Επαφές στην (συζυγική ή μη) σχέση (ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ)

[aasimak]

Συγνώμη γιἀυτό που θα πω, αλλά ο άντρας σου μάλλον είναι γκει...δεν έιναι νορμάλ 8 χρόνια, όσα προβλήματα κι αν έχει ένα ζευγάρι να μην υπάρχει επαφή....ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες...Ψάξτο καλύτερα..δεν σου κάνω καθόλου πλάκα...ο άνθρωπος παντρεύτηκε για κάλυψη...και επειδή μπορεί να πεις ότι δεν έχει δείξει τέτοια στοιχεία, θα σου πω ότι γκει δεν είναι μόνο όσοι είναι θηλυπρεπείς!Για να μην παρεξηγηθώ , δεν έχω τίποτα με τους γκει, αλλά θεωρώ απαράδεκτο να σε χαντάκωσε 8 χρόνια μόνο για να καλύψει το τομάρι του.ΑΠΛΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ

 

Θα συμφωνήσω. Εϊναι πολύ απάνθρωπο να κάνεις γαμο "κάλυψη". Θα μπορούσε να μείνει ελεύθερος να κάνει τη ζωή του. Γιατί όμως να κάνει κακό σε έναν άλλο άνθρωπο δεν το καταλαβαινω. Φύγε να σωθείς μη βολεύεσαι.

[LITSA76]

κορίτσια καλησπέρα, είμαι νέα στο forum και πολύ απελπισμένη. Θέλησα να εγγραφώ για να μιλήσω για το πρόβλημα μου μπας και ξεμπερδευτώ και δω τι θα κάνω στη ζωή μου. Είμαι με τον άντρα μου σχεδόν 8 χρόνια μαζί και ντρέπομαι που θα το αναφέρω, αλλά δεν έχει υπάρξει σεξ.Παντρεύτηκα χωρίς να έχουμε ολοκληρώσει και ενώ έβλεπα το πρόβλημα δεν μίλαγα γιατί φοβόμουν ότι θα του θίξω τον ανδρισμό.Μέσα στο γάμο πλέον άρχισα να πετάω σπόντες για το πότε θα κάνουμε παιδί και μου έλεγε ότι θα γίνει σύντομα. Ο καιρός όμως πέρναγε και δεν έλεγε να με πλησιάσει. Όπως ανάφερε και μια φίλη πιο κάτω, ο ένας στον υπολογιστή, η άλλη στην τηλεόραση.Δεν άντεξα και έφερα το θέμα επί τάπητος.Τι άκουσα δεν λέγεται...Εγώ έφταιγα που δεν με πλησίαζε γιατί μετά το γάμο άλλαξα.Τον καταπίεζα, δεν του άφηνα ελεύθερο χρόνο, οικονομικά του είχα λέει στερήσει τον έλεγχο, δεν μου άρεσαν όσα αγαπούσε (τους γονείς του εννοεί αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), ότι τον είχα αποξενώσει από τους φίλους του.Λέω ωραία...αυτά τα έκανα μετά το γάμο.....πριν το γάμο?Γιατί δεν κάναμε σεξ?Η απάντηση του ήταν ότι είχε αγχωθεί ψυχολογικά με ένα δικό μου προσωπικό πρόβλημα.Του λέω λοιπόν πολύ ώριμα ότι πιστεύω ότι αυτό το ψυχολογικό μπορεί να ευθύνεται και για το ότι έβλεπε λάθος και αυτά που γίνονταν μετά το γάμο και ένας ψυχολόγος θα ήταν σε θέση να μας βοηθήσει.ΟΧΙ!η απάντηση του, δεν έχει τίποτα, εγώ φταίω. Ειλικρινά πείτε μου σας παρακαλώ γιατί κοντεύω να τρελλαθώ......πόσο δίκιο μπορεί να έχει αυτός και έγώ άδικο!Και στο κάτω κάτω, έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές, όσα λέει ότι τον καταπίεζαν σταμάτησα να τα κάνω (όχι ότι φερόμουν όπως λέει αλλά έδωσα τόπο στην όργή) τί κατάφερα. Τα δικά μου τα θέλω, τις δικές μου ανάγκες.Γιατί πέρα από το ότι δεν κάνουμε σεξ, όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να αποκτήσω και παιδί, κάτι που με έχει φέρει σε σημείο να σκέφτομαι μόνο αυτό. Δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μια δεν βλέπω προκοπή και από την άλλη είναι τόσα χρόνια που προσπαθώ και σκέφτομαι ότι τελικά θα πάνε χαμένα!!!!ευχαριστώ που με ακούσατε

