"είμαι άτακτη"

[zouzounel]

Η κόρη μου 6 χρονών φέτος παει πρωτη δημοτικού. Σε συζήτηση που καναμε εχθές (το βραδυ πριν κοιμηθούμε, συζητάμε τα μυστικά μας ) μου ανέφερε ότι είναι άτακτη στο σχολείο, ότι μιλάει με τους διπλανούς της, γυρίζει πισω και μιλάει και με τους πίσω, ζωγραφίζει στην καρέκλα της, μάλιστα μια μερα μου ειπε εχασε το διάλλειμα γιατί η δασκάλα την έβαλε να καθαρίσει την καρεκλα και τωρα την εχει βαλει να καθεται μόνη της στο τελευταιο θρανίο μακριά από τους άλλους. Την στέλνω σε ιδιωτικό σχολείο και μαλιστα την προηγουμενη εβδομάδα είχαμε παει για ενημέρωση, μου ειπε η δασκάλα ότι εχει ένα θεματάκι συγκεντρωσης, δε μου είπε όμως ότι ενοχλεί τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ και στο σπιτι το βλεπω, ότι ξεκινάει να παιζει με κατι, μετά θυμάται κάτι αλλο, μετά κατι άλλο κοκ, λίγες φορές θα προσηλωθεί σε κάτι.

Δεν είμαι εκπαιδευτικός, δε θελω να ακυρώσω τη δασκάλα, αλλά πραγματικα προβληματιζομαι να καταλάβω πώς η απομόνωση θα την βοηθήσει να ξεπεράσει αυτό το "πρόβλημα" ας το πω ετσι. Επίσης ειμαι υπερβολική που θα περίμενα να με ενημερώσει η δασκάλα, έστω τηλεφωνικώς για το θέμα? Να πω επισης ότι γενικώς ειναι ένα παιδί ήσυχο, υπάκουο, την ενδιαφέρει το διάβασμα, εχει μαθει και διαβάζει από το νηπιο μόνη της, δεν ειναι πολύ κοινωνική, εκανε παρέα μόνο με ενα κοριτσάκι περσυ στο νήπιο (στο ίδιο σχολείο) το οποιο φέτος σταμάτησε και δεν εχει παρέες, καθεται στο διαλλειμα μονη της τις περισσότερες φορές (μου το εχει πει ο γιος μου, ένα χρόνο μεγαλύτερος, που τη βλεπει στο διαλλειμα). Επίσης μου ειπε ότι δεν της αρέσει που πηγαίνει σχολείο και βαριέται πολύ στο μάθημα.

Εχω στεναχωρηθεί πολύ με όλο αυτό, είναι σωστό ενα παιδάκι που έτσι κι αλλιώς ειναι απομονωμενο, να το κανεις πέρα? Πού θα το οδηγήσει αυτό? Είναι στανταρ αυτή η πρακτική στα σχολεία? Γενικά δεν ειναι ζωηρή και τον όρο "άτακτη" εμεις δεν τον χρησιμοποιούμε ποτέ στο σπιτι, ένα παιδάκι δε θα το χαρακτηρίσουμε ποτέ "κακό" ή "ατακτο", συνήθως το λέμε "ζωηρό". Πέρσυ τους είχα παει και τους δύο για αξιολόγηση σε παιδοψυχολόγο, πέρα απ το θεμα αυτοπεποιθησης στο οποίο έχουν θεμα και οι δύο, δεν μας απασχόλησε κατι άλλο. Μήπως πρεπει να ξαναπάω συγκεκριμένα για το θεμα της αυτοσυγκέντρωσης?

 

Θέλω να είμαι αντικειμενική και ίσως χρειάζομαι χρόνο να δω... τι βλέπω λάθος?

[ΑΡΓΚ]

Η κόρη μου 6 χρονών φέτος παει πρωτη δημοτικού. Σε συζήτηση που καναμε εχθές (το βραδυ πριν κοιμηθούμε, συζητάμε τα μυστικά μας ) μου ανέφερε ότι είναι άτακτη στο σχολείο, ότι μιλάει με τους διπλανούς της, γυρίζει πισω και μιλάει και με τους πίσω, ζωγραφίζει στην καρέκλα της, μάλιστα μια μερα μου ειπε εχασε το διάλλειμα γιατί η δασκάλα την έβαλε να καθαρίσει την καρεκλα και τωρα την εχει βαλει να καθεται μόνη της στο τελευταιο θρανίο μακριά από τους άλλους. Την στέλνω σε ιδιωτικό σχολείο και μαλιστα την προηγουμενη εβδομάδα είχαμε παει για ενημέρωση, μου ειπε η δασκάλα ότι εχει ένα θεματάκι συγκεντρωσης, δε μου είπε όμως ότι ενοχλεί τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ και στο σπιτι το βλεπω, ότι ξεκινάει να παιζει με κατι, μετά θυμάται κάτι αλλο, μετά κατι άλλο κοκ, λίγες φορές θα προσηλωθεί σε κάτι.

Δεν είμαι εκπαιδευτικός, δε θελω να ακυρώσω τη δασκάλα, αλλά πραγματικα προβληματιζομαι να καταλάβω πώς η απομόνωση θα την βοηθήσει να ξεπεράσει αυτό το "πρόβλημα" ας το πω ετσι. Επίσης ειμαι υπερβολική που θα περίμενα να με ενημερώσει η δασκάλα, έστω τηλεφωνικώς για το θέμα? Να πω επισης ότι γενικώς ειναι ένα παιδί ήσυχο, υπάκουο, την ενδιαφέρει το διάβασμα, εχει μαθει και διαβάζει από το νηπιο μόνη της, δεν ειναι πολύ κοινωνική, εκανε παρέα μόνο με ενα κοριτσάκι περσυ στο νήπιο (στο ίδιο σχολείο) το οποιο φέτος σταμάτησε και δεν εχει παρέες, καθεται στο διαλλειμα μονη της τις περισσότερες φορές (μου το εχει πει ο γιος μου, ένα χρόνο μεγαλύτερος, που τη βλεπει στο διαλλειμα). Επίσης μου ειπε ότι δεν της αρέσει που πηγαίνει σχολείο και βαριέται πολύ στο μάθημα.

