Mπρος γκρεμος και πισω ρεμα

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, elemaxi είπε:

Τα πιο πολλα ''προβληματα'' της ζωης μας ειναι μονο στο μυαλο μας, κ μεχρι να μας βρουν πραγματικα προβληματα πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο.

Πριν απο περιπου τεσσερις μηνες στη πολυκατοικια που μενω, στο διπλανο διαμερισμα πεθανε γυναικα 45 χρονων απο καρκινο και αφησε συζυγο και τρια παιδια πολυ μικρης ηλικιας ορφανα. Και τι δεν θα 'δινε αυτος ο φουκαρας τωρα να ειναι στη θεση του αντρα σου! 

Θελω να πω οτι δημιουργουμε προβληματα κ ασχημες καταστασεις στη ζωη μας, και δεν εκτιμαμε τα καλα που εχουμε. Αν ειχα τον αντρα σου μπροστα μου, αυτο ακριβως θα του ελεγα.

 

Αργ. δεν μπορω δυστυχως να σε βοηθησω, δεν ξερω τι να σου πω. Παρε την καλυτερη δυνατη αποφαση για σενα κ τα παιδια σου. Η ζωη ειναι πολυ μικρη κ απροβλεπτη για να την ζουμε δυστυχισμενοι. 

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι και από τη δική μου οικογένεια, ο αδερφός μου είναι με μία σοβαρή ανίατη ασθένεια που καταστρέφει την ποιότητα της ζωής του, και της μητέρας μου που τον φροντίζει, και η συννυφάδα μου είναι πλέον ανάπηρη από ανίατη νόσο, δεν έχει πολλά χρόνια ζωής και θα αφήσει δύο παιδιά, ευτυχώς ήδη κοντά στην ενηλικίωση. Ο αδερφός του άντρα μου απορώ πώς αντέχει τα τελευταία χρόνια, να φροντίζει από τη μία δύο εφήβους, από την άλλη μία σύζυγο για την οποία η πρόγνωση είναι πολλή άσχημη, και όμως ο άντρας μου θεωρεί ότι όλα αυτά τα πραγματικά "σαχλά" που έτυχαν τα τελευταία χρόνια στον ίδιο είναι σοβαρά δράματα. 

Άσχημο πράγμα ο εγωισμός.

 

[ΑΡΓΚ]

19 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Οπως ξέρεις πολύ καλά τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα. Έχουν ήδη χάσει τον «μπαμπά» τους , δεδομένου ότι έχει αλλάξει εντελώς χαρακτήρα και συμπεριφορά . Δεν γίνεται να χάσουν και τη μαμά τους μέσα σε αυτό το χάος.

 

Δυστυχώς πλέον δεν έρχεται καν π.χ. στις γιορτές για τη λήξη της χρονιάς στο σχολείο ή άλλες οικογενειακές δραστηριότητες, όπου ο ρόλος του θα ήταν αποκλειστικά του γονιού και όχι του συζύγου. Ίσως κατά μία έννοια αυτή η φάση κάνει και πιο εύκολο για τα παιδιά να περάσουν σε δεύτερο χρονο, π.χ. σε λίγους μήνες, σε ένα χωρισμό, σαν φυσικό επακόλουθο. 

[Nefeli2014]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δυστυχώς πλέον δεν έρχεται καν π.χ. στις γιορτές για τη λήξη της χρονιάς στο σχολείο ή άλλες οικογενειακές δραστηριότητες, όπου ο ρόλος του θα ήταν αποκλειστικά του γονιού και όχι του συζύγου. Ίσως κατά μία έννοια αυτή η φάση κάνει και πιο εύκολο για τα παιδιά να περάσουν σε δεύτερο χρονο, π.χ. σε λίγους μήνες, σε ένα χωρισμό, σαν φυσικό επακόλουθο. 

Τι να πω δεν πάει καλά.. Μην στεναχωριέσαι.. Τι να πω είναι μια κατάσταση δύσκολη. Βρε συ αργκ να σε ρωτήσω πολύ θέλω να ρωτήσω όσες χώρισαν η όσες είναι στα πρόθυρα αλλά πάντα με δυσκολεύει. Όλες αυτές τις περίεργες πτυχές του χαρακτήρα του τις είχες δει και νωρίτερα?δηλαδη ήταν από τους τύπους που μπορεί να στην έκαναν πχ να ψάχνουν για γκόμενά ξέρω γω.. Απαυτα που έλεγε που έκανε.. Τον είχες δεδομένο γενικά? Και τελικά τόσο εύκολα αλλάζουν έτσι οι άνθρωποι? Καμμια φορά τι Καμμια φορά δηλαδή κι εγώ κάνω κάτι σκέψεις τρελές ότι μπορεί στα 50 του πχ ο δικός μου να ξεμυαλιστει με Καμμια.. Δεν έχω δείγματα αλλά αν κρίνω από αυτά που ακούω και βλέπω από τους γύρω μου οικογένειαρχες που δε θα πήγαινε ποτέ ο νους σου.. Αλλά δεν ξέρω και τα παραμεσα γιαυτό παίρνω το θάρρος να σε ρωτήσω.. Μια γνωστή μου δηλαδή δε θα τη ρωτούσα... Άβυσσος η ψυχή του ανθρωπου η κατά βάθος ξέρουμε ποιον έχουμε στη ζωή και στο σπίτι μας..? 

Εγώ πιστεύω αν κρίνω από το δικό μου άντρα και τη συμπεριφορά του απέναντι σε δικό του κόσμο οικογένεια του πως αν ποτέ χωρίζαμε θα με πολεμούσε η δε θα ήθελε καν φιλικές σχέσεις για τα παιδιά. Έτσι νομίζω αλλά τι να πω δεν ξερω κι ακριβώς. Τελικά δεν τους ξέρουμε, κανέναν δεν ξέρουμε και τίποτα δεν ειναι δεδομένο. Αλλά αν ρωτήσεις εμένα θα σου έλεγα ποτέ μα ποτέ δε θα τον απατουσα. Και το πιστεύω. Πόσο εύκολο ειναι να αλλάξει αυτό τελικά? Τόσο εύκολα λασκαρουν οι βίδες? 

Επεξεργάστηκαν 14 Ιουνίου,2019 by Nefeli2014

[annoulen]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι και από τη δική μου οικογένεια, ο αδερφός μου είναι με μία σοβαρή ανίατη ασθένεια που καταστρέφει την ποιότητα της ζωής του, και της μητέρας μου που τον φροντίζει, και η συννυφάδα μου είναι πλέον ανάπηρη από ανίατη νόσο, δεν έχει πολλά χρόνια ζωής και θα αφήσει δύο παιδιά, ευτυχώς ήδη κοντά στην ενηλικίωση. Ο αδερφός του άντρα μου απορώ πώς αντέχει τα τελευταία χρόνια, να φροντίζει από τη μία δύο εφήβους, από την άλλη μία σύζυγο για την οποία η πρόγνωση είναι πολλή άσχημη, και όμως ο άντρας μου θεωρεί ότι όλα αυτά τα πραγματικά "σαχλά" που έτυχαν τα τελευταία χρόνια στον ίδιο είναι σοβαρά δράματα. 

Άσχημο πράγμα ο εγωισμός.

 

 

Πραγματικά έχω μείνει !!!! Αν δεις το πρώτο σχόλιό μου στην ανάρτησή σου είναι τα θέματα υγείας, γιατί αυτά είναι ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ τελικά. Το εγωιστής είναι πολύ επιεικής χαρακτηρισμός, σόρρυ κιόλας. Και πραγματικά σε θαυμάζω αγαπητή ΑΡΓΚ,  που τόσο καιρό διαβάζω τις εμπεριστατωμένες σου απόψεις και τα ουσιαστικά σου σχόλιά στο parents, για την απίστευτη ψυχραιμία (και μεγαλοψυχία να το πω???) που δείχνεις, ή τουλάχιστον αυτή που μας αφήνεις να δούμε. 

[Macgyver]

22 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δυστυχώς πλέον δεν έρχεται καν π.χ. στις γιορτές για τη λήξη της χρονιάς στο σχολείο ή άλλες οικογενειακές δραστηριότητες, όπου ο ρόλος του θα ήταν αποκλειστικά του γονιού και όχι του συζύγου. Ίσως κατά μία έννοια αυτή η φάση κάνει και πιο εύκολο για τα παιδιά να περάσουν σε δεύτερο χρονο, π.χ. σε λίγους μήνες, σε ένα χωρισμό, σαν φυσικό επακόλουθο. 

