ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΠΠΟΥ

[vtgian]

Τι διαολο, ντάλε κουάλε έχουν βγει οι μαμάδες μας;

Βάλε όρια στη μάνα σου, αν θέλεις να είσαι καλά με τον άντρα σου. Με το παιδί οξύνονται οι εντάσεις σε όλους, όχι μόνο στο ζευγάρι. Και εμείς όσο είμαστε μόνοι, κολλητάρια η μάνα μου με τον άντρα μου. Μετά το παιδί, αρχίσαν οι "μπηχτές" από την πλευρά της και οι ενοχλήσεις στον άντρα μου για τη παρεμβατικότητα της, πράγμα που αν αφήσεις ανορίοτο θα κάνει αυξανόμενα κακό στη δική σου σχέση με τον άντρα σου.

Όσο κρατάς συμβιβαστική στάση:

•  η μάνα σου θα του ρίχνει όλη την ευθύνη κάθε απόφαση με την οποία η ίδια δε συμφωνεί και θα νομίζει ότι  σύζυγος ό,τι θέλει στο κοριτσάκι της,
• ο σύζυγός θα νιώθει ότι ακόμα χειραγωγείσαι από τη μάνα σου και ότι τον έχεις 2η προτεραιότητα προσπαθώντας να την εξευμενίσεις

Δεν υπάρχει μέση λύση και να είναι όλοι ευχαριστημένοι, λυπάμαι. Τώρα είσαι εσύ, ο σύζυγος και το μωρό σας πρώτα από όλους. Τη φράση που έγραψε η Macgyver  "πήγαινε με το παιδί στη μάνα σου, εγώ δεν πάω πουθενά" την έχω ακούσει δυστυχώς νόμιζα ότι μπορούσα να τους έχω όλους καλά. Και ήθελε πολύ πολύ κόπο από μέρους μου για να την ανατρέψω.

[Έσπερος]

1 hour ago, vtgian είπε:

Τι διαολο, ντάλε κουάλε έχουν βγει οι μαμάδες μας;

Βάλε όρια στη μάνα σου, αν θέλεις να είσαι καλά με τον άντρα σου. Με το παιδί οξύνονται οι εντάσεις σε όλους, όχι μόνο στο ζευγάρι. Και εμείς όσο είμαστε μόνοι, κολλητάρια η μάνα μου με τον άντρα μου. Μετά το παιδί, αρχίσαν οι "μπηχτές" από την πλευρά της και οι ενοχλήσεις στον άντρα μου για τη παρεμβατικότητα της, πράγμα που αν αφήσεις ανορίοτο θα κάνει αυξανόμενα κακό στη δική σου σχέση με τον άντρα σου.

Όσο κρατάς συμβιβαστική στάση:

•  η μάνα σου θα του ρίχνει όλη την ευθύνη κάθε απόφαση με την οποία η ίδια δε συμφωνεί και θα νομίζει ότι  σύζυγος ό,τι θέλει στο κοριτσάκι της,
• ο σύζυγός θα νιώθει ότι ακόμα χειραγωγείσαι από τη μάνα σου και ότι τον έχεις 2η προτεραιότητα προσπαθώντας να την εξευμενίσεις

Δεν υπάρχει μέση λύση και να είναι όλοι ευχαριστημένοι, λυπάμαι. Τώρα είσαι εσύ, ο σύζυγος και το μωρό σας πρώτα από όλους. Τη φράση που έγραψε η Macgyver  "πήγαινε με το παιδί στη μάνα σου, εγώ δεν πάω πουθενά" την έχω ακούσει δυστυχώς νόμιζα ότι μπορούσα να τους έχω όλους καλά. Και ήθελε πολύ πολύ κόπο από μέρους μου για να την ανατρέψω.

Αυτο εχω παθει τωρα. Γιατι ο αντρας μου δεν εχει δικιο σε ολα, αλλα η θεση μου ειναι βεβαρημενη και ο,τι κι αν πω θεωρειται επιδραση άνωθεν. Γιατι θεωρει οτι δρω με κριτηριο τους αλλους κ οχι το αν το παθδι θα αναςτατωθει ή θα κουραστει ή θα ντραπεί τον πολυ κοςμο. που σ αυτα εχει μια μεγαλη φοβία ακομα. γιατι αλλοι ειναι πολυ πιο άνετοι απο εμας. Κ δεν μ αρεσει να κανω αυτα που κορόιδευα. 

 

Ουτε η μητερα μου έχει άδικο σε όλα. Απλώς η θέση της θα έπρεπε να είναι πιο διακριτική αφου ειμαστε διαφορετικες οικογενειες πλεον. 

 

εγω εχω ακουσει κ το πολυ χειροτερο "εσυ πηγαινε οπου θες, εγω στο εξης θα μενω εδω με το παιδι"....

1 ώρα πρίν, Deena είπε:

 

Όπως βλέπεις με τον τρόπο σου κανείς δεν είναι ευχαριστημένος και τελικά ούτε γλυτώνεις το να τα βάζει η μάνα σου με τον άντρα σου, ούτε ο άντρας σου να αισθάνεται ότι με την στάση σου προστατεύεις την σχέση σας και τα βάζει και αυτός μαζί σου. Διάλεξε με ποιον προτιμάς να μην τα σπάσεις και πράξε ανάλογα.

Έν προκειμένω θεωρώ ότι το σκοινί εχει τραβηχτεί από τις δυο πλευρές. Αλλά ο άντρας μου είναι προβλέψιμος. Αν δεν νιώσει πιεση, γίνεται χαλί να τον πατησεις. Μπορεί να πάμε πέντε μέρες σπίτι τους και να το βάψει όλο, πχ. Και θελει να υπαρχουν οικογενειακες σχεσεις, οχι τυπικότητες. απλως θελει να γινει σαφές απο πλευρας μου οτι εμεις ως οικογενεια δικη μας παιρνουμε συγκεκριμένες αποφασεις για τις γιορτες κ τις διακοπες που σχετίζονται με αυτο που θεωρουμε σωςτο εμεις σε σχέση πρωτίστως με το προγραμμα του παιδιου κ οχι το τι συνήθιζε ο καθενας με τους γονεθς του παλια ή το τι κανουν αλλοι. Ομως αυτο νομιζω οτι δεν ειναι ευκολο γιατι ο αλλος που σε φιλοξενεί, εχει δικαιωμα να βαλει κανόνες σπίτι του, κ να πει οτι εγω ετσι εχω μαθει να κανω. Ετσι δεν ειναι; Ή αν ο ενας αδερφος ειναι πιο ευέλικτος με το μωρο κ εσυ δεν εισαι, θα βγεις εσυ ο κακος. αυτα φοβαμαι εγω. Δηλαδη δεν φοβαμαι τις αντιδρασεις τος δικες του τις οποιες θα μπορουσα να ειχα προβλέψει κ αποφύγει. Τία αντιδρασεις των γονιων μου φοβαμαι γιατι δν μπορω να τις προβλέψω. 

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, Macgyver είπε:

@Έσπερος καλή χρονιά με υγεία !!  Άσε τη μαμά σου έξω από τον "γάμο" σας και μην επιτρέπεις σε κανέναν να επιρρίπτει ευθύνες στον άντρα σου. Μόνο εσύ δικαιούσαι να του επιρρίπτεις ευθύνες ! Καλύτερα να τσακωθείς τώρα με τη μάνα σου,  παρά να ραγίσουν οι σχέσεις όλων σας. 

Με τον τρόπο της προσπαθεί να "μπει ανάμεσά σας" , αυτό προσπαθώ να σου πω. 

Λύστο το θέμα πολύ πριν το Πάσχα γιατί στο τέλος θα ακούσεις καμία ατάκα "πήγαινε με το παιδί στη μάνα σου, εγώ δεν πάω πουθενά" από το σύζυγο και θα μας ζητάς συμβουλές για τη σχέση σου. Δεν είναι υγιής η συμπεριφορά της μάνας σου. 

Για να σε βοηθήσω αυτό ήταν ένα χούι που το είχε η δική μου μάνα, η οποία μου έχει τρελή αδυναμία και οι σχέσεις μας ήταν πάντα άριστες. 

Ενώ λοιπόν τον άντρα μου τον συμπαθεί πάρα πολύ , κάθε φορά που είμασταν οι δυο μας ( στις αρχές του γάμου ) , όλο μου έλεγε κάτι αρνητικό πχ γιατί άφησε το φλυτζάνι του εκεί, γιατί καπνίζει, γιατί το ένα γιατί το άλλο. Πράγματα ασήμαντα που φαίνονταν αθώα. Δεν μου άρεσε όμως. Δεν μου άρεσε γιατί κάθε φορά που μου έλεγε κάτι, "έπιανα" τον εαυτό μου να το επεξεργάζεται μετά. 

