουν αν οι γονείς μου ήταν από μεγάλη πόλη! Για το blw την μαμά μου δεν την φοβάμαι γιατί της βάζω τις φωνές και υπακούει, τις θείες μου πάλι θα πρέπει να τις κρατάω σε απόσταση! 

[Lenia16]

Just now, Chrysoum είπε:

Μόλις κλείσει το ετος η μικρή, τον Αύγουστο δηλαδή γυρίζω στην δουλειά, η οποία για εμένα είναι η απόλυτη ξεκούραση, πήγαινα και ξεδινα ένα πράγμα . Τουλάχιστον έτσι ήταν με την πρώτη. Οπότε μιλάμε για τελείως διαφορετικά δεδομένα από τώρα που πρώτον είναι μωρό και είμαι "κλεισμένη" στο σπίτι. Νομίζω αυτό είναι που δεν αντέχω περισσότερο ότι γύρισα πάλι στο σπίτι με ένα μωρό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Προσπαθώ να δουλεύω όσο κοιμαται η μικρή για να κρατάω σωας τας φρενας. 

Δεν είναι εύκολη απόφαση. Αν ήταν και δεν είχα ενδοιασμούς στο να αφήσω το σπίτι μου και τον άντρα μου για τόσο καιρό και στο να μην βλέπει η μεγαλη τον μπαμπά της θα το είχα αποφασίσει ήδη! Αλλά δεν μπορώ να το αποφασισω, κάθε μέρα ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά και δεν καταλήγω πουθενά. 

Ζούνε σε πολύ μικρή πολη όπου όλες οι μετακινήσεις γίνονται με τα πόδια, τελείως επαρχία και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να το σκέφτομουν αν οι γονείς μου ήταν από μεγάλη πόλη! Για το blw την μαμά μου δεν την φοβάμαι γιατί της βάζω τις φωνές και υπακούει, τις θείες μου πάλι θα πρέπει να τις κρατάω σε απόσταση! 

Κανείς δε σε κατηγορεί που νιώθεις τόσο κουρασμένη, εγώ πολλές φορές σερνομαι (ψυχολογική κούραση κυρίως, που επιδρά στο σώμα κ είναι χειρότερα) κ εχω μόνο ένα παιδί. Η απομάκρυνση από τη δουλειά κ συνεπώς την έξοδο από το σπίτι, την έλλειψη προσωπικής ελευθερίας (αν μπορώ να το πω έτσι) κ προσωπικού χρόνου είναι ένας κύριος λόγος που καθυστερω μια δεύτερη εγκυμοσύνη. Μπορεί να πεις κάποιος ότι σκέφτομαι εγωιστικά αλλά ο καθένας ξέρει τις αντοχές του κ ξέρω ότι επιστροφή στην κατάσταση με νεογέννητο (συν μεγαλύτερο πια παιδί) θα έχει μεγάλη επίπτωση στο νευρικό μου σύστημα, που είναι ούτως η άλλως προβληματικό. 

Εφόσον υπάρχει η δυνατότητα να έρχεται ο σύζυγός σου μια φορά το μήνα είναι μεγάλη υπόθεση. Αν μιλούσαμε για το ενδεχόμενο να ξαναβρεθειτε μετά από 6 μήνες, εγώ μάλλον δε θα το έκανα γιατί ο άντρας μου ειναι για μένα ισορροπιστικος παράγοντας. Γιατί σκέφτεσαι να στείλεις τη μεγάλη σε παιδικό; Σκέφτομαι ότι μάλλον θα πάθει μεγάλο πολιτιστικό σοκ με την επιστροφή σας πίσω. Πιστεύεις ότι υπάρχει λόγος να μπει σε αυτή διαδικασία να προσπαθήσει να εγκλιματιστεί εδώ, με τη γλώσσα, τις συνήθειες, τη νοοτροπία γενικά κ μετά να τα αλλάξει πάλι; Δε θα μπερδευτεί; Θα έρθει αντιμέτωπη με απώλεια του μπαμπά, καινούριο σπιτι κ γενικά μέρος, παππούδες, γλώσσα, νέο μωρό, θα είναι εύκολο κ με νέο σχολείο; Συναισθηματικά πάντα.

