ΕΡΑΣΜΕΙΟΣ, ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

[Βερενίκη]

Φυσικά τα ιδιωτικά σχολεία είναι ανώνυμες εμπορικές εταιρείες με σκοπό το κέρδος (εκτός από τα Αρσάκεια, το Κολέγιο Αθηνών- Ψυχικού και τα σχολεία της Λεοντείου -ίσως και κάποια μικρότερα-, που από τους ισολογισμούς τους δεν πρέπει να προκύπτει κέρδος)

 

Ναι, πιστεύω κι εγώ ότι τα σχολεία που ανέφερες ξεχωρίζουν, επειδή δεν είναι κερδοσκοπικά. Αλλά γιατί δεν προτείνεις κανένα από αυτά? Νομίζω ότι είναι πολύ καλά σχολεία.

[Maya]

Ναι, πιστεύω κι εγώ ότι τα σχολεία που ανέφερες ξεχωρίζουν, επειδή δεν είναι κερδοσκοπικά. Αλλά γιατί δεν προτείνεις κανένα από αυτά? Νομίζω ότι είναι πολύ καλά σχολεία.

 

To ότι δεν προτείνω, δεν σημαίνει ότι θεωρώ ότι δεν είναι καλά. Το Κολέγιο, όπως είπα, είναι ένα πολύ ακριβό σχολείο. Τι να 'προτείνεις'? Είναι σαν θα θέλεις να αγοράσεις αυτοκίνητο και να σου προτείνω Πόρσε. Χαίρω πολύ.(δεν λέω ότι ικανοποιεί όλα τα γούστα, για να μην παρεξηγηθώ. Λέω ότι όλοι το έχουν στο νου τους).

 

Το Αρσάκειο δεν το προτείνω γιατί, όταν πήγα εκεί, μου έδωσε την εντύπωση μαζικού σχολείου. Παραδοσιακή προσέγγιση στα πράγματα - και δεν εννοώ από άποψη τεχνολογίας εννοώ παιδαγωγικά-. Η Λεόντειος είναι ένα μικρό σχολείο (όχι σε παιδιά, σε εγκαταστάσεις). Πολύ στρίμωγμα, τις κλασσικές δράσεις. Κατά άλλα μία χαρά είναι, υπάρχουν και καλύτερα.

[naina]

Το Κολλεγιο ειναι μια κατηγορια απο μονο του και μπορει να μην το αντεχει ο μεσος γονιος με 2 παιδια αλλα υπαρχουν και υποτροφιες που το κανουν πολυ πιο προσιτο τελικα (δεν ξερω πως λειτουργει ακριβως ο μηχανισμος απλα ετσι εχω ακουσει).

[Unpluged]

Καλησπέρα σε όλες/ους. Είμαι νέα στο φόρουμ, μητέρα δύο παιδιών στο δημοτικό και ομολογώ ότι, όταν ψάχναμε για σχολείο, είχαμε ασχοληθεί πολύ με τα γερμανόγλωσσα σχολεία. Πολύ καλά μου φάνηκαν και τα δύο, με τα καλά και τα κακά τους, τελικά κάναμε μία άλλη επιλογή, πιο συμβατική. Μου έμεινε όμως μία απορία και βρίσκω τώρα την ευκαιρία να την εκφράσω, μίας και βρήκα μαζεμένους γονείς των σχολείων αυτών:

Εκτός από τη γλώσσα, την οποία πραγματικά την φτάνουν σε καλό επίπεδο, τυπικά τουλάχιστον, τι άλλο 'γερμανικό' έχουν, ώστε να αυτοαποκαλούνται 'ελληνογερμανικά'? Σίγουρα δεν δίνουν Abitur, επομένως τα παιδιά θα είναι υποψήφιοι στα γερμανικά πανεπιστήμια ως αλλοδαποί με απολυτήριο ελληνικού λυκείου (αυτό ήταν -και είναι νομίζω- το πλεονέκτημα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών) με κριτήριο το βαθμό και τη γλώσσα, όπου ειδικά στη γλώσσα τα γερμανικά πανεπιστήμια δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Εκτός από αυτό λοιπόν, ακολουθούν κάποιο γερμανικό εκπαιδευτικό εργαλείο, εννοείται στο πλαίσιο του Ελληνικού Προγράμματος, το οποίο οφείλουν να ακολουθούν, γίνονται κάποια μαθήματα στα γερμανικά, έχουν κάποια συνεργασία με γερμανικά σχολεία, ή έστω με το γραφείο του Μορφωτικού Ακολούθου της Γερμανικής Πρεσβείας, κάτι που να δικαιολογεί τον τίτλο 'Ελληνογερμανικό' (θεσμικά εννοώ)? Πριν από χρόνια, που πήγαμε από εκεί, εγώ είχα καταλάβει ότι η σχέση των σχολείων με την γερμανική κουλτούρα αρχίζει και τελειώνει στη γλώσσα, άντε και στη γιορτή του St. Martin. Αυτό που πραγματικά ήταν Ελληνογερμανικό ήταν το Athener Schule, το οποίο είχε στενή σχέση με τη Γερμανική Σχολή και το γερμανικό Υπουργείο Παιδείας προσπαθούσε να φέρει κοντά τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα, ενσωματώνοντας θεσμούς του γερμανικού συστήματος και λειτουργώντας τους παράλληλα με το ελληνικό σύστημα. Επίσης είχε πολλά γερμανόφωνα παιδάκια, σε αντίθεση με τα άλλα δύο που είχαν -τότε- ελάχιστα γερμανόφωνα παιδάκια. Αυτά ίσχυαν πριν 5 χρόνια. Δεν είμαι γερμανόφιλη, απλά νομίζω ότι ο όρος που χρησιμοποιούν τα σχολεία αυτά είναι εντελώς παραπλανητικός. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ την ποιότητα των σχολείων, για τα οποία, επαναλαμβάνω, έχω ακούσει γενικά πολύ καλά λόγια.

[pashalitsa]

Φαντάζομαι ότι η έμφαση στη γερμανική γλώσσα δικαιολογεί τον τίτλο τους, όπως η έμφαση στα αγγλικά στην Ελληνοαγγλική αγωγή δικαιολογεί τον τίτλο της.

 

Στην Ελληνογερμανική Αγωγή την έκανα περίπου αυτή την ερώτηση, μου απάντησαν ότι έχουν προσπαθήσει να υιοθετήσουν στην εκπαίδευση που παρέχουν εκτός της γερμανικής γλώσσας, όλα τα στοιχεία της γερμανικής κουλτούρας που θεωρούν ότι ταιριάζουν στο ελληνικό στοιχείο και μπορούν να το κάνουν να προοδεύσει. Πιο συγκεκριμένα μιλάμε για συνέπεια, πειθαρχία και έμφαση στην οργάνωση. Δηλαδή υποτίθεται ότι μιλάμε για θέματα αγωγής, οπότε δικαιλογούν τον τίτλο τους Ελληνογερμανική Αγωγή. Ίσως να μου είπε και άλλα που δεν τα θυμάμαι γιατί για να είμαι ειλικρινής εγώ δεν ήθελα να έχει και πάρα πολλά γερμανικά στοιχεία. Μου είπε ότι το σχολείο είναι κατά βάση Ελληνικό και όχι τυχαία λέγεται Ελληνογερμανική και όχι Γερμανοελληνική Αγωγή καθώς και ότι δίνεται σχεδόν η ίδια έμφαση στα Αγγλικά όπως και στα Γερμανικά...