Αν το μηνυμα σου ειναι αληθινο και η ηλικια σου 36 ετων τοτε 3 πραγματα μπορω να σου πω:

1.Ειναι δυνατον να πιστευεις οτι φταις εσυ;

2.Τρεξε να σωθεις και μην ψαχνεις αν ειναι gay ή οτιδήποτε αλλο

3.αφησες να περασουν 8 χρονια;;;;;;;

[jo89]

Δεν υπαρχει περιπτωση να ειναι νορμαλ αυτος ο ανθρωπος μιλαμε για 8 χρονια:shock: οχι 1.....να πω ειχατε προβληματα..!!

Σηκω και φυγε γιατι οπως ειπαν σωστα και οι υπολοιπες η ειναι γκευ....

η παει με αλλες αλλα και με αλλες να πηγαινε θα ειχε παει εστω μια φορα και μαζι σου!!Μιλαμε για 8 χρονια....Ταρακουνησου λιγο αν ειναι δυνατον....

[pitsoulis]

ΣΥΜΦΩΝΩΩΩΩΩΩ με την konstantinaDimitris δεν υπαρχει περιπτωση να μην ειναι γκει!!!!!

καλα τι κανει 8 χρονια, πως ικανοποιητε????αυνανιζεται????:mrgreen:

8 χρονια δεν εχετε κανει ποτε????????:mrgreen:

 

βρε κοριτσι μου μηπως κατι δεν καταλαβαμε καλα??

πες μου και το αλλο τωρα....οτι 8 χρονια τον περιμενεις ποτε θα σου κατσει και δεν εχεις παει με αλλον????:roll::roll:

 

ειπαμε να μην κανουμε συχνα σεξ, ειπαμε να καταπινουμε καποια πραγματα και να κανουμε υπομονη αλλα οχι και να τον παρακαλαω για σεξ:twisted::twisted:

 

συγνωμη που μιλαω ετσι αλλα δεν μπορω να το πιστεψω , πως σε επηρεαζει και σε πειθει με π@Π@ριες :evil:

 

για αρχη βρες γκομενο εστω να δεις πως γινεται βρε παιδι μου για την εμπειρια :mrgreen: να δεις αν εχει αλλαξει κατι μετα απο 8 χρονια :mrgreen: και μεταααααααααα ΤΡΕΕΕΕΕΕΞΞΞΕΕΕΕΕΕ να σωθεις (αφου πρωτα βαλεις να τον παρακολουθησεις και τον ξεμπροστιασεις γιατι δεν μπορει....κατι κανει ΣΤΑΝΤΑΡ)

[beboula86]

Συγνώμη γιἀυτό που θα πω, αλλά ο άντρας σου μάλλον είναι γκει...δεν έιναι νορμάλ 8 χρόνια, όσα προβλήματα κι αν έχει ένα ζευγάρι να μην υπάρχει επαφή....ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες...Ψάξτο καλύτερα..δεν σου κάνω καθόλου πλάκα...ο άνθρωπος παντρεύτηκε για κάλυψη...και επειδή μπορεί να πεις ότι δεν έχει δείξει τέτοια στοιχεία, θα σου πω ότι γκει δεν είναι μόνο όσοι είναι θηλυπρεπείς!Για να μην παρεξηγηθώ , δεν έχω τίποτα με τους γκει, αλλά θεωρώ απαράδεκτο να σε χαντάκωσε 8 χρόνια μόνο για να καλύψει το τομάρι του.ΑΠΛΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ

 

Ακριβώς τα ίδια πιστεύω και εγώ.. Δεν είναι ωραίο να κρίνουμε άλλα ζευγάρια αλλά αυτο κάνει μπαμ!!!! Και γκει να μην ειναι έχει κάποιο πρόβλημα και απο την στιγμή που δεν το είχε πει στην κοπέλα απ την αρχη και της έφαγε 8 χρονια το θεωρώ πολυ εγωιστικο και άσχημο.

