ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΠΠΟΥ

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Το κλειδί θεωρώ ότι είναι η μη αποδοχή της κατάστασης (κυρίως από τους γονείς μου) οτι εμείς μένουμε μακριά, η οικογένεια και το σπίτι μας είναι αλλού, και καλώς ή κακώς, το εγγόνι δεν μεγαλώνει μαζί τους όπως κάνουν τα εγγόνια των φίλων τους, άρα το βίωμα του να είσαι παππούς θα είναι γι αυτούς διαφορετικό. 

 

Το απαντησες μονη σου νομιζω και εκει καταληγω και εγω...

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ συνήθως απαντώ διπλωματικά και αόριστα πράγμα που αντί να τους ικανοποιεί όλους μάλλον τους δυσαρεστεί. Κατά τ' άλλα καπνιστής είναι, πάντα υπάρχει η δικαιολογία να κατέβει για τσιγάρα κ να κάτσει λίγο στην πλατεία να καπνίσει έτσι ώστε να ξεφουντώσει, δεν υπάρχιε τέτοιο θέμα. Απλώς η αλ΄ληθεια είναι ότι αν γενικά μου έχει επισημάνει ότι κάτι τον ενοχλέι και περιμένει ότι θα το πω και θα το λύσω, εγώ δεν το κάνω. Γιατί η μητέρα μου έχει έναν τρόπο, επειδή μάλλον ξέρει ότι εγώ αν ποτέ αντιδράσω θα είναι κατ\ ιδίαν, τα διάφορα περίεργα να μη μου τα λέει κατ ιδίαν. Τα μουρμουρίζει σε άλλους, πετάει μπηχτές, ή τα λέει στον άντρα μου όταν είναι μόνοι, ή απλώς τα αφήνει να εννοηθούν. Οπότε τι να κάνω εγώ; Στα καλά καθούμενα να της ξεκινήσω μια κουβέντα για κάτι που άκουσα ή απλά έχω την αίσθηση; Δεν μου δίνει τις αφορμές. 

 

Ειναι κατι που πρεπει να το δουλεψεις μεσα σου και να απαντας στους δικους σου και στον οποιονδηποτε για να σταματησει. Ειναι πολυ ασχημο να δημιουργουν θεματα σε μια αλλη οικογενεια και στον αντρα σου οταν δεν τους αφορα. πρεπει να παρεις θεση και να μην τους το επιτρεπεις. 

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Δεν μπορω να παω στο χωριο μια εβδομαδα να ξεκουραστω με τον αντρα μου που εχει 20 μερες αδεια τον χρονο και δεν καθεται 3 μηνες καλοκαιρι, πασχα και χριστουγεννα και να τρεχω απο πορτα σε πορτα με δυο μικρα για να με δουνε και να ικανοποιησω καθε πικραμενο συγγενη που καθεται με τα ποδια το ενα πανω στο αλλο στον καναπε ολη μερα...πλεον πηγαινουμε και αραζουμε...θεια ηρθαμε,,, ελα καμια βολτα να μας δεις αν θελεις..ηρθα να ξεκουραστω με τα παιδια...Δεν τους βλεπουμε ολους αλλα δεν με πειραζει...αν θελουνε να μας δουνε θα ερθουν...

ΕΜένα οι συγγενείς μου δεν είναι έτσι. Ενδιαφέρονται πολύ και έτρεξαν και στο μαιευτήριο να έρθουν και έκαναν και δώρα και όλα. Και γενικά έχουμε μάθει με στενές σχ΄σεις. Ο άντρας μου έιναι της άποψης ότι είναι προτιμότερο να έρχονται εκείνοι να μας δουν, ή να πάμε εμείς αν και εφόσον μας βολέψει το πρόγραμμα. Στη δική μου οικογένεια όμως γενικά έχουμε μάθει αλλιώς, ότι οι μικροί πηγαίνουν να δουν τους μεγάλους από θε΄μά σεβασμού. Και όταν λέω στη μητέρα μου να καλέσει κάποια θεία σπίτι, το θεωρεί αγένεια και απαίτηση, οπότε δεν γίνεται. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Από τη στιγμή που έμαθε τον ανιψιό μου να μην την πειράζει, θεωρεί ότι είναι δική μας υποχρέωση να μάθουμε και τον δικό μας. Η διαφορά είναι ότι ο ανιψιός μου περνούσε εκεί 10 ώρες τη μέρα από 7-8 μηνών, λογικό είναι να το έμαθε

Οποισδηποτε λογικος ανθρωπος το καταλαβαινει αυτο..και η μαμα σου σιγουρα το καταλαβαινει..μηπως εμμεσα σου βγαζει πικρια γιατι δεν μενετε εκει στην αθηνα? Μηπως βγαζει ενα κομπλεξ ?

 

Just now, Έσπερος είπε:

από τ τη στιγμή που είναι σπίτι της και δεν είναι υπάλληλος η γιαγιά, έχει κάθε δικαίωμα να βάλει τα δικά της όρια, αν βλέπει ότι έχουν αποτέλεσμα. Εγώ δεν έχω την απαίτηση ως επισκέπτρια να σηκώσει την καράφα. Απλώς αν δω ότι για κάμποση ώρα ο μικρός έχει καρφωθεί εκεί να θέλει να το πιάσει (που δεν είναι παράλογο), και είναι δύσκολο να το ελέγξω, και δεν πιάνει να προτείνω κάποιο άλλο παιχνίδι, ε στο τέλος θα πάμε στο άλλο δωμάτιο να παίξουμε μόνοι μας κι αν θέλει η γιαγιά ας έρθει.

 Φυσικα δικο της σπιτι και οτι θελει κανει...αλλα για να απολαυσευτε εσεις τα παιδια της και το εγγονι της τις διακοπες πρεπει να γινει μια προσαρμογη στην κατασταση..αν η γιαγια θεωρει οτι για λιγες μερες που πηγαινετε ειναι καλυτερο να ασχοληστε με μαθηματα και ορια για την καραφα τοτε εμενα αυτο μου βγαζει παλι καποιον εγωισμο και κομπλεξ...και οτι το θεμα δεν ειναι η αλλαγη θεσης της καραφας...

 

Just now, Έσπερος είπε:

Και στο φαγητό ήμουν προσεκτική στο να μη λερώσει κάτω, γιατί είναι θέμα σεβασμού.

 Στο σπιτι μας ημασταν οταν ετρωγε ετσι...η γιαγια ειχε ερθει επισκεψη. Εχω την στοιχειωδη διακριση και τον σεβασμο οταν παμε σε αλλο σπιτι να μην λερωνουμε και δημιουργουμε ενα μπαχαλο...

 

Just now, Έσπερος είπε:

Απλώς ακούω τα σχόλια για την κοινωνική συμπεριφορά και τις συγκρίσεις με τον άλλον εγγονό που μπορεί να θέλει το ταμπλετ για να φάει, αλλά δεν δέχεται να λερωθεί το ρούχο του ή το χέρι του ούτε με μια σταγόνα. Ο καθένας ας παινεύεται για τα κατορθώματά του, τι να πω...

 

Αυτα τα σχολια εσενα τι σου λενε? οτι δεν θελουν να πληγωσουν κατα καποιο τροπο? 

