Προσωπικός χώρος σε σπίτι με παιδί(α)

[rosaki]

θα ήθελα να μεταφέρω εδώ και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε μια κουβέντα που έχω ξεκινήσει με τον άντρα μου.

Ζούμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα 120τ.μ με την κόρη μας (15 μηνών). Υπάρχει το υπνοδωμάτιό μας, το υπνοδωμάτιο της μικρής, ένα δωμάτιο μπαλαντέρ (playroom, μινι καθιστικό, ξενώνας), το γραφείο, σαλόνι, κουζίνα.

 

Η θέση μου είναι ότι δεν θα πρέπει όλοι οι χώροι του σπιτιού να καταλαμβανονται από το μωρό, τα παιχνίδια του κ.α. Δηλαδή πιστεύω ότι π.χ στο "κανονικο" σαλόνι μας, πρέπει να καλλιεργήσουμε στη μικρή ότι δεν ειναι ένας χώρος που μπορεί να παίξει, να αφήσει παιχνίδια της κ.ο.κ. Θέλω να υπάρχουν 1-2 χώροι μέσα στο σπίτι που θα μπορούμε να δεχτούμε ένα άνθρωπο, να χαλαρώσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί μινι κύκλος καθαριότητας και συμμαζέματος. Ο άντρας μου πάλι θεωρεί πολύ περιοριστικό όλο αυτό για το παιδί και ισχυρίζεται ότι πρέπει να είναι όλο το σπίτι στη διάθεσή του.

εσείς πως διαχειρίζεστε τους χώρους σας?

[ioanna81]

Εμεις δεν εχουμε μεγαλο σπίτι αλλα δεν ειμαι του περιορισμου, θα το αφηνα να πηγαινει οπου θελει γιατι κι αυτο παρεα θελει, ουτε μπορω κι εγω ολη τη μερα να καθομαι σε 2 δωματια. Οσο για τον κοσμο που θα έρθει ξέρει οτι υπάρχει μικρο παιδί και δεν με παρεξηγουν, αν δεν θέλουν ας μην ερθουν. Αυτο που κανω ειναι να του μαθαινω να μαζεύει τα παιχνιδια του και το καταφέρνει σε μεγαλο βαθμό, του αρέσει η ταξη και ενοχλειται αν βλέπει πράγματα που δεν είναι στη θέση του.

[mmdad]

θα ήθελα να μεταφέρω εδώ και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε μια κουβέντα που έχω ξεκινήσει με τον άντρα μου.

Ζούμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα 120τ.μ με την κόρη μας (15 μηνών). Υπάρχει το υπνοδωμάτιό μας, το υπνοδωμάτιο της μικρής, ένα δωμάτιο μπαλαντέρ (playroom, μινι καθιστικό, ξενώνας), το γραφείο, σαλόνι, κουζίνα.

 

Η θέση μου είναι ότι δεν θα πρέπει όλοι οι χώροι του σπιτιού να καταλαμβανονται από το μωρό, τα παιχνίδια του κ.α. Δηλαδή πιστεύω ότι π.χ στο "κανονικο" σαλόνι μας, πρέπει να καλλιεργήσουμε στη μικρή ότι δεν ειναι ένας χώρος που μπορεί να παίξει, να αφήσει παιχνίδια της κ.ο.κ. Θέλω να υπάρχουν 1-2 χώροι μέσα στο σπίτι που θα μπορούμε να δεχτούμε ένα άνθρωπο, να χαλαρώσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί μινι κύκλος καθαριότητας και συμμαζέματος. Ο άντρας μου πάλι θεωρεί πολύ περιοριστικό όλο αυτό για το παιδί και ισχυρίζεται ότι πρέπει να είναι όλο το σπίτι στη διάθεσή του.

εσείς πως διαχειρίζεστε τους χώρους σας?

εφοσον η διαρυθμηση το επιτρεπει ψηφιζω με χερια και με ποδια να υπαρχουν χωροι χωρις παιχνιδια. Το θεμα ειναι στην πραξη πως γινεται. Στο πατρικο μου δεν μπαιναμε στο σαλονι παρα μονο σε ελαχιστες εξεραισεις, Οποτε ουσιαστικα πηγε χαμενο.

Εδω (που δεν ειναι το κανονικο μας σπιτι αλλα ειμασρε ηδη 6 χρονια) ζουμε ουσιαστικα στο καθηστικο. Εχω το κομπιουτερ μου στο τραπεζι που τρωμε και τα παιχνιδια των παιδιων ειναι απλωμενα παντου. Για να καθησουμε στον καναπε να δουμε τηλεοραση πρεπει να μαζεψουμε τα παιχνιδια. Δεν συζηταω οτι δεν τολαμαμε να καλεσουμε ελληνες μην μας κακολογησουν (μενει και η μαμα μου μαζι μας )

Βασικα ολα ξεκινησαν γιατι ηθελα το παιδι συνεχια κοντα μου για να το ελεγχω οσο μαγειρευα ή ημουν στον υπολογηστη οποτε τα παιχνιδια μπηκαν κατευθειαν στο σαλονι. Τωρα στα δωματια παμε μονο για υπνο..

Οποτε νομιζω οτι καλο θα ειναι να κρατησεις εναν χωρο που να μην ειναι παιδοτοπος. Ποσο χρονο ομως θα περνας σε αυτον? (για να συμβιβασω το πραγματα δεν ενοωω να μην μπαινει το παιδι στο σαλονι - ενοω να μην παιζει στο σαλονι)

[rosaki]

εμείς περναμε τον περισσότερο χρόνο στο μίνι καθιστικό-play room- ξενώνα. είναι το πιο αγαπημένο μου δωμάτιο. και γενικά επικρατεί ένας πανικός εκεί.

