Προσωπικός χώρος σε σπίτι με παιδί(α)

[lelaki1980]

ενας χαμος χαμος χαμος και παλι χαμος!:lol::lol: θελει να βλεπει παιδικα στην τηλεοραση αλλα συγχρονως να παιζει κιολας με τα παιχνιδια της!οπου παω εγω τσουπ απο πισω και η δικια μου με κυνηγαει παλι με τα παιχνιδια της!ολη την ωρα δεν μπορω να ειμαι μες στο δωματιο της γιατι συνδυαζω δουλειες μαγειρεμα και παιχνιδι σε ενα!!οσο αντεχω η γυναικα ετσι??:confused:το θεμα ειναι οτι θα ηταν πολυ καλα να ασχολειτε πιο πολυ με τα δικα της παιχνιδακια αλλα πιο πολυ θελει να κανει οτι κανω εγω.....εννοειτε οτι δεν υπαρχει τιποτα σε βαζακια μπιμπελο πιατελες διακοσμητικες κτλ....τα ζηταει ολα και δεν μπορω να την κοντρολαρω εκει δυστυχως!το σπιτι μου ειναι μεγαλο και εμενα περιπου 150 τμ αλλα ενιαιο...οποτε καταλαβαινετε οτι οπου βρεθω και οπου σταθω θα βρεθω πανω σε ενα παιχνιδι της γιατι δεν εχει να ανεβοκατεβαινει σκαλια να πεις οτι βαριετε να παει να φερει τα παιχνιδια της....πραγματικα ολη την ημερα μαζευω παιχνιδια χωρις να ειμαι υπερβολικη!αλλα δεν με πειραζει μωρε!εχω γινει εξπερ!!οταν περιμενω να ερθει κοσμος σπιτι μου τα εχω τακτοποιησει ολα σε 10 λεπτα!!δεν με νοιαζει ας τα κανει ολα μπαχαλο!παιδι ειναι!αν κατσω να αγχωθω για το αν το σπιτι μου εχει παντου παιχνιδια τοτε την κατσαμε!με ενδιαφερει να ειναι καθαρο και απο κει και περα τρεις λαλουν και δυο χορευουν!παντως ειχα ακουσει καποια στιγμη που ελεγε καποιος οτι τα παιδια νιωθουν ανετα οταν ειναι και αυτα μερος του χωρου στο οποιο βρισκονται πιο πολυ οι γονεις!πχ σαλονι!και ειχε πει αν μπορουμε αναλογα με την διακοσμηση του σπιτιου(αααα ντεκορατερ ηταν ο τυπος)να τους παρουμε ενα πολυ ωραιο μεγαλο καλαθι για να ξερουνε οτι εχουνε και εκει παιχνιδια και οτι ειναι δικο τους οποτε και απο μονα τους νιωθωντας ομορφα μπορει να τακτοποιουνε τα παιχνιδακια τους σε αυτο το καλαθι!τους μαθαινουμε δηλαδη και να τακτοποιουνε κιολας!δεν το εχω κανει ακομα βεβαια για να σας πω αποτελεσμα αλλα λογικο το ακουω!λετε να δω καμια ασπρη μερα?γιατι ναι μεν τα φερνει ολα στο σαλονι αλλα για να της πω αγαπη μου μαζεψε τα δεν παιζει!

[love4]

Κι εμας ολο το σπιτι ειναι ολων..κανενας περιορισμος, καθε βραδυ μαζευω καθαριζω σφουγγαριζω ...τον περισοτερο χρονο καθονται τα παιδια στο καθιστικο αλλα μπορει να βρεθουν και στο δωματιο τους, στο δικο μας, παντου...!

[rosaki]

βλέπω ότι οι περισσότεροι συμφωνείτε.

 

απλώς αναρωτιέμαι αν το επιχείρημα που διάβασα σε πολλές απαντήσεις ότι "κανένας περιορισμός, το σπίτι ανήκει σε΄ολους", ισχύει μόνο για το παιδί(α). ή και για τους ενήλικες ενοίκους.

 

τι θέλω να πω: αν θεωρησουμε ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός από κανέναν στη χρήση των χώρων, αυτό σημαίνει ότι μπορώ και εγώ να χρησιμοποιώ το δωμάτιο της κόρης μου, κατά το δοκούν. θα μου πείτε τραβηγμένη άποψη, και όμως δεν είναι.

 

Η συμβίωση/συγκατοίκηση περιλαμβάνει περιορισμούς για όλους. όπως εγώ δεν μπορώ να καπνίσω σε όποιο δωμάτιο θέλω αλλά βγαίνω στο μπαλκόνι, άρα περιορίζομαι, γιατί τα παιδιά να μην μάθουν αντίστοιχους κανόνες. Δεν είμαι παράλογη και ούτε περιμένω συμπεριφορά ενήλικου από ένα μωρό, απλώς αναρωτιέμαι για το μέλλον.

 

Γιατί βλέπω πως παιδιά χωρίς κανένα περιορισμό, μεγαλώνοντας έχουν στερήσει από τους γονείς τους μέχρι και την ιδιωτικότητα της κρεβατοκάμαρας, γεγονός που το θεωρώ πολύ σοβαρό για το ζευγάρι.

[Λαΐδα]

Ροζακι, προσωπικα θεωρω προτεραιοτητα να νιωσει το παιδι ασφαλες και ελευθερο μεσα στο σπιτι του. Σιγα σιγα μεγαλωνωντας μπορουμε να βαλουμε κανονες , πχ 1) μαζευουμε τα παιχνιδια μας, 2) δεν βλεπουμε τιβι αν δεν ειναι η ωρα της τιβι, 3)δεν βγαζουμε ρουχα και πουτσια οπυ βρουμε. Μεγαλωνωντας ακομη πολυ ας πουμε δεν ανοιγουμε το μπανιο οταν ειναι η μαμα μεσα.

Εγω αυτο εφαρμοζω και τα ορια ηρθαν σιγα σιγα και φυσικα....

