Πώς πραγματώνεται η ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια;

[MagdaP]

Just now, Chrysoum είπε:

 

Αυτο που με λυπει πραγματικα, ειναι οτι ακομη και σημερα βλεπω αυτα τα στερεοτυπα σε φιλες μου, που μου απαντανε πολυ φυσικα: "ε ποιος θα μαγειρεψει; Ο Τακης, Λακης, Μακης;" κλπ. Και ξερεις οτι τα αγορια τους δεν θα μαθουν να μαγειρευουν ή τουλαχιστον οχι οσο μενουν στο σπιτι με τους γονεις και απογοητευομαι. Λεω δεν θα παμε τελικα μπροστα.  

Ναι, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και από νέες κοπέλες. Εμένα μου είπε μια φίλη μου της οποίας ο άντρας δεν ασχολείται καθόλου ούτε με το σπίτι ούτε καν με τα παιδιά: τουλάχιστον εσένα σου κρατάει το παιδί να πας στη δουλειά!!! Λες και το παιδί το έχω κάνει μόνη μου και μου κάνει τη χάρη!!! Ο άντρας της φυσικά δεν έχει μείνει μόνος με τα παιδιά ούτε δευτερόλεπτο. 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Αχ βρε παιδια εγω μεγαλωσα φουλ στα στερεοτυπα. Με μεγαλυτερο αδερφο και εναν πατερα που τον ειδα μια φορα στην ζωη μου να πλενει τα πιατα οταν η μανα μου ηταν αρρωστη με πυρετο. Ακουγα λοιπον συνεχως εκφρασεις απο ολους μου τους συγγενεις (οχι μονο την οικογενεια μου), αντε εσυ που εισαι κοριτσι, σηκω να στεγνωσεις τα πιατα, ή πρεπει να μαθεις να μαγειρευεις γιατι τι θα τρωτε αυριο μεθαυριο που θα παντρευτεις. Στο σπιτι δεν εκανα τιποτα, γιατι το παιδι ειναι... παιδι (αλλο απαραδεκτο κι αυτο, 2 παιδια στην εφηβεια και να μην στρωνουν ουτε τα κρεβατια τους). Μεχρι που ο αδερφος μου γυρισε και μου ειπε μια φορα οταν ημουν γυρω στα 17 και ημασταν μονοι στο σπιτι: "αντε σηκω να φτιαξεις τιποτα να φαμε". Ακομα το θυμαμαι. Επισης αξιζει να αναφερω οτι μεχρι τα 5 μου, που δεν ειχα παει ακομη σχολειο για να δω κι αλλα παιδακια του ιδιου φυλου, δεν ηθελα να ειμαι κοριτσι και ελεγα σε ολους οτι ειμαι αγορι, να μου κοψουν τα μαλλια και να μου βαλουν αγοριστικα ρουχα. Φανταστειτε λοιπον τι εικονα μου ειχε δοθει για τις γυναικες και τον ρολο τους!  Προφανως σκεφτομουν κοροιδο ειμαι να παω με τους loosers?

 

Αυτο που με λυπει πραγματικα, ειναι οτι ακομη και σημερα βλεπω αυτα τα στερεοτυπα σε φιλες μου, που μου απαντανε πολυ φυσικα: "ε ποιος θα μαγειρεψει; Ο Τακης, Λακης, Μακης;" κλπ. Και ξερεις οτι τα αγορια τους δεν θα μαθουν να μαγειρευουν ή τουλαχιστον οχι οσο μενουν στο σπιτι με τους γονεις και απογοητευομαι. Λεω δεν θα παμε τελικα μπροστα.  

ΜΙα μέρα μιλούσα με μια φίλη που έχει δυο αγοράκια, λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου διάφορα για τους άντρες μας, εκείνη έλεγε ότι ο δικός της δεν ξέρει ούτε αυγό να βράσει που λέει ο λόγος, και τη ρώτησα μισοαστεία μισοσοβαρά αν μαθαίνει τα μικρά της να κάνουν δουλειές σαν παιχνίδι. Μου είπε γελώντας όχι. Δεν το συνέχισα γιατί λογικά κατάλαβε το νόημα της ερώτησης. 

