Βοήθεια από γονείς

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Μη σου φαίνεται περίεργο καθόλου. πολλοί το επιλέγουν αυτό για διαφόρους λόγους. πχ στην νταντά κάνεις παρατήρηση, βάζεις όριο κλπ ενώ σε γονείς/πεθερικά δεν το κα΄νεις εύκολα. η νταντά όταν σχολάει φεύγει, ο παππούς έχει πάτημα να ακατατεύεται. Άλλες αντοχές έχει ένας νέος άνθρωπος, άλλες ένας παππούς. οι παππούδες έχουν δικές τους δουλειές, πχ υπηρεσίες, γιατρούς, πότε θα τα κάνουν αυτά αν πρέπει να είναι στο πόδι 9-10 ώρες για το εγγόνι; και για πόσο καιρό θα το κάνουν αυτό; να πεις ότι το κάνουν για κάποιους μήνες, άντε για ένα χρόνο, το κατλαβαίνω. να το κάνουν για 1-2 ώρες από το σχόλασμα του παιδιού μέχρι να γυρίσει ο γονιός, επίσης το καταλαβαίνω. ή για γονείς με πιο ευέλικτο ωράριο που δεν λείπουν πολλές ώρες. Άλλο να είναι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, άλλο από πρωί μέχρι αργά απόγευμα. κι αν υπολογίσεις ότι δεν μιλάμε για ένα εγγόνι συνήθως, πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι; 

 

Νομίζω ότι κάπω ςτα βλέπεις μονόπλευρά. Εσύ δλδ σαν νέος γονιός, θες να έχεις κ κάποιες παλιές σου συνήθειες, κ την ησυχία σου, κ τη βόλτα σου, κ τη διασκέδασή σου χωρίς το παιδί, κ γενικά να μην νιώθεις όιτ τελείωσε η ζωή σου κ είσια μόνο μαμά. Όλες τα θέλουμε αυτά πιστεύω, απλώς μας πειράζει λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας. (δεν σε κρίνω γιατί κ εγώ κάποια πράγματα στη μητρότητα δεν τα περίμενα τόσο δύσκολα). Από την άλλη όμως,, θεωρείς αυτονόητο ότι ο γονιός θα έχει υποχρεώσεις κ θα κάνει υποχωρήσεις ή θυσίες κ όταν το παιδί του είναι ενήλικο. κάπου αυτά δεν συμβαδίζουν. Αν εσύ θες τον προσωπικό σου χώρο κ χρόνο χωρίς την έγνοια του παιδιού σου, για΄τι σου κάνει εντύπωση αν το θέλει και ο μεσήλικας γονιός που το παιδί του έχει μεγαλώσει κ έχει δική του οικογένεια;

Δεν είπε κανείς να αφήσουν οι παππούδες εντελώς την ζωή τους για να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Όσο και να βοηθάνε οι παππούδες, τα παιδιά οι γονείς τα μεγαλώνουν και έτσι πρέπει. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο χρόνο περνούν οι γονείς με τα παιδιά και πόσο οι παππούδες. Όμως, αν χρειάζεσαι κάποτε τους γονείς σου ως ενήλικας, είναι σίγουρα όταν αποκτάς δικά σου παιδιά. Και αν μπορούν να βοηθήσουν και δεν το κάνουν, είναι λογικό να πληγωθείς και να διαταραχτούν ίσως και οι σχέσεις. Εγώ δεν έχω ξεχάσει και ούτε πρόκειται την συμπεριφορά της μαμάς μου τον πρώτο καιρό που γέννησα. Πατούσε σπάνια το πόδι της για να φέρει ένα φαγητό και έφευγε τρέχοντας γιατί είχε πολλές δουλειές.. Και όταν ερχόταν, είχε πάντα κάποια κακοπροαίρετη κριτική να κάνει και με έριχνε περισσότερο. Μετά από καβγάδες και άσχημα λόγια που έχουμε ανταλλάξει, κατάλαβε πολλά και κάνει προσπάθειες, αλλά για μένα η σχέση μας δεν θα είναι ποτέ΄η ίδια και η θέση που είχε μέσα μου, έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Δεν γίνεται να μην δίνεις σημασία όπως λέτε κάποιες, όταν ο δικός σου άνθρωπος αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών σου. Την πεθερά μου την εκτίμησα πολύ περισσότερο γιατί φαίνεται ειλικρινά πόσο χαίρεται όταν μας βλέπει να περνάμε καλά και δεν γκρινιάζει ποτέ όταν προσφέρει, όσο προσφέρει.. Και 'γώ πριν κάνω παιδί, έλεγαν ότι και οι 2 θα το κρατάνε και μετά έκαναν τις Κινέζες.. η μαμά μου , μου είπε ότι δεν μπορεί να ξυπνάει τόσο πρωί , όμως μου την έλεγε από τότε που σαράντησα ότι πρέπει να βρω γρήγορα νταντά γιατί έχω μια επιχείρηση και δεν γίνεται να κάθομαι τόσο καιρό σπίτι μου.. Πριν λίγο καιρό μου είπε και το κορυφαίο, ότι κανονικά, θα πρέπει να κρατήσω την νταντά και του χρόνου που θα πάει ο μικρός παιδικό , γιατί τι θα κάνω όταν θα αρρωσταίνει?..

[anemoni1989]

Just now, Yovanna είπε:

Πριν λίγο καιρό μου είπε και το κορυφαίο, ότι κανονικά, θα πρέπει να κρατήσω την νταντά και του χρόνου που θα πάει ο μικρός παιδικό , γιατί τι θα κάνω όταν θα αρρωσταίνει?..

Θέα!!! Αχαχαχαχαχχαχ

Πέρα από την πλάκα, νομίζω πως μιλάμε κοινή γλώσσα!!! Ναι, οκ, δεν έχουν καμία υποχρέωση, αλλά δε γίνεται να έχουμε από τους γονείς μας συμπεριφορά που μόνο ένας ξένος θα είχε (και αυτό όχι πάντα, μιας και υπάρχουν φίλοι που κατά καιρούς είναι καλύτεροι από συγγενείς)!!! Δηλαδή, αν είναι έτσι τα πράγματα, για ποια έννοια οικογένειας μιλάμε???

[irin]

1 hour ago, anemoni1989 είπε:

Αυτό ακριβώς!!! 

Μα εσυ λες οτι δεν φτανει 1-2 ωρες 4-5 φορες την εβδομαδα! Και ναι,δεν φτανει και για μπανιο και για καφε κλπ κλπ το διωρο,αλλ στις 5 φορες τη βδομαδα μπορεις τη μια να πας για καφε,την αλλη δουλειες στο σπιτι,την αλλη γυμναστηριο κλπ κλπ. 
εγω δεν λεω οτι ειμαι υπερανω, δεν απαιτω μεν βοηθεια,ομως που και που (ενα ή δυο βραδια το μηνα πχ) θα ερθει μια γιαγια να καθισει για να βγουμε με τον αντρα μου εξω. Ή ενα βραδυ το διμηνο μπορει να διανυκτερευσουν στη γιαγια. Γιατι αρεσει στις γιαγιαδες! Και φυσικα και σε εμας. 
Για εξοδο με φιλες κανονιζω και μενει ο αντρας μου πισω,οπως κανονιζει κι εκεινος με φιλους του. Για μπανιο με την ησυχια μου..περιμενω να κοιμηθουνε αν δεν ειναι ο αντρας μου σπιτι!

