Έμφυλες ταυτότητες

[alcyon]

Αυτόν τον καιρό, γίνεται όλο και περισσότερη συζήτηση περί των ανθρώπων, συμπολιτών μας, διαφόρων ηλικιών οι οποίοι έχουν διαφορετική αντίληψη για την ταυτότητα φύλου τους. Σταδιακά, υπάρχει μια απελευθέρωση στην έκφραση αυτής της διαφορετικότητας από τα ίδια τα άτομα, μια κάμψη των ανελαστικών συμπεριφορών από τους υπόλοιπους. Επειδή το θέμα με ενδιαφέρει ως άνθρωπο, ως γονιό, ως πολίτη, ως επαγγελματία, ως ...(βάλτε όποιον άλλο κοινωνικό ρόλο θέλετε εδώ)... , σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το θέμα για να φιλοξενήσουμε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας ή -γιατί όχι- και τους φόβους μας. Με την υποσημείωση πως η ταυτότητα φύλου έχει πολλές εκφράσεις, και πως κάποιος συγγενής μας, φίλος μας, συνάδελφος, γείτονας, συμπολίτης μας μπορεί να βλέπει τον εαυτό του διαφορετικά από αυτό που έχουμε συνηθίσει, θα ήταν καλό να κρατάμε στα υπόψην τα γραφόμενά μας να είναι έτσι τοποθετημένα που να μη θίγουν   κ-α-ν-έ-ν-α .

 

Σε πρώτη φάση προσωπικά χαίρομαι που οι άνθρωποι αυτοί ανοίγουν έναν δρόμο για να εκφράζουν τη διαφορετικότητά τους, στον κοινωνικό τους περίγυρο. Αν και στη χώρα μας έχουμε ακόμα δρόμο για κάτι τέτοιο. (Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χώρες, ούτε τι δικαιώματα έχουν ή πώς εκφράζονται, για αυτό το τοποθετώ ... ελληνικά).

 

Από την άλλη δε μου αρέσει που ιερωμένοι φοβούμενοι -τι ακριβώς;!- εναντιώνονται με πολύ άσχημο τρόπο, ξεχνώντας πως μιλούν για ανθρώπους. Πιστεύω πως θα έπρεπε να τους έβλεπε οι εκκλησία όλους ως "παιδιά του Θεού".

 

Με προβλημάτισε η στάση του υπουργείου, που εισήγαγε τις έμφυλες ταυτότητες στη θεματολογία του γυμνασίου. Προετοίμασε κάτι; Ήταν έτοιμη η κοινωνία για κάτι; Δοκίμαζε; Ήξερε τι έκανε ή απλά ακροβατούσε; (Είναι κάποιες από τις πρώτες ερωτήσεις που έρχονται στο νου μου).

 

Σε πιο προσωπικό επίπεδο, όταν κάποιος μου δηλώνει ή εκφράζει ή αναφέρει πως έχει μια διαφορετική ταυτότητα φύλου, δεν με κάνει να αλλάζω κάτι. Όποια ήταν η σχέση μου πριν μαζί του είναι και τώρα. Τα ίδια αστεία, τα ίδια πειράγματα, τις ίδιες επαφές. Δεν αισθάνομαι πως αυτή η διαφοροποίηση είναι ικανή να προκαλέσει τροποποίηση της συμπεριφοράς μου σε κανέναν τομέα.

Επίσης θεωρώ πως η ενημέρωση μόνο καλό μπορεί να κάνει. Όταν φωτίζει κάποιος με υπευθυνότητα κάτι το άγνωστο, γίνεται πιο οικείο, χωρίς απαραίτητα να το αποδεχόμαστε. Σταματά όμως σε κάθε περίπτωση η δαιμονοποίησή του, ο φόβος, η ανορθόδοξη και συχνά ρατσιστική αντιμετώπισή του.

 

Ερωτήματά μου:

α. Τελικά αποδείχθηκε ή όχι πως έχει βιολογική βάση;

β. Είναι δυνατόν περιβαλλοντικοί παράγοντες να τροποποιήσουν μόνιμα την ταυτότητα του φύλου; Ίσως κάποιοι ισχυροί παράγοντες (π.χ. τραυματικά γεγονότα, κακοποίηση) ή ενδεχομένως πιο "ήπιοι" *** παράγοντες όπως τα πρότυπα που υπάρχουν στην τηλεόραση ή τη μουσική/θεατρική σκηνή;

***(Τα εισαγωγικά τα έβαλα γιατί τα πρότυπα, επηρεάζουν σε διαφορετική ένταση, την κάθε ηλικιακή ομάδα).

γ. Θα πρέπει να μην αναφέρουμε τίποτα στους εφήβους για κάτι τέτοιο για να "αποφασίσουν μόνοι τους"; Αν τους μιλήσει κάποιος τους "εξωθεί να δοκιμάσουν" ή μήπως τους "καταδικάζει σε σιωπή";

 

Ποιες είναι οι δικές σας σκέψεις;

Επεξεργάστηκαν 14 Μαίου,2017 by alcyon

[Sentir...natureza]

