ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΠΠΟΥ

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Αχ το ξέρω ότι είναι χειριστική συμπεριφορά. Απλώς δεν είναι ότι μου τα λένε ευθέως για να τους πω να σταματήσουν. Γίνεται υπογείως όλο αυτό. Με μισόλογα, με δήθεν τυχαία παραδείγματα άλλων ζευγαριών και συγκρίσεις, ή απλώς το καταλαβαίνω ότι το σκέφτονται επειδή τους ξέρω. Σ' αυτό τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να τσακωθώ για κάτι που δεν μου λένε! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω και στον άντρα μου και δεν το καταλαβαίνει. Τα μόνα που λένε ευθέως είναι το πότε θα πάμε και πόσο θα μείνουμε. Εκεί ανακοινώνω απλά τα σχέδιά μας και δεν δίνω σημασία, όμως ξέρω τι μηχανισμός σκέψης κινείται από πίσω. Ε σ' αυτό πώς να αντιδράσω; 

 

Είσαι απολύτως ειλικρινής με τον εαυτό σου ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν μιλάς? Ελλείψει αφορμής?

 

Ή μήπως για τον παρακάτω λόγο?

 

Just now, Έσπερος είπε:

 Έτσι έχω μπλέξει και γι αυτό προσπαθώ να κρατήσω μια διπλωματία ώστε να μην εκθέσω τον άντρα μου. 

Κι ο άντρας μου αυτό πιστεύει. ΕΚείνος με τους δικούς του μπορεί να τσακωθεί άσχημα, ακόμα και να μουτρώσουν για κάποιες μέρες, και μετά όλα ΟΚ. Εγώ αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Νομίζω ότι αν αρχίσω να λέω τι με ενοχλεί ή θα πουν ότι με βάζει ο άντρας μου, άρα θα τα κάνω χειρότερα, ή θα πουν ότι θέλουμε να ξεκόψουμε από την οικογένεια  και τέτοια. και μια δυο φορές που της έχω επισημάνει κάτι, μου λέει ότι και η πεθερά μου έκανε κάτι άλλο και γιατί τα βάζω συνέχεια μαζί της, πράγμα που δεν ισχύει. Η πεθερά μου η καημένη έχει ακούσει πολλά, αφού πόσες φορές εγώ την υπερασπίζομαι αν ο άντρας μου αρπαχτεί μαζί της! 

 

Χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται βρε @Έσπερος. Ας πουν ό,τι θέλουν, τί πειράζει βρε κορίτσι μου? Στην τελική, από όσα διαβάζω, ούτε τώρα ευχαριστημένος είναι κανένας.

 

Για την ιστορία, μεγάλωσα κι εγώ σε μια πολύ "δεμένη" ευρύτερη οικογένεια, σε οικογενειακή πολυκατοικία, μαζί Χριστούγεννα, μαζί Πάσχα, μαζί 15Αύγουστο....όλα αυτά τα ωραία! Για μένα η σταδιακή απομάκρυνση είναι νομοτελειακή, όταν παύεις πια να είσαι το "παιδί" της οικογένειας και κάνεις την δική σου. Στην περίπτωσή σου, πιστεύω ότι έχει παίξει τον ρόλο του το ότι δεν μπόρεσες να εδραιώσεις το νέο σου ρόλο πριν απομακρυνθείς χωροταξικά, όλοι εξακολουθούν να σε βλέπουν σαν την κόρη/ανηψιά/εγγονή που απλά δεν μένει πια κοντά μας, αλλά όταν έρχεται όλα πρέπει να είναι όπως πριν.

 

Εγώ μένω δίπλα-δίπλα με τους γονείς μου, εγχείρημα που το φοβόμουν και δίσταζα αλλά είπα να το δοκιμάσω. Οκτώ χρόνια μετά είμαι πραγματικά περήφανη και για μένα, αλλά και για τους ίδιους που σε προχωρημένη ηλικία καταφέρνουν και αντιλαμβάνονται το νέο τους ρόλο.

 

ΟΜΩΣ, έχουν υπάρξει πολύ σοβαροί τσακωμοί τον πρώτο καιρό. Τσακωμοί από αυτούς που περνάνε 10 μέρες και δεν μιλάς με την μητέρα σου και δεν βλέπει τα εγγόνια της και που ξέρεις ότι κακολογεί τον άντρα σου στον πατέρα σου κλπ.

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

@Chrysoum κι εμάς στην πόλη συχνά κλαίει, αν μας πιάσουν πολλά φανάρια ή αν είναι νύχτα. Εδώ στο νησί σχεδόν ποτέ. Αλλά στην Αθήνα έχουν γίνει κάποιες διαδρομές με έντονο κλάμα και είναι ένας από τους λόγους που ο άντρας μου θε΄λει να αποφεύγουμε τις μετακινήσεις. Ομως εμένα αυτό μου φαίνετια υπερβολικό, είναι δυνατόν να πεις ότι δεν πηγαίνεις επισκέψεις επειδή μπορεί το μωρό να κλα΄ψει στο αυτοκίνητο; Δηλαδή τα άλλα παιδάκια δεν κλαίνε; ΕΝτάξει προφανώς δεν θέλω να πιέζεται στο αυτοκίνητο, αλλά μου φαίνεται κάπως υπερβολικό να το χρησιμοποιείς αυτό ως δικαιολογία. 

 

Η κορη μου πλεον δεν κλαει στο αυτοκινητο, το ξεπερασε εδω και 3 μηνες. Θα κατσει δηλαδη μιση ωρα στο αυτοκινητο. Τωρα ισως να την πηγαινα λοιπον, αλλα πριν οχι. Δεν ειναι δικαιολογια, ειναι ο πραγματικος λογος που απεφευγα να κανω μετακινησεις με το μωρο στο αυτοκινητο, εκτος κι αν ηταν απολυτως απαραιτητο. Και οχι μονο οταν επισκεπτομουν τους γονεις μου και συγγενεις, αλλα ακομη και εδω που ημασταν μονοι μας. Δεν την εβαζα γιατι απο την τσιριδα και το κλαμα, αγχωνομουν, και αγχωμενη πισω απο το τιμονι, δεν ειναι καθολου καλος συνδυασμος. Και οχι, τα αλλα παιδακια δεν κλαινε. Οχι ολα τουλαχιστον. 

[vtgian]