 

Από τα πιο πρακτικά θέματα μου είπαν για κάποιο δίπλωμα ΚΜΚ που μπορούν να αποκτήσουν τα παιδιά μόνο αυτού του σχολείου στην Ελλάδα και που υποτίθεται ότι τους δίνει κάποιο πλεονέκτημα στην εισαγωγή τους σε γερμανικά πανεπιστήμια. Αυτά ξέρω σε θεωρητικό επίπεδο γιατί στην πράξη... ίδωμεν!

[Unpluged]

Ναι, κάπως έτσι το είχα καταλάβει κι εγώ. Σε εμάς βέβαια, επειδή θέλαμε τα παιδιά να πάρουν αρκετά στοιχεία από τη γερμανική κουλτούρα, μας είπαν άλλα -και στα δύο σχολεία, για να είμαι δίκαιη-. Ότι δεν είναι μόνο θέμα γλώσσας, ότι με δράσεις, που δεν τις είδαμε όμως, έρχονται κοντά στον γερμανικό πολιτισμό, ότι, όταν θα πάνε Γερμανία, θα είναι σαν να είναι στη χώρα τους. Ακριβώς αυτά που θέλαμε να ακούσουμε. Μήπως έχετε κάποιο αριθμητικό στοιχείο για τα παιδιά που περνούν στα γερμανικά Πανεπιστήμια κάθε χρόνο? Τα περισσότερα περνούν με Πανελλαδικές, επειδή το επιλέγουν, φυσικά. Αλλά αυτά που πηγαίνουν Γερμανία, υπάρχει εικόνα για τα πανεπιστήμια που τα δέχονται και τις σχολές?

[naina]

Οπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο ποστ στο θέμα αυτό, η μητέρα αν θέλει να διασφαλίσει ότι το παιδί θα προχωράει σωστά και δεν θα έχει κενά μελλοντικά, πρέπει να ελέγχει το παιδί και μετά τη λεγόμενη μελέτη σχολείου και κυρίως τα Σ/Κ.

Στη μελέτη στην Α΄δημ. είναι πιο απλά τα πράγματα. Θα γυρνάει έχοντας κάνει τα έντυπα και έχοντας καταλάβει τα λάθη της οπότε στο σπίτι απαραίτητα θα πρέπει να επιβεβαιώνεις ότι έχει καταλάβει αυτά που πρέπει, να γράφετε μαζί κανένα από τα γραμματάκια που θα τους δίνουν, γενικά να κάνει εξάσκηση. Η Α΄δημ. θέλει πολύ εξάσκηση. Από την Γ΄δημ. και μετά που αρχίζουν τα ιστορικά μαθήματα, αυτά δεν μαθαίνονται την ώρα μελέτης. Εκεί θέλεις μετά συνολικά 1 ώρα για να μάθετε ιστορία και να κάνετε μία μικρή επανάληψη σε 2-3 βασικά στη γλώσσα και αριθμητική για να σιγουρευτείς ότι όλα είναι ο.κ. Είναι και τα γερμανικά πιο πολύπλοκα με τα χρόνια. Οχι δύσκολα, απλά θέλουν διάβασμα. Δεν αρκεί το 20λεπτο της μελέτης. Με καταλαβαίνεις. Είναι φυσικά και θέμα παιδιού αλλά και θέμα οικογενείας. Είναι παιδιά που διαβάζουν τελείως μόνα τους και μετά τη μελέτη (τα ιστορικά) οπότε ο γονιός δεν ασχολείται καθόλου. Εγώ προσωπικά που τον αφήνω εδώ και 4 μήνες στη μελέτη (όχι από την αρχή της χρονιάς) τον διαβάζω κανονικά Ορθογραφία (που είναι και το πιο βασικό), Ιστορία, Θρησκευτικά, Γερμανικά, Αγγλικά. Τα έχει κάνει στο σχολείο, απλά εγώ θέλω να ξέρω τι ξέρει.... Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις το ίδιο.... Αλλωστε εσένα είναι κορίτσι και θα διαβάζει πιο εύκολα! Το βλέπω στις συμμαθήτριες του μικρού, είναι πιο ευκολοδιάβαστες! Απλά αν θέλεις να έχεις τον έλεγχο (όπως εγώ) πρέπει να κάνετε και λίγη δουλειά μαζί, κυρίως Ορθογραφία (σε όλες τις τάξεις).

 

Ακόμα συνεχίζω να μην μπορώ να καταλήξω κάπου για το θέμα της μελέτης. Ναι, το 'στενό μαρκάρισμα' ( ) διασφαλίζει ότι το παιδί δεν θα έχει κενά κλπ αλλά μήπως κορίτσια πρέπει να φάει και λίγο τα μούτρα του για να αντιμετωπίσει το διάβασμα σαν προσωπική του υποχρέωση και όχι σαν κάτι που μας βοηθάει, μας παρακινεί και μας σπρώχνει η μαμά να κάνουμε ακόμα και όταν δεν έχουμε καμία διάθεση ; (λέω εγώ τώρα). Ακούω άλλες μαμάδες γνωστές μου που διαβάζουν τα παιδιά τους και στο Γυμνάσιο (!) και τους φαίνεται και φυσιολογικό... είναι αυτοσκοπός το να πηγαίνει το παιδί διαβασμένο; (όχι θα το αφήσω στην τύχη του και μετά θα μαζεύω σε κάποια χρόνια τα συντρίμμια θα μου αντιτάξετε ) Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το βλέπω ...

[bobonela]

Ακόμα συνεχίζω να μην μπορώ να καταλήξω κάπου για το θέμα της μελέτης. Ναι, το 'στενό μαρκάρισμα' ( ) διασφαλίζει ότι το παιδί δεν θα έχει κενά κλπ αλλά μήπως κορίτσια πρέπει να φάει και λίγο τα μούτρα του για να αντιμετωπίσει το διάβασμα σαν προσωπική του υποχρέωση και όχι σαν κάτι που μας βοηθάει, μας παρακινεί και μας σπρώχνει η μαμά να κάνουμε ακόμα και όταν δεν έχουμε καμία διάθεση ; (λέω εγώ τώρα). Ακούω άλλες μαμάδες γνωστές μου που διαβάζουν τα παιδιά τους και στο Γυμνάσιο (!) και τους φαίνεται και φυσιολογικό... είναι αυτοσκοπός το να πηγαίνει το παιδί διαβασμένο; (όχι θα το αφήσω στην τύχη του και μετά θα μαζεύω σε κάποια χρόνια τα συντρίμμια θα μου αντιτάξετε ) Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το βλέπω ...

