βαρέθηκε και θέλει να χωρίσουμε

[leviathan]

Καλησπέρα!

 

Γράφω περισσότερο για να μοιραστώ τη στεναχώρια μου και να συζητήσω, να ακούσω κάποιες απόψεις από γυναίκες με εμπειρία στο θέμα. Με τον άντρα μου τα πηγαίναμε καλά σχετικά. Εϊχαμε τις εντάσεις μας αλλά όχι κάτι ακραίο. Δεν είχαμε όμως και την ονειρεμένη σχέση ... είμαστε μαζί από τα 21 μας συμφοιτητές και είμαστε κοντά 40 τωρα. Μεγαλώσαμε μαζί στην ουσία και μέσα από αυτο το μεγάλωμα και αλλάξαμε και υπήρξε φθορά. Είχαμε συζητήσει ότι τελευταία δεν πάμε καλά και γενικώς είχε παράπονα από εμένα ότι είμαι επικριτική, γκρινιάρα και μίζερη. Εγώ του έλεγα ότι απλά αγχώνομαι με τα παιδιά και όλα που περνάνε από το χέρι μου.

 

Δεν έχει νόημα, ούτε έχω το κουράγιο να σας ζαλίσω με λεπτομέριες αλλά να μπω στο δια ταύτα. Έχουμε 2 κορίτσια 9 και 6 χρονών. Στον άντρα μου παρουσιάστηκε μια ευκαιρία για δουλειά (δεν είναι ακόμα κάτι σίγουρο 100%) σε μια χώρα πολύ μακριά (10 ώρες με το αεροπλάνο) όπου θα παίρνει καλύτερα χρήματα. θα μπορεί δλδ να καλύπτει τα έξοδα των παιδιών που πάνε σε ιδιωτικό σχολείο και να του μένει και κάτι. Με την ευκαιρία του ότι το σκεφτόταν σοβαρά τον ρώτησα: "Μα δε θα σου λήψουν τα παιδιά σου?" Και μου είπε ότι τα παιδιά του είναι το μόνο που σκέφτεται. Τον ρώτησα λοιπόν στη συνέχεια: "Εμένα?"

Εκεί έκατσε και μου έκανε μια συζήτηση. Τι συζήτηση δλδ που μου ήρθε ο ουρανός σφοντίλι. Μου είπε ότι θέλει να είμαστε σε απόσταση για κάποιο διάστημα. Ότι αν δε φύγει έξω τελικά θα μείνει σε άλλο σπίτι κοντά (για να βοηθάει με τα παιδιά) αλλά κουράστηκε μου είπε. Βαρέθηκε και δε με βλέπει ούτε καν ερωτικά πια. Με διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει άλλη αλλά απλά ότι βαρέθηκε να κοιμάμαι και να ξυπνάω μέσα στη μιζέρια. Δεν παραδέχεται ότι αυτός φταίει σε κάτι, μόνο εγώ! Αν φύγει έξω πάλι θα είμαστε σα σε διάσταση αλλά δε θέλει να βγάλουμε διαζύγιο μήπως πάθει κάτι να είμαστε εξασφαλισμένοι. Μία μου τα λέει έτσι , μία μου τα λέει αλλιώς. Μία μου λέει με όλο του το είναι πόσο κουράστηκε και μία μου μιλάει λες και μετά θα είμαστε μαζί .. και πόσο δύσκολο του είναι να διαλύει την οικογένειά του.

 

Το κάνει όμως!!!! Του είπα πάρα πολλές φορές να προσπαθήσουμε μαζί για τελευταία φορα, να πάμε σε έναν σύμβουλο γάμου... είναι ανένδοτος.

 

Απότ ην άλλη μου αφήνει και ελπίδες για μετά τα 2-3 χρόνια που προγραμματίζει να μείνει έξω δεδομένου ότι θα βρει ξανά δουλειά εδώ.

 

Δεν ξε΄ρω πώς να το χειριστώ το όλο θέμα. Έχω χάσει τον ύπνο μου, έχω καταρρεύσει. Διαλύεται ο κόσμος μου ... 20 χρόνια ήμουν με τον άνθρωπο αυτό. Επίσης έχω 2 παιδιά που θα πρέπει να τους εξηγήσω ότι ο μπαμπάς πάει έξω για δουλειά και θα τον βλέπουμε Χριστούγεννα-Πασχα - καλοκαίρι. Πρέπει να είμαι χαρούμενη γι' αυτά. Εγώ όμως ήμουν που ήμουν μέσα στην κατάθλιψη πώς θα βρω τον εαυτό μου για αυτά .... αλλά και για εμένα??

 

Θα ήθελα πραγματικά λόγια στήριξης και όχι κατηγόριες ... αυτό έχω ανάγκη.

[vtgian]

Καλησπέρα!

 

Δύσκολη η κατάσταση σας, τι λόγια να πει κανείς... Η πρώτη μου σκέψη όσο διάβαζα το μήνυμά σου ήταν ότι ένας σύμβουλος γάμου ίσως σας βοηθούσε. Μετά διάβασα ότι ο σύζυγος είναι ανένδοτος. Αυτό ειλικρινά δεν μου άρεσε με το σκεπτικό ότι όταν είσαι τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο, έχεις οικογένεια, σε δένει μια ολόκληρη ιστορία, πιστεύω ότι οφείλεις να δεχτείς όποια βοήθεια μπορεί να σώσει αυτά που έχεις χτίσει. Υπό αυτό το πρίσμα, κρατάω μια επιφύλαξη στο θέμα της εξωσυζυγικής σχέσης γιατί τέτοια επιμονή ότι τίποτα δε σώζεται, δείχνει άνθρωπο που ήδη έχει προχωρήσει. Μακάρι να μη βγω αληθινή.