[MagdaP]

Just now, Έσπερος είπε:

Όταν όμως ανοίγει ένα ντουλάπι που έχει μέσα μισάνοιχτες συσκευασίες, γυάλινα και διάφορα άλλα που μπορεί στο λεπτό ή να σπάσουν ή να καταπιεί  κάτι, δεν νομίζω ότι είμαι υστερική αν πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να είναι δίπλα και όχι να κάθεται στην καρέκλα και να λέει "μα εδώ είμαστε, τον βλέπουμε". Επομένως θα καταλήξω εγώ να είμαι δίπλα ή να τον απομακρύνω και να ξαναπηγαίνει κλπ

Αυτό μου φαίνεται υπερβολή!!! Εγώ νομίζω ότι αρκεί να κάθεται κάποιος σε μια καρέκλα και να τον βλέπει. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να είναι συνέχεια δίπλα του. Δώσε στο παιδί σου λίγο χώρο... Θέλει να εξερευνήσει τον κόσμο. Δε λέω να μείνει χωρίς επίβλεψη αλλά δεν είναι και φυσιολογικό να είναι πάντα κάποιος ακριβώς δίπλα του. 

 

Just now, Έσπερος είπε:

Οδηγίες σε καμία γιαγιά δεν έχουμε δώσει. 

Οδηγίες μπορεί να μην έχετε δώσει αλλά όταν βλέπουν από τη συμπεριφορά σας ότι δεν τους εμπιστευεστε προφανώς δυσκολευονται να ασχοληθούν. Δηλαδή όταν λένε "μην ανησυχείς το βλέπουμε το παιδί" κι εσύ τρέχεις από πίσω του, κατευθείαν τους ακυρώσεις και το εισπρατουν. 

 

Just now, Έσπερος είπε:

Αλλά αν είναι σε κάθε διακοπές 3 φορές το χρόνο να δίνουμε τόσα χρήματα σε ακτοπλοϊκά (τα πεθερικά είναι σε άλλο νησί Πάσχα και καλοκαίρι οπότε διπλασιάζονται), δεν μένει τίποτα για δικές μας διακοπές.

Αυτό το καταλαβαίνω απόλυτα! Τα ακτοπλοϊκά είναι υπερβολικά ακριβά... Γι αυτό κι εμείς Πάσχα μένουμε πλέον στο νησί κι όποιος θέλει έρχεται... Βέβαια έχουμε τη δυνατότητα να φιλοξενησουμε 2-3 άτομα, στριμωχτα βέβαια, αλλά μπορούμε. 

 

Just now, kotsifikos είπε:

Επίσης νομίζω πως όταν το παιδί σε αυτή την ηλικία βλέπει κάποιον κάθε 4-5 μήνες λογικό είναι να μην τους θυμάται, εσένα είναι γονείς σου και πεθερικά όμως για τον γιο σου είναι άγνωστοι.

Όχι, διαφωνώ!!! Όπως έχω ξαναπεί κι εμένα ο γιος μου κάθε 4-5 μήνες τους έβλεπε αλλά ήταν σαν να τους ήξερε από πολύ μικρός!!! Του μιλούσα συνέχεια γι αυτούς, μιλούσαμε στο τηλέφωνο να ακούει τη φωνή τους, με τους δικούς μου κάναμε και σκαιπ.

[Έσπερος]

Just now, MagdaP είπε:

Αυτό μου φαίνεται υπερβολή!!! Εγώ νομίζω ότι αρκεί να κάθεται κάποιος σε μια καρέκλα και να τον βλέπει. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να είναι συνέχεια δίπλα του. Δώσε στο παιδί σου λίγο χώρο... Θέλει να εξερευνήσει τον κόσμο. Δε λέω να μείνει χωρίς επίβλεψη αλλά δεν είναι και φυσιολογικό να είναι πάντα κάποιος ακριβώς δίπλα του. 

Αυτή τη στιγμή που γράφω το παιδί είναι πίσω μου και ανοιγοκλείνει ένα συρτάρι και βγάζει πράγματα κι εγώ δεν τον κοιτάω καν. Είμαι όμως σπίτι μου. Ξέρω τι υπάρχει και τι δεν υ πάρχει και ξέρω ότι έχει συνηθίσει και δεν πιάνει πια τα δάχτυλά του. Πίστεψέ με, είμαι μαμά που δίνει χώρο σε βαθμό που ίσως θεωρηθεί και υπερβολικό. Αλλά δεν θα είχα γυρισμένη την πλάτη αν ήταν κάπου και κρατούσε κάτι που μπορεί να το καταπιεί. Απλώς εγώ ξέρω το παιδί μου, τι κάνει και τι δεν κάνει. Οι παππούδες δεν το ξέρουν, αν κάθονται και μιλάνε και χαζεύουν χωρίς να βλέπουν, κάποιος πρέπει να κοιτάει το παιδί. 1.5 είναι, δεν είναι 5!

Just now, Fenia27 είπε:

Αυτα τα σχολια εσενα τι σου λενε? οτι δεν θελουν να πληγωσουν κατα καποιο τροπο? 

Αυτα τα λέει η πεθερά μου, όχι η μητέρα μου. Δεν ξέρω αν θέλουν να πληγώσουν, δεν την έχω για τέτοιον άνθρωπο, όπως δεν έχω ούτε τη μητέρα μου. Απλώς ξέρω ότι έχουν την πικρία που δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του εγγονιού. Σεβαστό γιατί καταλαβαίνω ότι όταν κάτι το απολαμβάνουν άλλοι παππούδες και εμείς τους το στερούμε, είναι λογικό να πικραίνονται. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

ΕΜένα οι συγγενείς μου δεν είναι έτσι. Ενδιαφέρονται πολύ και έτρεξαν και στο μαιευτήριο να έρθουν και έκαναν και δώρα και όλα. Και γενικά έχουμε μάθει με στενές σχ΄σεις.

 

αυτα που περιγραφεις ειναι οι τυπικες στενες σχεσεις...γιατι και εγω σε πολυ δεμενη οικογενεια μεγαλωσα...απλα οταν πας για μετρημενες μερες...και αυτες οι μερες ειναι απο τις μετρημενες μερες διακοπων που εχεις, εκει για μενα περνας απο την τυπικοτητα στην ουσια....γιατι οταν οι γονεις μου ετοιμαζουν το σπιτι ετσι ωστε τα παιδια να μπορουν να παιξουν ελευθερα, οταν εγω λεω στην θεια μου "θεια ειμαι κουρασμενη, ελα εσυ να σε δω, να πιουμε εναν καφε" και εκεινη ερχεται και το κατανοει ...εμενα εκει φαινεται η ουσια και ποσο στενη ειναι η καθε σχεση..αν καποιος συγγενης που εχεις μεγαλωσει στα ποδια του βαλει τον εγωισμο μπροστα και δεν δει οτι εγω κανω 6 ωρες στο δρομο με 2 μωρα ,για να παω μια εβδομαδα εκει, που οι 2 μερες ειναι το ταξιδι τοτε τι να πω βρε @Έσπερος...

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Σεβαστό γιατί καταλαβαίνω ότι όταν κάτι το απολαμβάνουν άλλοι παππούδες και εμείς τους το στερούμε, είναι λογικό να πικραίνονται. 

 

Θα μείνω στην έκφραση " τους το στερούμε". 

Δεν στερείτε τίποτα κι από κανέναν επειδή βρήκατε μία εργασία μακριά από τον τόπο καταγωγής σας.

Θα στερούσατε αν δεν επιτρέπτε καμία επαφή. Θα στερούσατε αν πηγαίνατε Αθήνα και δεν εμφανιζόσασταν καθόλου στους παππούδες. 

Δεν δικαιλογεί κακή συμπεριφορά εκ μέρους τους ( όποιας μορφής και να είναι πχ κριτική, πικρία κλπ κλπ ). 