 

Γιατί απορείς που διαβάζουν μαμάδες τα παιδιά στο Γυμνάσιο???? Είναι απόλυτα φυσιολογικό από τη στιγμή που υπήρχε και στο δημοτικό αυτή η τακτική. Το παιδί έχει μάθει να έχει έναν ακροατή στα ιστορικά μαθήματα, οπότε τα μαθαίνει πιο εύκολα έτσι, αφού θα διορθώσει τυχόν λάθη έκφρασης ή λεπτομέρειες. Στα ελληνικά επίσης ένα "μάτι" δεν είναι κακό... να ξέρεις τι κάνει το παιδί σου. Οχι όπως δύο μαμάδες (παιδιών γυμνασίου) που τις ρώτησα τι κάνουν τα παιδιά τους στην Εκθεση γενικά, με τι τρόπο γράφουν κλπ. και δεν είχαν ιδέα!! Δεν είχαν δει ποτέ τετράδιο Εκθεσης των παιδιών τους. Οχι κι έτσι!

Επίσης αν υπάρχουν διπλώματα ξένων γλωσσών (που θα υπάρχουν!) σίγουρα πρέπει να βοηθήσει κάποιος το παιδί στο λεξιλόγιο ή ο,τιδήποτε.... Ολα αυτά βοηθούν το παιδί να έχει κατασταλαγμένες γνώσεις. Νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ότι φαίνεται η αξια του στο γονιό του, ο οποίος παίζει μεγάλο ρόλο στο παιδικό μυαλό του. Δεν έχεις ακούσει παιδιά που το "φέρουν βαρέως" που οι γονείς δεν δίνουν καμία σημασία... στα διαβάσματά τους??? και στα άγχη τους γενικότερα???

Οσο πιο πολύ ασχολείται ο γονιός, τόσο καλύτερο για το παιδί. Απλά με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Οχι δηλ. να του γράφει ή να του υπαγορεύει τις εργασίες του. Ούτε να του μαθαίνει σειρά σειρά την ιστορία.... Να του δείχνει τον τρόπο και να κάθεται μαζί του να τον εφαρμόζει σωστά.

[ΒΕΡΑ]

Εγώ πιστεύω ότι ο γονιός πρέπει να ελέγχει το παιδί απλά και να το καθοδηγεί και όχι να είναι από πάνω του. Τουλάχιστον από την τρίτη - τετάρτη δημοτικού και μετά. Εγώ δε θυμάμαι ποτέ να κάθησα με τη μητέρα μου εκτός από το να της πω κάτι. Πάντα διάβαζα μόνη μου και μια χαρά τα πήγα στη ζωή μου!

 

Βέβαια λέω κι εγώ αλλά δεν ξέρω πώς θα μου προκύψει καθώς τώρα πάει πρώτη η μικρή και μπορεί να δω τα πράγματα αλλιώς!

[sofi@p]

Εγώ πιστεύω ότι ο γονιός πρέπει να ελέγχει το παιδί απλά και να το καθοδηγεί και όχι να είναι από πάνω του. Τουλάχιστον από την τρίτη - τετάρτη δημοτικού και μετά. Εγώ δε θυμάμαι ποτέ να κάθησα με τη μητέρα μου εκτός από το να της πω κάτι. Πάντα διάβαζα μόνη μου και μια χαρά τα πήγα στη ζωή μου!

 

Βέβαια λέω κι εγώ αλλά δεν ξέρω πώς θα μου προκύψει καθώς τώρα πάει πρώτη η μικρή και μπορεί να δω τα πράγματα αλλιώς!

κι εγώ νομίζω ότι έχει να κάνει με το παιδί. κι εμένα οι γονείς μου ασχολήθηκαν μαζί μου μέχρι την τρίτη δημοτικού. αφού έβλεπαν ότι μια χαρά τα πηγαίνω κι ότι δεν είχα πρόβλημα στο σχολειο, δεν ξαναασχολήθηκαν. οι βαθμοί μου καλοί και οι δάσκαλοι ευχαριστημένοι.

με την αδερφή μου, που δεν τα πήγαινε και πολύ καλά, ασχολούνταν μέχρι το Λύκειο, να της κρατάνε το βιβλίο να τους λέει το μάθημα..

[peony]

Eγώ τώρα μιλάω έξω από το χωρό (προς το παρόν), αλλά επειδή σε πλησιάζουμε την πρώτη δημοτικού, έχω αρχίσει και τα σκέφτομαι.

 

Μα σκοπός δεν είναι να μάθει το παιδί να διαβάζει μόνο του; Εννοώ στις μεγαλύτερες τάξεις. Εγώ δεν θυμάμαι να είναι ποτέ οι γονείς μου από πάνω μου, με΄εξαίρεση εκείνη την απαράδεκτη ιστορία δέσμης που τους ζητούσα να τους την πω λίγο πριν από τις εξετάσεις (αυτή η παπαγαλία απαράδεκτη, ελπίζω να αλλάζουν σιγά σιγά τα πράγματα);

[Maya]

Αν το παιδί δεν 'μάθει' να μελετά μόνο του, θα έχει πάντα κάποιον ανάγκη, είναι αλήθεια. Και, ακόμα και αν νομίζουμε ότι αυτό δεν είναι κακό, τελικά πού τελειώνει? Στο Λύκειο? Στο Πανεπιστήμιο? Και γίνεται ξαφνικά?

Εγώ νομίζω ότι ένα σχολείο πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά την ανεξάρτητη μελέτη. Πρέπει να δίνει σημασία σε αυτό και να το 'δουλεύει'. Εμάς από την Τρίτη δημοτικού μία μέρα την εβδομάδα τα παιδιά μελετούν στο σχολείο, ακριβώς για να μαθαίνουν πώς γίνεται αυτό και να το κάνουν και στο σπίτι. Σας μεταφέρω κάποιες προτάσεις:

Από την α' δημοτικού οι γονείς πρέπει να δείχνουν διακριτικότητα με τη μελέτη του παιδιού, με 'συμβολικές' συμπεριφορές πχ. ποτέ δεν του ανοίγουν την τσάντα, ποτέ δεν του ετοιμάζουμε την τσάντα εμείς, φτιάχνουμε μία ρουτίνα (το παιδί έρχεται, ετοιμάζεται, ανοίγει την τσάντα, βγάζει το τετράδιο με τα καθήκοντά του, μας λέει τι έχει να μελετήσει και μετά μπορεί να ξεκουραστεί, να φάει κλπ κλπ). Εγώ στην αρχή ήθελα τόσο πολύ να δω τι φέρνει από το σχολείο και περίμενα να πάει τουαλέτα για να 'ορμήξω' στην τσάντα. Τώρα κρατιέμαι, έχει πάρει όμως το μήνυμα ότι είναι δική του υπόθεση.