 

Ίσως ο σύζυγος να μάζευε χρόνια τώρα τα παράπονά του και να μη μιλούσε. Γνώμη μου είναι να πιέσεις για βοήθεια από κάποιον σύμβουλο, πριν αλλάξει κατοικία, ζήτα το έστω ως τελευταία επίκληση της κοινής σας ζωής. Αν ωστόσο είναι και πάλι κάθετος, θα πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να δεις πλέον το συμφέρον των παιδιών σας. Αν όντως φύγει, νομίζω καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν ξεκάθαροι όροι στη σχέση σας. Μίλα με κάποιον ειδικό, για να σε συμβουλεύσει πως θα το διαχειριστείς. Αν η αλλαγή χώρας είναι απλά μια δικαιολογία για διαζύγιο, καλύτερα να το χειριστείς ως τέτοιο από την αρχή. Για να βρείτε όλοι τις ισορροπίες σας το συντομότερο. Πιστεύω ότι αν αρχικά πείτε στα παιδιά ότι ο μπαμπάς απλά θα λείπει και μετά ότι θα πάρετε διαζύγιο, θα θεωρήσουν (τουλάχιστον η μεγάλη) ότι τους είπατε ψέμματα. Καλό κουράγιο εύχομαι, σε ότι και αν αποφασίσετε.

[ninaki80]

Κοιτα να δεις εγω πιστευω οτι καποιες φορες σε σχεσεις που ξεκινανε απο τοσο μικρη ηλικια καμια φορα δημιουργητε η αισθηση οτι ο αλλος ειναι δεδομενος κ καμια φορα δημιουργουνται κ αποθημενα ελευθεριας. Εγω πιστευω οτι ο αντρας σου απλως θελει χρονο κ χωρο να επαναπροσδιορισει την σχεση σας. Καλο ειναι να του δωσεις την ελευθερια να ζησει εξωτερικο κ να δουλεψει μονος του κ εσυ να ξαναβρεις τον εαυτο σου χωρις αυτον ειμαι σιγουρη οτι θα σε ξαναερωτευτει οταν δει την ανεξαρτητη κοπελα που ερωτευτηκε. Τις περισσοτερες φορες οταν μας λειψει κατι το εκτιμαμαι.

[Lisbet]

Ποιος θα σε κατηγορούσε, κοπέλα μου; Αν είναι δυνατόν. Ξέρω πως είναι εύκολο να μιλάει κανείς εκ του ασφαλούς, αλλά ομολογώ πως κι εγώ θεωρώ ότι η άποψη της ninaki80 είναι η σωστή. Νομίζω πως το καλύτερο θα ήταν, σε αυτή τη φάση, να σφίξεις τα δόντια και να τον αφήσεις να φύγει. Το ότι δε ζητάει διαζύγιο είναι πολύ θετικό. Πιστεύω πως η απόσταση θα τον βοηθήσει να δει τα πράγματα αλλιώς. Ίσως βοηθήσει κι εσένα με τρόπους που δε μπορείς να φανταστείς αυτή τη στιγμή.

 

Όσο για τα παιδιά, είναι πάρα πολλοί οι γονείς που φεύγουν για ένα διάστημα εκτός χώρας για δουλειά. Θα τους κακοφανεί, αλλά δε θα τους παραξενοφανεί.

[Moonflower]

Καλησπερα κι απο εμένα. Συμφωνώ κι εγώ με τις κοπέλες που έγραψαν παρακάτω. Δεν μπορώ να πω ότι δεν καταλαβαίνω τον άντρα σου γιατί το πως αισθάνεται είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο και στο παρελθόν μου είχε συμβεί σε μακρόχρονη συγκατοίκηση- ευτυχώς εκτός γάμου. Η ρουτίνα φθείρει το ζευγάρι... Είναι κι εμένα η γνώμη μου να του δώσεις την ελευθερία που ζητάει, άλλωστε δεν μπορείς να κρατήσεις έναν άνθρωπο με το ζόρι και αν γίνει αυτό θα φέρει χειρότερα αποτελέσματα. Η απόσταση πιθανόν να τον κάνει να αναθεωρήσει. Ωστόσο πιστεύω ότι θα ωφελήσει κι εσένα και τυχόν λάθη σου θα τα αλλάξεις. Σας εύχομαι το καλύτερο!

[ΑΝΝΑ24]

Ό,τι και να γίνει τελικά, να θυμάσαι ότι η ζωή δεν τελειώνει αν τελειώσει μια σχέση. Είναι τρομερά δύσκολο αυτό που περνάς, είναι εφιαλτικό να έρθει μια μέρα ο άνθρωπός σου και να σου πει αυτά τα λόγια. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Αλλά να ξέρεις, ακόμα κι αν δεν τα βρείτε, μπορείς πάλι να βρεις τον εαυτό σου να χαμογελάει στο μέλλον.

Λες ότι ήσουν μέσα στην κατάθλιψη. Έχεις επισκεφθεί ποτέ ψυχολόγο; θα το έβλεπες θετικά; ίσως να σου προσφέρει μια καλή βοήθεια σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.

 

Για τον άντρα σου, είναι πιθανό να συμβαίνει αυτό που λέει η ninaki. Αν είναι έτσι και μπορέσεις κι εσύ κατά τη διάρκεια του όποιου χωρισμού να τα βρεις με τον εαυτό σου, θα έχετε λόγους να ξαναείστε μαζί.