Τι ωραία ........ Αχ μακάρι κάποιος να μπορούσε να του βάλει μυαλό  μπορώ να δεχτώ έναν σύζυγο που σταματάει να σέβεται τη σύζυγο, αλλά όχι να σταματάει να είναι πατέρας  τραβά μπρος ΑΡΓΚ - τον βλέπεις τον δρόμο. Θα είναι πολύ δύσκολο , το γνωρίζεις , αλλά δες το ως μάθημα και για τα παιδιά σου: ο αυτοσεβασμός και η υπεράσπιση του. Είναι φοβερό πως ένας άνθρωπος μπορεί να τυφλωθεί κ να θυσιάσει την ευτυχία του. 

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Τι να πω δεν πάει καλά.. Μην στεναχωριέσαι.. Τι να πω είναι μια κατάσταση δύσκολη. Βρε συ αργκ να σε ρωτήσω πολύ θέλω να ρωτήσω όσες χώρισαν η όσες είναι στα πρόθυρα αλλά πάντα με δυσκολεύει. Όλες αυτές τις περίεργες πτυχές του χαρακτήρα του τις είχες δει και νωρίτερα?δηλαδη ήταν από τους τύπους που μπορεί να στην έκαναν πχ να ψάχνουν για γκόμενά ξέρω γω.. Απαυτα που έλεγε που έκανε.. Τον είχες δεδομένο γενικά? Και τελικά τόσο εύκολα αλλάζουν έτσι οι άνθρωποι? Καμμια φορά τι Καμμια φορά δηλαδή κι εγώ κάνω κάτι σκέψεις τρελές ότι μπορεί στα 50 του πχ ο δικός μου να ξεμυαλιστει με Καμμια.. Δεν έχω δείγματα αλλά αν κρίνω από αυτά που ακούω και βλέπω από τους γύρω μου οικογένειαρχες που δε θα πήγαινε ποτέ ο νους σου.. Αλλά δεν ξέρω και τα παραμεσα γιαυτό παίρνω το θάρρος να σε ρωτήσω.. Μια γνωστή μου δηλαδή δε θα τη ρωτούσα... Άβυσσος η ψυχή του ανθρωπου η κατά βάθος ξέρουμε ποιον έχουμε στη ζωή και στο σπίτι μας..? 

Εγώ πιστεύω αν κρίνω από το δικό μου άντρα και τη συμπεριφορά του απέναντι σε δικό του κόσμο οικογένεια του πως αν ποτέ χωρίζαμε θα με πολεμούσε η δε θα ήθελε καν φιλικές σχέσεις για τα παιδιά. Έτσι νομίζω αλλά τι να πω δεν ξερω κι ακριβώς. Τελικά δεν τους ξέρουμε, κανέναν δεν ξέρουμε και τίποτα δεν ειναι δεδομένο. Αλλά αν ρωτήσεις εμένα θα σου έλεγα ποτέ μα ποτέ δε θα τον απατουσα. Και το πιστεύω. Πόσο εύκολο ειναι να αλλάξει αυτό τελικά? Τόσο εύκολα λασκαρουν οι βίδες? 

 

Δεν ήταν ποτέ ο φοβερά εκδηλωτικός άνθρωπος προς εμένα και τα παιδιά, ούτε κανένα τέρας ψυχραιμων αποφάσεων, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε έναν άνθρωπο που δεν αναγνωρίζω. Και δεν τον αναγνωρίζουν και κοινοί φίλοι, δεν είναι ότι ήρθε κανείς να μου πει "σου τα λεγα εγώ", έχουν πέσει όλοι από τα σύννεφα. Πριν 2-3 χρόνια δεν είχε καν κινητό, πέραν από ένα του 90 που απλά έπαιρνε τηλέφωνο,  και κυριολεκτικά μία ημίγυμνη να πέρναγε δίπλα του, δεν θα την πρόσεχε καν ότι υπάρχει. Ότι θα γινόταν ο άνθρωπος που ξημεροβραδιάζεται στο smartphone να ανταλλάσσει μηνύματα με μία κοπέλα, ήταν εντελώς εκτός χαρακτήρα, δεν περνούσε από κανενός το μυαλό.

[Nefeli2014]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν ήταν ποτέ ο φοβερά εκδηλωτικός άνθρωπος προς εμένα και τα παιδιά, ούτε κανένα τέρας ψυχραιμων αποφάσεων, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε έναν άνθρωπο που δεν αναγνωρίζω. Και δεν τον αναγνωρίζουν και κοινοί φίλοι, δεν είναι ότι ήρθε κανείς να μου πει "σου τα λεγα εγώ", έχουν πέσει όλοι από τα σύννεφα. Πριν 2-3 χρόνια δεν είχε καν κινητό, πέραν από ένα του 90 που απλά έπαιρνε τηλέφωνο,  και κυριολεκτικά μία ημίγυμνη να πέρναγε δίπλα του, δεν θα την πρόσεχε καν ότι υπάρχει. Ότι θα γινόταν ο άνθρωπος που ξημεροβραδιάζεται στο smartphone να ανταλλάσσει μηνύματα με μία κοπέλα, ήταν εντελώς εκτός χαρακτήρα, δεν περνούσε από κανενός το μυαλό.

Θα επιστρέψει κάποια στιγμή πίσω αλλά δυστυχώς θα είναι αργά.. Συνήθως έτσι γίνεται. 

Κουράγιο.. Κανονισε τις διακοπές σου εσύ με τα παιδάκια σου.. 

Παντως όσα παράπονα κι αν είχε από σένα που λογικά για να φεύγει, έχει θέματα με τον άλλο, δε φτάνεις στην απιστία. Μπορείς να χωρίσεις και μετά να κάνεις ελεύθερα τη ζωή σου. Εχει κάνει πολλά φάουλ δυστυχως.. Εγωιστής ναι μεν αλλά όχι και τόσο έξυπνος. Με όλα αυτά τον γδερνεις σε ενδεχόμενο δικαστήριο. Αλλά τελοσπαντων ας ελπίσουμε να μη φτάσετε ως εκεί. 

Αν έχει κάποιος μυαλό εδώ είσαι εσύ οπότε υπομονή κι όταν όλα περάσουν ξέσπασε. Θα σκεφτούμε κάτι αλλά όχι ακόμα.;) 

Επεξεργάστηκαν 15 Ιουνίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν ήταν ποτέ ο φοβερά εκδηλωτικός άνθρωπος προς εμένα και τα παιδιά, ούτε κανένα τέρας ψυχραιμων αποφάσεων, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε έναν άνθρωπο που δεν αναγνωρίζω. Και δεν τον αναγνωρίζουν και κοινοί φίλοι, δεν είναι ότι ήρθε κανείς να μου πει "σου τα λεγα εγώ", έχουν πέσει όλοι από τα σύννεφα. Πριν 2-3 χρόνια δεν είχε καν κινητό, πέραν από ένα του 90 που απλά έπαιρνε τηλέφωνο,  και κυριολεκτικά μία ημίγυμνη να πέρναγε δίπλα του, δεν θα την πρόσεχε καν ότι υπάρχει. Ότι θα γινόταν ο άνθρωπος που ξημεροβραδιάζεται στο smartphone να ανταλλάσσει μηνύματα με μία κοπέλα, ήταν εντελώς εκτός χαρακτήρα, δεν περνούσε από κανενός το μυαλό.

Παντως καθαρά εμπειρικά από αυτά που βλέπω κι ακούω αυτοί που δεν το περιμένεις στα κάνουν αυτά. Ενώ αυτοί που έχεις ενδοιασμούς μπορεί να μη σε θορυβησουν τελικά. Μιλουσα με έναν φίλο μου που παρεμπιπτόντως χώρισε κι αυτός πρόσφατα από μια γυναίκα που την ήξερα πολύ καλά. Πάντα κάτι δε μου άρεσε αλλά δε μου πςφτε λόγος. Αποδείχτηκε όχι απλά άπιστη και άπληστη αλλά πολλη πολλή υποκρισία. Ενώ φαινόταν ήσυχη, ήρεμη, ήπιων τόνων... Κι όμως, εφερε ένα σωρό κόσμο άνω κάτω. Που δεν το περίμενες... Γιαυτό πια δε μου κάνει εντύπωση τίποτα. Και είναι άλλοι που λες σιγά μην αυτός στεριώσει σε σπίτι κι όμως ζουν καλά μαζί και βασιλευουν. Τα φαινόμενα απατούν, καλά λένε... 

[Nefeli2014]

15 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Τι ωραία ........ Αχ μακάρι κάποιος να μπορούσε να του βάλει μυαλό  μπορώ να δεχτώ έναν σύζυγο που σταματάει να σέβεται τη σύζυγο, αλλά όχι να σταματάει να είναι πατέρας  τραβά μπρος ΑΡΓΚ - τον βλέπεις τον δρόμο. Θα είναι πολύ δύσκολο , το γνωρίζεις , αλλά δες το ως μάθημα και για τα παιδιά σου: ο αυτοσεβασμός και η υπεράσπιση του. Είναι φοβερό πως ένας άνθρωπος μπορεί να τυφλωθεί κ να θυσιάσει την ευτυχία του. 