[GeorginaT]

Καλησπέρα σε όλες/ους. Είμαι νέα στο φόρουμ, μητέρα δύο παιδιών στο δημοτικό και ομολογώ ότι, όταν ψάχναμε για σχολείο, είχαμε ασχοληθεί πολύ με τα γερμανόγλωσσα σχολεία. Πολύ καλά μου φάνηκαν και τα δύο, με τα καλά και τα κακά τους, τελικά κάναμε μία άλλη επιλογή, πιο συμβατική. Μου έμεινε όμως μία απορία και βρίσκω τώρα την ευκαιρία να την εκφράσω, μίας και βρήκα μαζεμένους γονείς των σχολείων αυτών:

Εκτός από τη γλώσσα, την οποία πραγματικά την φτάνουν σε καλό επίπεδο, τυπικά τουλάχιστον, τι άλλο 'γερμανικό' έχουν, ώστε να αυτοαποκαλούνται 'ελληνογερμανικά'? Σίγουρα δεν δίνουν Abitur, επομένως τα παιδιά θα είναι υποψήφιοι στα γερμανικά πανεπιστήμια ως αλλοδαποί με απολυτήριο ελληνικού λυκείου (αυτό ήταν -και είναι νομίζω- το πλεονέκτημα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών) με κριτήριο το βαθμό και τη γλώσσα, όπου ειδικά στη γλώσσα τα γερμανικά πανεπιστήμια δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Εκτός από αυτό λοιπόν, ακολουθούν κάποιο γερμανικό εκπαιδευτικό εργαλείο, εννοείται στο πλαίσιο του Ελληνικού Προγράμματος, το οποίο οφείλουν να ακολουθούν, γίνονται κάποια μαθήματα στα γερμανικά, έχουν κάποια συνεργασία με γερμανικά σχολεία, ή έστω με το γραφείο του Μορφωτικού Ακολούθου της Γερμανικής Πρεσβείας, κάτι που να δικαιολογεί τον τίτλο 'Ελληνογερμανικό' (θεσμικά εννοώ)? Πριν από χρόνια, που πήγαμε από εκεί, εγώ είχα καταλάβει ότι η σχέση των σχολείων με την γερμανική κουλτούρα αρχίζει και τελειώνει στη γλώσσα, άντε και στη γιορτή του St. Martin. Αυτό που πραγματικά ήταν Ελληνογερμανικό ήταν το Athener Schule, το οποίο είχε στενή σχέση με τη Γερμανική Σχολή και το γερμανικό Υπουργείο Παιδείας προσπαθούσε να φέρει κοντά τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα, ενσωματώνοντας θεσμούς του γερμανικού συστήματος και λειτουργώντας τους παράλληλα με το ελληνικό σύστημα. Επίσης είχε πολλά γερμανόφωνα παιδάκια, σε αντίθεση με τα άλλα δύο που είχαν -τότε- ελάχιστα γερμανόφωνα παιδάκια. Αυτά ίσχυαν πριν 5 χρόνια. Δεν είμαι γερμανόφιλη, απλά νομίζω ότι ο όρος που χρησιμοποιούν τα σχολεία αυτά είναι εντελώς παραπλανητικός. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ την ποιότητα των σχολείων, για τα οποία, επαναλαμβάνω, έχω ακούσει γενικά πολύ καλά λόγια.

 

Unplugged, ρώτησες και απάντησες μόνη σου

Tα σχολεία της Αττικής είναι ΕΛΛΗΝΟ(όποια ξένη γλώσσα θέλεις)... συνεπώς ακολουθούν το ελληνικό πρόγραμμα και ελέγχονται από το Υπουργείο Παιδείας. Η όποια διαφοροποίηση έχει να κάνει με την έμφαση στη γλώσσα που έχει επιλέξει το σχολείο. Ακόμα και να ήθελαν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν το Γερμανικό/Αγγλικό/Γαλλικό/Ξένο πρόγραμμα δεν μπορούν καθώς δεν τους επιτρέπεται.

 

 

 

Ακόμα συνεχίζω να μην μπορώ να καταλήξω κάπου για το θέμα της μελέτης. Ναι, το 'στενό μαρκάρισμα' ( ) διασφαλίζει ότι το παιδί δεν θα έχει κενά κλπ αλλά μήπως κορίτσια πρέπει να φάει και λίγο τα μούτρα του για να αντιμετωπίσει το διάβασμα σαν προσωπική του υποχρέωση και όχι σαν κάτι που μας βοηθάει, μας παρακινεί και μας σπρώχνει η μαμά να κάνουμε ακόμα και όταν δεν έχουμε καμία διάθεση ; (λέω εγώ τώρα). Ακούω άλλες μαμάδες γνωστές μου που διαβάζουν τα παιδιά τους και στο Γυμνάσιο (!) και τους φαίνεται και φυσιολογικό... είναι αυτοσκοπός το να πηγαίνει το παιδί διαβασμένο; (όχι θα το αφήσω στην τύχη του και μετά θα μαζεύω σε κάποια χρόνια τα συντρίμμια θα μου αντιτάξετε ) Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το βλέπω ...

 

naina, κατ' εμέ η μελέτη στο σχολείο δείχνει στο παιδί τον τρόπο να διαβάσει/μελετήσει μόνο του. Το οποίο σημαίνει ότι κατά τις πρώτες τάξεις πρέπει να υπάρχει κάποιος έλεγχος για το τι γίνεται και τι μαθαίνει το παιδί καθώς και αν έχει κενά. Αλλά στην πορεία πρέπει να το κάνει μόνο του καθώς είναι δική του υποχρέωση.

Συμφωνώ με τη bobonela, και τη Βέρα, δεν μπορείς να αφήνεις το παιδί στην τύχη του... αλλά δεν μπορείς να το κάνεις για αυτό. Να είσαι εκεί και να το βοηθήσεις. Επίσης, στα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία υπάρχει και η έννοια της ενισχυτικής διδασκαλίας αν το παιδί δυσκολεύεται κάπου.

 

Εκεί που προσωπικά δεν είμαι σύμφωνη είναι ο ρόλος της μαμάς-δασκάλας. Η μαμά είναι για να βοηθάει όχι για να κάνει μάθημα.

[naina]

Αν το παιδί δεν 'μάθει' να μελετά μόνο του, θα έχει πάντα κάποιον ανάγκη, είναι αλήθεια. Και, ακόμα και αν νομίζουμε ότι αυτό δεν είναι κακό, τελικά πού τελειώνει? Στο Λύκειο? Στο Πανεπιστήμιο? Και γίνεται ξαφνικά?

Εγώ νομίζω ότι ένα σχολείο πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά την ανεξάρτητη μελέτη. Πρέπει να δίνει σημασία σε αυτό και να το 'δουλεύει'. Εμάς από την Τρίτη δημοτικού μία μέρα την εβδομάδα τα παιδιά μελετούν στο σχολείο, ακριβώς για να μαθαίνουν πώς γίνεται αυτό και να το κάνουν και στο σπίτι. Σας μεταφέρω κάποιες προτάσεις:

Από την α' δημοτικού οι γονείς πρέπει να δείχνουν διακριτικότητα με τη μελέτη του παιδιού, με 'συμβολικές' συμπεριφορές πχ. ποτέ δεν του ανοίγουν την τσάντα, ποτέ δεν του ετοιμάζουμε την τσάντα εμείς, φτιάχνουμε μία ρουτίνα (το παιδί έρχεται, ετοιμάζεται, ανοίγει την τσάντα, βγάζει το τετράδιο με τα καθήκοντά του, μας λέει τι έχει να μελετήσει και μετά μπορεί να ξεκουραστεί, να φάει κλπ κλπ). Εγώ στην αρχή ήθελα τόσο πολύ να δω τι φέρνει από το σχολείο και περίμενα να πάει τουαλέτα για να 'ορμήξω' στην τσάντα. Τώρα κρατιέμαι, έχει πάρει όμως το μήνυμα ότι είναι δική του υπόθεση.

 

Πλακα εχει αυτο με την τουαλετα εγω θα πρεπει να βαλω χρονοκαθυστέρηση στην τσάντα για να μην τη διαρρήξω!

