Φοβερό άγχος και φόβος για τον τοκετό

[Ντίνα30]

Κορίτσια καλησπέρα. Βρίσκομαι στην 33η βδομάδα και δόξα τω Θεό όλα πάνε καλά. Το πρόβλημά μου είναι ότι πάσχω από τεράστιο άγχος και φόβο. Πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι αποκτήσαμε αυτό το μωράκι μετά από 4 χρόνια προσπαθειών και μετά από αμέτρητες εξετάσεις και πολύ πολύ ταλαιπωρία. Πριν 2,5 χρόνια ξαναέμεινα έγκυος αλλά πάνω στους 2 μήνες απέβαλα και η ψυχολογία μου όπως καταλαβαίνεται έπεσε στο ναδίρ. Το "χάλια" δεν περιγράφει αυτό που ένιωθα...Τελικά με τη βοήθεια του Θεού έμεινα έγκυος στο άσχετο που λένε, ενώ δεν το περιμέναμε. Ακόμα δεν το πιστεύω καμιά φορά χαχαχαχα

Λόγω λοιπόν αυτών των γεγονότων έχω αγχωθεί, φοβάμαι και προσεύχομαι να πάνε όλα καλά. Από το πολύ άγχος μου ανεβαίνει η πίεση μόνο κάθε φορά που πάω στο νοσοκομείο να με δει ο γιατρός (φανταστείτε ότι ανεβάζω 19-20 ), μετά όταν πάω σπίτι (αφού με έχει καθησυχάσει ότι όλα βαίνουν καλώς) τη μετράω και έχω γύρω στο 11!!!! Έκανα και κάτι εξετάσεις σχετικές και μου είπε κι ο γιατρός ότι η πίεση δεν είναι παθολογική αλλά ψυχολογικής φύσεως, όταν αγχώνομαι ή φοβάμαι, με πιάνει ταχυπαλμία και ανεβαίνει η πίεση.

Ο φόβος μου είναι ότι όταν θα πάω για να γεννήσω (με καισαρική φυσικά) θα αγχωθώ σίγουρα και η πίεση θα ανέβει στα ύψη!!! Φοβάμαι μην πάθω τίποτα εγώ ή ακόμα χειρότερα ο μπέμπης μας. Καμιά φορά σκέφτομαι τα πολύ χειρότερα....

Δεν μπορώ να κοντρολάρω τον εαυτό μου, όσο κι αν έχω προσπαθήσει... Το άγχος με νικάει πάντα..Ο γιατρός μου βέβαια με ενημέρωσε πως η επισκληρίδιος ρίχνει την πίεση, και ελπίζω να έχει δίκιο...

Είχατε εσείς κάτι παρόμοιο? Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!

[perlina]

χαχαχαχα!αυτο το εχουν οι περισσοτερες γυναικες!λεγεται τοκοφοβια!φοβομαστε τον τοκετο!και εγω το ειχα στις τελευταιες εβδομαδες!και ξυπνουσα την νυχτα με τρομερο τρεμουλο σ ολο το κορμι!δεν μου περνουσε παρα μονο αν σκεπαζομαουν με μια κουβερτα ετσι ωστε να ζεσταθω οπου σιγα σιγα ηρεμουσα!ξυπνουσα την νυχτα και ετρεμα απο το φοβο μου στην κυριολεξια!και ολα αυτα λογω βλακειας!!!!!!!!!πηγα κ γεννησα λες κ ημουν τουριστρια στην παραλια,δεν καταλαβα τιποτα!ολα πηγαν μια χαρα και αδικα οργιαζε η φαντασια μου!ειναι μεγαληηηηηηηηηη βλακεια να αγχωνεσαι για κατι που δεν ξερεις!!!!!!!!!!επειδη το φανταζεσαι και φερνεις την καταστροφη!μονο μολις γεννησεις θα υσυχασεις μ ετη φορα που εχεις παρει!!!!!!!!ασε τον ευατο σου ελευθερο και στο θεο αυτος θα τα κανει ολα καλα μην ανυσυχεις!!!!!!