 

Πάντως για το μαγείρεμα ειδικά, η πεθερά μου που ήταν εργαζόμενη και ξέρει τι σημαίνει να μη σε βοηθάει κανείς, κάπως σοκάρεται αν βλέπει να μαγειρεύουμε μαζί με τον άντρα μου ή αν ετοιμάσει κάτι εκείνος σε ένα τραπέζι. Παρόλο που η ίδια του φωνάζει που δεν τακτοποιεί τα ρούχα του ή για άλλες νοικοκυρίστικες δουλειές που η αλήθεια έιναι ότι δεν τρελαίνεται να κάνει, και επαινεί τον αδερφό του που τα κάνει όλα αυτά (αλλά δεν παταει το πόδι του στην κουζίνα παρά μόνο για το πλυντήριο πιάτων). Το μαγείρεμα εκείνη το θεωρεί το βασίλειο της γυναίκας, γιατί η ίδια είναι πολύ καλή μαγείρισσα (αν και τα έμαθε μεγάλη, αρκετό καιρό αφού παντρεύτηκε, και όσο δούλευε δεν έκανε τόσα πολλά). 

 

Ωραία η κουβέντα κορίτσια, αλλά τώρα πάω να ρίξω μια ματιά και στα άλλα θεματα και να ετοιμάσω και κανένα φαί αφού κοιμάται ο μικρός γιατί θα γυρίσει ο άντρας μου και δεν θα έχουμε τι να φάμε! 

[little lamb]

πρίν από 40 λεπτά , Έσπερος είπε:

@little lamb εγώ ακριβώς λόγω των στερεοτύπων ήθελα παλιότερα να κάνω κορίτσι, για να τη μεγαλώσω διαφορετικά! 

 

Όμως η επιθυμία να υπερβείς τα στερεότυπα θέλει και λίγη προσοχή. Πρώτον γιατί μπορεί να μην αφήσεις το παιδί να εκδηλώσει τις κλίσεις του ελεύθερα, επειδή πάλι εσύ θα το κατευθυνείς. Επίσης, μπορεί να μην το αφήσεις να καλλιιεργήσει δεξιότητες που θα το κάνουν αυτόνομο και ανεξάρτητο στη ζωή του.

 

πρίν από 40 λεπτά , Έσπερος είπε:

Το θέμα δεν είναι να κάνεις τα αντίθετα από αυτά που επιτάσσουν τα στερεότυπα, είναι να μπορείς να είσαι αυτόνομος, είτε άντρας, είτε γυναίκα, να μπορείς να έχεις καθαρά ρούχα και καθαρό σπίτι, ένα πιάτο φαί, και υποτυπωδώς να ξερεις αν ππροκύψει μια βλάβη στο σπίτι, έστω να την εντοπίζεις. Τώρα βέβαια παντρεύτηκα έναν άντρα πιο στερεοτυπικό στα ενδιαφέροντά του και κάπως και στη σκέψη του, αλλά για το μεγάλωμα των παιδιών έχουμε αυτήν την κοινή γραμμή: να είναι γενικά άνθρωποι ικανοί, να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, και ο καθένας μετά ας αναπτύξει τα ενδιαφέροντά του.

 

 

Just now, Chrysoum είπε:

Συμφωνω βρε @Έσπερος και μπραβο σου @little lamb που ηθελες να μεγαλωσεις το αγορακι σου διαφορετικά, παρόλα αυτα ο παραγοντας χαρακτηρας παιζει μεγαλο ρολο, οποτε ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρη τι θα συνεβαινε τελικα. Αρα μπορεις με τον ιδιο τροπο να μεγαλωσεις αντιστοιχα το κοριτσακι σου, ως καποιο που δεν παιζει απλα με κουκλες, φοραει μονο ροζ, βγαινει στον κηπο και κοβει λουλουδακια. Οποιο φυλο και αν εχει το παιδι σου εχεις αρκετες προκλησεις οσον αφορα τα κοινωνικα στερεοτυπα! 

