nihai

Επανέρχομαι με τα νέα μας. Κάναμε τις αιματολογικές, είδαμε και την ενδοκρινολόγο και τα πράγματα έχουν ως εξής: - Οι αιματολογικές φυσιολογικές - μόνο ένας δείκτης του θυρεοειδούς ήταν πολύ οριακά τσιμπημένος - Η οστική ηλικία αμετάβλητη σε σχέση με την περσινή. - Κλινική εικόνα πολύ καλή. Δεν έχουμε τριχούλες πουθενά και ο μαζικός αδένας που είχαμε ψηλαφίσει δεν είναι πια ψηλαφητός-μάλλον γιατί η μικρή έχει χάσει ενάμιση κιλό. - Αλλά: οι ωοθήκες έχουν ανάπτυξη κοριτσιού 10 ετών και έχουν σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με τον Απρίλιο του 17. Η γιατρός μας είπε ότι αν δεν υπήρχε αυτό θα μας είχε στείλει σπίτι μας. Αλλά υπάρχει και αυτό την κάνει να πιστεύει ότι κάτι (=πρώιμη ήβη) αρχίζει. Το θέμα είναι πόσο γρήγορα θα εξελιχθεί αυτό που αρχίζει. Επομένως ελέγχουμε κάθε μήνα για στήθος και την ενημερώνουμε, στο 3 μηνο κάνουμε επαναληπτικό υπέρηχο και στο 5μηνο τη βλέπει ξανά, εκτός απροόπτου. Με άλλα λόγια το παρακολουθούμε. Στενά. Πολύ στενά...

Αυτό που περιγράφεις δεν είναι κέρβερος. Είναι μια μαμά που νοιάζεται για τα κορίτσια της. Εμείς τελικά θα πάμε αύριο για τις αιματολογικές, ώστε την Τετάρτη στο ραντεβού με την ενδοκρινολόγο να έχουμε όλες τις εξετάσεις μαζεμένες. Ναι, να μιλάμε για να μοιραζόμαστε

Γεια σου ξανά. Ακριβώς όπως τα λες είναι. Και το άτιμο το google δε βοηθάει. Θα μου πεις «εσύ φταις που διαβάζεις», αλλά άντε να αντισταθείς όταν νιώθεις την ανάγκη να μάθεις περισσότερα για πράγματα τόσο περίεργα. Πώς μιλάμε για εφηβεία ένα κοριτσάκι με κοτσιδάκια που δεν ξέρει ακόμα να διαβάζει και παίζει με τις κούκλες της και ακόμα μου ζητάει να τη σηκώνω αγκαλιά... Και μιλάμε για ωοθήκες και ενέσεις και μαγνητικές Το πιο σημαντικό είναι να μην το «πάρει μέσα του» το παιδί. Προσπαθούμε να μη δείχνουμε την ανησυχία μας, εννοείται. Μας ρώτησε γιατί κάνουμε εξετάσεις και της είπαμε ότι το κάνουν όλα τα παιδάκια για να δουν πόσο γρήγορα μεγαλώνει το κορμάκι τους. Πάντως κι εγώ θέλω να σου πω ότι δεν φταις εσύ για το «μεγάλωμα» της μικρής σου, δε μπορεί να είναι έτσι. Είσαι προφανώς μια μαμά που νοιάζεται. Μόνο καλό μπορείς να της κάνεις. Εσείς τι εξετάσεις θα κάνετε τη Δευτέρα;

