Έξοδος χωρίς παιδιά

[ekavi_]

Άσχετο...βλέπω κάτι διαφημίσεις για ταινίες τελευταία, και έχω λυσάξει να πάω ένα σινεμά. Και να είναι νύχτα έξω.

Θα ήθελα πολύ να πάω μια καθημερινή αλλά φοβάμαι ότι θα γυρίσω κατά τις 12 και θα βρω τη μικρή να παίζει μπόουλινγκ στο σαλόνι με τη μάνα μου. Δεν μπορεί να της επιβληθεί για τα ωράρια ύπνου.

Από την άλλη, άμα περιμένω να τη βάλω εγώ για ύπνο φοβάμαι ότι θα βαρεθώ εν τω μεταξύ.

 

Κι έχω σταμπάρει ένα ωραίο θρίλερ με κάτι σατανικές κούκλες ...

θα γυρίσω και θα φοβάμαι να μπω στο δωμάτιό της

 

Πήγαινε μια Παρασκευή βράδυ. Δεν έγινε και τίποτα να μην κοιμηθεί στην ώρα της κάποια μέρα...(αν δεν καταφέρει να την κοιμήσει η μαμά σου)

[ΑΝΝΑ24]

Ε ρε και να αργήσει να ξυπνήσει μετά το Σάββατο το πρωί! Ενθουσιασμός!!!

 

Αν δεν το έχω ξεχάσει μέχρι τότε

Αν δεν μου την "κάνει" η γιαγιά

Αν συμφωνεί ο άντρας μου

Αν δεν παίξει ίωση

 

ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΙΝΕΜΑ. (Πουλανε ακόμα ποπ κορν?)

[Χαρα-Μαρια2]

Χαχα ευχομαι να ειναι επιτυχης η αποστολη!

 

ΥΓ εμ εφαγα μεν ποπ κορν πριν 2 ΣΚ...αλλα επαιζε τη Μπαρμπι με τη Μυστικη Πορτα.... αχ

[ekavi_]

Χαχα ευχομαι να ειναι επιτυχης η αποστολη!

 

ΥΓ εμ εφαγα μεν ποπ κορν πριν 2 ΣΚ...αλλα επαιζε τη Μπαρμπι με τη Μυστικη Πορτα.... αχ

 

Μια από τα ίδια

[ΑΝΝΑ24]

Χαχα ευχομαι να ειναι επιτυχης η αποστολη!

 

ΥΓ εμ εφαγα μεν ποπ κορν πριν 2 ΣΚ...αλλα επαιζε τη Μπαρμπι με τη Μυστικη Πορτα.... αχ

 

Όχι άλλη μπάρμπιιιιιιιιιιιιιιιι. Να το το θρίλερ!!!!!!!!!!!!

Όχι άλλο κάρβουνο!!!!!!!!!!!

[Mytwinsroses]

Ε ρε και να αργήσει να ξυπνήσει μετά το Σάββατο το πρωί! Ενθουσιασμός!!!

 

Αν δεν το έχω ξεχάσει μέχρι τότε

Αν δεν μου την "κάνει" η γιαγιά

Αν συμφωνεί ο άντρας μου

Αν δεν παίξει ίωση

 

ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΙΝΕΜΑ. (Πουλανε ακόμα ποπ κορν?)

 

Μεκανες κ γέλασα μεσημεριάτικα.

Εύχομαι να καταφέρεις να πας αυτό το πολυπόθητο σινεμά.

Και ναι ακόμα πουλάνε ποπ κορν! Και όχι μόνο!!!!!

[BabyCute]

ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΙΝΕΜΑ. (Πουλανε ακόμα ποπ κορν?)

Ναι αλλα εχει δυο γεύσεις τωρα

[iouliana]

Ε ρε και να αργήσει να ξυπνήσει μετά το Σάββατο το πρωί! Ενθουσιασμός!!!

 

Αν δεν το έχω ξεχάσει μέχρι τότε

Αν δεν μου την "κάνει" η γιαγιά

Αν συμφωνεί ο άντρας μου

Αν δεν παίξει ίωση

 

ΘΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΣΙΝΕΜΑ. (Πουλανε ακόμα ποπ κορν?)

 

χαχαχα,,,,, Αννα,,,,,θα τα καταφερεις...ποντάρουμε επανω σου...........

[mkcm]

Εγώ πάντως έχω κατορθώσει να πηγαίνω σινεμά 1 φορά το χρόνο (είπαμε ΔΕΝ έχουμε καμιά γιαγιά κοντά μας) και αυτό συνήθως τσίμα - τσίμα... τρέχω και προλαβαίνω στο παρατσάκ.... Και συνήθως την ώρα της προβολής νυστάζω.....(με έχει πάρει και ο ύπνος....). Φέτος, βέβαια, με την εγκυμοσύνη δε με βλέπω να πηγαίνω, αλλά δεν πειράζει...θα κοιμηθώ στον καναπέ μου.

