Τοκετός στο σπίτι

[Maggie]

Ο γιατρός σου συνεργάζεται με τη συγκεκριμένη κλινική; Μήπως έχει κάνει ειδική συμφωνία με την κλινική ώστε οι πελάτισσές του να εχουν διαφορετικη μεταχείριση; Γνωστή γυναικολόγος έχει κάνει συμφωνία με μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο ώστε οι πελάτισσές της να κάνουν φυσικό τοκετό και να μην ακολουθούν το πρωτόκολλο του μαιευτηρίου.

Αν έχετε συμφωνήσει να πας την τελευταία στιγμή, τότε η κλινική δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Συζήτησέ μαζί του τους προβληματισμούς σου.

Σχετικά με την πολιτική τους για τον θηλασμό και το rooming in....Εκεί θα χρειαστείς πολλή τσαμπουκά...

Αν ο γιατρός δεν φανεί και τόσο συνεργάσιμος τότε είναι δύσκολα τα πράγματα.

Στην χειρότερη περίπτωση, που δεν μπορείς να συνεννοηθείς με κανέναν και δεν βρεις βοήθεια για να γεννήσεις στο σπίτι, μπορεί να σε φιλοξενήσει κάποιος στην Αθήνα τον τελευταίο μήνα για να γεννήσεις με μαία/γιατρό με τους δικούς σου όρους;

[Maggie]

3. Απαγορεύεται να βγει το μωρό από την κλινική πριν κλείσει τρία ολόκληρα 24ωρα. Ακόμη κι αν είναι 100% καλά και τρέφεται σωστά και εγώ χορεύω σάμπα και θέλω να πάμε σπίτι.

Αυτό είναι παράνομο. Η λέξη απαγορεύεται δεν στέκει, το λένε για να σε φοβήσουν. Θα υπογράψεις ότι παίρνεις την ευθύνη και θα το πας την επόμενη μέρα για να μετρήσουν τον ίκτερο. Δεν μπορούν να σε δέσουν στο κρεβάτι για να μην φύγεις και δεν μπορούν να κρατήσουν το μωρό με το ζόρι

[DALIA]

Παλαιότερα ήμουν κάθετη, ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να διακινδυνεύσω να κάνω τοκετό στο σπίτι.

Έχω 1 φίλη και μία απλή γνωστή οι οποίες έχουν κάνει από 2 τοκετούς στο σπίτι.

Πλέον διαβάζοντας κάποια πράγματα, συζητώντας τα με επιστήμονες και έχοντας την εμπειρία του πρώτου τοκετού, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι αν αποκτήσω 2ο παιδί ή θα κάνω τοκετό στο σπίτι ( εξάλλου μεγάλο νοσοκομείο με αρκετά καλή μαιευτική κλινική είναι σε απόσταση 3 λεπτών από το σπίτι μου ) ή θα επιλέξω κάποια μαιευτήριο όπου έχει προγράμματα one day ή two day.

Λόγοι που με έκαναν να το ψάξω είναι ότι είχα φάει τεράστια φρίκη 4 μέρες σε μια κλινική και όχι στο χώρο μου και επίσης ότι δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αφήσω το άλλο μου παιδάκι για τόσες μέρες.

[Ophelia]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και την ενθάρρυνση. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως είμαι εγώ τρελή.

 

Κι εγώ μέχρι πολύ πρόσφατα δεν θα σκεφτόμουν σοβαρά να γεννήσω στο σπίτι.... αλλά είναι άσχημα τα πράγματα στις κλινικές.

 

Πως αφήσαμε εμείς οι γυναίκες να φτάσει εδώ η κατάσταση;

 

Ούτε στα ζώα δεν φέρονται έτσι (πάρε τα νεογέννητα κουτάβια από μια σκύλα για 4 ώρες χωρίς σοβαρό λόγο και θα σου πω ξερά πως τα κακοποιείς!). Πως καταφέραμε να έχουμε λιγότερα δικαιώματα από την γάτα μου που γέννησε στην ντουλάπα μου (ησυχία ήθελε κι ασφάλεια και τις τα πρόσφερα με αγάπη) ;;

 

Πράγματι, λογικό είναι να είναι παράνομο να μου κρατάνει 3 μέρες το παιδί στην κλινική χωρίς σοβαρό λόγο, αλλά έτσι μου είπε η μαία.

 

Η αλήθεια είναι πως μου διημιούργησε την εντύπωση πως δεν ήταν 200% σίγουρη, όταν την ρώταγα αν μπορώ να αποφύγω κάτι (είναι πρακτική τους) ή αν είναι αυστηρό προτόκολλο. Κατάλαβα πως δεν έκανε αυτήν την κουβέντα συχνά με τις μαμάδες, μήνες πριν έρθουν να γεννήσουν.

ΓΙΑΤΙ; Παιδί φέρνεις στον κόσμο.... λίγη προετοιμασία, λίγο ψάξιμο, λίγη μελέτη πρώτα δεν επιβάλλεται; Να γιατί έχει φτάσει εδώ η κατάσταση. Αν συμπεριφέρεσαι σαν βόδι, σαν βόδι θα σου φερθούν (αγελάδα, σόρρυ!).

 

Τον γυναικολόγο μου τον ήξερε καλά, γιατί και συνεργάζεται με την κλινική ΚΑΙ είναι δικός της προσωπικός γυναικολόγος. Τον λατρεύει και λέει θα περάσω ωραία γέννα (αν και δεν έχει γεννήσει ή ίδια, ούτε ξέρει τι θα πει ωραία γέννα μάλλον). Μάλλον αν πιέσω τα πράγματα και τσακωθώ με την διαχείρηση του νοσοκομείου (στο στυλ. "ή με αφήνετε να το κρατήσω 2 ώρες πριν το εξετάσετε ή γεννάω αλλού") θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, όμως α) δεν μου αρέσει να τσακώνομαι, γκαστρομένη γυναίκα, και β) αν δεν μας σεβαστούν την ώρα του τοκετού, εγώ δεν θα μπορώ να τσακωθώ αλλά ο άντρας μου θα το κάνει. Δεν ότι καλύτερο για μια γυναίκα που γεννάει να βρίσκετε σε τέτοιες καταστάσεις, ούτε καν να τις σκέφεται! (το κερατό μου! @#*%#$(%#&$&*$&$!!!!! )

 

(ααααΑΑ! ξελάφρωσα λιγάκι)

 

Θα πάρω το Ευτοκία να δω μήπως υπάρχει δυνατότητα να έρθει εδώ μια μαία να με βοηθήσει στο σπίτι. Θα τις αγοράσω τα αεροπορικά εισιτήρια και θα την πληρώσω ΠΟΛΥ καλά (ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουμε και πρέπει να με πάει στο νοσοκομείο). Κι ο γυναικολόγος μου θα πληρωθεί κανονικά (όπως ακριβώς οι ναυαγωσώστες πληρώνονται κι ας μην πνίγεται κανείς) ακόμη και αν δεν τον χρειαστώ καθόλου.

 

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ;;;;;;;;; (ξελάφρωσα λίγο ακόμα...)

 

Η προ-γιαγιά μου έκανε 13 στην κρεβατοκάμαρά της (αχ θέε μου, αν ήταν εδώ, σιγά μην ήθελα άλλον.... σιγά μην έβρισκα πιο έμπειρο άτομο) και πέθανε 110 ετών!!!! Η μάνα μου έκανε 3 μωρά (με ένα σωρό "κακά" αναλγητικά φάρμακα και ωκιτοκύνη, περινεοτομή κλπ, κι απλά πόνεσε περισσότερο) και το μόνο που έμαθε από τις εγκυμοσύνες της είναι το να διατυμπανίζει (όπως οι περισσότερες μανάδες μας) το πόσο κακό πράγμα είναι η γέννα της γυναίκας.

 

Κουβαλάω μία κόρη τώρα. Θέλω να μάθει πως η γέννα της ήταν όμορφη, πως ήρθε στον κόσμο με τους ΔΥΟ γονείς της να είναι εκεί να την περιμένουν και να την προστατεύουν, από την πρώτη της ανάσα. Να ξέρει πως θυμόμαστε την μέρα που ήρθε ως την πιο ευτυχισμένη μέρα μας. Να ξέρει πως δεν φοβόταν η μαμά της και δεν θα πρέπει να φοβάται ούτε κι εκείνη όταν έρθει η στιγμή να γίνει κι αυτή μαμά.

 

(αμάν αυτές οι ορμόνες, κορίτσια!)

[Ophelia]

Στην χειρότερη περίπτωση, που δεν μπορείς να συνεννοηθείς με κανέναν και δεν βρεις βοήθεια για να γεννήσεις στο σπίτι, μπορεί να σε φιλοξενήσει κάποιος στην Αθήνα τον τελευταίο μήνα για να γεννήσεις με μαία/γιατρό με τους δικούς σου όρους;

 

 

Θα πήγαινα να γεννήσω Αθήνα, αλλά δεν είμαι πλούσια. Πρέπει να δουλεύω όσο μπορώ μέχρι να γεννήσω... δεν είναι εύκολο να τρέχω Αθήνα να γεννήσω, τελευταία στιγμή (θα πρέπει να ανέβαινα εβδομάδες πριν την ημερομηνία για ασφάλεια), και μετά να επιστρέφω σπίτι στην Κρήτη πάλι πολύ γρήγορα (με το μωράκι νεογέννητο).

[Ophelia]

Αυτό είναι παράνομο. Η λέξη απαγορεύεται δεν στέκει, το λένε για να σε φοβήσουν. Θα υπογράψεις ότι παίρνεις την ευθύνη και θα το πας την επόμενη μέρα για να μετρήσουν τον ίκτερο. Δεν μπορούν να σε δέσουν στο κρεβάτι για να μην φύγεις και δεν μπορούν να κρατήσουν το μωρό με το ζόρι

 

 

Διάβασες και το μήνυμα 195 στην προηγούμενη σελίδα; Ακόμα χειρότερα!

[Goblin]

Εγώ είμαι το τελείως αντίθετο από σένα… Δεν θα μπορούσα με τίποτα να γεννήσω στο σπίτι… φοβάμαι υπερβολικά μη γίνει κάτι και δεν προλάβω φτάσω στο νοσοκομείο και επίσης δεν αντέχω τον πόνο… καθόλου όμως!!!!

 

Θυμάμαι πριν γεννήσω το πρώτο μου, είχα βάλει τα κλάματα όταν μου είχε πει ο νευροχειρούργος ότι καλύτερα θα είναι να μην κάνω επισκληρίδιο γιατί έχω κάνει εγχείρηση στην μέση μου!!!! Τελικά πήρα την μαγνητική και το πόρισμα και μου την χτυπήσαμε αρκετά πάνω από την επέμβαση!!!

 

Οι μέρες που ήμουνα στο μαιευτήριο ήταν οι καλύτερες, δεν είχα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο παρά με το να αγκαλιάζω/θηλάζω το μωρό…!!! Στο σπίτι θα έπρεπε να ασχοληθώ με χίλια δύο πράγματα… Άσε και την αγωνία μου, φρεσκο-μαμά χωρίς βοήθεια…. δράμα!!!

 

Χαράς το κουράγιο σας…. Και μπράβο σας!!!!!

