Κούραση!!

[Gummy Bear]

Έπειτα από σκέψη είπα να ανοίξω αυτό το θέμα, μιας και ως νέα μανούλα θα ήθελα τις εμπειρίες σας!! Θα μπω κατευθείαν στο ψητό : νιώθετε (ή νιώθατε οι παλαιότερες) μια συνεχή κούραση ως νέα μαμά?? Και τι κάνατε γιαυτό?? Πώς επιστρέφεις στη δουλειά?? Εγώ πραγματικά γελάω πλέον όταν μου έλεγαν και λένε "κοιμησου όταν κοιμάται το μωρό". Τι να πρώτο κάνεις όταν το μωρό σου κοιμάται? Να φας? Να του φτιάξεις το φαγητό του? Τις δουλειές του σπιτιού? Να ετοιμαστείς για τη βόλτα μαζί του έξω? Να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου? Και πάει λέγοντας η λίστα....

Εμένα ο γιος μου είναι 6,5 μηνών και βγαίνω κάθε μέρα μαζί του. Το χρειάζεται θέλει να εκτονώνεται βλέποντας νέα πράγματα έξω. Απολαμβάνω πραγματικά πολύ τη μητρότητα και αξίζει όλη την κούραση αλλά ομολογώ ότι πολλές φορές είμαι εξαντλημένη και αν σκεφτώ ότι θα επιστρέψω στην δουλειά αγχώνομαι πώς θα τα καταφέρω όλα αυτά! Και να σημειώσω ότι ο άντρας μου με βοηθάει όσο μπορεί μετά τη δουλειά του. 

 

Οι δικές σας εμπειρίες? Τι κάνατε? 

[ΧρύσαΜ]

1 hour ago, Gummy Bear είπε:

Έπειτα από σκέψη είπα να ανοίξω αυτό το θέμα, μιας και ως νέα μανούλα θα ήθελα τις εμπειρίες σας!! Θα μπω κατευθείαν στο ψητό : νιώθετε (ή νιώθατε οι παλαιότερες) μια συνεχή κούραση ως νέα μαμά?? Και τι κάνατε γιαυτό?? Πώς επιστρέφεις στη δουλειά?? Εγώ πραγματικά γελάω πλέον όταν μου έλεγαν και λένε "κοιμησου όταν κοιμάται το μωρό". Τι να πρώτο κάνεις όταν το μωρό σου κοιμάται? Να φας? Να του φτιάξεις το φαγητό του? Τις δουλειές του σπιτιού? Να ετοιμαστείς για τη βόλτα μαζί του έξω? Να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου? Και πάει λέγοντας η λίστα....

Εμένα ο γιος μου είναι 6,5 μηνών και βγαίνω κάθε μέρα μαζί του. Το χρειάζεται θέλει να εκτονώνεται βλέποντας νέα πράγματα έξω. Απολαμβάνω πραγματικά πολύ τη μητρότητα και αξίζει όλη την κούραση αλλά ομολογώ ότι πολλές φορές είμαι εξαντλημένη και αν σκεφτώ ότι θα επιστρέψω στην δουλειά αγχώνομαι πώς θα τα καταφέρω όλα αυτά! Και να σημειώσω ότι ο άντρας μου με βοηθάει όσο μπορεί μετά τη δουλειά του. 

 

Οι δικές σας εμπειρίες? Τι κάνατε? 

Εγώ άρχισα πάρτ τάιμ δουλειά και ξέφυγα. Το χρειαζόμουν γιατί γυρνούσα πιο γεμάτη και πιο ορεξατη να ασχοληθώ με το παιδί, κι όταν κοιμόταν το βράδυ, τότε συμμαζευα (πλυντήρια και λίγα λίγα για σίδερο).

Επίσης, αν έχεις κάποιο δικό σου άτομο να εμπιστευτείς, άσε εκείνο να βγάλει βόλτα το μωρό κι όσο λείπουν κάτσε εσύ με ηρεμία είτε να χαλαρώσεις ή να πας κάποια βόλτα ή να κάνεις κάποιες δουλειές ποιο ήρεμα. 

Μην αγχώνεσαι όλες κουραζομαστε, δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα γι αυτό 

[Έσπερος]

Τον πρώτο καιρό κοιμομουν καποιες φορες οταν κοιμοταν το μωρο αλλα για λιγο γιατι επρεπε να τον ξυπναμε να φαει καθε 2-2,5 ωρες και ειχα και να αντλησω (δεν θηλαζε), οποτε εμενε λιγη ωρα. Δουλειες στην αρχη τις εκανε ολες ο αντρας μου κ ετσι ειχα χρονο για 2-3 μισαωρα τη μερα και το βεαδυ εννοειται σπαστα. Μετα το διμηνο που εκοψε τους πολλους υπνους περασα μια φαση συνεχούς εκνευρισμού γιατι ηθελα να κοιμηθω και το μωρο δεν κοιμοταν σχεδον ποτε τη μερα. Αυτο ηταν ενα ζορι αλλα μετα πηγα 2 μηνες στη δουλεια και ξέφυγα λιγο, ηταν μια ψυχολογική ανανεωση. Μετα που πηρα τη μεγαλη αδεια, το επομενο σοκ ηταν οταν σταματησε να κοιμαται μεσημερι (κοιμαται αργα το πρωι προς μεσημεράκι εναν μεγαλο υπνο). Γυρω στο χρονο ενιωθα οτι ειχα φτασει στα ορια της αντοχής μου και χωρις καφε γιατι αντλουσα καθε δυο τρεις ωρες και το βραδυ. Μετα σταματησα τις αντλησεις και ετσι οταν εγινε κανονικος ο βραδυνοες υπνις αρχθσα να συνέρχομαι. Δεν νιωθω σωματικα κουρασμενη τοσο, οσο ψυχικα. Δλδ θελω ενα διαλειμμα, να μην ειμαι ολη μερα στην τσιτα. Δεν ειναι θεμα αν κανω διυλειες ή τις κανει ο αντρας μουή ποιος παιζει με το μωρο. Με πιεζει κ με κουραζει που δεν εχω τη δυνατοτητα να κανω αυτα που θελω συγκροτημένα κ χψρις διακοπες. ειτε μιλαμε για δουλειες ειτε για τη χαλαρωση οπως να διαβασω ενα βιβλιο εστω για δεκα λεπτα. Τωρα θα γυρισω οριστικά στη δουλεια κ επειδη λειπω λιγες ωρες πιστευω οτι αν κ δεν θα ειμαι ξεκουραστη θα ειμαι πιο χαλαρη γιατι θα ασχολουμαι κ με αλλα μια γλιτώσω λιγο νεροχυτη κ λιγη τακτοποιηση παιχνιδιων απο το πρωινο του μικρου αφου θα τα κανει η νταντα. Γενικα πιο πολυ απο την κουραση με εχει τρομαξει η απιστευτη ελλειψη χρονου για τον εαυτο μου. Η λυση που εχω βρει αλλα ειναι για πιο μεγαλα παιδακια ειναι να κανεις δουλειες οσο ειναι ξυπνιο το παιδι, μαζι με το παιδι. Αν παιζει, αν τρωει μονο του κλπ. Να τρως μαζι του, να κανεις μπανιο μαζι του, να του λες να σε βοηθηαει σε κατι (απο τον χρονο κ μετα ισως κ πιο πριν αυτο ειναι εφικτο). βεβαια οι δουλειες παιρνουν περισσοτερη ωρα ετσι αλλα τουλαχιστον γινονται κ ειναι κ μια απασχοληση αντι να ψαχνεις τρόπου να παίξετε. Βεβαια δεν ξερω πώςλειτουργει αυτο αν λειπεις στη δουλεια, εννοω μηπως μετα θελει κανονικο παιχνιδι. Θα το διαπιστώσω. Α, το αλλο θεμα που εχω ειναι οτι χωρις τυπικα να νιωθω κουρασμενη, το μυαλο μου δεν λειτουργει παντα. ξεχναω, κανω μηχανικές κινησεις, προχειρότητες, ζημιές κ τετοια. ή νομθζω ωρες ωρες οτι ειμαι αργοστροφη. δλδ αργω να καταλαβω τι μου λενε. δεν ξερω αν αυτο ειναι κουραση ή αποβλάκωση απο τη ρουτινα, τη μοναξια κ την απουσια πνευματικής εργασιας ομως. πιστευω το δευτερο. 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Έπειτα από σκέψη είπα να ανοίξω αυτό το θέμα, μιας και ως νέα μανούλα θα ήθελα τις εμπειρίες σας!! Θα μπω κατευθείαν στο ψητό : νιώθετε (ή νιώθατε οι παλαιότερες) μια συνεχή κούραση ως νέα μαμά?? Και τι κάνατε γιαυτό?? Πώς επιστρέφεις στη δουλειά?? Εγώ πραγματικά γελάω πλέον όταν μου έλεγαν και λένε "κοιμησου όταν κοιμάται το μωρό". Τι να πρώτο κάνεις όταν το μωρό σου κοιμάται? Να φας? Να του φτιάξεις το φαγητό του? Τις δουλειές του σπιτιού? Να ετοιμαστείς για τη βόλτα μαζί του έξω? Να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου? Και πάει λέγοντας η λίστα....