 

Ναι προφανώς δεν εννοώ ότι θα στερήσω από το παιδί κάτι που θέλει (π.χ. το αγόρι καράτε, το κορίτσι μπαλέτο), απλώς επειδή δεν θέλω τα στερεότυπα. (Μπαλέτο ας πούμε μπορεί να το ενθάρρυνα και από μόνη μου επειδή μου αρέσει ούτως ή άλλως). Εννοώ ότι θα ήθελα να αφήσω το αγόρι να εκδηλώσει όλα του τα τρυφερά, γλυκά, ΠΑΙΔΙΚΑ χαρακτηριστικά χωρίς να απορρίπτονται ως κοριτσίστικα. Γιατί δεν είναι "κοριτσίστικο" π.χ. το να μαζεύεις λουλουδάκια, είναι απλά τρυφερό και παιδικό (και για μεγάλους δηλαδή αλλά οι μεγάλοι "δεν έχουν χρόνο" για τις μικρές ομορφιές -αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση!) Πιστεύω πως όσον αφορά τα κορίτσια, τα στερεότυπα έχουν σπάσει πλέον πολύ περισσότερο, ενώ για τα αγόρια έχουμε μέλλον. π.χ. δεν θα σχολιάσει κανείς ένα κορίτσι πιο "άγριο", ενώ για ένα αγόρι τρυφερό θα πει "κάνει σαν κορίτσι". Ή δεν θα σχολιάσει αν το κορίτσι παίζει με "αγορίστικο" παιχνίδι ή ποδόσφαιρο, ενώ για το αγόρι θα σχολιάσει. Έτσι θεωρώ πλέον τα αγόρια πιο αδικημένα που πολλές φορές δεν αφήνονται να εκδηλώσουν συναισθήματα, κλίσεις και κυρίως παιδικότητα (είναι σαν να θέλουμε να τα κάνουμε να μεγαλώσουν πριν την ώρα τους) ενώ με τα κορίτσια ψιλοξεπεράστηκαν τα στερεότυπα. Και επίσης πραγματικά νομίζω τείνουμε πλέον να κάνουμε τα κορίτσια να "καπελώνουν τα αγόρια" και οι γυναίκες τους άντρες, μάλλον από αντίδραση στο προηγούμενο στερεότυπο όπως είπε η Έσπερος. Λες και όντως πρέπει κάποιος να έχει το πάνω χέρι, όπως είπε και η Φένια. 

 

Τώρα τα σχετικά με την ικανότητα αυτοσυντήρησης, ανεξαρτησίας και αυτονομίας, το θεωρώ δεδομένο ότι θα το καλλιεργήσω στο παιδί, είτε αγόρι είτε κορίτσι. Το είπα εξάλλου από την αρχή της συζήτησης, όταν είπα ότι καλή είναι η μοιρασιά αρμοδιοτήτων στο ζευγάρι, αλλά θέλει προσοχή ώστε να είναι και οι δύο ικανοί να κάνουν τα πάντα και να "επιβιώσουν" και χωρίς βοήθεια, να μη γίνουμε σαν κάποια ζευγάρια παλαιότερων γενεών (έχω υπ'όψιν μου) που η γυναίκα (εργαζόμενη και δυναμικότατη) δεν ξέρει να πάει να τραβήξει λεφτά από το ΑΤΜ ή να τυπώσει μια σελίδα στον εκτυπωτή και γενικώς ό,τι απαιτεί χειρισμό μηχανήματος που δεν είναι σίδερο, μίξερ ή ηλ.σκούπα, και ο άντρας (που γενικά συμμετέχει πολύ σε δουλειές του σπιτιού) δεν ξέρει να βάλει ένα πλυντήριο αν χρειαστεί!