Ωραιο θεμα ανοιξες , απ'οτι ξερω εχει συζητηθει πολυ στην επιστημονικη κοινοτητα και ακομη δεν εχουν καταληξει σε καποιο οριστικο συμπερασμα. Η αληθεια ειναι οτι υπαρχουν διαφορες θεωριες για την επιλογη της ταυτοτητας του φυλου, καποιες υποστηριζουν οτι υπαρχει περισσοτερο βιολογικη βαση, καποιες περισσοτερο περιβαλλοντικη και καποιες συνδυασμο και των δυο (οπως ισχυει με τις θεωριες για την ανθρωπινη συμπεριφορα γενικοτερα). Εχουν γινει πολλες μελετες αλλα απ'οτι γνωριζω δεν εχουν κατασταλλαξει για το πως λειτουργει η επιλογη του φυλου και καταληγουν οι αντρες να γινονται αντρες και οι γυναικες γυναικες, ποσο μαλλον για τους ομοφυλοφιλους, φυλομεταβατικους κα

Οσον αφορα το πρωτο σου ερωτημα, υπαρχουν στοιχεια που δειχνουν οτι υπαρχει καποια βιολογικη διαφορα στα φυλα πχ παρατηρησεις βρεφων εδειξαν οτι τα αγορια ηταν πιο δραστηρια απο τα κοριτσια, αλλα δεν ειναι αρκετα ωστε να υποστηριξουν τις θεωριες περι αποκλειστικης βιολογικης αιτιολογιας. 

Για το δευτερο ερωτημα θεωρω οτι η συμπεριφορα μας (και κατ'επεκταση ο ρολος του φυλου) καθοριζεται κυριως απο την παρατηρηση, την ταυτιση και την μιμηση. Κατι που θεωρειται θηλυκο σε καποιον πολιτισμο, θεωρειται αρσενικο σε εναν αλλον. Επισης, σε διαφορες φασεις της ιστοριας οι αντρες φορουσαν φορεματα, κατι που στο παρον συνδεεται με την θηλυκοτητα. Οποτε ολα ειναι σχετικα και το πλαισιο που μεγαλωνει ενα παιδι το διαμορφωνει .Πιστευω οτι υπαρχει καποια βιολογικη επιρροη αλλα το μεγαλυτερο βαρος πεφτει στις εμπειριες του περιβαλλοντος, που τελικα μας καθοριζουν. Τωρα το ποσο θα επηρεαστει το ατομο ωστε να αλλαξει την φυλετικη του ταυτοτητα πιστευω ειναι αποτελεσμα πολλων παραγοντων (ειδος κακοποιησης/ τραυματικου γεγονοτος και αντιμετωπισης του, ηλικια, ιδιοσυγκρασια, κα) και δεν νομιζω οτι μπορουμε να ειμαστε απολυτοι οτι αν συμβει αυτο, το παιδι θα γινει πχ ομοφυλοφιλος. Ενα αγορι που κακοποιηθηκε σεξουαλικα απο την μητερα του για παραδειγμα, θα μπορουσε ειτε να εξελιχθει και αυτος σε βιαστη γυναικων (για εκδικηση) ειτε να γινει ομοφυλοφυλος (για απομακρυνση απο το αντιθετο φυλο) ειτε τιποτα απ'τα δυο. Το ποσο θα επηρεστει καποιος απο μια κατασταση νομιζω δεν μπορει κανενας να το κρινει, γιατι ειναι πολυπαραγοντικο.

Αλλα πιστευω οτι επηρεαζομαστε απο αυτα που βιωνουμε, εστω κι αν ειναι ηπια και ειδικα αν ειναι επαναλαμβανομενα και επιβεβαιωνονται απο τον κοινωνικο περιγυρο. Οταν ενα αγορακι ειναι σε ενα καταστημα παιχνιδιων και παει να διαλεξει μια κουκλα το πιο πιθανο ειναι να του το αρνηθουνε και να τον πανε με ελαφρα μπροστα στα αυτοκινητα, στα οπλα κλπ, κατι αντιστοιχο συμβαινει με τα κοριτσια. Αν δειτε τα καταστηματα παιχνιδιων, ποσα ουδετερα παιχνιδια υπαρχουν σε σχεση με τα στερεοτυπικα (τα οποια ειναι διαχωρισμενα αγοριστικα-κοριτσιστικα και στοιβαγμενα σε διαφορετικα σημεια του μαγαζιου που ειναι απο μονο του στερεοτυπικο); Ακομη και στις συσκευασιες και στις διαφημισεις των παιχνιδιων δεν θα δεις αγορια να παιζουν με κουζινικα η κοριτσια με αυτοκινητα. Ολα αυτα περνανε στα παιδια που ταυτιζονται με το φυλο τους και μιμουνται οτι αντιπροσωπευει αυτο. Το αν θα αλλαξει αργοτερα προτιμησεις μαλλον οφειλεται στην ιδιοσυγκρασια του ατομου και σε βιολογικους παραγοντες που μπορει να υπαρχουν.

Οσον αφορα το τριτο ερωτημα, κατα την αποψη μου μεχρι την εφηβεια το παιδι ειχε αρκετες εμπειριες ωστε να εχουν διαμορφωσει το μεγαλυτερο μερος του χαρακτηρα και αρα των επιλογων που θα ακολουθησει. Σιγουρα καποιο ιδιαιτερα σοβαρο γεγονος μπορει να αλλαξει την τροπη των πραγματων αλλα δεν πιστευω οτι ενας "πειραματισμος" οφειλεται αποκλειστικα για την αλλαγη στις σεξουαλικες προτιμησεις. Και επειδη νομιζω οτι οι εφηβοι συζητανε πολλα περισσοτερα απ'οτι γνωριζουν οι γονεις τους (ο γιος μου ειναι ενος, οποτε μιλαω για συναναστροφες που ειχα με εφηβους και απο την δικη μου εφηβικη ηλικια) νομιζω οτι μονο καλο θα κανει η συζητηση.

