ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ..

[ΑΡΓΚ]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν έχω καταλάβει τι προτείνεις. Θέλω να πιστεύω ότι ο γονιός ξέρει το παιδί του. Καταλαβαίνει φαντάζομαι αν το παιδί δεν θέλει να αποχωριστεί τους γονείς ή το σπίτι του ή τη ρουτίνα του ή αν υπάρχει πρόβλημα στο σχολείο. Το αν δεν φέρονται καλά ή αν αδιαφορούν οι δασκάλες και το προσωπικό εσύ πώς θα το συμπεράνεις? Αν το τρίχρονο κλαίει και σπαράζει για σένα φταίει το σχολείο? Τίποτε δεν αποκλείεται, αλλά δεν πρέπει να περάσει κάποιος καιρός για τέτοιου είδους συμπεράσματα? Πόσο μάλλον αν πρόκειται για σχολείο με πολύ καλή φήμη ?

 

Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί στην περίπτωση της νταντάς ο γονιός δεν κατηγορεί τον εαυτό του αλλά θεωρεί ότι ήταν ατυχής η επιλογή συνήθως και την αλλάζει και αυτό θεωρείται το νορμάλ, ενώ στους σταθμούς το νορμάλ είναι ο γονιός να έχει τύψεις που δεν προετοίμασε το παιδί σωστά, που το παιδί νιώθει εγκαταλελημενο κλπ, και όχι ότι κάτι πήγε στραβά στην επιλογή. Και ναι δε θεωρώ ποτέ μα ποτέ ότι το παιδί "σπαράζει" και πρέπει να μάθει να ζει με αυτό γιατί είναι για το καλό του. Ποτέ όμως, εκτός αν μιλάμε για ιατρική πράξη που θα κρίνει ζωή ή θάνατο. Όχι "γκρινιάζει" αλλά "σπαράζει". Είτε 2 ετών είτε 18 ετών.

[μαγιοπουλας]

Just now, Yovanna είπε:

Εγώ??

Ωχ.συγγνωμη δεν πήγαινε σε σένα.θα ο βάλω εκεί που πρεπει

[ΑΡΓΚ]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Ωχ.συγγνωμη δεν πήγαινε σε σένα.θα ο βάλω εκεί που πρεπει

 

Να σε προλάβω Γράφω γιατί θεωρώ ότι η πολλή θεωρία σε θέματα μικρών παιδιών είναι κάτι τόσο άχρηστο και κενό περιεχομένου, όσο ένα ποδήλατο σε ψάρι. Και κάνει τον γονιό να ενεργεί κόντρα σε ένστικτο και λογική, πιστεύοντας ότι ο Α ή Β θεωρητικός και γενικολόγος, ξέρει καλύτερα. Με το αζημείωτο φυσικά, οι γονεϊκές τύψεις άλλωστε πληρώνονται και με πολλά λεφτά.

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Να σε προλάβω Γράφω γιατί θεωρώ ότι η πολλή θεωρία σε θέματα μικρών παιδιών είναι κάτι τόσο άχρηστο και κενό περιεχομένου, όσο ένα ποδήλατο σε ψάρι. Και κάνει τον γονιό να ενεργεί κόντρα σε ένστικτο και λογική, πιστεύοντας ότι ο Α ή Β θεωρητικός και γενικολόγος, ξέρει καλύτερα.

Μπράβο δεν έβρισκα το κατεβατό.Σε σένα πήγαινε.

Απλά ειμαστε η μέρα με τη νύχτα.Δεν υπάρχει λογος αντιπαράθεση Ειμστε σε αλλο μήκος κυμματος.

[ΑΡΓΚ]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μπράβο δεν έβρισκα το κατεβατό.Σε σένα πήγαινε.

Απλά ειμαστε η μέρα με τη νύχτα.Δεν υπάρχει λογος αντιπαράθεση Ειμστε σε αλλο μήκος κυμματος.

Ναι. Εγώ πιστεύω ότι αν το παιδί γουστάρει λάσπη, παίζει με τη λάσπη. Δε χρειάζομαι ιδεολογικό υπόβαθρο και ακριβά πληρωμένη παιδαγωγική συνεδρία για να καταλήξω στο "τα παιδιά τρελαίνονται για τη λάσπη". Επίσης δε χρειάζομαι fancy όνομα για τη λάσπη. Ναι, την ίδια που η αναλφάβητη χωριάτισσα αφήνει το παιδί της να παίξει.

Παρομοίως αν το παιδί κλαίει, θεωρώ ότι υποφέρει και δεν πρέπει να υποφέρει καταρχήν. Δε θεωρώ ας πούμε ότι η Yovanna έχει κακό δεσμό με το παιδί της, ή δεν το έχει κάνει ανεξάρτητο, ή δεν ξέρω τι άλλο, θεωρώ ότι κάτι στο σχολείο δεν του κάθεται καλά. Είτε κάτι μικρό που ξεπερνιέται είτε κάτι που δεν ξεπερνιέται. Αλλά δεν κρίνεται η Yovanna (και η κάθε μαμά) που το παιδί της κλαίει στο σχολείο, ούτε η ανατροφή του παιδιού που το κάνει ανώριμο ή δεν ξέρω τι άλλο, κρίνεται το σχολείο και μόνο. Γιατί το παιδί είναι παιδί και η μαμά (κάθε μαμά) το αγαπά και δεν επιτρέπεται να έχει τύψεις.

 

[Yovanna]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί στην περίπτωση της νταντάς ο γονιός δεν κατηγορεί τον εαυτό του αλλά θεωρεί ότι ήταν ατυχής η επιλογή συνήθως και την αλλάζει και αυτό θεωρείται το νορμάλ, ενώ στους σταθμούς το νορμάλ είναι ο γονιός να έχει τύψεις που δεν προετοίμασε το παιδί σωστά, που το παιδί νιώθει εγκαταλελημενο κλπ, και όχι ότι κάτι πήγε στραβά στην επιλογή. 

Κοιτά, εμείς από 3μηνών που ήταν, έχουμε αλλάξει 6 κοπέλες. Κάποιες έμειναν πολλούς μήνες. Δεν είναι ότι τις διώξαμε όλες εμείς, ήταν οι συγκυρίες. Ο μικρός τα πήγε με όλες καλά, δεν έκλαψε ποτέ με καμία. Και δεν ήταν όλες τέλειες.. Οπότε γνωρίζοντας ότι το παιδί προσαρμόζεται εύκολα με τις κοπέλες που τον κρατάνε, εάν με κάποια έκλαιγε συνεχώς, ναι θα προβληματιζόμουν. Στην προκειμένη, το σχολείο είναι μεγάλη αλλαγή. Οπότε μετά από πολλές καλές συστάσεις που είχα για το σχολείο αυτό και εφόσον εμπιστεύτηκα και το ένστικτο μου, θεωρώ πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να "κατηγορήσω" το σχολείο. Αν πήγαινε σε άλλο σχολείο και ήταν καλά και μετά αλλάζαμε και έκλαιγε για να μην πάει, θα το σκεφτόμουν (αφού βέβαια άφηνα ένα περιθώριο προσαρμογής στο νέο σχολείο ). Στην προκειμένη, σκέφτομαι μήπως κάπου έχουμε φταίξει εμείς και το παιδί στρεσάρεται τόσο που αποχωρίζεται εμάς και το σπίτι του (ξεκινήσαμε από το βράδυ σήμερα το δράμα. Έχει δεθεί κόμπο το στομάχι μου. Πρέπει να ηρεμήσω και εγώ.)

