Πόσο βοηθάμε με το διάβασμα στο σπίτι?

[nihai]

Καλησπέρα σε όλους

 

Είχα απασχολήσει πέρσι το forum με το θέμα της κόρης μου, τώρα 6 ετών, και τις δυσκολίες που συναντήσαμε στο νηπιαγωγείο. Εν ολίγοις η μικρή μου έχει διαπιστωμένα θέμα με την προσοχή της (προς το παρόν τουλάχιστον μιλάμε για "σημεία ελλειμματικής προσοχής") και με το γραφοκινητικό κομμάτι. Και τα 2 θέματα τα δουλεύουμε εργοθεραπευτικά εδώ και ενάμιση χρόνο και σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση η εξέλιξη είναι εξαιρετική. Οι δυσκολίες της μικρής, σε συνδυασμό με την προσωπικότητά της και σε συνδυασμό με τις υπερβολικές απαιτήσεις και την απαράδεκτη αντιμετώπιση του σχολείου μας οδήγησαν πέρσι σε μια περιπέτεια με αξιολογήσεις από ένα σωρό ειδικούς, που κατέληξαν στο συμπεράσμα ότι η μικρή έχει σημάδια ελλειματικής προσοχής και δυσκολία μετο γραφοκινητικό κομμάτι, που βαίνει βελτιούμενη   δηλαδή ακριβώς ότι ξέραμε.

 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παιδί έχει αλλάξει πολύ. Ενώ γνωστικά η αξιολόγηση την έβγαλε στα Χριστούγεννα της πρώτης (ενώ το παιδί αξιολογήθηκε το Μάρτιο του νηπιαγωγείου), η αυτοπεποίθησή της από το 100 έχει πάει στο 2, η αγάπη της για τη μάθηση είναι στο 0 και ο ενθουσιασμός της για το σχολείο στο -10. Εμείς στηρίζουμε όσο μπορούμε, συνεχίζουμε την εργοθεραπεία και φυσικά αλλάξαμε σχολείο και πήγαμε σε ένα άλλο, "πιο χαμογελαστό, που δε φωνάζουν", όπως είπε η ίδια η μικρή.

 

Ξεκίνησε λοιπόν η πρώτη, και ξεκίνησε και το homework. Στην πρώτη συνάντηση με τις δασκάλες μας είπαν να μην διορθώνουμε τυχόν λάθη. "Ακούω μαμάδες να μου λένε ότι με τα παιδιά έσβησαν και ξαναέγραψαν την αντιγραφή 4 φορές. Αυτό είναι λάθος. Πώς θα καταλάβω εγώ αν το παιδί έχει όντως δυσκολίες?" είπε η δασκάλα. Λογικό.

 

Σήμερα λοιπόν η μικρή μου έκατσε να κάνει το διάβασμά της. Η αλήθεια είναι ότι κάθεται αδιαμαρτύρητα και τελειώνει σε πολύ εύλογο χρόνο (χωρίς χαρά βέβαια, μάλλον διεκπεραιωτικά). Όμως, για παράδειγμα σήμερα έπρεπε να γράψει 5 φορές το όνομά της με πεζοκεφαλαία γράμματα, εντός ορισμένων γραμμών, και όλο αυτό χ 5 γραμμές. Το έκανε, με αρκετά καλά γράμματα, αλλά με λαθάκια: δεν ξεκινούσε πάντα από την αρχή της γραμμής, αλλά λίγο πιο μετά (άφηνε ένα κενό όσο ένα γράμμα, περίπου). Επίσης δεν άφηνε τις σωστές αποστάσεις μεταξύ των λέξεων (του ονόματός της, εν προκειμένω). Ήμουν κοντά της όταν το έκανε, όχι από πάνω της. Όταν τελείωσε μου το έδειξε. Της επεσήμανα ότι το έκανε πολύ καλά. Τη ρώτησα αν είναι ευχαριστημένη με τη δουλειά της και μου είπε ναι. της είπα ότι ίσως να έπρεπε να είναι πιο σωστές οι αποστάσεις αλλά δυσανασχέτησε και διόρθωσε μόνο ότι ήταν πολύ τρανταχτό.

 

Η ερώτηση είναι: τι κάνω? Επιμένω και τη βάζω να σβήσει και να ξαναγράψει? Την αφήνω να πάει στη δασκάλα και να επισημάνει εκείνη τις απαραίτητες διορθώσεις?

 

Δεν ξέρω, θέλω φυσικά να είναι σωστή, αλλά δε θέλω να πλήξω και την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού που ήδη τρέμει μήπως κάνει κάτι λάθος...

 

Κάθε άποψη / εμπειρία πολύτιμη.

Σας ευχαριστώ πολύ

 

[ΑΡΓΚ]

 

Αποψη μου ως μαμά μεγαλύτερων πια παιδιών, που αποδεδειγμένα έχουν μάθει να διαβάζουν μόνα πια σωστά και με καλά αποτελέσματα, είναι ότι εφόσον ξέρεις/μπορείς, είναι καλό να βοηθάς το παιδί να μάθει πώς να διαβάζει, πώς να έχει ένα ευπαρουσίαστο γραπτό, πώς να διορθώνει τα λάθη του.