 

Just now, MagdaP είπε:

Τώρα, όσο κι αν προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τα όπλα, τα σπαθιά και τον πόλεμο, απο όταν πήγε σχολείο (παιδικό και τώρα προνηπιο) είναι λίγο δύσκολο. Οταν αρχίσει να συναναστρεφεται με άλλα παιδάκια είναι λίγο δύσκολο να αποφύγει τις στερεοτυπικες συμπεριφορές. Καμιά φορά μου λεει: μαμά αυτό είναι κοριτσιστικο και του απαντάω ότι δεν υπάρχουν κοριτσιστικα και αγοριστικα... 

 

 

Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά ισχύει γενικά, όχι μόνο για τα στερεότυπα και τα φύλα. Τα παιδιά μας θα πάρουν ερεθίσματα (είτε κοινωνικά, είτε γούστου, είτε πολιτικά κ.α.) από όλα τα περιβάλλοντα στα οποία θα βρεθούν, όπως πήραμε κι εμείς εξάλλου.

[elemaxi]

Το ιδανικό νομίζω θα ήταν ο καθένας να ξεκινάει τη ζωή του μόνος του. Εννοώ να μείνει πρώτα μόνος/η του, να μάθει ή μάλλον να αναγκαστεί να μάθει να μαγειρεύει, να πλένει, να καθαρίζει, να βιδώσει μια λάμπα, να καρφώσει μια κορνίζα…… Έτσι θα μάθει ο καθένας να είναι αυτόνομος και ανεξάρτητος. Και μετά, όταν δημιουργήσει οικογένεια ας τα βρουν πλέον ως ζευγάρι, ας μοιράσουν τους ρόλους όπως τους βολεύει. Βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα, για την ελληνική νοοτροπία και την οικονομική κρίση, οπότε λίγο ουτοπικό αυτό που λέω.

[little lamb]

Σίγουρα θα ήταν ιδανικό και σίγουρα είναι ουτοπικό! Αφού και πολλοί που μένουν μόνοι/μόνες τους, πάλι πάνε οι μαμάδες τους και τους κάνουν τις δουλειές και πάνε τα τάπερ σύννεφο!

[elemaxi]

Just now, little lamb είπε:

Σίγουρα θα ήταν ιδανικό και σίγουρα είναι ουτοπικό! Αφού και πολλοί που μένουν μόνοι/μόνες τους, πάλι πάνε οι μαμάδες τους και τους κάνουν τις δουλειές και πάνε τα τάπερ σύννεφο!

 

Έτσι ακριβώς είναι! Γι' αυτό και ανέφερα την ελληνική νοοτροπία πέρα από την οικονομική κρίση που πλέον δεν επιτρέπει να ζήσεις ανεξάρτητα είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα.

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

Εννοώ ότι θα ήθελα να αφήσω το αγόρι να εκδηλώσει όλα του τα τρυφερά, γλυκά, ΠΑΙΔΙΚΑ χαρακτηριστικά χωρίς να απορρίπτονται ως κοριτσίστικα.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το έχω αντιληφθεί τόσο πολύ γύρω μου. Στην οικογένεια του άντρα μου ας πούμε, που έχουν δυο αγόρια, και μια τάση προς τα στερεότυπα (φυσιολογική για τη γενιά τους μάλλον), πέραν του ότι ο πεθερός μου είναι πολύ πιο τρυφερός και εκδηλωτικός από την πεθερά μου, έχω ακούσει πολλές φορές την πεθερά μου να χαίρεται για το πόσο χαδιάρικα και αγαπησιάρικα ήταν τα αγόρια της -και παραμένουν τώρα, παρόλο που ο άντρας μου το παίζει ενίοτε λίγο δυναμικός που δεν σηκώνει πολλά πολλά. Ή χαίρονται πολύ όλοι που ο μικρός μας χαϊδεύει τα φυτά. Αντίθετα όμως υπάρχει μια τάση, στους παππούδες κυρίως, προς το αφόρητο για μένα στερεότυπο του αδερφόυ που θα προστατεύει την αδερφή του, ή του μεγάλου αδερφού που θα προστατεύει τα μικρότερα αδέρφια και ξαδέρφια, του μεγάλου γιου που προστατεύει την οικογένεια κλπ, που μόνο που τα γράφω κάτι παθαίνω.