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 15 Μαίου,2017 by Sentir...natureza

[vtgian]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα! Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο το κοινωνικό φύλο (ως τι θέλω να προσδιορίζομαι σε σχέση με την κοινωνία, άντρας γυναίκα, transgender, a-gender, gender fluid κλπ ), άλλο το γενετικό φύλο (με τι όργανα γεννιέμαι δηλαδή) και άλλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός (πχ μία γεννημένη γυναίκα transgender, μπορεί κάλλιστα να ενδιαφέρεται σεξουαλικά μόνο για άντρες ή μόνο για γυναίκες). Η γενική τάση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια είναι ότι το φύλο είναι φάσμα και όχι δίπολο.

Στα ερωτήματά σου

α. σε κάποιο βαθμό ναι, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει βιολογικός προσδιορισμός που καταδεικνύει ότι χρωμοσωμικά δεν υπάρχει μόνο το XX και το ΧΥ (και το λιγότερο γνωστό ΧΧΥ) αλλά πολλοί περισσότεροι συνδυασμοί. Είναι όμως γενικά αχαρτογράφητο το πεδίο.

β. Όσα άτομα γνωρίζω που δεν ανήκουν στο γνωστό δίπολο (και γνωρίζω αρκετά) είχαν πλήρη συνείδηση της ταυτότητάς του από πολύ μικρή ηλικία. Μεγάλωσαν χωρίς τραύματα και εντελώς στερεοτυπικά, ωστόσο αυτό δεν έκανε καμία διαφορά. Νομίζω ότι μιλάς όμως για το σεξουαλικό φύλο εδώ και όχι για το κοινωνικό; Δεν έχω εμπειρία για να είμαι ειλικρινής, ένα σοβαρό τραύμα ίσως να επηρεάζει. Η κοινωνία νομίζω ότι είτε δίνει την ελευθερία να εκφράσει κανείς το κοινωνικό του φύλο και τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, είτε το καταπιέζει. Δε νομίζω όμως ότι πραγματικά επηρεάζει. Έχει καταγραφεί πχ ότι φυλές Ινδιάνων είχα πολύ περισσότερα φύλα από το γνωστό δίπολο και μάλιστα τα άτομα που κινούνταν μεταξύ φύλων, θεωρούνταν ανώτερα. Αυτό δε σημαίνει ότι οι Ινδιάνοι στο μεγαλύτερό τους ποσοστό ήταν αμφισεξουαλικοί. Αντίστοιχα, υπάρχουν κοινωνίες που σε βάθος χρόνου καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία, σε βαθμό θανάτου μάλιστα, αυτό όμως δεν οδήγησε σε εξάλειψη των ομοφυλόφιλων στις κοινωνίες αυτές. 

γ. Όπως και με τόσα άλλα θέματα, η άποψή μου είναι ότι απαντάς με ειλικρίνια τις όποιες ερωτήσεις μπορεί να εκφράσει το παιδί. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι η περιέργεια και μόνο μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί σε άλλα μονοπάτια. Έχω δει με τα μάτια μου παιδιά που βλέπουν ομόφυλες οικογένειες, να ρωτάνε και όταν απαντήσεις ότι πχ αυτό το παιδάκι έχει δύο μαμάδες, το θεωρούν ως κάτι απλό, μη ενδιαφέρον και προχωρούν. Ξέρω επίσης ότι υπάρχει μεγάλη μελέτη, σε βάθος χρόνου, σε οικογένειες ίδιου και διαφορετικού φύλου (μονογονεϊκές και μη), της οποία τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το είδος της οικογένειας δεν επηρεάζει το φύλο και τον προσανατολισμό του παιδιού . Έχω γνωρίσει αρκετά τέτοια παιδιά (στο εξωτερικό μόνο, από ομόφυλες οικογένειες δηλαδή) τα οποία τώρα είναι ενήλικες και έχουν τις δικές τους ετερόφυλες οικογένειες. Τέλος, από τον κύκλο που προανέφερα ότι γνωρίζω, μία εντελώς προσωπική διαπίστωση είναι ότι τα άτομα τα οποία η οικογένεια τους τα έχει αποδεχθεί ως είναι, είναι πολύ ευτυχισμένα με τον εαυτό τους και το διαφορετικό τους φύλο δεν είναι κάτι που τους δημιουργεί πρόβλημα. Είναι πχ gay όπως έχουν και ξανθά μαλλιά. Αντίθετα, τα άτομα τα οποία βίωσαν απόρριψη, έχουν πολλά θέματα να λύσουν και η διαφορετικότητά τους είναι κάτι που διαχειρίζονται καθημερινά.

[alcyon]

Πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις!

Συμφωνώ και επαυξάνω με το ζήτημα της αποδοχής των ανθρώπων με όποια ιδιαιτερότητα έχουν. Ισχύει για όλους τους τομείς της ζωής ενός ανθρώπου και φυσικά παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα φτάσει στο κατώφλι της ενήλικης ζωής και την τελική της διαχείρηση.

 

Με εντυπωσίασε αυτό που είπες πως από ομόφυλες οικογένειες προέκυψαν παιδιά που έκαναν ετερόφυλες οικογένειες. Υπάρχει κάποιο λίνκ, γιατί θα ήθελα να δω περισσότερες πληροφορίες σχετικές;

Πάντως ενισχύει την εντύπωση που έχω, πως η ορμονική αφύπνιση καθοδηγεί ισχυρά και ενστικτωδώς προς την μόνιμη ταυτότητα.

