Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[Rosangel]

Αφού είσαι καλά τώρα όλα είναι καλά!Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ η ταλαιπωρία και η στεναχώρια σου!

Σου είπαν γιατί συνέβη αυτό?

[nnm004]

Καλη μου κικιρικου να εισαι υγιης μια ζωη και να δεις το αγγελουδι σου να μεγαλωσει και να γινει γυναικα ,να σου ζησει και να εισαι καλα παντα .

[Spiroulina]

Αφού είσαι καλά τώρα όλα είναι καλά!Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ η ταλαιπωρία και η στεναχώρια σου!

Σου είπαν γιατί συνέβη αυτό?

 

 

Μου είπαν πως ηταν κατι που δεν το περιμεναν να συμβει και πως ο οργανισμος μου αντεδρασε μ'αυτον τον τροπο.Εχω ζητησει το ιστορικο μου να το ψαξω εκτενεστερα γιατι ηταν η πρωτη μου εγκυμοσυνη.

[Kallia]

Η ώρα 20:00 η γιατρός μου με παίρνει τηλέφωνο και μου ζητάει να ξεκινήσω για το νοσοκομείο καθώς το ίδιο θα εκανε κι εκείνη, να με εξετάσει και να κάνουμε ενα καρδιοτοκογράφημα, ήμουν στην 39 εβδομάδα αλλά κανένα σύμπτωμα τοκετού. Κάνω ενα μπάνιο, ετοιμαζομαι, φορτώνουμε και την βαλίτσα καλού κακού και φεύγουμε... Φτάνουμε στο ΠΑ.ΓΝΗ ανεβαίνω στην αίθουσα καρδιοτοκογραφηματος και βρίσκω την μαία που είχε ενημερώσει η γιατρός μου, με βαζουν μέσα, με καλωδιώνουν και ξενικάμε...συσπάσεις στο φουλ... εγω χαμπάρι!!! Έρχεται η γιατρός, μου λέει να βγάλω τα ρούχα μου και να ετοιμαστω... Για ποιο πράγμα καλε??? θα εμπαινα για πρόκληση τοκετου (την είχε αγχώσει το γεγονος οτι το πρωι της ιδιας μέρας με ειχε εξετάσει και είχα διαστολή 5 αλλα καθόλου πόνους, συσπάσεις κανονικά αλλα δεν τις ένοιωθα)!!! Ο σύζυγος μου απ' εξω μες στο άγχος να έχει λοιώσει εφτα ζευγάρια παπούτσια...βγαίνει και η γυναικολόγος έξω του δίνει τα ρούχα μου και τον αποτελειώνει...Κάνε εισαγωγή του λέει και ξαναέλα....Θα γεννήσει σήμερα...Τα χασε το καμάρι μου πελάγωσε... Έκανε ότι του είπαν και όταν επέστρεψε οι μαίες με είχαν ετοιμάσει με όλα τα σχετικά για φυσιολογικό τοκετό... Η ώρα είχε πάει πλέον 23:00!! Έρχεται και η νοσοκόμα με την ωκυτοκίνη και πριν κανει την ένεση αποφασίζει η γιατρός μου να σπάσει τα νερά για να γίνουν όλα γρηγορότερα.... Δυστυχώς όμως την άκουσα να λέει (και δεν καταλάβαινα κιόλα τι εννοουσε) εντόνως κεχρωσμένα υγρά, πάμε επειγόντως για καισαρική!!! ΕΕΕΕ??? Θα μου πει κι εμένα κανείς τι συμβαίνει???? Είχε ζοριστεί, για καποιο λογο που δεν ξερουμε, η ομφαλίδα και ο μικρούλης μου είχε κανει κακακια του μεσα στο σακκο...δεν ξέραμε ποτε, ποσο και τι ποσοτητα ειχε καταπιεί...Δεν διακινδύνευε λοιπον να γεννηθεί φυσιολογικά και να ζοριστούν τα πνευμόνια του. Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007 στις 23:40 γεννήθηκε το αγγελούδι μου, με καισαρική... Η φωνούλα του τσιρηχτή και δυνατη ήταν το πρωτο πράγμα που ακούστηκε... έκλαιγε ασταμάτητα το πουλάκι μου... μου τον έφεραν κοντά να τον δω, ήταν κούκλος!! Δεν μπορούσα να τον πάρω αγκαλιά τα χέρια μου ήταν μεσα στους ορούς και έτρεμα απο το σοκ και μάλλον την ένεση της ραχιαίας αναισθησίας (κάτι σαν επισκληρίδειο) που μου είχαν κάνει. Όλα πήγαιναν καλά, εκλειναν τις τομές, είχαν παεί και το μικρούλη μου στον μπαμπά του, και την οικογένεια μας ολόκληρη που περιμένε απ' έξω!!Είπα όμως να τους λαχταρήσω λιγάκι ακόμη κι έτσι όταν πλεον είχαν τελειώσει με το ράψιμο αρχισε η αιμοραγία...προσπαθούσαν να την σταματησουν για αρκετη ώρα, βγήκα απο το χειρουργίο στη 1:10 τα ξημερώματα, μιαμισυ ώρα μετά τον τοκετό... Ο άντρας μου ο καημένος τα είχε δει όλα και ήταν ο μόνος που ήξερε τι συνέβαινε... Anyway, τέλος καλό όλα καλά, βγήκα απο το χειρουργίο με 31 αιματοκρίτη αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου το τι είχε συμβεί ήθελα μόνο να πάω στο δωμάτιο και να μου φέρουν το ζουζουνάκι μου... Κι έτσι έγινε... δεν κοιμηθηκα καθόλου εκείνο το βράδυ το πέρασα όλο κοτάζοντας τον, δεν ηθελα να κλεισω τα ματια μου δεν ηθελα να τον χασω απο τα ματια μου!!!Ηταν το μωρο μου... το πλασματάκι που ειχα μεσα μου εννεα σχεδον μηνες...δν μπορουσα να κοιμηθω μια τετοια στιγμη δεν ηταν δυνατον...