[pax]

Κουβαλάω μία κόρη τώρα. Θέλω να μάθει πως η γέννα της ήταν όμορφη, πως ήρθε στον κόσμο με τους ΔΥΟ γονείς της να είναι εκεί να την περιμένουν και να την προστατεύουν, από την πρώτη της ανάσα. Να ξέρει πως θυμόμαστε την μέρα που ήρθε ως την πιο ευτυχισμένη μέρα μας. Να ξέρει πως δεν φοβόταν η μαμά της και δεν θα πρέπει να φοβάται ούτε κι εκείνη όταν έρθει η στιγμή να γίνει κι αυτή μαμά.

 

Έτσι. Αν και δεν μπορείς ποτέ να προδικάσεις 100% την πορεία ενός τοκετού, τουλάχιστον να ξέρεις ότι δεν σ΄έπιασαν κορόιδο.

Συμμερίζομαι τις σκέψεις σου και εύχομαι ένα γερό μωρό και μια γέννα ήρεμη (ακόμη κι αν πονάει, δεν πειράζει), χωρίς περιττές παρεμβάσεις.

[Ophelia]

Δεν ξέρω αν θα ήθελα να φύγω ή να μείνω, το μόνο που ξέρω είναι πως το θεωρώ αδιανόητο να μην είναι στο χέρι μου.

 

Πριν μάθω τα ρίσκα της επισκληριδίου το σκεφτόμου κι εγώ να κάνω (ΑΝ δεν άντεχα τον πόνο, ποτέ δεν είχα σκοπό να το προγραμματίσω ούτω ή άλλως). Αν κάνεις καλή προετοιμασία, συνήθως δεν πονάς τόσο πολύ. Κάποιες λένε δεν πόνεσαν καθόλου. Χρειαζόμαστε κι υποστήριξη όμως. ΟΣΗ προετοιμασία και να κάνεις, αν σε δέσουν ανάσκελα (η χειρότερη στάση απ'όλες) και δεν σε αφήνουν να γεννήσεις με ησυχία/ηρεμία, ΘΑ πονέσεις, όποια και να είσαι. Είχα σκοπό να μάθω να γεννάω ήρεμα, και να κάνω επισκληρίδιο αν χρειαστεί. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως μπορείς να ξέρεις αν θα αντέξεις τον πόνο ή όχι, εκ των προτέρων.

Θεωρούσα πάντα τους ιατρούς που θέλουν να επιλέξεις επισκληρίδιο χωρίς λόγο, απαράδεχτους. Ναρκωτικά είναι. Σε λίγα λεπτά είναι στο μωρό σου.

Γιατί να το κάνεις αυτό χωρίς λόγο σοβαρό (σκεφτόμουν) ;

 

Μετά, όταν έμαθα περισσότερα για τις πιθανές επιπλοκές, αποφάσισα πως δεν αξίζει τον κόπο.

 

Περισσότερη πιθανότητα περινεοτομής ή/και μεγάλου σχισίματος στο περίνεο, λόγο στάσης κι έλλειψη αίσθησης, πιο "ναρκομένο" μωρό", περισσότερη ανάγκη για ωκιτοκύνη (η μήτρα αδρανεί πιο εύκολα), μεγάλη πιθανότητα πυρετού, πιθανότητα ισχυρών πονοκεφάλων για εβδομάδες, πιθανότητα να "μην πιάσει" (συμβαίνει πολύ συχνά, κι ΕΚΕΙ να δεις πόσο πονάς, που είσαι ώρες ξαπλωμένη με την δυνατές ωδίνες της ωκιτοκύνης), πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα για καισαρική (αν το μωρό "κολλήσει" δεν μπορεί να το ξεκολλήσεις αλλάζοντας θέση), μεγαλύτερη διάρκεια τοκετού, μεγαλύτερη πιθανότητα εμβριακής δυσχέρειας, αργά αντανακλαστικά μωρού (που επηρεάζουν συχνά τον επιτυχή θηλασμό) που κρατούν ως και ένα μήνα μετά την γέννηση (δεν διημουργούν πρόβλημα, απλά το παιδί δεν έχει το ίδιο έλεγχο των άκρων του, όπως ένα "μη-ναρκωμένο" μωρό), μεγάλη πιθανότητα ρίγης/τρέμουλου, ή άλλης άσχημης αντίδρασης, παντελής έλλειψη κινήσεων για πολλή ώρα (ή ώρες), καθετήρας για τα ούρα (ότι πιο άβολο), αδυναμία και κούραση λόγο έλλειψης φαγητού, έντονος πόνος στην πλάτη για καιρό (μήνες λένε μερικές), μεγαλύτερη πιθανότητα ανάνγκης "τσιμπίδας" ή "βεντούζας" κλπ, κλπ....

 

Θέλω φυσικό τοκετό γιατί ΦΟΒΑΜΑΙ τις παρεμβάσεις. Τον θέλω στο σπίτι γιατί οι έρευνες/στατιστικές δείχνουν πως είναι πιο ασφαλές εκεί για το παιδί μου και για εμένα (υπό προυποθέσεις φυσικά, πχ. νοσοκομείο κοντά).

 

Goblin, κι οι δυό μας φοβόμαστε. Απλά διαφορετικά πράγματα, αυτό είναι όλο.

Εγώ θαυμάζω το κουράγιο όλων των γυναικών που πάνε και γεννούν στην κλινική που επισκεύτηκα.... να σε ακινητοποιούν τσάμπα, να σου παίρνουν το παιδί σου χωρίς λόγο, να μην σε αφήνουν να το θηλάσεις αμέσως... να σε ναρκώνουν ενώ θα μπορούσε να είναι μια χαρά η γέννα και από μόνη της, να σου λένε ψέμματα για να είσαι "του χεριού" τους...

 

Δεν είμαι θαρραλέα, και δεν είμαι "κουλτουριάρα" ή "γραφική". Κότα είμαι. Αν κινδυνεύει το παιδί ή εγώ, και ωκιτοκύνη θα πάρω, και περινεοτομή θα κάνω, και καισαρική με ΧΑΡΆ. Αυτό που δεν θέλω είναι να με δουλεύουνε, να μου λένε ψέμματα. Να με εκμεταλεύονται στην πιο αδύναμή μου στιγμή, την στιγμή που γεννάω πρώτη φορά, σωματικά και ψυχικά και οικονομικά. Όλες θέλουμε το καλύτερο για το παιδί μας.

 

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όμως πως δεν το θέλουν αυτό κι όλοι οι γυναικολόγοι, όλοι οι ιδιοκτήτες κλινικών, ούτε ΚΑΝ όλοι οι παιδίατροι. Πόσοι σου λένε πως το γάλα σε σκόνη είναι καλύτερο, ενώ ξέρουν ΚΑΛΑ πως αυτό δεν είναι αλήθεια.

 

Γκαστρώθηκα, κι ΕΜΠΛΕΞΑ! (που να γεννηθεί και το παιδί!)

[pax]

Αυτό είναι παράνομο. Η λέξη απαγορεύεται δεν στέκει, το λένε για να σε φοβήσουν. Θα υπογράψεις ότι παίρνεις την ευθύνη και θα το πας την επόμενη μέρα για να μετρήσουν τον ίκτερο. Δεν μπορούν να σε δέσουν στο κρεβάτι για να μην φύγεις και δεν μπορούν να κρατήσουν το μωρό με το ζόρι

 

Αυτό δεν είναι απαραίτητο, αν έχεις μαία ή παιδίατρο που κάνει επισκέψεις στο σπίτι, μπορεί να δει με το μάτι αν το μωρό έχει ίκτερο, και αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, τότε θα σε στείλει για μέτρηση.

[Aglaia Papadima]

ophelia, γνωρίζω ότι στην Αθήνα ενοικιάζονται διαμερίσματα επιπλωμένα σε εγκύους, συνήθως από τη νησιωτική Ελλάδα που μένουν εκεί μέχρι να γεννήσουν. Στα περισσότερα νησιά δεν υπάρχει νοσοκομείο, οπότε οι περισσότερες επιλέγουν να γεννήσουν στην Αθήνα μια και υπάρχει ακτοπλοϊκή και αεροπορική σύνδεση.

[Goblin]

Να εξηγήσω πως ήξερα ότι πονάει… Όταν είχε πάει η αδελφή μου για να γεννήσει περίμενα έξω από την αίθουσα… βγαίνει ο άντρας της να κάνει ένα τσιγάρο και μετά από κάνα τέταρτο βγαίνει η μαία και μου λέει (που είναι ο σύζυγος κτλ μπλα μπλα μπλα) μπορεί να έρθει κάποιος μαζί μου για να βοηθήσει λίγο… Η ‘’Ε’’ θέλει να κάνει επισκληρίδιο… πείτε της μία κουβέντα για να την αποφύγουμε!!

 

ΟΚ θα πάω εγώ (λέω) αδερφή μου είναι… (εγώ ακόμα δεν είχα παιδιά) μπαίνω μέσα και την βλέπω να υποφέρει… ανάσες κτλ και μου έλεγε ‘’αδέρφι μου πονάωωωω’’

 

Επιτόπου είπα στην μαία ‘’φωνάξτε τον αναισθησιολόγο για επισκληρίδιο’’… Δεν ξέρω πως ήμουνα (πρέπει να είχα αλλάξει εκατό χρώματα) αλλά θυμάμαι την μαία να με ρωτάει ‘’έχεις γεννήσει??’’ κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου… και με έβγαλε έξω!!!! (ο γιατρός της δε… άφαντος)

 

Ophelia Μάλλον έχεις δίκιο… και οι δύο φοβόμαστε διαφορετικά πράγματα, ίσως αν είχα ενημερωθεί και εγώ για τον τοκετό να είχα ίδια άποψη με σένα… πάντως κότα δεν είσαι… Κάποιος που ξέρει τι θέλει…. διαβάζει και έχει τεκμηριωμένη άποψη για αυτό που θέλει και δεν γίνετε έρμαιο του κάθε μαιευτηρίου/ξενοδοχείου/γιατρού/μαίας κτλ δεν είναι κότα…!!!!

[Melina22]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και την ενθάρρυνση. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως είμαι εγώ τρελή.

 

Κι εγώ μέχρι πολύ πρόσφατα δεν θα σκεφτόμουν σοβαρά να γεννήσω στο σπίτι.... αλλά είναι άσχημα τα πράγματα στις κλινικές.

 

Πως αφήσαμε εμείς οι γυναίκες να φτάσει εδώ η κατάσταση;

 

Ούτε στα ζώα δεν φέρονται έτσι (πάρε τα νεογέννητα κουτάβια από μια σκύλα για 4 ώρες χωρίς σοβαρό λόγο και θα σου πω ξερά πως τα κακοποιείς!). Πως καταφέραμε να έχουμε λιγότερα δικαιώματα από την γάτα μου που γέννησε στην ντουλάπα μου (ησυχία ήθελε κι ασφάλεια και τις τα πρόσφερα με αγάπη) ;;

 

Πράγματι, λογικό είναι να είναι παράνομο να μου κρατάνει 3 μέρες το παιδί στην κλινική χωρίς σοβαρό λόγο, αλλά έτσι μου είπε η μαία.

 

Η αλήθεια είναι πως μου διημιούργησε την εντύπωση πως δεν ήταν 200% σίγουρη, όταν την ρώταγα αν μπορώ να αποφύγω κάτι (είναι πρακτική τους) ή αν είναι αυστηρό προτόκολλο. Κατάλαβα πως δεν έκανε αυτήν την κουβέντα συχνά με τις μαμάδες, μήνες πριν έρθουν να γεννήσουν.

