Δωρα στο 2ο και αντιμετωπιση 1ου

[elenik]

Λινουλα καποια στιγμη στην αρχη πηραν του μικρου εναν αγκαλιτσα και τον πηρε ο Βασιλης. Ενοιωσα οπως ακριβως ενοιωσες και εσυ και πηρα ενα ιδιο.

Του Βασιλη βαλαμε μια καρδουλα να το ξεχωριζει. Αν μπερδευτει κανενας και βαλει τον δικο του στην κουνια μαυρο φιδι που μας εφυγε. Δεν πειραζει του μικρου αλλα δεν θελει να πειραξει και εκεινος τον δικο του.

Το κολπο που βρηκα σε αυτο ειναι αν ειναι ενα παιχνιδι (οχι βεβαια να μου σκασει καμια γιαγια με ενθουσιασμο οπως λεω αρχικα αλλα να εμφανιστει παιχνιδι σε ασχετη χρονικη στιγμη):

Του λεω πως ο αδερφος του , του το δανειζει και πως δεν τον πειραζει να το μοιραστουν (ειναι μωρο ακομα αρα με παιρνει). Εκεινος καμαρωνει ολο χαρα και του δινει και εκεινος ενα δικο του.

Βεβαια μιλαμε για αλλη ηληκια και θα ειναι δυσκολο να γινει μεχρι τα 3 -3 1/2 χρονια αυτο που ολα ειναι δικα τους

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Και εμείς της λέμε όταν βλέπει ένα παιχνίδι που παίζει η μπεμπούλα και της το παίρνει ότι η μπεμπούλα την αφήνει να το παίξει και της λέμε να δώσει ένα άλλο στο μωρό αλλά...ΤΖΙΦΟΣ!

Η μόνη περίπτωση να το κάνει είναι μόνο για να φάει κάτι .Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ή το μικρό μου δεν θα πιάσει παιχνίδι στα χέρια της ή η μεγάλη θα γίνει βουβαλάκι από το πολύ φαί

[Maya]

Έχω την αίσθηση ότι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα...

η Maya νομίζω ότι αναφέρεται στα δώρα που πάνε/με ως καλεσμένοι σε πάρτυ,ονομαστική γιορττή.

Εμείς αναφερόμαστε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις στις οποίες πάει κάποιος επίσκεψη σε σπίτι με παιδάκια (στη συγγκεκριμένη περίπτωση εγγονάκια) και έχει κάτι μόνο για το ένα.

Αυτό το κάτι μπορεί αν έιναι μια τυχερή σακούλα, μια μπαλίτσα ή ότιδήποτε.

Δε μιλάμε για την περίπτωση που καλώ τους συμμαθητές της κόρης μου στο πάρτυ της.

Εκεί maya ΔΕΝ αναφέρω κάν ότι γιορτάζει και ο αδερφός της.

Μιλάμε για τη διάκριση απο τους συγγενής και πολύ κοντινούς ανθρώπους και το λέμε δώρο γιατί για τα μικρά παιδάκια είναι δώρο ακόμη κι αν η οικονομική του αξία είναι ανύπαρκτη.

Αν λοιπόν έχω μόνο 3 ευρώ και θέλω να πάω στο σπίτι των 2 ανηψιών μου,δε θα αγοράσω μία τυχερή σακούλα που κάνει 3 ευρώ αλλά 2 μπαλίτσες...

 

Αυτό ακριβώς εννοώ. Και φυσικά συμφωνώ απολύτως με αυτά που γράφεις και κυρίως με το τελευταίο. Άλλωστε το έγγραψα ξεκάθαρα, νομίζω.

[elenik]

Εγω διαφωνησα μαζι σου στο θεμα πρωτοτοκου και νεογενητου και δωρων γεννησης επειδη αναφερθηκε.

Ημουνα ξεκαθαρη στο οτι αναφερομαι εκτος γιορτων - γεννεθλιων απλα πιστευω οτι ο ερχομος νεου μελους στην οικογενεια μπερδευει το μεχρι τοτε μοναχοπαιδι και το να ερχονται δωρα μονο για τον μικρο ειναι λαθος. Καλυτερα τιποτα .