 

Πάντως και στο σχολείο, πολλά ή τα περισσότερα αγόρια της α και β γυμνασίου έχουν μια πολύ τρυφερή και χαδιάρικη συμπεριφορά προς τους καθηγητές και τις καθηγήτριες κυρίως, μια πολύ χαριτωμένη παιδικότητα, άσχετο αν στα διαλείμματα μπορεί να πλακωθούν με τους συμμαθητές τους και να προσφωνούν ο ένας τον άλλον με τη λέξη με τα τρια α. 

[little lamb]

Just now, Chrysoum είπε:

Επισης αξιζει να αναφερω οτι μεχρι τα 5 μου, που δεν ειχα παει ακομη σχολειο για να δω κι αλλα παιδακια του ιδιου φυλου, δεν ηθελα να ειμαι κοριτσι και ελεγα σε ολους οτι ειμαι αγορι, να μου κοψουν τα μαλλια και να μου βαλουν αγοριστικα ρουχα. Φανταστειτε λοιπον τι εικονα μου ειχε δοθει για τις γυναικες και τον ρολο τους!  Προφανως σκεφτομουν κοροιδο ειμαι να παω με τους loosers?

 

Κι εγώ μικρή ήθελα να είμαι αγόρι για παρόμοιους λόγους, παρόλο που στο σπίτι μας δεν υπήρχαν και τόσο πολύ τα στερεότυπα. Δηλαδή ο μπαμπάς μου ασχολιόταν πάρα πολύ με εμάς και έκανε (και κάνει ακόμα) δουλειές, μας έντυναν αρκετές φορές με ρούχα των αγοριών ξαδέρφων μας, ακόμα και Απόκριες μας έντυναν με τις αγορίστικες στολές τους κλπ. Παρόλα αυτά επειδή μεγάλωσα με τα 2 αγόρια ξαδέρφια μου, έβλεπα κάποιες διαφορές στην αντιμετώπιση και ζήλευα. π.χ. τους καλούσε ο παππούς μας να κάνουν κάποια χειρωνακτική εργασία-περιποίηση κήπου κλπ κι εμένα όχι. Ή ας πούμε σε εμένα που ήμουν κορίτσι θα έλεγαν να μην κάθομαι με ανοιχτά τα πόδια όταν φοράω φόρεμα και φαίνεται το βρακί μου! Και με ενοχλούσαν αυτά και θεωρούσα καλύτερο να είσαι αγόρι!

Πάντως παρόλο που η μαμά μου εμάς μας έντυνε με φόρμες Thundercats από τα ξαδέρφια κλπ, ή ας πούμε το δωμάτιό μου ήταν κόκκινο, τώρα που θα κάνω κορίτσι της έχει βγει μια μεγάλη μανία με τα ροζ και τα ρομαντικά που δεν είχε ποτέ με εμένα και την αδερφή μου!

[ΑΡΓΚ]

16 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

https://www.google.com/amp/s/www.tovima.gr/2013/12/03/science/diaforetiki-i-kalwdiwsi-gynaikeioy-kai-andrikoy-egkefaloy/amp/

 

http://www.sigmalive.com/lifestyle/health/86603/oi-epistimones-eksigoun-tis-diafores-ton-dyo-fylon

 

https://www.sciencemag.org/news/2017/04/study-finds-some-significant-differences-brains-men-and-women

 

Ενδεικτικα.

Τα δύο πρώτα σάιτ αναφέρουν τις μελέτες που βασίστηκαν, κατά πόσο είναι πραγματικά τα στοιχεία δεν το γνωρίζω βέβαια. Ουσιαστικά αυτό που ισχυρίζεται η νευροεπιστήμη είναι ότι οι διαφορές σε κάποια σημεία μεταξύ των δύο εγκεφάλων είναι αυτές που ευθύνονται για τις διάφορες των δύο φυλων, χωρίς αυτό να σημαινει όμως ότι καμία γυναίκα δεν τα καταφέρνει σε κάτι "ανδρικό" και το αντίστροφο. Κάποιο μάλιστα σχολιαζει κ το λόγο που δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες νομπελίστες. 

