παιδι μονογονεϊκών οικογενειών στο σχολείο ;;; !!!

[DALIA]

Δεν είπα καν ότι δεν υπολογίζω τη γνώμη κάποιας, απλά μερικές λένε με τόση σιγουριά τη γνώμη τους λες και το έχουν νιώσει.

 

δεν είπα ότι δεν υπολογίζεις, είπα απλά ότι έχεις κάθε δικαίωμα να μην την υπολογίσεις

 

Συνεχίζω να επιμένω πως το ''μπαμπάς - μαμά'', έχει μια τόση δα βαρύτητα παραπάνω από το κατοικίδιο?! ή το αν είναι χοντρό...δε νομίζεις;

 

η λογική σου/μου που ήμαστε ενήλικες και κομματάκι πιο ψημένοι στη ζωή φυσικά έχει άλλα βαρύτητα ( όχι φυσικά τόση δα ), αλλά όταν θα μεγαλώσει το παιδάκι σου με το καλό, θα διαπιστώσεις ότι στο δικό τους μυαλουδάκι τα πιο χαζά και ασήμαντα έχουν τη δική τους βαρύτητα...

 

Αυτά. αποχωρώ να μην σας ζαλίζω με τις υποθέσεις μου

[Babycakes]

Ναι, εμένα σαν μαμά με ενδιαφέρει μακροπρόθεσμα τι θα αφήσει στο παιδί μου γι'αυτό θέλω να το χειριστώ όσο καλύτερα γίνεται.

Ας μην πουλάμε πνεύμα καλύτερα σε τόσο ευαίσθητα θέματα...ναι, υποθέσεις είναι, πώς να το κάνουμε;;; και τυχερές είστε που είναι υποθέσεις και όχι πραγματικότητα...όχι όμως να θίγεστε κιόλας...αντιθέτως θα έλεγα...

[summer99]

Να ρωτήσω κάτι, όταν λες μονογονεϊκή οικογένεια εννοείς ότι έχεις χωρίσει αλλά υπάρχει ο μπαμπάς στη ζωή του παιδιού ή κάτι άλλο; Γιατί αν είναι το πρώτο, νομίζω ότι αυτό συμβαίνει πια σε πολλές οικογένειες, εννοώ το διαζύγιο, οπότε γιατί να υπάρχει αυτή η κοροϊδία από τα παιδιά; Πολύ κοντινό μου άτομο χώρισε πριν 1 χρόνο και το παιδί ήταν τότε 8 χρονών. Ακολούθησαν και τις συμβουλές του παιδοψυχολόγου, και δεν έχει κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις του με τα υπόλοιπα παιδιά, είναι φυσιολογικές. Ούτε το κοροιδεύουν τα παιδιά για το συγκεκριμένο θέμα. Μήπως θα έπρεπε να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό για το πώς να χειριστείς αυτήν την κατάσταση; Πάντως σίγουρα να μιλήσεις με την δασκάλα και με τον διευθυντή του σχολείου, γιατί αν γίνεται αυτό και δεν κάνουν τίποτα, είναι απαράδεκτος ο τρόπος τους. Αλήθεια το παιδάκι σου πόσο χρονών είναι;

[emmaki]

Συνεχίζω να επιμένω πως το ''μπαμπάς - μαμά'', έχει μια τόση δα βαρύτητα παραπάνω από το κατοικίδιο?! ή το αν είναι χοντρό...δε νομίζεις;

 

 

Έχοντας έρθει σε επαφή με πάαααρα πολλά παιδιά (4 και 5 ετών) λόγω δουλειάς τα τελευταία 10 χρόνια, επέτρεψε μου να διαφωνήσω σε αυτό.

Κανένας ενήλικας δεν μπορεί να φανταστεί τι έχει σημασία για ένα παιδί! Μπορεί να είναι η έλλειψη μαμά ή μπαμπά, αλλά μπορεί να είναι και η κόκκινη μπλούζα που έχει ο διπλανός του (ένα απλό παράδειγμα)! Για το παιδί, αυτά τα 2 μπορεί να έχουν την ίδια ακριβώς σημασία, όσο και αν εμείς οι μεγάλοι μπορούμε να τα ιεραρχήσουμε.

Επίσης, για ένα παιδί που θα κοροϊδέψει κάποιο άλλο, δεν έχει σημασία αν θα το κοροϊδέψει για την έλλιψη μπαμπά ή για τα παλιά ρούχα που φοράει ή για τα γυαλιά του ή για το βάρις του...Θα το "χτυπήσει" εκεί που ξέρει ότι θα το πονέσει! Μπορεί να είναι ο μπαμπάς, μπορεί να είναι η γάτα του (δεν σε παίζω γιατί έχεις τρίχες από τη γάτα σου), μπορεί να είναι το σπασμένο δόντι (δεν σε παίζω γιατί είσαι άσχημος με το σπασμένο δόντι), μπορεί να είναι η καταγωγή του (πιτσιρίκι έλεγε σε άλλο στο νηπιαγωγείο εσύ είσαι βρωμιάρα και δεν σε παίζω γαιτί είσαι από την Αλβανία).

Και τα 2 τα αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Μιλάμε στο παιδί και προσπαθούμε να το δείξουμε που υπερέχει ακόμα και αν δεν έχει την κόκκινη μπλούζα ή αν δεν έχει μπαμπά ή μαμά...Όπως αντίστοιχα μιλάμε και στον "θύτη" για να του δείξουμε ότι ο ίδιος δεν υπερέχει πουθενά, επειδή δεν έχει γάτα, έχει κόκκινη μπλούζα, είναι Έλληνας, έχει και τους 2 γονείς του.....

[kinkajoujou]

Με όλο το σεβασμό, όσες λέτε τι θα κάνετε, είστε στην ίδια θέση; εννοώ είστε μονογονεϊκές οικογένειες; απλά στατιστικά ρωτάω...

 

Αν δεν είστε ΔΕΝ μπορείτε ούτε κατά διάνοια να υποθέσετε τι θα λέγατε...

 

Προφανώς και δεν ρωτάς απλά στατιστικά

 

Μήπως όμως εσύ ήδη μέσα σου διαχωρίζεις τον εαυτό σου ή αποδέχεσαι το διαχωρισμό που ίσως κάνουν κάποιοι κακοπροαίρετοι για σένα;

 

Ανεξάρτητα από το αν τα παιδιά μας έχουν πατέρα ή όχι, όλες μάνες είμαστε, κι αυτό είναι το μοναδικό κοινό μας εδώ μέσα (όσων είμαστε μαμάδες τουλάχιστον). Και σαν μάνες μας ενδιαφέρει το πώς θα προστατέψουμε το παιδί μας από τυχόν κακόβουλα σχόλια, άσχετα από το πού θα επικεντρώνονται αυτά.

[Eleftheria]

Με αφορμή το θέμα της UFO (η οποία έχει ούτως ή άλλως ενισχυμένες διαπαιδαγωγικές γνώσεις και αντιλήψεις), ήθελα να ανοίξω το θέμα γενικά σε όλα τα λεπτά/ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτά που ανέφερε η DALIA και το emmaki και πως αντιδρούμε εμείς όταν είμαστε παρούσες. Και η αντίδραση αυτή έχει σχέση πάντα με τα δικά μας παιδιά.