Επίσης υπάρχει πάντα κ το ενδεχόμενο να έρθεις κ να μην αντέχετε μακριά κ να γυρίσετε νωρίτερα. Δεν είναι κακή ιδέα να το επιχειρήσεις παντως εφόσον η κατασταση με τη δουλειά του συζύγου θα είναι έτσι. Κ είναι σπουδαίο που σε στηρίζει γιατί θα μπορούσε να σου πει απλά δε δέχομαι να χάσω τα παιδιά τόσο μεγάλο διάστημα, δεν κάνεις κ κάτι φοβερό, η μικρή θα πάει σχολείο κ θα είσαι με το μωρό κ τι να πω εγώ που δουλεύω τόσες ώρες. Μπράβο του κ αυτό είναι ενδεικτικό του ότι η απόσταση δε θα επηρεάσει τόσο πολύ το δεσμό σας σαν οικογένεια.

Επεξεργάστηκαν 6 Σεπτεμβρίου,2019 by Lenia16

[Έσπερος]

Αφού το ταξίδι το έχετε μέσα στον οικονομικό σας προγραμματισμό, μήπως είναι καλύτερο αυτό το εξάμηνο να κάνετε εσείς με τα μωρά 2 ταξίδια πχ των 15 ημερών για να βρεθείς σε φάση διακοπών απλά; Ή έστω να έρθετε και να κάτσεις ένα μήνα, μόνο για φόρτιση μπαταριών και ξέσκασμα. Αυτό το εξάμηνο μου ακούγεται πολύ βαρύ σαν αποχωρισμός. Το ξέρω ότι συμβαίνει σε πολλές οικογένειες, το έχω δει με τα μάτια μου, αλλά όσοι το έχουν κάνει δεν είναι και απόλυτα ευχαριστημένοι με την κατάσταση. Ή ίσως δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι, απλώς αναγνωρίζουν την πρακτική αναγκαιότητα. Αντίθετα σε περιπτώσεις που η μαμά με το ένα ή τα δύο παιδιά έφυγε για ένα μήνα πχ να πάει στους γονείς της, αυτό δούλεψε πολύ καλά. Ούτε αναστάτωση, ούτε τίποτα. 

[vicky86]

Σιγουρα μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι με δύο μωρα στο σπιτι

Αλλα εξαρταται κ πως θα είναι η συμβίωση στους παππουδες

Επισης εκτός από το ότι θα είναι 6μηνες μακριά από το σπίτι τους κ τον μπαμπα τους, σκέφτομαι ότι επιπλέον δυσκολίες θα φέρει κ ο παιδικος στην μεγαλη

Για μενα δ παίζει σαν επιλογή, τετοιο χρονικό διάστημα, γτ το έζησα από κοντά με τον ανηψιο μου κ δ ειχε καλές επιπτώσεις στο παιδι

[Chrysoum]

Την μικρή σκέφτομαι να την γράψω σε παιδικό γιατί της αρέσει ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω. Κάθε πρωί μου φέρνει την τσαντα της για να πάμε και κλαίει όταν πηγαίνω να την πάρω. Δεν θα πηγαίνει πλήρες ωράριο φυσικά, σκεφτόμουν όμως να μην της το κόψω τελείως μιας και εδώ είναι η ρουτίνα της και το θέλει. Φαντάζομαι ότι με τους γονείς μου απλά θα βαριέται. 

Αυτό με το ταξίδι @Έσπεροςείναι όντως μια λύση που σκέφτομαι και εγω. Το είχα κάνει και όταν η πρώτη μου κορη ήταν μωρό και δούλεψε μια χαρά. Ίσως να κάνουμε απλά ένα ταξίδι για ένα μήνα και να κάνουμε κι άλλη  οικονομία να πάρουμε μια βοήθεια για 10 ώρες την εβδομάδα με την μικρή. Όπως είπα δυσκολεύομαι πολύ να πάρω μια απόφαση. 