ΓΙΑΤΙ; Παιδί φέρνεις στον κόσμο.... λίγη προετοιμασία, λίγο ψάξιμο, λίγη μελέτη πρώτα δεν επιβάλλεται; Να γιατί έχει φτάσει εδώ η κατάσταση. Αν συμπεριφέρεσαι σαν βόδι, σαν βόδι θα σου φερθούν (αγελάδα, σόρρυ!).

 

Τον γυναικολόγο μου τον ήξερε καλά, γιατί και συνεργάζεται με την κλινική ΚΑΙ είναι δικός της προσωπικός γυναικολόγος. Τον λατρεύει και λέει θα περάσω ωραία γέννα (αν και δεν έχει γεννήσει ή ίδια, ούτε ξέρει τι θα πει ωραία γέννα μάλλον). Μάλλον αν πιέσω τα πράγματα και τσακωθώ με την διαχείρηση του νοσοκομείου (στο στυλ. "ή με αφήνετε να το κρατήσω 2 ώρες πριν το εξετάσετε ή γεννάω αλλού") θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, όμως α) δεν μου αρέσει να τσακώνομαι, γκαστρομένη γυναίκα, και β) αν δεν μας σεβαστούν την ώρα του τοκετού, εγώ δεν θα μπορώ να τσακωθώ αλλά ο άντρας μου θα το κάνει. Δεν ότι καλύτερο για μια γυναίκα που γεννάει να βρίσκετε σε τέτοιες καταστάσεις, ούτε καν να τις σκέφεται! (το κερατό μου! @#*%#$(%#&$&*$&$!!!!! )

 

(ααααΑΑ! ξελάφρωσα λιγάκι)

 

Θα πάρω το Ευτοκία να δω μήπως υπάρχει δυνατότητα να έρθει εδώ μια μαία να με βοηθήσει στο σπίτι. Θα τις αγοράσω τα αεροπορικά εισιτήρια και θα την πληρώσω ΠΟΛΥ καλά (ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουμε και πρέπει να με πάει στο νοσοκομείο). Κι ο γυναικολόγος μου θα πληρωθεί κανονικά (όπως ακριβώς οι ναυαγωσώστες πληρώνονται κι ας μην πνίγεται κανείς) ακόμη και αν δεν τον χρειαστώ καθόλου.

 

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ;;;;;;;;; (ξελάφρωσα λίγο ακόμα...)

 

Η προ-γιαγιά μου έκανε 13 στην κρεβατοκάμαρά της (αχ θέε μου, αν ήταν εδώ, σιγά μην ήθελα άλλον.... σιγά μην έβρισκα πιο έμπειρο άτομο) και πέθανε 110 ετών!!!! Η μάνα μου έκανε 3 μωρά (με ένα σωρό "κακά" αναλγητικά φάρμακα και ωκιτοκύνη, περινεοτομή κλπ, κι απλά πόνεσε περισσότερο) και το μόνο που έμαθε από τις εγκυμοσύνες της είναι το να διατυμπανίζει (όπως οι περισσότερες μανάδες μας) το πόσο κακό πράγμα είναι η γέννα της γυναίκας.

 

Κουβαλάω μία κόρη τώρα. Θέλω να μάθει πως η γέννα της ήταν όμορφη, πως ήρθε στον κόσμο με τους ΔΥΟ γονείς της να είναι εκεί να την περιμένουν και να την προστατεύουν, από την πρώτη της ανάσα. Να ξέρει πως θυμόμαστε την μέρα που ήρθε ως την πιο ευτυχισμένη μέρα μας. Να ξέρει πως δεν φοβόταν η μαμά της και δεν θα πρέπει να φοβάται ούτε κι εκείνη όταν έρθει η στιγμή να γίνει κι αυτή μαμά.

 

(αμάν αυτές οι ορμόνες, κορίτσια!)

 

Με συγκίνησες πολύ με τα τελευταία σου λόγια... Δεν θα μπορούσες να το περιγράψεις πιο όμορφα, ειλικρινά!

 

Να σου πω πως συμφωνώ με όλα όσα λες 100% είναι λες κ διαβάζω τον εαυτό μου!

 

Όλα αυτά (ακριβώς τα ίδια) σκεφτόμουν κ εγώ κ κατέληξα στον τοκετό στο σπίτι. Κ το αποτέλεσμα με δικαίωσε απίστευτα! Κ ήταν το πρώτο μου παιδί όπως κ εσένα απ' ότι κατάλαβα.

 

Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν κ άλλες γυναίκες που δεν θεωρούν φυσιολογικό να είναι η γέννα τους λες κ είναι πρόβατα που πάνε για σφαγή κ που το ψάχνουν για να έχουν όσο το δυνατό καλύτερες συνθήκες. Μπράβο σου.

[sofi@p]

κορίτσια εγώ δε γέννησα σε σπίτι, αλλά σε γνωστό ιδιωτικό μαιευτήριο. η εμπειρία όμως ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που είχα στο μυαλό μου για τον τοκετό (μετά από 1η γέννα σε άλλο γνωστό μαιευτήριο, όπου πήγα με πόνους, μου έβαλαν και τεχνητούς, με καθήλωσαν ανάσκελα σε ένα κρεβάτι, μου έκαναν επισκληρίδιο και τότε σταμάτησαν οι συσπάσεις της μήτρας και κινδύνευσε το μωρό μου). τη διαφορά την έκανε η μαία μου, 65 ετών εμπειρότατη που μετά από την πρόκληση τοκετού που μου έκανε με το χέρι, με άφησε να ντυθώ και να περπατάω στον κήπο του μαιευτηρίου μαζί με τον άντρα μου. κάθε 1 ώρα πήγαινα να με ελέγξει και μετά από 4 ώρες, όπου είχαν γίνει πια δυνατοί οι πόνοι (και έκανα αναπνοές) με έβαλε όρθια κάτω από ζεστό ντους για κάνα μισάωρο. μετά περπατώντας πήγαμε στην αίθουσα τοκετού και σε 10 λεπτά γέννησα. αφού και στο διάδρομο που πηγαίναμε, σταματούσα από τους πόνους, στηριζόμουν πάνω της να κάνω ανάσες και συνεχίζαμε. χωρίς επισκληρίδιο, χωρίς φωνές (είναι και το μυστικό) μόνο με ανάσες και με 3 εξωθήσεις. απίστευτη εμπειρία. η αλήθεια είναι ότι να το κάνω αυτό στο σπίτι μου θα το φοβόμουν κάπως (λόγω πιθανών επιπλοκών, είχα και την κακή εμπειρία από την 1η γέννα) αλλά κι αυτό που έζησα ήταν πολύ "σπιτίσια" εμπειρία.

[pax]

Η ʽʼΕʼʼ θέλει να κάνει επισκληρίδιο… πείτε της μία κουβέντα για να την αποφύγουμε!!

 

ΟΚ θα πάω εγώ (λέω) αδερφή μου είναι… (εγώ ακόμα δεν είχα παιδιά) μπαίνω μέσα και την βλέπω να υποφέρει… ανάσες κτλ και μου έλεγε ʽʼαδέρφι μου πονάωωωωʼʼ

 

Επιτόπου είπα στην μαία ʽʼφωνάξτε τον αναισθησιολόγο για επισκληρίδιοʼʼ…

 

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, οι πόνοι των άλλων γυναικών με αναστάτωναν πολύ περισσότερο από τους δικούς μου. Όταν ακούς την αδερφή σου ή και μια άγνωστη γυναίκα να φωνάζει απ΄τους πόνους και δεν μπορείς να βοηθήσεις, είναι φυσικό να ταράζεσαι. Όταν πονούσα εγώ, ήξερα τουλάχιστον ότι δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει και έπρεπε μόνη μου να τα βγάλω πέρα, κι αυτό μου έδινε δύναμη.

 

Οφηλία, καλή γέννα!

[Ophelia]

Goblin, έχει αποδειχτεί πως και μόνο η παρουσία κάποιου που φοβάται στο δωμάτιο, μπορεί να διαταράσσει την πορεία μιας γέννας, ή και να την διακόψει τελείως! (γι' αυτό σε έδιωξε η μαία, άρων-άρων). Σου φαίνεται περίεργο; Και εμένα!

 

Ομως έμαθα ("Natural Hospital Birth" Cynthia Gabriel 2011), ο φόβος ανεβάζει την αδρεναλίνη (από λίγο εώς πολύ) και σαν θηλαστικά ζώα που είμαστε, το σώμα μας ετοιμάζεται να σηκωθεί να πάει να κρυφτεί για να γεννήσουμε με περισσότερη ασφάλεια. Γι' αυτό και τόσες πολλές γέννες σταματούν (ή αργοπορούν) μόλις η γυναίκα φτάσει στο νοσοκομείο. Κι αν δεν καταφέρει να νιώσει ασφάλεια, αυξάνονται οι πιθανότητες να χρειαστεί φάρμακα, παρεμβολές ή ακόμη και χειρουγείο για να γεννήσει (καισαρική). Ακόμα και τα φώτα στα μούτρα σου του νοσοκομείο είναι πρόσθετο άγχος (και θα σοκάρουν ΚΑΙ το μωρό).

 

Πριν λίγες εβδομάδες, κι εγώ ήμουν ακριβώς σαν εσένα. Δεν ήξερα τι ήθελα. Το ΜΟΝΟ που ήξερα ήταν πως φοβάμαι πάρα πολύ τον πόνο και την γέννα γενικότερα. Αυτός είναι ο λόγος που διαβάζω τόσο πολύ. ΦΟΒΑΜΑΙ. Είναι σίγουρο πως όσα περισσότερα γνωρίζεις για κάτι (το οτιδήποτε) τόσο λιγότερο φοβάσαι.

 

Τώρα πια, δεν φοβάμαι τη γέννα καθόλου.... μόνο της παρεμβάσεις στη γέννα τρέμω!

Φαντάσου πως ο σύζυγός μου έμαθε να ξεγεννάει αυτός (σε περίπτωση ανάγκης, επίγουσας γέννας-αστραπής, ξέρει τι να κάνει μέχρι να με τρέξει στο νοσοκομείο με το παιδί). Έχω δηλαδή την στίρηξη που χρειάζομαι να τα καταφέρω. Του είπα πως αν δεν τον είχα, δεν ξέρω κι εγώ τι θα έκανα... πιθανό να σκεφτόμουν την καισαρική, μόνο και μόνο να αποφύγω τα "βασανιστήρια" της κλινικής!

 

Η αδερφούλα σου δεν πόναγε μάλλον και τόσο πολύ (δεν είπε κάτι τέτοιο). Λίγο πριν τελειώσει τις εξωθήσεις, μια γυναίκα μπορεί να πει ΠΟΛΥ χειρότερα πράγματα (πως πεθαίνει), και πάλι να μην υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μάλιστα λένε οι μαίες που ξέρουν από τοκετό, πως αυτό απλά αποδεικνύει πως σχεδόν βγήκε το μωρό! Η αδερφή σου χρειαζόταν ενθάρρυνση (λογικό δεν ήταν να φοβόταν ή καημένη; να πόναγε λίγο; ) κι ελπίζω η μαία να της την πρόσφερε απλόχερα και να μην χρειάστηκε τελικά η επισκληρίδιος. Η έρευνες δείχνουν πως οι γυναίκες που έκανα επισκληρίδο πόνεσαν περισσότερο από ότι περίμεναν ενώ οι γυναίκες που γέννησαν φυσικά, λιγότερο.

("Husband Coached Childbirth", Dr. Robert Bradley -5th Edition).