[leviathan]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. ΑΝΝΑ24, ψάχνω ήδη ψυχολόγο ... απλά έχω κακή εμπειρία από την προηγούμενη φορά που το επιχείρησα και είμαι δυσταχτική. Θα χρειαστώ σίγουρα κι έναν ψυχολόγο να με συμβουλέψει πώς να το χειριστώ με τα παιδιά.

 

Αυτές τις μέρες θα ξέρω αν θα φύγει έξω για δουλειά. Αν φύγει πιστεύω θα είναι καλύτερα ... γιατί εδώ το σενάριο του να πρέπει να πούμε στα παιδιά ότι θα ζούμε χώρια είναι χειρότερο και οικονομικά δε θα μπορεί να μας στηρίζει τόσο.

 

Απλά με αυτά που άκουσα από αυτόν και το πόσο καιρό το σκεφτόταν έχω πληγωθεί γιατί 1ον νιώθω ότι δεν ήξερα τον άνθρωπο που είχα δίπλα μου τόσα χρόνια και 2ον νιώθω ότι περίμενε να σταθεί στα πόδια του με μια καλή δουλειά για να κάνει την κίνηση.

 

Δεδομένου ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη που του είχα τόσα χρόνια ανησυχώ κι εκεί που θα πάει ... γιατί έχοντας αυτή την εικόνα από τη ζωή εδώ με την ένταση, τα άγχη, τα παιδιά, εμένα μέσα στα νεύρα ... αποκλείεται να του λήψω ... απλά θα μας απομακρύνει κι άλλο η απόσταση. Και πιθανότατα με τη θέση που θα έχει και μόνος όπως θα είναι να βρει μια άλλη ... και μετά πώς είμαι σίγουρη ότι θα στέλνει χρήματα στα παιδιά του?

[kotsifikos]

Συμφωνώ με την ninaki80, συνήθως οι σχέσεις από τόσο μικρή ηλικία περνάνε από αυτή την φάση. Αν αυτό που χρειάζεται χώρος και χρόνος, και εσύ είσαι διατεθημένη να το παλέψεις έως τέλους, δώσε του..αρκεί όμως να είναι κάτι που θέλει και εκείνος.

Εννοείται πως συμφωνώ με τις κοπέλες που σε συμβουλεύουν να δεις έναν ψυχολόγο γιατί θα σε βοηθήσει γενικότερα, ανεξάρτητα με το τι θα γίνει στον γάμο σου.

Κάνε ένα βήμα την φορά, για την ώρα πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τα πράγματα, πρέπει να είσαι πρώτα εσύ καλά μέσα σου για να μπορέσεις σε αυτή την μεγάλη αλλαγή (είτε φύγει στο εξωτερικό ο άντρας σου είτε φύγει από το σπίτι ) να βοηθήσεις τα παιδιά σας.

[bobonela]

Κοπέλα μου, το βασικό είναι να επισκεφθείς ένα ψυχολογο. Και μάλιστα φρόντισε να βρεις γυναίκα ψυχολόγο.

Σε κάθε περίπτωση (είτε φύγει είτε μείνει) χρειάζεσαι βοήθεια να σταθείς στα πόδια σου. Αφού λες ότι και πριν ήσασταν μέσα στα νεύρα και τη μιζέρια.... άρα αυτό είναι που πρέπει να καταπολεμήσεις. Θα βγεις άλλος άνθρωπος. Θα αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου και θα μπορέσεις να σταθείς δίπλα στα παιδιά σου. Μπορεί να σε δει και με άλλο...μάτι μετά κι εκείνος. Ακόμη και έξω να φύγει και να γυρίσει για διακοπές το πρώτο καλοκαίρι, θα περιμένει να δει μια γυναίκα όπως την άφησε και χειρότερα και θα δει μία γυναίκα με αυτοπεποίθηση που στάθηκε στα πόδια της και στην τελική δεν τον είχε ανάγκη. Μπορεί λοιπόν να...ζηλέψει και να σκεφτεί ότι θα ήθελε να είναι μαζί με την "καινούρια" αυτή γυναίκα, πολύ περισσότερο που έχει και δυο παιδιά μαζί της. Το παν είναι να αλλάξεις εσύ. Μην προσπαθήσεις να τον κρατήσεις κοντά σου με το ζόρι, ακόμη κι αν μείνει Ελλάδα. Φρόντισε εσύ να αλλάξεις και να γίνεις διαφορετική, με αυτοπεποίθηση και σταθερές γραμμές και όρια που θα βάλεις στη νέα σχέση σας. Αν εργάζεσαι κιόλας, αυτό θα γίνει πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Βρες μία καλή ψυχολογο άμεσα.

[ΑΝΝΑ24]

Έχει δίκιο η bobonela. Κι εσύ έχεις δίκιο όπως τα σκέφτεσαι. Προσπάθησε (όσο κι αν είναι σχεδόν αδύνατο) να δείξεις ένα δυνατό πρόσωπο. Προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου όταν ήσουν μικρή και αισιόδοξη. Να μη σε νιώθει μίζερη και "τελειωμένη" (συγνώμη για την έκφραση).

Όσο είναι εδώ, γιατί μην έχεις αμφιβολία, θα σε τηγανίσει με αυτό το σενάριο για μήνες μέχρι να πάρει απόφαση, άφηνέ του τα παιδιά και κοίτα να βγαίνεις έξω, να φροντίσεις την εμφάνισή σου, να πηγαίνεις καμμιά βόλτα, κανένα σινεμά.

Άσε του και την υποψία ότι αφού χωρίζετε θα αρχίσεις να κοιτάς και γύρω σου. Να του φύγει από το μυαλό ότι εσύ είσαι έτσι κι αλλιώς δεδομένη.

