ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ («ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ»)

[MissMarple]

Συγγραφέας: Julia Frank, MD, Associate Professor, Department of Psychiatry and Behavioral Sciences, George Washington University School of Medicine

 

Μετάφραση: Γρηγόρης Μιχάλης, MSc Ψυχολόγος.

 

Προσαρμογή στην Ελληνική και επιστημονική επιμέλεια: Πέτρος Σκαπινάκης, MPH,PhD, Λέκτορας Ψυχιατρικής Παν. Ιωαννίνων

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

 

 

Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή μιας γυναίκας είναι να αποκτήσει ένα μωρό. Τι θα μπορούσε να την κάνει περισσότερο ευτυχισμένη απ’ αυτό; Τότε γιατί ορισμένες γυναίκες αισθάνονται λύπη μετά από το γεγονός της γέννησης ενός παιδιού;

 

Δεν ξέρουμε σίγουρα. Περίπου το 80% των γυναικών βιώνουν κάποια συναισθηματικά προβλήματα μετά την εγκυμοσύνη. Αισθάνονται αναστατωμένες, μόνες, φοβισμένες. Μπορεί να νιώθουν ανάμικτα συναισθήματα για το μωρό τους και αυτό τους δημιουργεί ένα αίσθημα ενοχής.

 

Για τις περισσότερες γυναίκες, τα συμπτώματα αυτά είναι ήπιας μορφής και υποχωρούν από μόνα τους. Αλλά ένα μικρότερο ποσοστό που μπορεί να φτάνει το 5-10% των γυναικών αναπτύσσουν μια πιο σοβαρή μορφή συναισθηματικής διαταραχής που αποκαλείται κατάθλιψη μετά από τον τοκετό ή καμιά φορά και «επιλόχεια κατάθλιψη».

 

Η συναισθηματική δυσφορία μετά τον τοκετό (γνωστή και ως τα blues της μητρότητας – maternity blues) είναι μια παροδική φάση με έντονα αρνητικά συναισθήματα που εμφανίζεται λίγο μετά τον τοκετό στις μισές περίπου γυναίκες που έχουν γεννήσει ένα μωρό.

-Φτάνει στο αποκορύφωμα 3-5 ημέρες μετά τη γέννηση και διαρκεί από πολλές ημέρες μέχρι και 2 εβδομάδες.

 

-Μπορεί η γυναίκα να κλαίει πιο εύκολα από ότι συνήθως, να παρουσιάζει προβλήματα ύπνου και να νιώθει εκνευρισμό και λύπη.

 

-Επειδή η κατάσταση αυτή είναι πολύ συχνή και αναμενόμενη, δεν θεωρείται απαραιτήτως ως ασθένεια.

 

-Σε μερικές μητέρες ωστόσο η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι προάγγελος κανονικής κατάθλιψης που έρχεται γι’αυτό και απαιτείται εγρήγορση

 

Η κατάθλιψη μετά τον τοκετό είναι μια πιο σοβαρή κατάσταση και χαρακτηρίζεται από τα εξής:

-Συναντάται σε περίπου 5-10% των γυναικών και σε διάστημα 6 μηνών από τη γέννηση ενός μωρού.

 

-Παράγοντες κινδύνου θεωρούνται προηγούμενα επεισόδια μείζονος κατάθλιψης, ψυχοκοινωνικό στρες, ανεπαρκής κοινωνική υποστήριξη και προγενέστερο προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν καταθλιπτική διάθεση, κλάματα, αδυναμία της γυναίκας να χαρεί με δραστηριότητες που άλλοτε της προκαλούσαν ευχαρίστηση, προβλήματα ύπνου, κόπωση, προβλήματα όρεξης, αυτοκτονικό ιδεασμό, σκέψεις ότι είναι ανεπαρκής σαν μητέρα και προβλήματα συγκέντρωσης.

 

-Μπορεί η πάσχουσα να ανησυχεί για την υγεία του μωρού και την ευτυχία του. Ενδεχομένως να κάνει αρνητικές σκέψεις σχετικά με το μωρό και να φοβάται ότι μπορεί να του προκαλέσει βλάβη (αν και οι γυναίκες που κάνουν αυτές τις σκέψεις σπάνια τις υλοποιούν).

 

-Εάν μείνει αθεράπευτη, η κατάθλιψη μετά τον τοκετό μπορεί να κάνει πολύ καιρό να περάσει, ενώ υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επανέλθει είτε εκτός της περιόδου αυτής είτε και μετά από νέα εγκυμοσύνη.