Σε καμία περίπτωση δε διορθώνεις εσύ υπαγορεύοντας τη λύση σε ένα πρόβλημα, δε λύνεις εσύ τις εργασίες του παιδιού, ούτε περιμένεις ό,τι κάνει να είναι τέλειο. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το παιδί να μάθει, όχι να μάθει μόνο από το σχολείο, αλλά από όπου μπορεί. Εφόσον ξέρεις το λάθος (γιατί θα έρθει ώρα αργότερα που δε θα ισχύει πάντα αυτό), ζητάς από το παιδί να ξαναδεί τι έχει κάνει, να δει αν κάτι δεν πάει καλά, και συζητάτε, με την έννοια ότι το παροτρύνεις να σκεφτεί τι μπορεί να βελτιωθεί. Π.χ. αν είναι άσχημα γράμματα, ζητάς να βελτιώσει τα προφανή προβλήματα, εφόσον πιστεύεις ότι μπορεί (μη βρεθεί να γράφει 1 ώρα ξανά και ξανά μία λέξη για να είναι "τέλεια", αλλά να μάθει ότι δεν πάμε ένα γραπτό με τα μισά γράμματα σε άλλο μέγεθος και μουτζούρες). Αν μεθαύριο έχει λάθος στην αντιγραφή, ζητάς να συγκρίνει με το πρωτότυπο και να διορθώσει. Αν έχει λάθος σε μία πρόσθεση, ζητάς να την ξαναδεί κι αν εντοπίσεις δυσκολία, κάνετε μαζί ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα.

Τώρα στην αρχή, βοηθά να τσεκάρεις πριν τελειώσει. Αν δεις ότι έχει να γραψει 10 γραμμές, και στην πρώτη έχει ξεκινήσει στη μέση της σελίδας αντί την αρχή, το επισημαίνεις από την αρχή, για να μη δυσανασχετήσει όταν δει ότι πρέπει να διορθώσει ολόκληρη σελίδα. Η αν δεις ότι ένα γράμμα το γράφει περίεργα, όταν το εντοπίσεις το επισημαίνεις και δοκιμάζετε σε ένα πρόχειρο να το φτιάξετε, δε χρειάζεται την απογοήτευση να σβήνει μετά ξανά και ξανά το ίδιο λάθος σε όλη τη σελίδα αν μπορείς να το εντοπίσεις από την αρχή.

Δεν είναι ο στόχος να ξεγελάσεις τη δασκάλα, αλλά και ο στόχος που γίνονται οι εργασίες είναι το παιδί να μάθει, όχι να πάει στο σχολείο και να αξιολογηθεί. Εφόσον βλέπεις κάτι αντικειμενικά λάθος και μπορείς να το επισημάνεις και να βοηθήσεις το παιδί να το καταλάβει, σαφώς και το κάνεις, αρκεί να μη βρεθείς στο άκρο του να κάνεις εσύ το μάθημα για το παιδί.

[Έσπερος]

Δεν μιλαω σαν μαμα αλλα σαν εκπαιδευτικός, αν κ για μεγαλυτερα παιδια. Η σταση της δασκάλας μου αρεσει. Γιατι αυτο ειναι το λογικο, να θελει να δει τις δυσκολιες των μαθητων. Ελπιζω και στη συνεχεια να το χειριστεί με παιδαγωγικό τροπο. Φανταζομαι την εχετε ενημερώσει για το ιστορικο της μικρής. 

 

Απο κει και περα το να επισημάνετε οτι κατι μπορει την επομενη φορα να γινει καλυτερα, δεν ειναι κακο. Χωρις πιεση να το διορθώσει. Εννοω μη νιωσει και το παιδι οτι της λετε μπραβο και στο σχολείο της βρισκουν ατέλειες και νομισει οτι την κοροϊδευετε. Απλως μην της ζητήσετε να διορθώσει, εκτος αν θελει μονη της. Μπορειτε επισης να της ζητήσετε να τα συγκρίνει μονη της με το "προτυπο" για να βρει ατέλειες. 

[nihai]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Ναι, έχουμε ενημερώσει και το σχολείο και τη δασκάλα για τις δυσκολίες. Άλλωστε την «είδαν» τη μικρή πριν την εγγραφή. Έχουμε δώσει όλα τα πορίσματα των αξιολογήσεων κι έχουμε ζητήσει να γίνει κι επικοινωνία της δασκάλας με την εργοθεραπεύτρια.

 

Η ιδέα του να βλέπω την εργασία πριν την τελειώσει είναι πολύ καλή, θα την εφαρμόσω.

 

Έχω 2 θέματα:

- Δε μπορώ να πω ότι τα λάθη που έκανε έβγαζαν μάτι. Π.χ. δεν ξεκινούσε μεν από την αρχή της σελίδας, αλλά ούτε και από τη μέση. Για να σας δώσω να καταλάβετε στο χώρο που άφηνε χωρούσαν 1-2 γραμματάκια. Τι εννοώ: μήπως δεν είναι και τόσο κακό; Μήπως πέφτω κι εγώ στην παγίδα του «τέλειου»; Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω, η κρίση της δασκάλας θα με κατευθύνει, αν εκείνη δλδ το θεωρεί σημαντικό στην ηλικία και στη φάση αυτή.

- Είτε από άγνοια είτε για να ξεμπερδεύει, όταν ρώτησα τη μικρή αν θεωρεί ότι πρέπει να διορθώσει κάτι, μου είπε «είναι μια χαρά» κι διόρθωσε μόνο 1-2   . Εγώ τι κάνω στην περίπτωση αυτή; Επιμένω; Πιέζω να διορθώσει και τα υπόλοιπα;

 

Και πάλι σας ευχαριστώ.

[Έσπερος]

Η ΑΡΓΚ διατύπωσε πολύ καλύτερα διάφορες σκέψεις που θα συμπλήρωνα αν δεν ειχα πατησει δημοσιευση πριν κοιμηθω  ειδικα στο να βρίσκει μόνη της η μικρή τα λάθη. 