Για να μην πολυλογώ της είπα μία μέρα στα ίσα "μην ξαναπεις τίποτα αρνητικό για τον άντρα μου. Μην υπονοήσεις καν. Δεν το δέχομαι. Πρέπει να καταλάβεις ότι τον έχω επιλέξει για σύντροφό μου και είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Εσύ είσαι φεμινίστρια. Εγώ είμαι παραδοσιακή και δεν θέλω να μου μένουν αρνητικά στοιχεία επειδή υποσυνείδητα ακούω τη μαμά μου που θέλει το καλό μου". Το κατάλαβε και δεν το έκανε ξανά. Γιατί κατάλαβε ότι ακόμα κι όταν της λέω "άσε με ρε μάνα" στην πραγματικότητα έχω "ακούσει" αυτό που μου είπε η μάνα μου και το έχω υπολογίσει. 

Αν ήσουν ο άντρας σου , τι θα έκανες ; 

Όταν γίνεις πεθερά, τι θα έκανες ;

 

Λοιπόν εμένα για τον άντρα μου ευθέως δεν έχει πει. σήμερα πληθυντικό χρησιμοποίησε. έχει αρχίσει όμως να το κάνει για την πεθερά μου. και για πραγματα που βαζω το χερι κου στη φωτια οτι δεν ισχυουν. Οχι οτι ειναι Αγία κ αυτη, αλλά η μητέρα μου της προσάπτει λόγια που δεν έχει πει γιατί εγώ η ίδια την έχω ακούσει να μου λέει τα αντίθετα. Ή σχολιάζει συμπεριφορές χωρίς να ξέρει τα συμφραζόμενα. πχ λεει η πεθερα μου ότι μας καταλαβαίνει που δυσκολευόμαστε να είμαστε δεκαπέντε μέρες σαν νομάδες γιατι η συγκατοικηση ειναι δυσκολη για ολους, μου μεταφερει η μητερα μου οτι η πεθερα μου δεν θελει να μενουμε σπίτι της γιατι την ξεβολευουμε. Ή μου λεει οτι η πεθερα μου σχολιασε αρνητικα το χ ενω μαθαινω απο την αδερφη μου οτι η μητερα μου σχολιαζε αρνητικα το ιδιο πραγμα!! Μεχρι τωρα προσπαθω να της πω οτι τα πραγματα ειναι αλλιως αλλα δεν ξερω αν με πιστευει. Μαλλον πρεπει να ακολουθήσω τη δικη σου τακτική κ να τα ξεκοψω. 

1 ώρα πρίν, vicky86 είπε:

χρονια πολλα κ καλη χρονια!

εχετε κανει πασχα στο νησι;μηπως ειναι ευκαιρια να κανετε φετος;

περα απο την πλακα,πρεπει να καταλαβεις οτι δ γινεται να ειναι ολοι ευχαριστημενοι.προτεραιοτητα εχουν ο μικρος,ο αντρας σου κ εσυ.κ πρεπει να βαλεις την μαμα σου στην θεση της

κάναμε πέρσι. μια χαρά ήταν. απλώς συνεχώς ακούω εκτοτε για τον ταδε κ τον δεινά που με μικροτερα μωρα εκαναν μεγαλυτερα ταξιδια...

[Deena]

Αχ βρε @Έσπερος από την μία είσαι τυχερή που δεν μένετε κοντά, από την άλλη ίσως εάν είχες να αντιμετωπίσεις όσα περιγράφεις ως καθημερινότητα, πιθανόν να είχες βρει την φόρμουλα να βάλεις την μαμά στην θέση της.

 

Και η δικιά μου η μάνα έτσι είναι, καλή χρυσή αλλά της αρέσει η ίντριγκα, το κουτσομπολιό, ψάχνει να βρει το λάθος, να κάνει την παρατήρηση, να ρίξει την φαρμακερή ατάκα κλπ. Είχε συνηθίσει δε όλα τα χρόνια του γάμου της να μένει στην ίδια γειτονιά με πεθερά, αδερφή, κουνιάδες, συνυφάδες κλπ και οι αλληοεπισκέψεις για κουτσομπολιό έδιναν κι έπαιρναν, πράγμα που εμένα ως παιδί μου δημιουργούσε έντονη αποστροφή.

 

Τώρα μένουμε δίπλα-δίπλα εδώ και 5 χρόνια, με εξαίρεση τους 5-6 πρώτους μήνες, δεν έχω ακούσει ποτέ την παραμικρή κουβέντα για τον άντρα μου, τα πεθερικά μου κλπ. Στην αρχή έκανε φιλότιμες προσπάθειες αλλά με την στάση μου της έδωσα να καταλάβει ότι δεν είμαι διατεθειμένη να ακούω το παραμικρό, μπορεί να νομίζει ότι θέλει αλλά πρέπει να το κρατάει για τον εαυτό της. Ομολογώ ότι στην αρχή δεν μου άρεσε όταν καταλάβαινα ότι χαλιόταν με κάτι άδικα (π.χ. θύμωνε με τον άντρα μου χωρίς λόγο) κι ας μη μου έλεγε τίποτα, τώρα πλέον έχω γίνει κι εγώ χοντρόπετση, μέχρι που γελάμε με τον άντρα μου όταν την βλέπουμε κάποιες φορές να μαγκώνεται να μην μιλήσει....

 

Πες της απλά και ξεκάθαρα ότι σε φέρνει σε δύσκολη θέση μιλώντας σου για την πεθερά σου και την παρακαλείς να μην σου μιλάει για τέτοια ζητήματα, εάν ποτέ έχεις πρόβλημα με την πεθερά σου θα το λύσεις μέσω του άντρα σου.

Επεξεργάστηκαν 11 Ιανουαρίου,2019 by Deena

[Έσπερος]

Ο άντρας μου λέει ότι στην Αθήνα θα είχαμε χωρίσει. Εγώ νομίζω ότι θα ήμασταν ήσυχοι. Θα βλεπόμασταν κάποια σ/κ για φαγητό και θα ερχόταν κάποια πρωινά σπίτι να βλέπει το μωρό, που θα ήμασταν μόνες μας, θα έβλεπε ότι έχουμε διαφορετικές απόψεις στην ανατροφή, θα ρίχναμε ένα καβγαδάκι, μετά θα εκτονωνόταν με κανένα μαγείρεμα ή καθάρισμα κ θα ήταν ευχαριστημένη. Ενώ τώρα έχει το μαράζι ότι μένουμε μακριά εξ αιτίας του άντρα μου και δεν βλέπει το εγγόνι της και γι αυτό γίνονται όλα. 

πρίν από 31 λεπτά , Deena είπε:

Αχ βρε @Έσπερος από την μία είσαι τυχερή που δεν μένετε κοντά, από την άλλη ίσως εάν είχες να αντιμετωπίσεις όσα περιγράφεις ως καθημερινότητα, πιθανόν να είχες βρει την φόρμουλα να βάλεις την μαμά στην θέση της.

 

Και η δικιά μου η μάνα έτσι είναι, καλή χρυσή αλλά της αρέσει η ίντριγκα, το κουτσομπολιό, ψάχνει να βρει το λάθος, να κάνει την παρατήρηση, να ρίξει την φαρμακερή ατάκα κλπ. Είχε συνηθίσει δε όλα τα χρόνια του γάμου της να μένει στην ίδια γειτονιά με πεθερά, αδερφή, κουνιάδες, συνυφάδες κλπ και οι αλληοεπισκέψεις για κουτσομπολιό έδιναν κι έπαιρναν, πράγμα που εμένα ως παιδί μου δημιουργούσε έντονη αποστροφή.

 

Τώρα μένουμε δίπλα-δίπλα εδώ και 5 χρόνια, με εξαίρεση τους 5-6 πρώτους μήνες, δεν έχω ακούσει ποτέ την παραμικρή κουβέντα για τον άντρα μου, τα πεθερικά μου κλπ. Στην αρχή έκανε φιλότιμες προσπάθειες αλλά με την στάση μου της έδωσα να καταλάβει ότι δεν είμαι διατεθειμένη να ακούω το παραμικρό, μπορεί να νομίζει ότι θέλει αλλά πρέπει να το κρατάει για τον εαυτό της. Ομολογώ ότι στην αρχή δεν μου άρεσε όταν καταλάβαινα ότι χαλιόταν με κάτι άδικα (π.χ. θύμωνε με τον άντρα μου χωρίς λόγο) κι ας μη μου έλεγε τίποτα, τώρα πλέον έχω γίνει κι εγώ χοντρόπετση, μέχρι που γελάμε με τον άντρα μου όταν την βλέπουμε κάποιες φορές να μαγκώνεται να μην μιλήσει....

 

Πες της απλά και ξεκάθαρα ότι σε φέρνει σε δύσκολη θέση μιλώντας σου για την πεθερά σου και την παρακαλείς να μην σου μιλάει για τέτοια ζητήματα, εάν ποτέ έχεις πρόβλημα με την πεθερά σου θα το λύσεις μέσω του άντρα σου.