[thampelina]

Nai δηλωνω οτι δεν επρεπε ν γινω μανα..... βγαινωμ ε τον ανδροθλη εξω....σοκ ε.....ν βγαινω με τον ανδρα μ κ χαρη σ αυτον εγινα μανα....τι παραλογο ε........ν βγαινουμε εξω...ντροπη μας....a αντε που νομιζουν μονο οι ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ γινατε μανες.....

[Ελισα24]

Ο τροπος σου δειχνει οτι μαλλον πειραχτηκες με το θεμα, γιατι; Δεν εχουμε δικαιωμα να κανουμε ΟΤΙ θελουμε με τον ελευθερο χρονο μας, επειδη εσυ βγαινεις; Ντροπη μας γιατι; Εκει φτασαμε;

Ουτε μια φιλη μου Σουδεζα βγαινει ποτε, και περναει χρονο με τα παιδια της σε πολλες δρατηριοτητες. Ουτε μια αλλη -πρωην συμφοιητρια κι αυτη οπως η αλλη -Φινλανδη, ουτε οταν ημουν Γερμανια με το ξαδερφο μου εβγαιναν εξω οι μανουλες συχνα βραδυ. Ηταν ολη μερα εξω με τα παιδια σε παιδοτοπους και αθλοπαιδιες. Δεν τα ειχαν ολη μερα και νυχα με τη γιαγια (η οποια, ειχε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κανει τη ζωη της).

Εσυ, τι εθνικοτητα μας δηλωνεις;

[ekavi_]

Φοβερή ανάλυση του θέματος, φοβερή ευφράδεια λόγου και φοβερά επιχειρήματα.

[novak]

Λοιπόν, βάζω μπουρλότο στη συζήτηση: επειδή μόλις κανόνισα 5ήμερο επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό σε 2 μήνες…και προφανώς δεν θα πάρω τα παιδιά μαζί μου… επανέρχομαι στο θέμα

 

 

(Παρένθεση: Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς προλαβαίνετε να απαντάτε άμεσα σε όλες τις συνομιλήτριες και για όλα τα επιμέρους θέματα που τίθενται κατά τη διάρκεια της συζήτησης!)

 

 

Κανόνισα λοιπόν το ταξίδι αυτό, παρόλο που με αγχώνει πολύ το πώς θα αφήσω τα παιδιά, ειδικά τη μικρή που θα είναι μόλις ενός, για λόγους τόσο επαγγελματικούς όσο και «συναισθηματικούς»…Τους επαγγελματικούς λόγους το θεωρώ βαρετό για όλους να τους αναλύσω, απλά θα σημειώσω όπως έχει ήδη αναφερθεί ότι στα επαγγελματικά δεν ισχύει πάντα το «υπάρχει χρόνος αργότερα να γίνουν όλα» - το ταξίδι αυτό είναι μια ευκαιρία να αποκομίσω πάρα πολύ χρήσιμα πράγματα ως επαγγελματίας αλλά και κατά κάποιο τρόπο μια «επιβράβευση» πολύ σημαντικών προσπαθειών που έχουμε κάνει με ομάδα συναδέλφων…Υποθέτω ότι κάποια που δεν εργάζεται, ή που η δουλειά της δεν είναι σημαντική για την ίδια, ή δεν τη γεμίζει ιδιαίτερα, ίσως να μην μπορεί να το καταλάβει (ειλικρινά δεν το λέω υποτιμητικά, υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις). Οι άλλοι συνάδελφοι θα καθήσουν και 2 μέρες παραπάνω για τουρισμό, εγώ στην παρούσα φάση δεν το διανοούμαι και δεν με πειράζει και καθόλου…Αν όμως οι επαγγελματικές υποχρεώσεις ήταν για λιγότερες μέρες, ή αν τα παιδιά ήταν σε άλλη φάση (ηλικιακά και ψυχολογικά) θα το έκανα με πολύ μεγάλη χαρά (και το έχω κάνει στο παρελθόν).

 

 

Τα λέω αυτά γιατί μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που έχει τονιστεί τόσο πολύ στη συζήτηση το ότι «εντάξει, μπορείς μια φορά να πας για επαγγελματικό ταξίδι, αλλά να μην παρατείνεις την απουσία σου για προσωπική ευχαρίστηση». Μου έχει δημιουργηθεί αμυδρά η εντύπωση ότι πολλές γυναίκες θεωρούν την «προσωπική ευχαρίστηση χωρίς παιδιά» ασύμβατη έννοια από μόνη της, ή εν πάσει περιπτώσει ασύμβατη με τη μητρότητα!