[bobonela]

Άσε του και την υποψία ότι αφού χωρίζετε θα αρχίσεις να κοιτάς και γύρω σου. Να του φύγει από το μυαλό ότι εσύ είσαι έτσι κι αλλιώς δεδομένη.

 

Σωστή.....!!!!

[nat2308]

Κοπέλα μου λυπάμαι πραγματικά για τη θέση που βρέθηκες, αλλά επειδή ακριβώς έχεις τα παιδάκια σου, θα πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια να μαζέψεις τα κομμάτια σου γι'αυτά. Σίγουρα ένας πατέρας απών και μια μητέρα διαλυμμένη δεν είναι ό,τι καλύτερο για να ζήσουν τα παιδάκια, τα οποία σίγουρα στις ηλικίες που γράφεις, καταλαβαίνουν πολλά!!!

 

Εγώ δεν θα σου πρότεινα ψυχολόγο, γιατί έχω περάσει και από ψυχολόγο και από ψυχίατρο παλιότερα, λόγω κατάθλιψης. Ο μεν ψυχολόγος θα σε ταράξει στις ασκήσεις και ο δε ψυχίατρος στα χάπια. Όταν αντιμετωπίζεις συγκεκριμένα γεγονότα, τίποτα από τα δύο δεν είναι ουσιαστική βοήθεια! Για μένα χρειάζεσαι καλούς φίλους, τόσο για να ανοίξεις την καρδιά σου, όσο και για να σε στηρίξουν έμπρακτα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πιείτε καφέ στις 3 το πρωί ή το να πάρουν τα παιδιά από το σχολείο για να βρεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου.

 

Όσο για τον άντρα σου, συμφωνώ με τα κορίτσια, έβγαλε τα απωθημένα της μακροχρόνιας σχέσης σας, γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν με μία γυναίκα, με όσα αυτό συνεπάγεται. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι έπαψε να σε αγαπάει ή να σε νοιάζεται. Ίσως πράγματι να θέλει τον χρόνο του, παρόλο που δεν είναι δίκαιο να γυρίσει κάποια στιγμή και να σου ζητήσει να είστε όπως πριν γιατί μετάνιωσε. Σίγουρα το έχει σκεφτεί καλά πριν σου πει όλα αυτά και δεν έχει κάποιο νόημα να προσπαθήσεις να τον μεταπείσεις. Ξέρω ότι δεν καταπίνεται εύκολα όλο αυτό, και είναι λογικό να έχεις χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Πρέπει όμως να σταθείς δυνατή, το χρωστάς πρώτα απ' όλα στον ίδιο σου τον εαυτό και μετά στα παιδιά σου!!!

 

Ίσως η απόσταση να είναι μια καλή ευκαιρία να μετρήσετε κι οι δύο τη σχέση σας. Κι η όλη στάση του δείχνει ότι υπολογίζει την οικογένειά του, έστω και με την οικονομική στήριξη και δεν άνοιξε μια ωραία πρωία την πόρτα για να εξαφανιστεί και να σ'αφήσει να παλεύεις με απλήρωτους λογαριασμούς. Επ' ουδενί λόγο δεν τον δικαιολογώ, μη με παρεξηγήσεις!!! Απλά τονίζω το ότι υπάρχουν και χειρότερα και δυστυχώς έχουμε δει πολλά τέτοια παραδείγματα.

 

Κοπέλα μου, ειλικρινά σου εύχομαι να βρεις τα αποθέματα δύναμης και κουράγιου που χρειάζονται. Στα παιδιά θα πρέπει να πεις σαν αρχή ότι το θέμα είναι η δουλειά, αν και είμαι σίγουρη ότι ως ανεξάρτητοι και οξυδερκείς παρατηρητές, σίγουρα θα ξέρουν ήδη περισσότερα και ενδεχομένως να σε βομβαρδίσουν με ερωτήσεις για τη σχέση σας, φρόντισε να είσαι προετοιμασμένη και να μη σε πάρει από κάτω. Πρέπει να κρατήσεις ισορροπία και ούτε τον άντρα σου να κατηγορήσεις στα παιδιά ούτε και θύμα να δείξεις. Τα παιδιά με την αντίληψή τους, θα καταλαβαίνουν πάντα περισσότερα απ' όσα τους λες.

 

Αν πιστεύεις ότι μπορώ να κάνω κάτι για σένα, στείλε μου μήνυμα.

[ΑΡΓΚ]

Αν είναι αποφασισμένος, δεν νομίζω να μπορείς να κάνεις κάτι, πέρα από το να ζητήσεις λίγο χρόνο, ας πούμε 2-3 μήνες, να συζητήσετε και να το σκεφτείτε, ίσως και ζώντας χώρια αν το προτιμά. Επίσης θα έλεγα ότι καταρχήν καλό θα ήταν ένας ψυχολόγος για σένα, και κατά δεύτερον να μιλήσετε σα ζευγάρι με έναν ψυχολόγο για το καλό των παιδιών. Προσωπικά, θα προτιμούσα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παιδιά σε δημόσιο σχολείο και τον πατέρα να τα βλέπει κάθε βδομάδα, παρά το ακριβότερο σχολείο του κόσμου και τα παιδιά ξαφνικά να χάσουν τον πατέρα τους. Να μιλάγαμε για θέμα επιβίωσης θα το καταλάβαινα, αλλά νομίζω κανένα υλικό αγαθό και κανένα σχολείο δεν αντισταθμίζει την απώλεια στην ουσία ενός γονιού.