Οσο θεωρω γαιδουρια να παει κοντινο προσωπο να παει σε ανυποπτο χρονο με δωρο για το ενα αλλο τοσο και διπλά μην πω θεωρω να παει σε γεννηση.

[anemoni]

Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας το δεύτερο παιδί μας, η μεγαλύτερη αδελφή του (σχεδόν 2 ετών τότε), ζήλευε αφάνταστα. Δεν μπορούσε με τίποτα να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι κάποιος της ... κατέστρεψε την αποκλειστικότητα!!! Παρότι είχαμε κάνει άπειρες συζητήσεις από πριν (όλα τα ... κλασικά που λέμε στα παιδάκια σε αυτές τις περιπτώσεις), όταν το μωρό ήρθε στο σπίτι, ήταν προφανής η ζήλεια της. Τι εντοπίσαμε αμέσως και το αντιμετωπίζαμε με κουβέντα, ισορροπημένη μοιρασιά του χρόνου μας στα δύο παιδιά, κ.λπ. Όμως το παιδάκι μας ζήλευε σταθερά! Αυτή η ζήλεια εκφραζόταν ακόμη πιο έντονη στο θέμα των δώρων. Φυσικά πάντοτε λέγαμε ποιος γιορτάζει, άρα ποιος "διακιούται" δώρο, και συγχρόνως προσπαθούσαμε να κρατάμε την ισορροπία της κατάστασης. Από κάποια στιγμή και μετά υιοθετήσαμε την εξής στάση:

- στις γιορτές/γενέθλια που έφερναν δώρο στον εορτάζοντα, είχα ένα δωράκι που έδινα στο άλλο παιδί, λέγοντας πάντα ότι δεν είναι η δική σου γιορτή, αλλά επειδή είσαι πολύ καλό παιδί έχουμε πάρει ένα μικρό δωράκι και για σένα

- από μία ηλικία και μετά, όταν ήταν να πάρουμε εμείς κάποιο δώρο, αγόραζα τα ίδια ακριβώς δώρα και στους δύο, γιατί πάντα την ενδιέφερε ... κατά σύμπτωση το δώρο που είχε λάβει ο αδελφός της (η αλήθεια είναι ότι ήταν και παραμένει αγοροκόριτσο, οπότε δεν έπαιξε ποτέ με κούκλες και συναφή),

- είχα πάντα κάτι μικρούλι "καβάντζα" σε περίπτωση που θα έσκαγε μύτη καμιά γιαγιά ή άλλος συγγενής στο ξαφνικό (χωρίς λόγο) με δώρο στα χέρια για το ένα μόνο παιδί

- δεν θεώρησα ποτε υποχρέωση των άλλων το να φροντίσουν για δώρο πέρα από αυτό που έχουν σκοπό να πάνε, αλλά φρόντιζα εγώ να μπορώ να σώσω την κατάσταση αν προέκυπτε τέτοιο θέμα.

 

Ξέρω πως ο τρόπος που το αντιμετωπίσαμε εμείς δεν είναι εκείνος που προτείνουν οι παιδοψυχολόγοι και οι συναφείς ειδικότητες. Όμως, θεωρώ ότι κάθε γονιός καλείται να λάβει αποφάσεις με βάση εκείνο που ο ίδιος αισθάνεται ότι ανταποκρίνεται στην περίπτωση του δικού του παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια η στάση μας αυτή δικαιώθηκε πανηγυρικά. Από κάποιο σημείο και μετά, η ζήλεια εξασθένισε και η σχέση των δύο παιδιών είναι αξιοζήλευτη. Τώρα που είναι "μεγάλα" τα παιδιά μου (γυμνάσιο), έχουν κοινή παρέα, πάνε παντού μαζί και με το χαρτζηλίκι τους αγοράζουν ο ένας πράγματα για τον άλλο και οι δυο μαζί για το μικρό μας γιο (έχουμε κι ένα πιτσιρδέλι στην ...παρέα). Μερικές φορές, τα βλέπω να ανταλλάζουν δεκάευρα για να βγει το ποσό που θέλει ο ένας από τους δύο για να αγοράσει μια μπλούζα ή ένα ηλεκτρονικό, π.χ., και αναρωτιέμαι "αυτά είναι τα ίδια παιδιά; είναι τα δικά μου;". Και βλέπω πώς δεν τα ενοχλεί καθόλου όταν τύχει να πάρουμε κάτι έξτρα για τον μικρό και το οικογενειακό κονδύλι δεν βγαίνει για να πάρουμε και για εκείνα, και το πόσο χαίρομαι δεν φαντάζεστε.