 

Αυτό γιατί οι περισσότερες γυναίκες που προγραμματίζουν την επισκληρίδιο, δεν προετοιμάζονται σωματικά για να γεννήσουν χωρίς πόνο (βασίζονται 100% στα φάρμακα, που δεν λειτουργούν πάντα τέλεια, κι ούτε μπαίνουν από την αρχή) και επειδή δεν είναι και ψυχολογικά έτοιμες για πόνο και πανικοβάλλονται (αυξάνοντας τον πόνο!). Επίσης, επειδή η μήτρα τους συχνά αδρανεί (κουράζεται) από την επισκληρίδιο αλλά ΚΑΙ όλον τον πανικό, και την λάθος στάση (κι ακινησία), τους χορηγείται πάντα συνθετική ωκιτοκύνη, που κάνει τους πόνους ΠΟΛΥ πιο μεγάλους και χωρίς διαλείμματα. Άρα αν δεν πιάσει καλά η επισκληρίδος θα πονάς πολύ περισσότερο (και στην πλάτη ακόμη, λόγο πολύωρης ακινησίας ανάσκελα) και αμέσως αυξάνεις τις πιθανότες για άλλες παρεμβολές (και καισαρική). Πολλές γυναίκες πονάνε στην πλάτη για μήνες ολόκληρους... που ΔΕΝ πόνεσαν στην γέννα (λειτούργησε άψογα η επισληρίδιος την ώρα εκείνη).

 

Όλ' αυτά σοκάρουν την "αδιάβαστη" γυναίκα που περίμενε η επιστήμη να λύσει το πρόβλημα το πόνο και του φόβου της γέννας. Γι' αυτό και ακούμε συνήθως ιστορίες θρίλλερ για τις γέννες τους, ενώ η γυναίκες που γέννησαν φυσικά έχουν καλύτερες εμπειρίες (ακόμη κι αυτές που πόνεσαν πάρα πολύ).

 

ΜΑΚΑΡΙ να αφαιρούσε τον πόνο η επισκληρίδιος, με βεβαιότητα, χωρίς να έχει "τίμημα". Θα έκανα κι εγώ ! Σου το ορκίζομαι! Δεν θέλω φυσικό τοκετό από "άποψη", από ΦΟΒΟ τον επιλέγω. Πιστεύω πραγματικά πως θα πονέσω λιγότερο και πως θα νιώσω πιο μεγάλη ασφάλεια/ηρεμία, πως δεν θα χρειαστώ περινεοτομή, πως αν σχιστώ θα είναι λίγο (οι στατιστικές λένε πως μόνο 2 στις 10 γυναίκες χρειάζονται περινεοτομή πραγματικά). Ένα κέντρο φυσικού τοκετού στην Αμερική (The Farm Midwifery Center) έχει ακόμη καλύτερες στατιστικές (καθώς έχει πιο έμπειρες μαίες μάλλον): στις 1817 γέννες, το 68.7% έλειξαν με ΑΘΙΚΤΟ το περίνεο, ενώ μόνο το 0.04% είχε μεγάλο σχίσιμο (μέχρι τον πρωκτό). Το 19.4% των γυναικών σχίστηκε απειροελάχιστα (1-2 ράμματα, ΠΟΛΥ καλύτερα από περινεοτομή του καλύτερου γιατρού). Το 3.2% σχίστηκε για μερικά ράμματα ακόμη, αλλά ανάρωσε γρηγορότερα από την μέση ανάρωση μιας περινεοτομής.

 

Κατάλαβες τώρα γιατί ψάχνω μανιωδώς για έμπειρη μαία; Η ασφάλειά μου θα μου έδινε 900 ευρώ για να γεννήσω στην κλινική, αν γεννήσω δεν θα πάρω τίποτα.

Το σύστημα εδώ, σε αναγκάζει να γεννήσεις στο νοσοκομείο, ή κλινική.

 

@ Sofi@p : αυτό ήθελα κι εγώ να κάνω (φυσικό τοκετό σε κλινική) αλλά δεν μ' αφήνουν. Μ' αφήνουν δηλαδή, αλλά θα πρέπει να πάω την τελευταία, τελευταία στιγμή (εκεί που δεν μπορείς να περπατήσεις από τον πόνο), για να μην μου κοπεί η γέννα στη μέση, και για να μην μείνω ξάπλα ανάσκελα πολύ ώρα στην κλινική (που θα με δέσουν στο μηχάνημα ηλεκ. παρακολούθησης μόλις μπω μέσα, μέχρι να βγει το παιδί). Για να μπορέσω να πιω μια γουλιά νερό, θα πρέπει να τσακωθώ! (ναι, ούτε αυτό δεν επιτρέπουν). Ήσουν πολύ τυχερή!

 

Σε ποιά κλινική ήταν; Σ'εσένα πως παρακολουθούσαν τους παλμούς του μωρού (και ανά πόση ώρα) ;

[Ophelia]

@ Zeezelle :

 

Σ'ευχαριστώ ΤΟΣΟ πολύ που μπήκες στον κόπο να περιγράψεις (και τόσο όμορφα!) την γέννα σου! Το έχουμε ανάγκη όλες μας, γιατί μόνο άσχημες ιστορίες τοκετών ακούμε (όλη μας τη ζωή!)....

 

Δεν σου κρύβω πως ζήλεψα παράφορα! Σχεδόν ένιωσα την ζεστασία της οικογένειάς σου από την οθόνη! Κι αυτό που είπες: "μου φάνηκε πολύ" το ότι χωριστήκατε με την κόρη σου για λίγο για να κάνει μπάνιο, με άγγιξε πολύ. ΟΛΑ τα νεογέννητα πρέπει να είναι με τη μαμά τους, είναι η φύση μας τέτοια... τους κάνει καλό !

 

Μου θύμισες την μαία στην κλινική καθώς μου εξηγούσε πως θα μου πάρουν το παιδί για εξετάσεις μόλις γεννηθεί, και μετά θα το βάλουν σε θερμοκοιτήδα για 4 ώρες, και ΜΕΤΑ θα μου το φέρουν (ίσως 4-5 ώρες αφού το γεννήσω). Και όλ' αυτά αφού της έχω ήδη πει πως θέλω αποκλειστικό θηλασμό, να αρχίσει όσο το δυνατόν νωρίτερα, και το παιδί μαζί μου στο δωμάτιο. Θα του δώσου λέει και λίγο ζαχαρόνερο ή γάλα, μόνο για να δουν αν καταπίνει σωστά (μα καλά, ΕΓΩ τι ρόλο βαράω;;;; ).

Θα μας φερόντουσαν δηλαδή, λες και οι δύο ήμασταν άρρωστοι (και η μάνα και το μωρό -ανίκανοι!)!

 

Και την ρωτάω εγώ: "Αν είμαστε κι οι δύο καλά, και δεν έχουμε πρόβλημα, και πεινάει, και εγώ έχω γάλα, δηλαδή ΔΕΝ θα μου το δώσετε; Δεν μπορώ να το ζεστάνω ανάμεσα από τα στήθη μου; Να κοιμηθεί εκεί και να το εξετάσει εκεί ο παιδίατρος;"

 

"Ααα ! Κατάλαβα!" μου λεέι με χαμόγελο γλυκό κι αληθινό (και χάρηκα για ένα δευτερόλεπτο, ο βλάκας!) , "μην φοβάστε... μπορείτε να έρχεστε να το βλέπετε από το ΤΣΑΜΙ"!" είπε με χαρά.

 

Μου έπεσαν τα μούτρα. Τις λέω, "Μα δεν το θέλω για ΕΜΕΝΑ το παιδί! Το θέλω για το ΚΑΛΟ ΤΟΥ! Πιστεύετε πραγματιά πως ένα υγειές νεογέννητο έχει ανάγκη περισσότερο ένα ζεστό πλαστικό κουτί, από τη ΜΑΝΑ του;;;"

 

Και μου εξηγεί πως τα μωράκια δεν μπορούν να κανονίσουν καλά την θερμοκρασία του σωματός τους αμέσως, μόλις γεννηθούνε (και έχει ΔΙΚΙΟ).... και τις λεώ: "Το ΞΕΡΩ. Αλλά δεν θα το πάρω να πάμε βόλτα στα χιόνια, εδώ στο δωμάτιο θα είμαι με το μωρό στην αγκαλιά μου. Αν κρυώνει ή αν είμαι κουρασμένη και δεν μπορώ, πάρτε το ΧΙΛΙΕΣ φορές, αλλά μην μου το λέτε από τώρα ... λες και δεν γίνεται αλλιώς!"

 

ΑΝ όλα πάνε καλά, και δεν υπάρξει πρόβλημα, θα σου το χαλάσουν (τη γέννα, την αρχή του θηλασμού, την πρώτη επαφή με το παιδί- ΟΛΑ).

Δεν ξέρουν να αντιμετωπίσουν μία γέννα χωρίς προβλήματα;;;

 

Βρε παιδιά, υπάρχει (μα δεν υπάρχει; μια πιθανότητα να πάνε όλα καλά;

ΓΙΑΤΙ μας τρομάζουν έτσι... μας προδιαθέτουν πως δεν θα μπορούμε να ζεστάνουμε το μωρό μας (Ιούνιο μήνα στα Χανιά!!!) πως δεν θα μπορούμε να το θηλάσουμε αμέσως, πως δεν θα μπορέσουμε να γεννήσουμε χωρίς βοήθεια.

 

Είναι μάλλον θέμα οικονομικό. Αν μου δώσουν το παιδί, θα πρέπει να πληρώνουν κάποια να έρχεται ανά μισάωρο να βλέπει αν το παιδί είναι οκ (ή αν είμαι ηλίθια και το πλάκωσα στον ύπνο μου). Τα 9 στα 10 που αποφασίζουν είναι καθαρά θέμα οικονομίας προσωπικού.

 

Κι αν ζητήσεις το λογικό (να πάρεις το μωρό σου να το θηλάσεις) σε κοιτάνε λες κι είσαι υπερευαίσθητη!!!!!

[Ophelia]

@ Melina22 :

 

 

Ακόμη πιο φαναστική η δική σου η ιστορία... ΠΟΛΥ δύσκολη η γέννα με το χεράκι να έρχετε μαζί με το κεφάλι (ΚΑΙ μεγάλο μωρό). Τα πήγατε περίφημα, κι εσύ και η φοβερές/τρομερές οι μαίες!!!!

 

Είδες που δεν χρειάζονται τόσο η περινεοτομές;;; Αν και συνήθως όταν έρχετε χεράκι μαζί, την κάνουν. Πρέπει να βοήθησε πολύ το λαδάκι με τις ζεστές κομπρέσες για να μην χρειαστείς. Τι ωραία να είσαι σε τόσο καλά χέρια (κι εσύ ΚΑΙ το παιδί).

 

Ζηλεύω...

 

Αν δεν βρω μαία (για να γεννήσω στο σπίτι) δεν ξέρω τι θα κάνω. Σκέφτομαι συνέχεια τρελά πράγματα... να γεννήσω στο σπίτι έτσι κι αλλιώς (ΧΩΡΙΣ μαία) και να πως πως ήταν "ατύχημα", να γεννήσω στο αμάξι έξω από την κλινική, και μετά να μπω, ΑΦΟΥ θηλάσω πρώτα (με τους παπ@ρες που έχω μπλέξει!!!!) για να δουν το παιδί οι "ειδικοί" και να πάρω και τα λεφτά τις ασφάλειας (που θα τα "φάει" μετά η κλινική σίγουρα). Δεν ξέρω τι θα κάνω.