[leviathan]

Έχει δίκιο η bobonela. Κι εσύ έχεις δίκιο όπως τα σκέφτεσαι. Προσπάθησε (όσο κι αν είναι σχεδόν αδύνατο) να δείξεις ένα δυνατό πρόσωπο. Προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου όταν ήσουν μικρή και αισιόδοξη. Να μη σε νιώθει μίζερη και "τελειωμένη" (συγνώμη για την έκφραση).

Όσο είναι εδώ, γιατί μην έχεις αμφιβολία, θα σε τηγανίσει με αυτό το σενάριο για μήνες μέχρι να πάρει απόφαση, άφηνέ του τα παιδιά και κοίτα να βγαίνεις έξω, να φροντίσεις την εμφάνισή σου, να πηγαίνεις καμμιά βόλτα, κανένα σινεμά.

Άσε του και την υποψία ότι αφού χωρίζετε θα αρχίσεις να κοιτάς και γύρω σου. Να του φύγει από το μυαλό ότι εσύ είσαι έτσι κι αλλιώς δεδομένη.

 

Δεν έχω και πολύ καιρό ... αν πάρει τη δουλειά σε 2 μήνες φεύγει.

 

Αλλά έτσι κι αλλιώς έβγαινα και πριν ... δε νομίζω ότι ζήλευε ΚΑΝ.

[leviathan]

Κοπέλα μου, το βασικό είναι να επισκεφθείς ένα ψυχολογο. Και μάλιστα φρόντισε να βρεις γυναίκα ψυχολόγο.

Σε κάθε περίπτωση (είτε φύγει είτε μείνει) χρειάζεσαι βοήθεια να σταθείς στα πόδια σου. Αφού λες ότι και πριν ήσασταν μέσα στα νεύρα και τη μιζέρια.... άρα αυτό είναι που πρέπει να καταπολεμήσεις. Θα βγεις άλλος άνθρωπος. Θα αγαπήσεις ξανά τον εαυτό σου και θα μπορέσεις να σταθείς δίπλα στα παιδιά σου. Μπορεί να σε δει και με άλλο...μάτι μετά κι εκείνος. Ακόμη και έξω να φύγει και να γυρίσει για διακοπές το πρώτο καλοκαίρι, θα περιμένει να δει μια γυναίκα όπως την άφησε και χειρότερα και θα δει μία γυναίκα με αυτοπεποίθηση που στάθηκε στα πόδια της και στην τελική δεν τον είχε ανάγκη. Μπορεί λοιπόν να...ζηλέψει και να σκεφτεί ότι θα ήθελε να είναι μαζί με την "καινούρια" αυτή γυναίκα, πολύ περισσότερο που έχει και δυο παιδιά μαζί της. Το παν είναι να αλλάξεις εσύ. Μην προσπαθήσεις να τον κρατήσεις κοντά σου με το ζόρι, ακόμη κι αν μείνει Ελλάδα. Φρόντισε εσύ να αλλάξεις και να γίνεις διαφορετική, με αυτοπεποίθηση και σταθερές γραμμές και όρια που θα βάλεις στη νέα σχέση σας. Αν εργάζεσαι κιόλας, αυτό θα γίνει πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Βρες μία καλή ψυχολογο άμεσα.

 

Αυτός μου έχει πει πολλές φορές ότι πιστεύει ότι το πρόβλημά μου είναι αυτός. Ότι δεν είμαι ευτυχισμένη επειδή δεν είμαι ερωτευμένη. (Αντί βέβαια να κάνει κάτι γι' αυτό που "πίστευε" αποφάσισε να χωρίσει.... πολλή αυτοθυσία έχει πέσει). Αν με δει ανανεωμένη και στα πόδια μου μήπως σκεφτεί ότι επιβεβαιώθηκε αυτό που έλεγε ... ότι εγώ θα είμαι πολύ καλύτερα χωρίς αυτόν. Τότε σίγουρα δε θα κάνει κίνηση.

[leviathan]

Ίσως η απόσταση να είναι μια καλή ευκαιρία να μετρήσετε κι οι δύο τη σχέση σας. Κι η όλη στάση του δείχνει ότι υπολογίζει την οικογένειά του, έστω και με την οικονομική στήριξη και δεν άνοιξε μια ωραία πρωία την πόρτα για να εξαφανιστεί και να σ'αφήσει να παλεύεις με απλήρωτους λογαριασμούς. Επ' ουδενί λόγο δεν τον δικαιολογώ, μη με παρεξηγήσεις!!! Απλά τονίζω το ότι υπάρχουν και χειρότερα και δυστυχώς έχουμε δει πολλά τέτοια παραδείγματα.

 

Ναι ... δεδομένου βέβαια ότι θα το κάνει όντως, θα στέλνει δλδ αυτά τα χρήματα. Γιατί δεν το κρύβω ... καμία εμπιστοσύνη δεν έχω πλέον σε κανέναν. Μπορεί πολύ εύκολα να καταλάβει εκεί πως μπορεί να ζήσει στα 40 του σα φοιτητής και με πολλά χρήματα και να μην ασχολείται να στέλνει τα χρήματα καν. Ξέρω γω ... όλα τα περιμένω.

 

Με απογοήτευσες λίγο με τον ψυχολόγο. Μια φίλη μου μου είπε να πάω σε ψυχαναλυτή και θα με βοηθήσει. Χάπια δε θέλω αλλά θέλω πολλή δουλειά σίγουρα στην ψυχανάλυση.

[Niki81]

Εισαι επικριτικη,ζηλιαρα και μιζερη?Γιατι αγχος ολοι εχουμε...άλλο αυτό...άλλο η μιζερια που δε μπορεις να χαρεις με τπτ και όλα τα βλέπεις μαυρα.Ουτε κι εγω μπορω τη γκρινια και τη μιζερια.