[Gummy Bear]

Just now, Chrysoum είπε:

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις. Θα προσπαθήσω να δώσω περισσότερες πληροφορίες. Η λύση αυτή σίγουρα δεν είναι επιβίωσης. Ο άντρας μου συμφωνεί με αυτό μιας και στην δουλειά του από το νέο έτος έχει αναδιοργανωσεις και θα λείπει για 10 ώρες κάθε μέρα από το σπίτι και μάλλον θα δουλεύει και τα ΣΚ πολλές φορές, οπότε τα παιδιά θα τον βλέπουν λιγο ούτως ή άλλως. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο με το να μην τον βλέπουν. Αν τελικά πάμε εμείς στην Ελλάδα θα έρχεται να μας βλέπει μια φορά ανά 4 με 6 εβδομάδες. Ο λόγος που υπάρχει ως ενδεχομένη λύση, δεν είναι για να περάσουν χρόνο τα παιδιά με τους παππούδες ή τουλάχιστον δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός λόγος, είναι για έχω εγώ βοήθεια γιατι με 2 παιδιά κάτω των 2 τα έχω παίξει. Μπράβο σε όσες τα καταφέρνουν, αλλά εγω βρε παιδιά δεν το μπορώ! Να πάρουμε βοήθεια εδώ φυσικά και το έχουμε σκεφτεί, αλλά με 15 - 20 ευρώ μεροκάματο την ώρα, δεν μπορούμε παρά να έχουμε βοήθεια για ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούμε να δούμε πως θα μπορούσαμε να λειτούργησουμε καλύτερα ως οικογένεια συνολικά για τον πρώτο αυτό δύσκολο χρόνο με 2 μικρά παιδιά. 

Αν είμαι για θέμα βοήθειας, το οποίο το καταλαβαίνω απόλυτα, μιας καί εγώ έξω μένω και δεν έχω καμία βοήθεια παρά μόνο τον άντρα μου, πιστεύω ότι είναι μια καλή λύση να πας για κάποιους μήνες. Θα έρχεται και ο σύζυγος όπως λες. Τα παιδιά θα μάθουν καλύτερα τη γλώσσα, θα ανοίξουν οι ορίζοντες τους βλέποντας κι άλλα πράγματα και ανθρώπους. Ο μόνος μου ενδοιασμος είναι το θέμα με την οικογένεια σου, η συμβίωση δηλαδή . Ο καθένας έχει τους ρυθμούς του, και πολλές φορές οι παππούδες δεν καταλαβαίνουν ότι θέλουμε να κάνουμε κάποια πράγματα όπως εμείς νομίζουμε. 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Την μικρή σκέφτομαι να την γράψω σε παιδικό γιατί της αρέσει ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω. Κάθε πρωί μου φέρνει την τσαντα της για να πάμε και κλαίει όταν πηγαίνω να την πάρω. Δεν θα πηγαίνει πλήρες ωράριο φυσικά, σκεφτόμουν όμως να μην της το κόψω τελείως μιας και εδώ είναι η ρουτίνα της και το θέλει. Φαντάζομαι ότι με τους γονείς μου απλά θα βαριέται. 

Αυτό με το ταξίδι @Έσπεροςείναι όντως μια λύση που σκέφτομαι και εγω. Το είχα κάνει και όταν η πρώτη μου κορη ήταν μωρό και δούλεψε μια χαρά. Ίσως να κάνουμε απλά ένα ταξίδι για ένα μήνα και να κάνουμε κι άλλη  οικονομία να πάρουμε μια βοήθεια για 10 ώρες την εβδομάδα με την μικρή. Όπως είπα δυσκολεύομαι πολύ να πάρω μια απόφαση. 

