Αγιος Στυλιανός υιοθεσία!

[ΑΡΓΚ]

12 ώρες πρίν, TSAPNOKLIDOU ELENA είπε:

Ενα μεγαλυτερο παιδι εχει μεγαλυτερο τραυμα. Ενας απηρος ανθρωπος θα δυσκολευτει παααρα πολυ. Δεν ειναι παιδια μεγαλωμενα στο σπιτι. Στο θεμα της προσαρμογης και του παιδιου και βασικοτερα του γονεα, καλυτερα να παρουν ενα μικρο παιδακι που ειναι μηνων.

 Στο θεμα των οροθετικων παιδιων το θεμα παρακολουθει ο ειδηκος γιατρος και αυτο ειναι αρκετο. Αν, χτυπα ξυλο καποιος αρωστησει θα εξεταστει ανωνημα, το ιδιο ισχυει και για τα παιδια.  HIV ειναι μια παθηση σαν των διαβιτι . Να  μην σας πω οτι ο διαβιτης ειναι χειροτερος γιατι καταστρεφει το σωμα πιο γρηγορα. 

Λοιπον, επειδη σας κουρασα και το καταλαβαινω, ευχομαι σε ολους τα καλυτερα, αληθεια. )) 

 

Αν δεν είχα δει τα υπόλοιπα post σας δε θα είχα παραξενευτεί, αλλα διαβάζοντας όσα έχετε γράψει για αναδοχή και μάλιστα σε παιδιά με βαριές αναπηρίες, παραθέσεις από ξένα sites κλπ, με παραξένεψε πολύ όλο αυτό, δεδομένου ότι φαντάστηκα ότι μιλάγατε πάνω από όλα για το καλό του παιδιού, που σίγουρα καλύτερα θα είναι σε ενα σπίτι, κι ας είναι 1, 2 ή και 5 χρονών.

[TSAPNOKLIDOU ELENA]

ΑΡΓΚ και βαιβεα ολα τα παιδια θα ειναι καλυτερα στο σπιτι. Κοιταχτε, μια μανα προετοιμαζεται για ερχομο του παιδιου 9 μηνες. Ετσι? Καποιες Θελουν χρονο και μετα την γεννηση για να δουλεψει το μητρικο ( οπως εγω σς πουμε ). Ενα ζευγαρι που παιρνει παιδακι απο το υδρημα θελει και αυτο  το χρονο του για προσαρμογη καινουριου μελους. Ενα χρονο  και πανω δινουν ψηχολογοι για προσαρμογη σε καινουρια δεδομενα και απο την πλευρα του ζευγαριου και απο την πλευρα του παιδιου. Οσο μεγαλυτερο ειναι  το παιδακι, τοσο περισσοετρα πικρα και αγχος εχει μεσα του, ανεξαρτητως αν ειναι με η χωρις προβληματα υγειας. Εγω προσωπικα θελω μωρο, δεν θελω να χασω  μωροιληκια .  Απο ενα χρονο και πανω ενα παιδακι παρουσιαζει RAD ( παρουσιαζει σεκσουαλικη σημπερηφορα, χτηπαει τον εαυτο του, τρωει απο το πρωι μεχρι το βραδυ, μπορει να μηλαει πολυ ασχημα, λεει ψεματα, να κλεβει κλπ). Αν ομως θα μου δοθει παιδι απο 1,5 χρονων και πανω θα ζητησω την προνια να μου βρει μια  πολυ εμπερη αναδοχη μαμα, για να εχω επαφη καθε στηγμη και να με σημβουλεβει τι πρεπει να κανω στις δυσκολες ωρες. Σημαντικο να εχεις βοηθεια ψηχολογου, αλλα μια  εμπηρη μαμα ειναι ολα τα λεφτα. 

Εμεις δεν γνωριζουμε ποσες επιστροφες των παιδιων υπαρχουν. Αλλα ξερετε τι παθαινει ενας γονεας που δεν αγαπησε ποτε το παιδι που πηρε?
Στη Ρωσιια η βαση δεδομενων οπως βλεπετε ειναι ανοιχτη.Σας πληροφορω οτι εχω σχηματησει μια προτημηση σε σηγκεκρημενα παιδια. Τ α παρακολουθω, ξερω διαγνωσεις, και παλευω να τους βρω σπιτι. Καποια αλλα μου  ειναι εντελως αδιαφορα, ομως αρεσουν σε αλλα κοριτσια που τα  βοηθανε.οπ Εδω στην Ελλαδα η βαση ειναι κλειστη, και δεν σε αφηνουν να επιλεξεις το παιδι απο φοτογραφια. Δηλαδι μπορει να μου δοσουν ενα παιδι που δεν θα με αρεσει?  

Ξερετε τι ειναι να παρεις ενα υγειεστατο αλλα μην σε "ακουμπαει" πουθενα η να βλεπεις ενα παραπληγηκο η DOWN και τρελενεσαι να το παρεις? Προσωπικα φοβαμαι αυτο ακριβως, για αυτο λεω καλυτερα μικρο που ειναι γλυκο και κανει φατσουλες. Δεν λεω τι θα κανει ο καθενας, βεβαιως αν σου δινουν ενα παιδι 2 -3-4-5χρονων, "παρε και τρεξε" οπως λεμε. Ομως θελει στηρηξη τετιο ζευγαρι, θελει δουλια στην αρχη. Αγαπη ερχεται μετα, μετα απο προσπαθια, οταν βλεπεις αποτελεσμα τησ δουλειας σου.

Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολοχονευτο αυτο που γραφω, ειδηκα για οροθετικα παιδακια. Και εγω φοβομουν. Ειδα ενα κοριτσακι, που μου αρεσε τοτε, εμαθα οτι εχει HIV. βρηκα φορουμ, διαβασα, μελετησα, συζητησα με αναδοχους που μεγαλωνουν δικα τους μαζι με αναδοχα οροθετικα δυπλα - δυπλα. Μου εξηγησαν 3 πργαματα σχετικα με την διαγνωση, επιασα και μια ειδηκο γιατρο, ρωτησα αυτα που φοβομουν.  Απλα μια μερα βλεπεις την εικονα απεξω και καταλαβαινεις οτι προβλημα δεν εχει το παιδι, αλλα βρισκεται στο κεφαλι μου. 