Εχω στεναχωρηθεί πολύ με όλο αυτό, είναι σωστό ενα παιδάκι που έτσι κι αλλιώς ειναι απομονωμενο, να το κανεις πέρα? Πού θα το οδηγήσει αυτό? Είναι στανταρ αυτή η πρακτική στα σχολεία? Γενικά δεν ειναι ζωηρή και τον όρο "άτακτη" εμεις δεν τον χρησιμοποιούμε ποτέ στο σπιτι, ένα παιδάκι δε θα το χαρακτηρίσουμε ποτέ "κακό" ή "ατακτο", συνήθως το λέμε "ζωηρό". Πέρσυ τους είχα παει και τους δύο για αξιολόγηση σε παιδοψυχολόγο, πέρα απ το θεμα αυτοπεποιθησης στο οποίο έχουν θεμα και οι δύο, δεν μας απασχόλησε κατι άλλο. Μήπως πρεπει να ξαναπάω συγκεκριμένα για το θεμα της αυτοσυγκέντρωσης?

 

Θέλω να είμαι αντικειμενική και ίσως χρειάζομαι χρόνο να δω... τι βλέπω λάθος?

 

Κάνεις το λάθος του νέου γονιού μαθητη ότι ο μέσος δάσκαλος θέλει να βοηθήσει το παιδί σου. Υπάρχουν και τέτοιοι δάσκαλοι. Λίγοι. Ελάχιστοι. Στην συνηθισμένη περίπτωση, ο εκπαιδευτικός θέλει να παραδώσει το μάθημα, με την ελάχιστη ενόχληση. Το παιδί που μιλάει κλπ, είναι πάγια τακτική να καθεται μόνο για να μην ενοχλεί. Αυτή είναι η καλή περίπτωση κιόλας. Η κακή είναι να βγαίνει έξω από την τάξη. Όσο για το "άτακτη" δεν είναι βρισιά. Για να καταλάβεις, ο δικός μου στην πρώτη με αντίστοιχη συμπεριφορά, είχε ακούσει ότι είναι άξεστος, γάιδαρος, χαζός, δεν θα έχει ποτέ φίλους και ότι τα χαρτιά του είναι έτοιμα να φύγει από το σχολείο... Ακραία περίπτωση κακής δασκάλας θα μου πεις, αλλά υπάρχουν και αυτά, στο δίνω ως μέτρο σύγκρισης

Και από ο,τι έχω δει και μιλήσει και με τη διευθύντρια του σχολείου πολύ, δυστυχώς πολλοί εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν απλά ως ενόχληση το παιδί με τις μαθησιακές δυσκολίες, το παιδί που είναι πιο προχωρημένο και βαριεται, το παιδί που χρειάζεται αξιολόγηση για θέμα υγείας, το παιδί που φοβάται. Απλά μπαίνει η ταμπέλα "ενοχλεί" συχνά.

Είναι νωρίς πάντως για να κρίνεις αν το παιδί έχει θέμα, ή η δασκάλα, ή κανείς από τους δύο. Ασε μερικούς μήνες ακόμη

[Niki81]

Εννοείται ότι η δασκαλα επρεπε να σε εχει ενημερωσει.Λεπτομερως μαλιστα για να δειτε από κοινου πως μπορειτε να βοηθήσετε το παιδι.

 

Τωρα το ότι τη βαζει να κατσει μονη της στο τελευταιο θρανιο...υποθετω το κανει και για να μην ενοχλεί/αποσυντονιζει τους υπολοιπους και για να μην αποσυντονίζεται η ιδια από τα αλλα παιδακια.Ξερω πως αν ημουν στη θεση σου ουτε κι εμενα θα μου αρεσε...μαλλον θα προτιμουσα να την ειχε βαλει μονη της καπου διπλα στην εδρα της να την ελεγχει κιολας καλυτερα.Ετσι κι αλλιως όμως καποιος παντα καθεται τελευταίος...δεν είναι τοσο κακο.

 

Εγω θα σου προτιν αμεσα να μιλησεις με τη δασκαλα...να τα ρωτήσεις όλα αυτά.Τι κανει στην ταξη το παιδι,γιατι καθεται μονη της,πως χειρίζεται η δασκαλα ολο αυτό και τι μπορεις να κανεις εσυ για να βοηθήσεις.

 

Με το να εστιασεις στο ότι η δασκαλα την εβαλε στο τελευταιο θρανιο λιγο χανεις το δασος νομιζω.Το θεμα είναι ποια η συμπεριφορά του παιδιου και πως θα αλλαξει.

 

Και ο δικος μου πρωτακι είναι και ξερω αρκετες μαμαδες που τα παιδακια τους ακομα δεν εχουν προσαρμοστε πλήρως με το δημοτικο πχ ζητανε ολη την ωρα να βγουν εξω,μιλανε στο μαθημα,σηκωνονται.Δωστης χρονο αλλα μιλα της και πολύ.Εμενα ο δικος μου τετοιο θεμα δεν εχει...αλλα από την αρχη που δεν ηξερα πως θα τα παει του λεγαμε στο σπιτι ποσο σημαντικο είναι την ωρα του μαθηματος να ακουει τι λεει η δασκαλα και να μη χαζευει το μυαλουδακι του.Γιατι αν ακουει τη δασκαλα θα εχει και λιγοτερο διάβασμα για το σπιτι.Εγω να σου πω την αληθεια...σωστο λαθος ...δεν ξερω αλλα του διαχωριζα και τα μαθηματα.πχ του λεω όταν η κυρια κανει γλωσσα η αριθμητικη πρεπει να την παρακολουθείς.Αν κουραστείς και θελει λιγο το μυαλουδακι να σκεφτει κατι άλλο να το σκέφτεσαι στη μουσικη η τη ζωγραφικη να ξεκουραζεσαι λιγο.

 

Η κοινωνικοτητα τωρα...άλλο μεγαλο θεμα αυτό.Και γι αυτό μιλα με τη δασκαλα να τη βοηθησει.Του γιου μου πχ η δασκαλα ξερω ότι τους εχει πει ειμαστε μια ομαδα και δε θελω να βλεπω κανεναν μονο του στο διάλλειμα.Οποιος σε ένα διαλειμα μενει μονος του θα ερχεται να μου το λεει να το συζητάμε και οντως τα βοηθαει.Κι εμενα στην αρχη ετσι μονος του ηταν.Αρχισα και του ελεγα θεματα που μπορουσε να πει με τα αλλα παιδακια για ν αανοιξει κουβεντα.πχ για ρωτα τα αλλα αγορια βλεπουν τα χελωνονιτζακια...ποιος είναι ο αγαπημενος τους σουπερ ηρωας.Η του ελεγα θελω σημερα να προσπαθήσεις σε ένα διαλειμα μονο να μιλησεις με ένα παιδακι από την ταξη σου ή να παιξεις μαζι του ή να του πεις κατι ότι σου είναι πιο ευκολο.Σιγα σιγα και μετα από μερικες μερες ερχοταν και μου ελεγε μαμα σημερα μιλησα με αυτό το παιδακι.Ρωτησατα αλλα παιδια αν μπορω να παιξω μαζι τους και μου ειπαν ναι.Δειλα δειλα αλλα το ξεπεράσαμε...τωρα όλα καλα.Στειλε και τπτ αυτοκόλλητα κοριτσίστικα να τα μοιραστει με τα αλλα κορίτσια στην ταξη.