Εμένα ο γιος μου είναι 6,5 μηνών και βγαίνω κάθε μέρα μαζί του. Το χρειάζεται θέλει να εκτονώνεται βλέποντας νέα πράγματα έξω. Απολαμβάνω πραγματικά πολύ τη μητρότητα και αξίζει όλη την κούραση αλλά ομολογώ ότι πολλές φορές είμαι εξαντλημένη και αν σκεφτώ ότι θα επιστρέψω στην δουλειά αγχώνομαι πώς θα τα καταφέρω όλα αυτά! Και να σημειώσω ότι ο άντρας μου με βοηθάει όσο μπορεί μετά τη δουλειά του. 

 

Οι δικές σας εμπειρίες? Τι κάνατε? 

 

To να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό, είναι απαραίτητο, δεν στο λέει κανείς για πλάκα. Το φαγητό και τις λοιπές δουλειές είναι χίλιες φορές καλύτερο να τις κάνεις με το μωρό. 

[annoulen]

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γενικά όμως θα πω τα εξής, ως μητέρα 2 παιδιών Δημοτικού πλέον, έγγαμη και εργαζόμενη πλήρες ωράριο :

Κάθε φορά που ξεκινούσε νέο project, να το πω έτσι χιουμοριστικά, αναρωτιόμουν πώς θα τα προλάβω.

Δλδ όταν επέστρεψα στη δουλειά με το ένα παιδί, έλεγα ωχ πώς θα προλάβω δουλειά, σπίτι, άντρα και παιδί.

Μετά ήρθε το 2ο παιδί και έλεγα, ωχ πώς θα προλάβω δουλειά, σπίτι, άντρα και 2 παιδιά.

Μετά ήρθε το σχολείο του 1ου παιδιού και έλεγα πώς θα προλάβω, δουλειά, σπίτι,  άντρα, 2 παιδιά και διάβασμα του ενός παιδιού.

Και ούτω καθεξής (2 παιδιά σχολείο, αγγλικά, μπάσκετ πηγαινέλα).

Ξυπνάω κάθε μέρα στις 6, δουλειά 730-330 και μετά στις 4  παραλαμβάνω τα παιδιά από το ολοήμερο και ξεκινάει η απογευματινή "βάρδια". Ο σύζυγος βοηθάει όσο μπορεί αλλά έρχεται μετά τις 7, οπότε καταλαβαίνετε. Ήμουν και είμαι σε ένα συνεχές τρέξιμο (όπως και οι περισσότερες φίλες εδώ στο φόρουμ).

Και ρουτίνα υπάρχει, και κούραση υπάρχει, αλλά παλεύεται η κατάσταση, γιατί εννοείται ότι αντισταθμίζονται με άλλα, πολύ σημαντικά πράγματα και κυρίως με τα παιδιά και την αγάπη που δίνουμε και μας δίνουν.

 

Όταν όμως διαπιστώθηκε σοβαρό πρόβλημα υγείας στη μητέρα μου, εκεί "κατέρρευσα" και δεν κατέρρευσα πρακτικά (γιατί τα παιδιά δεν τα κράταγε η μητέρα μου εκτός εκτάκτων περιστατικών) αλλά ψυχικά. Η στεναχώρια μου πήρε όλη μου την ενέργεια, δυστυχώς,  όπως επίσης και το συνεχές τρέξιμο με γιατρούς.  Και τότε είπα, τι καλά που ήταν όταν είχα ΜΟΝΟ την καθημερινή ρουτίνα που περιέγραψα πιο πάνω. Και τι δεν θα 'δινα για να ξαναείχα ΜΟΝΟ αυτή. 

 

Και για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, νομίζω ότι όλα γίνονται, αρκεί να έχεις θετική διάθεση. Και ΥΓΕΙΑ, κορίτσια και αγόρια, υγεία σε εσάς και στην οικογένειά σας και κυρίως στα παιδιά μας.  Απλώς όταν έχεις την υγεία δεδομένη, δεν την σκέφτεσαι, όπως και όλα τα υπόλοιπα που έχει ο καθένας δεδομένα. 

 

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 13 Αυγούστου,2019 by annoulen

[Gummy Bear]

Just now, Έσπερος είπε:

Τον πρώτο καιρό κοιμομουν καποιες φορες οταν κοιμοταν το μωρο αλλα για λιγο γιατι επρεπε να τον ξυπναμε να φαει καθε 2-2,5 ωρες και ειχα και να αντλησω (δεν θηλαζε), οποτε εμενε λιγη ωρα. Δουλειες στην αρχη τις εκανε ολες ο αντρας μου κ ετσι ειχα χρονο για 2-3 μισαωρα τη μερα και το βεαδυ εννοειται σπαστα. Μετα το διμηνο που εκοψε τους πολλους υπνους περασα μια φαση συνεχούς εκνευρισμού γιατι ηθελα να κοιμηθω και το μωρο δεν κοιμοταν σχεδον ποτε τη μερα. Αυτο ηταν ενα ζορι αλλα μετα πηγα 2 μηνες στη δουλεια και ξέφυγα λιγο, ηταν μια ψυχολογική ανανεωση. Μετα που πηρα τη μεγαλη αδεια, το επομενο σοκ ηταν οταν σταματησε να κοιμαται μεσημερι (κοιμαται αργα το πρωι προς μεσημεράκι εναν μεγαλο υπνο). Γυρω στο χρονο ενιωθα οτι ειχα φτασει στα ορια της αντοχής μου και χωρις καφε γιατι αντλουσα καθε δυο τρεις ωρες και το βραδυ. Μετα σταματησα τις αντλησεις και ετσι οταν εγινε κανονικος ο βραδυνοες υπνις αρχθσα να συνέρχομαι. Δεν νιωθω σωματικα κουρασμενη τοσο, οσο ψυχικα. Δλδ θελω ενα διαλειμμα, να μην ειμαι ολη μερα στην τσιτα. Δεν ειναι θεμα αν κανω διυλειες ή τις κανει ο αντρας μουή ποιος παιζει με το μωρο. Με πιεζει κ με κουραζει που δεν εχω τη δυνατοτητα να κανω αυτα που θελω συγκροτημένα κ χψρις διακοπες. ειτε μιλαμε για δουλειες ειτε για τη χαλαρωση οπως να διαβασω ενα βιβλιο εστω για δεκα λεπτα. Τωρα θα γυρισω οριστικά στη δουλεια κ επειδη λειπω λιγες ωρες πιστευω οτι αν κ δεν θα ειμαι ξεκουραστη θα ειμαι πιο χαλαρη γιατι θα ασχολουμαι κ με αλλα μια γλιτώσω λιγο νεροχυτη κ λιγη τακτοποιηση παιχνιδιων απο το πρωινο του μικρου αφου θα τα κανει η νταντα. Γενικα πιο πολυ απο την κουραση με εχει τρομαξει η απιστευτη ελλειψη χρονου για τον εαυτο μου. Η λυση που εχω βρει αλλα ειναι για πιο μεγαλα παιδακια ειναι να κανεις δουλειες οσο ειναι ξυπνιο το παιδι, μαζι με το παιδι. Αν παιζει, αν τρωει μονο του κλπ. Να τρως μαζι του, να κανεις μπανιο μαζι του, να του λες να σε βοηθηαει σε κατι (απο τον χρονο κ μετα ισως κ πιο πριν αυτο ειναι εφικτο). βεβαια οι δουλειες παιρνουν περισσοτερη ωρα ετσι αλλα τουλαχιστον γινονται κ ειναι κ μια απασχοληση αντι να ψαχνεις τρόπου να παίξετε. Βεβαια δεν ξερω πώςλειτουργει αυτο αν λειπεις στη δουλεια, εννοω μηπως μετα θελει κανονικο παιχνιδι. Θα το διαπιστώσω. Α, το αλλο θεμα που εχω ειναι οτι χωρις τυπικα να νιωθω κουρασμενη, το μυαλο μου δεν λειτουργει παντα. ξεχναω, κανω μηχανικές κινησεις, προχειρότητες, ζημιές κ τετοια. ή νομθζω ωρες ωρες οτι ειμαι αργοστροφη. δλδ αργω να καταλαβω τι μου λενε. δεν ξερω αν αυτο ειναι κουραση ή αποβλάκωση απο τη ρουτινα, τη μοναξια κ την απουσια πνευματικής εργασιας ομως. πιστευω το δευτερο. 