 

Εννοείται πως δεν λέω να απαγορεύεται το να είναι το μωρό στο σαλόνι, -εξάλλου μιλάμε για ανοιχτό ενιαίο χώρο χωρίς πόρτες- απλώς να μην παίζει ή να μην κάνει ποδήλατο στο σαλόνι.

 

το σπίτι είναι minimal και στο σαλόνι δεν έχουμε πολλά διακοσμητικά, 1-2 αγαπημένα και ψιλοακριβά για την τσέπη μας πράγματα. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να τα μαζέψω για να μπορεί να τρέχει το παιδί και στο σαλόνι.

 

για να μην το περιορίζω στα του σπιτιού μου, θεωρώ γενικά, πως αν το σπίτι δεν είναι πολυ μικρό δεν είναι ανάγκη να είναι όλο το σπίτι μια παιδική χαρά.

[mikio]

θα ήθελα να μεταφέρω εδώ και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε μια κουβέντα που έχω ξεκινήσει με τον άντρα μου.

Ζούμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα 120τ.μ με την κόρη μας (15 μηνών). Υπάρχει το υπνοδωμάτιό μας, το υπνοδωμάτιο της μικρής, ένα δωμάτιο μπαλαντέρ (playroom, μινι καθιστικό, ξενώνας), το γραφείο, σαλόνι, κουζίνα.

 

Η θέση μου είναι ότι δεν θα πρέπει όλοι οι χώροι του σπιτιού να καταλαμβανονται από το μωρό, τα παιχνίδια του κ.α. Δηλαδή πιστεύω ότι π.χ στο "κανονικο" σαλόνι μας, πρέπει να καλλιεργήσουμε στη μικρή ότι δεν ειναι ένας χώρος που μπορεί να παίξει, να αφήσει παιχνίδια της κ.ο.κ. Θέλω να υπάρχουν 1-2 χώροι μέσα στο σπίτι που θα μπορούμε να δεχτούμε ένα άνθρωπο, να χαλαρώσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί μινι κύκλος καθαριότητας και συμμαζέματος. Ο άντρας μου πάλι θεωρεί πολύ περιοριστικό όλο αυτό για το παιδί και ισχυρίζεται ότι πρέπει να είναι όλο το σπίτι στη διάθεσή του.

εσείς πως διαχειρίζεστε τους χώρους σας?

 

120 τετραγωνικά επίσης, 3 υπνοδωμάτια σχετικά μικρά, ενιαίος χώρος μεγάλος -δυστυχώς- στον οποίο βρίσκονται καθιστικό, τραπεζαρία, το γραφείο μου και η κουζίνα... Όσο κι αν έχω προσπαθήσει αυτός ο χώρος να είναι "των μεγάλων" δεν τα έχω καταφέρει. Και φυσικά δεν εννοώ να μην είναι χώρος που καταλαμβάνεται από τα παιδιά, αλλά χώρος που να μην καταλαμβάνεται από παιχνίδια! Γιατί όσο θα μαγειρεύω, πλένω πιάτα, διαβάζω για το σχολείο κλπ. όλο και κάτι θα κουβαλήσουν από παιχνίδια για να παίξουν κοντά στο χώρο που βρίσκομαι για να μη νιώθουν μοναξιά, θα αδειάσουν τα ράφια της βιβλιοθήκης μου για να κάνουν πύργο από βιβλία, θα ρίξουν κάτω τις μαξιλάρες του καναπέ να φτιάξουν "σπιτάκι"κλπ. Μαζεύουν σε γενικές γραμμές αλλά κάποιες φορές με ενοχλεί λιγουλάκι ακόμα κι αυτός ο λίγος χρόνος που θα βρίσκονται στη μέση τα πράγματα, ίσως επειδή δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με την ακαταστασία. Γιατί με δύο και μάλιστα νήπια, ο χρόνος όπου όλα γίνονται άνω κάτω είναι απειροελάχιστα δεύτερα! Και δεν αρκεί μίνι κύκλος συμμαζέματος αλλά μια κουλούρα ΝΑΑΑΑΑ!!! Δεν γίνεται όμως να τα περιορίσεις στο δωμάτιό τους, το θεωρώ άδικο γιατί το σπίτι είναι σπίτι όλων μας κι όχι μόνο εμένα και του μπαμπά μας. Το έχω διαβάσει και σε ένα βιβλίο συμβουλευτικής γονέων και το βρίσκω σωστό όσο κι αν δεν μας συμφέρει εμάς τους μεγάλους. Όσο δικαίωμα έχω εγώ να έχω προσωπικά μου αντικείμενα στον ενιαίο χώρο άλλο τόσο έχουν κι αυτά. Και πιστεύω ότι μεγαλώνοντας θα βελτιωθεί και το θέμα της ακαταστασίας και τα ίδια θα θέλουν να μένουν περισσότερο στον προσωπικό τους χώρο μόνα ή με φίλους τους. Πολύ σύντομα θα έρθει και η ώρα που θα κλείνει ερμητικά η πόρτα του δωματίου τους οπότε νομίζω ότι πρέπει να χαρώ αυτό το διαρκές ζουζούνισμα τριγύρω. Να μη σου περιγράψω τώρα τι συμβαίνει στο σπίτι μας που έπεσαν ξερά για ύπνο και δεν πρόλαβαν να μαζέψουν όσα έβαλαν στη μέση στο σαλόνι! Αλλά τα δωμάτιά τους είναι κούπα!!

