με την οικογενεια ή με τον συζυγο??

[bobonela]

Αυτή την εικόνα έχω.

Οτιδήποτε άλλο είναι ξερή επιχειρηματική συναλλαγή και δεν θα καταδεχόμουν να την κάνω. Αν δεν είχα καλές σχέσεις, ειλικρινά θα αποχωρούσα και δεν θα διεκδικούσα τίποτα.

 

Συμφωνώ! Δεν είναι και ωραίο να καταλήγει κανείς σε δικαστήρια

Ομως διευκρίνισέ μου... θα αποχωρούσες συνεχίζοντας να επικοινωνείς με την υπόλοιπη οικογένεια (παρά τα τόσα σοβαρά προβλήματα) ή θα τους έβγαζες από τη ζωή σου (με όποιο κόστος) ?

[Λαΐδα]

Βρε κορίτσια... η εικόνα που παρουσιάζετε μου θυμίζει αυτές τις διαφημίσεις με τις ευτυχισμένες οικογένειες σε ένα σπίτι-βίλλα με κήπο:lol: που προσπαθούν να περάσουν στη μέση οικογένεια που ζει στο 2άρι και έχει σοβαρά οικονομ.θέματα... το διαφημιζόμενο προϊόν

εμενα η αντιθετη περιπτωση μου θυμιζει γνωστη παροιμια που ελεγε 'του χαριζαν ενα γαιδαρο και τον κοιταζε στα δοντια'

 

Εγω με τους γονεις μου εχω χιλιοπλακωθει....και με τα αδερφια μου αλλα τελικα η αγαπη υπερτερει οπως ειναι λογικο ....Ποτε ομως για υλικα αγαθα....

βεβαια δεν αφηαμε καμια νυφη η γαμπρο να ανακατευεται στα της πατρικης οικογενειας. Οπως και εμεις δεν ανακατευτηκαμε με την δικη τους.

 

Αν τωρα δεχτω οτι η μεση οικογενεια που λες ειναι αυτη που πλακωνεται για τα περουσιακα, τοτε θα πρεπει να δεχτω οτι το συμφερον ειναι πανω απο ολα......Για εμενα δεν ειναι, απλο!

[elenip]

Κατ' αρχάς ο σύζυγός σου δεν έχει κανένα λόγο στα περιουσιακά των γονιών σου... εάν ζήτησες εσύ την βοήθειά του και την πρόσφερε μόνο για ανταλλάγματα τότε συγνώμη αλλά θα έπρεπε να τα είχατε υπολογίσει καλύτερα... επίσης, εάν εμένα μου έλεγε ο σύζυγός μου ότι θα με χωρίσει για αυτό το λόγο θα έκλεινα από μόνη μου ραντεβού σε δικηγόρο συγνώμη αλλά ότι βοήθεια πρόσφερε ο σύζυγός σου προφανώς την πρόσφερε για σένα.... δηλ. άμα μία κολλητή σου είχε ανάγκη και της δίνατε δανεικά και μετά δεν σας τα έδινε τι θα έπρεπε να γίνει να σε χωρίσει?? μην τρελαθούμε.... το πως μοιράζουν τα περιουσιακά οι γονείς είναι ένα τεράστιο θέμα.... αλλά δεν νομίζω ότι μας πέφτει λόγος ... εάν θέλουν μας δίνουν κάτι εάν όχι καλή καρδιά....

[ekavi_]

Συμφωνώ! Δεν είναι και ωραίο να καταλήγει κανείς σε δικαστήρια

Ομως διευκρίνισέ μου... θα αποχωρούσες συνεχίζοντας να επικοινωνείς με την υπόλοιπη οικογένεια (παρά τα τόσα σοβαρά προβλήματα) ή θα τους έβγαζες από τη ζωή σου (με όποιο κόστος) ?

 

όχι θα συνεχούσα να επικοινωνώ, απλώς δεν θα καταδεχόμουν να μπω στη διαδικασία να μαλώνω, να διεκδικώ κτλ (όπως λεει η παροιμία 2 γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα). Θα έλεγα κάντε τα ότι θέλετε.

 

Για να έκοβα τελείως επαφές, θα έπρεπε να είχε συμβεί κάτι πολύ χοντρό. Στο κάτι πολύ χοντρό θα έκοβα επαφές και ναι θα κατέληγα στα δικαστήρια... Τώρα τι θα ήταν αυτό το πολύ χοντρό, ...δεν ξέρω... Να βλάψουν πχ την οικογένειά μου με κάποιον τρόπο (και δεν εννοώ οικονομικό).

[bobonela]

όχι θα συνεχούσα να επικοινωνώ, απλώς δεν θα καταδεχόμουν να μπω στη διαδικασία να μαλώνω, να διεκδικώ κτλ (όπως λεει η παροιμία 2 γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα). Θα έλεγα κάντε τα ότι θέλετε.