[TZOYTZA]

Kallia ευτηχως ολα τελιωσαν καλα!!!!!τωρα εχεις το ζουζουνι σου και

φανταζομαι τα εχεις ξεχασει ολα!!! να τον χαιρεσαι!!!!

[Rosangel]

Τελος καλο ολα καλα!

Να χαιρεστε το ζουζουνακι σας,ολα τα αλλα περασαν!

[Αθηνά]

Τελος καλο ολα καλα!

Να χαιρεστε το ζουζουνακι σας,ολα τα αλλα περασαν!

 

[Anna135]

λοιπον η πρωτη μου εγκυμοσυνη πριν απο 14 χρονια 25/2/94 ηρθε μετα απο 1 αποβολη 1 δεκαετια στεναχωριας και πολυ αγχους 6μηνες εξετασεις που το μονο που εδειξαν ηταν καθυστερημενη ωορηξια μια ψυχοφθορα ορμονοθεραπεια 3προσπαθειες σπερματεγχυσης ακαρπες και ξαφνικα το θαυμα! εγκυος! μετα 5 μηνες στο κρεββατι πολυ αγχος πολυ κλαμα περιδεση επειτα ολα καλυτερα αναμονη και επειτελους σπασαν τα νερα στην ωρα τους 24 ωρες πονοι πολυ προσπαθεια πολυ βοηθεια απο τον αγγελο -γιατρο μου και γουρι μου ηλια ονζε και την μαια μιας και ο μαγκας μου δεν ειχε κατεβει καθολου και ανωριμο τραχηλο χωρις καθολου διαστολη,επειτα απο δεκαδες εξωθησεις και το γιατρο να βαζει τα χερια του και να τον κατεβαζει γεννηθηκε ο κουκλος μου και το καλυτερο παιδι του κοσμου.αυριο θα σας πω για το δευτερο θαυμα μου

[Anna135]

λοπον ειμαστε εδω για τη συνεχεια. βρισκομαστε λιγες μερες αφοτου μπηκε το 2007 ο μαριοςειναι πια στα 14 και πλον ξερουμε οτιθα ειμαστε 3 για την υπολοιπη ζωη μας μιας και ο μαριος αλλα και ο αντρας μου ζηταγαν ενα μωρο, μα εγω δεν μπορουσα να ξαναπερασω ολη αυτη τη ψυχοφθορα κατασταση που ξεχασα να σας πω πως εκτος των αλλων μου αφησε και σχεδων 40!!!!ολοκληρα κιλα μιας και μετα τα χαπια για το κοψιμο του γαλακτος ολιγη καταθλιψη μου εκατσε και ενας θυροειδης και εκανα μια 5ετια να τα χασω μονη μου και να συνελθω τελειως. δεν μπορουσα να ξαναπερασω ολο αυτο ισως να ημουν εγωιστρια αλλα παρολα αυτα ποτε δεν πηραμε μετρα προφυλαξης αλλα και ποτε δεν ξαναεμεινα εγκυος οπως λενε ομως οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελαει.ετσι 3/1μετα απο καποια καθυστεριση και μια διημερη περιοδο,και πληθος συμπτοματων που παρεπεμπταν σε εγκυμοσυνη αλλα και ενος τεστ αρνητικου ολα αυτα τα ερμηνευσα ως κλιμακτηριο [41χρον]η στη καλυτερη των περιπτωσεων ορμονικη διαταραχη επισκεφθηκα τον ενδοκρινολογο μου που ομως με εστειλε στο γυναικολογο πρωτα για μια χοριακη για να αποκλεισουμε την εγκυμοσυνη και να προχωρησουμε σε εξετασεις.και BINGO προχωρημενη εγκυμοσυνη ποσο;αφου πρωτα παγωσα μετα σκεφθηκα ειμαι πολυ μεγαλη για παιδι δεν μπορω να ξαναπερασω τα