[gd36]

Δυστυχώς όλα αυτά που λέτε και, ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας στο θέμα αυτό, τα γνωρίζω και εγώ. Ξέρω ότι πρέπει να δώσω ένα τέλος, σκέφτομαι μόνο μήπως κατά ένα μικρό ποσοστό έχω φταίξει και το μετανιώσω αργότερα.Δεν ξέρω αν είστε παντρεμένες, ρωτήστε όμως τους συζύγους ή τους φίλους σας, πόσοι από αυτούς εάν αντιμετώπιζαν πρόβλημα στο σεξ και δεν υπήρχε οργανικό αίτιο, αν θα το έψαχναν αλλιώς το θέμα, με κάποιο ψυχολόγο, ας πούμε. Γιατί εγώ βρίσκω τοίχο απέναντι μου. Όποτε κάνω αναφοφορά σε αυτό γίνεται πόλεμος. Υποψιάζομαι λοιπόν ότι ή κάτι κρύβει ή τόσο εγωιστής είναι..... Από την άλλη είναι δυνατόν ένας άντρας, ακόμη και τη πιο "σκύλα" γυναίκα να έχει, κάποια στιγμή μέσα σε αυτό το διάστημα, από τη στιγμή που λέει ότι την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε, να μη τη γούσταρε ποτέ. Ούτε στις διακοπές που υποτίθεται ότι είμαστε και πιο χαλαροί? Ξέρω τι θα σκέφτεστε, ότι είμαι πολύ χαζή που ακόμα ψάχνω λύση και απάντηση!!!! Ίσως!!!! Ίσως και μέσα από αυτό το forum προσπαθώ να πάρω δύναμη ακούγοντας και γνώμες άλλων γυναικών για να προχωρήσω.

[KonstantinaDimitris]

Ο περιγυρος σας δεν σας ρωτάει πότε θα κάνετε παιδια κτλ;;;; Όταν είναι κ αυτός μπροστά τι απαντάει, πως αντιδράει;;;;; Καταλαβαίνεις ότι αυτο που ζεις δεν είναι φυσιολογικό;;; Είναι δυνατόν να προσπαθείς να βρεις τι φταίει σε μια αρρωστημένη κατάσταση;;;; Κ καλά αυτός δεν πάει σε ψυχολόγο, ΕΣΥ γιατί δεν πας μόνη σου να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις;;; Πρέπει να σου δώσει κάποιος την δύναμη να φύγεις!! Τα χρόνια περνούν κ δεν γυρνάνε πίσω!!!!!! Κάνε κάτι ΤΏΡΑ....

[Ζουζού1982]

Συγνώμη ρε παιδιά αλλά εγώ την όλη ιστορία δεν την πιστεύω! Για παραμύθι μου ακούγεται. Διότι αν είναι αλήθεια, ναι φταίει η κοπέλα που τον παντρεύτηκε και εξακολουθεί να είναι μαζί του!

[gd36]

zouzou1982, δυστυχώς αλήθεια είναι η ιστορία και ναι, αν και είναι δύσκολη η παραδοχή φταίω που τον παντρεύτηκα!!! Αλλά νομίζω θα συμφωνήσεις μαζί μου, μερικές φορές συμβαίνει κάτι που μας θολώνει την ορθή γνώμη που έχουμε και τα βλέπουμε όλα γύρω μας ουτοπικά. Δεν θέλω να δικαιολογηθώ για να ρίξω το βάρος επάνω του, απλά όταν γνωριστίκαμε η δική μου η ψυχολογία ήταν τέτοια που έβαλα πιο ψηλά στην εκτίμηση μου την υπόλοιπη συμπεριφορά του, παρά αυτό που ήταν ίσως και το πιο ουσιαστικό. Επίσης όταν έβλεπα ότι κάτι δεν πάει καλά τότε δεν ήθελα να μιλήσω για να μην θίξω τον ανδρισμό του. Και σου λέω και πάλι δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω, όμως θεωρώ ότι είναι άδικο μετά την τόση υπομονή που έχω δείξει τουλάχιστον να μην κάνει κάτι έστω και τώρα.

[Σνουφελ μου]

Πες μου οτι ειναι αστειο....

 

Γινονται τετοια πραγματα?

 

Κοριτσι τον χεις παρακολουησει καμια φορα?

 

Παντως χαρα σ εσας που χετε επαφες πανω απο μιαδυο φορες τη βδομαδα...πολυ κουλ....

Τελευταια το ελλατωσαμε γιατι μας.... ο τζεφρυ κ ολος ο περιγυρος του.Που ορεξη κ για μεταξυ μας.....

[pitsoulis]

εισαι νεα ΚΟΠΕΛΑ το καταλαβαινεις????????????