Εγώ τα έχω ξαναπει, οι ιστορίες μας μοιάζουν πολύ, έχω τον κακό άντρα που δεν θέλει πολλά πολλά ούτε με τους δικούς του γιατί είναι ακοινώνητος και πλάνεψε και το κοριτσάκι τους και το πήγε στα ξένα (η Αθήνα άλλωστε είναι άλλη χώρα από τη Θεσσαλονίκη, το ξέρουν όλοι αυτό σωστά; ). Και το πρέπον είναι οι κόρες να ακούν πάντα τη μαμά τους, καθώς η μανούλα πάντα ξέρει καλύτερα. Η δικιά μου δε μάνα είναι σίγουρη ότι καταπιέζομαι από τον σύζυγο, γι'αυτό συμπεριφέρομαι έτσι και δεν είμαι κάθε Σ/Κ χριστουγεννα, πάσχα, καλοκαίρι, τριήμερα εκεί μαζί τους. Και κλαίγεται που δεν μεγαλώνει εγγόνι, ενώ ξέρει ότι έχει το ελεύθερο να έρθει και να μείνει όσο θέλει, υποχρεώσεις δεν έχει, θέμα υγείας/οικονομικό δεν έχει. Απλά δε γουστάρει τον άντρα μου και δεν γουστάρει να της την λέω για το πως συμπεριφέρεται στο παιδί. Και φυσικά είναι εντελώς κότα να παραδεχτεί κάτι τέτοιο, βολεύει περισσότερο να ρίχνει το φταίξιμο σε εμάς που δεν πάμε και της στερούμε το εγγόνι. Η διαφορά μας είναι ότι εμένα πλέον δεν με αγγίζει το τι λέει και το τι δε λέει, σιγά μην αναλώσω φαιά ουσία για μπω στο μυαλό της μάνας μου και έχω σταματήσει να επηρεάζομαι από τα λεγόμενά της (και να μαλώνω με τον άντρα μου στη συνέχεια). Αυτή είναι, δεν αλλάζει. Εσύ τρώγεσαι όχι μόνο για το τι λένε αλλά και για το τι μπορεί να σκέφτονται ακόμα. Και πως αντιδρώντας θα μπορούσες να βελτιώσεις τα πράγματα. Δεν αλλάζουν, λυπάμαι αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Το τι σκέφτονται για εσάς είναι πρόβλημά τους. Το δικό σου ειναι που ακόμα δίνεις σημασία και αξία στην συμπεριφορά τους αντί να βάλεις σε προτεραιότητα την νέα σου οικογένεια. Για το Πάσχα πχ  η δική μου ευθέως με ρώτησε αν θα πάμε εκεί, θεωρώντας το δεδομένο. Και φυσικά της απάντησα πως όχι, δεν ξέρω τι θα κάνουμε, αλλά σίγουρα δεν θα πάμε επάνω. Καταλαβαίνω ότι στεναχωριέται και λυπάμαι για αυτό. Παράλληλα ξέρω ότι αν παω, τις λίγες μέρες που θα πάω, θα εχει κανονίσει να περάσει να μας δει όλο το σόι (ακόμα και αν έχω πει ότι δε θέλω), στο μεταξύ θα κοντράρει τον άντρα μου, θα είναι στο μπιριμπιρι για το τι καλό το κοριτσάκι του γείτονα, τι βολικό το αγοράκι του τριτοξάδελφου, τι καλά που η κυρατέτοια έχει όλο το καλοκαίρι το εγγόνι της και οι γονείς το βλέπουν μόνο το Σ/Κ! Και να της πω ότι ενοχλούμαι με τις μπηχτές της, θα μου πει 'μα εγώ δεν εννοώ τίποτα, ούτε συζήτηση να μην κάνουμε δηλαδή;" Δε βγάζεις άκρη, οπότε δεν ασχολείσαι. Φυσικά και μου λείπουν και ζηλεύω που βλέπω οικογένειες να είναι κοντά και οι γονείς πραγματικά να στηρίζουν, αλλά τι να κάνουμε; Καλύτερα ήρεμα και από μακρυά.

 

Όσο για το κλάμα, φυσικα και είναι λόγος για να μη μετακινηθείς. Δε καταλαβαίνω γιατι πρέπει ένα παιδί να πλαντάξει και εγώ να οδηγώ με τα νεύρα σπασμένα. Για να χαρούν οι συγγενείς;

[Chrysoum]

Just now, vtgian said:

και ζηλεύω που βλέπω οικογένειες να είναι κοντά και οι γονείς πραγματικά να στηρίζουν, αλλά τι να κάνουμε; Καλύτερα ήρεμα και από μακρυά.

 

Ασε μεγαλη κουβεντα αυτη και βιωνω το ιδιο, αλλα τι να κανεις; Προσπαθω απλα να αποδεχτω οτι τα παιδια μου δεν θα εχουν παππουδες, τουλαχιστον οχι με την κλασσικη εννοια. 

[Lenia16]

H αληθεια είναι @Έσπερος οτι προσωπικα δεν μπορω να σε καταλαβω γιατι εκ φυσεως είμαι ανθρωπος που δεν αφηνει τπτ να πεσει κατω κ δεν ανεχομαι τα κρυμμενα νοηματα πισω απο τις λεξεις, βγαζω σπυρια. Αυτα που λες να ξερεις οτι συμβαινουν στις περισσοτερες ελληνικες οικογενειες, απο κει κ περα εξαρταται σε ποιον κ ποσο αερα αφηνει να συνεχισουν να συμβαινουν. Προσωπικο παραδειγμα, ο πεθερος μου ειναι πολυ ιδιοτροπος ανθρωπος και θελει παντα να περναει το δικο του. Δεν ειναι ομως καθολου κακος, απλα ετσι εχει μαθει κ τοσα χρονια το συντηρει κ η πεθερα μου. Απο τοτε που τον ξερω μου πεταει σποντες για τα παντα, του απανταω με αντιστοιχη σποντα, με υφος πλακας προφανως. Ε σε πληροφορω, επειδη ξερει πως αν μου πει κατι "προσβλητικο" ή αν παει να χωθει στα χωραφια μας, θα του απαντησω καταλληλως εχει παψει να το κανει (οχι εντελως, τοτε θα ανησυχουσα ).

Όσο για τις επισκεψεις, κ εμεις ειμαστε δεμενη οικογενεια αλλα το μωρο το πηγαινα μονο στη γιαγια μου που δεν μπορουσε να μετακινηθει, δε ζητουσα απο τον αντρα μου να ερθει ή αν ερχοταν πηγαιναμε πριν ξεκινησουμε για την επιστροφη οποτε δεν επαιζε να μεινουμε πανω απο ενα τεταρτο. Οι υπολοιποι θειοι -οσοι θελουν να τη δουν- ερχονται στο σπιτι μας. Ο ενας μαλιστα ερχεται καθε μερα (!) και της φερνει κ απο κατι. Να στο πω ωμά, οποιος θέλει έρχεται, οποιος δε θελει αλλα λογια να αγαπιομαστε. Δε γινεται να ερχεστε στην αθηνα για μια εδομαδα κ να εχετε να δειτε παππουδες, αδερφια, φιλους κ ολα τα σογια μαζι, ειναι αδυνατον. Οποιος απαιτει να πηγαινετε εσεις θελει να καλυψει τη βαρεμαρα κ την αδιαφορια του.

[Έσπερος]

πρίν από 9 λεπτά , Deena είπε:

Για μένα η σταδιακή απομάκρυνση είναι νομοτελειακή, όταν παύεις πια να είσαι το "παιδί" της οικογένειας και κάνεις την δική σου. Στην περίπτωσή σου, πιστεύω ότι έχει παίξει τον ρόλο του το ότι δεν μπόρεσες να εδραιώσεις το νέο σου ρόλο πριν απομακρυνθείς χωροταξικά, όλοι εξακολουθούν να σε βλέπουν σαν την κόρη/ανηψιά/εγγονή που απλά δεν μένει πια κοντά μας, αλλά όταν έρχεται όλα πρέπει να είναι όπως πριν.

Αυτό δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι αλλά είναι αλήθεια. Επιπλέον, είμαι το μόνο μέλος της ευρύτερης οικογένειας που έφυγε από το σπίτι πριν παντρευτεί (οι γαμπροί εξαιρούνται) και το μόνο μέλος που ζει σε άλλο μέρος (πάλι οι γαμπροί εξαιρούνται). Δηλαδή η μητέρα μου, ο πατέρας μου, οι θείες μου, τα ξαδέρφια της μητέρας μου, όλοι έφυγαν από το σπίιτ τους όταν παντρεύτηκαν και πήγαν σε δικό τους είτε πολύ κοντά είτε ή στο ίδιο οίκημα με το πατρικό τους. Οι θείες μου (αδερφές των γονιών μου) πήραν άντρες από άλλα μέρη που δούλευαν στην Αθήνα και έτσι οι γαμπροί βρέθηκαν μέσα στην οικογένεια της γυναίκας τους μακριά από τους δικούς τους. Προσπάθησαν με τον τρόπο τους ο καθένας να κρατήσουν κάποιες αποστάσεις ή να αλλάξουν κάποιες συνήθειες, πράγμα που σχολιάστηκε και σχολιάζεται. Έτσι η δική μας κατάσταση, που για άλλες οικογένειες είναι απόλυτα φυσιολογική, ήρθε σαν σοκ. Ίσως πίστευαν κιόλας ότι με τη γέννηση του παιδιού θα πάμε στην Αθήνα. ΓΙ' αυτό και δυσκολεύονται να αποδεχτούν το ότι εγώ έχω δική μου οικογένεια. γιατί στην τυπική εικόνα που έχουν, δεν έφευγαν οι κόρες από το σπίτι, απλώς ερχόταν ο γαμπρός και ενσωματωνόταν ως νέο μέλος στην υπάρχουσα οἶκογένεια. Και για να πω την αλήειθα τώρα που τα γράφουμε καταλαβαίνω ότι αυτό είναι όντως πιεστικό για χαρακτήρες σαν τον άντρα μου. Πραγματικά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Ένιωθα και άτυχη που έχει αυτό το μειονέκτημα, να μην θέλει να τηρηθούν οι συνήθειες που είχαμε ως προς τις οικογενειακές σχέσεις. Παρόλο που με όλους αυτούς τους συγγενείς, όποτε συναντίομαστε, περνάει πολύ καλά, έχουν πάρα πολλά να πουν (μάλλον πιο πολλά απ' ό,τι με τους γονείς μου) και χαίρεται όταν τους βλέπει. Δεν θεωρεί τους ανθρώπους αγγαρεία δλδ αλλά την υποχρέωση και την πίεση του"πρέπει" και το "πρωτόκολο" ότι στον τάδε πηγαίνουμε γιατί είναι μεγαλύτερος, τον δείνα τον καλούμε γιατί πήγαμε την προηγούμενη φορά, αφού είδαμε τον χ θα δούμε και τον ψ γιατί ο βαθμός συγγέενειας είναι ίδιος και πρέπει να υπάρχουν ίσες αποστάσεις, άσχετο αν ο ένας μένει δίπλα και ο άλλος στην άλλη άκρη της Αθήνας κλπ. 