 

Γενικα ειμαι κι εγω της αποψης οτι στις πρωτες ειδικα ταξεις ειναι σημαντική η συμβολή των γονεων ωστε το παιδι να μην υστερήσει στις βασικές δεξιοτητες γραφης κ ανάγνωσης. Γιατι σ' αυτες θα χτιστεί οτιδηποτε αλλο μετα. Αλλα αν υπάρχουν θέματα ψυχολογίας στη μέση όπως η αντίδραση, χρειάζεται ένα όριο στο να μην εξαντληθεί το παιδι και να μην αντιπαθηςει την όλη διαδικασία. Το μέτρο θα το βρει ο γονιός που ξέρει το παιδί του. Όποτε αν βλέπεις ότι διορθώνει 1-2 και θέλει να παίξει, η πίεση την ωρα εκεινη δεν βοηθα κ γι αυτο ειναι μαλλον καλυτερη η διακριτικη παρακολουθηση στην αρχη της δραστηριότητας. 

 

Επισης, αν υπαρχουν θέματα ανασφάλειας, μην μαθει το παιδι στην ιδεα πτι οι ασκησεις θα ειναι παντα διορθωμένες στο σπίτι. Εδω την εχω παθει ως παιδι με πολύ χαμηλή αυτοπεποιθηση. Εχοντας συνηθισει να ειναι τα παντα διορθωμένα, οταν ηρθε η στιγμη που λογω χρονου, ογκου των εργασιων κ επιπεδου, ηταν δυσκολο στους γονεις κ να διορθώνουν τα παντα, δεν σήκωνα ποτε το χερι. Και μεχρι τοτε το σήκωνα κυριως στις ασκησεις που ειχα κανει σπίτι. 

 

Το παιδι πρεπει και να μην εχει κενα (με σεβασμό στο ρυθμο κ τις αναπτυξιακές του ιδιαιτερότητες) αλλά κ να μην εξαρτάται από τη βοήθεια ή τον έλεγχο κ να μην πιέζεται κ αντιδράσει, και φαντάζομαι ότι δεν είναι εύκολη η χρυσή τομή. 

[Dust pink]

16 ώρες πρίν, nihai είπε:

Καλησπέρα σε όλους

 

Είχα απασχολήσει πέρσι το forum με το θέμα της κόρης μου, τώρα 6 ετών, και τις δυσκολίες που συναντήσαμε στο νηπιαγωγείο. Εν ολίγοις η μικρή μου έχει διαπιστωμένα θέμα με την προσοχή της (προς το παρόν τουλάχιστον μιλάμε για "σημεία ελλειμματικής προσοχής") και με το γραφοκινητικό κομμάτι. Και τα 2 θέματα τα δουλεύουμε εργοθεραπευτικά εδώ και ενάμιση χρόνο και σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση η εξέλιξη είναι εξαιρετική. Οι δυσκολίες της μικρής, σε συνδυασμό με την προσωπικότητά της και σε συνδυασμό με τις υπερβολικές απαιτήσεις και την απαράδεκτη αντιμετώπιση του σχολείου μας οδήγησαν πέρσι σε μια περιπέτεια με αξιολογήσεις από ένα σωρό ειδικούς, που κατέληξαν στο συμπεράσμα ότι η μικρή έχει σημάδια ελλειματικής προσοχής και δυσκολία μετο γραφοκινητικό κομμάτι, που βαίνει βελτιούμενη   δηλαδή ακριβώς ότι ξέραμε.

 

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παιδί έχει αλλάξει πολύ. Ενώ γνωστικά η αξιολόγηση την έβγαλε στα Χριστούγεννα της πρώτης (ενώ το παιδί αξιολογήθηκε το Μάρτιο του νηπιαγωγείου), η αυτοπεποίθησή της από το 100 έχει πάει στο 2, η αγάπη της για τη μάθηση είναι στο 0 και ο ενθουσιασμός της για το σχολείο στο -10. Εμείς στηρίζουμε όσο μπορούμε, συνεχίζουμε την εργοθεραπεία και φυσικά αλλάξαμε σχολείο και πήγαμε σε ένα άλλο, "πιο χαμογελαστό, που δε φωνάζουν", όπως είπε η ίδια η μικρή.

 

Ξεκίνησε λοιπόν η πρώτη, και ξεκίνησε και το homework. Στην πρώτη συνάντηση με τις δασκάλες μας είπαν να μην διορθώνουμε τυχόν λάθη. "Ακούω μαμάδες να μου λένε ότι με τα παιδιά έσβησαν και ξαναέγραψαν την αντιγραφή 4 φορές. Αυτό είναι λάθος. Πώς θα καταλάβω εγώ αν το παιδί έχει όντως δυσκολίες?" είπε η δασκάλα. Λογικό.

 

Σήμερα λοιπόν η μικρή μου έκατσε να κάνει το διάβασμά της. Η αλήθεια είναι ότι κάθεται αδιαμαρτύρητα και τελειώνει σε πολύ εύλογο χρόνο (χωρίς χαρά βέβαια, μάλλον διεκπεραιωτικά). Όμως, για παράδειγμα σήμερα έπρεπε να γράψει 5 φορές το όνομά της με πεζοκεφαλαία γράμματα, εντός ορισμένων γραμμών, και όλο αυτό χ 5 γραμμές. Το έκανε, με αρκετά καλά γράμματα, αλλά με λαθάκια: δεν ξεκινούσε πάντα από την αρχή της γραμμής, αλλά λίγο πιο μετά (άφηνε ένα κενό όσο ένα γράμμα, περίπου). Επίσης δεν άφηνε τις σωστές αποστάσεις μεταξύ των λέξεων (του ονόματός της, εν προκειμένω). Ήμουν κοντά της όταν το έκανε, όχι από πάνω της. Όταν τελείωσε μου το έδειξε. Της επεσήμανα ότι το έκανε πολύ καλά. Τη ρώτησα αν είναι ευχαριστημένη με τη δουλειά της και μου είπε ναι. της είπα ότι ίσως να έπρεπε να είναι πιο σωστές οι αποστάσεις αλλά δυσανασχέτησε και διόρθωσε μόνο ότι ήταν πολύ τρανταχτό.