[AELIA 3]

Maya σε ποιο σχολειο ακολουθουνται αυτα που περιγραφεις;

Από την α' δημοτικού οι γονείς πρέπει να δείχνουν διακριτικότητα με τη μελέτη του παιδιού, με 'συμβολικές' συμπεριφορές πχ. ποτέ δεν του ανοίγουν την τσάντα, ποτέ δεν του ετοιμάζουμε την τσάντα εμείς, φτιάχνουμε μία ρουτίνα (το παιδί έρχεται, ετοιμάζεται, ανοίγει την τσάντα, βγάζει το τετράδιο με τα καθήκοντά του, μας λέει τι έχει να μελετήσει και μετά μπορεί να ξεκουραστεί, να φάει κλπ κλπ). Εγώ στην αρχή ήθελα τόσο πολύ να δω τι φέρνει από το σχολείο και περίμενα να πάει τουαλέτα για να 'ορμήξω' στην τσάντα. Τώρα κρατιέμαι, έχει πάρει όμως το μήνυμα ότι είναι δική του υπόθεση.

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα στα παραπάνω αν και θεωρώ πώς όλα αυτά είναι απλά, αυτονόητα αλλά βασικά για την προσωπική μελέτη του παιδιού.Αν δεν υπάρχει έλεγχος από τους γονείς τότε όμως τα πράγματα θα είναι ανεξέλεγκτα...μαθαίνει το παιδί να μελετά μόνο του, διότι του μαθαίνουμε κι εμείς ως γονείς πως αυτή είναι η υποχρέωση του και τίποτα άλλο.Αν θελήσει βοήθεια, τότε φυσικά η μαμά ή ο μπαμπας θα είναι παρόντες για να βοηθήσουν.Όχι για να του κάνουν την έργασία, αλλά για να το βοηθήσουν και να του τονώσουν την αυτοπεπεποίθηση.Κι εμενα η μητέρα μου στην Γ'Λυκείου, δεν προλάβαινε να βγει ο καθηγητής από το σπίτι ,μετά το μάθημα της Ιστορίας, αλλά την αναζητούσα, αναζητούσα τον άνθρωπο που θα με άκουγε να αποστηθίζω τα κεφάλαια της Ιστορίας.Δεν μου έβαζε την Ιστορία στο μυαλό, αυτό είναι η προσωπική μελέτη του κάθε μαθητή, να μάθει το μάθημα του μόνος του.Δεν μου έγραψε τις εκθέσεις, δεν μουέκανε αυτή μετάφραση σε άγνωστα κείμενα αρχαίων...απλα΄ήταν εκεί όταν την χρειαζόμουνα.

[Unpluged]

Unplugged, ρώτησες και απάντησες μόνη σου

Tα σχολεία της Αττικής είναι ΕΛΛΗΝΟ(όποια ξένη γλώσσα θέλεις)... συνεπώς ακολουθούν το ελληνικό πρόγραμμα και ελέγχονται από το Υπουργείο Παιδείας. Η όποια διαφοροποίηση έχει να κάνει με την έμφαση στη γλώσσα που έχει επιλέξει το σχολείο. Ακόμα και να ήθελαν να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν το Γερμανικό/Αγγλικό/Γαλλικό/Ξένο πρόγραμμα δεν μπορούν καθώς δεν τους επιτρέπεται.

 

.

 

Το ξέρω ότι δεν επιτρέπεται, γι αυτό το διευκρινίζω. Απλά αν η σχέση με τη γερμανία είναι μόνο η γλώσσα, τότε .... πολύ κακό για το τίποτα. Η γερμανική κουλτούρα είναι τόσο σπουδαία (λογοτεχνία, μουσική), που είναι κρίμα που τα σχολεία αυτά δεν φέρνουν τα παιδιά κοντά σε αυτή, ειδικά αφού έχουν ενισχυμένο πρόγραμμα, δηλαδή περισσότερες ώρες. Δεν βλέπω 'ταυτότητα' αυτό εννοώ. Αλλά δεν έχει σημασία, παρατηρώ το θέμα άλλαξε.

 

Στο θέμα της μελέτης η γνώμη μου είναι ότι όταν καθοδηγούμε βήμα προς βήμα ένα παιδί, δεν το αφήνουμε να αναπτύξει όλη του τη δυναμική, και μάλιστα σε τομείς που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Θα έχει βέβαια επιδόσεις αλλά δεν θα έχει ενθουσιασμό και από εκεί που λείπει ο ενθουσιασμός .... τι να περιμένεις? Εμένα το μεγάλο μου παιδί κάνει πολλές ομαδικές εργασίες με συμμαθητές/τριες. Να τα δεις πώς μαζεύονται στο σπίτι και ψάχνουν και γράφουν και μοιράζουν αρμοδιότητες και συνωμοτούν για τους άλλους κλπ. Ε, εκείνη την ημέρα μπορεί να πάει αδιάβαστος στα άλλα μαθήματα. Μικρό το κακό, θα τα διαβάσει και τα δύο μαζί την επόμενη. Φαντάσου να τους λέγαμε, λοιπόν παιδιά, πρέπει να τελειώσετε σε μία ώρα, γιατί έχετε και μαθηματικά για αύριο. Ξενέρωμα.....

Και η αλήθεια είναι ότι αν πάει μία μέρα αδιάβαστο το παιδί στα μαθηματικά, δεν χάνει για πάντα την ευκαιρία να μπει στο πολυτεχνείο! :lol:

[naina]

Unpluged αν κάποιος γονιός επιλέξει την Εράσμειο ή την Αγωγή για την επαφή με τη γερμανική κουλτούρα, έχει λάθος προσδοκίες. Θα διαφωνήσω όμως ως προς το 'πολύ κακό για το τίποτα' γιατί το δικό μου το παιδί θέλω να φοιτήσει σε ένα καλό ΕΛΛΗΝΙΚΟ σχολείο και με βάση αυτό το κριτήριο επισκέφτηκα διάφορα σχολεία. Αν το ζητούμενο (το δικό μου) της αξιόλογης Ελληνικής Παιδείας ικανοποιηθεί εκεί που γραφτήκαμε, θα είμαι απλά πολύ χαρούμενη. Ως προς το θέμα της ταυτότητας, αν άρχιζαν να μου εξυμνούν τα καλά της γερμανικής κουλτούρας θα έβγαζα απλά ένα λογίδριο για τα καλά του ελληνικού πολιτισμού που δεν πρέπει να απαξιώνουμε και θα αποχωρούσα συγχισμένη...

Θα συμφωνήσω μαζί σου για τις ομαδικές εργασίες, είναι μια καινοτομία που κι εγώ απαιτώ να βρω σε ένα σύγχρονο σχολείο. Ααααχ... ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα τους πηγαίνω χυμό και μπισκότα στο δωμάτιο που θα κάνουν όλα μαζί εργασίες...

