ανεπιθύμητα τα παιδιά;

[newbie G]

Ίσως γιατί τότε μεσουρανούσε η ατάκα ʽʼτο ξύλο βγήκε από τον παράδεισοʼʼ… Να μιλήσω πιο συγκεκριμένα για μένα όταν ήμουν μικρή… ξύλο δεν θυμάμαι να είχα φάει (1-2 φορές ίσως) ΑΛΛΑ η μαμά μας, μας είχε τρομάξει τόοοοσο πολύ με τον πατέρα, που ακόμα τον φοβάμαι… ʽʼΝα είστε καλά παιδιά γιατί ο μπαμπά θα σας…. μπουρου μπούρου μπούρου!!!!! Όπου και να πηγαίναμε ʽʼκοτούλεςʼʼ εμείς… που να κουνηθούμε!!!!

 

Θυμάμαι παίζαμε με τα άλλα παιδάκια στο δωμάτιο και όταν φώναζε ο μπαμπάς ʽʼΛόοοοοχοςʼʼ στοιχιζόμασταν με την αδερφή μου λες και ήμασταν φαντάροι!!!! Εεεε είναι ωραίο να ζεις μέσα στον φόβο????

 

Εγώ δεν θυμάμαι να φοβάμαι κανέναν ως παιδί. Ούτε ξύλο έφαγα ποτέ μου. Απλά υπήρχε σεβασμός κι ο λόγος του πατέρα περνούσε πάντα. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε ξένο σπίτι και να μην καθήσουμε φρόνιμα.

[sesame]

Απλά θα πω ότι καμμιά σχέση με ξύλο......ούτε εγώ έφαγα ξύλο ως παιδί, ούτε το χρησιμοποίησα ποτέ ως μέθοδο....αλίμονο αν μεγαλώναμε τρομοκρατημένα παιδιά....το ζητούμενο είναι να μεγαλώνουμε χαρούμενους ανθρώπους......μην τα έχετε για χαζά τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά όταν τους εξηγείς......ανάλογα βέβαια και την ηλικία....για αυτό ο γονιός οφείλει να είναι δίπλα στο παιδί του και όχι να το αμολάει για να βρει την ησυχία του......

Και για τα μικρομέγαλα παιδιά που αναφέρθηκαν παραπάνω και τις ανούσιες ερωτήσεις που κάνουν....σκεφτείται γιατί το κάνουν....γιατί ένας γονιός χωρίς τη στοιχειώδη λογική μιλάει στα παιδιά για πράγματα που δεν τα αφορούν στο ελάχιστο ή ακόμα χειρότερα κουτσομπολεύει μπροστά τους τους άλλους.....δεν είναι τραγικό?

[DEMS]

... Δε με ενοχλεί σχεδόν ποτέ κανένα παιδάκι για κανένα λόγο.

 

Έχουν έρθει επαννηλειμένα παιδιά στο σπίτι μου και το έχουν κάνει αλώνι! το χαίρομαι γιατί περνάνε καλά, και μαζί με αυτά και τα δικά μου.

 

Το σκεπτικό είναι απλό: βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού: πόσο να περιοριστώ να παίξω με συγκεκριμένα παιχνίδια και να μην εξερευνήσω/χαλάσω/ζωγραφίσω κτλ.

 

Γερά να ναι μόνο!

 

Α και άλλος λόγος! Όταν έρχονται παιδιά σπίτι μου με τις μανούλες τους, θέλω να πιω καφέ με τις φίλες μου με ησυχία! Οπότε ας κάνουν ότι θέλουν όσο δε μας ενοχλούν μπουχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα.

 

....

 

... Όπως λέει και μία συμφορουμίτισσα τα σπίτια είναι για να μας υπηρετούν όχι για να τα υπηρετούμε.

 

Η Κική με καλύπτει απόλυτα με τα παραπάνω. Θα προσθέσω μόνο ότι όταν φτιάχναμε με τον άντρα μου το δικό μας σπίτι πριν το γάμο διαλέξαμε φωτιστικά δαπέδου και επιτραπέζια από χαρτί, για να μη σπάνε και να μην είναι βαριά, ώστε αν πέσουν να μη προκαλέσουν ατύχημα. Επιλέξαμε τραπέζια με στρογγυλεμένες γωνίες, για να μην κινδυνεύει κανένα κεφάλι. Οι καρέκλες της τραπεζαρίας μας είναι από σκέτο ξύλο, χωρίς καλύμματα, για να μη φοβόμαστε τις λαδιές. Το κάλυμμα του καναπέ φυσικά βγαίνει και πλένεται, αλλά είναι από φθηνό ύφασμα για να μη το λυπόμαστε.

Για να μην πολυλογώ φτιάξαμε ένα σπίτι φιλικό για παιδιά, όχι μόνο γιατί σκοπεύαμε να αποκτήσουμε δικά μας, αλλά για να αισθάνονται άνετα και οι φίλοι μας με παιδιά να μας επισκεφτούν.