Γεια σας κι από μένα. Σκεφτόμουν να ανοίξω θέμα, αλλά να που μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες. Εμείς πάλι μπήκαμε από νωρίς στα δύσκολα. Πέρσι, πριν γίνει 5 σε έναν υπέρηχο για άσχετο λόγο μας επεσήμαναν ότι τα έσω γεννητικά όργανα της μικρής είναι αυξημένα σε διάσταση για την ηλικία της. Ο παιδίατρος ήταν καθησυχαστικός, ωστόσο είδαμε ενδοκρινολόγο από δική μας επιμονή, μάλλον. Έκανε εξέταση οστικής ηλικίας η οποία βγήκε 7 ετών και κάτι, και πλήρη ορμονολογικό έλεγχο, ο οποίος ήταν φυσιολογικός. Την είδε ξανά στο 6μηνο και όλα καλά. Στο μεταξύ η μικρούλα έδειξε μόνο μια αύξηση στην τριχοφυία στα πόδια. Κανένα άλλο ορατό σημάδι (στηθάκι, τριχούλες στο εφηβαιο, οσμή. κλπ). Πριν ένα μήνα, όμως, ο παιδίατρος τη ψηλάφισε και "είδε" μαζικό αδένα στη μια πλευρά. Με το μάτι δε φαίνεται τίποτα. Την είδε και η ενδοκρινολόγος, μας είπε ότι "κάτι αρχίζει" αριστερά, και ότι προς το παρόν κάνουμε αυστηρή δίαιτα για ένα μήνα, κάνουμε κι άλλη ακτινογραφία οστικής ηλικίας και υπέρηχο έσω γεννητικών και μας ξαναβλέπει για να κάνουμε αιματολογικές. Μας είπε επίσης ότι αν οι αιματολογικές δείξουν πραγματική πρώιμη ήβη, πρέπει να γίνει βάσει πρωτοκόλλου και μια μαγνητική στον εγκέφαλο και την υπόφυση. Καταλαβαίνετε τι έπαθα. Οι εξετάσεις έγιναν σήμερα. Η οστική ηλικία 8 (η μικρή είναι 6 + 1 μήνα), στον υπέρηχο φυσιολογικά μεν τα πράγματα, αλλά το μέγεθος των ωοθηκών εφηβικό Δεν ξέρω καν τι σημαίνει αυτό, τη γιατρό θα τη δούμε την Τετάρτη. Πάντως, xrisaki, επειδή έχω διαβάσει αρκετά τώρα τελευταία για το θέμα, πρώιμη θεωρείται η ήβη στα κορίτσια πριν τα 8. Μάλιστα από τη στιγμή που θα εμφανιστεί στήθος, η περίοδος έρχεται μετά από 2+ χρόνια. Η κόρη σου έχει εμφανίσει τριχούλες ή στηθάκι? Τους φόβους σου πάντως τους μοιράζομαι. Πρώτα για τη σωματική της υγεία και μετά για την ψυχολογία της. Και σκέψου η δικιά μου είναι 6... Μωρό ακόμα...

Γεια σας ξανά. Θα ήθελα να πω ότι αναφέρθηκα στην περσινή κατάσταση μάλλον για να εξηγήσω ή να δικαιολογήσω το άγχος όλων μας (και το δικό μας και της μικρής) για τη φετινή χρονιά και τις "απαιτήσεις" της νέας πραγματικότητας. Δεν είναι παράλογο, νομίζω, έχοντας μια κακή εμπειρία να νιώθεις βαθιά ανάγκη να είναι η συνέχεια καλύτερη, έτσι δεν είναι? Άλλωστε αυτή ήταν και η αρχική μου ερώτηση: πώς μπορούμε να την ενθαρρύνουμε ώστε να μείνει πίσω η κακή περσινή χρονιά και να ΜΗΝ στιγματίσει το παιδί σε όλα του τα παιδικά χρόνια. Στην ουσία του θέματος, έχετε δίκιο. Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι είναι χρόνος και ενθάρρυνση, για να βρούμε τα "πατήματά" μας.

Η αλήθεια είναι πως όχι, δε μας είχαν ενημερώσει ότι η ύλη του νηπιαγωγείου είναι, ουσιαστικά, η ύλη της Πρώτης. Και αυτό το επιβεβαίωσα και με άλλους γονείς. Μάλιστα η συνάντηση γνωριμίας είχε γίνει με τη διευθύντρια του Δημοτικού, και όχι του Νηπιαγωγείου του σχολείου. Μας είχε ξενίσει τότε αυτό και μετά από δική μας επιμονή συναντήσαμε και τη διευθύντρια του Νηπιαγωγείου, η οποία μας είχε πει μεν ότι τα παιδιά κάνουν γράμματα, αλλά όπως καταλαβαίνεις αυτό σαν δήλωση έχει πολλές αποχρώσεις. Φυσικά και ήθελα να έρθει το παιδί σε επαφή με τα γράμματα και τους αριθμούς. Στο δικό μου μυαλό όμως, δε θα μπορούσε να αναμένεται από ένα νηπιάκι να διαβάζει "κανονικά". Η επιλογή του συγκεκριμένου σχολείου, για το δικό μου παιδί πάντα, ήταν χείριστη απόφαση. Το ελαφρυντικό μας είναι ότι δεν γνωρίζαμε τους εκπαιδευτικούς στόχους τους. Αν το ξέραμε, σε διαβεβαιώ, δε θα είχαμε πάει εκεί. Ελπίζω πραγματικά να έχεις δίκιο. Και για να επιστρέψω στο αρχικό μας θέμα, το ζήτημα έχει γίνει λίγο πιο περίπλοκο, καθώς την τελευταία εβδομάδα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων το διάβασμα στο σπίτι γίνεται με τη γιαγιά... Μύλος