[Zuzunaki]

εγώ νομίζω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις έτσι. Και δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που να μην φοβάται τη γέννα. Κι εγώ φοβόμουνα πάρα πολύ χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Δεν μπορώ να πω ότι σαν διαδικασία ήταν και ότι πιο ευχάριστο έχω περάσει στη ζωή μου αλλά χαίρομαι τόσο για το αποτέλεσμα που το γεγονός της γέννας καθαυτό το έχω βάλει στο ασυνείδητο. Πάντως δεν νομίζω ότι έχεις ιδιαίτερο λόγο να φοβάσαι. Φιλιά, όλα καλά θα πάνε

[jo89]

Κορίτσια καλησπέρα. Βρίσκομαι στην 33η βδομάδα και δόξα τω Θεό όλα πάνε καλά. Το πρόβλημά μου είναι ότι πάσχω από τεράστιο άγχος και φόβο. Πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι αποκτήσαμε αυτό το μωράκι μετά από 4 χρόνια προσπαθειών και μετά από αμέτρητες εξετάσεις και πολύ πολύ ταλαιπωρία. Πριν 2,5 χρόνια ξαναέμεινα έγκυος αλλά πάνω στους 2 μήνες απέβαλα και η ψυχολογία μου όπως καταλαβαίνεται έπεσε στο ναδίρ. Το "χάλια" δεν περιγράφει αυτό που ένιωθα...Τελικά με τη βοήθεια του Θεού έμεινα έγκυος στο άσχετο που λένε, ενώ δεν το περιμέναμε. Ακόμα δεν το πιστεύω καμιά φορά χαχαχαχα

Λόγω λοιπόν αυτών των γεγονότων έχω αγχωθεί, φοβάμαι και προσεύχομαι να πάνε όλα καλά. Από το πολύ άγχος μου ανεβαίνει η πίεση μόνο κάθε φορά που πάω στο νοσοκομείο να με δει ο γιατρός (φανταστείτε ότι ανεβάζω 19-20 ), μετά όταν πάω σπίτι (αφού με έχει καθησυχάσει ότι όλα βαίνουν καλώς) τη μετράω και έχω γύρω στο 11!!!! Έκανα και κάτι εξετάσεις σχετικές και μου είπε κι ο γιατρός ότι η πίεση δεν είναι παθολογική αλλά ψυχολογικής φύσεως, όταν αγχώνομαι ή φοβάμαι, με πιάνει ταχυπαλμία και ανεβαίνει η πίεση.

Ο φόβος μου είναι ότι όταν θα πάω για να γεννήσω (με καισαρική φυσικά) θα αγχωθώ σίγουρα και η πίεση θα ανέβει στα ύψη!!! Φοβάμαι μην πάθω τίποτα εγώ ή ακόμα χειρότερα ο μπέμπης μας. Καμιά φορά σκέφτομαι τα πολύ χειρότερα....

Δεν μπορώ να κοντρολάρω τον εαυτό μου, όσο κι αν έχω προσπαθήσει... Το άγχος με νικάει πάντα..Ο γιατρός μου βέβαια με ενημέρωσε πως η επισκληρίδιος ρίχνει την πίεση, και ελπίζω να έχει δίκιο...

Είχατε εσείς κάτι παρόμοιο? Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!

Λες και διαβαζω εμενα:rolleyes:ακριβως τον ιδιο φοβο εχω να σε ρωτησω κατι ομως και συγνωμη για την αδιακρισια αλλα καισαρικη θα κανεις γτ φοβασαι τον φτ??

[madrid05]

Λες και διαβαζω εμενα:rolleyes:ακριβως τον ιδιο φοβο εχω να σε ρωτησω κατι ομως και συγνωμη για την αδιακρισια αλλα καισαρικη θα κανεις γτ φοβασαι τον φτ??