[vtgian]

Καλημέρα!

 

Ζήτα να μιλήσεις με την δασκάλα. Ένα παραπάνω που την στέλνεις σε ιδιωτικό, να έχεις απαιτήσεις.

 

Ειδικά στην 1η δημοτικού, το να κάθεται μόνη της στο τελευταίο θρανίο ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω που θα την βοηθήσει. Η συνηθισμένη πρακτική είναι τα παιδάκια που είναι πιο ζωηρά και δεν μπορούν εύκολα να συγκεντρωθούν, οι δάσκαλοι να τα παίρνουν σε θρανίο δίπλα τους ή μπροστά τους και να τα κάνουν βοηθούς τους. Όχι να τα απομονώνουν!

 

Αν έχετε και πρόβλημα αυτοπεποίθησης, ανέφερέ το επίσης και ζήτα βοήθεια από τη δασκάλα. Η πρώτη είναι τάξη προσαρμογής σε όλα τα επίπεδα, είναι χρέος της να βοηθήσει να παιδιά να ενταχθούν. Ακόμα και σε δημόσια που είναι σε τι δάσκαλο θα πέσεις, υπάρχουν δασκάλες & δάσκαλοι που διάλειμμα κάνουν μαζί με τα παιδιά, να τα βοηθήσουν να σχηματίσουν παρέες, να μην αφήσουν κάποιο παιδάκι στην άκρη.

[mariab]

Νομίζω ότι το καλύτερο θα είναι να μιλήσεις με τη δασκάλα. Ίσως το πρόβλημα να μην είναι τόσο τραγικό όσο το περιγράφει η μικρή και για αυτό να μην σε ενημέρωσε η δασκάλα. Προφανώς, προσπαθεί να το διαχειριστεί. Συζήτησέ το μαζί της για να το δεις πιο σφαιρικά.

 

Το θέμα του να κάθεσαι μόνος σου δεν ξέρω κατά πόσο αποδίδει. Μπορεί να βοηθάει το παιδί να συγκεντρώνεται καλύτερα, καθώς δεν το αποσπά κάτι (λέω, δεν ξέρω). Για να το δούμε βέβαια και από την άλλη μεριά, μπορεί κάποια από τα άλλα παιδιά να έχουν κάτσει με την κόρη σου και να έχουν διαμαρτυρηθεί ότι τα ενοχλεί. Μήπως όντως τα πειράζει; Τι σου έχει πει; Η δασκάλα πρέπει να καλύπτει και να κρατά ήρεμα όλα τα παιδιά. Εμείς κάθε φορά βλέπουμε το δικό μας παιδί, αυτή όμως έχει να διαχειριστεί ένα μεγαλύτερο σύνολο, όπου ο καθένας έχει και μία ιδιαιτερότητα.

 

Τώρα, η λέξη άτακτος ομολογώ ότι δεν με ενοχλεί, ούτε την θεωρώ βρισιά. Και εγώ έχει τύχει να πω στις κόρες μου "μα γιατί είσαι τόσο άτακτη σήμερα;". Δεν την θεωρώ καν αυστηρή λέξη. Εϊναι απλώς περιγραφική μίας κατάστασης, όπου το παιδί δεν ακολουθεί τους βασικούς κανόνες ευταξίας του σπιτιού (ή του σχολείου).

[zouzounel]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Προσπαθώ να εχω το μυαλό μου ανοιχτό και να μην εστιάζω στο δικό μου παιδί, αλλά στο σύνολο της τάξης. Και βεβαιως ειναι σημαντικό στην τάξη να ακολουθούν όλοι τους κανόνες.

Δε με πειράζει που έκατσε μόνη της στο τελευταιο θρανίο, απλά με προβληματίζει η απομόνωση από την υπολοιπη τάξη και αναρωτιέμαι πώς αυτή μπορεί να λειτουργήσει σε ενα κατά τ' άλλα χαμηλων τόνων παιδί, με ελλειψη αυτοπεποιθησης.

Τη λέξη "άτακτος" ίσως επειδή δεν την χρησιμοποιούμε να τη θεωρούν τα παιδιά μου λίγο πιο "βαριά" ας πούμε. Όταν ξεκίνησα την κουβέντα η μικρή δεν ήθελε να μου μιλήσει, μου έλεγε ότι έκανε κατι πολύ κακό και τελικά μου ξεφουρνισε ότι ήταν άτακτη, οπως περιέγραψα πιο πάνω. Καταλαβαίνω δλδ ότι έχει αίσθηση του τι εκανε λάθος και για ποιον λόγο η δασκάλα την έβαλε μόνη της, αλλά τώρα θεωρεί τον εαυτό της κακό και άτακτο. Αυτός ήταν ο σκοπός?

Δεν ειναι η πρώτη μου εμπειρία στην Α' δημοτικού, τα περασα και περσυ με τον γιο μου. Εκείνος όμως ειναι αλλος χαρακτήρας, πιο ώριμος για την ηλικία του, του αρέσει να ακολουθεί τους κανόνες και θελει και οι υπολοιποι να κάνουν το ίδιο. Η κόρη μου πιστεύω ήταν αρκετά προετοιμασμένη για την πρώτη, ειχαμε κανει αρκετές συζητήσει στο σπίτι και έβλεπε τον αδελφό της. Μάλιστα έβλεπα τον αγώνα της να μάθει να διαβάζει από περσυ, ανταγωνιζόμενη τον αδελφό της (να μην ειναι η μόνη στην οικογένεια που δεν ξερει!)

Και η μικρή θα πρεπει να μαθει να ακολουθεί τους κανονες της τάξης, σίγουρα. Θα περίμενα απλά μια ενημέρωση από τη δασκάλα. Πριν 4-5 μερες μιλήσαμε, τώρα έγιναν όλα ξαφνικά, εκεί που ήταν όλα καλά, ξαφνικά αρχισε να μιλάει??? Μου τα παρουσίασε όλα τελεια, πόσο καλή ειναι στα μαθηματα και ότι κάποιες φορές ειναι λίγο αφηρημένη.

Δεν ξερω τι να κάνω, να δώσω λίγο χρόνο? και πόσο χρόνο? να μιλησω στη δασκάλα σημερα, αυριο, την άλλη εβδομάδα? πότε δε θα είναι αργά????