 

Από τη στιγμη που σου ειπε τα παραπονα σου εκανες κατι να το αλλαξεις αυτό?Η ταρακουνήθηκες τωρα που σου ειπε πως θα φυγει.

 

Αν θελει να φυγει δε μπορεις να κανεις κατι γι αυτό.Μπορεις όμως να κανεις κατι για να βοηθήσεις τον εαυτο σου να αλλαξει κοσμοθεωρια.Οταν καποιος μας κανει ένα παραπονο καλο είναι να προσπαθουμε να το ακούσουμε και να δουμε τι μπορούμε να βελτιώσουμε.

 

Παρτο αλλιως...παρε βοηθεια..παρτο αποφαση ότι θα στηριχθείς στα ποδια σου και αν κι αυτος σε δει να αλλαζεις ισως τοτε να σου δωσει τη δευτερη ευκαιρια που ζητας.

 

Το να τον κανεις να ζηλεψει δεν εχει κανενα νοημα.Ηταν σαφης μαζι σου.Δε μπορει τη γκρινια και τη μιζερια σου.Αυτο πρεπει να δουλεψεις.

[leviathan]

Αν είναι αποφασισμένος, δεν νομίζω να μπορείς να κάνεις κάτι, πέρα από το να ζητήσεις λίγο χρόνο, ας πούμε 2-3 μήνες, να συζητήσετε και να το σκεφτείτε, ίσως και ζώντας χώρια αν το προτιμά. Επίσης θα έλεγα ότι καταρχήν καλό θα ήταν ένας ψυχολόγος για σένα, και κατά δεύτερον να μιλήσετε σα ζευγάρι με έναν ψυχολόγο για το καλό των παιδιών. Προσωπικά, θα προτιμούσα χωρίς δεύτερη σκέψη τα παιδιά σε δημόσιο σχολείο και τον πατέρα να τα βλέπει κάθε βδομάδα, παρά το ακριβότερο σχολείο του κόσμου και τα παιδιά ξαφνικά να χάσουν τον πατέρα τους. Να μιλάγαμε για θέμα επιβίωσης θα το καταλάβαινα, αλλά νομίζω κανένα υλικό αγαθό και κανένα σχολείο δεν αντισταθμίζει την απώλεια στην ουσία ενός γονιού.

 

Μα δεν τέθηκε τέτοιο δίλημμα από μέρους του. Μου είπε ότι αν δε φύγει έξω θα νοικιάσει σπίτι και θα ζοριστούμε οικονομικά και θα κόψουμε πράγματα από τα παιδιά. Δε με ρώτησε όμως τι προτιμώ. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να πάνε σε ένα δημόσιο σχολείο προκειμένου να έχουν τον πατέρα τους. Αλλά δε θα τα άλλαζα στο μέσο του δημοτικού, να πρέπει να αντιμετωπίσουν το χωρισμό των γονιών τους σε ένα ξένο προς αυτά σχολείο. Οπότε το ζόρι για κάποια χρόνια θα το έχουμε αν δε φύγει τελικά.

 

Μαζί σε ψυχολόγο για τα παιδιά ελπίζω να μην έχει αντίρρηση να πάμε.

 

Πάντως με έχει μπερδέψει ... τη μία μου λέει όσα μου λέει, την άλλη μου λέει ότι θα πάει έξω για να γίνει καλύτερη οι ζωή μας (βάζει και τη δική μου μέσα). Δεν ξέρω τι να υποθέσω πια. Μια καλή μου φίλη μου λέει ότι με δουλεύει παντόκορφα, κι ότι μου λέει αυτά που θα με ηρεμήσουν και που θέλω να ακούσω. Έχω αρχίσει και το πιστεύω κι εγώ αυτό. Ξέρει πολύ καλά ότι πρέπει να είμαι καλά και ήρεμη για να μεγαλώσω τα παιδιά μας. Επίσης ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρέπει να βάλω άλλον άντρα στο σπίτι με 2 κορίτσια (πράγμα που δε θα έκανα ούτως ή άλλως). Ίσως θέλει να με κρατάει ήρεμη, να πηγαίνει με τα νερά μου, αλλά ταυτόχρονα έχει πάρει την απόφασή του τελεσίδικα. Μήπως πρέπει να επισκεφτώ έναν δικηγόρο??

[vtgian]

Θα συμφωνήσω με την Niki και θα προσθέσω ότι αν εσύ δεν είσαι ευχαριστημένη με τη ζωή σου, πρέπει να βρεις τον τρόπο να γίνεις πάλι ευτυχισμένη. Όχι για να κρατήσεις τον σύζυγό σου, αλλά κυρίως για τον εαυτό σου. Αυτή η αλλαγή σου ίσως να τον ταρακουνήσει, ίσως όχι.

 

Ο σύζυγος περνάει τη δική του φάση, ίσως κρίση μέσης ηλικίας. Αν δεν θέλει να παλέψει για την οικογένειά σας και είναι αποφασισμένος ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις εσύ κάτι για να του αλλάξεις γνώμη. Μπορείς όμως να βοηθήσεις τον εαυτό σου μιλώντας είτε με ψυχολόγο, είτε με ψυχαναλυτή. Η εμπειρία της Nat μπορεί να μην ήταν καλή, αυτό δεν πάει να πει ότι και η δική σου θα είναι η ίδια. Σίγουρα δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα, του τύπου πάρε αυτό και όλα θα φτιάξουν, θέλει προσωπική προσπάθεια και θέληση, μπορεί όμως πραγματικά να σε βοηθήσει να ξανα-αγαπήσεις τον εαυτό σου.