Οι περισσότεροι άνδρες συνδέουν τα παιδιά με τη γυναίκα, δεν έχουν όπως εμείς το μητρικό ένστικτο, δεν έχουν το πατρικό δηλαδή και δυστυχώς όταν έχουν θέμα με τη γυναίκα παίρνει η μπάλα και τα παιδιά. Πρέπει να είσαι πολυ λογικός για να τα διαχωρίσεις. Έχουν και την αίσθηση ανεπάρκειας ότι εφόσον εσύ σα γυναίκα δε με θέλεις και δε θα περάσω καλά άρα ποιο το νόημα να έρθω σε μια σχολική γιορτή απλά να κοιτάω βαρετά. Οι περισσότεροι άνδρες αν προσέξεις από ένα σημείο κι έπειτα παύουν να πηγαίνουν σε αυτά και σε παιδικά πάρτυ πχ. Έχουν δέσει κι από την άλλη το γάιδαρο τους ότι τα έχει αναλάβει αυτά η γυναίκα. Νομίζω εμάς άντρας για να είναι συνεχώς ευαισθητοπιημενος η θα πρέπει να είναι απολύτως ψαγμένος και φιλοσοφημεβος να τα έχει διαχωρίσει αυτά τα δύο ή να μείνει μόνος με παιδιά όπου αναγκαστικά εκεί θα πρέπει να πάρει τα ηνία. 

Δεν τον δικαιολογώ προς θεού απλώς εξηγώ γιατί φέρονται έτσι οι περισσότεροι. Κι όχι μόνο εκτός σχέσης αλλά και εντός..... 

[Macgyver]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Οι περισσότεροι άνδρες συνδέουν τα παιδιά με τη γυναίκα, δεν έχουν όπως εμείς το μητρικό ένστικτο, δεν έχουν το πατρικό δηλαδή και δυστυχώς όταν έχουν θέμα με τη γυναίκα παίρνει η μπάλα και τα παιδιά. Πρέπει να είσαι πολυ λογικός για να τα διαχωρίσεις. Έχουν και την αίσθηση ανεπάρκειας ότι εφόσον εσύ σα γυναίκα δε με θέλεις και δε θα περάσω καλά άρα ποιο το νόημα να έρθω σε μια σχολική γιορτή απλά να κοιτάω βαρετά. Οι περισσότεροι άνδρες αν προσέξεις από ένα σημείο κι έπειτα παύουν να πηγαίνουν σε αυτά και σε παιδικά πάρτυ πχ. Έχουν δέσει κι από την άλλη το γάιδαρο τους ότι τα έχει αναλάβει αυτά η γυναίκα. Νομίζω εμάς άντρας για να είναι συνεχώς ευαισθητοπιημενος η θα πρέπει να είναι απολύτως ψαγμένος και φιλοσοφημεβος να τα έχει διαχωρίσει αυτά τα δύο ή να μείνει μόνος με παιδιά όπου αναγκαστικά εκεί θα πρέπει να πάρει τα ηνία. 

Δεν τον δικαιολογώ προς θεού απλώς εξηγώ γιατί φέρονται έτσι οι περισσότεροι. Κι όχι μόνο εκτός σχέσης αλλά και εντός..... 

Δεν ξέρω αν έτσι φέρονται οι περισσότεροι . Ξέρω ότι εγώ για αυτόν τον λόγο θα χωριζα όμως 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Οι περισσότεροι άνδρες συνδέουν τα παιδιά με τη γυναίκα, δεν έχουν όπως εμείς το μητρικό ένστικτο, δεν έχουν το πατρικό δηλαδή και δυστυχώς όταν έχουν θέμα με τη γυναίκα παίρνει η μπάλα και τα παιδιά. Πρέπει να είσαι πολυ λογικός για να τα διαχωρίσεις. Έχουν και την αίσθηση ανεπάρκειας ότι εφόσον εσύ σα γυναίκα δε με θέλεις και δε θα περάσω καλά άρα ποιο το νόημα να έρθω σε μια σχολική γιορτή απλά να κοιτάω βαρετά. Οι περισσότεροι άνδρες αν προσέξεις από ένα σημείο κι έπειτα παύουν να πηγαίνουν σε αυτά και σε παιδικά πάρτυ πχ. Έχουν δέσει κι από την άλλη το γάιδαρο τους ότι τα έχει αναλάβει αυτά η γυναίκα. Νομίζω εμάς άντρας για να είναι συνεχώς ευαισθητοπιημενος η θα πρέπει να είναι απολύτως ψαγμένος και φιλοσοφημεβος να τα έχει διαχωρίσει αυτά τα δύο ή να μείνει μόνος με παιδιά όπου αναγκαστικά εκεί θα πρέπει να πάρει τα ηνία. 

Δεν τον δικαιολογώ προς θεού απλώς εξηγώ γιατί φέρονται έτσι οι περισσότεροι. Κι όχι μόνο εκτός σχέσης αλλά και εντός..... 

 

Αυτό είναι αλήθεια δυστυχώς γενικότερα. Είναι ελάχιστοι οι μπαμπάδες που συστηματικά ασχολούνται με τα παιδιά τους, στο βαθμό που το κάνουν οι μαμάδες. Ακόμη και σε κατεξοχήν "αντρικά" αθλήματα π.χ. που συνήθως το αγοράκι έχει γραφτεί με την προτροπή του μπαμπά, στις βαρετές προπονήσεις κάθε ΣΚ, η μαμά θα είναι εκεί πιο πολύ από όσο ο μπαμπάς, και δε συζητάμε καν για πιο "γυναικείες" υποθέσεις, τύπου ρυθμικής, θεάτρου κλπ. Η αναλογία μαμάδων-μπαμπάδων, και ειδικά όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, είναι απογοητευτική. Και παραδόξως, δεν παίζει κανένα ρόλο το αν δουλεύει η μαμά ή όχι, έχω παράδειγμα ζευγαριού όπου ο μπαμπάς είναι δημόσιος υπάλληλος και κάθε μέρα είναι σπίτι στις 3, η μαμά έχει δική της μικρή επιχείρηση και δουλεύει μέχρι τις 10-11 το βράδυ. Μαντέψτε ποια είναι συνέχεια σε προπονήσεις και εκδηλώσεις και ποιος είναι βροντερά απών...

[ninaki80]

11 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Οι περισσότεροι άνδρες συνδέουν τα παιδιά με τη γυναίκα, δεν έχουν όπως εμείς το μητρικό ένστικτο, δεν έχουν το πατρικό δηλαδή και δυστυχώς όταν έχουν θέμα με τη γυναίκα παίρνει η μπάλα και τα παιδιά. Πρέπει να είσαι πολυ λογικός για να τα διαχωρίσεις. Έχουν και την αίσθηση ανεπάρκειας ότι εφόσον εσύ σα γυναίκα δε με θέλεις και δε θα περάσω καλά άρα ποιο το νόημα να έρθω σε μια σχολική γιορτή απλά να κοιτάω βαρετά. Οι περισσότεροι άνδρες αν προσέξεις από ένα σημείο κι έπειτα παύουν να πηγαίνουν σε αυτά και σε παιδικά πάρτυ πχ. Έχουν δέσει κι από την άλλη το γάιδαρο τους ότι τα έχει αναλάβει αυτά η γυναίκα. Νομίζω εμάς άντρας για να είναι συνεχώς ευαισθητοπιημενος η θα πρέπει να είναι απολύτως ψαγμένος και φιλοσοφημεβος να τα έχει διαχωρίσει αυτά τα δύο ή να μείνει μόνος με παιδιά όπου αναγκαστικά εκεί θα πρέπει να πάρει τα ηνία. 

Δεν τον δικαιολογώ προς θεού απλώς εξηγώ γιατί φέρονται έτσι οι περισσότεροι. Κι όχι μόνο εκτός σχέσης αλλά και εντός..... 

ειναι ομως αλλο το αδιαφορος κ.οχι εκδηλωτικος κ αλλο το απλα δεν περνει πρωτοβουλια να τρεξει να κ να ειναι ενεργος στις δραστηριοτητες των παιδιων. γιατι εγω τους περισσοτερους μπαμπαδες που βλεπω θελουν να σημετεχουν απλα δεν ειναι τοσο δραστηριοι που να οργανωθουν να αποκτησουν πρωτοβουλια στο οτι μετα την δουλεια πχ θα παμε καρατε κτλ. οταν ομως πχ τους πει η συζηγος πηγαινε το.παιδι το.ευχαριστιουνται κ συμμετεχουν με πολυ ενδιαφερον κ χαρα.. δηλαδη ειναι λιγο οι αντρες τα ζωα μου αργα στο.να καταλαβουν τι πρεπει να κανουν αλλα αυτο δεν συγκρινετε με την περιγραφη απομακρος οχι εκδηλωτικος κτλ. 