[mikio]

εμείς περναμε τον περισσότερο χρόνο στο μίνι καθιστικό-play room- ξενώνα. είναι το πιο αγαπημένο μου δωμάτιο. και γενικά επικρατεί ένας πανικός εκεί.

 

Εννοείται πως δεν λέω να απαγορεύεται το να είναι το μωρό στο σαλόνι, -εξάλλου μιλάμε για ανοιχτό ενιαίο χώρο χωρίς πόρτες- απλώς να μην παίζει ή να μην κάνει ποδήλατο στο σαλόνι.

 

το σπίτι είναι minimal και στο σαλόνι δεν έχουμε πολλά διακοσμητικά, 1-2 αγαπημένα και ψιλοακριβά για την τσέπη μας πράγματα. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να τα μαζέψω για να μπορεί να τρέχει το παιδί και στο σαλόνι.

 

για να μην το περιορίζω στα του σπιτιού μου, θεωρώ γενικά, πως αν το σπίτι δεν είναι πολυ μικρό δεν είναι ανάγκη να είναι όλο το σπίτι μια παιδική χαρά.

 

Ίσα-ίσα που αν είναι μεγάλο το σπίτι γίνεται ωραιότατη παιδική χαρά! Μπορείς να κάνεις ποδήλατο σε 5 τετραγωνικά? Ενώ στον ενιαίο χώρο κάνεις και αγώνες ποδηλασίας!

Όσο για τα διακοσμητικά... έτσι έλεγα κι εγώ ότι δεν θα τα μαζέψω... Εν τέλει τα μάζεψα! Πάνε τρία χρόνια, από όταν περπάτησε ο μεγάλος μου! Θα τα ξαναβάλω σε κανα δυο χρόνια όπως υπολογίζω. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουν το ζητούμενο δεν είναι να μην παίζουν στο σαλόνι αλλά να παίζουν προσέχοντας μη σου χαλάσουν το σαλόνι!

Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ δε δίνουμε πολλά λεφτά σε διακοσμητή πριν να κάνουμε παιδιά και μάθουμε τι σημαίνει "παιδιά στο σπίτι"!

[underage]

εμείς έχουμε μεγάλο σπίτι, πολύ μεγάλο, περίπου 400τμ και ΣΧΕΔΟΝ όλο έχει μετατραπεί σε παιδότοπο... και όταν λέω παιδότοπο, δεν υπάρχουν παντού παιχνίδια όλες τις ώρες, είναι όμως όλο το σπίτι ασφαλές για να παίξουν και να κυκλοφορούν, γενικώς χωρίς παγίδες και κινδύνους για αυτά...

[Melina22]

θα ήθελα να μεταφέρω εδώ και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε μια κουβέντα που έχω ξεκινήσει με τον άντρα μου.

Ζούμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα 120τ.μ με την κόρη μας (15 μηνών). Υπάρχει το υπνοδωμάτιό μας, το υπνοδωμάτιο της μικρής, ένα δωμάτιο μπαλαντέρ (playroom, μινι καθιστικό, ξενώνας), το γραφείο, σαλόνι, κουζίνα.

 

Η θέση μου είναι ότι δεν θα πρέπει όλοι οι χώροι του σπιτιού να καταλαμβανονται από το μωρό, τα παιχνίδια του κ.α. Δηλαδή πιστεύω ότι π.χ στο "κανονικο" σαλόνι μας, πρέπει να καλλιεργήσουμε στη μικρή ότι δεν ειναι ένας χώρος που μπορεί να παίξει, να αφήσει παιχνίδια της κ.ο.κ. Θέλω να υπάρχουν 1-2 χώροι μέσα στο σπίτι που θα μπορούμε να δεχτούμε ένα άνθρωπο, να χαλαρώσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί μινι κύκλος καθαριότητας και συμμαζέματος. Ο άντρας μου πάλι θεωρεί πολύ περιοριστικό όλο αυτό για το παιδί και ισχυρίζεται ότι πρέπει να είναι όλο το σπίτι στη διάθεσή του.

εσείς πως διαχειρίζεστε τους χώρους σας?

 

Έχω προβληματιστεί κ για τις δύο απόψεις.. Και εγώ θέλω το καθιστικό μας να μην έχει παιχνίδια αλλά πρακτικά δεν γίνεται. Δεν μπορεί το παιδί να παίζει πάντα μόνο του στο δωμάτιο του. Θέλει και αυτό παρέα. Και δεν γίνεται να κάθεται σε έναν χώρο χωρίς να απασχολείται με κάτι, διαφορετικά δεν σεβόμαστε τις αναπτυξιακές ανάγκες του. Δηλ πώς θα το εφαρμόσουμε αυτό με τον κοινό χώρο; Θα πούμε κάτσε στο καθιστικό ή στο σαλόνι μαζί μας, αλλά απαγορεύεται να παίξεις; Και τότε τι θα κάνει;; Το να μην κάνει ποδήλατο ή κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα που σας ενοχλεί, ναι μπορείς να το εφαρμόσεις. Αλλά το να μην παίζει γενικά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Και όσο μεγαλώνει θα θέλει να φέρνει τα παζλ, τα τουβλάκια κλπ που με ένα κ μόνο τουμπάρισμα καταλαβαίνεις...

Εμάς είναι 2 χρονών και τις περισσότερες ώρες θέλει να παίζει ή κοντά μας ή μαζί μας (κάτι που βρίσκω πολύ λογικό) κ όποτε του αρέσει απομονώνεται και παίζει κ μόνος του στο δωμάτιο του.