εχεις αναγκες και ψυχικες και σωματικες!!!!!!!!

κοιτα να παρεις δυναμη και κουραγιο, να πατησεις στα ποδια σου, να συνεχισεις την ζωη σου, και στειλτον να βρει και αυτος την τυχη του και την ζωη του γιατι μενει μαζι σου για καλυψη και οχι απο αγαπη!!!!

[beboula86]

zouzou1982, δυστυχώς αλήθεια είναι η ιστορία και ναι, αν και είναι δύσκολη η παραδοχή φταίω που τον παντρεύτηκα!!! Αλλά νομίζω θα συμφωνήσεις μαζί μου, μερικές φορές συμβαίνει κάτι που μας θολώνει την ορθή γνώμη που έχουμε και τα βλέπουμε όλα γύρω μας ουτοπικά. Δεν θέλω να δικαιολογηθώ για να ρίξω το βάρος επάνω του, απλά όταν γνωριστίκαμε η δική μου η ψυχολογία ήταν τέτοια που έβαλα πιο ψηλά στην εκτίμηση μου την υπόλοιπη συμπεριφορά του, παρά αυτό που ήταν ίσως και το πιο ουσιαστικό. Επίσης όταν έβλεπα ότι κάτι δεν πάει καλά τότε δεν ήθελα να μιλήσω για να μην θίξω τον ανδρισμό του. Και σου λέω και πάλι δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω, όμως θεωρώ ότι είναι άδικο μετά την τόση υπομονή που έχω δείξει τουλάχιστον να μην κάνει κάτι έστω και τώρα.

 

 

εχω μια αδιακριτη απορια.... γυμνο τον εχεις δει ποτε? λεω μπας και ειναι οργανικο το προβλημα και για αυτο δεν...τι να πω .... ευχομαι να παρεις την σωστη αποφαση ...

[monos]

Εγώ παιδιά, γράφτηκα μέλος στο forum μόνο και μόνο για να πω τον πόνο μου, καθώς αποτελεί για μένα ένα ζήτημα πολύ λεπτό.

 

Εγώ είμαι σχετικά νιόπαντρος. Ενώ με τη γυναίκα μου είχαμε τρελές και πολύ έντονες επαφές πριν το γάμο, από τότε που έγινε το παιδί μας (ο,τι καλύτερο μας έχει συμβεί, εννοείται), έχουμε χάσει κάθε είδος επαφής. Από γλυκιά που ήταν πριν το γάμο, τρυφερή, με χάδια και έκδηλο ενδιαφέρον για μένα, έγινε μια γυναίκα η οποία είναι τόσο μα τόσο σκληρή απέναντί μου, που απορώ γιατί είμαστε παντρεμένοι, πέραν του παιδιού. Περάσαμε, βέβαια, μια περίοδο μεγάλης φτώχιας, όπου μου ξεκαθάρισε ότι αν δεν βελτιώσω το εισόδημα του σπιτιού θα πρέπει να χωρίσουμε, αλλά διόρθωσα το πρόβλημα, με νύχια και με δόντια, για να κρατήσω το σπίτι μου. Να σημειώσω ότι η γυναίκα μου δεν εργάζεται, παρά μόνο σε κάποιες άνετες εποχικές δουλειές που ίσως επιλέξει, για να εξοφλήσει κάποιες υποχρεώσεις της.

 