 

[ΑΡΓΚ]

11 ώρες πρίν, TSAPNOKLIDOU ELENA είπε:

ΑΡΓΚ και βαιβεα ολα τα παιδια θα ειναι καλυτερα στο σπιτι. Κοιταχτε, μια μανα προετοιμαζεται για ερχομο του παιδιου 9 μηνες. Ετσι? Καποιες Θελουν χρονο και μετα την γεννηση για να δουλεψει το μητρικο ( οπως εγω σς πουμε ). Ενα ζευγαρι που παιρνει παιδακι απο το υδρημα θελει και αυτο  το χρονο του για προσαρμογη καινουριου μελους. Ενα χρονο  και πανω δινουν ψηχολογοι για προσαρμογη σε καινουρια δεδομενα και απο την πλευρα του ζευγαριου και απο την πλευρα του παιδιου. Οσο μεγαλυτερο ειναι  το παιδακι, τοσο περισσοετρα πικρα και αγχος εχει μεσα του, ανεξαρτητως αν ειναι με η χωρις προβληματα υγειας. Εγω προσωπικα θελω μωρο, δεν θελω να χασω  μωροιληκια .  Απο ενα χρονο και πανω ενα παιδακι παρουσιαζει RAD ( παρουσιαζει σεκσουαλικη σημπερηφορα, χτηπαει τον εαυτο του, τρωει απο το πρωι μεχρι το βραδυ, μπορει να μηλαει πολυ ασχημα, λεει ψεματα, να κλεβει κλπ). Αν ομως θα μου δοθει παιδι απο 1,5 χρονων και πανω θα ζητησω την προνια να μου βρει μια  πολυ εμπερη αναδοχη μαμα, για να εχω επαφη καθε στηγμη και να με σημβουλεβει τι πρεπει να κανω στις δυσκολες ωρες. Σημαντικο να εχεις βοηθεια ψηχολογου, αλλα μια  εμπηρη μαμα ειναι ολα τα λεφτα. 

Εμεις δεν γνωριζουμε ποσες επιστροφες των παιδιων υπαρχουν. Αλλα ξερετε τι παθαινει ενας γονεας που δεν αγαπησε ποτε το παιδι που πηρε?
Στη Ρωσιια η βαση δεδομενων οπως βλεπετε ειναι ανοιχτη.Σας πληροφορω οτι εχω σχηματησει μια προτημηση σε σηγκεκρημενα παιδια. Τ α παρακολουθω, ξερω διαγνωσεις, και παλευω να τους βρω σπιτι. Καποια αλλα μου  ειναι εντελως αδιαφορα, ομως αρεσουν σε αλλα κοριτσια που τα  βοηθανε.οπ Εδω στην Ελλαδα η βαση ειναι κλειστη, και δεν σε αφηνουν να επιλεξεις το παιδι απο φοτογραφια. Δηλαδι μπορει να μου δοσουν ενα παιδι που δεν θα με αρεσει?  

Ξερετε τι ειναι να παρεις ενα υγειεστατο αλλα μην σε "ακουμπαει" πουθενα η να βλεπεις ενα παραπληγηκο η DOWN και τρελενεσαι να το παρεις? Προσωπικα φοβαμαι αυτο ακριβως, για αυτο λεω καλυτερα μικρο που ειναι γλυκο και κανει φατσουλες. Δεν λεω τι θα κανει ο καθενας, βεβαιως αν σου δινουν ενα παιδι 2 -3-4-5χρονων, "παρε και τρεξε" οπως λεμε. Ομως θελει στηρηξη τετιο ζευγαρι, θελει δουλια στην αρχη. Αγαπη ερχεται μετα, μετα απο προσπαθια, οταν βλεπεις αποτελεσμα τησ δουλειας σου.

Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολοχονευτο αυτο που γραφω, ειδηκα για οροθετικα παιδακια. Και εγω φοβομουν. Ειδα ενα κοριτσακι, που μου αρεσε τοτε, εμαθα οτι εχει HIV. βρηκα φορουμ, διαβασα, μελετησα, συζητησα με αναδοχους που μεγαλωνουν δικα τους μαζι με αναδοχα οροθετικα δυπλα - δυπλα. Μου εξηγησαν 3 πργαματα σχετικα με την διαγνωση, επιασα και μια ειδηκο γιατρο, ρωτησα αυτα που φοβομουν.  Απλα μια μερα βλεπεις την εικονα απεξω και καταλαβαινεις οτι προβλημα δεν εχει το παιδι, αλλα βρισκεται στο κεφαλι μου. 

 

 

Θα ακουστεί σκληρό αυτό που θα πω και το ξέρω, αλλά προέρχομαι από οικογένεια που αφενός έχει υιοθετημένα μέλη (το σκεφτόμασταν και εμεις κι ας εχουμε 3 παιδιά, αλλά μας έπιασε η οικονομικη κρίση, ζησαμε ανεργία κλπ, οπότε θα ήταν πολύ ανεύθυνο πια) και αφετέρου εχω συγγενείς που είχαν πολύ κακή "εξέλιξη" και δεν έφεραν όχι χαρά στους γονείς, αλλά αντίθετα τεράστια προβλήματα, λόγω σοβαρών και ανίατων παθήσεων, κυρίως ψυχιατρικών (και χωρίς να πίνει η μαμά, ούτε να τα έχει κακοποιήσει κανείς τα παιδια, ούτε να τα έχει εγκαταλείψει). Αν λοιπόν δεν είναι κανείς προετοιμασμένος και για το ενδεχόμενο κάτι απρόβλεπτο να πάει στραβά, για μένα δεν πρέπει να γίνει γονιός. Και το δικό του το παιδί μπορεί να βγει με πεταχτά αυτιά, λαγόχειλο, να έχιε μαθησιακές δυσκολίες, να είναι στο φάσμα του αυτισμού, να έχει σχιζοφρενια ή δεν ξέρω τι άλλο, και δεν υπάρχει κάπου να το επιστρέψουμε πίσω το παιδί. Αν το κριτήριο λοιπόν είναι να μας κάνει κλικ από τη φωτογραφία ή να έχουμε ένα ονειρικό σκηνικό όπου όλα πάνε τέλεια στο μυαλό μας, δεν πιστεύω ότι η απόκτηση παιδιού είναι ώριμη απόφαση, πόσο μάλλον η υιοθεσία.

 

Επίσης ως μαμά μεγαλύτερων πια παιδιών, καταρχήν να πω ότι δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να βλέπει κανείς ένα νήπιο 2-3 χρονών και να μη βλέπει ένα μωρό. Το θέλω ένα  "γλυκούλι που κάνει φατσούλες" αν με έβαζε κάποιος να κρίνω αυτό τον υποψήφιο γονιό που μέσα του έχει ξεκαθαρίσει έτσι τα πράγματα, θα του έλεγα ότι δεν κάνει για παιδιά γενικά. Γιατί το παιδί θα το έχει και μετά τον πρώτο χρόνο, και μετά τον δέυτερο και στα περισσότερα χρόνια που θα ζήσουν μαζί, δε θα είναι γλυκούλι και δε θα κάνει φατσούλες. Θα είναι ένα ζημιάρικο και γκρινιάρικο νήπιο, ένα "άχαρο" παιδί δημοτικού, ένας θυμωμένος έφηβος, ένας νεαρός ενήλικας. Οσο και αν προσωπικά λατρεύω τα μωρά, η μωρουδιακή ηλικία είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη συνολική ζωή με το παιδί. 