Νομίζω ότι παρόμοιοι προβληματισμοί υπάρχουν σε όλες τις οικογένειες και όχι μόνο στις μονογονεϊκές.

 

[katerina2]

Παρακολουθώ τη συζήτησή σας με ενδιαφέρον.

Δε θέλω να σχολιάσω κάτι. Απλά θα ήθελα να προτείνω ένα βιβλίο που παραθέτει με πολύ απλές λέξεις και ζωγραφιές όλα τα ήδη οικογενειών (με μπαμπά, χωρίς μπαμπά, με μαμά, χωρίς μαμά, με ένα παππού, με παιδιά υιοθετημένα κλπ). Μας το έφεραν δώρο, προσωπικά μου φάνηκε λίγο αφελές, αλλά όταν η κόρη μου το πήγε στο προνήπιο να το διαβάσουν εκεί, οι παιδαγωγοί της ενθουσιάστηκαν και μάλιστα το έβγαλαν και φωτοτυπία να το κρατήσουν.

Τίτλος: "Σημασία έχει η αγάπη", συγγραφέας Ζίκα Μεταξά, εικονογράφος Στέλλα Καπεζάνου (!), εκδόσεις Λιβάνη.

Πιστεύω ότι είναι καλό για ηλικίες από 3 έως 6 ετών το πολύ.

[MarcoPolo]

Το να μαθαινουμε στα παιδια μας να νοιαζονται για τα συναισθηματα των αλλων παιδιων ειτε προκειται για θεμα διαφορετικης οικογενειας ειτε γιατι ενα παιδακι δεν εχει μαλλακια η ψευδιζει η δεν ξερει την γλωσσα η εχει καποιο θεμα υγειας στα μυαλα των παιδιων την ιδια βαρυτητα εχει σε αυτες τις ηλικες το ιδιο πληγωμενα νιωθουν με την κοροιδια.

 

Στο δικο σου μυαλο σιγουρα σαν μανα και σαν ενηλικας παιρνει αλλες διαστασεις αλλα για τα παιδια γενικως τον να νιωθουν θιγμενα για οποιοδηποτε λογο την ιδια σοβαροτητα εχει babycakes. Οποτε αυτο προσπαθουν να πουν οι περισσοτερες για την σταση που πρεπει να κρατουν οι γονεις και την δουλεια που πρεπει να κανουν με τα παιδια τους για να μην γινονται θυτες η θυματα κοροιδιας και πως να το διαχειριζονται ολο αυτο.

 

Και για το μελλον που λες απο πολυ κοντινο μου ατομο που μεγαλωσε σε μονογονεικη εντελως οικογενεια το 70 κιολας αυτο του εχει μεινει κυριως το οτι μην μποροντας να βλεπει την μαμα του να το διαχειριστει και να το συζητησει απεφευγε τις ερωτησεις γιατι ως παιδι καταλαβαινε οτι την στενοχωρουσε και δεν μπορουσε να μιλησει γιαυτο η μαμα του ανετα. Οποτε νομιζω βοηθαει να νιωθει ασφαλεια το παιδι πρωτιστως για το θεμα σε σχεση με την μαμα του χωρις ερωτηματικα και πεπλα θλιψης και μυστικοπαθειας. Και απεναντι στα αλλα παιδια το διαχειριζοταν αρχικα με σοκ συνειδητοποιοντας την διαφορα και μετα για να επιβιωσει εβγαινε στην επιθεση για να αμυνθει.

[Babycakes]

Προφανώς και δεν ρωτάς απλά στατιστικά

 

Μήπως όμως εσύ ήδη μέσα σου διαχωρίζεις τον εαυτό σου ή αποδέχεσαι το διαχωρισμό που ίσως κάνουν κάποιοι κακοπροαίρετοι για σένα;

 

Αν μέσα μου διαχωρίζω αυτά τα παιδιά, θα έμενα με τον πατέρα του γιου μου και θα έκανα γαργάρα τα όποια προβλήματα. Αντιθέτως, επειδή ακριβώς δεν το βλέπω έτσι, έφυγα...το μόνο που με νοιάζει είναι η ψυχολογία του παιδιού μου, ειδικά σε αυτή τη χώρα που το θέμα θεωρείται ταμπού...

[Babycakes]

Επειδή το μπερδέψαμε πολύ το πράγμα, θα πω τις σκέψεις μου για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.

Θέλω να δώσω ένα παράδειγμα: αν κάποιο μέλος εδώ θέσει ένα θέμα για τις διαφορές που έχει ως προς το μεγάλωμα των παιδιών με τον άντρα της, και τους προβληματισμούς της πάνω σε αυτό, εγώ ως Babycakes, θα το διαβάσω και θα αισθανθώ κάποια πράγματα. Θα σκεφτώ ενδεχομένως τι θα έκανα εγώ (σύμφωνα με το χαρακτήρα μου, τις αρχές μου, τα βιώματά μου, τις γνώσεις μου, τον εγωισμό μου, τις ανασφάλειές μου και ένα σωρό άλλους παράγοντες), όμως θα είναι υποθέσεις και εικασίες, γιατί δεν έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση αφού μεγαλώνω μόνη μου το παιδί μου και ΣΙΓΟΥΡΑ θα μου διαφεύγουν κάποιες παράμετροι. Δεν μπορώ λοιπόν να κάτσω και να την πιάσω και να της πω κάνε αυτό και κάνε εκείνο. Κάτι τέτοιοι θα ήταν, αν μη τι άλλο, γελοίο.

Εδώ το UFO μας, έθεσε ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, στο πλαίσιο της μονογονεϊκής οικογένειας και ακόμα πιο ειδικά όταν ο πατέρας είναι απών.

Ασχολήθηκα με αυτό και το διάβασα με ενδιαφέρον, έμεινα με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό με τις απαντήσεις της μικρής και ήθελα να δω τη συνέχεια γιατί με καίει (όταν είσαι σε αυτή τη θέση DALIA, δεν περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί σου, προετοιμάζεσαι από την αρχή για όταν έρθει η ώρα - επειδή είπες πως είναι μικρό το παιδί μου ακόμα).

Ξαφνικά, όλοι είχαν κάποια γνώμη, χωρίς να έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση επαναλαμβάνω, κάνοντας και ερωτήσεις στο UFO για το τι έχει πει ακριβώς στο παιδί της, ποιος ακριβώς είναι ο προβληματισμός της, γιατί δεν τράβηξε μαλλιά κ.λπ...Και έπρεπε το UFO να κάτσει να εξηγήσει. Δεν κάνω το δικηγόρο του UFO, δεν χρειάζεται δικηγόρο με την καμία εξάλλου, το ότι είναι χαρισματικό άτομο γενικότερα φαίνεται ούτως ή άλλως...αλλά εγώ που βρίσκομαι στην ίδια θέση, άσχετα αν ο γιος μου είναι ακόμα μικρός, ένιωσα ακριβώς αυτό που ήθελε να πει.