 

[Έσπερος]

Και για να ξέρω κιόλας αν θα τσακωθώ δικαίως ή αδίκως με οποιον τσακωθώ τελικα, ρεβεγιόν πρωτοχρονιας κ ανασταση που εχουν ξενυχτι, τι κανετε οταν εχετε μωρα που ειναι μεγαλα για νς κοιμηθουν στο καροτσι υπο οποιεσδήποτε συνθηκες αλλα μικρα για να μεινουν ξυπνια; Αν δλδ σας πουν να πατε σε αλλο σπίτι, πηγαινετε; Σπίτι συγγενικό εννοω, οχι σε φιλους.  Γιατι σ εμας το μεγαλο θεμα εγινε εκει. Αρχικα ειπα εγω οτι ρεβεγιόν θα κανουμε σε οποιο απο τα δυο σπιτια των παππουδων μενουμε εκεινες τις μερες, να μη σηκώσουμε το παιδι απο την κουνια που θα κοιμαται, οποτε τα τραπεζια να συντονιστούν  με αυτο το κριτηριο. Τελικα το καναμε στους γονεις μου αλλα λογω της διαρρύθμισης του σπιτιου τελικα το παιδι ξυπνησε, αν και δεν ειχαμε πολυ κοσμο κ φασαρια, κ δεν κοιμοταν μετα αλλα εκλαιγε, κ εγω δεν εκατςα καν στο τραπεζι μεχρι την κοπή της πίτας γιατι εκανε μια ωρα να ηρεμησει. Και τα ακουσα απο παντου. Για την αρχική άρνηση που θεωρήθηκε υπερβολη, απο τη μητερα μου. Για το οτι δεν καναμε κατι ησυχο μεταξυ μας, απο τον αντρα μου. Για το οτι αφου ξυπνησε δεν τον φεραμε στο τραπεζι αλλα σηκωθήκαμε κ πηγαμε στο δωματιο, απο τη μητερα μου. Και ο αντρας μου ξεκαθάρισε οτι μεχρι να μεγαλωσει λιγο, σε τετοιο τραπεζι δεν θελει να ξαναπάμε (οι δικοι του δεν κανουν αργα ουτε ρεβεγιόν ουτε ανασταση, το γιορτάζουν κατευθειαν την αλλη μερα κ το εχει υιοθετήσει κ ο αδερφος του απο τοτε που εκανε παιδια, ετσι το βαρος πεφτει σ εμενα να το λύσω με τους δικους μου γονεις). 

[Macgyver]

πρίν από 15 λεπτά , Έσπερος είπε:

Και για να ξέρω κιόλας αν θα τσακωθώ δικαίως ή αδίκως με οποιον τσακωθώ τελικα, ρεβεγιόν πρωτοχρονιας κ ανασταση που εχουν ξενυχτι, τι κανετε οταν εχετε μωρα που ειναι μεγαλα για νς κοιμηθουν στο καροτσι υπο οποιεσδήποτε συνθηκες αλλα μικρα για να μεινουν ξυπνια; Αν δλδ σας πουν να πατε σε αλλο σπίτι, πηγαινετε; Σπίτι συγγενικό εννοω, οχι σε φιλους.  Γιατι σ εμας το μεγαλο θεμα εγινε εκει. Αρχικα ειπα εγω οτι ρεβεγιόν θα κανουμε σε οποιο απο τα δυο σπιτια των παππουδων μενουμε εκεινες τις μερες, να μη σηκώσουμε το παιδι απο την κουνια που θα κοιμαται, οποτε τα τραπεζια να συντονιστούν  με αυτο το κριτηριο. Τελικα το καναμε στους γονεις μου αλλα λογω της διαρρύθμισης του σπιτιου τελικα το παιδι ξυπνησε, αν και δεν ειχαμε πολυ κοσμο κ φασαρια, κ δεν κοιμοταν μετα αλλα εκλαιγε, κ εγω δεν εκατςα καν στο τραπεζι μεχρι την κοπή της πίτας γιατι εκανε μια ωρα να ηρεμησει. Και τα ακουσα απο παντου. Για την αρχική άρνηση που θεωρήθηκε υπερβολη, απο τη μητερα μου. Για το οτι δεν καναμε κατι ησυχο μεταξυ μας, απο τον αντρα μου. Για το οτι αφου ξυπνησε δεν τον φεραμε στο τραπεζι αλλα σηκωθήκαμε κ πηγαμε στο δωματιο, απο τη μητερα μου. Και ο αντρας μου ξεκαθάρισε οτι μεχρι να μεγαλωσει λιγο, σε τετοιο τραπεζι δεν θελει να ξαναπάμε (οι δικοι του δεν κανουν αργα ουτε ρεβεγιόν ουτε ανασταση, το γιορτάζουν κατευθειαν την αλλη μερα κ το εχει υιοθετήσει κ ο αδερφος του απο τοτε που εκανε παιδια, ετσι το βαρος πεφτει σ εμενα να το λύσω με τους δικους μου γονεις). 

Θα τσακωθούμε αλλά δεν αντέχω : εσυ φταις  σταματά να συμβιβάζεσαι όταν ξέρεις τι θες ! Εγώ το παιδί μου δεν το ταλαιπωρω πχ σε αυτό που αναφερεις. Βάλε όρια κορίτσι  το ξέρεις ότι πρέπει , παρτο απόφαση . Είσαι μεγάλη γυναίκα όχι μικρό παιδί . Έχω διαβάσει ότι έχεις ποστάρει σχεδόν και βλέπω έναν άνθρωπο φουλ ολοκληρωμένο, με άποψη κλπ , αλλά πολύ «καλό» , σε σημείο που η καλοσύνη δημιουργεί τελικά θέματα . 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 37 λεπτά , Έσπερος είπε:

Και για να ξέρω κιόλας αν θα τσακωθώ δικαίως ή αδίκως με οποιον τσακωθώ τελικα, ρεβεγιόν πρωτοχρονιας κ ανασταση που εχουν ξενυχτι, τι κανετε οταν εχετε μωρα που ειναι μεγαλα για νς κοιμηθουν στο καροτσι υπο οποιεσδήποτε συνθηκες αλλα μικρα για να μεινουν ξυπνια; Αν δλδ σας πουν να πατε σε αλλο σπίτι, πηγαινετε; Σπίτι συγγενικό εννοω, οχι σε φιλους.  Γιατι σ εμας το μεγαλο θεμα εγινε εκει. Αρχικα ειπα εγω οτι ρεβεγιόν θα κανουμε σε οποιο απο τα δυο σπιτια των παππουδων μενουμε εκεινες τις μερες, να μη σηκώσουμε το παιδι απο την κουνια που θα κοιμαται, οποτε τα τραπεζια να συντονιστούν  με αυτο το κριτηριο. Τελικα το καναμε στους γονεις μου αλλα λογω της διαρρύθμισης του σπιτιου τελικα το παιδι ξυπνησε, αν και δεν ειχαμε πολυ κοσμο κ φασαρια, κ δεν κοιμοταν μετα αλλα εκλαιγε, κ εγω δεν εκατςα καν στο τραπεζι μεχρι την κοπή της πίτας γιατι εκανε μια ωρα να ηρεμησει. Και τα ακουσα απο παντου. Για την αρχική άρνηση που θεωρήθηκε υπερβολη, απο τη μητερα μου. Για το οτι δεν καναμε κατι ησυχο μεταξυ μας, απο τον αντρα μου. Για το οτι αφου ξυπνησε δεν τον φεραμε στο τραπεζι αλλα σηκωθήκαμε κ πηγαμε στο δωματιο, απο τη μητερα μου. Και ο αντρας μου ξεκαθάρισε οτι μεχρι να μεγαλωσει λιγο, σε τετοιο τραπεζι δεν θελει να ξαναπάμε (οι δικοι του δεν κανουν αργα ουτε ρεβεγιόν ουτε ανασταση, το γιορτάζουν κατευθειαν την αλλη μερα κ το εχει υιοθετήσει κ ο αδερφος του απο τοτε που εκανε παιδια, ετσι το βαρος πεφτει σ εμενα να το λύσω με τους δικους μου γονεις). 

Εμεις πρωτοχρονια και Ανάσταση κάνουμε στο σπίτι μας. Έχουμε αρνηθεί προτασεις σε συγγενικά σπίτια για να μην αναστατωσουμε το πρόγραμμα του παιδιού. Καλούμε κάποια ατομα στο δικο μας. Δεν σου κρύβω όμως πώς τον πρώτο χρόνο περνούσα τον περισσοτερο χρόνο στο δωμάτιο.

 

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ομως αυτο νομιζω οτι δεν ειναι ευκολο γιατι ο αλλος που σε φιλοξενεί, εχει δικαιωμα να βαλει κανόνες σπίτι του, κ να πει οτι εγω ετσι εχω μαθει να κανω. Ετσι δεν ειναι

Αυτό δεν πιστεύω πως είναι απόλυτο. Πρόσωπα που με φιλοξένησαν (αλλά και εγώ σαν οικοδέσποινα) άλλαζαν τις συνήθειες τους για λίγες μέρες ώστε ο φιλοξενούμενος να νιώσει αποδεκτός, άνετα σαν το σπίτι του.

 

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ή αν ο ενας αδερφος ειναι πιο ευέλικτος με το μωρο κ εσυ δεν εισαι, θα βγεις εσυ ο κακος

Ανάλογα την ευελιξία και το χαρακτηρα θα έλεγα. Εμείς μένουμε πιστοί στο πρόγραμμα του παιδιού, τα αδέλφια του άνδρα μου είναι πιο χαλαρα, αλλά οι γονείς προσαρμόζονται/αποδέχονται τις συνήθειες της κάθε οικογένειας. 