[leviathan]

 

Το να τον κανεις να ζηλεψει δεν εχει κανενα νοημα.Ηταν σαφης μαζι σου.Δε μπορει τη γκρινια και τη μιζερια σου.Αυτο πρεπει να δουλεψεις.

 

Η γκρίνια και η μιζέρια από κάπου πηγάζει ... δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά. Άλλωστε ήμασταν 8 χρόνια μαζί πριν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά. Εϊχε το χρόνο του να μου τα επισημάνει και να χωρίσει. Επίσης εγώ νιώθω ότι μόνιμα κάνω πράγματα για να βελτιωθω στη σχέση αυτή σε αντίθεση με αυτόν που μόνο με επικρίνει. Εντάξει ... σίγουρα είχε τα καλά στοιχεία από την αρχή, στοιχεία του χαρακτήρα του, αλλά ακόμα και κάποια στοιχεία χάλασαν με τα χρόνια και την κούραση της δουλειάς.

Το να τρέχω όλη μέρα με τα παιδιά (διαβάσματα, δραστηριότητες), τις δουλειές, τα καθημερινά και τη δουλειά μου κανονικότητα και να γυρνάει το βράδυ σπίτι και να είμαι μεταμορφωμένη σε ήρεμη και γελαστή γατούλα είναι κάτι που δε μπορώ να κάνω

[Niki81]

Η γκρίνια και η μιζέρια από κάπου πηγάζει ... δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά. Άλλωστε ήμασταν 8 χρόνια μαζί πριν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά. Εϊχε το χρόνο του να μου τα επισημάνει και να χωρίσει. Επίσης εγώ νιώθω ότι μόνιμα κάνω πράγματα για να βελτιωθω στη σχέση αυτή σε αντίθεση με αυτόν που μόνο με επικρίνει. Εντάξει ... σίγουρα είχε τα καλά στοιχεία από την αρχή, στοιχεία του χαρακτήρα του, αλλά ακόμα και κάποια στοιχεία χάλασαν με τα χρόνια και την κούραση της δουλειάς.

Το να τρέχω όλη μέρα με τα παιδιά (διαβάσματα, δραστηριότητες), τις δουλειές, τα καθημερινά και τη δουλειά μου κανονικότητα και να γυρνάει το βράδυ σπίτι και να είμαι μεταμορφωμένη σε ήρεμη και γελαστή γατούλα είναι κάτι που δε μπορώ να κάνω

 

Κι όμως υπαρχουν ανθρωποι οι οποιοι από τη φυση τους είναι μιζεροι.Ετσι είναι...ετσι μεγαλωσαν ...δεν ξερω..είναι μονιμα μιζεροι.Γενικα η γκριναι δεν είναι τροπος να κανεις τον αλλον να αλλαξει κατι.Ειμαστε ενηλικες ανθρωποι και πρεπει να μπορούμε να συζητάμε και να εκφραζουμε τα παραπονα μας.

 

Τρεχεις ολη μερα...κατανοητο...αλλα πιστεψε με ολοι τρεχουμε.Οταν πλεον το βραδυ μαζευόμαστε σπιτι μια ωρα να την περασουμε ολοι μαζι σαν ικογενεια καλο είναι να προσπαθουμε να την περναμε ηρεμα και χαμογελαστα.Δε μπορει μονίμως κατι να μας φταιει και να ειμαστε με τη μουρη στο πατωμα και γκρινια στο στομα.

 

Μπορει να μην ισχυουν αυτά που λεω..γι αυτό σε ρωταω.Για να το σκεφτεις βασικα.Καμια φορα καλο είναι να σκεφτόμαστε εμεις τι κανουμε και όχι τι κανει ο άλλος.

[bobonela]

Το να τρέχω όλη μέρα με τα παιδιά (διαβάσματα, δραστηριότητες), τις δουλειές, τα καθημερινά και τη δουλειά μου κανονικότητα και να γυρνάει το βράδυ σπίτι και να είμαι μεταμορφωμένη σε ήρεμη και γελαστή γατούλα είναι κάτι που δε μπορώ να κάνω

 

Φαντάζομαι... ότι δεν θα περίμενε να ήσουν η γελαστή γατούλα... όπως λες. Θα περίμενε όμως μία ηρεμία, να μην είσαι σε κατάσταση πανικού, να του πεις μεν τα θέματά σου, αλλά να μην κατηγορείς, να μην γκρινιάζεις, απλά να τα συζητάς ήρεμα. Ισως ήθελε να βάλεις τα παιδιά για ύπνο και μετά να κάτσεις δίπλα του, να τον αγγίζεις και με ηρεμία να συζητήσετε ό,τι θέλεις. Δεν χρειάζεται να είναι κάτι φοβερό και ευχάριστο. Τα καθημερινά προβλήματα θα είναι, απλά θα είναι με ηρεμία και με σωματική επαφή.

Το αν αυτό κάποιες μέρες θα εξελισσόταν σε "γατούλα", αυτό θα ερχόταν μόνο του, μέσα από την ηρεμία και την ησυχία που εκείνη πλέον την ώρα θα επικρατούσε στο χώρο και θα δενόσασταν περισσότερο.

[leviathan]

Κι όμως υπαρχουν ανθρωποι οι οποιοι από τη φυση τους είναι μιζεροι.Ετσι είναι...ετσι μεγαλωσαν ...δεν ξερω..είναι μονιμα μιζεροι.Γενικα η γκριναι δεν είναι τροπος να κανεις τον αλλον να αλλαξει κατι.Ειμαστε ενηλικες ανθρωποι και πρεπει να μπορούμε να συζητάμε και να εκφραζουμε τα παραπονα μας.