[Nefeli2014]

17 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Δεν ξέρω αν έτσι φέρονται οι περισσότεροι . Ξέρω ότι εγώ για αυτόν τον λόγο θα χωριζα όμως 

Δεν ξέρω αν είναι σοβαρός λόγος αυτός χωρισμού.. Απλώς το αποδέχεσαι και πας έτσι.. Κι εμένα ο άντρας μου ενώ δεν μπορείς να πεις ότι δεν ασχολείται, ασχολείται μαζί τους παίζουνε ψάχνει για δραστηριότητες, κανει όσα του λέω, κάπου από ένα σημείο κι έπειτα βαριέται. Πχ όταν ξεκινήσαμε λογοθεραπεια επρεπε τουλάχιστον στις πρώτες συνεδρίες να είναι κι αυτός εκεί για το ιστορικό. Πήγαμε αλλά στα μέσα κλάταρε(η αλήθεια είναι ότι εοαναλαμβανομασταν και το να κάθεσαι 3 ώρες σε μια καρέκλα να μιλάς δεν είναι στο φόρτε του.) κι έτσι συνέχισα εγώ μόνη μου και του δίνω οδηγίες κάθε φορά. Δεν είναι ότι δεν τα αγαπάει η δε νοιάζεται είναι ότι κάπου δεν αντέχει. Όσες φορές κι αν του εξήγησα πως είναι για καλό της να είμαστε και οι δύο, έβρισκε ένα σωρο επιχειρήματα ότι δεν ειναι απαραίτητο και τα έβαζε με τη λογοθεραπευτρια(τα έβαζε εννοώ την έλεγε κουραστική και πως αναμασάμε τα ίδια και η ουσία έχει νόημα κοκ) τελικά εγώ έχω αναλάβει τη λογοθεραπεια αλλά από του χρόνου που θα πηγαίνει απόγρυμα κι εγώ δε θα μπορώ αναγκαστικά θα αναλάβει εκείνος.(έχω ανάγκη και ένα διάλειμμα η αλήθεια είναι διότι πάμε 3 φορές τη βδομάδα και αυτό το σήκω ντύσου γδύσου 3 φορές τη μέρα γιατί μετά πάω δουλειά με έχει τσακίσει). Στις δραστηριότητες την πάει αλλά ως εκεί. Πχ στο μπαλέτο του είχα ζητήσει όταν πήγε να την πάρει να ρωτήσει για τη στολή της. Ε το ξέχασε. Αναγκαστικά να πάρω τηλέφωνο κι αντε να βρεις τη δασκάλα μέσω 3 ατόμων. Ξεχνάει να ρωτήσει πράγματα,. Ε και τι να κάνω εγώ που είναι έτσι? Να τον χωρίσω γιαυτό το λόγο? Απλώς εκεί που φτάνει η δύναμη μου προχωράω, εκεί που φτάνει η δική του, πάει. Κι αν του ζητήσω κάτι συνήθως το κάνει κι αν δεν το κάνει θα είναι από αμέλεια του. Τι να κάνω να τον κρεμάσω?... Βλέπω σε άλλα πράγματα ότι νοιάζεται, φαίνεται αν κάποιος νοιάζεται. Πόσες φορές γυρνάει πτώμα και κάθεται και παίζει. Αυτό με χαροποιεί.. Λέω κοίτα αυτός είναι πτώμα και του έλειψαν.. Κι έτσι θα πάει.. Τώρα ψάχνει για μια ακόμα δραστηριότητα, που θα την αναλάβει ο ίδιος γιατί εγώ εκ των πραγμάτων δεν μπορώ εργάζομαι αυτές τις ώρες. Ε θα το κάνει εφόσον το ψαχνει θα το κάνει. Απλώς όπως έχω ξαναγράψει δεν περιμένω από τον άντρα μου (και απτον κάθε άντρα εδώ που τα λέμε) να σκέφτεται όπως εγώ με λεπτομέρεια και να κάνει όσα κάνω εγώ γιατί πολύ απλά δεν μπορεί. Εγώ μπορει παράλληλα να μαγειρεύω, να βάζω πληντυριο, να μιλάω με πελάτες στο τηλ και να έχω τον νου στα παιδιά. Εκείνος αν του ζητήσεις δύο πράγματα παράλληλα θα τα κάνει μαντάρα. Για να έχει στο νου του τα παιδιά, δε θα σηκώσει το τηλέφωνο για να μιλήσει με τις ώρες, δε θα βάλει πληντυριο και θα μου παρατήσει μια στοίβα πιάτα. 

 

Επεξεργάστηκαν 16 Ιουνίου,2019 by Nefeli2014

[Merendoula]

Δυστυχώς οι άντρες όταν κουραζονται απο το γαμο τους, κουράζονται από όλα όσα δεν θα έπρεπε να έχουν και σχέση με τα συναισθήματα προς τη σύζυγο. Τα παιδιά, το σπίτι, το οικογενειακό αυτοκίνητο, το σκύλο της οικογένειας, φεύγουν από όλα όσα σχετίζονται άμεσα με τη σύζυγό. Γι αυτό και βλέπεις περιπτώσεις που ξαναπαντρευονται και δίνουν τα πάντα για τα παιδιά με τη νέα σύζυγό, ενώ μπορεί να έχουν παρατήσει τελείως τα παιδιά του προηγούμενου γάμου τους. 

 

Δε λέω δε καμία περίπτωση ότι θα γίνει κάτι τέτοιο. Όμως πρέπει να ξυπνήσει άμεσα και με 'ασχημο' τροπο. Πρεπει να φαει ενα γερο χαστουκι να καταλαβει τι κακο κάνει σε όλους. Αυτό το χαστούκι μόνο εσύ που τον ξέρεις χρόνια μπορείς να ξέρεις ποιο θα είναι. Εξώδικο, να βρει τα ρούχα του στη μάνα του ξαφνικα, τι να σου πω. Μετά από αυτό αν ξυπνήσει για τα καλά και τον θες ακόμη, μακάρι να σας πάνε όλα δεξιά. Αλλιώς θα έχεις πάρει ένα διαζύγιο επιτέλους να προχωρήσεις μπροστά. Όσο κάθεται σε καθυστερεί με τρομερό ψυχολογικό κόστος για σένα και τα παιδιά. Και δυστυχώς μια ωραία πρωία που θα θέλει αυτός απλά θα φύγει και θα αφήσει συντρίμμια, γιατί οι υπόλοιποι όσο θέλατε να ηρεμησετε δεν σας άφηνε, κ όταν δεχτήκατε την κατάσταση την άλλαξε εγωιστικά όποτε του κάπνισε. 

[Macgyver]