 

Αλήθεια, στην περίπτωση που έχουμε περιπτώσεις ατόμων που βλέπουμε πως ξεκινά -όσο είναι μικρά- μια δυσφορία φύλου, σε τι πιστεύετε πως οφείλεται;

[Sentir...natureza]

Κατα την γνωμη μου, ισως οφειλεται περισσοτερο σε εσωτερικους παραγοντες παρα στις εμπειριες. Παντως μια φιλη που ειχα στο λυκειο και ηθελε πολυ να ειναι αγορι (ντυνοταν διαφορετικα, αλλαζε την φωνη της, σεξουαλικα προτιμουσε κοριτσια κα), μας ειχε πει οτι πριν την εφηβεια της ενιωσε αυτην την αλλαγη, δηλαδη δεν ενιωθε τοσο διαφορετικα στην παιδικη της ηλικια. Ευτυχως ειχε την υποστηριξη της οικογενειας (πολυ σπανιο ειδικα για επαρχιακη περιοχη) και μεγαλωνοντας εμαθα οτι εκανε αλλαγη φυλου. Αλλα και ενα αγορακι συγγενικο μου, που στην παιδικη του ηλικια σπανια επαιζε με αγορια και εξωτερικα φαινοταν λιγο πιο "μαλακος" (ο τροπος που κινουνταν κλπ), που σου εβαζε την υποψια οτι ισως διαλεξει την ομοφυλοφιλια μεγαλωνοντας εγινε ενας ετεροφυλοφιλος αντρας. 

Δεν ξερω αν μπορεις να διαχωρισεις την δυσφορια φυλου σε μικρης ηλικιας παιδια, γιατι γενικως πειραματιζονται παιζοντας.Φανταζομαι οτι πρεπει να υπαρχουν πολλες "ενδειξεις" για τον φυλετικο προσανατολισμο σε πολυ μικρη ηλικια -τις οποιες δεν γνωριζω- και να γνωριζεις καλα τη συμπεριφορα του παιδιου σου για να καταλαβεις οτι ενα κοριτσι θα προτιμουσε να ειναι αγορι, εκτος αν ειναι λιγο μεγαλυτερης ηλικιας και μας το επικοινωνει το ιδιο το παιδι. Αλλα νομιζω οτι στην εφηβεια ξεκαθαριζουν περισσοτερο τα πραγματα. Επισης προβληματιζομαι λιγο για το αν ειναι σωστο να δινεις στο παιδι την επιλογη να κανει αλλαγη φυλου οσο ειναι στην παιδικη ηλικια.

Παντως πρεπει να ειναι πολυ δυσκολο να νιωθεις αντρας σε γυναικειο σωμα ή το αντιστροφο. Αισθανεσαι φυλακισμενος στο ιδιο σου το σωμα. Πραγματικα πρεπει να αποδεχομαστε τους ανθρωπους και να τους υποστηριζουμε. Πιστευω το να βρεις ποιος εισαι και να γινεις ο εαυτος σου ειναι απ'τα πιο δυσκολα κατορθωματα του ανθρωπινου ειδους.

 

@vtgian εχεις να μου στειλες καποιο αρθρο για τα χρωμοσωματα; θα ηθελα πολυ να το διαβασω, δεν το γνωριζα

Επεξεργάστηκαν 16 Μαίου,2017 by Sentir...natureza

[vtgian]

Μπορείς αρχικά να δεις αυτά

Παράθεση

 

"Will Children Raised in Homosexual Households Become Gay?"

The bulk of evidence to date indicates that children raised by gay and lesbian parents are no more likely to become homosexual than children raised by heterosexuals. As one researcher put it, "If heterosexual parenting is insufficient to ensure that children will also be heterosexual, then there is no reason to conclude that children of homosexuals also will be gay".

Studies asking the children of gay fathers to express their sexual orientation showed the majority of children to be heterosexual, with the proportion of gay offspring similar to that of a random sample of the population. An assessment of more than 300 children born to gay or lesbian parents in 12 different samples shows no evidence of "significant disturbances of any kind in the development of sexual identity among these individuals."

 

http://family.findlaw.com/adoption/gay-and-lesbian-adoptive-parents-issues-and-concerns.html  έχει και εσωτερικά σχετικό link που θα σε οδηγήσει στην έρευνα

Δες επίσης αυτό το abstract https://academic.oup.com/humrep/article/12/6/1349/573398/Donor-insemination-child-development-and-family αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό παιδιών από οικογένειες λεσβιών.

Ένα ακόμα άρθρο από τη Διεθνή Αμνηστία, πολύ ενδιαφέρον για το θέμα των φύλων είναι το παρακάτω https://www.amnesty.org/en/latest/campaigns/2017/05/intersex-rights/

Παράθεση

 

Is gender a binary system or a spectrum?

Intersex is an umbrella term used to cover a broad group of people who have sex characteristics that fall outside the typical binary of male or female. Some people with such variations describe themselves as intersex, some do not.

They can include differences in primary sex characteristics, such as internal and external genitalia, reproductive systems, hormone levels and sex chromosomes. Variations may also occur in secondary sex characteristics, which become apparent at puberty.

Being intersex is about biological features and not your gender identity per se. It’s not about your sexual orientation either – intersex people have many sexual orientations.

 

 

 

[vtgian]

@Sentir...natureza το προηγούμενο σχόλιο απευθύνονταν στην alcyon.

 

Σχετικά με τα χρωμοσώματα και το φύλο, μπορείς να διαβάσεις εδώ, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας http://www.who.int/genomics/gender/en/index1.html

 

[alcyon]

Χρήσιμες οι παραπομπές! Σε αυτό το θέμα μάλλον έχω κυρίως ερωτήματα παρά πράγματα για να τοποθετηθώ.