 

Αυτό που μπορεί να γίνει (και ήδη μπαίνει στο κλίμα και το κάνει βλέποντας εμάς) είναι να μάθει το παιδί μεγαλώνοντας να συμμαζεύει τα παιχνίδια του.

 

Να προσθέσω ότι στην ηλικία που είναι η μικρή σου το να παίζει κ να εξερευνεί κάθε χώρο του σπιτιού κάνει πολύ καλό στην νοητική της ανάπτυξη.

[Macorina]

Εγώ πιστεύω ότι είναι ωραίο να χρησιμοποιούμε όλους τους χώρους όλοι. Φυσικά και το παιδί, να μπορεί να εξερευνήσει, να παίξει... Δεν συμφωνω με την νοοτροπία των γονιών μας που είχαν το σαλόνι στην εντέλεια, και μας απαγόρευαν να μπούμε μέσα, στην προοπτική κάποιας επίσκεψης, κάποιου ανθρώπου που δεν έρχεται ποτέ...

Εννοείται ότι θα χρειάζεται συμμάζεμα όταν έρθει κάποιος αλλά και πάλι δεν είναι τραγικό να έχει κανένα παιχνιδάκι...

[ekavi_]

 

Η θέση μου είναι ότι δεν θα πρέπει όλοι οι χώροι του σπιτιού να καταλαμβανονται από το μωρό, τα παιχνίδια του κ.α. Δηλαδή πιστεύω ότι π.χ στο "κανονικο" σαλόνι μας, πρέπει να καλλιεργήσουμε στη μικρή ότι δεν ειναι ένας χώρος που μπορεί να παίξει, να αφήσει παιχνίδια της κ.ο.κ. Θέλω να υπάρχουν 1-2 χώροι μέσα στο σπίτι που θα μπορούμε να δεχτούμε ένα άνθρωπο, να χαλαρώσουμε χωρίς να έχει προηγηθεί μινι κύκλος καθαριότητας και συμμαζέματος. Ο άντρας μου πάλι θεωρεί πολύ περιοριστικό όλο αυτό για το παιδί και ισχυρίζεται ότι πρέπει να είναι όλο το σπίτι στη διάθεσή του.

εσείς πως διαχειρίζεστε τους χώρους σας?

 

Συμφωνώ με τον άντρα σου!

 

Και εγώ έχω όλο το σπίτι στη διάθεση των παιδιών. Ειδικά στο σαλόνι που μπορεί να καθόμαστε, συνήθως θέλουν και τα παιδιά να κάθονται μαζί μας και να νιώθουν την παρουσία μας. Δεν μπορώ να τα στείλω να παίξουν στα δωμάτιά τους για να έχω το σαλόνι τακτοποιημένο μήπως και περάσει κανένας.

 

Το σπίτι μου είναι ένας απέραντος παιδότοπος. Το διαμορφώνω σύμφωνα με τις ανάγκες της οικογένειας-παιδιών και όχι με βάση τις ανάγκες ενός καλεσμένου που θα έρθει μια στο τόσο.

[rosaki]

κορίτσια να διευκρινήσω ότι όταν λέω ότι θέλω να υπάρχει ένας χώρος για ενήλικες, π.χ το σαλόνι δεν το λέω με τη λογική της αποστείρωσης, ούτε με τη λογική της ευπρέπειας και του τι θα πούνε οι καλεσμένοι.

το λέω με την έννοια της δημιουργίας ενός χώρου, που οι ενήλικες θα μπορούν να το διαχειριστούν κυρίως αυτοι όπως θέλουν.

 

πριν μια εβδομάδα πήγα επίσκεψη σε σπίτι φίλων. τα παιδιά παίζουν κυρίως στο σαλόνι αν και το σπίτι έχει και άλλους χώρους. σε καμία περίπτωση δεν με ενόχλησαν, ούτε καν σκέφτηκα να σχολιάσω μέσα μου το βομβαρδισμένο με παιχνίδια σαλόνι. αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι τα παιδιά θεωρώντας ότι είμαστε στο χώρο τους, δεν μας άφησαν ούτε ένα λεπτό ήσυχους να πούμε μια κουβέντα. π.χ μου έλεγαν "Rosaki, σήκω από τον καναπέ γιατί τώρα ο καναπές είναι το πλοίο μας". σηκωνόμουνα και καθόμουνα σε μια καρέκλα. "Rosaki, σήκω από την καρέκλα γιατί θέλουμε να σκαρφαλώσουμε."

 

τα παιδιά θεώρησαν ότι εισβάλλουμε στο χώρο τους και φυσικά ζητούσαν από μας να το σεβαστούμε και κοινώς να φύγουμε και να τους αφήσουμε ήσυχους.

 

αν όμως τα παιδιά θεωρούσαν χώρο τους το δωμάτιό τους, ή ένα Playroom φαντάζομαι ότι θα μπορούσαμε να δεσμεύσουμε το σαλόνι για κανένα μισάωρο αποκλειστικά για ενήλικες.

[ekavi_]

το λέω με την έννοια της δημιουργίας ενός χώρου, που οι ενήλικες θα μπορούν να το διαχειριστούν κυρίως αυτοι όπως θέλουν.