6 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Δεν ξέρω αν είναι σοβαρός λόγος αυτός χωρισμού.. Απλώς το αποδέχεσαι και πας έτσι.. Κι εμένα ο άντρας μου ενώ δεν μπορείς να πεις ότι δεν ασχολείται, ασχολείται μαζί τους παίζουνε ψάχνει για δραστηριότητες, κανει όσα του λέω, κάπου από ένα σημείο κι έπειτα βαριέται. Πχ όταν ξεκινήσαμε λογοθεραπεια επρεπε τουλάχιστον στις πρώτες συνεδρίες να είναι κι αυτός εκεί για το ιστορικό. Πήγαμε αλλά στα μέσα κλάταρε(η αλήθεια είναι ότι εοαναλαμβανομασταν και το να κάθεσαι 3 ώρες σε μια καρέκλα να μιλάς δεν είναι στο φόρτε του.) κι έτσι συνέχισα εγώ μόνη μου και του δίνω οδηγίες κάθε φορά. Δεν είναι ότι δεν τα αγαπάει η δε νοιάζεται είναι ότι κάπου δεν αντέχει. Όσες φορές κι αν του εξήγησα πως είναι για καλό της να είμαστε και οι δύο, έβρισκε ένα σωρο επιχειρήματα ότι δεν ειναι απαραίτητο και τα έβαζε με τη λογοθεραπευτρια(τα έβαζε εννοώ την έλεγε κουραστική και πως αναμασάμε τα ίδια και η ουσία έχει νόημα κοκ) τελικά εγώ έχω αναλάβει τη λογοθεραπεια αλλά από του χρόνου που θα πηγαίνει απόγρυμα κι εγώ δε θα μπορώ αναγκαστικά θα αναλάβει εκείνος.(έχω ανάγκη και ένα διάλειμμα η αλήθεια είναι διότι πάμε 3 φορές τη βδομάδα και αυτό το σήκω ντύσου γδύσου 3 φορές τη μέρα γιατί μετά πάω δουλειά με έχει τσακίσει). Στις δραστηριότητες την πάει αλλά ως εκεί. Πχ στο μπαλέτο του είχα ζητήσει όταν πήγε να την πάρει να ρωτήσει για τη στολή της. Ε το ξέχασε. Αναγκαστικά να πάρω τηλέφωνο κι αντε να βρεις τη δασκάλα μέσω 3 ατόμων. Ξεχνάει να ρωτήσει πράγματα,. Ε και τι να κάνω εγώ που είναι έτσι? Να τον χωρίσω γιαυτό το λόγο? Απλώς εκεί που φτάνει η δύναμη μου προχωράω, εκεί που φτάνει η δική του, πάει. Κι αν του ζητήσω κάτι συνήθως το κάνει κι αν δεν το κάνει θα είναι από αμέλεια του. Τι να κάνω να τον κρεμάσω?... Βλέπω σε άλλα πράγματα ότι νοιάζεται, φαίνεται αν κάποιος νοιάζεται. Πόσες φορές γυρνάει πτώμα και κάθεται και παίζει. Αυτό με χαροποιεί.. Λέω κοίτα αυτός είναι πτώμα και του έλειψαν.. Κι έτσι θα πάει.. Τώρα ψάχνει για μια ακόμα δραστηριότητα, που θα την αναλάβει ο ίδιος γιατί εγώ εκ των πραγμάτων δεν μπορώ εργάζομαι αυτές τις ώρες. Ε θα το κάνει εφόσον το ψαχνει θα το κάνει. Απλώς όπως έχω ξαναγράψει δεν περιμένω από τον άντρα μου (και απτον κάθε άντρα εδώ που τα λέμε) να σκέφτεται όπως εγώ με λεπτομέρεια και να κάνει όσα κάνω εγώ γιατί πολύ απλά δεν μπορεί. Εγώ μπορει παράλληλα να μαγειρεύω, να βάζω πληντυριο, να μιλάω με πελάτες στο τηλ και να έχω τον νου στα παιδιά. Εκείνος αν του ζητήσεις δύο πράγματα παράλληλα θα τα κάνει μαντάρα. Για να έχει στο νου του τα παιδιά, δε θα σηκώσει το τηλέφωνο για να μιλήσει με τις ώρες, δε θα βάλει πληντυριο και θα μου παρατήσει μια στοίβα πιάτα. 

 

Δηλαδή αυτό που λες είναι ότι αν έπρεπε να αναλάβει εντελώς μόνος του τα παιδιά , θα του τα έπαιρνε τελικά η Πρόνοια ;! 

Ε ναι για αυτούς τους λόγους που παραθέτεις , με αυτά τα παραδείγματα , θα χωριζα  

γιατι πολύ απλά συνοδοιπορος σημαίνει να είναι δίπλα όχι να κάνει ότι «δεν μπορεί» μην προσπαθώντας τελικά παραπάνω  ο κάθε άνθρωπος έχει τα κουραγια του, αλλά και τις αντοχές του . Αυτό που μου περιγράφεις είναι ένας άνθρωπος που για εμένα δεν κάνει για σύζυγος και πατέρας . Για μένα όμως. Καθαρά υποκειμενικό. Περιμένω λοιπόν από τον άντρα μου και από τον κάθε άντρα να μπορεί να αναλαμβάνει σωστά τις υποχρεώσεις του και όχι να λουφάρει. Αλλιώς δεν τον έχω άντρα, αλλά άλλο ένα παιδί ! 

[Nefeli2014]

On 16/6/2019 at 10:33 ΜΜ, Macgyver είπε:

Δηλαδή αυτό που λες είναι ότι αν έπρεπε να αναλάβει εντελώς μόνος του τα παιδιά , θα του τα έπαιρνε τελικά η Πρόνοια ;! 

Ε ναι για αυτούς τους λόγους που παραθέτεις , με αυτά τα παραδείγματα , θα χωριζα  

γιατι πολύ απλά συνοδοιπορος σημαίνει να είναι δίπλα όχι να κάνει ότι «δεν μπορεί» μην προσπαθώντας τελικά παραπάνω  ο κάθε άνθρωπος έχει τα κουραγια του, αλλά και τις αντοχές του . Αυτό που μου περιγράφεις είναι ένας άνθρωπος που για εμένα δεν κάνει για σύζυγος και πατέρας . Για μένα όμως. Καθαρά υποκειμενικό. Περιμένω λοιπόν από τον άντρα μου και από τον κάθε άντρα να μπορεί να αναλαμβάνει σωστά τις υποχρεώσεις του και όχι να λουφάρει. Αλλιώς δεν τον έχω άντρα, αλλά άλλο ένα παιδί !

Υπερβολές... 

Αλλιώς έχεις βρει τον τέλειο σύζυγο και πατέρα!! 

Αμφιβάλλω γιατί έγω δεν πιστεύω στο τελειο εξαρτάται τη φύση της δουλειάς του καθένα και τις αντοχές του! Καταρχάς δε λουφαρει, πως έβγαλες αυτό το πόρισμα... Εμένα ο άντρας μου πάει σούπερ μάρκετ κάθε βδομάδα, εγώ έχω να πάω για να καταλάβεις κάτι αιώνες. Όταν πάω χάνομαι, δεν ξέρω τι θα πει σούπερ μάρκετ... Αρνούμαι να πάω γιατί χάμω χρόνο. Αυτός χάνει 8 ώρες το μήνα χωρια οι λιστες για τα ψώνια(σπάνια τις κάνω κι αυτές) 

Του χω πει βέβαια να μας τα φέρνουν σπίτι αλλά θέλει να βλέπει τις προσφορές

Εργάζεται απο τις 6 το πρωί και επιστρέφει σπίτι στις 5 όπου παίρνει τη μικρή κι αναλαμβάνει baby sitting στο καπάκι μέχρι τις 9.30 που γυρναω

Αλλοίμονο αν έχω την απαίτηση να καθεται 3 ώρες να ακούει τη λόγοθ. Η να πηγαίνει να ρωτάει τις δασκάλες τις λεπτομέρειες που θα ρωτήσω εγώ. Τα ξεχνάει και δεν αντέχει. Εμένα είναι αλλιώς το πρόγραμμα μου. Εργάζομαι λιγότερο και η δουλειά μου ειναι καθιστική. Αλλά πιστεύω πως υπερβάλλεις. Η πρόνοια? Χάχα έτσι τα παίρνουν τα παιδιά? Σαφώς αν ψοφαγα εγώ θα άλλαζαν τα πράγματα, σίγουρα θα έφερνε βοήθεια στο σπίτι και σίγουρα κάπου θα έκοβε κάτι. Έτσι νομίζω αλλά τι να σου πω αναγκα και οι θεοί πείθονται. Τα αγαπάει τόσο που μπορεί να γινόταν ο σούπερμαν. 

Αλλά δε μιλάς για χωρισμό έτσι για πλάκα. 

Γιαυτό χωρίζουν τα ζευγάρια, γιατί δυστυχώς τα περιμένουν όλα ισότιμα ειδικά οι γυναίκες.. Δεν υπαρχει ισότητα, υπάρχει όμως ισορροπία. Κάπου εκεί στη διαφορά έχουν χαθεί τα ζευγάρια. Ε και πως να το κανεις, άλλο οι άντρες άλλο οι γυναίκες σε κάποια πράγματα, έχουν άλλες δεξιότητες... 

Όσο για τον δικό μου άντρα που εσύ θα χωρίζες σε δύο γραμμές και αμετάκλητως, εγώ τον θεωρώ έναν πολύ καλό πατέρα και έναν πολύ καλό σύζυγο. δεν είναι ο τέλειος αλλά είναι πολύ καλός. Αλλά δε θα μπω σε λεπτομερείες να αιτιολογήσω. Μπροστά σε ένα ποστ δεν σκιαγραφείται μια ζωή που έχω ζήσει μαζί του. 

Γιαυτό όταν ακούω για χωρισμόυς κρατώ μικρο καλαθι. Δεν αναφέρομαι στην αργκ έτσι όπως μας γράφει ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Αλλά την ιστορία τους - της κάνεις ουσιαστικά δεν τη γνωρίζει. Δε λέω πως φταίει εκείνη που χωρίζουν. Έτσι? Μην παρεξηγηθώ. Αφού έχει προσπαθήσει.Σίγουρα η συμπεριφορά του ειναι ανεπιτρεπρη. Αλλά καλό είναι μέσα στη σύγχυση να σκεφτομαστε και λίγο με λογική. 

Εφόσον είναι ο πατέρας των παιδιών της καλό να μην τον μηδενίσει. Εκεί θέλω να καταλήξω. 

