Ρωτήστε την ειδικό: Zηκοπούλου Όλγα Ψυχολόγο M.Sc.στα Παιδιά και στους Εφήβους

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Αγαπητά μέλη εδώ μπορείτε να τοποθετείτε τις απορίες /ερωτήματα σας προς

την κα Ζηκοπούλου Όλγα Μsc με Ειδίκευση στα Παιδιά και στους Εφήβους

 

Για να δείτε το προφίλ της κα Zηκοπούλου πατήστε εδώ

http://parents.org.gr/forum/member.php?u=37625

[sogni d'oro]

Η ερώτηση που θέλω να θέσω είναι αν η χρήση 2 ονομάτων σε ένα βρέφος 16 μηνών δημιουργεί πρόβλημα ή όχι.

Μέχρι τώρα τον αποκαλώ με το ένα του όνομα. Να ξεκινήσω και το 2?

[EviQ]

Κυρία Ζηκοπούλου καλησπέρα.

Θα ήθελα ορισμένες κατευθύνσεις σε σχέση με κάποια γεγονότα στο στενό μου περιβάλλον.

Μία κοντινή συγγενής και φίλη βρίσκεται σε τελικό στάδιο καρκίνου. Έχει ένα παιδάκι 6,5 χρονών, το οποίο λόγω των συγκυριών φιλοξενείται στο σπίτι μου. Εγώ έχω και 2 παιδάκια δικά μου, το ένα συνομίλικο και στενός φίλος του παιδιού της φίλης μου και το άλλο 2,5 χρονών.

Όπως καταλαβαίνετε οι καταστάσεις αυτές με οδηγούν να αναζητήσω βοήθεια ώστε να προετοιμαστώ και να χειριστώ κι εγώ και οι υπόλοιποι ενήλικες σωστά τα θέματα που θα προκύψουν, δυστυχώς...σύντομα.

Θα ήθελα τη γνώμη σας για το πού θα πρέπει να απευθυνθώ και αν υπάρχει κάποιος να μου συστήσετε που θα μπορούσε να με συμβουλεύσει για το τί να κάνω.

Θα βόλευε πολύ και κάποιου είδους συμβουλευτική γραμμή, καθώς ο χρόνος όπως καταλαβαίνετε είναι πιεσμένος με 3 μικρά στο σπίτι.

 

Ευχαριστώ πολύ και είμαι στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες αν το κρίνετε απαραίτητο.

[Mammy in love]

Γεια σας και από μένα!Θα ήθελα και εγώ να θέσω ένα θέμα που απασχολεί.Έχω έναν μικρό 2χρονών και όταν πάω στο μπάνιο πάντα με ακολουθεί.Είναι καλό και επιτρεπτό και αν ναι μέχρι πια ηλικία να με βλέπει χωρίς ενδυμασία;

[stellaTD]

  Mammy in love είπε:

Γεια σας και από μένα!Θα ήθελα και εγώ να θέσω ένα θέμα που απασχολεί.Έχω έναν μικρό 2χρονών και όταν πάω στο μπάνιο πάντα με ακολουθεί.Είναι καλό και επιτρεπτό και αν ναι μέχρι πια ηλικία να με βλέπει χωρίς ενδυμασία;

 

η αληθεια ειναι οτι εχω και εγω την ιδια απορια . αν μπορεσετε να απαντησετε και σε εμενα ... ευχαριστω εκ των προτερων

[Όλγα Ζηκοπούλου]

Ένα από τα πράγματα που είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι το παιδί σε αυτή την ηλικία δε συγχέει το γυμνό σώμα με τη σεξουαλικότητα ούτε και η γύμνια εγείρει αισθήματα ντροπής ή αμηχανίας. Αρκετές είναι οι φορές που το παιδί αυτής της ηλικίας θα εκδηλώσει ενδιαφέρον ίσως και περιέργεια για το γυμνό σώμα.

Το πώς θα τοποθετηθείτε εσείς απέναντι σε αυτό το θέμα εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και από τις απόψεις και τις αντιλήψεις που έχετε γύρω από το γυμνό σώμα. Οι απαντήσεις που δίνετε σε ερωτήσεις όπως «πώς νιώθω εγώ απέναντι στο γυμνό σώμα;» «πώς νιώθω όταν το παιδί μου με κοιτάει όταν είμαι γυμνή;» «τι φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει ή να σκεφτεί εάν με δει γυμνή;» θα καθορίσουν και τη στάση σας απέναντι σε αυτό το θέμα.