 

Είναι πραγματικά ενθαρρυντικό το να ακούει κανείς πως υπάρχουν οικογένειες που αποδέχονται τα παιδιά τους σε αυτόν τον τομέα. Μπορώ να κατανοήσω τις δυσκολίες των γονιών, στο θέμα γιατί στην πράξη το εκλαμβάνουν (όσοι αντιδρούν) ως ένα είδος ισχυρής απόρριψης του παιδιού προς τον ίδιο τον εαυτό τους. Εγώ δυστυχώς έχω γίνει μάρτυρας της αντίθετης κατεύθυνσης. Δηλαδή των συνεπειών της μη αποδοχής των όσων ένιωθε κάποιο παιδί σχετικά με το φύλο του (αναφέρομαι σε εφηβική ηλικία). Αυτή η μη αποδοχή, μπορεί να φτάσει να απειλήσει ακόμα και την ίδια τη ζωή του παιδιού, πάνω στο αίσθημα απόγνωσης και απελπισίας που βιώνει. Αν ήταν τόσο ισχυροί οι περιβαλλοντικοί παράγοντες στον καθορισμό αυτής της "συμπεριφοράς" του παιδιού, τότε δεν θα το εξωθούσαν στο να παραμείνει σε ταύτιση με το φύλο του; Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν τόση η επιμονή του παιδιού που μου έδωσε την αίσθηση του (γενετικού ;; ) μονόδρομου.

[kine]

Το ζήτημα το έχω μελετήσει μονάχα πάνω στο πλαίσιο της σεξουαλικής ταυτότητας και δεν ξέρω πολλά, πάνω στο βιολογικό κομμάτι. Δεν ξέρω και δεν έχω ερευνήσει, αν είναι δόκιμος ο διάλογος περί γενετικού προκαθορισμού, αλλά τείνω να μην το θεωρώ (τελείως προσωπική άποψη) έναν καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της προσωπικότητας. 

 

Ως εκ τούτου, βλέπω/παρατηρώ, πως πλέον υπερισχύει η τάση του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού, στο πλαίσιο μιας σεξουαλικής ταυτότητας των ατόμων. Δηλαδή, ο διάλογος απομακρύνεται από αυστηρές ορολογίες και περιορισμούς βιολογικούς (πχ. είμαι άντρας σε γυναικείο σώμα / είμαι ορμονικά γυναίκα, αλλά μοιάζω με άντρα / νιώθω άντρας ή γυναίκα κτλ. ) και προωθείται μια διαλεκτική σεξουαλικών ταυτοτήτων και πλουραλισμού στον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό, άσχετα με το βιολογικό φύλο, το γενετικό στοιχείο ή οποιαδήποτε συγκεκριμένη φυλετική κατεύθυνση.

 

Απόδειξη αυτού, πιστεύω ότι είναι το άνοιγμα της LGB κοινότητας, σε LGBTQAI.... και συνεχίζεται χωρίς τελειωμό, αφού κάθε μέρα προκύπτουν και νέες σεξουαλικές ταυτότητες, με ρευστά στοιχεία προσδιορισμού, ευμετάβλητες και αλληλοεξαρτώμενες. Ο όρος queer επιλέγεται πλέον πολύ πιο εύκολα και συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για να μην προσβάλεται κανείς από κανέναν, μιας και αυτός τα χωράει μάλλον όλα τα σεξουαλικά είδη, αλλά κυρίως, την σεξουαλική περιέργεια και την ανοιχτότητα στον πειραματισμό, ο οποίος είναι και τάση σε συγκεκριμένους κύκλους.

 

Το κακό όμως είναι, πως η ίδια αυτή η τάση, φέρνει σε δύσκολη θέση διεκδικήσεις ομοφυλοφύλων ή transgender που ακόμη δεν έχουν πλήρως κατοχυρωθεί από τα εθνικά δίκαια των εκάστοτε χωρών. πχ. οι transgender διεκδικούν την αναγνώριση τους από το κράτος ως άτομα με συγκεκριμένο βιολογικό φύλο, αλλά όχι αυτό με τον οποίο γεννήθηκαν γιατί αυτό ήταν λάθος = ενας trans άντρας, θέλει να κατορθώσει να είναι απόλυτα και ολοκληρωτικά γυναίκα. Αλλά ένας άλλος trans άντρας μπορεί να θέλει να διατηρήσει το πέος του, αλλά να είναι παρενδυσίας και να επιλέγει σεξουαλικούς συντρόφους και των δύο φύλων = αμφισεξουαλικός τραβεστί. Ακόμη πιο πέρα, υπάρχει η τάση να είμαστε όλοι ανοιχτοί στον πειραματισμό ( queering ) και η πολιτεία να είναι ανεκτική με αυτή την τάση, αντί να προσπαθεί να επιβεβαιώσει ορισμένα δικαιώματα που κατοχυρώνει μέχρι τώρα ο άντρας ή η γυναίκα, σε άτομα με αλλαγή φύλου μεν, αλλά ξεκάθαρο φύλο δε (στοιχεία ταυτότητας και όλα τα συναφή πολιτικά δικαιώματα), διότι με αυτό τον τρόπο (αλλαγές φυλου κτλ.) ενισχύεται ο πατριαρχισμός και η στερεοτυπική αντίληψη περί βιολογικού φύλου, αντί να αποδομείται, κάτι το οποίο θα σημαίνει την σεξουαλική πρόοδο και απελευθέρωση.

