διγλωσσία χωρίς την μέθοδο OPOL

[Chrysoum]

Η κόρη μου, σχεδόν 1,5 ετους, εκτιθεται καθημερινα σε 3 γλωσσες με σκοπό να γινει τουλάχιστον διγλωσση και να εχει μια βασικη επαφή με την τρίτη γλωσσα. Γνωρίζω οτι παιδιά που οι γονείς τους ακολουθούν την OPOL (one parent one language) εχουν πολυ καλα αποτελεσματα. Το θεμα μας ομως ειναι οτι εμεις δεν την ακολοθουμε, οσο κι αν εχουμε προσπαθησει και δεν νομιζω οτι θα μπορεσουμε να την ακολουθησουμε κιολας ποτε. Ο πατερας της, της μιλαει σε δυο γλωσσες και εγω σε τρεις (προσπαθω να τις περιορισω στις δυο). Υπαρχει καποιος που να εχει ειτε προσωπικη εμπειρια ειτε απο το στενο του περιβαλλον οπου επιτευχθει η διγλωσσια χωρίς OPOL; 

Εννοειται πως δεν μιλαει ακομα, ουτε μας καταλαβαινει γλωσσικα (πρεπει να της δειχνουμε δηλαδη πολλες φορες και ετσι επικοινωνουμε), οποτε δεν εχουμε πρωιμα δειγματα για το αν ειναι επιτυχης η προσπαθεια μας ως τωρα.  

[Deena]

Έχω εμπειρία από δύο συγγενικές οικογένειες, και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς ήταν και οι δύο Έλληνες μεν, αλλά ο μπαμπάς γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα και η μαμά γεννημένη και μεγαλωμένη στο εξωτερικό (γαλλόφωνη και αγγλόφωνη χώρα), οπότε αν και ήξερε ελληνικά η "δυνατή" της γλώσσα ήταν η ξένη.

 

Και στις δύο αυτές οικογένειες, ο μπαμπάς μιλούσε μόνο ελληνικά και μόνο κατ΄εξαίρεση μιλούσε την δεύτερη γλώσσα (την οποία γνώριζε καλά), αλλά η μαμά μιλούσε και τις δύο αδιάκριτα. Στην μία περίπτωση μάλιστα, η μαμά μπορεί μέσα στην ίδια πρόταση να χρησιμοποιούσε και τις δύο γλώσσες, τα ελληνικά της δε, δεν ήταν καλά παρ' όλα αυτά τα χρησιμοποιούσε.

 

Τα παιδιά και των δύο οικογενειών έγιναν εντέλει πλήρως δίγλωσσα, η μία οικογένεια μάλιστα μετακόμισε στην Αμερική στα μέσα του Δημοτικού και τα παιδιά εντάχθηκαν και προσαρμόστηκαν αμέσως, παρόλο που στην Ελλάδα δεν πήγαιναν σε διεθνές σχολείο αλλά σε σε ελληνικό.

[ΑΡΓΚ]

On 5/4/2019 at 12:10 ΜΜ, Chrysoum είπε:

Η κόρη μου, σχεδόν 1,5 ετους, εκτιθεται καθημερινα σε 3 γλωσσες με σκοπό να γινει τουλάχιστον διγλωσση και να εχει μια βασικη επαφή με την τρίτη γλωσσα. Γνωρίζω οτι παιδιά που οι γονείς τους ακολουθούν την OPOL (one parent one language) εχουν πολυ καλα αποτελεσματα. Το θεμα μας ομως ειναι οτι εμεις δεν την ακολοθουμε, οσο κι αν εχουμε προσπαθησει και δεν νομιζω οτι θα μπορεσουμε να την ακολουθησουμε κιολας ποτε. Ο πατερας της, της μιλαει σε δυο γλωσσες και εγω σε τρεις (προσπαθω να τις περιορισω στις δυο). Υπαρχει καποιος που να εχει ειτε προσωπικη εμπειρια ειτε απο το στενο του περιβαλλον οπου επιτευχθει η διγλωσσια χωρίς OPOL; 

Εννοειται πως δεν μιλαει ακομα, ουτε μας καταλαβαινει γλωσσικα (πρεπει να της δειχνουμε δηλαδη πολλες φορες και ετσι επικοινωνουμε), οποτε δεν εχουμε πρωιμα δειγματα για το αν ειναι επιτυχης η προσπαθεια μας ως τωρα.  

 

Eχω παρόμοια εμπειρία από γειτονάκια και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκαν, από όσο λέει η μαμά, και τελικά μίλησαν μόνο τη μία. Η μαμά μιλάει βουλγάρικα και ελληνικά, ο μπαμπάς αραβικά, ελληνικά  και αγγλικά, από όσο ξέρω στο σπίτι μεταξύ τους οι γονείς μιλάνε ελληνικά (όχι πολύ καλά αλλά είναι η μόνη κοινή γλώσσα) και στα παιδιά ο καθένας τη γλώσσα του. Τα παιδιά ουσιαστικά μιλάνε μόνο ελληνικά, που είναι η γλώσσα που ακούν εκτός σπιτιού. Τα άλλα τα καταλαβαινουν μεν, αλλά δεν τα μιλάνε. Είναι 8 ετών τώρα αν βοηθά αυτό, τα γνώρισα όταν ήταν 5, πιο πριν δεν ξέρω.

[Chrysoum]

7 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Eχω παρόμοια εμπειρία από γειτονάκια και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκαν, από όσο λέει η μαμά, και τελικά μίλησαν μόνο τη μία. Η μαμά μιλάει βουλγάρικα και ελληνικά, ο μπαμπάς αραβικά, ελληνικά  και αγγλικά, από όσο ξέρω στο σπίτι μεταξύ τους οι γονείς μιλάνε ελληνικά (όχι πολύ καλά αλλά είναι η μόνη κοινή γλώσσα) και στα παιδιά ο καθένας τη γλώσσα του. Τα παιδιά ουσιαστικά μιλάνε μόνο ελληνικά, που είναι η γλώσσα που ακούν εκτός σπιτιού. Τα άλλα τα καταλαβαινουν μεν, αλλά δεν τα μιλάνε. Είναι 8 ετών τώρα αν βοηθά αυτό, τα γνώρισα όταν ήταν 5, πιο πριν δεν ξέρω.

Ναι αυτό φοβάμαι και εγώ ότι τελικά θα καταλήξει να μιλαει μόνο μια. Σίγουρα θα μάθει το "community language" δεν τίθεται θέμα ως προς αυτό, απλώς θα ήθελα να μάθει και ελληνικά. Της μιλάω μόνο στα ελληνικά όταν είμαστε οι δύο μας, αλλά όταν είμαστε με τον μπαμπά της το γυρίζω για να μπορεί να συμμετέχει και αυτός. Άρα δεν κάνω OPOL. 

[belleblue]

πρεπει να σου πω κάτι, δεν καταλαβαίνω το αρχικό ερώτημά σου,  

 μιλάς για "επίτευξη" διγλωσσίας.  Δεν αναφέρεσαι καν και δε βλεπω το ερώτημα "κάνει καλό στο παιδί?"  Βλέπω μόνο το ερώτημα "αν/πως θα τα καταφέρει το παιδί?" και πόσες γλώσσες θα μιλάει. 

Γράφεις οτι μιλάς σε 3 προσπαθείς να το περιορίσεις σε 2.   Εννοείς ότι μιλάς σε άλλες περιστάσεις τη μια γλωσσα και σε άλλες περιστάσεις την άλλη γλώσσα?

 

βάλε κανόνες και ακολούθησέ τους. 

Στο σπίτι, στα παραμύθια στις δραστηριότητες με το παιδί μου θα μιλάω τη γλώσσα Α την μητρική σου πχ.   

.  Όταν βγαίνω έξω (αν είσαι εξωτερικό) χρησιμοποιώ την γλώσσα Β ή Γ με τους άλλους όπου είναι μπροστα το παιδί μου και ακούει. 

Οι κανόνες σου πρέπει να είναι ξεκάθαροι, γιατί σύμφωνα με αυτούς θα δημιουργηθεί ένα λεξιλόγιο. Κάθε φορά που θα χρησιμοποιείς την γλώσσα Β και Γ έξω, θα συμπληρώνεις ότι λές επί τόπου με την γλώσσα Α παράλληλα/ταυτόχρονα επεξηγώντας /μεταφράζοντας αυτές τις λέξεις πάντα στην ΒΑΣΙΚΗ γλώσσα.  Η γλώσσα Α, είναι η γλώσσα reference. 