 

Just now, Lenia16 είπε:

Οποιος απαιτει να πηγαινετε εσεις θελει να καλυψει τη βαρεμαρα κ την αδιαφορια του.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχει απαιτήσει κανείς. Από τη μητέρα μου θεωρείται δεδομένο γιατί εκείνη τα κανονίζει. Θα μπορούσα ότνως να συνεννοούμαι εγώ στο τηλέφωνο και να κάνουμε το πρόγραμμα μόνοι μας. Απλώς έμεινε η συνήθεια ότι είτε έρθουν στο πατρικό μου είτε πάμε εμείς κάπου, θα πάμε όλοι μαζί (δλδ και οι γονείς μου και η αδερφή μου κ ο αρραβωνιαστικός της αργότερα), και όλες τις συνεννοήσεις τις έκανε η μητέρα μου. Βασικά δεν το είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να το κανονίσω εγώ μόνη μου! 

 

πρίν από 9 λεπτά , Deena είπε:

ΟΜΩΣ, έχουν υπάρξει πολύ σοβαροί τσακωμοί τον πρώτο καιρό. Τσακωμοί από αυτούς που περνάνε 10 μέρες και δεν μιλάς με την μητέρα σου και δεν βλέπει τα εγγόνια της και που ξέρεις ότι κακολογεί τον άντρα σου στον πατέρα σου κλπ.

Τέτοιους τσακωμούς έχει κάνει ο άντρας μου με τους γονείς του για προσωπικούς τυς λόγους, πριν και μετά τον γάμο (για θέματα δλδ άσχετα με εμάς). Επειδή αυτά δεν τα έχω συνηθίσει, πίστευα αφελώς ότι όταν είναι με τους δικούς μου νιώθει πιο ωραία από ό,τι με τους δικούς του....

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Βασικά δεν το είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να το κανονίσω εγώ μόνη μου! 

 

Σιγουρα μπορεις...και ακομη μια πολυ ωραια λυση ειναι να κανονισετε να βγειτε μια βολτα για εναν καφε σε μια πλατεια-παρκο,εστω και σε αλλη περιοχη της αθηνας, να πατε στον νιαρχο, στο αλσος βεικου...τοσα μερη εχει και η αθηνα, να παιξει και το παιδακι σου, να κανετε και εσεις την βολτα σας και να δειτε και καποιους συγγενεις...Εγω παρολο που ολοι σχεδον οι συγγενεις μου ειναι στην επαρχια με τα σπιτια τους και τις αυλες τους, θα παρω την θεια μου (που ειναι νεοτατη) τα ξαδερφια μου κτλ να κανονισουμε εναν καφε στην πλατεια ενα ωραιο πρωινο, να χαρουμε και εμεις που ημαστε "κλεισμενοι" σε ενα διαμερισμα...Ειδικα τωρα την ανοιξη που ειναι χαρα θεου, οι πλατειες γεμιζουν με κοσμο και παιδιακια...

[erin0000]

14 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχει απαιτήσει κανείς. Από τη μητέρα μου θεωρείται δεδομένο γιατί εκείνη τα κανονίζει. Θα μπορούσα ότνως να συνεννοούμαι εγώ στο τηλέφωνο και να κάνουμε το πρόγραμμα μόνοι μας. Απλώς έμεινε η συνήθεια ότι είτε έρθουν στο πατρικό μου είτε πάμε εμείς κάπου, θα πάμε όλοι μαζί (δλδ και οι γονείς μου και η αδερφή μου κ ο αρραβωνιαστικός της αργότερα), και όλες τις συνεννοήσεις τις έκανε η μητέρα μου. Βασικά δεν το είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να το κανονίσω εγώ μόνη μου! 

 

 

Νομίζω εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή είστε ανεξάρτητη οικογένεια, οπότε δεν μπορεί να κανονίζει για λογαριασμό σου σαν να είσαι ανήλικο κοριτσάκι. Θα κάνεις εσύ το πρόγραμμά σου και τις δικές σου συνεννοήσεις και θα ενημερώνεις τους ενδιαφερόμενους. Και εννοείται ότι δεν θα ακολουθείς κανένα πρωτόκολλο... Μου φαίνεται πολύ καταπιεστικό όλο αυτό...

[Έσπερος]

Δεν έχω τίποτε ζουμερό και φλέγον να αναλύσω για φέτος, δεν θα πάμε διακοπές στους παππουδες οπως φαινεται κ στην Αθηνα μένουμε μόνοι μας στο σπίτι της πεθεράς μ που είναι άδειο κ βασικά κανουμε ο,τι θελει ο αντρας μου γιατι θελω να ειμαστε ηρεμοι για διάφορους λόγους υγείας. Όταν λυθούν  θα του πω ότι είναι ένας αντικοινωνικός γαϊδαρος, αν δεν προλαβει να του το πει καποιος αλλος πρωτα, καλυτερα απο το δικο του σοι. 

 

Σκεφτόμουν όμως ότι στο μέλλον δεν θα είναι απλό να μας φιλοξενούν στην Αθηνα, οταν ο μικρος ή ισως κ αλλο παιδακι αν κανουμε δεν θα κοιμουνται σε κουνια. Στα εξοχικα υπαρχει καποια ανεση και με καλη διαθεση θα ειναι πιο απλο. Γενικα οσοι εχετε φυγει απο τα πατρικά σας κ τα επισκέπτεστε στις διακοπές, πώς κοιμάστε; υπάρχει χωρος για πλους; άλλαξαν τα δωματια κ την επίπλωση για να μπορειτε να μεινετε εκει; εμάς προς το παρόν μας δίνουν το διπλό κ έχουν παρει κουνιες, κι εκεινοι κοιμουνται στα παιδικα, οι γονεις μ πιο ανετα γιατι ειναι δυο δωματια με τα παιδικα μας κρεβάτια, τα πεθερικά με δυσκολία γιατί τα είχαν διαλύσει οταν εφυγαν τα παιδια τους κ κοιμουνται σε ράντζα ή καναπέδες, οποτε εκει δεν μπορει να γινει κατι. Σ εμας μπορει αν αδειάσουν απο τα γραφεία κ τις βιβλιοθηκες μας, να μπει ενα διπλο ή εστω ημιδιπλο στο ενα δωματιο κ το /τα παιδικα κρεβατια στο αλλο. Εσεις πώς τα εχετε ρυθμίσει αυτα; 

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

 Γενικα οσοι εχετε φυγει απο τα πατρικά σας κ τα επισκέπτεστε στις διακοπές, πώς κοιμάστε; υπάρχει χωρος για πλους; άλλαξαν τα δωματια κ την επίπλωση για να μπορειτε να μεινετε εκει; εμάς προς το παρόν μας δίνουν το διπλό κ έχουν παρει κουνιες, κι εκεινοι κοιμουνται στα παιδικα, οι γονεις μ πιο ανετα γιατι ειναι δυο δωματια με τα παιδικα μας κρεβάτια, τα πεθερικά με δυσκολία γιατί τα είχαν διαλύσει οταν εφυγαν τα παιδια τους κ κοιμουνται σε ράντζα ή καναπέδες, οποτε εκει δεν μπορει να γινει κατι. Σ εμας μπορει αν αδειάσουν απο τα γραφεία κ τις βιβλιοθηκες μας, να μπει ενα διπλο ή εστω ημιδιπλο στο ενα δωματιο κ το /τα παιδικα κρεβατια στο αλλο. Εσεις πώς τα εχετε ρυθμίσει αυτα; 