Το αν είναι κάποιος καλύτερος σε κάτι από κάποιον άλλο για να το μελετήσεις πρέπει να τους βάλεις να ανταγωνιστούν υπό ίδιες συνθήκες: παρκάρισμα, πορεία, σήματα, αντανακλαστικα πχ. Δε στεκει να λες οι άνδρες είναι χειρότεροι οδηγοί επειδή πίνουν περισσότερο κ προκαλούν ατυχήματα πιο συχνά. Έχουν πιο επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά ναι.

 

Κανένα εξ αυτών δεν είναι επιστημονικό άρθρο. Οπότε άνευ συμπεράσματος θα έλεγα. 

Δεν είπα ότι οι άντρες είναι χειρότεροι οδηγοί γενικά, είπα ότι οι στατιστικές λένε ότι εμπλέκονται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό σε τροχαία.

[little lamb]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το έχω αντιληφθεί τόσο πολύ γύρω μου. Στην οικογένεια του άντρα μου ας πούμε, που έχουν δυο αγόρια, και μια τάση προς τα στερεότυπα (φυσιολογική για τη γενιά τους μάλλον), πέραν του ότι ο πεθερός μου είναι πολύ πιο τρυφερός και εκδηλωτικός από την πεθερά μου, έχω ακούσει πολλές φορές την πεθερά μου να χαίρεται για το πόσο χαδιάρικα και αγαπησιάρικα ήταν τα αγόρια της -και παραμένουν τώρα, παρόλο που ο άντρας μου το παίζει ενίοτε λίγο δυναμικός που δεν σηκώνει πολλά πολλά. Ή χαίρονται πολύ όλοι που ο μικρός μας χαϊδεύει τα φυτά. Αντίθετα όμως υπάρχει μια τάση, στους παππούδες κυρίως, προς το αφόρητο για μένα στερεότυπο του αδερφόυ που θα προστατεύει την αδερφή του, ή του μεγάλου αδερφού που θα προστατεύει τα μικρότερα αδέρφια και ξαδέρφια, του μεγάλου γιου που προστατεύει την οικογένεια κλπ, που μόνο που τα γράφω κάτι παθαίνω.

 

Πάντως και στο σχολείο, πολλά ή τα περισσότερα αγόρια της α και β γυμνασίου έχουν μια πολύ τρυφερή και χαδιάρικη συμπεριφορά προς τους καθηγητές και τις καθηγήτριες κυρίως, μια πολύ χαριτωμένη παιδικότητα, άσχετο αν στα διαλείμματα μπορεί να πλακωθούν με τους συμμαθητές τους και να προσφωνούν ο ένας τον άλλον με τη λέξη με τα τρια α. 

 

Ναι πρακτικά ίσως δεν ισχύει, αλλά έστω και υποσυνείδητα νομίζω εξακολουθεί υπάρχει το στερεότυπο ότι το κορίτσι είναι το γλυκούλι και το αγόρι πιο άγριο. Ο άντρας μου ας πούμε τώρα που θα κάνουμε κορίτσι λέει "τα κοριτσάκια είναι πιο παιχνιδιάρικα". Αλλά όταν του φέρνω τα παραδείγματα των ανιψιών μας, συμπτωματικά αγόρια και τα δύο και πολύ γλυκά και τρυφερά το συνειδητοποιεί και συμφωνεί ότι όντως κι εκείνα έτσι είναι! Νομίζω η κοινωνία είναι που ωθεί τα κορίτσια να είναι πιο γλυκά και χαριτωμένα και οι παραστάσεις που παίρνουν εκτός σπιτιού, τις οποίες δεν γίνεται να αποφύγεις, όπως είπε και η Μάγδα.