Στο σπιτι δεν καπνιζουμε αλλα αυτο δεν εχει να κανει με τα παιδια. Ειναι κατι αναλογο οπως οτι δεν ξαπλωνουμε με τα παπουτσια....η οτι πλενουμε συχνα τα χερια μας....ειναι θεμα υγειας ας πουμε.

Πιστευω οτι η καθε μιας λειτουργει λιγο οπως μεγαλωσε....δηλαδη εμενα δεν με περιοριζαν και αυτο θεωρω καλο για το παιδι μου. μου αρεσε η αισθηση οτι στο σπιτι μπορω και εγω να κανω ο,τι θελω.

Αν καποια ομως ειχε ορια στο πατρικο της, φυσικο ειναι αυτο να θεωρει το καλυτερο.

Το θεμα ειναι να ειμαστε ευχαριστημενες η καθε μια στο σπιτι μας....δεν υπαρχουν κανονες.

[alcyon]

Όσο ήταν μικρά (και τα 4) και δεν είχαμε αντιληφθεί το μέγεθος του θέματος, τα αφήναμε να κάνουν ότι θέλουν και να παίζουν όπου θέλουν. Το αποτέλεσμα με τον καιρό είναι να μαζεύονται όλα τα παιχνίδια στο σαλόνι και να αρχίζουν τα ατυχήματα "ωχ, το πάτησα", "ιιιιχχχ το γόνατό μου" κτλ κτλ. Για να μην πω πως πηγαίναμε να κάτσουμε στον καναπέ και κάναμε το φακίρη από μικρά -αθέατα- παιχνιδάκια που μας καρφώνονταν αδιακρίτως.

 

Έτσι αναγκαστήκαμε να βάλουμε κανόνες:

- Παίζουμε μόνο στο δωμάτιο με τα παιχνίδια.

- Μπορούμε να φέρουμε ένα παιχνίδι στο σαλόνι, αλλά για να φέρουμε άλλο πρέπει να επιστρέψουμε το πρώτο.

 

Δύσκολο να κρατηθεί, μα το παλεύαμε.

 

Μετά μετακομίσαμε σε μεζονέτα. Νέο σπίτι, και πριν εδραιωθούν οι νέες συνήθειες, οριοθετήσαμε το χώρο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ παιχνίδια στο σαλόνι. Μόνο στον όροφο ή στο υπόγειο. Δηλαδή κρατάμε ένα χώρο χωρίς παιχνίδια. Εξακολουθεί να υπάρχει το δικαίωμα του ενός παιχνιδιού υπό προϋποθέσεις επιστροφής στη θέση του.

 

Με τον καιρό, μπήκαν τα πράγματα σε μια σειρά. Οπότε γίναμε πιο ελαστικοί στον κανόνα μας, γιατί τα παιδιά έγιναν πιο ικανά στην τήρηση της προϋπόθεσης. Έτσι τώρα μπορεί να φέρνουν 4-5 παιχνίδια (το καθένα), αλλά με το τέλος της δραστηριότητας τα πηγαίνουν πίσω. Ουσιαστικά, δεν τα αφήνουμε να αλλάξουν όροφο, αν δε μαζέψουν το σαλόνι.

[Melina22]

βλέπω ότι οι περισσότεροι συμφωνείτε.

 

απλώς αναρωτιέμαι αν το επιχείρημα που διάβασα σε πολλές απαντήσεις ότι "κανένας περιορισμός, το σπίτι ανήκει σε΄ολους", ισχύει μόνο για το παιδί(α). ή και για τους ενήλικες ενοίκους.

 

τι θέλω να πω: αν θεωρησουμε ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός από κανέναν στη χρήση των χώρων, αυτό σημαίνει ότι μπορώ και εγώ να χρησιμοποιώ το δωμάτιο της κόρης μου, κατά το δοκούν. θα μου πείτε τραβηγμένη άποψη, και όμως δεν είναι.

 

Η συμβίωση/συγκατοίκηση περιλαμβάνει περιορισμούς για όλους. όπως εγώ δεν μπορώ να καπνίσω σε όποιο δωμάτιο θέλω αλλά βγαίνω στο μπαλκόνι, άρα περιορίζομαι, γιατί τα παιδιά να μην μάθουν αντίστοιχους κανόνες. Δεν είμαι παράλογη και ούτε περιμένω συμπεριφορά ενήλικου από ένα μωρό, απλώς αναρωτιέμαι για το μέλλον.

 

Γιατί βλέπω πως παιδιά χωρίς κανένα περιορισμό, μεγαλώνοντας έχουν στερήσει από τους γονείς τους μέχρι και την ιδιωτικότητα της κρεβατοκάμαρας, γεγονός που το θεωρώ πολύ σοβαρό για το ζευγάρι.

 

Επειδή κ εγώ υποστήριξα την θέση του συζύγου ήθελα να διευκρινήσω ότι δεν μίλησα για παντελή έλλειψη ορίων σε σχέση με τους χώρους. Φυσικά κ υπάρχουν περιορισμοί.

 

Απλά ο συγκεκριμένος περιορισμός του να παίζει ένα παιδί αυτής της ηλικίας μόνο στον χώρο του δωματίου του πιστεύω ότι είναι αδύνατον να εφαρμοστεί χωρίς να λειτουργήσει εις βάρος των αναγκών του..και εξήγησα το γιατί.

 

Εσύ πως το σκέφτεσαι ότι μπορεί να εφαρμοστεί; Ας πούμε είστε καθισμένοι οι μεγάλοι στο καθιστικό κ έρχεται κ το παιδί. Αν δεν παίξετε μαζί του με τι θα ασχοληθεί; Θα του πείτε να πάει μέσα κ να κάτσει μόνο του;

[ekavi_]

βλέπω ότι οι περισσότεροι συμφωνείτε.

 

απλώς αναρωτιέμαι αν το επιχείρημα που διάβασα σε πολλές απαντήσεις ότι "κανένας περιορισμός, το σπίτι ανήκει σε΄ολους", ισχύει μόνο για το παιδί(α). ή και για τους ενήλικες ενοίκους.