 

 

[Anna3011]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Και για να ξέρω κιόλας αν θα τσακωθώ δικαίως ή αδίκως με οποιον τσακωθώ τελικα, ρεβεγιόν πρωτοχρονιας κ ανασταση που εχουν ξενυχτι, τι κανετε οταν εχετε μωρα που ειναι μεγαλα για νς κοιμηθουν στο καροτσι υπο οποιεσδήποτε συνθηκες αλλα μικρα για να μεινουν ξυπνια; Αν δλδ σας πουν να πατε σε αλλο σπίτι, πηγαινετε; Σπίτι συγγενικό εννοω, οχι σε φιλους.  Γιατι σ εμας το μεγαλο θεμα εγινε εκει. Αρχικα ειπα εγω οτι ρεβεγιόν θα κανουμε σε οποιο απο τα δυο σπιτια των παππουδων μενουμε εκεινες τις μερες, να μη σηκώσουμε το παιδι απο την κουνια που θα κοιμαται, οποτε τα τραπεζια να συντονιστούν  με αυτο το κριτηριο. Τελικα το καναμε στους γονεις μου αλλα λογω της διαρρύθμισης του σπιτιου τελικα το παιδι ξυπνησε, αν και δεν ειχαμε πολυ κοσμο κ φασαρια, κ δεν κοιμοταν μετα αλλα εκλαιγε, κ εγω δεν εκατςα καν στο τραπεζι μεχρι την κοπή της πίτας γιατι εκανε μια ωρα να ηρεμησει. Και τα ακουσα απο παντου. Για την αρχική άρνηση που θεωρήθηκε υπερβολη, απο τη μητερα μου. Για το οτι δεν καναμε κατι ησυχο μεταξυ μας, απο τον αντρα μου. Για το οτι αφου ξυπνησε δεν τον φεραμε στο τραπεζι αλλα σηκωθήκαμε κ πηγαμε στο δωματιο, απο τη μητερα μου. Και ο αντρας μου ξεκαθάρισε οτι μεχρι να μεγαλωσει λιγο, σε τετοιο τραπεζι δεν θελει να ξαναπάμε (οι δικοι του δεν κανουν αργα ουτε ρεβεγιόν ουτε ανασταση, το γιορτάζουν κατευθειαν την αλλη μερα κ το εχει υιοθετήσει κ ο αδερφος του απο τοτε που εκανε παιδια, ετσι το βαρος πεφτει σ εμενα να το λύσω με τους δικους μου 

Δε νομίζω ότι έχει νόημα να συλλέγεις γνώμες για το τι κάνουμε όλες οι υπόλοιπες στα ρεβεγιόν προκειμένου να αποφασίσεις αν η μητέρα σου δικαίως σου έκανε παρατήρηση που έφυγες μια ώρα από το τραπέζι ή αν έχετε τελικά εσείς δίκιο που πήγατε να ηρεμήσετε το παιδί και τσαντίστηκε το σόι. Δηλαδή αν όλες σου πούμε ότι στα ρεβεγιόν αφήνουμε τα βρέφη όλη τη νύχτα στα καρότσια θα θεωρήσεις ότι είσαι υπερβολική, υπερπροστατευτική και θα δικαιολογήσεις τη μαμά σου που σε μαλώνει για έλλειψη ευελιξίας;

Αυτό νομίζω ότι είναι το πρόβλημα, ενώ πνίγεσαι, δεν ξεκαθαρίζεις τα πράγματα γιατί δεν είσαι σίγουρη αν οι επιθυμίες σου είναι σωστές, αν είναι γενικά αποδεκτές και μοιραία δε μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου στις κατηγορίες και να διεκδικήσεις την ηρεμία σου. Ενώ σε γενικές γραμμές ταυτίζεσαι με τον άντρα σου και τον τρόπο που θέλει να μεγαλώνετε το παιδί σας, θελεις όλο αυτό να έχει και την αποδοχή των δικών σου (της μαμάς κυρίως) η οποία δυστυχώς όπως τα περιγράφεις είναι μια από τις πολλές ψυχαναγκαστικές μαμάδες εκεί έξω. Το αντιλαμβάνεσαι σε γενικές γραμμές, αμφιταλαντεύεσαι όμως συχνά.

Μια καλή αρχή είναι να προσπαθήσεις να δεις σε κάθε κατάσταση τι θέλεις εσύ πραγματικά. Είναι δικαίωμά σου να μη θέλεις να ταλαιπωρείς το παιδί σου στα τραπέζια, να επιλέγεις εσύ πόσες μέρες θα μείνεις στη μαμά σου, να ζητάς από τους γονείς σου για τις μέρες που συγκατοικείτε να σεβαστούν το πρόγραμμα του μωρού κτλ. Φίλτραρε τις όποιες υποδείξεις δέχεσαι με βάση αυτά που εσύ πιστεύεις. Είναι μια καλή αρχή για να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. 

[sweety**]

3 hours ago, Έσπερος said:

Και για να ξέρω κιόλας αν θα τσακωθώ δικαίως ή αδίκως με οποιον τσακωθώ τελικα, ρεβεγιόν πρωτοχρονιας κ ανασταση που εχουν ξενυχτι, τι κανετε οταν εχετε μωρα που ειναι μεγαλα για νς κοιμηθουν στο καροτσι υπο οποιεσδήποτε συνθηκες αλλα μικρα για να μεινουν ξυπνια; Αν δλδ σας πουν να πατε σε αλλο σπίτι, πηγαινετε; Σπίτι συγγενικό εννοω, οχι σε φιλους.  Γιατι σ εμας το μεγαλο θεμα εγινε εκει. Αρχικα ειπα εγω οτι ρεβεγιόν θα κανουμε σε οποιο απο τα δυο σπιτια των παππουδων μενουμε εκεινες τις μερες, να μη σηκώσουμε το παιδι απο την κουνια που θα κοιμαται, οποτε τα τραπεζια να συντονιστούν  με αυτο το κριτηριο. Τελικα το καναμε στους γονεις μου αλλα λογω της διαρρύθμισης του σπιτιου τελικα το παιδι ξυπνησε, αν και δεν ειχαμε πολυ κοσμο κ φασαρια, κ δεν κοιμοταν μετα αλλα εκλαιγε, κ εγω δεν εκατςα καν στο τραπεζι μεχρι την κοπή της πίτας γιατι εκανε μια ωρα να ηρεμησει. Και τα ακουσα απο παντου. Για την αρχική άρνηση που θεωρήθηκε υπερβολη, απο τη μητερα μου. Για το οτι δεν καναμε κατι ησυχο μεταξυ μας, απο τον αντρα μου. Για το οτι αφου ξυπνησε δεν τον φεραμε στο τραπεζι αλλα σηκωθήκαμε κ πηγαμε στο δωματιο, απο τη μητερα μου. Και ο αντρας μου ξεκαθάρισε οτι μεχρι να μεγαλωσει λιγο, σε τετοιο τραπεζι δεν θελει να ξαναπάμε (οι δικοι του δεν κανουν αργα ουτε ρεβεγιόν ουτε ανασταση, το γιορτάζουν κατευθειαν την αλλη μερα κ το εχει υιοθετήσει κ ο αδερφος του απο τοτε που εκανε παιδια, ετσι το βαρος πεφτει σ εμενα να το λύσω με τους δικους μου γονεις). 

μωρε όλοι δίκιο έχουν απο την μερια τους!αλλα εσυ θα κοιταξεις εσενα και την οικογενεια σου!!πανω απο ολα πρεπει εσεις να ειστε ηρεμοι...γτ να τρωγεσαι με τον αντρα σου επειδη πρεπει να επισκεφτειτε ολου τους συγγενεις κτλ(διαβασα μερικα ποστ δυστυχως δεν εχω χρονο αν και με ενδιαφερει το θεμα γτ έχω παρομοιες ανησυχιες). γνωμη μου: αν προλαβετε βλεπετε τους συγγενης και οσους προλαβετε!!αν σας τυχει ταξιδακι θα πατε...τους γονεις πρεπει να τους επισκεπτομαστε αλλα αν υπαρχει και αποσταση μπαινουν και ορια!!οσο για τα τραπεζια πρωτοχρονιας κτλ μου ηταν μεγαλο θεμα φετος και τι θα κανω...ο μικρος μου κοιμαται πολυ δυσκολα και απο την στιγμη που θα κοιμηθει ψιθυριζουμε!!οποτε τους ειπα θα κατσουμε σπιτι μονοι μας φετος, εγω δεν μπορω να ερθω σπιτι σας και να σας πω να μην μιλατε ουτε να σας καλεσω στο δικο μου και παλι τα ιδια..ευτυχως οι δικοι μου γονεις επειδη τον ζουν αρκετα τον μικρο και βλεπουν οτι ειναι δυσκολος..το καταλαβαινουν!ετσι (καθε χρονο κανουμε πρωτοχρονια με τους γονεις μου τους θειους μου και τους παππουδες μου) φετος τυος ειπαν οι γονεις μου οτι θα ερθουν μονοι τους στο σπιτι μου για να μην μας αφησουν μονους μας και εμας...λοιπον,προσπαθουσαμε να κοιμησουμε το μωρο ποση ωρα...μετα φαγαμε το φαγητο παγωμενο και φυσικα οτι λεγαμε ήταν κατι λιγοτερο απο ψιθυρο!!!με τα πεθερικα μου πχ θα ειχα προβλημα γτ ειναι ανθρωποι που δεν καταλαβαινουν!!έχεις μωρο ,πλεον εχεις αλλη καθημερινοτητα αλλες προτεραιότητες,κ αυτη ειναι το μωρο σου!!