[Unpluged]

Τα περισσότερα σχολεία έχουν ομαδικές εργασίες, εννοείται. Εγώ το ανέφερα ως παράδειγμα του άγχους για τη μελέτη. Εννοείται ότι το παιδί πρέπει να πηγαίνει διαβασμένο στο σχολείο κάθε μέρα. Όπως όμως όλοι οι κανόνες, έτσι κι αυτός δεν πρέπει να μας καταδυναστεύει, γιατί τότε βάζουμε το παιδί σε 'κουτάκια' ακριβώς το χρόνο, όταν πρέπει να το αφήσουμε να ξεπεράσει τα όριά του. Θέλω να πω ότι μια δραστηριότητα που μπορεί να το κάνει δημιουργικό και ευτυχισμένο, μπορεί να αξίζει ένα β' στην ορθογραφία (για μία μέρα βέβαια). Και στη δουλειά μας δεν μας έχει τύχει να 'πωρωθούμε' με κάτι, τόσο που να μείνουν τα άλλα πίσω για λίγο? Αυτό μόνο ήθελα να πω.

Η φάση με τις πορτοκαλάδες είναι καταπληκτική, αλλά τρέμω το πόσο γρήγορα θα μεταβούμε στη φάση με τους φραπέδες. :lol: Επίσης εμείς, επειδή έχουμε τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο, για ευνόητους λόγους κλεινόμαστε οι υπόλοιποι στο δωμάτιό μας.

[Maya]

 

Αν δεν υπάρχει έλεγχος από τους γονείς τότε όμως τα πράγματα θα είναι ανεξέλεγκτα...μαθαίνει το παιδί να μελετά μόνο του, διότι του μαθαίνουμε κι εμείς ως γονείς πως αυτή είναι η υποχρέωση του και τίποτα άλλο.Αν θελήσει βοήθεια, τότε φυσικά η μαμά ή ο μπαμπας θα είναι παρόντες για να βοηθήσουν.

 

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες. Κανείς δεν λέει να παρατήσουμε τα παιδιά στη τύχη τους. Το ότι η μελέτη είναι υπόθεση του παιδιού, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει έλεγχος. Οι γονείς πρέπει να είναι εκεί και να δείχνουν στο παιδί έμπρακτα ότι η μελέτη είναι σημαντικό πράγμα. Όταν λέω έμπρακτα, εννοώ ότι θεωρώ σημαντικό να υπάρχει ησυχία, να μην υπάρχουν αντιπερισπασμοί (τηλεόραση, τηλέφωνο να βροντάνε κλπ), να διαμορφώνεται το πρόγραμμα της οικογένειας, λαμβάνοντας υπόψη τις σχολικές υποχρεώσεις του παιδιού -'δεν μπορούμε Πέμπτη απόγευμα, η Κατερίνα έχει μελέτη'- και η Κατερίνα να ακούει, η τακτική παρουσία στο σχολείο κλπ κλπ.

Επίσης νομίζω ότι η αυτονομία στη μελέτη αποκτάται σταδιακά. Εμείς τις προάλλες δοκιμάσαμε το εξής: Όταν ήρθε ο γιος μου στην κουζίνα να μου δείξει την αντιγραφή του. Για πρώτη φορά, λοιπόν, χωρίς να ρίξω μία ματιά, τον ρώτησα:

Τα γράμματα είναι όμορφα? -ναι, μου λεέι.

Τόνοι? -ναι

Το διάβασες δυνατά, μήπως λείπει κανένα γραμματάκι? -ναι

Είναι σαν 'ζωγραφιά'? -έτσι το λέμε εμείς- Ναι.

- Ωραία δεν χρειάζεται να το δω σήμερα. Νομίζω, αν δεν θέλεις να ρίξεις μία τελευταία ματιά, μπορείς να βάλεις το τετράδιο στην τσάντα. Σοκ και δέος. Τον παρακολουθώ, ρίχνει -και καλά- μία ματιά, 'κάτσε να σβήσω αυτό το μεγάλο κ', μονολογεί, το ξαναγράφει και το βάζει στην τσάντα με ύφος υποψήφιου διδάκτορα που αύριο θα υποβάλει τη διατριβή του:lol: και της ρίχνει μία τελευταία ματιά.

-το βράδυ βέβαια η μανούλα, άνοιξε την τσάντα, από περιέργεια.

Αλλά εμείς είμαστε ακόμα στην αρχή. Ας μιλήσουν οι πιο έμπειροι....

[ΒΕΡΑ]

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες. Κανείς δεν λέει να παρατήσουμε τα παιδιά στη τύχη τους. Το ότι η μελέτη είναι υπόθεση του παιδιού, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει έλεγχος. Οι γονείς πρέπει να είναι εκεί και να δείχνουν στο παιδί έμπρακτα ότι η μελέτη είναι σημαντικό πράγμα. Όταν λέω έμπρακτα, εννοώ ότι θεωρώ σημαντικό να υπάρχει ησυχία, να μην υπάρχουν αντιπερισπασμοί (τηλεόραση, τηλέφωνο να βροντάνε κλπ), να διαμορφώνεται το πρόγραμμα της οικογένειας, λαμβάνοντας υπόψη τις σχολικές υποχρεώσεις του παιδιού -'δεν μπορούμε Πέμπτη απόγευμα, η Κατερίνα έχει μελέτη'- και η Κατερίνα να ακούει, η τακτική παρουσία στο σχολείο κλπ κλπ.

Επίσης νομίζω ότι η αυτονομία στη μελέτη αποκτάται σταδιακά. Εμείς τις προάλλες δοκιμάσαμε το εξής: Όταν ήρθε ο γιος μου στην κουζίνα να μου δείξει την αντιγραφή του. Για πρώτη φορά, λοιπόν, χωρίς να ρίξω μία ματιά, τον ρώτησα:

Τα γράμματα είναι όμορφα? -ναι, μου λεέι.

Τόνοι? -ναι

Το διάβασες δυνατά, μήπως λείπει κανένα γραμματάκι? -ναι

Είναι σαν 'ζωγραφιά'? -έτσι το λέμε εμείς- Ναι.

- Ωραία δεν χρειάζεται να το δω σήμερα. Νομίζω, αν δεν θέλεις να ρίξεις μία τελευταία ματιά, μπορείς να βάλεις το τετράδιο στην τσάντα. Σοκ και δέος. Τον παρακολουθώ, ρίχνει -και καλά- μία ματιά, 'κάτσε να σβήσω αυτό το μεγάλο κ', μονολογεί, το ξαναγράφει και το βάζει στην τσάντα με ύφος υποψήφιου διδάκτορα που αύριο θα υποβάλει τη διατριβή του:lol: και της ρίχνει μία τελευταία ματιά.

-το βράδυ βέβαια η μανούλα, άνοιξε την τσάντα, από περιέργεια.

Αλλά εμείς είμαστε ακόμα στην αρχή. Ας μιλήσουν οι πιο έμπειροι....

 

τι γλυκούλι!!!!!! Νιώθουν τόση ικανοποίηση όταν γράφουν κάτι μόνοι τους ... είναι όλα τα λεφτά!

[Unpluged]

maya, νομίζω ότι κάνατε μία καλή αρχή. Αργότερα αυτό θα πρέπει να συμφωνηθεί, ρητά κατά τη γνώμη μου, για να μην υπάρξει παρανόηση: Τώρα πια είσαι μεγάλος και υπεύθυνος. Επομένως δεν χρειάζεται να βλέπω τα τετράδιά σου κάθε μέρα, θα τα βλέπω μία φορά την εβδομάδα, ίσως και κάθε Παρασκευή.