Το πρόβλημά μας, πλέον, δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα σχέσης, το οποίο καθημερινά χειροτερεύει. Δεν έχει σχεδόν ποτέ επιθυμία για επαφή (από τότε που γεννήθηκε το παιδί, πρίν από λίγα χρόνια), ενώ όταν αποφασίζει να πλαγιάσει ερωτικά μαζί μου, είναι προφανές ότι το κάνει σαν αγγαρεία. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέχθεια, ενώ αμέσως μετά την επαφή, σηκώνεται και ούτε λόγος για αγκαλιές ή τρυφερότητα. Δεν επιτρέπει ουσιαστική προετοιμασία, ενώ αρκετές φορές δεν γδύνεται εντελώς και σχεδόν πάντα δεν με αφήνει να φιλήσω ή να αγγίξω μέρη του σώματός της. Μου βγάζει τα χέρια από παντού. Αν δεν θελήσει εκείνη να έρθει σε επαφή μαζί μου, όσο κι αν το ζητήσω θα φάω άκυρο, ενώ οι επαφές μας είναι συνήθως 2 με 3 φορές το μήνα, από τις πρώτες ημέρες του γάμου, ενώ περνούν και μήνες χωρίς καμία επαφή. Λες και γύρισε κάποιο διακόπτη και άλλαξε συμπεριφορά μετά το γάμο. Δεν με φιλά, λέω καληνύχτα και δεν μου απαντά "γιατί το θεωρεί παράλογο". Ούτε λόγος για χάδια ή στοργή, και οι συζητήσεις μας, δηλαδή τα θέματα που ανοίγει, έχουν σχεδόν πάντα σχέση με χρήματα. Δηλαδή, τι θα πρέπει να πληρώσω. Στο ίδιο μου το σπίτι αισθάνομαι σαν ανθρωπάκι-σπόνσορας, ενώ κάθε προσπάθεια συζήτησης για τα προβλήματά μας, κόβεται απότομα με ένα "πάλι τα ίδια; αμάν η παραξενιά σου! Δεν έχω όρεξη να συζητήσω!". Κατά διαστήματα έχει κάποιες εκλάμψεις γλύκας, αρκεί να μη ζητήσω σεξ. Επειδή υπάρχει κενό το πρωί και το παιδί λείπει από το σπίτι, μου έχει ξεκαθαρίσει ότι εκείνη σεξ ΔΕΝ κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί έχει δουλειές. Διαρκώς καθαρίζει και ξανακαθαρίζει τα καθαρά, σαν να προσπαθεί να κρατήσει τον εαυτό της απασχολημένο για να γλιτώσει από εμένα. Το βράδυ που γυρίζω από τη δουλειά, αν έχει κοιμηθεί και την ξυπνήσω απλά τρώω πάλι ένα τεράστιο άκυρο, ενώ δεν δείχνει να ενοχλείται αν της πω ότι αναγκάζομαι να αυτοικανοποιηθώ, όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε 32 ετών και οι δύο, και εγώ αισθάνομαι πολύ νέος για να ζω χωρίς επαφές. Αν παραπονεθώ, καταλήγω να ζω μέσα στα μούτρα, και την απόλυτη σιωπή, καθώς είμαι παράλογος που ζητάω τέτοια πράγματα συνέχεια. Γενικά η κοπέλα βγάζει μια κακία προς τους πάντες και έχει μονίμως νεύρα και άγχος, χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος. Τη ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε και μου είπε ότι ούτε καν της περνά από το μυαλό τέτοιο πράγμα. Εγώ εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθώ τη συμβίωση σαν να μένω με τον αδερφό μου, κι ότι δεν παντρεύτηκα γι' αυτό. Λυπάμαι και το παιδάκι μας, και δεν θέλω να χάσω καμία στιγμή από το μεγάλωμά του, αλλά δεν μπορώ και να ζω μέσα στην απόρριψη και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος από έναν άνθρωπο τον οποίο επέλεξα. Λέγοντάς της ότι κάποια ζευγάρια έρχονται σε επαφή καθημερινά, η απάντησή της είναι ένα σκέτο "άπαπα!!! με τίποτα!". Όμως, ο άντρας δεν είναι μόνο για να πληρώνει, έτσι δεν είναι;

 

Να σας πω ότι ούτε άσχημο θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε βρώμικος πέφτω ποτέ δίπλα στη γυναίκα μου. Απλά δεν με θέλει στο πρόγραμμά της. Ακόμα και στις επιλογές για το παιδί αποφασίζει και διατάζει μόνη της, χωρίς καν να με ρωτά, εκτός αν δεν μπορεί να βρει λύση.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου;

[bee]

Μόνε,δύο είναι οι συμβουλές μου:

1)''γράψ'την'' λίγο.Μην της ζητάς σεξ για λίγο καιρό και μην την παρακαλάς για ένα της χάδι.Προσποιείσου τον αδιάφορο για να δεις αν θα αλλάξει η συμπεριφορά της με την γνωστή,παλιά και πετυχημένη μέθοδο του γραμματοσήμου (όσο το φτύνεις τόσο κολλάει)

2)Μην της επιτρέπεις να αποφασίζει εξολοκλήρου για θέματα που αφορούν το παιδί. Δεν το έκανε μόνη της.Πάρε κι εσύ αποφάσεις που θα δηλώνουν τη συμμετοχή σου

[nafs]

Εγώ παιδιά, γράφτηκα μέλος στο forum μόνο και μόνο για να πω τον πόνο μου, καθώς αποτελεί για μένα ένα ζήτημα πολύ λεπτό.