[lelaki1980]

γεια σου...εννοειτε οτι η δασκαλα πρεπει να σε ενημερωσει και να το συζητησετε.εμενα πιο πολυ μου καθετε το οτι δεν εχει παρεες και οτι στο διαλλειμα ειναι μονη της.θα μου ειχε κατσει κομπος στο στομαχι.και το λεω αυτο γιατι και η δικια μου ειναι στην πρωτη φετος και εννοειτε οτι κανει αταξιες και οτι βαριετε στο μαθημα(ετσι μου εχει πει)και το βλεπω απολυτα φυσιολογικο για αρχη.δεν την εχει βαλει ακομα βεβαια να κατσει μονη της και ποσο μαλλον και το δικο σου που δεν ειναι εκ φυσεως και πολυ κοινωνικη.πιστευω οτι το κανει χειροτερα για να μην πω οτι ειναι εντελως λαθος.πολυ ωραια ιδεα και μπραβο στην δασκαλα που ειπε μια κοπελα παρακατω οτι λεει στα παιδακια της να παιζουν ολοι μαζι στο διαλλειμα..δεν ειπαμε να κανει κολλητη παρεα με ολους αλλα επρεπε να εχει τουλαχιστον μια αγαπημενη φιλη.οποτε σε συνδυασμο εσυ απο το σπιτι και η δασκαλα απο το σχολειο να βρειτε μια χρυση τομη...ειναι μεγαλη μεταβαση απο νηπιο-δημοτικο και πιστευω οτι μαθαινουν να το αγαπανε σιγα σιγα μεσα απο τις ευχαριστες δραστηριοτητες εντος και εκτος ταξης (ο τροπος δηλαδη που μαθαινει η δασκαλα γραμματα στο παιδι μεσα στην ταξη μεχρι και η ωρα του διαλλειματος)...με λιγα λογια εστιασε πρωτα στην κοινονικοποιηση του παιδιου και πιστευω οτι τα αλλα θα σταματησουν μονα τους..και αν μπορεις να πεις στην δασκαλα να μην την βαζει μονη της.τωρα αν αυτο εχει γινει μια φορα οκ αλλα αμα γινετε συστηματικα δεν ειναι ωραιο.

[mariab]

Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις στη δασκάλα άμεσα. Μπορεί το πρόβλημα να είναι πολύ μικρό (ή και να μην υπάρχει καν), αλλά γιατί να μην το συζητήσεις εφόσον προβληματίζει και το παιδί και εσένα; Δεν λέω να της κάνεις κριτική, απλώς να σου πει αυτή τι βλέπει και να της μεταφέρεις τι εισπράτει το παιδί. Πιστεύω ότι πρέπει πάντα να τα συζητάμε αυτά τα θέματα με τους δασκάλους πριν γίνουν μεγάλα και σημαντικά.

 

Παρεπιπτόντως, αυτό μας λεν εμάς οι δάσκαλοι στο σχολείο. Να μην περιμένουμε την ενημέρωση γονέων, αλλά να επικοινωνούμε μαζί τους, έστω τηλεφωνικώς, όποτε θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

[lydiap]

Συμφωνώ με τις υπόλοιπες...

Η δασκάλα λογικά δεν είχε κακή πρόθεση, αλλά η λέξη ''άτακτη'' σε ένα πρωτάκι με χαμηλή αυτοεκτίμηση που μάλιστα τη λέξη ''άτακτος'' την έχει ως κάτι το πολύ βαρύ δεν είναι και ότι το καλύτερο!

 

Μίλησε με τη δασκάλα σας και εξήγησέ της ότι η μικρούλα το πήρε βαριά...να μιλήσετε θα έλεγα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί μπορεί η κυρία να νομίζει ότι με τον τρόπο αυτό βοηθάει το παιδί να προσαρμοστεί. Πιστεύω ότι αν της μιλήσεις με γλυκό και ευγενικό τρόπο και όχι επικριτικά, θα σε καταλάβει απόλυτα!

 

Καλή τύχη!

[ΑΡΓΚ]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Προσπαθώ να εχω το μυαλό μου ανοιχτό και να μην εστιάζω στο δικό μου παιδί, αλλά στο σύνολο της τάξης. Και βεβαιως ειναι σημαντικό στην τάξη να ακολουθούν όλοι τους κανόνες.

Δε με πειράζει που έκατσε μόνη της στο τελευταιο θρανίο, απλά με προβληματίζει η απομόνωση από την υπολοιπη τάξη και αναρωτιέμαι πώς αυτή μπορεί να λειτουργήσει σε ενα κατά τ' άλλα χαμηλων τόνων παιδί, με ελλειψη αυτοπεποιθησης.

Τη λέξη "άτακτος" ίσως επειδή δεν την χρησιμοποιούμε να τη θεωρούν τα παιδιά μου λίγο πιο "βαριά" ας πούμε. Όταν ξεκίνησα την κουβέντα η μικρή δεν ήθελε να μου μιλήσει, μου έλεγε ότι έκανε κατι πολύ κακό και τελικά μου ξεφουρνισε ότι ήταν άτακτη, οπως περιέγραψα πιο πάνω. Καταλαβαίνω δλδ ότι έχει αίσθηση του τι εκανε λάθος και για ποιον λόγο η δασκάλα την έβαλε μόνη της, αλλά τώρα θεωρεί τον εαυτό της κακό και άτακτο. Αυτός ήταν ο σκοπός?

Δεν ειναι η πρώτη μου εμπειρία στην Α' δημοτικού, τα περασα και περσυ με τον γιο μου. Εκείνος όμως ειναι αλλος χαρακτήρας, πιο ώριμος για την ηλικία του, του αρέσει να ακολουθεί τους κανόνες και θελει και οι υπολοιποι να κάνουν το ίδιο. Η κόρη μου πιστεύω ήταν αρκετά προετοιμασμένη για την πρώτη, ειχαμε κανει αρκετές συζητήσει στο σπίτι και έβλεπε τον αδελφό της. Μάλιστα έβλεπα τον αγώνα της να μάθει να διαβάζει από περσυ, ανταγωνιζόμενη τον αδελφό της (να μην ειναι η μόνη στην οικογένεια που δεν ξερει!)

Και η μικρή θα πρεπει να μαθει να ακολουθεί τους κανονες της τάξης, σίγουρα. Θα περίμενα απλά μια ενημέρωση από τη δασκάλα. Πριν 4-5 μερες μιλήσαμε, τώρα έγιναν όλα ξαφνικά, εκεί που ήταν όλα καλά, ξαφνικά αρχισε να μιλάει??? Μου τα παρουσίασε όλα τελεια, πόσο καλή ειναι στα μαθηματα και ότι κάποιες φορές ειναι λίγο αφηρημένη.

Δεν ξερω τι να κάνω, να δώσω λίγο χρόνο? και πόσο χρόνο? να μιλησω στη δασκάλα σημερα, αυριο, την άλλη εβδομάδα? πότε δε θα είναι αργά????