 

 

 

Παρόμοια απορία μου δημιουργεί και η αδυναμία πολλών να συλλάβουν και να καταλάβουν την έννοια των διακοπών χωρίς παιδιά…Εγώ πχ. μια χαρά καταλαβαίνω το ότι μπορεί κάποιος να ΜΗΝ θέλει να πάει διακοπές ΠΟΤΕ χωρίς παιδιά! Έτσι είναι η ιδιοσυγκρασία του, ή οι προτεραιότητές του, ή απλά δεν του λέει κάτι σαν ιδέα…μια χαρά το καταλαβαίνω!

Να προσπαθήσω λοιπόν να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν να το θέλει κάποιος:

- καταρχήν θέλει να κοιμηθεί. Να κοιμηθεί. Να κοιμηθεί. Να ξυπνήσει ό,τι ώρα θέλει.

- θέλει να πάει σε κάποια παραλία πιο παρθένα και δύσκολα προσβάσιμη, με ησυχία και ομορφιά (ναι, έχει πάει και παλιά, και μπορεί όντως να ξαναπάει όταν τα παιδιά πάνε φαντάροι

- θέλει να κουβεντιάσει με τον / την σύζυγο…με άνεση χρόνου και ηρεμία, χωρίς «χαριτωμένες» συνεχείς διακοπές και χωρίς το άγχος των δουλειών που περιμένουν.

- θέλει να χαζέψει ένα ηλιοβασίλεμα μόνη της (έχει χαζέψει και πολλά ηλιοβασιλέματα ΜΕ τα παιδιά)

- και πολλά άλλα…

 

 

Εμείς για παράδειγμα έχουμε πάει 2 φορές τριήμερο χωρίς το γιο μας στα 4 χρόνια, και το καταευχαριστηθήκαμε, και ο μικρός μια χαρά… Σκοπεύαμε να πάμε και φέτος, αλλά τελικά συνέχισα το θηλασμό περισσότερο από όσο σκόπευα αρχικά, μέχρι πρόσφατα δεν καθόταν και η μικρή σε κανέναν άλλον, έβλεπα και το μεγάλο λίγο ζορισμένο με τη μπέμπα, και το αφήσαμε…Πήγαμε 20 μέρες όλοι μαζί από το πρωί ως το βράδυ, και ενώ ήταν η γιαγιά διαθέσιμη δεν τα αφήσαμε καθόλου…και επίσης το καταευχαριστηθήκαμε!

 

 

Και ρωτάω όμως: γιατί είναι κακό, ή τέλος πάντων μεμπτό ή ακατανόητο να θέλει κάποιος να «ξεφύγει» για 2-3 μέρες το χρόνο; (όχι, δεν μας ενοχλούν τα παιδιά μας, ούτε νιώθουμε φυλακή κλπ., απλά μας αρέσει και κάτι διαφορετικό για λίγο)…Γιατί να νιώθει ότι δεν θα έπρεπε να μπορεί να το ευχαριστηθεί αν δεν είναι και τα παιδιά, ή αν τα παιδιά παρόλο που περνάνε ωραία στη γιαγιά θα προτιμούσαν να είναι μαζί;;

 

 

Και παρατηρώ ένα γενικότερο «ενοχικό» (δεν αναφέρομαι σε κάποια κοπέλα συγκεκριμένα, απλά διαβάζοντας εν τάχει τις άπειρες σελίδες που γράφτηκαν από την προηγούμενη ανάρτησή μου, παρατηρούσα διάφορα σχόλια που μου έβγαζαν ενοχές, ανάγκη να δικαιολογούμε τις επιλογές μας, ανάγκη επιβεβαίωσης απέναντι στους άλλους, και πολλή, πολλή, πολλή, μα πάρα πολλή ανησυχία για τον αντίκτυπο των επιλογών μας – και των επιλογών των άλλων επίσης – στα παιδιά!)

 

 

Η άποψή μου είναι ότι, μακάρι να ήταν τόσο απλό το να περάσουν τα παιδιά μας μια ομαλή εφηβεία – όπως αναφέρθηκε - και να μην έχουν ψυχολογικά κατάλοιπα από την παιδική τους ηλικία, με το να μην πάνε δηλαδή οι γονείς μια δυο φορές διακοπές μόνοι τους ή να μην διανυκτερεύσουν και 5 φορές το χρόνο στη γιαγιά για να βγουν μόνοι τους…

 

 

Μεγαλώνοντας 1 μικρό παιδί και 1 μωρό, βλέπω πόσες είναι οι δεκάδες στιγμές μέσα στην μέρα που τα παιδιά επιζητούν την προσοχή μας, την επιβεβαίωση, την κατανόηση, την υπομονή μας, την «υπέρβαση» από την πλευρά μας…και πόσες είναι οι «ματαιώσεις» που βιώνουν, απλά και μόνο επειδή μεγαλώνουν και κατανοούν τον κόσμο σαν κάτι τόσο πολύπλοκο για αυτά (αλλαγές, σχολεία, φιλίες και τσακωμοί, ταλαιπωρίες της καθημερινότητας – ναι, υπάρχουν τέτοιες εκ φύσεως ΚΑΙ για τα παιδιά) που πραγματικά οι λίγες έξοδοι των γονιών το χρόνο ή οι ελάχιστες μέρες χωριστών διακοπών μου φαίνονται σταγόνες στον ωκεανό!!...ακόμη κι αν οι λίγες αυτές περιστάσεις αποτελούν ένα «συμβιβασμό» ή άλλη μια «μικρή ματαίωση» από την πλευρά των παιδιών.