Τώρα βέβαια, το ότι το θέμα έπρεπε να πάει στο ρατσισμό γενικότερα και στο bullying, επειδή κάποιες που γράφουν επί παντός επιστητού, γνωρίζουν καλύτερα γι'αυτά, δεν το καταλαβαίνω. Κι επίσης, όταν τόλμησα και είπα 'βρε παιδιά δεν μπορείτε να καταλάβετε αλλά υποθέσεις μόνο να κάνετε', άρχισαν τις ειρωνείες. Όμως ακόμα και από αυτή την αντίδραση φαίνεται τελικά η ευαισθησία και η στάση σε τέτοια θέματα...ο νοών νοείτω...

Τέλος, το φόρουμ είναι ελεύθερο να γράφουμε τη γνώμη μας όταν μπορούμε να βοηθήσουμε κάπου και να είμαστε εποικοδομητικοί, ή να κάνουμε τις ερωτήσεις μας όταν χρειαζόμαστε βοήθεια, και δεν είναι τσιφλίκι κάποιων επειδή έχουν το χρόνο να ασχολούνται εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ και αν κάποιος πει κάτι διαφορετικό να του την πέσουν.

Και τώρα, μιας και είμαι μονογονεϊκή οικογένεια και μόλις κοίμισα το γιο μου, πάω να κάνω τις χιλιάδες δουλειές που με περιμένουν.

Καληνύχτα σας!

[kinkajoujou]

Προς τι όλη αυτή η εχθρική στάση; Η UFO άνοιξε το θέμα και δεν έβαλε κάποιο περιορισμό στο ποιοι μπορούν να συμμετάσχουν. Δλδ είναι κακό ότι κάποια άτομα έκατσαν να σκεφτούν κάποιες πιθανές παραμέτρους και να μιλήσουν για αυτές; Μόνο οι single μαμάδες δικαιούνται να έχουν άποψη; Ναι, μπορεί πολλές από εμάς να μην έχουμε ίδια εμπειρία για να "καταλάβουμε", δεν παύουμε όμως να έχουμε αρκετό empathy για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε... και εκεί νομίζω έγκειται η διαφορά... στην τελική, μπορεί αύριο-μεθαύριο το δικό μου παιδί στο σχολείο να γνωρίσει ένα παιδί σαν της UFO, και το να έχω διαβάσει προσεκτικά αυτά που έχει να πει η UFO και η κάθε UFO σχετικά με το πώς το βιώνει όλο αυτό θα με βοηθήσει κι εμένα πολύ να δώσω κατευθύνσεις στο παιδί μου. Είναι κακό αυτό; Πώς αλλιώς μπορούμε να "καταλάβουμε", αν δεν δούμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια του άλλου;

 

Με το να εκθέσει το θέμα, η UFO προφανώς δεν έχει πρόβλημα να απαντήσει σε όποιες ερωτήσεις γίνουν, κι αν κάπου θίγεται είμαι σίγουρη ότι έχει τον τρόπο να απαντήσει ή να επιλέξει να μην απαντήσει.

 

Τα υπόλοιπα για το ποιος περνάει χρόνο και πόσο τα θεωρώ περιττά για το θέμα και ίσα-ίσα αυτά είναι που δυναμιτίζουν ένα θέμα που μέχρι τώρα μια χαρά πήγαινε...

[γιαννηςdad]

Προς τι όλη αυτή η εχθρική στάση; Η UFO άνοιξε το θέμα και δεν έβαλε κάποιο περιορισμό στο ποιοι μπορούν να συμμετάσχουν. Δλδ είναι κακό ότι κάποια άτομα έκατσαν να σκεφτούν κάποιες πιθανές παραμέτρους και να μιλήσουν για αυτές; Μόνο οι single μαμάδες δικαιούνται να έχουν άποψη; Ναι, μπορεί πολλές από εμάς να μην έχουμε ίδια εμπειρία για να "καταλάβουμε", δεν παύουμε όμως να έχουμε αρκετό empathy για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε... και εκεί νομίζω έγκειται η διαφορά... στην τελική, μπορεί αύριο-μεθαύριο το δικό μου παιδί στο σχολείο να γνωρίσει ένα παιδί σαν της UFO, και το να έχω διαβάσει προσεκτικά αυτά που έχει να πει η UFO και η κάθε UFO σχετικά με το πώς το βιώνει όλο αυτό θα με βοηθήσει κι εμένα πολύ να δώσω κατευθύνσεις στο παιδί μου. Είναι κακό αυτό; Πώς αλλιώς μπορούμε να "καταλάβουμε", αν δεν δούμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια του άλλου;

 

Με το να εκθέσει το θέμα, η UFO προφανώς δεν έχει πρόβλημα να απαντήσει σε όποιες ερωτήσεις γίνουν, κι αν κάπου θίγεται είμαι σίγουρη ότι έχει τον τρόπο να απαντήσει ή να επιλέξει να μην απαντήσει.

 

Τα υπόλοιπα για το ποιος περνάει χρόνο και πόσο τα θεωρώ περιττά για το θέμα και ίσα-ίσα αυτά είναι που δυναμιτίζουν ένα θέμα που μέχρι τώρα μια χαρά πήγαινε...

 

Συμφωνω απολυτα..Το θεμα το παρακολουθω και πηγαινε μια χαρα. Ψυχραιμια λοιπον για να μπορεσουμε να κατανοησουμε ολες τις διαστασεις του. Δεν υπαρχουν οι μεν και οι δεν...μονο κοινοι προβληματισμοι.

[iosifina123]

Επειδή το μπερδέψαμε πολύ το πράγμα, θα πω τις σκέψεις μου για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.

Θέλω να δώσω ένα παράδειγμα: αν κάποιο μέλος εδώ θέσει ένα θέμα για τις διαφορές που έχει ως προς το μεγάλωμα των παιδιών με τον άντρα της, και τους προβληματισμούς της πάνω σε αυτό, εγώ ως Babycakes, θα το διαβάσω και θα αισθανθώ κάποια πράγματα. Θα σκεφτώ ενδεχομένως τι θα έκανα εγώ (σύμφωνα με το χαρακτήρα μου, τις αρχές μου, τα βιώματά μου, τις γνώσεις μου, τον εγωισμό μου, τις ανασφάλειές μου και ένα σωρό άλλους παράγοντες), όμως θα είναι υποθέσεις και εικασίες, γιατί δεν έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση αφού μεγαλώνω μόνη μου το παιδί μου και ΣΙΓΟΥΡΑ θα μου διαφεύγουν κάποιες παράμετροι. Δεν μπορώ λοιπόν να κάτσω και να την πιάσω και να της πω κάνε αυτό και κάνε εκείνο. Κάτι τέτοιοι θα ήταν, αν μη τι άλλο, γελοίο.

Εδώ το UFO μας, έθεσε ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, στο πλαίσιο της μονογονεϊκής οικογένειας και ακόμα πιο ειδικά όταν ο πατέρας είναι απών.