 

Αυτό που έχει σημασία είμναι το ποιά γλώσσα θα πάει δημοτικό.  Εάν πάει δημοτικό στην γλώσσα Β,  θα πρέπει εσύ να είσαι ΠΟΛΥ ξεκάθαρη στο να μην αναμίγεις μέσα στις φράσεις της γλώσσας Α που χρησιμοποιείς στο σπίτι, λέξεις των άλλων γλωσσων ΠΑΣΗ θυσία!!.  

Εάν κρατήσει αυτό το διαχωρισμό, χωροταξικά, και χρονικά, και δεν μπλέκεις τις δυο γλώσσες μέσα στην ίδια φράση, θα είσαστε μια χαρά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

 

Αυτά επι της πράξης. Στην θεωρία όμως και στην ψυχολογία έχω να σου πω τα εξής :

προσωπικά είμαι τρίγλωσση,  fluent χωρίς διάλεκτο accent, με από ένα είδους πτυχίο κ στις τρεις γλωσσες, στη μία από ΑΕΙ,  και πάλι, υπάρχει πάντα μια μόνιμη αβεβαιότητα πριν ανοίξω το στόμα μου.

Πρέπει μια φράση να την σκεφτώ στη μια γλώσσα, μετά στην άλλη και όταν ελεγχθεί και από την τρίτη τότε βγαίνει η μιλιά...... Γιατί, όταν έχεις μάθει σε 3 γραμματικές, συντακτικά, ήχους  από μωρό, το μυαλό δεν έχει ένα default selection να επιλέξει.  

Δεν καταλαβαίνω με την καμία, γιατί δεν δίνουν σημασία οι γονείς στο θέμα της σιγουριάς σε ΜΙΑ γλώσσα και μετά ας προσθέσουν και τις άλλες. 

Πώς γίνεται να "φοβάσαι" ότι τελικά θα "καταλήγει" να μιλάει μόνο μία... Να χαίρεσαι! 

 

Εγώ επέλεξα στο παιδί μου την μία από όλες  (τη μητρική μου Γλώσσα Α) και δεν ασχολούμαι/μίλησα ποτέ με τις άλλες , και έχω μια δασκάλα που παίζει παιχνίδια  κ την πληρώνω για να ακούει το παιδί μου την άλλη τρίτη γλώσσα Γλώσσα Γ., μια φορά την εβδομάδα. Ο πατέρας την δική του γλώσσα Γλώσσα Β..

Όταν είμαστε μαζί προφανώς και θα χρησιμοποιήσω αυτή που καταλαβαίνουν και εγώ κ ο πατέρας. αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνεις OPOL, επειδή περιστασιακά και καθαρά κάνεις χρήση κ της άλλης γλώσσας (όχι ανάμεικτα! δηλ μια λέξη της μιας και μια της άλλης). Σπάνια είμαστε μαζί οπότε... 

 

 δεν σε ξέρω προσωπικά, αλλά πρέπει να σου εκμυστηρευτώ ότι έχω θυμό για όσους κάνουν δοκιμές με γλώσσες με τα παιδιά τους έχοντας στο νου τους κάτι μαθησιακό ενώ δεν τους απασχολεί η ψυχολογία του παιδιού τα πρώτα πχ 10 χρόνια της ζωής του όπου θα θέλει να αισθανθεί καλά με το να εκφραστεί ανεμπόδιστα. 

ΧΑΝΕΤΑΙ αυτό όταν μπλέκεις τις γλώσσες και ας ξέρεις από άλλους ότι  "όταν θα πάει στα 20 θα είναι μια χαρά, ή όταν αποφοιτήσει θα τα εχει πάρει όλα πίσω".

 

Γράφω τα παρακάτω όχι για σένα, αλλά για άλλους που μιλάνε ίσως επίτηδες δεύτερη γλώσσα παράλληλα, σε άσχετες στιγμές στο παιδί τους για να την μάθει, και ας μην ειναι στο εξωτερικό..

ΟΧΙ, η ευκολία να μιλάς γλώσσες ή οι ευκαιρίες που δίνεις στη ζωή του παιδιού ΠΟΤΕ δεν θα αντικαταστήσουν την σιγουριά και ελευθερία που νιώθει ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα γλωσσικά σταθερό περιβάλλον.  

Αν οι 3 γλώσσες μου χουν ανοίξει 200 πόρτες , το να μην μιλάω ελεύθερα μου χει κλείσει 10.000  + .. κ έχω φτάσει στα 44 τώρα να είμαι λίγο καλύτερα που χρησιμοποιώ κάθε γλώσσα ξεχωριστά και τις έχω εξασκήσει περισσότερο, ....  Είναι μια κατάρα! 

Εγώ που το έζησα σου λέω ΟΧΙ στο μπλέξιμο. Τοζησα και στο υπογράφω.  Αν δε θες να έχεις ένα παιδί που πριν ανοιξει το στόμα του, για όλη τη ζωή του θα νιώθει μόνιμη αμφιβολία για το αν θα βρεί τις σωστές λέξεις, και ας βγαίνουν οι σωστές. 

 Που θα αισθάνεται τσεκουρεμένο εξαιτίας αυτής της διαφορετικότητας σχετικά με όλους τους άλλους που ξέρουν εύκολα τι να πουν ανά πάσα στιγμή χωρίς μεγάλη σκέψη.

Επίσης στο κομμάτι της συναισθηματικής επικοινωνίας, σε αυτή την ΤΟΣΟ ευαίσθητη ηλικία!!! .....

Για ποιό λόγο να ήθελα να βάλω το παιδί μου να προσπαθεί πρώτα να καταλάβει τις γλώσσες (έχοντας στο νού μου ποια γλώσσα θα μιλάει 10 χρόνια αργότερα??????)

αντί απλώς να μπορέσει να επικεντρώνει στο συναίσθημα που έχω ή σε αυτό που του λέω?.

  πρωταρχικό ρόλο βάζεις το μέσο, αντί το μήνυμα, όταν εκπαιδεύεις ένα παιδί σε τόσες γλώσσες από τόσο νωρίς... και έχεις τόσο πολύ στο νού σου το πόσες γλώσσες θέλεις να μιλήσει....

Όμως η γλωσσική επικοινωνία τώρα μεταξύ σας, υπάρχει για να μεταφέρεις ένα μήνυμα, όχι για να μάθεις τη γλώσσα στο παιδί -  

   είναι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να καταλάβει ΤΩΡΑ τι του λέει η αγαπημένη μαμα του πρώτα σε μία γλώσσα ! ας καταλάβει πρώτα αυτό. ας δείς ότι μπορεί και μιλάει! σεβάσου λίγο την δική του ανάγκη για attachment  ... γιατί αυτό που κάνεις μπαίνει ανάμεσα στο attachment και το δυσκολεύει. 

γνώμη μου και εμπειρία μου  - και πες το και στο μπαμπά ! και ας ΜΗΝ καταλαβαίνεις τι λέει, να μιλάει σε μια δικη του γλώσσα που να είναι ΜΙΑ. 

ελπίζω να καταλάβεις ότι ΜΙΑ γλώσσα θέλει ένα παιδί για να εκφραστεί καλά, και μετά όλες οι άλλες, αργότερα, όταν πρώτα αρχίσει να καταλαβαίνει τις λέξεις της ΠΡΩΤΗΣ γλώσσας. 

Για όσους θέλουν να διαβάσουν υπάρχει το language aquisition έτσι λέγεται η επιστήμη αυτή.

πάνω από όλα όμως, ρώτα ένα / μία ψυχολόγο πως να οργανωθείτε. μην ρωτάς εδώ το αν "πέτυχε" μια συνταγή.... είναι αυτό κριτήριο...???? πρέπει επαγγελματίας να σου πει τι θα κάνεις ανάλογα με την χώρα στην οποία βρίσκεσαι...  είναι πάνω από όλα θέμα ψυχολογίας, παρά  γλωσσολογίας.... άκουσέ με... 

[Chrysoum]

9 hours ago, belleblue said:

πρεπει να σου πω κάτι, δεν καταλαβαίνω το αρχικό ερώτημά σου,  

 μιλάς για "επίτευξη" διγλωσσίας.  Δεν αναφέρεσαι καν και δε βλεπω το ερώτημα "κάνει καλό στο παιδί?"  Βλέπω μόνο το ερώτημα "αν/πως θα τα καταφέρει το παιδί?" και πόσες γλώσσες θα μιλάει. 

Γράφεις οτι μιλάς σε 3 προσπαθείς να το περιορίσεις σε 2.   Εννοείς ότι μιλάς σε άλλες περιστάσεις τη μια γλωσσα και σε άλλες περιστάσεις την άλλη γλώσσα?