[Έσπερος]

12 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Θα τσακωθούμε αλλά δεν αντέχω : εσυ φταις  σταματά να συμβιβάζεσαι όταν ξέρεις τι θες ! Εγώ το παιδί μου δεν το ταλαιπωρω πχ σε αυτό που αναφερεις. Βάλε όρια κορίτσι  το ξέρεις ότι πρέπει , παρτο απόφαση . Είσαι μεγάλη γυναίκα όχι μικρό παιδί . Έχω διαβάσει ότι έχεις ποστάρει σχεδόν και βλέπω έναν άνθρωπο φουλ ολοκληρωμένο, με άποψη κλπ , αλλά πολύ «καλό» , σε σημείο που η καλοσύνη δημιουργεί τελικά θέματα . 

Εκτος απο καλοσύνη εχω κ μια ιδιοτέλεια, να τα εχω καλα με ολους! 

9 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Δε νομίζω ότι έχει νόημα να συλλέγεις γνώμες για το τι κάνουμε όλες οι υπόλοιπες στα ρεβεγιόν προκειμένου να αποφασίσεις αν η μητέρα σου δικαίως σου έκανε παρατήρηση που έφυγες μια ώρα από το τραπέζι ή αν έχετε τελικά εσείς δίκιο που πήγατε να ηρεμήσετε το παιδί και τσαντίστηκε το σόι. Δηλαδή αν όλες σου πούμε ότι στα ρεβεγιόν αφήνουμε τα βρέφη όλη τη νύχτα στα καρότσια θα θεωρήσεις ότι είσαι υπερβολική, υπερπροστατευτική και θα δικαιολογήσεις τη μαμά σου που σε μαλώνει για έλλειψη ευελιξίας;

Αυτό νομίζω ότι είναι το πρόβλημα, ενώ πνίγεσαι, δεν ξεκαθαρίζεις τα πράγματα γιατί δεν είσαι σίγουρη αν οι επιθυμίες σου είναι σωστές, αν είναι γενικά αποδεκτές και μοιραία δε μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου στις κατηγορίες και να διεκδικήσεις την ηρεμία σου. Ενώ σε γενικές γραμμές ταυτίζεσαι με τον άντρα σου και τον τρόπο που θέλει να μεγαλώνετε το παιδί σας, θελεις όλο αυτό να έχει και την αποδοχή των δικών σου (της μαμάς κυρίως) η οποία δυστυχώς όπως τα περιγράφεις είναι μια από τις πολλές ψυχαναγκαστικές μαμάδες εκεί έξω. Το αντιλαμβάνεσαι σε γενικές γραμμές, αμφιταλαντεύεσαι όμως συχνά.

Μια καλή αρχή είναι να προσπαθήσεις να δεις σε κάθε κατάσταση τι θέλεις εσύ πραγματικά. Είναι δικαίωμά σου να μη θέλεις να ταλαιπωρείς το παιδί σου στα τραπέζια, να επιλέγεις εσύ πόσες μέρες θα μείνεις στη μαμά σου, να ζητάς από τους γονείς σου για τις μέρες που συγκατοικείτε να σεβαστούν το πρόγραμμα του μωρού κτλ. Φίλτραρε τις όποιες υποδείξεις δέχεσαι με βάση αυτά που εσύ πιστεύεις. Είναι μια καλή αρχή για να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους. 

Η αληθεια ειναι οτι αυτο ακριβως θελω να κανω: αν δω οτι οντως οι περισσοτεροι ειναι πιο ευέλικτοι, να πεισω τον αντρα μου οτι ειναι υπερβολικός. Γιατι δεν ειμαι σιγουρη. Τον θεωρω υπερβολικο ως ενα σημειο αλλα δεν ξερω ακριβως ποσο εχω οντως διαφορετικη γνωμη ή αν απλα αντιδρώ γιατι με κουραζει η υπερπροστασία που δειχνει. Γιατί είναι πολύ υπερβολικός. πχ το κσλοκαιρι δεν ηθελε να μεινουμε πολλες μερες στην αθηνα γιατι θα ειχε ζεστη κ δεν ηθελε κ τον κλιματισμό για το μωρο. και δεν πείθονταν με τιποτα οταν του ελεγα οτι τοσα μωρα μενουν μονιμα στην Αθηνα κ δεν παθαινουν κατι επειδη εχει ζεστη. Κι έτσι μείναμε λιγότερες μέρες με τους δικούς μου και περισσότερες με τα πεθερικά που ήταν παραθαλάσσια. Οι δικοί μου προς τιμήν τους δεν διαμαρτυρήθηκαν αλλά σίγουρα τους πείραξε.

 

Γενικά αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να είμαστε πιο χαλαροί γιατί δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Δύο φίλους με μωρά έχω στην ίδια φάση. Το ένα ζευγάρι είναι πιο χαλαροί (η κοπέλα με αγώνα βέβαια γιατί ο άνρας της φοβόταν) και δεν νομίζω ότι έχουν ταλαιπωρήσει το παιδί τους. Το άλλο ζευγάρι είναι σαν εμάς, σε κάποια πιο τολμηροί, σε άλλα πιο επιφυλακτικοί. Οπότε δεν έχω έναν μέσο όρο. Υπάρχει διάσταση απόψεων με τον άντρα μου που πιστεύει ότι πρέπει να κάνουμε μικρά βήματα και αν το μωρό είναι δεκτικό την επόμενη φορά να είμαστε πιο χαλαροί, ενώ εγώ πιστεύω ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε φυσιολογικά και  απλά αν κάτι πάει στραβά, την επόμενη φορά να μην το επαναλάβουμε. 

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Εμεις πρωτοχρονια και Ανάσταση κάνουμε στο σπίτι μας. Έχουμε αρνηθεί προτασεις σε συγγενικά σπίτια για να μην αναστατωσουμε το πρόγραμμα του παιδιού. Καλούμε κάποια ατομα στο δικο μας. Δεν σου κρύβω όμως πώς τον πρώτο χρόνο περνούσα τον περισσοτερο χρόνο στο δωμάτιο.

 

Αυτό δεν πιστεύω πως είναι απόλυτο. Πρόσωπα που με φιλοξένησαν (αλλά και εγώ σαν οικοδέσποινα) άλλαζαν τις συνήθειες τους για λίγες μέρες ώστε ο φιλοξενούμενος να νιώσει αποδεκτός, άνετα σαν το σπίτι του.

 

Ανάλογα την ευελιξία και το χαρακτηρα θα έλεγα. Εμείς μένουμε πιστοί στο πρόγραμμα του παιδιού, τα αδέλφια του άνδρα μου είναι πιο χαλαρα, αλλά οι γονείς προσαρμόζονται/αποδέχονται τις συνήθειες της κάθε οικογένειας. 

 

 

ΟΙ γονείς μου αποκλείεται να αποδεχτούν τις συνήθειες της κάθε οικογένειας. Ήδη ακούω μπηχτές ότι ο άντρας της αδερφής μου είναι υπομονετικός, καλόβολος, αδιαμαρτύρηγτος κλπ, σαν να μου λέει ότι ο δικός μου είναι τα αντίθετα (όντως είναι τα αντίθετα) και δεν θέλω να τον βλέπουν έτσι για΄τι έχει πολλά στραβά αλλά και άλλα καλά.  Επίσης ακούω συγκρίσεις για άσχετες οικογένειες  πχ την κόρη κάποιας φίλης της που με μωρό δυο μήνών ήρθε από το εξωτερικό ενώ εμείς δεν μπαίνουμε στο καράβι κλπ. Ή γιατί ο κουνιάδος μου κάνει το ένα ή το άλλο με το μωρό κι εμείς δεν το κάνουμε. Τώρα που θα κάνει παιδί και η αδερφή μου, πάει, θα μπούμε στη μαύρη λίστα. 