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Συμφωνω βρε @Έσπερος και μπραβο σου @little lamb που ηθελες να μεγαλωσεις το αγορακι σου διαφορετικά, παρόλα αυτα ο παραγοντας χαρακτηρας παιζει μεγαλο ρολο, οποτε ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρη τι θα συνεβαινε τελικα. Αρα μπορεις με τον ιδιο τροπο να μεγαλωσεις αντιστοιχα το κοριτσακι σου, ως καποιο που δεν παιζει απλα με κουκλες, φοραει μονο ροζ, βγαινει στον κηπο και κοβει λουλουδακια. Οποιο φυλο και αν εχει το παιδι σου εχεις αρκετες προκλησεις οσον αφορα τα κοινωνικα στερεοτυπα! 

 

Να κανω εγω μια ερωτηση αμεσα σχετιζομενη με το θεμα. Εμεις που εχουμε παιδια, πως τα μεγαλωνουμε αραγε οσον αφορα την μελλοντικη τους τοποθετηση στους κοινωνικους ρολους και τα στερεοτυπα που σχετιζονται με το φυλο; Και πριν βιαστειτε να απαντησετε και να πειτε οτι εγω δεν διαχωριζω τις δραστηριοτητες που θα κανουν, τις ασχολιες και τα ενδιαφεροντα που θα εχουν με βαση το φυλο, νομιζω πως αυτο ειναι προφανες σχεδον για ολες που συμμετεχουμε σε αυτη την συζητηση. Δεν αναφερομαι σε εμας προσωπικά, αλλά γενικοτερα ως κοινωνία. Είμαι σιγουρη οτι πολλες μαμαδες της γενιας μας, δεν θα μαθουν στα αγορια τους να μαγειρευουν. Ή ακομη πιο τρανταχτο παραδειγμα, παντρευτηκα το καλοκαιρι και επειδη ειμαι κατα στο να δωσεις ενα σκασμο λεφτα για ενα φορεμα που θα το βαλεις ενα βραδυ, πηραμε ενα second hand και το μεταποιησαμε οπως το ηθελα. Το μεταποιησαμε, σημαινει οτι ο αντρας μου το εκανε, το εκοψε και το εραψε με την ραπτομηχανη του. Ε λοιπον, παιζει να ηταν και το πιο hot κουτσομπολιο στο γαμο. Με ορισμενες ξαδερφες μου να ερχονται εκλπηκτες και να με ρωτανε αν οντως ισχυει! Και ορισμενες απο αυτες μητερες αγοριων. Ή πως θα αντιδρουσε αραγε η μεση ελληνιδα μητερα εαν ο γιος της της ελεγε εγω θελω να γινω βρεφονηπιοκομος και η κορη για παραδειγμα υδραυλικος; Δεν ειμαι πεποισμενη οτι θα το ενεκριναν ή τουλαχιστον δεν θα το ελεγαν ολο περηφανια στην γειτονια! Και υπαρχουν πολλοι που θα εμπιστευοταν το παιδι τους σε εναν αντρα βρεφονηπιοκομο και την βρυση τους σε μια γυναικα υδραυλικο; Δεν ξερω! Και αναρρωτιεμαι: Ποσα χρονια πρεπει να περασουν για να εξαληφθουν πια αυτα τα στερεοτυπα; Γιατι οσο υπαρχουν, ισοτιμια δυσκολα θα υπαρξει. 

 

Το παράδειγμα που έχω, και εκτός οικογενειας, από κοινωνική πίεση, είναι ο χορός. Ο μικρός μου χορεύει συνεχώς και του είχα επανειλημμένα προτείνει να ασχοληθεί με το μπαλέτο (και με το κίνητρο για εμένα ότι για αγοράκια τα μαθήματα είναι δωρεάν, ελλείψει μαθητών). Ε, αν και θα το ήθελε, δεν το τόλμησε ποτέ, γιατί θεώρησε ότι θα γελάνε όλα τα αγόρια μαζί του. Τελικα συμβιβαστήκαμε με την ενόργανη, που και εκεί ακούσαμε σαχλαμάρες (μιλάμε για ηλικίες μόλις 7-8 ετών) αλλά σίγουρα καμία σχέση με όσα θα άκουγε ως μικρός χορευτής. Αντίστοιχα κοριτσάκι ίδιας ηλικίας, και αρκετά "θηλυκό" κατά τα άλλα ως προς ντύσιμο και παιχνίδια, έπαιζε από μικρή ποδόσφαιρο και τελικά ζήτησε από τη μαμά της να σταματήσει γιατι αγόρια και κορίτσια στην τάξη της την κορόιδευαν.