Λυπάμαι αλλά αυτό είναι κλασικό δείγμα χειριστικής συμπεριφοράς :( :( :(  

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

Απλώς ξέρω ότι έχουν την πικρία που δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του εγγονιού. Σεβαστό γιατί καταλαβαίνω ότι όταν κάτι το απολαμβάνουν άλλοι παππούδες και εμείς τους το στερούμε, είναι λογικό να πικραίνονται. 

@Έσπερος αυτό το έχεις πει πολλές φορές και μου κακοφαινεται που το λες συνέχεια γιατί έχω την αίσθηση ότι μάλλον αυτο το συναίσθημα που έχεις είναι η βάση του πρβλ. Δηλαδή ότι εσύ έχεις τύψεις που κόντρα στην επιθυμία των γονιών ζεις στο νησί (λες κ ζεις στην εξορία) και πρέπει να είσαι υποτελής σε αυτούς για να τους κρατάς ικανοποιημενους τουλάχιστον στα υπόλοιπα. Έσπερος αυτό είναι λάθος. Τι θα πει τους στερείτε το εγγόνι; Εσείς ζείτε εκεί, δουλεύετε εκεί, είναι η ζωή σας εκεί γιατί έτσι θέλατε, γιατί έτσι έτυχε και μαζί σας ζει κ ο εγγονός τους που είναι εγγονός τους όπου και να μένει! Αν θέλουν τόσο πολυ ας έρθουν να τον δουν, έστω μια φορά το χρόνο, δεν είναι δα κ τόσο μεγάλο έξοδο για να δουν το εγγόνι που τόσο πολύ αποζητούν κ εσείς τα κακα παιδιά τους τους το στερείτε! Η συμπεριφορά τους ωστόσο εμένα άλλο μου δείχνει. Ότι απλά θέλουν να περνάει το δικό τους. Τι θα πει δεν ανεβαίνει η καράφα; Δε μιλάμε για όρια εδώ, μιλάμε για τη σωματική ακεραιότητα ενός μωρού κ θα έπρεπε να είναι αδιαπραγματευτο. Το μωρό δεν καταλαβαίνει ο ενήλικας όμως θα έπρεπε. Κ να σου πω κ κάτι, μιλά κ εσύ μια φορά, απ' ότι βλέπω ο άντρας σου σου αφήνει το ελεύθερο, την επόμενη φορά που θα πει η πεθερά σου για το φαγητό πες της ότι ο γιος σου τουλάχιστον είναι ανεξάρτητος κ τρώει μόνος του χωρίς εξωγενείς βοηθειες -γιαγιαδες, τάμπλετ κλπ. Υποστήριξε το παιδί κ τον άντρα σου, βάλε τα δικά σου όρια κ νομίζω τα έχουμε ξαναπεί, είμαι σίγουρη ότι μόλις το πιάσουν το νόημα θα σταματήσουν όλες οι γκρίνιες 

[MagdaP]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτή τη στιγμή που γράφω το παιδί είναι πίσω μου και ανοιγοκλείνει ένα συρτάρι και βγάζει πράγματα κι εγώ δεν τον κοιτάω καν. Είμαι όμως σπίτι μου. Ξέρω τι υπάρχει και τι δεν υ πάρχει και ξέρω ότι έχει συνηθίσει και δεν πιάνει πια τα δάχτυλά του. Πίστεψέ με, είμαι μαμά που δίνει χώρο σε βαθμό που ίσως θεωρηθεί και υπερβολικό. Αλλά δεν θα είχα γυρισμένη την πλάτη αν ήταν κάπου και κρατούσε κάτι που μπορεί να το καταπιεί. Απλώς εγώ ξέρω το παιδί μου, τι κάνει και τι δεν κάνει. Οι παππούδες δεν το ξέρουν, αν κάθονται και μιλάνε και χαζεύουν χωρίς να βλέπουν, κάποιος πρέπει να κοιτάει το παιδί. 1.5 είναι, δεν είναι 5!

Εντάξει, σίγουρα είναι δύσκολη ηλικία και προφανώς θέλει προσοχή. Δε λέω να έχουν γυρισμένη την πλάτη, αλλά δεν θεωρώ απαραίτητο να είναι και ακριβώς δίπλα του. Δεν κρίνω ούτε κατακρινω τη συμπεριφορά σου... Προφανώς και ξέρεις καλύτερα το παιδί σου απλά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση κάποιας υπερβολής, ίσως λανθασμένα. 

 

Ίσως οι γονείς σου, επειδή είναι το πρώτο τους εγγόνι, να έχουν "ξεχάσει" πως είναι τα μωρά. Εγώ με τη μαμά μου δεν είχα θέμα γιατί είχαν περάσει από τα χέρια της άλλα 4 λίγο πριν από τον δικό μου οπότε ήταν εξοικειωμενη κι ας μην τον έβλεπε συνέχεια. Η πεθερά μου από την άλλη, επειδή είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που φροντιζε τα άλλα της εγγόνια, φοβόταν πολύ όταν ήταν πιο μικρός. 

 

Πάντως πιστεύω ότι μεγαλώνοντας όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Αλλά να μιλάς στο παιδί για τις γιαγιάδες και τους παππούδες, να παίρνεις τηλέφωνο να ακούει τη φωνή τους. 

 

Όσο για το ότι τους στερειτε το εγγόνι τους δε συμφωνώ καθόλου. Τα παιδιά μεγαλώνουν και κάνουν τη δική τους οικογένεια και τις επιλογές τους. Εσείς θα επιλέξετε που και πως θα ζήσετε κι εκείνοι οφείλουν να το αποδεχτουν. Σίγουρα, όλοι θέλουν τα παιδιά τους κοντά αλλά σημασία έχει που είναι η δουλειά τους και που είναι ευτυχισμένα. 

[kotsifikos]

Just now, MagdaP said:

Όχι, διαφωνώ!!! Όπως έχω ξαναπεί κι εμένα ο γιος μου κάθε 4-5 μήνες τους έβλεπε αλλά ήταν σαν να τους ήξερε από πολύ μικρός!!! Του μιλούσα συνέχεια γι αυτούς, μιλούσαμε στο τηλέφωνο να ακούει τη φωνή τους, με τους δικούς μου κάναμε και σκαιπ.

Καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά η έσπερος δεν λέει πουθενά (εκτός και αν εκ παραδρομής δεν το διάβασα) ότι μιλάνε μαζί στο σκαιπ ή κάνουν βινετοκλήσεις, άσε που μιλάμε για ένα παιδάκι  που δεν μιλάει ακόμα καθώς είναι μικρό, δεν ξέρω τι συζήτηση μπορεί να κάνει από το τηλέφωνο. Τέλος πάντων την άποψη μου είπα σε σχέση με αυτά που ρωτάει η κοπέλα.

[vicky86]

Just now, Fenia27 είπε:

 

αυτα που περιγραφεις ειναι οι τυπικες στενες σχεσεις...γιατι και εγω σε πολυ δεμενη οικογενεια μεγαλωσα...απλα οταν πας για μετρημενες μερες...και αυτες οι μερες ειναι απο τις μετρημενες μερες διακοπων που εχεις, εκει για μενα περνας απο την τυπικοτητα στην ουσια....γιατι οταν οι γονεις μου ετοιμαζουν το σπιτι ετσι ωστε τα παιδια να μπορουν να παιξουν ελευθερα, οταν εγω λεω στην θεια μου "θεια ειμαι κουρασμενη, ελα εσυ να σε δω, να πιουμε εναν καφε" και εκεινη ερχεται και το κατανοει ...εμενα εκει φαινεται η ουσια και ποσο στενη ειναι η καθε σχεση..αν καποιος συγγενης που εχεις μεγαλωσει στα ποδια του βαλει τον εγωισμο μπροστα και δεν δει οτι εγω κανω 6 ωρες στο δρομο με 2 μωρα ,για να παω μια εβδομαδα εκει, που οι 2 μερες ειναι το ταξιδι τοτε τι να πω βρε @Έσπερος...