 

Mη συγκρίνεις παιδιά. Η μεγάλη μου ήταν πάντα ήσυχη και καλή μαθήτρια. Οχι μόνο με την έννοια των επιδόσεων, αλλά και με την έννοια ότι δεν ενοχλούσε, ήταν πειθαρχημένη, υπάκουη. Εκεί είχαμε λοιπόν προβλήματα του τύπου να μην έχει φιλίες, να την πειράζουν και να μην αντιστέκεται κλπ.

Τα αδέρφια της είναι το αντίθετο: τα παιδιά που μπλέκουν με τη δασκάλα λόγω αταξίας (ειδικά ο ένας θεωρεί μέρος της καθημερινότητας το να τιμωρηθεί), αλλά είναι πολύ κοινωνικά, φίλοι με όλους, ειδικά ο ένας όχι απλά δεν τον πειράζει κανείς αλλα το παιζει και διαιτητής στους καβγάδες των άλλων.

 

Επεδή το καταλαβαίνω πώς είναι να περιμένεις ότι ό,τι κατάφερε το ένα παιδί θα καταφέρει και το άλλο, καταρχήν αποδέξου το παιδί όπως είναι. Μπορεί το αδερφάκι να είναι ήσυχο και το "καλό παιδί" της τάξης. Η απλά να ταίριαξε πιο καλά με τη δασκάλα του (δεν έχουν όλες την ίδια άποψη περί πειθαρχίας). Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ένα πρωτάκι που μιλά, χαζεύει, ακόμη και σηκώνεται ή πετάγεται στο άσχετο να πει ένα ανέκδοτο, είναι ανώριμο ή λίγότερο "καλό". Είναι άλλος χαρακτήρας απλα. Δυστυχώς το σχολείο θέλει τα παιδια σε ένα καλούπι. Δε σημαίνει όμως κάτι αυτό για τα ίδια τα παιδιά.

 

Εγω δε θα ασχολιόμουν με το θέμα της "αταξίας", αλλά με την κοινωνικοτητα, μου φαίνεται πιο σοβαρό. Γραφτείτε σε καποια εξωσχολική δραστηριότητα (κατά προτίμηση κάπου που να υπάρχει και κάποιο παιδάκι από την τάξη, δεν π.χ. αν έχει απογευματινές ή Σαββατιάτικες δραστηριότητες στο σχολείο και αν πηγαίνουν εκεί κάποιες συμμαθήτριες), καλέστε κάποια παιδάκια στο σπίτι, μιλήστε με τις μαμάδες να δείτε πού συχνάζουν τα παιδάκια.

[emmaki]

Εγώ πάλι θα εστιάσω αλλού....

Λές στο αρχικόμήνυμα ότι το παιδί και στο σπίτι δεν ολοκληρώνει μια εργασία/ένα παιχνίδι πριν περάσει σε άλλο. Ότι εναλλάσσει δραστηριότητες λίγο χαοτικά, αν κατάλαβα καλά.

 

Θα κάνω την εξής ερώτηση: Μπορεί να κάτσει 10 λεπτά και να κάνει κάτι που την ενδιαφέρει (ότι και αν είναι αυτό) χωρίς να μιλάει ή να κινείται;

Έχει την τάση για απλώνει τα πράγματα της παντού ή να τα χάνει; Μπορεί να οργανώσει το χώρο της (διαβάσματος, παιχνιδιού κλπ);

 

Αν όχι,τότε ίσως πρέπει να ψαχτείς λίγο για ΔΕΠΥ. Σε καμία περίτπωση δεν λέω ότι το παιδί έχει ΔΕΠΥ, απλά ταπαραπάνω απότελούν ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ (όχι αποδείξεις) για κάποια παρόμοια δυσκολία.

 

Φυσικά και να μιλήσεις με τη δασκάλα,να δεις και την εικόνα της στην τάξη, το σκεπτικό πίσω από τις ενέργειες της (π.χ. συνηθίζεται να κάθονται τα παιδιά στο πρώτο θρανίο, αλλά αν η δασκάλα μετακινείται συνεχώς και βρίσκεται συχνά στοπίσω μέρος της τάξης, είναι πιο λογικό να βάλει ένα παιδί πίσω για να το ελέγχει καλύτερα) αλλά και τη δική της γνώμη.

[ravT]

Μισό λεπτό...

Το παιδί είναι πρωτάκι. Όλα τα πρωτάκια, περνάνε ένα διάστημα μέχρι να κατανοήσουν πως τώρα είναι στο δημοτικό και μες την τάξη κάνουμε μάθημα. Δηλαδή δεν μιλάμε με τους διπλανούς μας, δεν σηκωνόμαστε για να κάνουμε πιρουέτες, παρακολουθούμε την παράδοση και παίζουμε ΜΟΝΟ όταν η κυρία το πει.

Η κόρη μου, αν και κατά δήλωση της δασκάλας ήταν (πέρυσι, στην 1η) απ τους καλύτερους μαθητές, είναι ζωηρή. Μιλάει με τους γύρω της (ΟΠΟΙΟΝ και αν έχει γύρω της), ζωγραφίζει, σηκώνεται απ την καρέκλα και τριγυρίζει, ζητάει όλο τουαλέτα κ.λπ.

 

Της είπα να την χειριστεί όπως νομίζει και στην κόρη μου εξήγησα πως δεν έχει σωστή συμπεριφορά και πως η "μαμά" όσο είναι στο σχολείο είναι η κυρία. Απ τα μέσα της χρονιάς και έπειτα (με λίγα "ξεσπάσματα"), συγκεντρώθηκε και κατανόησε πως δεν είναι πια στο νηπιαγωγείο.

 

Η δασκάλα δεν την έβαλε ποτέ πίσω, αλλά δίπλα της. Επίσης δεν άλλαζε θέσεις λόγω ενόχλησης (στη δική μας περίπτωση άλλωστε δεν θα έλυνε κάτι) αλλά για να γνωριστούν τα παιδιά εργαζόμενα σε ομάδες.

 

Στα περί αυτοεκτίμησης τώρα, δε μπορεί ο εκπαιδευτικός να συμπεριφέρεται διαφορετικά σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Στοίχημα πως ούτε και αυτό θα άρεσε. Απ τη στιγμή που έχει γίνει αξιολόγηση στο παιδί, και επειδή πηγαίνει σε ιδιωτικό, εγώ θα ζητούσα συνάντηση με τη δασκάλα. Να την ενημερώσω και να με ενημερώσει και εκείνη.