 

τι θέλω να πω: αν θεωρησουμε ότι δεν υπάρχει κανένας περιορισμός από κανέναν στη χρήση των χώρων, αυτό σημαίνει ότι μπορώ και εγώ να χρησιμοποιώ το δωμάτιο της κόρης μου, κατά το δοκούν. θα μου πείτε τραβηγμένη άποψη, και όμως δεν είναι.

 

 

Κανένας περιορισμός ως προς την πρόσβαση στα δωμάτια. Κανόνες και όρια φυσικά και πρέπει να υπάρχουν.

Ναι και οι ενήλικες μπορούν να χρησιμοποιούν τα δωμάτια των παιδιών. Δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα. Ο καθένας δηλαδή θα έχει το δικό του χώρο με συγκεκριμένη δραστηριότητα που θα πρέπει να γίνεται σε αυτόν τον χώρο; πχ στην κουζίνα μόνο τρώμε, στο σαλόνι μόνο καθόμαστε στον καναπέ και βλέπουμε τηλεόραση κτλ;

Χθες για παράδειγμα, εγώ έκανα δουλειές στην κουζίνα και είχε φέρει η κόρη μου τις κούκλες της και καλά ότι μου έκανε επίσκεψη. Τι έπρεπε να κάνω; να τη στείλω στο δωμάτιό της; Παρεπιπτόντως, οι κούκλες είναι ακόμα εκεί. Μαζεμένες μεν αλλά είναι στην κουζίνα. Είναι τόσο πρόβλημα αυτό; Ή πρέπει στο τέλος της ημέρας να έχω τόσο άγχος να μπουν όλα μα όλα στη θέση τους; Δεν λέω να είναι σκόρπια στο πάτωμα να μην μπορείς να πατήσεις, αλλά δεν θα ζω με το άγχος κάθε μέρα να μαζεύω ή να φθάσω στο σημείο να μην βγάζω τίποτα έξω γιατί δεν θα προλάβω μετά να το τακτοποιήσω.

 

 

Επειδή κ εγώ υποστήριξα την θέση του συζύγου ήθελα να διευκρινήσω ότι δεν μίλησα για παντελή έλλειψη ορίων σε σχέση με τους χώρους. Φυσικά κ υπάρχουν περιορισμοί.

 

Απλά ο συγκεκριμένος περιορισμός του να παίζει ένα παιδί αυτής της ηλικίας μόνο στον χώρο του δωματίου του πιστεύω ότι είναι αδύνατον να εφαρμοστεί χωρίς να λειτουργήσει εις βάρος των αναγκών του..και εξήγησα το γιατί.

 

Εσύ πως το σκέφτεσαι ότι μπορεί να εφαρμοστεί; Ας πούμε είστε καθισμένοι οι μεγάλοι στο καθιστικό κ έρχεται κ το παιδί. Αν δεν παίξετε μαζί του με τι θα ασχοληθεί; Θα του πείτε να πάει μέσα κ να κάτσει μόνο του;

 

Συμφωνώ με τη Μελίνα.

[rosaki]

μα εμείς δεν καθόμαστε στο σαλόνι παρά μόνο όταν το μωράκι κοιμάται. δηλαδή δν είμαστε αραχτοί στον καναπέ και στέλνουμε το παιδί μέσα. είμαστε στα άλλα 2-3 δωμάτια (παιδικό, playroom, κρεβατοκάμαρα μας) μαζί του.

 

και αυτό γιατί στο playroom, έχουμε μεταφέρει και τις δικές μας δραστηριότητες. μια μικρή τηλεόραση, ένα laptop (που δουλεύω καμία φορά). είναι το αγαπημένο μας δωμάτιο (τουλάχιστον το μεγάλο).

 

Δηλαδή το παιδί όσο είναι ξύπνιο είναι πάντα μαζί μας και δεν μένει μόνο.

[ekavi_]

μα εμείς δεν καθόμαστε στο σαλόνι παρά μόνο όταν το μωράκι κοιμάται. δηλαδή δν είμαστε αραχτοί στον καναπέ και στέλνουμε το παιδί μέσα. είμαστε στα άλλα 2-3 δωμάτια (παιδικό, playroom, κρεβατοκάμαρα μας) μαζί του.

 

και αυτό γιατί στο playroom, έχουμε μεταφέρει και τις δικές μας δραστηριότητες. μια μικρή τηλεόραση, ένα laptop (που δουλεύω καμία φορά). είναι το αγαπημένο μας δωμάτιο (τουλάχιστον το μεγάλο).

 

Δηλαδή το παιδί όσο είναι ξύπνιο είναι πάντα μαζί μας και δεν μένει μόνο.

 

Άρα στην ουσία έχετε όλοι περιοριστεί... Κρίμα δεν είναι να μην χρησιμοποιείτε και το σαλόνι; Το σαλόνι για ποια χρήση θα το ήθελες; Μόνο για τυχόν καλεσμένους;

[mamvas]

Η διαφοροποιηση πιστευω δεν ειναι μονο αναλογη επιθυμιων, αλλα και ηλικιας παιδιου και τετραγωνικων και διαρρυθμισης σπιτιου.

Σε μεγαλο σπιτι με περισσοτερα δωμτια ισως ειναι εφικτο να ειναι περισσοτερο τακτοποιημενο το σαλονι, σε μικρα τριαρια ομως πιστεψτε με ειναι σχεδον ακατορθωτο να μην κινουνται ολοι σε ολους του λιγους χωρους.

Τα παιχνιδια ειναι παντου, η τακτοποιηση χαλαει απιστευτα ευκολα, με 6-7 πραγματα εκτος θεσης, αλλα μαζευεται και ευκολα. Πρεπει καθως περνας απο δωματιο σε δωματιο να παιρνεις μαζι σου και 3-4 πραγματα που θα δεις εκτος θεσης. Δηλαδη μας εχει δευτερη φυση. Και παλι καποιες φορες λογω κουρασης, υπαρχουν αμαζευτα πραγματα.