ιδια θα ειναι καλα;γιατι ειχα παρει κατα καιρους διαφορα φαρμακα για να καταπολεμησω τις αδιαθεσιες,ειχα περασει επι μερες μεγαλη κουραση λογω ανακαινησης,ειχα κουβαλησει πολυ βαρια πραγματα ,και το ποιο σοβαρο ειχα κανει ακτινογραφια για ιγμοριτηδα συν μια περμαναντ και βαφες ολη μερα πανω σε μια μηχανη στου δρομους .απο την μια ημουν ο ποιο ευτυχισμενος ανθρωπος στη γη και απο την αλλη απεραντος φοβος ,και μια τεραστια ευθυνη προς το παιδι μου που περιμενε το μωρο κανοντας σχεδια και διαβαζοντας βιβλια για την εξελιξη του και το μπαμπα που εκανε ονειρα για την κορη του ηταν σιγουρος βλεπετε.και οι δυο κολλημενοι πανω μου να με προσεχουν μερα νυχτα και να με αγαπανε ποιο πολυ απο ποτε .παμε στο γιατρο κανουμε υπερηχο και βλεπουμε ενα κανονικο ,μεγαλο μωρο να μας κοιταει ημουν τελικα στον 4ο μηνα εκανα εξετασεις ολα καλα και πολυ γρηγορα ληψει τροφοβλαστης.οι εφιαλτικοτε-

ρες μερες της ζωης μας πολυ κλαμα βλεπετε ειμαι και λιγο απαισιοδωξη και πολυ στηριξη απο τον παντα αισιοδωξο συζυγο και μετα απο ενα σημαδιακο

ονειρο αποφασισα πως ολα θα πανε καλα και δεν ξαναεκλαψα.και πηγαν. το μωρο ηταν καλα και μαλιστα κοριτσι αλλα για αυτο ημουν σιγουρη απτην αρχη. και περασαν οι5 υπεροχοι μηνες με μια τελεια εγκυμοσυνη ,πολυ προετοιμασια, ανθρωπων και χωρου για να υποδεχτουμε την ΧΡΙΣΤΙΝΑ .το ονομα βγηκε απο το ονειρο -ταξιμο καιτην γνωμη μονο του μαριου. πολλες δουλειες πολυ περπατημα μονο 8 κιλα και εφθασε η ωρα. δυο μερες πριν τη τελικη ημερομηνια μου ειπε ο γιατρος να ανεβω στο μητερα να μου ριξει μια ματια και ισως με κρατησει. εγω ειχα αποφασισει πως θα γεννησω τωρα!! μολις πηγαμε και οι τρεις μαζι παντα

με παρελαβε η μαια και εξεταζωντας με μου ειπε πως εχουν αρχισει και οι πονοι και οι συσπασεις.εγω δεν ηξερα οτι οι πονοι περιοδου και τα πετρωματα ηταν οι πονοι γεννας και καθε φορα που τα ενιωθα περπαταγα

να περασουν.αφου με ειδε και ογιατρος του ειπα δεν φευγω θα γεννησω σημερα . με εβαλε λοιπον να ανεβωκατεβαινω κανα δυο ωρες και να περπαταω τους διαδρομους,και επειτα στις 3 με παρελαβαν μου εκαναν τη γνωστη προετοιμασια με ανεβασαν στο δωματιο μαζι με το παιδι και το συζυγο μεxρι τις 6 που με kατεβασαν στο τοκετο. ο γιατρος με ειχε ενημερωσει οτι θα μου βαλουν τον ορο και σιγα σιγα θα αρχισει ο τοκετος κατα τις οκτομιση θα ερθει και εκεινος απο το ιατρειο και μεχρι τις 12 θα εχω γεννησει.ετσι και εγω ειπα στους υπολοιπους μιας και ειμασταν εν μεσω καυσωνα 17/7/07 και κυριως στους γονεις μου να ξεκινησουν μετα τις 8 που θα εχει δροσισει για να ειναι με το παιδι μιας και ο γιαννης θα εμπαινε μεσα μαζι μου. 6και 50 με ειχαν ετοιμασει και μου εβαλαν τον ορο απο οπου θα διοχετευαν το φαρμακο .στις 6και 55 ομως εγω αρχισα να ποναω το λεω στη μαια και μου λεει αποκλειετε δεν σου εχω βαλει ακομα φαρμακο.σε 5λεπ 2ος πονος ποιο δυνατος σε 2λεπ 3ος ακομα ποιο δυνατος

οπου λεω φωναξτε τον αντρα μου.ερχεται μεσα και οι πονοι ειναι πλεον ανα λεπτο με εχουν εξετασει και πραγματι εχω σχεδον τελεια διαστολη αλλα ξεχασα να σας πω οτι ειχα αποφασισει να κανω επισκληριδιο μονο αν

δεν αντεχα τους πονους μιας και σκεφτηκα πως αποκλειεται να ειναι χειροτερα απο την πρωτη φορα.ομως η μαια ειπε οτι πρεπει να την κανωτωρα γιατι οταν μου σπασουν τα νερα οι πονοι θα ειναι αφορητοι ειδοποιη να ερθει ο αναισθησιολογος αλλα τα νερα εσπασαν και ηταν κατι παραπανω απο αφορητοι η ωρα ειναι πλεον 7¨15 το ρολοι ειναι οπως και την πρωτη φορα απεναντι μου οση ωρα γινονται ολα αυτα ο γυιος μου απεξω ειναι τελειως μονος σε μια αιθουσα αναμονης εντελως αδεια εντελως ομως ημουν η μοναδικη που γεννουσε .μου κανουν την επισκληριδιο μετα πολλων κοπων και βασανων γιατι δεν μπορουσα να κατσω ακινητη και ο αναισθησιολογος με τις μαιες που ηταν πλεον 3 με ακινητοποιησαν με το ζορι,ο μαριος επαιρνε καθε 2 λεπτα τηλεφωνο στον μπαμπα του ανησυχος και ανυπομονος ρωτοντας τι εγινε και θελωντας να μιλαει και μαζι μου και εγω του μιλουσα γιατι δεν επρεπε να τρομαξει και να του μεινει ως τραυματικη εμπειρια οπως με συμβουλευσαν και οι μαιες και για αυτο μου επετρεπαν να μιλαω στο κινητο .η ωρα 7κ30 ερχεται ο γιατρος η επισκληριδιος τιποτα!![παρολο που την εχουν αυξησει 2 φορες ]