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

ΑΙΤΙΕΣ

 

 

Δεν έχει εντοπιστεί κάποια συγκεκριμένη αιτία που να θεωρείται υπεύθυνη για την εμφάνιση επιλόχειας κατάθλιψης:

 

Ορμονικές διαταραχές πιστεύεται ότι παίζουν κάποιο ρόλο

-Τα επίπεδα ορμονών όπως τα οιστρογόνα, η προγεστερόνη και η κορτιζόλη πέφτουν δραματικά 48 ώρες μετά τη γέννηση.

 

-Γυναίκες που παρουσιάζουν επανειλημμένα συμπτώματα επιλόχειας κατάθλιψης μετά από τοκετούς μπορεί να είναι πιο ευαίσθητες σ’ αυτές τις ορμονικές αλλαγές.

 

Άλλοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου:

-Ψυχική ασθένεια πριν την εγκυμοσύνη

 

-Ψυχική ασθένεια στην οικογένεια, συμπεριλαμβανομένης και της επιλόχειας κατάθλιψης

 

-Επιλόχεια ψυχική διαταραχή μετά από προηγούμενη εγκυμοσύνη

 

-Συγκρούσεις στο γάμο, απόλυση από τη δουλειά ή έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης από φίλους και οικογένεια

 

-Διακοπή της εγκυμοσύνης (π.χ. αποβολή)

 

Ο κίνδυνος για μείζονα κατάθλιψη μετά από μια αποβολή είναι υψηλός για γυναίκες που δεν έχουν παιδιά καθώς και για γυναίκες που η εγκυμοσύνης τους ήταν ανεπιθύμητη.

Ο κίνδυνος για εμφάνιση κατάθλιψης μετά τον τοκετό είναι υψηλότερος μέσα στους πρώτους 6 μήνες μετά από μια αποβολή.

 

 

Η γέννηση παιδιού είναι μια στιγμή μεγάλων αλλαγών για μια γυναίκα. Η ανάγκη προσαρμογής σ’ αυτές τις αλλαγές μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση κατάθλιψης.

 

 

-Σημαντικές αλλαγές για μια γυναίκα

 

Μπορεί να αισθάνεται κουρασμένη μετά από τη γέννηση του μωρού

Ευαισθησία και πόνος στην περιοχή του περινέου μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα. Το διάστημα της σωματικής ανάρρωσης μετά από καισαρική τομή μπορεί να είναι μεγαλύτερο απ’ ότι μετά από φυσιολογικό τοκετό.

Ορμονικές αλλαγές μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση.

 

 

-Συναισθηματικές αλλαγές μετά τον τοκετό.

 

Αίσθημα ότι έχασε την παλιά της ταυτότητα και ότι είναι εγκλωβισμένη στο σπίτι

Αίσθημα ότι είναι καταβεβλημένη από τις ευθύνες του μητρικού ρόλου

Αίσθημα άγχους από τις αλλαγές στο τρόπο ζωής

Αίσθημα κούρασης εξαιτίας των συνεχών διακοπών του νυχτερινού ύπνου.

Αίσθημα ότι είναι λιγότερο ελκυστική σωματικά και σεξουαλικά

 

 

-Η ηλικία μιας μητέρας και ο αριθμός των παιδιών που είχε δεν σχετίζονται με την πιθανότητα να αναπτύξει επιλόχεια κατάθλιψη.

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

 

 

Συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή σε διάστημα από 24 ώρες μέχρι 6 μήνες μετά τη γέννηση ενός παιδιού.

 

Ο ειδικός βέβαια πριν καταλήξει να διαγνώσει κατάθλιψη θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο ύπαρξης άλλων διαταραχών που μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα .

 

 

Κακή διάθεση, συχνά κλάματα.

Έλλειψη ικανοποίησης και ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που κάποτε πρόσφεραν ευχαρίστηση

Προβλήματα στον ύπνο

Μείωση βάρους

Μείωση ενεργητικότητας (ατονία)

Ανησυχία ή άγχος

Αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής

Δυσκολία συγκέντρωσης ή λήψης αποφάσεων

Σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας

Μειωμένο ενδιαφέρον για σεξ

Αισθήματα απόρριψης

 

 

Σωματικά συμπτώματα όπως συχνοί πονοκέφαλοι, πόνοι στο στήθος, ταχυπαλμία, μούδιασμα ή ζαλάδα.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΤΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Τηλεφώνησε στο γιατρό:

 

Όταν έχεις συναισθηματικές μεταπτώσεις ή αισθάνεσαι κατάθλιψη μετά τη γέννηση του μωρού

Όταν αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τις καθημερινές υποχρεώσεις, συμπεριλαμβανομένης της φροντίδας για το μωρό που μόλις γεννήθηκε ή για τα υπόλοιπα παιδιά.