 

Αυτά είναι πολύ χονδροειδώς και αποσπασματικά, ορισμένα από τα ζητήματα που συζητούνται στις διάφορες οργανώσεις προαγωγής της διαφορετικότητας και της ελευθεριακότητας ως προς το φύλο, τα οποία όμως είναι αρκετά νομίζω για να κάνουν σαφές πως το ζήτημα είναι ακόμη πιο σύνθετο απ' όσο μπορεί να φαίνεται. 

 

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι οποιαδήποτε καταπίεση ή πατρονάρισμα, μονο κακό μπορούν να κάνουν. 

 

Ενα σχόλιο για το κομμάτι με τους ιερωμένους: νομίζω ότι η θέση τους δεν βρίσκεται στα τηλεοπτικά παράθυρα, να κάνουν ντιμπέιτ για την αμαρτωλότητα ή όχι της ομοφυλοφυλίας. Αλλά, η ορθόδοξη εκκλησία θεωρεί παρα φύσιν την πράξη αυτή και με αυτό το κριτήριο, το αντιμετωπίζει ως αμαρτία. Αυτό σημαίνει ότι ένας ομοφυλόφιλος, αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος με πάθη, τα οποία προσπαθεί να ξεπεράσει, κατά τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεται κι ένας μοιχός. Σεξουαλικό πάθος και το ένα και το άλλο για την εκκλησία. 

 

Επιστρέφοντας τώρα στο θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας, αν το σκεφτούμε καλά, όλοι γνωρίζουμε ότι ομοφυλοφιλία υπήρχει πάντοτε. Το ζήτημα είναι πως αντιμετωπίζει η κάθε κοινωνία την πράξη αυτή. Νέο φαινόμενο πάντως δεν είναι. Αυτό που είναι καινοτομία όμως (δεν γνωρίζω κάτι διαφορετικό, αλλιώς διορθώστε με) είναι πως η δική μας κοινωνία εισάγει την ομοφυλοφιλία ως κοινωνική ταυτότητα. Δεν είναι δηλαδή μια πρακτική που αφορά το άτομο ιδιωτικά, αλλά μια κοινωνική ταυτότητα. Για παράδειγμα, άλλοτε χαρακτηριζόταν κανείς από το επάγγελμα του: ο τάδε ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο αχθοφόρος κτλ. Και ο προσδιορισμός αυτός είχε μεγαλη σημασία για την θέση του ατόμου στην κοινωνία. Σήμερα, χρησιμοποιούνται οι όροι αυτοί, αλλά οι ομοφυλόφυλοι διεκδικούν τον αυτοκαθορισμό τους στην κοινωνία με πρόταγμα την σεξουαλική τους ταυτότητα. Κι ακόμη πιο πέρα, η τάση αυτή έρχεται να αλλάξει τα μέρχι τώρα δεδομένα της δομής και της σύστασης της οικογένειας. Ποτέ άλλοτε, δεν διεκδικήθηκε κοινωνικά η αναγνώριση του δικαιώματος στη συζυγία και την τεκνοποιεία, από ομοφυλόφυλους. Η ομοφυλοφιλία ήταν μια έκφανση της προσωπικότητας, αλλά όχι ο καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της κοινωνικής ζωής.

 

Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν μπορώ να κρίνω αν είναι "καλή ή κακή" όλη αυτή η εξέλιξη. Αλλά έχω την πεποίθηση (παρόλο που δεν είμαι απόλυτα βέβαιη) πως η πολιτεία πρέπει να αναγνωρίζει σε κάθε μελος της τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ο γάμος είναι θεσμός εκκλησιαστικός και δεν έχει καμία σχέση με την πολιτεία (θεολογικά μιλάω) αλλά η συμβίωση είναι δικαίωμα του καθενός και θα έπρεπε να έχει ο καθένας την δυνατότητα να απολαμβάνει των παροχών και των δικαιωμάτων που προκύπτουν από την αναγνώριση αυτής. Το σύμφωνο συμβίωσης προσπαθεί να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν βλέπω για ποιο λόγο να μην τελείται πολιτικός γάμος ή πολιτικό σύμφωνο συμβίωσης (το ονομα είναι αδιάφορο) με τους ίδιους ακριβώς όρους από την πολιτεία για οποιουσδήποτε συμβίους.

 

Anyway. Μεγάλο θέμα και δύσκολο για να έχεις ξεκάθαρες θέσεις. Αποδοχή και ανεκτικότητα ναι. Αλλά επίσης ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Και ο καθένας θα βρει τον δρόμου του.

Επεξεργάστηκαν 18 Μαίου,2017 by kine

[alcyon]

Kine κρατώ το σχόλιό σου περί συνεπειών του πατροναρίσματος και συντάσσομαι με αυτό.

 

Σε άλλο σημείο παρακάτω όμως, ας μου επιτραπεί να παραθέσω μία σκέψη. Παλαιότερα η εκκλησία αντιμετώπιζε ως δαιμονισμένους τους ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες. Τώρα, όμως αναγνωρίζει τις ψυχικές ασθένειες (οι περισσότεροι τουλάχιστον). Μήπως όμοια θα μπορούσε να αποδεχθεί και τους ανθρώπους με διαφορετική ταυτότητα φύλου; (Το "ταυτότητα φύλου" το βάζω ως γενικό όρο -αδόκιμα ίσως- για να περιγράψω όλο το φάσμα).