 

Φυσικά, μπορεί να είχαμε φτάσει στο ίδιο αποτέλεσμα και με αυτό που λέει η Μάγια "έτσι είναι τα πράγματα, πρέπει να προσαρμοστείτε". Δεν ένιωθα όμως ότι στα δικά μου παιδιά θα ταίριαζε κάτι τέτοιο. Και νομίζω ότι είναι αδύνατον να εφαρμόσουμε κάτι με το οποίο δεν αισθανόμαστε καλά οι ίδιοι. Συμπέρασμα; .... Δυστυχώς δεν υπάρχουν συνταγές!!!

 

Συγνώμη για την τεράστια απάντηση, αλλά το θέμα με αγγίζει πολύ γιατί έχω ρίξει γι αυτό πολύ .... κλάμα παλιότερα (άλλοτε από νεύρα κι άλλοτε από απογοήτευση). Όμως, τελικά πάντα όταν κάνουμε με την ψυχή μας και όλο μας το είναι αυτό που πιστεύουμε ως καλύτερο, κάτι καλό βγαίνει...

[Lucy]

Κι εμένα μου συνέβη κάποια φορά αυτό και μάλιστα από πολύ .. κοντινό συγγενή (τελικά μου φαίνεται τις μεγαλύτερες πατάτες αυτοί τις κάνουν!). Επειδή έχω πάντα μία καβάντζα από μικροδωράκια κρυμμένα στην ντουλάπα, πήγα χωρίς να με πάρει χαμπάρι το άλλο παιδί και το πήρα, το έδωσα κρυφά στον εξυπνάκια που έφερε μόνο στο άλλο παιδί και του είπα "επειδή δεν είναι σωστό να παίρνει μόνο το μικρός δώρα, δώσε σε παρακαλώ στο άλλο αυτό". Ντράπηκε τόσο πολύ που δεν το ξαναέκανε! Έτσι και το παιδάκι δεν πληγώθηκε και αυτός πήρε το μάθημά του!

 

Μπράβο και πολύ καλά έκανες! Εγώ πήγα στο βαφτιστήρι μου δώρο για τη γιορτή του και ενώ την ίδια μέρα γιορτάζει και η κόρη μου, οι κουμπάροι δεν έδωσαν τίποτα απολύτως στο παιδί και δεν ξέρετε πως μου κακοφάνηκε. Τους τη φυλάω κάποια στιγμή, αλλά δεν ξέρω πως να το χειριστώ.

[elenik]

Anemoni Δεν ξερω αν συμφωνουν οι παιδοψυχολογοι σε αυτα που κανεις και δεν ξερω καν τι συμουλευουν αλλα μου αρεσουν πολυ οι λυσεις που βρηκες. Ειδικα σε γιορτες το εχτρα δωρακι θα το εφαρμωσω . Ακουγεται πολυ καλη λυση.

[tao]

οι κουμπάροι δεν έδωσαν τίποτα απολύτως στο παιδί και δεν ξέρετε πως μου κακοφάνηκε. Τους τη φυλάω κάποια στιγμή, αλλά δεν ξέρω πως να το χειριστώ.