Ασχολήθηκα με αυτό και το διάβασα με ενδιαφέρον, έμεινα με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό με τις απαντήσεις της μικρής και ήθελα να δω τη συνέχεια γιατί με καίει (όταν είσαι σε αυτή τη θέση DALIA, δεν περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί σου, προετοιμάζεσαι από την αρχή για όταν έρθει η ώρα - επειδή είπες πως είναι μικρό το παιδί μου ακόμα).

Ξαφνικά, όλοι είχαν κάποια γνώμη, χωρίς να έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση επαναλαμβάνω, κάνοντας και ερωτήσεις στο UFO για το τι έχει πει ακριβώς στο παιδί της, ποιος ακριβώς είναι ο προβληματισμός της, γιατί δεν τράβηξε μαλλιά κ.λπ...Και έπρεπε το UFO να κάτσει να εξηγήσει. Δεν κάνω το δικηγόρο του UFO, δεν χρειάζεται δικηγόρο με την καμία εξάλλου, το ότι είναι χαρισματικό άτομο γενικότερα φαίνεται ούτως ή άλλως...αλλά εγώ που βρίσκομαι στην ίδια θέση, άσχετα αν ο γιος μου είναι ακόμα μικρός, ένιωσα ακριβώς αυτό που ήθελε να πει.

Τώρα βέβαια, το ότι το θέμα έπρεπε να πάει στο ρατσισμό γενικότερα και στο bullying, επειδή κάποιες που γράφουν επί παντός επιστητού, γνωρίζουν καλύτερα γι'αυτά, δεν το καταλαβαίνω. Κι επίσης, όταν τόλμησα και είπα 'βρε παιδιά δεν μπορείτε να καταλάβετε αλλά υποθέσεις μόνο να κάνετε', άρχισαν τις ειρωνείες. Όμως ακόμα και από αυτή την αντίδραση φαίνεται τελικά η ευαισθησία και η στάση σε τέτοια θέματα...ο νοών νοείτω...

Τέλος, το φόρουμ είναι ελεύθερο να γράφουμε τη γνώμη μας όταν μπορούμε να βοηθήσουμε κάπου και να είμαστε εποικοδομητικοί, ή να κάνουμε τις ερωτήσεις μας όταν χρειαζόμαστε βοήθεια, και δεν είναι τσιφλίκι κάποιων επειδή έχουν το χρόνο να ασχολούνται εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ και αν κάποιος πει κάτι διαφορετικό να του την πέσουν.

Και τώρα, μιας και είμαι μονογονεϊκή οικογένεια και μόλις κοίμισα το γιο μου, πάω να κάνω τις χιλιάδες δουλειές που με περιμένουν.

Καληνύχτα σας!

 

Δεν καταλαβαίνω κι εγώ την επιθετικότητά σου. Καταρχήν γιατί το πήρες προσωπικά? Το UFO άνοιξε το θέμα. Και μπορεί να μην είμαστε στη θέση σας, αλλά τα παιδιά μας θα συναναστραφούν με παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, τα πράγματα δεν είναι μονόπλευρα, όλοι έχουν να κερδίσουν κάτι.

 

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί άναψες και γίνεσαι πικρόχολη. Μάλλον εσύ δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, συγγνώμη που το λέω, αλλά έτσι φαίνεται. Ότι έχεις τη μύγα και μυγιάστηκες. Μήπως να σκεφτούμε ότι για κάποια θέματα δεν ισχύει το ότι ''εγώ είμαι απόλυτα οκ με τις επιλογές μου, μόνο γι' αυτά που λέει ο κόσμος με νοιάζει''?

 

Λυπάμαι, αλλά το ύφος σου βγάζει αυτό ακριβώς. Μια εμπάθεια και μια ζήλια. Αν δεν ισχύει, πρόσεξέ το γιατί παρεξηγείσαι, αν ισχύει, πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου.

 

ΥΓ: Μήπως θες να ακούς συνέχεια ''μπράβο''? Οι τελευταίες μπηχτές περί ελεύθερου χρόνου ήταν τραγικές... Ξέρεις εσύ τί χρόνο έχει η καθεμιά? Μην το παίζεις θύμα. Τα προβλήματα της κάθε κοπέλας δεν τα ξέρεις εσύ.

 

EDIT: Περιμένω την αναφορά τώρα!

[Babycakes]

Καταρχάς πού είδατε την επιθετικότητα...εγώ απλά σε κάποια φάση έγραψα δεν μπορείτε να καταλάβετε τη θέση μας, θέλοντας να τονίσω πως υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι που δεν μπορείτε να σκεφτείτε και είναι λογικό αφού δεν το ζείτε το πρόβλημα και εισέπραξα ειρωνεία, γι'αυτό μετά ήθελα να εξηγηθώ πώς το εννοούσα.

Το πόση ευαισθησία υπάρχει, φαίνεται κι από το πώς δόθηκε απάντηση στο πρώτο μήνυμα που έγραψα ότι 'μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά'. Για να το είπα αυτό, σημαίνει πως έχω κάποια γνώση. Αλλά όχι, δεν επιτρέπεται αυτό προφανώς.

Αφού λοιπόν, κάποιοι τα γνωρίζουν καλύτερα όλα, ακόμα κι από αυτούς που το βιώνουν το πρόβλημα, πάω πάσο...

Δεν θα το συνεχίσω, όχι γιατί δεν έχω να πω επιχειρήματα, αλλά πρώτον γιατί είναι θέμα της UFO, η οποία όπως είδα δεν μπορεί να διαβάσει αυτή τη στιγμή, και δεύτερον γιατί τελικά, ενώ περίμενα να λάβω κάποιες απαντήσεις μιας και με απασχολεί το θέμα, δεν πήρα τίποτα, εκτός από όσα έγραψε η ίδια η UFO.

Παρόλαυτά, αφού οι υπόλοιποι με αφορμή αυτό, βοηθηθήκατε ως προς τα δικά σας παιδιά και πώς θα μάθουν να φέρονται σε τέτοιες περιπτώσεις, χαίρομαι, γιατί σημαίνει ότι ίσως κάτι αλλάξει και σε αυτή τη χώρα.

Θεωρήστε λοιπόν ότι δεν έγραψα τίποτα και συνεχίστε την κουβέντα εσείς μόνοι σας. Καλημέρα σας!

[kyra]

Έχοντας έρθει σε επαφή με πάαααρα πολλά παιδιά (4 και 5 ετών) λόγω δουλειάς τα τελευταία 10 χρόνια, επέτρεψε μου να διαφωνήσω σε αυτό.

Κανένας ενήλικας δεν μπορεί να φανταστεί τι έχει σημασία για ένα παιδί! Μπορεί να είναι η έλλειψη μαμά ή μπαμπά, αλλά μπορεί να είναι και η κόκκινη μπλούζα που έχει ο διπλανός του (ένα απλό παράδειγμα)! Για το παιδί, αυτά τα 2 μπορεί να έχουν την ίδια ακριβώς σημασία, όσο και αν εμείς οι μεγάλοι μπορούμε να τα ιεραρχήσουμε.