Τα παιδιά έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες αυτοκυριαρχίας και δεν μπορούν να τις υπερβούν για να παραμείνουν ασφαλή τα αγαπημένα μας swarovski.

Τις μεθόδους πειθαρχίας που επέβαλαν οι γονείς στο παρελθόν δεν θα τις σχολιάσω. Απλά θα επισημάνω ότι εκείνα τα παιδιά που τις υπέστησαν είναι οι σημερινοί γονείς.

...και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου: είναι τελικά ευπρόσδεκτα τα παιδιά σε αυτόν τον κόσμο ή είναι καταδικασμένα σε κατ' οίκον περιορισμό;

[kikileuteris]

Η Κική με καλύπτει απόλυτα με τα παραπάνω. Θα προσθέσω μόνο ότι όταν φτιάχναμε με τον άντρα μου το δικό μας σπίτι πριν το γάμο διαλέξαμε φωτιστικά δαπέδου και επιτραπέζια από χαρτί, για να μη σπάνε και να μην είναι βαριά, ώστε αν πέσουν να μη προκαλέσουν ατύχημα. Επιλέξαμε τραπέζια με στρογγυλεμένες γωνίες, για να μην κινδυνεύει κανένα κεφάλι. Οι καρέκλες της τραπεζαρίας μας είναι από σκέτο ξύλο, χωρίς καλύμματα, για να μη φοβόμαστε τις λαδιές. Το κάλυμμα του καναπέ φυσικά βγαίνει και πλένεται, αλλά είναι από φθηνό ύφασμα για να μη το λυπόμαστε.

Για να μην πολυλογώ φτιάξαμε ένα σπίτι φιλικό για παιδιά, όχι μόνο γιατί σκοπεύαμε να αποκτήσουμε δικά μας, αλλά για να αισθάνονται άνετα και οι φίλοι μας με παιδιά να μας επισκεφτούν.

Τα παιδιά έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες αυτοκυριαρχίας και δεν μπορούν να τις υπερβούν για να παραμείνουν ασφαλή τα αγαπημένα μας swarovski.

Τις μεθόδους πειθαρχίας που επέβαλαν οι γονείς στο παρελθόν δεν θα τις σχολιάσω. Απλά θα επισημάνω ότι εκείνα τα παιδιά που τις υπέστησαν είναι οι σημερινοί γονείς.

...και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου: είναι τελικά ευπρόσδεκτα τα παιδιά σε αυτόν τον κόσμο ή είναι καταδικασμένα σε κατ' οίκον περιορισμό;

 

Εγώ δυστυχώς πήρα καλά έπιπλα...δυστυχώς δε με έκοψε να πάρω ΙΚΕΑ. Το μετανιώνω πολύ!

 

Και πάλι όμως, θες επειδή η σχέση μου με το χρήμα είναι....χμμμ....άγνωστη?δεν το καταλαβαίνω?δεν του δίνω την πρέπουσα σημασία? Δεν ξέρω γιατί, πάντως πάλι δεν τα λυπάμαι.

 

Η διαφορά με το να έπαιρνα πιο φθηνά έπιπλα, είναι ότι θα τα άλλαζα πιο εύκολα, ενώ τώρα, θαυμάζω το τραπέζι του σαλονιού με το ντεκόρ - γδαρσίματα από μωρά...και θα το θαυμάζω έτσι για αρκετά χρόνια!!!!!!!

 

Αν γυρνουσα πίσω θα έπαιρνα μόνο ΙΚΕΑ. Κι αν ακόμη κάποτε μπορέσω να αλλάξω τα έπιπλα μου πάλι ΙΚΕΑ θα πάρω. Και μεγάλα να είναι τα παιδιά! Για να μπορώ να πω: βαρέθηκα αυτόν τον καναπέ, τον αλλάζω!

[Niki81]

Η Κική με καλύπτει απόλυτα με τα παραπάνω. Θα προσθέσω μόνο ότι όταν φτιάχναμε με τον άντρα μου το δικό μας σπίτι πριν το γάμο διαλέξαμε φωτιστικά δαπέδου και επιτραπέζια από χαρτί, για να μη σπάνε και να μην είναι βαριά, ώστε αν πέσουν να μη προκαλέσουν ατύχημα. Επιλέξαμε τραπέζια με στρογγυλεμένες γωνίες, για να μην κινδυνεύει κανένα κεφάλι. Οι καρέκλες της τραπεζαρίας μας είναι από σκέτο ξύλο, χωρίς καλύμματα, για να μη φοβόμαστε τις λαδιές. Το κάλυμμα του καναπέ φυσικά βγαίνει και πλένεται, αλλά είναι από φθηνό ύφασμα για να μη το λυπόμαστε.

Για να μην πολυλογώ φτιάξαμε ένα σπίτι φιλικό για παιδιά, όχι μόνο γιατί σκοπεύαμε να αποκτήσουμε δικά μας, αλλά για να αισθάνονται άνετα και οι φίλοι μας με παιδιά να μας επισκεφτούν.