Το βράδυ βέβαια, κάνε τη δουλειά σου εσύ.....:lol:

[vatrahos]

Καλησπέρα σε όλες/ους. Είμαι νέα στο φόρουμ, μητέρα δύο παιδιών στο δημοτικό και ομολογώ ότι, όταν ψάχναμε για σχολείο, είχαμε ασχοληθεί πολύ με τα γερμανόγλωσσα σχολεία. Πολύ καλά μου φάνηκαν και τα δύο, με τα καλά και τα κακά τους, τελικά κάναμε μία άλλη επιλογή, πιο συμβατική. Μου έμεινε όμως μία απορία και βρίσκω τώρα την ευκαιρία να την εκφράσω, μίας και βρήκα μαζεμένους γονείς των σχολείων αυτών:

Εκτός από τη γλώσσα, την οποία πραγματικά την φτάνουν σε καλό επίπεδο, τυπικά τουλάχιστον, τι άλλο 'γερμανικό' έχουν, ώστε να αυτοαποκαλούνται 'ελληνογερμανικά'? Σίγουρα δεν δίνουν Abitur, επομένως τα παιδιά θα είναι υποψήφιοι στα γερμανικά πανεπιστήμια ως αλλοδαποί με απολυτήριο ελληνικού λυκείου (αυτό ήταν -και είναι νομίζω- το πλεονέκτημα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών) με κριτήριο το βαθμό και τη γλώσσα, όπου ειδικά στη γλώσσα τα γερμανικά πανεπιστήμια δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά. Εκτός από αυτό λοιπόν, ακολουθούν κάποιο γερμανικό εκπαιδευτικό εργαλείο, εννοείται στο πλαίσιο του Ελληνικού Προγράμματος, το οποίο οφείλουν να ακολουθούν, γίνονται κάποια μαθήματα στα γερμανικά, έχουν κάποια συνεργασία με γερμανικά σχολεία, ή έστω με το γραφείο του Μορφωτικού Ακολούθου της Γερμανικής Πρεσβείας, κάτι που να δικαιολογεί τον τίτλο 'Ελληνογερμανικό' (θεσμικά εννοώ)? Πριν από χρόνια, που πήγαμε από εκεί, εγώ είχα καταλάβει ότι η σχέση των σχολείων με την γερμανική κουλτούρα αρχίζει και τελειώνει στη γλώσσα, άντε και στη γιορτή του St. Martin. Αυτό που πραγματικά ήταν Ελληνογερμανικό ήταν το Athener Schule, το οποίο είχε στενή σχέση με τη Γερμανική Σχολή και το γερμανικό Υπουργείο Παιδείας προσπαθούσε να φέρει κοντά τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα, ενσωματώνοντας θεσμούς του γερμανικού συστήματος και λειτουργώντας τους παράλληλα με το ελληνικό σύστημα. Επίσης είχε πολλά γερμανόφωνα παιδάκια, σε αντίθεση με τα άλλα δύο που είχαν -τότε- ελάχιστα γερμανόφωνα παιδάκια. Αυτά ίσχυαν πριν 5 χρόνια. Δεν είμαι γερμανόφιλη, απλά νομίζω ότι ο όρος που χρησιμοποιούν τα σχολεία αυτά είναι εντελώς παραπλανητικός. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ την ποιότητα των σχολείων, για τα οποία, επαναλαμβάνω, έχω ακούσει γενικά πολύ καλά λόγια.

 

Καλησπέρα. Είμαι μαμά δύο αγοριών, το ένα τελείωσε την Δ' και το άλλο την Στ' Δημοτικού στην Ελληνογερμανική Αγωγή. Όταν επέλεξα αυτό το σχολείο, καταρχήν ήθελα τα παιδιά μου να φοιτήσουν σε ένα ελληνικό σχολείο, ήθελα όμως παράλληλα να είναι ένα σχολείο με σαφή εκπαιδευτική, επιστημονική κατεύθυνση που όμως παράλληλα να δίνει στα παιδιά πολιτιστικά, καλλιτεχνικά και αθλητικά ερεθίσματα, να τους ανοίγει δρόμους σκέψης και να τα ολοκληρώνει ως προσωπικότητες.

Εχοντας ζήσει 7 χρόνια από κοντά το σχολείο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχω εισπράξει όλα όσα ήλπιζα και επιθυμούσα για τα παιδιά μου.

Μία πολύ καλή υλοποίηση του προγράμματος τους Υπουργείου και παράλληλα ένα σωρό επιπλέον δραστηριότητες που ανοίγουν νέους ορίζοντες για τα παιδιά και ενισχύουν τη σκέψη, την κρίση και τη δημιουργικότητά τους. Φυσικά, πίσω από κάθε παιδί υπάρχει κι ένα σπίτι το οποίο οφείλει να συνεργάζεται με το σχολείο και μέσα από συχνή επικοινωνία να διαμορφώνουν ένα παιδί σε όλα τα επίπεδα.

 

Στην καθημερινότητα του σχολείου δεν υπάρχει έντονη η γερμανική κουλτούρα και προσωπικά δεν θα το ήθελα κάτι τέτοιο. Υπάρχει οργάνωση, δομές και πειθαρχεία όση πρέπει - άλλωστε τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες χρειάζονται τα όρια. Παράλληλα όμως, οι δάσκαλοι είναι πολύ κοντά στα παιδιά και χτίζουν σχέσης αγάπης και αλληλοεκτίμηση. Η δουλειά που γίνεται στη γλώσσα είναι εξαιρετική, το σχολείο οργανώνει πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια για τα παιδιά στη Γερμανία και το πιο σημαντικό: Τους δίνει τη δυνατότητα στην Γ'Λυκείου να δώσουν εξετάσεις για το ΚMΚ ένα δίπλωμα γλώσσας που έχει την ισχύ του abitur και τους επιτρέπει να εγγραφούν σε όποιο πανεπιστήμιο επιθυμούν. Οι καθηγητές και οι καθηγήτριες της γερμανικής γλώσσας βοηθούν πολύ τα παιδιά να επιλέξουν το σωστό πανεπιστήμιο, γράφουν μαζί τις αιτήσεις και γενικά υποστηρίζουν όλη τη διαδικασία με τον καλύτερο τρόπο.

 

Εάν έπρεπε να επιλέξω σήμερα και πάλι σχολείο για τα παιδιά μου, θα επέλεγα και πάλι την Ελληνογερμανική Αγωγή, χωρίς ενδοιασμούς.

[bobonela]

Καλησπέρα. Είμαι μαμά δύο αγοριών, το ένα τελείωσε την Δ' και το άλλο την Στ' Δημοτικού στην Ελληνογερμανική Αγωγή. Όταν επέλεξα αυτό το σχολείο, καταρχήν ήθελα τα παιδιά μου να φοιτήσουν σε ένα ελληνικό σχολείο, ήθελα όμως παράλληλα να είναι ένα σχολείο με σαφή εκπαιδευτική, επιστημονική κατεύθυνση που όμως παράλληλα να δίνει στα παιδιά πολιτιστικά, καλλιτεχνικά και αθλητικά ερεθίσματα, να τους ανοίγει δρόμους σκέψης και να τα ολοκληρώνει ως προσωπικότητες.