 

Λέγαμε με τον άντρα μου να πάμε πάλι στην κλινική και να μιλήσουμε με τον διεθυντή, αλλά μου είπε ο άντρας μου "Και να πάνε με τα νερά μας, τώρα, προφορικά, τους έχεις εμπιστοσύνη την κρίσημη ώρα να φερθούνε όμορφα και να μην μας εκνευρίζουν κάθε 10 λεπτά; ".

 

Δεν τους έχω.

 

Στην κλινική εδώ, γέννησε πέριση μια καλή φίλη το 3ο της παιδάκι (τα άλλα δύο τα γέννησε Αθήνα). Τις έκανε η γιατρός της πρόκληση τοκετού γιατί την 38 εβδομάδα έβλεπε πως το μωρό θα μεγάλωνε πολύ. Η πρόκληση διέρκησε πολλές μέρες (όπως συνήθως, και συχνά δεν λειτουργεί καν!) αλλά η φίλη μου επέμενα να μην κάνει καισαρική, μιας και παρακολουθούσαν το παιδί και έβλεπαν πως είναι μιά χαρά. Αποκόλυση ημένων, σπίτι για σεξ (βοηθάει την μήτρα να κάνει συσπάσεις, ενώ το σπέρμα μαλακώνει τον τράχηλο), ΠΟΛΥ περπάτημα, και μετά ΠΑΛΙ περπάτημα, ωκιτοκύνη μόλις μαλάκωσει ο τράχηλος, πόνος, περπάτημα...

 

5 ημέρες μετά μπαίνει στην κλινική με "καλούς" πόνους που άνοιγαν τον τράχηλο με καλό ρυθμό. Τις έβαλαν ορό και επισκληρίδιο και την ξάπλωσαν στο χειρουργικό τραπέζι. Η επισκληρίδιος δεν έπιασε και έκαναν άλλη, που έπιασε μόνο την μία πλευρά του σώματος (άρα πόναγε το ίδιο, απλά δεν μπρούσε να κουνήσει γιατί θα έπεφτε). Για να μην πέσει από το τραπέζι, την δένουν από τα μπράτσα (πάνω από τους αγκώνες), ενώ τα γόνατά της ήταν στους "αναβατήρες". Πόνεσε πάρα πολύ.

 

Μου είπε η φίλη μου επί λέξη, "Το ότι δεν μπορούσα να σηκωθώ να στηριχτώ στους αγκώνες μου για τις εξωθήσεις ήταν ΟΤΙ χειρότερο έχω ζήσει."

 

Είχαν συμφωνίσει να μην κάνουν περινεοτομή, μιας και το μωρό είχε ιδανική θέση και ήταν το ΤΡΙΤΟ της παιδί. Η φίλη μου όμως σχίστικε λίγο,

καθαρά λόγο στάσης (ανάσκελα τελείως είναι δύσκολο να μην σχιστείς).

Παρόλο που δεν είχε πιάσει η επισκληρίδιος, η γιατρός της έβαλε το χέρι στην μήτρα της φίλης μου για να την καθαρίσει από υπολλείματα πλακούντα (που δεν ξέρω αν είχε ή όχι στην μήτρα της).

 

"Αυτό με πόνεσε περισσότερο από όλη την γέννα." Είπε.

 

Γέννησε ένα υγειέστατο κοριτσάκι 3,5 κιλών. Η φίλη μου είναι 173εκ στο ύψος. Θέλω να συγκρίνετε την γέννα αυτή με της Zeezelle που έκανε παιδί παρόμοιου μεγέθους, ενώ η ίδια είναι μικρόσωμη γυναίκα...

[sofi@p]

Goblin, έχει αποδειχτεί πως και μόνο η παρουσία κάποιου που φοβάται στο δωμάτιο, μπορεί να διαταράσσει την πορεία μιας γέννας, ή και να την διακόψει τελείως! (γι' αυτό σε έδιωξε η μαία, άρων-άρων). Σου φαίνεται περίεργο; Και εμένα!

 

Ομως έμαθα ("Natural Hospital Birth" Cynthia Gabriel 2011), ο φόβος ανεβάζει την αδρεναλίνη (από λίγο εώς πολύ) και σαν θηλαστικά ζώα που είμαστε, το σώμα μας ετοιμάζεται να σηκωθεί να πάει να κρυφτεί για να γεννήσουμε με περισσότερη ασφάλεια. Γι' αυτό και τόσες πολλές γέννες σταματούν (ή αργοπορούν) μόλις η γυναίκα φτάσει στο νοσοκομείο. Κι αν δεν καταφέρει να νιώσει ασφάλεια, αυξάνονται οι πιθανότητες να χρειαστεί φάρμακα, παρεμβολές ή ακόμη και χειρουγείο για να γεννήσει (καισαρική). Ακόμα και τα φώτα στα μούτρα σου του νοσοκομείο είναι πρόσθετο άγχος (και θα σοκάρουν ΚΑΙ το μωρό).

 

Πριν λίγες εβδομάδες, κι εγώ ήμουν ακριβώς σαν εσένα. Δεν ήξερα τι ήθελα. Το ΜΟΝΟ που ήξερα ήταν πως φοβάμαι πάρα πολύ τον πόνο και την γέννα γενικότερα. Αυτός είναι ο λόγος που διαβάζω τόσο πολύ. ΦΟΒΑΜΑΙ. Είναι σίγουρο πως όσα περισσότερα γνωρίζεις για κάτι (το οτιδήποτε) τόσο λιγότερο φοβάσαι.

 

Τώρα πια, δεν φοβάμαι τη γέννα καθόλου.... μόνο της παρεμβάσεις στη γέννα τρέμω!

Φαντάσου πως ο σύζυγός μου έμαθε να ξεγεννάει αυτός (σε περίπτωση ανάγκης, επίγουσας γέννας-αστραπής, ξέρει τι να κάνει μέχρι να με τρέξει στο νοσοκομείο με το παιδί). Έχω δηλαδή την στίρηξη που χρειάζομαι να τα καταφέρω. Του είπα πως αν δεν τον είχα, δεν ξέρω κι εγώ τι θα έκανα... πιθανό να σκεφτόμουν την καισαρική, μόνο και μόνο να αποφύγω τα "βασανιστήρια" της κλινικής!

 

Η αδερφούλα σου δεν πόναγε μάλλον και τόσο πολύ (δεν είπε κάτι τέτοιο). Λίγο πριν τελειώσει τις εξωθήσεις, μια γυναίκα μπορεί να πει ΠΟΛΥ χειρότερα πράγματα (πως πεθαίνει), και πάλι να μην υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μάλιστα λένε οι μαίες που ξέρουν από τοκετό, πως αυτό απλά αποδεικνύει πως σχεδόν βγήκε το μωρό! Η αδερφή σου χρειαζόταν ενθάρρυνση (λογικό δεν ήταν να φοβόταν ή καημένη; να πόναγε λίγο; ) κι ελπίζω η μαία να της την πρόσφερε απλόχερα και να μην χρειάστηκε τελικά η επισκληρίδιος. Η έρευνες δείχνουν πως οι γυναίκες που έκανα επισκληρίδο πόνεσαν περισσότερο από ότι περίμεναν ενώ οι γυναίκες που γέννησαν φυσικά, λιγότερο.

("Husband Coached Childbirth", Dr. Robert Bradley -5th Edition).

 

Αυτό γιατί οι περισσότερες γυναίκες που προγραμματίζουν την επισκληρίδιο, δεν προετοιμάζονται σωματικά για να γεννήσουν χωρίς πόνο (βασίζονται 100% στα φάρμακα, που δεν λειτουργούν πάντα τέλεια, κι ούτε μπαίνουν από την αρχή) και επειδή δεν είναι και ψυχολογικά έτοιμες για πόνο και πανικοβάλλονται (αυξάνοντας τον πόνο!). Επίσης, επειδή η μήτρα τους συχνά αδρανεί (κουράζεται) από την επισκληρίδιο αλλά ΚΑΙ όλον τον πανικό, και την λάθος στάση (κι ακινησία), τους χορηγείται πάντα συνθετική ωκιτοκύνη, που κάνει τους πόνους ΠΟΛΥ πιο μεγάλους και χωρίς διαλείμματα. Άρα αν δεν πιάσει καλά η επισκληρίδος θα πονάς πολύ περισσότερο (και στην πλάτη ακόμη, λόγο πολύωρης ακινησίας ανάσκελα) και αμέσως αυξάνεις τις πιθανότες για άλλες παρεμβολές (και καισαρική). Πολλές γυναίκες πονάνε στην πλάτη για μήνες ολόκληρους... που ΔΕΝ πόνεσαν στην γέννα (λειτούργησε άψογα η επισληρίδιος την ώρα εκείνη).

 

Όλ' αυτά σοκάρουν την "αδιάβαστη" γυναίκα που περίμενε η επιστήμη να λύσει το πρόβλημα το πόνο και του φόβου της γέννας. Γι' αυτό και ακούμε συνήθως ιστορίες θρίλλερ για τις γέννες τους, ενώ η γυναίκες που γέννησαν φυσικά έχουν καλύτερες εμπειρίες (ακόμη κι αυτές που πόνεσαν πάρα πολύ).

 

ΜΑΚΑΡΙ να αφαιρούσε τον πόνο η επισκληρίδιος, με βεβαιότητα, χωρίς να έχει "τίμημα". Θα έκανα κι εγώ ! Σου το ορκίζομαι! Δεν θέλω φυσικό τοκετό από "άποψη", από ΦΟΒΟ τον επιλέγω. Πιστεύω πραγματικά πως θα πονέσω λιγότερο και πως θα νιώσω πιο μεγάλη ασφάλεια/ηρεμία, πως δεν θα χρειαστώ περινεοτομή, πως αν σχιστώ θα είναι λίγο (οι στατιστικές λένε πως μόνο 2 στις 10 γυναίκες χρειάζονται περινεοτομή πραγματικά). Ένα κέντρο φυσικού τοκετού στην Αμερική (The Farm Midwifery Center) έχει ακόμη καλύτερες στατιστικές (καθώς έχει πιο έμπειρες μαίες μάλλον): στις 1817 γέννες, το 68.7% έλειξαν με ΑΘΙΚΤΟ το περίνεο, ενώ μόνο το 0.04% είχε μεγάλο σχίσιμο (μέχρι τον πρωκτό). Το 19.4% των γυναικών σχίστηκε απειροελάχιστα (1-2 ράμματα, ΠΟΛΥ καλύτερα από περινεοτομή του καλύτερου γιατρού). Το 3.2% σχίστηκε για μερικά ράμματα ακόμη, αλλά ανάρωσε γρηγορότερα από την μέση ανάρωση μιας περινεοτομής.

 

Κατάλαβες τώρα γιατί ψάχνω μανιωδώς για έμπειρη μαία; Η ασφάλειά μου θα μου έδινε 900 ευρώ για να γεννήσω στην κλινική, αν γεννήσω δεν θα πάρω τίποτα.

Το σύστημα εδώ, σε αναγκάζει να γεννήσεις στο νοσοκομείο, ή κλινική.