Οι γιατροί στην Κρήτη (α, ρε πατρίδα!) την καισαρική την έχουν ψωμοτύρι και ενθαρρύνουν τις γυναίκες να γεννήσουν έτσι ακόμα και όταν δεν υπάρχει ιατρικός λόγος.

 

Ντίνα30, να ξέρεις όλες λίγο πολύ κουβαλάμε τον φόβο αυτό. Εγώ τον είχα πριν μείνω έγκυος!!! Φοβόμουν να πάρω απόφαση να κάνω παιδάκι γιατί φοβόμουν τον τοκετό.

Οταν ήρθε η ώρα σκέφτηκα ....τώρα που μπήκα στον χορό θα χορέψω.Τόσες γυναίκες κάθε μέρα πως αποκτούν τα παιδάκια τους ?Ετσι κι εγώ.

Σκέψου οτι είναι μια μέρα που θα θες να θυμάσαι όμορφα σε όλη σου την ζωή και πήγαινε με θετική σκέψη, όπως κιαν είναι να γεννησεις. Μην επιτρέψεις στον φόβο σου να κλέψει την παράσταση από την πιο όμορφη μέρα της ζωής σου!! Σου εύχομαι με το καλό να κρατησεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου!

[Marija]

Ντίνα30, να ξέρεις όλες λίγο πολύ κουβαλάμε τον φόβο αυτό. Εγώ τον είχα πριν μείνω έγκυος!!! Φοβόμουν να πάρω απόφαση να κάνω παιδάκι γιατί φοβόμουν τον τοκετό.

Οταν ήρθε η ώρα σκέφτηκα ....τώρα που μπήκα στον χορό θα χορέψω.Τόσες γυναίκες κάθε μέρα πως αποκτούν τα παιδάκια τους ?Ετσι κι εγώ.

Το ίδιο ακριβώς κι εγώ!! Και μάλιστα φοβόμουν πολύ και την εγκυμοσύνη, μην συμβεί κάτι κακό, μην χάσω το μωρό κλπ, αλλά τον τοκετό τον πήρα με το έξω μάτι από τη στιγμή που έμεινα έγγυος. Βασικά σκέφτηκα ότι ο τοκετός είναι του γιατρού: εγώ μεγάλωσα το μωρό, ο γιατρός ας ανησυχήσει για το πώς θα βγει! Και τελικά ξέρεις τι έγινε; Ένα σωρό πράγματα πήγαν στραβά αλλά ΤΟ ΜΟΝΟ πράγμα που δεν με ταλαιπώρησε καθόλου ήταν ο τοκετός

 

Το ίδιο εύχομαι και σε σένα Ντίνα, να πάνε όλα καλά! Με το καλό να κρατήσεις στα χέρια το μωράκι σου.

[ntemi]

καλημέρα μανούλες!

εύχομαι να πάνε όλα καλά σε όλες μας!

κι εγώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι τον τοκετό!

φοβάμαι την επισκληρίδιο κι έτσι δε ξέρω πως θα είναι κι αν θα αντέξω τον πόνο.....

επίσης φοβάμαι τυχόν επιπλοκές που θα οδηγήσουν σε καισαρική!

και δε θα έχω αίσθηση...δε θα θυμάμαι τπτ!

[sofi@p]

κορίτσια καλημέρα!! είναι απόλυτα φυσιολογικό μια γυναίκα να φοβάται τον τοκετό. εγώ στο πρώτο μου παιδάκι φοβόμουν για το πόσο θα πονέσω και στο 2ο παιδάκι μου για το αν θα πάνε όλα καλά...τελικά, το αποτέλεσμα μόνο έχει σημασία. μην αγχώνεστε. ο τοκετός είναι κάτι φυσιολογικό και οι περισσότερες γυναίκες το έχουν περάσει και το ξαναπερνάνε. αν ήταν τόσο τραγικό καμμιά μας δε θα αποφάσιζε να κάνει 2ο και 3ο παιδί. να χαρείτε τη στιγμή και να έχετε γερά παιδάκια!!!