 

Η ερώτηση είναι: τι κάνω? Επιμένω και τη βάζω να σβήσει και να ξαναγράψει? Την αφήνω να πάει στη δασκάλα και να επισημάνει εκείνη τις απαραίτητες διορθώσεις?

 

Δεν ξέρω, θέλω φυσικά να είναι σωστή, αλλά δε θέλω να πλήξω και την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού που ήδη τρέμει μήπως κάνει κάτι λάθος...

 

Κάθε άποψη / εμπειρία πολύτιμη.

Σας ευχαριστώ πολύ

 

Αν το παιδάκι σου ήταν λίγο μεγαλύτερο ,στα δείγματα (κενά μεταξύ λέξεων και σωστές αποστάσεις γραμμάτων) θα σου πρότεινα σε συνδυασμό με τους ειδικούς που δουλεύει το παιδί να δείτε το θέμα λίγο βαθύτερα, ως προς το κομμάτι των μαθησιακών δυσκολιών....

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ και εγώ με την λογική της δασκάλας. Δεν υπαγορεύουμε το σωστό στο παιδί, δεν γράφουμε εμείς και δεν διεκπεραίωνουμε εμείς εργασίες τού. Μέσα από τα λάθη του θα καταλάβει τα σωστά και θα μάθει με τον καιρό. Είστε ακόμη στην αρχή και το νέο σχολικό περιβάλλον έχει αλλάξει την κοσμοθεωρία και τα δεδομένα του. 

Πολλά παιδιά βγάζουν αντίδραση με το διάβασμα, δεν το κάνουν ευχάριστα ,θα προτιμούσαν να παίξουν ,να δουν παιδικά η ότι άλλο...σε ένα βαθμό αυτό είναι ανθρώπινο. Με την σωστή καθοδήγηση θα βρει το κίνητρο για να διαβάσει. Το θέμα είναι να μάθει από την αρχή ότι σε αυτά που μαθαίνει υπάρχει λογική εξήγηση πχ δεν αφήνουμε κενά στα γράμματα γιατί χάνεται το νόημα της λέξης, γιατί ο αναγνώστης δυσκολεύεται να κατανοήσει τι γράφουμε. Γράφουμε κάτι που θα μπορεί για παράδειγμα η δασκάλα να διαβάσει. Το διάβασμα σε αυτές τις ηλικίες που είναι συνδιαστικο χρειάζεται συζήτηση με το παιδί. Δεν λέμε απλά ένα "ξανακοίταξα το γραπτό" αλλά εξηγούμε γιατί πρέπει να το κάνει , για να διορθώσει τυχόν λάθη. Κάτι που πολλά παιδιά κάνουν είναι η ερωτηση "ποια είναι αυτά τα λάθη μαμά;;;" Διόρθωσε τα μου εσύ...  Έτσι ο γονιός καταλήγει εκείνος μαθητής... Η δασκάλα διορθώνει και με βάση παρατηρήσεις της όπως τα γράμματα δεν είναι καλά η έχεις μουτζουρες τα υπόλοιπα γραπτά σύμφωνα με τις οδηγίες της διορθώνονται. Δηλαδή ,έπειτα από την επισήμανση προσπαθεί να κάνει ευανάγνωστα γράμματα ή καθαρό γραπτό.

[anath]

Ξεκίνησε και ο γιος μου την Α Δημοτικού και η δασκάλα του μας ξεκαθάρισε ότι θα είναι πολύ σχολαστική με τα παιδιά, εννοώντας ότι θα ξεκινήσουν από το μηδέν. Πράγματι, τα περισσότερα παιδάκια στο νήπιο ξέρουν να γράφουν το όνομα τους και ίσως κάποιες λέξεις ακόμη. Όμως γράφουν άτακτα, περισσότερο σαν να αντιγράφουν τη μορφή των γραμμάτων. Επομένως ο πρώτος στόχος όσον αφορά τη γραφή στο δημοτικό είναι να αρχίσουν να σχηματίζουν τα γράμματα πάνω στη γραμμή, στο σωστό μέγεθος και στη σωστή μορφή τους.

Άρα δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας αυτό που περιγράφεις. Θα έλεγα ότι είστε και πολύ "μπροστά" δεδομένου ότι εμείς είμαστε ακόμη στο 3ο γραμματακι! 

Η δική σου συμμετοχή στη μελέτη στο σπίτι νομίζω ότι θα πρέπει να είναι ο "έλεγχος" της εργασίας και η συζήτηση τυχόν "λαθών" για να τα διορθώσει στο μέλλον. Νομίζω δεν έχει νόημα να βάζεις το παιδί να σβήνει και να ξανασβηνει. Επισημαίνεις και αν θες τη βάζεις να το ξαναγράψει σε ένα "πρόχειρο".

[nihai]

Γεια σας ξανά

 

On 9/23/2018 at 1:18 PM, Dust pink said:

Αν το παιδάκι σου ήταν λίγο μεγαλύτερο ,στα δείγματα (κενά μεταξύ λέξεων και σωστές αποστάσεις γραμμάτων) θα σου πρότεινα σε συνδυασμό με τους ειδικούς που δουλεύει το παιδί να δείτε το θέμα λίγο βαθύτερα, ως προς το κομμάτι των μαθησιακών δυσκολιών....

 

Το έχουμε υπόψιν, άλλωστε στο "ξεσκόνισμα" που κάναμε πέρσι τα είδαμε και αυτά. Δεν έχει δείξει, η αλήθεια είναι, δείγματα, πέραν από κάποιους καθρεπτισμούς, αλλά μας είπαν όλοι ότι πρέπει να της δώσουμε τη φετινή χρονιά για να έχουμε εικόνα.

 

Τελικά το αφήσαμε έτσι το "γραπτό" - χθες το βράδυ που ετοιμάζαμε την τσάντα της έδειξε στο μπαμπά της την εργασία και της είπα "είπαμε ότι πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή της γραμμής και την επόμενη φορά θα το κάνεις ακόμα πιο καλά" και συμφώνησε μια χαρά. Για να δούμε. Περιμένω με απορία τις παρατηρήσεις της δασκάλας.