 

αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι τα παιδιά θεωρώντας ότι είμαστε στο χώρο τους, δεν μας άφησαν ούτε ένα λεπτό ήσυχους να πούμε μια κουβέντα. π.χ μου έλεγαν "Rosaki, σήκω από τον καναπέ γιατί τώρα ο καναπές είναι το πλοίο μας". σηκωνόμουνα και καθόμουνα σε μια καρέκλα. "Rosaki, σήκω από την καρέκλα γιατί θέλουμε να σκαρφαλώσουμε."

 

 

Στην πράξη δυστυχώς δεν γίνεται κάτι τέτοιο χωρίς να καταπιέσεις τα παιδιά.

 

Αυτό που κάνω εγώ είναι να προσπαθώ να περάσω το μήνυμα πως όταν έχουμε καλεσμένους δεν φερόμαστε όπως όταν είμαστε μόνοι μας. Δηλαδή την ώρα που έρχονται οι επισκέπτες πχ δεν κάνουμε τον καναπέ πλοίο. Στη θέση των φίλων σου δηλαδή δεν θα επέτρεπα να σηκώνουν τους καλεσμένους από τη θέση τους. Αν και δεν νομίζω ότι το έκαναν τα παιδιά γιατί εισβάλλατε στο χώρο τους... Πιο πολύ ίσως το έκαναν για να σας τραβήξουν την προσοχή, γιατί εσείς μπορεί να μιλάγατε εκείνη την ώρα μεταξύ σας για θέματα "ενηλικων" χωρίς να τους δίνετε ίσως σημασία.

[Izaki]

Προσωπικά θεωρώ ότι το σπίτι ανήκει σε όλους μας και ο γιός μου (19 μηνών) έχει ελεύθερη πρόσβαση παντού (εκτός από κουζίνα, μπάνια και μπαλκόνια που δεν τον αφήνω να πηγαίνει μόνος του για λόγους ασφαλείας). Το σπίτι μας είναι μεγάλο και τον αφήνω να επιλέγει εκείνος που θέλει να παίξει. Εμείς στο σαλόνι έχουμε ένα μεγάλο κουτί με κάποια από τα παιχνίδια του τα οποία μαζεύει μόνος του. Το ίδιο κάνει και στο δωμάτιο του, δεν πετάει όλα τα παιχνίδια κάτω να γίνεται χάος, παίζει και μαζεύει (πλέον χωρίς να του το ζητήσω εγώ) πριν βγάλει το επόμενο. Επειδή είμαι νηπιαγωγός και έχω συναντήσει πολλές φορές παιδάκια που αρνούνταν να μαζέψουν τα παιχνίδια με τα οποία έπαιζαν επειδή στο σπίτι τα μάζευε όλα η μαμά ή η νταντά, από όταν ήταν πολύ μικρός του έλεγα ότι για να βγάλουμε άλλο παιχνίδι πρέπει να με βοηθήσει να μαζέψουμε το προηγούμενο, λέγε-λέγε του έγινε βίωμα. Σχετικά με τα διακοσμητικά εγώ τα έχω περιορίσει στον μπουφέ ώστε να είναι ψηλά και να μην τα φτάνει ακόμα.

Πάντως εγώ επειδή δεν εργάζομαι και περνάμε πολλές ώρες τις ημέρας σπίτι βαριέμαι να είμαι συνέχεια στο δωμάτιο του ή στο playroom, χρειάζεται και μία αλλαγή. Όσο για αυτό που είπες σχετικά με τα παιδάκια που σας σηκώνανε από τον καναπέ αυτό είναι θέμα καλών τρόπων και φταίνε οι γονείς, όπως είπε και η Εκάβη όταν έχουμε κόσμο συμπεριφερόμαστε διαφορετικά και με ευγένεια.

[alcyon]

Στα γρήγορα:

Εφόσον υπάρχει μεγάλο σαλόνι -αν κατάλαβα καλά- τότε μπορεί να διαμορφωθεί μια παιδική γωνιά. Ένα παιδικό χαλί, δύο μαξιλαράκια κτλ Εκεί το παιδί θα έχει το δικαίωμα να φέρει ότι παιχνίδι θέλει, με την προϋπόθεση να το μαζέψει όταν απομακρυνθεί. Θα είναι το 'σπιτάκι' του.

Έτσι ακόμα και παρουσία μεγάλων θα μπορεί να παίζει απολαμβάνοντας την παρέα.

 

-Θα επανέλθω αργότερα-

[Daphne-]

Eμείς μένουμε σε μεζονέτα και αυτό δυσκολευει τα πράγματα. Τα υπνοδωμάτια είναι πάνω και κάτω το σαλόνι με την κουζίνα.

Η πρόσβαση είναι ελεύθερη παντού. Εάν μια πόρτα είναι κλειστή χτυπάμε όλοι για να μπούμε.

 

Στο σαλόνι υπάρχουν λίγα επιτραπέζια κυρίως και μαρκαδόροι (φέτος έχει πέσει με τα μούτρα στη ζωγραφική οπότε καλύπτεται). Οταν ηταν μικρότερη η κόρη μου υπήρχαν περισσότερα παιχνίδια κάτω.

 

Ο κύριος χώρος παιχνιδιού της όμως ειναι το δωμάτιο της που ειναι και το μεγαλύτερο. Πολλές φορές κουβαλάει κάποια παιχνίδια κάτω, αλλά πριν τον ύπνο της μαζευόνται. (Ασχετο αλλά δεν έχουμε και πάρα πολλά παιχνίδια, οπότε το μάζεμα είναι ευκολότερο)

 

Ευθραστα αντικείμενα δεν έχω (οτι υπήρχε έσπασε από τις γάτες μας που υπήρχαν πολύ καιρό πριν γεννηθεί η μικρή). Επίσης υπάρχουν λίγα έπιπλα- τα απαραίτητα.