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Ναι. Εγώ πιστεύω ότι αν το παιδί γουστάρει λάσπη, παίζει με τη λάσπη. Δε χρειάζομαι ιδεολογικό υπόβαθρο και ακριβά πληρωμένη παιδαγωγική συνεδρία για να καταλήξω στο "τα παιδιά τρελαίνονται για τη λάσπη". Επίσης δε χρειάζομαι fancy όνομα για τη λάσπη.

Παρομοίως αν το παιδί κλαίει, θεωρώ ότι υποφέρει και δεν πρέπει να υποφέρει καταρχήν. Δε θεωρώ ας πούμε ότι η Yovanna έχει κακό δεσμό με το παιδί της, ή δεν το έχει κάνει ανεξάρτητο, ή δεν ξέρω τι άλλο, θεωρώ ότι κάτι στο σχολείο δεν του κάθεται καλά. Είτε κάτι μικρό που ξεπερνιέται είτε κάτι που δεν ξεπερνιέται. Αλλά δεν κρίνεται η Yovanna (και η κάθε μαμά) που το παιδί της κλαίει στο σχολείο, ούτε η ανατροφή του παιδιού που το κάνει ανώριμο ή δεν ξέρω τι άλλο, κρίνεται το σχολείο και μόνο. Γιατί το παιδί είναι παιδί και η μαμά (κάθε μαμά) το αγαπά και δεν επιτρέπεται να έχει τύψεις.

 

Πας καλά?έκρινα εγω τη γιοβαννα?εσύ κάνεις συχνότατα κρίσεις στους γονεις.κ αν κατηγορείς Ρ ένα επειδή προσπαθώ για το παιδι μου που επτα κ οκτώ ευρώ για να κάνω πράγματα μαζί του να σου τι να σκυ πω.ελεος πια.πραγματικα.τα απωθημένα σου βγαζεις εδω μέσα.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Yovanna είπε:

Κοιτά, εμείς από 3μηνών που ήταν, έχουμε αλλάξει 6 κοπέλες. Κάποιες έμειναν πολλούς μήνες. Δεν είναι ότι τις διώξαμε όλες εμείς, ήταν οι συγκυρίες. Ο μικρός τα πήγε με όλες καλά, δεν έκλαψε ποτέ με καμία. Και δεν ήταν όλες τέλειες.. Οπότε γνωρίζοντας ότι το παιδί προσαρμόζεται εύκολα με τις κοπέλες που τον κρατάνε, εάν με κάποια έκλαιγε συνεχώς, ναι θα προβληματιζόμουν. Στην προκειμένη, το σχολείο είναι μεγάλη αλλαγή. Οπότε μετά από πολλές καλές συστάσεις που είχα για το σχολείο αυτό και εφόσον εμπιστεύτηκα και το ένστικτο μου, θεωρώ πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να "κατηγορήσω" το σχολείο. Αν πήγαινε σε άλλο σχολείο και ήταν καλά και μετά αλλάζαμε και έκλαιγε για να μην πάει, θα το σκεφτόμουν (αφού βέβαια άφηνα ένα περιθώριο προσαρμογής στο νέο σχολείο ). Στην προκειμένη, σκέφτομαι μήπως κάπου έχουμε φταίξει εμείς και το παιδί στρεσάρεται τόσο που αποχωρίζεται εμάς και το σπίτι του (ξεκινήσαμε από το βράδυ σήμερα το δράμα. Έχει δεθεί κόμπο το στομάχι μου. Πρέπει να ηρεμήσω και εγώ.)

 

Επειδή καταλαβαίνω πώς νιώθεις, αυτό προσπαθώ να πω. Δεν είναι δυνατό να φταις εσύ, πόσο μάλλον που είσαι εργαζόμενη και άρα το παιδί έχει μάθει από μωρό να μένει με άλλους. Ό,τι κι αν φταίει, μικρό που θα περάσει σε 3 μέρες ή μεγάλο που δε θα περάσει, δεν είναι δυνατό να φταις εσύ. Αυτό το "ο γονιός δεν ετοίμασε σωστά το παιδί για το σχολείο", αυτό δεν καταλαβαίνω. Γιατί; Ο γονιός είναι γονιός, και όπως το αγαπούσε χτες, έτσι το αγαπά και σήμερα.

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Πας καλά?έκρινα εγω τη γιοβαννα?εσύ κάνεις συχνότατα κρίσεις στους γονεις.κ αν κατηγορείς Ρ ένα επειδή προσπαθώ για το παιδι μου που επτα κ οκτώ ευρώ για να κάνω πράγματα μαζί του να σου τι να σκυ πω.ελεος πια.πραγματικα.τα απωθημένα σου βγαζεις εδω μέσα.

 

Εσύ δεν έγραψες " αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. " δίνοντας και ένα επιστημονικοφανές περιτύλιγμα σε μια απαράδεκτη κριτική του δεσμού των γονιών με τα παιδιά τους; Σε αυτό απαντάω. Δεν μπορεί να περνά καν σα σκέψη να κρίνουμε μια μάνα επειδή το οποιοδήποτε σχολείο ή φροντιστής δεν έκατσε καλά στο παιδί της, ειλιρκινά είναι εξωφρενικό αυτό.

[Yovanna]

Εγώ καταλαβαίνω αυτό που λέει η Μαγιόπουλος και συμφωνώ αρκετά. Το "φταίει " ο γονιός δεν σημαίνει ότι έκανε κάτι συνειδητά ή αδιαφόρησε για το παιδί του. Μπορεί να χειρίστηκε λάθος κάποια πράγματα. Δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης τα παιδιά. Κάτι κάνουμε καλά, κάτι όχι. Εγώ έχω ήδη εντοπίσει λάθη μου. Επίσης μπορεί να έχει ο γονιός τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, αλλά κάπου να "αποτύχει " σε αυτό το δέσιμο με το παιδί που κάνει μεν την προσαρμογή πιο δύσκολη στην αρχή, αλλά που δίνει στο παιδί την αυτοπεποίθηση και την ασφάλεια να του αφήσει το χέρι. Εγώ δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει. Θα φανεί σύντομα και αν όχι θα το δουλέψουμε κι άλλο.

[μαγιοπουλας]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Επειδή καταλαβαίνω πώς νιώθεις, αυτό προσπαθώ να πω. Δεν είναι δυνατό να φταις εσύ, πόσο μάλλον που είσαι εργαζόμενη και άρα το παιδί έχει μάθει από μωρό να μένει με άλλους. Ό,τι κι αν φταίει, μικρό που θα περάσει σε 3 μέρες ή μεγάλο που δε θα περάσει, δεν είναι δυνατό να φταις εσύ. Αυτό το "ο γονιός δεν ετοίμασε σωστά το παιδί για το σχολείο", αυτό δεν καταλαβαίνω. Γιατί; Ο γονιός είναι γονιός, και όπως το αγαπούσε χτες, έτσι το αγαπά και σήμερα.