[kotsifikos]

Δηλαδή ένας υποψήφιος γονιός μου διαλέγει παιδί από φωτογραφίες και απο το πόσο γλυκούλι είναι δεν έχει προσδοκίες ενώ ο γιονιός που θέλει ένα υγιές παιδί έχει υψηλές προσδοκίες .Μάλιστα...

Ειλικρινά @TSAPNOKLIDOU ELENA  με έχεις μπερδέψει λίγο.

Δεν πιστεύω πως ο υποψήφιος γονιός που δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά τον ερχομό ενός τρίχρονου μέσα στο σπίτι θα μπορεί να διαχειριστεί μία ζωή με ένα παιδί ιδιαίτερο, είτε είναι παραπληγικό είτε οροθετικό (έστω και αν αυτό έρθει στο σπίτι 5 μηνών)

Στο παραπάνω ποστ απο ότι γράφετε φαίνεται πως εστιάζεται στην ψυχολογία του γονέα, και στο πως θα νιώσει εκείνος καλύτερα , σίγουρα και αυτό είναι σημαντικό όμως το πιο σημαντικό απο όλα είναι το κάθε ένα απο τα παιδία που υπάρχουν στα υδρίματα να καταφέρει να μεγαλώσει σε ένα σπίτι με αγάπη ασφάλεια και φροντίδα. Το παιδί για να δώσει αγάπη πρέπει πρώτα να πάρει, οπότε είναι στο χέρι μας να κάνουμε το παιδί να μας αγαπήσει, φυσικά και είναι ένα πολύ δύσκολο έργο, όμως όχι ακατόρθωτο, άλλωστε ποιος είπε πως το να είσαι γονέας είναι εύκολο?. Όταν αποφασίσεις να γίνεις γονιός ένα παιδί θα το αγαπήσεις όπως και αν είναι γιατί απο την στιγμή που θα το δεις γιατί θα ξέρεις πως αυτό ειναι το παιδί ΣΟΥ, και όπως αν είναι στα μάτια σου θα φαίνεται το πιο όμορφο παιδί του κόσμου-όπως αυτό σημβαίνει και όταν γεννάς το παιδί σου , δεν το κάνεις παραγγελία.. Ένα νήπιο στα 2-3-5 μέσα του δεν έχει παρά μόνο αγνά αισθήματα, το θέμα είναι να  βοηθήσει ο θετός γονιός το παιδί αυτό να απελευθερωθεί να νιώσει ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του χωρίς τον φόβο της εγκατάλειψης ή της βίας.

 

[Smaro1980]

Κορίτσια μου σας παρακολουθώ,σε όλα τα παραπάνω θέλω να πω κάτι:Πείτε πως μένω έγκυος,η χαρά μεγάλη και η αγωνία μου ακόμη ποιό μεγάλη,για αν θα πάει καλά η εγκυμοσύνη η ώρα της γέννας,και καθε μερα προσευχή να ειναι ένα υγιές παιδάκι.Ονειρα αν θα μοιάζει εμένα τον μπαμπά τα πρώτα του λογάκια.Φόβος στο ακουσμα πώς υπάρχει καποιο πρόβλημα στο παιδί και ο φόβος γίνεται αληθινός,στεναχώρια αλλά κατευθίαν ψάχνω τρόπους για να το κάνω να έχει μια όσο μπορεί φυσιολογική ζωή.Τα πάντα ειναι αγώνας και η χαρά και η στεναχώρια.Τι θελω να πώ,κάνουμε το σταυρό μας για ένα υγιές παιδάκι ειτε βιολογικό ειτε μή,και σε όποιο πρόβλημα ψυχή και σώμα θα ειμαι δίπλα στο παιδί μου.Για μένα απο την στιγμη που θα το πάρω αγκαλιά μου δεν υπαρχει η λέξη υιοθεσία.... Ειναι η καρδιά μου η ζωή μου το παιδί μου!

[belleblue]

Για μένα, όλοι νιώθουν διαφορετικά. Δεν σημαίνει ότι επειδή ο ένας νιώθει έτσι, πρέπει και ο άλλος, ούτε επειδή οι μεν δεν καταλαβαίνουν πως σκέφτεται ο δε,  είναι εκείνος λάθος και οι άλλοι σωστοί. 

Το συναισθηματικό δέσιμο γίνεται για τον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να θέλουμε ΟΛΟΙ να δένονται με τον ίδιο τρόπο ταχυτητα και αποτελεσματικότητα με ένα υιοθετημένο παιδί  ενώ παράλληλα θεωρώ επίσης αδύνατο να προβλέψεις με τέτοια ακρίβεια πως τελικώς θα νιώσεις για ένα παιδί εάν  σου δώσουν την κηδεμονία του, ασχέτως των προηγούμενών σου βλέψεων. 

Έχω την εντύπωση ότι συζητάτε για το ποιά είναι τα κριτήρια που θα γίνει κάποιος "καλύτερη δυνατή/ικανή μαμά ενός υιοθετημένου παιδιού" και διαφωνώ με την ιδέα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο και ότι μπορεί να σχηματιστεί από δημοσιεύσεις σε ένα φόρουμ. 

 Επίσης έχω την εμπειρία υιοθετημένων παιδιών σε μεγάλη ηλικία  (δηλ όχι μωρά) και δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα, ενώ οι δομές στην Ελλάδα δεν είναι αρκετές για να υποστηρίξουν έναν γονέα που δεν ξέρει από ψυχολογία πως θα αντιμετωπίσει παραβατική ή αντικοινωνική συμπεριφορά μεγαλύτερου παιδιού που έχει την εμπειρία της ζωής χωρίς κηδεμόνες. 

Δεν θα κατηγορούσα ΠΟΤΕ κάποιον που θεωρεί ότι δεν θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει, γιατί δεν το θεωρώ κατακριτέο, να παραδέχεσαι την αδυναμία σου για κάτι τόσο σοβαρό, αλλά αντίθετα πιο υπεύθυνο.   

Ούτε και το θέμα του να μπορείς να δείς το παιδάκι που θα φροντίσεις για την υπόλοιπή του ζωή δεν θα μπορούσα να το κατακρίνω... ο καθένας φυσικά μπορεί να έχει τις απόψεις του.. 

