Τρομάζει, φοβάται... ( 1 έτους )

[Δεσποινα20022019]

Καλησπερα στην παρεαααα.Το προβλημα μου τον τελευταιο μηνα ειναι οτι το μπεμπακι μου κλαιει με το που δει καποιον ξενο.Ειναι 5 μηνων μεχρις στιγμης δεν ειχαμε τετοια θέματα κ καταλαβαινω οτι φοβαται καθως δεν τους γνωρίζει αλλα δεν το κανει με ολους..Ας πουμε για παραδειγμα πηγαινουμε 1 φορα την βδομαδα στα πεθερικα μου τις μισες φορες ειναι μες τη χαρα και παίζει με τα παιχνιδια της τις αλλες μισες μολις πανε να την παρουνε αγκαλια κλαιει κ περναει μια κριση κλαματος για πολυ ωρα σαν να τους φοβαται η σαν να τους βλεπει για πρωτη φορα ..Αισθάνομαι πολυ ασχημα επειδη θελουν να το χαρουν κ δεν μπορούν αλλα θελω να πιστεύω οτι ειναι μια φαση και θα περασει..εχετε παρόμοια εμπειρια;; 

[Sentir...natureza]

11 ώρες πρίν, Δεσποινα20022019 είπε:

Καλησπερα στην παρεαααα.Το προβλημα μου τον τελευταιο μηνα ειναι οτι το μπεμπακι μου κλαιει με το που δει καποιον ξενο.Ειναι 5 μηνων μεχρις στιγμης δεν ειχαμε τετοια θέματα κ καταλαβαινω οτι φοβαται καθως δεν τους γνωρίζει αλλα δεν το κανει με ολους..Ας πουμε για παραδειγμα πηγαινουμε 1 φορα την βδομαδα στα πεθερικα μου τις μισες φορες ειναι μες τη χαρα και παίζει με τα παιχνιδια της τις αλλες μισες μολις πανε να την παρουνε αγκαλια κλαιει κ περναει μια κριση κλαματος για πολυ ωρα σαν να τους φοβαται η σαν να τους βλεπει για πρωτη φορα ..Αισθάνομαι πολυ ασχημα επειδη θελουν να το χαρουν κ δεν μπορούν αλλα θελω να πιστεύω οτι ειναι μια φαση και θα περασει..εχετε παρόμοια εμπειρια;; 

Το παιδακι σου ηδη αντιλαμβανεται του ξενους. Αλλα ακομη κι αν ειναι καποιος που γνωριζει οπως η γιαγια, μπορει απλα να μην θελει να ειναι μαζι του εκεινη τη στιγμη. Το κλαμα ειναι ο τροπος να επικοινωνει διαφορα μηνυματα και στη συγκεκριμενη περιπτωση μπορει απλα να λεει οτι ειναι δυσαρεστημενο ή οτι ειναι κουρασμενο και δεν θελει πολλα πολλα. Μην αισθανεσαι ασχημα, αλιμονο αν τα παιδια μας ειναι υποχρεωμενα να υποστουν κατι επειδη οι αλλοι εχουν την ιδιοτητα του παππου και της γιαγιας. Ακομη κι οταν μεγαλωσει μπορει να μην θελει να δωσει ενα "φιλακι στη γιαγια" και το καλυτερο θα ηταν να μην τα πιεζουμε να κανουν υποχωρησεις στο προσωπικο τους χωρο που ειναι το σωμα τους. Οταν αισθανθει ετοιμο μονο του θα αγκαλιασει και θα φιλησει την γιαγια ή τον παππου. Δωσε στο παιδακι σου την πρωτοβουλια να αποφασιζει για τον εαυτο του, ειναι το καλυτερο που μπορεις να κανεις για να σεβεται το ιδιο (και κατ'επεκταση και οι υπολοιποι) τις επιθυμιες του και τον εαυτο του.