Εμένα οι γονείς σου στο σπίτι στην Αθήνα έχουν αφήσει το παιδικό δωμάτιο όπως ήταν οπότε εκεί δεν υπάρχει θέμα κοιμάται άνετα παιδί σπίτι τους. Στο εξοχικό τα έχουν φτιάξει όλα έτσι ώστε να μπορούμε να κοιμηθούμε όλοι άνετα, το σπίτι είναι διώροφο, ο επάνω όροφος είναι ενιαίος και έχει πολλά κρεβάτια, αρκούν για όλους . Όταν ο γιος μου ήταν μικρότερος είχαν πάρκο στο σπίτι και κοιμόταν εκεί. Το θέμα είναι πως εγώ δεν επισκέπτομαι το εξοχικό όταν κάνουν εκεί όλοι διακοπές (είμαστε μεγάλη οικογένεια) γιατί αυτή η ''συγκατοίκηση '' δεν μου ταιριάζει, θέλω την ησυχία μου και την ιδιωτικότητα μου, αυτό το ''όλοι μαζί'' δεν το μπορώ στις διακοπές .

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Γενικα οσοι εχετε φυγει απο τα πατρικά σας κ τα επισκέπτεστε στις διακοπές, πώς κοιμάστε; υπάρχει χωρος για πλους; άλλαξαν τα δωματια κ την επίπλωση για να μπορειτε να μεινετε εκει; εμάς προς το παρόν μας δίνουν το διπλό κ έχουν παρει κουνιες, κι εκεινοι κοιμουνται στα παιδικα, οι γονεις μ πιο ανετα γιατι ειναι δυο δωματια με τα παιδικα μας κρεβάτια, τα πεθερικά με δυσκολία γιατί τα είχαν διαλύσει οταν εφυγαν τα παιδια τους κ κοιμουνται σε ράντζα ή καναπέδες, οποτε εκει δεν μπορει να γινει κατι. Σ εμας μπορει αν αδειάσουν απο τα γραφεία κ τις βιβλιοθηκες μας, να μπει ενα διπλο ή εστω ημιδιπλο στο ενα δωματιο κ το /τα παιδικα κρεβατια στο αλλο. Εσεις πώς τα εχετε ρυθμίσει αυτα; 

 

Στο πατρικο του αντρα μου που το εχουμε σαν εξοχικο για θαλασσα εχουμε το δωματιο μας, και οι γονεις του το δικο τους...Προς το παρον τα παιδια κοιμουνται μαζι μας σε φουσκωτο στρωμα...Εχουμε και δωματιο  εξτρα ομως αν θελουμε να το κανουμε παιδικο αργοτερα...

 

Στο δικο μου πατρικο, που θα παμε φετος για 2 εβδομαδες για να εχουμε βοηθεια και χρονο για τους δυο μας, κοιμομαστε στο δωματιο των γονιων μου...βαλαμε και μια κουνια, και ενα στρωμα για τον μεγαλο...

 

Οι γονεις μου κοιμουνται στο δικο μου παιδικο το οποιο εχει δυο μονα, και η αδερφη μου οταν τυχαινει και ερχεται στο δικο της παιδικο...Ολοι η καλοι χωρανε...Οι γονεις μου ευτυχως ειναι διακριτικοι και αφασια με χαλαρο προγραμμα...Οποτε παμε και εμεις χαλαρα με το δικο μας προγραμμα χωρις να εχουμε πιεσεις κτλ...Ασε που αναλαμβανουν τα παιδια με τοση χαρα, τους πανε βολτες, τα ταιζουν, τα πλενουν, τα βαζουν για υπνο...Μπορουμε και ξεκουραζομαστε, να βγαινουμε...Φετος λεμε να παμε και ενα διημερο με τον αντρα μου...

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

ο θέμα είναι πως εγώ δεν επισκέπτομαι το εξοχικό όταν κάνουν εκεί όλοι διακοπές (είμαστε μεγάλη οικογένεια) γιατί αυτή η ''συγκατοίκηση '' δεν μου ταιριάζει, θέλω την ησυχία μου και την ιδιωτικότητα μου, αυτό το ''όλοι μαζί'' δεν το μπορώ στις διακοπές .

αυτο το καταλαβαινω. μια φορα συ πέσαμε με τον κουνιαδο μου με ενα μωρο μονο τοτε στο σπίτι κ ηταν ζόρικο. Ουτε τα πεθερικα μου ενθουσιάστηκαν γιατι το στιλ του κοινοβιου δεν τους παει και δεν θελουν ουτε να φιλοξενούνται και ζορίζονται και να φιλοξενούν. Απο κει πηρε το κουσουρι ο αντρας μου. Ενταξει κι εγω δεν ενθουσιάζομαι αλλα αν ειναι ο μονος τροπος βα βρεθουν οι οικογενειες μαζι ειμαι πρόθυμη να βαλω νερο στο κρασι μου. εγω κ στον καναπε να στριμωχτώ για να βαλουμε καποιον στο διπλο μας αν θελει να μας δει, δεν εχω θεμα, εχει ομως ο αντρας μου. άλλα ελεγε παλιοτερα βεβαια κ τωρα τρωγόμαστε. Παντως υπαρχουν οικογενειες που στριμώχνονται σε μικρα εξοχικα μαζι με πολλα παιδια κ δεν εχουν θεμα. Αν δεν ηταν λυση αναγκης δεν θα το εκανα αλλα τους ζηλεύω που το δέχονται όλοι. Κι οι γονείς μου το ζηλεύουν και πικραίνονται πολυ απο τη σταση μας. 

[MagdaP]

Εμείς όταν πάμε στο πατρικό μου το χειμώνα (μια εβδομάδα τα Χριστούγεννα και το τριήμερο του καρναβαλιού) ειμαστε μόνοι στο σπίτι γιατί οι γονείς μου μένουν αλλού και το έχουν γράψει σε μένα. Επομένως εγώ με τον άντρα μου στο διπλό και ο μικρός στο δικό του δωμάτιο. Το καλοκαίρι που είμαστε στο εξοχικό το οποίο έχει δύο υπνοδωμάτια οι γονείς μου κοιμούνται στο διπλό κι εμείς και οι τρεις στο άλλο δωμάτιο που έχει τρία μονά κρεβάτια. Έχουμε βάλει και προστατευτικό κάγκελο στο ένα για τον μικρό και μια χαρά. Η αλήθεια είναι ότι προσφέρθηκαν οι γονείς μου να μας παραχωρήσουν το δωμάτιο με το διπλό κρεβάτι και να μείνουν στο άλλο με τον μικρό αλλά ο άντρας μου δεν ήθελε.

 

Όταν πάμε στα πεθερικά μου μένουμε στο "παιδικό" δωμάτιο που έχει έναν καναπέ που γίνεται μεγάλο κρεβάτι και κοιμόμαστε και οι τρεις.

 

Όταν έρχονται φιλοξενούμενοι στο νησί συνήθως τους παραχωρούμε το διπλό κρεβάτι και μένουμε και οι τρεις στο παιδικό. Έχουμε πάρει ένα ημιδιπλο κρεβάτι για τον μικρό που από κάτω έχει άλλο ένα μονό. Είναι από αυτά που το κάτω το τραβάς σαν συρτάρι και βγαίνει, σηκώνεται και γίνεται κρεβάτι. Όταν δεν το χρειάζεσαι το κλείνεις από κάτω και δεν πιάνει έξτρα χώρο. Το πήραμε ακριβώς για τις περιπτώσεις που θα έχουμε επισκέπτες. Εκεί λοιπόν βολευόμαστε και οι τρεις. Αν και στο ημιδιπλο χωράμε άνετα εγώ και ο μικρός έχουμε και ένα φουσκωτό στρώμα για τον μικρό και έτσι είμαστε πασάδες!!! Γενικά, αν υπάρχει θέληση και καλή διάθεση, όλοι οι καλοί χωράνε!