Εύχομαι καλή τύχη σε όλες και να αποκτήσετε όλες μωράκι/παιδάκι σύντομα !!! 

 

[TSAPNOKLIDOU ELENA]

On February 11, 2018 at 9:27 AM, ΑΡΓΚ said:

 

Θα ακουστεί σκληρό αυτό που θα πω και το ξέρω, αλλά προέρχομαι από οικογένεια που αφενός έχει υιοθετημένα μέλη (το σκεφτόμασταν και εμεις κι ας εχουμε 3 παιδιά, αλλά μας έπιασε η οικονομικη κρίση, ζησαμε ανεργία κλπ, οπότε θα ήταν πολύ ανεύθυνο πια) και αφετέρου εχω συγγενείς που είχαν πολύ κακή "εξέλιξη" και δεν έφεραν όχι χαρά στους γονείς, αλλά αντίθετα τεράστια προβλήματα, λόγω σοβαρών και ανίατων παθήσεων, κυρίως ψυχιατρικών (και χωρίς να πίνει η μαμά, ούτε να τα έχει κακοποιήσει κανείς τα παιδια, ούτε να τα έχει εγκαταλείψει). Αν λοιπόν δεν είναι κανείς προετοιμασμένος και για το ενδεχόμενο κάτι απρόβλεπτο να πάει στραβά, για μένα δεν πρέπει να γίνει γονιός. Και το δικό του το παιδί μπορεί να βγει με πεταχτά αυτιά, λαγόχειλο, να έχιε μαθησιακές δυσκολίες, να είναι στο φάσμα του αυτισμού, να έχει σχιζοφρενια ή δεν ξέρω τι άλλο, και δεν υπάρχει κάπου να το επιστρέψουμε πίσω το παιδί. Αν το κριτήριο λοιπόν είναι να μας κάνει κλικ από τη φωτογραφία ή να έχουμε ένα ονειρικό σκηνικό όπου όλα πάνε τέλεια στο μυαλό μας, δεν πιστεύω ότι η απόκτηση παιδιού είναι ώριμη απόφαση, πόσο μάλλον η υιοθεσία.

 

Επίσης ως μαμά μεγαλύτερων πια παιδιών, καταρχήν να πω ότι δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να βλέπει κανείς ένα νήπιο 2-3 χρονών και να μη βλέπει ένα μωρό. Το θέλω ένα  "γλυκούλι που κάνει φατσούλες" αν με έβαζε κάποιος να κρίνω αυτό τον υποψήφιο γονιό που μέσα του έχει ξεκαθαρίσει έτσι τα πράγματα, θα του έλεγα ότι δεν κάνει για παιδιά γενικά. Γιατί το παιδί θα το έχει και μετά τον πρώτο χρόνο, και μετά τον δέυτερο και στα περισσότερα χρόνια που θα ζήσουν μαζί, δε θα είναι γλυκούλι και δε θα κάνει φατσούλες. Θα είναι ένα ζημιάρικο και γκρινιάρικο νήπιο, ένα "άχαρο" παιδί δημοτικού, ένας θυμωμένος έφηβος, ένας νεαρός ενήλικας. Οσο και αν προσωπικά λατρεύω τα μωρά, η μωρουδιακή ηλικία είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη συνολική ζωή με το παιδί. 

Μπορει και εχετε δικιο. Σκεφτομαι συνεχια το θεμα της ετοιμοτιτας μου. Αυτη ειναι η δουλεια τησ κοινωνικης λειτουργου να κανει μελετη και να αποσαφηνει γα πιους λογους το ζευγαρι θελει να παρει ενα παιδακι. Να μην σας πω, οτι  το πιθανον δεν θα μας δοσουν κανενα. Εμενα προσωπικα με ενδιαφερουν παιδια με καποια παθηση. Γνωριζω οτι εχουν μικρη τυχη να βρουν οικογενια. Για αυτο θελω  να βοηθησω εστω και ενα . Θα μου πειτε οτι θελεις να γινεις σωτηρας? Η θελω να λενε καλα λογια για μενα? να ανεβασω την αυτοεκτημηση μου? η ολα μαζι? Αν το καλοσκεφτεις, (((  απο την αλλη ομως  δεν βοηθιεται ενα παιδακι? Δεν ειναι αρκετο οτι ενα παιδι θα μπει στην κοινωνια προετοιμασμενο?  

Η  μια μαμα εχει χασει το παιδι της. παιρνει αλλο, και αυτο το καιμενο εχει προβληματα αναπτηξιακα, εχει φας  κ.λ.π. Και ειναι ετοιμη για επιστροφη, γιατι? Επιδι το παιδι δεν εγινε ετσι οπως θα γινοταν το δικο της αν ζουσε. Τι υπαρχει εδω? Τραυμα της μαμας που δεν εκλεισε ποτε. Ποιος υποφερει?  ενα μωρακι. 

Ειναι ολοκληρη λιστα απο λαθους και σωστους λογους γιατι καποιος θελει να παρει ενα παιδακι. 

Και προσωπικα, πειτε οτι ειμαι πολυ λαθος, αλλα δεν θελω προβληματα στην προσαρμογη. Και ναι, με αρεσουν σηγκεκρημενα παιδια, με σηγκεκρημενα  χαρακτηριστικα. Θεορω, αν προκειται να παρω ενα αρωστο παιδι τουλαχιστον θα μπορουσα να μειωσω την προσαρμογη απο την δικια μου μερια, και να το δεχτω πιο γρηγορα .  Και επειδι δεν μπορεις να επιλεξεις παιδι,  μπορεις ομως να  επιλεξεις υλικια . Για αυτο γινεται μελετη στην αρχη. 

Και για το δευτερο σκελος του ποστ σας που γραψατε. Αν σασ δινανε ενα νηπιο, που δεν εχετε μεγαλωσει, που κανει ζιμιες, που βριζει ολους,  χτυπαει αλλα παιδια, κριβει μαχερια ,κλεβει  κ.λ.π. Εχετε χασει χρονια απο την ζωη του, δεν ειστε ακομα τιποτα για αυτον και δεν ξερετε αν θα σας αγαπησει ποτε. Και εγω σας λεω, οτι αυτη σημπερηφορα θα συνεχιστει για μηνες? για χρονια?  Τι θα κανατε? 

 Εγω δεν μπορω να σωσω ολους. Θελω λιγοτερα προβληματα για την οικογεννια μου, και οσο το δυνατον γρηγορη προσαρμογη ολονων στο σπιτι. Για αυτο το λογο ΜΟΝΟ " μωρο που κανει φατσουλες" .