 

βάλε κανόνες και ακολούθησέ τους. 

Στο σπίτι, στα παραμύθια στις δραστηριότητες με το παιδί μου θα μιλάω τη γλώσσα Α την μητρική σου πχ.   

.  Όταν βγαίνω έξω (αν είσαι εξωτερικό) χρησιμοποιώ την γλώσσα Β ή Γ με τους άλλους όπου είναι μπροστα το παιδί μου και ακούει. 

Οι κανόνες σου πρέπει να είναι ξεκάθαροι, γιατί σύμφωνα με αυτούς θα δημιουργηθεί ένα λεξιλόγιο. Κάθε φορά που θα χρησιμοποιείς την γλώσσα Β και Γ έξω, θα συμπληρώνεις ότι λές επί τόπου με την γλώσσα Α παράλληλα/ταυτόχρονα επεξηγώντας /μεταφράζοντας αυτές τις λέξεις πάντα στην ΒΑΣΙΚΗ γλώσσα.  Η γλώσσα Α, είναι η γλώσσα reference. 

 

Αυτό που έχει σημασία είμναι το ποιά γλώσσα θα πάει δημοτικό.  Εάν πάει δημοτικό στην γλώσσα Β,  θα πρέπει εσύ να είσαι ΠΟΛΥ ξεκάθαρη στο να μην αναμίγεις μέσα στις φράσεις της γλώσσας Α που χρησιμοποιείς στο σπίτι, λέξεις των άλλων γλωσσων ΠΑΣΗ θυσία!!.  

Εάν κρατήσει αυτό το διαχωρισμό, χωροταξικά, και χρονικά, και δεν μπλέκεις τις δυο γλώσσες μέσα στην ίδια φράση, θα είσαστε μια χαρά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. 

 

Αυτά επι της πράξης. Στην θεωρία όμως και στην ψυχολογία έχω να σου πω τα εξής :

προσωπικά είμαι τρίγλωσση,  fluent χωρίς διάλεκτο accent, με από ένα είδους πτυχίο κ στις τρεις γλωσσες, στη μία από ΑΕΙ,  και πάλι, υπάρχει πάντα μια μόνιμη αβεβαιότητα πριν ανοίξω το στόμα μου.

Πρέπει μια φράση να την σκεφτώ στη μια γλώσσα, μετά στην άλλη και όταν ελεγχθεί και από την τρίτη τότε βγαίνει η μιλιά...... Γιατί, όταν έχεις μάθει σε 3 γραμματικές, συντακτικά, ήχους  από μωρό, το μυαλό δεν έχει ένα default selection να επιλέξει.  

Δεν καταλαβαίνω με την καμία, γιατί δεν δίνουν σημασία οι γονείς στο θέμα της σιγουριάς σε ΜΙΑ γλώσσα και μετά ας προσθέσουν και τις άλλες. 

Πώς γίνεται να "φοβάσαι" ότι τελικά θα "καταλήγει" να μιλάει μόνο μία... Να χαίρεσαι! 

 

Εγώ επέλεξα στο παιδί μου την μία από όλες  (τη μητρική μου Γλώσσα Α) και δεν ασχολούμαι/μίλησα ποτέ με τις άλλες , και έχω μια δασκάλα που παίζει παιχνίδια  κ την πληρώνω για να ακούει το παιδί μου την άλλη τρίτη γλώσσα Γλώσσα Γ., μια φορά την εβδομάδα. Ο πατέρας την δική του γλώσσα Γλώσσα Β..

Όταν είμαστε μαζί προφανώς και θα χρησιμοποιήσω αυτή που καταλαβαίνουν και εγώ κ ο πατέρας. αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνεις OPOL, επειδή περιστασιακά και καθαρά κάνεις χρήση κ της άλλης γλώσσας (όχι ανάμεικτα! δηλ μια λέξη της μιας και μια της άλλης). Σπάνια είμαστε μαζί οπότε... 

 

 δεν σε ξέρω προσωπικά, αλλά πρέπει να σου εκμυστηρευτώ ότι έχω θυμό για όσους κάνουν δοκιμές με γλώσσες με τα παιδιά τους έχοντας στο νου τους κάτι μαθησιακό ενώ δεν τους απασχολεί η ψυχολογία του παιδιού τα πρώτα πχ 10 χρόνια της ζωής του όπου θα θέλει να αισθανθεί καλά με το να εκφραστεί ανεμπόδιστα. 

ΧΑΝΕΤΑΙ αυτό όταν μπλέκεις τις γλώσσες και ας ξέρεις από άλλους ότι  "όταν θα πάει στα 20 θα είναι μια χαρά, ή όταν αποφοιτήσει θα τα εχει πάρει όλα πίσω".

 

Γράφω τα παρακάτω όχι για σένα, αλλά για άλλους που μιλάνε ίσως επίτηδες δεύτερη γλώσσα παράλληλα, σε άσχετες στιγμές στο παιδί τους για να την μάθει, και ας μην ειναι στο εξωτερικό..

ΟΧΙ, η ευκολία να μιλάς γλώσσες ή οι ευκαιρίες που δίνεις στη ζωή του παιδιού ΠΟΤΕ δεν θα αντικαταστήσουν την σιγουριά και ελευθερία που νιώθει ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα γλωσσικά σταθερό περιβάλλον.  

Αν οι 3 γλώσσες μου χουν ανοίξει 200 πόρτες , το να μην μιλάω ελεύθερα μου χει κλείσει 10.000  + .. κ έχω φτάσει στα 44 τώρα να είμαι λίγο καλύτερα που χρησιμοποιώ κάθε γλώσσα ξεχωριστά και τις έχω εξασκήσει περισσότερο, ....  Είναι μια κατάρα! 

Εγώ που το έζησα σου λέω ΟΧΙ στο μπλέξιμο. Τοζησα και στο υπογράφω.  Αν δε θες να έχεις ένα παιδί που πριν ανοιξει το στόμα του, για όλη τη ζωή του θα νιώθει μόνιμη αμφιβολία για το αν θα βρεί τις σωστές λέξεις, και ας βγαίνουν οι σωστές. 

 Που θα αισθάνεται τσεκουρεμένο εξαιτίας αυτής της διαφορετικότητας σχετικά με όλους τους άλλους που ξέρουν εύκολα τι να πουν ανά πάσα στιγμή χωρίς μεγάλη σκέψη.

Επίσης στο κομμάτι της συναισθηματικής επικοινωνίας, σε αυτή την ΤΟΣΟ ευαίσθητη ηλικία!!! .....

Για ποιό λόγο να ήθελα να βάλω το παιδί μου να προσπαθεί πρώτα να καταλάβει τις γλώσσες (έχοντας στο νού μου ποια γλώσσα θα μιλάει 10 χρόνια αργότερα??????)

αντί απλώς να μπορέσει να επικεντρώνει στο συναίσθημα που έχω ή σε αυτό που του λέω?.

  πρωταρχικό ρόλο βάζεις το μέσο, αντί το μήνυμα, όταν εκπαιδεύεις ένα παιδί σε τόσες γλώσσες από τόσο νωρίς... και έχεις τόσο πολύ στο νού σου το πόσες γλώσσες θέλεις να μιλήσει....

Όμως η γλωσσική επικοινωνία τώρα μεταξύ σας, υπάρχει για να μεταφέρεις ένα μήνυμα, όχι για να μάθεις τη γλώσσα στο παιδί -  

   είναι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να καταλάβει ΤΩΡΑ τι του λέει η αγαπημένη μαμα του πρώτα σε μία γλώσσα ! ας καταλάβει πρώτα αυτό. ας δείς ότι μπορεί και μιλάει! σεβάσου λίγο την δική του ανάγκη για attachment  ... γιατί αυτό που κάνεις μπαίνει ανάμεσα στο attachment και το δυσκολεύει. 

γνώμη μου και εμπειρία μου  - και πες το και στο μπαμπά ! και ας ΜΗΝ καταλαβαίνεις τι λέει, να μιλάει σε μια δικη του γλώσσα που να είναι ΜΙΑ. 

ελπίζω να καταλάβεις ότι ΜΙΑ γλώσσα θέλει ένα παιδί για να εκφραστεί καλά, και μετά όλες οι άλλες, αργότερα, όταν πρώτα αρχίσει να καταλαβαίνει τις λέξεις της ΠΡΩΤΗΣ γλώσσας. 

Για όσους θέλουν να διαβάσουν υπάρχει το language aquisition έτσι λέγεται η επιστήμη αυτή.