 

Ακριβώς τα ίδια νιώθω και εγώ. Κυρίως δεν λειτουργεί το μυαλό μου. Κολλάει, ξεχνάω διάφορα και τέτοια! Νομίζω είναι όπως λες η ψυχολογική κούραση. Και ότι περνάνε όλο φάσεις τα μωρά, οπότε πρέπει όλο να ψηλό αλλάζεις τις συνήθειες σου. Έμενα είναι 6,5 μηνών και τώρα έχω βρει το κόλπο και κάνω κάτι δουλειές όταν είναι ξύπνιος. Εκτός από τις αντλήσεις. Αυτές τις κάνω  όταν κοιμάται, γιατί όλο και κάτι θέλει όταν αντλώ και έτσι είναι δύσκολο. Μη φανταστείς ότι κοιμάται πολύ μέσα στην ημέρα, αντε 3 φορές από μισάωρο κάθε φορά. Αλλά πολλές φορές θέλει και παρέα ή παιχνίδι, οπότε προτιμώ αυτό από τις δουλειές. Ο άντρας μου, μου λέει ότι θα ανανεωθω με τη δουλειά και θα έχω πιο πολλή όρεξη. Ευτυχώς θα δουλεύω 6ωρο. Ίσως να ανανεωθω όντως, αλλά δεν σου κρύβω ότι φοβάμαι ότι το μυαλό μου δεν θα δουλεύει.... Ξυπνάμε ακόμη 1 φορά τη νύχτα για γάλα και είναι λίγο κουραστικό, οπότε και αυτό  με αγχώνει μήπως πηγαίνω ξενυχτισμενη... 

[Gummy Bear]

Just now, annoulen είπε:

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γενικά όμως θα πω τα εξής, ως μητέρα 2 παιδιών Δημοτικού πλέον, έγγαμη και εργαζόμενη πλήρες ωράριο :

Κάθε φορά που ξεκινούσε νέο project, να το πω έτσι χιουμοριστικά, αναρωτιόμουν πώς θα τα προλάβω.

Δλδ όταν επέστρεψα στη δουλειά με το ένα παιδί, έλεγα ωχ πώς θα προλάβω δουλειά, σπίτι, άντρα και παιδί.

Μετά ήρθε το 2ο παιδί και έλεγα, ωχ πώς θα προλάβω δουλειά, σπίτι, άντρα και 2 παιδιά.

Μετά ήρθε το σχολείο του 1ου παιδιού και έλεγα πώς θα προλάβω, δουλειά, σπίτι,  άντρα, 2 παιδιά και διάβασμα του ενός παιδιού.

Και ούτω καθεξής (2 παιδιά σχολείο, αγγλικά, μπάσκετ πηγαινέλα).

Ξυπνάω κάθε μέρα στις 6, δουλειά 730-330 και μετά στις 4  παραλαμβάνω τα παιδιά από το ολοήμερο και ξεκινάει η απογευματινή "βάρδια". Ο σύζυγος βοηθάει όσο μπορεί αλλά έρχεται μετά τις 7, οπότε καταλαβαίνετε. Ήμουν και είμαι σε ένα συνεχές τρέξιμο (όπως και οι περισσότερες φίλες εδώ στο φόρουμ).

Και ρουτίνα υπάρχει, και κούραση υπάρχει, αλλά παλεύεται η κατάσταση, γιατί εννοείται ότι αντισταθμίζονται με άλλα, πολύ σημαντικά πράγματα και κυρίως με τα παιδιά και την αγάπη που δίνουμε και μας δίνουν.

 

Όταν όμως διαπιστώθηκε σοβαρό πρόβλημα υγείας στη μητέρα μου, εκεί "κατέρρευσα" και δεν κατέρρευσα πρακτικά (γιατί τα παιδιά δεν τα κράταγε η μητέρα μου εκτός εκτάκτων περιστατικών) αλλά ψυχικά. Η στεναχώρια μου πήρε όλη μου την ενέργεια, δυστυχώς,  όπως επίσης και το συνεχές τρέξιμο με γιατρούς.  Και τότε είπα, τι καλά που ήταν όταν είχα ΜΟΝΟ την καθημερινή ρουτίνα που περιέγραψα πιο πάνω. Και τι δεν θα 'δινα για να ξαναείχα ΜΟΝΟ αυτή. 

 

Και για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, νομίζω ότι όλα γίνονται, αρκεί να έχεις θετική διάθεση. Και ΥΓΕΙΑ, κορίτσια και αγόρια, υγεία σε εσάς και στην οικογένειά σας και κυρίως στα παιδιά μας.  Απλώς όταν έχεις την υγεία δεδομένη, δεν την σκέφτεσαι, όπως και όλα τα υπόλοιπα που έχει ο καθένας δεδομένα. 

 

 

 

 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο! Μπράβο καταρχήν για όλα όσα έκανες και καταφέρνεις! Και έχεις δίκιο, η υγεία όλων μας είναι το πιο σημαντικό, και γιαυτό είναι ωραίο που μιλάμε όλες για θέματα που μας απασχολούν σε αυτό το φόρουμ, γιατί έτσι παίρνουμε δύναμη να συνεχίζουμε να παλεύουμε για το καλύτερο! 

[Έσπερος]

Γενικά παντως πιστευω οτι τις πραγματικές αντοχες μας τις καταλαβαινουμε τη στιγμη που τις χρειαζομαστε. Δηλαδη μπορει οταν εισαι φοιτητής να σε κουραζει η αλλαγη των συγκοινωνιών για το πανεπιστημιο (οποιος σπούδασε Αθηνα στου Ζωγραφου το καταλαβαινει), αργοτερα ομως αυτο θα σου φαινεται αστειο οταν πιάσεις δουλεια, μετα θα κανεις παιδι κ θα τα δεις αλλιως κ μετα θα κανεις κ αλλο παιδι κ παει λεγοντας! Δεν εχουν ολοι βεβαια τις ιδιες αντοχες στα ιδια πραγματα. εμενα πχ με κουραζει η σωματικη δραστηριοτητα, δεν μπορω να διανοηθώ να κανω ουτε μιση ωρα γυμναστικη αυτη τη στιγμη! επισης αν χαλαρωσω αφήνομαι τελειως πχ οταν βαλουμε μια ταινια το βραδυ κοιμαμαι αμεσως σχεδον ενω αν κάτσω για δουλειές είμαι μια χαρά ενεργητική. 

[Gummy Bear]

Just now, Έσπερος είπε:

Γενικά παντως πιστευω οτι τις πραγματικές αντοχες μας τις καταλαβαινουμε τη στιγμη που τις χρειαζομαστε. Δηλαδη μπορει οταν εισαι φοιτητής να σε κουραζει η αλλαγη των συγκοινωνιών για το πανεπιστημιο (οποιος σπούδασε Αθηνα στου Ζωγραφου το καταλαβαινει), αργοτερα ομως αυτο θα σου φαινεται αστειο οταν πιάσεις δουλεια, μετα θα κανεις παιδι κ θα τα δεις αλλιως κ μετα θα κανεις κ αλλο παιδι κ παει λεγοντας! Δεν εχουν ολοι βεβαια τις ιδιες αντοχες στα ιδια πραγματα. εμενα πχ με κουραζει η σωματικη δραστηριοτητα, δεν μπορω να διανοηθώ να κανω ουτε μιση ωρα γυμναστικη αυτη τη στιγμη! επισης αν χαλαρωσω αφήνομαι τελειως πχ οταν βαλουμε μια ταινια το βραδυ κοιμαμαι αμεσως σχεδον ενω αν κάτσω για δουλειές είμαι μια χαρά ενεργητική. 