 

Εσύ δεν έγραψες " αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. " δίνοντας και ένα επιστημονικοφανές περιτύλιγμα σε μια απαράδεκτη κριτική του δεσμού των γονιών με τα παιδιά τους; Σε αυτό απαντάω. Δεν μπορεί να περνά καν σα σκέψη να κρίνουμε μια μάνα επειδή το οποιοδήποτε σχολείο ή φροντιστής δεν έκατσε καλά στο παιδί της, ειλιρκινά είναι εξωφρενικό αυτό.

Aν η Yovanna το εξέλαβε ετσι μπορεί να το πει μονη της δεν νομιζω οτιβτο εξελαβεψ ετσι.Και δεν είναι επιστημονικοφανες.Ετσι το διδάχθηκαν.Καλα θα κανεις να ψάχνεις πρώτα τι γράφεις πριν γράψεις ανυπόστατα πραγματα.

Just now, Yovanna είπε:

Εγώ καταλαβαίνω αυτό που λέει η Μαγιόπουλος και συμφωνώ αρκετά. Το "φταίει " ο γονιός δεν σημαίνει ότι έκανε κάτι συνειδητά ή αδιαφόρησε για το παιδί του. Μπορεί να χειρίστηκε λάθος κάποια πράγματα. Δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης τα παιδιά. Κάτι κάνουμε καλά, κάτι όχι. Εγώ έχω ήδη εντοπίσει λάθη μου. Επίσης μπορεί να έχει ο γονιός τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, αλλά κάπου να "αποτύχει " σε αυτό το δέσιμο με το παιδί που κάνει μεν την προσαρμογή πιο δύσκολη στην αρχή, αλλά που δίνει στο παιδί την αυτοπεποίθηση και την ασφάλεια να του αφήσει το χέρι. Εγώ δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει. Θα φανεί σύντομα και αν όχι θα το δουλέψουμε κι άλλο.

Γράφαμε παράλληλα κ δημοσιεύτηκε μετά από το δικό σου το δικο μου post.

Ειμαι σιγουρη οτι θα τη βρεις την άκρη 

[chocolate_eater]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί στην περίπτωση της νταντάς ο γονιός δεν κατηγορεί τον εαυτό του αλλά θεωρεί ότι ήταν ατυχής η επιλογή συνήθως και την αλλάζει και αυτό θεωρείται το νορμάλ, ενώ στους σταθμούς το νορμάλ είναι ο γονιός να έχει τύψεις που δεν προετοίμασε το παιδί σωστά, που το παιδί νιώθει εγκαταλελημενο κλπ, και όχι ότι κάτι πήγε στραβά στην επιλογή.

 

Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο, αλλά η σύγκριση της νταντάς με ένα (καλό) παιδικό σταθμό είναι άδικη για το σταθμό. Πρώτα και κύρια επειδή στο σταθμό υπάρχουν πολλοί διαφοροποιητικοί παράγοντες...δεν είναι απλώς καινούρια πρόσωπα, είναι καινούρια τα πάντα...στο σπίτι εκ των πραγμάτων το παιδί έχει πολύ λιγότερες νέες παραμέτρους να συνηθίσει. Και δεύτερον, οι νταντάδες στο 90% των περιπτώσεων δεν έχουν καμία κατάρτιση, είναι απλώς γειτόνισσες/θείες/ξαδέρφες που για διάφορους λόγους κρατάνε παιδιά, πάντως συνήθως όχι η έφεσή τους στην παιδαγωγική. Και μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αυτό δεν αρκεί....η παιδαγωγική είναι επιστήμη και η αγάπη και η καλή πρόθεση δεν καλύπτει την ανεπάρκεια σε βασικά ζητήματα. Και οι γονείς την καλύτερη πρόθεση έχουν για τα παιδιά τους, αλλά συνήθως αυτοί είναι που τους δημιουργούν τα μεγαλύτερα προβλήματα στη ζωή.....

 

Συνεπώς, είναι απολύτως λογικό να υπάρχει μεγαλύτερο περιθώριο και ελαστικότητα όσον αφορά την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό. Απο την εξατομικευμένη - θεωρητικά - φροντίδα στο σπίτι, λογικό είναι κανείς να περιμένει περισσότερα.

 

Τώρα το αν κάποιος απλώς το βλέπει ως λανθασμένη επιλογή του, ή έχει και τύψεις (το οποίο το θεωρώ λίγο άρρωστο μεταξύ μας...), είναι θέμα προσωπικότητας και θεμάτων που έχει ο ίδιος ο γονιός με τον εαυτό του. Για μερικούς γονείς το μεγάλωμα είναι....ολυμπιακό άθλημα και έχει ανάλογη επίδραση στο πως αισθάνονται όταν κάνουν κάτι σωστά και κάτι λάθος. Και προφανώς είναι ανταγωνιστικό, ειδικά ανάμεσα στις μανούλες.

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Να σε προλάβω Γράφω γιατί θεωρώ ότι η πολλή θεωρία σε θέματα μικρών παιδιών είναι κάτι τόσο άχρηστο και κενό περιεχομένου, όσο ένα ποδήλατο σε ψάρι. Και κάνει τον γονιό να ενεργεί κόντρα σε ένστικτο και λογική, πιστεύοντας ότι ο Α ή Β θεωρητικός και γενικολόγος, ξέρει καλύτερα. Με το αζημείωτο φυσικά, οι γονεϊκές τύψεις άλλωστε πληρώνονται και με πολλά λεφτά.

 

Αυτό που λες είναι μεγάλος αφορισμός πάντως....αν ζούσαμε σε ένα κόσμο όπου η λογική και το ένστικτο των γονέων θα ήταν αρκετό για να μεγαλώσει σωστούς ανθρώπους, τότε δε θα είχαν όλοι ψυχολογικά προβλήματα εκεί έξω. Δε νομίζω οτι πριν 30 ή 40 χρόνια οι γονείς διάβαζαν θεωρίες, ωστόσω η συγκεκριμένη γενιά βρίθει ζητημάτων....όπως και οι παλιότερες και οι νεότερες.

 

Το ένστικτο έχει να κάνει με βασικές βιοτικές λειτουργίες σε πολύ πρώιμα στάδια....τα υπόλοιπα είναι αυτοματισμοί και φίλτρα που ο καθένας έχει φορέσει με τα χρόνια από το περιβάλλον του, συνήθως χωρίς καν να το καταλαβαίνει....Δεν διαφωνώ οτι ο άνθρωπος, αν θέλει, είναι σε θέση να εμπιστευτεί την αίσθησή του και δε χρειάζεται manuals, αλλά αυτό προυποθέτει να έχει κάνει μια τεράστια δουλειά με τον εαυτό του που οι περισσότεροι δεν έχουμε κάνει....Δεν ταιριάζει κάθε θεωρία στον καθένα, αλλά κάθε θεωρία μπορεί να προσφέρει ένα τρόπο σκέψης που δεν είχες δει, ενδεχομένως, έως τότε. Φυσικά χρειάζεται κριτική και διάθεση να πας πέρα απ'αυτά που σου κλωτσάνε....πολλές φορές απορρίπτουμε μία καθ'ολα λογική θεωρία μόνο και μόνο επειδή κοντράρει τα δικά μας συμπλέγματα...