[Deena]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν είπε κανείς να αφήσουν οι παππούδες εντελώς την ζωή τους για να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Όσο και να βοηθάνε οι παππούδες, τα παιδιά οι γονείς τα μεγαλώνουν και έτσι πρέπει. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο χρόνο περνούν οι γονείς με τα παιδιά και πόσο οι παππούδες. Όμως, αν χρειάζεσαι κάποτε τους γονείς σου ως ενήλικας, είναι σίγουρα όταν αποκτάς δικά σου παιδιά. Και αν μπορούν να βοηθήσουν και δεν το κάνουν, είναι λογικό να πληγωθείς και να διαταραχτούν ίσως και οι σχέσεις. Εγώ δεν έχω ξεχάσει και ούτε πρόκειται την συμπεριφορά της μαμάς μου τον πρώτο καιρό που γέννησα. Πατούσε σπάνια το πόδι της για να φέρει ένα φαγητό και έφευγε τρέχοντας γιατί είχε πολλές δουλειές.. Και όταν ερχόταν, είχε πάντα κάποια κακοπροαίρετη κριτική να κάνει και με έριχνε περισσότερο. Μετά από καβγάδες και άσχημα λόγια που έχουμε ανταλλάξει, κατάλαβε πολλά και κάνει προσπάθειες, αλλά για μένα η σχέση μας δεν θα είναι ποτέ΄η ίδια και η θέση που είχε μέσα μου, έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Δεν γίνεται να μην δίνεις σημασία όπως λέτε κάποιες, όταν ο δικός σου άνθρωπος αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών σου. Την πεθερά μου την εκτίμησα πολύ περισσότερο γιατί φαίνεται ειλικρινά πόσο χαίρεται όταν μας βλέπει να περνάμε καλά και δεν γκρινιάζει ποτέ όταν προσφέρει, όσο προσφέρει.. Και 'γώ πριν κάνω παιδί, έλεγαν ότι και οι 2 θα το κρατάνε και μετά έκαναν τις Κινέζες.. η μαμά μου , μου είπε ότι δεν μπορεί να ξυπνάει τόσο πρωί , όμως μου την έλεγε από τότε που σαράντησα ότι πρέπει να βρω γρήγορα νταντά γιατί έχω μια επιχείρηση και δεν γίνεται να κάθομαι τόσο καιρό σπίτι μου.. Πριν λίγο καιρό μου είπε και το κορυφαίο, ότι κανονικά, θα πρέπει να κρατήσω την νταντά και του χρόνου που θα πάει ο μικρός παιδικό , γιατί τι θα κάνω όταν θα αρρωσταίνει?..

 
Φυσικά και έχεις δίκιο και λογικό υπό την φόρτιση της προσωπικής σου εμπειρίας να νιώθεις ότι ταυτίζεσαι με την Ανεμώνη αλλά δεν έχω καταλάβει ότι στην περίπτωση της Ανεμωνης ισχύει κάτι τέτοιο στον βαθμό που το περιγράφεις.

 

 

[anemoni1989]

Just now, Deena είπε:

Αυτά τα έχεις βρε Ανεμώνη, έτσι δεν είναι; Ισως χρειάζεται προγραμματισμός ή ισως να μην πετάνε και την σκούφια τους οι παππούδες αλλά τα έχεις.

 

Ξεχνα την καραντίνα, υπό φυσιολογικές συνθήκες έχεις ΕΝΑ παιδί που πάει παιδικό, εσυ δεν δουλεύεις και η γιαγιά εργάζεται. Και δεν θεωρείς βοήθεια ότι μπορεί να την πάρει το απόγευμα για 2 ώρες αν το ζητήσεις;

Μα μιλάω γενικά. Μόλις η καραντινα λήξει, αργά ή γρήγορα θα επιστρέψω στη δουλειά. Δε σκοπεύω να κάθομαι εφόρου ζωής. Αλλά και πάλι, ξαναλέω, συζήτηση κάνουμε. Δεν ψάχνω τρόπους και λύσεις.

Just now, Deena είπε:

 
Φυσικά και έχεις δίκιο και λογικό υπό την φόρτιση της προσωπικής σου εμπειρίας να νιώθεις ότι ταυτίζεσαι με την Ανεμώνη αλλά δεν έχω καταλάβει ότι στην περίπτωση της Ανεμωνης ισχύει κάτι τέτοιο στον βαθμό που το περιγράφεις.

 

 

Μα ο σκοπός του ποστ δεν είναι να συγκρίνουμε ποιος έχει τους καλύτερους και ποιος τους χειρότερους παππούδες... Απλά ζήτησα γνώμες, για το συγκεκριμένο θέμα και ήθελα να δω την οπτική και άλλων γονέων . Αν δηλαδή είναι παράλογο κάποιος να περιμένει βοήθεια από τους γονείς του στην ανατροφή των παιδιών και κατά πόσο όταν δεν την έχει είναι δικαιολογημένη η όποια δυσαρεσκεια

[Deena]

Just now, anemoni1989 είπε:

Μα μιλάω γενικά. Μόλις η καραντινα λήξει, αργά ή γρήγορα θα επιστρέψω στη δουλειά. Δε σκοπεύω να κάθομαι εφόρου ζωής. Αλλά και πάλι, ξαναλέω, συζήτηση κάνουμε. Δεν ψάχνω τρόπους και λύσεις.

 

Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης αυτής λοιπόν προσωπικά το θεωρώ υπερβολικό να λες ότι με 2 ώρες babysitting έστω μέρα παρά μέρα αισθάνεσαι αβοήθητη και ότι οι γονείς σου δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ως παππούδες, επειδή δεν στο προτείνουν μόνοι τους και επειδή κουράζονται κατά την γνώμη σου γρήγορα με την μικρή.

[ninaki80]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν είπε κανείς να αφήσουν οι παππούδες εντελώς την ζωή τους για να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Όσο και να βοηθάνε οι παππούδες, τα παιδιά οι γονείς τα μεγαλώνουν και έτσι πρέπει. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο χρόνο περνούν οι γονείς με τα παιδιά και πόσο οι παππούδες. Όμως, αν χρειάζεσαι κάποτε τους γονείς σου ως ενήλικας, είναι σίγουρα όταν αποκτάς δικά σου παιδιά. Και αν μπορούν να βοηθήσουν και δεν το κάνουν, είναι λογικό να πληγωθείς και να διαταραχτούν ίσως και οι σχέσεις. Εγώ δεν έχω ξεχάσει και ούτε πρόκειται την συμπεριφορά της μαμάς μου τον πρώτο καιρό που γέννησα. Πατούσε σπάνια το πόδι της για να φέρει ένα φαγητό και έφευγε τρέχοντας γιατί είχε πολλές δουλειές.. Και όταν ερχόταν, είχε πάντα κάποια κακοπροαίρετη κριτική να κάνει και με έριχνε περισσότερο. Μετά από καβγάδες και άσχημα λόγια που έχουμε ανταλλάξει, κατάλαβε πολλά και κάνει προσπάθειες, αλλά για μένα η σχέση μας δεν θα είναι ποτέ΄η ίδια και η θέση που είχε μέσα μου, έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Δεν γίνεται να μην δίνεις σημασία όπως λέτε κάποιες, όταν ο δικός σου άνθρωπος αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών σου. Την πεθερά μου την εκτίμησα πολύ περισσότερο γιατί φαίνεται ειλικρινά πόσο χαίρεται όταν μας βλέπει να περνάμε καλά και δεν γκρινιάζει ποτέ όταν προσφέρει, όσο προσφέρει.. Και 'γώ πριν κάνω παιδί, έλεγαν ότι και οι 2 θα το κρατάνε και μετά έκαναν τις Κινέζες.. η μαμά μου , μου είπε ότι δεν μπορεί να ξυπνάει τόσο πρωί , όμως μου την έλεγε από τότε που σαράντησα ότι πρέπει να βρω γρήγορα νταντά γιατί έχω μια επιχείρηση και δεν γίνεται να κάθομαι τόσο καιρό σπίτι μου.. Πριν λίγο καιρό μου είπε και το κορυφαίο, ότι κανονικά, θα πρέπει να κρατήσω την νταντά και του χρόνου που θα πάει ο μικρός παιδικό , γιατί τι θα κάνω όταν θα αρρωσταίνει?..