 

Για να έκοβα τελείως επαφές, θα έπρεπε να είχε συμβεί κάτι πολύ χοντρό. Στο κάτι πολύ χοντρό θα έκοβα επαφές και ναι θα κατέληγα στα δικαστήρια... Τώρα τι θα ήταν αυτό το πολύ χοντρό, ...δεν ξέρω... Να βλάψουν πχ την οικογένειά μου με κάποιον τρόπο (και δεν εννοώ οικονομικό).

 

Kαι το συνεχίζω... αυτή η συνέχεια στην επικοινωνία "σαν να μην έχει γίνει τίποτα".... δηλ. σαν να επρόκειτο για το χρώμα στις κουρτίνες που ο ένας ήθελε κόκκινο και ο άλλος άσπρο.... δεν θα επιφέρει και σε τακτά διαστήματα λόγια... υπονοούμενα... και ίσως ξανά καυγά για τα ίδια και τα ίδια??? Απο τη στιγμή που κάποιος είναι πληγωμένος και αδικημένος, πώς θα συνεχίσει να επικοινωνεί???

[ekavi_]

Kαι το συνεχίζω... αυτή η συνέχεια στην επικοινωνία "σαν να μην έχει γίνει τίποτα".... δηλ. σαν να επρόκειτο για το χρώμα στις κουρτίνες που ο ένας ήθελε κόκκινο και ο άλλος άσπρο.... δεν θα επιφέρει και σε τακτά διαστήματα λόγια... υπονοούμενα... και ίσως ξανά καυγά για τα ίδια και τα ίδια??? Απο τη στιγμή που κάποιος είναι πληγωμένος και αδικημένος, πώς θα συνεχίσει να επικοινωνεί???

 

Σίγουρα η επικοινωνία δεν θα είναι η ιδανική. Αλλά για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο σημαίνει ότι και οι μέχρι τώρα σχέσεις δεν ήταν ιδανικές, ούτε υπάρχει ιδιαίτερο δέσιμο μεταξύ των μελών της οικογένειας.

[FEHKO]

Nα σου το κάνω πιο δύσκολο : έχεις ένα σπίτι με "καλή" αντικειμενική στην Αθήνα και ένα σπίτι σε ένα χωριό. Το τελευταίο είναι περίπου το 1\3 ή και λιγότερο της πραγματικής εμπορικής αξίας του πρώτου. Τι κάνεις?? Γράφεις το ένα στο ένα παιδί και το άλλο στο άλλο, μόνο και μόνο γιατί δεν θέλεις να τα γράψεις και τα δύο σπίτια και στα δύο παιδιά εξ αδιαιρέτου ώστε να μην πουληθούν, επειδή τα πονάς????

 

Πρωτα απο ολα πρεπει να εχει προηγηθει η σωστη εμπορικη εκτιμηση του ακινητου και οχι η αντικειμενικη εκτιμηση.

Απευθυνομαστε σε μηχανικο για σωστη εκτιμηση και ακουμε προτασεις για χωρισμο.

 

Υπαρχουν αρκετες περιπτωσεις που γονεις και παιδια εκτιμουν λαθος και δημιουργουνται παρεξηγησεις απο καθαρη αγνοια. και Υπαρχουν πολλες λυσεις στους χωρισμους , που δεν εχει παει καθολου το μυαλο των γονιων και παιδιων

Ακουμε ομως τους ειδικους, παντα. Δυστυχως για αλλο ενα θεμα σημαντικο που δεν συμβαινει, γιατι ειμασε ειδημονες.

 

Αφου ειμαστε γνωστες της εμπορικης αξιας και της μελλοντικης αξιας, οσο ειναι εφικτο αυτο, και των περιπτωσεων των δυνατων χωρισμων , τοτε οι γονεις πρεπει να συνεκτιμουμε κατα τη γνωμη μου, και αλλους παραγοντες συναισθηματικους οπως

 

• προτιμησεις παιδιων, πχ το ενα παιδι μπορει να εκτιμα περισσοτερο το σπιτι στο χωριο , γιατι θα εχει ενα εξοχικο και μια διεξοδο. Δεν το ενδιαφερει η αξια σε χρημα αλλα σε ποιοτητα ζωης.
  

• Απο οικονομικη αναγκη παιδιων. Μπορει ενα παιδι να εχει αναγκη απο κατοικια στην Αθηνα, μπορει να θελει να το πουλησει για να ξεχρεωσει, ....
  

• Απο οικονομικη κατασταση γονιων. Οι γονεις μπορει να θελουν να κρατησουν το ακριβοτερο για τον ευατο τους λογω ανασφαλειας
  

• Απο υποχρεωση στο ενα παιδι που μπορει να ειναι και οικονομικη. Το αλλο παιδι μπορει να μην βοηθησε σε μια δυσκολη στιγμη.
  

• Απο την εσωτερικη ψυχικη αναγκη των γονιων να αποδειξουν στο ενα παιδι οτι δεν το εχουν αδικησει γιατι μπορει να το καθοδηγησαν λαθος σε σημαντικες επιλογες στη ζωη του και να εχει αποτυχει αξαιτιας τους, σε αντιθεση με το αλλο.
  