Όταν έχεις έντονα συναισθήματα κατάθλιψης ή θυμού 1-2 μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.

Τηλεφώνησε αμέσως σε ένα γείτονα, φίλο, ή αγαπημένο πρόσωπο που βρίσκεται κοντά εάν έχεις οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:

 

Αυτοκαταστροφικές σκέψεις

Σκέψεις πρόκλησης βλάβης στο μωρό ή τα άλλα παιδιά σου.

Σκέψεις ότι το μωρό σου είναι αμαρτωλό (κακό).

Ακούς φωνές ή βλέπεις πράγματα που δεν υπάρχουν.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

 

Αν και η αυτοβοήθεια δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ιατρική φροντίδα στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει μια γυναίκα για να βελτιώσει τη διάθεσή της και την ικανότητα να παραμένει λειτουργική στο σπίτι.

 

 

 

Αυτοβοήθεια στο σπίτι

Φρόντισε να έχεις δίπλα σου μέλη της οικογένειάς σου ή φίλους που σε υποστηρίζουν και ζήτησε τη βοήθειά τους στην φροντίδα του μωρού.

 

 

 

Φρόντιζε τον εαυτό σου. Ξεκουράσου όσο περισσότερο μπορείς. Κοιμήσου όταν κοιμάται το μωρό.

 

 

Προσπάθησε να μην περνάς πολύ καιρό μόνη σου.

 

 

Αφιέρωσε κάποιο χρόνο με τον σύζυγο ή τον σύντροφό σου.

 

 

Κάνε ένα μπάνιο και περιποιήσου τον εαυτό σου καθημερινά

 

 

Βγες απ’ το σπίτι. Πήγαινε μια βόλτα, βρες ένα φίλο, κάνε κάτι που σε ευχαριστεί. Πάρε κάποιον για να φροντίζεις το μωρό εάν μπορείς. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, πάρε το μωρό μαζί σου.

 

 

Μην έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Μην ανησυχείς τόσο πολύ για τις δουλειές του σπιτιού.

Ζήτα από τους φίλους ή την οικογένεια να βοηθήσουν σ’ αυτές.

 

 

Μίλησε με άλλες μητέρες. Μπορεί να μάθει η μια από την άλλη και οι εμπειρίες τους μπορεί να λειτουργήσουν καθησυχαστικά.

 

 

Ιατρική Θεραπεία

 

 

Το είδος της θεραπείας που θα εφαρμοστεί για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης μετά τον τοκετό εξαρτάται από τον μορφή και την σοβαρότητά της διαταραχής.

 

Μπορεί να μην είναι πάντοτε αναγκαία η εφαρμογή κάποιας ειδική θεραπείας, επειδή η κατάσταση συχνά βελτιώνεται μόνη της. Εάν τα συμπτώματα δε μειωθούν μέσα σε 2 εβδομάδες, τηλεφώνησε στον γιατρό σου.

 

Η σοβαρότητα της ασθένειας είναι που θα κατευθύνει τον ειδικό στην επιλογή της θεραπείας για την αντιμετώπιση της επιλόχειας κατάθλιψης. Πιο ήπιες μορφές μπορεί να θεραπευτούν με ψυχοθεραπεία. Πιο σοβαρές μορφές μπορεί να απαιτήσουν φαρμακευτική αγωγή. Κάποιες φορές ένας συνδυασμός των δύο μπορεί να είναι περισσότερο αποτελεσματικός.

 

Φάρμακα

 

 

Αντικαταθλιπτικά φάρμακα όπως η φλουοξετίνη (Ladose), η παροξετίνη (Seroxat), η σερτραλίνη (Zoloft), η σιταλοπράμη (Seropram), η S-σιταλοπράμη (Cipralex) και η βενλαφαξίνη (Efexor) μπορεί να δοθούν για διάστημα ενός χρόνου (πιθανώς και για περισσότερο).

 

Ορμονική Θεραπεία: η λήψη οιστρογόνων μπορεί να βοηθήσει κάποιες φορές σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτικά, αν και οι μελέτες είναι αμφιλεγόμενες.

 

Εάν θηλάζεις, το φάρμακο που παίρνεις μπορεί να διοχετευτεί (μέσω του γάλακτος) στο μωρό σου. Κάποια αντικαταθλιπτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια καθώς ο κίνδυνος για το μωρό είναι μικρός.