 

 

Τέλος, για το αν και κατά πόσο χαρούμενοι γονείς = χαρούμενα παιδιά ή αντίστροφα, πιστεύω ότι ισχύουν και τα δύο, η αλληλεπίδραση είναι συνεχής…Φυσικά και δεν θα περάσω καλά κάπου αν νιώθω ότι τα παιδιά μου υποφέρουν, φυσικά και αν ικανοποιήσω την ανάγκη μου για λίγη ξεκούραση θα είμαι μετά ακόμα πιο ορεξάτη με τα παιδιά…Τα αφουγκράζομαι…Αν νιώθω ότι μια τέτοια «παρασπονδία» από την πλευρά μου μπορούν να τη δεχτούν με μικρό κόστος, θα την κάνω χωρίς καμμία τύψη, αν κρίνω ότι δεν με παίρνει απλά δεν θα το κάνω και δεν τρέχει τίποτα…

 

(συγνώμη για το τρίφυλλο σεντόνι, θα σας δικαιολογήσω απόλυτα αν δεν το διαβάσετε καν!)

[novak]

Εν τάχει:

 

Ο τροπος σου δειχνει οτι μαλλον πειραχτηκες με το θεμα, γιατι; Δεν εχουμε δικαιωμα να κανουμε ΟΤΙ θελουμε με τον ελευθερο χρονο μας, επειδη εσυ βγαινεις; Ντροπη μας γιατι; Εκει φτασαμε;

Ουτε μια φιλη μου Σουδεζα βγαινει ποτε, και περναει χρονο με τα παιδια της σε πολλες δρατηριοτητες. Ουτε μια αλλη -πρωην συμφοιητρια κι αυτη οπως η αλλη -Φινλανδη, ουτε οταν ημουν Γερμανια με το ξαδερφο μου εβγαιναν εξω οι μανουλες συχνα βραδυ. Ηταν ολη μερα εξω με τα παιδια σε παιδοτοπους και αθλοπαιδιες. Δεν τα ειχαν ολη μερα και νυχα με τη γιαγια (η οποια, ειχε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κανει τη ζωη της).

Εσυ, τι εθνικοτητα μας δηλωνεις;

 

- Φυσικά και έχετε δικαίωμα να κάνετε ό,τι θέλετε με τον ελεύθερο χρόνο σας...Και οι άλλοι όμως έτσι;

- Από που προκύπτει ότι όσες βγαίνουν ενίοτε χωρίς τα παιδιά ή ότι πάνε και διακοπές χωρίς αυτά δεν είναι όλη μέρα έξω σε παιδότοπους και αθλοπαιδίες τις υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου;;

[Ελισα24]

Εν τάχει:

 

 

 

- Φυσικά και έχετε δικαίωμα να κάνετε ό,τι θέλετε με τον ελεύθερο χρόνο σας...Και οι άλλοι όμως έτσι;

- Από που προκύπτει ότι όσες βγαίνουν ενίοτε χωρίς τα παιδιά ή ότι πάνε και διακοπές χωρίς αυτά δεν είναι όλη μέρα έξω σε παιδότοπους και αθλοπαιδίες τις υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου;;

 

-Παρανοησες. Η απαντηση ηταν στο "ντροπη σας" της αλλης κοπελας. Δεν απαντουσα γενικα.

-Αν μπορεις να εισαι ολη μερα στις αθλοπαιδιες, εισαι εργαζομενη μαμα και αντεχεις να βγεις και βραδυ, συγχαρητηρια. Ισως καποιο λαθος που κανω στη διατροφη μου;;;

[novak]

-Αν μπορεις να εισαι ολη μερα στις αθλοπαιδιες, εισαι εργαζομενη μαμα και αντεχεις να βγεις και βραδυ, συγχαρητηρια. Ισως καποιο λαθος που κανω στη διατροφη μου;;;

 

Ναι βρε Ελίσα μου, γιατί με ειρωνεύεσαι;;; Είμαι εργαζόμενη μαμά, τα απογεύματα και τα ΣΚ είμαι έξω με τα παιδιά μου, όταν κοιμηθούν μαγειρεύω και κάνω ότι δουλειά προλάβω, ενώ ταυτόχρονα συζητάω με το σύζυγο τα τρέχοντα...