Και με το ποστ που έγραψα ότι οι άντρες κάπου δεν μπορούν να τα αναλάβουν όπως οι μαμάδες όλα τα των παιδιών, είναι λογικό. Τώρα αυτός έχει πάθει τράμπακουλο και από τη μια θυμώνεις μαζί του κι από την άλλη τον λυπάσαι. Και δεν είναι καλό να λυπάσαι ένα άτομο. Έχεις πάψει να τον θαυμάζεις. Κι αν δεν τον θαυμάζεις, έχει σβήσει πια η σχέση. Ούτε είναι καλό να θυμώνεις και μα νεύριαζεις με ένα άτομο όλη την ώρα. Όπως μας θύμωσε ο εν λόγω κύριος. Γιατί αυτό χαλάει τη σχέση, ο θυμός. 

Ας ελπίσουμε να συνέλθει γρήγορα, και οι δύο δηλαδή. Η αργκ από το σοκ και αυτός να ισορροπήσει την κατάσταση με τα παιδιά του. Και να μην τους τον κατηγορήσει αντιθέτως να τους τον ανεβάζει. Τα παιδιά έχουν ματιά κι αυτιά, θα έρθει η ώρα που θα καταλάβουν αλλά την αγάπη τους ότι και να ναι ο πατέρας τους δεν μπορεί κανείς να τους την πάρει.... Πρέπει να κάνει κάτι πολύ χοντρό για να πεις τον σιχαινομαο ως πατέρα. Να τα απορρίψει ξέρω γω εν καιρώ, να μη ρωτάει γιαυτα, να μην ασχολείται να μην τους μιλάει (προς θεού όχι επειδή δεν πήγε στο μπάσκετ) αλλά ειναι πολύ φρέσκο για να βγάζουμε από τωρα συμπερασμα για το αν ειναι καλός πατέρας. Αυτό το ξέρει η αργκ κι εγω δε νομίζω από τα λεγόμενα της ότι είναι κακός πατέρας, αφού είπε πως τα έχουν χασει όλοι με τη στάση του. κακός σύζυγος ναι αλλά κακός πατέρας όχι δε νομίζω. Θα φανεί... Είναι πολύ νωρίς...... 

Επεξεργάστηκαν 20 Ιουνίου,2019 by Nefeli2014

[Macgyver]

6 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Υπερβολές... 

Αλλιώς έχεις βρει τον τέλειο σύζυγο και πατέρα!! 

Αμφιβάλλω γιατί έγω δεν πιστεύω στο τελειο εξαρτάται τη φύση της δουλειάς του καθένα και τις αντοχές του! Καταρχάς δε λουφαρει, πως έβγαλες αυτό το πόρισμα... Εμένα ο άντρας μου πάει σούπερ μάρκετ κάθε βδομάδα, εγώ έχω να πάω για να καταλάβεις κάτι αιώνες. Όταν πάω χάνομαι, δεν ξέρω τι θα πει σούπερ μάρκετ... Αρνούμαι να πάω γιατί χάμω χρόνο. Αυτός χάνει 8 ώρες το μήνα χωρια οι λιστες για τα ψώνια(σπάνια τις κάνω κι αυτές) 

Του χω πει βέβαια να μας τα φέρνουν σπίτι αλλά θέλει να βλέπει τις προσφορές

Εργάζεται απο τις 6 το πρωί και επιστρέφει σπίτι στις 5 όπου παίρνει τη μικρή κι αναλαμβάνει baby sitting στο καπάκι μέχρι τις 9.30 που γυρναω

Αλλοίμονο αν έχω την απαίτηση να καθεται 3 ώρες να ακούει τη λόγοθ. Η να πηγαίνει να ρωτάει τις δασκάλες τις λεπτομέρειες που θα ρωτήσω εγώ. Τα ξεχνάει και δεν αντέχει. Εμένα είναι αλλιώς το πρόγραμμα μου. Εργάζομαι λιγότερο και η δουλειά μου ειναι καθιστική. Αλλά πιστεύω πως υπερβάλλεις. Η πρόνοια? Χάχα έτσι τα παίρνουν τα παιδιά? Σαφώς αν ψοφαγα εγώ θα άλλαζαν τα πράγματα, σίγουρα θα έφερνε βοήθεια στο σπίτι και σίγουρα κάπου θα έκοβε κάτι. Έτσι νομίζω αλλά τι να σου πω αναγκα και οι θεοί πείθονται. Τα αγαπάει τόσο που μπορεί να γινόταν ο σούπερμαν. 

Αλλά δε μιλάς για χωρισμό έτσι για πλάκα. 

Γιαυτό χωρίζουν τα ζευγάρια, γιατί δυστυχώς τα περιμένουν όλα ισότιμα ειδικά οι γυναίκες.. Δεν υπαρχει ισότητα, υπάρχει όμως ισορροπία. Κάπου εκεί στη διαφορά έχουν χαθεί τα ζευγάρια. Ε και πως να το κανεις, άλλο οι άντρες άλλο οι γυναίκες σε κάποια πράγματα, έχουν άλλες δεξιότητες... 

Όσο για τον δικό μου άντρα που εσύ θα χωρίζες σε δύο γραμμές και αμετάκλητως, εγώ τον θεωρώ έναν πολύ καλό πατέρα και έναν πολύ καλό σύζυγο. δεν είναι ο τέλειος αλλά είναι πολύ καλός. Αλλά δε θα μπω σε λεπτομερείες να αιτιολογήσω. Μπροστά σε ένα ποστ δεν σκιαγραφείται μια ζωή που έχω ζήσει μαζί του. 

Γιαυτό όταν ακούω για χωρισμόυς κρατώ μικρο καλαθι. Δεν αναφέρομαι στην αργκ έτσι όπως μας γράφει ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Αλλά την ιστορία τους - της κάνεις ουσιαστικά δεν τη γνωρίζει. Δε λέω πως φταίει εκείνη που χωρίζουν. Έτσι? Μην παρεξηγηθώ. Αφού έχει προσπαθήσει.Σίγουρα η συμπεριφορά του ειναι ανεπιτρεπρη. Αλλά καλό είναι μέσα στη σύγχυση να σκεφτομαστε και λίγο με λογική. 

Εφόσον είναι ο πατέρας των παιδιών της καλό να μην τον μηδενίσει. Εκεί θέλω να καταλήξω. 

Και με το ποστ που έγραψα ότι οι άντρες κάπου δεν μπορούν να τα αναλάβουν όπως οι μαμάδες όλα τα των παιδιών, είναι λογικό. Τώρα αυτός έχει πάθει τράμπακουλο και από τη μια θυμώνεις μαζί του κι από την άλλη τον λυπάσαι. Και δεν είναι καλό να λυπάσαι ένα άτομο. Έχεις πάψει να τον θαυμάζεις. Κι αν δεν τον θαυμάζεις, έχει σβήσει πια η σχέση. Ούτε είναι καλό να θυμώνεις και μα νεύριαζεις με ένα άτομο όλη την ώρα. Όπως μας θύμωσε ο εν λόγω κύριος. Γιατί αυτό χαλάει τη σχέση, ο θυμός. 

Ας ελπίσουμε να συνέλθει γρήγορα, και οι δύο δηλαδή. Η αργκ από το σοκ και αυτός να ισορροπήσει την κατάσταση με τα παιδιά του. Και να μην τους τον κατηγορήσει αντιθέτως να τους τον ανεβάζει. Τα παιδιά έχουν ματιά κι αυτιά, θα έρθει η ώρα που θα καταλάβουν αλλά την αγάπη τους ότι και να ναι ο πατέρας τους δεν μπορεί κανείς να τους την πάρει.... Πρέπει να κάνει κάτι πολύ χοντρό για να πεις τον σιχαινομαο ως πατέρα. Να τα απορρίψει ξέρω γω εν καιρώ, να μη ρωτάει γιαυτα, να μην ασχολείται να μην τους μιλάει (προς θεού όχι επειδή δεν πήγε στο μπάσκετ) αλλά ειναι πολύ φρέσκο για να βγάζουμε από τωρα συμπερασμα για το αν ειναι καλός πατέρας. Αυτό το ξέρει η αργκ κι εγω δε νομίζω από τα λεγόμενα της ότι είναι κακός πατέρας, αφού είπε πως τα έχουν χασει όλοι με τη στάση του. κακός σύζυγος ναι αλλά κακός πατέρας όχι δε νομίζω. Θα φανεί... Είναι πολύ νωρίς...... 

Σίγουρα δεν μιλάμε για την ΑΡΓΚ τώρα, αλλά παραθέτουμε τις δικές μας απόψεις. Και δεν συνιστώ σε κανέναν άνθρωπο να χωρίσει, μέχρι να εξαντλήσει τα περιθώριά του.  Αλλά καλό είναι τα βασικά μας κριτήρια να παραμένουν στη θέση τους και με αυτό εννοώ το κλασικό σλόγκαν που έλεγε ο Παρτσαλάκης "μπορεί να χωρίζουμε ως ζευγάρι, παραμένουμε πάντα γονείς" . Τα παιδιά θέλουν παρόντα και τον πατέρα τους σε σημαντικές στιγμές, και δεν είναι ωραίο να τον βλέπουν να παραιτείται από αυτόν τον ρόλο. 