On February 13, 2018 at 8:45 PM, belleblue said:

Για μένα, όλοι νιώθουν διαφορετικά. Δεν σημαίνει ότι επειδή ο ένας νιώθει έτσι, πρέπει και ο άλλος, ούτε επειδή οι μεν δεν καταλαβαίνουν πως σκέφτεται ο δε,  είναι εκείνος λάθος και οι άλλοι σωστοί. 

Το συναισθηματικό δέσιμο γίνεται για τον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να θέλουμε ΟΛΟΙ να δένονται με τον ίδιο τρόπο ταχυτητα και αποτελεσματικότητα με ένα υιοθετημένο παιδί  ενώ παράλληλα θεωρώ επίσης αδύνατο να προβλέψεις με τέτοια ακρίβεια πως τελικώς θα νιώσεις για ένα παιδί εάν  σου δώσουν την κηδεμονία του, ασχέτως των προηγούμενών σου βλέψεων. 

Έχω την εντύπωση ότι συζητάτε για το ποιά είναι τα κριτήρια που θα γίνει κάποιος "καλύτερη δυνατή/ικανή μαμά ενός υιοθετημένου παιδιού" και διαφωνώ με την ιδέα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο και ότι μπορεί να σχηματιστεί από δημοσιεύσεις σε ένα φόρουμ. 

 Επίσης έχω την εμπειρία υιοθετημένων παιδιών σε μεγάλη ηλικία  (δηλ όχι μωρά) και δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα, ενώ οι δομές στην Ελλάδα δεν είναι αρκετές για να υποστηρίξουν έναν γονέα που δεν ξέρει από ψυχολογία πως θα αντιμετωπίσει παραβατική ή αντικοινωνική συμπεριφορά μεγαλύτερου παιδιού που έχει την εμπειρία της ζωής χωρίς κηδεμόνες. 

Δεν θα κατηγορούσα ΠΟΤΕ κάποιον που θεωρεί ότι δεν θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει, γιατί δεν το θεωρώ κατακριτέο, να παραδέχεσαι την αδυναμία σου για κάτι τόσο σοβαρό, αλλά αντίθετα πιο υπεύθυνο.   

Ούτε και το θέμα του να μπορείς να δείς το παιδάκι που θα φροντίσεις για την υπόλοιπή του ζωή δεν θα μπορούσα να το κατακρίνω... ο καθένας φυσικά μπορεί να έχει τις απόψεις του.. 

Εύχομαι καλή τύχη σε όλες και να αποκτήσετε όλες μωράκι/παιδάκι σύντομα !!! 

 

Σχετικα με τις δημοσιευσεις στο φορουμ δεν συμφωνω. Πολλοι  διαβαζοντας τα , και καταλαβαινοντας οτι δεν θα τα καταφερουν δεν μπηκαν στην διαδικασια αναδοχης και ιοθεσιας. Καποιο αλλαξαν ηλικια που θα προτημουσαν. Καποιο πηγαν και πηραν οροθετικα, γιατι διαβαζανε φορουμ. Αλλοι πηραν παραπληγηκα. Γνωριζω κοριτσι που παει να παρει παιδι με επιλεψια, αλλη πηρε με υδροκεφαλι. Πρεπει να ξεκηνησει αυτη σηζητηση και εδω στην Ελλαδα. Να βγουν αναδοχοι μπροστα, και εστω ανονιμα να πουν τις ιστοριες των παιδιων η προσωπικες.  Να δοσουν συμβουλες πρακτικες περι της υγειας, παθολογηκης σημπερηφορας,  βιολογηκης οικογεννιας, σημετοχης προνιας στην ζωη του αναδοχης οικογεννιας, βοηθεια του κρατους, καλους ψηχολογους, γιατρους, νομικα ζητιματα κ.λ.π. Ειναι πολλα τα θεματα προς  συζητηση. Και οταν ξεκηνησει , θα δει ο κοσμος οτι υπαρχουν και αυτα τα παιδια και υπαρχει τροπος να τα βοηθησουμε ουσιαστικα, χωρις φοβο με πραγματικη γνωση αντικημενου.  Απλα πρεπει να υπολογησουμε τις δυναμεις μας σωστα και να εχουμε ματια και αυτια ανοιχτα. 

[TSAPNOKLIDOU ELENA]

On February 12, 2018 at 9:40 AM, kotsifikos said:

Δηλαδή ένας υποψήφιος γονιός μου διαλέγει παιδί από φωτογραφίες και απο το πόσο γλυκούλι είναι δεν έχει προσδοκίες ενώ ο γιονιός που θέλει ένα υγιές παιδί έχει υψηλές προσδοκίες .Μάλιστα...

Ειλικρινά @TSAPNOKLIDOU ELENA  με έχεις μπερδέψει λίγο.

Δεν πιστεύω πως ο υποψήφιος γονιός που δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά τον ερχομό ενός τρίχρονου μέσα στο σπίτι θα μπορεί να διαχειριστεί μία ζωή με ένα παιδί ιδιαίτερο, είτε είναι παραπληγικό είτε οροθετικό (έστω και αν αυτό έρθει στο σπίτι 5 μηνών)

Στο παραπάνω ποστ απο ότι γράφετε φαίνεται πως εστιάζεται στην ψυχολογία του γονέα, και στο πως θα νιώσει εκείνος καλύτερα , σίγουρα και αυτό είναι σημαντικό όμως το πιο σημαντικό απο όλα είναι το κάθε ένα απο τα παιδία που υπάρχουν στα υδρίματα να καταφέρει να μεγαλώσει σε ένα σπίτι με αγάπη ασφάλεια και φροντίδα. Το παιδί για να δώσει αγάπη πρέπει πρώτα να πάρει, οπότε είναι στο χέρι μας να κάνουμε το παιδί να μας αγαπήσει, φυσικά και είναι ένα πολύ δύσκολο έργο, όμως όχι ακατόρθωτο, άλλωστε ποιος είπε πως το να είσαι γονέας είναι εύκολο?. Όταν αποφασίσεις να γίνεις γονιός ένα παιδί θα το αγαπήσεις όπως και αν είναι γιατί απο την στιγμή που θα το δεις γιατί θα ξέρεις πως αυτό ειναι το παιδί ΣΟΥ, και όπως αν είναι στα μάτια σου θα φαίνεται το πιο όμορφο παιδί του κόσμου-όπως αυτό σημβαίνει και όταν γεννάς το παιδί σου , δεν το κάνεις παραγγελία.. Ένα νήπιο στα 2-3-5 μέσα του δεν έχει παρά μόνο αγνά αισθήματα, το θέμα είναι να  βοηθήσει ο θετός γονιός το παιδί αυτό να απελευθερωθεί να νιώσει ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του χωρίς τον φόβο της εγκατάλειψης ή της βίας.