Επεξεργάστηκαν 24 Σεπτεμβρίου,2018 by nihai

[Βερενίκη]

Το ποιο είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, δηλαδή πχ. οι αποστάσεις, είναι ζήτημα της δασκάλας. Όχι μόνο γιατί ξέρει καλύτερα, αλλά και γιατί αυτή καθορίζει το μέτρο της τάξης. Φαντάσου πχ να βάλεις το παιδί να σβήσει κάτι που έγραψε αλλά η δασκάλα στο σχολείο να πει μπράβο σε ένα παιδί που έχει κάνει το ίδιο, ίσως επειδή κρίνει ότι δεν είναι ακόμα η ώρα να επισημάνει αυτό το λάθος. 

Εγώ στο σπίτι τους 'κανόνιζα' μόνο την οργάνωση. Δηλαδή να έρχονται, να ετοιμάζονται, να ξεκινάνε σε εύλογο χρόνο, να βάζουν σε σειρά τα μαθήματα, να είναι συγκεντρωμένοι, να κάνουν τα διαλείμματά τους κλπ κλπ. Αργότερα άκουγα κανένα διαβαστό (εκεί βέβαια έκανα τα σχόλιά μου), έλυνα τις απλές απορίες που δεν έδειχναν σοβαρή έλλειψη κατανόησης -αλλιώς παρέπεμπα στη δασκάλα- κλπ.

Επίσης τους τόνιζα ξανά και ξανά ότι δεν πρέπει να κάνουν προχειρότητες και ότι πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο προσεγμένη δουλειά.  Αλλά μέχρι εκεί. 

Σιγά σιγά συνήθισαν να φροντίζουν τα γραπτά τους.

[anath]

21 ώρες πρίν, nihai είπε:

Τελικά το αφήσαμε έτσι το "γραπτό" - χθες το βράδυ που ετοιμάζαμε την τσάντα της έδειξε στο μπαμπά της την εργασία και της είπα "είπαμε ότι πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή της γραμμής και την επόμενη φορά θα το κάνεις ακόμα πιο καλά" και συμφώνησε μια χαρά. Για να δούμε. Περιμένω με απορία τις παρατηρήσεις της δασκάλας.

Έχω την αίσθηση ότι είσαι λίγο περισσότερο "αυστηρή" από όσο χρειάζεται σε αυτή τη φάση. Εγώ προς το παρόν του τονίζω μόνο τα γράμματα να "ακουμπούν" στη γραμμή, αυτό είναι που μαθαίνουν τώρα, τα ομοιόμορφα και στοιχισμένα γράμματα.

[Έσπερος]

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ διαβλέπω ένα μεγάλο μητρικό άγχος όχι τόσο για την ψυχολογία και τη στάση του παιδιού απέναντι στη μάθηση, αλλά απέναντι στο αν θα τα κάνει σωστά. Καταλαβαίνω ότι γιαν α παρακολουθείται από ειδικούς υπάρχουν λόγοι που σας κάνουν να ανησυχείτε, αλλά δεν χρειάζετε τόσο άγχος. ΕΙδικά αν βλέπετε τη δασκάλα πιο ήρεμη. Μην ταυτίσει το παιδί το σχολείο με την ευχαρίστηση του γονέα. Το βλέπω κατά κόρον σε μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας μάλιστα που υποτίθεται ότι είναι πιο προχωρημένοι σε αυτά και το έχω πάθει κι εγώ ως παιδί. 

 

Η παρακολούθηση από ειδικούς, οι επισκέψεις σε διαγωνιστικά κέντρα κλπ τα παιδιά τα αγχώνουν. Το βλέπετε κι εσείς ότι έχει έναν αρνητισμό. Κι είναι ακόμα πρώτη! Βοηθήστε και παρακολουθήστε διακριτικά με σκοπό το παιδί να μάθει πώς να μαθαίνει και να μην έχει κενά και όχι το πώς θα είναι άριστη η κάθε εργασία.

[nihai]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.

 

Δεν το αρνούμαι, έχω άγχος, το οποίο όμως δεν προέρχεται από την ανάγκη τη δική μου να είναι η μικρή άριστη. Καμμία σχέση. Η περσινή χρονιά ήταν ένα χαστούκι. Και μάλλον αυτό που γίνεται είναι ότι προσπαθούμε να καταλάβουμε τις απαιτήσεις του νέου σχολείου. Για να σας δώσω να καταλάβετε στο τέλος της χρονιάς πέρσι μας είπαν από το παλιό σχολείο ότι η μικρή ήταν λίγο πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη τάξη, γιατί «δυσκολευόταν στην ανάγνωση, και ειδικά στις 4σύλλαβες, ενώ τα άλλα παιδιά διάβαζαν κανονικά». Δε θα είχα ποτέ τέτοια απαίτηση από το παιδί μου στα 5,5! Και αυτός είναι ο λόγος που φύγαμε.

 

Και δευτερευόντως, ναι, είναι και οι δυσκολίες της που με κάνουν «έχω το νου μου» να έχει ένα καλό (καινούριο) ξεκίνημα με αυτό που λέγεται μάθηση.

 

Έχετε δίκιο στα σχόλιά σας.

Πρέπει απλώς να προσπαθήσουμε για την ισορροπία.

[Έσπερος]

Συγνώμη για νηπιαγωγείο μιλάμε που το παιδί δυσκολευόταν στην αναγνωση; ή έχω καταλάβει λαθος; παντως στο γυμνασιο πολλα παιδια δυσκολεύονται στην ανάγνωση τετρασυλλαβων λέξεων. δεν εννοω οτι αυτο ειναι φυσιολογικο και θα επρεπε να συγκρίνετε με αυτο το παιδι σας, αλλα για να υπαρχουν ρεαλιστικά μετρα συγκρισης. 