 

Άλλες θεραπείες

 

 

Συνήθως, ψυχοθεραπεία και φάρμακα χρησιμοποιούνται μαζί. Η ψυχοθεραπεία μόνη της μπορεί να είναι αποτελεσματική στις ήπιες περιπτώσεις.

 

Η διαπροσωπική ψυχοθεραπεία είναι μια εναλλακτική προς τα φάρμακα θεραπεία, που μπορεί να είναι κατάλληλη για κάποιες γυναίκες. Η διαπροσωπική ψυχοθεραπεία βοηθάει στο θέμα της κοινωνικής προσαρμογής. Συνήθως περιλαμβάνει δώδεκα ωριαίες συνεδρίες με ένα θεραπευτή. Ο συγκεκριμένος τύπος ψυχοθεραπείας έχει φανεί ότι είναι αποτελεσματικός στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης για κάποιες γυναίκες, αλλά είναι διαδεδομένος περισσότερο στην Αμερική. Άλλη θεραπεία που μπορεί να είναι αποτελεσματική είναι η γνωσιακή – συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.

 

Εάν τα συμπτώματά σου δεν μπορούν να ελεγχθούν με συμβουλευτική ή φαρμακοθεραπεία και περνούν απ’ το μυαλό σου σκέψεις ότι θα βλάψεις τον εαυτό σου ή το μωρό σου, ο γιατρός μπορεί να κρίνει απαραίτητο να εισαχθείς σε κάποιο νοσοκομείο.

[TZOYTZA]

Ετσι ακριβως!!!!!!

Οταν μου ελεγαν πριν γεννησω για την καταθληψη γελουσα και ελεγα καλα θα εχω το μωρο μου αγκαλιτσα και θα με πιασει καταθλιψη αποκλειεται!!!!!! και ομως με επιασε καταθληψαρα!!!!!!!

Εκλεγα και δεν ηξερα για πιο λογο κλαιω εβλεπα το μωρο και φοβομουν

τοσο πολυ!!!!!!εβλεπα απο το μπαλκονι της μαμαδες με τα παιδακια τους

και αναρωτιομουν θεε μου πως ειναι ευτιχησμενες???συναισθηματα αναμεικτα. ευτηχως μετα απο 40 ημερες ηρθα στα ισα μου και ολα καλα.

δεν θελω να το ξαναπερασω θεε μου!!!!!!!!!

[Nikole00]

ακριβως αυτα τα συμπτωματα!!!!!!!!!!!

χρειαστηκε πολυ μεγαλο διαστημα για να ισιωσω και νομιζω οτι ακομα εχουν μεινει καποια απο αυτα.

[Αντιγόνη]

Ετσι ακριβως!!!!!!

Οταν μου ελεγαν πριν γεννησω για την καταθληψη γελουσα και ελεγα καλα θα εχω το μωρο μου αγκαλιτσα και θα με πιασει καταθλιψη αποκλειεται!!!!!! και ομως με επιασε καταθληψαρα!!!!!!!

Εκλεγα και δεν ηξερα για πιο λογο κλαιω εβλεπα το μωρο και φοβομουν

τοσο πολυ!!!!!!εβλεπα απο το μπαλκονι της μαμαδες με τα παιδακια τους

και αναρωτιομουν θεε μου πως ειναι ευτιχησμενες???συναισθηματα αναμεικτα. ευτηχως μετα απο 40 ημερες ηρθα στα ισα μου και ολα καλα.

δεν θελω να το ξαναπερασω θεε μου!!!!!!!!!

Έτσι ακριβώς κι εγω..

[renik]

Eγώ για 2 μήνες περίπου δεν ήθελα ούτε να αγγίξω το μωρό, φοβόμουν μη κατα λάθος του κάνω κακό επειδή δεν ήξερα πως να τον πιάσω, έκλαιγα με οτιδήποτε ,δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο πέρα απο το να κοιμάμαι, είχα φοβερά νεύρα και αναρωτιόμουν πως μπορούν οι άλλες μητέρες να τα καταφέρνουν τόσο τέλεια και εγώ όχι.Μετά άρχισα σιγά σιγά να πέρνω τα πάνω μου και να ασχολούμαι όλο και πιο πολύ με το παιδί.Για το μόνο που λυπάμαι μέχρι και σήμερα είναι που ουσιαστικά έχασα τους 2 πρώτους μήνες του παιδιού μου

[Afroditi D]

Χριστίνα πολύ ενδιαφέρον , ευχαριστούμε

[Μαρια Στυλιανακη]

απο πόστ μου σε αντίστοιχο τόπικ τα βάζω και εδώ για να υπάρχουν

http://www.singlemom.com/HEALTH/resources_researches/bach_postpartum_depression.htm

 

Σύμφωνα με αυτό μία στις δέκα γυναίκες παθαίνει κατάθλιψη μετά την γέννα.