πάνω από όλα όμως, ρώτα ένα / μία ψυχολόγο πως να οργανωθείτε. μην ρωτάς εδώ το αν "πέτυχε" μια συνταγή.... είναι αυτό κριτήριο...???? πρέπει επαγγελματίας να σου πει τι θα κάνεις ανάλογα με την χώρα στην οποία βρίσκεσαι...  είναι πάνω από όλα θέμα ψυχολογίας, παρά  γλωσσολογίας.... άκουσέ με... 

Ας τα παρουμε με την σειρα γιατι εχεις αναφερθει σε πολλα. Αρχικα, το παιδι μου/τα παιδια μου (συντομα θα γινουν δυο) δεν εκτιθεται στην διγλωσσα απο χομπυ ή καπριτσιο των γονιών. Εκτιθεται γιατι ζει σε ενα πολυγλωσσο περιβαλλον. 

 

Λες αν εχω ψαξει αν κανει καλο στο παιδι; Οχι, ξυπνησα μια μερα και ειπα λοιπον τελος, θα γινει διγλωσση για να την μπουμε στο ματι του γειτονα που τα παιδια του μιλανε μονο μια. Εννοειται εχω μελετησει επι του θεματος πριν ακομη γεννηθεί. Απο βιολογικης αποψης κανει καλο στο παιδι ναι, διαφορετικη αναπτυξη του εγκεφαλου, λιγοτερος κινδυνος για dementia αργοτερα. Με ψυχολογο εχω επισης μιλησει που μου συνεστησε την ΟPOL και μου ειπε οτι μετα την ηλικια των 3 το παιδι δεν θα εχει προβλημα να αντιλαμβανεται οτι η γλωσσα επικοινωνιας με την μαμα ειναι διαφορετικη απο αυτη του μπαμπα. Η OPOL ομως δεν ειναι ευκολα εφαρμοσιμη στην δικη μου οικογενεια. Εννοειται οτι δεν της μιλαω αυθαιρετα σε ολες τις γλωσσες. Οταν ειμαστε μονες μας της μιλαω μονο στην μητρικη μου, οταν ειμαστε ολοι μαζι με τον μπαμπα της και συζηταμε, αναγκαστικα αλλαζω, γιατι αλλιως δεν μπορουμε να συζητησουμε. Και εμεις ειμαστε αρκετες ωρες την ημερα ολοι μαζι. 

 

Και στο φλεγον θεμα, να μαθει μια γλωσσα και να της βαλουμε τις αλλες μετα. Προσωπικα, το θεωρω αδυνατον για ενα παιδι που η μονη του πηγη ελληνικης γλωσσας ειναι η μητερα του να την μαθει σε μεγαλυτερη ηλικια, εαν δεν εχει εκθεση σε αυτην απο την νηπιακη ηλικια. Απλα δεν θα τα μαθει ποτε. Για εμενα που καλώς ή κακώς στην ηλικια που ειναι εγω παιρνω καποιες αποφασεις γι αυτην, χιλιες φορες να αισθανεται καποια αβεβαιοτητα οταν εκφραζεται στα ελληνικα, παρα να φτασει 8 χρονων και να αρχισω τοτε τις προσπαθειες να τα μαθει. Γιατι απλα δεν θα τα μαθει. Αν μεγαλωνοντας αποφασισει οτι δεν θελει να μιλαει ελληνικα και θελει να τα απορριψει, ας το κανει, δεν θα την πιεσω, απλα εγω θελω να της εχω δοσει τις βασεις της γλωσσας απο νηπιακη ηλικια.

 

Και τελος, μιλας για ψυχολογικη αναπτυξη. Να μπορει να εκφραζει τα συναισθηματα της. Μα εδω ακριβως ειναι το θεμα. Η ψυχολογος που απευθυνθηκα ηταν κατηγορηματικη οπως επισης και οτι εχω διαβασει επι του θεματος. Ενας γονεας θα πρεπει να κανει parenting στην μητρικη του γλωσσα. Αυτη ειναι που μπορω να διαχειριστω καλυτερα οσο απταιστα κι αν μιλαω τις αλλες. Αυτη ειναι η γλωσσα που μπορω να εκφρασω καλυτερα τα συναισθηματα μου: αγαπη, τρυφεροτητα, συγχιση, θυμο, αγχος. Η μητρικη μου γλωσσα ειναι αυτη που θα μας βοηθησει να αναπτυξουμε δεσμο με το παιδι μου. Το να μιλαω στο παιδι μου την τοπικη γλωσσα μου φαινεται απλα αδιανοητο και εμπεριεχει και κινδυνους.    

[Deena]

Just now, Chrysoum είπε:

Ας τα παρουμε με την σειρα γιατι εχεις αναφερθει σε πολλα. Αρχικα, το παιδι μου/τα παιδια μου (συντομα θα γινουν δυο) δεν εκτιθεται στην διγλωσσα απο χομπυ ή καπριτσιο των γονιών. Εκτιθεται γιατι ζει σε ενα πολυγλωσσο περιβαλλον. 

 

Λες αν εχω ψαξει αν κανει καλο στο παιδι; Οχι, ξυπνησα μια μερα και ειπα λοιπον τελος, θα γινει διγλωσση για να την μπουμε στο ματι του γειτονα που τα παιδια του μιλανε μονο μια. Εννοειται εχω μελετησει επι του θεματος πριν ακομη γεννηθεί. Απο βιολογικης αποψης κανει καλο στο παιδι ναι, διαφορετικη αναπτυξη του εγκεφαλου, λιγοτερος κινδυνος για dementia αργοτερα. Με ψυχολογο εχω επισης μιλησει που μου συνεστησε την ΟPOL και μου ειπε οτι μετα την ηλικια των 3 το παιδι δεν θα εχει προβλημα να αντιλαμβανεται οτι η γλωσσα επικοινωνιας με την μαμα ειναι διαφορετικη απο αυτη του μπαμπα. Η OPOL ομως δεν ειναι ευκολα εφαρμοσιμη στην δικη μου οικογενεια. Εννοειται οτι δεν της μιλαω αυθαιρετα σε ολες τις γλωσσες. Οταν ειμαστε μονες μας της μιλαω μονο στην μητρικη μου, οταν ειμαστε ολοι μαζι με τον μπαμπα της και συζηταμε, αναγκαστικα αλλαζω, γιατι αλλιως δεν μπορουμε να συζητησουμε. Και εμεις ειμαστε αρκετες ωρες την ημερα ολοι μαζι. 

 

Και στο φλεγον θεμα, να μαθει μια γλωσσα και να της βαλουμε τις αλλες μετα. Προσωπικα, το θεωρω αδυνατον για ενα παιδι που η μονη του πηγη ελληνικης γλωσσας ειναι η μητερα του να την μαθει σε μεγαλυτερη ηλικια, εαν δεν εχει εκθεση σε αυτην απο την νηπιακη ηλικια. Απλα δεν θα τα μαθει ποτε. Για εμενα που καλώς ή κακώς στην ηλικια που ειναι εγω παιρνω καποιες αποφασεις γι αυτην, χιλιες φορες να αισθανεται καποια αβεβαιοτητα οταν εκφραζεται στα ελληνικα, παρα να φτασει 8 χρονων και να αρχισω τοτε τις προσπαθειες να τα μαθει. Γιατι απλα δεν θα τα μαθει. Αν μεγαλωνοντας αποφασισει οτι δεν θελει να μιλαει ελληνικα και θελει να τα απορριψει, ας το κανει, δεν θα την πιεσω, απλα εγω θελω να της εχω δοσει τις βασεις της γλωσσας απο νηπιακη ηλικια.

 

Και τελος, μιλας για ψυχολογικη αναπτυξη. Να μπορει να εκφραζει τα συναισθηματα της. Μα εδω ακριβως ειναι το θεμα. Η ψυχολογος που απευθυνθηκα ηταν κατηγορηματικη οπως επισης και οτι εχω διαβασει επι του θεματος. Ενας γονεας θα πρεπει να κανει parenting στην μητρικη του γλωσσα. Αυτη ειναι που μπορω να διαχειριστω καλυτερα οσο απταιστα κι αν μιλαω τις αλλες. Αυτη ειναι η γλωσσα που μπορω να εκφρασω καλυτερα τα συναισθηματα μου: αγαπη, τρυφεροτητα, συγχιση, θυμο, αγχος. Η μητρικη μου γλωσσα ειναι αυτη που θα μας βοηθησει να αναπτυξουμε δεσμο με το παιδι μου. Το να μιλαω στο παιδι μου την τοπικη γλωσσα μου φαινεται απλα αδιανοητο και εμπεριεχει και κινδυνους.    