 

Εγώ είμαι σχετικά νιόπαντρος. Ενώ με τη γυναίκα μου είχαμε τρελές και πολύ έντονες επαφές πριν το γάμο, από τότε που έγινε το παιδί μας (ο,τι καλύτερο μας έχει συμβεί, εννοείται), έχουμε χάσει κάθε είδος επαφής. Από γλυκιά που ήταν πριν το γάμο, τρυφερή, με χάδια και έκδηλο ενδιαφέρον για μένα, έγινε μια γυναίκα η οποία είναι τόσο μα τόσο σκληρή απέναντί μου, που απορώ γιατί είμαστε παντρεμένοι, πέραν του παιδιού. Περάσαμε, βέβαια, μια περίοδο μεγάλης φτώχιας, όπου μου ξεκαθάρισε ότι αν δεν βελτιώσω το εισόδημα του σπιτιού θα πρέπει να χωρίσουμε, αλλά διόρθωσα το πρόβλημα, με νύχια και με δόντια, για να κρατήσω το σπίτι μου. Να σημειώσω ότι η γυναίκα μου δεν εργάζεται, παρά μόνο σε κάποιες άνετες εποχικές δουλειές που ίσως επιλέξει, για να εξοφλήσει κάποιες υποχρεώσεις της.

 

Το πρόβλημά μας, πλέον, δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα σχέσης, το οποίο καθημερινά χειροτερεύει. Δεν έχει σχεδόν ποτέ επιθυμία για επαφή (από τότε που γεννήθηκε το παιδί, πρίν από λίγα χρόνια), ενώ όταν αποφασίζει να πλαγιάσει ερωτικά μαζί μου, είναι προφανές ότι το κάνει σαν αγγαρεία. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέχθεια, ενώ αμέσως μετά την επαφή, σηκώνεται και ούτε λόγος για αγκαλιές ή τρυφερότητα. Δεν επιτρέπει ουσιαστική προετοιμασία, ενώ αρκετές φορές δεν γδύνεται εντελώς και σχεδόν πάντα δεν με αφήνει να φιλήσω ή να αγγίξω μέρη του σώματός της. Μου βγάζει τα χέρια από παντού. Αν δεν θελήσει εκείνη να έρθει σε επαφή μαζί μου, όσο κι αν το ζητήσω θα φάω άκυρο, ενώ οι επαφές μας είναι συνήθως 2 με 3 φορές το μήνα, από τις πρώτες ημέρες του γάμου, ενώ περνούν και μήνες χωρίς καμία επαφή. Λες και γύρισε κάποιο διακόπτη και άλλαξε συμπεριφορά μετά το γάμο. Δεν με φιλά, λέω καληνύχτα και δεν μου απαντά "γιατί το θεωρεί παράλογο". Ούτε λόγος για χάδια ή στοργή, και οι συζητήσεις μας, δηλαδή τα θέματα που ανοίγει, έχουν σχεδόν πάντα σχέση με χρήματα. Δηλαδή, τι θα πρέπει να πληρώσω. Στο ίδιο μου το σπίτι αισθάνομαι σαν ανθρωπάκι-σπόνσορας, ενώ κάθε προσπάθεια συζήτησης για τα προβλήματά μας, κόβεται απότομα με ένα "πάλι τα ίδια; αμάν η παραξενιά σου! Δεν έχω όρεξη να συζητήσω!". Κατά διαστήματα έχει κάποιες εκλάμψεις γλύκας, αρκεί να μη ζητήσω σεξ. Επειδή υπάρχει κενό το πρωί και το παιδί λείπει από το σπίτι, μου έχει ξεκαθαρίσει ότι εκείνη σεξ ΔΕΝ κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί έχει δουλειές. Διαρκώς καθαρίζει και ξανακαθαρίζει τα καθαρά, σαν να προσπαθεί να κρατήσει τον εαυτό της απασχολημένο για να γλιτώσει από εμένα. Το βράδυ που γυρίζω από τη δουλειά, αν έχει κοιμηθεί και την ξυπνήσω απλά τρώω πάλι ένα τεράστιο άκυρο, ενώ δεν δείχνει να ενοχλείται αν της πω ότι αναγκάζομαι να αυτοικανοποιηθώ, όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε 32 ετών και οι δύο, και εγώ αισθάνομαι πολύ νέος για να ζω χωρίς επαφές. Αν παραπονεθώ, καταλήγω να ζω μέσα στα μούτρα, και την απόλυτη σιωπή, καθώς είμαι παράλογος που ζητάω τέτοια πράγματα συνέχεια. Γενικά η κοπέλα βγάζει μια κακία προς τους πάντες και έχει μονίμως νεύρα και άγχος, χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος. Τη ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε και μου είπε ότι ούτε καν της περνά από το μυαλό τέτοιο πράγμα. Εγώ εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθώ τη συμβίωση σαν να μένω με τον αδερφό μου, κι ότι δεν παντρεύτηκα γι' αυτό. Λυπάμαι και το παιδάκι μας, και δεν θέλω να χάσω καμία στιγμή από το μεγάλωμά του, αλλά δεν μπορώ και να ζω μέσα στην απόρριψη και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος από έναν άνθρωπο τον οποίο επέλεξα. Λέγοντάς της ότι κάποια ζευγάρια έρχονται σε επαφή καθημερινά, η απάντησή της είναι ένα σκέτο "άπαπα!!! με τίποτα!". Όμως, ο άντρας δεν είναι μόνο για να πληρώνει, έτσι δεν είναι;