Τα παιδιά έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες αυτοκυριαρχίας και δεν μπορούν να τις υπερβούν για να παραμείνουν ασφαλή τα αγαπημένα μας swarovski.

Τις μεθόδους πειθαρχίας που επέβαλαν οι γονείς στο παρελθόν δεν θα τις σχολιάσω. Απλά θα επισημάνω ότι εκείνα τα παιδιά που τις υπέστησαν είναι οι σημερινοί γονείς.

...και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου: είναι τελικά ευπρόσδεκτα τα παιδιά σε αυτόν τον κόσμο ή είναι καταδικασμένα σε κατ' οίκον περιορισμό;

 

Δλδ εγω που επελεξα γυαλινο φωτιστικο τι σημαινει?Οτι αν φερεις το παιδακι σου σπιυτι και το δεις να το επεξεργαζεται και να το σπρωχνει θα το αφησεις να το σπασει...και θα φταιω εγω που διαλεξα γυαλινο?

Αν εμεις οι ιδιοι ως γονεις δε σεβομαστε την ιδιοκτησια του αλλου και τον κοπο που εκανε για να την αποκτησει πως περιμενουμε να τη σεβαστουν τα παιδια μας?Δλδ το παιδακι σου για να νιωσει ευπροσδεκτο θα πρεπει να του επιτρεψω να μου διαλυσει το σπιτι?

[sesame]

Τα σπίτια είναι για να μας υπηρετούν, αλλά ο σεβασμός στους άλλους ανθρώπους και στα δικά τους θέλω μαθαίνεται από τους γονείς.........

[ethy]

Φυσικα και απο τη στιγμη που αποκτουμε παιδια πρεπει το σπιτι μας να ειναι φιλικο προς αυτα για να ειναι κιολας ασφαλη.Δεν ειναι ομως υποχρεωμενος και ο αποδεκτης της επισκεψης μας να εχει κανει το ιδιο,οποιος μπορει να εχει μεγαλα παιδια ή καθολου και να μην εχει αναγκη για κατι τετοιο.Δε μου αρεσει καθολου να βλεπω και γω μαμαδες που στο σπτι τους εχουν το παιδι σαν στρατιωτικακι και πηγαινοντας οπουδηποτε αλλου το αφηνουν να χαλα τον κοσμο.Μου ειχε κανει φοβερα κακη εντυπωση σε μια βαπτιση που ειχαμε παει οταν ο δικος μου ηταν 2,να βλεπω παιδια του δημοτικου εν ωρα εξελιξης του μυστηριου να εχουν διαλυσει εντελως τη διακοσμηση που ειχαν κανει στο προαυλιο της εκκλησιας και τις μαμαδες να καθονται λιγο παραπερα να καπνιζουν και να κουβεντιαζουν και να μην εχουν ξεστομισει ουτε ενα "μη".Υπεφερα μεχρι να πρεπει να φυγουμε να καταφερω να τον κρατησω και να του εξηγησω οτι δεν πρεπει ακομα να παρουμε μπαλονι,οταν εκεινος 2 ετων οπως ειπα να βλεπει ολα τα αλλα να εχουν κανει λιμπα τα παντα!

Κατα τα αλλα στο σπιτι μας ειμαστε πιο ελευθεροι...δε μου αρεσει το παλιο στυλ οπου το σαλονι ηταν αβατο και κατι σαν μαυσωλειο,μ'αρεσει να εχουμε παντου παιχνιδια και βιβλια δικα του,εξαλλου εχουμε μεζονετα και δε θα μπορουσα να τον εχω πανω μονο του να παιζει,αλλα και ετσι να μην ηταν,δε θα απαιτουσα να τον εξοριζω μονο του χωρις παρεα στο δωματιο...ειναι ηγλυκια ακαταστασια του να εχεις παιδια...φυσικα και πρεπει να μαζευει και να τακτοποιει,αλλα δε θεωρω οτι θα με παρεξηγησει καποιος αν ερθει σπιτι και πρεπει να κατεβασει το τρενακι απο τον καναπε να κατσει...αυτους που σκεφτονται ετσι δεν τους λαμβανω και υποψη μου,οπως και αν ερθουν με παιδια θα χαρω να περασουν μαζι με τον δικο μου δυο ξενοιαστες ωρες,να ζωγραφισουν,να τρεξουν και ας πεσουν κατω και οι μαρκαδοροι,θα τους μαζεψουν μετα...αλλο το να μαθει να τακτοποιει και αλλα το σπιτι-μαυσωλειο,κατι που απο παιδι το εχω αχτι και μου αρεσε παντα να βλεπω πιο ανεμελα πραγματα.

[pax]

Δλδ εγω που επελεξα γυαλινο φωτιστικο τι σημαινει?Οτι αν φερεις το παιδακι σου σπιυτι και το δεις να το επεξεργαζεται και να το σπρωχνει θα το αφησεις να το σπασει...και θα φταιω εγω που διαλεξα γυαλινο?