 

http://www.psych.uic.edu/clinical/HRSA/perinatal.htm

 

αυτό είναι το πιό έγκυρο και μιλάει με έρευνα, για 7-20% ποσοστό ότι παθαίνει κατάθλιψη.

 

Οι ορμόνες σίγουρα προκαλούν συμπτώματα κατάθλιψης, αλλά για να πεί κάποιος οτι έχει κατάθλιψη πρέπει να περάσει ένα χρονικό διάστημα ή να έχει τέτοια συμπεριφορά: Η κατάθλιψη είναι κάτι που σε κάνει να μή μπορείς να λειτουργήσεις - σε δουλειά, σε συναισθηματικό επίπεδο και σωματικό επίπεδο.

 

ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΛΙΝΚ που εχω διαβάσει για την κατάθλιψη μετά την γέννα -

 

http://www.familyministries.org/_Dr%20Miller%20ppd%20talk%202006.pdf (στα αγγλικά..)

 

επίσης γράφει και το ότι ξεκινάει και κάποιες φορές πρίν την γέννα, και κορυφώνεται μετά τον 3 μήνα μετά την γέννα.

 

http://www.progenitiki.gr/epiloxeia_katathlipsi.htm

 

πολλές πληροφορίες για την επιλόχεια κατάθλιψη.

 

 

Εδώ θα βρείτε πληροφορίες απο το ppd foundation

 

Τι είναι το postpartum depression (ppd)

http://www.ppdchicago.org/site/epage/19922_456.htm

 

Ερωτηματολόγιο

http://www.ppdchicago.org/site/epage/20252_456.htm

 

[chiquititas]

Γεια σας..

Η καταθλιψη μετα το τοκετο ειναι ενα συνηθησμενο φαινομενο χωρις ιδιαιτερες ανυσηχιες που συμβαινει μετα την 9μηνη αναμονη και συνηθως το πρωτο παιδι με ολα τα ονειρα και της προδοκειες οταν γενιεται το παιδι να υπαρχουν αναμικτα συναισθηματα τα

οποια οφειλονται σε μεγαλες ορμονικες διαταραχες

του οργανισμου που προσπαθει να ξαναεπανελθει στην προ εγκυμοσυν λειτουργικη και ορμονικη ισοροπια.

 

Ανασφαλειες και αγωνια για το μελλον του παιδιου μας μπλοκαρουν πολλες φορες την σκεψη μας.

Σε επαναλεμβομενες εγκυμοσυνες πχ 3-4 παιδια εξαλιφεται τελειως,γιατι εχουμε την πρωτη εμπειρια και το θεωρουμε φυσιολογικο

Ειναι ενα φυσιολογικο φαινομενο...

Αναλογα βεβαια την οικογενειακη και ψυχολογικη υποστηριξη που εχει καθε καινουργια μητερα απο το περιβαλλον της οσο ισχυροτερη ειναι τοσο το φαινομενη της καταθλιψης ειναι μικροτερο.

Ο γυναικολογος και ο παιδιατρος οφειλουνε να ενημερωνουνε την καινουργια μητερα οτι ειναι ενα φυσιολογικο επακολουθο,ειδιως της πρωτης εγκυμοσυνης χωρις λογο ανυσηχιας.

[ΒΑΣΩΚΑΙΧΑΡΗΣ]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

και εγώ νόμιζα πως τρελλάθηκα...ήθελα να ήμουν τέλεια και όμως δε μπορούσα να καταφέρω τίποτα...και τελικά είδα πως μπορούσα τόοοσα πολλά!Ελπίζω να το ξεπεράσω εντελώς σύντομα.

[ninette]

Υπέφερα και εγώ από κατάθλιψη μετά από πρόωρο τοκετό. Ήταν έντονο το συναίσθημα ότι το μωρό έπρεπε να είναι ακόμα στην κοιλιά μου, ενώ επί τουλάχιστον τρεις μήνες μετά τη γέννα δεν αντλούσα καμία χαρά από το μωρό. Ευτυχώς η κατάσταση υποχώρησε με τη στήριξη των δικών μου ανθρώπων. Ακόμα πάντως μελαγχολώ όταν βλέπω λεχώνες που είναι πάρα πολύ ευτυχισμένες μετά τον τοκετό.