[Macgyver]

πρίν από 12 λεπτά , Έσπερος είπε:

ΟΙ γονείς μου αποκλείεται να αποδεχτούν τις συνήθειες της κάθε οικογένειας. Ήδη ακούω μπηχτές ότι ο άντρας της αδερφής μου είναι υπομονετικός, καλόβολος, αδιαμαρτύρηγτος κλπ, σαν να μου λέει ότι ο δικός μου είναι τα αντίθετα (όντως είναι τα αντίθετα) και δεν θέλω να τον βλέπουν έτσι για΄τι έχει πολλά στραβά αλλά και άλλα καλά.  Επίσης ακούω συγκρίσεις για άσχετες οικογένειες  πχ την κόρη κάποιας φίλης της που με μωρό δυο μήνών ήρθε από το εξωτερικό ενώ εμείς δεν μπαίνουμε στο καράβι κλπ. Ή γιατί ο κουνιάδος μου κάνει το ένα ή το άλλο με το μωρό κι εμείς δεν το κάνουμε. Τώρα που θα κάνει παιδί και η αδερφή μου, πάει, θα μπούμε στη μαύρη λίστα. 

Εσένα αυτό σου φαίνεται φυσιολογικό ; Να κρίνουν τον κάθε άνθρωπο και το κάθε ζευγάρι ; 

Εγώ για παράδειγμα δεν κάνω παρέα με ανθρώπους που σχολιάζουν τους άλλους, πίσω από την πλάτη τους . 

Κατα τη γνώμη μου ο άντρας σου είναι πολύ υπομονετικός  εγώ στη θέση του θα απείχα μαζί με το παιδί μου από τέτοιες συναναστροφές . 

 

[Έσπερος]

πρίν από 34 λεπτά , Macgyver είπε:

Εσένα αυτό σου φαίνεται φυσιολογικό ; Να κρίνουν τον κάθε άνθρωπο και το κάθε ζευγάρι ; 

Εγώ για παράδειγμα δεν κάνω παρέα με ανθρώπους που σχολιάζουν τους άλλους, πίσω από την πλάτη τους . 

Κατα τη γνώμη μου ο άντρας σου είναι πολύ υπομονετικός  εγώ στη θέση του θα απείχα μαζί με το παιδί μου από τέτοιες συναναστροφές . 

 

Λοιπόν για σενα εχω σκεφτει πολλες φορες οτι εισαι η θηλυκή εκδοχή του αντρα μου. Ή οτι ο αντρας μου γραφει στο φορουμ με γυναικεία περσονα. :-p 

 

Επαφες δεν θα έκοβε γι αυτον τον λογο απλως αναρωτιεται γιατι τα παραπονα δεν τα λενε σε κεινον ή εστω σε μενα αλλα τα μαθαινω απο υπονοούμενα ή επειδη τα ειπε στην αδερφη μου ή την ... πεθερα μου (ω ναι, της εχει κανει παραπονα για τον γιο της χωρις να μου το πει εμενα). Αλλα εχει ξεκαθαρισει οτι κ στην Αθηνα να μεναμε, δεν θα αφηνε να προσεχει το μωρο μια γιαγιά που ειναι κατα του θηλασμου κ κατα της αγκαλιας κ υποστηριζει οτι πρέει να μαθεις το μωρο να καθεται στο παρκο για να κανεις τις δουλειες σου.  

 

 

[vicky86]

17 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Λοιπόν εμένα για τον άντρα μου ευθέως δεν έχει πει. σήμερα πληθυντικό χρησιμοποίησε. έχει αρχίσει όμως να το κάνει για την πεθερά μου. και για πραγματα που βαζω το χερι κου στη φωτια οτι δεν ισχυουν. Οχι οτι ειναι Αγία κ αυτη, αλλά η μητέρα μου της προσάπτει λόγια που δεν έχει πει γιατί εγώ η ίδια την έχω ακούσει να μου λέει τα αντίθετα. Ή σχολιάζει συμπεριφορές χωρίς να ξέρει τα συμφραζόμενα. πχ λεει η πεθερα μου ότι μας καταλαβαίνει που δυσκολευόμαστε να είμαστε δεκαπέντε μέρες σαν νομάδες γιατι η συγκατοικηση ειναι δυσκολη για ολους, μου μεταφερει η μητερα μου οτι η πεθερα μου δεν θελει να μενουμε σπίτι της γιατι την ξεβολευουμε. Ή μου λεει οτι η πεθερα μου σχολιασε αρνητικα το χ ενω μαθαινω απο την αδερφη μου οτι η μητερα μου σχολιαζε αρνητικα το ιδιο πραγμα!! Μεχρι τωρα προσπαθω να της πω οτι τα πραγματα ειναι αλλιως αλλα δεν ξερω αν με πιστευει. Μαλλον πρεπει να ακολουθήσω τη δικη σου τακτική κ να τα ξεκοψω. 

κάναμε πέρσι. μια χαρά ήταν. απλώς συνεχώς ακούω εκτοτε για τον ταδε κ τον δεινά που με μικροτερα μωρα εκαναν μεγαλυτερα ταξιδια...

μπραβο τους που κ με μικροτερα μωρα κανανε μεγαλυτερα ταξιδια.δικαιωμα τους.οπως δικαιωμα κ οποιου δ θελει να κανει.η θελει αλλα ξερει πχ οτι το μωρο του ταραζεται με τις αλλαγες

σιγουρα ολοι εχουν κανονες στα σπιτια τους,οι επισκεπτες τους σεβονται,αλλα κ οι οικοδεσποτες μπορουν να κανουν καποιες αλλαγες

ο αντρας σου ειναι πολυ υπομονετικος κ καποια στιγμη ισως ξεσπασει.καλο ειναι να λυθει το θεμα συντομα γτ με τις συμβιωσεις στις γιορτες γινεται πολυ χειροτερο

συμφωνω με την αννα οτι δ εχει σημασια τι εκανε ο καθενας με το μωρο του στα ξενυχτια.το θεμα ειναι τι θελετε εσεις κ αυτο να κανετε σαφες σε ολους

[Deena]

 @Έσπερος αν εσύ η ίδια διαφωνείς με τον άντρα σου σε κάποια πράγματα σχετικά με την ανατροφή του παιδιού, σαφώς και πρέπει να τα συζητήσετε, να κάνετε αμοιβαίους συμβιβασμούς, να βάλετε και οι δύο σε κάποια πράγματα νερό στο κρασί σας και να τα λύσετε. Μην το κάνεις όμως με σκοπό να μην έχει να λέει η μάνα σου, κόψε της κάθε δικαίωμα να λέει άμεσα ή έμμεσα το οτιδήποτε, ακόμα και σε πράγματα που νιώθεις ότι έχει δίκιο. Έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες ο άντρας σου να σε ακούσει με ανοιχτό μυαλό όταν νιώσει ότι μιλάς από το δικό σου κεφάλι και όχι γιατί σε έπρηξε μια ώρα η μαμά σου στο τηλέφωνο.

 

 Όταν βάφτισα τον γιο μου, η μητέρα μου είχε μεγάλες διαφωνίες για το μέρος, το ύφος και το στυλ της βάφτισης. Σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας την είχα αφήσει τελείως απέξω, μετά την βάφτιση δε και παρόλο που φυσικά κάποια πράγματα είχαν πάει στραβά, μόλις είδα ότι πήγε να πει κάτι του στυλ "Εγώ σας τα έλεγα" της είπα ευθέως "Αν θέλεις να μου πεις κάτι καλό ευχαρίστως να το ακούσω, άσχημα σχόλια παρακαλώ κράτα τα για τον εαυτό σου". Παρόλο που είχε όντως δίκιο σε κάποια πράγματα, προσέγγιζε το όλο θέμα με μια τιμωρητική διάθεση κριτικής ("Δεν ήθελες να με ακούσεις, πήγατε και τα κανονίσατε όλα μόνοι σας και να τί έγινε"), τρόπο που θεωρώ ανεπίτρεπτο για στάση μάνας προς το παιδί της, πόσο μάλλον όταν το τελευταίο είναι ενήλικο.

[Αννα 35]

Το κυρίως θέμα είσαι εσύ. Αν το κατανοήσεις αυτό, θα έχεις λύσει το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος.

 

Κάθε οικογένεια έχει τις δικές της συνήθειες, προσδοκίες και κανόνες, ακόμα και αυτές που είχαν κάποτε κοινές αφετηρίες. Να έχεις στο μυαλό σου, ότι όσα παράπονα έχεις εσύ ή ο σύζυγος σου, άλλα τόσα έχουν και οι γονείς και τα αδέρφια σας, άλλα ανείπωτα, άλλα εκπεφρασμενα.

 

Έχω την τύχη οι γονείς τόσο οι δικοί μου, όσο και του συζύγου μου, λόγω τρόπου ζωής να μην έχουν στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων τους τα παιδιά και τα εγγόνια τους, πράγμα που ταιριάζει και στο δικό μας τρόπο ζωής. Αυτό δεν ισχύει για την αδερφή του συζύγου μου, ωστόσο, η οποία θα επιθυμούσε να έχει γονείς, οι οποίοι πέραν της οικογένειας των παιδιών τους δε θα είχαν κανένα ενδιαφέρον.

 

Φέτος, λόγω συγκυριών, είχαμε αποφασίσει στις γιορτές να μην επισκεφτούμε τους γονείς του συζύγου. Άλλαξαν ορισμένα δεδομένα και τελευταία στιγμή αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε το ταξίδι. Δυστυχώς, οι γονείς του συζύγου είχαν ήδη προγραμματίσει άλλο ταξίδι, το οποίο - καλώς κατά τη δική μας γνώμη - δεν προτίθεντο να ακυρώσουν.