 

Προσωπικά δεν νιώθω άνετα οταν μπαινω σε σπίτια που είναι όλα για το παιδί/ια και μόνο. Δηλ. να κάθομαι στο καναπέ και να ακουω "μπζζζζ" επειδή κάθησα πάνω στο παπάκι που ήταν εκει μαζί με 100αδες άλλα παιχνίδια (με τα οποία δεν ασχολείται παρα ελάχιστα το παιδι).

 

Ακόμα έχω την αίσθηση οτι το να νιώθει το παιδί οτι ολο το σπίτι ανήκει σε κεινο και μόνο, θα το κάνει λίγο εγωκεντρικο.

Δηλ. το να έχει ο καθένας τον προσωπικό του χώρο είναι αναγκαίο.

 

Έχω προβληματιστεί κ για τις δύο απόψεις.. Και εγώ θέλω το καθιστικό μας να μην έχει παιχνίδια αλλά πρακτικά δεν γίνεται. Δεν μπορεί το παιδί να παίζει πάντα μόνο του στο δωμάτιο του. Θέλει και αυτό παρέα.

 

Και δεν γίνεται να κάθεται σε έναν χώρο χωρίς να απασχολείται με κάτι, διαφορετικά δεν σεβόμαστε τις αναπτυξιακές ανάγκες του.

 

Δηλ πώς θα το εφαρμόσουμε αυτό με τον κοινό χώρο; Θα πούμε κάτσε στο καθιστικό ή στο σαλόνι μαζί μας, αλλά απαγορεύεται να παίξεις; Και τότε τι θα κάνει;; Το να μην κάνει ποδήλατο ή κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα που σας ενοχλεί, ναι μπορείς να το εφαρμόσεις. Αλλά το να μην παίζει γενικά δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Και όσο μεγαλώνει θα θέλει να φέρνει τα παζλ, τα τουβλάκια κλπ που με ένα κ μόνο τουμπάρισμα καταλαβαίνεις...

Εμάς είναι 2 χρονών και τις περισσότερες ώρες θέλει να παίζει ή κοντά μας ή μαζί μας (κάτι που βρίσκω πολύ λογικό) κ όποτε του αρέσει απομονώνεται και παίζει κ μόνος του στο δωμάτιο του.

 

Αυτό που μπορεί να γίνει (και ήδη μπαίνει στο κλίμα και το κάνει βλέποντας εμάς) είναι να μάθει το παιδί μεγαλώνοντας να συμμαζεύει τα παιχνίδια του.

 

Να προσθέσω ότι στην ηλικία που είναι η μικρή σου το να παίζει κ να εξερευνεί κάθε χώρο του σπιτιού κάνει πολύ καλό στην νοητική της ανάπτυξη.

Συμφωνώ μαζί σου και με καλύπτει η απάντηση της Alcyon παραπάνω.

[Macorina]

Σωστό. Από ποια ηλικία γίνεται αυτό; εμείς τα μαζεύουμε όλα ωραία ωραία και μετά τους δίνει μία και τα ξαναδειάζει. Το έχει δει σαν παιχνίδι. Στο σχολείο τα μαζεύει βέβαια.

[novak]

Υπάρχουν παιδάκια που μπορούν να παίζουν μόνα τους στο δωμάτιό τους (πάνω από 5 λεπτά) ενώ οι γονείς κάθονται στο ντιζαϊνάτο σαλόνι τους;;; Σε ποιον πελαργό τα παραγγείλατε;;

 

Φυσικά αστειεύομαι...Κι εμείς έχουμε αρκετά μεγάλο χώρο στο σαλόνι και περνάμε την περισσότερη μέρα εκεί. Ο μικρός (4χρονών) ανέκαθεν ήθελε να είναι στον ίδιο χώρο με μας ώστε να παίζουμε όλοι μαζί , ή να μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας 'βάλει' στο παιχνίδι του, ή να ζητήσει βοήθεια σε κάτι κλπ. Αλλά κι εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα του 'τακτοποιημένου' σαλονιού που τίποτα δε μαρτυράει την παρουσία του παιδιού...

 

Του έχουμε διαμορφώσει μια γωνιά στο σαλόνι με το τραπεζάκι του και τις καρεκλίτσες του, και 2-3 κουτιά για τα παιχνίδια του...Φυσικά την περισσότερη μέρα είναι όλα έξω και σκορπισμένα σε όοοοοοολο το χώρο, και παιχνίδια πηγαινοέρχονται από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Προσπαθούμε όμως κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε να τα μαζεύουμε μαζί (λέμε τώρα...) ώστε η γωνίτσα μας να είναι τακτοποιημένη. Επίσης, αν θέλουμε να δεχτούμε κάποια επίσκεψη πιο τυπικού ή επίσημου χαρακτήρα, τα μαζεύουμε πριν, ώστε την ώρα που οι επισκέπτες θα μπουν στο σπίτι να είναι τακτοποιημένα (άσχετα αν μετά θα ξαναβγούν όλα έξω).

 

Από διακόσμηση στο σαλόνι είχαμε κρατήσει μόνο τα απαραίτητα..Σιγά-σιγά έχω αρχίσει να βγάζω κανά βάζο, κανά κηροπήγιο κλπ., και όταν εμπεδώσουμε ότι αυτό σπάει και δεν το πειράζουμε, βγάζω το επόμενο κ.ο.κ.