γιατί βρε γλυκιά μου να τους τη φυλάς; πάντα έχει να κάνει με το πως το σκεφτόμαστε εμείς μέσα στο μυαλουδάκι μας. για να σου δώσω να κατάλαβεις έχουμε φίλους και μάλιστα καινουρια φιλία, οπου μπορείς έυκολα να παρεξηγηθείς, και εμείς πήγαμε πρώτοι και πήγα δώρο και για τα δυο παιδιά, όταν ήρθαν αυτοί έφεραν μόνο για το ένα, λέγοντας δεν ξέρω εσεις πως το χετε, αλλά εγώ σκέφτομαι πως είναι καλύτερα να φέρνω μόνο σε αυτό που γιορτάζει. εντάξει, φάνηκε η διαφορά αλλά τα ξεπεράσαμε, ήδη είχω προσπαθήσει να εξηγήσω στις δικές μου τις μικρούλες ότι δώρο πέρνει μόνο όποιος γιορτάζει κανονικά για να το συνειδητοποιούν σιγά-σιγά. και της εξήγησα, της φιλενάδας, ότι εγώ θέλω να πέρνω και στο άλλο κάτι μικρό για να μη ζηλεύουν.... έ, ότι κατάλαβε, τι να κάνουμε τώρα, δε θα τα χαλάσουμε για αυτό. δεν ξέρω αν τα εξηγώ και καλά, εγώ έχω σκοπό να πηγαίνω ούτως η άλλως και κάποιο μικρό δώρο και στα αδερφάκια που δε γιορτάζουν, έστω και αν είναι τυχερή σακούλα, και δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη αν δεν μου φέρνουν αντίστοιχα! τι προτείνω , σε μια ευκαι ρία σε κουβέντα πές τη γνώμη σου και αν το πιάσει το πιασε, αλλιώς ε, καλή καρδιά!

[Panoz]

Παίρνουμε δωράκι και στο 2ο παιδί που δεν γιορτάζει για να μην ζηλέψει. Το γεγονός όμως ότι μπορεί και το εορτάζων παιδί να ζηλέψει δεν το σκεφτόμαστε; Δηλαδή φαντάσου ένα παιδί που γιορτάζει να αισθανθεί ότι ενώ αυτό γιορτάζει και θα έπρεπε να του φέρουν μόνο σε αυτό δώρα, φέρνουν και στα αδερφάκια του και μάλιστα μπορεί να τα θεωρήσει καλύτερα από τα δικά του.

 

Εμένα μου φαίνεται καλύτερο το να μάθει το παιδί ότι όταν γιορτάζει κάποιος φέρνουν δώρα μόνο σε αυτόν και το ίδιο θα πάρει όταν έρθει η δικιά του η σειρά. Ακόμα καλύτερο να μάθει ότι τα δωράκια για το αδερφάκι του μπορεί να τα χρησιμοποιεί και αυτό και να τα μοιράζεται.

[anemoni]

Παίρνουμε δωράκι και στο 2ο παιδί που δεν γιορτάζει για να μην ζηλέψει. Το γεγονός όμως ότι μπορεί και το εορτάζων παιδί να ζηλέψει δεν το σκεφτόμαστε; Δηλαδή φαντάσου ένα παιδί που γιορτάζει να αισθανθεί ότι ενώ αυτό γιορτάζει και θα έπρεπε να του φέρουν μόνο σε αυτό δώρα, φέρνουν και στα αδερφάκια του και μάλιστα μπορεί να τα θεωρήσει καλύτερα από τα δικά του.

 

Εμένα μου φαίνεται καλύτερο το να μάθει το παιδί ότι όταν γιορτάζει κάποιος φέρνουν δώρα μόνο σε αυτόν και το ίδιο θα πάρει όταν έρθει η δικιά του η σειρά. Ακόμα καλύτερο να μάθει ότι τα δωράκια για το αδερφάκι του μπορεί να τα χρησιμοποιεί και αυτό και να τα μοιράζεται.