 

Αν έχεις γυάλινο φωτιστικό, δεν καλείς κόσμο με μικρά παιδιά. Δεν γίνεται να καλείς κόσμο, αν είναι να τρέχουν όλη την ώρα πίσω από τα παιδιά τους για να μην σπάσουν το γυάλινο φωτιστικό σου. Τουλάχιστον εγώ έχω άλλη αντίληψη του τι σημαίνει να περάσω ένα όμορφο απόγευμα με φίλους.

 

Είναι σαν να πας πεζοπορία με γόβες και να γκρινιάζεις που γρατσουνίστηκαν οι γόβες σου στις πέτρες. Είτε δεν θα πας πεζοπορία, είτε δεν θα φορέσεις γόβες, είτε θα πας με γόβες και θα αποδεχτείς ότι θα χτυπηθούν!

[DALIA]

Τρεχουν ρε παιδι μου γυρω γυρω και φωναζουν κι εσενα τρεμει η ψυχη σου μη γινει καμια ζημια.Πατανε την κουρτινα που μολις πριν λιγες μερες εβαλες και αφηνουν το αποτυπωμα απο το παπουτσακι τους πανω.

 

Τι εννοεις δε θα μπεις στο παραπανω διλημα?

Δε θα σε ενοχλησει?Μωρε αμα παιζουν κυνηγητο κανονικοτατα μεσα στο σαλονι δε θα σε ενοχλησει?

 

Eννοώ ότι αυτοί που έρχονται στο σπίτι μου είναι άνθρωποι που θα έχω την άνεση να πω με καλό τρόπο φυσικά τι με ενοχλεί στο παιδί.π.χ εγώ έχω κόλλημα και δεν θέλω να τρώνε μέσα στο παιδικό δωμάτιο. Έχω φροντίσει και έχω ένα τραπεζάκι ικεα με καρεκλίτσες στην κουζίνα και τους βάζω όλους εκεί να φάνε και να πιούνε. Τα μεγαλύτερα πλέον το ξέρουν το κουσούρι μου και πάνε από μόνα τους τα μικρότερα τα λέω με γλυκό τρόπο Νικολάκι έλα εδώ αγάπη μου να φας....

 

 

τα παιδάκια τα κάνουν αυτά παντού. βλέπουν το ένα-το άλλο και κάνουν τα ίδια (και χειρότερα). και παίρνουν και νέες ιδέες. αν τρέξει ένα, τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν

 

έτσι ακριβώς είναι...και τα πιο ήσυχα μπορεί να κάνουν τις απίστευτες τρέλλες αν βρεθούν όλα μαζί.

 

Μου αρεσει η συζητηση γιατι βλεπω διαφορετικα επιπεδα εμπειριας/γνωσης και αναλογες φιξ ιδεες βαση αυτου. Αλλιως τα λενε οι εγκυες, αλλιως οι κοπελες χωρις παιδια, αλλιως οι μωρομανες (που δεν εχουν ιδεα τι τις περιμενει-καντε κρατει), αλλιως οι μαναδες με νηπια, και αλλιως οι μαναδες με μεγαλυτερα παιδια.......αν το διαβασετε απο 'αποσταση' θα δειτε ΠΟΛΥ διαφορετικες αποψεις ΟΛΕΣ βασισμενες στις τωρινες σας εμπειριες. Εγω ενα θα πω, αν θελετε να ψαξετε την πιο σχετικα 'σωστη/ισχυουσα' αποψη περι ολων των παραπανω, θα διαβασετε και θα κρατησετε ΜΟΝΟ οτι ακουτε απο μαναδες με μεγαλυτερα παιδια. Κατι ξερουν, γιατι εχουν περασει απο εκει που ακομα εσεις δεν εχετε περασει (και εγω επισης)

 

;) χα χα ακριβώς έτσι είναι...

εδώ μου θύμισες τι είχα πει πριν 3 χρόννια και σίγουρα αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν θα το έλεγα ( που κατηγόρησα τους γονείς ).

 

Σαν μάνα μεγαλύτερων παιδιών μπορώ να πω πως το παιδί σου όπως το μάθεις θα συμπεριφερθεί......αν του εξηγήσεις ότι δεν ενοχλούμε τους άλλους, δεν τους χτυπάμε και στα ξένα σπίτια δεν πειράζουμε τίποτα το καταλαβαίνουν.

Δεν καθόμαστε απαθείς να καπνίζουμε ή να κουτσομπουλεύουμε όταν το σπλάχνο μας καταστρέφει το σύμπαν.

Πρέπει να υπάρχουν όρια.

Και τα παιδιά χρειάζονται όρια για να λειτουργούν.

Μπορούσα να τα πάρω παντού και πέρναγαν καλά και δε χαλούσαν και τον κόσμο.

Σε μπαράκια φυσικά δεν τα πήγα ποτέ.