Καλησπέρα. Ναι, μιλάμε για ιδιωτικό νηπιαγωγείο και τώρα πάμε σε άλλο ιδιωτικό δημοτικό. Homework δεν είχαν. Δε μπορώ να το πω αυτό. Ωστόσο κάθε Παρασκευή η μικρή έφερνε σπίτι τα έντυπα που έκαναν μέσα στην εβδομάδα, τα οποία ήταν το λιγότερο 8-10. Ενδεικτικά μέχρι τα χριστούγεννα είχαν κάνεο όλα τα γράμματα (φωνολογική αναγνώριση και γραφή), μέχρι το Πάσχα είχαν καλύψει συλλαβισμό και μέχρι τον Ιούνιο έκαναν ανάγνωση προτάσεων με 7-8 λέξεις. Τώρα τι από όλα αυτά απορροφήθηκε πραγματικά από μυαλουδάκια 5,5 ετών, τι να σου πω. Θα δείξει. Σίγουρα εξαρτάται και από το παιδί.

Ναι, μιλάμε για νηπιαγωγείο... Συνεχώς ακούγαμε ότι δε μπορεί να κάνει keep up και το αποδίδαμε στις δυσκολίες με την προσοχή και το γραφοκινητικό. Μέχρι που καταλάβαμε ότι το πρόβλημα δεν ήταν το παιδί, αλλά το σχολείο. Η ζημιά όμως στην ψυχολογία της μικρής είχε ήδη γίνει και τώρα είμαστε εδώ να το πάρουμε από την αρχή. Και κάτι ακόμα, συνπληρωματικό: ανέφερες «Εσπερε» την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Γνωρίζω τι σημαίνει, κατά την ψυχολογία, και μου φαίνεται πολύ τρομακτική σαν έννοια. Δεν είναι ακριβώς της παρούσης, αλλά αναρωτιέμαι πώς ένας γονιός μπορεί να «σπάσει» αυτόν τον φαύλο κύκλο...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Δεν το αρνούμαι, έχω άγχος, το οποίο όμως δεν προέρχεται από την ανάγκη τη δική μου να είναι η μικρή άριστη. Καμμία σχέση. Η περσινή χρονιά ήταν ένα χαστούκι. Και μάλλον αυτό που γίνεται είναι ότι προσπαθούμε να καταλάβουμε τις απαιτήσεις του νέου σχολείου. Για να σας δώσω να καταλάβετε στο τέλος της χρονιάς πέρσι μας είπαν από το παλιό σχολείο ότι η μικρή ήταν λίγο πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη τάξη, γιατί «δυσκολευόταν στην ανάγνωση, και ειδικά στις 4σύλλαβες, ενώ τα άλλα παιδιά διάβαζαν κανονικά». Δε θα είχα ποτέ τέτοια απαίτηση από το παιδί μου στα 5,5! Και αυτός είναι ο λόγος που φύγαμε. Και δευτερευόντως, ναι, είναι και οι δυσκολίες της που με κάνουν «έχω το νου μου» να έχει ένα καλό (καινούριο) ξεκίνημα με αυτό που λέγεται μάθηση. Έχετε δίκιο στα σχόλιά σας. Πρέπει απλώς να προσπαθήσουμε για την ισορροπία.

Γεια σας ξανά Το έχουμε υπόψιν, άλλωστε στο "ξεσκόνισμα" που κάναμε πέρσι τα είδαμε και αυτά. Δεν έχει δείξει, η αλήθεια είναι, δείγματα, πέραν από κάποιους καθρεπτισμούς, αλλά μας είπαν όλοι ότι πρέπει να της δώσουμε τη φετινή χρονιά για να έχουμε εικόνα. Τελικά το αφήσαμε έτσι το "γραπτό" - χθες το βράδυ που ετοιμάζαμε την τσάντα της έδειξε στο μπαμπά της την εργασία και της είπα "είπαμε ότι πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή της γραμμής και την επόμενη φορά θα το κάνεις ακόμα πιο καλά" και συμφώνησε μια χαρά. Για να δούμε. Περιμένω με απορία τις παρατηρήσεις της δασκάλας.