Κάποια σημεία στα οποία αξίζει να δοθεί περισσότερη προσοχή είναι τα παρακάτω:

εάν είναι κάτι με το οποίο δε νιώθετε άνετα τότε αποφύγετε να το κάνετε. Παράλληλα όμως, προσπαθήστε ώστε να μην συνδέσετε τη γύμνια με αισθήματα ντροπής ή να μη σας βλέπει το παιδί να προσπαθείτε με κάθε τρόπο ώστε να μη δει την εικόνα του γυμνού σας σώματος.

Εάν διαχειριστείτε τη γύμνια με έναν απόλυτα φυσικό τρόπο τότε δεν υπάρχουν κάποιοι ιδιαίτεροι κίνδυνοι, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με τόσο μικρές ηλικίες.

Αργότερα, καθώς το παιδί μεγαλώνει:

Μιλήστε για το δικό του γυμνό σώμα

Σεβαστείτε την επιθυμία του να μη θέλει να το δείτε γυμνό ή ότι θέλει να κλείνει την πόρτα του

Μιλήστε στο παιδί για την έννοια του προσωπικού-ιδιωτικού χώρου

Μιλήστε στο παιδί για τις ιδιαίτερες περιοχές στο σώμα του (γεννητικά όργανα, ποπός) ποιος μπορεί να τις βλέπει ή να τις αγγίζει (οι γονείς και π.χ. κάποιος γιατρός όταν είστε παρόντες και εσείς) κ.λ.π.

Εξηγήστε του ότι και υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλετε να τα κάνετε μόνη σας με την πόρτα του δωματίου ή/και του μπάνιου κλειστή.

[Όλγα Ζηκοπούλου]

  stellaTD είπε:

η αληθεια ειναι οτι εχω και εγω την ιδια απορια . αν μπορεσετε να απαντησετε και σε εμενα ... ευχαριστω εκ των προτερων

Ένα από τα πράγματα που είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι το παιδί σε αυτή την ηλικία δε συγχέει το γυμνό σώμα με τη σεξουαλικότητα ούτε και η γύμνια εγείρει αισθήματα ντροπής ή αμηχανίας. Αρκετές είναι οι φορές που το παιδί αυτής της ηλικίας θα εκδηλώσει ενδιαφέρον ίσως και περιέργεια για το γυμνό σώμα.

Το πώς θα τοποθετηθείτε εσείς απέναντι σε αυτό το θέμα εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και από τις απόψεις και τις αντιλήψεις που έχετε γύρω από το γυμνό σώμα. Οι απαντήσεις που δίνετε σε ερωτήσεις όπως «πώς νιώθω εγώ απέναντι στο γυμνό σώμα;» «πώς νιώθω όταν το παιδί μου με κοιτάει όταν είμαι γυμνή;» «τι φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει ή να σκεφτεί εάν με δει γυμνή;» θα καθορίσουν και τη στάση σας απέναντι σε αυτό το θέμα.

Κάποια σημεία στα οποία αξίζει να δοθεί περισσότερη προσοχή είναι τα παρακάτω:

εάν είναι κάτι με το οποίο δε νιώθετε άνετα τότε αποφύγετε να το κάνετε. Παράλληλα όμως, προσπαθήστε ώστε να μην συνδέσετε τη γύμνια με αισθήματα ντροπής ή να μη σας βλέπει το παιδί να προσπαθείτε με κάθε τρόπο ώστε να μη δει την εικόνα του γυμνού σας σώματος.

Εάν διαχειριστείτε τη γύμνια με έναν απόλυτα φυσικό τρόπο τότε δεν υπάρχουν κάποιοι ιδιαίτεροι κίνδυνοι, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με τόσο μικρές ηλικίες.