 

Just now, Macgyver είπε:

Θα μείνω στην έκφραση " τους το στερούμε". 

Δεν στερείτε τίποτα κι από κανέναν επειδή βρήκατε μία εργασία μακριά από τον τόπο καταγωγής σας.

Θα στερούσατε αν δεν επιτρέπτε καμία επαφή. Θα στερούσατε αν πηγαίνατε Αθήνα και δεν εμφανιζόσασταν καθόλου στους παππούδες. 

Δεν δικαιλογεί κακή συμπεριφορά εκ μέρους τους ( όποιας μορφής και να είναι πχ κριτική, πικρία κλπ κλπ ). 

Λυπάμαι αλλά αυτό είναι κλασικό δείγμα χειριστικής συμπεριφοράς :( :( :(  

 

Just now, Lenia16 είπε:

@Έσπερος αυτό το έχεις πει πολλές φορές και μου κακοφαινεται που το λες συνέχεια γιατί έχω την αίσθηση ότι μάλλον αυτο το συναίσθημα που έχεις είναι η βάση του πρβλ. Δηλαδή ότι εσύ έχεις τύψεις που κόντρα στην επιθυμία των γονιών ζεις στο νησί (λες κ ζεις στην εξορία) και πρέπει να είσαι υποτελής σε αυτούς για να τους κρατάς ικανοποιημενους τουλάχιστον στα υπόλοιπα. Έσπερος αυτό είναι λάθος. Τι θα πει τους στερείτε το εγγόνι; Εσείς ζείτε εκεί, δουλεύετε εκεί, είναι η ζωή σας εκεί γιατί έτσι θέλατε, γιατί έτσι έτυχε και μαζί σας ζει κ ο εγγονός τους που είναι εγγονός τους όπου και να μένει! Αν θέλουν τόσο πολυ ας έρθουν να τον δουν, έστω μια φορά το χρόνο, δεν είναι δα κ τόσο μεγάλο έξοδο για να δουν το εγγόνι που τόσο πολύ αποζητούν κ εσείς τα κακα παιδιά τους τους το στερείτε! Η συμπεριφορά τους ωστόσο εμένα άλλο μου δείχνει. Ότι απλά θέλουν να περνάει το δικό τους. Τι θα πει δεν ανεβαίνει η καράφα; Δε μιλάμε για όρια εδώ, μιλάμε για τη σωματική ακεραιότητα ενός μωρού κ θα έπρεπε να είναι αδιαπραγματευτο. Το μωρό δεν καταλαβαίνει ο ενήλικας όμως θα έπρεπε. Κ να σου πω κ κάτι, μιλά κ εσύ μια φορά, απ' ότι βλέπω ο άντρας σου σου αφήνει το ελεύθερο, την επόμενη φορά που θα πει η πεθερά σου για το φαγητό πες της ότι ο γιος σου τουλάχιστον είναι ανεξάρτητος κ τρώει μόνος του χωρίς εξωγενείς βοηθειες -γιαγιαδες, τάμπλετ κλπ. Υποστήριξε το παιδί κ τον άντρα σου, βάλε τα δικά σου όρια κ νομίζω τα έχουμε ξαναπεί, είμαι σίγουρη ότι μόλις το πιάσουν το νόημα θα σταματήσουν όλες οι γκρίνιες 

Η δικη μου αποψη εκφραζεται απο αυτα

Οταν εσυ πας για λιγες μερες να ξεκουραστεις κ εσυ, δ ειναι κακο ουτε σταματας να σεβεσαι τους μεγαλυτερους, αν ερθουν αυτοι για εναν καφε

Ειδικα αν εχεις κ πολυ κοσμο να δεις, ειναι πολυ πιο απλο να τους μαζεψεις ολους σε ενα σπιτι

Στα πεθερικα σου ειχατε παει για εναν καφε η να σας φιλοξενησουν. Ο, τι απο τα δυο κ αν ισχυει, αν ειναι να ασχολουμαι ολη την ωρα με την καραφα η να απομονωνομαι με το μωρο, θα ληξω λιγο νωριτερα τον καφε, η δ θα ξαναπαω να μεινω

Νομιζω κ γω θα περιμενα μια φορα τον χρονο να ερθουν εκεινοι στο νησι. Αλλα ειναι κ πως εχεις συνηθισει, εμεις κ στον καναπε στο σαλονι φιλοξενουμε

Εισαι σιγουρη οτι συμφωνειτε με τον αντρα σου για τον τροπο που εχετε αποφασισει να μεγαλωσετε το παιδι σας; νομιζω επιλογη σας ειναι το νησι. Αλλα ακομη κ αν πηγατε εκει αναγκαστικα λογω δουλειας, αλλοι πανε εξωτερικο, ειναι απαραδεκτο να σε/σας γεμιζουν τυψεις γι αυτο. Ακομη κ αν τις εχεις απο μονη, σιγουρα επηρεαζει το πως μεγαλωσες κ ολα αυτα τα σχολια, που δ τα βρισκω καθολου αστεια

Δλδ τι θα επρεπε να κανετε; να δουλευετε στο νησι κ το παιδι να ειναι στην αθηνα με τους παππουδες; δ τους στερειτε τπτ, αυτο πρεπει να καταλαβεις

Εχουμε ξαναπει οτι πολλες φορες η διπλωματια δ πιανει

Εμεις μετακομισαμε σε αλλη πολη οταν η μεγαλη ηταν δυο, οποτε ο μικρος απο τοτε που γεννηθηκε ακουει οταν μιλαμε με ανοιχτη ακροαση, η βιντεοκληση. Ισως λογω αποστασης, αλλα κ χαρακτηρα, ο μικρος ειναι πιο μαζεμενος αρχικα στους παππουδες. Αλλα περυσι 1,5χρ τον αφησα ολοκληρη μερα στην μαμα μου, οχι βραδυ ακομη

[MagdaP]

Just now, kotsifikos είπε:

Καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά η έσπερος δεν λέει πουθενά (εκτός και αν εκ παραδρομής δεν το διάβασα) ότι μιλάνε μαζί στο σκαιπ ή κάνουν βινετοκλήσεις, άσε που μιλάμε για ένα παιδάκι  που δεν μιλάει ακόμα καθώς είναι μικρό, δεν ξέρω τι συζήτηση μπορεί να κάνει από το τηλέφωνο. Τέλος πάντων την άποψη μου είπα σε σχέση με αυτά που ρωτάει η κοπέλα.

Δεν είπα να κάνει συζήτηση. Ούτε ο δικός μου έκανε συζήτηση σε αυτήν την ηλικία, αλλά του έβαζα το τηλέφωνο στο αυτί να ακούσει τη φωνή της γιαγιάς ή του παππού, του μιλούσα αρκετά γι αυτούς και που και που τους έβλεπε και στο σκαιπ. Δε μιλούσε αλλά σίγουρα χαμογελουσε... Έτσι μεγαλώνοντας του ήταν γνώριμα πρόσωπα. 