Δε έβρισκα το λόγο να ταλαιπωρώ μικρά παιδιά με δυνατές μουσικές, φωνές και άλλα....ακόμα και τα ντεσιμπέλ κάνουν κακό στα αυτάκια τους.

Αυτό για μένα θεωρείται μέχρι και παραμέληση τέκνου.....για να μην πω κακοποίηση.....είναι κρίμα!

Στο τέλος θα απαιτούμε να έχουν παιδικά καθίσματα στα μπαρ?

Έλεος δηλαδή.......

Και μια και λέμε για ενοχλητικά παιδιά την προηγούμενη εβδομάδα έτυχε να ταξιδέψω με αεροπλάνο...αε πτήση 4 σχεδόν ωρών ένα νήπιο ούρλιαζε συνέχεια.....ο γονιός αδιάφορος.....έφτασε το καημένο να βραχνιάσει....αν όμως το έπαιρνε ο γονιός αγκαλιά και του εξηγούσε ή το παρηγορούσε (μα κάτι θα ήθελε το παιδί και έκανε έτσι) θα είχαμε όλοι (και το παιδί) πιο ξεκούραστο ταξίδι.

Έχω κάνει άπειρα ταξίδια με τα παιδιά μου και πάντα συζητούσαμε πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά.

Όταν τους εξηγείς καταλαβαίνουν.....στο γυρισμό ταξιδεύαμε με ένα πολύ χαρούμενο παιδί...οι γονείς του όμως δεν το είχαν αφήσει στο διάδρομο να χτυπιέται όπως το προηγούμενο........

Το παιδί όταν το αντιμετωπίζεις ισότιμα και συζητάς μαζί του δε γίνεται ποτέ ζουλού.....

γίνεται μόνο όταν ξέρει πως αδιαφορείς.....ή όταν του απαγορεύεις χωρίς εξηγήσεις διάφορα πράγματα και βρίσκει την ευκαιρία να τα κάνει σε ξένα σπίτια ή σε άλλους ανθρώπους......πάντα με την ανοχή των γονιών......

Ναι, όταν έχουμε μωρά παιδιά προσέχουμε τα βαριά αντικείμενα και κάνουμε το σπίτι φιλικό προς το μωρό γιατί εκεί ζει και κινείται....μέχρι μια ηλικία όμως....όταν αρχίζει να καταλαβαίνει τα πράγματα επιστρέφουν στη θέση τους.

Όταν πάμε σε σπίτια όσων έχουν μεγαλύτερα παιδιά ή και καθόλου δεν απαιτούμε να γίνει και το δικό τους σπίτι γιαπί για να μην κινδυνέψει το βλαστάρι μας.....είμαστε υπεύθυνοι εμείς και μόνο εμείς για τη σωματική του ασφάλεια και αν δε θέλουμε να πάθει κάτι ας το ακολουθούμε συνέχεια αν θέλει να εξερευνήσει ΜΙΛΩΝΤΑΣ του συνέχεια και ας μην πιάνουμε τον καναπέ αφήνοντάς το να τρίβει το κουλούρι στο περσικό χαλί απλά και μόνο γιατί είναι παιδί.......να σεβόμαστε πρώτοι εμείς τον άλλον και τον κόπο του, γιατί τα παιδιά παραδειγματίζονται πρώτα από τους γονείς...!!

 

Επειδή θυμάμαι και τις απόψεις σου στο άλλο θέμα.

Όλα αυτά που γράφεις και είσαι σίγουρη κιόλας με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όσο αναφορά τα παιδιά ζεις απλά στον μικρόκοσμο της δική σου οικόγενειας ή δεν έχετε επαφές καθόλου με άλλους γονείς.

Μπορείς φυσικά να θεωρήσεις αυθαίρετο το συμπέρασμα.

Ναι είναι δικό μου συμπέρασμα.

Θα ήμουν πιο επιεικής αν κρατούσες έστω μικρό μικρό καλαθάκι. Η σιγουριά σου και μόνο με οδηγεί στα παραπάνω μπορεί και αυθαίρετα ( μπορεί και όχι ) συμπεράσματα.

 

...και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου: είναι τελικά ευπρόσδεκτα τα παιδιά σε αυτόν τον κόσμο ή είναι καταδικασμένα σε κατ' οίκον περιορισμό;

 

dems προσωπικά δεν νιώθω ότι τα παιδιά δεν είναι ευπρόσδεκτα...ίσως είναι και οι επιλογές μου τέτοιες ώστε να μην με αφήνουν να νιώσω κάτι τέτοιο

[sesame]

Δηλαδή είναι δεδομένο ότι αν έρθουν παιδιά στο σπίτι θα πρέπει να γκρεμίσουν τα πάντα?

Περίεργο...γιατί αυτό το πράγμα μόνο εδώ μέσα το βλέπω.......