[Marija]

επίσης φοβάμαι τυχόν επιπλοκές που θα οδηγήσουν σε καισαρική!

και δε θα έχω αίσθηση...δε θα θυμάμαι τπτ!

Και να μην θυμάσαι τι έγινε; Την πρώτη φορά που θα δεις το μωρό σου, είτε είναι μισό δευτερόλεπτο από τη στιγμή που θα γεννηθεί, είτε 2 ώρες, θα την θυμάσαι σίγουρα. ΑΥΤΗ είναι η στιγμή που μετράει, αν και κατά τη γνώμη μου μετράνε περισσότερο τα επόμενα 5-10-20 χρόνια. Γιατί δεν λέω, ωραία η πρώτη επαφή με το μωρό, αλλά είναι μόνο μια στιγμή μέσα σε έναν ωκεανό αναμνήσεων. Ρώτα τη μάνα σου, θυμάται ακόμα τόσο έντονα τη στιγμή που σε πρωτοπήρε στην αγκαλιά της; Ή έχει άλλες πιο έντονες αναμνήσεις, πχ το πρώτο σου βήμα, την πρώτη σου λέξη, την πρώτη μέρα στο σχολείο, τη μέρα που έγινες νύφη; Πάω στοίχημα ότι η μέρα που έγινες νύφη είναι η τοπ ανάμνηση

Κορίτσια, μην ψαρώνετε με το είδος του τοκετού και τις στιγμές. Ένα πράγμα μετράει μόνο, να κρατήσετε γερό μωρό στην αγκαλιά σας. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέριες.

[ntemi]

η γνώμη σας για την επισκληρίδιο ποιά είναι;

[sofi@p]

η γνώμη σας για την επισκληρίδιο ποιά είναι;

έχει πολλές παρενέργειες και αν μπορείς να αντέξεις τον πόνο, πρέπει να την αποφύγεις. εμένα ο γιατρός μου έλεγε: υπάρχει λόγος να πονάμε στον 21ο αιώνα? αφού λοιπόν έκανα την επισκληρίδιο, μετά από κάποιο διάστημα, σταμάτησαν οι συσπάσεις της μήτρας, έπεσαν οι παλμοί του μωρού και ο γιατρός μου με πήγαινε για επείγουσα καισαρική. ευτυχώς τελευταία στιγμή ανέβηκαν οι παλμοί του μωρού (δεν κινδύνευε πια) και μου το έβγαλε με βεντούζα. στο 2ο παιδάκι μου γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο και ήταν μια υπέροχη εμπειρία (είχα αλλάξει γιατρό).

[madrid05]

η γνώμη σας για την επισκληρίδιο ποιά είναι;

Μην σε αγχώνει τόσο πολύ. Καλύτερα να ανάψεις ένα κεράκι σε αυτόν που την ανακάλυψε! Εγώ πήγα με την πρόθεση αν αντέξω τους πόνους να μην κάνω αλλά τελικά την ζήτησα.Δεν ένιωσα πολλά πράγματα παρά μόνο (οτι μου είπε η αναισθισιολόγος) ένα μούδιασμα και λίγο κρύο.Ούτε όταν μου την έκαναν, ούτε κατά την διάρκεια και μετά ήμουν μια χαρά.Μόνο λίγο με ξένιζε το γεγονός οτι τα πόδια μου ήταν μουδιασμένα για λίγη ώρα μετά τον τοκετό.Κατά τα άλλα και δεν πολυένιωθα πόνο, αλλά και μπορούσα να βοηθίσω με τις εξωθήσεις.

Εχω ακούσει και εγώ διάφορα σε φόρουμ,σε μπλογκς, αλλά ποτέ -τίποτα σε γνωστό μου άνθρωπο.