 

Η κόρη μου πάντως έχει έναν συμμαθητή Ελληνοϊταλό (μπαμπάς Έλληνας, μαμά Ιταλίδα) και στο σπίτι τους μιλάνε Ελληνικά γιατί ο μπαμπάς δεν ξέρει ιταλικά. Ωστόσο τα παιδιά (3 συνολικά) γνωρίζουν άπταιστα ιταλικά γιατί τους μιλάει η μαμά τους, ακόμα και το μικρότερο που είναι προνήπιο, πάνε βέβαια και στους παππούδες στην Ιταλία για 1-2 μήνες κάθε καλοκαίρι.

 

Έχω και μια φίλη που είναι Τουρκάλα και έχει μαμά Ισπανίδα, στο σπίτι τους μιλούσαν τουρκικά όταν ήταν όλοι μαζί αλλά ισπανικά με την μαμά τους και η ίδια με τον αδερφό της αλλάζουν από τουρκικά σε ισπανικά όποτε θέλουν και αναλόγως με το αν θέλουν να μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

 

Επίσης...άσχετο, έπεσα πρόσφατα σε ένα από τα βίντεο του Τσιτσιπά (ο οποίος έχει μαμά Ρωσίδα) και μέσα στο ίδιο βίντεο άκουσα αφενός τον ίδιο να συνομιλεί στα ρωσικά με την μητέρα του, αφετέρου την μητέρα του να μιλάει ελληνικά με άλλους.

 

Το θεωρώ απίθανο ένα παιδί να ακούει απο μωρό την μαμά του να του μιλάει σε μια γλώσσα, έστω κι αν την εναλλάσσει με άλλη/ες, και να καταλήξει να μην την μάθει, δεν νομίζω ότι πρέπει να ανησυχείς για τα ελληνικά. Σκέψου ότι σε λίγα χρόνια θα είναι μια γλώσσα που θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα παιδιά σου και μεταξύ τους. 

[Lenia16]

Κ εγώ έχω φίλο ελληνοιταλο, από μπαμπά Έλληνα κ μαμά Ιταλίδα. Ο μπαμπάς του με τη μαμά του μιλούσαν πάντα στα ιταλικά γιατί η μητέρα δε γνώριζε ελληνικά (μιλάει πλέον γιατί μένουν Ελλάδα εδώ κ 30 χρόνια αλλά όχι καλά), τα παιδιά πήγαν σε ελληνικό σχολείο, σπούδασαν σε ιταλικό πανεπιστήμιο, μιλάνε άπταιστα κ τις δύο γλώσσες, μάλιστα έχω καταλάβει ότι εκφράζονται μεταξύ τους καλύτερα στα ιταλικά παρόλο που γεννήθηκαν κ μεγάλωσαν στην Ελλάδα.

Δε νομίζω ότι θα απορρίψει ποτέ τα ελληνικά. Πιστεύω ότι αν της μιλάς αποκλειστικά στα ελληνικά θα μάθει να τα μιλάει πολύ καλά ακόμη κ αν δεν τα χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ. Εγώ σίγουρα θα προσπαθούσα να περάσω στο παιδί μου εκτός από τη γλώσσα κ το συναίσθημα αναφορικά με την ελληνικη καταγωγή του, να νιώθει Ελληνίδα κ όχι μόνο να μπορεί να μιλήσει. Βέβαια αυτό είναι καθαρά προσωπικό αλλά έτσι όπως το σκέφτομαι θα το ήθελα πολύ. Κ θεωρώ πως αυτό είναι πιο δύσκολο από την ομιλία.

Επεξεργάστηκαν 10 Απριλίου,2019 by Lenia16

[Chrysoum]

Just now, Lenia16 said:

Κ εγώ έχω φίλο ελληνοιταλο, από μπαμπά Έλληνα κ μαμά Ιταλίδα. Ο μπαμπάς του με τη μαμά του μιλούσαν πάντα στα ιταλικά γιατί η μητέρα δε γνώριζε ελληνικά (μιλάει πλέον γιατί μένουν Ελλάδα εδώ κ 30 χρόνια αλλά όχι καλά), τα παιδιά πήγαν σε ελληνικό σχολείο, σπούδασαν σε ιταλικό πανεπιστήμιο, μιλάνε άπταιστα κ τις δύο γλώσσες, μάλιστα έχω καταλάβει ότι εκφράζονται μεταξύ τους καλύτερα στα ιταλικά παρόλο που γεννήθηκαν κ μεγάλωσαν στην Ελλάδα.

Δε νομίζω ότι θα απορρίψει ποτέ τα ελληνικά. Πιστεύω ότι αν της μιλάς αποκλειστικά στα ελληνικά θα μάθει να τα μιλάει πολύ καλά ακόμη κ αν δεν τα χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ. Εγώ σίγουρα θα προσπαθούσα να περάσω στο παιδί μου εκτός από τη γλώσσα κ το συναίσθημα αναφορικά με την ελληνικη καταγωγή του, να νιώθει Ελληνίδα κ όχι μόνο να μπορεί να μιλήσει. Βέβαια αυτό είναι καθαρά προσωπικό αλλά έτσι όπως το σκέφτομαι θα το ήθελα πολύ. Κ θεωρώ πως αυτό είναι πιο δύσκολο από την ομιλία.

Αν της μιλαγα αποκλειστικα στα ελληνικα, δεν θα ανησυχουσα. Αλλα δεν της μιλαω αποκλειστικα στα ελληνικά. Της μιλαω ελληνικα οταν ειμαστε οι δυο μας. Οταν ειμαστε με τον μπαμπα, που ειναι αρκετες ωρες, χρησιμοποιουμε μια απο τις δυο γλωσσες που εχουμε κοινες (και δεν ειναι τα ελληνικα). Δεν ειναι δηλαδη οτι ενω μιλαω την γλωσσα Β και Γ με τον μπαμπα της, αλλά οταν απευθυνομαι στο παιδι αλλαζω και μιλαω ελληνικα. Αυτο θα ηταν το OPOL. Αλλα δεν το κανω, οταν ειμαστε ολοι μαζι μιλαω και στο παιδι την Β ή την Γ για να μπορει να συμμετεχει και ο μπαμπας στην συζητηση μας. Αυτο ειναι που μου προκαλει αβεβαιοτητα. 

 

Καλα αυτο με την ταυτοτητα ειναι αλλο μεγαλο θεμα που επισης απαιτει πολλη προσπαθεια. Η γλωσσα ομως ειναι ενα μερος της εθνικης ταυτοτητας :)

[Deena]

Επίσης, για να το δούμε και ρεαλιστικά, πόσο εφικτό είναι το OPOL στην πραγματικότητα? Στις "μικτές" οικογένειες τις περισσότερες φορές υπάρχει μια κοινή γλώσσα, μία γλώσσα που μιλούν και καταλαβαίνουν όλοι και φυσικά αυτή χρησιμοποιείται. Ακόμα όμως κι αν όλοι ξέρουν/καταλαβαίνουν όλες τις γλώσσες, τί θα γίνεται όταν είναι όλοι μαζί? Θα μιλάει ο μπαμπάς στα π.χ. γερμανικά, θα απαντάει το παιδί στην ίδια γλώσσα και αν η μαμά θέλει να συμμετέχει θα μιλάει στα ελληνικά, το παιδί θα της απαντάει στα ελληνικά αλλά αν θέλει τη γνώμη του μπαμπά του θα το γυρίζει στα γερμανικά? Είναι δηλαδή το παραπάνω προτιμότερο?

 

Το μυστικό νομίζω είναι να μην πέσει στην παγίδα ο γονιός που γνωρίζει και τις δύο γλώσσες να συνεχίσει να μιλάει μόνο την μία (την κοινή) στο παιδί. Ένα γειτονάκι μας έχει μαμά Ρουμάνα η οποία, λανθασμένα κατά την γνώμη μου, δεν του μιλάει σχεδόν καθόλου ρουμανικά παρόλο που τις περισσότερες ώρες είναι μαζί της, γιατί ξέρει πολύ καλά ελληνικά η ίδια οπότε μόνο ελληνικά ακούγονται στο σπίτι. Το παιδί καταλαβαίνει μεν ρουμανικά, αλλά μιλάει ελάχιστα και πολύ διστακτικά, ανοίγεται λίγο τα καλοκαίρια που πάει στο Βουκουρέστι στην γιαγιά, ξαναμαζεύεται τον χειμώνα κλπ

[Chrysoum]

Just now, Deena said:

Επίσης, για να το δούμε και ρεαλιστικά, πόσο εφικτό είναι το OPOL στην πραγματικότητα? Στις "μικτές" οικογένειες τις περισσότερες φορές υπάρχει μια κοινή γλώσσα, μία γλώσσα που μιλούν και καταλαβαίνουν όλοι και φυσικά αυτή χρησιμοποιείται. Ακόμα όμως κι αν όλοι ξέρουν/καταλαβαίνουν όλες τις γλώσσες, τί θα γίνεται όταν είναι όλοι μαζί? Θα μιλάει ο μπαμπάς στα π.χ. γερμανικά, θα απαντάει το παιδί στην ίδια γλώσσα και αν η μαμά θέλει να συμμετέχει θα μιλάει στα ελληνικά, το παιδί θα της απαντάει στα ελληνικά αλλά αν θέλει τη γνώμη του μπαμπά του θα το γυρίζει στα γερμανικά? Είναι δηλαδή το παραπάνω προτιμότερο?