 

Δηλαδή οι μαμάδες που δεν εργάζονται είναι πιο ξεκούραστες για αθλοπαιδίες, έχοντας όλο το νοικοκυριό συν τα παιδιά;;

 

Και ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν βγαίνω κάθε βράδυ...Αλλά βγαίνω 1 φορά το δίμηνο, ναι!

[Ελισα24]

Ναι βρε Ελίσα μου, γιατί με ειρωνεύεσαι;;; Είμαι εργαζόμενη μαμά, τα απογεύματα και τα ΣΚ είμαι έξω με τα παιδιά μου, όταν κοιμηθούν μαγειρεύω και κάνω ότι δουλειά προλάβω, ενώ ταυτόχρονα συζητάω με το σύζυγο τα τρέχοντα...

 

Δηλαδή οι μαμάδες που δεν εργάζονται είναι πιο ξεκούραστες για αθλοπαιδίες, έχοντας όλο το νοικοκυριό συν τα παιδιά;;

 

Και ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν βγαίνω κάθε βράδυ...Αλλά βγαίνω 1 φορά το δίμηνο, ναι!

 

Εννοειται οτι η μαμα που δεν εργαζεται ειναι πιο ξεκουραστη, αφου εγω κανω ολο το νοικοκυριο, και τα παιδια, και εργαζομαι 8 ωρες την ημερα (συν 2 ωρες πηγαινε ελα απο τη δουλεια). Ποιος αλλος θα τις κανει. Χωραω στο απογευμα οτι κανουν εκεινες ολη μερα.

Και για μια φορα το διμηνο να βγω, ειμαι τοσο κουρασμενη που κουτουλαω. Αν τα καταφερνετε μπραβο σας. Και αδειες για να παω ταξιδια δεν εχω αφου τις τρωω οταν κλεινουν τα σχολεια, οταν αρρωσταινουν τα παιδια κτλ

[ekavi_]

Novak, μιλώντας για λογαριασμό μου, κατακρίνω μόνο τις περιπτώσεις όπου οι γονείς ψάχνουν ευκαιρία κάθε τρεις και λίγο να ξεφορτωθούν τα παιδιά τους (δεν μιλάω για περιπτώσεις όπου θα τύχει να πας και κάπου μόνος σου για επαγγελματικούς η μη λόγους. Μια στο τόσο όμως, όχι συστηματικά. Το συστηματικό δείχνει ότι πλέον θεωρείς βάρος τα παιδιά ή ότι είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν). Έχω δει πολλές τέτοιες περιπτώσεις.

 

Κατά τα άλλα δεν θα σε κατακρίνει κανείς που μπορεί να βγεις έξω κάποια βράδια με τον άντρα σου. Δεν νομίζω ότι είπε κανείς εδώ μέσα κάτι τέτοιο.

[ekavi_]

Εννοειται οτι η μαμα που δεν εργαζεται ειναι πιο ξεκουραστη, αφου εγω κανω ολο το νοικοκυριο, και τα παιδια, και εργαζομαι 8 ωρες την ημερα (συν 2 ωρες πηγαινε ελα απο τη δουλεια). Ποιος αλλος θα τις κανει. Χωραω στο απογευμα οτι κανουν εκεινες ολη μερα.

Και για μια φορα το διμηνο να βγω, ειμαι τοσο κουρασμενη που κουτουλαω. Αν τα καταφερνετε μπραβο σας. Και αδειες για να παω ταξιδια δεν εχω αφου τις τρωω οταν κλεινουν τα σχολεια, οταν αρρωσταινουν τα παιδια κτλ

 

Έτσι είναι. Όταν σου μένουν 1-2 βδομάδες άδεια για να πας κάπου το χρόνο, ε μου φαίνεται τραγικό να αφήνεις πίσω τα παιδιά και να πηγαίνουν οι γονείς μόνοι τους.

Τώρα αν έχει κάποιος 3 μήνες ελεύθερους (που είχε πει μια κοπέλα) έχει την πολυτέλεια να πάνε και μαζί και χώρια διακοπές και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εννοείται.