[ntemi]

έχει πολλές παρενέργειες και αν μπορείς να αντέξεις τον πόνο, πρέπει να την αποφύγεις. εμένα ο γιατρός μου έλεγε: υπάρχει λόγος να πονάμε στον 21ο αιώνα? αφού λοιπόν έκανα την επισκληρίδιο, μετά από κάποιο διάστημα, σταμάτησαν οι συσπάσεις της μήτρας, έπεσαν οι παλμοί του μωρού και ο γιατρός μου με πήγαινε για επείγουσα καισαρική. ευτυχώς τελευταία στιγμή ανέβηκαν οι παλμοί του μωρού (δεν κινδύνευε πια) και μου το έβγαλε με βεντούζα. στο 2ο παιδάκι μου γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο και ήταν μια υπέροχη εμπειρία (είχα αλλάξει γιατρό).

 

 

μπράβο βρε κορίτσι!

άντεξες!

αντέχονται οι πόνοι χωρίς επισκληρίδιο;

[Ντίνα30]

Λες και διαβαζω εμενα:rolleyes:ακριβως τον ιδιο φοβο εχω να σε ρωτησω κατι ομως και συγνωμη για την αδιακρισια αλλα καισαρικη θα κανεις γτ φοβασαι τον φτ??

 

Jo μου, καισαρική θα κάνω επειδή μου το είπε ο γιατρός μου λόγω της πίεσης που ανεβάζω κάθε φορά στο νοσοκομείο.

Σας ευχαριστώ όλες για την ενθάρρυνση!!!!!!! Ελπίζω να πάνε όλα κατ'ευχήν τελικά!!!

[demi]

ω ρε τι μου θυμισες τωρα...εναν ξαδερφο του αντρα μου που οταν ημουν εγκυος στο 1 παιδι περιεγραφε τοσο ανατριχιαστικα αυτα που βιωσε στην γεννα των παιδιων του που οταν πηγαινα σπιτι εκλαιγα ανεβαζα πιεση απο φοβο και τελικα εκανα 2 παιδια και τιποτα δεν θυμιζε τις περιγραφες του ξαδερφου...

αφου ο γιατρος ειναι ενημερωμενος μην φοβασαι..ολες τα καταφερνουμε και το λεμε με καμαρι μετα...οσο για την επισκληριδιο......ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ ΖΗΤΩ...

[sofi@p]

μπράβο βρε κορίτσι!

άντεξες!

αντέχονται οι πόνοι χωρίς επισκληρίδιο;

αντέχονται μια χαρά!!! εγώ είμαι πολύ φοβιτσιάρα αλλά με τη σωστή καθοδήγηση άντεξα. οι πόνοι της γέννας είναι 10 δυνατοί πόνοι με ενδιάμεσα κενά ηρεμίας που σε αφήνουν να χαλαρώσεις. οι ανάσες είναι πολύ βοηθητικές, θα το δεις εκείνη την ώρα ότι το ίδιο σου το σώμα σε καθοδηγεί τί να κάνεις. έχε εμπιστοσύνη στη φύση.

το φοβερό είναι οι τεχνητοί πόνοι (που συνήθως τους βάζουν για να τελειώνουν οι γιατροί γρηγορότερα). εκεί δεν υπάρχουν διαστήματα ανάπαυσης και οι πόνοι είναι πιό σκληροί. οπότε δεν αντέχονται και ζητάς επισκληρίδιο. επίσης επειδή η μήτρα είναι σε συνεχή σύσπαση, το μωρό συνληθως δυσφορεί και συνήθως πέφτουν οι παλμοί του, ενώ μπορεί να σταματήσουν και οι συσπάσεις της μήτρας. εγώ την πάτησα την 1η φορά αλλά τη 2η είχα μια μαία καταπληκτική που μου είπε ότι θα αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. κι όλα πήγαν υπέροχα.