 

Συνηθως σε αυτες τις περιπτωσεις, απο οτι εχω καταλαβει απο αυτα που εχω διαβασει, ειναι οτι οταν εχουν μια κοινη συζητηση στην κοινη γλωσσα, οταν ο γονιος (με την γλωσσα της μειονοτητας) απευθυνεται στο παιδι του μιλαει σε αυτην και μονο. Στον αλλο γονιο μπορει δηλαδη να μιλαει την κοινη, αλλα στο παιδι την γλωσσα που εχουν ορισει. Εγω αυτο δεν μπορεσα να το εφαρμοσω, οσο κι αν προσπαθησα. 

[Deena]

Just now, Chrysoum είπε:

Συνηθως σε αυτες τις περιπτωσεις, απο οτι εχω καταλαβει απο αυτα που εχω διαβασει, ειναι οτι οταν εχουν μια κοινη συζητηση στην κοινη γλωσσα, οταν ο γονιος (με την γλωσσα της μειονοτητας) απευθυνεται στο παιδι του μιλαει σε αυτην και μονο. Στον αλλο γονιο μπορει δηλαδη να μιλαει την κοινη, αλλα στο παιδι την γλωσσα που εχουν ορισει. Εγω αυτο δεν μπορεσα να το εφαρμοσω, οσο κι αν προσπαθησα. 

 Μου φαίνεται ανέφικτο και σε όσες δίγλωσσες οικογένειες ξέρω πουθενά δεν εφαρμόζεται....

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

 

Και τελος, μιλας για ψυχολογικη αναπτυξη. Να μπορει να εκφραζει τα συναισθηματα της. Μα εδω ακριβως ειναι το θεμα. Η ψυχολογος που απευθυνθηκα ηταν κατηγορηματικη οπως επισης και οτι εχω διαβασει επι του θεματος. Ενας γονεας θα πρεπει να κανει parenting στην μητρικη του γλωσσα. Αυτη ειναι που μπορω να διαχειριστω καλυτερα οσο απταιστα κι αν μιλαω τις αλλες. Αυτη ειναι η γλωσσα που μπορω να εκφρασω καλυτερα τα συναισθηματα μου: αγαπη, τρυφεροτητα, συγχιση, θυμο, αγχος. Η μητρικη μου γλωσσα ειναι αυτη που θα μας βοηθησει να αναπτυξουμε δεσμο με το παιδι μου. Το να μιλαω στο παιδι μου την τοπικη γλωσσα μου φαινεται απλα αδιανοητο και εμπεριεχει και κινδυνους.    

 

Επειδή ζω σε περιοχή με πολλούς μετανάστες, αυτό το έχω ακούσει να συζητείται επανειλημμένα από νηπιαγωγούς σε συγκεντρώσεις, ότι πάντα στο παιδί η μαμά πρέπει να μιλά κυρίως στη μητρική γλώσσα, όταν απευθύνεται στο ίδιο. Να μη μπουν ποτέ στη λογική να μιλήσουν Ελληνικά για να μαλώσουν, κανακέψουν κλπ το παιδί, και ας μιλάνε καλά, και να μην το σκέφτονται καν το θέμα της "άνεσης" σε μία γλώσσα.

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Deena είπε:

Επίσης, για να το δούμε και ρεαλιστικά, πόσο εφικτό είναι το OPOL στην πραγματικότητα? Στις "μικτές" οικογένειες τις περισσότερες φορές υπάρχει μια κοινή γλώσσα, μία γλώσσα που μιλούν και καταλαβαίνουν όλοι και φυσικά αυτή χρησιμοποιείται. Ακόμα όμως κι αν όλοι ξέρουν/καταλαβαίνουν όλες τις γλώσσες, τί θα γίνεται όταν είναι όλοι μαζί? Θα μιλάει ο μπαμπάς στα π.χ. γερμανικά, θα απαντάει το παιδί στην ίδια γλώσσα και αν η μαμά θέλει να συμμετέχει θα μιλάει στα ελληνικά, το παιδί θα της απαντάει στα ελληνικά αλλά αν θέλει τη γνώμη του μπαμπά του θα το γυρίζει στα γερμανικά? Είναι δηλαδή το παραπάνω προτιμότερο?

 

Το μυστικό νομίζω είναι να μην πέσει στην παγίδα ο γονιός που γνωρίζει και τις δύο γλώσσες να συνεχίσει να μιλάει μόνο την μία (την κοινή) στο παιδί. Ένα γειτονάκι μας έχει μαμά Ρουμάνα η οποία, λανθασμένα κατά την γνώμη μου, δεν του μιλάει σχεδόν καθόλου ρουμανικά παρόλο που τις περισσότερες ώρες είναι μαζί της, γιατί ξέρει πολύ καλά ελληνικά η ίδια οπότε μόνο ελληνικά ακούγονται στο σπίτι. Το παιδί καταλαβαίνει μεν ρουμανικά, αλλά μιλάει ελάχιστα και πολύ διστακτικά, ανοίγεται λίγο τα καλοκαίρια που πάει στο Βουκουρέστι στην γιαγιά, ξαναμαζεύεται τον χειμώνα κλπ

 

Ξέρω αρκετές μικτές οικογένειες, αλλά και οικογένειες που η κοινή γλώσσα δεν ειναι η γλώσσα του τόπου. Αυτό που έχω δει είναι ότι είναι άλλο η κατανόηση και άλλο η προτίμηση. Δηλαδή, η μαμά μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Ρουμάνικα και με τον μπαμπά, αλλά τα παιδιά εκτός σπιτιού ακούν Ελληνικά, που δεν χρησιμοποιούνται στο σπίτι. Τελικά βρίσκονται στην κατάσταση όπου οι γονείς μεν μεταξύ τους μιλάνε τη γλώσσα τους ή και απευθυνουν σε αυτη το λόγο στο παιδί, αλλά το παιδί απαντά στα Ελληνικά κυρίως, ειδικά εκεί από τα μέσα του δημοτικού και μετά. 

[ΜΑΡΙΤΑ]

@Chrysoum καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να κάνεις αποκλειστικά την μέθοδο που λες.

Έχω πολύ κοντινό μου άτομο με τα εξής χαρακτηριστικά: η αδερφή μου μιλάει στο παιδί ελληνικά, ο γαμπρός μου του μιλάει στη γλώσσα του (αναγκαστικά γιατί στην αρχή δεν ήξερε ελληνικά) και μεταξύ τους μιλάνε (το ζευγάρι) αγγλικά. Το παιδί ζει Ελλάδα οπότε τα ερεθίσματα είναι πολλά. Βέβαια η μαμά του μιλάει πάντα και μόνο ελληνικά ακόμα και όταν ήταν μπροστά ο μπαμπάς  τους, δηλαδή μπορεί να μίλαγε αγγλικά με τον άντρα της, να ρώταγε κάτι το παιδί στα ελληνικά και φυσικά του απαντούσε ελληνικά. (δε ξέρω γιατί αυτό σε μπερδεύει εσένα).

Ο μικρός επίσης ήξερε σε ποια γλώσσα θα απαντήσει στον καθένα, ήταν εκπληκτικό αυτό να το βλέπεις - αυτά στην αρχή όμως.

 Το αποτέλεσμα από όλα αυτά, τώρα που ο μικρός είναι 4 1/2, είναι να καταλαβαίνει την γλώσσα του μπαμπά, να του λέει λίγες λέξεις στην γλώσσα τους αλλά κατά κύριο λόγο μιλάει τα ελληνικά. Αυτό βέβαια βοήθησε τον γαμπρό μου να μάθει ελληνικά αλλά δε ξέρω γιατί το παιδί δεν θέλει να μιλάει στην γλώσσα του αν και την καταλαβαίνει. 