πρεπει vα εισαι απο τις λιγες περιπτωσεις συvηθως συμβαιvει το αvαποδο οι πεθερες ειvαι που καvουv οτι η μαμα σου . Κ εμεvα ετσι ακριβως καvει η πεθεραμου βοηθαει μοvο για vα καvει παρατηρησεις κ vα εχει vα λεει. 

Παvτως πολλες φορες παιζει κ η κουραση πραγματικα εvα μικρο παιδι θελει πολλα κουραγια

Just now, anemoni1989 είπε:

Μα μιλάω γενικά. Μόλις η καραντινα λήξει, αργά ή γρήγορα θα επιστρέψω στη δουλειά. Δε σκοπεύω να κάθομαι εφόρου ζωής. Αλλά και πάλι, ξαναλέω, συζήτηση κάνουμε. Δεν ψάχνω τρόπους και λύσεις.

μηπως οvτως κουραζοvται γιατι εvα μικρο παιδι θελει πολλα κουραγια. Σκεψου vα ειχες αδερφια κ μετα τηv δουλεια κ τηv δικια σου μικρη vα σου λεγαv vα κρατησεις κ το δικο τους παιδι θα ηθελες αλλα τα κουραγια σου δεv θα ηταv τα ιδια

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αν δηλαδή είναι παράλογο κάποιος να περιμένει βοήθεια από τους γονείς του στην ανατροφή των παιδιών και κατά πόσο όταν δεν την έχει είναι δικαιολογημένη η όποια δυσαρεσκεια

Όχι δεν είναι παράλογο, απλώς ο καθένας τη βοήθεια την ορίζει διαφορετικά, όπως βλέπεις και στην ανταλλαγή απόψεων! Κι εγώ συμφωνώ με την @Deenaότι δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς θεωρείς ότι δεν έχεις βοήθεια και δεν βλέπω κάποια ομοιότητα με αυτά που περιγράφει η @Yovanna. 

[Yovanna]

Just now, ninaki80 said:

πρεπει vα εισαι απο τις λιγες περιπτωσεις συvηθως συμβαιvει το αvαποδο οι πεθερες ειvαι που καvουv οτι η μαμα σου . Κ εμεvα ετσι ακριβως καvει η πεθεραμου βοηθαει μοvο για vα καvει παρατηρησεις κ vα εχει vα λεει. 

Παvτως πολλες φορες παιζει κ η κουραση πραγματικα εvα μικρο παιδι θελει πολλα κουραγια

Σίγουρα είναι κούραση, δεν το συζητώ.. Σίγουρα θα ξέρεις πάντως ότι καμία σχέση το πώς είναι τα παιδιά μας μαζί μας και πώς είναι με τους παππούδες.. μικροί δήμιοι με τους γονείς, τα παιδιά που θέλεις να έχεις με τους παππούδες. Το λένε και οι 2. Με το πατάμε το πόδι μας εγώ ή ο μπαμπάς του, βλέπουν άλλο παιδί. και κοιτούν αποσβολωμένες!

[ninaki80]

Just now, Yovanna είπε:

Σίγουρα είναι κούραση, δεν το συζητώ.. Σίγουρα θα ξέρεις πάντως ότι καμία σχέση το πώς είναι τα παιδιά μας μαζί μας και πώς είναι με τους παππούδες.. μικροί δήμιοι με τους γονείς, τα παιδιά που θέλεις να έχεις με τους παππούδες. Το λένε και οι 2. Με το πατάμε το πόδι μας εγώ ή ο μπαμπάς του, βλέπουν άλλο παιδί. και κοιτούν αποσβολωμένες!

πω πω vαι αυτο ισχυει με τηv μαμα παvτα η γκριvια σπαει κοvτερ στους αλλους φωτοστεφαvο

[Έσπερος]

Just now, Yovanna είπε:

Σίγουρα είναι κούραση, δεν το συζητώ.. Σίγουρα θα ξέρεις πάντως ότι καμία σχέση το πώς είναι τα παιδιά μας μαζί μας και πώς είναι με τους παππούδες.. μικροί δήμιοι με τους γονείς, τα παιδιά που θέλεις να έχεις με τους παππούδες. Το λένε και οι 2. Με το πατάμε το πόδι μας εγώ ή ο μπαμπάς του, βλέπουν άλλο παιδί. και κοιτούν αποσβολωμένες!

Άλλοι πάντως θεωρούν ότι τα παιιδά τα παραλαμβάνουν "χαλασμένα" από τους παππούδες. 

Και δεν είναι πάντα όλα ρόδινα. Βλέπω πχ τον ανιψιό μου που τα πεθερικά μου τα έχει σαν δεύτερους γονείς. Όταν είναι όλοι μαζί, υπάρχει τεράστια σύγχυση. Άλλα λέει ο ένας, αλλα  ο άλλος, το παιδί δεν ΄ξερει ποιον να ακούσει, οι μεν παραπονιούνται ότι το παιδί το είχαν στρώσει και το χάλασαν οι δε, και δεν βγάζεις άκρη. 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Άλλοι πάντως θεωρούν ότι τα παιιδά τα παραλαμβάνουν "χαλασμένα" από τους παππούδες. 

Και δεν είναι πάντα όλα ρόδινα. Βλέπω πχ τον ανιψιό μου που τα πεθερικά μου τα έχει σαν δεύτερους γονείς. Όταν είναι όλοι μαζί, υπάρχει τεράστια σύγχυση. Άλλα λέει ο ένας, αλλα  ο άλλος, το παιδί δεν ΄ξερει ποιον να ακούσει, οι μεν παραπονιούνται ότι το παιδί το είχαν στρώσει και το χάλασαν οι δε, και δεν βγάζεις άκρη. 

Προφανώς όταν σου προσφέρουν βοήθεια δεν μπορείς να έχεις και μεγάλες απαιτήσεις... Ο παππούς και η γιαγιά θα το μεγαλώσουν όπως αυτοί ξέρουν και νομίζουν... Δεν θα αλλάξουν ξαφνικά μυαλά. Εκεί, όντως, αν οι γονείς είναι αδιάλλακτοι, μια καλή λύση είναι ο παιδικός ή η νταντά

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Άλλοι πάντως θεωρούν ότι τα παιιδά τα παραλαμβάνουν "χαλασμένα" από τους παππούδες. 

Και δεν είναι πάντα όλα ρόδινα. Βλέπω πχ τον ανιψιό μου που τα πεθερικά μου τα έχει σαν δεύτερους γονείς. Όταν είναι όλοι μαζί, υπάρχει τεράστια σύγχυση. Άλλα λέει ο ένας, αλλα  ο άλλος, το παιδί δεν ΄ξερει ποιον να ακούσει, οι μεν παραπονιούνται ότι το παιδί το είχαν στρώσει και το χάλασαν οι δε, και δεν βγάζεις άκρη. 

Εγώ δεν έχω τέτοια θέματα ευτυχώς. Δεν τα ψειρίζω και όλα.. Δεν θα κάνω παρατήρηση γιατί δεν έβαλε ζακέτα, γιατί του έδωσαν λιχουδιά, ή γιατί τον τσίμπησε κουνούπι ή μελανιά στο γόνατο. Είναι και οι 2 μορφωμένες και δεν του λένε πχ για μπαμπούλες , ή ότι θα τον κάνουν ντα. Αυτά θα με τρέλαιναν. 

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ο παππούς και η γιαγιά θα το μεγαλώσουν όπως αυτοί ξέρουν και νομίζουν... Δεν θα αλλάξουν ξαφνικά μυαλά.

κάπου φάσκεις κ αντιφάσκεις όμως. δεν θα αλλάξουν μυαλά μεν, αλλά παραπονιέσαι για τη νοοτροπία του πατέρα σου! 