Σίγουρα μεγάλη υπόθεση να σε στηρίζει σε ό,τι θες η οικογένεια, αλλά, σε μικρά παιδιά τουλάχιστον, δεν αρκεί. 

 

Στο σπίτι μας πάντως ο άντρας μου ράβει, είναι κάτι που πραγματικά δεν το καταφέρνω με τίποτα. 

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Το παράδειγμα που έχω, και εκτός οικογενειας, από κοινωνική πίεση, είναι ο χορός. Ο μικρός μου χορεύει συνεχώς και του είχα επανειλημμένα προτείνει να ασχοληθεί με το μπαλέτο (και με το κίνητρο για εμένα ότι για αγοράκια τα μαθήματα είναι δωρεάν, ελλείψει μαθητών). Ε, αν και θα το ήθελε, δεν το τόλμησε ποτέ, γιατί θεώρησε ότι θα γελάνε όλα τα αγόρια μαζί του. Τελικα συμβιβαστήκαμε με την ενόργανη, που και εκεί ακούσαμε σαχλαμάρες (μιλάμε για ηλικίες μόλις 7-8 ετών) αλλά σίγουρα καμία σχέση με όσα θα άκουγε ως μικρός χορευτής. Αντίστοιχα κοριτσάκι ίδιας ηλικίας, και αρκετά "θηλυκό" κατά τα άλλα ως προς ντύσιμο και παιχνίδια, έπαιζε από μικρή ποδόσφαιρο και τελικά ζήτησε από τη μαμά της να σταματήσει γιατι αγόρια και κορίτσια στην τάξη της την κορόιδευαν.

Σίγουρα μεγάλη υπόθεση να σε στηρίζει σε ό,τι θες η οικογένεια, αλλά, σε μικρά παιδιά τουλάχιστον, δεν αρκεί. 

 

Στο σπίτι μας πάντως ο άντρας μου ράβει, είναι κάτι που πραγματικά δεν το καταφέρνω με τίποτα. 

Η αλήθεια είναι ότι τον χορό κι εγώ κάπως τον έχω σαν ταμπού. Πάντως εδώ στο νησί, παρόλο που είναι επαρχία και θα υπέθετε κανείς ότι σε πολλά πράγματα είαι συντηρητικοί, ίσως λόγω της καλλιτεχνικής παράδοσης του νησιού, η ενασχόληση των αγοριών με τις τέχνες είναι τελείως απενοχοποιημένη. Κι αυτό παρόλο που, πάλι λόγω επαρχίας και φύσης, τα αγόρια έχουν και πολύ "αγορίστικα" χόμπι όπως μηχανάκια, ψάρεμα, ακόμα και κυνήγι κάποια... Αλλά υπάρχει ομάδα μοντέρνου χορού, μικτή, και δεν έχω ακούσει κανένα σχόλιο για τους συμμετέχοντες (που ταυτόχρονα μπορεί να είναι και στην ομαδα μπάσκετ, δεν νομίζω στου ποδοσφαίρου βέβαια). 

 

Έχουμε κι εδώ μοδα με το ποδόσφαιρο στα κορίτσια και πάνε κάποια πολύ ήσυχα και ντροπαλά και μάλλον όχι ιδιαίτερα αθλητικοί τύποι. Γιατί οι άλλες είναι στην ομάδα μπάσκετ και έχουν και πολλές διακρίσεις. 

 

Κάποια πράγματα κινούνται λοιπόν!!