 

Εννοείται ότι πάντα παλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Είπαμε: και εξηγούμε τα περί του ποιος γιορτάζει, κ.λπ., και τα μαθαίνουμε να μοιράζονται τα δώρα τους. Αλοίμονο, τι θα τους καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι ο καθένας έχει τα δικά του και πάει και τελείωσε; Απλώς λέμε ότι όταν βλέπουμε ότι το ένα παιδί έχει μια δυσκολία στο να αποδεχτεί το να πλακώσουν μέσα σε μια μέρα δέκα δώρα για το αδελφάκι του κι εκείνο να μην πάρει ούτε ένα τόσο δα πραματάκι, βοηθάμε την κατάσταση όπως μπροούμε. Καλές είναι οι κουβέντες και τις κάνουμε σε καθημερινή βάση, αλλά όταν "υπάρχει θέμα", νομίζω ότι πρέπει να βοηθάμε στο να γίνει τουλάχιστον λιγότερο επώδυνο. Είπαμε, δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Επίσης, έχω δει παιδιά που δεν δείχνουν εκείνη την ώρα ότι ενοχλούνται, και μετά βγάζουν την επιθετικότητά τους στο "ευνοημένο" αδελφάκι. Μην ξεχνάμε ότι είναι εξίσου σημαντικό να διατηρούμε και την ισορροπία μεταξύ των αδελφών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάναμε αυτή τη συζήτηση.

 

Όσο για το ότι μπορεί να θεωρήσει καλύτερα τα δώρα του άλλου από τα δικά του, είναι νομίζω σαφές ότι δε μιλήσαμε για δώρα με την στενή έννοια της λέξης, αλλά για ψιλοπραματάκια που απλώς δίνουν την ψευδαίσθηση του δώρου (του "πήρα κι εγώ κάτι"). Οπότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

[anemoni]

Παίρνουμε δωράκι και στο 2ο παιδί που δεν γιορτάζει για να μην ζηλέψει. Το γεγονός όμως ότι μπορεί και το εορτάζων παιδί να ζηλέψει δεν το σκεφτόμαστε; Δηλαδή φαντάσου ένα παιδί που γιορτάζει να αισθανθεί ότι ενώ αυτό γιορτάζει και θα έπρεπε να του φέρουν μόνο σε αυτό δώρα, φέρνουν και στα αδερφάκια του και μάλιστα μπορεί να τα θεωρήσει καλύτερα από τα δικά του.

 

Εμένα μου φαίνεται καλύτερο το να μάθει το παιδί ότι όταν γιορτάζει κάποιος φέρνουν δώρα μόνο σε αυτόν και το ίδιο θα πάρει όταν έρθει η δικιά του η σειρά. Ακόμα καλύτερο να μάθει ότι τα δωράκια για το αδερφάκι του μπορεί να τα χρησιμοποιεί και αυτό και να τα μοιράζεται.

 

Εννοείται ότι πάντα παλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Είπαμε: και εξηγούμε τα περί του ποιος γιορτάζει, κ.λπ., και τα μαθαίνουμε να μοιράζονται τα δώρα τους. Αλοίμονο, τι θα τους καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι ο καθένας έχει τα δικά του και πάει και τελείωσε; Απλώς λέμε ότι όταν βλέπουμε ότι το ένα παιδί έχει μια δυσκολία στο να αποδεχτεί το να πλακώσουν μέσα σε μια μέρα δέκα δώρα για το αδελφάκι του κι εκείνο να μην πάρει ούτε ένα τόσο δα πραματάκι, βοηθάμε την κατάσταση όπως μπροούμε. Καλές είναι οι κουβέντες και τις κάνουμε σε καθημερινή βάση, αλλά όταν "υπάρχει θέμα", νομίζω ότι πρέπει να βοηθάμε στο να γίνει τουλάχιστον λιγότερο επώδυνο. Είπαμε, δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Επίσης, έχω δει παιδιά που δεν δείχνουν εκείνη την ώρα ότι ενοχλούνται, και μετά βγάζουν την επιθετικότητά τους στο "ευνοημένο" αδελφάκι. Μην ξεχνάμε ότι είναι εξίσου σημαντικό να διατηρούμε και την ισορροπία μεταξύ των αδελφών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάναμε αυτή τη συζήτηση.

