Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[Georgia Evangelist]

On 12/6/2007 at 8:45 PM, Renia said:

Να πως εγιναν λοιπον τα πραγματα στην περιπτωση μου!

Βεβαια εχουν περασει και 3μιση χρονια απο τοτε αλλα....καλιο αργα παρα ποτε!

Η διαπιστωση της εγκυμοσυνης μου ηρθε μολις 2 μηνες μετα απο μια παλλινδρομη κυηση που ειχα στον 3ο μηνα!Τα συναισθηματα ηταν αναμικτα!Απο την μια ενοιωθα πολυ χαρα αλλα απο την αλλη πολυ φοβο για την πορεια της μιας και ο γιατρος μου ειχε προτεινει να αφησω να περασουν σχεδον 3 με 5 μηνες πριν ξαναμεινω εγκυος.Οταν εκανα την αυχενικη διαφανεια και ολα ηταν καλα(την πρωτη φορα η παλλινδρομηση διαπιστωθηκε στην αυχενικη) αναπτερωθηκε το ηθικο μου και αρχισα πραγματικα να απολαμβανω την περιοδο αυτη της ζωης μου!Λατρευα το μωρακι μου.Χαιδευα την κοιλιτσα μου,της μιλουσα, της τραγουδαγα και φυσικα ανατριχιασα απο συγκινηση την πρωτη φορα που ενοιωσα την αδυναμη κλωτσιτσα απο το ποδαρακι του μωρου μου.Ηταν ενας τροπος να επικοινωνω μαζι του και να ξερω οτι ειναι καλα αυτο το μικροσκοπικο πλασματακι που μεγαλωνει μεσα μου.

Η εγκυμοσυνη μου σε γενικες γραμμες ηταν χωρις προβληματα μεχρι τον 8ο μηνα!Δουλευα κανονικοτατα,οδηγουσα οπως παντα και γενικα δεν εκανα τιποτα διαφορετικο παρα μονο του να προσπαθω να ξεκουραζομαι λιγο παραπανω απο οτι πριν μιας και ενοιωθα πιο συχνα κοπωση και εξαντληση!

Οταν μπηκα στον 8ο μηνα ηταν αρχες Αυγουστου και σταματωντας απο την δουλεια λογω καλοκαιρινων διακοπων ενημερωσα τον προισταμενο μου(δουλευα σε δημοσιο τομεα με συμβαση ορισμενου χρονου) οτι δεν θα επιστρεψω τον Σεπτεμβριο γιατι...απλα θα πηγαινα να γεννησω!Η απαντηση του ηταν κεραυνος στην ψυχη μου.Μου ειπε οτι δεν θα μου ξαναανανεωνε την συμβαση γιατι δεν μπορουσε να με πληρωνει και να μην πηγαινω στην δουλεια!!!!!!Οποτε ηξερα οτι πληρωνα ενα μεγαλο τιμημα προκειμενου να γινω μητερα.....εμενα ανεργη!Στεναχωρηθηκα παρα πολυ...εκλαψα πολυ αλλα το μωρο μου ηταν πιο σημαντικο απο οποιαδηποτε δουλεια οποτε προσπαθησα να επικεντροθω σ'αυτο το πλασματακι και να αφησω ολα τα υπολοιπα για αργοτερα!

Απο το τελος του Ιουλιου αρχισα να εχω εντονη φαγουρα σε ολο μου το σωμα που το βραδυ γινοταν ανυποφορη!Μιλησα με τον γιατρο που και μου ειπε οτι ειναι φυσιολογικο! Η φαγουρα ομως συνεχιστηκε και μιας που εγω ειμαι ανθρωπος που δεν αφηνω τιποτα στην τυχη του αρχισα να ψαχνω στο δικτυο αλλα και σε βιβλιογραφια σχετικα συμπτωματα!Ο γιατρος επεμενε οτι ισως ειναι καποια αλλεργια και μου εδωσε να πιω fenistil σιροπι.Η φαγουρα ομως συνεχιζοταν πιο εντονη...οποτε μετα απο δικη μου πιεση υποχρεωθηκε να με βαλει να κανω ξετασεις αιματος. Ενα θα σας πω! Με πηρε τηλεφωνο ενα Σαββατο πρωι 8 η ωρα παραμονη 15αυγουστου (μολις ειχε παρει τις εξετασεις στα χερια του) και μου ειπε με φοβερη ανησυχια να παω αμεσως στο μαιευτηριο για επαναληπτικες εξετασεις!

Ετσι και εγινε.Η επαναληψη των εξετασεων ηταν απογοητευτικη.Η διαγνωση ηταν "μαιευτικη χολοσταση με αρχομενο αποφρακτικο ικτερο!!!!"

Οπως καταλαβαινετε μπηκα εσπευσμενα εκεινη την στιγμη στο χειρουργειο για προωρο τοκετο με καισσαρικη τομη!

Ημουν τοσο αγχωμενη και φοβησμενη που ετρεμα!Δεν ηθελα να γινουν ετσι τα πραγματα αλλα τι μπορουσα να κανω!Μου εκαναν την επισκληριδιο και μου εβαλαν τον καθετηρα.Ανησυχουσα πολυ περισσοτερο απʼοτι φοβομουν.Ανησυχουσα για το μωρακι.Για το αν τα πνευμονια του θα ηταν ωριμα για να μπορεσει το αγγελουδι μου να αναπνευσει!Πριν τον τοκετο ο γιατρος μου εκανε μια ενεση για να προετοιμασει οπως ειπε το μωρο! Μπηκα στο χειρουργειο με ανυπομονησια να «τελειωνω» με αυτη την δοκιμασια της καισσαρικης και να δω επιτελους το αγγελουδι μου.

Ολα γινανε πολυ γρηγορα. Στις 2 και 10 το μεσημερι του Σαββατου ηρθε στον κοσμο το λουλουδακι μου. Μολις αντικρυσα το προσωπακι του η καρδια μου κοντεψε να σπασει απο ευτυχια.Το μωρακι μου εκλεγε και μολις του φιλησα το κεφαλακι και του μιλησα σταματησε!Ηξερε οτι του μιλουσε η μαμα του!Ενοιωσε την ανασα μου και ζεσταθηκε με την αγαπη μου! Αυτη η στιγμη εχει χαραχτει βαθια στην καρδια μου!Ηταν το ομορφοτερο συναισθημα που ειχα νοιωσει ποτε!

Τι κιαν μετα εμεινα 5 ημερες στην εντατικη λογω αιματουριας και αναιμιας. Τι κιαν το μωρακι μου πηγε να το παρει μονος του ο αντρας μου απο το μαιευτηριο εξαιτιας του καθετηρα που ειχα για περιπου αλλες 15 μερες και στο σπιτι.Τι κιαν δεν γεννησα φυσιολογικα. Τι κιαν δεν θηλασα το μωρακι μου εξαιτιας της αντιβιωσης που πηρα για πολυ καιρο!Το γεγονος ειναι ενα..............ειμαι μαμα ενος υπεροχου κοριτσιου που μου εχει παρει τα μυαλα και την καρδια!!!!!!!!Και αυτο δεν το αλλαζω με τιποτα στον κοσμο!!!!

Είχες καλή εγκυμοσύνη?

[Georgia Evangelist]

On 1/5/2008 at 4:26 PM, MissMarple said:

 

 

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μου δίνεις με την ιστορία σου. Με έκανες να κλάψω πολύ, κακούργα

Είχες καλή εγκυμοσύνη?