[pax]

Σαν μάνα μεγαλύτερων παιδιών μπορώ να πω πως το παιδί σου όπως το μάθεις θα συμπεριφερθεί......αν του εξηγήσεις ότι δεν ενοχλούμε τους άλλους, δεν τους χτυπάμε και στα ξένα σπίτια δεν πειράζουμε τίποτα το καταλαβαίνουν.

 

Μεταξύ του δεν χτυπάμε και του δεν πειράζουμε τίποτε υπάρχει ένα τεράάάάστιο χάσμα... φυσικά και τους βάζεις όρια, αλλά για να είναι δύο ώρες σε ένα σπίτι χωρίς να αγγίξουν όλα αυτά που βλέπου γύρω τους, πρέπει να έχουν ξεπεράσει τουλάχιστον την προνηπιακή ηλικία.

[sesame]

Και μιλάω με την πείρα που έχω και από τα δικά μου παιδιά, και των φίλων μου που οι ηλικίες τους κυμαίνονται από μωρά μέχρι και ενήλικα.......πολλά παιδιά δηλαδή....και σε όλα αυτά τα παιδιά μόνο ένα ήταν πραγματικός ταραξίας....αυτό που οι γονείς του τσακώνονταν συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ και έπαιρναν κι αυτό τα σκάγια.....αυτό το παιδί λοιπόν ήθελε να καταστρέφει τα πάντα......και χτυπούσε και τα άλλα παιδιά.....τυχαίο? δε νομίζω!

 

Το παραθέτω για να τονίσω ότι έχω μεγάλη πείρα από παιδιά..........πολλάααααααα παιδιά λέμε!

[sesame]

Μεταξύ του δεν χτυπάμε και του δεν πειράζουμε τίποτε υπάρχει ένα τεράάάάστιο χάσμα... φυσικά και τους βάζεις όρια, αλλά για να είναι δύο ώρες σε ένα σπίτι χωρίς να αγγίξουν όλα αυτά που βλέπου γύρω τους, πρέπει να έχουν ξεπεράσει τουλάχιστον την προνηπιακή ηλικία.

 

Μα εννοείτε πως δεν αφήνουμε παιδιά προνηπιακής ηλικίας να αλωνίζουν σε ξένο χώρο χωρίς τη δική μας επίβλεψη.....για τη δική τους ασφάλεια πάνω από όλα.....επιλέγουμε τα αντικείμενα που θα τους δώσουμε να απασχοληθούν...δε θα δώσουμε το κρύσταλο να σφαχτούν π.χ.......νομίζω πως μιλάω αρκετά κατανοητά και λογικά.....

[mmaria]

Αν έχεις γυάλινο φωτιστικό, δεν καλείς κόσμο με μικρά παιδιά. Δεν γίνεται να καλείς κόσμο, αν είναι να τρέχουν όλη την ώρα πίσω από τα παιδιά τους για να μην σπάσουν το γυάλινο φωτιστικό σου. Τουλάχιστον εγώ έχω άλλη αντίληψη του τι σημαίνει να περάσω ένα όμορφο απόγευμα με φίλους.

 

αρα αποδεχεσαι (?) τη λογικη που λεει οτι "καπου" τα παιδια μπορει να ειναι ανεπιθυμητα?

[sesame]

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι τα παιδιά ποτέ δεν είναι ανεπιθύμητα, αλλά ότι ορισμένοι γονείς είναι ανεπιθύμητοι......

[DALIA]

νομίζω πως μιλάω αρκετά κατανοητά και λογικά.....

 

και απόλυτα επίσης....

Αφού έχεις τόσο μεγάλη πείρα με παιδιά γιατί δεν αναφέρεις και κανένα μέσο περιστατικό και πιάνεις μόνο τα άκρα.

Όπως λέει και η pax ανάμεσα στο κάνω το σπίτι του άλλου καλοκαιρινό υπάρχει ξέρεις τεράστιο χάσμα.

[sesame]

Μα δε νομίζω να έπιασα μόνο τα άκρα.......δεν μίλησα για στρατιωτάκια......για παιδιά μιλάω......και για αδιάφορους και μη γονείς......άλλο παίζω, άλλο καταστρέφω...άλλο εξερευνώ και άλλο τα κάνω όλα λαμπόγυαλο.......απλά κάποιοι γονείς τα έχουν μπερδέψει, ή βαριούνται......

[iosifina123]

Εγώ δεν θυμάμαι να φοβάμαι κανέναν ως παιδί. Ούτε ξύλο έφαγα ποτέ μου. Απλά υπήρχε σεβασμός κι ο λόγος του πατέρα περνούσε πάντα. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε ξένο σπίτι και να μην καθήσουμε φρόνιμα.

 

Α μπράβο. Ξύλο δεν είχα φάει ποτέ, ούτε και φοβόμουν. Ήξερα όμως να σέβομαι και να κάθομαι φρόνιμα. Και ούτε είναι αναγκαίο ένα παιδί να κάνει σαν τρελό για να διασκεδάσει και να νιώσει ελεύθερο. Κι εγώ καθόμουν ήσυχη αλλά μια χαρά περνούσα!