[belleblue]

 

 

ο πεπαλαιωμένος όρος "διαταραχή ταυτότητας φύλου"   έχει αναιρεθεί από την παγκόσμια ιατρική κοινότητα, καθώς δεν θεωρείται πλέον διαταραχή ούτε ασθένεια, αλλά είναι μια ιατρική "κατάσταση". 

http://www.nhs.uk/Conditions/Gender-dysphoria/Pages/Introduction.aspx

Gender dysphoria is a condition where a person experiences discomfort or distress because there's a mismatch between their biological sex and genderidentity. ... Gender dysphoria is a recognised medical condition, for which treatment is sometimes appropriate. It's not a mental illness.

 

Αυτό αφορά τα τρανς άτομα .  όχι άτομα ομοφυλόφιλα. 

 

Η εκκλησία εάν θέλει μπορεί να το αποδεχτεί λοιπόν ως medical condition - το οποίο πιστέυω ότι είναι και μάλιστα το ίδιο πιστεύουν και σε άλλες χώρες που υποστηρίζουν την μετάβαση στο φύλο που αισθάνεται κάποιος, τα ασφαλιστικά ταμεία. 

 

για διευκρινίσεις υπάρχει το Σωματείο Διεμφυλικών Ελλάδας - δεν είναι τεράστιο - γιατί ? άποψή μου είναι από όσα ξέρω από φίλη μου που είναι τρανς & έζησα την μετάβαση - ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που εμποδίζει την περεταίρω αλληλουποστήριξη ομάδων διεμφυλικών, είναι το γεγονός ότι όταν έχει γίνει με επιτυχία η έκφραση του φύλου τους στό φύλο το οποίο ταυτίζονται, δεν επιθυμούν πλέον εμπλοκή με άλλα διεμφυλικά άτομα. Έχοντας επιτύχει την μετάβαση, επιθυμούν να ζήσουν αφήνοντας μακριά πίσω τους το παρελθόν και οτιδήποτε θυμίζει την προηγούμενη γεμάτη τεράστια δυσφορία περίοδο της ζωής τους.  

Έτσι, είναι εξαιρετικά δύσκολο για διεμφυλικούς έφηβους να βρούν στήριγμα μέσα και από την ίδια την κοινότητα, καθώς απομακρύνονται από αυτήν μετά την μετάβαση όσοι ήδη "τα έχουν καταφέρει" - για αυτό το λόγο ειναι ιδιαίτερα αξιόλογες οι προσπάθειες όσων διεμφυλικών δίνουν αυτή τη στιγμή την βοήθειά τους σε άλλους. 

 

Αυτό που θέλω να πω είναι ,ότι τα τρανς άτομα, τα άτομα που έχουν δηλαδή δυσφορία με την ταυτότητα του φύλου στην οποια γεννήθηκαν, 

είναι το θέμα & το δύσκολο της υπόθεσης (που πρέπει να μάθουμε να το ξεχωρίζουμε και να το στηρίζουμε ειδικά κιόλας οι άνθρωποι που έρχονται σε  επαφή με παιδιά σε καθημερινή βάση στα σχολεία). 

 

Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, να χρειαστεί στην ζωή σου να αλλάξεις φύλο (την στιγμή που σε κάποια ηλικία όλοι σε ξέρουν ώς αυτό που γεννήθηκες) 

από ότι να διαλέγεις σεξουαλικό σύντροφο του ίδιου φύλου.  

Μπορείς κάλιστα να κρύψεις το δεύτερο και να μην το μάθει ποτέ κανείς. Το πρώτο είναι αδύνατο να το κρύψεις για πολύ (στη κοινωνία ή στην οικογένεια) και είσαι εκτεθειμένος στα μάτια του καθενός που δεν έχει ιδέα. 

Πολλά τράνς άτομα δε βγαίνουν  από το σπιτι, κάνουν χρονια να βγούν από το σπίτι ως το φύλο που αισθάνονται. 

 

Ένα παιδί που μεγαλώνει με αυτή τη κατάσταση πρέπει να βρίσκει ενήμερη την κοινωνία, και να μην συναντά τον τοίχο που υπήρχε λόγω άγνοιας τις προηγούμενες δεκαετίες. .. 

 

Δεν έχω καταλάβει γιατί γίνεται σύγκριση/παραλληλισμός των LGBTQ μεταξύ τους,  απλώς επειδή είναι στο ίδιο ακρωνυμιο? 

Δηλαδή εάν κάποιος έπαιρνε παιδιά της ειδικής αγωγής και έλεγε γιατί αυτά είναι έτσι και τα άλλα αλλιώς, ή να προσπαθεί να βρεί κάποιο κοινό χαρακτηριστικό σαν το ίδιο μου φαίνεται. Ο όρος αυτός "ειδική αγωγή" απλώς έχει γίνει για να αναδείξει και καλά το διαφορετικό από την "νόρμα". 

 

Να πω ότι έχω στο συγγενικό μου κύκλο,  2 άτομα 60+ που ανήκουν στην  LGBTQ "κοινότητα".    

Διαφωνώ με τον όρο κοινότητα (για αυτό τα "" ) μιας και δεν είναι στην πραγματικότητα μια κοινότητα. Είναι απλώς ομάδες ανθρώπων που η  κοινωνία τις έχει βάλει για να διαχωρίζει μεταξύ του  "φυσικού" (λόγω θρησκείας εννοώ.....!) και του "μή φυσικού".  

 

ακριβως το ίδιο με την ειδική αγωγή, για μένα.  για αυτό στην τελική λέμε ανοχή στην διαφορετικότητα, και πολλές φορές ο ένας εννοεί το ένα (ειδική αγωγή) και ο άλλος εννοεί το άλλο (lgbtq). 