 

Γενικα ο χωρισμος της περιουσιας για μενα πρεπει να γινεται σε μεγαλη ηλικια, αλλα πριν κανουν οικογενεια και ανακατευτουν τριτοι και τεταρτοι (γιατι εχουν λογο και οι συμπεθεροι) .

Να γινεται ειτε με γονικη παροχη ειτε δια λογου με διαθηκη ωστε να εχει τη δυνατοτητα ο γονιος να χρησιμοποιησει τη περιουσια εαν χρειαστει χρηματα η να την μεταβαλλει, για διαφορους λογους.

 

 

Τωρα στη συγκεκριμενη περιπτωση που δεν υπηρχαν οι παραπανω λογοι και επρεπε να χωρισω αυτα τα δυο σπιτια. Τι θα εκανα?

 

Θα εριχνα κληρο και το παιδι που θα επαιρνε το χαμηλοτερης αξιας σπιτι θα το βοηθουσα οικονομικα.

η

Θα προστεθα τις εμπορικες αξιες και οποιο παιδι επαιρνε το ακριβοτερο θα πληρωνε το ποσο της διαφορας της αξιας του δευτερου ακινητου απο το μισο της συνολικης αξιας των ακινητων. Ωστε και τα δυο παιδια να ειχαν ισης αξιας κινητης και ακινητης περιουσιας.

η

Θα προσθετα στον αδικημενο και ενα αλλο ακινητο εαν ειχα .

 

Λυσεις υπαρχουν, αρκει οι γονεις να μην αμελουν και να κινηθουν γρηγορα γιατι οσο μεγαλωνουν γινονται και αυτοι πιο δυσκαμπτοι και τα παιδια. Γενικα δεν νομιζω οτι η πλειοψηφια των γονιων θελει να αδικησει τα παιδια τους.. Αλλο εαν τελικα γινεται , αθελα τους.

Ποτε εξ αδιαρετου. Ειναι η ευκολη λυση για τους γονεις και η χειροτερη για τα παιδια

 

Ο πατερας μου τα εφτιαξε πολυ ωραια.

Μας μοιρασε 2 διαμερισματα με κληρο και γονικη παροχη κατα 100% πληρη κυριοτητα, χωρις να κρατησει επικαρπια,ωστε να εχουμε μια κατοικια στο ονομα μας , να μπορουμε να την κανουμε οτι θελουμε , και να μην εχουμε αναγκη κανεναν, πεθερους κτλ.

 

Και Τα υπολοιπα με διαθηκη. Μας ρωτησε εαν συμφωνουμε. Ευνοησε την αδερφη μου στην μοιρασια (εαν το δεις απο την μια πλευρα , γιατι απο την αλλη την αδικησε) , αλλα ξερουμε πολυ καλα τους λογους που το εκανε.

Και συμφωνουμε και οι δυο για την καλη του διαθεση γιατι συνεκτιμησε ολους τους παραγοντες.

Επεξεργάστηκαν 6 Ιουνίου,2013 by FEHKO
προσθηκη

[bobonela]

Πρωτα απο ολα πρεπει να εχει προηγηθει η σωστη εμπορικη εκτιμηση του ακινητου και οχι η αντικειμενικη εκτιμηση.

Απευθυνομαστε σε μηχανικο για σωστη εκτιμηση και ακουμε προτασεις για χωρισμο.

Υπαρχουν αρκετες περιπτωσεις που γονεις και παιδια εκτιμουν λαθος και δημιουργουνται παρεξηγησεις απο καθαρα αγνοια.

 

Αφου ειμαστε γνωστες της εμπορικης αξιας και της μελλοντικης αξιας, οσο ειναι εφικτο αυτο, τοτε οι γονεις πρεπει να συνεκτιμουμε κατα τη γνωμη μου, και αλλους παραγοντες οπως

 

• προτιμησεις παιδιων, πχ το ενα παιδι μπορει να εκτιμα περισσοτερο το σπιτι στο χωριο , γιατι θα εχει ενα εξοχικο και μια διεξοδο. Δεν το ενδιαφερει η αξια σε χρημα αλλα σε ποιοτητα ζωης.
  

• Απο οικονομικη αναγκη παιδιων. Μπορει ενα παιδι να εχει αναγκη απο κατοικια στην Αθηνα, μπορει να θελει να το πουλησει για να ξεχρεωσει, ....
  

• Απο οικονομικη κατασταση γονιων. Οι γονεις μπορει να θελουν να κρατησουν το ακριβοτερο για τον ευατο τους λογω ανασφαλειας
  

• Απο υποχρεωση στο ενα παιδι που μπορει να ειναι και οικονομικη. Το αλλο παιδι μπορει να μην βοηθησε σε μια δυσκολη στιγμη.
  

• Απο την εσωτερικη ψυχικη αναγκη των γονιων να αποδειξουν στο ενα παιδι οτι δεν το εχουν αδικησει γιατι μπορει να το καθοδηγησαν λαθος σε σημαντικες επιλογες στη ζωη του και να εχει αποτυχει αξαιτιας τους, σε αντιθεση με το αλλο.
  