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

.Παντως υπαρχουν οικογενειες που στριμώχνονται σε μικρα εξοχικα μαζι με πολλα παιδια κ δεν εχουν θεμα. Αν δεν ηταν λυση αναγκης δεν θα το εκανα αλλα τους ζηλεύω που το δέχονται όλοι. Κι οι γονείς μου το ζηλεύουν και πικραίνονται πολυ απο τη σταση μας. 

Αυτό εγώ θα το κάνω το Πάσχα αν τύχει να πάμε όλοι ή τα Χριστούγεννα που οι διακοπές μας θα ειναι λίγες ημέρες, δεν θα το κάνω στις καλοκαιρινές διακοπές γιατί είναι οι μοναδικές ημέρες του χρόνου που μπορώ να ξεκουραστώ, και η συμβίωση με 15 άτομα σε ένα σπίτι δεν θα είναι καθόλου ξεκούραστη. Βέβαια η βασική διαφορά μεταξύ μας είναι πως εγώ βλέπω τους δικούς μου όλη την διάρκεια του χρόνου, ενώ εσύ όχι, εκεί ίσως και εγώ να έκανα την υποχώρηση που κάνεις προκειμένου να μπορέσω να περάσω χρόνο μαζί τους.

[Έσπερος]

Πάντως καταλαβαίνω ότι τα πατρικά σας διαμορφώθηκαν αργότερα με σκοπό να σας φιλοξενούν, αν ειναι τοσα κρεβατια διαθεσιμα. κ σ εμας κανονικα ετσι πρεπει να γινει. μακαρι να μπορούσε η πεθερά μου να το κάνει αυτό γιατί στους γονείς που μπορούν, ο αντρας μου δεν αντεχει τη νοοτροπια του σπιτιου και δεν θελει να μενουμε εκει αν δεν ειναι αναγκη πχ να ειναι κοντα σε καποιον γιατρο που εχουμε. πρεπει να του αναγνωρίσω βεβαια οτι δυο πρωινα που ετρεχα για τις επιτροπές εξωσωματικής εμεινε στο πατρικο μου με το παιδι κ δεν ειπε να το παρει να παει στη μαμα του. εγω θα είχα κάνει σκηνικό μεγάλο αν με άφηνε στην πεθερά μου κ έφευγε, θα έλεγα να με πάει στη μητέρα μου να κατσω εκει για να δει κ εκεινη το παιδι. Πρώτα πρώτα η μάνα μου θα έσπαγε τα τηλέφωνα για να το κανονισουμε.

 

@MagdaP  τυχεροι ειστε που εχετε σπίτι. εμας θα μπορουσε να γινει κατι παρομοιο αλλα ο αντρας μου θα ενγαζε σπυρακια στην θδεα οτι εχουμε ενα σπίτι κλειστο κ το συντηρουμε για να πηγαινουμε εκει 15 μερες κ ουτε (Αθηνα πλην Χριστουγέννων αν δεν ειναι αναγκη, δεν παει). Θα προτιμουσε να το νοικιαζαμε κ με τα λεφτα αυτα να μεναμε σε ξενοδοχειο οποτε θελουμε να παμε)!!!!!! 

 

Εμεις στο νησι εχουμε μικρα δωματια. βαλαμε καναπε ξρεβατι στο παιδικο με προοπτικη φιλοξενίας, οπου βεβαια κλεινει όλος ο χωρος αν βγει στρωμα. κ οταν παει εκει η κουνια δεν θα χωραει να ανοιξει. κ στο καθιστικο αν μπει τέτοιος καναπές δεν χωρας να περασεις. εμενα δεν θα με πείραζε αν ηταν για λιγες μερες, εκείνον τον πειραζει (παρολο που πριν το παιδι τα λεγαμε αυτα). αποφάσισε οτι δεν θελει σπίτι κοσμο γιατι νιωθει περιορισμένος. κατα τ αλλα θυμωνει που περιμενουν να παμε κ δεν ερχονται να μας δουν.

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

Πάντως καταλαβαίνω ότι τα πατρικά σας διαμορφώθηκαν αργότερα με σκοπό να σας φιλοξενούν, αν ειναι τοσα κρεβατια διαθεσιμα. κ σ εμας κανονικα ετσι πρεπει να γινει. μακαρι να μπορούσε η πεθερά μου να το κάνει αυτό γιατί στους γονείς που μπορούν, ο αντρας μου δεν αντεχει τη νοοτροπια του σπιτιου και δεν θελει να μενουμε εκει αν δεν ειναι αναγκη πχ να ειναι κοντα σε καποιον γιατρο που εχουμε. πρεπει να του αναγνωρίσω βεβαια οτι δυο πρωινα που ετρεχα για τις επιτροπές εξωσωματικής εμεινε στο πατρικο μου με το παιδι κ δεν ειπε να το παρει να παει στη μαμα του. εγω θα είχα κάνει σκηνικό μεγάλο αν με άφηνε στην πεθερά μου κ έφευγε, θα έλεγα να με πάει στη μητέρα μου να κατσω εκει για να δει κ εκεινη το παιδι. Πρώτα πρώτα η μάνα μου θα έσπαγε τα τηλέφωνα για να το κανονισουμε.

 

@MagdaP  τυχεροι ειστε που εχετε σπίτι. εμας θα μπορουσε να γινει κατι παρομοιο αλλα ο αντρας μου θα ενγαζε σπυρακια στην θδεα οτι εχουμε ενα σπίτι κλειστο κ το συντηρουμε για να πηγαινουμε εκει 15 μερες κ ουτε (Αθηνα πλην Χριστουγέννων αν δεν ειναι αναγκη, δεν παει). Θα προτιμουσε να το νοικιαζαμε κ με τα λεφτα αυτα να μεναμε σε ξενοδοχειο οποτε θελουμε να παμε)!!!!!! 

 

Εμεις στο νησι εχουμε μικρα δωματια. βαλαμε καναπε ξρεβατι στο παιδικο με προοπτικη φιλοξενίας, οπου βεβαια κλεινει όλος ο χωρος αν βγει στρωμα. κ οταν παει εκει η κουνια δεν θα χωραει να ανοιξει. κ στο καθιστικο αν μπει τέτοιος καναπές δεν χωρας να περασεις. εμενα δεν θα με πείραζε αν ηταν για λιγες μερες, εκείνον τον πειραζει (παρολο που πριν το παιδι τα λεγαμε αυτα). αποφάσισε οτι δεν θελει σπίτι κοσμο γιατι νιωθει περιορισμένος. κατα τ αλλα θυμωνει που περιμενουν να παμε κ δεν ερχονται να μας δουν.

Δεν θέλει να πηγαίνετε, δεν θέλει ούτε να έρχονται, ε πως θα σας βλέπουν, πως θα βλέπουν το παιδί? Αφού ζείτε μακριά εννοείται πως αυτό (η συγκατοίκηση)  κάποια στιγμή θα συμβεί έστω για λίγες ημέρες. Και ο ίδιος  λίγο πρέπει να συμβιβαστεί με την κατάσταση και να κάνει μικρές υποχωρήσεις.

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Δεν θέλει να πηγαίνετε, δεν θέλει ούτε να έρχονται, ε πως θα σας βλέπουν, πως θα βλέπουν το παιδί? Αφού ζείτε μακριά εννοείται πως αυτό (η συγκατοίκηση)  κάποια στιγμή θα συμβεί έστω για λίγες ημέρες. Και ο ίδιος  λίγο πρέπει να συμβιβαστεί με την κατάσταση και να κάνει μικρές υποχωρήσεις.