 

Αν το σηστημα μου επιτρεπει να επιλεξω, γιτι να μην το κανω? 

Προσαρμογη του γωνεα ειναι πρωτο και σημαντικοτερο. Γιατι αν δεν αντεξει εκεινος και το δοσει πισω. το παιδι θα τραυματιστει για 2-η φορα και αυτο πολυ δυσκολα διορθονεται. Το παιδι που επιστρεψανε, αν παει σε αλλη αναδοχη κανει οτι χειροτερο μπορειτε να φανατασειτε, για να δει αν θα το αντεξουν και "κανουργιοι". Λιγοι την αντεχουνε, και παλι επιστρεφουνε… Αυτο που περιγραφετε εσεις-ειναι περιγραφη ενος παιδιου απο σπιτι. Ναι, και στο ιδρημα παιδια ελπιζουν, αλλα χρονο με το χρονο ελπιδα χανεται. Και μενει πικρα που θα πεσει στο κεφαλι ενος απηρου αναδοχου η γονεα. Βαιβεως οτι τα περισσοτερα παιδακια προσαρμοζονται για την ζωη στο σπιτι, αλλα σε καποιον παιρνει ενα χρονο, στον αλλων 3χρονια, στον αλλον 5. Αναλογος απο το τραυμα, ψηχοσηνθεση του παιδιου, το ιστορικο του.

[TSAPNOKLIDOU ELENA]

Προσαρμογη εχει δικα τησ σταδια. Αν το παιδι μεγαλωνε με καλη μαμα πρωτο χορονο της ζωης και κατι εγινε μετα-τετιο παιδακι προσαρμοζεται πολυ γρηγορα, απλα πρεπει να δουλεψετε με απολια. Αν το παιδι προερχεται απο βιαιο περιβαλον, τοτε εχει πιθανοτιτες οτι θα αντιγραψει παθολογηκη σημπερηφορα. Εχω μια γνωστη, που το παιδι που πηρε ζουσε μεχρι 2 χρονων με μαμα του που εφερνε ανδρες και εκανε σεκσ μπροστα του ( η φιλη μου το εμαθε μετα ). Τωρα ειναι 4-ν, και ξερει οτι αν θελει να δειξει την συμπαθεια της πρεπει να ξαπλωσει πανω στον αλλων.  Γιατι δεν ξερει πως πρεπει να το κανει σωστα. Ξαπλωσε αγορακι στον παιδικο και εκατσε πανω του, γδημενοι και οι δυο. Οποιο ανδρα απο νοτιες χωρες βλεπει λιωνει και "κανει ματια". Δεν φταιει το παιδι, φταιει το περιβαλον που μεγαλωσε.  Ουτε θελω να πω, οτι ολα τα παιδια κανουν ετσι. Απλως γινεται.((( Αυτο το παιδι θελει τωρα σκληρα ορια, και ελεγχο απο τον κιδεμονα , δουλεια με ψηχολογο η ψηχοθεραπευτη. Υπαρχουν παιδια που θυμουνται την μαμα τους, και δεν σε αποδεχονται, περιμενοντας να ερθει η μαμα να τα παρει ( και εσεις γνωριζεται οτι δεν ενδιαφερεται).  Και υπαρχουν αυτα που μπαινουν στην οικογεννια σαν  να ειναι το δικο σου, χωρις προβληματα απο την πλευρα του παιδιου ( σπανιες περιπτωσεις). 

 

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, TSAPNOKLIDOU ELENA είπε:

Αν το σηστημα μου επιτρεπει να επιλεξω, γιτι να μην το κανω? 

Προσαρμογη του γωνεα ειναι πρωτο και σημαντικοτερο. Γιατι αν δεν αντεξει εκεινος και το δοσει πισω. το παιδι θα τραυματιστει για 2-η φορα και αυτο πολυ δυσκολα διορθονεται. Το παιδι που επιστρεψανε, αν παει σε αλλη αναδοχη κανει οτι χειροτερο μπορειτε να φανατασειτε, για να δει αν θα το αντεξουν και "κανουργιοι". Λιγοι την αντεχουνε, και παλι επιστρεφουνε… Αυτο που περιγραφετε εσεις-ειναι περιγραφη ενος παιδιου απο σπιτι. Ναι, και στο ιδρημα παιδια ελπιζουν, αλλα χρονο με το χρονο ελπιδα χανεται. Και μενει πικρα που θα πεσει στο κεφαλι ενος απηρου αναδοχου η γονεα. Βαιβεως οτι τα περισσοτερα παιδακια προσαρμοζονται για την ζωη στο σπιτι, αλλα σε καποιον παιρνει ενα χρονο, στον αλλων 3χρονια, στον αλλον 5. Αναλογος απο το τραυμα, ψηχοσηνθεση του παιδιου, το ιστορικο του.

 

Aπό όσο γνωρίζω, το σύστημα στην Ελλάδα δεν επιτρέπει επιλογή.

Θα καταλάβαινα να μιλήσουμε για  θέμα επιλογής με τη λογική να γίνουν επαφές με το παιδί , να δει ο υποψήφιος γονιός αν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα υγείας ή συμπεριφοράς. Αλλά επιλογή με βάση εξωτερικά χαρακτηριστικά; Παιδί είναι, όχι τσάντα!

[belleblue]

υπάρχει τεράστιο ταμπού στην υιοθεσία. 

είναι και πάρα πολύ δύσκολο το πως το θέτεις προς συζήτηση - για τον εξής λόγο:  

από ότι ξέρω στα παιδιά που είναι από μωρά υιοθετημένα, είναι καλό να το μαθαίνουν μετά το 6-7ο έτος της ηλικίας τους, 

οπότε εάν πχ δεν το ξέρει κανένας στο σχολείο, & τα παιδιά δεν το συζητούν από παραμύθια, δεν ξέρουν δηλαδή ως φυσική κατάσταση σε μια κοινωνία, την δημιουργία της οικογένειας μέσω υιοθεσίας,

(τα παιδιά αντιλαμβάνονται την κοινωνία μέσα από τα παραμύθια, ..έτσι;)

... τότε πως θα θεωρηθεί φυσικό και μεσα στις οικογένειες που μετέπειτα σχηματίζουν την αυριανή κοινωνία;

Δηλαδή εάν στην τάξη του παιδιού μου είναι ένα παιδί που ξέρω ότι έχει υιοθετηθεί, εγώ φοβάμαι το πως θα το θέσω σε μια ιστορία/παραμύθι ειδικά εάν δεν ξέρω σε τί πλαίσιο το συζητούν και εάν το συζητούν αυτό , στο σχολείο,  ή στο σπίτι ή εάν είναι μυστικό, ....