οι πονοι αστα να πανε ο γιαννης εκει βραχος να με βοηθαει οσο δεν περνει αλλο ο μαριος τηλεφωνο η ωρα δεν ξερω πλεον ο γιατρος λεει ημαστε ετοιμοι η επισκληριδιος τιποτα αισθανομαι οτι το μωρο βγαινει ποναω ακομα περισοτερο δεν θα ξεχασω ποτε αυτους τους πονους κανω 2 εξωθησεις βγαινει το κεφαλι ,ουρλιαζω οσο δεν εχω ξαναουρλιαξη ποτε στη ζωη μου χωνω τα νυχια μου στα χερια του γιαννη [βλεπετε για να μην κοψω τα νυχια μου τα ειχα βαψει διαφανα και τα ειχα κρυψει] με περνουν στο χειρουργειο μου λεει σπρωξε αλλη μια και βγηκε και τοτε φωναζω δεν μπορω ειμαι πολυ μεγαλη για να γεννησω και τους ακουω να γελανε και μου λενε πολυ αργα το θυμηθηκες σπρωξε γιατι θα κανεις κακο στο μωρο και σπρωχνω με ολη μου τη δυναμη και ακουγετε ο ποιο ωραιος ηχος στο κοσμο [λιγο βεβαια σα να τριζει αλουμινιο ] το κλαμα της χριστινας -μαρινας μιας και γεννηθηκε της αγιας μαρινας 17/7/07 και ωρα 8κ25 και το κλαμα του μπαμπα της και το δικο μου μολις μου την εδωσε αγκαλια και ειδαμε δυο τεραστια ορθανοιχτα ματια να μας κοιτουν .μπαμπας και γιατρος να με αγκαλιαζουν και να με φιλουν και να μου λενε μπραβο τα καταφερες αλλα και αρκετο κοσμο τριγυρω που υπεθεσα οτι δεν ειχαν δουλεια και απλος παρακολουθουσαν με το που βγηκε το μωρο τι ανακουφιση κανενας πονος σα να μην υπηρξαν ποτε μολις ετοιμασαν το μωρο το εβγαλε ο ιδιος ο μπαμπας στον μαριο που απο εκεινη τη στιγμη ειναι τρελαμενος μαζι της και την κακομαθαινει αλλα και την εκπαιδευει πολυ καλα οσο για μενα μολις ανεβηκα στο δωματιο σηκωθηκα αμεσως -παρολο που μου ελεγαν οτι δεν θα μπορεσω να περπατησω απο την επισκληριδιο- και πηγαμε οι τρεις μας και κεραστηκαμε στην υγεια της χριστιανας η νανινας οπως τη λεμε χαιδευτικα, που ειναι σημερα 8 μηνων και εχει ξετρελανει σοι γνωστους και αγνωστους με τα τεραστια γκριζο-λαδια ματια της το μονιμο χαμογελο το τρελο γιελιο της το χορο της και τα ναζια της συγνωμη για το τεραστιο κειμενο μα τα συναισθηματα δεν κοβονται συμφωνα με το μετρο και εξαλου ηθελα να τα μοιραστο μαζι σας οπως τα εζησα να ευχαριστησω δημοσιος τον καλυτερο συζυγο του κοσμου για 26 ολοκληρα χρονια και το λεβεντη μου το μαριο μου,αλλα και να δωσω ελπιδα σε ολες τις γυναικες που προσπαθουν να κανουν παιδι να μην χανουν το κουραγιο τους θα τα καταφερουν σιγουρα καποια στιγμη. συγνωμη και ευχαριστω.

[pegi]

αννα,με συγκινησες τρομερα.καλα που ειμαι μονη μου και δακρυζω γιατι..

να σου ζησει η κορουλα σου,να την δεις οπως επιθυμεις.και ο γιος σου ομως τι συναισθηματικος εφηβος,μπραβο τον μεγαλωσες με πολυ καλες αρχες.οσο για το συζυγο αξιος και δυνατος αντρας.να τους χαιρεσαι ολους.να ζησεται ομορφα και χαρουμενα χρονια απο δω και περα.και μπραβο σου που εκανες αλλο ενα παιδακι.

[IOKASTH]

αννα κλαιω με αναφιλητα...να σου ζησουν τα διαμαντια σου,να τα χαιρεσται με τον αντρουλη σου!!!!!!!!!!!!!να εισαστε παντα γεροι και ευτχισμενοι..μπραβο σου..