Οταν ηταν ο γιος μου μικρος, καποια στιγμη, για να μπορουμε να παταμε ελευθερα στο χαλι του σαλονιου, του βαλαμε ενα χαλι κανονικου μεγεθους αναμεσα στους καναπεδες και την τραπεζαρια οπου μονο εκει θα επαιζε στο σαλονι. Εκει εστηνε τα τρενακια του (υπερπαραγωγες), εκεια εβαζε τα παιχνιδια του. Σωθηκαμε οταν το σκεφτηκαμε. Πριν πατουσαμε στα παιχνιδια. Και φυσικα επαιζε ειτε μαζι μας ειτε μονος του και στο δωματιο του. Επισης καναμε ολο το σπιτι ασφαλες για παιδια, το ιδιο και τη βεραντα ωστε να μπορει να παιζει αφοβα(πλαστικα καγκελα μισο μετρο πανω απο τα σιδερενια, επιπλα βεραντας κοντα σε τοιχο και οχι στα καγκελα, καθολου γλαστρες και συχνο σφουγγαρισμα) . Ετσι απολαμβανε το σπιτι ολο.

Τωρα που μεγαλωσε καπως, βαλαμε γλαστρες στη βεραντα (δεν παιρνει το κουταλι να τις σκαβει οπως εκανε μικρος, ουτε μαδαει τα φυλλα για παιχνιδι), παιζει παλι οπου θελει, αλλα ξερει οτι η σωστη θεση των παιχνιδιων ειναι μονο μεσα στο δωματιο του. Δηλαδη πρεπει να τα μαζευει οταν τελειωνει ενα παιχνιδι. Αν ξεχαστει, τον φωναζω να τα μαζεψει και ερχεται αμεσως. Αν ειναι πολυ κουρασμενος και ειναι λιγα, τα βαζω πανω στο γραφειο του για να τα μαζεψει την αλλη μερα στα κουτια τους.

Του εχω παραχωρησει και 2 συρτρια απο τη ντουλαπα του, τα γεμισα χαρτονενια κουτια, οπου ταξινομει τα ψιλικοκο παιχνιδια, και ενα ραφι απο τη ντουλαπα του και 3 ραφια απο τη βιβλιοθηκη του και κατω απο το κρεβατι εχουμε βαλει πλαστικα διαφανα κουτια με ετικετες που αναγραφουν τι εχει μεσα. Βεβαια καθε βδομαδα χρειζομαστε πανω μια μιαμιση ωρα για τον ολοκληρωμενο καθαρισμο του δωματιου του, αλλα ολα δεν γινεται να τα εχει κανεις, ιδιως σε μεκρο σπιτι.

[Daphne-]

Daphne πώς την αφήνεις πάνω μόνη της; Δεν φοβάσαι; Εμείς είμαστε συνέχεια στο σαλόνι ή στην κουζίνα όταν μαγειρεύω και φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του πάνω. Πιστεύω ότι θα κλαίει και δεν θα θέλει. Πόσο χρονών είναι η κόρη σου;

 

Γενικά ρε κορίτσια, σε ποια ηλικία τα παιδάκια κάθονται μόνα τους στο δωμάτιό τους και παίζουν; Ειδικά εγώ που μένω σε μεζονέτα, πότε λέτε θα μπορέσω να τον αφήσω πάνω μόνο του ώστε να πάρει το σαλόνι την κανονική του μορφή;

 

Ειναι 4 χρονών. Για την ακρίβεια δεν "την αφήνω", ούτε της λέω που να πάει. Εκείνη επιλέγει να πάει να παίξει μόνη της. Ειδικά όταν η μέρα της ήταν γεμάτη, δηλ. έχει παίξει με άλλα παιδιά, έχει πάει σε δραστηριότητα κ.ο.κ, γυρίζει και μένει μόνη της να παίξει στο χώρο που είναι τα περισσότερα παιχνίδια της= δωμάτιο της.

 

Σαν να χρειάζεται ένα διάλειμα "για να ξαναγεμίσει τις μπαταρίες της".

 

Από πέρυσι μένει μόνη της και παίζει. Εχει αυξηθεί ο χρόνος που μένει μόνη της φέτος. Μέχρι και 1,5 ώρα είναι το ρεκόρ. Δεν ανησυχω γιατί είναι πολύ προσεκτική και έχω ασφαλίσει διάφορα επικίνδυνα.

 

Εξάλλου ελέγχω κάθε λίγο και την ακούω γιατί φλυαρεί ασταμάτητα....

 

Πριν γίνει 3 ετων χρειάζονταν πάντα την παρουσία μας. Ο δικός σου ειναι μικρούλης ακόμα. Θα δείξει μόνος του πότε έχει ανάγκη "μοναξιάς".

 

Κα κάτι λίγο άσχετο: πιστεύω οτι οσο περισσότερη προσοχή και αγκαλιά εισπράξουν μέχρι τα 3, τόσο πιο εύκολα "ξεκολλάνε" μετά.

[vivien9]

Άρα στην ουσία έχετε όλοι περιοριστεί... Κρίμα δεν είναι να μην χρησιμοποιείτε και το σαλόνι; Το σαλόνι για ποια χρήση θα το ήθελες; Μόνο για τυχόν καλεσμένους;

 

Συμφωνώ. Στην ουσία αντί να είστε όλοι στο σαλόνι είστε όλοι στο playroom.

Προσωπικά έχω άσχημη ανάμνηση από το σπίτι της θείας μου. Μια ζωή είμασταν ΟΛΟΙ μεγάλοι-μικροί μαζεμένοι στην κουζίνα, παιχνίδια χαμός, η θεία να μαγειρεύει, τα ξαδερφακια να παίζουμε και οι μεγάλοι να τα λένε εκεί, ενώ το σαλόνι ήταν ένας απαγορευμένος χώρος με κλειστή πόρτα που ζήτημα να άνοιξε 2-3 φορές σε όλη την παιδική μου ηλικία. Είχε ξύλινο πάτωμα, ωραίους καναπέδες, κρύσταλλα παντού, αλλά δεν τα χάρηκε ποτέ κανείς..