[lelaki1980]

συμφωνω με ολα στο τριφυλλο σεντονι σου novak και στα προηγουμενα ποστ σου.πανω κατω στα ιδια εχω αναφερθει και εγω και επειδη το παρακολουθω το θεμα απλα δεν εχω τιποτα αλλο να προσθεσω και σεβαστες οι γνωμες οοοοολων των μαμαδων.σκεφτομαι ομως διαφορα πραγματα το βραδυ που χαλαρωνω για το συγκεκριμενο θεμα και εχω να κλεισω με το εξης.οι περισσοτερες μανες που μιλαμε εδω μεσα εχουμε παιδακια 2-3-5-8 χρονων.....η δικια μου ειναι 4.προσπαθω με νυχια και με δοντια να κανω οτι καλυτερο για να ειναι ευτυχισμενη.δουλεια δεν υπαρχει μονο κανα μεροκαματο ο αντρας μου αν κανει τα οποια τα χαλαμε ολα για φαγητο και για την μικρη.αντε και μια φορα την εβδομαδα σαν ζευγαρι να βγουμε εξω και να πιουμε 2 ποτα δηλαδη κανα 20ευρο..εχουμε αφησει πισω πολλες υποχρεωσεις πχ εφορια τεβε γενικοτερα οτι εχει να κανει με το κρατος γιατι πολυ απλα ειναι μεγαλα τα ποσα και δεν βγαινει.και με τα 80 ευρο που χαλαμε το μηνα για παρτη μας με τον αντρα μου δεν καλυπτεται ουτε τεβε ουτε εφορια....πιστευω αυτο να ειναι κατανοητο.τα 3μερα τα πηγαιναμε παλια, αλλα αν μας κατσει και τωρα να φιλοξενηθουμε σε ενα φιλο θα το κανουμε και θα μαγειρεψουμε μακαρονια και ρυζι....λοιπον εγω οπως ειπα παλευω να ειναι ευτυχισμενη....λεω ομως εγω τωρα, οτι η πιο δυσκολη ηλικια για ενα παιδι δεν ειναι ουτε οταν ειναι μωρο ουτε νηπιο..η πιο δυσκολη ηλικια ειναι η εφηβεια.εκει θα παρακαλαμε ολα αυτα που πραξαμε ως γονεις αν θα εχουν το επιθυμητο αποτελεσμα....ή μηπως οχι? εμεις μπορει να ειμαστε οι καλυτεροι γονεις....παιρνουμε τα παιδια μας παντου,εχουμε εμπειριες μαζι τους και ετσι πρεπει να ειναι...παμε και με τον αντρα μας καπου μια στο τοσο οκ ολα καλα....εγω φοβαμαι ομως οταν θα ερθει εκεινη η ωρα της εφηβειας θα μπορεσω να συμβουλεψω το παιδι μου καταλληλα?θα μου εχει εμπιστοσυνη οτι θα μπορει να μου λεει τα παντα?θα ειμαι η φιλη της?θα μπορω να ειμαι διακριτικη στις παρεες της ας πουμε?εχω δυο περιπτωσεις φιλων οπου τα αδερφια τους πηραν την κατω βολτα στην εφηβεια...απο ναρκωτικα και μικροκλοπες το οποιο συνεπαγετε και φυλακη.....τα αλλα αδερφια τους γιατι ειναι κυριοι και οικογενειαρχες?ποσο πιο πολυ διαφορετικα δηλαδη μεγαλωσε η συγκεκριμενη μανα το καθε παιδι της ξεχωριστα?...να μας δουμε ολες μας λοιπον τι θα κανουμε οταν θα μεγαλωσουν αυτα τα παιδια.και δεν μπορουμε να τους φερουμε παραδειγμα ουτε τις εμπειρις που ειχαμε μαζι τους οταν ητανε μικρα ουτε οτι τους καναμε ολα τα χατιρια ουτε οτι δεν τα αφησαμε ποτε μονα τους.η μια περιπτωση που αναφερω προερχετε απο οικογενεια που λατρεψε τα παιδια της,ηταν αγαπημενοι μεχρι και τωρα....απλα το ενα παιδι καπου εκει στην εφηβεια εμπλεξε με παρεες.....ο αλλος αδερφος υπηρξε εφηβος και αυτος....πηγε να μπλεξει,,,του προσφεραν ναρκωτικα δεν τα δεχτηκε.....ειναι οκ σημερα ειναι κυριος στην ζωη του γενικοτερα....και τα δυο παιδια λοιπον ειχαν τους ιδιους γονεις.....αυτα λοιπον φοβαμαι εγω αλλα εχω καιρο μεχρι τοτε για να αγχωθω:)

[christina77]

Συμφωνώ με Novak και lelaki, πολύ εύστοχο και το σχόλιο για την ταχύτητα απάντησης ορισμένων! , στο θέμα μας τώρα.

 

Μία παράμετρος που καμμία μέχρι τώρα δεν είδα να θίγει είναι η εξής: Ορισμένοι - δεν αναφέρομαι στις συνομιλίτριές μας, προς Θεού! - ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία. Τι θέλω να πω:

 

α) Αν δεν έχεις έμπιστα άτομα να αφήσεις τα παιδιά σου, νέα και ορεξάτα.

 

β) Αν δεν έχεις σχετική οικονομική άνεση και δεν σου περισσεύουν παρά μόνο για τα απαραίτητα.