Κάποιοι γονείς πάντως δεν θέλουν να κάνουν εκπτώσεις σε αυτό που θεωρούν σημαντικό, μόνο κ μόνο επειδή τους προσφέρεται δωρεάν συγγενική βοήθεια. Ποιος άραγε είναι σωστός; Αυτός που το αφήνει σε συγγενή κ ας μην είναι όπως θέλει, ή αυτός που το στέλνει στον παιδικό για να έχει μεγαλύτερο έλεγχο, κι ας είναι πιο απρόσωπο; βλέπεις ότι δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο;

[little lamb]

Just now, anemoni1989 είπε:

Απλά ζήτησα γνώμες, για το συγκεκριμένο θέμα και ήθελα να δω την οπτική και άλλων γονέων . Αν δηλαδή είναι παράλογο κάποιος να περιμένει βοήθεια από τους γονείς του στην ανατροφή των παιδιών και κατά πόσο όταν δεν την έχει είναι δικαιολογημένη η όποια δυσαρεσκεια

 

Κι εμένα η ένστασή μου είναι στη λέξη βοήθεια. Γιατί θεωρώ ότι βοήθεια έχεις, κατά τη γνώμη μου. Ούτε θεωρώ παράλογο το να περιμένει κάποιος βοήθεια. Να τον βοηθήσουν για να κάνει μια δουλειά, για να πάρει ένα πτυχίο, για να πάει σε ένα γιατρό, να του κάνουν φαΐ, σίδερο ή ψώνια, να τον βοηθήσουν και οικονομικά ακόμη αν υπάρχει ανάγκη κλπ. Αλλά να τον "βοηθήσουν" να παει καφέ, να πιει ουίσκυ, να πάει εκδρομή ή να κάνει μποτε δεν το θεωρω στην αναμενόμενη βοήθεια, γιατί δεν είναι ανάγκη, είναι επιθυμία-διασκεδαση. Σαφώς υπάρχουν παππούδες που το κανουν αλλά δεν θα είχα παράπονο αν δεν το έκαναν ούτε καν το λέω "βοήθεια", το θεωρώ προσφορά των παππούδων, όχι όμως "βοήθεια". Βοήθεια είναι όταν είναι ανάγκη να γίνει κάτι κ δεν μπορείς.

 

Επίσης η μαμά σου που παντρεύτηκε μικρή δεν έζησε τίποτα, εμεις οι 30ρηδες (ίσα είμαστε) πιστεύω ζήσαμε αρκετά πράγματα προ παιδιού, μπορούμε να τα παγώσουμε λίγο κ θα τα ξανακάνουμε όταν τα παιδιά είναι έφηβοι.

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Κι εμένα η ένστασή μου είναι στη λέξη βοήθεια. Γιατί θεωρώ ότι βοήθεια έχεις, κατά τη γνώμη μου. Ούτε θεωρώ παράλογο το να περιμένει κάποιος βοήθεια. Να τον βοηθήσουν για να κάνει μια δουλειά, για να πάρει ένα πτυχίο, για να πάει σε ένα γιατρό, να του κάνουν φαΐ, σίδερο ή ψώνια, να τον βοηθήσουν και οικονομικά ακόμη αν υπάρχει ανάγκη κλπ. Αλλά να τον "βοηθήσουν" να παει καφέ, να πιει ουίσκυ, να πάει εκδρομή ή να κάνει μποτε δεν το θεωρω στην αναμενόμενη βοήθεια, γιατί δεν είναι ανάγκη, είναι επιθυμία-διασκεδαση. Σαφώς υπάρχουν παππούδες που το κανουν αλλά δεν θα είχα παράπονο αν δεν το έκαναν ούτε καν το λέω "βοήθεια", το θεωρώ προσφορά των παππούδων, όχι όμως "βοήθεια". Βοήθεια είναι όταν είναι ανάγκη να γίνει κάτι κ δεν μπορείς.

 

Νομίζω ότι μπλεκομαστε στις λέξεις και την ερμηνεία τους! Στην προκειμένη πχ θεωρώ ότι δεν είναι πιο επιβαρυντικό το να κρατήσεις το εγγόνι σου, όσο το να πληρώνεις κάποια έξοδα ή να κάνεις επιπλέον δουλειές.

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

 

Κι εμένα η ένστασή μου είναι στη λέξη βοήθεια. Γιατί θεωρώ ότι βοήθεια έχεις, κατά τη γνώμη μου. Ούτε θεωρώ παράλογο το να περιμένει κάποιος βοήθεια. Να τον βοηθήσουν για να κάνει μια δουλειά, για να πάρει ένα πτυχίο, για να πάει σε ένα γιατρό, να του κάνουν φαΐ, σίδερο ή ψώνια, να τον βοηθήσουν και οικονομικά ακόμη αν υπάρχει ανάγκη κλπ. Αλλά να τον "βοηθήσουν" να παει καφέ, να πιει ουίσκυ, να πάει εκδρομή ή να κάνει μποτε δεν το θεωρω στην αναμενόμενη βοήθεια, γιατί δεν είναι ανάγκη, είναι επιθυμία-διασκεδαση. Σαφώς υπάρχουν παππούδες που το κανουν αλλά δεν θα είχα παράπονο αν δεν το έκαναν ούτε καν το λέω "βοήθεια", το θεωρώ προσφορά των παππούδων, όχι όμως "βοήθεια". Βοήθεια είναι όταν είναι ανάγκη να γίνει κάτι κ δεν μπορείς.

 

Επίσης η μαμά σου που παντρεύτηκε μικρή δεν έζησε τίποτα, εμεις οι 30ρηδες (ίσα είμαστε) πιστεύω ζήσαμε αρκετά πράγματα προ παιδιού, μπορούμε να τα παγώσουμε λίγο κ θα τα ξανακάνουμε όταν τα παιδιά είναι έφηβοι.

Εγώ δεν θα διαφοροποιούσα έτσι κάθετα τις ανάγκες από τις επιθυμίες. Δεν είναι κακό να αφήσειες το παιδί για να κάνεις κάτι μόνος σου, απλώς εξαρτάται από τις συνθήκες. Αν η γιαγιά εργάζεται, δεν είλναι λογικό να είναι διαρκώς διαθέσιμη για να χαλαρώνει η μαμά. ή αν κρατάνε το παιδί όλη τη μέρα επειδή οι γονείς δουλεύουν, προφανώς είναι μεγάλη επιβάρυνση να το κάνουν και για τη διασκέδαση. 

αν όμως έστωκ τις μισές μέρες της εβδομάδας έχεις τη δυνατότητα να είσαι χωρίς το παιδί για 1-2 ώρες, αυτό προφανώς είναι βοήθεια για να έχεις προσωπικό χρόνο. δεν καλύπτει όλες τις ανάγκες αλλά δεν βρίσκω πώς μια εργαζόμενη γιαγιά κ ένας παππούς άλλης νοοτροπίας θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι παραπάνω.

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

κάπου φάσκεις κ αντιφάσκεις όμως. δεν θα αλλάξουν μυαλά μεν, αλλά παραπονιέσαι για τη νοοτροπία του πατέρα σου! 