 

Όσο για το ότι μπορεί να θεωρήσει καλύτερα τα δώρα του άλλου από τα δικά του, είναι νομίζω σαφές ότι δε μιλήσαμε για δώρα με την στενή έννοια της λέξης, αλλά για ψιλοπραματάκια που απλώς δίνουν την ψευδαίσθηση του δώρου (του "πήρα κι εγώ κάτι"). Οπότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

[anemoni]

Παίρνουμε δωράκι και στο 2ο παιδί που δεν γιορτάζει για να μην ζηλέψει. Το γεγονός όμως ότι μπορεί και το εορτάζων παιδί να ζηλέψει δεν το σκεφτόμαστε; Δηλαδή φαντάσου ένα παιδί που γιορτάζει να αισθανθεί ότι ενώ αυτό γιορτάζει και θα έπρεπε να του φέρουν μόνο σε αυτό δώρα, φέρνουν και στα αδερφάκια του και μάλιστα μπορεί να τα θεωρήσει καλύτερα από τα δικά του.

 

Εμένα μου φαίνεται καλύτερο το να μάθει το παιδί ότι όταν γιορτάζει κάποιος φέρνουν δώρα μόνο σε αυτόν και το ίδιο θα πάρει όταν έρθει η δικιά του η σειρά. Ακόμα καλύτερο να μάθει ότι τα δωράκια για το αδερφάκι του μπορεί να τα χρησιμοποιεί και αυτό και να τα μοιράζεται.

 

Εννοείται ότι πάντα παλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Είπαμε: και εξηγούμε τα περί του ποιος γιορτάζει, κ.λπ., και τα μαθαίνουμε να μοιράζονται τα δώρα τους. Αλοίμονο, τι θα τους καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι ο καθένας έχει τα δικά του και πάει και τελείωσε; Απλώς λέμε ότι όταν βλέπουμε ότι το ένα παιδί έχει μια δυσκολία στο να αποδεχτεί το να πλακώσουν μέσα σε μια μέρα δέκα δώρα για το αδελφάκι του κι εκείνο να μην πάρει ούτε ένα τόσο δα πραματάκι, βοηθάμε την κατάσταση όπως μπροούμε. Καλές είναι οι κουβέντες και τις κάνουμε σε καθημερινή βάση, αλλά όταν "υπάρχει θέμα", νομίζω ότι πρέπει να βοηθάμε στο να γίνει τουλάχιστον λιγότερο επώδυνο. Είπαμε, δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Επίσης, έχω δει παιδιά που δεν δείχνουν εκείνη την ώρα ότι ενοχλούνται, και μετά βγάζουν την επιθετικότητά τους στο "ευνοημένο" αδελφάκι. Μην ξεχνάμε ότι είναι εξίσου σημαντικό να διατηρούμε και την ισορροπία μεταξύ των αδελφών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάναμε αυτή τη συζήτηση.

 

Όσο για το ότι μπορεί να θεωρήσει καλύτερα τα δώρα του άλλου από τα δικά του, είναι νομίζω σαφές ότι δε μιλήσαμε για δώρα με την στενή έννοια της λέξης, αλλά για ψιλοπραματάκια που απλώς δίνουν την ψευδαίσθηση του δώρου (του "πήρα κι εγώ κάτι"). Οπότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

[Σοφία Τ.]

Αν και στην περιπτωση μας εφαρμοζεται το να φερνουν δωρα στην κορη μου εν οψει του μωρου,εμενα δεν με βρισκει συμφωνη.Ακομη και η μπαλιτσα που λετε καποιοι, ειναι περιττη γιατι τελικα μετα απο 5΄θα καταληξει σε μια γωνια.Δεν θελω τα παιδια μου να κοιταζουν τον κοσμο στα "χερια".Καλυτερα να φερουν ενα γλυκισμα αν και παλι εχω τις ενστασεις μου...Τα παιδια μαθαινουν να ζητουν και να απαιτουν πολλες φορες,δεν εκτιμουν τα δωρα τους και αυτα που κανουν κυριως οι παππουδογιαγιαδες,τα κακομαθαινουν και τελικα την πληρωνουν οι γονεις...

