Προσωπικός χώρος σε σπίτι με παιδί(α)

[miriki]

πατούσες= εργαλείο το οποίο χρησιμεύει στην ανεύρεση lego μέσα στο σκοτάδι.....

[MINNI]

Και σε μας τα παιχνίδια υπάρχουν παντού εκτός του μπάνιου!

Όταν θα έρθει καποιος στο σπίτι, τα συμμαζέυω σε μια γωνία αλλά σε χρόνο ρεκόρ ξαναεπιστρέφουν στην αρχική θέση τους...

Όπου πάνε θα σέρνουν απο πίσω τους και καποιο παιχνίδι...

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι "το σπίτι είναι για να υπηρετεί/εξυπηρετεί όλους μας". Όπως εμείς θέλουμε να έχουμε τα πράματά μας και να νιώθουμε άνετα στο χώρο μας, έτσι νομίζω οφείλουμε να κάνουμε και τα παιδιά μας να νιώθουν όμορφα στο χώρο τους!

[mamvas]

Εμεις ειχαμε το σπιτι παιδοτοπο αλλα μπορουσες να περπατησεις ελευθερα, γιατι τα πολυ ψιλα τα μαζευα συνεχως στην ακρη με το σουιφερ και νευριαζε και φροντιζε να μην τα αφηνει οσο μπορει στη μεση γιατι του χαλουσαν (μετα τα τρια ομως).

Και το καλυτερο ηταν οταν εβγαλα το χαλι της τραπεζαριας και το εβαλα αναμεσα στο σαλονι και την τραπεζαρια και το ονομασα χωρος παιχνιδιων. Εκει επαιζε, εφτιαχνε τις ραγες του με τα τραινακια, εκει μαζευονταν συνεχως ολα του τα παιχνιδια που ηταν εκτος του δωματιου του. Και στο δωματιο του που γινοταν συνεχως ανω κατω απο τα μικρα παιχνιδια, μια φορα καθε βδομαδα, μια μιαμιση ωρα τακτοποιουσαμε μαζι (εγω φυσικα εκανα τα περισσοτερα αλλα και αυτος συμμετειχε).

Και καθε 2 περιπου μηνες ανεβαζαμε πανω στο παταρι καποια παιχνιδια που ειχε καιρο να παιξει και κατεβαζαμε αλλα, με τα οποια ξετρελλαινοταν σα να ηταν καινουρια!

Αλλα ηταν και παλι κουραστικο.

Δεν ηταν "νοικοκυρης" απο φυση του, ουτε κι εμεις τακτοποιουσαμε τα παντα ακριβως την ωρα που πρεπει. Εχουμε βελτιωθει ομως παρα μα παρα πολυ τα τελευταια χρονια, το ιδιο και το παιδι. Μας βοηθησε πολυ το να τα εχουμε ολα οργανωμενα σε κουτια μικρα και μεσαια και ρηχα, αντι των μεγαλων και βαθιων που ειχαμε παλια.

Δεν του αρεσε να ψαχνει ή να αναποδογυριζει τα μεγαλα κουτια που ειχαμε για τα παιχνιδια, ωστε να βρισκει αυτο που ηθελε καθε φορα. Κοιτουσε μονο επιφανειακα. Ετσι υποψιαστηκα οτι θα ηταν καλυτερα να εχω μικροτερα και πιο ρηχα και περισσοτερα κουτια ανα κατηγορια παιχνιδιου. Και βελτιωθηκε πολυ η κατασταση.

Φυσικα το σημαντικο ειναι κατα καιρους (3-4 φορες το χρονο) να γινεται ενα μεγαλο ΝΤΟΥ στα παιχνιδια, ανακαταταξη, πεταμα, χαρισμα κλπ.