 

γ)Αν δεν θέλουν για κάποιο λόγο τα παιδιά σου και σου εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους.

 

δ)Αν έχεις πολύ περιορισμένο ελεύθερο χρόνο, πολύ λίγες μέρες διακοπές.

 

ε)Αν βαριέσαι με τον αντρούλη σου και δεν θέλεις να μείνεις μόνη μαζί του για ένα Σ/Κ

 

στ) Αν αισθάνεσαι ανασφάλεια να τα αποχωριστείς έστω για μια μέρα γιατί φοβάσαι ότι κάτι θα πάθουν, θα έχουν ατύχημα, θα γίνει σεισμός κλπ.

 

ε ναι, τότε ενδεχομένως να έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι μαζί σου και μόνο μαζί σου περνάν τα παιδιά καλά, δεν τα αποχωρίζεσαι λεπτό - πόσο μάλλον 2ημερο! - και πιστεύεις ότι αν το κάνεις τα παιδιά θα αποκτήσουν μελλοντικά ψυχολογικά προβλήματα.

 

Αν όμως είσαι από τους τυχερούς και έχεις λυμένα όλα τα παραπάνω και πάλι δεν μπορείς να διανοηθείς ότι θα φύγεις για λίγο μακριά από τα παιδιά σου, μαζί με τον άντρα σου, είναι κάτι που εμένα προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με σοκάρει, απλά με εντυπωσιάζει!

[christina77]

Έτσι είναι. Όταν σου μένουν 1-2 βδομάδες άδεια για να πας κάπου το χρόνο, ε μου φαίνεται τραγικό να αφήνεις πίσω τα παιδιά και να πηγαίνουν οι γονείς μόνοι τους.

Τώρα αν έχει κάποιος 3 μήνες ελεύθερους (που είχε πει μια κοπέλα) έχει την πολυτέλεια να πάνε και μαζί και χώρια διακοπές και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εννοείται.

 

Σωστό κι αυτό, πολύ σωστό, σε κανέναν από εδώ μέσα, απ' ότι διαβάζω, δεν αρέσει αυτό. Συμφωνώ ότι υπάρχουν και γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους με την πρώτη ευκαιρία και ενδεχομένως να αισθάνονται ότι τα "ξεφορτώνονται".

 

Η συζήτηση όμως, τουλάχιστον από την πλευρά μου (επειδή εμείς έχουμε την πολυτέλεια της μεγάλης άδειας) ξεκίνησε όταν κάποιος χαρακτήρισε ανθρώπους που φεγουν 1 εβδομάδα διακοπές και αφήνουν τα παιδιά τους στους παππούδες ως ΤΟΜΑΡΙΑ, χωρίς να εξεταστεί κανένας άλλο παράγοντας.

[elenip]

Θα γράψω αυτό που σκέφτομαι και ας παρεξηγηθώ... με το συγκεκριμένο θέμα από αρκετές αναρτήσεις φαίνεται πόσο κομπλεξικές είμαστε ως γυναίκες / μαμάδες...

ο καθένας κάνει αυτό που αισθάνεται καλύτερα για τον ευατό του... ποια είμαι εγώ που θα κρίνω εάν η τάδε μαμά θέλει να είναι όλη την ημέρα με το παιδί της ή εάν ή άλλη μαμά θέλει να τα αφήνει και να βγαίνει? ο καθένας κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του και για την οικογένειά του.. αυτό το πράγμα να πρέπει να "αποδείξουμε" τι είναι σωστό και τι όχι, έλεος πια.... και πως ορίζουμε το σωστό και το λάθος? ότι ειναι για εμένα σωστό είναι για τον άλλον λάθος.... το να την πέφτει ο ένας στον άλλον ή να τον ειρωνεύεται δείχνει και το κόμπλεξ του... sorry αλλά δεν μπορούσα να μην τα γράψω...

για την ιστορία, και για να απαντήσω στο θέμα της κοπέλας που το άνοιξε, δεν έχω κανέναν να κρατήσει το παιδί, δουλεύω, ο μικρός πηγαίνει παιδικό και τον κρατάει κοπέλα μέχρι τις 17:00 που γυρίζω από την δουλειά... από εκεί και πέρα τα πάντα μαζί με τον μικρό... με κόστος φυσικά για την συζυγική μου ζωή.... για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους... εκ των πραγμάτων περνώ όλο τον ελεύθερο χρόνο με τον μικρό (μου αρέσει δεν το κάνω αναγκαστικά, αν και μερικές φορές θα ήθελα να είμαι μόνη στο σπίτι να ξαπλώσω στον καναπέ και να κοιτάω το ταβάνι), από το σπίτι θα βγω μόνο για δουλειές / δραστηριότητες παιδιού / επισκέψεις σε φιλικά σπίτια με παιδιά / παιδική χαρά - παιδότοπο κλπ / δεν έχω βγει με τον σύζυγό μου οι δυο μας από τότε που γεννήθηκε ο μικρός με ότι κόστος αυτό συνεπάγεται .... και ειλικρινά χαίρομαι τις γυναίκες που έχουν έναν άνθρωπο να κρατήσει το παιδί τους να πάνε να ξεσκάσουν μία ώρα.... άμα θέλουν και παραπάνω μεγειά τους και χαρά τους!!! από την στιγμή που η οικογένεια είναι ευτυχισμένη τι μας νοιάζει εμάς???