Επίσης, για ένα παιδί που θα κοροϊδέψει κάποιο άλλο, δεν έχει σημασία αν θα το κοροϊδέψει για την έλλιψη μπαμπά ή για τα παλιά ρούχα που φοράει ή για τα γυαλιά του ή για το βάρις του...Θα το "χτυπήσει" εκεί που ξέρει ότι θα το πονέσει! Μπορεί να είναι ο μπαμπάς, μπορεί να είναι η γάτα του (δεν σε παίζω γιατί έχεις τρίχες από τη γάτα σου), μπορεί να είναι το σπασμένο δόντι (δεν σε παίζω γιατί είσαι άσχημος με το σπασμένο δόντι), μπορεί να είναι η καταγωγή του (πιτσιρίκι έλεγε σε άλλο στο νηπιαγωγείο εσύ είσαι βρωμιάρα και δεν σε παίζω γαιτί είσαι από την Αλβανία).

Και τα 2 τα αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο. Μιλάμε στο παιδί και προσπαθούμε να το δείξουμε που υπερέχει ακόμα και αν δεν έχει την κόκκινη μπλούζα ή αν δεν έχει μπαμπά ή μαμά...Όπως αντίστοιχα μιλάμε και στον "θύτη" για να του δείξουμε ότι ο ίδιος δεν υπερέχει πουθενά, επειδή δεν έχει γάτα, έχει κόκκινη μπλούζα, είναι Έλληνας, έχει και τους 2 γονείς του.....

 

Διαβάζω, διαβάζω, επιτέλους κάποιος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.......

Κάθε διαφοροποίηση του παιδιού μου (είτε μεγαλώνει χωρίς πατέρα, είτε φοράει γυαλιά, είτε είναι κοντό κλπ κλπ) έχει μία αντανάκλαση πάνω ΜΟΥ, μία πάνω στο ΠΑΙΔΙ και μία στους άλλους.

Αν συμφιλιωθώ με την ιδέα ΕΓΩ, δηλαδή διορθώσω τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ στάση απέναντι στο πρόβλημα, μετά θα διορθωθεί αυτομάτως (ή μετά από διάλογο) με το παιδί, και σίγουρα θα λύσει το πρόβλημα με τους άλλους.....

[iosifina123]

Διαβάζω, διαβάζω, επιτέλους κάποιος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.......

Κάθε διαφοροποίηση του παιδιού μου (είτε μεγαλώνει χωρίς πατέρα, είτε φοράει γυαλιά, είτε είναι κοντό κλπ κλπ) έχει μία αντανάκλαση πάνω ΜΟΥ, μία πάνω στο ΠΑΙΔΙ και μία στους άλλους.

Αν συμφιλιωθώ με την ιδέα ΕΓΩ, δηλαδή διορθώσω τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ στάση απέναντι στο πρόβλημα, μετά θα διορθωθεί αυτομάτως (ή μετά από διάλογο) με το παιδί, και σίγουρα θα λύσει το πρόβλημα με τους άλλους.....

 

Αυτό είναι το θέμα kyra, πρώτα πρέπει να συμφιλιωθεί ο γονιός. Αλλιώς θα βλέπει παντού φαντάσματα. Και θα είναι καχύποπτος και εριστικός με ΟΛΟΥΣ.

[Babycakes]

Ναι, ναι...τα ίδια αφήνει στο παιδί το κόκκινο μπλουζάκι ή το σκυλάκι που δεν έχει σήμερα που είναι 5 χρονών και το ίδιο ένας πατέρας φάντασμε, που μπορεί να μη γνωρίσει ποτέ.

Πραγματικά απορώ...κανείς δεν είπε ότι τα παιδιά δεν πληγώνονται από πάρα πολλές και διαφορετικές αιτίες, ανάλογα την ιδιοσυγκρασία τους, το περιβάλλον τους κ.λπ. κ.λπ. ΑΛΛΑ, εδώ μιλάμε για ένα συγκεκριμένο θέμα και κυρίως για ένα ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ πρόβλημα.

Επιμένετε να γενικεύετε το θέμα, ενώ είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που τέθηκε.

[marchalina]

Η ελλειψη του πατερα ομως ειναι μια κατασταση μονιμη (μιλαω για την περιπτωση του εξαφανισμενου πατερα)

Πώς μπορεί μια μητερα να το χειριστει το ιδιο χαλαρα σαν να προκειται για το κοκκινο μπλουζακι ας πουμε (το οποιο μπορει και να συνυπαρχει) Μιλαω για την ιδια τη μονη μητερα που οπως και να το κανουμε ειναι παραπανω φορτωμενη απο ενα ζευγαρι γονεων

Μιλαμε για μια μητερα που αντιμετωπιζει αυτον το ρατσισμο σε πολλα αλλα επιπεδα και ειναι ανθρωπος (πληγωνεται πεισμωνει θυμωνει) και προφανως δουλευει παρα πολλες ωρες για να καλυψει και το οικονομικο κενο..

Υποθετω οτι μονο και μονο το αγχος οτι το παιδι εχει μονο εσενα πρεπει να ειναι τεραστιο

Ναι..σιγουρα θα προσπαθησει να κανει την υπερβαση...ομως θα υπαρχουν και πολλες κακες στιγμες

[Συντονιστής Χ]

Γεια σας

το θέμα ξανά άνοιξε για δημόσιο διάλογο.

Μέρος δημοσιεύσεων που ηταν εκτός θεματολογία , αφορούσαν προσωπικές διαμάχες , σχολιασμούς μεταφέρθηκαν στο αρχείο

εδω :http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=115723

 

Παρακαλούμε λάβετε υπόψιν σας το αρχικό ερώτημα - θέση και μείνετε εντός θεματολογίας

 

ευχαριστούμε

απο την Συντονιστική ομάδα

Επεξεργάστηκαν 4 Απριλίου,2012 by Συντονιστής Χ

[MarcoPolo]

Eνα παιδι που μεγαλωνει χωρις πατερα δεν ξερει πως ειναι το διαφορετικο μεχρι ενα σημειο. Ρωτησα καποτε εναν ενηλικα που ηταν τετοιο παιδι και μου απαντησε οτι δεν ενιωθε οτι του ελειπε κατι γιατι δεν ηξερε πως ηταν αυτο το κατι μεχρι καποια ηλικια. Οταν αρχισε να αντιλαμβανεται διαφορες με αλλες οικογενειες συνεχισε να νιωθει καλα γιατι εβλεπε και πολλα αρνητικα απο μπαμπαδες αλλων παιδιων. Τα σχολια των αλλων παιδιων του δημιουργουσαν καποια ερωτηματικα γιατι δεν ειχε μπαμπα αλλα απο εκει και περα δεν ενιωθε ατυχος η οτι στερουταν πολλα πραγματα επειδη δεν ειχε μπαμπα καθως ειχε μια μαμα που καλυπτε τον συναισθηματικο του κοσμο. Στα πικροχολα σχολια εμαθε να απαντα απο μικρος με την αμυνα που διαθετουν τα παιδια. Και σαν ενηλικας εξελιχθηκε καλα babycαkes ισως και απο πεισμα να διαψευσει τις προβλεψεις οσων ειχαν γινει μαντης κακων μελουμενων για αυτων.