Τωρα πλεον (γ δημοτικου) αφου καναμε την σουπερ τακτοποιηση (2 απογευματα φαγαμε) σε πολλα κουτια και γραψαμε σε ετικεττες τι περιεχει το καθενα και τα γραψαμε και σε κολλα χαρτονι κανσον που το κολλησαμε στο δωματιο του, του ανακοινωσαμε οτι ηταν η τελευταια φορα που τακτοποιησαμε τα παιχνιδια του, οτι τωρα θα ειναι αυτος υπευθυνος γι αυτο και μου ειπε σοβαρα σοβαρα: δεν θα σε απογοητευσω μαμα... (καλα ως χαζομαμα ελιωσα). Οποτε αναμενω να δω τα μακροχρονια αποτελεσματα.

Προς το παρον καθε βραδι τακτοποιει τα παντα στο κουτι τους (ανατρεχει και στη λιστα, γιατι αλλαξαμε κουτια σε καποια). Να δουμε σε λιγο καιρο ομως.

Παντως εγω δεν θα ξαναασχοληθω με καθημερινη τακτοποιηση, ή εβδομαδιαια, μονο καθε 2-3 μηνες θελω να ελεγχω την κατασταση. Δεν αντεχω αλλωστε, εχει πολλα μικρα παιχνιδια τωρα που μεγαλωσε και ειναι πολυ κουραστικο.

Τωρα με αυτην την οργανωση ολα πανε καλα, αλλα καθε εβδομαδα στο καθαρισμα πρεπει ολα τα κουτια να βγαινουν να καθαριζεται ο χωρος και να ξαναμπαινουν στη θεση τους. Ειναι πιο χρονοβορο, αλλα νιωθεις καλα. Και δεν τακτοποιεις, απλα μετακινεις για το καθαρισμα.

Και οταν τον ρωτησα πως νιωθει καθε βραδι που ξερει οτι ολα ειναι παντα στη θεση τους, μου απαντησε : ειμαι πολυ πολυ ηρεμος...

Παντως ειμαι κι εγω της αποψης οτι παιδι και παιχνιδια πανε μαζι για πολλα χρονια. Οσα περισσοτερο τοσο το καλυτερο. Το παιχνιδι μονο καλο κανει στο παιδι. Οχι να εχει τα παντα, ή ολα απο καθε σειρα, αλλα να εχει καλη ποικιλια γιατι ετσι γινεται πιο εξυπνο, πιο κοινωνικο, αναπτυσσει τη φαντασια του, ψυχαγωγειται, χαλαρωνει κλπ.

Και φυσικα δε γινεται να παιζει μονο στο δωματιο του, θα παιζει και στο σαλονι. Αρκει να τα μαζευει και να αφηνει χωρο και σε μας. Πχ αν καθομαστε στον εναν καναπε, να παιζει στον αλλο. Και το πατωμα να ειναι ελευθερο, τουλαχιστον στο μεγαλυτερο μερος του. Ας παιζει στην ακρη, στη γωνια, σε εναν τοιχο κοντα που δεν διασχιζουμε για να παμε απο τον εναν χωρο στον αλλο. Εμεια εχουμε μικρο σπιτι και δεν γινοταν αλλιως, ΔΕ ΘΑ ΧΩΡΟΥΣΑΜΕ.

[maria ampelokipi]

εγώ, έχοντας μεγαλώσει σε ένα σπίτι από αυτά που λέτε τζι τζί, όπου απαγορευόταν να έχουμε παιχνίδια εκτός του δωματίου μας και εκεί πάλι έπρεπε να είναι τακτοποιημένα και στη σειρά, τώρα με τα μικρά μου ξεσπάθωσα!

όλο το σπίτι είναι παιδότοπος, αφού μέχρι και φουσκωτό κάστρο έχουμε πάρει για να χοροπηδάνε μέσα (για να μην το κάνουν στο κρεβάτι μας), κούνια έχουμε στη βεράντα και σπιτάκι και απόλα!