[ELENA K.]

αννα,με συγκινησες τρομερα.καλα που ειμαι μονη μου και δακρυζω γιατι..

να σου ζησει η κορουλα σου,να την δεις οπως επιθυμεις.και ο γιος σου ομως τι συναισθηματικος εφηβος,μπραβο τον μεγαλωσες με πολυ καλες αρχες.οσο για το συζυγο αξιος και δυνατος αντρας.να τους χαιρεσαι ολους.να ζησεται ομορφα και χαρουμενα χρονια απο δω και περα.και μπραβο σου που εκανες αλλο ενα παιδακι.

 

Συμφωνώ με την pegi ! Να χαίρεσαι το παληκάρι σου και την κορούλα σου ! Μπράβο και απο μένα !

[vazelaki]

anna135 να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.Πολύ συγκινιτική η ιστορία σου.

[bon-bon]

Aννα χίλια μπράβο σου κοπέλα μου!

 

Να σου ζήσει η μικρούλα και να χαίρεσαι και την υπόλοιπη οικογένεια σου!!!

 

ΥΓ...Με συγκίνησες πολύ....

[Jean]

Ομορφη ιστορια και αισοδοξη!! Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!!!

 

Αντε οι ετοιμογεννες μας!! Θελουμε κι αλλες ομορφες ιστοριες τοκετου!!!

[Rosangel]

Anna135 να χαιρεσαι την ομορφη οικογενεια σου!

Να ειστε παντα ετσι δεμενοι και ευτυχισμενοι!!!

[ΡΟΥΛΑ]

Αnna135 να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και φυσικά τον καταπληκτικό σου αντρούλη!!!!!!

[gerakina]

Άντε πάλι συγκινήθηκα...

Υπέροχη ιστορία και μπράβο σου για την επιλογή να το κρατήσεις και να ζεις τώρα την απόλυτη ευτυχία!!

[nora]

δακρυσα και εγω!

 

να σας ζησει η κορουλα σας , και παρεπιπτοντως και τα ονοματα που τις δινεις μου ειναι πολυ γνωριμα μιας και τα μοιραζομαστε με τηνα δερφη μου!!

[Αθηνά]

Άντε πάλι συγκινήθηκα...

Υπέροχη ιστορία και μπράβο σου για την επιλογή να το κρατήσεις και να ζεις τώρα την απόλυτη ευτυχία!!

 

Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.!!!

[Νίκη]

αννα,με συγκινησες τρομερα.καλα που ειμαι μονη μου και δακρυζω γιατι..

να σου ζησει η κορουλα σου,να την δεις οπως επιθυμεις.και ο γιος σου ομως τι συναισθηματικος εφηβος,μπραβο τον μεγαλωσες με πολυ καλες αρχες.οσο για το συζυγο αξιος και δυνατος αντρας.να τους χαιρεσαι ολους.να ζησεται ομορφα και χαρουμενα χρονια απο δω και περα.και μπραβο σου που εκανες αλλο ενα παιδακι.

 

Συμφωνώ με την pegi ! Να χαίρεσαι το παληκάρι σου και την κορούλα σου ! Μπράβο και απο μένα !

 

 

[mam to be]

anna135 να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.Πολύ συγκινιτική η ιστορία σου.

[happy duckie]

Anna135 ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ....

 

 

 

 

ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ.....

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΣΟΥ ...ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ..ΚΑΙ ΜΕΝΑ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ 14 Κ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΩΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ , ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ.....ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ.....

 

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ?

[ΕΒΙΤΑ]

ΑΝΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟΚΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!!!!!!!! Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΑΝ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΟΛΙΣ 4 ΩΡΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝ (ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΜΟΥ) Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΙΤΑΖΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΜΑΙΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ. ΚΡΙΜΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΛΕΠΤΑ ΗΡΘΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!

[nemesis]

Ήρθε η ώρα. Διήρκεσε πολύ ο τοκετός σας?

Πως ήταν για εσάς αυτή η εμπειρία? Υπήρχαν επιπλοκές?

Ήσασταν μαζί με την/τον συντροφό σας?

Γράφω για να σας παραθέσω την απαράμιλη εμπειρία τοκετού που έζησα φέρνοντας στον κόσμο την «Μικρή μας Θεά» με απόλυτα φυσικό και ασφαλή τρόπο σε μια χώρα που δυστυχώς έχει εξελίξει τον τοκετό σε βιομηχανία «Ραντεβού-Κόψε-Ράψε-Next!».

Ήξερα οτι ήθελα να γεννήσω με τρόπο φυσικό-κατα προτίμηση στο νερό. Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως πόσο υπέροχη μπορεί να είναι σαν εμπειρία η πιό οδυνηρή μέρα της ζωής μιας γυναίκας στο Κέντρο Φυσικού Τοκετού. Όχι μόνο γέννησα με τρόπο που σέβεται το σώμα μου, το μωρό μου και την σοφή Μητέρα Φύση, αλλά και οι πρώτες μέρες με το παιδί μου, η φροντίδα του και η υποστήριξή τους ήταν πέρα απο κάθε προσδοκία.