 

Αργότερα, καθώς το παιδί μεγαλώνει:

Μιλήστε για το δικό του γυμνό σώμα

Σεβαστείτε την επιθυμία του να μη θέλει να το δείτε γυμνό ή ότι θέλει να κλείνει την πόρτα του

Μιλήστε στο παιδί για την έννοια του προσωπικού-ιδιωτικού χώρου

Μιλήστε στο παιδί για τις ιδιαίτερες περιοχές στο σώμα του (γεννητικά όργανα, ποπός) ποιος μπορεί να τις βλέπει ή να τις αγγίζει (οι γονείς και π.χ. κάποιος γιατρός όταν είστε παρόντες και εσείς) κ.λ.π.

Εξηγήστε του ότι και υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλετε να τα κάνετε μόνη σας με την πόρτα του δωματίου ή/και του μπάνιου κλειστή.

[klossa]

Κυρια Ζηκοπουλου καλησπερα.

Θα ηθελα τη γνωμη σας σχετικα με τη κορη μου(7 χρονων).Πριν 4 μερες εχασα τη γιαγια μου μετα απο 2 μηνες στο νοσοκομειο.Η κατασταση της ηταν μη αναστρεψιμη κι ετσι την ειχα προετοιμασει για το τι προκειται να συμβει και η απαντηση που πηρα ηταν "καλυτερα τωρα θα μπορω να παιζω χωρις να μου φωναζει".Οταν λοιπον ηρθε εκεινη η ωρα της το ειπα και η απαντηση που πηρα ηταν "γιουπι".Μετα την κηδεια(δεν την πηρα μαζι) το βραδυ τη ρωτησα αν ειναι στενοχωρημενη και μου ειπε οχι.Της ειπα οτι δεν ειναι κακο να ειναι λιγο στενοχωρημενη και να το λεει αλλα παλι τιποτα.Καποια στιγμη ειπε στον πατερα της οταν μεινανε μονοι οτι στενοχωρηθηκε λιγο.Γενικοτερα ενω ειναι ευαισθητη δεν το δειχνει και βγαζει μια "κακια".Δεν ειναι το μοναδικο γεγονος που συμπεριφερθηκε ετσι και σε απλα πραγματα "κακια" βγαζει.Δεν ξερω τι να κανω και πως να τη πλησιασω.Ευχαριστω εκ των προτερων.

[Ρούλα26]

Κυρια Ζηκοπουλου καλησπερα.

Θα ηθελα να ρωτησω κατι σχετικα με τον πενταχρονο γιο μου.Υποψιαζομαι οτι ο μικρος μου εχει μειωμενη αυτοπεποιθηση.Ειναι αρκετα ντροπαλο παιδακι.Απο περισυ που ξεκινησε το προνηπιο και φετος δεν εχει πει ουτε μια φορα το ποιημα του(καθεται και με κοιταζει βουρκωμενος σαν να μου λεει σωσε με και δεν εχει κανει επισης ουτε 1 φορα παρελαση.Οταν το συζηταμε στο σπιτι ειναι ενθουσιασμενος να παει να πει πχτο ποιημα του και οταν ερχεται η ωρα τιποτα.

Τι θα μπορουσαμε να κανουμε για να το διορθωσουμε?

Ευχαριστω!

[teacher40]

Καλησπέρα σας...είμαι εκπαιδευτικός, φιλόλογος για την ακρίβεια, αλλά δουλεύω με παιδάκια δημοτικού. Διαβάζω δύο παιδάκια με τα οποία όμως αντιμετωπίζω ακόμα πρόβλημα. και τα δύο δουλεύουν σε εμένα αλλά αρνούνται να δουλέψουν στην τάξη. το ένα παιδάκι είναι στ δημοτικού και είναι ιδιαίτερη περίπτωση καθώς μεγαλώνει με τη γιαγιά και τον παππού. το παιδάκι αυτό δεν ανοίγει καθόλου τα βιβλία του στο σχολείο και είμαι σίγουρη ότι αυτά που μου λέει ότι έχουν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. το κακό είναι ότι έχω μιλήσει και με τη δασκάλα του και δε δείχνει διάθεση να συνεργαστεί. δεν τον σηκώνει ποτέ. και λέω ...δεν είναι λοιπόν εν μέρει φυσικό το παιδάκι να αδιαφορεί; πώς μπορώ να το παρακινήσω να παρακολουθεί στο σχολείο; και πως να πω στη γιαγιά και τον παππού να το πάνε σε παιδοψυχολόγο; σίγουρα το παιδάκι έχει τραύματα στην ψυχή του.