 

Δεν ειμαι γονιος μαθητη και ισως μιλαω εκ του ασφαλους και συγγνωμη αν γινομαι φορτικη. Απλως στη δουλεια μου εχω δει πολλους γονεις να διογκώνουν προβληματα, απο ενδιαφερον προφανως. Υπαρχει και η αυτοεκπληρούμενη προφητεία εξαλλου. Και ειναι κριμα το ταξιδι της γνώσης να γινεται τοσο δυσάρεστο για τα παιδακια. Ειναι που είναι το σχολείο ισοπεδωτικό και ανιαρό. 

[nihai]

Ναι, μιλάμε για νηπιαγωγείο...

Συνεχώς ακούγαμε ότι δε μπορεί να κάνει keep up και το αποδίδαμε στις δυσκολίες με την προσοχή και το γραφοκινητικό. 

Μέχρι που καταλάβαμε ότι το πρόβλημα δεν ήταν το παιδί, αλλά το σχολείο. Η ζημιά όμως στην ψυχολογία της μικρής είχε ήδη γίνει και τώρα είμαστε εδώ να το πάρουμε από την αρχή.

Και κάτι ακόμα, συνπληρωματικό: ανέφερες «Εσπερε» την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Γνωρίζω τι σημαίνει, κατά την ψυχολογία, και μου φαίνεται πολύ τρομακτική σαν έννοια. Δεν είναι ακριβώς της παρούσης, αλλά αναρωτιέμαι πώς ένας γονιός μπορεί να «σπάσει» αυτόν τον φαύλο κύκλο...

[Βερενίκη]

Εννοείται και μπορεί. Αρκεί να είναι ισορροπημένος. ΚΑΙ να καταλαβαίνει τα προβλήματα ΚΑΙ να τα εκτιμά στην πραγματική τους διάσταση αλλά και ΚΑΙ να μπορεί να το επικοινωνεί στο παιδί. Και σε αυτό δυστυχώς οι γονείς στην Ελλάδα είμαστε μόνοι μας εκτός αν έχουμε έναν πολύ δικό μας άνθρωπο που και να ξέρει και να νοιάζεται για το παιδί.  Εδώ κάνεις γύρω όλους τους ορθοδοντικούς και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη για το εάν και από πότε χρειάζεται το παιδί σιδεράκια....... 

Όσο ακόμα και οι επαγγελματίες που εργάζονται σε κρατικές δομές, συνεργάζονται με ιδιωτικά κέντρα και σε στέλνουν εκεί και οι γονείς πηγαίνουμε για να παρακάμψουμε την σειρά αναμονής, καταλαβαίνεται ότι ποτέ κανείς δεν θα μας πει την αλήθεια για το παιδί μας. 

 

[popi76]

6 ώρες πρίν, nihai είπε:

Συνεχώς ακούγαμε ότι δε μπορεί να κάνει keep up και το αποδίδαμε στις δυσκολίες με την προσοχή και το γραφοκινητικό. 

Μέχρι που καταλάβαμε ότι το πρόβλημα δεν ήταν το παιδί, αλλά το σχολείο. Η ζημιά όμως στην ψυχολογία της μικρής είχε ήδη γίνει και τώρα είμαστε εδώ να το πάρουμε από την αρχή.

Μια απορία, μιλάμε για ιδιωτικό νηπιαγωγείο; Και τώρα πάτε σε ιδιωτικό δημοτικό; Μου θύμισες ένα σεμινάριο στο οποίο η ψυχολόγος μας έλεγε ότι σε μεγάλο ιδιωτικό δημοτικό οι απαιτήσεις ήταν τόσες που τα παιδάκια α΄ δημοτικού έπρεπε να απασχολούνται στο σπίτι 2 ώρες περίπου. Διαφώνησε με την τακτική τους και έφυγε. 

[nihai]

Καλησπέρα.

Ναι, μιλάμε για ιδιωτικό νηπιαγωγείο και τώρα πάμε σε άλλο ιδιωτικό δημοτικό.

 

Homework δεν είχαν. Δε μπορώ να το πω αυτό. Ωστόσο κάθε Παρασκευή η μικρή έφερνε σπίτι τα έντυπα που έκαναν μέσα στην εβδομάδα, τα οποία ήταν το λιγότερο 8-10. Ενδεικτικά μέχρι τα χριστούγεννα είχαν κάνεο όλα τα γράμματα (φωνολογική αναγνώριση και γραφή), μέχρι το Πάσχα είχαν καλύψει συλλαβισμό και μέχρι τον Ιούνιο έκαναν ανάγνωση προτάσεων με 7-8 λέξεις. Τώρα τι από όλα αυτά απορροφήθηκε πραγματικά από μυαλουδάκια 5,5 ετών, τι να σου πω. Θα δείξει. Σίγουρα εξαρτάται και από το παιδί.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 10 λεπτά , nihai είπε:

Καλησπέρα.

Ναι, μιλάμε για ιδιωτικό νηπιαγωγείο και τώρα πάμε σε άλλο ιδιωτικό δημοτικό.

 

Homework δεν είχαν. Δε μπορώ να το πω αυτό. Ωστόσο κάθε Παρασκευή η μικρή έφερνε σπίτι τα έντυπα που έκαναν μέσα στην εβδομάδα, τα οποία ήταν το λιγότερο 8-10. Ενδεικτικά μέχρι τα χριστούγεννα είχαν κάνεο όλα τα γράμματα (φωνολογική αναγνώριση και γραφή), μέχρι το Πάσχα είχαν καλύψει συλλαβισμό και μέχρι τον Ιούνιο έκαναν ανάγνωση προτάσεων με 7-8 λέξεις. Τώρα τι από όλα αυτά απορροφήθηκε πραγματικά από μυαλουδάκια 5,5 ετών, τι να σου πω. Θα δείξει. Σίγουρα εξαρτάται και από το παιδί.