Τώρα αν πάει στη χώρα του και βρεθεί με τα ξαδέρφια του φαντάζομαι ότι αφού τα ξέρει θα τα μιλήσει, είμαι σίγουρη δηλαδή για αυτό. 

Να πω βέβαια τέλος, ότι το παιδί με όλα αυτά δε μιλάει πολύ καθαρά τα ελληνικά, θεωρώ ότι είναι λίγο πίσω σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Στη φάση αυτη πάντως δίγλωσσο δε τον λες αν και θα έπρεπε.

Εσένα τι σε προβληματίζει περισσότερο; Να μη μάθει τα ελληνικά ή να μη γίνει δίγλωσσο; Αυτό δε καταλαβα...

Δε ξέρω αν βοήθησα

[Chrysoum]

Just now, ΜΑΡΙΤΑ said:

@Chrysoum καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να κάνεις αποκλειστικά την μέθοδο που λες.

Έχω πολύ κοντινό μου άτομο με τα εξής χαρακτηριστικά: η αδερφή μου μιλάει στο παιδί ελληνικά, ο γαμπρός μου του μιλάει στη γλώσσα του (αναγκαστικά γιατί στην αρχή δεν ήξερε ελληνικά) και μεταξύ τους μιλάνε (το ζευγάρι) αγγλικά. Το παιδί ζει Ελλάδα οπότε τα ερεθίσματα είναι πολλά. Βέβαια η μαμά του μιλάει πάντα και μόνο ελληνικά ακόμα και όταν ήταν μπροστά ο μπαμπάς  τους, δηλαδή μπορεί να μίλαγε αγγλικά με τον άντρα της, να ρώταγε κάτι το παιδί στα ελληνικά και φυσικά του απαντούσε ελληνικά. (δε ξέρω γιατί αυτό σε μπερδεύει εσένα).

Ο μικρός επίσης ήξερε σε ποια γλώσσα θα απαντήσει στον καθένα, ήταν εκπληκτικό αυτό να το βλέπεις - αυτά στην αρχή όμως.

 Το αποτέλεσμα από όλα αυτά, τώρα που ο μικρός είναι 4 1/2, είναι να καταλαβαίνει την γλώσσα του μπαμπά, να του λέει λίγες λέξεις στην γλώσσα τους αλλά κατά κύριο λόγο μιλάει τα ελληνικά. Αυτό βέβαια βοήθησε τον γαμπρό μου να μάθει ελληνικά αλλά δε ξέρω γιατί το παιδί δεν θέλει να μιλάει στην γλώσσα του αν και την καταλαβαίνει. 

Τώρα αν πάει στη χώρα του και βρεθεί με τα ξαδέρφια του φαντάζομαι ότι αφού τα ξέρει θα τα μιλήσει, είμαι σίγουρη δηλαδή για αυτό. 

Να πω βέβαια τέλος, ότι το παιδί με όλα αυτά δε μιλάει πολύ καθαρά τα ελληνικά, θεωρώ ότι είναι λίγο πίσω σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Στη φάση αυτη πάντως δίγλωσσο δε τον λες αν και θα έπρεπε.

Εσένα τι σε προβληματίζει περισσότερο; Να μη μάθει τα ελληνικά ή να μη γίνει δίγλωσσο; Αυτό δε καταλαβα...

Δε ξέρω αν βοήθησα

Η αδερφη σου εκαναν OPOL δηλαδη. Εμενα μου ειναι δυσκολο οταν την ρωταει κατι ο μπαμπας της, μετα μιλαω εγω μαζι της, μετα απαντα ο μπαμπας της ξανα, μετα την ρωταω κατι εγω κλπ να τα κανω στα ελληνικα. Οχι οτι μας απανταει ακομα κανονικα, απλα αντιδρα και θελω να ειμαστε μια ενοτητα οταν τρωμε ολοι μαζι για παραδειγμα και "συζηταμε", να καταλαβαινει δηλαδη και ο πατερας της τι λεμε και τι γινεται.

 

Ο προβληματισμος μου εγκειται στο αν θα μαθει ελληνικα (που στην περιπτωση μας συνεπαγεται την διγλωσσια). Την γλωσσα της χωρας που ζουμε θα την μαθει σιγουρα, ελληνικα ομως δεν ξερω αν θα μαθει. Οταν λεω μαθει εννοω οχι μονο να καταλαβαινει, αλλα και να τα χρησιμοποιει. Να ερχεται στην Ελλαδα και να μπορει να μιλαει στην γιαγια της και στα ξαδερφια της για παραδειγμα. 

13 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Ξέρω αρκετές μικτές οικογένειες, αλλά και οικογένειες που η κοινή γλώσσα δεν ειναι η γλώσσα του τόπου. Αυτό που έχω δει είναι ότι είναι άλλο η κατανόηση και άλλο η προτίμηση. Δηλαδή, η μαμά μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Ρουμάνικα και με τον μπαμπά, αλλά τα παιδιά εκτός σπιτιού ακούν Ελληνικά, που δεν χρησιμοποιούνται στο σπίτι. Τελικά βρίσκονται στην κατάσταση όπου οι γονείς μεν μεταξύ τους μιλάνε τη γλώσσα τους ή και απευθυνουν σε αυτη το λόγο στο παιδί, αλλά το παιδί απαντά στα Ελληνικά κυρίως, ειδικά εκεί από τα μέσα του δημοτικού και μετά. 

Ναι αυτο περιγραφεις ειναι πολυ συνηθες. Ειδικα οσο μεγαλωνουν και πλησιαζουν τα 10 απαντουν στους γονεις τους στην τοπικη γλωσσα. Αυτο δεν με ανησυχει ιδιαιτερα, δεδομενου οτι θα εχει μαθει τα Ελληνικα και απλως δεν θα θελει να τα χρησιμοποιει μαζι μου γιατι θα ξερει οτι καταλαβαινω τι μου λεει στην αλλη γλωσσα. Μπαινει και το θεμα της κοινωνικης αποδοχης σ αυτες τις ηλικιες. Αν τα ξερει ομως θα μπορει να τα χρησιμοποιησει με την γιαγια της στην Ελλαδα και το καλοκαιρι που θα ερχομαστε. Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι δεν θα τα μαθει ποτε.  

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Ο προβληματισμος μου εγκειται στο αν θα μαθει ελληνικα (που στην περιπτωση μας συνεπαγεται την διγλωσσια). Την γλωσσα της χωρας που ζουμε θα την μαθει σιγουρα, ελληνικα ομως δεν ξερω αν θα μαθει. Οταν λεω μαθει εννοω οχι μονο να καταλαβαινει, αλλα και να τα χρησιμοποιει. Να ερχεται στην Ελλαδα και να μπορει να μιλαει στην γιαγια της και στα ξαδερφια της για παραδειγμα. 

Ναι αυτο περιγραφεις ειναι πολυ συνηθες. Ειδικα οσο μεγαλωνουν και πλησιαζουν τα 10 απαντουν στους γονεις τους στην τοπικη γλωσσα. Αυτο δεν με ανησυχει ιδιαιτερα, δεδομενου οτι θα εχει μαθει τα Ελληνικα και απλως δεν θα θελει να τα χρησιμοποιει μαζι μου γιατι θα ξερει οτι καταλαβαινω τι μου λεει στην αλλη γλωσσα. Μπαινει και το θεμα της κοινωνικης αποδοχης σ αυτες τις ηλικιες. Αν τα ξερει ομως θα μπορει να τα χρησιμοποιησει με την γιαγια της στην Ελλαδα και το καλοκαιρι που θα ερχομαστε. Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι δεν θα τα μαθει ποτε.  

 

Οτι γενικά γίνεται, σαφώς γίνεται. Τα περισσότερα παιδιά μεταναστών που γνωρίζω στη γειτονιά, καταλαβαίνουν άνετα τη μητρική τους γλώσσα, απλά δεν την προτιμάνε. Και τα περισσότερα, επειδή δεν έχουν κάνει μαθήματα, δεν μπορούν από όσο λένε να τη χρησιμοποιήσουν καλά στο γραπτό λόγο. 