Το πώς νιώθεις το καταλαβαίνω απόυτα, ως προς την κούραση κλπ εννοώ. Αυτά  που τα ανέφερε και η @Lenia16 έχουν αρχίσει να με κάνουν να απομακρύνω το ενδεχόμενο άλλης εξωσωματικής (συν τον βασικό παράγοντα της διαδικασίας αυτής εννοείται). Απλώς θεωρώ ότι όλο αυτό είναι too much για τα δυο παιδιά. Εσύ σκέφτεσαι κάποια προσδοκώμενα οφέλη που δεν γνωρίζεις όμως αν θα συγκινήσουν τα παιδιά. Μπορεί η "μεγάλη" να μην προσαρμοστεί στον σταθμό, μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από τη χώρα σας, μπορεί να δυσκολευτεί με τη γλώσσα και να μην της αρέσει. Δηλαδή είναι λίγο βαρύ να πάρεις μια τέτοια απόφαση σκεπτόμενη και το όφελος των παιδιών, το οποίο είναι καθαρά υποθετικό, ενώ σίγουρα υπάρχει και η δυσκολία του δεσίματος με τον μπαμπά. Πραγματικά νομίζω ότι μια βοήθεια με το σπίτι ή με τη μικρή θα ήταν προτιμότερη, μαζί με ένα αρκετά μεγάλο ταξίδι για αλλαγή παραστάσεων. 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Το πώς νιώθεις το καταλαβαίνω απόυτα, ως προς την κούραση κλπ εννοώ. Αυτά  που τα ανέφερε και η @Lenia16 έχουν αρχίσει να με κάνουν να απομακρύνω το ενδεχόμενο άλλης εξωσωματικής (συν τον βασικό παράγοντα της διαδικασίας αυτής εννοείται). Απλώς θεωρώ ότι όλο αυτό είναι too much για τα δυο παιδιά. Εσύ σκέφτεσαι κάποια προσδοκώμενα οφέλη που δεν γνωρίζεις όμως αν θα συγκινήσουν τα παιδιά. Μπορεί η "μεγάλη" να μην προσαρμοστεί στον σταθμό, μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από τη χώρα σας, μπορεί να δυσκολευτεί με τη γλώσσα και να μην της αρέσει. Δηλαδή είναι λίγο βαρύ να πάρεις μια τέτοια απόφαση σκεπτόμενη και το όφελος των παιδιών, το οποίο είναι καθαρά υποθετικό, ενώ σίγουρα υπάρχει και η δυσκολία του δεσίματος με τον μπαμπά. Πραγματικά νομίζω ότι μια βοήθεια με το σπίτι ή με τη μικρή θα ήταν προτιμότερη, μαζί με ένα αρκετά μεγάλο ταξίδι για αλλαγή παραστάσεων. 

Έχεις δίκιο και το σκέφτομαι και εγώ, ότι όλα αυτά είναι τελειως υποθετικά και ότι δεν ξέρω πως θα είναι στο τέλος. Μου φαίνεται και εμένα λίγο δύσκολο να την βγάλω έτσι απλά από την ρουτίνα της, μας πήρε και καιρό να βρούμε τους ρυθμούς μας εδώ και τώρα αρχίσαμε σιγά σιγά να έχουμε φιλους στην γειτονιά και να μην χρειάζεται να παίρνουμε το μετρό για 1 ώρα για να πάμε στους φίλους της στην άλλη άκρη της πόλης και γενικά δεν θέλω να έχει θεματα πάλι τον Αύγουστο που θα γυρίσουμε. 

[magdoulini]

δεν θελω να σε απογοητευσω, αλλα αν η σκεψη σου ειναι οτι θα ξεκουραστεις, αναθεωρησε...οσο καλη διαθεση και να εχουν οι γονεις σου, τα παιδια θα ειναι κολλημενα επανω σου...και αυτο να μην γινει, ξαφνικα "εισβαλεις" στην ζωη τους για ενα εξαμηνο, προφανως θα εχουν τις συνηθειες τους,εσεις τις δικες σας...πως θα τα ταιριαξετε ολα ωστε εσυ να αισθανθεις διαφορετικα?? μαλλον σε χειροτερη κατασταση θα γυρισεις πισω,παρα σε καλυτερη...εγω πχ θελω την ησυχια μου,την σειρα μου, δεν δεχομαι υποδειξεις...εισαι τοσο σιγουρη οτι ολα αυτα τα εχεις εξασφαλισει??το να ασχολουνται δυο τρεις ωρες με το μικρο,δεν θα σου λυσει το προβλημα της κουρασης που αισθανεσαι...και ειμαι σχεδον σιγουρη, οτι δεν θα ειναι τοσο ευκολα, ουτε το εδω,ουτε το πισω ομως...

 

για τι ηλικιες μιλαμε οι γονεις σου αν δεν γινομαι αδιακριτη??εννοω, εχουν τις αντοχες που απαιτουνται για την φροντιδα δυο τοσο μικρων παιδιων?? σκεφτομαι οτι εχουμε χειμωνα μπροστα μας, κρυο,θα κλειστητε σπιτι...πως θα το χειριστεις αυτο με τα μικρα??

επισης αναφερεις οτι μολις γυρισετε,θα επιστρεψεις στην δουλεια σου...πως θα γινει αυτο οταν στην επιστροφη θα πρεπει να ξαναβρειτε οικογενειακως ρυθμους??δεν ξερω, σου αναφερω τις δικες μου σκεψεις...

Επεξεργάστηκαν 6 Σεπτεμβρίου,2019 by magdoulini