[voula2]

Υπέφερα και εγώ από κατάθλιψη μετά από πρόωρο τοκετό. Ήταν έντονο το συναίσθημα ότι το μωρό έπρεπε να είναι ακόμα στην κοιλιά μου, ενώ επί τουλάχιστον τρεις μήνες μετά τη γέννα δεν αντλούσα καμία χαρά από το μωρό. Ευτυχώς η κατάσταση υποχώρησε με τη στήριξη των δικών μου ανθρώπων. Ακόμα πάντως μελαγχολώ όταν βλέπω λεχώνες που είναι πάρα πολύ ευτυχισμένες μετά τον τοκετό.

 

ομοίως ninette. Λες και διαβάζω την δική μου ψυχή...

ειδικά αυτό με τις λεχώνες, να ξερες πως ζηλεύω όταν τις βλέπω...σαν να μην πέρασα εγώ τοκετό...ακόμα οι εικόνες , οι τύψεις και η πικρία με ακολουθούν...

ας είναι...

[ninette]

Είναι και οι αυξημένες απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας μόλις γεννήσουμε καθώς και το σοκ που υφίσταται κανείς όταν αντικρύσει το εξιδανικευμένο μέχρι τότε νεογέννητο. 'Οτι δηλαδή για πολύ καιρό είσαι καθηλωμένη σε έναν καναπέ θηλάζοντας και πλήττοντας. Το καλό πάντως είναι ότι τα μωράκια μεγαλώνοντας ανταποκρίνονται στην τρυφερότητά μας και έτσι βελτιώνεται και η δική μας ψυχολογική κατάσταση

[nikol76]

Παντως εγώ ήθελα για 2 εβδομάδες να κλαίω χωρίς όμως να αισθάνομαι κάτι άλλο δηλαδή ότι δεν μπορώ να αναλάβω τις ευθύνες του παιδιού ή κάτι άλλο. Άλλωστε αντλούσα ευχαρίστηση από την κάθε στιγμή που ήμουν με το παιδί. Απλά πιστεύω ότι ήταν κάτι ορμονικό και ήθελα να κλαίω. Δεν είχα κάποιο θέμα να με προβληματίζει. Το μόνο θέμα ήταν η κούραση...και τώρα που το μωρο είναι 6 μηνών έχω να πω το εξής: ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ ΤΟ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ. Εγώ δεν τα κατάφερα ποτέ και οιυσιαστικά ξεκουράστηκα μετά το α΄τρίμηνο

[ninette]

Σιγουρα οι ορμόνες παίζουν τεράστιο ρόλο.Αλλιώς ακόμα θα κλαίγαμε

Α, αυτό το έκανα. Το πρώτο τρίμηνο το έβγαλα κοιμώμενη!

[mata]

Είναι περίεργο σύμπτωμα κι όμως φυσιολογικό. Ευτυχώς δεν μου συνέβη αλλά γνωριζω περιπτωση που για μήνες το μωρό ήταν στη μαμά της κοπέλας.

Τί να κάνουμε, οι ορμόνες παίζουν τρελά παιχνίδια!!!!

[sunsun]

Εγώ ένιωσα απαίσια ακριβώς μετά το 2ο 24ωρο, την 3η μέρα δηλαδή, που είχε πρηστεί και το στήθος υπερβολικά και κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου, όταν τουλάχιστον 10 άτομα είχαν έρθει να μας δούνε και δεν έβλεπα την ώρα να φύγουνε. Το προηγούμενο βράδυ είχα καταφέρει να βγάλω 2 σταγόνες πρωτόγαλα για το μωρό μου που ήταν στη μονάδα και αυτό το 3ο 24ωρο που βγήκε και ήθελα να την έχω κοντά μου μου την είχε δώσει που υπήρχε κόσμος.

 

Γενικά ήθελα μόνο τον άνδρα μου σε αυτή τη φάση, τη μπέμπα, και τις γυναίκες στο δωμάτιο (κανένα πρόβλημα, συζητάς κιόλας και ξεχνιέσαι).

 

Μάλλον την επόμενη φορά που θα γεννήσει κάποια φίλη θα πάω την πρώτη ή την τελευταία μέρα ή και καθόλου για επίσκεψη.

 

Γενικά πάντως αισθάνομαι πολύ καλά και το παραπάνω δεν ήταν βέβαια κατάθλιψη. Βοηθάει πολύ και το οτι δεν δίνω σημασία όταν μου λένε συνέχεια για το μάτι και το πόσο κακό κάνει κτλ. Βγαίνω έξω όσο μπορώ...μαζί με τη μπεμπούλα

 

Το μόνο που με κάνει να ανυπομονώ να μεγαλώσει λίγο η μπεμπούλα είναι το οτι θηλάζω αποκλειστικά και ακόμα δεν θέλω να την αφήσω μόνη σε γιαγιά/θεία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να νιώθω εγκλωβισμένη και είναι και δύσκολη περίοδος... Θέλω να κάνω μπάνια κτλ.