 

@ Sofi@p : αυτό ήθελα κι εγώ να κάνω (φυσικό τοκετό σε κλινική) αλλά δεν μ' αφήνουν. Μ' αφήνουν δηλαδή, αλλά θα πρέπει να πάω την τελευταία, τελευταία στιγμή (εκεί που δεν μπορείς να περπατήσεις από τον πόνο), για να μην μου κοπεί η γέννα στη μέση, και για να μην μείνω ξάπλα ανάσκελα πολύ ώρα στην κλινική (που θα με δέσουν στο μηχάνημα ηλεκ. παρακολούθησης μόλις μπω μέσα, μέχρι να βγει το παιδί). Για να μπορέσω να πιω μια γουλιά νερό, θα πρέπει να τσακωθώ! (ναι, ούτε αυτό δεν επιτρέπουν). Ήσουν πολύ τυχερή!

 

Σε ποιά κλινική ήταν; Σ'εσένα πως παρακολουθούσαν τους παλμούς του μωρού (και ανά πόση ώρα) ;

εγώ γέννησα 26/5/2011 στο ΜΗΤΕΡΑ, με μια εξαιρετική μαία 65 ετών (αν θες σου δίνω και τα στοιχεία της, συνεργάζεται με πολλούς γιατρούς). τους παλμούς τους παρακολουθούσε κάθε 1 ώρα μς doppler χειρός, δε με έδεσε με τη ζώνη. μόνο τα τελευταία 15 λεπτά με ξάπλωσαν, στην αρχή στο πλάι και μετά στο στάδιο των εξωθήσεων μου έβαλαν το κανονικό doppler και τον ορό.

[Πάνος Β]

Οφήλια,

 

συγχαρητήρια για τις γνώσεις και το ενδιαφέρον σου. Πολλές μητέρες βρίσκονται στο σημείο που είσαι εσύ τώρα αφού γεννηθεί το παιδί / παιδιά τους. Συγχαρητήρια και στην Κρήτη που βγάζει τέτοιες μανάδες. Μπορεί τυπικά να μην έχεις γίνει ακόμα, αλλά εμένα μου ακούγεσαι σαν μια.

 

Να συστηθώ, λέγομαι Πάνος και είμαι ο ευτυχής πατέρας δύο παιδιών 5 και 4 ετών. Σαν άντρας, πριν γεννήσει η γυναίκα μου φυσικά δεν είχα καμία ευαισθησία για όλα αυτά που μιλάμε εδώ πέρα. Χάρη σε ένα γυναικολόγο - εμποράκο όμως που είχε η γυναίκα μου αρχικά, το μυαλό της πήρε ανάποδες και από τότε συνέβησαν δύο πράγματα: Πρώτα είδαμε τον παραλογισμό και την εκμετάλλευση των νοσοκομείων και των γιατρών. Τώρα εσύ ανησυχείς για την γέννα σου, και πολύ καλά κάνεις, όμως ο ιατρικός παραλογισμός συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής των παιδιών, αρρώστιες, εμβόλια, απαραίτητες επισκέψεις κ.ο.κ. Είναι δυστυχώς ένας μεγάλος οργανισμός ο οποίος απαιτεί χρήμα - ένα τέρας βασικά που θέλει την τροφή του. Και το τέρας αυτό έχει γιγαντωθεί τόσο πολύ στην Ελλάδα, που αναγκάζεται να αρπάζει την τροφή του με διάφορους τρόπους.

 

Έπειτα, απολαύσαμε δύο υπέροχες γέννες σαν οικογένεια, την μια σε πισίνα και την άλλη στο διπλό μας κρεβάτι. Δεν περιγράφεται το μεγαλείο της γέννας στο σπίτι ή σε χώρο όπου η μητέρα θέτει το πλαίσιο και όχι φοβισμένοι γιατροί και μίζερες νοσοκόμες. Και είχαμε την τύχη να μην γνωρίζουμε την εναλλακτική των νοσοκομείων παρά μόνο από εμπειρίες φίλων.

 

Φυσικά, όσες μάνες γεννούν σε νοσοκομείο δεν είναι καταδικασμένες και εδώ, αν μου επιτρέπεις, φαίνεται η έλλειψη εμπειρίας στο ποστ σου. Η γέννα δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή ενός πολύ μεγάλου μαραθώνιου. Και σαν προσωπική συμβουλή θα σου πρότεινα να μην δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις για την γέννα, γιατί οι πρώτες εβδομάδες με το μωρό σου είναι απαιτητικές. Αν και βέβαια δεν ακούγεσαι για μάνα που θα ...ξεφουσκώσει σε εννέα μήνες!

 

Προσπάθησε με όποιο τρόπο μπορείς να έρθεις στην Αθήνα ή να φέρεις μαία στα Χανιά και θα ανταμιφθείς. Η ψυχολογία σου θα εξακοντιστεί στα ύψη κάνοντας την γέννα που εσύ θέλεις. Και θα ξεκινήσεις την νέα σας ζωή με το δεξί, με ένα βροντερό "εγώ γέννησα". Γιατί είναι δικιά σου η γέννα, κανενός άλλου και αν ποτέ στην ζωή μου ζήλεψα για κάτι τις γυναίκες είναι γι' αυτό. Που εγώ δεν μπορώ να ζήσω το μεγαλείο να φέρω το παιδί μου στον κόσμο μέσα από εμένα.

 

Αν υπάρχει κάτι που θέλεις, εγώ προτείνομαι να βοηθήσω. Ξέρω πολύ κόσμο, μέσω της γυναίκας μου η οποία από τότε δραστηριοποιήθηκε αρκετά (αλλά δεν της αρέσει να γράφει σε φόρουμ). Θα μπορούσα εύκολα να μεταφέρω κάποιες ερωτήσεις σου ή να σε φέρω σε επαφή. Επιπλέον, σαν Αθηναίος, μπορώ να κοιτάξω να βρω ένα τρόπο να μείνεις σε χώρο με λιγότερα λεφτά.

 

Ίσως σε εκπλήσει ο αυθορμητισμός μου όμως με συγκίνησε η φωτιά σου. Οι άνθρωποι πρέπει να ανοίγουν δρόμο σε μητέρες σαν και σένα (αν και μερικά εμπόδια βέβαια ίσως σε πεισμώνουν παραπάνω). Κι επειδή έχω ωφεληθεί απίστευτα από τη γυναίκα μου που επέλεξε τη φυσική οδό για τα παιδιά μας, είμαι σε θέση πλέον να θέλω να μεταδώσω το καλό που μας δόθηκε.

 

Ότι κι αν επιλέξεις θα είναι καλώς καμωμένο, αρκεί να το επιλέξεις εσύ.

 

Σου ζητώ συγνώμη σε περίπτωση που ήμουν περισσότερο από όσο πρέπει εκδηλωτικός

 

Φιλικά,

 

Πάνος

[Ophelia]

Πάνο,

 

Σ'ευχαριστώ τόσο πολύ για την ενθάρρυνση... το χρειαζόμουν!

Ίσως σου φανεί παράξενο, αλλά έχω ενθαρρυνθεί (στην προσπάθεια να

γεννήσω με όσο το δυνατόν περισσότερη ασφάλεια και λιγότερο άγχος)

από τον πατέρα μου, τον αδερφό μου, τον άντρα μου και τώρα από εσένα (και τον γιατρό μου φυσικά).

 

Οι γυναίκες με τις οποίες έχω συζητήσει μέχρι στιγμής, με θεωρούν υπερβολικά συναισθηματική... η μητέρα μου λέει πως πανικοβάλλομαι χωρίς λόγο. Μια χαρά είναι η κλινική και μια χαρά μεγάλωσα κι εγώ με συμπληρώματα.

 

Δεν καταλαβαίνουν πως το ζητούμενό μου δεν είναι το "μια χαρά" (αν και

το "μια χαρά" άλλο σημαίνει για τον καθένα) αλλά το καλύτερο.

 

Μου κάνει τρομερή εντύπωση το πόσο λίγο η γυναίκες αλληλουποστηρίζονται στις μέρες μας. Ο πατέρας μου λέει "Νομίζω στην προσπάθειά σας να διαφέρετε από τις γιαγιάδες σας και να είσαστε πιο 'απελευθερωμένες', τα διαγράψατε ΟΛΑ που είχαν σχέση μ'εκείνες. Μαζί με την καταπίεση, την έλλειψη δικαιωμάτων και ισότητας, διαγράψατε και όλη την πείρα και τις γνώσεις που σύλλεγαν επί πολλούς αιώνες! Τώρα είσαστε σε παρόμοια θέση μ' εκείνες, κάθε άλλο παρά 'απελευθερωμένες΄."

 

Ακραίο ακούγεται αλλά έχει γερή δόση αλήθειας νομίζω.

Η γιαγιά της μάνας μου (Η ΟΦΗΛΙΑ) γέννησε 13 παιδάκια στην κρεββατοκάμαρά της. Όμως η μητέρα μου, όταν έμεινε έγκυος στα 22, δεν συζήτησε ΚΑΘΟΛΟΥ με την γιαγιά της για το θέμα του τοκετού. Δεν τις πέρασε καν από το μυαλό να την ρωτήσει κάτι. "Σνόμπαρε" την γυναικεία εμπειρία, και αφέθηκε 100% στην επιστήμη (που τις δεκαιτίες του 70-80 δεν άξιζε καθόλου τόσο τυφλή αφοσίωση, εδώ ούτε καν σήμερα δεν τ' αξίζει!).

 

Η γέννες τις μητέρας μου ήταν τόσο οδυνηρές που δεν μπορεί να τις συζητήσει καν με την κόρη της. Δεν μπορεί να με συμβουλέψει (στην ουσία είναι χειρότερα από το αν δεν είχε γεννήσει ποτέ) γιατί μόνο αρνητικά γνωρίζει. Ούτε κι η δική της μητέρα την βοήθησε (θεωρούσε κι εκείνη Θεό τον γιατρό, καθώς ήταν συγγενείς).

 

Με στεναχωρεί όσο τίποτα άλλο, όλη αυτή η χαμένη γνώση... η χαμένη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Ξέρω Πάνω, ίσως κι εγώ να πάω να γεννήσω στην κλινική (ο γιατρός μου είπε πως στο τέλος θα αποφασίσουμε αν είναι ασφαλές να γεννήσω στο σπίτι μου -δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα).

 

Όμως κάτι όμορφο θα αποκομίσω από αυτό, ακόμη κι αν γεννήσω στην κλινική (πχ. δεν θ'αφήσω να μου πάρουν το μωρό αμέσως, θα το θηλάσω πρώτα ο κόσμος να χαλάσει).

 

ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ θα έχω να πω στην κόρη μου όταν μεγαλώσει, για τον τρόπο που ήρθε στον κόσμο. Θα ξέρει πως οι γονείς της πάλεψαν για το καλύτερο (ακόμη κι αν δεν έγιναν όλα έτσι όπως τα είχαν ονειρευτεί). Θα ξέρει πως η μαμά της δεν βαριόταν να ανοίξει τα στραβά της και να διαβάζει λίγο για την εγκυμοσύνη και το τοκετό... θα ξέρει πως ο πατέρας της μελετούσε το ίδιο παθιασμένα και πως έβαζε την μαμά της να κάνει ασκήσεις προετοιμασίας τοκετού, της μαγειρευε, της έκανε μασάζ και πως κοιμόταν με το ένα χέρι πάνω στην κοιλιά μου για να νιώθει την κόρη του.