[Έσπερος]

Just now, chocolate_eater είπε:

Τώρα το αν κάποιος απλώς το βλέπει ως λανθασμένη επιλογή του, ή έχει και τύψεις (το οποίο το θεωρώ λίγο άρρωστο μεταξύ μας...), είναι θέμα προσωπικότητας και θεμάτων που έχει ο ίδιος ο γονιός με τον εαυτό του. 

Γιατί τόσο μαστίγωμα στην ψυχολογία των γονέων σ αυτή τη συζήτηση; ένα παιδάκι ουυε τριών πάει για πρώτη φορά σταθμό, δεν τρώει κ κλαίει κιόλας. Τι πιο φυσιολογικό; ουτε ο γονιός φταίει ούτε κ σταθμός ούτε η μαγείρισσα ούτε ο Gordon. Είναι η δεύτερη βδομάδα κ το παιδάκι βρίσκεται πρώτη φορά σε διαφορετικό περιβάλλον από την ασφάλεια του σπιτιου κ την εξατομικευμένη φροντίδα. μάλλον κατάλαβε  ότι είναι κάτι μόνιμο κ ότι διαφέρει από το να παίζει απλώς με τους φίλους του. Αφήστε τη κοπέλα να ηρεμήσει, ήδη είναι δύσκολο αυτό που έχει να διαχειριστεί. Αν σ ένα μήνα δεν έχουν στρώσει τα πράγματα, όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές. Θα έχει κ περισσότερα στοιχεία γιε να καταλάβει τι φταίει. 

Just now, chocolate_eater είπε:

Και δεύτερον, οι νταντάδες στο 90% των περιπτώσεων δεν έχουν καμία κατάρτιση, είναι απλώς γειτόνισσες/θείες/ξαδέρφες που για διάφορους λόγους κρατάνε παιδιά,

και οι γονείς δεν έχουν κατάρτιση στην παιδαγωγική. τι σημαίνει αυτό; ότι κάνουν κακό στα παιδιά τους; κ οι γιαγιάδες που μεγάλωσαν αρκετούς από εμάς, σχεδον αναλφάβητες ήταν αλλά δεν μείναμε κ εμείς αναλφάβητοι. 

[μαγιοπουλας]

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο, αλλά η σύγκριση της νταντάς με ένα (καλό) παιδικό σταθμό είναι άδικη για το σταθμό. Πρώτα και κύρια επειδή στο σταθμό υπάρχουν πολλοί διαφοροποιητικοί παράγοντες...δεν είναι απλώς καινούρια πρόσωπα, είναι καινούρια τα πάντα...στο σπίτι εκ των πραγμάτων το παιδί έχει πολύ λιγότερες νέες παραμέτρους να συνηθίσει. Και δεύτερον, οι νταντάδες στο 90% των περιπτώσεων δεν έχουν καμία κατάρτιση, είναι απλώς γειτόνισσες/θείες/ξαδέρφες που για διάφορους λόγους κρατάνε παιδιά, πάντως συνήθως όχι η έφεσή τους στην παιδαγωγική. Και μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αυτό δεν αρκεί....η παιδαγωγική είναι επιστήμη και η αγάπη και η καλή πρόθεση δεν καλύπτει την ανεπάρκεια σε βασικά ζητήματα. Και οι γονείς την καλύτερη πρόθεση έχουν για τα παιδιά τους, αλλά συνήθως αυτοί είναι που τους δημιουργούν τα μεγαλύτερα προβλήματα στη ζωή.....

 

Συνεπώς, είναι απολύτως λογικό να υπάρχει μεγαλύτερο περιθώριο και ελαστικότητα όσον αφορά την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό. Απο την εξατομικευμένη - θεωρητικά - φροντίδα στο σπίτι, λογικό είναι κανείς να περιμένει περισσότερα.

 

Τώρα το αν κάποιος απλώς το βλέπει ως λανθασμένη επιλογή του, ή έχει και τύψεις (το οποίο το θεωρώ λίγο άρρωστο μεταξύ μας...), είναι θέμα προσωπικότητας και θεμάτων που έχει ο ίδιος ο γονιός με τον εαυτό του. Για μερικούς γονείς το μεγάλωμα είναι....ολυμπιακό άθλημα και έχει ανάλογη επίδραση στο πως αισθάνονται όταν κάνουν κάτι σωστά και κάτι λάθος. Και προφανώς είναι ανταγωνιστικό, ειδικά ανάμεσα στις μανούλες.

Συμφωνώ σε όλα όσα λες.Συγγμωμη εκ των προτέρων αν κανω λάθος αλλα αν το ανταγωνιστικο πηγαινε και σε εμεναειλικρινά ούτε είχα τέτοια πρόθεση ούτε λειτουργώ ετσι.Εχω επαφη με πολλες μαμάδες που είμαστε στο ίδιο μήκος κυμματος κ αλληλοβοηθιομαστε.Διαβαζω πολυ κ παρακολουθώ οποτε μπορώ σεμιναρια από εγκριτους επιστήμονες.Ειδικα του Gordon ειναι ευρέως αποδεκτό.Κρατησε τρεισήμισι μήνες κ ηταν βιωματικό.Ηταν σαν κάποιος να μου άναψε το φως.Κλαυτερευσε κ τις διαπροσωπικες μου σχέσεις κ ο εκπαιδευτης με βοήθησε κ έδωσε λύσεις για το παιδι όταν το χρειάστηκαν.Κατα αλλα προσπαθώ πάντα να μαθαίνω και να περνάω χρόνο με το παιδι ουσιαστικό.Για μένα το μεγαλωμα ενός παιδιού είναι όντως ολυμπιακό αθλημα.

[chocolate_eater]

Just now, Έσπερος said:

Γιατί τόσο μαστίγωμα στην ψυχολογία των γονέων σ αυτή τη συζήτηση; ένα παιδάκι ουυε τριών πάει για πρώτη φορά σταθμό, δεν τρώει κ κλαίει κιόλας. Τι πιο φυσιολογικό; ουτε ο γονιός φταίει ούτε κ σταθμός ούτε η μαγείρισσα ούτε ο Gordon. Είναι η δεύτερη βδομάδα κ το παιδάκι βρίσκεται πρώτη φορά σε διαφορετικό περιβάλλον από την ασφάλεια του σπιτιου κ την εξατομικευμένη φροντίδα. μάλλον κατάλαβε  ότι είναι κάτι μόνιμο κ ότι διαφέρει από το να παίζει απλώς με τους φίλους του. Αφήστε τη κοπέλα να ηρεμήσει, ήδη είναι δύσκολο αυτό που έχει να διαχειριστεί. Αν σ ένα μήνα δεν έχουν στρώσει τα πράγματα, όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές. Θα έχει κ περισσότερα στοιχεία γιε να καταλάβει τι φταίει. 

και οι γονείς δεν έχουν κατάρτιση στην παιδαγωγική. τι σημαίνει αυτό; ότι κάνουν κακό στα παιδιά τους; κ οι γιαγιάδες που μεγάλωσαν αρκετούς από εμάς, σχεδον αναλφάβητες ήταν αλλά δεν μείναμε κ εμείς αναλφάβητοι. 