[christina77]

Θα γράψω αυτό που σκέφτομαι και ας παρεξηγηθώ... με το συγκεκριμένο θέμα από αρκετές αναρτήσεις φαίνεται πόσο κομπλεξικές είμαστε ως γυναίκες / μαμάδες...

ο καθένας κάνει αυτό που αισθάνεται καλύτερα για τον ευατό του... ποια είμαι εγώ που θα κρίνω εάν η τάδε μαμά θέλει να είναι όλη την ημέρα με το παιδί της ή εάν ή άλλη μαμά θέλει να τα αφήνει και να βγαίνει? ο καθένας κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του και για την οικογένειά του.. αυτό το πράγμα να πρέπει να "αποδείξουμε" τι είναι σωστό και τι όχι, έλεος πια.... και πως ορίζουμε το σωστό και το λάθος? ότι ειναι για εμένα σωστό είναι για τον άλλον λάθος.... το να την πέφτει ο ένας στον άλλον ή να τον ειρωνεύεται δείχνει και το κόμπλεξ του... sorry αλλά δεν μπορούσα να μην τα γράψω...

για την ιστορία, και για να απαντήσω στο θέμα της κοπέλας που το άνοιξε, δεν έχω κανέναν να κρατήσει το παιδί, δουλεύω, ο μικρός πηγαίνει παιδικό και τον κρατάει κοπέλα μέχρι τις 17:00 που γυρίζω από την δουλειά... από εκεί και πέρα τα πάντα μαζί με τον μικρό... με κόστος φυσικά για την συζυγική μου ζωή.... για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους... εκ των πραγμάτων περνώ όλο τον ελεύθερο χρόνο με τον μικρό (μου αρέσει δεν το κάνω αναγκαστικά, αν και μερικές φορές θα ήθελα να είμαι μόνη στο σπίτι να ξαπλώσω στον καναπέ και να κοιτάω το ταβάνι), από το σπίτι θα βγω μόνο για δουλειές / δραστηριότητες παιδιού / επισκέψεις σε φιλικά σπίτια με παιδιά / παιδική χαρά - παιδότοπο κλπ / δεν έχω βγει με τον σύζυγό μου οι δυο μας από τότε που γεννήθηκε ο μικρός με ότι κόστος αυτό συνεπάγεται .... και ειλικρινά χαίρομαι τις γυναίκες που έχουν έναν άνθρωπο να κρατήσει το παιδί τους να πάνε να ξεσκάσουν μία ώρα.... άμα θέλουν και παραπάνω μεγειά τους και χαρά τους!!! από την που η οικογένεια είναι ευτυχισμένη τι μας νοιάζει εμάς???

 

Μπράβο elenip! Κατάφερες να συνοψίσεις θέμα 7 σελίδων σε μία και μόνη παράγραφο!

[AthinaP]

Τα λέω αυτά γιατί μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που έχει τονιστεί τόσο πολύ στη συζήτηση το ότι «εντάξει, μπορείς μια φορά να πας για επαγγελματικό ταξίδι, αλλά να μην παρατείνεις την απουσία σου για προσωπική ευχαρίστηση». Μου έχει δημιουργηθεί αμυδρά η εντύπωση ότι πολλές γυναίκες θεωρούν την «προσωπική ευχαρίστηση χωρίς παιδιά» ασύμβατη έννοια από μόνη της, ή εν πάσει περιπτώσει ασύμβατη με τη μητρότητα!

 

Συμφωνώ σε αυτά που λες και θα ήθελα να σχολιάσω μια προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό. Έζησα με φυσικό τρόπο τη στιγμή που ήθελα να μπορούσα ανετότατα, για την ακρίβεια ήθελα επιτακτικά να κάνω κάτι μακριά από το παιδί. Όταν ένιωσα φυσικά τη φάση του αποθηλασμού, για λόγους καθαρά βιολογικούς. Το σώμα μου έλεγε ότι προτιμούσα να είμαι στο Κατμαντού, οπουδήποτε! Φυσικά ήταν μια φάση, φυσικά και μου αρέσει να κάνω πράγματα με τα παιδιά, όμως μου φαίνεται κάπως να διακυρήσσεται ότι η μαμά πρέπει να συντηρεί τον ομφάλιο λώρο... Μέχρι πότε;