 

πόσο αλήθεια είναι αυτό που λες !! "συμπάσχω" τελείως!!

[Maya14]

@Gummy Bear Κατι το οποίο μας κουράζει επίσης πολυ, είναι η πεποίθηση ότι δεν θα έπρεπε να νιώθουμε τοσο κουρασμενες. Δουλευω απο τοτε που σαραντησε το μωρό και σαν ελευθερος επαγγελματίας δεν εχω αλλη επιλογή. Γιαγιάδες, παππούδες και μπαμπάς σώζουν την κατάσταση. Ζητώ βοήθεια οπότε την θελω, δέχομαι την βοήθειά οποτε μου προσφερθεί, δεν εχω την ψευδαίσθηση οτι μπορώ να τα καταφέρω με όλα μονη μου διότι θα καταρρευσω με μαθηματικη ακρίβεια. Είμαι, νιωθω και φαίνομαι κουρασμένη. Εχω συμφιλιωθει ότι ετσι εχει η κατάσταση και ελπίζω οτι όσο μεγαλώνει το μωράκι και θα γίνεται πιο αυτονομο, θα είναι τα πράγματα καλύτερα.

[Gummy Bear]

Just now, Maya14 είπε:

@Gummy Bear Κατι το οποίο μας κουράζει επίσης πολυ, είναι η πεποίθηση ότι δεν θα έπρεπε να νιώθουμε τοσο κουρασμενες. Δουλευω απο τοτε που σαραντησε το μωρό και σαν ελευθερος επαγγελματίας δεν εχω αλλη επιλογή. Γιαγιάδες, παππούδες και μπαμπάς σώζουν την κατάσταση. Ζητώ βοήθεια οπότε την θελω, δέχομαι την βοήθειά οποτε μου προσφερθεί, δεν εχω την ψευδαίσθηση οτι μπορώ να τα καταφέρω με όλα μονη μου διότι θα καταρρευσω με μαθηματικη ακρίβεια. Είμαι, νιωθω και φαίνομαι κουρασμένη. Εχω συμφιλιωθει ότι αυτό είναι το φυσιολογικο και ελπίζω οτι όσο μεγαλώνει το μωράκι και θα γίνεται πιο αυτονομο, θα είναι τα πράγματα καλύτερα.

 

Ακριβώς αυτό είναι επίσης κάτι που με κουράζει! Ότι δεν θα έπρεπε να νιώθω τόσο κουρασμένη! Άλλα κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Και κάνεις και εσύ καλά που ζητάς βοήθεια από γιαγιάδες, παππούδες κλπ, κάτι που εγώ δεν έχω τόσο τη δυνατότητα να κάνω, δεδομένου ότι ζω μόνη με τον άντρα μου στο εξωτερικό. Η βοήθεια που μπορεί να μου δοθεί, είναι σε ταξίδια από τη μητέρα μου, όπου βέβαια δεν συγκρίνεται με το να την έχεις ανά πάσα στιγμή δίπλα σου. Αλλά θέλω να πιστεύω ό,τι όσους μεγαλώνουν τα παιδιά, οι ανάγκες τους αλλάζουνε και γίνονται και πιο αυτόνομα. 

[Έσπερος]

Επίσης κουράζει η σύγκριση. Όχι αυτή που κάνουν άλλη, το να την κάνεις εσύ. Να βλέπεις μία πχ με μωρό σαν το δικό σου να κυκλοφορεί ωραία περιποιημένη και φρέσκια ή να κάνει δραστηριότητες κι εσύ με το ζόρι να κάνεις μπάνιο. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρεις τι προτεραιότητες έχει βάλει ο καθένας. εμένα μια φίλη μου πχ που είναι πολύ του διαβάσματος, κάθεται και ξενυχτάει και διαβάζει για να την ξεκουράζει. αλλά στο σπίτι της μπορεί να αφήσει κάποια πράγματα ατακτοποίητα ή οριακά καθαρά για να παίξει με τα παιδιά της ή να ξεκουραστεί. Εγώ θα ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό αλλά αρρωσταίνω όταν βλέπω ακαταστασία. Τώρα πχ θα μπορούσα να είχα ξαπλώσει λίγο μέχρι να σηκωθεί ο μικρός, αλλά παραμέριζα καναπέδες για να σκουπίσω από κάτω. Κουράστηκα αλλά ένιωσα καλύτερα. Σχετικά είναι αυτά για τον καθένα. Και δεν ξέρεις και τι βοήθεια έχει η κάθε οικογένεια. Γι αυτό δεν έχει νόημα να βλέπεις τι κάνουν οι άλλοι. 

[annoulen]

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Επίσης κουράζει η σύγκριση. Όχι αυτή που κάνουν άλλη, το να την κάνεις εσύ. .....

Εγώ θα ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό αλλά αρρωσταίνω όταν βλέπω ακαταστασία.

......

 

Έχεις δίκιο, νομίζω ότι όλοι μπαίνουμε κάποιες φορές σε αυτήν την διαδικασία σύγκρισης, απλώς πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε τις διαφορετικές δυναμικές και συνθήκες κάθε οικογένειας. 

Και όσο για την ακαταστασία, εγώ πάντως εδώ και κάποια χρόνια, βάζω κάποια όρια στον εαυτό μου, πχ το βράδυ δεν θα σκουπίσω όπως λες αλλά απλώς θα τακτοποιήσω το σπίτι ώστε να είναι "ευπρεπές". Μέχρι εκεί,  ώστε να βρω ώρα να δω και λίγο τηλεόραση πχ να χαλαρώσω. Την δημιουργικότητα την έχω βάλει στην άκρη, δυστυχώς, γιατί τότε θα πρέπει να ξεκλέψω ώρα από τον ύπνο μου......  

 

16 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

.... Αλλά θέλω να πιστεύω ό,τι όσους μεγαλώνουν τα παιδιά, οι ανάγκες τους αλλάζουνε και γίνονται και πιο αυτόνομα. 

 

Ισχύει, θα το δεις, είναι μικρό το μωράκι σου ακόμα. Να απολαμβάνεις τις στιγμές μαζί του,  δεν θα ξαναέρθουν, θα έρθουν άλλες διαφορετικές. Όταν βλέπω φωτό των παιδιών μου μωρά, δακρύζω από συγκίνηση,  λέω πότε ήταν βρεφάκια με το μπιμπερό και τα μασητικά, πότε έγιναν παιδάκια να παίζουν με τα αυτοκινητάκια, πότε είπαν το πρώτο τους ποίημα, πότε μεγάλωσαν... Φαντάζομαι όλες οι μητέρες έτσι νιώθουν. 

 

Επεξεργάστηκαν 14 Αυγούστου,2019 by annoulen

[Έσπερος]

On 14 Αυγούστου 2019 at 11:35 ΠΜ, annoulen είπε:

ς. 

Και όσο για την ακαταστασία, εγώ πάντως εδώ και κάποια χρόνια, βάζω κάποια όρια στον εαυτό μου, πχ το βράδυ δεν θα σκουπίσω όπως λες αλλά απλώς θα τακτοποιήσω το σπίτι ώστε να είναι "ευπρεπές". Μέχρι εκεί,  ώστε να βρω ώρα να δω και λίγο τηλεόραση πχ να χαλαρώσω. Την δημιουργικότητα την έχω βάλει στην άκρη, δυστυχώς, γιατί τότε θα πρέπει να ξεκλέψω ώρα από τον ύπνο μου......  

Κάποια βραδιά αφήνω κ εγώ το σπίτι χυμα. Με την πολυτελεια ομως οτι θα το κανω το πρωι. Τωρα που θα ερχεται η νταντα κ θα ντρεπομαι να το βρει ασκούπιςτο, πανε οι πολυτέλειες. 