Μας παραχώρησαν το σπίτι τους, έχουμε γνωστούς, φίλους, άλλους συγγενείς, δεν υπήρχε θέμα να μην περάσουμε καλά.

Η αδερφή του συζύγου μου ήταν έξαλλη, πως μπόρεσαν να μας κάνουν κάτι τέτοιο. Πως προτιμούν να κάνουν ένα ταξίδι με φίλους, αφήνοντας τα παιδιά τους. 

Εμείς από την άλλη θα ήμασταν δυσαρεστημένοι, εφόσον ακύρωναν τα σχέδια τους για ή εξαιτίας μας.

 

Οι γονείς του συζύγου δεν υπέκυψαν στην προσπάθεια της κόρης τους να τους δημιουργήσει ενοχές. Της είπαν απλά, έτσι έχουν τα πράγματα, δεν είσαι υποχρεωμένη να σου αρέσουν, έχεις όμως την υποχρέωση να το σεβαστείς. Εκεί έληξε το πράγμα.

 

Αν λοιπόν κατανοήσεις, πως δεν είναι οι γονείς σας υποχρεωμένοι να είναι ευχαριστημένοι με κάποια πράγματα, αλλά είναι υποχρεωμένοι να τα σεβαστούν και το επικοινωνήσεις και το εννοείς, θα έχεις κάνει ένα πάρα πολύ σοβαρό βήμα.

[Macgyver]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Λοιπόν για σενα εχω σκεφτει πολλες φορες οτι εισαι η θηλυκή εκδοχή του αντρα μου. Ή οτι ο αντρας μου γραφει στο φορουμ με γυναικεία περσονα. :-p 

 

Επαφες δεν θα έκοβε γι αυτον τον λογο απλως αναρωτιεται γιατι τα παραπονα δεν τα λενε σε κεινον ή εστω σε μενα αλλα τα μαθαινω απο υπονοούμενα ή επειδη τα ειπε στην αδερφη μου ή την ... πεθερα μου (ω ναι, της εχει κανει παραπονα για τον γιο της χωρις να μου το πει εμενα). Αλλα εχει ξεκαθαρισει οτι κ στην Αθηνα να μεναμε, δεν θα αφηνε να προσεχει το μωρο μια γιαγιά που ειναι κατα του θηλασμου κ κατα της αγκαλιας κ υποστηριζει οτι πρέει να μαθεις το μωρο να καθεται στο παρκο για να κανεις τις δουλειες σου.  

 

 

Ε ναι , ο άντρας σου είναι ο χαμένος δίδυμος αδελφός μου  συμφωνω απόλυτα με τις απόψεις του έτσι όπως μας τις παραθέτεις 

[Έσπερος]

Η αλήθεια είναι οτι δεν εχω καμια αμφιβολια οτι την κατασταση την εχω περιπλέξει μονη μου. Κι ο αντρας μου επιμενει οτι δεν τον νοιαζει τοσο αν η μητερα μου κανει μια αδιακρισία οσο η δικη μου σταση. Ο ιδιος μαλιστα πιστευει οτι οταν εθσαι ξεκάθαρος σε αυτα που σε ενοχλουν οι αλλοι σε υπολογίζουν περισσοτερο κ γι αυτο θεωρει οτι αν αντιδρασω, το κλίμα θα φτιάξει. 

 

Αλλα δεν σας κρύβω οτι φοβαμαι μηπως ξαφνικα βρεθώ ψυχραμενη με τους γονεις μου. Γιατι νομιζω οτι η νοοτροπια τους ειναι της λογικής οτι ο γονιος που προσφερει τοσα θα εχει κ απαιτησεις, το καταλαβαινω απο αλλες συζητησεις για τρίτους. Ή γενικά ότι όταν κάποιος ενδιαφέρεται για σενα εσυ πρεπει να δείχνεις τον ανάλογο σεβασμό. Για παράδειγμα στο μαιευτήριο όταν ήρθε να με δει η γιαγιά μου, έκατσε αρκετη ωρα διπλα μου ακόμα κ την ώρα που η μαία μου έδειχνε τον πρώτο επι της ουσίας θηλασμό- πανω απο το κεφαλι μου το ενιωθα ετσι οπως ειχα πεντε ατομα ταυτόχρονα μέσα στο δωμάτιο. Οταν διαμαρτυρήθηκα  μετα που δεν της προτεινε κανεις να πανε λιγο εξω, η απαντηση ήταν ότι είναι θέμα σεβασμού γιατί ήρθε με τη συγκοινωνία από την άλλη άκρη της Αθήνας και ξενυχτήσε να περιμενει να γεννησω κ γι αυτο δεν ηταν δυνατον να τη βγαλουμε απο το δωματιο λιγω της μαίας. 

 

Οταν ξερω οτι υπαρχει τετοια νοοτροπια, λογικο δεν ειναι να φοβαμαι και τις αντιδρασεις; 

 

@Αννα 35 αυτή η νοοτροπία νομίζω είναι σπάνια για την ελληνική πραγματικότητα. Οι δικοι μου, οπως και ο κύκλος τους, εχουν στοχο ζωης να "μεγσλωσουν" τα εγγονια τους. Η μητερα μου πιστευει οτι όταν κανείς παιδιά πρέπει να μετακομίσεις κοντά στους γονείς σου (οι κοπέλες δλδ) για να σε βοηθάνε, ή να μετακομίσουν οι γονείς της κοπέλας εκεί που μένει το ζευγάρι για να βοηθανε, αν το ζευγάρι εργάζεται σε άλλη πολη. Η δικη σας προσέγγιση με εκπλήσσει αλλα ισως ειναι πιο υγιής. 

[Anna3011]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Η αλήθεια είναι οτι δεν εχω καμια αμφιβολια οτι την κατασταση την εχω περιπλέξει μονη μου. Κι ο αντρας μου επιμενει οτι δεν τον νοιαζει τοσο αν η μητερα μου κανει μια αδιακρισία οσο η δικη μου σταση. Ο ιδιος μαλιστα πιστευει οτι οταν εθσαι ξεκάθαρος σε αυτα που σε ενοχλουν οι αλλοι σε υπολογίζουν περισσοτερο κ γι αυτο θεωρει οτι αν αντιδρασω, το κλίμα θα φτιάξει. 

 

Αλλα δεν σας κρύβω οτι φοβαμαι μηπως ξαφνικα βρεθώ ψυχραμενη με τους γονεις μου. Γιατι νομιζω οτι η νοοτροπια τους ειναι της λογικής οτι ο γονιος που προσφερει τοσα θα εχει κ απαιτησεις, το καταλαβαινω απο αλλες συζητησεις για τρίτους. Ή γενικά ότι όταν κάποιος ενδιαφέρεται για σενα εσυ πρεπει να δείχνεις τον ανάλογο σεβασμό. Για παράδειγμα στο μαιευτήριο όταν ήρθε να με δει η γιαγιά μου, έκατσε αρκετη ωρα διπλα μου ακόμα κ την ώρα που η μαία μου έδειχνε τον πρώτο επι της ουσίας θηλασμό- πανω απο το κεφαλι μου το ενιωθα ετσι οπως ειχα πεντε ατομα ταυτόχρονα μέσα στο δωμάτιο. Οταν διαμαρτυρήθηκα  μετα που δεν της προτεινε κανεις να πανε λιγο εξω, η απαντηση ήταν ότι είναι θέμα σεβασμού γιατί ήρθε με τη συγκοινωνία από την άλλη άκρη της Αθήνας και ξενυχτήσε να περιμενει να γεννησω κ γι αυτο δεν ηταν δυνατον να τη βγαλουμε απο το δωματιο λιγω της μαίας. 

 

Οταν ξερω οτι υπαρχει τετοια νοοτροπια, λογικο δεν ειναι να φοβαμαι και τις αντιδρασεις; 

 

@Αννα 35 αυτή η νοοτροπία νομίζω είναι σπάνια για την ελληνική πραγματικότητα. Οι δικοι μου, οπως και ο κύκλος τους, εχουν στοχο ζωης να "μεγσλωσουν" τα εγγονια τους. Η μητερα μου πιστευει οτι όταν κανείς παιδιά πρέπει να μετακομίσεις κοντά στους γονείς σου (οι κοπέλες δλδ) για να σε βοηθάνε, ή να μετακομίσουν οι γονείς της κοπέλας εκεί που μένει το ζευγάρι για να βοηθανε, αν το ζευγάρι εργάζεται σε άλλη πολη. Η δικη σας προσέγγιση με εκπλήσσει αλλα ισως ειναι πιο υγιής. 

Είναι εμφανές ότι δεν επιθυμείς να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα γιατί στο μυαλό σου φαντάζει χειρότερο το σενάριο να ψυχρανθείς με τους γονείς σου από το να καταπιέζεσαι, διατηρώντας ωστόσο στη σχέση σας μια φαινομενική ηρεμία. Προς το παρόν δε συμβαίνει κάτι το τραγικό αν εξαιρέσεις ότι εσύ πνίγεσαι και ο άντρας σου "βράζει". 