Γενικα ο χωρισμος της περιουσιας για μενα πρεπει να γινεται σε μεγαλη ηλικια, αλλα πριν κανουν οικογενεια και ανακατευτουν τριτοι και τεταρτοι (γιατι εχουν λογο και οι συμπεθεροι) .

Να γινεται ειτε με γονικη παροχη ειτε δια λογου με διαθηκη ωστε να εχει τη δυνατοτητα ο γονιος να χρησιμοποιησει τη περιουσια εαν χρειαστει χρηματα η να την μεταβαλει, για διαφορους λογους.

 

Τωρα στη συγκεκριμενη περιπτωση που δεν υπηρχαν οι παραπανω λογοι και επρεπε να χωρισω αυτα τα δυο σπιτια.

Θα εριχνα κληρο και το παιδι που θα επαιρνε το χαμηλοτερης αξιας σπιτι θα το βοηθουσα οικονομικα.

Η

Θα προστεθα τις εμπορικες αξιες και οποιο παιδι επαιρνε το ακριβοτερο θα οφειλε το ποσο της διαφορας της αξιας του δευτερου ακινητου απο το μισο της συνολικης αξιας των ακινητων.

 

Ποτε εξ αδιαρετου. Ειναι η ευκολη λυση για τους γονεις και η χειροτερη για τα παιδια

 

Εμας ο πατερας μου τα εφτιαξε πολυ ωραια.

Μας μοιρασε 2 διαμερισματα με κληρο και γονικη παροχη 100& πληρης κυριοτητα, ωστε να εχουμε μια κατοικια στο ονομα μας και να μην εχουμε αναγκη κανεναν, πεθερους κτλ.

Και Τα υπολοιπα με διαθηκη. Μας ρωτησε εαν συμφωνουμε. Ευνοησε την αδερφη μου στην μοιρασια (εαν το δεις απο την μια πλευρα , γιατι απο την αλλη την αδικησε) , αλλα ξερουμε πολυ καλα τους λογους που το εκανε.

Και συμφωνουμε και οι δυο για την καλη του διαθεση και που συνεκτημησε ολους τους παραγοντες.

Ο χωρισμος δεν ειναι σε ισα μεριδια.

 

Μου αρέσει η τοποθέτησή σου! Πολύ σαφής και ιδιαιτέρως η άποψη ότι όλα πρέπει να γίνονται πριν ξεκινήσουν οι γάμοι.

Βέβαια όπως είπα και πριν όταν υπάρχουν 2 σπίτια και μάλιστα Αθήνα, όλα είναι πιο απλά. Δίνεις τη διαφορά, βοηθάς με άλλον τρόπο κλπ. Αν υπάρχουν π.χ. 3 παιδιά και ένα σπίτι Αθήνα και ένα χωριό ??? Ποιος παίρνει, ποιος μένει έξω, ποιος νιώθει κορόιδο... Μιλάμε θεωρητικά, αλλά είναι προβλήματα της διπλανής πόρτας. Τα έχω ακούσει όλα αυτά και έχω έρθει κι εγώ σε δίλλημα.

[FEHKO]

Για ολα τα προβληματα υπαρχει καλη λυση.

Διαθεση να υπαρχει και ενημερωση.

 

Δεν ειναι προβληματα της διπλανης πορτας.

Αντιμετωπιζω συχα τετοιου ειδους προβληματα λογω της δουλεας μου και αυτο που διαπιστωνω ειναι οτι ενω για ολα υπαρχει λυση δυστυχως δεν υπαρχει η διαθεση και μαλιστα τα προβληματα πολλες φορες ξεκινανε απο ελλειψη σωστης ενημερωσης και ολοι οι καυγαδες μπορει να γινονται σε λαθος βαση.

 

Και καταφευγουν στα δικαστηρια.

Δινουν τα χρηματα τους σε δικαστικες διαμαχες επειδη δεν ειχαν τη διαθεση να προνοησουν εγκαιρως και αλληλοφθειρονται. Και στο τελος τι εχουν καταφερει? Τους εχει μεινει η ψυχικη φθορα και η κακια .

 

Μου εχει τυχει να με παρουν τηλεφωνο βραδυ, λες και πνιγονται, γιατι ο γειτονας ''δηθεν'' τους καταπατησε . Και ενω η καταπατηση ειναι ελαχιστη και μεσα στα ορια ανοχης σφαλματος, και αντι να μιλησουν με ευγενικο τροπο στους γειτονες , και να βρουν την λυση με τη συνεργασια των δυο μηχανικων καταφευγουν σε δικηγορο για δικαστικα μετρα.

 

Ε Τωρα, αυτοι οι ανθρωποι ειναι δυνατον να συμφωνησουν σε χωρισμο της περιουσιας?

Οταν τρωγονται για το εκατοστο?

Τη βρισκουν με τα δικαστηρια.

[bobonela]

Μου εχει τυχει να με παρουν τηλεφωνο βραδυ, λες και πνιγονται, γιατι ο γειτονας ''δηθεν'' τους καταπατησε . Και ενω η καταπατηση ειναι ελαχιστη και μεσα στα ορια ανοχης σφαλματος, και αντι να μιλησουν με ευγενικο τροπο στους γειτονες , και να βρουν την λυση σε συνεργασια των δυο μηχανικων

καταφευγουν σε δικηγορο για δικαστικα μετρα.