Θεωρεί ότι κάνει αρκετές!!!! χαχαχαχα!! βεβαια πριν απο το παιδι τους εθχαμε κακομαθει γιατι περνούσαμε ολες τις διακοπες μαζι τους κ γυρνώντας κ απο τα εξοχικα κ των δυο, αν ηταν εκει, με μεγαλο κοστος κ περιορίζοντας τις δικες μας διακοπες. αυτο προκάλεσε φθορα κ εντασεις κ τωρα που λογω του παιδιου θα επρεπε να γινεται αλλιως, πατησε ποδι. αν το εθχαμε χειριστεί αλλιως στο παρελθον, ισως να υπηρχαν καλυτερες προθεσεις τωρα. Δεν εχει θεμα να ερχονται, θα ηταν κ πρόθυμος σε καποια περιοδο νεκρή απο κινηση πχ να νοικιάσουμε κ εμεις ακομα εναν χωρο για ενα διαστημα για να ερθουν ολοι οποτε μπορουν. αν το ψαχναμε θα κανονιζοταν. Απλώς δεν θελει συμβίωση. αλλιως κ καθε μερα να τιυς μαγειρευει ή να τους πηγαινουμε εκδρομες, δεν εχει θεμα. το 24ωρο στην ίδια στέγη δεν αντεχει. κ γενικα ειναι τυπος που μπορει να ερθει να σου βαψει το σπίτι ή κ να σου κολλησει ολοκληρο παρκέ, μονο μην του πεις οτι την ταδε ωρα εχουμε επισκεψη ή μην του επιβάλεις ωρα φαγητου ή υπνου. Γι αυτο δεν μπορει να συγκατοικησει, ειναι πολυ ιδιόρρυθμος σε αυτα κ τη γλιτώνει απλώς γιατί σκίζεται κ βοηθαει τους αλλους. 

[MagdaP]

Έσπερος νομίζω ότι πρέπει να χαλαρώσετε λίγο (μάλλον ο άντρας σου) για να απολαμβάνετε τις διακοπές σας. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια με τον άντρα μου υπήρχε ένας "ανταγωνισμος" κυρίως από εκείνον σε σχέση με τους γονείς μας. Δηλαδή τις λίγες φορές το χρόνο που έπρεπε να συγκατοικησουμε ήταν σαν να προσπαθούσε να βρει το παραμικρό να μου πει: η μητέρα σου είπε αυτό, ο πατέρας σου το άλλο κοκ... Έμενε σε λεπτομέρειες και μαλωναμε. Από την άλλη εγώ προσπαθώντας να αμυνθω του έλεγα για τους δικούς του και κάπως έτσι είχαμε αρκετά συχνά τσακωμούς. Κάποια στιγμή συζητήσαμε και συμφωνήσαμε ότι και οι μεν και οι δε έχουν ελαττώματα (όπως κι εμείς άλλωστε) και καλό θα είναι να τα αποδεχθούμε, να κάνουμε ότι δεν ακούμε κάποια πράγματα που μας ενοχλούν και κάπως έτσι ισορροπησαν τα πράγματα και απολαμβάνουμε τις μέρες μαζί τους.

 

Το σπίτι ο άντρας μου ευτυχώς δεν θέλει να το νοικιάσουμε γιατί έχει κι εκείνος ένα διαμέρισμα που νοικιάζει και όλο φθορές έχει. Έτσι πηγαίνουμε όποτε θέλουμε ( όχι πάνω από 15 μέρες το χρονο). Όσο για το σπίτι στο νησί κι εμείς όταν έχουμε φιλοξενούμενους είμαστε πολύ στριμωγμένοι. Στο παιδικό όταν έχουμε και το στρώμα δε χωράς να περάσεις άλλα το σηκώνουμε όρθιο στον τοίχο τη μέρα. Γενικά βολευόμαστε εύκολα και αυτό μας δίνει μια ευκολία στις διακοπές. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

κ γενικα ειναι τυπος που μπορει να ερθει να σου βαψει το σπίτι ή κ να σου κολλησει ολοκληρο παρκέ, μονο μην του πεις οτι την ταδε ωρα εχουμε επισκεψη ή μην του επιβάλεις ωρα φαγητου ή υπνου. Γι αυτο δεν μπορει να συγκατοικησει, ειναι πολυ ιδιόρρυθμος σε αυτα κ τη γλιτώνει απλώς γιατί σκίζεται κ βοηθαει τους αλλους. 

 

Μηπως ειναι και οι δικοι σας λιγο πιεστικοι και σε "προγραμμα"?

 

Θα σου δωσω ενα παραδειγμα... ο αντρας μου θελει τον χωρο του και την ανεση του..και δεν ειναι και πολυ φαν οταν υπαρχει μπουγιο απο κοσμο...(ποτε δεν μου εχει πει οχι στο να ερθουν οι γονεις μου να μεινουν σπιτι μας βεβαια ουτε να παμε και εμεις, μενουμε μακρια)...Η λεπτομερεια ομως που κανει την διαφορα οπως το καταλαβα, ειναι οτι οι γονεις μου ειναι εντελως μα εντελως χαλαρουιτα...Ουτε προγραμμα βαζουν σε φαγητο, ουτε για επισκεψεις σε σογια....ουτε για υπνο, βολτες κτλ...Δεν μας ρωτανε ποτε που θα πατε κτλ...οποτε εχει το ελευθερο να σηκωθει, να κοιμηθει οποτε θελει, να παμε τις βολτες μας, να επιλεξουμε τι θα φαμε και ποτε..ειναι χαλαρος και το βλεπει αλλιως...

 

Σιγουρα καπως πρεπει να γινει βεβαια για να βλεπεστε...Μηπως ομως τον εκνευριζουν και οντως δεν την παλευει?

[Lenia16]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Δεν έχω τίποτε ζουμερό και φλέγον να αναλύσω για φέτος, δεν θα πάμε διακοπές στους παππουδες οπως φαινεται κ στην Αθηνα μένουμε μόνοι μας στο σπίτι της πεθεράς μ που είναι άδειο κ βασικά κανουμε ο,τι θελει ο αντρας μου γιατι θελω να ειμαστε ηρεμοι για διάφορους λόγους υγείας. Όταν λυθούν  θα του πω ότι είναι ένας αντικοινωνικός γαϊδαρος, αν δεν προλαβει να του το πει καποιος αλλος πρωτα, καλυτερα απο το δικο του σοι. 

 

Σκεφτόμουν όμως ότι στο μέλλον δεν θα είναι απλό να μας φιλοξενούν στην Αθηνα, οταν ο μικρος ή ισως κ αλλο παιδακι αν κανουμε δεν θα κοιμουνται σε κουνια. Στα εξοχικα υπαρχει καποια ανεση και με καλη διαθεση θα ειναι πιο απλο. Γενικα οσοι εχετε φυγει απο τα πατρικά σας κ τα επισκέπτεστε στις διακοπές, πώς κοιμάστε; υπάρχει χωρος για πλους; άλλαξαν τα δωματια κ την επίπλωση για να μπορειτε να μεινετε εκει; εμάς προς το παρόν μας δίνουν το διπλό κ έχουν παρει κουνιες, κι εκεινοι κοιμουνται στα παιδικα, οι γονεις μ πιο ανετα γιατι ειναι δυο δωματια με τα παιδικα μας κρεβάτια, τα πεθερικά με δυσκολία γιατί τα είχαν διαλύσει οταν εφυγαν τα παιδια τους κ κοιμουνται σε ράντζα ή καναπέδες, οποτε εκει δεν μπορει να γινει κατι. Σ εμας μπορει αν αδειάσουν απο τα γραφεία κ τις βιβλιοθηκες μας, να μπει ενα διπλο ή εστω ημιδιπλο στο ενα δωματιο κ το /τα παιδικα κρεβατια στο αλλο. Εσεις πώς τα εχετε ρυθμίσει αυτα; 

Στο πατρικό μου που πάμε πιο συχνά, οι γονείς μου βγάλανε το γραφείο κ τις βιβλιοθήκες μου κ βάλανε διπλό κ κούνια (αχρειαστη βέβαια αλλά μελλοντικα θα γίνει μονο κρεβατάκι). Αν έρθει δεύτερο παιδί μάλλον ο άντρας μου θα κοιμάται στο καθιστικό .