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

οταν εγω λεω στην θεια μου "θεια ειμαι κουρασμενη, ελα εσυ να σε δω, να πιουμε εναν καφε" και εκεινη ερχεται και το κατανοει ...εμενα εκει φαινεται η ουσια και ποσο στενη ειναι η καθε σχεση

Η αλήθεια είναι ότι αυτό ντρέπομαι να το πω σε μεγάλον άνθρωπο. Είναι σαν να λέω ότι δεν έχω διάθεση να του αφιερώσω χρόνο. Κι ειδικά από το στιγμή που είμαι παντρεμένη, δεν θέλω ποτέ να ειπωθεί ότι ο άντρας μου δεν θέλει να βλέπει τους συγγενείς της γυναίκας του. Γενικά είχαμε μάθει να λειτουργούμε αλλιώς σ' αυτά, πρώτα απ''  όλα όλες τις επαφές με τους συγγενείς τις κανόνιζαν οι γονείς μου, η μητέρα μου βασικά και για τα δύο σόγια, υπήρχε ένα γενικό πλάνο για το τι θα κάνουμε στις γιορτές με τους συγγενείς και εγώ αναλόγως κανόνιζα τις εξόδους με φίλους. Αυτά δλδ και όταν είχα φύγει από το σπίτι και ήμουν στο εξωτερικό, οπότε ο χρόνος ήταν πάλι περιορισμένος. 

 

Just now, MagdaP είπε:

Δεν είπα να κάνει συζήτηση. Ούτε ο δικός μου έκανε συζήτηση σε αυτήν την ηλικία, αλλά του έβαζα το τηλέφωνο στο αυτί να ακούσει τη φωνή της γιαγιάς ή του παππού, του μιλούσα αρκετά γι αυτούς και που και που τους έβλεπε και στο σκαιπ. Δε μιλούσε αλλά σίγουρα χαμογελουσε... Έτσι μεγαλώνοντας του ήταν γνώριμα πρόσωπα. 

Κ¨ανουμε τακτικά βιντεοκλήσεις. Σίγουρα μια φορά την εβδομάδα. Βέβαια πιο πολύ για να χαρούν οι παππούδες είναι, να δουν πώς παίζει, να τον ακούσουν να μιλάει κλπ. Αυτός δεν καταλαβαίνει ακόμα κάτι, μπορεί να θεωρεί ότι είναι βίντεο στο youtube όπως όταν ακούμε μουσική! Φυσικά μιλάμε, δείχνουμε φωτογραφίες, όταν πάιζει με κάποιο από τα δώρα λέμε ότι είναι της γιαγιάς και του παππού κλπ. Κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή δεν νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε. 

Just now, vicky86 είπε:

νομιζω επιλογη σας ειναι το νησι. Αλλα ακομη κ αν πηγατε εκει αναγκαστικα λογω δουλειας, αλλοι πανε εξωτερικο, ειναι απαραδεκτο να σε/σας γεμιζουν τυψεις γι αυτο. Ακομη κ αν τις εχεις απο μονη, σιγουρα επηρεαζει το πως μεγαλωσες κ ολα αυτα τα σχολια, που δ τα βρισκω καθολου αστεια

Ναι επιλογή μας είναι και σ' αυτό συμφωνούμε. Εγώ η αλήθεια είναι ότι αναγκαστικά πήγα, όχι όμως λόγω του άντρα μου. Δεν τίθεται θέμα δηλαδή να πει κάποιος ότι εξαιτίας του έφυγα από την Αθήνα. Καλά αν δεν είχα φύγει λόγω διορισμού δεν θα μπορούσα καν να είχα φύγει από το πατρικό, άρα συνειδητή επιλογή ήταν και από πλευράς μου. Τις τύψεις δεν ξέρω αν τις έχω από μόνη μου ή τις καλλιεργούν, μάλλον και τα δύο. Επειδή ξέρω ότι στην Ελλάδα το πιο συνηθισμένο είναι να είναι οι οικογένειες κοντά ή και στην ίδια πολυκατοικία και το παιδί να το φροντίζουν οι παππούδες όταν οι γονείς δουλεύουν, όπως επίσης το πιο συνηθισμένο είναι ναφ ύγουν τα παιδιά από την επαρχία για να δουλέψουν σε πόλη και όχι το ανάποδο όπως έτυχε σ' εμάς, γι' αυτό θεωρώ δικαιολογημένη την απογοήτευσή τους. 

 

Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου θα ήθελε είτε να είχα μείνει μαζί τους μέχρι να σαραντίσω τουλάχιστον, είτε να νοίκιαζαν εκείνοι σπίτι εδώ για να βοηθάνε. Εχει γνωστούς που το έχουν κάνει και το θεωρεί δεδομένο. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι εμείς μοιραζόμαστε τις δουλειές, ότι ο άντρας μου μπορεί να μαγειρέψει και να καθαρίσει το σπίτι και να είναι σε άψογη κατάσταση, ούτε ότι τα βρίσκουμε και χωρίς βοήθεια και αν έρθουν εδώ θέλουμε να τους φιλοξενήσουμε, να τους περιποιηθούμε κλπ γιατί μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς αυτούς! Οπότε αυτό το μεταφράζει ότι ο άντρας μου δεν θέλει την πεθερά του μέσα στο σπίτι, άρα είναι ο κακός, επειδή ο χ και ο ψ και ω γαμπρός της τάδε φίλης της δεν έχει τέτοιο θέμα. Έτσι έχω μπλέξει και γι αυτό προσπαθώ να κρατήσω μια διπλωματία ώστε να μην εκθέσω τον άντρα μου. 

Just now, Lenia16 είπε:

βάλε τα δικά σου όρια κ νομίζω τα έχουμε ξαναπεί, είμαι σίγουρη ότι μόλις το πιάσουν το νόημα θα σταματήσουν όλες οι γκρίνιες 

Κι ο άντρας μου αυτό πιστεύει. ΕΚείνος με τους δικούς του μπορεί να τσακωθεί άσχημα, ακόμα και να μουτρώσουν για κάποιες μέρες, και μετά όλα ΟΚ. Εγώ αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Νομίζω ότι αν αρχίσω να λέω τι με ενοχλεί ή θα πουν ότι με βάζει ο άντρας μου, άρα θα τα κάνω χειρότερα, ή θα πουν ότι θέλουμε να ξεκόψουμε από την οικογένεια  και τέτοια. και μια δυο φορές που της έχω επισημάνει κάτι, μου λέει ότι και η πεθερά μου έκανε κάτι άλλο και γιατί τα βάζω συνέχεια μαζί της, πράγμα που δεν ισχύει. Η πεθερά μου η καημένη έχει ακούσει πολλά, αφού πόσες φορές εγώ την υπερασπίζομαι αν ο άντρας μου αρπαχτεί μαζί της! 