& πόσο μάλλον όταν μιλάμε και για υιοθεσίες που αφορούν παιδιά από άλλες ηπείρους με εμφανή διαφορετικά εξωτερικά χαρακτηριστικά... 

Ξέρω ξένα βιβλία, έχω πάρει ένα για την κόρη μου γιατί υπάρχει άτομο στην οικογένεια υιοθετημένο και θέλω να ξέρει για το ότι υπάρχουν πολλές οικογένειες όχι μόνο οι "βιολογικές" ή " φυσικές" και σε αυτό εντάσσω τις μονογονεικές, τις εξ'αποστάσεως, τις χωρισμένες οικογένειες, τις σύνθετες (πχ ξαναπαντρεμένοι με παιδιά ετεροθαλή), τις ομοφυλόφιλες (υπάρχει και αυτό σε φιλη μου συμφοιτήτρια στο εξωτερικό), ...

Αλλά πχ στην ίδια δεν έχω πεί κάτι για το άτομο αυτό, γιατί δεν ξέρω εάν θέλει το άτομο αυτό να είναι αυτό θέμα συζήτησης. Είναι πολύ δύσκολο και θέλει να εκπαιδευτούμε όλοι μας για να ξέρουμε πως να χειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις. 

Όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το πως χειρίζεται κάθε οικογένεια αυτό το θέμα και από ότι έχω δεί ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός, άλλοι το κρατούν για πάντα μυστικό, ενώ άλλοι όχι. Νομίζω θα βοηθούσε να έγραφαν άτομα που τα ίδια έχουν πιο άμεση εμπειρία σε αυτό - δηλαδή υιοθετημένοι ενήλικες,  αδέρφια , γονείς, άμεσα εμπλεκόμενοι σε θέματα υιοθεσίας. 

 

[Smaro1980]

Καλησπέρα σας,έτος 2018 και ένα βρέφος νεκρό στα σκουπίδια.....Δεν ξέρω το λόγο πού δεν το άφησαν σε κάποιο ίδρυμα σε ένα σπίτι,κάπου να μην χανόταν αυτή η ψυχούλα τόσο άδικα.Πόνεσα σήμερα πολύ,εκλαψε η ψυχή μου.Όποια κοπέλα έχει το όποιο προβλημα να κρατήση το μωρό της είμαστε εδώ τόσες μανούλες που μπορούμε να δώσουμε απλόχερα και μέλλον σε μια ψυχούλα!Εγω στον αγώνα μου κορίτσια ετοιμάζω τον φακελο μου και ελπίζω στο επόμενο 10 ήμερο να το πάω στον Αγ.Στυλιανό.

[TSAPNOKLIDOU ELENA]

On February 25, 2018 at 11:37 PM, belleblue said:

υπάρχει τεράστιο ταμπού στην υιοθεσία. 

είναι και πάρα πολύ δύσκολο το πως το θέτεις προς συζήτηση - για τον εξής λόγο:  

από ότι ξέρω στα παιδιά που είναι από μωρά υιοθετημένα, είναι καλό να το μαθαίνουν μετά το 6-7ο έτος της ηλικίας τους, 

οπότε εάν πχ δεν το ξέρει κανένας στο σχολείο, & τα παιδιά δεν το συζητούν από παραμύθια, δεν ξέρουν δηλαδή ως φυσική κατάσταση σε μια κοινωνία, την δημιουργία της οικογένειας μέσω υιοθεσίας,

(τα παιδιά αντιλαμβάνονται την κοινωνία μέσα από τα παραμύθια, ..έτσι;)

... τότε πως θα θεωρηθεί φυσικό και μεσα στις οικογένειες που μετέπειτα σχηματίζουν την αυριανή κοινωνία;

Δηλαδή εάν στην τάξη του παιδιού μου είναι ένα παιδί που ξέρω ότι έχει υιοθετηθεί, εγώ φοβάμαι το πως θα το θέσω σε μια ιστορία/παραμύθι ειδικά εάν δεν ξέρω σε τί πλαίσιο το συζητούν και εάν το συζητούν αυτό , στο σχολείο,  ή στο σπίτι ή εάν είναι μυστικό, ....

& πόσο μάλλον όταν μιλάμε και για υιοθεσίες που αφορούν παιδιά από άλλες ηπείρους με εμφανή διαφορετικά εξωτερικά χαρακτηριστικά... 

Ξέρω ξένα βιβλία, έχω πάρει ένα για την κόρη μου γιατί υπάρχει άτομο στην οικογένεια υιοθετημένο και θέλω να ξέρει για το ότι υπάρχουν πολλές οικογένειες όχι μόνο οι "βιολογικές" ή " φυσικές" και σε αυτό εντάσσω τις μονογονεικές, τις εξ'αποστάσεως, τις χωρισμένες οικογένειες, τις σύνθετες (πχ ξαναπαντρεμένοι με παιδιά ετεροθαλή), τις ομοφυλόφιλες (υπάρχει και αυτό σε φιλη μου συμφοιτήτρια στο εξωτερικό), ...

Αλλά πχ στην ίδια δεν έχω πεί κάτι για το άτομο αυτό, γιατί δεν ξέρω εάν θέλει το άτομο αυτό να είναι αυτό θέμα συζήτησης. Είναι πολύ δύσκολο και θέλει να εκπαιδευτούμε όλοι μας για να ξέρουμε πως να χειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις. 

Όλα αυτά έχουν να κάνουν και με το πως χειρίζεται κάθε οικογένεια αυτό το θέμα και από ότι έχω δεί ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός, άλλοι το κρατούν για πάντα μυστικό, ενώ άλλοι όχι. Νομίζω θα βοηθούσε να έγραφαν άτομα που τα ίδια έχουν πιο άμεση εμπειρία σε αυτό - δηλαδή υιοθετημένοι ενήλικες,  αδέρφια , γονείς, άμεσα εμπλεκόμενοι σε θέματα υιοθεσίας. 

 

Νομιζω εδω στην Ελλαδα επιβαλεται να μαθει το παιδι , οτι ειναι ιοθετιμενο, αλλιως δεν σου το δινουν . Και καλυτερα ενα παιδακι να μαθει οτι ειναι ιοθετιμενο πολυ νορις. Διλαδι απο 2-3 χρονων. Παντος οσο πιο νωρις γινεται. Ολες λενε παραμιθι  βασισμενο στα ζωακια. Διλαδι 'σε ενα σταβλο ζουσε ενα ζευγαρι προβατων. Μαι φορα ειδαν ενα αρκουδακι να κλεει γοερα. Η μαμα του χαθηκε, και το αρκουδακι ηταν μονο του και δεν ηξερε τι να κανει. Τοτε ζεβγαρι πηρε το αρκουδακι στο σταβλο και το αγαπησαν σαν να ηταν το δικο τους"  Μιας μαμασ κορη ετσι παρακαλουσε τι μαμα σεχδον καθε μερα να της λεει αυτο το παραμιθι. Το χονεψε καποια στηγμι και ρωτησε " μαμα εγω βγηκα απο τη κιλιτσα σου?"  Εδω τα εξηγησε ολα  και το παιδι ηρεμησε. Θα εχει και αλλες ερωτησεις αργοτερα, για αυτη τη στηγμι ομως ηταν αρκετο. Το παραμιθακι ταιριαζει σε πολυ μικρα παιδια.