 

Ε Τωρα, αυτοι οι ανθρωποι ειναι δυνατον να μοιρασουν περιουσια?

 

 

χαχαχαχα:p Μάχιμη δικηγορίνα ε???? Γιαυτό εγώ δεν άσκησα δικηγορία και περιορίστηκα στο πτυχίο

 

Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες είναι δικομανείς.... και δεν μπορούν να συνεννοηθούν εύκολα γενικότερα.... Πόσω μάλλον να υπάρχει πραγματική αδικία σε κάποιο παιδί...

[FEHKO]

χαχαχαχα:p Μάχιμη δικηγορίνα ε???? Γιαυτό εγώ δεν άσκησα δικηγορία και περιορίστηκα στο πτυχίο

 

Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες είναι δικομανείς.... και δεν μπορούν να συνεννοηθούν εύκολα γενικότερα.... Πόσω μάλλον να υπάρχει πραγματική αδικία σε κάποιο παιδί...

 

Δυστυχως μαχιμη μηχανικος

[Lisbet]

Εμένα μου αρέσει που κοντεύουμε να λύσουμε θέματα εξετάσεων Εμβάθυνσης Αστικού και η θεματοθέτρια είναι εξαφανισμένη.

[bobonela]

Εμένα μου αρέσει που κοντεύουμε να λύσουμε θέματα εξετάσεων Εμβάθυνσης Αστικού και η θεματοθέτρια είναι εξαφανισμένη.

 

Δεν πειράζει! Ας εξαφανίστηκε.... ίσως φοβήθηκε μήπως εκτεθεί γιατί της ζητήσαμε κάποια στοιχεία παραπάνω για να καταλάβουμε.... Εθεσε ένα θέμα όμως που είναι φλέγον στην ελληνική κοινωνία!! Οπότε βρήκαμε βήμα να κάνουμε αναλύσεις και ψυχογραφήματα της κοινωνίας.

[alcyon]

Για φανταστείτε, όσες συμφωνείτε πως τα παιδιά έχουν λόγο στα περιουσιακά των γονιών ή και των πεθερικών...

Κάποιες λένε όλα σε ίσα μερίδια κι άλλες λένε μια-κάποια ενίσχυση στο πιο αδύναμο παιδί.

 

Αν αυτές οι δύο μαμάδες βρεθούνε συμπεθέρες... πείτε μου... δεν τον έχουν σίγουρο τον καβγά;

 

 

Δεν είναι καλύτερα να μην ανακατευόμαστε στα περιουσιακά που δεν έχουμε κοπιάσει για να τα αποκτήσουμε; Αν δηλαδή οι γονείς μας κρίνουν πως για κάποιο λόγο θέλουν να τα κάνουν μια δωρεά (π.χ. δήμος, φορέα κοινωνικής μέριμνας κτλ)... εμείς τι; θα πέσουμε να τους φάμε; Δεν είναι δικαίωμά τους;

[bobonela]

Αν δηλαδή οι γονείς μας κρίνουν πως για κάποιο λόγο θέλουν να τα κάνουν μια δωρεά (π.χ. δήμος, φορέα κοινωνικής μέριμνας κτλ)... εμείς τι; θα πέσουμε να τους φάμε; Δεν είναι δικαίωμά τους;

 

Επειδή το πολυσυζητήσαμε χθες το θέμα αυτό που λες το αναφέραμε.... Εχουν ηθική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά τους να τους δώσουν την περιουσία που ανήκει στην οικογένεια, βοηθώντας έτσι να παραμείνει η περιουσία σε χέρια της οικογενείας και ταυτόχρονα να τα βοηθήσουν σε ένα ξεκίνημά τους(ή έστω στην πορεία της ζωής τους).

Επιπλέον υπάρχει και νομική υποχρέωση. Δεν μπορεί ένας γονιός να πιάσει να δωρίσει την περιουσία του στο ίδρυμα/εκκλησία αγνώντας τους συγγενείς α΄βαθμού του! Τα παιδιά θα πάνε δικαστικώς!

Μόνο στις περιπτώσεις των πολύ πλουσίων που μπορούν να κάνουν και κάποιες δωρεές αφού έχουν τεράστια περιουσία που την διαχειρίζονται ήδη τα παιδιά τους.

[sofi@p]

Για φανταστείτε, όσες συμφωνείτε πως τα παιδιά έχουν λόγο στα περιουσιακά των γονιών ή και των πεθερικών...

Κάποιες λένε όλα σε ίσα μερίδια κι άλλες λένε μια-κάποια ενίσχυση στο πιο αδύναμο παιδί.