 

Φυσικά και κάνουν κακό οι γονείς στα παιδιά τους, εφ'όσον οι ίδιοι δεν έχουν λύσει τα θέματά τους (αδύνατο, εκτός αν είσαι ήδη κάποιας ηλικίας και συνειδητοποίησης κι αν έχεις ήδη εμπειρία από πρώτα παιδιά και, και, και....) αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει. Δεν έρχονται απ'τις παρέες τα ψυχολογικά....   Πολλά καλά και πολλά κακά φορτώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, όπως και οι παππούδες, στο βαθμό που τους επιτρέπουν οι γονείς.

 

Ο αναλφαβητισμός τι σχέση έχει; Δε μιλάμε για μόρφωση, μιλάμε για χαρακτήρα. Αυτά έχουν ήδη φτιαχτεί όταν πάει σχολείο το παιδί....

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Γιατί τόσο μαστίγωμα στην ψυχολογία των γονέων σ αυτή τη συζήτηση; ένα παιδάκι ουυε τριών πάει για πρώτη φορά σταθμό, δεν τρώει κ κλαίει κιόλας. Τι πιο φυσιολογικό; ουτε ο γονιός φταίει ούτε κ σταθμός ούτε η μαγείρισσα ούτε ο Gordon. Είναι η δεύτερη βδομάδα κ το παιδάκι βρίσκεται πρώτη φορά σε διαφορετικό περιβάλλον από την ασφάλεια του σπιτιου κ την εξατομικευμένη φροντίδα. μάλλον κατάλαβε  ότι είναι κάτι μόνιμο κ ότι διαφέρει από το να παίζει απλώς με τους φίλους του. Αφήστε τη κοπέλα να ηρεμήσει, ήδη είναι δύσκολο αυτό που έχει να διαχειριστεί. Αν σ ένα μήνα δεν έχουν στρώσει τα πράγματα, όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές. Θα έχει κ περισσότερα στοιχεία γιε να καταλάβει τι φταίει. 

και οι γονείς δεν έχουν κατάρτιση στην παιδαγωγική. τι σημαίνει αυτό; ότι κάνουν κακό στα παιδιά τους; κ οι γιαγιάδες που μεγάλωσαν αρκετούς από εμάς, σχεδον αναλφάβητες ήταν αλλά δεν μείναμε κ εμείς αναλφάβητοι. 

Τι σχέση έχει το αν ήξεραν να διαβάζουν η οχι?πηραμε καλή κ κακη κληρονομιά σπο αυτους.Τα λαθη τους ομως μας στιγματισαν.Αυτο δεν εινσι μοντέλο που πρέπει να αναπαράγουμε.

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Φυσικά και κάνουν κακό οι γονείς στα παιδιά τους, εφ'όσον οι ίδιοι δεν έχουν λύσει τα θέματά τους (αδύνατο, εκτός αν είσαι ήδη κάποιας ηλικίας και συνειδητοποίησης) αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει. Δεν έρχονται απ'τις παρέες τα ψυχολογικά....   Πολλά καλά και πολλά κακά φορτώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, όπως και οι παππούδες, στο βαθμό που τους επιτρέπουν οι γονείς.

 

Ο αναλφαβητισμός τι σχέση έχει; Δε μιλάμε για μόρφωση, μιλάμε για χαρακτήρα. Αυτά έχουν ήδη φτιαχτεί όταν πάει σχολείο το παιδί....

Γραφαμε ταυτόχρονα.τωρα ειδα την ανάρτηση σου.Μπορουν και μετά να αλλάξουν προς το καλύτερο πραγματα αλλα εχει σημασία να μπαίνει από νωρίς ο σπόρος.Υπαρχουν πολλοι τοπικοί γονεις που έγιναν έτσι για εκαναν αναπαραγωγή του μοντέλου των γονιών τους.Τους περαστικά ως αξία λάθος πραγματα.

[chocolate_eater]

Just now, μαγιοπουλας said:

Συμφωνώ σε όλα όσα λες.Συγγμωμη εκ των προτέρων αν κανω λάθος αλλα αν το ανταγωνιστικο πηγαινε και σε εμεναειλικρινά ούτε είχα τέτοια πρόθεση ούτε λειτουργώ ετσι.Εχω επαφη με πολλες μαμάδες που είμαστε στο ίδιο μήκος κυμματος κ αλληλοβοηθιομαστε.Διαβαζω πολυ κ παρακολουθώ οποτε μπορώ σεμιναρια από εγκριτους επιστήμονες.Ειδικα του Gordon ειναι ευρέως αποδεκτό.Κρατησε τρεισήμισι μήνες κ ηταν βιωματικό.Ηταν σαν κάποιος να μου άναψε το φως.Κλαυτερευσε κ τις διαπροσωπικες μου σχέσεις κ ο εκπαιδευτης με βοήθησε κ έδωσε λύσεις για το παιδι όταν το χρειάστηκαν.Κατα αλλα προσπαθώ πάντα να μαθαίνω και να περνάω χρόνο με το παιδι ουσιαστικό.Για μένα το μεγαλωμα ενός παιδιού είναι όντως ολυμπιακό αθλημα.

 

Δεν αναφέρομαι προσωπικά ή αποκλειστικά σε σένα...θεωρώ κάθε γονιός έχει ένα touch ανταγωνισμού, εκτός πια κι αν είναι ήδη τόσο ολοκληρωμένη προσωπικότητα που δεν έχει τίποτα να κερδίσει μέσα από το μεγάλωμα των παιδιών του. Αλλά αυτοί συνήθως δεν κάνουν και παιδιά....Υπάρχει όμως και το άκρο, ειδικά στην ελληνική κοινωνία με τις διαχρονικά περιορισμένες ευκαιρίες για τη γυναίκα, όπου η μητρότητα είναι ο μοναδικός τρόπος ανάληψης εξουσίας και επιρροής....κι εκεί βλέπουμε τραγικές καταστάσεις και νοοτροπίες. Φανταζομαι όλοι είχαμε ένα συμμαθητή ή μια συμμαθήτρια, λόγου χάρη, που υποχρεώθηκε να περάσει Νομική για να μπορέσει η μαμά του να αποδείξει κάτι στον κύκλο της...

 

Είναι πολύ θετικό οτι βρήκες αυτή τη μέθοδο που σε βοήθησε ουσιαστικά, απλώς θα ξαναπώ οτι δεν κάνουν όλες οι θεωρίες για όλους. Όπως βέβαια κι επειδή έτυχε κάποιος να μεγάλωσε με την αμόρφωτη θεία και να πήγαν όλα καλά, δε σημαίνει οτι είναι ΟΚ για όλους να ψάχνουμε αυτό το μοντέλο...

 

 

[μαγιοπουλας]

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Δεν αναφέρομαι προσωπικά ή αποκλειστικά σε σένα...θεωρώ κάθε γονιός έχει ένα touch ανταγωνισμού, εκτός πια κι αν είναι ήδη τόσο ολοκληρωμένη προσωπικότητα που δεν έχει τίποτα να κερδίσει μέσα από το μεγάλωμα των παιδιών του. Αλλά αυτοί συνήθως δεν κάνουν και παιδιά....