 

Αυτο που με βοηθαει να κερδιζω χρονο ξεκούρασης ειναι να κανω οσο περισσοτερα πραγματα μαζι με το παιδι με την επιγνωση βεβαια οτι θα γινονται αργα ή με διακοπες. αλλα τουλ δν θα συσσωρεύονται κ επιπλεον ειναι κ μια απασχοληση κ μαθαινει κ πραγματα. εννοειται οχι δουλειες που θελουν συγκεντρωςη κ δν μπορεις να αφησεις στη μεση ή ειναι χρονοβόρες. ετσι κ στο ντυσιμο μας, τον βαζουμε να μας βοηθαει, μας δινει ρουχα ή παπουτσια, και σε αλλες δουλειες παιζει-βοηθαει, προς το παρον εσωτερικές δικες μου αλλά αργοτερα θα βοηθαει κ τον μπαμπα του στον κηπο ή τα μαστορέματα (να δει κ αυτος τη γλυκα). Και μπανιο κανω μαζι κ τις ιδιες ωρες τρωω κλπ. ή εχω ευκαιρο ενα ξεσκονόπανο κ την ωρα που παιζει καθαριζω ενα ραφι κ μετα γυρναω στο παιχνιδι κοκ. Ετσι το διωρακι που κοιμαται μενει καποιο πιο απαιτητικό μαγειρεμα ή καθαρισμα ή σιδερο ή κατι αλλο πιο σύνθετο που δεν γινεται μαζι με το παιδι, κ μετά χαλαρωνω με τον αντρα μου ή κοιμαμαι λιγο ή κανω κατι που μου αρεσει εμενα. Αναρωτιεμαι βεβαια τώρα που γυρνάω στη δουλειά αν θα θελει να κανουμε ετσι δουλειες μαζι ή θα προτιμα να παίζουμε με τα παιχνιδια του.  

Πάντως για να πω την αμαρτία μου, πριν δεν ειχα συνειδητοποιήσει ακριβως την ενεργεια τη σκεψη κ τον χρονο που απαιτούν τα παιδια. Στην πορεια καταλαβα οτι παντα κατι θα σκεφτεσαι κ θα προβληματίζεσαι κ δν μπορεις να εισαι χαλαρος κ γενικα ολες τις αλλαγες δεν τις ειχα στο μυαλο μου. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Κάποια βραδιά αφήνω κ εγώ το σπίτι χυμα. Με την πολυτελεια ομως οτι θα το κανω το πρωι. Τωρα που θα ερχεται η νταντα κ θα ντρεπομαι να το βρει ασκούπιςτο, πανε οι πολυτέλειες. 

 

Αυτο που με βοηθαει να κερδιζω χρονο ξεκούρασης ειναι να κανω οσο περισσοτερα πραγματα μαζι με το παιδι με την επιγνωση βεβαια οτι θα γινονται αργα ή με διακοπες. αλλα τουλ δν θα συσσωρεύονται κ επιπλεον ειναι κ μια απασχοληση κ μαθαινει κ πραγματα. εννοειται οχι δουλειες που θελουν συγκεντρωςη κ δν μπορεις να αφησεις στη μεση ή ειναι χρονοβόρες. ετσι κ στο ντυσιμο μας, τον βαζουμε να μας βοηθαει, μας δινει ρουχα ή παπουτσια, και σε αλλες δουλειες παιζει-βοηθαει, προς το παρον εσωτερικές δικες μου αλλά αργοτερα θα βοηθαει κ τον μπαμπα του στον κηπο ή τα μαστορέματα (να δει κ αυτος τη γλυκα). Και μπανιο κανω μαζι κ τις ιδιες ωρες τρωω κλπ. ή εχω ευκαιρο ενα ξεσκονόπανο κ την ωρα που παιζει καθαριζω ενα ραφι κ μετα γυρναω στο παιχνιδι κοκ. Ετσι το διωρακι που κοιμαται μενει καποιο πιο απαιτητικό μαγειρεμα ή καθαρισμα ή σιδερο ή κατι αλλο πιο σύνθετο που δεν γινεται μαζι με το παιδι, κ μετά χαλαρωνω με τον αντρα μου ή κοιμαμαι λιγο ή κανω κατι που μου αρεσει εμενα. Αναρωτιεμαι βεβαια τώρα που γυρνάω στη δουλειά αν θα θελει να κανουμε ετσι δουλειες μαζι ή θα προτιμα να παίζουμε με τα παιχνιδια του.  

Πάντως για να πω την αμαρτία μου, πριν δεν ειχα συνειδητοποιήσει ακριβως την ενεργεια τη σκεψη κ τον χρονο που απαιτούν τα παιδια. Στην πορεια καταλαβα οτι παντα κατι θα σκεφτεσαι κ θα προβληματίζεσαι κ δν μπορεις να εισαι χαλαρος κ γενικα ολες τις αλλαγες δεν τις ειχα στο μυαλο μου. 

 

Αναλόγως πάντως το τι συμφωνία θα κάνεις με τη νταντά, ίσως κάποιες δουλειές θα είναι λογικό να της αναλάβει η ίδια. Ας πούμε εγώ πάντα συμφωνούσα το άπλωμα, το σίδερο και την τακτοποίηση των δωματίων (ρούχα και πράγματα των παιδιών, όχι γενικά) όσο τα παιδιά κοιμόντουσαν το μεσημέρι, που είναι αρκετά συνηθισμένο, ενώ άλλοι αναθέτουν το μαγείρεμα κλπ. Επίσης εννοείται ότι και καμία άλλη δουλειά των παιδιών να μην κάνει η νταντά, το να μαζέψει ό,τι συμβεί με το παιδί, δηλαδή την κουζίνα αν φάνε, ή το όποιο δωμάτιο παίξουν κλπ, είναι μέρος της δουλειάς της, μην βρεθείς να αντιμετωπίζεις κανένα χοιροστάσιο όταν επιστρέφεις και το βρεις λογικό, γιατί το έχω ακούσει κάποιες φορές από νέες μαμάδες, και η νταντά λογικά ακόμη γελάει για το κορόιδο που της έτυχε  . Ανεξάρτητα από το αν θα απασχολήσεις παιδαγωγό με πέντε ξένες γλώσσες, τη γιαγιά της γειτόνισσας ή φοιτήτρια που ψάχνει για έξτρα εισόδημα, το να βρίσκεις μία κουζίνα με καθαρό το τραπέζι, χωρίς το φαγητό του παιδιού στο πάτωμα, και τα παιχνίδια στη θέση τους, είναι αυτονόητο μέρος της δουλειάς.

[Gummy Bear]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κάποια βραδιά αφήνω κ εγώ το σπίτι χυμα. Με την πολυτελεια ομως οτι θα το κανω το πρωι. Τωρα που θα ερχεται η νταντα κ θα ντρεπομαι να το βρει ασκούπιςτο, πανε οι πολυτέλειες. 

 

Αυτο που με βοηθαει να κερδιζω χρονο ξεκούρασης ειναι να κανω οσο περισσοτερα πραγματα μαζι με το παιδι με την επιγνωση βεβαια οτι θα γινονται αργα ή με διακοπες. αλλα τουλ δν θα συσσωρεύονται κ επιπλεον ειναι κ μια απασχοληση κ μαθαινει κ πραγματα. εννοειται οχι δουλειες που θελουν συγκεντρωςη κ δν μπορεις να αφησεις στη μεση ή ειναι χρονοβόρες. ετσι κ στο ντυσιμο μας, τον βαζουμε να μας βοηθαει, μας δινει ρουχα ή παπουτσια, και σε αλλες δουλειες παιζει-βοηθαει, προς το παρον εσωτερικές δικες μου αλλά αργοτερα θα βοηθαει κ τον μπαμπα του στον κηπο ή τα μαστορέματα (να δει κ αυτος τη γλυκα). Και μπανιο κανω μαζι κ τις ιδιες ωρες τρωω κλπ. ή εχω ευκαιρο ενα ξεσκονόπανο κ την ωρα που παιζει καθαριζω ενα ραφι κ μετα γυρναω στο παιχνιδι κοκ. Ετσι το διωρακι που κοιμαται μενει καποιο πιο απαιτητικό μαγειρεμα ή καθαρισμα ή σιδερο ή κατι αλλο πιο σύνθετο που δεν γινεται μαζι με το παιδι, κ μετά χαλαρωνω με τον αντρα μου ή κοιμαμαι λιγο ή κανω κατι που μου αρεσει εμενα. Αναρωτιεμαι βεβαια τώρα που γυρνάω στη δουλειά αν θα θελει να κανουμε ετσι δουλειες μαζι ή θα προτιμα να παίζουμε με τα παιχνιδια του.  