Ούτε στα πιό τρελά μου όνειρα δεν μπορούσαμε να φανταστούμε οτι ο σύζυγός μου θα ήταν σε όλη τη διάρκεια του τοκετού μαζί μου και οτι όχι μόνο θα είχε την τιμή και συγκίνηση να κόψει αυτός τον ομφάλιο λώρο, αλλά και θα είχε την δυνατότητα να μείνει μαζί μου στο δωμάτιο στο μαιευτήριο μέχρι να πάμε σπίτι...

Το δωμάτιο ήταν υπέροχο, ανθρώπινο-να μην πώ χλιδάτο-και ενέπνεε ηρεμία και σπιτική θαλπωρή και σε τίποτα δεν θύμιζε τα δωμάτια ξενοδοχείων-μαιευτηρίων που δεν πάυουν να είναι νοσοκομειακά.

Ποιός θα μου το έλεγε (και θα το πίστευα) οτι θα γεννούσα Δευτέρα ξημερώματα και την Τρίτη το μεσημέρι θα ήμουν σπιτάκι μου δίχως προβλήματα στο να σταθώ και να φροντίσω την μικρούλα μου?

Πού να το φανταζόμουν οτι θα είχα κατ’οίκον παρακολούθηση από την εκπληκτική μου μαία τον πρώτο καιρό μέχρι να προσαρμοστεί το σώμα μου στο ρόλο της μανούλας?

Το δε απίστευτο ήταν το συνολικό κόστος που μετα βίας ξεπερνούσε το 1/3 της τιμής που είχαμε προετοιμαστεί να πληρώσουμε στο Ιασώ οπού μέχρι και τελευταία στιγμή ήταν να γεννήσω.

Κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό και τον φύλακα Άγγελό μου που έστω και τελευταία στιγμή με έφερε στην πόρτα του ΚΦΤ. Ευτυχώς και δυστυχώς ήρθα σε επαφή με το Κέντρο Φυσικού Τοκετού «Ευτοκία», αργά το βράδυ της Παρασκευής 25 Μαΐου 2007 (της προκαθορισμένης Πιθανής Ημερομηνίας Τοκετού μου) σε κατάσταση οργής και απόγνωσης. «Δυστυχώς» γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα, απο την αρχή της πολυτάραχης εγκυμοσύνης μου. «Ευτυχώς» γιατί ήταν η καλύτερη επιλογή για έναν τοκετό πολύ καλύτερο απ’ότι είχα φανταστεί.

Παρότι δεν θέλω να σας κουράσω, Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον απίστευτο Γολγοθά μου πριν καταλήξω σε εσάς:

 

Από περίπου ηλικίας 10 χρονών και έχοντας δεί ένα ντοκυμαντέρ στην Αμερική είχα αποφασίσει οτι θα γεννούσα και εγώ σε νερό εφόσον θα ήταν εφικτό. Εκτός τούτου ήθελα να βιώσω τον φυσικό τοκετό, αφ’ενός διότι πιστεύω ακράδαντα οτι ‘τα Πάντα εν Σοφία Εποίησε’, αφ’ετέρου επειδή τον θεωρώ εκπληκτική εμπειρία. Με το που έμαθα λοιπόν οτι είμαι έγκυος άρχισε και η αναζήτησή μου για έναν μαιευτήρα που θα μου πρόσφερε αυτήν την επιλογή (τοκετό σε νερό) ή έστω φυσικό τοκετό. Φυσικά, κανείς δεν παραδέχεται οτι «βολεύεται» με την καισαρική και όλοι σε διαβεβαιώνουν οτι προτιμούν τον φυσιολογικό τοκετό...

Κάνοντας μία σφυγομέτρηση, όμως, οι φίλες μου-πελάτισσές τους-χρειάστηκε να κάνουν καισαρική τελευταία στιγμή για πολλούς και διάφορους λόγους: «Ηταν τυλιγμένο», «Είχαν σπάσει τα νερά μου πολλή ώρα και θα στέγνωνε το παιδί», και τα κορυφαία δυο περιστατικά των «Δεν έχει κατέβει το παιδί ακόμα (σχεδόν 20 μέρες πριν την ΠΗΤ)» και «Έχεις τεμπέλικη μήτρα αφού δεν έχεις συσπάσεις» (15 μέρες πριν)! Παρόλα αυτά πίνουν νερό στο όνομά τους.