 

Όταν ακούω "ο μπαμπάς μόνο μετά τη γέννηση νιώθει πατέρας" μου έρχεται να τσιρίξω. Δεν είναι έτσι. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως στις μανάδες. Μερικοί (ες) νιώθουν γονείς από νωρίς, άλλοι αργότερα, και άλλοι (ες) Π Ο Τ 'Ε. Πολλές φορές όμως, εξαρτάται (το συναίσθημα του πατέρα) από την μητέρα. Κατά πόσο δηλαδή του επιτρέπει να νιώσει πατέρας από νωρίς. Και φυσικά από πόσο του δείχνει πως είναι συμαντικός για εκείνη και το παιδί (πχ. από τις πρώτες επισκέψεις στον γυναικολόγο πρέπει να φροντίσει να πηγαίνουν πάντα μαζί, κι ας μην καταλαβαίνει τον λόγο ο άντρας από την αρχή-αρχή της εγκυμοσύνης, που της είναι τόσο πολύ απαραίτητος).

 

 

Τώρα που θα γεννήσω, από τους 2 γονείς μου μόνο ο πατέρας μου με στηρίζει και ΘΑ με στιρήξει. Η μητέρα μου απέχει και ΘΑ απέχει γιατί δεν αντέχει να θυμάται αυτά που πέρασε όταν γέννησε εκείνη.

 

Νιώθω θυμωμένη μαζί της και προδομένη, αλλά από την άλλη την λυπάμαι κι όλας. Δεν υπήρχει ενημέρωση τότε... ίντερνετ, έρευνες, βιβλία.

 

Τώρα όμως που υπάρχει, νομίζω πως δεν έχω δικαίωμα να μη μάθω να γεννάω σωστά. Δεν θα έχω καμιά δικαιολογία αν το μωρό μου πέσει θύμα εκμεττάλευσης του συστήματος υγείας.

 

Χάρηκα με το ποστ σου Πάνο, αλλά δεν νομίζω να αξίζω επαίνους. Αν δεν φροντίσω εγώ για το παιδί μου... τότε ΠΟΙΟΣ;

 

ΥΓ. Για συζήγους που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τις επιλογές της γυναίκας τους στον τοκετό: www.birthchoices.gr . Ο άντρας μου το βρήκε πολύ ενημερωτικό, κι έχει αναλυτικά της τελευταίες υποδείξεις (από παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες) του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας για τον ασφαλέστερο τοκετό για μητέρα και μωρό.

[Πάνος Β]

Οφήλια,

 

είναι τεράστιο το χάσμα μεταξύ των γεννεών των δικών μας και των γονιών μας, ίσως έτσι θα είναι και μεταξύ ημών και των παιδιών μας, θα δείξει. Πάντως οι γονείς μας μεγάλωσαν πολύ πιο διαφορετικά από εμάς. Η ζωή τους έκλεισε τα μάτια, όπως η δική μας ζωή με την εκπαίδευση, την τηλεόραση, το ιντερνετ και την πληροφόρηση παντού, μας τα άνοιξε. Έχουμε απίστευτες ελευθερίες σε σύγκριση με αυτούς, όταν κι εκείνοι ήταν στις δικές μας ηλικίες.

 

Ο πατέρας μου έφυγε από το νησί στα 16 για να μπαρκάρει κι από τότε η οικογένεια του τον έβλεπε Χριστούγεννα και Πάσχα (και αν!). Εγώ έβγαλα το σχολείο, πήγα πανεπιστήμιο σε άλλη πόλη, κατόπιν συνέχισα τις σπουδές μου στο εξωτερικό. όταν καθόμαστε να μιλήσουμε, βλέπουμε πολύ διαφορετικά την ζωή και τα βάρη της. Εγώ έχω την χαλαρότητα αλλά και την απαίτηση για το καλύτερο που μου πρόσφερε η άνεση της ζωής μου μέχρι τώρα. Ο πατέρας μου μιλάει μέσα από την σκληρή ζωή που έζησε στη θάλασσα.

 

Υπάρχει ακόμα μια τεράστια ειδοποιός διαφορά μεταξύ μας. με απλά λόγια, οι γονείς μας ήταν η πρώτη γενιά που έφαγε την πολυπλοκότητα και την διαπλοκή των επαγγελματιών στα μούτρα. Οι μεγάλες εταιρίες, που επηρεάζουν πολιτικούς, εξαγοράζουν έργα και καταφέρνουν να κάνουν τους καταναλωτές καταναλωτικότερους, ουσιαστικά γιγαντώθηκαν στην γενιά των γονιών μας, μετά το μεγάλο πόλεμο. Έτσι, η γενιά τους είναι ακόμα αγνή. Πιστεύει σε ιδανικά και ήθη. Αδυνατεί να δει πίσω από τα γεγονότα που συμβαίνουν ότι ένα πολύ μακρύ χέρι μιας εταιρίας ή ενός οργανισμού επηρεάζει όλα προς τα ίδια συμφέροντα της.

 

Όταν λέω στους γονείς μου ότι οι γιατροί στην Ελλάδα είδαν μια ευκαιρία στην καισαρική για να βγάλουν εύκολα και ασφαλή λεφτά, με κοιτούν δύσπιστα λες και φαντάζομαι πράγματα. Όταν τους λέω ότι οι γιατροί, το μεγαλύτερο μέρος τους τουλάχιστον, προδόσαν την ηθική και έκαναν επάγγελμα το λειτούργημα τους, νομίζουν ότι έχω επηρεαστεί από τις ειδήσεις και τους κίτρινους δημοσιογράφους.

 

"Πως το αφήσαμε να συμβεί αυτό" είπες στο αρχικό ποστ σου και η ερώτηση αυτή σαν καμπάνα χτυπάει στο κεφάλι μου για μέρες. Έχεις όλο το δίκιο του κόσμου. Πως επιτρέψαμε να συμβεί αυτό; Πως αφήσατε εσείς οι γυναίκες να σας πάρουν οι γιατροί την γέννα; Πως αφήσαμε εμείς οι άντρες να μας πάρουν την υγεία και την καλή ζωή από τα παιδιά μας; Το πιστεύεις ότι τα παιδιά μου δεν έχουν πάρει ποτέ ντεπόν και μονάχα μια φορά ο μεγάλος αντιβιοτικό; Το ξέρεις ότι είναι παράδειγμα υγείας και ποτέ δεν έχουν αρρωστήσει πάνω από 2 μέρες; Γιατί; Γιατί δεν τα έχουμε καταπλακώσει με συνταγογραφήσεις! Γιατί δεν έχουμε πέσει από πάνω τους με αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά κ.λπ. Οι γιατροί είναι ιδιαίτερα γενναιόδωροι στα φάρμακα τους με την δικαιολογία ότι θέλουν να πατάξουν τον ιό. Γι' αυτό και έρχονται με κανόνια και πυραύλους σε μια μάχη με τόξα και βέλη.

 

Ποιος είναι ο λόγος να κάνεις εμβόλιο σε 2 μηνών παιδί; Σε 6 μηνών; Που δεν έχει ακόμα μπουσουλήσει; Ποιος είναι ο λόγος να του κάνεις διφθερίτιδα; Που θα την βρει; Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τα κρούσματα διφθερίτιδας ήταν 2 - 3 τσιγγάνοι και άλλοι τόσοι μετανάστες. Ποιος είναι ο λόγος να δίνεις σε παιδί 2 ή 3 ετών αντιβιοτικό 500mg; Μα και ποιος είναι ο λόγος να του το δίνεις έτσι κι αλλιώς; Τα πρώτα χρόνια το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού στήνεται, μαθαίνει, γίνεται καλύτερο και έξυπνο. Κάθε φορά που δίνεις αντιβιοτικό ή αντιφλεγμονώδες στο παιδί, του κλέβεις την ευκαιρία να γίνει καλύτερο. Όταν αργότερα το παιδί σου είναι στο σχολείο και έχει ένα δύσκολο μάθημα, εσύ τι θα κάνεις; Θα πάρεις την εργασία του και θα την τελειώσεις εσύ; Ή θα του σταθείς μέχρι το ίδιο να καταφέρει να την κάνει;

 

Τεσπα, μακρυγόρησα και το θέμα μας εδώ δεν είναι οι γιατροί και η κουλτούρα μας απέναντι τους. Είσαι όμως σκεπτόμενη κοπέλα και όσα σου έγραψα μπορείς να τα ψάξεις. Κάντο. Είσαι μια μητέρα ενεργητική όχι παθητική. Ψάξε να δεις σε ποιο βαθμό η ιατρική και οι φαρμακευτικές έχουν δυεισδύσει στην ζωή μας. Και καλύτερα τώρα που είσαι έγκυος να πάρεις θέση σε όλα αυτά τα ζητήματα γιατί αργότερα, αν εργάζεσαι κιόλας, ο χρόνος θα είναι μια πολυτέλεια που δεν θα την έχεις.

 

Σου εύχομαι ότι καλύτερο και η προσφορά μου δεν έχει ημερομηνία λήξης. Αν κάποια στιγμή θελήσεις να μου απευθυνθείς, θα χαρώ πολύ να κάνω κάτι για σένα (ενεργητικά κι εγώ! )

 

Φιλικά,

 

Πάνος

[tanya77]

Οφηλία σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις τη γέννα που ονειρέυεσαι!

 

Ήθελα να σου πω την εμπειρία μου. Έχω δύο παιδάκια, 3 ετών και 9 μηνών, και γέννησα και τις δύο φορές φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο. Στην πρώτη γέννα όμως, επειδή δεν ήξερα, μου έβαλαν ορό οξυτοκίνης, και μπορώ να πω ότι υπέφερα πραγματικά. Στη δεύτερη συννενοήθηκα με τη γιατρό μου και απάιτησα να μη μου βάλουν ορό και ούτε να με έχουν ακινητοποιημένη στο κρεβάτι. Ευτυχώς το σεβάστηκε και μου έβαλε απλά μία πεταλούδα για παν ενδεχόμενο, και κατά τη διάρκεια της γέννας με ενοχλούσε περισσότερο το χέρι μου παρά οι πόνοι. Η δεύτερη γέννα μου ήταν υπέροχη, σηκωνόμουν όποτε ήθελα και μπορούσα έτσι να διαχειριστώ τους πόνους με τον καλύτερο τρόπο. Οι δυνατοί πόνοι κράτησαν περίπου δύο ώρες αλλά ήταν απόλυτα υποφερτοί. Γέννησα 4 το πρωί (εννοείται σε άδειο μαιευτήριο ) και στις 8 ήμουν τόσο καλά που ντύθηκα, βάφτηκα και ήμουν έτοιμη να φύγω! Έμεινα όμως για να αποολαύσω την περιποίηση, επειδή δυστυχώς στο σπίτι δεν έχω καμία βοήθεια.

 

Προσωπικά εγώ φοβόμουν να γεννήσω στο σπίτι, αλλά τουλάχιστον δεν άφησα κανέναν να μου αφαιρέσει το δικαίωμα να νιώσω τα παιδιά μου να γεννιούνται. Βέβαια όταν λέω στον κύκλο μου πως οι γέννα χωρίς επισκληρίδιο είναι μία καταπληκτική εμπειρία με κοιτάνε σαν ούφο!

 

Τις καλύτερες ευχές μου για όλες τις μέλλουσες μανούλες!

[Ophelia]

@tanya,

 

Κι εγώ θα γεννούσα σε κλινική εάν έμενα Αθήνα μάλλον. Εδώ όμως στα Χανιά, τα πράγματα είναι αρκετά πίσω ακόμα (άκου να μου βάζουν το παιδί σε θερμολοιτίδα χωρίς λόγο, και για 4 ώρες! Να μου βάζουν τα πόδια ψιλά σε δέστρες... να γεννάω σε τραπέζι χειρουργείου... να μην επιτρέπεται να πιώ ούτε νερό!). Τώρα δρομολογό μια γέννα στο σπίτι, καθώς είναι πια φανερό πως είναι ότι πιο σωστό για μένα (αν πάνε όλα καλά ως τότε).