[μινουλα]

Eνα παιδι που μεγαλωνει χωρις πατερα δεν ξερει πως ειναι το διαφορετικο μεχρι ενα σημειο. Ρωτησα καποτε εναν ενηλικα που ηταν τετοιο παιδι και μου απαντησε οτι δεν ενιωθε οτι του ελειπε κατι γιατι δεν ηξερε πως ηταν αυτο το κατι μεχρι καποια ηλικια. Οταν αρχισε να αντιλαμβανεται διαφορες με αλλες οικογενειες συνεχισε να νιωθει καλα γιατι εβλεπε και πολλα αρνητικα απο μπαμπαδες αλλων παιδιων. Τα σχολια των αλλων παιδιων του δημιουργουσαν καποια ερωτηματικα γιατι δεν ειχε μπαμπα αλλα απο εκει και περα δεν ενιωθε ατυχος η οτι στερουταν πολλα πραγματα επειδη δεν ειχε μπαμπα καθως ειχε μια μαμα που καλυπτε τον συναισθηματικο του κοσμο. Στα πικροχολα σχολια εμαθε να απαντα απο μικρος με την αμυνα που διαθετουν τα παιδια. Και σαν ενηλικας εξελιχθηκε καλα babycαkes ισως και απο πεισμα να διαψευσει τις προβλεψεις οσων ειχαν γινει μαντης κακων μελουμενων για αυτων.

 

Θα συμφωνησω τοσο μα τοσο πολυ. Μεγαλωσα χωρις γονεις και πραγματικα πιο πολυ ειχα πληγωθει γιατι με κοροιδευαν για τα μεγαλα γυαλια (και ασχημα) που φορουσα παιδακι, παρα για την ελλειψη των γονεων μου. Και πραγματικα, δεν ενοιωθα διαφορετικη-ασχημα διαφορετικη δλδ-γιατι δεν ηξερα πως ειναι να μεγαλωνεις με μαμα και μπαμπα. Μαρκοπολο τα ειπες πολυ ομορφα.

[emmaki]

Ναι, ναι...τα ίδια αφήνει στο παιδί το κόκκινο μπλουζάκι ή το σκυλάκι που δεν έχει σήμερα που είναι 5 χρονών και το ίδιο ένας πατέρας φάντασμε, που μπορεί να μη γνωρίσει ποτέ.

Πραγματικά απορώ...κανείς δεν είπε ότι τα παιδιά δεν πληγώνονται από πάρα πολλές και διαφορετικές αιτίες, ανάλογα την ιδιοσυγκρασία τους, το περιβάλλον τους κ.λπ. κ.λπ. ΑΛΛΑ, εδώ μιλάμε για ένα συγκεκριμένο θέμα και κυρίως για ένα ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ πρόβλημα.

Επιμένετε να γενικεύετε το θέμα, ενώ είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που τέθηκε.

 

όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, σε ένα παιδί η κοροϊδία, για όποιο λόγο και αν είναι, έχει τα ίδια αποτελέσματα!

Οπότε, ναι, το ίδιο θα αισθανθεί για το μπλουζάκι ή για το σκυλάκι, όπως και για τον πατέρα.

Μποορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά μιλάμε για τον κόσμο των παιδιών!

Ένας ενήλικας μπορεί να αξιολογήσει/ιεραρχήσει τις ανάγκες του ή τις ελλείψεις του. Για ένα παιδί, αν δεν του εξηγήσεις τι γίνεται, όλα είναι ίδια, μέχρι να βρεθεί κάποιος να του τονίσει πιο είναι πιο σημαντικό στη ζωή.

[UFO]

είχα καιρό να γράψω σεντόνι αλλα αυτά έχει το μπαν σου δίνει χρόνο να ηρεμήσεις και να γράψεις …σεντόνια

(με τις υγείες μας λοιπόν :-) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ επρεπε να σπασω το μήνυμα στα δύο ... αλλιώς δε το έπαιρνε χαχαχαχαχ )

για αρχή έχει εξελιχθεί αυτή η συζήτηση σε πολύπλευρο και ενδιαφέρον θέμα

ευχαριστώ πολύ και τις ψυχολόγους που δημόσια ή με ΠΜ μου απαντησαν

πέραν των μαμάδων βεβαίως βεβαίως !

 

Κλείσε τα μάτια σου και προσπάθησε να γίνεις παιδί, σκέψου το σχολείο, την τάξη την δασκάλα, το διάλειμμα… τις κυρά κατίνες (σσ : άλλες μαμάδες) σκέψου όλο το σκηνικό!!!!

ξεκινάω με αυτό … ΜΑ ΕΊΜΑΙ ΠΑΙΔΙ

(ΑΣΤΕΙΈΥΟΜΑΙ)

η πολύύυυυυυυχρονη επαφή μου με πααααααααρρρρααααα πολλά παιδιά και η ΤΕΡΑΣΤΙΑ αγαπη μου για αυτά μου έχει επιτρέψει την ευκολία να μπαίνω στην θέση τους . Ο χρόνος τα προβλήματα η καθημερινότητα δεν με έχουν φθείρει σε αυτό το κομμάτι ούτε και η πείρα μου μαζί τους είναι σε καμία περίπτωση " θεωριτική "

 

Πώς θα ήθελες να αντιδράσει η δικιά σου μαμά? Να τους την πει?… να κάνει φασαρία?... Να χαμογελάσει ειρωνικά και να γυρίσει το κεφάλι από την άλλη?... Να αδιαφορήσει?

 

Ο κόσμος των παιδιών είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μας!!!

 

ο κόσμος τους είναι υπέροχος και αξιοζήλευτός , όμως το κάθε παιδι είναι διαφορετικό όπως επιμένω και ο κάθε άνθρωπος αρα βαδίζεις ανάλογα με πιο ξεχωριστό άνθρωπο έχεις απέναντι σου

τι προσωπικότητα (μεγάλης ή μικρής ηλικίας )

 

(η μη δράση ΔΕΝ συνεπάγεται πάντα με την αδιαφορία όμως πρέπει να σημειώσω

η μη δράση κατά του ενστίκτου (μαλλιοτραβιγμα ξεκατίνιασμα και αλλα όμορφα) βαφτίζεται κι αλλιώς … παρατηρώ σκέφτομαι νιώθω επεξεργάζομαι ώριμη σκέψη και αντίδραση με βάση ΟΧΙ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ πάντα αλλα συνηπολογίζοντας πολλούς παραγωντές που ομολογούμενος μερικές φορές δεν αποτυπώνονται και με τον καλύτερο τρόπο σε μια δημόσια συζήτηση ) και αλλα

 

*ας πούμε τώρα για πλακα και κάτω από διαφορετικές συνθήκες ένα περιστατικό

μικρή η μανα μου είχε αδιαφορήσει - φαινομενικά- απέναντι σε μια αδικία που είχα υποστεί

και ενώ είχα παραπονεθεί εκείνη την στιγμή (σε αντίθεση με τα σκηνικά που περιγραφω για το δικό μου παιδι ) η μαμα μου δεν είχε κάνει τίποτα !