[vicky86]

Οχι εσπερος δ ειναι καθολου δικαιολογημενη η απογοητευση τους

Δ θα επρεπε καν να ειναι απογοητευμενοι. Τα παιδια τους ειναι καλα, δουλευουν εχουν το παιδακι τους. Τι αλλο να θελουν; 

Λογικο ειναι να τους λειπετε κ να στεναχωριουνται, αλλα ως εκει

Κ μενα η αδερφη μου εκατσε μεχρι να σαραντισει, κ καποια στιγμη που αρρωστησε ο μικρος της κ δουλευε ο αντρας της, η μανα μου πηγε στο νησι την αλλη μερα, 3ωρες με το καραβι, για να μην ειναι μονη. Οι ιδιοι γονεις μας μεγαλωσαν, αλλα εχουμε τελειως διαφορετικες αποψεις κ τροπο ζωης

Ξερω οτι κ εγω αν της ζητησω θα ερθει, αλλα δ θα το κανω αν δ ειναι αναγκη

 

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Οι ιδιοι γονεις μας μεγαλωσαν, αλλα εχουμε τελειως διαφορετικες αποψεις κ τροπο ζωης

Το δέχονται όμως οι δικοί σου χωρίς να κάνουν συγκρίσεις; Γιατί οι δικοί μου δεν το δέχονται. Επιρρίπτουν ευθύνες στον άντρα μου επειδή ήταν από μικρός ανεξάρτητος. Και το μεταφράζουν ότι αυτός δεν θέλει πολλά πολλά ούτε μεε τους γονείς του ούτε με τους γονείς μου. 

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Το δέχονται όμως οι δικοί σου χωρίς να κάνουν συγκρίσεις; Γιατί οι δικοί μου δεν το δέχονται. Επιρρίπτουν ευθύνες στον άντρα μου επειδή ήταν από μικρός ανεξάρτητος. Και το μεταφράζουν ότι αυτός δεν θέλει πολλά πολλά ούτε μεε τους γονείς του ούτε με τους γονείς μου. 

Αυτό που προσπαθούμε να σου πούμε , χωρίς να σε προσβάλλουμε , διότι ο γραπτός λόγος είναι από μόνος του "σκληρός" είναι ότι οι γονείς σου δεν έχουν φυσιολογική συμπεριφορά, αλλά χειριστική. Εγώ προσωπικά στο έχω ξαναπεί. Θα σας χωρίσουν αν συνεχίσεις να τους επιτρέπεις να παρεμβαίνουν με την κριτική τους. Ήδη έχουν καταφέρει να σε κάνουν να νιώθεις τύψεις, χωρίς να υπάρχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ. Είμαι σίγουρη ότι δεν μπορείς να δεις, αυτό που βλέπω εγώ ως εξωτερικός παρατηρητής. 

Είναι αυτό που λέει και η @vicky86. Οι γονείς δεν εκβιάζουν με τον τρόπο που μας έχεις περιγράψει εσύ ότι εκβιάζεσαι συναισθηματικά. Η αγάπη ΔΕΝ είναι εκβιαστής. 

Και αυτο που λες "επιρριπτουν ευθύνες στον άντρα μου" - κόψτους τον βήχα! Αν ήμουν ο άντρας σου, ούτε που θα ξαναπατούσα στο σπίτι τους για παραπάνω από 2 ώρες για καφέ. 

Σου σπέρνουν "διχόνοια" και εσύ θεωρείς ότι φταις κι απο πάνω :( Ειλικρινά στενοχωριέμαι με αυτά που διαβάζω. 

Αν διαβάσεις όλα σου τα γραφόμενα με "τρίτο μάτι" θα το διαπιστώσεις κι εσύ η ίδια. 

[Fenia27]

@Έσπερος συμφωνω με τα κοριτσια...Οι γονεις μας δεν πρεπει να σπερνουν σε καμια περιπτωση διχονοια στο ζευγαρι..Τα δικα τους θελω και επιθυμιες και εμεις ημαστε ετσι σαν οικογενεια και δεν μπορω αυτο και το αλλο και δεν με θελει ο αντρας σου κτλ...μην τα βαζεις μεσα σου και στην οικογενεια σου...Καλυτερα να μαλωσεις μαζι τους μια και καλη και να το σταματησουν παρα να μαλωνεις με τον αντρα σου και να υπαρχει το βαρος μεσα σου καθε φορα που τους επισκεπτεσαι...Ειναι δυσκολο αλλα πρεπει να παρεις θεση... χωρις πολλα πολλα και συζυτηση γυρω γυρω απο το θεμα...

 

Οταν γεννησα τον πρωτο μου γιο δεν ηθελα κανεναν να ειναι στον τοκετο..ουτε την μαμα μου ουτε την πεθερα μου...Ηταν κατι που το ζησαμε σαν ζευγαρι, μονο εγω με τον αντρα μου, ηταν επιθυμια μας...Η κουνιαδα μου πχ δεν ηθελε κανεναν μονο την μαμα της μεσα στην αιθουσα...Η μαμα λοιπον του αντρα μου ενιωσε πολυ περιφανη για τον γιο της που με στηριζε τοσο και ηταν διπλα μου..και οι γονεις μου το ιδιο...Ηρθανε απο το χωριο να δουνε το μωρο αφου ειχα γεννησει την επομενη μερα...και φυγανε μετα απο λιγες μερες...δεν χρειαστηκα κανεναν τις 40 μερες ουτε την μαμα ουτε την πεθερα και τους ειπα οτι ημαστε οκ...το σεβαστηκαν δεν υπηρχε καμια κριτικη...

 

πατα ποδι στους γονεις σου γιατι βρισκουν και τα κανουν ολα αυτα...

 

 

[Chrysoum]

Δεν εχω να προσθεσω κατι καινουργιο, πανω κατω συμφωνω με οσα προαναφερθηκαν! Πρωτη φορα τοση ομοφωνια σ αυτο το φορουμ. Ενα προσωπικο μου παραδειγμα θελω μονο να παραθεσω, για να σου δειξω οτι δεν θα ηταν καθολου παραλογο   @Έσπερος  να μην πηγαινετε εσεις ολη την ωρα επισκεψεις στις θειες, αλλα ναι να ερχονται κι αυτες να σας δουν, τις λιγες μερες που ειστε εκει. Περισυ τετοιο καιρο ειχα κατεβει στην Ελλαδα με το παιδι για 1,5 μηνα. Μονη μου, καθως ο αντρας μου δουλευε. Εμεινα στο σπιτι του αδερφου μου (εργενης) που ειναι κατω απο το σπιτι της μητερας μου. Οι γονεις μου εχουν χωρισει και ο πατερας μου ζει 30 λεπτα οδικως απο το πατρικο μου. Ξερεις ποσες φορες ειδε το εγγονι του αυτες τις 6 εβδομαδες που ημασταν εκει; 3! Μονο, κι αυτο γιατι αρχισε κι αυτος την χειριστικη συμπεριφορα οτι πρεπει εγω να του το παω στο σπιτι του να το δει, γιατι ειναι "μεγαλος ανθρωπος και δεν μπορει, τον επιασε ξαφνικα η μεση και τον εχει πεθανει, ειναι το εγγονι του και θελει να το χαρει, κλπ κλπ". Αυτα δικαιολογιες στο μεταξυ, απλα γιατι τον επιασε ο εγωισμος. Οδηγει κανονικοτατα και μαλιστα καθημερινα σε αποστασεις μεγαλυτερες των 30 χλμ. Γιατι λοιπόν να παω εγω με το παιδι οταν εχουμε ηδη κανει 3500 χλμ να φτασουμε εκει, εχουμε αλλαξει 3 πτησεις και ολα αυτα με ενα μωρο που τοτε δεν ηθελε καθολου μα καθολου να καθεται στο αυτοκινητο. Εκτος κι αν κοιμοταν, την επιανε υστερια. Την πηγα λοιπον μια φορα, εκλαιγε 30 λεπτα στο πηγαινε και αλλα 30 στο ελα (το ειχα σχεδιασει να κοιμηθει, αλλα δεν επιασε) και απο την ενταση εγω που οδηγουσα, κοντεψαμε να παθουμε τροχαιο; Εκτος αυτου στο σπιτι του πατερα μου που ηταν εντελως baby unfriendly. Επειτα ειπα πως οχι, το μωρο 6 μηνων εχει ηδη κανει πολυ δρομο, οποιος θελει να το δει, ερχεται και το βλεπει, οποτε θελει για οση ωρα θελει. Αλλα ερχεται αυτος, δεν παει το μωρο. Και μιλαμε για τον πατερα μου, οχι για μακρινες θειες. Η οικογενεια μου ειναι αλλη πια, και αυτη εχουν προτεραιοτητα (ειδικα οταν προκειται για το παιδι μου). 