 

Αν αυτές οι δύο μαμάδες βρεθούνε συμπεθέρες... πείτε μου... δεν τον έχουν σίγουρο τον καβγά;

 

 

Δεν είναι καλύτερα να μην ανακατευόμαστε στα περιουσιακά που δεν έχουμε κοπιάσει για να τα αποκτήσουμε; Αν δηλαδή οι γονείς μας κρίνουν πως για κάποιο λόγο θέλουν να τα κάνουν μια δωρεά (π.χ. δήμος, φορέα κοινωνικής μέριμνας κτλ)... εμείς τι; θα πέσουμε να τους φάμε; Δεν είναι δικαίωμά τους;

εξαρτάται πώς εννοείς το "κοπιάσει". γιατί αν όλη η οικογένεια στερούνταν πράγματα για να αποκτηθεί ένα σπίτι και στο τέλος το σπίτι το πήρε ο Δήμος, ε, τότε θεωρώ ότι αδικούμαι, ως παιδί. βέβαια, δικαίωμα των γονιών μου είναι να το αφήσουν το σπίτι όπου θέλουν αλλά και δικαίωμά μου είναι να νιώθω αδικημένη και να το δείχνω με τη συμπεριφορά μου.

[bobonela]

εξαρτάται πώς εννοείς το "κοπιάσει". γιατί αν όλη η οικογένεια στερούνταν πράγματα για να αποκτηθεί ένα σπίτι και στο τέλος το σπίτι το πήρε ο Δήμος, ε, τότε θεωρώ ότι αδικούμαι, ως παιδί. βέβαια, δικαίωμα των γονιών μου είναι να το αφήσουν το σπίτι όπου θέλουν αλλά και δικαίωμά μου είναι να νιώθω αδικημένη και να το δείχνω με τη συμπεριφορά μου.

 

Εχεις απόλυτο δίκιο! Μόνο που δεν είναι "δικαίωμα των γονιών" να το κάνουν ό,τι θέλουν! Από το νόμο δεσμεύονται να αφήσουν τη νόμιμη μοίρα στο παιδί/παιδιά έστω κι αν πρόκειται για κάποιο άλλο ακίνητο. Αν όμως έχουν ένα σπίτι μόνο , δεν μπορούν να το κάνουν αυτό (να το δωρίσουν).

[sofi@p]

Εχεις απόλυτο δίκιο! Μόνο που δεν είναι "δικαίωμα των γονιών" να το κάνουν ό,τι θέλουν! Από το νόμο δεσμεύονται να αφήσουν τη νόμιμη μοίρα στο παιδί/παιδιά έστω κι αν πρόκειται για κάποιο άλλο ακίνητο. Αν όμως έχουν ένα σπίτι μόνο , δεν μπορούν να το κάνουν αυτό (να το δωρίσουν).

 

δεν μπορούν να αποκληρώσουν το παιδί? προφανώς εννοείς ότι το παιδί μπορεί να πάει δικαστικώς και να δικαιωθεί....

κρίμα να φτάνει κάποιος σε αυτό το σημείο...

τα αδέρφια του πατέρα μου, τον κήρυξαν αγνοούμενο με απόφαση συμβολαιογράφου. σύμφωνη και η μητέρα τους σε όλο αυτό. μιλάμε για ένα σπίτι στο χωριό, το πατρικό, χτισμένο το 1960 (με χρήματα που έστελνε ο πατέρας μου τότε, που ήταν ναυτικός και δεν είχε οικογένεια).

ο πατέρας μου, αν και μπορούσε να αποδείξει ότι δεν αγνοούνταν αφού πήγαινε κάθε φορά και ψήφιζε στο χωριό, προτίμησε να μην ξαναμιλήσει με κανέναν τους. απλά, ακόμη αναρωτιέται το γιατί? κανείς δεν του απάντησε. ούτε η μάνα του...

[alcyon]

Ακόμα και εν ζωή;! ΔΕ μιλάω για κληρονομιά!

Δε μιλάω για την ηθική υποχρέωση. Άλλο ηθική κι άλλο νομική υποχρέωση. Συμφωνώ πως θα αισθάνονται αδικημένα τα παιδιά. Αλλά δεν έχουν δικαίωμα οι γονείς να κάνουν ΕΝ ΖΩΗ ό,τι θέλουν με τα λεφτά τους; Δηλαδή μπορεί ο άλλος να τα χάσει στα ζάρια αλλά όχι να τα δωρήσει;

 

 

Και εγώ αναρωτιέμαι, αν με τη στάση που κρατάμε σε αυτά τα θέματα τώρα... προμηνύονται καβγάδες. Και ξαναρωτάω...

Μια μαμά λέει τώρα εδώ πως θεωρεί "ηθικά δίκαιο" να είναι σε εντελώς ίσα μέρη. Και η άλλη λέει πως είναι ηθικά δίκαιο να είναι ευνοημένο αυτό που αντιμετωπίζει περισσότερες δυσκολίες.

Αυτές οι δύο μαμάδες που συμφωνούν πως τα παιδιά πρέπει να ανακατεύονται με τα περιουσιακά των γονιών τους... δεν έχουν εξασφαλισμένο έναν καβγά περιουσιακών στοιχείων στο μέλλον;

[bobonela]

Ακόμα και εν ζωή;! ΔΕ μιλάω για κληρονομιά!