[samsympan]

@Δεσποινα20022019 Μελετήστε σχετικά με την προσκόλληση και το άγχος αποχωρισμού των βρεφών, μια καθόλα φυσιολογική συμπεριφορά.
Συμφωνώ με @Sentir...natureza τα μωρά, όπως όλοι μας έχουν εναλλαγές στη διάθεση και στις προτιμήσεις τους. Δεν είναι παιχνιδάκια-κουκλάκια που πάντοτε χαίρονται και γελούν. Και να μην νιώθεις άσχημα, οι παππούδες σίγουρα κατανοούν απόλυτα την όλη φάση-κάτι που συμβαίνει σε όόόλα τα βρέφη.
Επίσης η συχνότητα επαφής μια φορά την εβδομάδα, για ένα βρέφος αυτής της ηλικίας, δεν είναι αρκετή για να νιώθει κάθε φορά οικειότητα με κάποιον. Κάθε φορά που τον βλέπει του είναι άγνωστος-ξένος και η "γνωριμία" πρέπει να γίνεται από την αρχή.
Ακόμη, αρκετοί παππούδες λόγω της χαράς τους που βλέπουν το εγγόνι, είναι κάπως παραπάνω εκδηλωτικοί, με αποτέλεσμα φωνές και κλάματα.

 

Κάτι που βοηθά στο να νιώσουν τα βρέφη οικειότητα-άνεση με κάποιον πέραν των γονέων/φροντιστών είναι, η επαφή με το/τα ξένο/α πρόσωπα να γίνεται κάθε φόρα ομαλά και σταδιακά. Πχ. Πηγαίνουμε στο σπίτι των παππούδων ή έρχονται αυτοί στο δικό μας. Στην αρχή δε δίνουμε το βρέφος να το αγκαλιάσουν. Αποφεύγουμε τις έντονες εκδηλώσεις χαράς (γέλια, φωνές). Αποτρέπουμε τον "ξένο" από το να κοιτά επίμονα το βρέφος και να του χαμογελά/μιλά. Κινούμαστε στον χώρο ήρεμα και συνεχίζουμε με τις φυσιολογικές δραστηριότητες που θα κάναμε. Πχ το έχουμε αγκαλιά και βοηθάμε να στρώθεί το τραπέζι για το μεσημεριανό, ή τακτοποιούμε κάτι ή το "ξεναγούμε" στο χώρο μιλώντας του ήρεμα και γλυκά και μετά καθόμαστε στον καναπέ να συζητήσουμε με τους παππούδες, χωρίς όμως να εστιάζουμε καθόλου σε αυτό. Του δίνουμε δηλαδή τον χρόνο να παρατηρήσει-να συνηθίσει την ξένη παρουσία, από την ασφάλεια της δικής μας αγκαλιάς. Και σταδιακά μπορούμε πχ να δοκιμάσουμε να το αφήσουμε στο ριλάξ (εμείς δίπλα) και εκεί η γιαγιά/ο παππούς να του δίνει παιχνιδάκια να βλέπει/να κρατά. Και ίσως πιο μετά να καθίσουμε δίπλα δίπλα με την γιαγιά/τον παππού και να το βάλουμε στην αγκαλιά τους στραμμένο να βλέπει εμάς. Κ.ο.κ. Και γενικά το φέρνουμε σε στενότερη επαφή, σταδιακά και μόνο εάν το δέχεται αδιαμαρτήρητα.

 

Σκέψου τον εαυτό σου σε έναν εξωγήινο πλανήτη, όπου όλα γύρω είναι καινούργια για εσένα και κάποια πλάσματα σε κοιτούν επίμονα και σου δείχνουν τα δόντια τους. Σκέψου να σε "αρπάζουν" από την ασφαλή αγκαλιά της μαμάς σου και να σου "γριλίζουν" ακαταλαβίστικα. Σίγουρα θα έβαζες τις φωνές και θα έκλαιγες. Τώρα σκέψου να είσαι στην ασφάλεια της μητρικής αγκαλιάς και να παρατηρείς τι γίνεται γύρω χωρίς κανείς να σου "επιτίθεται". Έπειτα, με την μαμά δίπλα, να σου δίνουν και αυτό το παιχνίδι που σου αρέσει να κρατήσεις. Έπειτα να σε κρατά κάποιος και να σου τραγουδά μελωδικά και η μαμά, πάντοτε δίπλα, να δείχνει ήρεμη και χαρούμενη. Χμμμ... ίσως τελικά αυτά τα πλάσματα δεν είναι εχθροί... ας τους γελάσω κι εγώ

[Δεσποινα20022019]

Σας ευχαριστω παρα πολυ για τις απαντησεις πραγματικα εχετε δικιο κ ειμαι σιγουρη πως το μπεμπακι μου θελει χρονο πραγματικα καταλαβαινω την θεση της κ ποσο αμηχανο ειναι γι αυτη..