Δηλαδή στο νήπιο τελειώσανε την Α δημοτικού; Και τώρα τι κάνουν;

[Βερενίκη]

πρίν από 16 λεπτά , nihai είπε:

Καλησπέρα.

Ναι, μιλάμε για ιδιωτικό νηπιαγωγείο και τώρα πάμε σε άλλο ιδιωτικό δημοτικό.

Homework δεν είχαν. Δε μπορώ να το πω αυτό. Ωστόσο κάθε Παρασκευή η μικρή έφερνε σπίτι τα έντυπα που έκαναν μέσα στην εβδομάδα, τα οποία ήταν το λιγότερο 8-10. Ενδεικτικά μέχρι τα χριστούγεννα είχαν κάνεο όλα τα γράμματα (φωνολογική αναγνώριση και γραφή), μέχρι το Πάσχα είχαν καλύψει συλλαβισμό και μέχρι τον Ιούνιο έκαναν ανάγνωση προτάσεων με 7-8 λέξεις. Τώρα τι από όλα αυτά απορροφήθηκε πραγματικά από μυαλουδάκια 5,5 ετών, τι να σου πω. Θα δείξει. Σίγουρα εξαρτάται και από το παιδί.

 

Υπάρχουν πράγματι ιδιωτικά νηπιαγωγεία που έχουν τέτοιο πρόγραμμα και υπάρχουν και παιδιά που μπορούν να το ακολουθήσουν. Επίσης υπάρχουν γονείς που έχουν αυτή τη φιλοσοφία και αυτοί πηγαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία αυτά. Ευτυχώς βέβαια, όταν επιλέγουμε ιδιωτικό νηπιαγωγείο, ξέρουμε από πριν τη φιλοσοφία του, μας έχουν δείξει το εκπαιδευτικό υλικό, μας έχουν θέσει τους στόχους του νηπιαγωγείο, ώστε να είμαστε έτοιμοι ως γονείς για το τι θα συμβεί. Κυρίως μπορούμε βέβαια να κάνουμε τις επιλογές μας ανάλογα με το παιδί μας και πόσο θέλουμε να το πιέσουμε. Θυμάμαι σαν σε όνειρο, όταν διαλέγαμε νηπιαγωγείο, οι συζητήσεις ανάμεσα στους γονείς ήταν του τύπου: να πάει στο χ που τους προετοιμάζει για την α' δημοτικού (πρακτικά βγάζει την ύλη της α' δημοτικού) ή στο ψ που δεν κάνει αυτά αλλά δίνει σημασία σε δραστηριότητες, ερεθίσματα κλπ.

Εσείς δεν είχατε τέτοια ενημέρωση; Δεν σας είχαν πει δηλαδή ποιοι είναι οι εκπαιδευτικοί τους στόχοι; γιατί φαίνεται ότι σε εξέπληξε το γεγονός ότι έκαναν γράμματα. Δεν σας είχαν ενημερώσει όταν διαλέγατε το σχολείο;

Επίσης,  δεν κατάλαβα καλά, τι σημαίνει ανάγνωση προτάσεων με 7-8 λέξεις. Αν διδάξει το σχολείο το παιδί συλλαβισμό, μετά μπορεί να διαβάσει προτάσεις με 1000 λέξεις. Εϊναι η ύλη της α' δημοτικού αλλά κάποια ιδιωτικά νηπιαγωγεία του κάνουν και με μεγάλη επιτυχία.

Και για να καταλήξω εκεί που θέλω, εμένα τα παιδιά μου δεν θα ήταν αρκετά ώριμα για να παρακολουθήσουν τέτοιο πρόγραμμα, χωρίς να έχουν μαθησιακό πρόβλημα. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει με την κορούλα σου. Την πήγες σε ένα 'δύσκολο' νηπιαγωγείο και δυσκολεύτηκε, ενώ τώρα που θα κάνει τα πράγματα με τη σειρά τους, θα πάει περίφημα. Μην έχεις άγχος. 

Επεξεργάστηκαν 26 Σεπτεμβρίου,2018 by Βερενίκη

[nihai]

Η αλήθεια είναι πως όχι, δε μας είχαν ενημερώσει ότι η ύλη του νηπιαγωγείου είναι, ουσιαστικά, η ύλη της Πρώτης. Και αυτό το επιβεβαίωσα και με άλλους γονείς.

Μάλιστα η συνάντηση γνωριμίας είχε γίνει με τη διευθύντρια του Δημοτικού, και όχι του Νηπιαγωγείου του σχολείου.

Μας είχε ξενίσει τότε αυτό και μετά από δική μας επιμονή συναντήσαμε και τη διευθύντρια του Νηπιαγωγείου, η οποία μας είχε πει μεν ότι τα παιδιά κάνουν γράμματα, αλλά όπως καταλαβαίνεις αυτό σαν δήλωση έχει πολλές αποχρώσεις. Φυσικά και ήθελα να έρθει το παιδί σε επαφή με τα γράμματα και τους αριθμούς. Στο δικό μου μυαλό όμως, δε θα μπορούσε να αναμένεται από ένα νηπιάκι να διαβάζει "κανονικά". 

 

Η επιλογή του συγκεκριμένου σχολείου, για το δικό μου παιδί πάντα, ήταν χείριστη απόφαση. Το ελαφρυντικό μας είναι ότι δεν γνωρίζαμε τους εκπαιδευτικούς στόχους τους. Αν το ξέραμε, σε διαβεβαιώ, δε θα είχαμε πάει εκεί.

 

Ελπίζω πραγματικά να έχεις δίκιο.