 

Να σας πω ότι ούτε άσχημο θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε βρώμικος πέφτω ποτέ δίπλα στη γυναίκα μου. Απλά δεν με θέλει στο πρόγραμμά της. Ακόμα και στις επιλογές για το παιδί αποφασίζει και διατάζει μόνη της, χωρίς καν να με ρωτά, εκτός αν δεν μπορεί να βρει λύση.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου;

λυπηρή η ιστορία σου φίλε μου.να ρωτήσω.απ'το σπίτι της, έτσι κακομαθημένη την είχαν;αν ναι, το κακό έχει ξεκινήσει από καιρό.αν όχι, μάλλον εσύ το έχεις επιτρέψει να συμβαίνει.όταν μια γυναίκα, δεν συμβάλλει στα οικονομικά του σπιτιού, σαφώς και αναζητά λύσεις στα δύσκολα, αλλά δεν απειλεί με διαζύγιο, το οποίο όταν εσύ ανέφερες, για λογικούς λόγους, το απέκλεισε.ο δικός της λόγος διαζυγίου, είναι νορμάλ,αλλά εσύ είσαι λάθος;δεν νομίζω.σκέφτομαι την πιθανότητα να της έχει μείνει κάτι ορμονικό μετά την γέννα,αλλά θα πήγαινε να το ψάξει;κατά τ'άλλα,μάλλον θα σε απογοητεύσω.όταν γεννιέται ένα παιδί,θέλουμε να μοιραστούμε τα πάντα με τον άνθρωπό μας.και κάποιες στιγμές,να αφήσουμε στην άκρη ότι είμαστε γονείς και να μείνουμε οι 2 μας.αν εκείνη δεν το νοιώθει,είναι ικονοποιημένη όντας μόνο μητέρα με εσένα κουβαλητή,δεν ξέρω τί θα μπορέσει να το αλλάξει αυτό.στην θέση σου θα έφτανα στα άκρα,αλλά καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο και δεν σκεφτόμαστε το ίδιο. εύχομαι καλή τύχη.

[pitsoulis]

Εγώ παιδιά, γράφτηκα μέλος στο forum μόνο και μόνο για να πω τον πόνο μου, καθώς αποτελεί για μένα ένα ζήτημα πολύ λεπτό.

 

Εγώ είμαι σχετικά νιόπαντρος. Ενώ με τη γυναίκα μου είχαμε τρελές και πολύ έντονες επαφές πριν το γάμο, από τότε που έγινε το παιδί μας (ο,τι καλύτερο μας έχει συμβεί, εννοείται), έχουμε χάσει κάθε είδος επαφής. Από γλυκιά που ήταν πριν το γάμο, τρυφερή, με χάδια και έκδηλο ενδιαφέρον για μένα, έγινε μια γυναίκα η οποία είναι τόσο μα τόσο σκληρή απέναντί μου, που απορώ γιατί είμαστε παντρεμένοι, πέραν του παιδιού. Περάσαμε, βέβαια, μια περίοδο μεγάλης φτώχιας, όπου μου ξεκαθάρισε ότι αν δεν βελτιώσω το εισόδημα του σπιτιού θα πρέπει να χωρίσουμε, αλλά διόρθωσα το πρόβλημα, με νύχια και με δόντια, για να κρατήσω το σπίτι μου. Να σημειώσω ότι η γυναίκα μου δεν εργάζεται, παρά μόνο σε κάποιες άνετες εποχικές δουλειές που ίσως επιλέξει, για να εξοφλήσει κάποιες υποχρεώσεις της.