Κάποιοι γονείς πάντως δεν θέλουν να κάνουν εκπτώσεις σε αυτό που θεωρούν σημαντικό, μόνο κ μόνο επειδή τους προσφέρεται δωρεάν συγγενική βοήθεια. Ποιος άραγε είναι σωστός; Αυτός που το αφήνει σε συγγενή κ ας μην είναι όπως θέλει, ή αυτός που το στέλνει στον παιδικό για να έχει μεγαλύτερο έλεγχο, κι ας είναι πιο απρόσωπο; βλέπεις ότι δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο;

Με προβλημάτισες η αλήθεια είναι... Αυτό που εννοώ είναι πως δεν μπορεί να απαιτείς από τον άλλο πλήρη αλλαγή νοοτροπίας όταν σου προσφέρει βοήθεια. Όταν όμως δεν σου προσφέρει κάτι, προφανώς και έχεις κάθε δικαίωμα να έχεις άλλες απαιτήσεις. Είναι θέμα του να εκτιμάς την προσφορά του άλλου όταν σου παρέχεται και όχι γενική αποδοχή πραγμάτων με τα οποία διαφωνείς (δεν ξέρω αν εξηγώ καλά την άποψη μου)

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Με προβλημάτισες η αλήθεια είναι... Αυτό που εννοώ είναι πως δεν μπορεί να απαιτείς από τον άλλο πλήρη αλλαγή νοοτροπίας όταν σου προσφέρει βοήθεια. Όταν όμως δεν σου προσφέρει κάτι, προφανώς και έχεις κάθε δικαίωμα να έχεις άλλες απαιτήσεις. Είναι θέμα του να εκτιμάς την προσφορά του άλλου όταν σου παρέχεται και όχι γενική αποδοχή πραγμάτων με τα οποία διαφωνείς (δεν ξέρω αν εξηγώ καλά την άποψη μου)

καταλαβαίνω πώς το λες, όμως υποτιμάς τις αντοχές. ο πατέρας σου μπορεί να θεωρει οτι ειναι κουρασμενος κ ειναι η σειρα του να ξεκουραστει. σ αρεσει δν σ αρεσει, αυτη ειναι η αποψη του. δοκιμασε να μεινει με τη μικρη εξαλλου. δεν αντεξε, δικαιωμα του. δεν ειναι οτι δεν θελει να σας βλεπει για να πεις οτι εχεις μια πικρια. νομθζω οτι απλα εσυ εισαι μπουχτισμενγ, που δεβ το θεωρω παραλογο, κ σπλως βρηκες αυτο σαν αφορμη γιατί θεωρείς ότι θα μπορούσαν να είναι αλλιώς. θα μπορουσαν οντως, αλλα δεν θα όφειλαν.

[Super.mum]

1 ώρα πρίν, vicky86 είπε:

Ο καθένας ζει όπως επιλέγει. Το τι είναι καλύτερο για τον καθένα είναι διαφορετικο

@Yovannaδ λεει η κοπέλα ότι δ την ενδιαφέρει, αλλα δ θα περιμένει, κ κυριως δ θα απαιτήσει, βοήθεια από γονείς για να κάνει πράγματα γι αυτην

Εννοείται πως η ζωή μας δ ειναι μονο η φροντίδα των παιδιων, αλλα αυτο δ σημαινει οτι πρεπει να μοιραστούμε τα "βαρη" της φροντίδας των παιδιων με τους παππούδες για να συνεχίζουμε να ζούμε 

(ασε που γενικώς συνεχίζεις να ζεις απλα με άλλα δεδομένα) 

Οταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να κάνει παιδί ξέρει ότι θα αλλάξει η ζωή του, γτ πρέπει να αλλάξει κ η ζωή των παππουδων; 

Αρχικά φτιάχνουν ένα πρόγραμμα οι γονεις, εναλλαξ, κ οταν θέλουν χρόνο σαν ζευγάρι κ δ υπαρχει η δυνατότητα για βοηθεια(είτε πρακτικά είτε γτ δ θελει κάποιος) υπάρχουν κ οι ντανταδες

Με κάλυψες πάλι όποτε δεν θα προσθέσω τίποτα παραπάνω :p δυστυχώς η ευτυχώς αν θέλει να ζήσει την ζωή της όπως παλιά θα πρέπει να έχει γυναίκα για το μωρό .. διαφορετικά δεν θα πάρει κανείς άλλος την ευθύνη.

[Me&myboy]

19 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Γενικά... Να ξέρω ότι μπορώ να την αφήσω 2-3 μέρες να ξελαμπικαρω λίγο. Να την κρατάνε μέσα σ μέρα ίσως κάποιες ώρες για να ξεκουραστώ κι εγώ... Βέβαια ξαναλέω, μπορεί εγώ να ζητάω πολλά... Απλά επειδή βλέπω πως άλλοι παππούδες βοηθάνε και με το παραπάνω, εμένα μου κακοφαινεται

Καλησπέρα,

 

Εμενα ο γιος μου είναι 9 χρονών κ δεν τον έχουμε αφήσει ούτε ένα βράδυ στη μαμά μου....κ πιο μικρος που ήταν του έλεγε,οταν μεγαλωσεις θα μείνεις....αγχώνεται. δεν θέλει, δεν μπορεί....ολα μαζι

 

Ενώ τον λατρεύει ξεκάθαρα κ ατελείωτα!!! Αλλά....μέχρι εκει που μπορει.

 

Κ εγώ βλεπω γιαγιάδες κ παπουδες να παίρνουν εγγόνια απο το σχολείο ,να τα πηγαινοφερνουν σε δραστηριότητες....αλλά δεν μπορουν.όλοι...η δεν έχουν κουράγιο...διάθεση....

 

Επισης ,εχω δει παππου να αρνείται να δώσει νερό στο 3χρονο εγγονακι του γιατι πήγαινε σε διαφορετικο σημεία απ αυτο που έλεγε ο παππούς....του έδινε ξυλιες στα χεράκια  κ ελεγε τιιι;;; νερο;;;; Όχι,γιατί δεν άκουσες

 

Ευχαριστώ,δεν θα πάρω

Δεν εννοω φυσικά οτι θα το εκανε ο μπαμπάς σου,αλλά σίγουρα κάνουν διάφορα που δεν συμφωνούμε

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Μαγείρεψα ένα φαγητό και έχετε γράψει ένα σωρό μυνήματα!!! Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όλα όσα θυμάμαι γιατί αλλιώς το κινητό κολλάει όταν κάνω πολλές παραθέσεις!!!

Ναι, αυτή την περίοδο δεν εργάζομαι (2 μήνες τώρα), αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι αυτό βασικό κριτήριο... Δηλαδή είναι παράλογο μια μη εργαζόμενη μητέρα να θέλει λίγες ώρες για τον εαυτό της?? Δηλαδή επειδή κάναμε παιδί είμαστε ταγμενες σε αυτό και τελείωσε η ζωή μας?? Εργάζομαι από τα 18 μου και έχω να δηλώσω πως κουράζομαι πολύ περισσότερο τώρα στο σπίτι, παρά όταν πήγαινα για δουλειά.

Η μεταξύ μας σχέση με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου δεν έχει αλλάξει καθόλου ούτε έχει να κάνει... Το όλο μου παραπονο είναι πως θεωρώ ότι θα έπρεπε να συμμετέχουν περισσότερο και δεν το κάνουν. Δε ζητάω ούτε συμβουλές για να τους πείσω , ούτε τίποτα... Συζήτηση κάνω. Άλλωστε το έχω πει σε όλα τα μηνύματα μέχρι τώρα, δεν θεωρώ υποχρέωση τη βοήθεια... Αλλά στο μυαλό μου το είχα ως αυτονόητο... Δεν είπα να μου μεγαλώσουν το παιδί (δεν θα το έγραφα σε βρεφικό από 10 μηνών διαφορετικα), αλλά νομίζω ότι υπάρχει και κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στα 2 άκρα.

Επιπλέον, αν είναι να περιμένω να πάει το παιδί 6 χρόνων για να το κρατήσουν 2 ώρες άστο καλύτερα... Τότε δε θα θέλω βοήθεια, αφού δε θα τρέχει πίσω από τον κ#λο μου οοοολη την ώρα και δε θα μπορώ να συνεννοηθω, ενώ επιπλέον θα έχει δραστηριότητες και θα έχω έστω 1-2 ώρες μέσα στη μέρα "ησυχίας"....

Εκτός αν θεωρείτε πως επειδή κάναμε παιδιά η παλιά μας ζωή παπαλα και μόνη ασχολία τα παιδιά και οοοοταν μεγαλώσουν ξανά θα προσπαθήσουμε να ξανακοινωνικοποιηθουμε. Γιατί το έχω ακούσει και αυτό, αλλά πραγματικά διαφωνώ κάθετα και δεν το θεωρώ και υγιές. 