 

Μια-δυό φορές το χρόνο όμως, σε μέρες που ο μικρός θα κοιμηθεί στη γιαγιά του, καλούμε τους φίλους μας για φαγητό και εξαφανίζουμε όλα τα παιχνίδια από το σαλόνι, βγάζουμε έξω όλα τα σερβίτσια, κεριά, διακοσμητικά κλπ., φτιάχνουμε ατμόσφαιρα ενηλίκων και το καταευχαριστιόμαστε...Άσε που το δωμάτιό του έχει μεγάλη πλάκα με όλα του τα συμπράγκαλα στοιβαγμένα μέσα να μη χωράει να περάσει άνθρωπος!

[gyaromil]

Κι εγώ σε μεζονέτα μένω και τα υπνοδωμάτια είναι επάνω οπότε ο χώρος στον οποίο μαζευόμαστε αναγκαστικά είναι το σαλόνι. Δεν έχω κι εγώ πάρα πολλά παιχνίδια και μέχρι να επιστρέψω στη δουλειά τα μάζευα το βράδυ γιατί μου αρέσει να είναι κάπως τακτοποιημένος ο χώρος όταν χαλαρώνω. Τώρα που δουλεύω τα αφήνω έτσι αλλά τα πρωινά έρχεται η νταντά και τα μαζεύει εκείνη !!

Τα διακοσμητικά τα οποία μπορεί να φτάσει και τα οποία σπάνε, τα έχω μαζέψει. Έχω αφήσει αυτά που δεν σπάνε και τον αφήνω να παίζει με αυτά αλλά όχι να τα πετάει κάτω.

 

 

Ο κύριος χώρος παιχνιδιού της όμως ειναι το δωμάτιο της που ειναι και το μεγαλύτερο. Πολλές φορές κουβαλάει κάποια παιχνίδια κάτω, αλλά πριν τον ύπνο της μαζευόνται. (Ασχετο αλλά δεν έχουμε και πάρα πολλά παιχνίδια, οπότε το μάζεμα είναι ευκολότερο)

 

 

 

Daphne πώς την αφήνεις πάνω μόνη της; Δεν φοβάσαι; Εμείς είμαστε συνέχεια στο σαλόνι ή στην κουζίνα όταν μαγειρεύω και φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του πάνω. Πιστεύω ότι θα κλαίει και δεν θα θέλει. Πόσο χρονών είναι η κόρη σου;

 

Γενικά ρε κορίτσια, σε ποια ηλικία τα παιδάκια κάθονται μόνα τους στο δωμάτιό τους και παίζουν; Ειδικά εγώ που μένω σε μεζονέτα, πότε λέτε θα μπορέσω να τον αφήσω πάνω μόνο του ώστε να πάρει το σαλόνι την κανονική του μορφή;

[Rea_1971]

Σε εμάς υπάρχει ιδιαίτερος χώρος για το παιχνίδι. Αλλά η πρόσβαση είναι ελεύθερη για τα παιδιά μου ΠΑΝΤΟΥ. Ακόμα και στη κρεβατοκάμαρα μου και στο μπάνιο μου.

 

Τα παιχνίδια είναι μαζεμένα σε έναν χώρο. Αν κάποιο παιχνίδι μεταφερθεί αλλού σιγά το πράγμα.

 

Οι περιορισμοί δεν βοηθάνε στη διάπλαση χαρακτήρα. Ζούμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι ελεύθεροι με ίδια δικαιώματα και σεβόμαστε τους κανόνες συμβίωσης.

[AthinaP]

Γενικά ρε κορίτσια, σε ποια ηλικία τα παιδάκια κάθονται μόνα τους στο δωμάτιό τους και παίζουν; Ειδικά εγώ που μένω σε μεζονέτα, πότε λέτε θα μπορέσω να τον αφήσω πάνω μόνο του ώστε να πάρει το σαλόνι την κανονική του μορφή;

 

Όταν αποκτήσουν υπολογιστή στο δωμάτιό τους θα ησυχάσει το καθιστικό από τα πολλά παιδικά αντικείμενα γενικά, αλλά και το σπίτι γενικά. Σε μερικά χρονάκια δηλαδή. Αν και για διάφορους λόγους είναι βάσιμη και η επιλογή να μην αποκτήσουν ποτέ τα παιδιά υπολογιστή στο δικό τους χώρο.

 

Σοβαρά τώρα, δεν νομίζω ότι υπάρχει σωστό και λάθος. Τα περισσότερα ζευγάρια βρίσκουν μια κοινή γραμμή και σε διάφορα σπίτια που έχω πάει υπάρχουν όλα τα ενδεχόμενα. Το θέμα της rosaki είναι ότι μοιάζει σε αυτό το θέμα να μη συμφωνούν οι μεγάλοι για το πώς να το διαχειριστούν.

 

Εγώ ήμουν υπέρ του σπιτιού - παιδότοπου. Αργήσαμε να κάνουμε παιδιά και τα κάναμε μετά από κόπο και ήθελα να το ζήσω στο φουλ. Επίσης, για λόγους απροσδιόριστους, δεν μου άρεσε καθόλου να κάθομαι σε χώρους εκτός του καθιστικού για να παίζω με το παιδί. Προφανώς υπάρχουν μαμάδες και αντίστοιχα παιδικά δωμάτια ή play room που είναι πιο άνετα, οπότε εκεί γιατί όχι;

 

Τελικά καταλήξαμε να έχουμε τραπεζάκι ξύλινο, κανονικό έπιπλο όμως, με καρεκλίτσες, στο καθιστικό, που έγινε η κανονική τραπεζαρία όλων και ο χώρος παιχνιδιού όλων! Δηλαδή δεν ήταν παντού το καθιστικό με παιχνίδια, αλλά υπήρχε η τάση να μαζεύονται γύρω από το παιδικό τραπεζάκι.