[rosaki]

Άρα στην ουσία έχετε όλοι περιοριστεί... Κρίμα δεν είναι να μην χρησιμοποιείτε και το σαλόνι; Το σαλόνι για ποια χρήση θα το ήθελες; Μόνο για τυχόν καλεσμένους;

 

το σαλόνι δεν το πολυχρησιμοποιούμε πρώτον γιατί πραγματικά και στον μπαμπά και σε μένα (κυρίως σε μένα) μας αρέσει το playroom. ειδικά τώρα το χειμώνα το βρίσκω πιο cosy. και σίγουρα για να είμαι ειλικρινής δεν το χρησιμοποιούμε γιατί σημαίνει +1 δωμάτιο για σιγύρισμα το βράδυ, που πραγματικά είμαι πτώμα και δεν την παλεύω με την καμία.

 

το καθημερινό βραδινό μου πρόγραμμα είναι το εξής: όταν η μικρούλα κοιμάται εκεί γύρω στις 8.30 - 9.45, μαζεύω τα παιχνίδια στο δωμάτιό της καθώς και ρούχα, κρέμες κ.α. Μαζεύω τα παιχνίδια στο playroom, κάνω ένα γρήγορο σκούπισμα με swiffer και ένα γρηγορο σφουγγάρισμα, κυρίως αυτούς τους 2 χώρους.

και μετά πάω και ξεραίνομαι στο σαλόνι, που ευτυχώς είναι οκ.

[Daphne-]

Ok όλα αυτά, αλλά με το θέμα μεζονέτα τι κάνετε (όσες μένετε σε τέτοια σπίτια); Δεν είναι εύκολο να μετακομίζεις τα παιχνίδια πάνω κάτω. ί.

:grin: Μας έχουν φάει οι σκάλες....Αλλά κάνουμε γυμναστική δε λέω...

Το άλλο που κάνω: σκέφτομαι τι βλακεία κάναμε και διαλέξαμε μεζονέτα....

 

Ουσιαστικά συμφωνώ με αυτή την άποψη δεν έχει να κάνει με τους καλεσμένους, αλλά με μένα.

 

Όλα εξαρτώνται από το πώς χαλαρώνει κανείς. Εγώ χαλαρώνω στους άδειους χώρους, με λίγα πράγματα και με απόλυτη τάξη. Οπότε, δεν υπάρχουν, όχι μόνο παιχνίδια αλλά και βιβλία και ρούχα και όλα αυτά στο χώρο χαλάρωσης (το σαλόνι). Φυσικά, όταν έχουμε επισκέπτες, δηλαδή άλλα παιδιά στο σπίτι, θα μεταφερθούν κάποια παιχνίδια στο σαλόνι, αλλά μετά επιστρέφουν στο παιδικό δωμάτιο.

 

Τώρα, αν πιέζονται τα παιδιά... Νομίζω ότι αν δεν υπάρχουν ακρότητες, τα παιδιά μαθαίνουν να αισθάνονται άνετα στο χώρο τους.

[rosaki]

και εγώ σαν τη Maya για να ηρεμήσω χρειάζομαι ένα χώρο καθαρό και τακτοποιημένο. ίσως να είναι πολυτέλεια αυτό που ζητάω σε ένα σπίτι με παιδί δεν ξέρω...

 

η μικρή μου είναι στη φάση που σκαρφαλώνει, χοροπηδάει πάνω στους καναπέδες, πιάνει μιε βρώμικα χεράκια ότι βρει. αυτό το κάνει στο playroom, ο καημένος ο καναπές έχει δεινοπαθήσει. θα της χαρίσει extra απόλαυση αν το κάνει και στον καναπέ του σαλονιού, που έτσι όπως είναι τα οικονομικά μας δεν θα καταφέρουμε να τον ξαναγοράσουμε? (μην φανταστείτε κάτι πάρα πολυ΄ακριβό, αλλά ένας μοντέρνος καναπές από τα τσιμπημένα Homad).

[Daphne-]

και εγώ σαν τη Maya για να ηρεμήσω χρειάζομαι ένα χώρο καθαρό και τακτοποιημένο. ίσως να είναι πολυτέλεια αυτό που ζητάω σε ένα σπίτι με παιδί δεν ξέρω...

 

η μικρή μου είναι στη φάση που σκαρφαλώνει, χοροπηδάει πάνω στους καναπέδες, πιάνει μιε βρώμικα χεράκια ότι βρει. αυτό το κάνει στο playroom, ο καημένος ο καναπές έχει δεινοπαθήσει. θα της χαρίσει extra απόλαυση αν το κάνει και στον καναπέ του σαλονιού, που έτσι όπως είναι τα οικονομικά μας δεν θα καταφέρουμε να τον ξαναγοράσουμε? (μην φανταστείτε κάτι πάρα πολυ΄ακριβό, αλλά ένας μοντέρνος καναπές από τα τσιμπημένα Homad).

 

Κι εγω κλαίω τον καναπέ....Τον έχουν μετατρέψει οι γάτες σε ονυχοδρόμιο...Γι αυτο είναι σχεδόν μόνιμα καλυμένος με ριχτάρια (αλλά δεν σώζεται)....

 

Γάτες+παιδί...ωστόσο τα κολλήματα μου με την τάξη και την καθαριότητα..τα έχω!

[ekavi_]

το καθημερινό βραδινό μου πρόγραμμα είναι το εξής: όταν η μικρούλα κοιμάται εκεί γύρω στις 8.30 - 9.45, μαζεύω τα παιχνίδια στο δωμάτιό της καθώς και ρούχα, κρέμες κ.α. Μαζεύω τα παιχνίδια στο playroom, κάνω ένα γρήγορο σκούπισμα με swiffer και ένα γρηγορο σφουγγάρισμα, κυρίως αυτούς τους 2 χώρους.

και μετά πάω και ξεραίνομαι στο σαλόνι, που ευτυχώς είναι οκ.

 

Είναι τελικά θέμα αντίληψης. Βλέπω ότι κάποιοι άνθρωποι ηρεμούν σε πλήρως τακτοποιημένο-καθαρό χώρο, άλλους πάλι (εμένα) δεν τους ενοχλεί και τόσο. Όχι ότι αντέχω την ακαταστασία, αλλά είμαι κάπου στη μέση...