Και τέλος , ναι, θεωρώ πως 1-2 ώρες 4 -5 φορές την εβδομάδα δεν είναι βοηθεια. Βοήθεια είναι να το πάρεις όλη τη μέρα ή έστω κάποιες ώρες. Δηλαδή εσείς μέσα σε 1-2 ώρες, προλαβαίνετε να κάνετε δουλειές, ένα μπάνιο με την ησυχία σας, να μιλήσετε με μια φίλη και πίνετε καφέ και κάνετε και ένα τσιγάρο και ξεκουράζεστε κιόλας??? Γιατί εγώ μέσα σε μια ώρα, ούτε καφέ δεν προλαβαίνω να πιω και να πω πως ξεκουράστηκα έστω και λίγο...

Και πραγματικά, θα συμφωνήσω με τη @Yovanna, εγώ παντού τριγύρω βλέπω παππούδες και γιαγιάδες να μεγαλώνουν ουσιαστικά τα εγγόνια. Τα πηγαινοφερνουν σχολείο, σε δραστηριότητες, στο σπίτι μέχρι να σχολιάσουν οι γονείς, τα παίρνουν το καλοκαίρι στο χωριό ή το εξοχικό που δεν έχουν σχολείο... Μόνο ένα ζευγάρι ξέρω σε αντίστοιχη κατάσταση με εμένα και πάλι η κοπέλα εκφράζει παραπονα... Μου κάνει εντύπωση που όλες είστε τόσο ανεξάρτητες και δεν έχετε παράπονο κανένα και ούτε απαιτησεις. Εντυπωσιακό πραγματικά!!! 

 

 

Εντάξει πιάνεις το άλλο άκρο αυτή τη στιγμή. Προφανώς και πρόκειται για γαϊδούρια (γιος και νυφη), αλλά και πάλι με αφορμή αυτό το παράδειγμα που δείχνεις, αισθάνομαι εξαιρετικά αδικημένη!!! Δηλαδή, υπάρχουν αυτοί που εκμεταλλεύονται με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο γονείς και μια χαρά ζάχαρη την περνάνε και όταν έχεις λίγη τσίπα και δεν απαιτείς, φτάνεις σε ένα σημείο και λες " ρε λες να ναι κορόιδο τελικά??"... Τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι...

 

 

Ξέρειςτι θα πει "δεν υπάρχει βοήθεια" ; Να αρρωστήσει η babysitter ή να σου βγει χάλια ο παιδικός, και να φας την καλοκαιρινή άδεια τον Μάρτη,μέχρι να βρεις άλλη λύση, γιατί δεν υπάρχει κανείς να φωνάξεις, παρά μία μακρινή συγγενής που μπορεί 5 ώρες κάθε Δευτέρα. Θα πει αφήνεις στη μέση της νύχτας με οξεία αναφυλακτική αντίδραση το μωρό στο σπίτι με τον μπαμπά και τα αδερφάκια και πηγαίνεις με ταξί στο εφημερεύον νοσοκομείο, όπου προσπαθείς ενώ γίνεσαι ελαφρά μπλε να εξηγήσεις τι συνέβη στο γιατρό και να μην υπάρχει κανείς να πάρεις τηλέφωνο να βοηθήσει. Σημαίνει να έχεις πάθει απόστημα από τράυμα στο μάτι και να χρειάζεσαι για 48 ώρες σταγόνες αντιβίωσης ανά μισάωρο μέρα νύχτα, και ουρλιάζοντας από τους πόνους να παίρνεις την ευθύνη να κάνεις θεραπεία σπίτι γιατί δεν υπάρχει κανείς να κρατήσει τα μωρά και να αναρρωτιέσαι αν θα σου πέσει το μικρό από τα χέρια και να βάζεις κάτω την ντροπή και να παίρνεις τηλέφωνα γειτόνισσες να δεις αν μπορούν να έρθουν λίγες ώρες, γιατί τυχαίνει και μεγάλη γιορτή και ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάς. Να σπάει το πεντάχρονο το χέρι, και να μην ξέρεις που να βολέψεις το δίχρονο αδερφάκι και να είσαι και με την κοιλιά στο στόμα ετοιμόγεννη να τρέχεις πάνω κάτω στο νοσοκομείο.

Καλή η βόλτα, καλή η ώρα για τον εαυτό μας, αλλά το "δεν μπορεί να βοηθήσει η γιαγιά, ο παππούς ή η θεία" είναι αυτό που σου περιγράφω με αληθινά περιστατικά. Δεν είμαι η μόνη, υπάρχουν πολλές οικογένειες που οι γονείς δυσκολεύονται να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους, ή έχουν εξοντωτικά ωράρια και ταξίδια κλπ, και όμως, δεν υπάρχει κανείς συγγενής να βοηθήσει, όχι για τη χαλάρωση, αλλά ούτε καν για την αρρώστεια.

Δε θα ισχυριστώ ότι δεν εύχομαι να είχα μία οικογένεια από αυτές με τη χαμογελαστή γιαγιά που μαγειρεύει για τα εγγόνια κάθε μέρα, και τον παππού που τα πάει στο πάρκο μετά το σχολείο. Αλλά αν είχα μία γιαγιά που να με βοηθά μια φορά το μήνα, πραγματικά κωλοτούμπες από τη χαρά μου θα έκανα, παρουσιάζεις σαν πρόβλημα, μία κατάσταση που μου ακούγεται ονειρική με τη γιαγιά και τον παππού διαθέσιμους όποτε τους χρειαστείς πραγματικά.

Από εκεί και πέρα, ίσως παίζει ρόλο και τη ηλικία έκανε ο καθένας παιδιά ή πού ζει, αλλά αυτό με όλες τις οικογένειες να βασίζονται καθημερινα σε παππού και γιαγιά , δεν το έχω ζήσει. Οι περισσότεροι γείτονες, φίλοι και συνάδελφοι που δεν είναι από επαρχία (γιατί τότε είναι στην κατάσταση τη δική μου) έχουν περιστασιακή βοήθεια, ένα βράδυ Σαββάτου, σε μια αρρώστεια, σε μια μεγάή γιορτή, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθε μεσημέρι τα παιδιά τα παίρνει η γιαγιά ή ο παππούς, και ούτε στα σχολεία της περιοχής αντιλαμβάνομαι να είναι πάνω από ένα 10-15% των οικογενειών.

[Super.mum]

πρίν από 33 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Το να βρει κάποιος νταντά δε νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο... Οκ τώρα που γνωρίζω την κυρία που κρατάει τη μικρή μου έχω και εγώ εναλλακτική, αλλά πριν από αυτη δεν εμπιστευομουν καμία άσχετη με τα παιδιά μου... Σίγουρα αν ήταν μια έξοδος στην οποία ήθελαν να πάνε ούτε εγώ θα τη στερούσαν και θα έπαιρνα και τα παιδιά μαζί (αν και κακά τα ψέματα, δεν είναι το ίδιο σε θέμα διασκέδασης), αλλά δεν μπορείς να ξέρεις αν οι κυρίες ήθελαν όντως να έρθουν στο γάμο σου και δεν το έβλεπαν ως υποχρέωση... Πάντως και η μαμά μου πιστεύω το ίδιο θα έκανε, αν και δεν με βρίσκει σύμφωνη!!! Βέβαια, αν μου έλεγε "αααα δεν μπορώ να σου κρατήσω το παιδί γιατί θέλω να πάω με τον πατέρα σου για πίτσα" σιγουρα δεν θα τους παρακαλούσα και θα έβρισκα άλλη λύση, αλλά εννοείται θα με πείραζε γιατί προφανώς δεν γίνεται να συγκριθεί από θέμα προτεραιοτήτων το να πάω στο γάμο της φίλης μου με το να πάνε για σουβλάκια πχ, αφού θα μπορούν να το κάνουν κάποια άλλη μερα