 

Είναι πολύ θετικό οτι βρήκες αυτή τη μέθοδο που σε βοήθησε ουσιαστικά, απλώς θα ξαναπώ οτι δεν κάνουν όλες οι θεωρίες για όλους. Όπως βέβαια κι επειδή έτυχε κάποιος να μεγάλωσε με την αμόρφωτη θεία και να πήγαν όλα καλά, δε σημαίνει οτι είναι ΟΚ για όλους να ψάχνουμε αυτό το μοντέλο...

 

 

Φυσικά. Αυτό μας το είχε πει κ ο εκπαιδευτης.

Σε αυτη την πορεία εκμάθησης αλλα κ ανακάλυψης μέρους του εαυτού μου έμαθα να κάνω ενεργητική ακρόαση.Κατι που ειναι πολυ σημαντικό αλλα και παρα πολυ δυσκολο.

Είναι απίστευτο όπλο από πολυ νωρίς.

Θεώρησα λοιπον να αναφέρω καλοπροαιρετα αυτα που έχω μαθει γιατι είμαι και θετικός άνθρωπος και μου αρέσει να ζω τη ζωή και όχι να την παρκαρω.

Έχω πάρει πολλά απο τους ανθρώπους κ μου αρέσει να μοιράζομαι και να ψάχνομαι.Αυτο το ξέρουν όλοι οιβπαλιοι γνώριμοι εδω τον καιρό που δίναμε αγώνα ζωής να αποκτήσουμε ένα παιδι.

Αυτόν τον αγώνα λοιπον εγω και πολλοί άλλοι τον συνεχίζουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονεις κ πραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν γονεις σαν κι εμάς.

 

[chocolate_eater]

Just now, μαγιοπουλας said:

Φυσικά. Αυτό μας το είχε πει κ ο εκπαιδευτης.

Σε αυτη την πορεία εκμάθησης αλλα κ ανακάλυψης μέρους του εαυτού μου έμαθα να κάνω ενεργητική ακρόαση.Κατι που ειναι πολυ σημαντικό αλλα και παρα πολυ δυσκολο.

Είναι απίστευτο όπλο από πολυ νωρίς.

Θεώρησα λοιπον να αναφέρω καλοπροαιρετα αυτα που έχω μαθει γιατι είμαι και θετικός άνθρωπος και μου αρέσει να ζω τη ζωή και όχι να την παρκαρω.

Έχω πάρει πολλά απο τους ανθρώπους κ μου αρέσει να μοιράζομαι και να ψάχνομαι.Αυτο το ξέρουν όλοι οιβπαλιοι γνώριμοι εδω τον καιρό που δίναμε αγώνα ζωής να αποκτήσουμε ένα παιδι.

Αυτόν τον αγώνα λοιπον εγω και πολλοί άλλοι τον συνεχίζουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονεις κ πραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν γονεις σαν κι εμάς.

 

 

Είναι πολύ ωραίο αυτό που λες και συμφωνώ απόλυτα....άλλωστε όποιος νομίζει οτι απλώς μπορεί να συνεχίσει όπως έμαθε, τότε είτε θα μεγαλώσει προβληματικούς ανθρώπους, είτε η "αποκαθήλωση" θα πονέσει πολύ περισσότερο όταν γίνει από τα ίδια τα παιδιά....Υπάρχει βέβαια και το 0.1% που ίσως μεγάλωσε υποδειγματικά και δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα...Συμφωνώ οτι το να δεις τον εαυτό σου και να τον αλλάξεις είναι μεγάλος αγώνας και η οικογένεια είναι μεγάλος καταλύτης γι'αυτό.

 

Αλλά επειδή η διαφωνία είδα οτι ξεκίνησε με το παρακάτω, θα πρέπει να ομολογήσω κι εγώ οτι δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει να προσπαθούμε να κάνουμε τέτοιου είδους 'διαγνώσεις' από μακριά, με βάση μια Χ θεωρία, ειδικά οταν κάποιος βρίσκεται εν μέσω πραγματικού προβλήματος. Ενδεχομένως απλώς να εξέφρασες μια σκέψη/πιθανότητα, δεν το γνωρίζω, κι εύκολα κανείς μπορεί να παρεξηγήσει το γραπτό λόγο.

 

Quote

"Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί."

 

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Αυτόν τον αγώνα λοιπον εγω και πολλοί άλλοι τον συνεχίζουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονεις κ πραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν γονεις σαν κι εμάς.

 

Δηλαδή υπάρχει γονιός που δεν θέλει να είναι καλός κ να γίνεται καλύτερος; εννοώ φυσιολογικός καθημερινός γονιός. 

 

Ενα μεγάλο πρόβλημα με τις διάφορες χρήσιμες κατά τ αλλά παιδαγωγικές προσεγγίσεις, που κι εγω τις μελετάω κ με έχουν βοηθήσει στη δουλειά μου (πολύ περισσότερο από όσο με το παιδί μου), είναι ότι γεμίζουν τον γονιό ενοχές, κάνουν βήματα πίσω στη χειραφέτηση της γυναίκας,  δημιουργούν παθολογικές σχέσεις των γονέων με τα παιδιά κ γι αυτό πχ πολλες μαμάδες της ενσυναίσθησης παρα τα διαβάσματα τους έχουν τελείως απροσάρμοστα  κ αντικοινωνικά παιδιά κ τέλος καλλιεργούν κ την ιδέα της απόκρυφης καστας, ότι κάποιοι εκλεκτοί μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους γιατί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. 

 

Ειναι αδιανόητο ότι σε μια συζήτηση για ένα θέμα που μάλλον αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς, αντί να βοηθήσουμε τη μητέρα με πρακτικές συμβουλές, τη στήνουμε στον τοίχο. 

Just now, chocolate_eater είπε:

Ο αναλφαβητισμός τι σχέση έχει; Δε μιλάμε για μόρφωση, μιλάμε για χαρακτήρα. Αυτά έχουν ήδη φτιαχτεί όταν πάει σχολείο το παιδί....

Δηλαδή τον χαρακτήρα του παιδιού τον διαμορφώνει σωστά μόνο οποίος έχει παιδαγωγική κατάρτιση; κι εγω παιδαγωγό έψαχνα για το παιδί μου κ όχι απλώς άτομο εμπιστοσύνης, όχι όμως γιατί θεωρούσα ότι θα το μεγαλώσει καλύτερα, απλώς θα ταίριαζε καλύτερα στο προφίλ της οικογένειας μας. τόσο απλα. δεν πιστεύω όμως ότι το προσέχει καλύτερα ή θα το κάνει τόσο εξελιγμένο σε σχέση πχ με τη συνάδελφο μου που για το συνομήλικό παιδί της επέλεξε μια κυρία χωρίς σπουδές, που όμως έχει μεγαλώσει εξαιρετικά παιδιά (τα είχαμε μαθητες κ τα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι). 

[μαγιοπουλας]

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Είναι πολύ ωραίο αυτό που λες και συμφωνώ απόλυτα....άλλωστε όποιος νομίζει οτι απλώς μπορεί να συνεχίσει όπως έμαθε, τότε είτε θα μεγαλώσει προβληματικούς ανθρώπους, είτε η "αποκαθήλωση" θα πονέσει πολύ περισσότερο όταν γίνει από τα ίδια τα παιδιά....Υπάρχει βέβαια και το 0.1% που ίσως μεγάλωσε υποδειγματικά και δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα...Συμφωνώ οτι το να δεις τον εαυτό σου και να τον αλλάξεις είναι μεγάλος αγώνας και η οικογένεια είναι μεγάλος καταλύτης γι'αυτό.