Κάνοντας προσεκτική επιλογή επισκεφτήκαμε με τον σύζυγό μου περίπου 5-6 γυναικολόγους κατα το 1ο τρίμηνο κύησης. Ήταν οι ‘καταπληκτικοί’ γυναικολόγοι επιστήμονες που μου σύστησαν διάφορες φίλες μου που ήταν «οι καλύτεροι». Ο ένας επικοινωνούσε μέσω της μαίας του, ουτε καν κοιτούσε ο ίδιος τις εξετάσεις αίματος εμμένοντας στην διαβεβαίωσή της οτι όλα ήταν φυσιολογικά. Για τοκετό σε νερό, ούτε συζήτηση. Η μαία για να με καλοπιάσει μου υποσχέθηκε οτι όταν έρθει η ώρα θα με βάλει να κάτσω για λίγο στην μπανίερα του Ιασώ «για να μου περάσει το άχτι»! Ένας άλλος με έκανε να αισθανθώ οτι η εγκυμοσύνη είναι κάτι επικίνδυνο-αρρώστια ένα πράμα-και μου έδωσε μια λιστα με «ΜΗΝ» και «ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ» καθώς και μου πρότεινε μια σειρά εξεζητημένες εξετάσεις (σε αποκλειστικό συνεργάτη του φυσικά). Ο καλύτερος βεβαίως ήταν ο κύριος που μου θύμιζε ντετέκτιβ όταν τον επισκεφτήκαμε στο γραφείο του...χαμηλός φωτισμός και το ένα τσιγάρο πίσω απο το άλλο, με τον καπνό να καταλήγει στο πρόσωπό μου. Ο κύριος αυτός ήταν μες τον χαβαλέ και τις ατάκες, θεωρώντας οτι όλες μας επιλέγουμε τον γυναικολόγο με βάση την «παρεΐστικη» συμπεριφορά του και την μεγάλη του άνεση. Ψαρεύοντας τον σχετικά με την άποψή του για φυσικό τοκετό μου εκμυστηρεύτηκε οτι «Επειδή μιάς γυναίκας της λείπει μια βίδα, θα κάθομαι γονατιστός κάτω απο το σκαμνί ή δίπλα στην μπανίερα? Δέν είμαστε καλά!».

Καταλήξαμε με τον άντρα μου λοιπόν σε έναν γυναικολόγο εγγύηση στον φυσικό τοκετό κι ας ήταν ο πιό ακριβός απ’όλους επειδή θέλαμε πρώτα απ’όλα να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο στην αγγένητη κορούλα μας. Θα κάναμε οικονομία αλλού...

Κι ενώ νομίζαμε οτι η αναζήτησή μας είχε τελειώσει και είχαμε ηρεμήσει απολαμβάνοντας κάθε εκπληκτικό στάδιο της εγκυμοσύνης μου, η μοίρα άλλα μας επεφύλασσε. Το βράδυ της ΠΗΤ μου (Παρασκεύη 25-5-07) και εφόσον εγώ ήμουν η τελευταία απο τις έγκυες του Μαΐου του εν λόγω μαιευτήρα, μου ξεφούρνισε οτι έπρεπε να γεννήσω με ραντεβού την Δευτέρα 28 Μαΐου με τεχνητές οδύνες. Όμως εγώ ευτυχώς το είχα ψάξει πολύ το θέμα σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε ο τοκετός. Σύμφωνα λοιπόν με τις εξετάσεις μου το παιδί μου ήταν ήδη σε θέση, χαμηλά αν και όχι εμπεδωμένο...διαστολή του ενός δακτύλου είχα...και-άν και είχα γερασμένο πλακούντα απο το τέλος του Απρίλη-το (5ο σε πέντε εβδομάδες) doppler που έκανα εκείνο το πρωί στο Ιασώ (110ευρώ έκαστο) μας είχε δείξει οτι το παιδί τρεφόταν κανονικά. Άσε που είχα προειδοποιήσει τον γιατρό οτι σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου θα γεννούσα μετά την ΠΗΤ που μου είχε ορίσει και μου είχε υποσχεθεί συν 1 εβδομάδα.

Και έτσι άρχισε μια συζήτηση στο γραφείο του ιατρείου που έχει χαραχτεί στην μνήμη μου. Ο λόγος της απόφασής του φυσικά ήταν ‘πολύ σοβαρός’ αλλά όχι συγκεκριμένος. Στηριζόταν στον προαναφερθέντα γερασμένο πλακούντα που δεν με συγκίνησε ώς δικαιολογία. Καμμία επιπλέον δικαιολογία δεν ευσταθούσε για να σεβαστώ την απόφαση του γιατρού και τα επιχειρήματά του μου φάνταζαν ανόητα και εγωκεντρικά. «Θα έρθουμε Δευτέρα και θα σπάσουμε το τριήμερο του Αγ. Πνέυματος για χάρη σου» (χμμ, αν ήταν τόσο σοβαρό γιατί να περιμένουμε Σ/Κ κύριε?), «Με προσβάλεις όταν μου λές οτι αυτά που κορόιδευες θα κάνουμε και δέν με εμπιστέυεσαι» (να ζητήσω και συγνώμη που μου τσαλαπατάς το όνειρο?). Κάπου εδώ άρχισε το κράτος τρόμου και απόδοση ενοχών: «...και τι πάει να πει φυσικό? Φυσικό είναι να γεννηθεί και νεκρό το παιδί. Αυτό θέλεις?». Ας μην ξεχάσουμε και την προσπάθεια γελοιοποίησής μου: «Τι πάει να πει δεν θέλεις εσύ να ορίσεις το πότε θα γεννηθεί το παιδί σου και προτιμάς να έρθει στην ώρα του? Σε λίγο θα μου πείς οτι είδες την Παναγία στον ύπνο σου και σε διαβεβαίωσε οτι όλα θα πάνε καλά...δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά!».

