Φόβος μην αρρωστήσει ! 3 ετών

[maria_tweety]

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

[Ilaeira]

Καλημέρα. 

Ναι, θα έλεγα να πας σε ειδικό. Όχι μόνο για σένα, αλλά και για να μην περάσεις καμιά φοβία στο παιδί. 

Είναι εύλογο να προσέχουμε σε έναν βαθμό, δηλαδή να μην συναντιόμαστε με παιδιά που είναι άρρωστα. Αλλά όχι και να στερείς την κοινωνικοποίηση στο παιδί για προληπτικούς λόγους. Όταν πάει στο νηπιαγωγείο τι θα κάνεις; Του χρόνου τον χειμώνα, αν ξεκινήσει καμιά δραστηριότητα, δεν θα έρχεται σε επαφή με παιδιά σε κλειστούς χώρους;

Ελπίζω ο φόβος σου να μην επεκτείνεται και στην αποστείρωση του σπιτιού και στα μικρόβια γενικότερα. Αν ναι, δεν τον προστατεύεις, ίσα-ίσα αποδυναμώνεις το ανοσοποιητικό του. Εφόσον δεν συντρέχουν συγκεκριμένοι ιατρικοί λόγοι, τα παιδιά, όπως όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να εκτίθενται σε βρωμιά και μικρόβια σε έναν φυσιολογικό βαθμό κι όχι να μεγαλώνουν σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. 

[vicky86]

On 22/5/2022 at 11:38 ΜΜ, maria_tweety είπε:

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

εχεις καποιο λογο να φοβασαι τοσο πολυ;εχει καποιο θεμα το παιδακι με πεσμενο ανοσοποιητικο κλπ;

αν αυτο βλεπεις οτι πλεον σε δυσκολευει να λειτουργεις στην καθημερινοτητα σου,καλο θα ηταν να μιλησεις με εναν ειδικο

οπως καταλαβαινεις οσο μεγαλωνει το παιδι θα ειναι πιο δυσκολο να μην ερχεστε σε επαφη,γτ τα περισσοτερα μετα τα 3πανε σχολειο.επισης κ εκεινος θα παει στα 4

υπαρχουν κ υποθετα αντιπυρετικα

ουτε καθε ασθενεια οδηγει σε νοσηλεια

προσωπικα νομιζω ειμαι αρκετα χαλαρη,με παιδια ομως που δ αρρωσταινουν ευκολα.πλεον εχω συνηθισει κ τα χτυπηματα γτ ο γιος μου ειναι πολυ ατσουμπαλος

[despoina34]

On 22/5/2022 at 11:38 ΜΜ, maria_tweety είπε:

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

Λοιπόν. Έχω ένα κοριτσάκι 2.5 χρόνων. Το Σεπτέμβριο την έγραψα βρεφικό. Σύνολο πήγε 8 μέρες. Ήταν συνέχεια αρρωστη κ δν κοιμόταν καν. Είπα σχολείο τέλος. Την ξαναξεκινησα τώρα αρχές Μαίου κ κόλλησε γαστρεντερίτιδα. Κ μένα ο φόβος μου ήταν μην χρειαστεί νοσοκομείο. Έτρεμα στην ιδέα κ τελικά χρειάστηκε. Έπαθε αφυδάτωση κ ήμασταν δύο μέρες με ορό σε κλινική. Που θέλω να καταλήξω ..όσο πιο πολύ το προστατεύεις τόσο χειρότερα κάνεις τα πράγματα. Του χρόνου που θα πάει υποχρεωτικά προνήπια κ θα σου αρρωσταίνει συνέχεια γιατί θα ναι η πρώτη του χρονιά,τι θα κάνεις ;; Υπάρχει κ φόβος να μείνει από απουσίες γιατί είναι υποχρεωτική εκπαίδευση. Εγώ σου προτείνω να χαλαρώσεις. Εγώ  που επίσης αγχώνομαι υπερβολικά σε σημείο αηδιας προσπαθώ να χαλαρωσω κ σκέφτομαι ότι έχοντας μικρά παιδιά δυστυχώς όλα αυτά θα τα περάσουμε. Κ συμπληρωματικά να πω πως μετράει πάρα πολύ να έχεις ιδιωτική ασφάλεια. Εμείς πήγαμε σε κλινική κ οι συνθήκες ήταν άψογες. Ουδεμία σχέση με το νοσοκομείο. Οπότε για μένα υπήρξε κ κάτι θετικό μέσα από όλο αυτό,ότι αν χρειαστεί ξανά νοσοκομείο δεν θα φοβηθω. Το θέμα είναι να περνάνε... Πάντως αυτό για την ασφάλεια να το ψάξεις αν θέλεις μετράει πάρα πολύ . Κ χαλάρωσε.....

[Zouzou31]

On 22/5/2022 at 11:38 ΜΜ, maria_tweety είπε:

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

Γειά σου! Αλήθεια δεν έχει αρρωστήσει ποτέ το αγοράκι σου? Αν ναι, ισως γι 'αυτό το έχεις γιγαντωσει τόσο στο μυαλό σου. Σίγουρα ευχάριστο δεν είναι να αρρωσταίνει κάνεις, πόσο μάλλον το παιδάκι μας. Αλλά σκέψου ότι αφενός μεγαλώνοντας είναι αναπόφευκτο να κολλήσει αφετέρου δεν είναι καλό να ζει σε "αποστειρωμενο" περιβάλλον γιατί το ανοσοποιητικο του δε θα δυναμώσει. 

Για να νοσηλευτει παιδι 3 ετών σημαίνει ότι έχει κάτι σοβαρο, πράγμα όχι πολύ σύνηθες. Για τα βρέφη το καταλαβαίνω, είναι πιο πιθανό κ μια απλή ίωση να εξελιχθεί πιο σοβαρά. 