 

Αλλά επειδή η διαφωνία είδα οτι ξεκίνησε με το παρακάτω, θα πρέπει να ομολογήσω κι εγώ οτι δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει να προσπαθούμε να κάνουμε τέτοιου είδους 'διαγνώσεις' από μακριά, με βάση μια Χ θεωρία, ειδικά οταν κάποιος βρίσκεται εν μέσω πραγματικού προβλήματος. Ενδεχομένως απλώς να εξέφρασες μια σκέψη/πιθανότητα, δεν το γνωρίζω, κι εύκολα κανείς μπορεί να παρεξηγήσει το γραπτό λόγο.

 

 

Ναι.αλλα η Yovanna που εχει και το θέμα δεν το παρερμηνευσε.Το εξέλαβε ετσι οπως ακριβως το είπα.Και το βλεπει θετικα ως προς τον εαυτό της.Δεν θα μπορουσε αλλωστε να το παρειβκ αλλιως γιατι με γνωρίζει χρόνια διαδικτυακα και ξερει πως δεν εννοώ κατι αλλο πιστευω.

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Ναι.αλλα η Yovanna που εχει και το θέμα δεν το παρερμηνευσε.Το εξέλαβε ετσι οπως ακριβως το είπα.Και το βλεπει θετικα ως προς τον εαυτό της.Δεν θα μπορουσε αλλωστε να το παρειβκ αλλιως γιατι με γνωρίζει χρόνια διαδικτυακα και ξερει πως δεν εννοώ κατι αλλο πιστευω.

Εγω δεν σε ξέρω αλλά με αυτά που γραφείς εδώ είναι σαν να είσαι άλλο άτομο από αυτά που συζητάμε ήρεμα κ ωραία σε αλλά θέματα. κ σου το λέω γιατί μου εχεις δημιουργήσει μια πολύ συμπαθητική εικόνα. απόψε όμως συγγνώμη, έχω μείνει άφωνη. κ αναρωτιέμαι αν δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω. 

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Δηλαδή υπάρχει γονιός που δεν θέλει να είναι καλός κ να γίνεται καλύτερος; εννοώ φυσιολογικός καθημερινός γονιός. 

 

Ενα μεγάλο πρόβλημα με τις διάφορες χρήσιμες κατά τ αλλά παιδαγωγικές προσεγγίσεις, που κι εγω τις μελετάω κ με έχουν βοηθήσει στη δουλειά μου (πολύ περισσότερο από όσο με το παιδί μου), είναι ότι γεμίζουν τον γονιό ενοχές, κάνουν βήματα πίσω στη χειραφέτηση της γυναίκας,  δημιουργούν παθολογικές σχέσεις των γονέων με τα παιδιά κ γι αυτό πχ πολλες μαμάδες της ενσυναίσθησης παρα τα διαβάσματα τους έχουν τελείως απροσάρμοστα  κ αντικοινωνικά παιδιά κ τέλος καλλιεργούν κ την ιδέα της απόκρυφης καστας, ότι κάποιοι εκλεκτοί μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους γιατί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. 

 

Ειναι αδιανόητο ότι σε μια συζήτηση για ένα θέμα που μάλλον αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς, αντί να βοηθήσουμε τη μητέρα με πρακτικές συμβουλές, τη στήνουμε στον τοίχο. 

Το την στήνουμε στον τοίχο δεν εχει καμιά θέση εδω.Μπορει εξάλλου να το πει η ίδια αν ένιωσε κάτι τέτοιο.

Τωρα για τα παραπάνω που έγραψες διαφωνω.Αυτο δεν σημαίνει φυσικα ότι υπάρχουν γονεις που διαβάζουν από τη μια και είναι απαράδεκτοι από την αλλη.Εδω θα συμφωνήσω.Γιατοι πολλοι ειναι του φαίνεσαι και οχιβτουωειναι.

Just now, Έσπερος είπε:

Εγω δεν σε ξέρω αλλά με αυτά που γραφείς εδώ είναι σαν να είσαι άλλο άτομο από αυτά που συζητάμε ήρεμα κ ωραία σε αλλά θέματα. κ σου το λέω γιατί μου εχεις δημιουργήσει μια πολύ συμπαθητική εικόνα. απόψε όμως συγγνώμη, έχω μείνει άφωνη. κ αναρωτιέμαι αν δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω. 

Από που ακριβώς το συμπέρανες αυτο?τι διαφορετικό ειπα σημερα το βράδυ από τις άλλες μέρες?

[chocolate_eater]

Just now, Έσπερος said:

Δηλαδή υπάρχει γονιός που δεν θέλει να είναι καλός κ να γίνεται καλύτερος; εννοώ φυσιολογικός καθημερινός γονιός. 

 

Ενα μεγάλο πρόβλημα με τις διάφορες χρήσιμες κατά τ αλλά παιδαγωγικές προσεγγίσεις, που κι εγω τις μελετάω κ με έχουν βοηθήσει στη δουλειά μου (πολύ περισσότερο από όσο με το παιδί μου), είναι ότι γεμίζουν τον γονιό ενοχές, κάνουν βήματα πίσω στη χειραφέτηση της γυναίκας,  δημιουργούν παθολογικές σχέσεις των γονέων με τα παιδιά κ γι αυτό πχ πολλες μαμάδες της ενσυναίσθησης παρα τα διαβάσματα τους έχουν τελείως απροσάρμοστα  κ αντικοινωνικά παιδιά κ τέλος καλλιεργούν κ την ιδέα της απόκρυφης καστας, ότι κάποιοι εκλεκτοί μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους γιατί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. 

 

Ειναι αδιανόητο ότι σε μια συζήτηση για ένα θέμα που μάλλον αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς, αντί να βοηθήσουμε τη μητέρα με πρακτικές συμβουλές, τη στήνουμε στον τοίχο. 

 

Το να νομίζεις οτι είσαι ή θέλεις να είσαι καλός γονιός είναι η αρχή των τύψεων πάντως....περιμένεις ήδη ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν έρχεται και, προφανώς, σου δημιουργεί τύψεις, ειδικά αν έχεις συνδέσει τη μητρότητα/πατρότητα με κάλυψη άλλων κενών της ζωής σου (π.χ. κακοί γονείς, αποτυχημένος γάμος, απών σύντροφος κλπ.). Δεν χρειάζεται καν στην πραγματικότητα να είσαι "καλός" γονιός, περισσότερο απ'ότι χρειάζεται το παιδί σου....γι'αυτό και διαφωνώ απόλυτα με το να βλέπουμε τη γονεικότητα ως άθλημα.

