Αποχωρισμος χωρις κλαμα δεν γινεται??

[vouraikos]

Και να μαστε παλι....σημερα ξεκινησε η βδομαδα προσαρμογης στο σχολειο.

Πηγαμε το πρωι ολα μια χαρα, ειχαμε ετοιμασει απο βραδυ τα πραγματα μας, φτασαμε , ενθουσιασμενος ο Νικολας, μπαινει κατευθειαν μεσα στην ταξη του και αρχιζουν το χορο και τα τραγουδια.

Φευγω και περιμενω σε καφε κοντα στο σχολειο (οπως με συμβουλεψε και η δασκαλα ) για να ειμαι κοντα. Αφου δεν υπαρχει περιπτωση να μην με ζητησει κλαιγοντας την πρωτη μερα.

Εχουν περασει 40 λεπτα (στην μια ωρα ετσι και αλλιως θα τον επερνα,-για να μην ζοριστει την πρωτη φορα-) και δεν με εχουν παρει. " Ωραια , καλα ξεκιναμε " σκεφτομαι. Στα 45 λεπτα , χτυπαει το τηλ. "Ελα, σιγα σιγα αρχιζει να ενοχλειται που δεν εισαι εδω". Μεχρι να παω (μιλαμε για 5 λεπτα) , βρησκω εναν Νικολα, να κλαιει με μαυρο δακρυ, να εχει ηδη βγει στο προαυλιο με την δασκαλα,( η οποια τον απασχολουσε με πολυ ομορφο τροπο-ετυχε και την ακουσα πως του μιλουσε, πριν με δουν-) και απογοητευμενο.

Φυγαμε με τα πολλα, μου ειπε οτι δεν θελει να παει ξανα χωρις εμενα και του ειπα (παντα σε συνεννοηση με την δασκαλα) οτι αυριο θα κατσω λιγο παραπανω μαζι του. Δεν δειχνει να το δεχετε.

Με οσους γονεις εχω μιλησει, ολοι μου λενε, οτι δεν υπαρχει περιπτωση να αποφυγω την σκηνη, ο Νικολας να κλαιει και εγω να το χαιρεταω και να φευγω. Τωρα πειτε με υπερβολικη αλλα εγω αυτο δεν νομιζω οτι μπορω να το κανω, μου κοβεται η ανασα και μονο στην σκεψη. Και καθαρα απο ενστικο μου φαινεται και λαθος , για την ψυχολογια του παιδιου. Εχω αδικο?? δεν υπαρχει αλλος τροπος?? Αυτος ο τροπος δεν θα τραυματισει την εμπιστοσυνη του??

Συγνωμη για το κατεβατο, αλλα νιωθω τετοια αναστατωση με ολο αυτο.....μου φαινεται εγω θα κλαιω πιο πολυ απο τον ΝΙκο!

[voula2]

ακριβώς έτσι και με μένα. Και μόνο στην υποψία ότα θα φύγω, βάζουν τα κλάματα και γίνομαι κομμάτια.

Δεν ξέρω πως θα τα καταφέρω να μπουν και στο σχολικό. Εκεί δεν επιτρέπεται να μπω μαζί τους. Τι θα κάνουμε?

[alvadi]

Την πέρασα και γω αυτή τη φάση με τα δύο μεγαλύτερα μου παιδιά.. Τώρα που ειναι διακοπές ακόμα ο Βασίλης ανυπομονεί να πάει στο σχολείο να του μάθει πολλά πράγματα η κα Αγγελική.

 

Πιστεύω ότι δεν θα είναι ίδια η αντίδραση της Δήμητρας που έχει γαντζωθεί πάνω μου...με το που θα τη πάω παιδικό θα αρχίσει τα κλαμματα.... άντε πάλι δοκιμασία..

[maraki 1]

Και εγώ είχα την ίδια εμπειρία με την μεγάλη μου κόρη. Όταν ξεκίνησε στα 2,5 τον παιδικό αν και ανυπομονούσε να πάει σχολείο μόλις πήγαμε κι έφυγα άρχισε τα κλάματα. Αυτό κράτησε για περίπου 1 μήνα. Κάθε πρωϊ έκλαιγε όταν την πήγαινα αλλά απ' ότι μου έλεγε η δασκάλα μετά από λίγο έπαιζε με τα άλλα παιδάκια και ήταν μια χαρά, αλλά το πρωϊνο κλάμα δεν το αποφεύγαμε. Μετά το έκοψε κι αυτό μέχρι που γέννησα την 2η και ξανάρχισε τα ίδια και κράτησε πάλι κανένα μήνα. Πάντως ενδιάμεσα στην χρονιά που κια που το έκανε πάλι αλλά το ξεπερνούσε γρήογρα. Νομίζω πως για τα περισσότερα παιδάκια είναι δύσκολος ο αποχωρισμός με την μαμά τους όσο καλά κι αν περνάνε στο σχολειο. Πάντως συνηθίζουν και μάλλον θα πρέπει να δείχνει κι εσύ σίγουρη ότι αυτό που κάνεις είναι το σωστό γι αυτόν. Αν καταλάβει ότι αισθάνεσαι τύψεις και ενοχές θα αργήσει περισσότερο να προσαρμοστεί.