Πάντως για να πω την αμαρτία μου, πριν δεν ειχα συνειδητοποιήσει ακριβως την ενεργεια τη σκεψη κ τον χρονο που απαιτούν τα παιδια. Στην πορεια καταλαβα οτι παντα κατι θα σκεφτεσαι κ θα προβληματίζεσαι κ δν μπορεις να εισαι χαλαρος κ γενικα ολες τις αλλαγες δεν τις ειχα στο μυαλο μου. 

Το ίδιο και εγώ! Δε φανταζόμουν την κάθε λεπτομέρεια που πρέπει να σκεφτείς και να προγραμματίσεις για απλά πράγματα. Και εγώ γυρνάω στην δουλειά τον άλλον μήνα και έχω σκεφτεί όταν θα γυρνάω θα αφιερωνομαι στο παιδί δημιουργικά παίζοντας κλπ. Το σκ θα κάνω δουλειές του σπιτιού όπως καθάρισμα και τις καθημερινές απλά να είναι ευπρεπές και λειτουργικό το σπίτι. Αυτό που λες πάντως ότι τις κάνετε μαζί καποιες δουλειές, το θεωρώ πολύ καλό και έχω σκεφτεί να το κάνω και εγώ στο μέλλον, γιατι έτσι γίνονται και πιο αυτόνομοι όσο μεγαλώνουν. Έχω σκεφτεί οταν θα αρχίσει να επικοινωνείς κανονικά (γιατι τώρα είναι πολύ μωρό μου ακόμα),  να του λέω ότι βοηθώντας όλοι μαζί στο σπίτι , θα μας μένει περισσότερος χρόνος για παιχνίδια και δημιουργική απασχόληση να τα κάνουμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. 

[Έσπερος]

πρίν από 18 λεπτά , Gummy Bear είπε:

κανονικά (γιατι τώρα είναι πολύ μωρό μου ακόμα),  να του λέω ότι βοηθώντας όλοι μαζί στο σπίτι , θα μας μένει περισσότερος χρόνος για παιχνίδια και δημιουργική απασχόληση να τα κάνουμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. 

Αυτό είναι για πιο μετά. όταν αρχίσει να κινειται κ να στεκεται μονο του κ να τα εξερευνά ολα, μοορεις να τον εχεις διπλα σου οταν κανει κατι απλο οπως πλυντηριο, μαζεμα ρουχων κλπ. αυτο θα καταγραφει την κινηση κ θα αρχισει να μιμειται. μετά μπορείς να ζητάς να σου δίνει μανταλάκια ή να βάζει ρούχα στον κάδο ή να βάζετε πράγματα στα συρτάρια. το μικρό δεν το βλεπει σαν δουλεια αλλα σαν παιχνιδι. βέβαια αυτό θα γίνεται με διακοπες κ επαναλήψεις γιατι μπορει να βαλει τα ρουχα στο ολυντηριο κ να τα ξαναβγάλει για παιχνιδι ή να σου κρύψει κατι. αλλα  σιγά σιγά καταλαβαίνει. έτσι θα έχει την εικόνα ότι όλοι σπίτι κάνουμε δουλειές κ θα ειναι πιο φυσικό στο μέλλον να συμμετέχει. αλλιως αν τις δουλειες τις κανεις οταν κοιμαται ή οταν ειναι βολτα με τον μπαμπα του, θα νομιζει οτι ολα γινονται αυτοματα απο μονα τους. 

7 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

το τραπέζι, χωρίς το φαγητό του παιδιού στο πάτωμα, και τα παιχνίδια στη θέση τους, είναι αυτονόητο μέρος της δουλειάς.

ναι αυτο κ εγω αυτονοητο το θεωρω αλλα καλα που μου το είπες να το διευκρινίσω. Ξέρω ότι άλλοι κάνουν συμφωνία κ για περισσότερες δουλειες, κ η προηγουμενη κοπελα μου ειχε πει οτι παντα εκανε κ απορούσε που δεν της ανέθετα κατι περαν της αποστείρωσης αρχικα κ μετα του μουλτι οταν αρχισε το φρουτο. εκανε κ απο μονη της κανενα σκουπισμα ή άπλωμα ή έπλενε ο,τι ειχαμε αφησει στον νεροχυτη απο το πρωινο. Αλλα βασικα κατι παραπανω απο το συμμάζεμα των σκευών του μικρου κ των παιχνιδιών κ να ξεπλύνει ο,τι λερώθηκε απο τα ρουχα του, δεν πολυθελω. αλλα αυστηρα οταν το παιδι κοιμαται. γενικα παντως μου φαινεται καπως να έχεις την νταντά κ σαν μινι οικιακή βοηθό ειδικά αν την απασχολεις για λιγες ωρες με μικρη αμοιβή. αν εμενε οχτάωρο κ επαιρνε βασικο μισθο κ ηταν άπραγη ενα διωρο στον μεςημεριανο υπνο, θα ταν αλλιως. 

[Nefeli2014]

Εγώ 4 χρόνια πάντως δεν έχω ξεκουραστεί. Αντιθέτως.. Η κούραση νιώθω να αυξάνεται.. Ειδικά με δύο παιδιά άλλη ζωή.. Ποια δουλειά μου λες.. Και στις δύο εγώ γύρισα πολύ γρήγορα στη Δουλεια γιατί δεν είχα πολυτέλεια να κάτσω.. σε πληροφορώ στη δουλειά μου ξεκουράζομαι, δεν κουράζομαι.. Στο σπίτι είναι που κουράζομαι πιο πολύ.. Να κάνω δουλειές, να τρέχω από πίσω τους κλπ. Ενώ όταν είμαι στη δουλειά ναι μεν κουράζομαι όπως κουραζομκυν πάντα αλλά είμαι στολισμένη, αλλάζω παραστάσεις έρχομαι σε επαφή με κόσμο κλπ. Επίσης όταν δουλεύω όλα είναι πιο Οργανωμένα από όλες τις απόψεις. Εγώ νομίζω η κούραση πλέον είναι και θα είναι μέσα στη ζωή μας οπότε επειδή το έχω φιλοσοφήσει χρειαζόμαστε, εγώ τουλάχιστον, καλή φυσική κατάσταση. Δηλαδή, σωστή όσο γιβεται διατροφή και όποτε βρίσκεται η ευκαιρία ένα ξεσκασμα. Για τη καθεμία είναι διαφορετικό. Άλλη θα βγει βόλτα μια φορά στο τόσο με τις φίλες της, άλλη θα κάτσει ένα βράδυ να δει 2 ταινίες και να πίνει κρασιά, άλλη θα κλείσει ραντεβού για σπα, άλλη θα πάει για γυμναστική, άλλη θα κλείσει σε απομονωμένο ξενοδοχείο ραντεβου με τον άντρα της. Πάντως όλες μας έχουμε αυτή την ανάγκη, βρες ποια είναι η δική σου και φρόντισε μια στο τόσο να την καλύπτεις. Εγώ πάντως το Ειχα βρει όταν έφτασε κοντά 2 η κόρη μου ένιωσα τόσο καλά που αποφάσισα για δεύτερο μωράκι και πάλι είναι λίγο στο χάος γιατί είναι 12 μηνων και έχει τρέξιμο τώρα. Ξέρω όμως πως σε κάνα δυο χρόνια θα ξαναβρώ ρυθμό και προς το παρόν απολαμβάνω σε εισαγωγικά την κούραση μου. Ξεσκασμα οπότε. Όχι πολλά πολλά, λίγα και καλά. Γιατί δεν είμαστε και για πολλά πολλά. Και τώρα που μεγαλώνουν μεγαλώνουν και οι ανάγκες τους. Οπότε Προετοίμασου από τωρα ότι αυτά που ξερες τα ξεχνάς και πας για άλλα, σαφώς καλύτερα, αφού έχεις το παιδάκι σου, η ζωή είναι πολύ καλύτερη και πολύ ομορφότερη.

 

 

Υγ. Επίσης αυτό που λένε με τον ύπνο, ναι να κοιμάσαι όταν κοιμαται το μωρό είναι το ιδανικό, όταν φυσικά έχεις βοηθεια κάποιον να σου μαγειρέψει να σου πλύνει κοκ. Εγώ στην πρώτη είχα ναι μεν αυτή τη βοήθεια κι έριχνα μεγαλειώδεις ύπνους αγκαλιά με το μωρό μου. Αλλά και σε φάσεις που δεν είχα τα παραταγα όλα και κοιμόμασταν. Αλλά σρη δεύτερη που Ειχα πάρει το κολλάι  δε ζητούσα τόση βοήθεια, και φυσικά τι ύπνος.. Αφού έχω το μικρό μου 4χρονο να με στροβιλιζει.