Σκέψου ότι φέτος έγινε χαμός με χίλιες δύο ιώσεις στους παιδικούς γιατί 2χρονια τα παιδιά ήταν κλεισμένα μέσα οπότε φέτος αρρωστησαν μαζικά, δεν είχαν ανοσία. Βλέπεις ότι πρακτικά δεν είναι καλή η απομόνωση. 

Για κάποιο λόγο σου έχει δημιουργηθεί αυτή η φοβία, είναι μια έκφραση του άγχους νομίζω, υπάρχει κάτι άλλο που σε αγχώνει στη ζωή σου κ σου έχει βγει έτσι? 

Μήπως η όλη ιστορία με την πανδημία σε έχει επηρεάσει? Ίσως είναι καλό να μιλήσεις με έναν ειδικο, γιατί προφανώς αυτά που σου γράφω τα ξέρεις αλλά κάτι σε έχει μπλοκάρει. 

Και με έναν παιδίατρο καλό θα ήταν να μιλήσεις, πιστεύω ότι θα σε καθησυχάσει. 

[Annitamik]

On 22/5/2022 at 11:38 ΜΜ, maria_tweety είπε:

Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι

Καλησπέρα, σε καταλαβαίνω , είχα και εγώ άγχος μην αρρωστήσει , αλλά όταν ήταν πιο μικρούλα ( τώρα είναι δύο μισή) . Δε βοήθησε καθόλου και η πανδημία , φοβόμαστε πλέον τα πάντα, βγήκαμε ψυχικά άρρωστοι από αυτό.

 

Νομίζω κανένας δε θέλει το παιδί του να αρρωστήσει, αλλά άλλο αυτό και άλλο να σου γίνει εμμονή ιδέα και να κάνει την καθημερινότητα σας δυσλειτουργική. Άρα η απάντηση είναι ναι , αν νιώθεις ότι αυτό χαλά την καθημερινότητα μπορείς να μιλήσεις με ειδικό.

 

Στην υγεία συμπεριλαμβάνεται και η ψυχική υγεία. Η κοινωνικοποίηση του παιδιού είναι μεγάλος παράγοντας στη ψυχική υγεία. Είναι πολύ σημαντικό να μην αποφεύγετε τις παρέες για το ενδεχόμενο να αρρωστήσει, χάνει σημαντικά ερεθίσματα να κοινωνικοποιηθεί. Το να αρρωστήσει είναι αναπόφευκτο, έτσι χτίζει ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο θα το βοηθήσει να ανταπεξέλθει στις αρρώστιες . Έτσι ακόμα και αν περιμένεις την υποχρεωτική εκπαίδευση, δε θα γλιτώσεις κάτι, πάλι θα αρρωστήσει. Με αυτό το σκεπτικό, θα πάει στο παιδικό σταθμό η δική μου. Προέχει η ψυχική υγεία , είναι σε μια ηλικία που δεν είναι πλέον μωρό και άρα επικίνδυνο να έρθει σε επαφή με ασθένειες, αντίθετα θα της κάνει περισσότερο κακό αν μένει σε μια γυάλα και δεν έρχεται σε επαφή με κόσμο, με παιδιά και άλλους ενήλικες. Σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ το είχα άγχος, απλώς σκέφτομαι αυτά και το ξεπέρασα. Επίσης, για το αντιπυρετικό που δεν παίρνει, εμάς μας βοήθησαν τα τραγούδια , οι ιστορίες, το μπίρι μπίρι γενικώς. Υπάρχει όμως και η λύση του υποθετου σε περίπτωση ανάγκης. Κεφαλοκλειδωμα, ακινητοποίηση και όποιος είναι πιο γενναίος γονιός δίνει το αντιπυρετικό σε όποια μορφή επιλέξεις, πόσιμη ή υπόθετο. Τι να κάνουμε πρέπει να γίνεσαι αποφασιστικός μερικές φορές. Εμείς τώρα αρρωσταιναμε κάθε μήνα από τον Γενάρη και μετά οπότε εκπαιδεύτηκαμε κάπως

 

 

 

[Little Cherry]

Το άγχος που περιγράφεις λόγω και των καταστάσεων που βιώνουμε παγκόσμια είναι ως ένα βαθμό  λογικό.Καταιγιζόμαστε από υπερβολικές πληροφορίες σχετικά με την υγεία που για εμάς που δεν έχουμε την επιστημονική γνώση φαντάζουν πολύ απειλητικές.Ωστόσο αυτό που θα έλεγα εγώ είναι να σκεφτείς από την άλλη πλευρά ότι πολλές φορές η υπερβολική "αποστείρωση" μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα.Γενικά για να ισχυροποιηθεί και το ανοσοποιητικό των παιδιών αναπόφευκτα πρέπει να έρθουν σε επαφή με ιούς... Καταλαβαίνω βέβαια απόλυτα αυτή την ανησυχία γιατί βρέθηκα στην ίδια φάση.Ίσως η αναζήτηση κάποιου ειδικού να σε βοηθούσε να το διαχειριστείς καλύτερα και κυρίως για το ίδιο το παιδί που δεν μπορεί να αντιληφθεί και να συμμεριστεί αυτές τις αγωνίες μας και στερείται την κοινωνικοποίηση που είναι απαραίτητη για την ψυχοσωματική του ανάπτυξη.Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να αρχίσεις να αισθάνεσαι καλύτερα με αυτό το θέμα.

[teacher40]

έχω την ίδια φοβία....δεν έχω καταφέρει να βρω λύτρωση...