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Ναι, έχουμε ενημερώσει και το σχολείο και τη δασκάλα για τις δυσκολίες. Άλλωστε την «είδαν» τη μικρή πριν την εγγραφή. Έχουμε δώσει όλα τα πορίσματα των αξιολογήσεων κι έχουμε ζητήσει να γίνει κι επικοινωνία της δασκάλας με την εργοθεραπεύτρια. Η ιδέα του να βλέπω την εργασία πριν την τελειώσει είναι πολύ καλή, θα την εφαρμόσω. Έχω 2 θέματα: - Δε μπορώ να πω ότι τα λάθη που έκανε έβγαζαν μάτι. Π.χ. δεν ξεκινούσε μεν από την αρχή της σελίδας, αλλά ούτε και από τη μέση. Για να σας δώσω να καταλάβετε στο χώρο που άφηνε χωρούσαν 1-2 γραμματάκια. Τι εννοώ: μήπως δεν είναι και τόσο κακό; Μήπως πέφτω κι εγώ στην παγίδα του «τέλειου»; Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω, η κρίση της δασκάλας θα με κατευθύνει, αν εκείνη δλδ το θεωρεί σημαντικό στην ηλικία και στη φάση αυτή. - Είτε από άγνοια είτε για να ξεμπερδεύει, όταν ρώτησα τη μικρή αν θεωρεί ότι πρέπει να διορθώσει κάτι, μου είπε «είναι μια χαρά» κι διόρθωσε μόνο 1-2 . Εγώ τι κάνω στην περίπτωση αυτή; Επιμένω; Πιέζω να διορθώσει και τα υπόλοιπα; Και πάλι σας ευχαριστώ.

Καλησπέρα σε όλους Είχα απασχολήσει πέρσι το forum με το θέμα της κόρης μου, τώρα 6 ετών, και τις δυσκολίες που συναντήσαμε στο νηπιαγωγείο. Εν ολίγοις η μικρή μου έχει διαπιστωμένα θέμα με την προσοχή της (προς το παρόν τουλάχιστον μιλάμε για "σημεία ελλειμματικής προσοχής") και με το γραφοκινητικό κομμάτι. Και τα 2 θέματα τα δουλεύουμε εργοθεραπευτικά εδώ και ενάμιση χρόνο και σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση η εξέλιξη είναι εξαιρετική. Οι δυσκολίες της μικρής, σε συνδυασμό με την προσωπικότητά της και σε συνδυασμό με τις υπερβολικές απαιτήσεις και την απαράδεκτη αντιμετώπιση του σχολείου μας οδήγησαν πέρσι σε μια περιπέτεια με αξιολογήσεις από ένα σωρό ειδικούς, που κατέληξαν στο συμπεράσμα ότι η μικρή έχει σημάδια ελλειματικής προσοχής και δυσκολία μετο γραφοκινητικό κομμάτι, που βαίνει βελτιούμενη δηλαδή ακριβώς ότι ξέραμε. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παιδί έχει αλλάξει πολύ. Ενώ γνωστικά η αξιολόγηση την έβγαλε στα Χριστούγεννα της πρώτης (ενώ το παιδί αξιολογήθηκε το Μάρτιο του νηπιαγωγείου), η αυτοπεποίθησή της από το 100 έχει πάει στο 2, η αγάπη της για τη μάθηση είναι στο 0 και ο ενθουσιασμός της για το σχολείο στο -10. Εμείς στηρίζουμε όσο μπορούμε, συνεχίζουμε την εργοθεραπεία και φυσικά αλλάξαμε σχολείο και πήγαμε σε ένα άλλο, "πιο χαμογελαστό, που δε φωνάζουν", όπως είπε η ίδια η μικρή. Ξεκίνησε λοιπόν η πρώτη, και ξεκίνησε και το homework. Στην πρώτη συνάντηση με τις δασκάλες μας είπαν να μην διορθώνουμε τυχόν λάθη. "Ακούω μαμάδες να μου λένε ότι με τα παιδιά έσβησαν και ξαναέγραψαν την αντιγραφή 4 φορές. Αυτό είναι λάθος. Πώς θα καταλάβω εγώ αν το παιδί έχει όντως δυσκολίες?" είπε η δασκάλα. Λογικό. Σήμερα λοιπόν η μικρή μου έκατσε να κάνει το διάβασμά της. Η αλήθεια είναι ότι κάθεται αδιαμαρτύρητα και τελειώνει σε πολύ εύλογο χρόνο (χωρίς χαρά βέβαια, μάλλον διεκπεραιωτικά). Όμως, για παράδειγμα σήμερα έπρεπε να γράψει 5 φορές το όνομά της με πεζοκεφαλαία γράμματα, εντός ορισμένων γραμμών, και όλο αυτό χ 5 γραμμές. Το έκανε, με αρκετά καλά γράμματα, αλλά με λαθάκια: δεν ξεκινούσε πάντα από την αρχή της γραμμής, αλλά λίγο πιο μετά (άφηνε ένα κενό όσο ένα γράμμα, περίπου). Επίσης δεν άφηνε τις σωστές αποστάσεις μεταξύ των λέξεων (του ονόματός της, εν προκειμένω). Ήμουν κοντά της όταν το έκανε, όχι από πάνω της. Όταν τελείωσε μου το έδειξε. Της επεσήμανα ότι το έκανε πολύ καλά. Τη ρώτησα αν είναι ευχαριστημένη με τη δουλειά της και μου είπε ναι. της είπα ότι ίσως να έπρεπε να είναι πιο σωστές οι αποστάσεις αλλά δυσανασχέτησε και διόρθωσε μόνο ότι ήταν πολύ τρανταχτό. Η ερώτηση είναι: τι κάνω? Επιμένω και τη βάζω να σβήσει και να ξαναγράψει? Την αφήνω να πάει στη δασκάλα και να επισημάνει εκείνη τις απαραίτητες διορθώσεις? Δεν ξέρω, θέλω φυσικά να είναι σωστή, αλλά δε θέλω να πλήξω και την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού που ήδη τρέμει μήπως κάνει κάτι λάθος... Κάθε άποψη / εμπειρία πολύτιμη. Σας ευχαριστώ πολύ