Αν έχεις βοήθεια οπότε μπορείς κοιμήσου μαζί του όσο πιο πολύ γίνεται. Μετά θα διαλέγει γυναίκες να κοιμούνται μαζί του κι όχι τη μαμά του. Απόλαυσε τον όσο μπορείς.. Εμένα μου λείπει αυτό.. Μακάρι να κοιμόμουν με τη μπέμπα όπως με τη πρώτη μου κόρη.. Αλλά δε με αφήνει!!!! Και να τις πάρω μαζί.. Ούτε κατά διάνοια.. Την ετοιμασία του φαγητού μπορείτε να την κάνετε παρέα όταν ξυπνάτε, να του δίνεις κάτι Ν απασχολείται και να του μιλάς όσο τα φτιάχνεις. Εγώ πχ όταν κάνω μάσκα ομορφιάς της βάζω γαλάκτωμα παιδικό και νομίζει ότι κάνει κι εκείνη μάσκα. Κάπως έτσι.. 

Επεξεργάστηκαν 18 Αυγούστου,2019 by Nefeli2014

[Chrysoum]

Θα συμφωνήσω και εγώ με όλες τις υπόλοιπες! Ποια δουλειά; εγώ στην δουλειά ξεκουράζομαι! Επίσης νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός παθαίνω ανοσία στην κούραση. Δεν την νιώθω πλέον. Τώρα που έχω και το νεογέννητο ενώ περίμενα ότι θα είμαι πολύ χειρότερα με το σπαστό ωράριο ύπνου, νομίζω πως δεν νιώθω την κούραση όσο την πρώτη φορά. Μαλλον συνήθισα να ξυπνάω συνεχώς τα βράδια. Τώρα που γράφω νιώθω κομμάτια βέβαια, αλλά και πάλι θυμάμαι ότι την πρώτη φορά το ένιωθα πολύ χειρότερα. Ίσως να φταίει και το ότι ξέρω πως κάποια στιγμή θα καλυτερέψουν τα πράγματα τουλάχιστον όσον αφορά τον ύπνο και δεν το βλέπω τόσο τραγικό! Με την πρώτη μου κόρη ήταν απλά όλα μαύρα!! Άσε που ξέρω ότι δεν θα κάνω άλλο παιδί, οπότε σκέφτομαι ότι είναι απλά λίγοι μήνες και μετά θα κοιμάμαι περισσότερο. Όσον αφορα ότι όσο μεγαλώνουν η κούραση δεν μειώνεται, εγώ έχω βιώσει το αντίθετο. Ένιωσα μεγάλη διαφορά από όταν η κόρη μου έγινε 14-16 μηνών και πλέον παίζουμε μαζί μπορεί να παίζει και λίγο μόνη της και εγώ να την βλέπω από ότι πριν που έπρεπε να την κουβαλαω κυριολεκτικά όλη μέρα αγκαλιά. 

Τέλος αυτό που λέει η @Nefeli2014με το να ξεδινεις είναι μεγάλη υπόθεση. Το να περνας έστω και λίγη ώρα κάνοντας κάτι που σε ευχαριστεί. 

[annoulen]

10 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

......Επίσης νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός παθαίνω ανοσία στην κούραση. Δεν την νιώθω πλέον.

Χα χα, και εγώ το ίδιο νομίζω. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά μάλλον έχεις δίκιο. Είμαστε σε μία συνεχή τσίτα, που δεν την καταλαβαίνουμε!!! 

 

On 16/8/2019 at 11:58 ΜΜ, Έσπερος είπε:

...........πριν δεν ειχα συνειδητοποιήσει ακριβως την ενεργεια τη σκεψη κ τον χρονο που απαιτούν τα παιδια. Στην πορεια καταλαβα οτι παντα κατι θα σκεφτεσαι κ θα προβληματίζεσαι κ δν μπορεις να εισαι χαλαρος κ γενικα ολες τις αλλαγες δεν τις ειχα στο μυαλο μου. 

Πράγματι, κ εγώ το ίδιο. Αλλά να σας πω ότι με το ένα παιδί δεν ήταν τόσο τραγικό, ίσα ίσα το απολάμβανα. Στο 2ο παιδί ζορίστηκα πολύ, με κυριότερο θέμα το γεγονός ότι δεν κοιμόταν. Απορώ πως άντεχε με τόσες λίγες ώρες ύπνου.  Για να φτάσει να κοιμηθεί (και εκείνο και εμείς εννοείται) 6ωρο συνεχόμενο, κλείσαμε χρόνο. Και είχαμε κ άλλο ένα 1,5 χρόνο μεγαλύτερό του......  

 

 

 

On 18/8/2019 at 4:02 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Εγώ 4 χρόνια πάντως δεν έχω ξεκουραστεί. Αντιθέτως.. Η κούραση νιώθω να αυξάνεται.. Ειδικά με δύο παιδιά άλλη ζωή.. .......

και όποτε βρίσκεται η ευκαιρία ένα ξεσκασμα. 

Ναι, συμφωνώ 2 παιδιά άλλη ζωή, αλλά μάλλον είναι ακόμα μικρά τα δικά σου? Θεωρώ ότι τα πιο κουραστικά χρόνια είναι από ενός έτους μέχρι 4-5. Δεν ξέρω πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό βέβαια. Μετά χαλαρώνεις κάπως, εάν μπορεί να μου επιτραπεί η έκφραση. Έχεις άλλου είδους καθημερινότητα. Μπορείς ας πούμε ακόμα και να κοιμηθείς και αυτά να είναι ξύπνια.  Εμένα μου έχει τύχει πολλές φορές .... 

Πάντως τις προάλλες,  έτυχε να πάω σε πάρτυ 4χρονου, και μου φάνηκε τόσο μα τόσο κουραστικό!!! Και τα παιδιά μου,  6,5 και 8 ετών,  δεν είναι και πολύ μακρυά από αυτήν την ηλικία. 

Και θεωρώ απαραίτητο το ξέσκασμα που λες και εσύ, με ό,τι θεωρείται ξέσπασμα για την κάθε μία μας.

Επεξεργάστηκαν 19 Αυγούστου,2019 by annoulen

[Chrysoum]

Just now, annoulen said:

Χα χα, και εγώ το ίδιο νομίζω. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά μάλλον έχεις δίκιο. Είμαστε σε μία συνεχή τσίτα, που δεν την καταλαβαίνουμε!!! 

 

Πράγματι, κ εγώ το ίδιο. Αλλά να σας πω ότι με το ένα παιδί δεν ήταν τόσο τραγικό, ίσα ίσα το απολάμβανα. Στο 2ο παιδί ζορίστηκα πολύ, με κυριότερο θέμα το γεγονός ότι δεν κοιμόταν. Απορώ πως άντεχε με τόσες λίγες ώρες ύπνου.  Για να φτάσει να κοιμηθεί (και εκείνο και εμείς εννοείται) 6ωρο συνεχόμενο, κλείσαμε χρόνο. Και είχαμε κ άλλο ένα 1,5 χρόνο μεγαλύτερό του......  

 

 

 

Ναι, συμφωνώ 2 παιδιά άλλη ζωή, αλλά μάλλον είναι ακόμα μικρά τα δικά σου? Θεωρώ ότι τα πιο κουραστικά χρόνια είναι από ενός έτους μέχρι 4-5. Δεν ξέρω πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό βέβαια. Μετά χαλαρώνεις κάπως, εάν μπορεί να μου επιτραπεί η έκφραση. Έχεις άλλου είδους καθημερινότητα. Μπορείς ας πούμε ακόμα και να κοιμηθείς και αυτά να είναι ξύπνια.  Εμένα μου έχει τύχει πολλές φορές .... 

Πάντως τις προάλλες,  έτυχε να πάω σε πάρτυ 4χρονου, και μου φάνηκε τόσο μα τόσο κουραστικό!!! Και τα παιδιά μου,  6,5 και 8 ετών,  δεν είναι και πολύ μακρυά από αυτήν την ηλικία. 

Και θεωρώ απαραίτητο το ξέσκασμα που λες και εσύ, με ό,τι θεωρείται ξέσπασμα για την κάθε μία μας.