η άλλη περίπτωση είναι διαφορετική. δεν έχει μάθει απλά να διαβάζει και να σκέφτεται. χθες διαβάσαμε για διαγώνισμα που έγινε....αντιπροχθές. διαβάζουμε και δε δείχνει την αντιγραφή στο δάσκαλο ή δίνει λευκή κόλλα ή δε γράφει παρά μόνο αν τον πιέσει ο δάσκαλος. αυτό το παιδί είναι ε΄δημοτικού.

 

πώς μπορώ να παρακινήσω αυτά τα παιδιά να παρακολουθούν και να συμμετέχουν στο μάθημα;

[nitsa_ge]

Kαλησπέρα σας.

Έχω ένα κοριτσάκι 20 μηνών και μόλις μπήκα στον 8ο μήνα της δεύτερης εγκυμοσύνης μου.

Έχω προετοιμάσει σχετικά την κόρη μου για την άφιξη του νέου μέλους, λέγοντάς της πως σε λίγο καιρό θα πάμε στον γιατρό να βγάλει το μωράκι από την κοιλίτσα μου, οτι στην αρχή θα είναι μικρούλι και θα κλαίει ή θα θέλει να κοιμάται αλλά θα του δίνουμε γαλατάκι να μεγαλώσει γρήγορα για να παίζουνε.

Κάτι φαίνεται να έχει καταλάβει, όσο φαντάζομαι είναι εφικτό...

Το πρόβλημά μου είναι στο πώς θα την προετοιμάσω για την απουσία μου τις ημέρες που θα είμαι στο μαιευτήριο.

Επειδή εργάζομαι (και θα εργάζομαι μέχρι τέλος - είμαι ελ.επαγγελματίας και δεν έχω άδεια τοκετού), την κρατάει αρκετές ώρες της ημέρας η γιαγιά της με την οποία τα πάνε τέλεια και είναι πολύ αγαπημένες. Όμως αργά το απόγευμα ξέρει πως πάντα γυρνάω και με περιμένει πώς και πώς. Το βράδυ δεν έχει μάθει να μένει σε παππουδογιαγιάδες και με ζητάει επίμονα. Μια-δυο φορές σε όλους αυτούς τους μήνες που χρειάστηκε να κοιμηθεί βράδυ στους παππούδες ξυπνούσε ανήσυχη και με ζητούσε με σπαρακτικά κλάματα. Δεν κατάφερνε ούτε η γιαγιά να την ηρεμήσει.

Σκέφτομαι πως πρέπει να την προετοιμάσω για την απουσία μου. Αλλά μήπως δεν πρέπει να το συνδέσω με το μωρό για να μην το αντιπαθήσει;

Σκέφτηκα δηλαδή να της πω οτι όταν θα πάω στο γιατρό θα χρειαστεί να λείψω και να κοιμηθώ 2-3 βράδια στο νοσοκομείο για να δει την κοιλίτσα μου. Και οτι αυτή θα κοιμηθεί με τη γιαγιά που την αγαπάει πολύ και θα κάνουν πολλές αγκαλιές κλπ κλπ.

Αλλά μήπως δεν πρέπει να πω τίποτα για μωρό, κοιλίτσες κλπ για να μην αντιπαθήσει το αδερφάκι της, οτι εξαιτίας του την άφησα;

Και πότε πρέπει να αρχίσω να την προετοιμάζω; Πόσο νωρίτερα;

Και κάτι ακόμα; Να έρχεται στο μαιευτήριο να με βλέπει; Ή θα είναι χειρότερα να με αποχωρίζεται ξανά και ξανά;

Πρέπει να σας πω οτι και τα πρωινά που φεύγω για τη δουλειά με αποχωρίζεται με κλάματα. Πάντα τη φιλάω και τη χαιρετάω και της εξηγώ, δε φεύγω ποτέ κρυφά κλπ, αλλά πάντα κλαίει σπαρακτικά στην πόρτα (η αλήθεια είναι οτι δουλεύω και πολλές ώρες). Μετά βέβαια περνάνε πολύ όμορφα με τη γιαγιά και όταν επιστρέφω σπίτι τη βρίσκω χαμογελαστη και χαρούμενη και τρέχει στην αγκαλιά μου.