Ίσως λόγω αυτής της ελευθερίας, τα παιδιά (ο μεγάλος κυρίως, η μικρή είναι ακόμα μωρό) δεν τα κάνουν άνω κάτω, ξεδίνουν όσο θέλουν χωρίς να γίνεται πανικός

Απλά ο κανόνας είναι ως προς τα παιχνίδια που αποτελούνται από κομμάτια πχ lego, playmobil, μαστορικά, πως ό,τι δεν χρησιμοποιείται εκείνη τη στιγμή είναι μέσα στο κουτί του. Δηλ παίζει με τα lego, μετά (πριν πάει στο κάστρο ή στα μαστορέματα ή στο ποδήλατο-ω ναι! μέσα στο σπίτι και αυτό- ή στην βεράντα), όοοολα τα τουβλάκια που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μπαίνουν στη θέση τους.

Ξέρει πως ο χώρος είναι δικός του και δεν τον "καταστρέφει". Η μικρή, καθότι μιμητικό ον, προσπαθεί και εκείνη να βάλει τα πράγματα στα κουτιά.

Το βράδυ, πριν πάνε για ύπνο, βάζουμε ό,τι έχει περισσέψει στη θέση του και νιώθουμε μια χαρά στον παιδότοπό μας!

Εμείς έχουμε παιχνίδια ΚΑΙ στο μπάνιο! Ο μικρός κάθε φορά που πάει στην τουαλέτα θέλει και ένα παιχνίδι μαζί για παρέα, το οποίο όμως το επιστρέφει στη θέση του όταν τελειώσει από το μπάνιο.

Και φυσικά στην μπανιέρα μας γίνεται του παπιού και του δελφινιού το ανάγνωσμα!

[alcyon]

Τα παιδιά καταλαμβάνουν όσο χώρο βρουν. Κάστρο να έχει κάποιος, μπορεί να μην έχει να πατήσει, αν αφήσει το ελευθέρας στα παιδιά. Εμείς -οι γονείς- θέτουμε τους κανόνες και βάζουμε τα όρια, ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθη, αρκεί να μπορούμε να λειτουργούμε στην καθημερινότητά μας.

[mkcm]

ekavi_

Σε αυτό που λες έχεις απόλυτο δίκιο. Έχουμε στον κύκλο μας μια οικογένεια, που ο πατέρας είναι υποχόνδριος μέχρι αηδίας. Σε σημείο τέτοιο, που όταν πάμε εκεί και μας έχουν φαγητό ή κανένα γλυκό για κέρασμα, μας κοιτάει στα χέρια μην τυχόν και πέσει έστω κι ένα ψίχουλο στο πάτωμα. Αν πέσει... φαίνεται η δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του και έχει φέρει ακόμη και ηλεκτρική, την ώρα που τρώμε για να σκουπίσει.... . Ο δε νεροχύτης δεν πλησιάζεται.... το νερό από τα ποτήρια που περισσεύει το ρίχνει στη λεκάνη του μπάνιου. Τα παιδιά ... σούζα, αν πέσει ψίχουλο κάτω γίνεται πανικός, μιλάμε τους φωνάζει, τα μαλώνει, πέφτει και καμιά ψιλή... μιλάμε ο τύπος είναι απαράδεκτος!!!!!

Όταν όμως έρχονται στο δικό μας σπίτι δεν υπολογίζουν τίποτα. Όχι μόνο τα παιδιά, που στο κάτω - κάτω της γραφής είναι παιδιά, αλλά κι αυτός. Δε θα αναφερθώ στα λαδωμένα χέρια που πιάνουν καναπέδες, κλπ... ακόμη και κόκκινο κρασί μου έχυσε στην καρέκλα της τραπεζαρίας που έχει εκρού ύφασμα και έκανε την πάπια. Εμένα φυσικά δε με νοιάζει, το σπίτι μου το έχω να το φχαριστιέμαι. Και κρασί θα χυθεί και θα λαδωθεί ο καναπές και οι κουρτίνες θα λερωθούν, κλπ. Αλλά ρε φίλε.... έλεος.... εκτίθεσαι δεν το καταλαβαίνεις. Πόσο βλαμμένος μπορεί να είσαι?!?!?!?!?!?

[maela]

πατούσες= εργαλείο το οποίο χρησιμεύει στην ανεύρεση lego μέσα στο σκοτάδι.....

αχαααααααχα πολυ σωστη !!!Εχω βρει απειρα τουβλακια και αυτοκιντακια ετσι!Ποναει αρκετα αλλα.......!

[miriki]

Ε, καλά εννοείται ότι κάπου την είδα την ατάκα, απλά ήταν πρόσφατη και η αντίστοιχη εμπειρία όπότε μου μεινε....

[maela]

Ε, καλά εννοείται ότι κάπου την είδα την ατάκα, απλά ήταν πρόσφατη και η αντίστοιχη εμπειρία όπότε μου μεινε....

ααχαχαα λογικο να σου μεινει! Εμενα θα μου μεινει σαν δικια σου ατακα!!

[ΑΝΝΑ24]

ekavi_

Σε αυτό που λες έχεις απόλυτο δίκιο. Έχουμε στον κύκλο μας μια οικογένεια, που ο πατέρας είναι υποχόνδριος μέχρι αηδίας. Σε σημείο τέτοιο, που όταν πάμε εκεί και μας έχουν φαγητό ή κανένα γλυκό για κέρασμα, μας κοιτάει στα χέρια μην τυχόν και πέσει έστω κι ένα ψίχουλο στο πάτωμα. Αν πέσει... φαίνεται η δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του και έχει φέρει ακόμη και ηλεκτρική, την ώρα που τρώμε για να σκουπίσει.... . Ο δε νεροχύτης δεν πλησιάζεται.... το νερό από τα ποτήρια που περισσεύει το ρίχνει στη λεκάνη του μπάνιου. Τα παιδιά ... σούζα, αν πέσει ψίχουλο κάτω γίνεται πανικός, μιλάμε τους φωνάζει, τα μαλώνει, πέφτει και καμιά ψιλή... μιλάμε ο τύπος είναι απαράδεκτος!!!!!

Όταν όμως έρχονται στο δικό μας σπίτι δεν υπολογίζουν τίποτα. Όχι μόνο τα παιδιά, που στο κάτω - κάτω της γραφής είναι παιδιά, αλλά κι αυτός. Δε θα αναφερθώ στα λαδωμένα χέρια που πιάνουν καναπέδες, κλπ... ακόμη και κόκκινο κρασί μου έχυσε στην καρέκλα της τραπεζαρίας που έχει εκρού ύφασμα και έκανε την πάπια. Εμένα φυσικά δε με νοιάζει, το σπίτι μου το έχω να το φχαριστιέμαι. Και κρασί θα χυθεί και θα λαδωθεί ο καναπές και οι κουρτίνες θα λερωθούν, κλπ. Αλλά ρε φίλε.... έλεος.... εκτίθεσαι δεν το καταλαβαίνεις. Πόσο βλαμμένος μπορεί να είσαι?!?!?!?!?!?

 

 

Γκρρρρρρ!! Ακριβώς ο τύπος ανθρώπου που με τρελαίνει. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Έχω και παιδικό τραύμα από το Γιαννάκη που ερχόταν και μου διέλυε τα παιχνίδια, και στο δικό του σπίτι δεν αγγίζαμε τίποτα.Γκρρρρρρρρρρρρρρρρ

[rosaki]

περιπτώσεις σαν αυτή του κυρίου που περιγράφετε ανήκουν σε ψυχοπαθολογικές σφαίρες. και σίγουρα τέτοιοι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι.

τα παιδιά σίογυρα θέλουν να βρίσκονται/παίζουν κάποιες στιγμές και στο χώρο που είναι οι γονείς τους. αν αυτό γίνεται "ελεγχόμενα" είναι οκ.

 

μέσα στις γιορτές πήγαμε σε ένα φιλικό σπίτι με 2 παιδάκια 5 και 3 ετών. όλο μα όλο το σπίτι ήταν πνιγμένο στα παιχνίδια. τα βιβλία των γονιών στη βιβλιοθήκη του σαλονιού είχαν αντικατασταθεί από τα παιχνίδια των παιδιών. τραπέζι στο σαλόνι δεν υπήρχε για να ακουμπήσεις ένα ποτήρι γιατί τα παιδιά απλά ήθελαν όλο τον χώρο ελεύθερο.

εγώ δεν θα το άντεχα αυτό. και επιπλεόν είδα και μια μαμά πτώμα, που δήλωνε πως έχει φτάσει στα όριά της να μαζεύει και να μαζεύει παιχνίδια από παντού....

[love4]

Rosaki εγω παλι μπορω να δω και κατι θετικο στο οτι τα παιδια παιζουν συνεχεια στο σαλονι..και αυτο ειναι οτι επιθυμουν να ειμαστε κοντα τους, να μας νιωθουν καπου εκει κοντα..οποτε δεν μπορω να τους κρατησω κακια που δεν πανε ποτε στο δωματιο τους και τη βγαζουν συνεχεια στο καθιστικο και το σαλονι... Τα επιπλα τα εχω βαλει και γω ολα στην ακρη και πολυ μου αρεσει αυτη η απλα που εχει δημιουργηθει...

[ekavi_]

ekavi_

Σε αυτό που λες έχεις απόλυτο δίκιο. Έχουμε στον κύκλο μας μια οικογένεια, που ο πατέρας είναι υποχόνδριος μέχρι αηδίας. Σε σημείο τέτοιο, που όταν πάμε εκεί και μας έχουν φαγητό ή κανένα γλυκό για κέρασμα, μας κοιτάει στα χέρια μην τυχόν και πέσει έστω κι ένα ψίχουλο στο πάτωμα. Αν πέσει... φαίνεται η δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του και έχει φέρει ακόμη και ηλεκτρική, την ώρα που τρώμε για να σκουπίσει.... . Ο δε νεροχύτης δεν πλησιάζεται.... το νερό από τα ποτήρια που περισσεύει το ρίχνει στη λεκάνη του μπάνιου. Τα παιδιά ... σούζα, αν πέσει ψίχουλο κάτω γίνεται πανικός, μιλάμε τους φωνάζει, τα μαλώνει, πέφτει και καμιά ψιλή... μιλάμε ο τύπος είναι απαράδεκτος!!!!!

Όταν όμως έρχονται στο δικό μας σπίτι δεν υπολογίζουν τίποτα. Όχι μόνο τα παιδιά, που στο κάτω - κάτω της γραφής είναι παιδιά, αλλά κι αυτός. Δε θα αναφερθώ στα λαδωμένα χέρια που πιάνουν καναπέδες, κλπ... ακόμη και κόκκινο κρασί μου έχυσε στην καρέκλα της τραπεζαρίας που έχει εκρού ύφασμα και έκανε την πάπια. Εμένα φυσικά δε με νοιάζει, το σπίτι μου το έχω να το φχαριστιέμαι. Και κρασί θα χυθεί και θα λαδωθεί ο καναπές και οι κουρτίνες θα λερωθούν, κλπ. Αλλά ρε φίλε.... έλεος.... εκτίθεσαι δεν το καταλαβαίνεις. Πόσο βλαμμένος μπορεί να είσαι?!?!?!?!?!?

 

Αμάν, αυτός είναι χειρότερη περίπτωση από αυτήν που περιέγραψα...

 

Νομίζω σε αυτόν συγκεκριμένα πρέπει να την πεις...

 

Και εγώ αυτό πρέπει να κάνω στην οικογένεια που περιέγραψα...