Το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον να μιλάω με άλλες μαμάδες και να μου λένε τι καλά που ήταν μωρά και πόσο λιγότερο κουραστικό ήταν. Σε εμάς πραγματικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο! Η κούραση που νιώθω τώρα που πλησιάζει τα 2, δεν είναι τίποτα μπροστά στην κούραση που ένιωθα όσο ήταν νεογέννητο μέχρι 1 έτους . (ήταν δύσκολο μωρό γι αυτό μάλλον). Επίσης νομίζω ότι τώρα με βοήθαει και ότι πάω κάποιες ώρες για δουλειά (η μάλλον πήγαινα μέχρι να γεννηθεί το δευτερο) ενώ μέχρι και 12 μηνών ήμασταν όλη μέρα μαζί, ήταν λίγο ψυχοφθορο αυτό να μην έχω ούτε μισή ώρα μόνη μου. Άσε που τώρα η επικοινωνία που έχουμε συμβάλει στο να μην νιώθω τόση κούραση πιστεύω. 

[annoulen]

Just now, Chrysoum είπε:

...... Η κούραση που νιώθω τώρα που πλησιάζει τα 2, δεν είναι τίποτα μπροστά στην κούραση που ένιωθα όσο ήταν νεογέννητο μέχρι 1 έτους . (ήταν δύσκολο μωρό γι αυτό μάλλον).....

 

Εξαρτάται και από το παιδί. 

Ο μεγάλος μου γιος ήταν πάρα πολύ ήσυχος από τότε που γεννήθηκε μέχρι περίπου 1,5 ετών,  μετά ζωήρεψε μέχρι τα 3 περίπου και μετά ξανα-ηρέμησε ενώ ο μικρός μου γιος ήταν ένα "δύσκολο" παιδί από τότε που γεννήθηκε μέχρι την προνηπιακή ηλικία.

Για αυτό θεωρώ ότι η "δύσκολη" ηλικία, ακόμα και σε πολύ συνεργάσιμα παιδιά (όπως ο μεγάλος μου γιος) είναι από το μετα-βρεφικό μέχρι προνηπιακό, για να μιλήσω και με όρους παιδικού σταθμού. 

Ο μεγάλος μου γιος ας πούμε, 8 μηνών κοιμόταν στο καρότσι του δίπλα μου ενώ εγώ έπινα καφέ στην καφετέρια. Αυτό το σκηνικό δεν το έζησα με τον μικρό μου γιο σε καμμία φάση της βρεφικής του ηλικίας. 

Ή ο μεγάλος μου γιος, πάλι 8 μηνών, κοιμόταν 15 ώρες το 24ωρο (καμμια 10ριά το βράδυ και τις υπόλοιπες σπαστές μέσα στην ημέρα) ενώ ο μικρός μου γιος στους 8 μήνες κοιμόταν γύρω στις 8 ώρες όλες και όλες την ημέρα, άντε να έφτανε τις 5 ενωμένες το βράδυ και τις υπόλοιπες σπαστές.  Ο μεγάλος όσο ήταν ξύπνιος σε αυτήν την ηλικία καθόταν στο ρηλάξ του ή στο πάρκο και έπαιζε αμίλητος με τα παιχνιδάκια του ενώ ο μικρός μου, στην ίδια ηλικία, όσο ήταν ξύπνιος, ήταν οπωσδήποτε αγκαλιά αλλιώς έκλαιγε. 

Για αυτό λέω, είναι και στο παιδί, και τι βιώματα έχει κάθε μητέρα από τις ηλικιακές φάσεις του (κάθε) παιδιού της. 

 

[Μαριαλενα23]

Θα σου πω το εξής, όταν θα βρεις τους ρυθμούς σου όλα θα ειναι πολύ διαφορετικά! Μην απελπίζεσαι. Πρόγραμμα θέλει τίποτα άλλο 

[Chrysoum]

Just now, annoulen said:

 

Εξαρτάται και από το παιδί. 

Ο μεγάλος μου γιος ήταν πάρα πολύ ήσυχος από τότε που γεννήθηκε μέχρι περίπου 1,5 ετών,  μετά ζωήρεψε μέχρι τα 3 περίπου και μετά ξανα-ηρέμησε ενώ ο μικρός μου γιος ήταν ένα "δύσκολο" παιδί από τότε που γεννήθηκε μέχρι την προνηπιακή ηλικία.

Για αυτό θεωρώ ότι η "δύσκολη" ηλικία, ακόμα και σε πολύ συνεργάσιμα παιδιά (όπως ο μεγάλος μου γιος) είναι από το μετα-βρεφικό μέχρι προνηπιακό, για να μιλήσω και με όρους παιδικού σταθμού. 

Ο μεγάλος μου γιος ας πούμε, 8 μηνών κοιμόταν στο καρότσι του δίπλα μου ενώ εγώ έπινα καφέ στην καφετέρια. Αυτό το σκηνικό δεν το έζησα με τον μικρό μου γιο σε καμμία φάση της βρεφικής του ηλικίας. 

Ή ο μεγάλος μου γιος, πάλι 8 μηνών, κοιμόταν 15 ώρες το 24ωρο (καμμια 10ριά το βράδυ και τις υπόλοιπες σπαστές μέσα στην ημέρα) ενώ ο μικρός μου γιος στους 8 μήνες κοιμόταν γύρω στις 8 ώρες όλες και όλες την ημέρα, άντε να έφτανε τις 5 ενωμένες το βράδυ και τις υπόλοιπες σπαστές.  Ο μεγάλος όσο ήταν ξύπνιος σε αυτήν την ηλικία καθόταν στο ρηλάξ του ή στο πάρκο και έπαιζε αμίλητος με τα παιχνιδάκια του ενώ ο μικρός μου, στην ίδια ηλικία, όσο ήταν ξύπνιος, ήταν οπωσδήποτε αγκαλιά αλλιώς έκλαιγε. 

Για αυτό λέω, είναι και στο παιδί, και τι βιώματα έχει κάθε μητέρα από τις ηλικιακές φάσεις του (κάθε) παιδιού της. 

 

Συμφωνώ και αυτό λέω και εγώ, μάλλον σε εμάς συνέβη το αντίθετο γιατί η βρεφική ηλικία με την πρώτη μου κόρη ήταν πολύ δύσκολη, πιο δύσκολη και από αυτήν που περιγράφεις. 5 ωρο συνεχόμενο το βράδυ κοιμήθηκε όταν ήταν 15 μηνών. Και τώρα είναι ένα σχετικά δύσκολο παιδάκι, αλλά και πάλι καμία σχέση με την βρεφική ηλικία. Είναι στο παιδί λοιπόν όπως λες και εσύ

[Έσπερος]

Κάτι που εμένα με κουράζει ιδιαιτέρως είναι η αισθηση οτι πρεπει να ειναι διαρκως 100% διαθεσιμη κ ετοιμη για παιχνθδι ή απασχοληση ολη τη μερα. Περα απο τη σωματικη κουραση, η οποια γενικα εχει φθίνει οσο περναει ο καιρος, πιο πολυ με κουραζει το οτι δεν εχω χρονο για μια συγκροτημένη διυλεια, οτι πολλες συζητησεις γινονται διακοπτόμενες ή τελικα αναβάλλονται για οταν το παιδι κοιμαται, γενικα ολη αυτη η διαθεσιμότητα που βεβαια μειωνεται η ενταση της οσο μεγαλωνει το παιδι, αλλα τωρα με εχει κουρασει αρξετα. γι αυτο συχνα μου ειναι προτιμότερο να ειμαι εκτος σπιτιου για περπατημα ή οτιδηποτε ακομα κ αν κουβαλάω τα 13 κιλα στα χερια, για να ξερω οτι το παιδι ειναι απασχολημένο κ περναει ευχαριστα κ ειμαστε κ εμεις πιο χαλαροί. Ημασταν στην Αθηνα για πολλες δουλειες με τρεξιμο, κουβαλημα καροτσιου σε δυσκολη γειτονια με στενά ή ανύπαρκτα πεζοδρόμια κατηφόρες κδυσκολο παρκαρισμα κ καυσωνα μαζι κ δν ενιωσα τοσο κουρασμενη οσο καποιες μερες που μπορει απλα να καθομαι στον καναπε ή το πατωμα διπλα στον μικρο που παιζει μονος επι της ουσιας αλλα δεν εχω περιθωριο να ξεκινησω κατι κ απλα περιμενω να περασει η ωρα για να βγουμε εξω ή για να φαμε ή να κοιμηθουμε.