Καποιες λενε ιστορια οτι "μαζι με το μπαμπα ψαχναμε ενα παιδακι, θελαμε να το βρουμε παρα πολυ. Πηγαμε σε ενα σπιτι που ζουνε τα παιδακια μονα τους, χωρις γονεις, και σε βρηκαμε εκει. Και οταν σε ειδαμε, σε ερωτευτικαμε τοσο πολυ, που   πηραμε αμεσως . Και απο τοτε ειμαστε πολυ χαρουμενοι, που εισαι μαζι μας" βαζουν λιγο νερο, περιγραφουν τα αισθηματα. Αν δεν ξερετε πως να το χειριστειτε, καλυτερα να βρειτε εναν ψηχολογο. Αν δεν ειναι δικο σας, αλλα ξαδερφακι τοτε καλυτερα να το συζητησετε με την μαμα του παιδιου?  Μηπως δεν χρεαζεται να μαθει το δικο σας, απο τη στυγμι που η σχεσει τους δεν επιρεαζεται? 

Οσο πιο μεγαλο το παιδι , τοσο περισσοτερο σοκ μπορει να παθει, παντος. 

[Smaro1980]

Καλημέρα σας!Χθες κορίτσια δώσαμε το φακελο μας στο ίδρυμα.Και τώρα η αναμονή να γινει κοιν.ερευνα και όλα όσα χρειάζοντε.

Επεξεργάστηκαν 30 Μαρτίου,2018 by Smaro1980

[kotsifikos]

On 3/30/2018 at 11:46 AM, Smaro1980 said:

Καλημέρα σας!Χθες κορίτσια δώσαμε το φακελο μας στο ίδρυμα.Και τώρα η αναμονή να γινει κοιν.ερευνα και όλα όσα χρειάζοντε.

Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να πάνε όλα καλά και σύντομα να μας ανακοινώσεις ευχάριστα!!

Καλό Πάσχα να έχετε

[Smaro1980]

6 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να πάνε όλα καλά και σύντομα να μας ανακοινώσεις ευχάριστα!!

Καλό Πάσχα να έχετε

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου, το έυχομαι και εγώ θα έρθουν όλα ομαλά και γρήγορα!Θα σας ενημερώσω. Καλο Πάσχα σε όλους και το Αγιο Φώς να φέρει το φώς μέσα στην καρδιά μας.

[Smaro1980]

Καλημέρα σας,πρίν κάτι μέρες ήρθε η κοινωνική λειτουργός στο σπίτι μας πρώτη φορά.Πληρούμε για την κοινωνική έρευνα  αυτά που θέλουν.Μπήκαμε πλέον και με την έγκριση της κοινωνικής λειτουργού στην αναμονή.

[kotsifikos]

On 8/7/2018 at 10:49 AM, Smaro1980 said:

Καλημέρα σας,πρίν κάτι μέρες ήρθε η κοινωνική λειτουργός στο σπίτι μας πρώτη φορά.Πληρούμε για την κοινωνική έρευνα  αυτά που θέλουν.Μπήκαμε πλέον και με την έγκριση της κοινωνικής λειτουργού στην αναμονή.

Ευχάριστα τα νέα σας, κάνατε ακόμα ένα βήμα..ένα βήμα την φορά και θα φτάσετε στον στόχο σας!

 

[Fotini84]

On 7/8/2018 at 9:49 ΠΜ, Smaro1980 είπε:

Καλημέρα σας,πρίν κάτι μέρες ήρθε η κοινωνική λειτουργός στο σπίτι μας πρώτη φορά.Πληρούμε για την κοινωνική έρευνα  αυτά που θέλουν.Μπήκαμε πλέον και με την έγκριση της κοινωνικής λειτουργού στην αναμονή.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω! Καταρχήν καλή επιτυχία!!!! Εσείς είχατε κάνει την αίτηση τον Ιανουάριο του 2018 και ήρθαν σπίτι σας μετά από έξι μήνες? 

Εμείς έχουμε καταθέσει την αίτηση τον Οκτώβρη του 2017 και ακόμη δεν μας έχουν πάρει τηλέφωνό (μας είχαν ενημερώσει ότι αυτό γίνεται περίπου μετά τον πρώτο χρόνο της αίτησης). Μιλάμε πάντα για τον Άγιο Στυλιανό?

[xenmisa]

On 25/1/2018 at 3:47 ΜΜ, Smaro1980 είπε:

Καλησπέρα σας,είμαι παλιό μέλος του φόρουμ που κάνω τον αγώνα μου για την απόκτηση ενός παιδιού.Τα παλιά μέλοι με ξέρουν που έψαχνα για ιδιωτική υιοθεσία. Το αποτέλεσμα είναι πως θέλουν πολλά χρήματα και είμαι ακόμη στο ψάξιμο.Επειδή ο χρόνος περνάει έκλεισα ραντεβού στον Αγιο Στυλιανό στην Θεσσαλονίκη.Θα μας ενημερώσουν και μετά θα κάνουμε την αίτηση για υιοθεσία. Ξέρω πως ειναι πολύ δύσκολο αλλά η αγάπη μου για ένα παιδί ειναι μεγάλη και θα κάνω ότι περνά απο το χέρι μου.Αν κάποια κοπέλα είχε κάποια εμπειρία απο το ίδρυμα ή έχει ακούσει κάτι απο γνωστούς τους που τελικά κάνανε υιοθεσία απο εκεί να με δώσουν ότι πληροφορία εχουν?.Σας ευχαριστώ πολύ.

 

[xenmisa]

On 7/8/2018 at 10:49 ΠΜ, Smaro1980 είπε:

Καλημέρα σας,πρίν κάτι μέρες ήρθε η κοινωνική λειτουργός στο σπίτι μας πρώτη φορά.Πληρούμε για την κοινωνική έρευνα  αυτά που θέλουν.Μπήκαμε πλέον και με την έγκριση της κοινωνικής λειτουργού στην αναμονή.

σε τι κατασταση βρισκεστε τωρα αρχισατε εκπεδευση?