 

Ευχαριστώ πολύ.

[ttzina]

Έχω ενα γιο 7 ετών και τελευταια εχει αρχισει και φοβαται μηπως μπει καποιος κλεφτης μεσα στο σπιτι και τον αρπαξει! Ειχε ακουσει ενα γεγονος τωρα τελευταια οτι καποιοι πηγαν να αρπαξουν 2 εφηβα κοριτσια που μολις ειχαν σχολασει απο το σχολειο τους και γυρνουσαν σπιτι τους! Ενα ακομα γεγονος ηταν οτι εσπασαν το τζαμι απο το φορτηγακι του θειου του και κλεψανε κατι εργαλεια κηπουρικης! Την προηγουμενη Τεταρτη εκανε εμετο στο φροντιστηριο των αγγλικων και πηγα να τον παρω...δεν τον εστειλα ουτε σχολειο Πεμπτη και Παρασκευη μηπως ειναι καποια ιωση (αν και μου ζηταγε να κανει κοπανα για να ησυχασει λιγο απο τις φωνες της δασκαλας του οπως μου ειπε). Την Παρασκευη τον πηγα φροντιστηριο αγγλικων γιατι ηταν καλα αλλα δεν ηθελε να μπει να κανει μαθημα και αναγκαστικα να μπω μαζι του!! Γενικα ανησυχει στο σχολασμα οταν δεν με βλεπει μηπως αργησω να παω να τον παρω και κλεισουν οι πορτες και δεν μπορω να μπω μεσα ενω την Τεταρτη που χτυπησε το κουδουνι για σχολασμα και ενω ηξερε οτι ημουν εξω και περιμενα , η κυρια τους ειπε να μην βγουν ακομα μεχρι να μαζεψει τα πραγματα της και εκεινος νομιζε οτι δεν τους αφηνει γενικως να βγουν και εβαλε τα κλαματα!! Ενω πηγαινε για υπνο στο κρεββατι του χωρις προβλημα , τις τελευταιες 4 νυχτες θελει να ειναι καποιος μεσα στο δωματιο μεχρι να τον παρει ο υπνος!! Βεβαια και πριν απο αυτο ηθελε καποιον στην κουζινα! Να αναφερω οτι κοιμαται στο δωματιο του μονος τους απο τον Μάιο αλλα το βραδυ ερχεται παντα στο κρεββατι μου. Καποιες φορες τρεχει τοσο εντονα τρομαγμενος στο κρεββατι μου που ξυπναω τρομαγμενη!! Δεν ξερω τι να κανω για να τον βοηθησω να σταματησει να φοβαται!! Εχω δοκιμασει τα παντα! Και τον καλο τροπο και τον κακο τροπο! Μεχρι που του ειπα οτι αν συνεχισει να κλαιει θα φυγω απο το σπιτι και δεν θελω γκρινιαρικα παιδια, οτι θελω χαρουμενα παιδια, δεν αντεχω αλλο την γκρινια του, γκρινια ολη μερα απο τη στιγμη που θα τον παρω απο το σχολειο μεχρι την στιγμη που θα παει για υπνο!! Δεν τον ευχαριστει τιποτα ολο λεει οτι βαριεται και δεν εχει τιποτα να κανει γιατι εχει τοσα πολλα παιχνιδια που δεν μπορει να διαλεξει με ποιο να παιξει!! Του απαγορεψα να παιζει με το ταμπλετ του μηπως τον τρομαζει υποσεινηδητα και να βλεπει το πλειστασον με τον μεγαλυτερο ξαδελφο του, Ξερω οτι ενας τροπος να μην φοβαται ειναι να κοιμαται στο κρεββατι ολο το βραδυ αλλα 1ον τον λυπαμαι και 2ον καποιες φορες δεν τον ακουω που ερχεται! Δεν ξερω τι να κανω τι να πω για να ησυχασει. Βασικα εχω αρχισει και φοβαμαι να του μιλησω μηπως και δεν πω κατι σωστο ή μηπως το παραποιησει και ......δεν ξερω!