 

Κάνω υπομονή

[peony]

Sunsun, είχα ακριβώς τα ίδια! Ήθελα μόνο τον άντρα μου και την μπέμπα. Μάλιστα, ήμουν κάπως αγενής σε κάποιους επισκέπτες, αλλά δυστυχώς αυτοί δεν το έπιαναν το υπονοούμενο και έμεναν για κουβεντούλα

 

Όταν γυρίσαμε σπίτι, ηρέμησα, αλλά και πάλι για τις 2 πρώτες βδομάδες έκλαιγα γύρω στις 9 - 10 το βράδυ, κυρίως λόγω ευσυγκινησίας. Κι αυτό πέρασε. Τώρα στις 42 ημέρες μετά τον τοκετό, ακόμα κλαίω - από νεύρα και κούραση (τύπου "θέλω πίσω τη ζωή μου, δεν αντέχω πια", κτλ κτλ) - 1-2 φορές την εβδομάδα. Ευτυχώς, ο σύζυγος τότε φροντίζει την μπέμπα μέχρι να συνέλθω.

 

Και εγώ θηλάζω αποκλειστικά, οπότε μπορώ να βγαίνω (όταν έχω κάποιον να κρατάει το μωρό) το πολύ 2 ώρες κάθε φορά. Επειδή όμως είμαι ανυπόμονη, εξοπλίστηκα με θήλαστρο, ώστε να της αφήνω φαγητό στο ψυγείο και να βγαίνω λίγο παραπάνω. Η πρώτη δοκιμή θα γίνει αυτό το Σάββατο που το περιμένω πώς και πώς.

[ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ]

EΓΩ ΜΕΤΑΤΗ ΓΕΝΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ 4 ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΡΧΙΣΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΚΛΕΩ ΜΕ ΛΙΓΜΟΥΣ

ΠΝΙΓΩΜΟΥΝΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΠΛΑΚΩΝΕ

ΑΦΗΝΑ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΠΗΓΕΝΑ ΒΟΛΤΕΣ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΡΑ ΜΟΥ

ΑΥΤΑ ΠΡΙΝ 10 ΗΜΕΡΕΣ

ΕΥΤΙΧΟΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΜΕΡΕΣ ΕΧΩ ΜΑΛΑΚΟΣΕΙ ΕΧΩ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ 3 ΒΡΑΔΙΑ

ΕΙΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΙΤΕΡΑ

ΠΙΝΩ ΓΑΛΑ ΤΟ ΒΡΑΔΙ ΚΑΙ ΚΙΜΑΜΕ

ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ

ΜΙΛΙΣΑ ΜΕ ΨΙΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΕ ΗΡΕΜΙΣΕ

ΕΧΩ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ

ΠΥΣΤΕΥΩ ΟΤΑΝ ΣΑΡΑΝΤΙΣΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ

ΕΙΜΕ 22 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΝΟΩΘΩ ΤΩΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΤΙΧΕΙΣΜΕΝΗ!!!!!!!!

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ]

Κορίτσια καλημέρα σε όλες σας!!!!

 

Η δική μου εμπειρία είναι ουσιαστικά για γέλια και αυτό γιατί.

 

Ένα χρόνο πριν φέρω στον κόσμο το αγγελούδι μου, είχαν γεννήσει δύο καλές μου φίλες οι οποίες ξεπέρασαν σχετικά δύσκολα την επιλόχεια κατάθλιψη. Οπότε όπως καταλαβαίνεται είχα προετοιμαστεί για τα χειρότερα και το κακό είναι ότι προετοίμαζα και το σύζυγο μου και του έλεγα ότι ευτράπελο θα μπορούσε να μου συμβεί το οποίο θα είχε επιπτώσεις σ' εκείνον, αλλά και σ'εμένα. Οπότε όπως καταλαβαίνετε είχα δεχτεί το δούλεμα της ζωής μου από εκείνον.

 

Τελικώς αφού γέννησα, είχα την τάση μέσα στην κλινική κάθε φορά που θήλαζα το μωρό μου, να κλαίω και γενικά περνούσαν διάφορα από το μυαλό μου. Παράδειγμα μου έφερναν το μωρό μου και εγώ το λυπόμουν που είχε μανούλα εμένα.