[Olg@]

Συμφωνώ με αυτό το τελευταίο της Σοφίας, δεν θέλω τα παιδιά μου να συνδέσουν την επίσκεψη κάποιου στο σπίτι μας με το κουβάλημα ενός δώρου για αυτά. Το έχω ζητήσει απο συγγενείς και φίλους να μην φέρνουν κάτι έξτρα για αυτά αν δεν υπάρχει προφανέστατος λόγος (γιορτή, γενέθλια). Και εκεί πάλι δώρο κατα τη γνώμη μου πρέπει να παίρνει μόνο αυτος που γιορτάζει και δεν το λέω για το χρηματικό μέρος της υπόθεσης αλλα πιστεύω πως πρέπει να μάθουν να διακρίνουν, να σέβονται και να χαίρονται με την ιδιαίτερη μέρα του καθενός στην οικογένεια. Νομίζω πως κάνοντας τρικ με δικά μας δώρα κλπ τα "εξαπατούμε" και τα υπερπροστατεύουμε χωρίς λόγο. Είναι σαν την βασιλόπιτα με τα διπλά και τριπλά φλουριά έτσι ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι... Μα αυτός είναι ο σκοπός ή να μάθουν να ζουν και να επιβιώνουν τα παιδιά μας στον πραγματικό κόσμο και να πατούν στα πόδια τους;;;

[Maya]

Αν και στην περιπτωση μας εφαρμοζεται το να φερνουν δωρα στην κορη μου εν οψει του μωρου,εμενα δεν με βρισκει συμφωνη.Ακομη και η μπαλιτσα που λετε καποιοι, ειναι περιττη γιατι τελικα μετα απο 5΄θα καταληξει σε μια γωνια.Δεν θελω τα παιδια μου να κοιταζουν τον κοσμο στα "χερια".Καλυτερα να φερουν ενα γλυκισμα αν και παλι εχω τις ενστασεις μου...Τα παιδια μαθαινουν να ζητουν και να απαιτουν πολλες φορες,δεν εκτιμουν τα δωρα τους και αυτα που κανουν κυριως οι παππουδογιαγιαδες,τα κακομαθαινουν και τελικα την πληρωνουν οι γονεις...

 

Κι αυτό πού το πας?

Ουφ! πάνω που νόμιζα ότι είμαι η πιο άσπλαχνη μάνα του forum.

[anemoni]

Εγώ μιλάω πάντα με βάση την καθαρά προσωπική μου εμπειρία και έχω δει ότι με αυτούς τους τρόπους έχουν αντιμετωπιστεί δύσκολες καταστάσεις και έχουν ισορρπήσει τα παιδιά μου. Δεν έχω δει ποτέ μέχρι τώρα τέτοιες επιπτώσεις σαν αυτές που αναφέρετε (να κοιτάνε τους επισκέπτες στα χέρια, κ.λπ.). Αλλά είπαμε: κάθε οικογένεια έχει τις δικές της ισορροπίες και δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές!

[Maya]

Συμφωνώ με αυτό το τελευταίο της Σοφίας, δεν θέλω τα παιδιά μου να συνδέσουν την επίσκεψη κάποιου στο σπίτι μας με το κουβάλημα ενός δώρου για αυτά. Το έχω ζητήσει απο συγγενείς και φίλους να μην φέρνουν κάτι έξτρα για αυτά αν δεν υπάρχει προφανέστατος λόγος (γιορτή, γενέθλια). Και εκεί πάλι δώρο κατα τη γνώμη μου πρέπει να παίρνει μόνο αυτος που γιορτάζει και δεν το λέω για το χρηματικό μέρος της υπόθεσης αλλα πιστεύω πως πρέπει να μάθουν να διακρίνουν, να σέβονται και να χαίρονται με την ιδιαίτερη μέρα του καθενός στην οικογένεια. Νομίζω πως κάνοντας τρικ με δικά μας δώρα κλπ τα "εξαπατούμε" και τα υπερπροστατεύουμε χωρίς λόγο. Είναι σαν την βασιλόπιτα με τα διπλά και τριπλά φλουριά έτσι ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι... Μα αυτός είναι ο σκοπός ή να μάθουν να ζουν και να επιβιώνουν τα παιδιά μας στον πραγματικό κόσμο και να πατούν στα πόδια τους;;;

 

Ξανά, ούφ!