 

Πιστεύω ότι πρέπει να ανοίξετε νέο θέμα  για το gender fluidity γιατί νομίζω σε αυτό αναφέρεστε και είναι κάτι αρκετά διαφορετικό από τις έμφυλες ταυτότητες που αναφέρει στην αρχή η θεματοθέτρια, ή εγώ έχω καταλάβει λάθος για το τι σημαίνει έμφυλη ταυτότητα κατά το υπουργείο. 

 

 

 

 

[kine]

Μου φαίνεται πολύ χρήσιμη η επισήμανση της bellebue και η επικέντρωση της συζήτησης γύρως από τα διεμφυλικά άτομα και την αλλαγή φύλου.

Είναι όντως πολύ διαφορετική συζήτηση και προβληματική των σεξουαλικών προτιμήσεων (μέρος των οποίων είναι και η ομόφυλη έλξη), σε σχέση με την αλλαγή φύλου. 

 

Εχω την εντύπωση ότι η LGBT "κοινότητα", επιλέγει να χρησιμοποιεί έναν όρο ομπρέλα, για να λειτουργεί ισχυρότερα ως ομάδα πίεσης. Αλλά φυσικά κατανοώ ότι οι επί μέρους ομάδες, έχουν συχνά αντικρουόμενα προβλήματα να λύσουν.

 

Εχοντας στο νου μου πλέον ότι μιλάμε αποκλειστικά για την ταυτότητα φύλου=διεμφυλικά άτομα=trans, παίρνω το τελευταίο ερώτημα της alcyon

On 5/14/2017 at 11:11 ΜΜ, alcyon είπε:

γ. Θα πρέπει να μην αναφέρουμε τίποτα στους εφήβους για κάτι τέτοιο για να "αποφασίσουν μόνοι τους"; Αν τους μιλήσει κάποιος τους "εξωθεί να δοκιμάσουν" ή μήπως τους "καταδικάζει σε σιωπή";

και  δηλώνω ότι, αυτό τουλάχιστον δεν πρέπει να προβληματίζει. Εφόσον μιλάμε για διεμφυλικά άτομα, είναι προϊόν σύγχυσης να νομίζουμε ότι αν μιλήσουμε για την κατάσταση της διεμφυλικότητας όπως ορίστηκε παραπάνω : Gender dysphoria is a condition where a person experiences discomfort or distress because there's a mismatch between their biological sex and genderidentity. ... Gender dysphoria is a recognised medical condition, σε έναν έφηβο, θα τον μπερδέψουμε ή θα τον κατευθύνουμε. Κανένας άνθρωπος δεν "μπερδεύεται" ως προς την ταυτότητα του, όπως δεν μπερδεύεται ως προς το όνομα του, αν κάποιος τον αποκαλέσει κάπως αλλιώς. Αντίθετα, κάποιος που είναι μπερδεμένος, μπορεί να βρει ένα δρόμο κατανόησης και λύσης των προβληματισμών του, αν του δωθεί μια ερμηνευτική διέξοδος.

 

Πιο απλά, η αναφορά στο σχολείο για τα διεμφυλικά άτομα, θεωρώ ότι είναι χρήσιμη. Δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο κατατίθεται, αλλά εφόσον υπάρχει ως κατάσταση, είναι σφάλμα να αποσιωπείται. Οπως κάθε άλλη ιδιαίτερότητα, μπορεί να λειτουργήσει αρμονικά με την ομάδα, όταν δεν την περικλείει πέπλο μυστηρίου, όταν λέγεται ευθαρσώς περί τίνος πρόκειται. Ούτε υπονοούμενα, ούτε υποθέσεις και εικασίες, ούτε ανακάτεμα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις που είναι μια άλλη τελείως κουβέντα. Το σχολείο μπορεί και θα πρέπει να είναι, το άνοιγμα προς την αποδοχή αυτής της κατάστασης. Και τονίζω, αποδοχή. Αποδοχή σημαίνει κατανοώ ότι κάτι είναι πραγματικό. Ασχετα με το αν μου αρέσει ή όχι, με το αν συμφωνώ με τα επιμέρους, με το αν με φοβίζει ή με προκαλεί. Ξέρω ότι υπάρχει. Ξέρω ότι είναι πραγματικό. Ξέρω ότι συμβαίνει. Αποδέχομαι την ύπαρξη του. Οταν το σχολείο αναγνωρίζει την ύπαρξη της κατάστασης, έστω και με μια απλή αναφορά της, κάνει το κρυφό φανερό , απομυθοποιεί, φέρνει το αντικείμενο στην πραγματική του διάσταση. Αυτό για μένα ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ. 

 

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Τοποθετούμε αποσπάσματα από την εκπομπή της ΕΡΤ

"Στην ΕΡΤ θα γίνει και μια εκπομπή που θα αφορά αποκλειστικά το νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση για την ταυτότητα φύλου. Η σημερινή εκπομπή αφορούσε το θέμα μόνο ως υποενότητα της ευρύτερης θεματικής των έμφυλων ταυτοτήτων. Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθείσετε τις τρεις τοποθετήσεις μου στην αποψινή εκπομπή."

Βασίλης Σωτηρόπουλος

 http://avmag.gr/76480/thematiki-evdomada-sta-scholia-emfyles-taftotites-stin-ert/

 

http://elawyer.blogspot.gr/2017/06/blog-post.html   Ιστορία της κατοχύρωσης της ταυτότητας φύλου στην ελληνική νομοθεσία

 

Ο κ.Βασίλειος Σωτηρόπουλος, δικηγόρος, είναι και Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης (Attica Region Ombudsman) at Περιφερεια Αττικης (Athens-Attica Region)