[Έσπερος]

Αχ το ξέρω ότι είναι χειριστική συμπεριφορά. Απλώς δεν είναι ότι μου τα λένε ευθέως για να τους πω να σταματήσουν. Γίνεται υπογείως όλο αυτό. Με μισόλογα, με δήθεν τυχαία παραδείγματα άλλων ζευγαριών και συγκρίσεις, ή απλώς το καταλαβαίνω ότι το σκέφτονται επειδή τους ξέρω. Σ' αυτό τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να τσακωθώ για κάτι που δεν μου λένε! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω και στον άντρα μου και δεν το καταλαβαίνει. Τα μόνα που λένε ευθέως είναι το πότε θα πάμε και πόσο θα μείνουμε. Εκεί ανακοινώνω απλά τα σχέδιά μας και δεν δίνω σημασία, όμως ξέρω τι μηχανισμός σκέψης κινείται από πίσω. Ε σ' αυτό πώς να αντιδράσω; 

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Αχ το ξέρω ότι είναι χειριστική συμπεριφορά. Απλώς δεν είναι ότι μου τα λένε ευθέως για να τους πω να σταματήσουν. Γίνεται υπογείως όλο αυτό. Με μισόλογα, με δήθεν τυχαία παραδείγματα άλλων ζευγαριών και συγκρίσεις, ή απλώς το καταλαβαίνω ότι το σκέφτονται επειδή τους ξέρω. Σ' αυτό τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να τσακωθώ για κάτι που δεν μου λένε! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω και στον άντρα μου και δεν το καταλαβαίνει. Τα μόνα που λένε ευθέως είναι το πότε θα πάμε και πόσο θα μείνουμε. Εκεί ανακοινώνω απλά τα σχέδιά μας και δεν δίνω σημασία, όμως ξέρω τι μηχανισμός σκέψης κινείται από πίσω. Ε σ' αυτό πώς να αντιδράσω; 

Το λες κατευθείαν στη σύγκριση που κάνουν πχ υπονοείς αυτό; εάν ναι, μπίρι μπίρι μπίρι τους τα χώνεις κανονικά. 

Βέβαια, νομίζβ ότι πρώτα πρέπει να αποβάλλεις τις άτοπες τύψεις. 

Ακόμα και η ερώτηση πότε θα πάτε και ποσο θα μείνετε είναι χειριστική. Η σωστή ερώτηση είναι : τι σκέφτεστε να κάνετε ; θα έρθετε εσείς ή να έρθουμε εμείς ; ή θα κάνετε κάτι άλλο;  

Στο έχω ξαναπει ότι με τον άντρα σου είμαι απόλυτα σύμφωνη και ειλικρινά τον θαυμάζω για την υπομονή του :) 

 

 

[mama16]

Just now, Έσπερος είπε:

Το δέχονται όμως οι δικοί σου χωρίς να κάνουν συγκρίσεις; Γιατί οι δικοί μου δεν το δέχονται. Επιρρίπτουν ευθύνες στον άντρα μου επειδή ήταν από μικρός ανεξάρτητος. Και το μεταφράζουν ότι αυτός δεν θέλει πολλά πολλά ούτε μεε τους γονείς του ούτε με τους γονείς μου. 

Συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα κορίτσια. @Εσπερος χωρίς να θέλω να παρεξηγηθω γιατί μου είσαι συμπαθής πρέπει να κοιτάξεις κ λίγο τον εαυτό σου, την οικογένεια σου κ τα θέλω σας!! Δεν πρέπει πάντα να σκέφτεσαι μήπως στεναχωρησεις τους άλλους αλλά να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ. Όποιος παρεξηγήσει ας πάρει ξυδακι.. Ο άντρας σου απ' τα γραφόμενα σου είναι ένας πολύ λογικός άνθρωπος κ είσαι πολύ τυχερή γι αυτό.. Οι περισσότερες κοπέλες που έχω δει έχουν θέμα με τους άντρες τους επειδή είναι "μαμακηδες"... Εσένα είναι το ακριβώς αντίθετο, κοιτάει μόνο να είναι καλά η οικογένεια του που στην προκειμένη είσαι εσύ κ το παιδί του. Εννοείται ότι δεν θα πας σε όλες τις θείες, ας έρθουν αυτές να σας δουν, έχεις μικρό παιδί κ δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται από εδώ κ από εκεί.. κ εννοείται ότι την καράφα πχ θα την πάρεις απ' το τραπεζάκι γιατί αλλιώς είναι επικίνδυνη για το παιδί... Κ παρατηρήσεις δεν χρειάζεσαι για το μεγάλωμα του, εσύ είσαι η μητέρα κ την διαπαιδαγώγηση του εσύ θα την μάθεις!

Just now, Έσπερος είπε:

Αχ το ξέρω ότι είναι χειριστική συμπεριφορά. Απλώς δεν είναι ότι μου τα λένε ευθέως για να τους πω να σταματήσουν. Γίνεται υπογείως όλο αυτό. Με μισόλογα, με δήθεν τυχαία παραδείγματα άλλων ζευγαριών και συγκρίσεις, ή απλώς το καταλαβαίνω ότι το σκέφτονται επειδή τους ξέρω. Σ' αυτό τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να τσακωθώ για κάτι που δεν μου λένε! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω και στον άντρα μου και δεν το καταλαβαίνει. Τα μόνα που λένε ευθέως είναι το πότε θα πάμε και πόσο θα μείνουμε. Εκεί ανακοινώνω απλά τα σχέδιά μας και δεν δίνω σημασία, όμως ξέρω τι μηχανισμός σκέψης κινείται από πίσω. Ε σ' αυτό πώς να αντιδράσω; 

Σε αυτήν την περίπτωση το αφήνεις να περνάει.... Κάνε κ εσύ τον "Κινέζο" αφού δεν έχουν τα κοτσια να στο πουν ευθέως! Μην σκέφτεσαι τι μπορεί να σκέφτονται... Απλά δεν σε ενδιαφέρει!

[MagdaP]

Εγώ πάντως δεν βλέπω κανέναν όποτε πάω, εκτός από τους γονείς και τις αδερφές μου. Με βολεύει κιόλας γιατί μένουν όλοι στην ίδια πολυκατοικία. Εμείς μένουμε αλλού. Από άλλους συγγενείς κανέναν εκτός κι αν έρθουν στους γονείς μου όταν είμαι κι εγώ. Κάνω τόσο ταξίδι (10 ώρες με το πλοίο κι άλλες 2 για Πάτρα με αυτοκίνητο, για να μην πω όταν πάμε στα πεθερικά που θέλουμε 5 ώρες με το αυτοκίνητο από Πειραιά!!!) που το θεωρώ αδιανόητο τις λιγοστες μέρες που έχουμε στη διάθεσή μας να απαιτούν να τρέχουμε από δω κι από κει!!!