Δε μιλάω για την ηθική υποχρέωση. Άλλο ηθική κι άλλο νομική υποχρέωση. Συμφωνώ πως θα αισθάνονται αδικημένα τα παιδιά. Αλλά δεν έχουν δικαίωμα οι γονείς να κάνουν ΕΝ ΖΩΗ ό,τι θέλουν με τα λεφτά τους; Δηλαδή μπορεί ο άλλος να τα χάσει στα ζάρια αλλά όχι να τα δωρήσει;

 

 

Και εγώ αναρωτιέμαι, αν με τη στάση που κρατάμε σε αυτά τα θέματα τώρα... προμηνύονται καβγάδες. Και ξαναρωτάω...

Μια μαμά λέει τώρα εδώ πως θεωρεί "ηθικά δίκαιο" να είναι σε εντελώς ίσα μέρη. Και η άλλη λέει πως είναι ηθικά δίκαιο να είναι ευνοημένο αυτό που αντιμετωπίζει περισσότερες δυσκολίες.

Αυτές οι δύο μαμάδες που συμφωνούν πως τα παιδιά πρέπει να ανακατεύονται με τα περιουσιακά των γονιών τους... δεν έχουν εξασφαλισμένο έναν καβγά περιουσιακών στοιχείων στο μέλλον;

 

 

Αν μιλάς για μετρητά... τότε φυσικά όσο ο γονιός ζει τα κάνει ό,τι θέλει. Και κανείς δεν μπορεί να επέμβη. Αν μιλάμε για ακίνητο , τότε το παιδί θα πάει δικαστικά (μετά θάνατον) και θα το διεκδικήσει και θα δικαιωθεί όσον αφορά στη νόμιμη μοίρα.

[bobonela]

δεν μπορούν να αποκληρώσουν το παιδί? προφανώς εννοείς ότι το παιδί μπορεί να πάει δικαστικώς και να δικαιωθεί....

κρίμα να φτάνει κάποιος σε αυτό το σημείο...

τα αδέρφια του πατέρα μου, τον κήρυξαν αγνοούμενο με απόφαση συμβολαιογράφου. σύμφωνη και η μητέρα τους σε όλο αυτό. μιλάμε για ένα σπίτι στο χωριό, το πατρικό, χτισμένο το 1960 (με χρήματα που έστελνε ο πατέρας μου τότε, που ήταν ναυτικός και δεν είχε οικογένεια).

ο πατέρας μου, αν και μπορούσε να αποδείξει ότι δεν αγνοούνταν αφού πήγαινε κάθε φορά και ψήφιζε στο χωριό, προτίμησε να μην ξαναμιλήσει με κανέναν τους. απλά, ακόμη αναρωτιέται το γιατί? κανείς δεν του απάντησε. ούτε η μάνα του...

 

Η γνωστή ιστορία με τα χωριά... Την είχαν τη γριά από κοντά τα αδελφια του πατέρα σου και την έψησαν να παει με τα νερά τους και να αποκηρύξει ακόμη και το παιδί της για χάρη των υπολοίπων. Αβουλη εκείνη, αμόρφωτη.... Ετσι γίνεται ακόμη... μη φανταστείς ότι άλλαξε τίποτα. Δεν αλλάζει ο έλληνας. Με την κάθε ευκαιρία θα βγάλει το μάτι του αδελφού. Ιδίως στα χωριά!!

[alcyon]

.... βέβαια, δικαίωμα των γονιών μου είναι να το αφήσουν το σπίτι όπου θέλουν αλλά και δικαίωμά μου είναι να νιώθω αδικημένη και να το δείχνω με τη συμπεριφορά μου.

 

Υποθετικά...(δεν το λέω προσωπικά για σένα, απλά με αφορμή το παραπάνω ποστ)

Δηλαδή για ένα άνισο μερίδιο (είτε γιατί δεν "κόβεται" ίσα λόγω φύσης, είτε από "προτίμηση" στον αδύναμο)... θα έσβηνες από τη μνήμη σου τα καλά των παιδικών σου χρόνων; Τα καλά που σου έδωσε; Την εκπαίδευσή σου; Το ξενύχτι πάνω από το κεφάλι σου όταν ήσουν άρρωστη;

 

Εκείνος πες... "στραβώθηκε"... Δεν είναι δικαίωμά του ακόμα και ηθικά! Εκείνος δεν έτρεχε να τα αποκτήσει; Εκείνος δεν είχε στην "πλάτη" του οικογένεια και δουλειά για να τα καταφέρει; Εκείνος δεν ξενύχτησε όταν εμείς απλά αγνοούσαμε τα προβλήματά του, ούτε μπορούσαμε να συνεισφέρουμε στις αγωνίες του;

 

Πότε αποκτήσαμε το δικαίωμα; Όταν ζητήσαμε μια παραπάνω μπλούζα και μας είπε "όχι";

[sofi@p]

Η γνωστή ιστορία με τα χωριά... Την είχαν τη γριά από κοντά τα αδελφια του πατέρα σου και την έψησαν να παει με τα νερά τους και να αποκηρύξει ακόμη και το παιδί της για χάρη των υπολοίπων. Αβουλη εκείνη, αμόρφωτη.... Ετσι γίνεται ακόμη... μη φανταστείς ότι άλλαξε τίποτα. Δεν αλλάζει ο έλληνας. Με την κάθε ευκαιρία θα βγάλει το μάτι του αδελφού. Ιδίως στα χωριά!!