 

Για παρράδειγμα, να πω την αμαρτία μου, δεν υπάρχει περίπτωση να σφουγγαρίζω (έστω και στα γρήγορα) κάθε βράδυ (εκτός και αν υπάρχει λόγος βέβαια. πχ αν πέσει φαγητό κάτω, εννοείται ότι δεν θα το αφήσω εκεί)

 

Κοίτα για να προέκυψε αυτή η συζήτηση με τον άντρα σου, κάποιος από όλους σας νιώθει την ανάγκη να "απλωθεί" λίγο. Αν θέσετε κάποιους κανόνες, αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να σας προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στην καθημερινότητα.

[alcyon]

....

Χθες για παράδειγμα, εγώ έκανα δουλειές στην κουζίνα και είχε φέρει η κόρη μου τις κούκλες της και καλά ότι μου έκανε επίσκεψη. Τι έπρεπε να κάνω; να τη στείλω στο δωμάτιό της; Παρεπιπτόντως, οι κούκλες είναι ακόμα εκεί. Μαζεμένες μεν αλλά είναι στην κουζίνα. Είναι τόσο πρόβλημα αυτό; ....

 

Πόσες κούκλες; 4-5 ; Δεν τρέχει τίποτα.

Φαντάσου τώρα το δεύτερο παιδί, να θέλει κι αυτό να φέρει 4-5 ζωάκια και τη φάρμα για να τα βάλει μέσα. Συμπλήρωσε το τρίτο παιδί με το τρένο (με τα 5 βαγόνια) και τα 2-3 σπιτάκια που θέλει ο ξύλινος σιδηρόδρομος. Μην ξεχάσω τις 3-4 μπαλίτσες που θέλει το μικρότερο παιδί.

 

Συνυπολόγισε το χώρο που καταλαμβάνουν τα παιδιά μαζί με τα παιχνίδια. Φαντάσου λοιπόν να θέλεις να πας από το νεροχύτη στο ψυγείο και μετά στην ηλεκτρική κουζίνα. Ξέρεις πόσα αχ-ωχ-άουτς-ιχχ-ααα θα πεις/νιώσεις;; Για να μην πω πως αν μείνουν σε μένα για μάζεμα... μας κάνουν όχι 10 λεπτά, αλλά μία ώρα μαζέματος (γιατί το ίδιο θα έχει γίνει στο σαλόνι, στο διάδρομο, στα δωμάτια, στην κουζίνα και φυσικά στο μπάνιο!)

 

Το έκανα... την έπαθα...

Τώρα αλλάξαμε το στυλ αντιμετώπισης και σταμάτησα πια να ... πονάω!

 

Μη φανταστείτε πως το σαλόνι είναι χωρίς παιχνίδια. Όμως με την εφαρμογή αυτού του κανόνα, έρχεται μόνο ένα, άντε δύο και μόλις πάνε να απομακρυνθούν, τους λέμε να το μαζέψουν.

 

 

Υ.Γ. Δεν ήθελα μεζονέτα, αλλά λόγω οικονομικών... έως εκεί φτάναμε. Ο μεγάλος μου φόβος είναι τι θα γίνει αν κάποιος από εμάς σπάσει το πόδι του; (μπρρρρρ). Το καλύτερο είναι να μην έχεις σκάλες εντός του σπιτιού.

[AthinaP]

Είναι πολλά που παίζουν ρόλο και κάποιες φορές είναι στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα. Είναι ο χαρακτήρας του παιδιού που παίζει ρόλο. Στη δική μας περίπτωση, πάρα, μα πάρα πολλά παιχνίδια, κατέληξαν να είναι μέρος του ντεκόρ και να μην ενδιαφέρεται κανείς να τα παίξει πραγματικά. Μόνο να τα διαλύει και να τα σκορπάει. Και αυτό ναι, δεν είναι καλό, είναι κρίμα. Είχαμε πχ ένα αεροπλάνο, αυτό http://babyccinokids.com/blog/2011/02/17/playmobil-jet-plane/ που αφού συναρμολογήθηκε, ζήτημα να το έπαιξε κάποιος όπως προβλέπεται για μισή ώρα και έκτοτε για χρόνια μαζεύω διάφορα κομμάτια από διάφορα σημεία και λυπάμαι να το πετάξω γιατί είναι ακριβό. Αλλού η ουρά, αλλού οι ρόδες, αλλού οι μηχανές. Γραμμές τρένου; Πίστες αυτοκινήτων; Μια εποχή ήθελε μόνο με πίστες να παίζει. Κάτι μεγάλα πλαστικά πράγματα, με διάφορα εξαρτήματα.

 

Τέλος πάντων, του ενός παιδιού ο χαρακτήρας ήταν αν μάθει κάτι λάθος, να μην το ξεμαθαίνει με τίποτα. Οπότε κατά διαστήματα ήμασταν τακτοποιημένοι, κάποια άλλα διαστήματα, που κράτησαν χρόνια, όχι. Το λάθος ήταν ότι δεν βάλαμε τους ιδανικούς κανόνες από την αρχή. Δηλαδή, το ίδιο το παιδί μαζεύει τα παιχνίδια του. Ως εργαζόμενη δεν ήμουν διατεθειμένη να το κάνω καθημερινά και δεν είχε νόημα να το κάνω καν το βράδυ, γιατί κοιμόμασταν την ίδια ώρα με τα παιδιά. Ένα παιχνίδι, άντε δύο, έξω κάθε φορά και μετά στη θέση τους. Αυτό εξάλλου κάνουν και στους παιδικούς σταθμούς που είναι πλέον αρκετά παιδάκια από πολύ μικρά.

 

Το άλλο παιδάκι, λόγω χαρακτήρα, έκανε πάντα το σωστό. Όταν αποφασίζαμε να είμαστε χύμα, ήμασταν χύμα, όταν όχι, μαζευόταν όσο χρειαζόταν. Οπότε στην ουσία αν είχαμε μόνο αυτό το παιδί δεν θα είχαμε μετανιώσει που δεν πιάσαμε σωστά το θέμα από την αρχή.