Julia σ' ευχαριστώ πολύ. Εκεί θα επικεντρωθούμε τώρα. Όλα τα καλά για το παιδάκι σου.

Καλησπέρα. Ναι, το κάναμε το τεστ. Εν ολίγοις η σύσταση ήταν να συνεχίσουμε κανονικά στην πρώτη συνεχίζοντας παράλληλα την εργοθεραπεία για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που ξέρουμε ήδη: την κακή λαβή, κλπ. Δε μπήκαν σε πολλές λεπτομέρειες καθώς πρέπει να συνταχθεί κανονικά η έκθεση, αρκέστηκαν να μας πουν αυτό. Μας είαν επίσης ότι το παιδί μάλλον δεν εντάχθηκε ποτέ στο συγκεκριμένο περιβάλλον, καθώς τους έκανε εντύπωση η κοινωνικότητά της σε αντίθεση με όσα αναφέρθηκαν από το σχολείο για την εικόνα του παιδιού εκεί. Άρα παίρνουμε ανάσα, κάνουμε διακοπές για το Πάσχα και μετά περνάμε στο να βρούμε άλλο σχολείο, στο οποίο η μικρή μας με τα συν της και τα πλην της θα είναι χαρούμενη και ασφαλής. Julia θα σου πρότεινα να πας. Η κυρία που αξιολόγησε τη μικρή ήταν εξαιρετική. Πήρε αναλυτικό ιστορικό για το παιδί, ήταν ήρεμη και θετική και η μικρή βγήκε από μέσα, μετά από μια ώρα περίπου, χαρούμενη κι ευχαριστημένη. Ακόμα και αν το έχετε αποφασίσει θα σου έλεγα να πας, καθώς θα σας δώσουν μια καλή εικόνα των κομματιών που πρέπει να δουλέψετε. Θα σου πρότεινα μόνο να πας με το παιδί και κάποιον άλλον, καθώς η καταγραφή του ιστορικού κρατά μισή ώρα τουλάχιστον και καλό είναι το παιδί να μην είναι μπροστά. Πάντως συνολικά ο χειρισμός κάνει την εμπειρία πολύ ανώδυνη για τα παιδιά. Να σου πω επίσης ότι μετά την αξιολόγηση δε θα σας πουν σχεδόν τίποτα, μόνο τα βασικά και μόνο αν επιμείνετε λιγουλάκι. Η δική μας αναλυτική έκθεση θα είναι έτοιμη μετά το Πάσχα.

Όπως και να έχει έχουμε αγωνία και για τα 2. Σ΄ευχαριστώ πολύ!