Σου εύχομαι καλή προσαρμογή

[MARGIO]

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ.ΕΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑ 2 ΕΚΛΑΙΓΕ ΓΙΑ 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ.ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΛΙΣ ΠΗΓΑΜΕ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ,ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΑΣΕ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥ'ΛΕΓΕ ΑΦΟΥ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ?ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΔΙΚΑ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ Τ'ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΜΕ!ΕΓΩ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΗΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΗΣ ΦΕΡΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ Κ ΕΤΣΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΚΛΑΜΑ.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΩ!ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΝΤΕ ΜΑΜΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΑΚΙ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ!

[vouraikos]

Μου ειναι αδυνατον να κλαιει και εγω να φευγω. Χτες, μιλουσα με μια φιλη μου , που η κορη της ειναι 4 . Την πηγε μια χρονια σχολειο και φετος δεν θα την παει. Η θεωρια της , εχει σαν βαση, το γεγονος οτι η μικρη θα κοινονικοποιηθει ετσι και αλλιως. Θεωρει ανουσιο αυτο που τραβαει το παιδι για να "ξεκολλησει" απο την μαμα , πραγμα που αργα η γρηγορα θα γινει. Ετσι προτιμα να εχει το παιδι της σπιτι (αφου μπορει). Ολο αυτο το εχει αποφασισει επειτα απο δικες της συζητησεις με παιδοψυχολογους.Χαρακτηριστικα μου ειπε" δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να βαλω το παιδι μου στην διαδικασια να νιωσει οτι το αφηνω. Λες και εσυ δεν θα κοινονικοποιηθει . Δεν ριψοκυνδινευω το ψυχολογικο του παιδιου μου"

Δεν με βρισκει συμφωνη ολο αυτο σαν αποψη, με μπερδεψε ομως το γεγονος οτι παιδοψυχολογοι (που συνεργαζονται με μεγαλο οργανισμο συμπαραστασης του παιδιου-η φιλη μου ειναι εθελοντρια εκει-) ηταν ολοι αρνητικοι στο να παει ενα παιδια παιδικο σταθμο, οταν η μαμα εχει αλλη επιλογη.

[voula2]

κοίταξε να σου πω vouraikos (τι σημαίνει το όνομά ΄σου αλήθεια?)

 

η ανάγκη για την δημιουργία παιδικών σταθμών βασίστηκε στην ανάγκη για απασχόληση της μητέρας. Αν δηλ. η μητέρα δεν εργαζόταν, ο λόγος να πάει κάποιο παιδάκι σε παιδικό δεν θα υπήρχε. Θα απασχολούνταν από τα άλλα παιδιά του περιβάλλοντος και την μητέρα του.

Αυτό το μοτίβο θα το συναντήσεις ακόμη στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς σαν κριτήριο επιλογής: όταν η μητέρα δεν εργάζεται, δεν είναι εύκολο να δεχτούν το παιδί.

 

Ομως επειδή τώρα τα δεδομένα της εκπαίδευσης έχουν αλλάξει και απαιτούν περισσότερη εκπαίδευση σχολικού τύπου παρά απλή κατανάλωση χρόνου, νομίζω ότι είναι απαραίτητο να γίνει αυτό το βήμα ανεξάρτητα του πόσο επώδυνο είναι για όλους μας.

 

Έχω και εγώ τους προβληματισμούς μου, πως θα ενταχθουν, πώς θα αντιδράσουν στο περιββάλον τους κλπ, αλλα είναι όλα αυτά εκ των ων ουκ άνευ.

 

Αναμένω και εγώ παντήσεις στο αρχικό ποστ σου.

[Afroditi D]

Voyraikos καλημέρα

 

θα μπορούσατε ίσως καθημερινά να κουβεντιάζετε το τι έχετε να κάνετε κατα την διάρκεια της υπόλοιπης ημέρα απο όταν ο Νικόλας θα τελειώνει το σχολείο του... να ξέρει δλδ πως κάθε μεσημέρι εσυ θα πηγαίνεις να τον παίρνεις απο το σχολείο (ίσως φοβάται πως δεν θα επιστρέψεις να τον πάρεις... ξεκαθάρισέ του αυτό ! )

Προγραμματίστε πράγματα που θα κανετε μετά το σχολείο... πχ. Σ/Μ ή παιδική χαρά ή μαγείρεμα ή πληντυριο ρούχων-πιάτων,πότισμα λουλουδιών, διαβασμα παραμυθιών ...κ.τ.λ....