Αυτό που σύσσωμο το φόρουμ προσπαθεί να σου πει είναι πως εσύ μπορεί να αντέχεις την καταπίεση, γιατί προφανώς τη βιώνεις από μικρή στην οικογένειά σου και έχει γίνει δεύτερη φύση σου, ο άντρας σου όμως που έχει άλλη ιδιοσυγκρασία κάποια στιγμή θα εκραγεί. Για να αποφύγεις τις μακροπρόθεσμες συνέπειες, ξεκαθάρισε πρώτα ποιά σχέση είναι σημαντικότερη για σένα (γονείς ή η νέα σου οικογένεια) και ανάλαβε δραση.

[vicky86]

οπως λεει κ η αννα εχει γινει πλεον ξεκαθαρο,πιστευω να το βλεπεις κ εσυ,οτι με καποιον θα ψυχρανθεις.κ πρεπει να επιλεξεις με ποιον θα ειναι

για το παραδειγμα με την γιαγια,οκ δ θα ηταν εξω στο κρυο,απλα στο διαδρομο θα περιμενε κ θα μπορουσε να παει κ να κατσει.κ η λεχωνα με το νεογεννητο αξιζουν σεβασμο

[Αννα 35]

Έσπερος, η αντίληψη "στόχος της ζωής μου είναι να μεγαλώσω τα εγγόνια μου" κατά τη γνώμη μου πηγάζει από τα εξής.

Κατά πρώτον, από το γεγονός ότι παρόλο που εδώ και χρόνια η γυναίκα έχει εισέλθει στην εργασία, οι κοινωνικές δομές ακόμα δεν έχουν προσαρμοστεί σε αυτή την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα η συμβολή των γονέων να είναι αναγκαία και αυτό να έχει πλέον κατασταλάξει και ως νοοτροπία.

 

Κατά δεύτερον, η έλλειψη ενδιαφερόντων. Ένας άνθρωπος που έχει μάθει να περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά και το σπίτι, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα ή μια νοικοκυρά που είχε επενδύσει όλη της τη ζωή στα παιδιά της, όταν πλέον έρθει η συνταξιοδότηση ή όταν τα παιδιά φύγουν από το σπίτι παραμένουν εκείνα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Κατά τη γνώμη μου, αυτό αποτελεί παθογένεια και χρήζει αντιμετώπισης από τη δική μας γενιά.

[Έσπερος]

πρίν από 34 λεπτά , Αννα 35 είπε:

Έσπερος, η αντίληψη "στόχος της ζωής μου είναι να μεγαλώσω τα εγγόνια μου" κατά τη γνώμη μου πηγάζει από τα εξής.

Κατά πρώτον, από το γεγονός ότι παρόλο που εδώ και χρόνια η γυναίκα έχει εισέλθει στην εργασία, οι κοινωνικές δομές ακόμα δεν έχουν προσαρμοστεί σε αυτή την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα η συμβολή των γονέων να είναι αναγκαία και αυτό να έχει πλέον κατασταλάξει και ως νοοτροπία.

 

Κατά δεύτερον, η έλλειψη ενδιαφερόντων. Ένας άνθρωπος που έχει μάθει να περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά και το σπίτι, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα ή μια νοικοκυρά που είχε επενδύσει όλη της τη ζωή στα παιδιά της, όταν πλέον έρθει η συνταξιοδότηση ή όταν τα παιδιά φύγουν από το σπίτι παραμένουν εκείνα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Κατά τη γνώμη μου, αυτό αποτελεί παθογένεια και χρήζει αντιμετώπισης από τη δική μας γενιά.

Συμφωνώ και στα δυο! Το δευτερο δεν ισχυει για τη μητερα μου γιατι εχει και ενδιαφέροντα και κοινωνική ζωή- ατυχώς όλες γιαγιάδες που ασχολούνται πολύ με τα εγγόνια τους, κι αυτό παίζει ρόλο στο ότι της έχει καλλιεργηθεί μια εμμονή με το μωρό μας. 

 

Ενας άλλος παράγοντας ειναι οτι αυτη η γενια δεν ειχε κανια παροχή μητροτητας, 40 μερες αδεια και μετα πισω. Ετσαν παιδια μας στερήθηκαν και φυσικα μας στέρησαν και αρκετό δέσιμο. Το πώς διαχειρίζεται ο καθένας αυτό το έλλειμμα, διαφέρει. Η πεθερά μου αφοσιώθηκε στο πρώτο εγγόνι, με μεγάλη επιβάρυνση του ελεύθερου χρονου και της υγείας της, αλλά με σεβασμό στους γονείς του και με ανοιχτές κεραίες για το πώς μεγαλώνουν τώρα οι νέοι γονείς τα παιδιά, κι έτσι έχει πετύχει μια αρκετά αρμονική συνεργασία με τον κουνιαδο μου κ τη γυναικα του -οχι βεβαια χωρις προβληματα προφανώς. Η μητέρα μου από την άλλη έχει την εμμονή να παιρνει προσωπικα την οποιαδηποτε δθαφορα αντιλήψεων. Δεν θελει τον θηλασμο, την αγκαλια, το πολύωρο παιχνίδι. Γιατί δεν τα έκανε και νιώθει ότι κάνοντας τα εμείς, είναι σαν να την κρίνουμε. Και σπεύδει να κρινει πρωτη. Οπως λαι η δικαιολογημένη λαχτάρα της για το μωρο της βγαινει σε πικρία κ επιθετικότητα, γι αυτο κ μας λεει διαρκώς ότι είναι αντικοινωνικό κ κολλημένο πάνω μου.

[ninaki80]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Συμφωνώ και στα δυο! Το δευτερο δεν ισχυει για τη μητερα μου γιατι εχει και ενδιαφέροντα και κοινωνική ζωή- ατυχώς όλες γιαγιάδες που ασχολούνται πολύ με τα εγγόνια τους, κι αυτό παίζει ρόλο στο ότι της έχει καλλιεργηθεί μια εμμονή με το μωρό μας. 

 

Ενας άλλος παράγοντας ειναι οτι αυτη η γενια δεν ειχε κανια παροχή μητροτητας, 40 μερες αδεια και μετα πισω. Ετσαν παιδια μας στερήθηκαν και φυσικα μας στέρησαν και αρκετό δέσιμο. Το πώς διαχειρίζεται ο καθένας αυτό το έλλειμμα, διαφέρει. Η πεθερά μου αφοσιώθηκε στο πρώτο εγγόνι, με μεγάλη επιβάρυνση του ελεύθερου χρονου και της υγείας της, αλλά με σεβασμό στους γονείς του και με ανοιχτές κεραίες για το πώς μεγαλώνουν τώρα οι νέοι γονείς τα παιδιά, κι έτσι έχει πετύχει μια αρκετά αρμονική συνεργασία με τον κουνιαδο μου κ τη γυναικα του -οχι βεβαια χωρις προβληματα προφανώς. Η μητέρα μου από την άλλη έχει την εμμονή να παιρνει προσωπικα την οποιαδηποτε δθαφορα αντιλήψεων. Δεν θελει τον θηλασμο, την αγκαλια, το πολύωρο παιχνίδι. Γιατί δεν τα έκανε και νιώθει ότι κάνοντας τα εμείς, είναι σαν να την κρίνουμε. Και σπεύδει να κρινει πρωτη. Οπως λαι η δικαιολογημένη λαχτάρα της για το μωρο της βγαινει σε πικρία κ επιθετικότητα, γι αυτο κ μας λεει διαρκώς ότι είναι αντικοινωνικό κ κολλημένο πάνω μου.

καλο μου κοριτσι καλως η κακως ειναι ο.χαραχτηρας της μητερας σου ετσι δεν.μπορεις δυστηχως να την αλλαξεις τωρα στα γεραματα. δεν πρεπει να τα περνεις ολα σοβαρα κ σιγουρα μην ανχωνεσε για τις συγκρισεις που κανουν. ειναι κουραστικο το ξερω αλλα δεν εχει νοημα.

[Macgyver]

@Έσπερος όσο διαβάζω την ανάλυση σου τόσο προσανατολίζομαι ότι η σχέση τείνει προς τοξική . Και ακόμα περισσότερο εντυπωσιάζομαι πως θεωρείς «δεδομενο» ότι ο σύζυγος σου θα αντέξει μακροπρόθεσμα τέτοια παθητικότητα εκ μέρους σου . Όπως πολύ σωστά επισημάνει η @ninaki80 δεν μπορείς να αλλάξεις τη μάνα σου στα γεράματα της . Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ανέχεσαι τα πάντα και μάλιστα χωρίς να προστατεύεις το σύζυγο σου και το παιδί σου από τη συγκεκριμένη τοξική συμπεριφορά . Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι άνθρωπος που θες να τους έχεις όλους ικανοποιημένους και αποφεύγεις τις συγκρούσεις , αλλά στο τέλος θα προκληθεί τόσο μεγάλη σύγκρουση που όλες οι σχέσεις θα ραγίσουν και κατά κάποιο τρόπο θα φέρεις το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης .