Έχω συχνά κρίσεις πανικού αλλά θα ήθελα πολύνα γίνω μανούλα!

[honey]

Λυπάμαι για αυτή την απάντηση elina....είναι κρίμα να αντιμετωπίζεται έτσι κακοπροέραιτα μία διάθεση για βοήθεια που σε μένα δούλεψε και με κάτι που δίνεται όπως το depon από παντού....διάβασε το μήνυμα μου και θα δεις την επμονή μου για συμβουλή ειδικού....α και μέτοχος δεν είμαι στην εταιρεία...

Κρίμα...

[honey]

Λυπάμαι για αυτή την απάντηση elina....είναι κρίμα να αντιμετωπίζεται έτσι κακοπροέραιτα μία διάθεση για βοήθεια που σε μένα δούλεψε και με κάτι που δίνεται όπως το depon από παντού....διάβασε το μήνυμα μου και θα δεις την επμονή μου για συμβουλή ειδικού....α και μέτοχος δεν είμαι στην εταιρεία...

Κρίμα...νόμιζα εμπειρίες καταθέτουμε εδώ...μάλλον λάθος

[elin]

Λυπάμαι για αυτή την απάντηση elina....είναι κρίμα να αντιμετωπίζεται έτσι κακοπροέραιτα μία διάθεση για βοήθεια που σε μένα δούλεψε και με κάτι που δίνεται όπως το depon από παντού....διάβασε το μήνυμα μου και θα δεις την επμονή μου για συμβουλή ειδικού....α και μέτοχος δεν είμαι στην εταιρεία...

Κρίμα...

 

Διατύπωσα την άποψή μου πολύ προσεκτικά και χωρίς χαρακτηρισμούς. Το να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις είναι βασική αρχή του διαλόγου. Αναφορικά με το χαρακτηρισμό σου ότι αντιμετωπίζω την άποψή σου κακοπροαίρετα, σου παραθέτω τα γραφόμενά μου:

 

...Για όλα τα παραπάνω και κυρίως για λόγους προσωπικής ευασθησίας πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να προτείνονται φάρμακα (ειδικά με bold) για νόσους οι οποίες είναι ψυχικές σε μεγάλο βάθμό, ή εξ'ολοκλήρου-ή τουλάχιστον να υπάρχει κάποια άλλη διατύπωση από τα μέλη που μπορεί καλοπροαίρετα να θέλουν να βοηθήσουν. ..

 

Διάβασε το μήνυμά μου προσεκτικά και θα δεις ότι κάθε άλλο παρά κακοπροαίρετο είναι.

[Μαράκι_Φ]

Καλημέρα κοριτάκια μου γλυκά και καλή εβδομάδα να έχουμε!

Να σας παραθέσω τη δική μου άποψη επ αυτού.

Αγόρασα το rescue demendy γιατί δεν θα έχανα κάτι να το δοκιμάσω, αλλά πραγματικά δε με βοήθησε καθόλου! Όλα είναι μέσα στο μυαλουδάκι μου και ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί είναι να κάνουμε ευχάριστα πράγματα στη ζωή μας. Όταν αυτό όμως δεν είναι εφικτό λόγο άλλων παραγόντων το θέμα είναι να θυμώσουμε λίγο με τον εαυτό μας και να πούμε ότι αφού και όλοι οι άλλοι μπορούν να ζουν φυσιολογικά μπορούμε και εμείς ΔΕΝ ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ σε ΤΙΠΟΤΑ από τους άλλους!

Ηoney μου σε ευχαριστώ όμως πραγματικά μέσα από την καρδιά μου!

[zenia]

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες και μέλλουσες μανούλες! Αν και η δουλειά μου έχει να κάνει με υπολογιστές και έχω γραφτεί σε αρκετά forum είναι η πρώτη φορά που κάποιο με γεμίζει τόσο, γιατί ελπίζω να μοιραστούμε ίδια όνειρα, φόβους καια αγωνίες!

Το πρόβλημα μου είναι ότι τα τελευταία χρόνια (περίπου 5) υποφέρω από κρίσεις πανικού. Αν και δοκίμασα τα πάντα κατάληξα να το παλεύω χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Μου έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής. Σύντομα όμως σκοπεύουμε να αρραβωνιαστούμε με τον σύντροφο μου και να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα παιδάκι που τόσο πολύ θέλουμε και οι δύο αλλά φοβάμαι αν θα τα καταφέρω.

Αν τελικά μείνω έγκυος τι θα γίνει σε μία κρίση πανικού; Ανησυχώ πάρα πολύ. Είχε ποτέ κάποια κοπέλα το ίδιο πρόβλημα με εμένα; Τα κάφερε να φέρει στον κόσμο ένα αγγελούδι;

 

κοριτσι μου να μενεις στα ευχαριστα..ασχημα εχει ζωη..δυστυχως δεν μπορεις να τα αποφυγεις..θα κανεις μπεμεπε,θα γινεις μια πολυ καλη μανουλα..να ξερεις οτι ολοι εχουμε τις κρισεις μας και κολληματα..οπως λεει και ενα τραγουδι τα ανησυχα μυαλα ειναι αυτα που υποφερουν..

[Μαράκι_Φ]

Καλημέρα zenia μου σε ευχαριστώ και εσένα πραγματικά για τη θετική σου στάση και τη δύναμη που μου δίνεις να είσαι πάντα καλά!

[mammy]

Καλημέρα Μαράκι_Φ κι από μένα!

 

Τελικά είμαστε πολλές βλέπω! Πέρασα κι εγώ από αυτόν τον εφιάλτη και ειλικρινά πιστεύω ότι όποιος δεν το έχει βιώσει δεν είναι σε θέση να καταλάβει την ψυχολογία μας εκείνη τη στιγμή της κρίσης πανικού!!

 

Πριν ανακαλύψω τι ήταν είχα γυρίσει όλα τα νοσοκομεία κι έκανα όλες τις εξετάσεις για να βεβαιωθώ ότι όλα ήταν καλά. Αφού βεβαιώθηκα για τη σωματική μου υγεία συνέχιζαν απτόητες και μόλις τελείωνε η κρίση φοβόμουν για την επόμενη. Είναι φαύλος κύκλος μετά, αυθυποβάλλεσαι κατά κάποιο τρόπο. Εμένα μ'επιαναν σε έντονο μποτιλιάρισμα και το βράδυ πρίν κοιμηθώ συνήθως.

 

Πήγα λοιπόν σε έναν πολύ καλό ψυχίατρο ο οποίος μου συνέστησε φαρμακευτική αγωγή για ένα τετράμηνο περίπου, η οποία είχε ομολογώ πολύ καλό αποτέλεσμα. Υπάρχει μία ουσία του εγκεφάλου, η σεροτονίνη, η οποία σε φυσιολογικές συνθήκες εκκρίνεται σε κατάσταση απειλής, οπότε και νιώθουμε το φόβο. Στη δική μας περίπτωση υπερεκκρίνεται αυτή η ουσία η οποία μας κάνει να αισθανόμαστε τον απόλυτο φόβο, χωρίς όμως να συντρέχει ουσιαστικός λόγος. Η φαρμακευτική αγωγή που ακολούθησα είχε ακριβώς αυτό το σκοπό: Να ρυθμίσει την ποσότητα σεροτονίνης που εκκρίνεται από τον εγκέφαλο. Σε καμία περίπτωση δεν εθίστηκα σ'αυτά (αυτός ήταν ο μεγαλύτερος φόβος μου), αφού τα έπαιρνα αυστηρά με τις οδηγίες του γιατρού.

 

Από τότε δε μ' έχει πιάσει καμία γερή κρίση παρά μόνο κάτι ψιλά πράγματα. Όλα είναι στο μυαλό. Ξέρεις τι βοηθάει; Εκείνη την ώρα που αισθάνεσαι ότι έρχεται, απασχόλησε το μυαλό σου με κάτι άλλο. Ασχολήσου με κάτι, βάλε μουσική και τραγούδα δυνατά και κυρίως να ησυχάζεις λέγοντας "δεν παθαίνω τίποτα", "τόσες φορές δεν έπαθα κάτι,ούτε και τωρα θα πάθω".

 

Προς Θεού δε συνιστώ σε κανέναν να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή. Εάν πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να το ξεπεράσεις μόνη σου, να το κάνεις. Πιστεύω ότι μπορείς "μόνη σου" και με την παρέα μας εδώ φυσικά.

 

Ο γιός μου είναι όλη μου η ζωή και θέλω να είμαι δυνατή γι'αυτόν κυρίως!! Θα δεις τα πράγματα αλίώς όταν έρθει με το καλό το μωράκι σου.

 

Ζητώ συγνώμη για το μεγάλο post!!!

[Μαράκι_Φ]

Καλώς ήρθες στην παρέούλα μας mammy να είναι πάντα καλά το αγοράκι σου και όλη σου η οικογένεια και ειδικά εσένα σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυνατή για να δίνεις δύναμη και κουράγιο σε όλους εμάς που έχουμε τόσο ανάγκη από κάποιον που να ξέρει τι πραγματικά περνάμε γιατί όντως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί όσο και να θέλει να καταλάβει τι περνάμε (και μακάρι όλο και πιο λίγοι άνθρωοι να το μάθουν γιατί είναι πολύ "ύπουλη ασθένεια"). Όσο για το μήνυμα σου μην απολογήσε γιατί πραγματικά για εμένα κάθε επιπλέον λέξη έχει απίστευτη σημασία. Ξέρω πως με μία θεραπεία θα είμαι μια χαρούλα ίσως και για κανένα χρόνο αφού τη σταματήσω αλλά τι γίνεται όταν πάλι οι συνθήκες της ζωής μου έρθουν πάλι λίγο δύσκολα; Απλά επανέρχεται!! Γι αυτό με τη δική σας συμπαράσταση θέλω να το ξεπεράσω απλά ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ! Έχω ήδη αρχίσει και λίγη γυμναστικούλα και δε το βάζω κάτω. Απλά χαμογελώ!!!

(Όσο για τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου το δοκίμασα στο παρελθόν αλλά τώρα δε μπορώ γιατί δεν έχω τα χρήματα να το κάνω)

[ΣΟΦΗ]

ΜΑΡΑΚΙ_Φ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΕΝΑΜΙΣΥ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΜΩΡΑΚΙ.ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΕΙΧΑ ΑΡΚΕΤΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.ΞΑΦΝΗΚΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ.ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΕΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ,ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑΩ ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ.ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑΧΙ , ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΩ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΕΧΩ ΤΟ ΜΡ3 ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΖΩ ΜΟΥΣΙΚΗ.ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΕ.ΜΗ ΛΕΣ ΑΧ ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΡΙΣΗ.ΧΑΛΑΡΩΣΕ,ΠΕΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ,ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙΣ ΚΡΙΣΗ.ΜΗ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΔΟΝΤΙΑ.ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΚΡΙΣΗ.ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ.ΒΕΒΑΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑ ΕΝΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΟΥ,ΤΙ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΗ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΙΝΗΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

[bellaki]

γεια σας, κοριτσια. κι εγω πολλα χρονια υποφερω απο κρισεις πανικου και αγοραφοβια. πηγα σε ειδικο και πηρα και φαρμακα γιατι η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο. εμενα με βοηθησαν πολυ. τι ναπω.......οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος τα εκοψα μαχαιρι αν και ο γυναικολογος και ο ψυχιατρος με διαβεβαιωσαν οτι υπαρχουν φαρμακα που μπορω να παιρνω και κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης, αλλα δεν τα πηρα. αν τα χρειαστω ομως θα τα παρω αν και νομιζω οτι το σωμα κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης σε προστατευει. ειμαι στην ενατη εβδομαδα και προχθες που πηγα στο γιατρο δεν ακουσαμε την καρδια του εμβρυου και ειναι και μικρο σε σχεση με την εβδομαδα κυησης. θα ξαναπαω την αλλη εβδομαδα ελπιζοντας οτι δεν προκειται για παλινδρομη κυηση. ευχαριστω που με ακουσατε

[ΣΟΦΗ]

γεια σας, κοριτσια. κι εγω πολλα χρονια υποφερω απο κρισεις πανικου και αγοραφοβια. πηγα σε ειδικο και πηρα και φαρμακα γιατι η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο. εμενα με βοηθησαν πολυ. τι ναπω.......οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος τα εκοψα μαχαιρι αν και ο γυναικολογος και ο ψυχιατρος με διαβεβαιωσαν οτι υπαρχουν φαρμακα που μπορω να παιρνω και κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης, αλλα δεν τα πηρα. αν τα χρειαστω ομως θα τα παρω αν και νομιζω οτι το σωμα κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης σε προστατευει. ειμαι στην ενατη εβδομαδα και προχθες που πηγα στο γιατρο δεν ακουσαμε την καρδια του εμβρυου και ειναι και μικρο σε σχεση με την εβδομαδα κυησης. θα ξαναπαω την αλλη εβδομαδα ελπιζοντας οτι δεν προκειται για παλινδρομη κυηση. ευχαριστω που με ακουσατε

 

ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ bellaki ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΑΣ ΝΙΚΑΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΒΙΑ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΚΟΛΠΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΝΕΑ ΣΟΥ

[Μαράκι_Φ]

Γεια σας γλυκιές μου! Σας ευχαριστώ όλες που βοηθάτε με τις πολύτιμες απόψεις σας. Τα θετικά νέα με εμένα είναι ότι για την ώρα έχω απαλλαχθεί από αυτό τον εφιάλτη!!! Βοηθάω τον εαυτό μου κάθε μέρα από λίγο. Προσπαθώ να τον καλομάθω για τα καλά! Κάνω μόνο ευχάριστες σκέψεις και δημιουργικά πράγματα. Γυμνάζομαι συχνά τρώω καλά και περνώ την ώρα μου με ευχάριστους ανθρώπους! Πέρασα τόσο άσχημα με τις κρίσεις πανικού που πλέον δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να βιώσει ξανά κάτι τόσο άσχημο. Κοιτάω τριγύρω μου και λέω... είμαι πολύ δυνατή και προχωράω!

[Nantia]

[Bunny]

Διάβασα όλα τα παραπάνω και χαίρομαι γιατί νιώθω ότι δεν είμαι μόνη μου..Το τελευταίο 3μηνο έχω πάρα πολύ άγχος..Η παραμικρή ενόχληση που έχω, είναι για μένα το καμπανάκι του κινδύνου. Σκέφτομαι τα χειρότερα! Όταν για κάποιο λόγο δεν αισθάνομαι καλά, νομίζω ότι έχω κάτι πολύ σοβαρό! Έχω κι ένα πρόβλημα υγείας (ΣΕΛ) αλλά τα πράγματα είναι πολύ καλά και ελεγχόμενα..Φοβάμαι πολύ να μείνω έγκυος! Όταν θα πρήζονται π.χ. τα πόδια μου, θα νομίζω ότι θα πάθω θρόμβωση και χίλια άλλα δύο! Σήμερα άκουσα για κάποιον γνωστό μου που έπαθε εμβολή (ευτυχώς είναι καλά) και κρύος ιδρώτας με έλουσε. Άρχισα να νομίζω ότι ίσως πάθω κι εγώ το ίδιο..Ο άντρας μου κουράστηκε να με νταντεύει συνέχεια! Τί να κάνω? Να πάω σε ψυχολόγο? Θα ήθελα να το αντιμετωπίσω μόνη μου, αλλά πώς? Να σημειώσω ότι οι κακές σκέψεις έρχονται μόλις ακούω για αρρώστιες, θανάτους κ.τ.λ. και όταν έχω τη παραμικρή ενόχληση..

[Kristianna]

Διάβασα όλα τα παραπάνω και χαίρομαι γιατί νιώθω ότι δεν είμαι μόνη μου..Το τελευταίο 3μηνο έχω πάρα πολύ άγχος..Η παραμικρή ενόχληση που έχω, είναι για μένα το καμπανάκι του κινδύνου. Σκέφτομαι τα χειρότερα! Όταν για κάποιο λόγο δεν αισθάνομαι καλά, νομίζω ότι έχω κάτι πολύ σοβαρό! Έχω κι ένα πρόβλημα υγείας (ΣΕΛ) αλλά τα πράγματα είναι πολύ καλά και ελεγχόμενα..Φοβάμαι πολύ να μείνω έγκυος! Όταν θα πρήζονται π.χ. τα πόδια μου, θα νομίζω ότι θα πάθω θρόμβωση και χίλια άλλα δύο! Σήμερα άκουσα για κάποιον γνωστό μου που έπαθε εμβολή (ευτυχώς είναι καλά) και κρύος ιδρώτας με έλουσε. Άρχισα να νομίζω ότι ίσως πάθω κι εγώ το ίδιο..Ο άντρας μου κουράστηκε να με νταντεύει συνέχεια! Τί να κάνω? Να πάω σε ψυχολόγο? Θα ήθελα να το αντιμετωπίσω μόνη μου, αλλά πώς? Να σημειώσω ότι οι κακές σκέψεις έρχονται μόλις ακούω για αρρώστιες, θανάτους κ.τ.λ. και όταν έχω τη παραμικρή ενόχληση..

 

Καλησπερα Γλυκια μου,κατι μου θυμιζουν ολα αυτα....:D

Τα περασα και σε καταλαβαινω απολυτα

Εγω ημουν ετσι για 2 ολοκληρα χρονια.Τους πρωτους μηνες πολυ χαλια,με καταθλιψη στο κρεβατι συνεχεια κτλ.καλη μου εγω πηγα σε ψυχολογο και με βοηθησε αλλα οχι οσο θα ηθελα,τελικα το ξεπερασα οταν πηγα σε ψυχιατρο και πηρα χαπια αντικαταθλιπτικα.Δεν ξερω βεβαια σε τη κατασταση εισαι και ποσο συχνα κανεις αυτες τις σκεψεις

Εγω να φανταστεις παντρευομουν και φοβομουν μην πεθανω αντι να ευχαριστηθω το γαμο μου!!!!:shock::shock:

Ενα παιδι θα σε βοηθησει απιστευτα εγω τοτε το ξεπερασα εντελως.Να σου πω δε οτι υπαρχουν μερες που καποιες απο αυτες τις σκεψεις ερχονται στην επιφανεια αλλα πλεον ξερω και τις καταπολεμο

Ειμαι εδω για οτι χρειαστεις και για οτι αποριες εχεις

[Bunny]

Kristianna μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Ποτέ δεν με απασχολούσαν τα θέματα υγείας. Ακόμη κι όταν μου διαγνώστηκε ο λύκος, ήμουν πολύ χαλαρή! Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια και πρώτη φορά ένιωσα άσχημα τον Απρίλιο. Ταχυκαρδία, κρύος ιδρώτας, ρίγος κ.τ.λ. Άρχισα να αγχώνομαι πολύ για θέματα υγείας, από τη στιγμή που αποφάσισα να μπώ σε διαδικασία απόκτησης παιδιού. Έχοντας ως δεδομένο και τη πάθηση που έχω, άρχισα να νιώθω άσχημα. Η λογική μου λέει ότι όλα αυτά είναι άγχος και πρέπει να μην τα σκέφτομαι. Νιώθω άσχημα όταν καταλαβαίνω ότι υπάρχουν άνθρωποι με πολύ σοβαρα προβλήματα και το παλεύουν. Λέω στον εαυτό μου: Είσαι αχάριστη! Έχεις όλα τα καλά και ένα πρόβλημα υγείας που είναι ελεγχόμενο & αντιμετωπίσιμο και δόξα το θεό, πάει καλά! Είχα ρωτήσει τη ρευματολόγο μου για φάρμακα, αλλά μου είπε ότι τα αγχολυτικά φάρμακα κατά τη διάρκεια προσπάθειας απόκτησης παιδιού δεν είναι και το καλύτερο. Με συμβούλευσε να το αντιμετωπίσω μόνη μου, με γυμναστική και ό,τιδήποτε που να μου αποσπάει την προσοχή. Η εγκυμοσύνη και το μωρό αργότερα θα με βοηθήσει, λές? Μακάρι..Θέλω να χαρώ τη ζωή γιατί δεν είχα καλά παιδικά και εφηβικά χρόνια και είναι κρίμα να χαραμίζω ακόμη και 1 λεπτό από τη ζωή μου για ανασφάλειες. Πήρα και ένα βιβλίο που με βοήθησε, αλλά στο πρώτο τέστ δεν κατάφερα να αντιμετωπίσω το άγχος μου. Όταν άκουσα για αυτό που έπαθε ο γνωστός μου με την εμβολή..Με συγχωρείτε αν σας κούρασα..

[elina1978]

απο τα 23 μεχρι τα 25 ειχα συχνες κρισεις πανικου.τα φαρμακα δεν κανουν πολλα πραγματα.ειχα χασει τον εαυτο μου.μια φιλη μου συστησε να παω σε ψυχολογο.αυτο και εκανα.ηταν το ποιο χρησιμο πραγμα που εχω κανει για τον εαυτο μου.μετα απο 1χρονο ψυχοθεραποια καταλαβα απολυτα τι μου το προκαλουσε(μεγαλη ιστορια)και σιγα σιγα οι κρισεις εφυγαν μονες τους.να ξερεις οτι το μωρο πανω απ ολα χρειαζεται υγιεις γονεις και το οφειλεις στον εαυτο σου να το λυσεις.τα φαρμακα δεν το διωχνουν το κρυβουν.αντιμετωπισε το βγαλτο στην επιφανεια και θα φυγει μονο του.υπαρχουν σε ολους τους δημους κεντρα ψυχικης υγειας που βοηθουν χωρις χρηματα.καντο και θα με θυμηθεις.εκτος του οτι θα συνελθεις θα γινεις καλυτερος ανθρωπος και θα μαθεις να διαχειριζεσαι καλυτερα το αγχος και τα προβληματα που δυστηχως δεν τελειωνουν ποτε.

[ιωάννα25]

κοριτσάκια να μην αγχώνεστε ( το λέω γαι να το ακούω και εγώ) όλα θα πάνε μια χαρά, θα γεννήσετε υγειή μωράκια. Ζητήστε απο τον άντρα σας την μέγιστη αγάπη που μπορεί να σας δώσει και δώστε του και εσέις.

[Bunny]

Σήμερα πήγα στη θάλασσα και περνούσα πολύ όμορφα μέχρι που μία γνωστή, ανέφερε ότι η νευροπίεση (που έχω κι εγώ) είναι πιό επικίνδυνη από την υπέρταση! Από τότε, νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται, με αρκετή προσπάθεια τα πήγαινα καλά και είπα να μετρήσω την πίεσή μου πρίν λίγο για να ησυχάσω! Αλλά το αποτέλεσμα ήταν 15 η μεγάλη και 10 η μικρή και ενώ καταλαβαίνω ότι η μέτρηση της πίεσης δεν είναι αντικειμενική όταν είναι κανείς αγχωμένος, ωστόσο το σκέφτομαι συνέχεια. Είμαι και μόνη μου στο σπίτι..Εσείς είχατε τέτοια φοβία, αρρωστοφοβία δηλαδή?

[ΣΟΦΗ]

Σήμερα πήγα στη θάλασσα και περνούσα πολύ όμορφα μέχρι που μία γνωστή, ανέφερε ότι η νευροπίεση (που έχω κι εγώ) είναι πιό επικίνδυνη από την υπέρταση! Από τότε, νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται, με αρκετή προσπάθεια τα πήγαινα καλά και είπα να μετρήσω την πίεσή μου πρίν λίγο για να ησυχάσω! Αλλά το αποτέλεσμα ήταν 15 η μεγάλη και 10 η μικρή και ενώ καταλαβαίνω ότι η μέτρηση της πίεσης δεν είναι αντικειμενική όταν είναι κανείς αγχωμένος, ωστόσο το σκέφτομαι συνέχεια. Είμαι και μόνη μου στο σπίτι..Εσείς είχατε τέτοια φοβία, αρρωστοφοβία δηλαδή?

Μπράβο βρε Bunny!!!!!!!Συνέχισε να αγχώνεσε και να το σκέφτεσε μήπως ανέβει και άλλο..........

Δεν σε μαλώνω , ούτε σε αποπαίρνω , σε ταρακουνάω για να βγεις από αυτόν τον μονόδρομο.Και εγώ έχω νευροπίεση.Και εμένα ανεβαίνει όταν αγχώνομαι και μετά φοβάμαι γιατί ανέβηκε.ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ.Από την στιγμή που είδα πόσο κακό μου κάνει αυτό ,θύμωσα.Πραγματικά θύμωσα.Όπως δεν επέτρεψα τις κρίσεις πανικού να μου καθορίζουν την ζωή και τις ατιμετώπισα με τσαμπουκά έτσι δεν θα αφήσω ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ να με κάνει να χαλάω την ημέρα μου,την διάθεσή μου και την ζωή μου.Λοιπόν , η συμβουλή μου είναι , ψάξε να βρεις τι σου φταίει , ρίξε τους ρυθμούς που σκέφτεσε,ασχολήσου με πράγματα που σου αρέσουν.Μην μένεις μόνη στο σπίτι και μιζεριάζεις.Όταν πάει να έρθει άσχημη σκέψη στο μυαλό σου βγάλε την κατευθείαν και σκέψου κάτι ευχάριστο.Φρόντισε και ΑΓΑΠΗΣΕ τον εαυτό σου.Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο.Δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο.Γλυκειά μου μην μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο σκέψεων που δημιουργούν προβλήματα και μετά προβλημάτων που δημιουργούν σκέψεις.Χαλάρωσε , ηρέμησε , φρόντισε τον εαυτό σου ,σκέψου ότι αξίζεις πολλά και ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.........Γιατί θα ξυπνήσεις ένα πρωί ,θα έχουν περάσει τα χρόνα και θα καταλάβεις ότι αντί να έχεις ζήσει όμορφα αυτά τα χρόνια το μόνο που έκανες είναι να ζεις με φόβο και άγχος.Η ζωή θα έχει πάντα προβλήματα,αυτό είναι και το αλατοπίπερό της.Αλλιώς να μπούμε σε μια γυάλα για να μην πάθουε τίποτα.Εγώ αυτό το συμπέρασμα έβγαλα και έτσι προσπαθώ να ζήσω την ζωή μου από εδώ και πέρα.Ελπίζω να σε βοήθησα να δεις τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία.Σου εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα!

[Bunny]

Σόφη μου, σε ευχαριστώ πραγματικά! Αισθάνομαι άσχημα όταν νιώθω έτσι και όταν διαβάζω εδώ, πόσα άτομα το έχετε καταφέρει..Εσύ με τη νευροπίεση πώς τα πάς? Παίρνεις κάποιο φάρμακο ή εφόσον αντιμετωπίζεις το άγχος δεν χρειάζεται? Η λογική μου λέει ότι αν κινδύνευα, ο καρδιολόγος θα μου έδινε κάποιο φάρμακο..Αντιθέτως, μου συνέστησε να μην αγχώνομαι..Η λογική μου μου τα λέει όλα αυτά αλλά δεν ξέρω τί είναι αυτό που με κρατάει πίσω..Να φανταστείς ότι η θέα και μόνο ενός πιεσόμετρου με αγχώνει υπερβολικά..

[ΣΟΦΗ]

Λοιπόν , πρώτα από όλα δεν πρέπει να αισθάνεσε άσχημα και μειονεκτικά γιατί κάποιες τα κατάφεραν.Και εσύ θα τα καταφέρεις.ΜΠΟΡΕΙΣ.Έχεις την δύναμη μέσα σου ,απλά πρέπει να το πάρεις απόφαση.Και όταν αισθάνεσε έτσι δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα , πρέπει να ποσπαθεις να ηρεμείς ,να αδειάζεις το μυαλό σου από αρνητικές σκέψεις και να απασχολήσε με κάτι όμορφο.Ο γιατρός μου είναι κατά των χαπιών , το ίδιο και εγώ.Μου έδωσε lexotanil και μου είπε να πάρω μισό μόνο αν ανεβάσω πάλι πίεση και αισθάνομαι δύσπνοια(το είχα πάθει και για αυτό είχα πάει στον γιατρό).Το κουβαλάω πάντα μαζί μου αλλά δεν πήρα ποτέ.Ένα βράδυ ξύπνησα , άρχισα να σκέφτομαι διάφορα και κατευθείαν άρχισα να έχω δύσπνοια ,ταχυπαλμία ,ίδρωσα και έβρασε το κεφάλι μου από την πίεση.Νόμιζα θα πεθάνω.Ξέρεις τι έκανα?Έκλεσα τα μάτια , άδειασα το μυαλό μου , είπα μια προσευχή και μετά αφού λίγο ηρέμησα άρχισα να σκέφτομαι όμορφες και αστείες καταστάσεις.όλο αυτό μου πήρε μια ώρα αλλά ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.Το να πάρω χάπι ήταν η εύκολη λύση.Με περηφάνια λέω ότι το αντιμετώπισα μόνη μου.Θέλει τρία πράγματα.Να μην φοβηθείς , να το αντιμετωπίσεις με τσαμπουκα και να ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ.Να σκέφεσε ότι δεν σου αξίζει κάτι τετοιο.Από τότε δεν ξαναέπαθα τίποτα.Όσες φορές αγχώνομαι κάθομαι,κλείνω τα μάτια,ηρεμώ μη σου πω ότι τραγουδάω κιόλας για να μου φτιάξει η διάθεση.Τα χάπια πρέπει να είναι η τελευταία λύση.Τώρα όσο αφορά το πιεσόμετρο λογικό να αισθάνεσε έτσι.Αν έχεις ηλεκτρονικό απαραίτητη προυπόθεση να μετριέσε και δεύτερη φορά σε 2-3 λεπτά.Η πρώτη μέτρηση δεν ισχύει.ΑΛΛΑ μην είσαι και όλη την ημέρα αγκαλιά του.Λογικόνα αγχώνεσε μετά.

Κοπέλα μου , η ζωή είναι μικρή και σύντομη.Το πως θα την ζήσουμε είναι στο χέρι μας.Μπορεί να μας έρθουν άσχημα πράγματα και καταστάσεις.Θα τα αντιμετωπίσουμε.Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.Δεν γίνεται αλλιώς.Με το να φοβάσε την σκιά σου δεν ζεις,απλά υπάρχεις.Πάρε λίγο χρόνο για τον εαυτό σου, χαλάρωσε,δες τι σε πειράζει,αφουγκράσου την ψυχή σου να δεις τι θα σου πει.Μην γυρνάς την πλάτη στις ανάγκες σου και στα θέλω σου.Περιποιήσου τον εαυτό σου , σχολήσου με ευχάριστα πράγματα.Μην γυρνάς στο μυαλό σου μόνο τα άσχημα.Να χαίρεσε την ζωή,να περνάς καλά με τον άντρα σου(δεν φταίνε και αυτοί να τα τραβάνε όλα αυτά) κι όλα θα στρώσουν.πιστεψέ με ,αν τα ξεχάσεις θα σε ξεχάσουν,όσο τα θυμάσε τόσο θα σε ενοχλούν.Από το μυαλό μας και τις φοβίες μας τρέφονται.Σταμάτα λοιπόν να τα ταίζεις!!!!!!!!!!

[Rinoula]

Να πω και γω τη δική μου εμπειρία μιας και είμαι σχετικά καινούρια στο φόρουμ και το συγκεκριμένο θέμα αφορά και μένα και μ'ενδιαφέρει πολύ.

Πριν 3 χρόνια, στα 27, κι ενώ είχα ήδη 1 χρόνο παντρεμένη, κι ενώ όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου (το μόνο αρνητικό εκείνη την περίοδο ήταν ότι είχα πάρει πολύ βάρος μαζεμένο κι αυτό με άγχωνε αφάνταστα), έπαθα ξαφνικά ένα βράδυ ξαπλώνοντας κρίση πανικού. Φυσικά όπως όλοι όσοι πρωτοπαθαίνουν, νόμιζα ότι πάθαινα έμφραγμα και ότι δε θα την έβγαζα καθαρή. Τρέχαμε λοιπόν με τον άντρα μου όλο το βράδυ στα διανυκτερεύοντα όπου και με διαβεβαίωσαν ότι όλα πήγαιναν καλά με την υγεία μου. Παρόλα αυτά, άρχισε ο Γολγοθάς μου ο οποίος κράτησε περίπου 2 χρόνια. Τους πρώτους 2-3 μήνες ήμουν πολύ χάλια. Δεν ήθελα να βγω απ'το σπίτι, δεν έμπαινα σε μέσο μαζικής μεταφοράς, σε ασανσέρ, σε γκαράζ, σε αεροπλάνο, σε κλειστό χώρο. Τις πρώτες βδομάδες δεν μπορούσα ούτε στη βεράντα να βγω. Νόμιζα τότε πως η ζωή μου καταστράφηκε, κι ότι τα πάντα τελειώσαν για μένα. Αφού διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για κρίσεις πανικού, πήγα σε ψυχολόγο όπου και παρακολουθούσε περίπου 1 χρόνο συνεδρίες, παίρνωντας παράλληλα και ηρεμιστικά (σε πολλή μιρκή δόση γιατί τα είχα από μικρή πάρει από φόβο), για ένα εξάμηνο. Αντικαταθλιπτικά δεν πήρα, γιατί τα φοβόμουν και φοβόμουν μην εξαρτηθώ απ'αυτά, κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Η ζωή μου είχε γεμίσει από τρομερές φοβίες, ενώ όλα ήταν καλά γύρω μου. Κάθε παραμικρή ενόχληση στο σώμα μου ήταν για μένα σημάδι ότι έχω κάτι κακό. Πανικοβαλλόμουν με το παραμικρό. Τα πάντα με φόβιζαν κι έμπαιναν τρελλές σκέψεις στο μυαλό μου. Ο ψυχολόγος βέβαια με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα για τον ευαυτό μου και τούς λάθος τρόπους αντίδρασής μου σε καταστάσεις καθώς και να τ'αλλάξω. Παρόλαυτά, ο ψυχολόγος δεν κάνει θαύματα, ούτε μπορεί να σε "θεραπεύσει". Μετά απ'όλα αυτά, οι κρίσεις πανικού μειώθηκαν, αλλά δεν εξαφανίστηκαν τελείως αλλά έρχονταν κατά αραιά διαστήματα, και σε πιο μικρή μορφή.

Παράλληλα με τις συνεδρίες στον ψυχολόγο, αλλά και μετά το πέρας τους, αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο παράλληλα, που αποδείχθηκε πιο αποτελεσματικό. Μπορεί σε κάποιους να φανεί παράξενο, αλλά εμένα με βοήθησε πολύ σε περιόδους που ένοιωθα ότι όλα τελειώνουν, κι ότι δεν θ'αντέξω άλλο, αλλά θα καταρεύσω. Άρχισα να ζητώ το Θεό στη ζωή μου, να προσεύχομαι, και να του αναθέτω το πρόβλημά μου. Περνώντας ο καιρός, συνειδητοποίησα ότι μόνο Εκείνος μπορούσε να με καταλάβει απόλυτα, γιατί όπως είχε πει και κάποιο άλλο μέλος του φόρουμ, μόνο απ'το Θεό εξαρτάται η απόλυτη ψυχική μας υγεία. Όταν προσευχόμουν, (δεν μπορούσα βέβαια να το κάνω πάντα αυτό) ένοιωθα γαλήνη, και αφάλεια και σηκωνόμουν άλλος άνθρωπος. Ένοιωθα πιο δυνατή και πιο σίγουρη. Δεν είμαι θρήσκα με την έννοια που εννοεί ο κόσμος, αλλά επειδή έχω πειραματιστεί πολλές φορές το Θεό στη ζωή μου κι έχω δει το χέρι Του δυνατό, γιαυτό και πιστεύω κι ελπίζω και το συνηστώ σε όλες. Τώρα είμαι αρκετά καλύτερα, οι κρίσεις είναι πολύ αραιές, και έχουμε βάλει μπρος για παιδί που πιστεύω ότι θ'αλλάξει κατά πολύ τη ζωή μου. Κι εμένα μου ρχονται ώρες ώρες σκέψεις για το αν θα μπορέσω ν'ανταπεξέλθω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και μετά, αλλά σκέφτομαι ότι ο Θεός που θα μου το χαρίσει, θα με βοηθήσει να ανταπεξέλθω κι όλας, και όλα θα πάνε καλά.

Να στε όλες καλά, και συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα

[NIKOLETA_28]

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες και μέλλουσες μανούλες! Αν και η δουλειά μου έχει να κάνει με υπολογιστές και έχω γραφτεί σε αρκετά forum είναι η πρώτη φορά που κάποιο με γεμίζει τόσο, γιατί ελπίζω να μοιραστούμε ίδια όνειρα, φόβους καια αγωνίες!

Το πρόβλημα μου είναι ότι τα τελευταία χρόνια (περίπου 5) υποφέρω από κρίσεις πανικού. Αν και δοκίμασα τα πάντα κατάληξα να το παλεύω χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Μου έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής. Σύντομα όμως σκοπεύουμε να αρραβωνιαστούμε με τον σύντροφο μου και να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα παιδάκι που τόσο πολύ θέλουμε και οι δύο αλλά φοβάμαι αν θα τα καταφέρω.

Αν τελικά μείνω έγκυος τι θα γίνει σε μία κρίση πανικού; Ανησυχώ πάρα πολύ. Είχε ποτέ κάποια κοπέλα το ίδιο πρόβλημα με εμένα; Τα κάφερε να φέρει στον κόσμο ένα αγγελούδι;

 

Καλησπέρα και από εμένα!

Είχα και εγώ κρίσεις πανικού πριν 2 χρόνια και ξέρω πόσο άσχημο είναι. Με έπιανε ξεκάρφωτες στιγμές και κάθε φορά νόμιζα ότι θα πεθάνω και δεν θα με παρει χαμπαρι και κανεις!! Τα συμπτώματα? Ταχυπαλμίες, κρύος ιδρώτας, κυρίευση απέραντου φόβου, μουδιασμα στα άκρα, πονος στην καρδια κλπ κλπ.....

Πήγα στο γιατρό και μου ειπε οτι αυτό ειναι σαν αποροια μιας ελαφρας καραθλιψης τουλαχιστον για την περιπτωση μου και οτι απο καπου ξεκιναει.Με λίγα λόγια να ψαξω να βρω τι ειναι αυτο που με ενοχλει στην ζωη μου.. Μου συνέστησε λοιπον φαρμακα. Του ειπα οτι αν τα θεωρει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να τα παρω, αλλιως σκοπευω να το παλεψω χωρια αυτα. Μου ειπε ακομα καλυτερα!! Αρχισα, που λετε οταν το παθαινα σιγα σιγα να το ελεγχω, να πειθω τον ευατο μου οτι δεν θα πεθανω και οτι θα κρατησει λιγα λεπτα και θα φυγει. Ειχα φτασει σε σημειο να μην το καταλαβαινει πια ο αλλος που θα ηταν διπλα μου.Στην περιπτωση μου (καθε ανθρωπος εχει διαφορετικες αντιληψεις και ιδεολογιες) με βοηθησε πρωτον η προσευχη στον Θεο και δευτερον ο πνευματικος μου. Στις συζητησεις μας, μου ειχε πει οτι οταν πραγματοποιηθει αυτο που θελεις (συγνωμη αλλα δεν θα ηθελα να αναφερω τι ηταν αυτο) θα φυγουν μου λεει και οι κρισεις πανικου και ολα! Ευτυχως, ειχε δικιο! Εχω 2 χρονια να παθω κριση πανικου.

 

Συγνωμη αν σας κουρασα, αλλα θέλω να καταληξω στο εξης: Εσυ ξερεις πραγματικα μεσα σου τι ειναι αυτο που σε ενοχλει στην πραγματικοτητα και κανει το σωμα σου να αντιδρα ετσι!!!

[NIKOLETA_28]

Να πω και γω τη δική μου εμπειρία μιας και είμαι σχετικά καινούρια στο φόρουμ και το συγκεκριμένο θέμα αφορά και μένα και μ'ενδιαφέρει πολύ.

Πριν 3 χρόνια, στα 27, κι ενώ είχα ήδη 1 χρόνο παντρεμένη, κι ενώ όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου (το μόνο αρνητικό εκείνη την περίοδο ήταν ότι είχα πάρει πολύ βάρος μαζεμένο κι αυτό με άγχωνε αφάνταστα), έπαθα ξαφνικά ένα βράδυ ξαπλώνοντας κρίση πανικού. Φυσικά όπως όλοι όσοι πρωτοπαθαίνουν, νόμιζα ότι πάθαινα έμφραγμα και ότι δε θα την έβγαζα καθαρή. Τρέχαμε λοιπόν με τον άντρα μου όλο το βράδυ στα διανυκτερεύοντα όπου και με διαβεβαίωσαν ότι όλα πήγαιναν καλά με την υγεία μου. Παρόλα αυτά, άρχισε ο Γολγοθάς μου ο οποίος κράτησε περίπου 2 χρόνια. Τους πρώτους 2-3 μήνες ήμουν πολύ χάλια. Δεν ήθελα να βγω απ'το σπίτι, δεν έμπαινα σε μέσο μαζικής μεταφοράς, σε ασανσέρ, σε γκαράζ, σε αεροπλάνο, σε κλειστό χώρο. Τις πρώτες βδομάδες δεν μπορούσα ούτε στη βεράντα να βγω. Νόμιζα τότε πως η ζωή μου καταστράφηκε, κι ότι τα πάντα τελειώσαν για μένα. Αφού διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για κρίσεις πανικού, πήγα σε ψυχολόγο όπου και παρακολουθούσε περίπου 1 χρόνο συνεδρίες, παίρνωντας παράλληλα και ηρεμιστικά (σε πολλή μιρκή δόση γιατί τα είχα από μικρή πάρει από φόβο), για ένα εξάμηνο. Αντικαταθλιπτικά δεν πήρα, γιατί τα φοβόμουν και φοβόμουν μην εξαρτηθώ απ'αυτά, κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Η ζωή μου είχε γεμίσει από τρομερές φοβίες, ενώ όλα ήταν καλά γύρω μου. Κάθε παραμικρή ενόχληση στο σώμα μου ήταν για μένα σημάδι ότι έχω κάτι κακό. Πανικοβαλλόμουν με το παραμικρό. Τα πάντα με φόβιζαν κι έμπαιναν τρελλές σκέψεις στο μυαλό μου. Ο ψυχολόγος βέβαια με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα για τον ευαυτό μου και τούς λάθος τρόπους αντίδρασής μου σε καταστάσεις καθώς και να τ'αλλάξω. Παρόλαυτά, ο ψυχολόγος δεν κάνει θαύματα, ούτε μπορεί να σε "θεραπεύσει". Μετά απ'όλα αυτά, οι κρίσεις πανικού μειώθηκαν, αλλά δεν εξαφανίστηκαν τελείως αλλά έρχονταν κατά αραιά διαστήματα, και σε πιο μικρή μορφή.

Παράλληλα με τις συνεδρίες στον ψυχολόγο, αλλά και μετά το πέρας τους, αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο παράλληλα, που αποδείχθηκε πιο αποτελεσματικό. Μπορεί σε κάποιους να φανεί παράξενο, αλλά εμένα με βοήθησε πολύ σε περιόδους που ένοιωθα ότι όλα τελειώνουν, κι ότι δεν θ'αντέξω άλλο, αλλά θα καταρεύσω. Άρχισα να ζητώ το Θεό στη ζωή μου, να προσεύχομαι, και να του αναθέτω το πρόβλημά μου. Περνώντας ο καιρός, συνειδητοποίησα ότι μόνο Εκείνος μπορούσε να με καταλάβει απόλυτα, γιατί όπως είχε πει και κάποιο άλλο μέλος του φόρουμ, μόνο απ'το Θεό εξαρτάται η απόλυτη ψυχική μας υγεία. Όταν προσευχόμουν, (δεν μπορούσα βέβαια να το κάνω πάντα αυτό) ένοιωθα γαλήνη, και αφάλεια και σηκωνόμουν άλλος άνθρωπος. Ένοιωθα πιο δυνατή και πιο σίγουρη. Δεν είμαι θρήσκα με την έννοια που εννοεί ο κόσμος, αλλά επειδή έχω πειραματιστεί πολλές φορές το Θεό στη ζωή μου κι έχω δει το χέρι Του δυνατό, γιαυτό και πιστεύω κι ελπίζω και το συνηστώ σε όλες. Τώρα είμαι αρκετά καλύτερα, οι κρίσεις είναι πολύ αραιές, και έχουμε βάλει μπρος για παιδί που πιστεύω ότι θ'αλλάξει κατά πολύ τη ζωή μου. Κι εμένα μου ρχονται ώρες ώρες σκέψεις για το αν θα μπορέσω ν'ανταπεξέλθω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και μετά, αλλά σκέφτομαι ότι ο Θεός που θα μου το χαρίσει, θα με βοηθήσει να ανταπεξέλθω κι όλας, και όλα θα πάνε καλά.

Να στε όλες καλά, και συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα

 

Να ηξερες πως σε νιωθω Rinoula......