 

Και για να επιστρέψω στο αρχικό μας θέμα, το ζήτημα έχει γίνει λίγο πιο περίπλοκο, καθώς την τελευταία εβδομάδα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων το διάβασμα στο σπίτι γίνεται με τη γιαγιά... Μύλος

 

Επεξεργάστηκαν 26 Σεπτεμβρίου,2018 by nihai

[Έσπερος]

Οι μαθησιακές δυσκολίες της μικρής διαγνώστηκαν με μέτρο σύγκρισης τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου νηπιαγωγείου; Είστε σίγουροι ότι το παιδάκι χρειάζεται εργοθεραπεια; Μήπως απλά δυσκολεύτηκε γιατί με τους ρυθμούς του νηπιαγωγείου δεν κατέκτησε εγκαιρως τις δεξιοτητες προγραφης (αυτές δλδ που είναι ο στόχος της προσχολικής εκπαίδευσης σύμφωνα με τα προγραμματα σπουδων) και γι αυτο φαινεται να "υστερεί"; 

[Dust pink]

@nihai Δεν έχω καταλάβει ,το πρόβλημα είναι η περσινή χρονιά η η νέα; Με τα νήπια ότι έγινε έγινε,αστοχίες και λάθος χειρισμοί για το καλό του παιδιού είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το πέρσι πέρασε. Ξεκινήσατε μια νέα χρονιά σε νέο σχολικό περιβάλλον κα θα πρέπει να ασχοληθείτε με αυτό,το οποίο καλά καλά δεν έχει αρχίσει. Φαντάζομαι πως ακόμη γνωρίζουν την νέα δασκάλα και τους νέους συμμαθητές. Μηπως λόγω της εμπειρίας σου έχεις υπερβολικό άγχος το οποίο άθελά μεταφέρεται στο παιδί και δεν το αφήνει να λειτουργήσει μόνο του και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα; 

[Βερενίκη]

10 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

. Μηπως λόγω της εμπειρίας σου έχεις υπερβολικό άγχος το οποίο άθελά μεταφέρεται στο παιδί και δεν το αφήνει να λειτουργήσει μόνο του και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα; 

 

 

Ε, γι αυτό λέμε για πέρσι. Μήπως εκεί οφείλεται και το άγχος το φετινό και η διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών. Δεν είναι ακριβώς ό,τι έγινε έγινε. 

Σίγουρα παντως σε αυτό οφείλεται η 'κακή' σχέση με το σχολείο. 

Εμένα η συμβουλή μου, ως 'παλιά', είναι να δώσεις λίγο χρόνο στο σχολείο, στο παιδί και στην δασκάλα να λειτουργήσουν. Τίποτα σοβαρό δεν μπορεί να 'μείνει πίσω' στην πρώτη δημοτικού. Αν είναι πράγματι πρόβλημα, θα το ανακαλύψεις σύντομα. 

Επεξεργάστηκαν 27 Σεπτεμβρίου,2018 by Βερενίκη

[Dust pink]

5 ώρες πρίν, Βερενίκη είπε:

 

 

Ε, γι αυτό λέμε για πέρσι. Μήπως εκεί οφείλεται και το άγχος το φετινό και η διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών. Δεν είναι ακριβώς ό,τι έγινε έγινε. 

Σίγουρα παντως σε αυτό οφείλεται η 'κακή' σχέση με το σχολείο. 

Εμένα η συμβουλή μου, ως 'παλιά', είναι να δώσεις λίγο χρόνο στο σχολείο, στο παιδί και στην δασκάλα να λειτουργήσουν. Τίποτα σοβαρό δεν μπορεί να 'μείνει πίσω' στην πρώτη δημοτικού. Αν είναι πράγματι πρόβλημα, θα το ανακαλύψεις σύντομα. 

Δεν διαφωνώ, απλως καλως η κακως η πραγματικότητα είναι άλλη όπως και τα δεδομένα. Επειδή οι εξελίξεις τρέχουν και το άγχος δεν βοηθά άλλα αντίθετα μεταφέρεται με αρνητικά αποτελέσματα και προς το παιδί ,η άσχημη εμπειρία του νηπιαγωγείου δεν γίνεται να στιγματίσει το παιδί σε όλα τα σχολικά του χρόνια. Η άλλαγη σχολικού περιβάλλοντος σημαίνει και αλλαγή απαιτήσεων ,ανθρώπων,κλίματος κτλ και χρειάζεται χρόνος για προσαρμογή. Τι νόημα έχει να υπέρ αναλύεται η διαγωγή του νηπιαγωγείου (στο οποίο έχει γίνει εκτενέστατο θέμα στο φόρουμ,αν θυμάμαι καλά) όταν το παιδί καλώς και έφυγε από αυτό,άλλαξε σχολείο ,άλλαξε δασκάλα και συμμαθητές και φυσικά βαθμίδα εκπαίδευσης; 

[nihai]

Γεια σας ξανά.

Θα ήθελα να πω ότι αναφέρθηκα στην περσινή κατάσταση μάλλον για να εξηγήσω ή να δικαιολογήσω το άγχος όλων μας (και το δικό μας και της μικρής) για τη φετινή χρονιά και τις "απαιτήσεις" της νέας πραγματικότητας. Δεν είναι παράλογο, νομίζω, έχοντας μια κακή εμπειρία να νιώθεις βαθιά ανάγκη να είναι η συνέχεια καλύτερη, έτσι δεν είναι? Άλλωστε αυτή ήταν και η αρχική μου ερώτηση: πώς μπορούμε να την ενθαρρύνουμε ώστε να μείνει πίσω η κακή περσινή χρονιά και να ΜΗΝ στιγματίσει το παιδί σε όλα του τα παιδικά χρόνια.

Στην ουσία του θέματος, έχετε δίκιο. Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι είναι χρόνος και ενθάρρυνση, για να βρούμε τα "πατήματά" μας.