Στα πεθερικά μου κοιμόμαστε στην κρεβατοκάμαρα τους, ο κουνιάδος μου με την οικογένεια του στο μεγαλο παιδικό, η πεθερά μου στο άλλο παιδικο και ο πεθερός μου στον καναπέ. Στον ύπνο μια χαρά τα βολευουμε, στον ξύπνιο είναι το πρβλ! Έχω και μια κουνιάδα αλλά το βράδυ πάει σπίτι της για υπνο

Όταν ζεις μακριά από τους γονείς σου το θεωρώ μεγάλη γαιδουρια να μη θέλεις να τους επισκεφτείς για να μην ξεβολευτεις. Δεν το κάνω όπως δε θα ήθελα να μου το κάνουν τα παιδιά μου αργότερα. Σε κανέναν δεν είναι το πιο ευχάριστο να μένεις με άλλους 5-6 σε ένα μικρό σπίτι αλλά όταν υπάρχει κατανόηση όλα βολεύονται. Κ εγώ δεν τρελαίνομαι με τόσο κόσμο στο πατρικό του άντρα μου, ειδικά που τα πεθερικά μου δουλεύουν το καλοκαιρι κ δεν μπορούν να κρατήσουν τα μικρά, αλλά καταλαβαίνω πως είναι γονείς του κ θέλουν να μας δουν κ να τους δει κ αυτός. Εγώ στο έχω ξαναπει τι θα έκανα στη θέση σου. Θα πήγαινα, σε άσχετη περίοδο, μόνη μου με το παιδί μια βδομάδα στους δικούς μου, επισκέψεις στα πεθερικά να το δουν κ αυτοί, θα έβγαινα κ με τους φίλους μου κανένα βράδυ. Ειδικά το καλοκαίρι που έχεις άνεση χρόνου κ ο άντρας σου δε θέλει να φεύγει απτό νησί, ανεβαίνεις μια βδομάδα Αθήνα κ τον αφήνεις κ αυτόν να ξεκουραστεί παρέα με τις τύψεις του

[MagdaP]

Just now, Fenia27 είπε:

Μηπως ειναι και οι δικοι σας λιγο πιεστικοι και σε "προγραμμα"?

 

Θα σου δωσω ενα παραδειγμα... ο αντρας μου θελει τον χωρο του και την ανεση του..και δεν ειναι και πολυ φαν οταν υπαρχει μπουγιο απο κοσμο...(ποτε δεν μου εχει πει οχι στο να ερθουν οι γονεις μου να μεινουν σπιτι μας βεβαια ουτε να παμε και εμεις, μενουμε μακρια)...Η λεπτομερεια ομως που κανει την διαφορα οπως το καταλαβα, ειναι οτι οι γονεις μου ειναι εντελως μα εντελως χαλαρουιτα...Ουτε προγραμμα βαζουν σε φαγητο, ουτε για επισκεψεις σε σογια....ουτε για υπνο, βολτες κτλ...Δεν μας ρωτανε ποτε που θα πατε κτλ...οποτε εχει το ελευθερο να σηκωθει, να κοιμηθει οποτε θελει, να παμε τις βολτες μας, να επιλεξουμε τι θα φαμε και ποτε..ειναι χαλαρος και το βλεπει αλλιως...

 

Σιγουρα καπως πρεπει να γινει βεβαια για να βλεπεστε...Μηπως ομως τον εκνευριζουν και οντως δεν την παλευει?

Ναι παίζει και αυτό ρόλο. Εμένα οι δικοί μου είναι πολύ χαλαροί... Κάνει ο καθένας το πρόγραμμά του και μια χαρά. Συνήθως τρώμε μεσημεριανό όλοι μαζί αλλά και πάλι αν τύχει και θέλουμε να μείνουμε παραπάνω στη θάλασσα ή να πάμε μια βόλτα δεν τρέχει τίποτα. Κατα τα άλλα κοιμάται και ξυπνάει ο καθένας ό,τι ώρα θέλει. Τα πεθερικά μου δεν είναι έτσι. Είναι πιο μεγάλοι άνθρωποι και γενικώς πιο δύσκολοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην καθίσουμε όλοι μαζί να φάμε το μεσημέρι και γενικότερα θέλουν βοήθεια με ψώνια και μετακινήσεις γιατί ο πεθερός μου πια δεν οδηγεί και η πεθερά μου δεν οδηγούσε ποτέ και όλο αυτό κανει τη συγκατοίκηση πιο δύσκολη. Όμως κάνουμε υπομονή γιατί δεν είναι πολλές φορές το χρόνο και είναι και αυτοί γονείς που θέλουν να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Άλλωστε πόσα χρόνια θα ζήσουν ακόμα άραγε; Για τους δικούς μου που είναι πιο νέοι δεν το σκέφτομαι συχνά (αν και ποτέ δεν ξέρεις) αλλά τον πεθερό μου τον βλέπω πολύ πεσμένο τελευταία και στεναχωριέμαι. Βλέπω ότι και με τον γιο μου, που είναι το μικρότερο εγγόνι του (τα άλλα είναι όλα μεγαλα), έχει και το όνομά του (ασχολίαστο) παίρνει ζωή οπότε δεν θέλω να τους στερω στιγμές χαράς. 

[Fenia27]

Just now, MagdaP είπε:

Όμως κάνουμε υπομονή γιατί δεν είναι πολλές φορές το χρόνο και είναι και αυτοί γονείς που θέλουν να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Άλλωστε πόσα χρόνια θα ζήσουν ακόμα άραγε; Για τους δικούς μου που είναι πιο νέοι δεν το σκέφτομαι συχνά (αν και ποτέ δεν ξέρεις) αλλά τον πεθερό μου τον βλέπω πολύ πεσμένο τελευταία και στεναχωριέμαι. Βλέπω ότι και με τον γιο μου, που είναι το μικρότερο εγγόνι του (τα άλλα είναι όλα μεγαλα), έχει και το όνομά του (ασχολίαστο) παίρνει ζωή οπότε δεν θέλω να τους στερω στιγμές χαράς.

 

Εννοειται και πολυ καλα κανετε και μπραβο σας! Δεν θα στερουσαμε και εμεις στιγμες και επισκεψεις στους δικους μας ακομη κι αν ηταν δυσκολοι ανθρωποι ή εστω η ηλικια τους εφερνε καποια δυσκολια...Απλα θα επιλεγαμε να παμε και καπου αλλου διακοπες καποιες μερες -για καλοκαιρι παντα μιλαω (πασχα, χριστουγεννα επιλεγουμε παντα χωριο και γονεις...)...

 

Ο αντρας μου περιμενει πως και πως και αυτος να κατσει το καλοκαιρι να ξεκουραστει..και τον καταλαβαινω γιατι ειδικα οταν παιρνεις και συγκεκριμενες μερες αδειας οπως καθε ιδ. υπαλληλος, ε θελεις να πας καπου που θα χαλαρωσεις και θα ξεκουραστεις...Ευτυχως ομως ειναι τετοια η κατασταση στο πατρικο μου, που και βοηθεια εχουμε γιατι οι γονεις μου ειναι νεοι και εχουν πολυ ενεργεια και αντοχες, και χαλαροι ειναι ολοι...οι παππουδες απολαμβανουν τα εγγονια...και ο αντρας μου ξεκουραζεται...

 

Στο πατρικο του αντρα μου, μια χαρα περναμε και εκει, η θαλασσα ειναι στα ποδια μας, η πεθερα μου μας φροντιζει αλλα ειναι μεγαλη και δεν εχει αντοχες για τα παιδια...Η αληθεια ειναι οτι κουραζεται και απο την φασαρια, τα κλαματα...Θα παμε και εκει μια εβδομαδα αλλα δεν ξεκουραζομαστε και πολυ ...Θαλασσα και 2 νηπια...χμμμ οχι και πολυ ξεκουραστος συνδυασμος...Για φετος τουλαχιστον!

 

[Έσπερος]

@MagdaPεμεις ειχαμε παθει το αναποδο. επειδη ο αντρας μου σχολιαζει κ με τιυς γονεις του τρωγεται, στην αρχη τους δικαιολογούσα (οχι παντα δικαίως) κ μευα σε μια φαση που υπηρχε μια γενικη ενταση για να μην τσακωθει μαζι τους κατεύθυνα καπως τα σχολια για τον αδερφο του κ τη γυναικα του (δικαιολογημένα μεν αλλα δεν ηταν διυλεια μου να παρω θεση). νομιζω οτι αυτο σαν να απενοχοποιήσες στο μυαλο του τη διαδικασια κ αρχισε να λεει κι αυτος, κ τοτε καταλαβα οτι ειναι ασχημο, αλλα παλι γκαφες κανω, οταν λεει κατι εγω βρισκω καποιο αντιστοιχο στραβό στους δικους του (που το εχει επισημάνει ομως ο ιδιος) και παιρνει εναν ανταγωνισμό η συζητησγ λες κοιταμε ποιανού οι γονείς είναι χειρότεροι. περιττο να πω ποσο κακο μας εχει κανει αυτο. 