 

Ένας ώριμος γονιός δεν καταλαβαίνω γιατί να νιώσει τύψεις αν διαπιστώσει έλλειψη σύνδεσης  για το Χ, Ψ λόγο. Απλώς θα προσπαθήσει να καταλάβει τις αιτίες και να το φτιάξει. Είναι τόσο κακό δηλαδή; Είναι ταμπού να τα λέμε αυτά; Φυσικά και δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε, όπως είπα δε συμφωνώ καθόλου με τις τηλε-διαγνώσεις, αλλά από την άλλη δυσκολεύομαι να καταλάβω τη λογική σου. Ναι, θα μπορούσε να φταίει αυτό, όπως και 100 άλλα πράγματα. Και ναι, θα ήταν απόλυτα εντάξει, αν όντως συνέβαινε αυτό, να διαπιστωθεί και να αντιμετωπιστεί όπως πραγματικά είναι.

 

Ως προς τις θεωρίες, δεν ξέρω σε ποιες αναφέρεσαι, βρίσκω κάπως γενικόλογα όλα αυτά που λες....ίσως έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου βέβαια. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, οτι διαβάζοντας τις διάφορες θεωρίες καταλήγουμε σε όλα αυτά τα αρνητικά;

[Έσπερος]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Από που ακριβώς το συμπέρανες αυτο?τι διαφορετικό ειπα σημερα το βράδυ από τις άλλες μέρες?

Κανονικά φαινεσαι ένας ήρεμος άνθρωπος, συζητάς κ αντάλλασσε θα απόψεις, δεν προσβάλλεις, δεν λες κάτι απόλυτο. Στη σημερινή συζήτηση είχα άλλη αίσθηση. πέρα από την επίρριψη ευθυνης στον γονέα για πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αυτη η κατηγοριοποίηση, ότι υοετχουν γονείς που δεν έχουν σύνδεση με τα παιδιά τους, ότι ανήκεις σε μια

μκατηγορία γονέων που ψάχνονται κ βελτιώνονται λες κ είναι σπάνιο είδος, μια ομάδα εκλεκτών, ενώ οι άλλοι απλώς τα ταΐζουμε κ τα αλλάζουμε κ περιμένουμε να μεγαλώσουν..... πολύ προσβλητικά τα θεώρησα κ εξεπλάγην γιατί δεν μου δείχνεις να είσαι τέτοιος άνθρωπος. 

 

Just now, chocolate_eater είπε:

Ένας ώριμος γονιός δεν καταλαβαίνω γιατί να νιώσει τύψεις αν διαπιστώσει έλλειψη σύνδεσης  για το Χ, Ψ λόγο. Απλώς θα προσπαθήσει να καταλάβει τις αιτίες και να το φτιάξει. Είναι τόσο κακό δηλαδή; Είναι ταμπού να τα λέμε αυτά; Φυσικά και δεν έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε, όπως είπα δε συμφωνώ καθόλου με τις τηλε-διαγνώσεις, αλλά από την άλλη δυσκολεύομαι να καταλάβω τη λογική σου.

αναφερόμουν ειδικά στο σχόλιο αυτό:

 

 

Αυτόν τον αγώνα λοιπον εγω και πολλοί άλλοι τον συνεχίζουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονεις κπραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν γονεις σαν κι εμάς.

 

Αυτο είναι απίστευτη προσβολή προς όποιον συμμετέχει στη συζήτηση κ πρις όλους τους γονείς γενικα. δηλαδή κάποιοι λίγοι γονείς μόνο θέλουν να γίνονται καλύτεροι; είναι κάποιος ειδική κατηγορία;

 

Just now, chocolate_eater είπε:

Ως προς τις θεωρίες, δεν ξέρω σε ποιες αναφέρεσαι, βρίσκω κάπως γενικόλογα όλα αυτά που λες....ίσως έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου βέβαια. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, οτι διαβάζοντας τις διάφορες θεωρίες καταλήγουμε σε όλα αυτά τα αρνητικά;

κυρίως σε θεωρίες που εκφράζονται στην ομάδα της ενσυναίσθησης στο φβ, που εμένα προσωπικά με έχει βλάψει (όχι η θεωρία, η ομάδα). εκεί υπάρχει αυτή η λογική των λίγων πεφωτισμένων γονέων που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια κ οποιαδήποτε άλλος λέει κάτι που μπορεί να στιγματίσει ανεπανόρθωτα κ να βλάψει το παιδί τους. 

[μαγιοπουλας]

Just now, Έσπερος είπε:

Κανονικά φαινεσαι ένας ήρεμος άνθρωπος, συζητάς κ αντάλλασσε θα απόψεις, δεν προσβάλλεις, δεν λες κάτι απόλυτο. Στη σημερινή συζήτηση είχα άλλη αίσθηση. πέρα από την επίρριψη ευθυνης στον γονέα για πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αυτη η κατηγοριοποίηση, ότι υοετχουν γονείς που δεν έχουν σύνδεση με τα παιδιά τους, ότι ανήκεις σε μια

μκατηγορία γονέων που ψάχνονται κ βελτιώνονται λες κ είναι σπάνιο είδος, μια ομάδα εκλεκτών, ενώ οι άλλοι απλώς τα ταΐζουμε κ τα αλλάζουμε κ περιμένουμε να μεγαλώσουν..... πολύ προσβλητικά τα θεώρησα κ εξεπλάγην γιατί δεν μου δείχνεις να είσαι τέτοιος άνθρωπος. 

 

αναφερόμουν ειδικά στο σχόλιο αυτό:

 

 

Αυτόν τον αγώνα λοιπον εγω και πολλοί άλλοι τον συνεχίζουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονεις κπραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν γονεις σαν κι εμάς.

 

Αυτο είναι απίστευτη προσβολή προς όποιον συμμετέχει στη συζήτηση κ πρις όλους τους γίνεις γενικα. δηλαδή κάποιοι λίγοι γονείς μόνο θέλουν να γίνονται καλύτεροι; είναι κάποιος ειδική κατηγορία;

 

κυρίως σε θεωρίες που εκφράζονται στην ομάδα της ενσυναίσθησης στο φβ, που εμένα προσωπικά με έχει βλάψει (όχι η θεωρία, η ομάδα). εκεί υπάρχει αυτή η λογική των λίγων πεφωτισμένων γονέων που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια κ οποιαδήποτε άλλος λέει κάτι που μπορεί να στιγματίσει ανεπανόρθωτα κ να βλάψει το παιδί τους. 

Για την ομάδα της ενσυναισθησης στο fb συμφωνω μαζί σου .Είναι επικίνδυνη.

Για όλα τα υπόλοιπα δεν αναφερόμουν σε σένα.Απορω δηλαδή.Λυπαμαι που έφτασες σε αυτό το συμπέρασμα.Γενικα μιλαω κ ειδικά αναφερομαι στον εαυτο μου γιατι όλα αυτα τα χρόνια που βρίσκομαι στο φόρουμ,όταν έχω χρόνο προσπαθώ να συνεισφέρω θετικα.Εχω βοηθήσει κ εχω βοηθηθεί.Δεν νομιζω οτι υπάρχει αμφιβολία γι αυτο.

Και δεν θα ασχοληθώ δηλ κ αλλο να γράφω τοση ωρα γιατι ειναι αρρωστημένο να ασχολούμαι τόση ώρα μεψτο διαδίκτυο.Για τα δικα μου μετρα μιλαω.Μην το πάρεις προσωπικά.Νιωθω οτι μου κάνει κακό αυτό.