Εγώ πάντως από φίλους και γνωστούς κάτι αντίστοιχο δεν έχω ακούσει. Πραγματικά, απορώ που ακούω από κοπέλες για νταντάδες αντί για παππούδες, που δεν υπάρχει θέμα και παράπονα που δεν υπάρχει βοήθεια κλπ... Δηλαδή με εξαίρεση εμένα και κάνα 2 κορίτσια ακόμα , όλες οι άλλες είστε πολύ ανεξάρτητες και κουλ που δεν έχετε βοήθεια!!! Και δε το λέω ειρωνικά, απλά μου κάνει τρομερή εντύπωση αφού είναι η 1η φορά που συναντάω κάτι τέτοιο!!!! Δηλαδή, ακόμα και μια ξαδέρφη της μάνας μου, που έκανε 2 παιδιά με εξωσωματική και παρότι δεν ήταν και μικρή (άρα η μάνα της ήταν μεγαλύτερη) προτιμούσε να πηγαίνει τα παιδιά στους γονείς της στο χωριό όλη τη βδομάδα που είχε γραφείο, από το να τα έχει με ξένους, μέχρι να γίνουν 2-3 χρόνων και να τα στέλνει παιδικό... Και δεν ήταν οικονομικοι οι λόγοι!

Πάντως εγώ πρώτη φορά ακούω ότι σου κρατάνε τόσο το μωρό και δεν είσαι και ευχαριστημένη. Εγώ αν ήμουν στην θέση σου νομίζω θα πέταγα από την χαρά μου. Ξανά σκέψου το. Για μεγάλος άνθρωπος αρκετά προσφέρεται .. εδώ η μάνα μου είναι μικρούλα και αυτό δεν θα το έκανε ποτε :p 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ξέρειςτι θα πει "δεν υπάρχει βοήθεια" ; Να αρρωστήσει η babysitter ή να σου βγει χάλια ο παιδικός, και να φας την καλοκαιρινή άδεια τον Μάρτη,μέχρι να βρεις άλλη λύση, γιατί δεν υπάρχει κανείς να φωνάξεις, παρά μία μακρινή συγγενής που μπορεί 5 ώρες κάθε Δευτέρα. Θα πει αφήνεις στη μέση της νύχτας με οξεία αναφυλακτική αντίδραση το μωρό στο σπίτι με τον μπαμπά και τα αδερφάκια και πηγαίνεις με ταξί στο εφημερεύον νοσοκομείο, όπου προσπαθείς ενώ γίνεσαι ελαφρά μπλε να εξηγήσεις τι συνέβη στο γιατρό και να μην υπάρχει κανείς να πάρεις τηλέφωνο να βοηθήσει. Σημαίνει να έχεις πάθει απόστημα από τράυμα στο μάτι και να χρειάζεσαι για 48 ώρες σταγόνες αντιβίωσης ανά μισάωρο μέρα νύχτα, και ουρλιάζοντας από τους πόνους να παίρνεις την ευθύνη να κάνεις θεραπεία σπίτι γιατί δεν υπάρχει κανείς να κρατήσει τα μωρά και να αναρρωτιέσαι αν θα σου πέσει το μικρό από τα χέρια και να βάζεις κάτω την ντροπή και να παίρνεις τηλέφωνα γειτόνισσες να δεις αν μπορούν να έρθουν λίγες ώρες, γιατί τυχαίνει και μεγάλη γιορτή και ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάς. Να σπάει το πεντάχρονο το χέρι, και να μην ξέρεις που να βολέψεις το δίχρονο αδερφάκι και να είσαι και με την κοιλιά στο στόμα ετοιμόγεννη να τρέχεις πάνω κάτω στο νοσοκομείο.

Καλή η βόλτα, καλή η ώρα για τον εαυτό μας, αλλά το "δεν μπορεί να βοηθήσει η γιαγιά, ο παππούς ή η θεία" είναι αυτό που σου περιγράφω με αληθινά περιστατικά. Δεν είμαι η μόνη, υπάρχουν πολλές οικογένειες που οι γονείς δυσκολεύονται να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους, ή έχουν εξοντωτικά ωράρια και ταξίδια κλπ, και όμως, δεν υπάρχει κανείς συγγενής να βοηθήσει, όχι για τη χαλάρωση, αλλά ούτε καν για την αρρώστεια.

Δε θα ισχυριστώ ότι δεν εύχομαι να είχα μία οικογένεια από αυτές με τη χαμογελαστή γιαγιά που μαγειρεύει για τα εγγόνια κάθε μέρα, και τον παππού που τα πάει στο πάρκο μετά το σχολείο. Αλλά αν είχα μία γιαγιά που να με βοηθά μια φορά το μήνα, πραγματικά κωλοτούμπες από τη χαρά μου θα έκανα, παρουσιάζεις σαν πρόβλημα, μία κατάσταση που μου ακούγεται ονειρική με τη γιαγιά και τον παππού διαθέσιμους όποτε τους χρειαστείς πραγματικά.

Από εκεί και πέρα, ίσως παίζει ρόλο και τη ηλικία έκανε ο καθένας παιδιά ή πού ζει, αλλά αυτό με όλες τις οικογένειες να βασίζονται καθημερινα σε παππού και γιαγιά , δεν το έχω ζήσει. Οι περισσότεροι γείτονες, φίλοι και συνάδελφοι που δεν είναι από επαρχία (γιατί τότε είναι στην κατάσταση τη δική μου) έχουν περιστασιακή βοήθεια, ένα βράδυ Σαββάτου, σε μια αρρώστεια, σε μια μεγάή γιορτή, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθε μεσημέρι τα παιδιά τα παίρνει η γιαγιά ή ο παππούς, και ούτε στα σχολεία της περιοχής αντιλαμβάνομαι να είναι πάνω από ένα 10-15% των οικογενειών.

Αχ ......Για αυτό ακριβώς Τον λόγο είπα ότι είναι τυχερή. Αλλά μάλλον δεν το βλέπει 

[anemoni1989]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ξέρειςτι θα πει "δεν υπάρχει βοήθεια" ; Να αρρωστήσει η babysitter ή να σου βγει χάλια ο παιδικός, και να φας την καλοκαιρινή άδεια τον Μάρτη,μέχρι να βρεις άλλη λύση, γιατί δεν υπάρχει κανείς να φωνάξεις, παρά μία μακρινή συγγενής που μπορεί 5 ώρες κάθε Δευτέρα. Θα πει αφήνεις στη μέση της νύχτας με οξεία αναφυλακτική αντίδραση το μωρό στο σπίτι με τον μπαμπά και τα αδερφάκια και πηγαίνεις με ταξί στο εφημερεύον νοσοκομείο, όπου προσπαθείς ενώ γίνεσαι ελαφρά μπλε να εξηγήσεις τι συνέβη στο γιατρό και να μην υπάρχει κανείς να πάρεις τηλέφωνο να βοηθήσει. Σημαίνει να έχεις πάθει απόστημα από τράυμα στο μάτι και να χρειάζεσαι για 48 ώρες σταγόνες αντιβίωσης ανά μισάωρο μέρα νύχτα, και ουρλιάζοντας από τους πόνους να παίρνεις την ευθύνη να κάνεις θεραπεία σπίτι γιατί δεν υπάρχει κανείς να κρατήσει τα μωρά και να αναρρωτιέσαι αν θα σου πέσει το μικρό από τα χέρια και να βάζεις κάτω την ντροπή και να παίρνεις τηλέφωνα γειτόνισσες να δεις αν μπορούν να έρθουν λίγες ώρες, γιατί τυχαίνει και μεγάλη γιορτή και ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάς. Να σπάει το πεντάχρονο το χέρι, και να μην ξέρεις που να βολέψεις το δίχρονο αδερφάκι και να είσαι και με την κοιλιά στο στόμα ετοιμόγεννη να τρέχεις πάνω κάτω στο νοσοκομείο.