 

@Fenia27 οι γονείς μου έχουν παππουδιστικο προγράμμα απο νεοι. ξυπνημα νωρις, υπνος μεσημερι κ βραδυ νωρις. δεν οδηγούν βραδυ, γενικα αποφεύγουν να βγουν βραδυ ή να φανε βραδυ κ ολα γινονται γρηγορα κ διεκπεραιωτικά. τρωμε κ μαζεύουν πριν καλά καλά τελειώσουμε για να κοιμηθούν. βγαινουμε για φαγητο κ φευγουμε γρηγορα γρηγορα για να μη χάσουν τον μεσημεριανο υπνο ή να μην ξενύχτησουμε. θελουν να κανονιζουμε ποτε θα δουμε τις θειες ενω ο αντρας μου δεν θελει προγραμμα στις διακοπες ουτε κανόνες ότι θα ξαπλώσουμε το μεσημέρι κ όχι το απόγευμα ή ότι σήμερα νηστεύουμε κ δεν τρωμε, κ διαφορά τέτοια ασφυκτικά. Ή εκεινοι κρυώνουν κ αυτος ζεσταίνεται κ ο ενας ανοιγει τα παράθυρα κ ο αλλος τα κλεινει, μικρες χαχομαρες που δεν τον κανουν να θελει να μεινει για καιρο κ σιγουρα δεν περναει καλα. 

 

@Lenia16 συμφωνω στη γαϊδουρια, γι αυτο το ειπα κ πριν. επισης το να φυγω μονη μου με το παιδι ειναι casus belli. βεβαια πολλοι στο νησι που πηραν Αθηναίες κ δν θελουν να πηγαινουν (ακομα κ αν κατάγονται απο κει κ εχουν συγγενεις) εχουν καταληξει σε αυτον τον συμβιβασμό, μπορει στο μελλον να καταλαβει οτι ειβαι η μονη λυση. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

οι γονείς μου έχουν παππουδιστικο προγράμμα απο νεοι. ξυπνημα νωρις, υπνος μεσημερι κ βραδυ νωρις. δεν οδηγούν βραδυ, γενικα αποφεύγουν να βγουν βραδυ ή να φανε βραδυ κ ολα γινονται γρηγορα κ διεκπεραιωτικά. τρωμε κ μαζεύουν πριν καλά καλά τελειώσουμε για να κοιμηθούν. βγαινουμε για φαγητο κ φευγουμε γρηγορα γρηγορα για να μη χάσουν τον μεσημεριανο υπνο ή να μην ξενύχτησουμε. θελουν να κανονιζουμε ποτε θα δουμε τις θειες ενω ο αντρας μου δεν θελει προγραμμα στις διακοπες ουτε κανόνες ότι θα ξαπλώσουμε το μεσημέρι κ όχι το απόγευμα ή ότι σήμερα νηστεύουμε κ δεν τρωμε, κ διαφορά τέτοια ασφυκτικά. Ή εκεινοι κρυώνουν κ αυτος ζεσταίνεται κ ο ενας ανοιγει τα παράθυρα κ ο αλλος τα κλεινει, μικρες χαχομαρες που δεν τον κανουν να θελει να μεινει για καιρο κ σιγουρα δεν περναει καλα.

 

Ταχυκαρδια με επιασε...Η αληθεια ειναι οτι δεν τους λες και ευελικτους  αυτο ειναι δυσκολο καποιος να το αντεξει για πολλες μερες...οι πολλες ομως ποσες ειναι ? 3-4 μερες παλευετε..για μενα ετσι?...παραπανω δεν ξερω...Σε αυτη την περιπτωση παντως, συμβιβασμοι γινονται και απο τις δυο πλευρες...και οι γονεις σου πρεπει να χαλαρωσουν λιγο, να χασουν και κανεναν υπνο αφου εχουν κοσμο σπιτι τους, και σιγουρα πρεπει να παρεις και εσυ την κατασταση στα χερια σου για οτι εχει να κανει με επισκεψεις, το φαγητο κτλ...Δεν λεω να κανεις κουμαντο σε ξενο σπιτι..αλλα δεν γινεται και αυτοι να κανουν κουμαντο σε ξενες κοιλιες και ξενο υπνο...Ας μαγειρεψουν οτι θελουν, βεβαιως να φατε ολοι μαζι αλλα αν ο αντρας σου εχει κεφι για σουβλακια, παραγγειλετε! Στο χερι σου ειναι να φερεις ισορροπια και δεν χρειαζεται να εξηγησεις και πολλα...

 

Τωρα για να πας μονη σου Αθηνα...Αυτο ειναι θεμα του καθε ζευγαριου...εμεις με τον αντρα μου δεν ημαστε ετσι..Παμε παντου πακετο, δεν μου αρεσει να παω μονη καπου και να τον αφηνω, ουτε εχω αναγκη να βγαινω μονη με φιλες, βγαινουμε ολοι μαζι ζευγαρια αν θελουμε αλλιως μοναχουλια...Το ιδιο αισθανεται και εκεινος..Να μου ελεγε σημερα, πηγαινε αυριο στο χωριο με τα παιδια θα του απαντουσα να παω που μονη μου? να κανω τι? με ποιον? Αφου εκεινος ειναι η καλυτερη μου παρεα και βαριεμαι οταν δεν ειμαι μαζι του...Αλλα και παλι οπως του βγαινει του καθε ζευγαριου...Και δεν λεω οτι τα ζευγαρια που αποχωριζονται ο ενας τον αλλο δεν περνανε καλα μεταξυ τους κτλ...απλα αυτη η ανεση δεν ειναι για εμας...

 

οπως λεει και η βανδη "περνω και μονη μου καλα"....ε εγω δεν περνω και μονη μου καλα...χαχαχαχα

 

 

[Έσπερος]

@Fenia27 οχι δεν ειναι ευέλικτοι. δεν το κανουν απο αδιαφορία ή επιβολή, απλως δυσκολεύονται. ή τους βλεπουμε οτι μενουμε το βραδυ για κουβεντα και κουτουλανε. στο φαγητο εχω αναλαβει πολλες πρωτοβουλίες κ συχνα κ ο αντρας μου. σκεψου αλλοι πανε στα πατρικά για να μην εχουν διυλειες κ εμεις συχνα μαγειρεύουμε.... γενθκα εχω μια δυσκολια παντως να διαχειριστώ τη συμβίωση. τον αντρα μου δεν τον ενοχλουν τοσο οι διαφορες οδο το οτι  θεωρει οτι  δεν διεκδικώ εγω καποια πραγματα ως προς τις επιθυμιες μας. εγω τα μπουρδουκλώνω καπως με μισολογα κ διπλωματίες ελπίζοντας οτι με καποιον μαγικο τροπο θα γινει κατι κ θα ερθουν τα πραγματα ετσι ωστε κανεις να μην ακουσει οχι, γιατι δεν θελω οι δικοι μου να θεωρήσουν οτι ο αντρας μου μου επέβαλε διαφορετικες συνηθειες απο αυτες πιυ ειχα μαθει, ειτε στο φαγητο ειτε στην καθημερινοτητα ειτε στη σχεση με τους συγγενεις. για να μην τον εκθέσω κ φανει ιδιορρυθμος πασχιζω αλλα δεν ξερω τι παει στραβα. 

 

οσο για το αν το ζευγαρι πρεπει να ειναι παντα μαΙ, ο αντρας μου ειναι σαν εσενα. δεν μπορει χωρια μου. κ οταν εβγαινα μονη κ για καποιον λογο δεν ερχοταν, οερνουσε ασχημα. κ στην αθηνα που πηγαινα μονη καμια φορα ζοριζόταν, οπως επισης κ οταν ημασταν μαζι γιατι εκει λιγο τον ξεχνουσα, απολάμβανα βολτες, φιλους, ψωνια, ενω εκεινος δεν εχει φιλους εδω και με εξαιρεση τα πολιτιστικά, βαριεται. αλλα τωρα με το παιδι το θεωρει αδιανοητο να παμε καπου χωρια. εξετασεις επρεπε να κανει στην αθηνα κ το σκεφτόταν πώς θα μας αφησει. ουτε για καφε μονος δεν παει. εγω θελω πιο πολυ χωρο