 

Εμείς με τη δασκάλα είχαμε (και έχουμε) όλοι οι γονείς (όσοι ενδιαφέρονταν τέλος πάντων), πολύ καλή συνεργασία. Τα παιδιά την αγαπούν, ξέρει πως να εργάζεται με τα παιδιά της αλλά και πως να περνάει καλά μαζί τους.

 

Είναι σημαντικό να γνωρίσεις τη δασκάλα και να επικοινωνείς μαζί της. Πέρυσι λόγω 1ης τάξης, την έβλεπα καθημερινά (έβγαζαν οι δάσκαλοι τα πρωτάκια πριν χτυπήσει το κουδούνι γιατί είμαστε μεγάλο σχολείο και επικρατεί χάος με τόσα παιδιά) και ότι είχε να μας πει, το έλεγε. Τα λύναμε μαζί τα θέματα.

 

Αυτό θα έλεγα πως πρέπει να κάνεις. Μια συνάντηση με τη δασκάλα προς ενημέρωση και των δυο σας. Μπορεί η δασκάλα να μην είναι επαρκής, μπορεί και εσύ απλά να είσαι μανούλα. Ο χρόνος θα δείξει.

[Βερενίκη]

Αφού έχεις ήδη τη γνώμη της δασκάλας, εγώ θα σου πρότεινα να μην ρωτήσεις τίποτα τη δασκάλα τώρα. Ούτε να πας να τη δεις ξανά. Η δασκάλες της α' δημοτικού, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι εκπαιδευμένες να χειρίζονται τέτοια θέματα. Αφού πήγες να την δεις πριν από λίγες μέρες, έχεις την εικόνα του παιδιού στην τάξη.

Σίγουρα να μιλάς στο παιδί, σίγουρα να συζητάτε στο σπίτι για το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε προσεκτικοί και ήσυχοι στο μάθημα. Μην ξεχνάς να αναγνωρίζεις πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδάκι να μείνει ακίνητο και προσεκτικό τόση ώρα, να λες μπράβο που το καταφέρνει, να λες ότι και να μην το καταφέρνει τέλεια, θα έχει όλο τον χρόνο να το καταφέρει, γι αυτό είναι οι δάσκαλοι και οι γονείς για να βοηθήσουν κλπ. Είναι μαγικά λόγια αυτά, να τα λες συνέχεια.

 

Μην αρχίσεις να την .... ψάχνεις. Συγνώμη για την διαφωνία μου με την 'ειδικό' την οποία και αναγνωρίζω απόλυτα, αλλά λέω τη γνώμη μου σαν γονιός. Αφού δεν σου έχουν πει μέχρι τώρα τίποτα από όλα τα σχολεία (υποθέτω πήγε και νήπιο), δεν αξίζει να το περάσεις αυτή τη στιγμή το παιδί από αξιολογήσεις κλπ. Πάρε σαν δεδομένο ότι πρέπει να βελτιώσει την ικανότητα συγκέντρωσής της και αυτό είναι μία διαδικασία απαραίτητη σε όλα τα πρωτάκια, σε καθένα σε διαφορετικό βαθμό.

 

Άσε τη δασκάλα να κάνει τη δουλειά της και δούλεψε την κοινωνικότητά της (κάλεσε παιδάκια, βγείτε για παιχνίδι κλπ) και την συγκέντρωσή της (παίξε μαζί της, φτιάξτε πράγματα, να επιμείνεις να ολοκληρώσει μία δραστηριότητα και κάθισε μαζί της για να τη βοηθήσεις).

 

Εννοείται πρέπει να πας στο σχολείο σε δυο τρεις εβδομάδες και θα πρότεινα να βρεις μία ευκαιρία να πεις στη δασκάλα και για το ξεχωριστό θρανίο και για όλα όσα έχεις παρατηρήσει.

[Niki81]

Να μιλησεις αμεσα με τη δασκαλα.Προσωπικα φροντιζω παντα να είμαι σε συχνη επαφη με τις δασκάλες των παιδιων μου και να συζητάμε ότι προκυπτει ακομα και ασημαντο και με εχει βοηθησει πολύ αυτό.

[zouzounel]

Λοιπόν μίλησα με τη δασκάλα, μου εξήγησε ότι δεν την εβαλε μόνη της για τιμωρία, αλλά για να μπορέσει να συγκεντρωθεί.

Το κάνει και σε άλλα παιδάκια που έχουν το ίδιο θέμα. Θα μείνει εκεί και σήμερα, αυριο θα κατσει αλλού.

Δεν ξερω αν το κανουν σε όλα τα σχολεία, στο δικό μας κάθε μήνα αλλάζουν θεσεις (τουλάχιστον για την Α' και Β' δημοτικού που ξέρω) και έτσι όλα τα παιδάκια εναλλάσονται, κάθονται όλοι με όλους.

Της είπα της δασκάλας ότι η μικρή το θεωρεί τιμωρία το ότι εκατσε πισω μόνη της και ότι έκανε κατι κακό, και μου ειπε πως θα της μιλήσει. Μου είπε επίσης να της πω της μικρής ότι η μαμά εχει μιλήσει

με τη δασκάλα και συνεργάζονται για να τη βοηθήσουν να καταλάβει τον τρόπο εργασίας/συμπεριφοράς/προσαρμογής στην τάξη, ότι τώρα εχει μεγαλώσει και είναι διαφορετικό το νήπιο από το δημοτικό. Μου είπε επίσης ότι την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήταν έτσι η συμπεριφορά της (αν και δεν έχει προκύψει τιποτα σημαντικό στο ενδιάμεσο), γι αυτό και δε μου ανέφερε κατι στη συνάντηση.

Συμφώνησε στο θέμα της κοινωνικότητας, αλλά δεν επεκταθήκαμε.. επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά.

Από δραστηριότητες κανει αρκετές, και στο σχολείο και εκτός σχολείου. 'Ισως και περισσότερες απ' ό,τι θα έπρεπε, αλλά ειναι όλες επιλογή της, εκτός του κολυμβητηρίου μια φορά την εβδομάδα (ειναι στις δραστηριότητες του σχολείου) που το επιβάλλει η μαμά, μιας και δεν υπάρχει αλλη δυνατότητα να μαθουν κολύμπι (και δεν διανοούμαι να μενουμε στην Ελλάδα και να μην ξερουν τα παιδιά μου ναι κολυμπάνε). Δεν μου έχει κάνει παράπονο μη συγκέντρωσης κανένας δάσκαλος στις αθλητικές της δραστηριότητες. Πηγαίνουμε στην παιδική χαρά της περιοχής μας, δεν βλεπει βεβαια συμμαθητές (αφού το σχολείο ειναι σε αλλη περιοχή), αλλά βρίσκει πρωην συμμαθητές από τον βρεφικό/παιδικό σταθμό, πηγαίνουμε στα παρτυ που μας καλούν τα παιδάκια του σχολείου (άλλο θεμα κι αυτό, καθε εβδομαδα απ' όταν ανοιξαν τα σχολεία παμε σε παρτυ, μια της κόρης μου, μια του γιού μου). Παρατηρώ ότι δεν κανει το πρωτο βήμα στις παρέες, αλλά αν την καλέσουν, πάει.