 

Τρεχεις ολη μερα...κατανοητο...αλλα πιστεψε με ολοι τρεχουμε.Οταν πλεον το βραδυ μαζευόμαστε σπιτι μια ωρα να την περασουμε ολοι μαζι σαν ικογενεια καλο είναι να προσπαθουμε να την περναμε ηρεμα και χαμογελαστα.Δε μπορει μονίμως κατι να μας φταιει και να ειμαστε με τη μουρη στο πατωμα και γκρινια στο στομα.

 

Μπορει να μην ισχυουν αυτά που λεω..γι αυτό σε ρωταω.Για να το σκεφτεις βασικα.Καμια φορα καλο είναι να σκεφτόμαστε εμεις τι κανουμε και όχι τι κανει ο άλλος.

 

Ας μη με παντρευόταν λοιπόν αν γεννήθηκα έτσι (που δε γεννήθηκα έτσι αλλά είμαι λίγο απαισιόδοξη από τη φύση μου) και ήμουν έτσι. Δε μπορώ να κατηγορώ τον εαυτό μου για τα πάντα! Αρκετά τον κατηγόρησα. Στην τελική μπορώ να αλλάξω κάτι τώρα??? Να πάω σε ψυχολόγο ναι, να κάνω το καλύτερο δυνατό για εμένα και τα παιδιά ναι, να γυρίσω το χρόνο πίσω δε μπορώ και στην τελική δεν ξέρω αν θα άλλαζε κάτι.

 

Πού ξέρεις ... μπορεί κάποιος άλλος άνθρωπος να μου βγάλει αυτά που δεν κατάφερε αυτός.

[bobonela]

Ας μη με παντρευόταν λοιπόν αν γεννήθηκα έτσι (που δε γεννήθηκα έτσι αλλά είμαι λίγο απαισιόδοξη από τη φύση μου) και ήμουν έτσι. Δε μπορώ να κατηγορώ τον εαυτό μου για τα πάντα! Αρκετά τον κατηγόρησα. Στην τελική μπορώ να αλλάξω κάτι τώρα??? Να πάω σε ψυχολόγο ναι, να κάνω το καλύτερο δυνατό για εμένα και τα παιδιά ναι, να γυρίσω το χρόνο πίσω δε μπορώ και στην τελική δεν ξέρω αν θα άλλαζε κάτι.

 

Πού ξέρεις ... μπορεί κάποιος άλλος άνθρωπος να μου βγάλει αυτά που δεν κατάφερε αυτός.

 

Ολες μας έχουμε αναρωτηθεί κάποιες στιγμές : "μα καλά...δεν το είχα δει αυτό το ελάττωμα που έχει, όσο ήταν καιρός, στην αρχή δηλαδή?"

Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για τους άντρες, για το δικο σου στην προκειμένη. Οταν είμαστε ακόμη ελεύθεροι ή παντρεμένοι χωρίς παιδιά, τίποτα δεν φαντάζει τόσο τρομακτικό ώστε να φτάσουμε να χωρίσουμε εκ των προτέρων, μήπως δηλ. μετά χειροτερέψει το ελάττωμα του άλλου στην πορεία..... Αυτό συμβαίνει σε όλους, άντρες και γυναίκες, με την πάροδο του χρόνου. Δυστυχώς. Οπότε δεν μπορείς να λες ότι ....ας το είχε δει.

Αυτό που σου λένε και οι άλλες κοπέλες κοίταξε.... να βελτιώσεις ό,τι μπορείς τώρα, ΓΙΑ ΣΕΝΑ, όχι για εκείνον. Εχεις πολλά χρόνια μπροστά σου ακόμη και μπορεί να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου. Ομως θα ξαναγίνουν τα ίδια όταν έρθει η καθημερινότητα και η τριβή. Συμβαίνει σε όλους μας.

[marakiz]

Η συμπεριφορά αναπαράγει συμπεριφορά, δεν είναι απαραίτητο ότι η κοπέλα τον έκανε να βαρεθεί ή αυτός την έκανε να γκρινιάζει. Μπορεί και τα δύο να παίζουν και έτσι να ανακυκλώνεται μια δυσάρεστη μιζέρια μέσα στο σπίτι. Η ρουτίνα δυστυχώς τα φέρνει, ειδικά στα ζευγάρια που είναι τόσα χρόνια μαζί. Κι εγώ θα σκεφτόμουν ότι μπορεί να έχει προχωρήσει στη ζωή του για να είναι τόσο απόλυτος. Γνώμη μου είναι να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο εφόσον το έχεις ανάγκη, θα σου κάνει σίγουρα πολύ καλό να μιλήσεις. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που αντιμετωπίζεις, να σε αδειάζει έτσι ο σύντροφος σου και να πρέπει να είσαι καλά για τα παιδιά σου, γιατί αυτά έχουν προτεραιότητα. Μπράβο σου που το παλεύεις και να συνεχίσεις να είσαι δυνατή, πρώτα για τα παιδιά σου και μετά για σένα. Ίσως να σου φανεί μάταιο αυτό που θα σου πω, όμως αν δεν αφορά θέμα υγείας, όλα μα όλα είναι ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ. Εύχομαι να είναι περαστικά όποια κι αν είναι η έκβαση αλλά ακόμα καλύτερα όλο αυτό να είναι μια κρίση που θα την ξεπεράσετε γρήγορα, μαζί κι όσο το δυνατόν με λιγότερες πληγές.