κάπως έτσι... άβουλη βέβαια δεν την έλεγες τη γιαγιά μου. απλά είχε αδυναμία στο μεγάλο της γιο που της κλαιγόταν συνέχεια ότι δεν έχει. αυτός τα έκανε πλακάκια με τον μεσαίο γιο και τα βρήκαν στη μοιρασιά. πήρε ο ένας το σπίτι κι ο άλλος κάτι χωράφια.

ο πατέρας μου δεν ήθελε μερίδιο, ίσως απλά το δικαίωμα να πηγαίνει 2-3 μέρες κάθε καλοκαίρι να βλέπει το χωριό του. εξάλλου έχουμε εξοχικό στο διπλανό ακριβώς χωριό (το πατρικό της μάνας μου).

τα τελευταία λόγια που του είπε η μάνα του ήταν.... "φύγε και μην ξαναενοχλήσεις το Γιάννη (τον μεγάλο αδερφό)"

όταν πήραν, μετά από χρόνια, τον πατέρα μου τηλέφωνο να του πουν ότι η μάνα του πέθανε, εκείνος απάντησε..."εμένα η μάνα μου πέθανε πριν χρόνια, εκείνη τη μέρα που αναίτια με έδιωξε"

 

άπό τότε δεν ξαναπατήσαμε στο χωριό εκείνο. κι ο πατέρας μου δεν αναοίγει ποτέ συζήτηση για το θέμα. περιττό να πω ότι είναι ο πιό δικαιος άνθρωπος, όσον αφορά στην αδερφή μου κι εμένα..

[alcyon]

Αν μιλάς για μετρητά... τότε φυσικά όσο ο γονιός ζει τα κάνει ό,τι θέλει. Και κανείς δεν μπορεί να επέμβη. Αν μιλάμε για ακίνητο , τότε το παιδί θα πάει δικαστικά (μετά θάνατον) και θα το διεκδικήσει και θα δικαιωθεί όσον αφορά στη νόμιμη μοίρα.

 

Με λίγα λόγια, για να μην έχει καβγάδες ο γονιός (μιας και δε μπορεί να ξέρει τι σύστημα αξιών θα έχουν τα παιδιά και οι νύφες/γαμπροί του) είναι προτιμότερο να τα "σκοτώνει" τα ακίνητα και να τα κάνει μετρητά... και ... εκεί ξαφνικά αποκτά το δικαίωμα να τα κάνει ό,τι θέλει. Χμμμμ χάλια.

 

Γιατί βάζετε τόσους παράγοντες και προϋποθέσεις; Πραγματικά μου φαίνεται περίπλοκο. Και συνήθως όσο πιο περίπλοκο τόσο πιο σίγουρος και εξασφαλισμένος είναι -μου φαίνεται- ο ενδοοικογενειακός καβγάς!

[bobonela]

κάπως έτσι... άβουλη βέβαια δεν την έλεγες τη γιαγιά μου. απλά είχε αδυναμία στο μεγάλο της γιο που της κλαιγόταν συνέχεια ότι δεν έχει. αυτός τα έκανε πλακάκια με τον μεσαίο γιο και τα βρήκαν στη μοιρασιά. πήρε ο ένας το σπίτι κι ο άλλος κάτι χωράφια.

ο πατέρας μου δεν ήθελε μερίδιο, ίσως απλά το δικαίωμα να πηγαίνει 2-3 μέρες κάθε καλοκαίρι να βλέπει το χωριό του. εξάλλου έχουμε εξοχικό στο διπλανό ακριβώς χωριό (το πατρικό της μάνας μου).

τα τελευταία λόγια που του είπε η μάνα του ήταν.... "φύγε και μην ξαναενοχλήσεις το Γιάννη (τον μεγάλο αδερφό)"

όταν πήραν, μετά από χρόνια, τον πατέρα μου τηλέφωνο να του πουν ότι η μάνα του πέθανε, εκείνος απάντησε..."εμένα η μάνα μου πέθανε πριν χρόνια, εκείνη τη μέρα που αναίτια με έδιωξε"

 

άπό τότε δεν ξαναπατήσαμε στο χωριό εκείνο. κι ο πατέρας μου δεν αναοίγει ποτέ συζήτηση για το θέμα. περιττό να πω ότι είναι ο πιό δικαιος άνθρωπος, όσον αφορά στην αδερφή μου κι εμένα..

 

Πολύ σωστή η απάντηση του πατέρα σου!! Σίγουρα θα έχει το παράπονο μέσα του σε όλη του τη ζωή... όμως πιστεύω ότι η οικογένεια που έχει φτιάξει (εσείς όλοι) θα του έχει επουλώσει τα τραύματα. Αξιοι αυτοί οι γονείς.