 

Είχαμε και εμείς ένα ωραίο ακριβούτσικο τραπεζάκι μέσης στο καθιστικό, άστα, δεν θέλεις να ξέρεις πώς έγινε από τα αυτοκινητάκια που έκαναν αγώνες πάνω του! Το έχουμε για σουβενίρ, κατά κάποιον τρόπο, του τι έχει περάσει αυτό το σπίτι. Σαν άνθρωποι είμαστε και κάπως χαλαροί, να πω και την αλήθεια. Ούτε τα δικά μου πράγματα καλά καλά δεν τα βάζω αμέσως στη θέση τους, πώς στο καλό να το επιβάλω αυτό μόνο στα παιδιά;

 

Σε γενικές γραμμές πάντως, τα πολλά παιχνίδια δεν ήταν στο καθιστικό, αλλά σε άλλα δωμάτια. Τα παιδιά όμως είχαν συνηθίσει ως το χώρο τους το καθιστικό, με αποτέλεσμα πράγματι, όταν έχουμε επισκέπτες, τουλάχιστον στις ηλικίες μέχρι τον υπολογιστή στο δωμάτιό τους που λέγαμε, να τριγυρνάνε γύρω μας.

 

Τέλος πάντων, είχαμε και άλλες ενδιάμεσες φάσεις, πάρα πολλές, αλλά τελικά θέλω να πω ότι η πολύ χύμα κατάσταση δεν έχει μόνο πλεονεκτήματα για το παιδί, γιατί μπορεί στην τελική να μην εκτιμάει τρομερά τα παιχνίδια του.

[AthinaP]

Α και κάτι άλλο. Η κόρη σου είναι σε μια ηλικία που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Υποψιάζομαι ότι θα είναι σαν το ένα το παιδάκι το δικό μου, που συνέχισε να είναι μαϊμουδάκι για χρόνια αρκετά. Το άλλο, όταν έμαθε να περπατάει σωστά, να κάθεται σωστά, χρησιμοποίησε τα έπιπλα από εκεί και πέρα όπως οι μεγάλοι άνθρωποι, απλά παρατηρώντας, χωρίς να του το ζητήσει κανείς. Είναι θέμα χαρακτήρα και ωριμότητας, κατά κάποιον τρόπο, του κάθε παιδιού.

[ekavi_]

Πόσες κούκλες; 4-5 ; Δεν τρέχει τίποτα.

Φαντάσου τώρα το δεύτερο παιδί, να θέλει κι αυτό να φέρει 4-5 ζωάκια και τη φάρμα για να τα βάλει μέσα. Συμπλήρωσε το τρίτο παιδί με το τρένο (με τα 5 βαγόνια) και τα 2-3 σπιτάκια που θέλει ο ξύλινος σιδηρόδρομος. Μην ξεχάσω τις 3-4 μπαλίτσες που θέλει το μικρότερο παιδί.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν όντως 3-4 κούκλες. Άλλες φορές όμως επειδή οι κούκλες παρακολουθούν θέατρο, μπορεί να είναι και 20

 

Ο κανόνας που θέτω εγώ, είναι τίποτα στο πάτωμα (ή έστω στο κέντρο του πατώματος). Ας τα βάλουν όλα στον καναπέ ή σε ένα τραπέζι. Δεν με πειράζει. Αρκεί όταν τελειώσει το παιχνίδι, να μην υπάρχει τίποτα που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο... (Εννοείται ότι τους λέω να τα μαζεύουν και να τα βάζουν στη θέση τους, αλλά κάποιες φορές καταλαβαίνω και εγώ ότι δεν είναι εφικτό για διάφορους λόγους.)

[gyaromil]

:grin: Μας έχουν φάει οι σκάλες....Αλλά κάνουμε γυμναστική δε λέω...

Το άλλο που κάνω: σκέφτομαι τι βλακεία κάναμε και διαλέξαμε μεζονέτα....

 

Ουσιαστικά συμφωνώ με αυτή την άποψη δεν έχει να κάνει με τους καλεσμένους, αλλά με μένα.

 

Εμείς δεν την επιλέξαμε...την βρήκαμε έτοιμη οπότε κάνω μόκο!!

 

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τη Maya.

[Aimee]

Τα δικά μου παιδάκια παίζουν τόσο στα δωμάτιό τους όσο και εκεί που υπάρχει "ζωή", δηλαδή στον (σχεδόν) ενιαίο χώρο σαλονιού-κουζίνας.

Το αγαπημένο τους παιχνίδι, που το παίζουν καθημερινά, είναι να "στρώνουν χαλί παιχνιδιών". Αυτό σημαίνει ότι απλώνουν στο πάτωμα από την κουζίνα έως το δωμάτιο τους, σε μια ενιαία γραμμή, όλα τα ομοειδή παιχνίδια που διαθέτουν. Τη μια φτιάχνουν και απλώνουν τα παζλ, την άλλη τα αυτοκινητάκια, μετά τα τουβλάκια κοκ. Σήμερα ήταν η μέρα του σούπερ μάρκετ: γέμισε ο διάδρομος με άδειες συσκευασίες γάλακτος, βουτύρου, μακαρονιών, καφέδων κλπ κλπ. Πολύ γέλιο!

Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα γιατί ήδη πριν τα δύο τους τα παιδιά προσπαθούσαν να μαζεύουν τα παιχνίδια τους μόνα τους. Επειτα, έχουμε κουτιά για κάθε είδος παιχνιδιών ξεχωριστά. Οπότε στο τέλος της μέρας μπαίνουν όλα στο συγκεκριμένο κουτί και τακτοποιούμαστε. Θα έλεγα ότι πρόβλημα υπάρχει μόνο με τα συναρμολογούμενα παιχνίδια: αυτά τα προσφέρουμε σε συγκεκριμένες περιστάσεις και συνήθως για παίξιμο πάνω στο τραπέζι.