 

 

Θα κάνω την εξής ερώτηση: Μπορεί να κάτσει 10 λεπτά και να κάνει κάτι που την ενδιαφέρει (ότι και αν είναι αυτό) χωρίς να μιλάει ή να κινείται;

Έχει την τάση για απλώνει τα πράγματα της παντού ή να τα χάνει; Μπορεί να οργανώσει το χώρο της (διαβάσματος, παιχνιδιού κλπ);

 

Ναι, μπορεί να κατσει και περισσότερο, αλλά αν θυμηθεί κάτι άλλο θα παρατήσει αυτό που κανει και θα ασχοληθεί με το άλλο. πχ παιζει με τουβλάκιαεκεί που παίζει σκεφτεται να φερει και τα playmobile, τα φερνει, παραταει τα τουβλάκια και παιζει με τα playmobile, τελικά μετά από λίγη ώρα μπορεί να παρατήσει και αυτά για να κάνει μια ζωγραφιά. Δε μαζεύει τιποτα, αν αρχισω να απειλώ ότι αν τα μαζεψω εγω θα τα κρυψω και δε θα ξαναπαίξει, τα μαζεύει ο γιός μου! Συμμαζεύει το γραφείο της, αλλά δε δίνει σημασία πού θα τακτοποιήσει τα πραγματα, με αποτέλεσμα μετά να φωνάζει τη μαμά για να βρει κάτι. Στην αξιολογηση που είχαμε κανει περσυ, αν υπηρχε θεμα ΔΕΠΥ δεν θα το είχαν δει? Υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα δεν εχει, η δασκάλα μου την χαρακτήρισε "αφηρημένη". Προσωπικά ναι, με απασχολεί αυτή η διασπαση προσοχής. Γι αυτό αναρωτιέμαι να πρεπει να την ξαναπάω για αξιολόγηση.

[zouzounel]

Μισό λεπτό...

Το παιδί είναι πρωτάκι. Όλα τα πρωτάκια, περνάνε ένα διάστημα μέχρι να κατανοήσουν πως τώρα είναι στο δημοτικό και μες την τάξη κάνουμε μάθημα. Δηλαδή δεν μιλάμε με τους διπλανούς μας, δεν σηκωνόμαστε για να κάνουμε πιρουέτες, παρακολουθούμε την παράδοση και παίζουμε ΜΟΝΟ όταν η κυρία το πει.

Η κόρη μου, αν και κατά δήλωση της δασκάλας ήταν (πέρυσι, στην 1η) απ τους καλύτερους μαθητές, είναι ζωηρή. Μιλάει με τους γύρω της (ΟΠΟΙΟΝ και αν έχει γύρω της), ζωγραφίζει, σηκώνεται απ την καρέκλα και τριγυρίζει, ζητάει όλο τουαλέτα κ.λπ.

 

Συμφωνώ.

Περσυ ο γιός μου ειχε μια δασκάλα μεγάλο ΑΣΤΕΡΙ που μας έλεγε ότι μεχρι τα χριστούγεννα τα παιδιά της πρωτης βρίσκονται ακόμα στην προσαρμογή, ότι ζητάει απ τα παιδιά να βγαλουν το βιβλίο της γλώσσας για παραδειγμα και άλλος βγαζει το παγούρι, αλλος βγάζει τη γόμα.. άλλα αντί αλλων.. και ειναι φυσιολογικό.

 

 

μπορεί και εσύ απλά να είσαι μανούλα.

 

αυτό μάλλον

ευχαριστώ που μου το υπενθυμισες!

[ravT]

Όλες στις ίδιες θάλασσες κολυμπάμε απλά απ το άγχος να πάμε προς τη στεριά, χανόμαστε στο πέλαγος.

 

Κάνεις τις σωστές σκέψεις, αυτό αρκεί.

[emmaki]

 

 

Ναι, μπορεί να κατσει και περισσότερο, αλλά αν θυμηθεί κάτι άλλο θα παρατήσει αυτό που κανει και θα ασχοληθεί με το άλλο. πχ παιζει με τουβλάκιαεκεί που παίζει σκεφτεται να φερει και τα playmobile, τα φερνει, παραταει τα τουβλάκια και παιζει με τα playmobile, τελικά μετά από λίγη ώρα μπορεί να παρατήσει και αυτά για να κάνει μια ζωγραφιά. Δε μαζεύει τιποτα, αν αρχισω να απειλώ ότι αν τα μαζεψω εγω θα τα κρυψω και δε θα ξαναπαίξει, τα μαζεύει ο γιός μου! Συμμαζεύει το γραφείο της, αλλά δε δίνει σημασία πού θα τακτοποιήσει τα πραγματα, με αποτέλεσμα μετά να φωνάζει τη μαμά για να βρει κάτι. Στην αξιολογηση που είχαμε κανει περσυ, αν υπηρχε θεμα ΔΕΠΥ δεν θα το είχαν δει? Υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα δεν εχει, η δασκάλα μου την χαρακτήρισε "αφηρημένη". Προσωπικά ναι, με απασχολεί αυτή η διασπαση προσοχής. Γι αυτό αναρωτιέμαι να πρεπει να την ξαναπάω για αξιολόγηση.

 

Αν μπορεί να κάτσει και να κάνει κάτι, τότε δεν μιλάμε για ΔΕΠΥ (μάλλον, γιατί εννοείται ότι δεν κάνω διάγνωση από εδώ, καθώς με τα χαιρετίσματα δεν γίνονται τέτοια πράγματα!)

Το ότι δεν μαζεύει μπορεί να οφείλεται σε πολά, π.χ. στο ότι ξέρει πως θα τα μαζέψει ο αδερφός της, ή στο ότι ξέρει ότι δεν πρόκειαι να πραγματοποιήσεις της απειλή του πετάγματος.....

Όσο για τη συμεπριφορά στο σχολείο, μπορεί απλά πλέον να βαρέθηκε το σχολείο (Κάθε μέρα θα πηγαίνουμε;;;;;, μπορεί αυτά που κάνουν να τα ξέρει και να της φαίνονται εύκολα, μπορεί να μην έχει προσαρμοστεί ακόμα.... 1002 μπορεί!