Καλή η βόλτα, καλή η ώρα για τον εαυτό μας, αλλά το "δεν μπορεί να βοηθήσει η γιαγιά, ο παππούς ή η θεία" είναι αυτό που σου περιγράφω με αληθινά περιστατικά. Δεν είμαι η μόνη, υπάρχουν πολλές οικογένειες που οι γονείς δυσκολεύονται να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους, ή έχουν εξοντωτικά ωράρια και ταξίδια κλπ, και όμως, δεν υπάρχει κανείς συγγενής να βοηθήσει, όχι για τη χαλάρωση, αλλά ούτε καν για την αρρώστεια.

Δε θα ισχυριστώ ότι δεν εύχομαι να είχα μία οικογένεια από αυτές με τη χαμογελαστή γιαγιά που μαγειρεύει για τα εγγόνια κάθε μέρα, και τον παππού που τα πάει στο πάρκο μετά το σχολείο. Αλλά αν είχα μία γιαγιά που να με βοηθά μια φορά το μήνα, πραγματικά κωλοτούμπες από τη χαρά μου θα έκανα, παρουσιάζεις σαν πρόβλημα, μία κατάσταση που μου ακούγεται ονειρική με τη γιαγιά και τον παππού διαθέσιμους όποτε τους χρειαστείς πραγματικά.

Από εκεί και πέρα, ίσως παίζει ρόλο και τη ηλικία έκανε ο καθένας παιδιά ή πού ζει, αλλά αυτό με όλες τις οικογένειες να βασίζονται καθημερινα σε παππού και γιαγιά , δεν το έχω ζήσει. Οι περισσότεροι γείτονες, φίλοι και συνάδελφοι που δεν είναι από επαρχία (γιατί τότε είναι στην κατάσταση τη δική μου) έχουν περιστασιακή βοήθεια, ένα βράδυ Σαββάτου, σε μια αρρώστεια, σε μια μεγάή γιορτή, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθε μεσημέρι τα παιδιά τα παίρνει η γιαγιά ή ο παππούς, και ούτε στα σχολεία της περιοχής αντιλαμβάνομαι να είναι πάνω από ένα 10-15% των οικογενειών.

Προφανώς και αυτό που περιγράφεις είναι δύσκολο και τραγικό!!! Αλλά περιγράφεις μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει κάποιος να βοηθήσει!! Προφανώς και αν τα είχα ζήσει όλα αυτά που λες, θα είχα διαφορετικη άποψη για αυτά που περιγραφω τώρα. Αλλά τώρα μιλάω προφανώς για τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη φάση στη ζωή μου.

[Yovanna]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Ξέρειςτι θα πει "δεν υπάρχει βοήθεια" ; Να αρρωστήσει η babysitter ή να σου βγει χάλια ο παιδικός, και να φας την καλοκαιρινή άδεια τον Μάρτη,μέχρι να βρεις άλλη λύση, γιατί δεν υπάρχει κανείς να φωνάξεις, παρά μία μακρινή συγγενής που μπορεί 5 ώρες κάθε Δευτέρα. Θα πει αφήνεις στη μέση της νύχτας με οξεία αναφυλακτική αντίδραση το μωρό στο σπίτι με τον μπαμπά και τα αδερφάκια και πηγαίνεις με ταξί στο εφημερεύον νοσοκομείο, όπου προσπαθείς ενώ γίνεσαι ελαφρά μπλε να εξηγήσεις τι συνέβη στο γιατρό και να μην υπάρχει κανείς να πάρεις τηλέφωνο να βοηθήσει. Σημαίνει να έχεις πάθει απόστημα από τράυμα στο μάτι και να χρειάζεσαι για 48 ώρες σταγόνες αντιβίωσης ανά μισάωρο μέρα νύχτα, και ουρλιάζοντας από τους πόνους να παίρνεις την ευθύνη να κάνεις θεραπεία σπίτι γιατί δεν υπάρχει κανείς να κρατήσει τα μωρά και να αναρρωτιέσαι αν θα σου πέσει το μικρό από τα χέρια και να βάζεις κάτω την ντροπή και να παίρνεις τηλέφωνα γειτόνισσες να δεις αν μπορούν να έρθουν λίγες ώρες, γιατί τυχαίνει και μεγάλη γιορτή και ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάς. Να σπάει το πεντάχρονο το χέρι, και να μην ξέρεις που να βολέψεις το δίχρονο αδερφάκι και να είσαι και με την κοιλιά στο στόμα ετοιμόγεννη να τρέχεις πάνω κάτω στο νοσοκομείο.

Καλή η βόλτα, καλή η ώρα για τον εαυτό μας, αλλά το "δεν μπορεί να βοηθήσει η γιαγιά, ο παππούς ή η θεία" είναι αυτό που σου περιγράφω με αληθινά περιστατικά. Δεν είμαι η μόνη, υπάρχουν πολλές οικογένειες που οι γονείς δυσκολεύονται να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους, ή έχουν εξοντωτικά ωράρια και ταξίδια κλπ, και όμως, δεν υπάρχει κανείς συγγενής να βοηθήσει, όχι για τη χαλάρωση, αλλά ούτε καν για την αρρώστεια.

Δε θα ισχυριστώ ότι δεν εύχομαι να είχα μία οικογένεια από αυτές με τη χαμογελαστή γιαγιά που μαγειρεύει για τα εγγόνια κάθε μέρα, και τον παππού που τα πάει στο πάρκο μετά το σχολείο. Αλλά αν είχα μία γιαγιά που να με βοηθά μια φορά το μήνα, πραγματικά κωλοτούμπες από τη χαρά μου θα έκανα, παρουσιάζεις σαν πρόβλημα, μία κατάσταση που μου ακούγεται ονειρική με τη γιαγιά και τον παππού διαθέσιμους όποτε τους χρειαστείς πραγματικά.

Από εκεί και πέρα, ίσως παίζει ρόλο και τη ηλικία έκανε ο καθένας παιδιά ή πού ζει, αλλά αυτό με όλες τις οικογένειες να βασίζονται καθημερινα σε παππού και γιαγιά , δεν το έχω ζήσει. Οι περισσότεροι γείτονες, φίλοι και συνάδελφοι που δεν είναι από επαρχία (γιατί τότε είναι στην κατάσταση τη δική μου) έχουν περιστασιακή βοήθεια, ένα βράδυ Σαββάτου, σε μια αρρώστεια, σε μια μεγάή γιορτή, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθε μεσημέρι τα παιδιά τα παίρνει η γιαγιά ή ο παππούς, και ούτε στα σχολεία της περιοχής αντιλαμβάνομαι να είναι πάνω από ένα 10-15% των οικογενειών.

Όπως είπε πολύ σωστά και η @anemoni1989, το τόπικ δεν είναι διαγωνισμός του ποιός έχει την λιγότερη βοήθεια. Και αν κάποιου οι γονείς μένουν εξωτερικό, έχει 0 βοήθεια. Η Ανεμώνη θεωρεί ότι με τους γονείς της στο ίδιο κτίριο, με τον πατέρα της που είναι 60άρης συνταξιούχος, και με την μητέρα της εργαζόμενη μεν, νεότατη δε, θα μπορούσε / ήθελε να έχει περισσότερη βοήθεια, αλλά και αυτή να παρέχεται με περισσότερη προθυμία και καλή διάθεση. Φαντάζομαι γνωρίζει πως υπάρχουν και χειρότερα. Υπάρχουν όμως και πολύ καλύτερα! Εμένα πάντως όλοι μου οι φίλοι και γνωστοί, έχουν απίκο τους παππούδες και το θεωρούν αυτονόητο. Κα΄ποιοι τα γράφουν και σε παιδικούς κοντάστο σπίτι των παππούδων, για αυτό το λόγο. Και έξοδοι τα ΣΚ , και ταξιδάκια εξωτερικό, και σιέστες στο σπίτι. Αμέ..