 

Κι εγώ έχω στο νησί περιπτώσεις που όταν έκαναν παιδί, νοικιασαν οι γονείς τους γκαρσονιέρα για να προσέχουν το εγγονι... Το θεωρώ πολύ λάθος! Δεν είναι υποχρέωση των παππουδων να μεγαλώνουν ένα παιδί, είναι υποχρέωση των γονιών να βρουν λύση! 

 

Όταν γεννησα ο άντρας μου με παροτρυνε αν ήθελα να έμενα για λίγο με τη μάνα μου μιας και είχα άδεια. Δεν ήθελα με τίποτα!!! Γύρισε στο νησί και μετά από μια εβδομάδα πήγα εγώ με το παιδί πριν καν σαραντησω!!! Η μαμά μου σίγουρα θα ήθελε να μείνω λίγο ακόμα να το χορτάσει αλλά όταν της εξήγησα ότι ήθελα να γυρίσω σπίτι με τον άντρα μου για να βρούμε τα πατήματα μας σαν οικογένεια με το νέο μέλος το σεβαστηκε απόλυτα και κατάλαβε ότι έτσι έπρεπε να γίνει όσο κι αν μέσα της θα προτιμουσε να μείνω λίγο ακόμα. 

 

Οτι και να αγαπάς τους γονείς σου πρέπει να καταλάβουν ότι έχεις δική σου οικογένεια πλέον και αυτή πρέπει να είναι η προτεραιότητα σου. 

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Αχ το ξέρω ότι είναι χειριστική συμπεριφορά. Απλώς δεν είναι ότι μου τα λένε ευθέως για να τους πω να σταματήσουν. Γίνεται υπογείως όλο αυτό. Με μισόλογα, με δήθεν τυχαία παραδείγματα άλλων ζευγαριών και συγκρίσεις, ή απλώς το καταλαβαίνω ότι το σκέφτονται επειδή τους ξέρω. Σ' αυτό τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να τσακωθώ για κάτι που δεν μου λένε! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω και στον άντρα μου και δεν το καταλαβαίνει. Τα μόνα που λένε ευθέως είναι το πότε θα πάμε και πόσο θα μείνουμε. Εκεί ανακοινώνω απλά τα σχέδιά μας και δεν δίνω σημασία, όμως ξέρω τι μηχανισμός σκέψης κινείται από πίσω. Ε σ' αυτό πώς να αντιδράσω; 

 

Α για αυτές τις περιπτώσεις έχω μία μέθοδο. Όταν ο άλλος δεν μου λέει ευθέως τι θέλει,  κάνω και εγώ ότι δεν καταλαβαίνω μέχρι να μου το πει ευθέως και να απαντήσω καταλλήλως.

Δηλαδή σε υπονοούμενα κάνω ότι δεν καταλαβαίνω πως προορίζονται για εμένα και μπορεί να συμφωνήσω κιόλας... :-) Να πως ναι έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Όταν ο άλλος αναγκαστεί να πει "μα εσύ όμως..." Εκεί θα απαντήσω καταλλήλως ανάλογα την περίπτωση.

Το υπονοούμενο για εμένα και το έμμεσο είναι σαν να μην ειπώθηκε ποτέ.

[Έσπερος]

@Chrysoum κι εμάς στην πόλη συχνά κλαίει, αν μας πιάσουν πολλά φανάρια ή αν είναι νύχτα. Εδώ στο νησί σχεδόν ποτέ. Αλλά στην Αθήνα έχουν γίνει κάποιες διαδρομές με έντονο κλάμα και είναι ένας από τους λόγους που ο άντρας μου θε΄λει να αποφεύγουμε τις μετακινήσεις. Ομως εμένα αυτό μου φαίνετια υπερβολικό, είναι δυνατόν να πεις ότι δεν πηγαίνεις επισκέψεις επειδή μπορεί το μωρό να κλα΄ψει στο αυτοκίνητο; Δηλαδή τα άλλα παιδάκια δεν κλαίνε; ΕΝτάξει προφανώς δεν θέλω να πιέζεται στο αυτοκίνητο, αλλά μου φαίνεται κάπως υπερβολικό να το χρησιμοποιείς αυτό ως δικαιολογία. 

Just now, erin0000 είπε:

Το υπονοούμενο για εμένα και το έμμεσο είναι σαν να μην ειπώθηκε ποτέ.

Σ' αυτό συμφωνώ κι επειδή είμαι άνθρωπος ηπίων τόνων ούτως ή άλλως, δεν βρίσκω το λόγο να αντιδρώ σε κάθε παραλογισμό. Το θέμα είναι όταν το υπονοούμενο αφορά άλλον που νιώθει θιγμένος και ότι θα έπρεπε να τον υπερασπιστώ. 

 

Just now, MagdaP είπε:

Δεν είναι υποχρέωση των παππουδων να μεγαλώνουν ένα παιδί, είναι υποχρέωση των γονιών να βρουν λύση! 

Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα!! 

 

Just now, Macgyver είπε:

Στο έχω ξαναπει ότι με τον άντρα σου είμαι απόλυτα σύμφωνη και ειλικρινά τον θαυμάζω για την υπομονή του :) 

ΜΟυ φαίνεται όταν τσακωνόμαστε γι αυτό το θέμα θα του δείχνω αυτή τη συζήτηση και θα του λέω ότι τον παρουσιάζω με τόσο θετικό τρόπο που τον θαυμάζουν για την υπομονή του, χαρακτηριστικό που κι ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν έχει!!!

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Το δέχονται όμως οι δικοί σου χωρίς να κάνουν συγκρίσεις; Γιατί οι δικοί μου δεν το δέχονται. Επιρρίπτουν ευθύνες στον άντρα μου επειδή ήταν από μικρός ανεξάρτητος. Και το μεταφράζουν ότι αυτός δεν θέλει πολλά πολλά ούτε μεε τους γονείς του ούτε με τους γονείς μου. 

Τι να σου πω; το δεχονται δ το δεχονται, ετσι ειναι η κατασταση

Δ επιρριπτουν ευθυνες στον αντρα μου γτ ξερουν οτι αυτα που λεω ειναι δικες μου αποψεις. Επισης δ φοβαμαι καθολου να τους τα "χωσω" 

Απανταω οπως σου προτεινε η λενια. Πχ ο αλλος ανηψιος δ λερωνεται οταν τρωει, ναι αλλα τα δικα μου τρωνε μονα κ χωρις ταμπλετ, εγω ετσι αποφασισα να τα μεγαλωσω, ο καθενας κανει τις επιλογες του

Δ καθομαστε να τα συζηταμε, ουτε εγω καθομαι να τα αναλυω, απο τη στιγμη που ειμαι ευχαριστημενη απο τις επιλογες μου

Φυσικα μπορει να υπαρξουν σχολια, αλλα τα αφηνω στο ντουκου, σε αλλα απανταω

Οποτε κ εσυ στα καλυμμενα σχολια η δ θα τα ακους καν, η θα απαντας ανοιχτα για να μην μαζευονται

Επισης απο τοτε που ειμαι με τον αντρα μου κ ειδα οτι δ ειναι μια απλη σχεση, αλλα θελω οικογενεια μαζι του, πρωτος ειναι αυτος κ η οικογενεια μας, κ θα ηταν ετσι ακομη κ αν δ καναμε παιδια. Οταν απλα συζουσαμε, στα πατρικα μας ενιωθα ανετα,το ιδιο κ στα δυο, αλλα οχι σαν το σπιτι μου

(με το σχολια εννοω διαφορα που μπορει να γινονται ασχετως παιδιων, τουλ οι δικοι μου κανουν, αλλα δ εδινα ποτε σημασια)