[kanella]

Εγω πάλι ειχα φοβία με την καισαρική, δεν ήθελα να κάνω με τπτ! Είχα πολύ υψηλή πίεση, έπαιρνα χάπι και μου ειχε πει ο γιατρός οτι αν πάω με υπέρταση στο μαιευτήριο δηλ με 18/19 όπως και έιχα θα προχωρούσαμε σε καισαρική, το αποτέλεσμα, αποφασισα και πέρασα τους πόνους σπίτι, έφτασα στο μαιευτήριο για τις εξωθήσεις και δεν έκανα τπτ, ούτε ξυρισμα κλπ ούτε και επικληρίδιο!! η πίεση βέβαια στο 19, αλλά όλα πήγαν καλά!

Δεν ειμαι και το καλύτερο παράδειγμα, ούτε λέω οτι εκανα καλά μου τέτοια πίεση το πήγα φυσιολογικά, απλά εκείνη την στιγμή των πόνων στο σπίτι ένιωθα σίγουρη και πως τπτ δεν μπορεί να πάει στραβά, ο φόβος ήρθε με το που πήγα στο μαιευτήριο...

απλά ετσι μια άλλη άποψη!

[madrid05]

αντέχονται μια χαρά!!! εγώ είμαι πολύ φοβιτσιάρα αλλά με τη σωστή καθοδήγηση άντεξα. οι πόνοι της γέννας είναι 10 δυνατοί πόνοι με ενδιάμεσα κενά ηρεμίας που σε αφήνουν να χαλαρώσεις. οι ανάσες είναι πολύ βοηθητικές, θα το δεις εκείνη την ώρα ότι το ίδιο σου το σώμα σε καθοδηγεί τί να κάνεις. έχε εμπιστοσύνη στη φύση.

το φοβερό είναι οι τεχνητοί πόνοι (που συνήθως τους βάζουν για να τελειώνουν οι γιατροί γρηγορότερα). εκεί δεν υπάρχουν διαστήματα ανάπαυσης και οι πόνοι είναι πιό σκληροί. οπότε δεν αντέχονται και ζητάς επισκληρίδιο. επίσης επειδή η μήτρα είναι σε συνεχή σύσπαση, το μωρό συνληθως δυσφορεί και συνήθως πέφτουν οι παλμοί του, ενώ μπορεί να σταματήσουν και οι συσπάσεις της μήτρας. εγώ την πάτησα την 1η φορά αλλά τη 2η είχα μια μαία καταπληκτική που μου είπε ότι θα αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. κι όλα πήγαν υπέροχα.

Διαφωνώ στην τόσο απόλυτα αρνητική περιγραφή για την επισκληρίδιο και τους τεχνιτούς πόνους (οχι βεβαια για ψύλου πήδημα), αλλά θα συμφωνήσω οτι οι αναπνοές είναι σωτήριες!!! (ακόμα και στην περιπτωση που τελικά κάνεις επισκληρίδιο).Κι εμένα με βοήθησαν πολύ!

[Eve]

Διαφωνώ στην τόσο απόλυτα αρνητική περιγραφή για την επισκληρίδιο και τους τεχνιτούς πόνους (οχι βεβαια για ψύλου πήδημα), αλλά θα συμφωνήσω οτι οι αναπνοές είναι σωτήριες!!! (ακόμα και στην περιπτωση που τελικά κάνεις επισκληρίδιο).Κι εμένα με βοήθησαν πολύ!

 

κι εγω τεχνητους και στις 2 γεννες και τους αντεξα χωρις επισκληριδιο. βεβαια και σαν ανθρωπος με την ανοχή και την πειθαρχια εχω μια ιδιαίτερη σχέση, αλλιως δεν ξερω αν θα τους αντεχα..ηταν πράγματι πολύ δυνατοί πόνοι..

 

παντως για να απαντησω και το θεμα της φοβιας της κοπελας, νομιζω πρεπει να σκεφτεις ολα τα μέσα που διαθετει ο γιατρος, το νοσοκομειο, κλπ.και να καθησυχαστεις. Αφου λες οτι θα γεννησεις με καισαρική οι πιθανοτητες επιπλοκων ειναι απειροελαχιστες και καλα θα κανεις να μην τις μελετάς και να μην το "γκαντεμιαζεις" το ολο θεμα. ..