 

Εμείς είχαμε γεμίσει το παιδικό δωμάτιο με κουτιά αποθήκευσης και έτσι ο μεγάλος όγκος των παιχνιδιών ανά πάσα στιγμή ήταν εκεί, όχι στο καθιστικό. Επίσης τότε είχαμε γυναίκα που τακτοποιούσε και το καθιστικό δεν ήταν εξολοκλήρου παιδότοπος.

[AthinaP]

Α και ξέχασα, πραγματικά τα περισσότερα καθιστικά από φίλους μας δεν έχουν παιχνίδια και πράγματι χαλαρώνουμε στα συγκεκριμένα σπίτια γιατί είναι αλήθεια ότι έχουν μάθει τα παιδάκια τους ότι ο χώρος τους είναι στα δώματιά τους οπότε και τα δικά μας παιδιά εξαφανίζονται στα παιδικά δωμάτια. Δεν με πειράζει, επομένως, γιατί τα σπίτια φίλων είναι πια οι χώροι μας να χαλαρώνουμε και όχι τα μπουζούκια, όπως παλιά

[Maya]

Όλα εξαρτώνται από το πώς χαλαρώνει κανείς. Εγώ χαλαρώνω στους άδειους χώρους, με λίγα πράγματα και με απόλυτη τάξη. Οπότε, δεν υπάρχουν, όχι μόνο παιχνίδια αλλά και βιβλία και ρούχα και όλα αυτά στο χώρο χαλάρωσης (το σαλόνι). Φυσικά, όταν έχουμε επισκέπτες, δηλαδή άλλα παιδιά στο σπίτι, θα μεταφερθούν κάποια παιχνίδια στο σαλόνι, αλλά μετά επιστρέφουν στο παιδικό δωμάτιο. Έχω φίλη που από την ημέρα που γέννησε, μεταμόρφωσε το σπίτι της σε παιδότοπο. Μία χαρά περνάμε εκεί, τα παιδιά μου είναι σαν να τα πηγαίνω στα jumbo, κι εγώ δεν λέω, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω εκεί. Όπως είπα, είναι καθαρά υποκειμενικό. Τώρα, αν πιέζονται τα παιδιά... Νομίζω ότι αν δεν υπάρχουν ακρότητες, τα παιδιά μαθαίνουν να αισθάνονται άνετα στο χώρο τους.

[Λαΐδα]

Καιεμεις μεγαλο σπιτι, ολο παιδοτοπος.....απο τη μια μου την δινει απο την αλλη χαιρομαι που το χαιρονται! Προσπαθησα καποτε να τους περιορισω αλλα στο τελος τους λυπηθηκα =D

[gyaromil]

Ok όλα αυτά, αλλά με το θέμα μεζονέτα τι κάνετε (όσες μένετε σε τέτοια σπίτια); Δεν είναι εύκολο να μετακομίζεις τα παιχνίδια πάνω κάτω. Εμείς προς το παρόν τα έχουμε σχεδόν όλα στο σαλόνι. Ακόμα κι όταν έρχονται φίλοι εκεί τα έχουμε, με τη διαφορά ότι είναι τακτοποιημένα μέσα σε κουτιά αποθήκευσης. Αλλά κι αυτό δεν μου πολυαρέσει και περιμένω να μεγαλώσει για να φύγουν από εκεί.

[vivien9]

Εμείς μένουμε σε μαιζονέτα και εννοείται είμαστε όλη την μέρα κάτω στο σαλόνι-τραπεζαρία-κουζίνα που είναι ενιαίος χώρος. Όλο το σπίτι δεν είναι παιδότοπος, μόνο το σαλόνι-τραπεζαρία . Τα υπόλοιπα δωμάτια δεν έχουν παιχνίδια (θα μπορούσαν όμως) αλλά μπορεί ο μικρός να τα εξερευνήσει όσο θέλει, εκτός από το μπάνιο, που όσο και να το καθαρίζω θεωρώ ότι έχει μικρόβια και απαγορευμένα αντικείμενα πχ πιγκάλ-λεκάνη-σκουπιδοτενεκές. Αυτό τον καιρό τα καλύτεραα παιχνίδια του έχουν γίνει οι κουτάλες - μπολ που αφήνω να ανακαλύπτει στην κουζίνα.

 

Δεν υπήρχε περίπτωση να περιορίσω το παιδί σε ένα χώρο, ακόμα κι αν δεν ήταν η μαιζονέτα. Επίσης βαριέμαι και γω η ίδια να κλειστώ σε ένα δωμάτιο για να παίζουμε (να τον αφήσω μόνο του σε δωμάτιο αποκλείεται). Αντίθετα, στο σαλόνι-κουζίνα μπόρώ να κάνω δουλειές, να μαγειρεύω και να ψιλοπαίζουμε ταυτοχρονα. Ποτέ δεν με ενόχλησαν τα παιχνίδια στο σαλόνι, το θεωρώ φυσιολογικό σε σπίτι με μικρό παιδί. Απλώς το βράδυ τα πετάω όλα σε ένα κουτί σε μια γωνιά του σαλονιού και μες στο πάρκο, που βρίσκεται ΚΑΙ αυτό μες στην σαλοτραπεζαρία, και πλέον λειτουργεί ως σπιτάκι-φωλιά-αποθήκη παιχνιδιών