Εχοντας ζήσει 7 χρόνια από κοντά το σχολείο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχω εισπράξει όλα όσα ήλπιζα και επιθυμούσα για τα παιδιά μου.

Μία πολύ καλή υλοποίηση του προγράμματος τους Υπουργείου και παράλληλα ένα σωρό επιπλέον δραστηριότητες που ανοίγουν νέους ορίζοντες για τα παιδιά και ενισχύουν τη σκέψη, την κρίση και τη δημιουργικότητά τους. Φυσικά, πίσω από κάθε παιδί υπάρχει κι ένα σπίτι το οποίο οφείλει να συνεργάζεται με το σχολείο και μέσα από συχνή επικοινωνία να διαμορφώνουν ένα παιδί σε όλα τα επίπεδα.

 

Στην καθημερινότητα του σχολείου δεν υπάρχει έντονη η γερμανική κουλτούρα και προσωπικά δεν θα το ήθελα κάτι τέτοιο. Υπάρχει οργάνωση, δομές και πειθαρχεία όση πρέπει - άλλωστε τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες χρειάζονται τα όρια. Παράλληλα όμως, οι δάσκαλοι είναι πολύ κοντά στα παιδιά και χτίζουν σχέσης αγάπης και αλληλοεκτίμηση. Η δουλειά που γίνεται στη γλώσσα είναι εξαιρετική, το σχολείο οργανώνει πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια για τα παιδιά στη Γερμανία και το πιο σημαντικό: Τους δίνει τη δυνατότητα στην Γ'Λυκείου να δώσουν εξετάσεις για το ΚMΚ ένα δίπλωμα γλώσσας που έχει την ισχύ του abitur και τους επιτρέπει να εγγραφούν σε όποιο πανεπιστήμιο επιθυμούν. Οι καθηγητές και οι καθηγήτριες της γερμανικής γλώσσας βοηθούν πολύ τα παιδιά να επιλέξουν το σωστό πανεπιστήμιο, γράφουν μαζί τις αιτήσεις και γενικά υποστηρίζουν όλη τη διαδικασία με τον καλύτερο τρόπο.

 

Εάν έπρεπε να επιλέξω σήμερα και πάλι σχολείο για τα παιδιά μου, θα επέλεγα και πάλι την Ελληνογερμανική Αγωγή, χωρίς ενδοιασμούς.

 

 

Γιατί έχω την αίσθηση ότι διαβάζω το διαφημιστικό φυλλάδιο της Ελληνογερμανικής Αγωγής.......???

Πολύ "επιτηδευμένα" είναι γραμμένα όλα αυτά. Είναι φανερό ότι δεν είναι κατάθεση ψυχής από μία μητέρα που μοιράζεται μαζί μας τα άγχη για την εκπαίδευση των παιδιών της, αλλά κάτι διαφορετικό..... από κάποια/ον που γράφει το πρώτο του μήνυμα σε ένα φόρουμ!

[vatrahos]

Φαντάζομαι ότι η έμφαση στη γερμανική γλώσσα δικαιολογεί τον τίτλο τους, όπως η έμφαση στα αγγλικά στην Ελληνοαγγλική αγωγή δικαιολογεί τον τίτλο της.

 

Στην Ελληνογερμανική Αγωγή την έκανα περίπου αυτή την ερώτηση, μου απάντησαν ότι έχουν προσπαθήσει να υιοθετήσουν στην εκπαίδευση που παρέχουν εκτός της γερμανικής γλώσσας, όλα τα στοιχεία της γερμανικής κουλτούρας που θεωρούν ότι ταιριάζουν στο ελληνικό στοιχείο και μπορούν να το κάνουν να προοδεύσει. Πιο συγκεκριμένα μιλάμε για συνέπεια, πειθαρχία και έμφαση στην οργάνωση. Δηλαδή υποτίθεται ότι μιλάμε για θέματα αγωγής, οπότε δικαιλογούν τον τίτλο τους Ελληνογερμανική Αγωγή. Ίσως να μου είπε και άλλα που δεν τα θυμάμαι γιατί για να είμαι ειλικρινής εγώ δεν ήθελα να έχει και πάρα πολλά γερμανικά στοιχεία. Μου είπε ότι το σχολείο είναι κατά βάση Ελληνικό και όχι τυχαία λέγεται Ελληνογερμανική και όχι Γερμανοελληνική Αγωγή καθώς και ότι δίνεται σχεδόν η ίδια έμφαση στα Αγγλικά όπως και στα Γερμανικά...

 

Από τα πιο πρακτικά θέματα μου είπαν για κάποιο δίπλωμα ΚΜΚ που μπορούν να αποκτήσουν τα παιδιά μόνο αυτού του σχολείου στην Ελλάδα και που υποτίθεται ότι τους δίνει κάποιο πλεονέκτημα στην εισαγωγή τους σε γερμανικά πανεπιστήμια. Αυτά ξέρω σε θεωρητικό επίπεδο γιατί στην πράξη... ίδωμεν!

pahalitsa, είναι έτσι όπως τα λες αναφορικά με την Ελληνογερμανική Αγωγή. Εχω τα παιδιά μου σε αυτό το σχολείο περίπου 7 χρόνια, μια που ο μεγάλος μου γιος πήγε στο νηπιαγωγείο και φέτος τέλειωσε το Δημοτικό. Κάνουν εξαιρετική δουλειά στο μαθησιακό κομμάτι και στο κομμάτι των ξένων γλωσσών, αλλά παράλληλα διαμορφώνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες που μαθαίνουν στην ομαδική δουλειά, στην έρευνα, στο πως θα βάζουν προσωπικούς στόχους και θα τους υλοποιούν. Επίσης, τους δίνουν ερεθίσματα για την τέχνη, τη μουσική, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις επιστήμες. Στο κομμάτι της επιστημονικής έρευνας, το σχολείο μας έχει διακριθεί πολλές φορές σε διαγωνισμούς τους εξωτερικού. Επίσης, όπως σωστά λες, είναι το μοναδικό ελληνικό σχολείο που δίνει στα παιδιά της Γ'Λυκείου το ΚΜΚ και τη δυνατότητα να συνεχίσουν σε όποιο πανεπιστήμιο της Γερμανίας επιλέξουν.

Είναι ένα καλό σχολείο που μου έδωσε ότι μου υποσχέθηκε και αυτό το βλέπω καθημερινά στα παιδιά μου.

[vatrahos]

Νομίζω ότι εδώ γράφουμε πράγματι τις εμπειρίες μας και είμαστε καλόπιστοι γονείς.

Η αλήθεια είναι ότι χθες μπήκα για πρώτη φορά στο forum και η συζήτηση για τα δύο σχολεία μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα, μια που έχω πολλά πράγματα να καταθέσω από την προσωπική μου εμπειρία ως μάνα δύο μαθητών του ενός από αυτά. Δεν έχω λόγο να λειτουργήσω ως "φυλλάδιο" προτιμώ τον τιμητικό τίτλο της μητέρας που απλά καταγράφει τα βιώματά της και τις αποψεις που διαμόρφωσε τα τελευταία 7 χρόνια που ζει από κοντά το σχολείο.

Αλλωστε νομίζω ότι ο καθένας μας κάνει τελικά την προσωπική του επιλογή, αυτό που νομίζει καλύτερο για τα παιδιά του και όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.