Πέστου τι θα κανεις εσυ αύριο όταν ο Νικόλας θα είναι στο σχολείο...

πχ. θα πάω για δουλειά , θα πάω κομμωτήριο κ.τ.λ

αλλά φρόντησε να καταλάβει οτι εσύ πάντα θα επιστρέφεις να τον παίρνεις τελειώνοντας το σχολείο του!

 

ευχομαί όλα να πάνε καλά !

εχουμε περάσει και εμεις μια πολυ δυσκολη τετοια περίοδο με την κυρία που τον πρόσεχε!

 

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=626

δές και εδώ , εχεί κουβεντιαστεί το θέμα του "αποχωρισμού"(μαλλον θα το εχεις ήδη δεί δλδ)

 

Επίσης :

Προσαρμογή στον παιδικό

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=6119

 

Προσαρμογή ! ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ! ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΔΥΡΜΟΙ!! ΒΟΗΘΕΙΑ!

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=223908

 

 

Συζήτηση "Πρώτη φορά χωρίς τη μαμά στο νηπιαγωγείο/...&

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=101

 

Οι πρώτες μέρες στον παιδικό! Αγωνίες και Φόβοι!

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=948

 

[MARGIO]

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΟΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΕΙ(ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΓΙΝΑ ΝΟΜΙΖΩ!)ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙ ΑΠ'ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ.ΑΝ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΣΤΟΝ 1 ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟ.ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΗΓΑ ΕΓΩ.

[anthie g]

Καλημέρα, εγώ πήγα την μικρή μου σε ηλικία 18 μηνών, εκτάκτως καθώς αρρώστησε η γιαγιά της και εγώ δούλευα. Ακόμα θυμάμαι την φατσούλα της όταν 'άνοιξα την πόρτα να φύγω που μου φώναξε "μαμά μου", τις χαμογέλασα την χαιρέτησα και έφυγα ακούγοντας την να κλαίει. Το ίδιο έκανε και ο άντρας μου την πρωτη εβδομάδα όταν την άφηνε στο σχολείο και μετά με έπαιρνε τηλέφωνο και κλαίγαμε και εμείς οι δύο. Αυτή η ιστορία κράτησε μία εβδομάδα, έκτοτε κάνει σαν τρελή για το σχολείο της, ακόμα και τώρα που γέννησα το δεύτερο παιδί μας εκείνη θέλει να πάει σχολείο. Οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες για τους γονείς αλλά τελικά αυτή η αντιμετώπιση βοηθαεί και το παιδί να συνηθίσει ευκολότερα με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί λιγότερο.

[vouraikos]

Axxx κοριτσια να ειστε καλα!! ειναι πολυ παρηγορο οτι ολοι εχετε περασει παρομοιες φασεις και ολα πηγαν καλα!

Σημερα εγινε το μεγαλο βημα και τον αφησα 42 λεπτα. Εκλεγε τα 3 απο αυτα και μετα ηταν απλα λιγο κακοκεφος!

Οταν πηγα και τον πηρα ομως και μετα πηγαμε να παρουμε το "τυμπανο" που του ειχα υποσχεθει ολα ηταν καλα........

Αυριο να δουμε παλι....

Ευτυχως στο σταθμο ειναι ολες οι κοπελες πολυ καλες και με βοηθανε πολυ. Μπορω και εγω να κατσω οσο θελω εκει και να τον παρακολουθω οσο θελω (κρυφα).

Afroditi D, δεν τα ειχα δει ολα αυτα τα θεματα. Με βοηθησες πολυ!!

Να σαι καλα!

Ειχα αρχισει να νιωθω σκυλα μανα που εκλεγε και εφυγα.

Βεβαια και τα 42 λεπτα που περιμενα (εννοειται στο αμαξι απεξω) , πλανταξα στο κλαμα και εγω ........και τωρα που κοιμαται τον βλεπω και θελω να πεσω στα ποδια του να του ζηταω συγνωμη!!!!!

Μηπως να πηγαινα και σε κανενα ψυχολογο (η τρελη μανα!!)

[Jean]

και τωρα που κοιμαται τον βλεπω και θελω να πεσω στα ποδια του να του ζηταω συγνωμη!!!!!

 

Τι τραβαμε οι δολιες μανες...!!!

[vouraikos]

και τωρα που κοιμαται τον βλεπω και θελω να πεσω στα ποδια του να του ζηταω συγνωμη!!!!!

 

Τι τραβαμε οι δολιες μανες...!!!

 

Αστα να πανε....και μετα απο οοοολα αυτα , με πιανει το τι εχει τραβηξει ξ μαμα μου απο μενα!!!(ειδικα απο μενα γιατι τα αδερφια μου , ηταν καλα παιδια!!) και παιρνω αυτη τηλεφωνο και τις ζηταω συγνωμη!!!

εχω παρει σβαρνα και ζηταω συγνωμες!!μμμμ μαλλον δεν ειμαι καλα