 

 

[Nefeli2014]

11 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Σίγουρα δεν μιλάμε για την ΑΡΓΚ τώρα, αλλά παραθέτουμε τις δικές μας απόψεις. Και δεν συνιστώ σε κανέναν άνθρωπο να χωρίσει, μέχρι να εξαντλήσει τα περιθώριά του.  Αλλά καλό είναι τα βασικά μας κριτήρια να παραμένουν στη θέση τους και με αυτό εννοώ το κλασικό σλόγκαν που έλεγε ο Παρτσαλάκης "μπορεί να χωρίζουμε ως ζευγάρι, παραμένουμε πάντα γονείς" . Τα παιδιά θέλουν παρόντα και τον πατέρα τους σε σημαντικές στιγμές, και δεν είναι ωραίο να τον βλέπουν να παραιτείται από αυτόν τον ρόλο. 

 

 

Μα μπορεί να μην παραιτείται από τον ρόλο. Αλλά να περνάει τη φασαρα του. Δε λέω ότι εινακ ωραίο. Αλλά συμβαίνει και θέλει να σαι πολύ ψαγμένος και ψύχραιμος για να το αντιμετωπίσεις. Δεν τον δικαιολογώ όταν έχεις παιδιά δεν επιτρέπεται να περνάς φάσεις αλλά άμα ήταν στα καλά του θα έκανε όσα κάνει? Να μην τον μηδενισουμε όμως σαν πατέρα. Σαν άντρα εφόσον μας κερατωσε κιόλας με θράσος έχει φάει άκυρο, ναι. Και δεν υπάρχει και γυρισμός. Αν και πολλές γυναίκες το δέχονται κι αυτό Καμμια φορά προκειμένου να μην κλείσουν το σπίτι τους. 

Ξέρεις, έξω από το χορο πολλά τραγούδια λέμε. Κι εσύ που τώρα είσαι καλά δεν ξέρεις αύριο το σου ξημερώνει και πως θα αντιδράσεις τελικά. Μπορεί εσύ που λες εγώ θα χώριζα, στο τέλος να δεχοσουν πολλά. Κι αυτή που κρατά μια ουδέτερη στάση να γινόταν ένας κέρβερος. Γενικά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο. Και πότε να μη λέμε ποτέ... 

[Macgyver]

On 21/6/2019 at 3:23 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Μα μπορεί να μην παραιτείται από τον ρόλο. Αλλά να περνάει τη φασαρα του. Δε λέω ότι εινακ ωραίο. Αλλά συμβαίνει και θέλει να σαι πολύ ψαγμένος και ψύχραιμος για να το αντιμετωπίσεις. Δεν τον δικαιολογώ όταν έχεις παιδιά δεν επιτρέπεται να περνάς φάσεις αλλά άμα ήταν στα καλά του θα έκανε όσα κάνει? Να μην τον μηδενισουμε όμως σαν πατέρα. Σαν άντρα εφόσον μας κερατωσε κιόλας με θράσος έχει φάει άκυρο, ναι. Και δεν υπάρχει και γυρισμός. Αν και πολλές γυναίκες το δέχονται κι αυτό Καμμια φορά προκειμένου να μην κλείσουν το σπίτι τους. 

Ξέρεις, έξω από το χορο πολλά τραγούδια λέμε. Κι εσύ που τώρα είσαι καλά δεν ξέρεις αύριο το σου ξημερώνει και πως θα αντιδράσεις τελικά. Μπορεί εσύ που λες εγώ θα χώριζα, στο τέλος να δεχοσουν πολλά. Κι αυτή που κρατά μια ουδέτερη στάση να γινόταν ένας κέρβερος. Γενικά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο. Και πότε να μη λέμε ποτέ... 

Εγώ στην περίπτωση της Αργκ θα χωριζα , βλέποντας τα πράγματα μέσα από την περιγραφή της. Και δεν θα χωριζα για το κέρατο. Θα χωριζα για την εν γενεί συμπεριφορά του που είναι υποτιμητική απέναντι στη γυναίκα του και στα παιδιά του . Δεν μου αρέσει το αρσενικό πρότυπο των παιδιών μου να δειχνει τέτοιου είδους παραίτηση χωρίς σοβαρό λόγο και όταν εννοώ σοβαρό λόγο , εννοώ πολύ σοβαρή αρρώστια η πένθος. Εργασία ο άξιος άνθρωπος πάντα βρισκει- δες η Αργκ ποσό το έχει βοηθήσει και σε αυτό . 

Οταν εμπλέκονται παιδιά, πάμε στον ψυχίατρο για την φασαρα μας , δεν διαλύουμε τον κόσμο τους και δεν το παίζουμε μεσήλικοι έφηβοι ! 

Για την ιστορία : κουβαλάω ένα διαζύγιο στις πλάτες μου , χωρίς παιδιά βέβαια από τον «αποτυχημένο γάμο» , όποτε κάτι ξέρω  

 

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Εγώ στην περίπτωση της Αργκ θα χωριζα , βλέποντας τα πράγματα μέσα από την περιγραφή της. Και δεν θα χωριζα για το κέρατο. Θα χωριζα για την εν γενεί συμπεριφορά του που είναι υποτιμητική απέναντι στη γυναίκα του και στα παιδιά του . Δεν μου αρέσει το αρσενικό πρότυπο των παιδιών μου να δειχνει τέτοιου είδους παραίτηση χωρίς σοβαρό λόγο και όταν εννοώ σοβαρό λόγο , εννοώ πολύ σοβαρή αρρώστια η πένθος. Εργασία ο άξιος άνθρωπος πάντα βρισκει- δες η Αργκ ποσό το έχει βοηθήσει και σε αυτό . 

Οταν εμπλέκονται παιδιά, πάμε στον ψυχίατρο για την φασαρα μας , δεν διαλύουμε τον κόσμο τους και δεν το παίζουμε μεσήλικοι έφηβοι ! 

Για την ιστορία : κουβαλάω ένα διαζύγιο στις πλάτες μου , χωρίς παιδιά βέβαια από τον «αποτυχημένο γάμο» , όποτε κάτι ξέρω  

 

 

Αν δεν υπήρχαν παιδιά, θα είχα εξαφανιστεί προ πολλού μάλλον. Αυτό που με προβληματίζει, είναι ότι κάποτε ήταν ο άνθρωπος που και το μωρό έπαιρνε αγκαλιά τη νύχτα, και με το πεντάχρονο που είδε εφιάλτη ξενυχτούσε, και δουλειές στο σπίτι έκανε, και με τα παιδιά έπαιζε. Δεν είναι δηλαδή ότι ήταν ένας γάιδαρος εξαρχής, δεν το σκεφτόμουν ότι κάπου χάνει σαν γονιός, δεν ένιωθα ότι αν κάτι πάθω, τα παιδιά δεν θα έχουν ποιον να τα φροντίσει. Κάπου μέσα στα τελευταία χρόνια άρχισε να έχει λίγο λίγο μόνο τον εαυτό του κατά νου, και φέτος, το τερμάτισε. Να πω την αλήθεια με στεναχωρεί και σε ένα διαζύγιο αυτή να είναι η τελευταία εικόνα που θα μείνει στα παιδιά, ενός πατέρα στον κόσμο του.

[belleblue]

γειά σου. σαν midlife crisis ακουγεται που συμβαίνει σε πολλές οικογένειες.

Εσυ θα φροντίσεις να εξηγήσεις στα παιδιά σου ότι ο μπαμπας τους δεν ήταν πάντα έτσι, ότι ελπίζεις ότι θα συνέλθει κάποια στιγμή και θα είναι πάλι ο μπαμπάς που ήξεραν,

κ ο σύζυγος που ήξερες. Μέχρι να το κάνει έχεις ευθύνη να κοιτάξεις εσένα και τα παιδιά, εφόσον αυτός δεν είναι πια ικανός να σταθεί στο προηγούμενο ύψος του. 

Σαν να πολυβολεύτηκε ο άντρας σου και να μην έχει καταλάβει τι έχει, και τι θα σημαίνει να το χάσει. 

Αυτο ονομάζεται και αχαριστία, πλεονεξία κλπ.  βρες τη λέξη. 