[natassa-tasos]

Θα έλεγα ότι δεν είναι φόβος για τον τοκετό, αλλά για το άγνωστο. Αχ, πως θα καταλάβω ότι ήρθε η ώρα, θα προλάβω να φτάσω στο μαιευτήριο, τι θα αντιμετωπίσω εκεί, που θα με βάλουν, πώς θα με ετοιμάσουν, πόσες ώρες θα πονάω και διάφορα άλλα που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό.

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη γνωρίζοντας την διαδικασία πας λιγότερο φοβισμένη. Ο μόνος φόβος σου είναι να πάνε όλα καλά για το μωράκι σου.

[iwanna81]

ειναι κριμα να αγχωνεσαι και να φοβασαι για κατι που δεν ξερεις.και για κατι που στην τελικη δεν περναει απο το χερι σου.περνας χοντρο ζορι τωρα που κατα πασα πιθανοτητα θα ειναι τελειως τζαμπα.ξερεις τι με φοβισε περισσοτερο στην περιγραφη της καταστασης σου;οτι θα πας τοσο στρεσαρισμενη και πανικοβλητη, που θα χαλασεις μια απο τις πιο σημαντικες ημερες της ζωης σου,θα στρεσαρεις και το μωρο και η ψυχραιμια ολων θα παει περιπατο.τι να σου πω.εγω πιστευω οτι ολα ειναι θεμα μυαλου.υπαρχει ενας διακοπτης που αν τον γυρισεις και πεις: δεν αγχωνομαι γιατι δεν γνωριζω, ολα θα πανε τοσο καλα,θα εχεις συμμαχο την ψυχραιμια και τη διαυγεια να παρεις αποφασεις σωστες εκεινη την ωρα (πχ.αν θα κανεις επισκληριδιο σε περιπτωση φ.τ) και θα υποδεχθεις στη ζωη με ομορφα συναισθηματα το μωρακι σου.αληθεια σου λεω, αν πας ετσι μεχρι το τελος, θα τα χαλασεις ολα.δεν ειναι δα και τοσο τραγικα τα πραγματα!κοιτα μη σε δουν σε πανικο και σου χορηγησουν ολικη για να τους αφησεις να κανουν τη δουλεια τους.αν εισαι τρελαμενη δεν θα κερδισεις απολυτως τιποτα.ισα ισα που θα χασεις στιγμες μοναδικες.ξανασκεψου το λοιπον..

[iwanna81]

Θα έλεγα ότι δεν είναι φόβος για τον τοκετό, αλλά για το άγνωστο. Αχ, πως θα καταλάβω ότι ήρθε η ώρα, θα προλάβω να φτάσω στο μαιευτήριο, τι θα αντιμετωπίσω εκεί, που θα με βάλουν, πώς θα με ετοιμάσουν, πόσες ώρες θα πονάω και διάφορα άλλα που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό.

 

βρε τι ειναι αυτα που σκεφτεσαι;πραγματικα αναλωνεσαι σε τοσες ανουσιες λεπτομερειες και χανεις την ουσια.ολες αυτες οι προπαρασκευαστικες διαδικασιες σου προκαλουν φοβο;κριμα, δεν θα πρεπε.αν τα σκεφτεσαι δηλαδη θα τα λυσεις εκ των προτερων;μη σκεφτεσαι τιποτα.

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη γνωρίζοντας την διαδικασία πας λιγότερο φοβισμένη. Ο μόνος φόβος σου είναι να πάνε όλα καλά για το μωράκι σου.