Κουβέντα στην κουβέντα κατάλαβα οτι υπήρχε σοβαρός οικογενειακός λόγος που θα το καθιστούσε αδύνατο να είναι σε ετοιμότητα να με ξεγεννήσει την Τρίτη 29-05 άρα έπρεπε να ξεμπερδεύει μαζί μου το αργότερο την Δευτέρα. Καταλαβαίνω και συμπονώ αλλά όχι εις βάρος του δικού μου παιδιού και της μοναδικότητας του δικού μου τοκετού. Το τελευταίο πλήγμα ήταν οτι ούτως ή άλλως δεν θα γεννούσα στο νερό γιατι το παιδί ήταν μικρό, μια δικαιολογία αναιρούσε τον εαυτό της καθώς το υπερηχογράφημα το έδειχνε κατώτερο βάρος 2610 γραμμάρια και το όριο που μου είχε δώσει ήταν τα 2.5 κιλά...

Τα μάτια μου θόλωσαν και βούρκωσαν αλλα το μυαλό μου είχε πάρει φωτιά. Η απογοήτευση, η απόγνωση και το άγχος έκαναν τα μάτια μου να τρέχουν σαν βρύσες και τη σκέψη μου να ψάχνει και να μετράει τις επιλογές μου. Δημόσιο? Άλλον γυναικολόγο? Και ενώ δέν φημίζομαι για την μνήμη μου, μου ήρθε στο νου το όνομα ‘Ευτοκία’ απο ένα αφιέρωμα για τοκετό στο νερό στην τηλεόραση που είχα δει τυχαία. Μόνο Μαίες-ευτυχώς. Ούτως η άλλως αυτές βγάζουν το φίδι απο την τρύπα.

Να είναι καλά το Διαδίκτυο απο την μία που μου έδωσε τηλέφωνα επικοινωνίας και απο την άλλη η θαυμαστή Ευαγγελία Χρηστάκου που δέχτηκε να ακούσει τον πόνο μου 11 την νύχτα Παρασκευής και να μου κλείσει ραντεβού την επομένη στο Κέντρο για τα περαιτέρω. Το βάρος της επιλογής μου να σταματήσω την συνεργασία με τον γυναικολόγο ήταν τεράστιο και το επιβάρρυναν και τα ανήσυχα βλέμματα όλων όσων με αγαπάνε και όσων περίμεναν πώς και πώς το πρώτο τους εγγόνι. Κι άν ο γιατρός είχε δίκιο? Το ένστικτο μου και η πίστη μου, μου επέβαλαν να μην λυγίσω. Η συμπαράσταση και η εμπιστοσύνη του άντρα μου ήταν το μόνο μου στήριγμα.

Φυσικά και ευτυχώς, το αναμενόμενο μεν είναι οτι στην εξέταση καταρρίφθηκε κάθε ανησυχία που είχε προβάλλει ο γυναικολόγος μου, το εκπληκτικό δε είναι το άμεσο συναίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης που ένοιωσα μιλώντας μαζί της. Πρώτον, δεν αποτελούσα κινούμενα ευρώ, ούτε απλώς άλλη μια πελάτισσα και μια μέρα στη δουλειά. Μου μετέδωσε οτι αυτό που κάνει το αγαπάει και ξέρει οτι αποτελεί λειτούργημα και όχι επιχείρηση.

 

Στην περίπτωσή μου λοιπόν αποτέλεσαν ‘Σανίδα Σωτηρίας’ στο προσωπικό μου όνειρο. Μακάρι να είχα έρθει σε επαφή μαζί τους απο την αρχή της εγκυμοσύνης μου. Τουλάχιστον ξέρω με σιγουριά οτι στο δεύτερό μου παιδάκι, όταν έρθει με το καλό, δεν θα ταλαιπωρηθώ τόσο τώρα που γνωρίζω την ύπαρξή τους.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:

Γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι ,την μικρή μας γοργόνα-βάρους 2,840 τελικά-και τυλιγμένη σαν κοκορέτσι εντελώς φυσιολογικά στο νερό-Όπως ακριβώς το είχα επιδιώξει...

Μετά απο συζήτηση έμαθα οτι εάν είχα πιέσει αυτό το κοκορετσάκι να βγεί με τεχνητές οδύνες το πιό πιθανό είναι οτι θα κατέφευγα σε επισκληρίδιο γιατι οι τεχνητές οδύνες είναι δυσβάσταχτες και όπως ήταν τυλιγμένη μάλλον θα έπεφταν οι παλμοί της αναγκάζοντας τον γυναικολόγο να καταλήξει δικαίως σε καισαρική. Και το όνειρο θα γινόταν αυτό που ήθελα να αποφύγω: Ο εφιάλτης μου= το άσκοπο τρίπτυχο του Ραντεβού-Φάρμακο-Εγχείρηση

ΣΥΜΒΟΥΛΗ:

Κορίτσια κυνηγήστε το όνειρο σας αν έχετε επιλέξει φυσικό τοκετό, με σύνεση και σωστή ενημέρωση...χωρίς βεβαίως να διακινδυνέψετε την υγεία του μωρού σας. Ενημερωθήτε και μην είστε εύπιστες σε μία χώρα της μίζας, της ευκολίας και της κοροϊδίας...

Σορρυ αν σας κούρασα...