Όσοι δεν ξέρουν τι σημαίνει απώλεια,..... δυσκολεύονται να κρατήσουν αυτές τις αξίες στην ζωή τους.  Αδύνατο να κάνεις ΕΣΥ έναν άλλο άνθρωπο, να μην είναι αχάριστος πλεονεκτης κλπ.  Δεν έχεις τέτοια δυναμη. Δεν είσαι υπερανθρωπος, δεν είσαι healer και δεν εχεις τετοια ευθυνη.  Ο καθένας γεννιέται μόνος του και εχει ευθύνη του εαυτού του. 

Μάθε στα παιδιά σου ότι η ζωή ΣΕ ΤΙΜΩΡΕΙ όταν ΞΕΧΝΑΣ να εχεις την ευθύνη των πράξεων σου και των προστατευόμενων σου ατόμων, και κοιτάς τη πάρτη σου, ακόμα και έαν έχεις κουραστεί, ακόμα και εάν εχεις βαρεθεί, ακόμα και εάν δεν εχεις κοιμηθεί,  ακόμα και εάν έχεις ο καημένος midlife crisis. 

Η ζωή δεν έχει ελαφρυντικά. 

 Το να φύγεις εσύ με τα παιδιά /να χωρίσετε, θα είναι μια αυτόματη συνέπεια δικών του πραξεων και το πως αντιδρά κανείς στην εικόνα ανθρώπου που δεν σέβεται αυτό που έχει ούτε καν για τον ίδιο του τον εαυτό, πρώτα από όλα. 

είναι μάθημα για τα παιδιά. 

Το πως θα είναι μετά από 5 χρόνια όταν θα εχει συνελθει και θα κλαίει παρακαλώντας σε , κανοντας τα πάντα για να σου δείξει ότι έγινε καλά, 

και όντας πάλι καλός μπαμπάς για τα παιδιά του, επέλεξε εσυ, το αν θα σε βρεί εσένα  ήρεμη single  ή στo σπιτι στα πατώματα επειδή 5 χρόνια καθόσουν σα μαμακας να τον κοιτάς να νομίζει ότι έχει την πολυτέλεια να είναι αχάριστος σε αυτή την σύντομη και για τόσους τόσους άδικη ζωή !! 

 

Σου αξίζει να προσέξεις τον ευατό σου και να κοιτάξεις και λίγο μόνο τις δικές σου ανάγκες αντί όλων των άλλων. Δείξε ΚΑΙ αυτό το μάθημα στα παιδιά σου. Κάποια στιγμή τελειώνει η υπομονή, και πρεπει να τελειώνει πριν γινόμαστε ράκος, κ φτάνουμε σε σημεία κακά.

[Macgyver]

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν δεν υπήρχαν παιδιά, θα είχα εξαφανιστεί προ πολλού μάλλον. Αυτό που με προβληματίζει, είναι ότι κάποτε ήταν ο άνθρωπος που και το μωρό έπαιρνε αγκαλιά τη νύχτα, και με το πεντάχρονο που είδε εφιάλτη ξενυχτούσε, και δουλειές στο σπίτι έκανε, και με τα παιδιά έπαιζε. Δεν είναι δηλαδή ότι ήταν ένας γάιδαρος εξαρχής, δεν το σκεφτόμουν ότι κάπου χάνει σαν γονιός, δεν ένιωθα ότι αν κάτι πάθω, τα παιδιά δεν θα έχουν ποιον να τα φροντίσει. Κάπου μέσα στα τελευταία χρόνια άρχισε να έχει λίγο λίγο μόνο τον εαυτό του κατά νου, και φέτος, το τερμάτισε. Να πω την αλήθεια με στεναχωρεί και σε ένα διαζύγιο αυτή να είναι η τελευταία εικόνα που θα μείνει στα παιδιά, ενός πατέρα στον κόσμο του.

@ΑΡΓΚ το αντιλαμβάνομαι . Νομίζω ότι μετά τις διακοπές σου θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσα σου . Μακάρι να βρεθεί ένας από μηχανής θεός να του βάλει μυαλό  τι να πω .... κι εμένα η εικόνα του «παραιτημένου πατέρα» με ενοχλεί πιο πολύ από όλα όχι μόνο στη δίκη σου περίπτωση, αλλά και γενικά 

[Nefeli2014]

Εγώ πιστεύω σε ένα διαζύγιο φταίνε πάντα και οι δύο.. Δεν έχει σημασία ποιος έκανε τα περισσότερα και τα πιο σοβαρά λάθη, αλλά καλό είναι να αναλογίζονται και οι δύο τι πήγε στραβά ο καθένας από τη δική του πλευρά.. Πιθανόν ο σύζυγος σου αργκ να αργήσει αυτά λίγο να τα σκεφτεί, μάλλον πρέπει να σκεφτείς τα της πλευράς σου εσύ τωρα...

[ΑΡΓΚ]

Λοιπόν, είμαστε στη φάση που πλέον ο σύζυγος δηλώνει ευτυχής με την τρέχουσα δουλειά του (δυστυχώς από το σπίτι για ξένη εταιρεία). Έχει πιο νορμάλ συμπεριφορά στα παιιδιά μεν, αλλα ουσιαστικά ζει στο υπόγειο (όπου και εργάζεται) και ανεβαίνει στο σπίτι το βράδυ οπότε και πηγαίνει να κοιμηθεί στον καναπέ. Κάποιες μέρες είναι πιο νορμάλ, αλλά γενικά δεν το λες και γάμο αυτό. Έχω επανειλημμένα ζητήσει διαζύγιο πλέον, και επιμένει ότι θα πρέπει να πάει με αντιδικία και με το καλό δε φέυγει. Τι κερδίζει που μένει, δεν ξέρω. Μας βλέπω να τραβάει αυτό 2 χρόνια σε διάσταση και να πηγαίνουμε έτσι για διαζύγιο. Ευτυχώς είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά για να καταθέσουν για τη διάσταση αν χρειαστεί, θα είναι σχεδόν ενήλικας η μεγάλη. Αλλά πολύ ψυχοφθόρο να ζεις με έναν άνθρωπο που πια δε νοιάζεται ο ένας για τον άλλον καθόλου. Πώς το κάνει ο κόσμος αυτό;

 

Να δώσω παράδειγμα: λόγω διακοπών, κάναμε κάποια πράγματα μαζί με τα παιδιά, έδειχνε και γενικά πιο καλή διάθεση, είχαμε όλοι μια ελπίδα ότι κάπως θα συνεννοηθούμε τελικά και σκεφτόμουν ίσως τελικά το πάμε φιλικά. Φάγαμε το μεσημέρι μαζί με τα μικρά, η μεγάλη έλειπε. Γυρναμε σπίτι, γυρνάει και η κόρη μέσα στα νεύρα, πλακώνεται με όλους αγενέστατα, ξαναπάει ο πατέρας της στο υπόγειό του, με αφήνει να βγάλω το φίδι από την τρύπα, γενικά υπάρχουν φωνές κλπ από την νεαρά που είναι για άσχετους λόγους τελικά έξω φρενών και ξεσπάει επάνω μας. Περνάει καμιά ώρα, πάω να καθαρίσω ένα ντουλάπι, κοπανάω με όλη τη δύναμή μου το κεφάλι στην πόρτα, πέφτω κάτω ουρλιάζοντας. Με βλέπουν τα παιδιά, πέφτει ένας πανικός, τρέχουν σαν κοτόπουλα τσιρίζοντας ασκόπως, λέω να φωνάξουν τον πατέρα τους. Ανεβαίνει με τα χίλια ζόρια, με βλέπει, μου λέει να σηκωθώ. Εγώ ακόμη να κλαίω από τον πόνο, λέω ότι δεν μπορώ ακόμη, ζαλίζομαι. Και τι κάνει; Μου λέει "καλά, κάτσε εκεί που είσαι" και ξαναπάει στο υπόγειο. Του λέγαν τα παιδιά να ανέβει, τίποτα. Τελικά πήραμε τη μάνα μου, εβδομηνταπέντε χρονών γυναίκα να έρθει μισή ώρα οδήγηση μέσα στη βροχή, να ηρεμήσουν τα παιδιά να βεβαιωθώ κι εγώ ότι δε θέλω νοσοκομείο.

 

Δεν βλέπω ούτε φιλικό διαζύγιο ούτε να ξαναμιλάμε μετά

[Nefeli2014]

Πωπω χάλια κατάσταση. Ρε συ αργκ γιατί δε φεύγει? Τι σου λέει? Έχεις μιλήσει με κανέναν νομικό να σου πει τι είθισται σε αυτές τις περιπτωσεις? Γιατί κακό κάνετε σε όλους σας με όλα αυτά. Να ευχηθώ καλή χρονιά? Καλά ξεμπερδεματα. Δεν ξέρω πως ζει μια οικογένεια έτσι. Φαντάζομαι συμβιβάζεται και περιμένει. Αλλά περιμένει τι? Εσύ τον νου σου στα παιδιά...