 

πιστεψε με δεν ειναι καθολου ετσι,ειναι ακριβως το αντιθετο.γιατι αν η πρωτη σου γεννα ειναι τελεια, αναρωτιεσαι αν και η 2 θα ειναι το ιδιο.πραγματα που σε χαλασαν στην πρωτη, σκεφτεσαι πώς μπορεις να τα διορθώσεις,και ειδικα αν η πρωτη γεννα σε ταλαιπωρησε πολυ, φοβασαι μην περασεις τα ιδια.γι αυτο σου λεω εισαι σε πλεονεκτική θεση.η αγνοια ειναι η καλυτερη παρεα,οχι γιατι η γεννα ειναι κατι τοοοοοοοοοσο επικινδυνο, αλλα οταν εχεις ζησει το ονειρο μια φορα θελεις να το ζησεις ξανά και ξανά και ξανά.ασε που το εχεις ωραιοποιησει μετα απο τοσο καιρο και το φανταζεσαι χωρις πονους, κοσμο, αναμονη κτλ.

παντως σοβαρά τωρα, κανε το σταυρό σου, αφησε τα όλα πάνω Του, και απολαυσε καθε στιγμη και καθε λεπτο!

[georgia6575]

Και εγώ φοβόμουν πάρα πολύ πρίν γεννήσω την κόρη μου από τα διάφορα που άκουγα από τον περίγυρο.

Μην αγχώνεσαι δεν είναι τίποτα η γέννα.Εγώ δεν είχα καθόλου πόνους μου σπάσανε τα νερά πήγα στο νοσοκομείο μου έβαλαν ορό για τεχνητούς πόνους αλλά οι πόνοι άφαντοι.Μέσα σε δυο ώρες είχα γεννήσει χωρίς επισκληρίδιο με πολύ λίγους πόνους.Οντως οι ανάσες βοηθάνε πολύ.Το δικό μου συμπέρασμα για τους πόνους της δικής μου γέννας είναι ότι περισσότερο είχα πονέσει στην περίοδο παρά στη γέννα μου.Μην φοβάσαι όλα καλά θα πάνε.

[Niki81]

Εμενα παντως το αγχος μου κρατησε μεχρ να μπω στο μαιευτηριο και να μου επιβεβειωσουν οτι οντως γενναω...απο κει και μετα ημουν αρκετα ηρεμη θα ελεγα παρα τις δυσολιες στον τοκετο.Νομιζω με βοηθησε πολυ και η μαια μου...με ηρεμουσε αφανταστα...ηταν πολυ σταθερη σε οτι μου ελεγε και μου εδινε τη βεβαιοτητα οτι ηξερε πολυ καλα τι κανει και οτι ολα πηγαιναν καλα...παροτι ειχαμε διαφορα θεματακια.

Οι πονοι τωρα...τι να πω...οκ πονας πολυ.Εγω ειμαι και ανεκτικη στον πονο...ειχα πει δε θα κανω επισκληριδιο αλλα λιγο πριν το τελος δεν αντεξα μου καναν μια μικρηδοση.

Απο τη στιγμη που υπαρχει η επιλογη να κανεις επισκληριδιο δεν εχει νοημα να φοβασαι τους πονους.

[mama tou kostantinoulh]

Σε καταλαβαινω! Την 1η φορα σκεφτομουν οπως εσυ, φοβαμαι και νοσοκομεια-γιατρους-ενεσεις (σκεψου οτι παντα στις εξετασεις αιματος παω με παρεα) και τελικα ειχα μια πολυ καλη εμπειρια με κτ προγραμματισμενη για αλλους λογους!

Τη 2η φορα δεν το σκεφτομουν καν τον τοκετο (ειχα και ενα 3χρονο να με παιδευει) μεχρι εκεινη την μερα!!!!Και μολις μπηκα στο μαιευτηριο ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΑ! Πιεση στο Θεο!!Αφου μου στειλαν καρδιολογο!Τελικα μετα απο λιγες ωρες αναμονης η πιεση επεσε!Ολα θα σου ρθουν φυσιολογικα!Μην αγχωνεσαι!