[belleblue]

On 11/4/2019 at 12:00 ΜΜ, Chrysoum είπε:

Η αδερφη σου εκαναν OPOL δηλαδη. Εμενα μου ειναι δυσκολο οταν την ρωταει κατι ο μπαμπας της, μετα μιλαω εγω μαζι της, μετα απαντα ο μπαμπας της ξανα, μετα την ρωταω κατι εγω κλπ να τα κανω στα ελληνικα. Οχι οτι μας απανταει ακομα κανονικα, απλα αντιδρα και θελω να ειμαστε μια ενοτητα οταν τρωμε ολοι μαζι για παραδειγμα και "συζηταμε", να καταλαβαινει δηλαδη και ο πατερας της τι λεμε και τι γινεται.

 

Ο προβληματισμος μου εγκειται στο αν θα μαθει ελληνικα (που στην περιπτωση μας συνεπαγεται την διγλωσσια). Την γλωσσα της χωρας που ζουμε θα την μαθει σιγουρα, ελληνικα ομως δεν ξερω αν θα μαθει. Οταν λεω μαθει εννοω οχι μονο να καταλαβαινει, αλλα και να τα χρησιμοποιει. Να ερχεται στην Ελλαδα και να μπορει να μιλαει στην γιαγια της και στα ξαδερφια της για παραδειγμα. 

Ναι αυτο περιγραφεις ειναι πολυ συνηθες. Ειδικα οσο μεγαλωνουν και πλησιαζουν τα 10 απαντουν στους γονεις τους στην τοπικη γλωσσα. Αυτο δεν με ανησυχει ιδιαιτερα, δεδομενου οτι θα εχει μαθει τα Ελληνικα και απλως δεν θα θελει να τα χρησιμοποιει μαζι μου γιατι θα ξερει οτι καταλαβαινω τι μου λεει στην αλλη γλωσσα. Μπαινει και το θεμα της κοινωνικης αποδοχης σ αυτες τις ηλικιες. Αν τα ξερει ομως θα μπορει να τα χρησιμοποιησει με την γιαγια της στην Ελλαδα και το καλοκαιρι που θα ερχομαστε. Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι δεν θα τα μαθει ποτε.  

 

και εμείς όταν βρισκόμασταν συνεχιζα την μητρική μου μαζί της, και  παράλληλα επαναλάμβανα πάντα  (και ακόμα το κάνω) τις λέξεις στην κοινή γλώσσα.

δεν σημαίνει ότι δεν κάνεις opol όταν το κάνεις αυτό. 

πρόβλημα θα ήταν να ξέχναγες τη μητρική και όταν είστε μαζί να μίλαγες μόνο την κοινή. 

αναγκαστικά, αυτό είναι το δύσκολο ότι πρεπει σε καθε σας συνομιλία να μιλάς διπλά. έτσι όμως και μόνο, το παιδί σου δεν θα αισθάνεται περίεργα, αλλά και θα μάθει σωστά και τις δυο γλώσσες που θα μιλιούνται στο σπίτι. 

Ο πατέρας καλείται να κάνει το ίδιο. 

μιλάει στην μητρική του στο παιδί σας,    και όταν είστε οι τρείς σας,  ή όταν θέλει να καταλάβεις τι της λέει, θα το λέει διπλά και στην κοινή γλώσσα. 

 

οι συζητήσεις που έχετε αυτή τη στιγμή αποκλείεται να είναι τόσο δύσκολες ώστε να μην μπορείτε να το κάνετε, και αξίζει να το κάνετε γιατί έτσι δίνετε ξεκάθαρη εικόνα στο παιδί, και συναισθήματα. 

 

Παράθεση

 Για εμενα που καλώς ή κακώς στην ηλικια που ειναι εγω παιρνω καποιες αποφασεις γι αυτην, χιλιες φορες να αισθανεται καποια αβεβαιοτητα οταν εκφραζεται στα ελληνικα, παρα να φτασει 8 χρονων και να αρχισω τοτε τις προσπαθειες να τα μαθει. Γιατι απλα δεν θα τα μαθει. Αν μεγαλωνοντας αποφασισει οτι δεν θελει να μιλαει ελληνικα και θελει να τα απορριψει, ας το κανει, δεν θα την πιεσω, απλα εγω θελω να της εχω δοσει τις βασεις της γλωσσας απο νηπιακη ηλικια.

νομίζω κάτι κατάλαβες λάθος ή  δεν ήταν ξεκάθαρο? προφανώς ναι, να μιλάς στην γλώσσα τη μητρική σου, και να μην την σταματήσεις ποτέ. 

 

εγώ αυτο εννοώ, ότι πρέπει να υπαρχει σταθερότητα στο ποια γλώσσα χρησιμοποιείς μόνιμα - και εξηγώ ίσως καλύτερα  εδω τι εννοώ με το παράδειγμα... του ότι η διπλή ομιλία θεωρώ ότι είναι μονόδρομος για να μπορέσεις να διατηρήσεις ως σταθερή την μητρική γλώσσα σε όλες τις ώρες!  

 

[Thundercats!]

Εμείς μιλάμε 3 γλώσσες και μια διάλεκτο....Καλό είναι να μιλάτε πρώτα στην μητρική και έπειτα σε Β γλώσσα διότι μετά την Γ γλώσσα μπερδεύονται.

Η δική μου κόρη άργησε να μιλήσει λόγω της σύγχυσης και μετά από κουβέντα με την παιδίατρο μας πρότεινε τις 2 γλώσσες αρχικά, μετά μπορείς να αρχίσεις και την Γ γλώσσα. Η κορούλα μου είναι 2,5 χρονών και μιλάει την μητρική καλά και από επιλογή, όπου θέλει και όταν θέλει τις άλλες 2 γλώσσες. 

Οταν άρχισε να μιλάει την μητρική καλά, άρχισε απότομα και την 2 γλώσσα εκεί που δεν το περιμενα ξαφνικά. 

 

[Chrysoum]

Just now, belleblue said:

 

και εμείς όταν βρισκόμασταν συνεχιζα την μητρική μου μαζί της, και  παράλληλα επαναλάμβανα πάντα  (και ακόμα το κάνω) τις λέξεις στην κοινή γλώσσα.

δεν σημαίνει ότι δεν κάνεις opol όταν το κάνεις αυτό. 

πρόβλημα θα ήταν να ξέχναγες τη μητρική και όταν είστε μαζί να μίλαγες μόνο την κοινή. 

αναγκαστικά, αυτό είναι το δύσκολο ότι πρεπει σε καθε σας συνομιλία να μιλάς διπλά. έτσι όμως και μόνο, το παιδί σου δεν θα αισθάνεται περίεργα, αλλά και θα μάθει σωστά και τις δυο γλώσσες που θα μιλιούνται στο σπίτι. 

Ο πατέρας καλείται να κάνει το ίδιο. 

μιλάει στην μητρική του στο παιδί σας,    και όταν είστε οι τρείς σας,  ή όταν θέλει να καταλάβεις τι της λέει, θα το λέει διπλά και στην κοινή γλώσσα. 

 

οι συζητήσεις που έχετε αυτή τη στιγμή αποκλείεται να είναι τόσο δύσκολες ώστε να μην μπορείτε να το κάνετε, και αξίζει να το κάνετε γιατί έτσι δίνετε ξεκάθαρη εικόνα στο παιδί, και συναισθήματα. 

 

νομίζω κάτι κατάλαβες λάθος ή  δεν ήταν ξεκάθαρο? προφανώς ναι, να μιλάς στην γλώσσα τη μητρική σου, και να μην την σταματήσεις ποτέ. 

 

εγώ αυτο εννοώ, ότι πρέπει να υπαρχει σταθερότητα στο ποια γλώσσα χρησιμοποιείς μόνιμα - και εξηγώ ίσως καλύτερα  εδω τι εννοώ με το παράδειγμα... του ότι η διπλή ομιλία θεωρώ ότι είναι μονόδρομος για να μπορέσεις να διατηρήσεις ως σταθερή την μητρική γλώσσα σε όλες τις ώρες!  

 

Το κάνω μερικές φορές, όχι πάντα και όχι σε όλα. Θα έπρεπε να είμαι πιο συνεπής ως προς αυτό, το καταλαβαίνω. Θα καταβαλω μεγαλύτερη προσπάθεια. 

Η μητρική γλώσσα του πατέρα αποτελεί και κοινή μας γλώσσα, οπότε δεν χρειάζεται να επαναλάμβανει. Γενικά έχουμε δύο γλώσσες στο σπίτι που τις μιλάμε εξίσου με τον άντρα μου. Έχουμε σκεφτεί να τις περιορίσουμε και να μιλάμε μόνο την μια για να μην δημιουργηθεί συγχιση στο παιδί. Τα ελληνικά έρχονται έξτρα. Αυτά τα μιλάω εγώ με το παιδί και ο πατέρας δεν έχει καμία επαφή με την γλώσσα.