δεν υπέστει όμως μετά από το παράπονο μου κάποια εκ νέου αδικία

μετά από μήνες έμαθα ότι είχε ξεμαλιάσει κάποιον και με φοβόντουσαν τα παιδιά !

δεν μου άρεσε καθόλου

 

 

 

και για το συνδέσω με αυτό :

 

 

Εγώ θα ήθελα να επικεντρωθώ λίγο στο πως συμπεριφερόμαστε εμείς όταν βρισκόμαστε μαζί με άλλους ενήλικες και παιδιά. Εκεί υπερασπιζόμαστε αυτά που έχουμε κατʼ ιδίαν συζητήσει με το παιδί μας?!

 

 

κοιτα

υπερασπίζεσαι ΣΑΦΩΣ αυτό που έχεις πει θεωρητικά ( άλλωστε τα παιδιά δεν κατανοούν τόσο με τα λόγια όσο με το παράδειγμα και το παιχνίδι το βίωμα )

ΑΝ ΕΡΩΤΗΘΕΊΣ ΑΝ ΣΟΥ ΖΗΤΗΘΕΊ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ !

 

πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο- χώρο και στο παιδι να διυλίσει την πληροφορία που θωρητικά ή μέσα από το παιχνίδι το βίωμα έζησε ( πιστεύω )

και να παρέμβουμε αν υπάρχει ανάγκη ( το παιδι σπαράζει . λεμε τώρα, το παιδι κινδυνεύει, το παιδι βαράει άλλο παιδι , το παιδι βρίζει , το παιδί τα χει πάρει κρανίο κοκ )

 

δεν είμαι της άποψης της κλασικής Ελληνίδας μάνας - Έλληνα πατέρα που καθαρίζει για πάρτι του παιδιού

" του κόβεις τα φτερά " είναι λάθος , πως να το πω ;;; δεν θα είμαστε ΠΑΝΤΑ εκεί για τα παιδιά μας δεν μπορούμε είναι χωροχρονικά αδύνατο .

ναι να πρεμβω εκεί, που είναι ανάγκη ! (τι είναι αναγη και πως παρεμβαίνω διαβάζουμε εδώ 1000 διαφορετικές απόψεις )

 

δυο παραδείγματα :

έχουμε μια περίπτωση που, είμαστε πες στο τραμ και ένα παιδι το δικό μας παιδι λέει :

 

μαμα γιατί αυτός είναι μαύρος ;

γυρνάει το λεωφορείο μας κοιτάνε όλοι ρόμπα οι γονείς

εκεί παρεμβαίνεις και λες κι εσύ δυνατά , (πχ) αγαπη μου έχουμε πει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός έχει άλλο χρώμα άλλη καρδούλα αλλα ματια άλλοι είναι άντρες άλλοι γυναίκες άλλοι ξανθοί μελαιχρινοί

μπλα μπλα μπλα

 

δεν είναι ευγενικό όταν βλέπουμε κάτι διαφορετικό να γκαρίζουμε

να το κοριδεύουμε

μπορούμε να ρωτήσουμε όμως την μαμα - μπαμπά στο αυτί , μπορεί να ξέρουν ! ή μπορούμε να είμαστε πιο ευγενικοί και μπλα μπλα μπλα

 

άλλο παράδειγμα :

βλέπουμε το παιδι μας να λέει σε συμμαθητή του

"άντε ρε γυαλάκια φύγε από εδώ δε σε έχω φίλο " (και οι δυο μανάδες μπροστά )

 

εσύ τι πιστεύεις ; ΠΟΙΑ ΜΑΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ (του γυαλάκια ή εσύ- εγώ - αυτός - αυτή ) θα πρέπει να παρέμβει ;;;;

 

η μανα του ¨γυαλάκια¨ εξορισμού έχει δίκιο δλδ τι να έρθει να σου πει ;;

αεί μαρη μάζεψε το γιο σου ;;; σα δε ντρεπεσια λέω εγώ ;

-δεν ξέρω αυτά μου φαίνονται γελοία εμένα - ΠΡΟΦΑΝΩΣ έχει συζητήσει με το παιδι του ότι μπορεί να το πειράξουν , το ίδιο παιδι μπορεί στο σπίτι να έχει θέσει τον προβληματισμό του για την διαφορετικότητα αυτή (προσωρινή η μόνιμη )κοκ

 

ο γυαλάκιας λοιπόν απαντά στο γιο σου-μου-του :

" κι εσύ είσαι άσχημος κι εγώ δε σε έχω φίλο !" και φεύγει!

 

η επιβεβαίωση των λεγόμενων μας έρχετε μεσα από τις ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ

όχι από καυγάδες

όχι από μαλλιοτραβήγματα κατινιές κοκ

ούτε με "συνεχής διαιτησία " ανηλίκων ΠΙΣΤΕΎΩ !

(δεν έχει κάνει άλλος παιδι μόνο η Μαριώ το Γιάννη και μη τολμίσετε να πειράξετε το Γιάννη )

 

επίσης ξεχνάς κάτι βασικό Ελευθερία :

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΟΝΕΊΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ απασχολήσει το γεγονός της διαφορετικότητας

υπάρχουν γονείς που τους άγγιξε μόνο όταν αναγκάστηκαν να το αντιμετωπίσουν για δικούς τους λόγους , στο δικό τους σπίτι , στο δικό τους παιδι !

 

(δηλαδή : δεν έχω μιλήσει ποτε για το διαφορετικό και όλες τους τις εκφάνσεις και ξαφνικά μια μερα το παιδι μου πάει σχολείο ……

μπορεί εκεί να υπάρξει ανάγκη να φορέσει γυαλιά , να κάνει μια ενχείριση , να φορέσει κοντό παντελόνι , να πάρει κιλά , να χάσει κιλά, να χάσει ένα γκολ , να είναι πιο κοντο , να είναι πιο ψηλό και η λίστα δεν έχει τελειωμό ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ πρέπει ή αναγκάζομαι να μιλήσω για την διαφορετικότητα …. πες μου ότι καταλαβαίνεις ) μέχρι να την εμπεδώσει

θα χει πάει γυμνάσιο

έξι χρόνια κοντα όσα εγώ ΠΧ έχω ΠΡΟ ετοιμάσει το παιδι μου να πάει ψιλό έτοιμο σε αυτόν τον τομέα (ανθρωπίνως δυνατό έτοιμο , έχει και ΔΙΚΗ ΤΟΥ προσωπικότητα που εκεί δε μπορώ να παρέμβω )

[UFO]

the sequel

 

ας ξεκαθαρίσουμε λίγο κάτι ακόμα :

 

σε ένα σκηνικό εγώ και βιονικά ελληνικά αυτιά μου

(περιγράφω λίγο για να ευθυμήσουμε κι όλα : )

είμαι εγώ εδώ και συζητώ με άλλη μαμα γελάμε μιλάμε

τα παιδιά ( 3 ) παίζουν μαζι συζητάνε ,στα 4 μέτρα μακριά από εμένα

εκεί που είναι τα παιδιά είναι και η μαμα του ¨σκανδαλου¨ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

!