 

Δυστυχώς κάποιες αντιλήψεις που υπάρχουν σήμερα ως προς την διαπαιδαγώγηση, φοβάμαι πως είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και μπορεί να οδηγήσουν στην απόλυτη ασυδοσία. ''Παιδιά είναι'', ''αφήστε τα να κάνουν ζημιές'', ''πρέπει τα παιδιά να είναι ελεύθερα να εκφράζονται'', ''η παραμικρή απαγόρευση μπορεί να τα στιγματίσει ψυχικά'', όλες αυτές και άλλες παρεμφερείς ατάκες, πολύ φοβάμαι ότι έχουν κάνει κάποιους γονείς να φτάσουν στο άλλο άκρο.

 

Το να μάθεις στο παιδί να συμπεριφέρεται ανάλογα με τις περιστάσεις και να σέβεται (κάποιες φορές εννοείται ότι τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα θέλουμε) είναι πρωταρχικό για 'μένα, γιατί θέτει τις βάσεις για έναν ενήλικο που θα συμπεριφέρεται καλά και θα σέβεται και τον άλλο.

 

Γιατί το σημερινό ''κάνε ότι θες παιδί μου'', φοβάμαι μήπως οδηγήσει στο αυριανό ''ας κοιτάξω εγώ την πάρτη μου και άσε τους άλλους να κουρεύονται''.

[sofi@p]

φαντάζομαι ότι όλες αναφερόμαστε σε "φυσιολογικά" παιδάκια που θέλουν να παίξουν, τρέξουν, χοροπηδήσουν, γελάσουν μέσα σε ένα διαμέρισμα και δεν αναφερόμαστε σε ειδικές περιπτώσεις παιδιών που για τους χ,ψ λόγους καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους, επίτηδες. κι εμείς καθόμαστε, ως μικρά, Παναγίτσες, στα ξένα σπίτια (μη τυχόν και ρεζιλέψουμε τους γονείς) αλλά είχαμε και τη δυνατότητα να ξεδώσουμε στις αλάνες. τα σημερινά παιδιά στην καλύτερη περίπτωση να πάνε σε κάνα παιδότοπο να κάνουν τα ίδια και τα ίδια... όποτε μπορούν οι γονείς.

είναι φυσιολογικό να έχεις απαίτηση από ένα τρίχρονο να καθήσει 2 ώρες φρόνιμο σε έναν καναπέ ή να περιορίζεται στο δωμάτιο παίζοντας ήσυχα με τουβλάκια?? είναι το ίδιο ουτοπικό με το να περιμένεις από 1 παιδί ενός έτους να μην ανοίγει ντουλάπια ή από 1 βρέφος 6 μηνών να μη βάζει τα πράγματα στο στόμα του.

εννοείται ότι εξηγείς στο παιδί και βάζεις όρια (ανάλογα με την ηλικία) αλλά να μη γινόμαστε και παρανοικοί (φοβερό βιβλίο ο Μικρός Ερμής του Τριβυζά, που από τα πολλά μη και μη έγινε τελικά άγαλμα). κι αν ήξερα καλύτερα κι εγώ θα έπαιρνα φτηνά χαλιά κι έπιπλα. βέβαια, μεγαλώνοντας τα παιδιά, καταλαβαίνουν καλύτερα και ξεπερνούν αυτό το στάδιο. οπότε μέχρι τότε υπομονή.

α....και ποτέ μη λες ποτέ....

[iosifina123]

Δλδ εγω που επελεξα γυαλινο φωτιστικο τι σημαινει?Οτι αν φερεις το παιδακι σου σπιυτι και το δεις να το επεξεργαζεται και να το σπρωχνει θα το αφησεις να το σπασει...και θα φταιω εγω που διαλεξα γυαλινο?

Αν εμεις οι ιδιοι ως γονεις δε σεβομαστε την ιδιοκτησια του αλλου και τον κοπο που εκανε για να την αποκτησει πως περιμενουμε να τη σεβαστουν τα παιδια μας?Δλδ το παιδακι σου για να νιωσει ευπροσδεκτο θα πρεπει να του επιτρεψω να μου διαλυσει το σπιτι?

 

Πες τα βρε κοπέλα μου, γιατί θα τρελαθώ εδώ μέσα!

[sesame]

Και κάτι άλλο...εσύ αμφιβάλλεις ότι για τις άκυρες ερωτήσεις που σου έκανε το παιδί εκείνο κρύβεται από πίσω μια κουτσομπόλα μάνα ή αν θες μια μάνα που δεν προσέχει πως εκφράζεται μπροστά στο παιδί της?

Όλα ξεκινούν από το σπίτι.......στην εφηβεία μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες πέρα του σπιτιού (φίλοι, μόδες κ.λ.π.)......αλλά για τις ηλικίες που μιλάμε ο γονιός είναι ο "δάσκαλος"...