 

@Πάνο,

 

Θα ήθελα πολύ να μιλήσουμε κάποια στιγμή από το τηλέφωνο, με έσένα και με την γυναίκα σου. Αυτά που γράφεις σφήζουν όλα από κοινή λογική, και φυσικά από μεγάλο ενδιαφέρον για τα παιδιά όλου του κόσμου... να είσαι σίγουρος πως θα τα σκέφτομαι για χρόνια, και πως θα ψαχτώ πολύ στο θέμα τον εμβολίων (το είχα άλλωστε υπ' όψιν από πριν... αρχίζει και μαθαίνεται το μπάχαλο που επικρατεί εξ'αιτίας των φαρμακευτικών εταιριών).

 

 

Όσο για τη γέννα μου.. έχω λίγα νέα. Στα νεύρα της πάνω, και εκεί που υπερασπιζόταν τις κλινικές η μητέρα μου, της ξεφεύγει: "Εεεε κάτσε σπίτι τότε και κάν' το, όπως η τρελάρα η ξαδέρφη σου!!!!!!".

 

ΕΜΕΙΝΑ ΚΟΚΑΛΩΜΕΝΗ. Εγώ δεν είχα πει τίποτα στους δικούς μου για τα όνειρά μου να γεννήσω σπίτι (και είχα αποφασίσει να τους το πω ΜΕΤΑ την γέννα!). Και τώρα μαθαίνω πως έχω μακρυνή ξαδέρφη που γέννησε ΕΝΝΕΑ μωρά στο σπίτι της;;;; Μαθαίνω πως μένει λιγότερο από 2 χλμ από το σπίτι μου;;;; "ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ ΤΩΡΑ." λέω στη μάνα μου, με σοβαρότητα εκτελεστή του μεσαίωνα!!!! Η μάνα μου τρόμαξε! Το ζήτησα άλλες τρεις φορές το νούμερο για να παέι να το βρει από τα μπλοκάκια της.... και πήγα σήμερα και την γνώρισα:

 

Τρεις ώρες ακριβώς τα λέγαμε (ερωτευτήκαμε!!)!

Τελικά έκανε λάθος η μητέρα μου. Εκτός του ότι η Kathy δεν είναι τρελή, δεν τα έκανε τα μωρά όλα στο σπίτι της, κι ούτε ξεκίνησε πολύ μικρή.

 

Το πρώτο το έκανε 27 ετών σε ιστιοπλοϊκό σκάφος, σε λιμάνι του Αιγαίου (με την φίλη της μια Αμερικάνα Μαία). -Εντάξει αυτό ήταν λίγο τρελό.

Τα 2ο,3ο+4ο τα έκανε στο σπίτι της στην Αμερική με την ίδια μαία. Το 5ο το έκανε σε κλινική γιατί δεν μπορούσε η μαία (είχε σταματήσει να δουλεύει λίγους μήνες) και δεν κάλυπτε άλλη μαία η ασφάλειά της. Στην κλινική ήταν όμορφα όμως, με μεγάλες πολυθρόνες, κρεβάτι για τον τοκετό (όχι τραπέζι με δέστρες) και συντριβανάκια "φενγκ-σούι" εδώ κι εκεί για ηρεμία. Ήταν πολύ ζεστά στο δωμάτιο τοκετού, με χαμηλά φώτα, μουσική κι ήρεμο προσωπικό. Παρ' όλ' αυτά αποφάσισε να γεννάει σπίτι στο μέλλον (τις άρεσε περισσότερο στον δικό της χώρο, με δικά της άτομα).

 

Στο 6ο είχε ξανά την φίλη της τη μαία αλλά το παιδί ερχόταν με τον ποπό. Την ρώτησε η μαία εάν θέλει να το επιχειρήσουν (ήταν ήδη 8εκατοστά) λέγοντας πως το έχει ξανακάνει αλλά οφείλει να την ρωτήσει μήπως θα πρότιμούσε να πάνε σε νοσοκομείο. Η Kathy "κότεψε" (δεν την κατηγορώ καθόλου) και πήγαν στο νοσοκομείο, όπου κι ο γυναικολόγος "κότεψε" επίσης, και της έκανε αμέσως καισαρική. Ήταν Αμερική ακόμη και την άφησαν να θηλάσε αμέσως μόλις βγήκε από το χειρουργείο, παρά την καισαρική....

 

Στο 7ο εώς 9ο ήταν Ελλάδα. Δεν έβρισκε γιατρό να αναλάβει VBAC (πόσο μάλλον στο σπίτι!) στα Χανιά, βρήκε όμως έναν με τα πολλά που την κορόϊδευε ("ναι, ΝΑΙ! " της έλεγε, αλλά δεν ενδιαφερόταν καθόλου να μάθει που είναι το σπίτι της). Ποιός "δούλευε" ποιόν! Στο τέλος, ήταν με τη μαία του γιατρού στο σπίτι της και γεννούσε (φαντάζομαι τον φόβο της μαίας!) και τον πήρε τηλ. και του είπε, "Κοίτα, σε 30 λεπτά θα είναι εδώ το μωρό. Θα έρθεις ή δεν θα έρθεις; Εγώ δεν προλαβαίνω να έρθω στην κλινική, ούτος ή άλλως!!!".

 

Ο γιατρός ήταν εκεί σε 15 λεπτά και σε άλλα 15 το παιδί θήλαζε. ΔΥΟ σε ΕΝΑ! και VBAC KAI τοκετός στο σπίτι!

 

Το 8ο γεννήθηκε πάλι στο σπίτι χωρίς καμία περιπέτεια αυτή τη φορά (ίδιος γιατρός, που τώρα πια είχε στείλει και τα παιδιά του στην Kathy να τα μάθει tennis και την λάτρευε).

 

Στο 9ο όμως πάτησε πόδι. Η Kathy ήταν πια 47 ετών (!!!!!) και η μήτρα τόσο χαλαρή λόγο ηλικίας και 9 εγκυμοσύνων, που αυτό το μωράκι χόρευει στην κυριολεξία. Κάθε μέρα είχε άλλη θέση. Της είπε ο γιατρός πως θα την αφήσει να το κάνει χωρίς καμία παρεμβολή (εκτός αν είναι αναπόφευκτη) αλλά στην κλινική αυτή τη φορά.

 

Το έκανε σε μία από τις κλινικές που επισκεύτηκα εγώ (που συνεργάζεται ο γιατρός μου). Η πιο "χλυδάτη" της πόλης.... γέννησε στις 11μμ. Την έβαλαν σε τραπέζει χειρουργείου να γεννήσει ανάσκελα και με τα πόδια στις δέστρες. "Μα δεν μπορώ να σπρώξω έτσι!!!" τους είπε και την αγνόησαν. Δεν κατάλαβε την λογική, αλλά γέννησε χωρίς πρόβλημα (σωματικό τουλάχιστον). Θήλασε αμέσως (ακόμη δεν είχαν τον "νόμο της θερμοκοιτίδας για 4 ώρες πριν τον θηλασμό" που μου είπαν εμένα), αλλά διψούσε αφόρητα και ΔΕΝ τις έδιναν ούτε νερό. Δεν είχε εκείνη την ώρα (λίγο μετά τα μεσάνυχτα) τίποτα η κλινική να της προσφέρει. Αναγκάστηκε ο άντρας της να πάει στην πόλη να ψάξει να της αγοράσει μία πορτοκαλάδα! Η ίδια, έπρεπε να περιμένει μέχρι 9 το πρωί, να της φέρουν κάτι να βάλει στο στόμα της (πρωινό)....

 

 

Μου είπε να μην ανυσυχώ. Να μην φοβάμαι. Πως δεν υπάρχει λόγος. Κι εγώ την πιστεύω απόλυτα. Ήταν γραφτό να γνωριστούμε!

 

H Kathy είναι απίστευτη γυναίκα 52 ετών, πρώην καθηγήτρια Χημείας (λύκειο Καλιφόρνιας) και νυν προπονήτρια του τέννις. Ο άντρας της (ελληνοαμερικάνος με μαμά ξαδέρφη της γιαγιάς μου) εξίσου ωραίος τύπος (δάσκαλος). Έχουν κανονίσει έναν τρόπο home schooling για τα παιδιά (για μερικά χρόνια του σχολείου) που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον... Επίσης, ο πατέρας της Kathy εφεύρεσε την αμνιοπαρακέντηση (!!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;;; !!!!) ενώ η μεγάλη κόρη της είναι ψυχολόγος που βοηθάει τα κορίτσια που διασώθηκαν από το σωματεμπόριο της Θεσσαλονίκης. Τα μήλα δεν πέφτουν μακριά από την μηλιά!!!

 

 

Μου φαίνεται πως είναι η μοίρα μου να γεννήσω στο σπίτι.

 

Από την στιγμή που το αποφάσισα (μαζί με τον άντρα μου), είναι λες και η ζωή η ίδια συνομωτεί για τον σκοπό αυτό!

[Aurore]

Οφηλία, θελω να σου πω ενα μεγαλο μπραβο για το κουραγιο σου! Με αυτα που εγραψες, μου θυμησες τον εαυτο μου! χαχα! Μονο που εγω δεν εχω τα κοτσια να πω στους δικους μου οτι σε ενα μηνα γενναω σπιτι μου! Ειχα βεβαια και δυσκολια να πεισω και τον συζυγο αλλα τελικα τα καταφερα!

Δε θα σου ευχηθω να γεννησεις στο σπιτι, αφου βλεπω απο τη φλογα σου οτι αυτο θα γινει σιγουρα! Μακαρι να ημασταν κοντα να τα λεγαμε απο κοντα... Εγω μενω Ξανθη... Εχω πολλα να πω...

Πανο,Πραγματικα ειναι τυχερη η συζυγος σου που εχει ενα τοσο εμπνευσμενο συζυγο διπλα της! Πολύ όμορφα αυτα που γραφεις και μας δινουν κουραγιο!

Σε ενα μηνα ονειρευομαι να ζησω αυτα που επρεπε να ζει καθε γυναικα...Θελω να ζησω τι σημαινει μοναδικη στιγμη γιατι στην πρωτη μου γεννα ενιωσα κατι σαν μοναδικο βιασμο...οξυτοκυνη, κλυσμα, ξυρισμα, αφορρητοι πόνοι και το χειροτερο... ταπεινωτικα σχολια απο το γιατρο μουπαρουσία του συζυγου μου, γιατι παρά το κλυσμα, είχα μια κενωση την ωρα των εξωθησεων.... Αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να αισθανομαι χαλια για πολυ καιρο... και φυσικα δεν ηθελα να με πλησιασει ο αντρας μου για καιρο,τοσο ασχημα που με εκαναν να αισθανομαι...

Δεν ενιωσα πως γεννησα, αλλα οτι πηραν το παιδι απο μεσα μου...

 

Τελος πάντων, ευτυχως εκανα ενα μοναδικο αγορακι το οποιο λατρευω και τα υπολοιπα τα ξεχναω, ομως αυτη τη φορα θελω να το ζησω οπως θελω εγω...

 

Σας ευχαριστω που με "ακουσατε"!Να ειστε όλοι οι μπαμπαδες και όλες οι μαμαδες καλα!