με την ακρη του ματιου μου και ενώ το παιδι μου είναι ΠΛΑΤΗ ΣΕ ΜΕΝΑ βλέπω γωνιακά στις χ μοίρες την μουτσούνα απορίας

(μουτσουνα απορίας = το παιδι μου όταν κάνεις κάτι γίνεται , που θεωρεί εξωφρενικά παράλογο γουρλώνει ματια , συκωνει ώμους ,ανοίγει στόμα μένει άγαλμα παίρνει ανάσα και ακολουθεί … τσουνάμι … )

 

άκουω λοιπόν (με το βιονικό αυτί της μάνας ) "δεν είναι εδώ ο μπαμπάς σου!!! δεν έχεις μπαμπαααα να να να να … "

Η άλλη μανα από πάνω κοιτάει το παιδι της και χαμογελα αδιάφορα !!!!

εγώ σαν κινηματογραφική ταινία όπου βλέπεις την σφαίρα να πλησιάζει σε αργή κίνηση ,έχω απασφαλίσει το δίκανο και γυρνάω το σώμα μου έτοιμη να κάνω το μετέωρο βήμα του πελαργου !

και ακούω το παιδι μου να λέει : κι εσενα ο μπαμπάς σου είναι άσχημος αλλα δε σε κορίδεύω αεί παρατάμε ….

και πάει σε άλλη φίλη παραπέρα χαμογελαστή και χοροπηδηχτή !!!

 

μάζεψα το δίκαννο (ΝΑΙ γιατί ένιωσα υπέροχα που απάντησε , δεν της ήρθε εξ ουρανού η ατάκα ΉΞΕΡΕ ότι οι ανθρωποι κοροιδέυουν το διαφορετικό το αλλιώτικό το απ αλου φερμένο που λέει κι ο ποιητής και αυτοί οι άνθρωποι είναι ΑΝΟΗΤΟΙ )

 

μετά από 3 ώρες και ενώ το παιδι δεν έχει πει τίποτα και είμαστε μόνες την ρωτάω :

- με την φίλη σου την ….ολα νταξ τα πατε καλα ;

- άσε μας ρε μαμα είναι ανόητη , μου λέει ….οτι δε έχω μπαμπά;

- κι εσύ πως νιώθεις που σου το λέει αυτό ;

- τίποτα αφού είναι ανόητη!

- της έχεις απαντήσει κάτι ;

- ε ναι , της είπα ότι ο μπαμπάς της είναι άσχημος !

- είναι άσχημος ;

- ναι !

- δεν έχουμε πει δε κοροίδευουμε όμως ;;;!

- να μην με κοροϊδεύει αυτή πρωτη !

- θες να της μιλήσω ;

- όχι καλε μαμα !

 

- αν θες να συζητήσουμε πάλι κάτι για το μπαμπά σου να μου το πεις ε! και μπλα μπλα μπλα …δε υπάρχει λάθος συναίσθημα υπάρχει μόνο συναίσθημα , ο κόσμος δεν είναι ίδιος , δεν σκευτεται το ίδιο και μπλα μπλα μπλα ..και ότι θες εδώ είμαι θα σε βοηθήσω … και μπλα μπλα μπλα !

 

 

έτσι ήταν παρόμοια και τα δυο αλλα σκηνικά

μονο που σε μια συζήτηση μου είπε αυτό :

- βρε μαμα εσύ αν δεις να κάνω κάτι που δεν επιτεπετε (το ρου στο επιτρέπετε το τρώει μου μιλάς γιατί οι άλλες μαμάδες δεν μιλάνε στα παιδιά τους ; γιατί δε τα βοηθάνε να καταλάβουν ;;;

 

και επαναλαμβάνω δεν ήταν απορία - παράπονο προς εμενα , ούτε εμεσα ούτε άμεσα

ήταν απορία διαφορετικότητας να το πω έτσι για τις άλλες μανάδες !

 

να μια διαφορετικότητα !

γιατί μερικές μανάδες μιλάνε στα παιδιά τους και άλλες όχι ;;;;

…..

γιατί λοιπόν ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε την φίλη σου και τη μαμα σου που δεν μιλάνε ! (λεμε τωρα )

 

 

τώρα βεβαια να μην ξεχάσουμε ότι ο καθένας γραφει σκέφτεται απαντά δρα αντιδρά ανάλογα με την παιδεία του

το επίπεδο του

την ψυχική η μη γαλήνη του

τις κοινωνικές- προσωπικές του εμπειρίες τα βιώματα του …

το αλφα το του το βήτα του το γαμα του

 

 

σχετικά με το θέμα των επιθέσεων και αντιαπαρθεσεων ποια τα Πε καλύτερα,ποια επιτέλους ακουσε κατι σωστό , ποια είναι η πιο ατακοδόρισα , ποια είναι θύμα ποια θύτης ποια είναι μόνη σε γάμο ποια είναι μόνη χωρίς γάμο καιτ α λοιπά όμορφα ( που ποτε δεν λείπουν από τούτο δα το φόρα )

 

μονο αυτό : η εγκατάλειψη εγκύου είναι ποινικά κολάσιμη (κάτω από προϋποθέσεις ) με βαθείες πληγές (ψυχολογικές συνέπειες) που κάνουν χρόνια να επουλωθούν και μπορεί και να μην επουλωθούν ποτε σε ορισμένες περιπτώσεις !

με την ίδια επιθετικότητα θα αντιμετωπίζατε και ένα θύμα … βιασμού ; απατής ; ληστείας ;

βανδαλισμού; ενδοοικογενειακής βίας ;

θα του λεγατε μήπως εσυ βλέπεις το εαυτό σου ως θύμα ;

ενώ δεν είσαι ; ! γιατί δλδ θα πρέπει να με έχουν βιάσει για να σου πω τι να κάνεις ;;; μπορεί να με βιάσουν αύριο μεθαύριο να μην ξέρω πως να αισθανθώ;

θα μου πεις αν ο άλλος έχει κόλημα;;; έχει θυματοποιηθεί αφε αυτού του ; ε η επίθεση δεν είναι και ότι καλύτερο ( λέω εγώ τώρα )

δεν ξέρω …. δεν θέλω να επεκταθώ άλλο σε αυτό και κακός που το αναφέρω !

κι εσύ babycakes cool , κατέβασε τα μανίκια κάτω παιδι μου ! και θα σου πω μια ατάκα που μου Πε φίλος συμφορουμίτης το το 2007 που γραφα περί ανύπαντρων μητέρων και Ελεγαν εδώ μεσα (μειοψυφία δήλωνε κάτι τέτοιο τουλάχιστον γραπτά ) ότι είμαστε ξεδιάντροπες οι ανήπαντρες μητέρες γιατι τυλίγουμε τους άντρες

γκαστρονόμαστε και μετά θέλουμε και τα ρέστα

ΜΗΝ τα παίρνεις στην πλάτη σου όλα !

δεν είναι όλες ίδιες

 

και τέλος αυτό :

[Babycakes]

UFO, σ'ευχαριστώ!