Γνώμη μου, να είσαι σε επαφή με τη δασκάλα και ταυτόχρονα να μιλάς στο παιδί στοπ σπίτι, ώστε να μην τα παίρνει τόσο βαριά (ότι δεν τιμωρείται αν αλλάξει θέση, ότι δεν είναι προσβολή το "άτακτος", απλά μια λέξη που δεν τη λέτε εσείς κλπ κλπ κλπ)

[Rea_1971]

Η κόρη μου 6 χρονών φέτος παει πρωτη δημοτικού. Σε συζήτηση που καναμε εχθές (το βραδυ πριν κοιμηθούμε, συζητάμε τα μυστικά μας ) μου ανέφερε ότι είναι άτακτη στο σχολείο, ότι μιλάει με τους διπλανούς της, γυρίζει πισω και μιλάει και με τους πίσω, ζωγραφίζει στην καρέκλα της, μάλιστα μια μερα μου ειπε εχασε το διάλλειμα γιατί η δασκάλα την έβαλε να καθαρίσει την καρεκλα και τωρα την εχει βαλει να καθεται μόνη της στο τελευταιο θρανίο μακριά από τους άλλους. Την στέλνω σε ιδιωτικό σχολείο και μαλιστα την προηγουμενη εβδομάδα είχαμε παει για ενημέρωση, μου ειπε η δασκάλα ότι εχει ένα θεματάκι συγκεντρωσης, δε μου είπε όμως ότι ενοχλεί τόσο πολύ. Εν τω μεταξύ και στο σπιτι το βλεπω, ότι ξεκινάει να παιζει με κατι, μετά θυμάται κάτι αλλο, μετά κατι άλλο κοκ, λίγες φορές θα προσηλωθεί σε κάτι.

Δεν είμαι εκπαιδευτικός, δε θελω να ακυρώσω τη δασκάλα, αλλά πραγματικα προβληματιζομαι να καταλάβω πώς η απομόνωση θα την βοηθήσει να ξεπεράσει αυτό το "πρόβλημα" ας το πω ετσι. Επίσης ειμαι υπερβολική που θα περίμενα να με ενημερώσει η δασκάλα, έστω τηλεφωνικώς για το θέμα? Να πω επισης ότι γενικώς ειναι ένα παιδί ήσυχο, υπάκουο, την ενδιαφέρει το διάβασμα, εχει μαθει και διαβάζει από το νηπιο μόνη της, δεν ειναι πολύ κοινωνική, εκανε παρέα μόνο με ενα κοριτσάκι περσυ στο νήπιο (στο ίδιο σχολείο) το οποιο φέτος σταμάτησε και δεν εχει παρέες, καθεται στο διαλλειμα μονη της τις περισσότερες φορές (μου το εχει πει ο γιος μου, ένα χρόνο μεγαλύτερος, που τη βλεπει στο διαλλειμα). Επίσης μου ειπε ότι δεν της αρέσει που πηγαίνει σχολείο και βαριέται πολύ στο μάθημα.

Εχω στεναχωρηθεί πολύ με όλο αυτό, είναι σωστό ενα παιδάκι που έτσι κι αλλιώς ειναι απομονωμενο, να το κανεις πέρα? Πού θα το οδηγήσει αυτό? Είναι στανταρ αυτή η πρακτική στα σχολεία? Γενικά δεν ειναι ζωηρή και τον όρο "άτακτη" εμεις δεν τον χρησιμοποιούμε ποτέ στο σπιτι, ένα παιδάκι δε θα το χαρακτηρίσουμε ποτέ "κακό" ή "ατακτο", συνήθως το λέμε "ζωηρό". Πέρσυ τους είχα παει και τους δύο για αξιολόγηση σε παιδοψυχολόγο, πέρα απ το θεμα αυτοπεποιθησης στο οποίο έχουν θεμα και οι δύο, δεν μας απασχόλησε κατι άλλο. Μήπως πρεπει να ξαναπάω συγκεκριμένα για το θεμα της αυτοσυγκέντρωσης?

 

Θέλω να είμαι αντικειμενική και ίσως χρειάζομαι χρόνο να δω... τι βλέπω λάθος?

 

Η κόρη σου τι ηλικία έχει ακριβώς; Είναι πχ παιδί του Α' εξαμ του 2010 ή του Β' εξαμήνου;

Γιατί όλο αυτό που περιγράφεις είναι απλά μια ανώριμη συμπεριφορά η οποία θα αλλάξει με τον χρόνο. Είχα τέτοιο θέμα με τη κόρη μου, τη πήγα στη μία και μοναδική Γκόλτσιου και τάδε έφη.

*Σημειωτέον η κόρη μου είναι τόσο προσηλωμένη στη μελέτη ή στη κάθε εργασία της που τη ζηλεύω. Στη τάξη όμως θα παίξει με τα μαλλιά της, θα ξυσει τη μύτη της ή τη μύτη του μολυβιού κοκ

[lydiap]

Η κόρη σου τι ηλικία έχει ακριβώς; Είναι πχ παιδί του Α' εξαμ του 2010 ή του Β' εξαμήνου;

Γιατί όλο αυτό που περιγράφεις είναι απλά μια ανώριμη συμπεριφορά η οποία θα αλλάξει με τον χρόνο. Είχα τέτοιο θέμα με τη κόρη μου, τη πήγα στη μία και μοναδική Γκόλτσιου και τάδε έφη.

*Σημειωτέον η κόρη μου είναι τόσο προσηλωμένη στη μελέτη ή στη κάθε εργασία της που τη ζηλεύω. Στη τάξη όμως θα παίξει με τα μαλλιά της, θα ξυσει τη μύτη της ή τη μύτη του μολυβιού κοκ

 

θα συμφωνήσω πολύ!

Κι εμείς με τη δικιά μας που είναι γεννημένη Δεκέμβρη δυσκολεύτηκε στις αρχές....

[zouzounel]

Η κόρη σου τι ηλικία έχει ακριβώς; Είναι πχ παιδί του Α' εξαμ του 2010 ή του Β' εξαμήνου;

Γιατί όλο αυτό που περιγράφεις είναι απλά μια ανώριμη συμπεριφορά η οποία θα αλλάξει με τον χρόνο. Είχα τέτοιο θέμα με τη κόρη μου, τη πήγα στη μία και μοναδική Γκόλτσιου και τάδε έφη.

*Σημειωτέον η κόρη μου είναι τόσο προσηλωμένη στη μελέτη ή στη κάθε εργασία της που τη ζηλεύω. Στη τάξη όμως θα παίξει με τα μαλλιά της, θα ξυσει τη μύτη της ή τη μύτη του μολυβιού κοκ

 

Eχει γεννηθεί Αύγουστο.

Δε θα την έλεγα ανώριμη, μάλλον χμμ.. καλομαθημένη