Την ημέρα όμως που θα έφευγα από την κλινική ήρθε ο γυναικολόγος μου για να με δει, τα λόγια που μου είπε ήταν ότι ακριβώς αισθανόμουν και σκεφτόμουν. Αυτό ήταν, από εκεί και πέρα άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να κάνει οποιαδήποτε σκέψη, δεν φοβόμουν πλέον. Για εμένα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο που ένας άνθρωπος του αντίθετου φύλου ήταν μέσα στο μυαλό μου και καταλάβαινε αυτά που αισθανόμουν.

 

ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ!!!

[teacher]

ερωτηση

 

τα παααααρα πολλα νευρα μπορει να ειναι κατι τετοιο?

γιατι εγω νευρα περασα σε σημειο να μην μου μιλαει κανενας το πρωι.απαιτησα μαλιστα και απο τον αντρα μου να ρωταει πρωτα αν ειμαι εγω καλα και μετα τι κανει το μωρο

[ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ]

ερωτηση

 

τα παααααρα πολλα νευρα μπορει να ειναι κατι τετοιο?

γιατι εγω νευρα περασα σε σημειο να μην μου μιλαει κανενας το πρωι.απαιτησα μαλιστα και απο τον αντρα μου να ρωταει πρωτα αν ειμαι εγω καλα και μετα τι κανει το μωρο

 

 

ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΝΕΥΡΑΚΙΑ

ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΑΛΑ ΣΙΜΤΩΜΑΤΑ !!!

ΠΡΟΣΠΑΘΙΣΕ ΝΑ ΕΙΡΕΜΗΣΗΣ

[senter for]

ΕΓΩ ΕΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΞΕΝΥΧΤΙ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ!!!!Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΔΕ ΟΛΑ!

[korinaki]

Κοριτσια την τριτη κλεινω 40 μερες που γεννησα τον γιο μου και ενω τον πρωτο καιρο ημουν τρισευτυχισμενη οσο περναει ο καιρος νιωθω καποιες φορες πολυ ασχημα μεσα μου,μου ερχεται να βαλω τα κλαματα και δεν μπορω να το εξηγησω..Το μωρο μου το φροντιζω οσο καλυτερα μπορω αλλα νιωθω να "πνιγομαι" ωρες ωρες και δεν ξερω που οφειλεται αυτο..Και το χειροτερο ειναι οτι δεν εχω ιδιαιτερη στηριξη απο τον αντρα μου μιας και εκεινος απ 'οτι φαινεται δεν ειναι προετοιμασμενος για την νεα κατασταση..Πιστευε οτι θα ηταν ολα οπως πριν..Αλλα με ενα μωρο το οποιο εχω ολη την ευθυνη εγω(ταισμα,αλλαγμα,κρατημα κ.λ.π),προσπαθωντας με ελαχιστες ωρες υπνου να τα προλαβω ολα και παλι πολλες φορες αποτυγχανω..Θελω τοσο να χαρω το μωρο μου αλλα βλεπω οτι καθε μερα που περναει νιωθω χειροτερα και εχω τρομερες ενοχες..

[anthie g]

Τα συναισθήματα σου είναι απόλυτα φυσιολογικά. Μην ανυσηχείς σιγά σιγά θα στρώσεις και θα συνηθίσεις και θα αισθανθείς πραγματικά ευτυχισμένη όσο και αν αυτό τώρα φαντάζει άπιαστο. όσο για τον άντρα σου λίγο πολύ όλοι έτσι αντιδρούν, είναι λίγο στον κόσμο τους πλήν φωτεινών εξαιρέσεων. προσπαθούν να συνηθίσουν. Ολα ακόμα προσπαθούν να μπούν σε μία νέα σειρά. και εγώ θυμάμαι κάποιες φορές όταν ήταν ήρεμο ταισμένο αλλαγμένο το άφηνα στην κούνια του και ήθελα να κοιτάω το ταβάνι και αισθανόμουνα ενοχές γιατί πίστευα ότι όλες οι μανούλες θέλουν συνεχώς να παίζουν με τ αμωράκια τους και εγώ η άκαρδη θέλω την ησυχία μου σιγά σιγά όμως βρήκαμε όλοι τους ρυθμούς μας. Οπότε μάνα κουράγιο..

[ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ]

KOΡΙΝΑΚΙ

ΠΡΟΣΠΑΘΙΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΝΕΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΜΑΖΗ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ

ΕΣΤΩ ΚΑΙ 10 ΛΕΠΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ

ΕΓΩ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟ

ΕΧΩ ΓΡΑΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΥΣΤΕΨΕΜΕ

ΕΧΑΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ 13 ΚΙΛΑ!!!

ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΙΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ ΣΤΟ ΠΟΤΙΡΙ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΧΟΛΟΥΣΑ

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΠΡΟΣΠΑΘΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΛΥ!!