[iosifina123]

Η Κική με καλύπτει απόλυτα με τα παραπάνω. Θα προσθέσω μόνο ότι όταν φτιάχναμε με τον άντρα μου το δικό μας σπίτι πριν το γάμο διαλέξαμε φωτιστικά δαπέδου και επιτραπέζια από χαρτί, για να μη σπάνε και να μην είναι βαριά, ώστε αν πέσουν να μη προκαλέσουν ατύχημα. Επιλέξαμε τραπέζια με στρογγυλεμένες γωνίες, για να μην κινδυνεύει κανένα κεφάλι. Οι καρέκλες της τραπεζαρίας μας είναι από σκέτο ξύλο, χωρίς καλύμματα, για να μη φοβόμαστε τις λαδιές. Το κάλυμμα του καναπέ φυσικά βγαίνει και πλένεται, αλλά είναι από φθηνό ύφασμα για να μη το λυπόμαστε.

Για να μην πολυλογώ φτιάξαμε ένα σπίτι φιλικό για παιδιά, όχι μόνο γιατί σκοπεύαμε να αποκτήσουμε δικά μας, αλλά για να αισθάνονται άνετα και οι φίλοι μας με παιδιά να μας επισκεφτούν.

Τα παιδιά έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες αυτοκυριαρχίας και δεν μπορούν να τις υπερβούν για να παραμείνουν ασφαλή τα αγαπημένα μας swarovski.

Τις μεθόδους πειθαρχίας που επέβαλαν οι γονείς στο παρελθόν δεν θα τις σχολιάσω. Απλά θα επισημάνω ότι εκείνα τα παιδιά που τις υπέστησαν είναι οι σημερινοί γονείς.

...και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημά μου: είναι τελικά ευπρόσδεκτα τα παιδιά σε αυτόν τον κόσμο ή είναι καταδικασμένα σε κατ' οίκον περιορισμό;

 

Το ότι εσύ αποφάσισες να στήσεις το σπίτι σου με τον α' τρόπο, δεν νομίζω ότι δίνει αυτόματα στον καθένα το δικαίωμα να το διαλύσει....

 

Και είναι απαραίτητο ότι κάποια παιδιά που ξέρουν να συμπεριφέρονται και όταν πηγαίνουν κάπου παίζουν, και τρέχουν και εξερευνούν, αλλά χωρίς να διαλύουν και να ουρλιάζουν, έχουν φάει ξύλο ή φοβέρα? Έλεος!

 

Για ΄σένα δηλαδή ισχύει ξύλο ή ασυδοσία?

[mmaria]

μα δεν ειναι το θεμα να πεις στο παιδι "κανε οτι θες" και να γινει ασυδοτο (γιατι αλλο ελευθερο, άλλο ασυδοτο).

πιστευω οτι με το καθημερινο μας παραδειγμα διδασκουμε στα παιδια μας συμπεριφορα. αν εγω ως γονιος καταπατω την περιουσια, τα δικαιωματα του γειτονα, αν καταστρεφω δημοσια περιουσια, αν χλευαζω την ταξη και την καθαριοτητα στο σπιτι φιλων, αν δεν σεβομαι οσα φτιχνουν καποιοι αλλοι με κοπο, τοτε πως θα πω στο παιδι μου "προσεξε και λιγο"?

[DALIA]

Και κάτι άλλο...εσύ αμφιβάλλεις ότι για τις άκυρες ερωτήσεις που σου έκανε το παιδί εκείνο κρύβεται από πίσω μια κουτσομπόλα μάνα ή αν θες μια μάνα που δεν προσέχει πως εκφράζεται μπροστά στο παιδί της?

Όλα ξεκινούν από το σπίτι.......στην εφηβεία μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες πέρα του σπιτιού (φίλοι, μόδες κ.λ.π.)......αλλά για τις ηλικίες που μιλάμε ο γονιός είναι ο "δάσκαλος"...

 

Τότε δεν αμφέβαλλα, ήμουν σίγουρη...

τώρα δεν είμαι σίγουρη

 

ένα από τα σχόλια για τα τατουάζ , μου τα έκανε ένα παιδάκι από γνωστή μου οικογένεια με 4 παιδιά...το μεγαλύτερο έκανε το άκομψο συμπέρασμα και το μικρότερο σκέφτεται από τώρα τι τατουαζ θα κάνει όταν μεγαλώσει...ίδια μάνα, ίδιος πατέρας....

[sesame]

Κοίτα το παιδάκι κάπου το άκουσε για να το πει.......αν είναι ένα τυχαίο περιστατικο μπορεί να το άκουσε από κάπου άσχετα.....αλλά εκείνο σου έκανε όλο τέτοιες ερωτήσεις.....κάποια πράγματα μπορεί να είναι τυχαία, αλλά είναι μεμονωμένα.......αν όλες οι ερωτήσεις είναι στο ίδιο στυλ και επικριτικές δεν είναι και τόσο τυχαίο τότε...έτσι δεν είναι?