Περιέργως, εξίμισι χρόνια τώρα που είμαστε γονείς, δεν έχουμε θρηνήσει ούτε τραπεζάκια, ούτε μπουφέδες, ούτε καναπέδες, ούτε φώτα. Κι ας είχαμε κάποτε τσουλήθρα ΚΑΙ κούνια στο σαλόνι...

Γενικά, δεν μας πειράζει να υπάρχουν στους κοινούς χώρους τα πράγματα των μικρών μας. Αλλωστε κι εμείς στο σαλόνι (και όχι στο υπνοδωμάτιό μας) διαβάζουμε τις εφημερίδες και τα βιβλία μας, χαλαρώνουμε στο λάπτοπ ή βλέπουμε ταινίες. Έτσι, θεωρούμε ότι και τα μικρούλια έχουν ίσο δικαίωμα να διασκεδάζουν στον κοινό χώρο.

 

 

Ωστόσο, στο θέμα σου Ροζάκι, επειδή γράφεις ότι συγκεντρώνεστε οικογενειακώς σε άλλους χώρους, και στο κυρίως σαλόνι πηγαίνετε μόνο όταν κοιμάται η μικρή, συμφωνώ με την άποψή σου. Θεωρώ, αφενός, ότι υπάρχει υπεραρκετός χώρος για το ένα σας παιδάκι. Αφετέρου, δεν βρίσκω λόγο το παιδί να διασκεδάζει σε άλλο χώρο, πέραν του δωματίου του και του κοινού χώρου της οικογένειας.

[mkcm]

Χα,χα, χα, πολυ ωραιο τοπικ.

Λοιπον εμεις εχουμε ενα διαολακι 20 μηνων. Το σπιτι μας ναι μεν μετριο απο αποψη τετραγωνικων, τρυπουλα ομως απο αποψη διαρρυθμισης, απο το νεο ετος θα κοιταξουμε για κατι αλλο.

Λοιπον, εμας, εκτος απο το μπανιο και την κρεβατοκαμαρα (για λογους ασφαλειας) ολο το υπολοιπο σπιτι της ανηκει. Εχουμε παιχνιδια παντου, οχι μονο την ωρα που παιζει, αλλα γενικα. Οταν ερχεται κοσμος στο σπιτι, απλα τα συμμαζευουμε, αλλα αποτελουν μερος του ντεκορ.

Φυσικα, οπου κι αν παει σερνει και κατι μαζι της που δεν ειναι απαραιτητα παιχνιδι, μπορει να ειναι σκισμενα χαρτια, σαλτεδακια, σεντονακια που τα βγαζει με τεραστια μαεστρια απο τα συρταρια, κλπ.

Προσωπικα, επειδη κι εγω κι ο αντρας μου ειμαστε λιγο "χυμα" δεν αγχωνομαι. Την αφηνω να κανει ο,τι θελει. Φυσικα οποτε καθαριζουμε στη μιση ωρα ειναι τα χαλια γεματα ψιχουλα, πλαστελινες, και εννοειται γεματα παιχνιδια.

Γενικα δεν καθομαι να καθαριζω καθε μερα. Ψιλοσυμμαζεμα το βραδυ και το Σαββατο πρωι τα βασικα. Αυτο που προσεχω ειναι το δωματιο της να ειναι καθε βραδυ πριν κοιμηθει μαζεμενο για να επικρατει "ηρεμια" την ωρα του υπνου.

Εννοειται πως οταν πηγαινω σε αλλα σπιτια με μωρα και τα βλεπω τζι - τζι αναρωτιεμαι τι κανουν αυτοι καλα κι εγω ασχημα, αλλα δεν το ψαχνω και παραπανω.

Το βεβαιο ειναι οτι ολο και "καποιος" - οχι φιλος - που θα ερθει στο σπιτι θα παρει μαζι του τροφη για σχολια. Ειδατε, καπου χρησιμευει και το σπιτι - παιδοτοπος.

Χε, χε, χε, χε....

[ekavi_]

Εννοειται πως οταν πηγαινω σε αλλα σπιτια με μωρα και τα βλεπω τζι - τζι αναρωτιεμαι τι κανουν αυτοι καλα κι εγω ασχημα, αλλα δεν το ψαχνω και παραπανω.

 

 

Θα σου πω τι κάνουν... Έχουν όλα τα παιχνίδια στην αποθήκη

 

Σε ένα σπίτι γνωστών που πάμε καμιά φορά, πράγματι τα έχουν όλα τζι τζι και τα παιχνίδια ξέρω ότι είναι μόνιμα στην αποθήκη (και μπαίνουν εκεί αμέσως, σε βαθμό που λυπάμαι να τους αγοράζω παιχνίδια γιατί ξέρω ότι θα εξαφανιστούν από προσώπου γης την ίδια μέρα).

Όταν όμως τα δικά τους παιδιά έρχονται σε εμάς, κυριολεκτικά λυσσάνε. Εγώ ναι μεν έχω παιχνίδια παντού-τακτοποιημένα ή σαν μέρος του ντεκόρ όπως είπε και η mkcm, αλλά τα συγκεκριμένα παιδιά μέσα σε 5 λεπτά τα βγάζουν όλα έξω, τα σκορπάνε, τα χαλάνε, ένας πανικός. Λες και δεν έχουν ξαναδεί παιχνίδια στη ζωή τους και δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν...

Οπότε, παρόλο που το σπίτι τους είναι ίσως πιο τζι-τζι από το δικό μου, δεν μου φαίνεται ελκυστική η εικόνα ενός παιδιού στερημένου (από παιχνίδια) που παθαίνει παράκρουση μόλις βρεθεί σε χώρο με παιχνίδια. Κατά τον ίδιο τρόπο, ενώ στο δικό τους σπίτι δεν τολμάνε να κάνουν δακτυλιά σε τζάμι, στο δικό μου (και φαντάζομαι και σε άλλα) λερώνουν ότι βρουν μπροστά τους, γδέρνουν τα έπιπλα, κάνουν ζημιές... Και οι γονείς ατάραχοι αφού δεν πρόκειται για το δικό τους τζι-τζι σπίτι...