 

Το πρόβλημά μας, πλέον, δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα σχέσης, το οποίο καθημερινά χειροτερεύει. Δεν έχει σχεδόν ποτέ επιθυμία για επαφή (από τότε που γεννήθηκε το παιδί, πρίν από λίγα χρόνια), ενώ όταν αποφασίζει να πλαγιάσει ερωτικά μαζί μου, είναι προφανές ότι το κάνει σαν αγγαρεία. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέχθεια, ενώ αμέσως μετά την επαφή, σηκώνεται και ούτε λόγος για αγκαλιές ή τρυφερότητα. Δεν επιτρέπει ουσιαστική προετοιμασία, ενώ αρκετές φορές δεν γδύνεται εντελώς και σχεδόν πάντα δεν με αφήνει να φιλήσω ή να αγγίξω μέρη του σώματός της. Μου βγάζει τα χέρια από παντού. Αν δεν θελήσει εκείνη να έρθει σε επαφή μαζί μου, όσο κι αν το ζητήσω θα φάω άκυρο, ενώ οι επαφές μας είναι συνήθως 2 με 3 φορές το μήνα, από τις πρώτες ημέρες του γάμου, ενώ περνούν και μήνες χωρίς καμία επαφή. Λες και γύρισε κάποιο διακόπτη και άλλαξε συμπεριφορά μετά το γάμο. Δεν με φιλά, λέω καληνύχτα και δεν μου απαντά "γιατί το θεωρεί παράλογο". Ούτε λόγος για χάδια ή στοργή, και οι συζητήσεις μας, δηλαδή τα θέματα που ανοίγει, έχουν σχεδόν πάντα σχέση με χρήματα. Δηλαδή, τι θα πρέπει να πληρώσω. Στο ίδιο μου το σπίτι αισθάνομαι σαν ανθρωπάκι-σπόνσορας, ενώ κάθε προσπάθεια συζήτησης για τα προβλήματά μας, κόβεται απότομα με ένα "πάλι τα ίδια; αμάν η παραξενιά σου! Δεν έχω όρεξη να συζητήσω!". Κατά διαστήματα έχει κάποιες εκλάμψεις γλύκας, αρκεί να μη ζητήσω σεξ. Επειδή υπάρχει κενό το πρωί και το παιδί λείπει από το σπίτι, μου έχει ξεκαθαρίσει ότι εκείνη σεξ ΔΕΝ κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί έχει δουλειές. Διαρκώς καθαρίζει και ξανακαθαρίζει τα καθαρά, σαν να προσπαθεί να κρατήσει τον εαυτό της απασχολημένο για να γλιτώσει από εμένα. Το βράδυ που γυρίζω από τη δουλειά, αν έχει κοιμηθεί και την ξυπνήσω απλά τρώω πάλι ένα τεράστιο άκυρο, ενώ δεν δείχνει να ενοχλείται αν της πω ότι αναγκάζομαι να αυτοικανοποιηθώ, όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε 32 ετών και οι δύο, και εγώ αισθάνομαι πολύ νέος για να ζω χωρίς επαφές. Αν παραπονεθώ, καταλήγω να ζω μέσα στα μούτρα, και την απόλυτη σιωπή, καθώς είμαι παράλογος που ζητάω τέτοια πράγματα συνέχεια. Γενικά η κοπέλα βγάζει μια κακία προς τους πάντες και έχει μονίμως νεύρα και άγχος, χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος. Τη ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε και μου είπε ότι ούτε καν της περνά από το μυαλό τέτοιο πράγμα. Εγώ εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθώ τη συμβίωση σαν να μένω με τον αδερφό μου, κι ότι δεν παντρεύτηκα γι' αυτό. Λυπάμαι και το παιδάκι μας, και δεν θέλω να χάσω καμία στιγμή από το μεγάλωμά του, αλλά δεν μπορώ και να ζω μέσα στην απόρριψη και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος από έναν άνθρωπο τον οποίο επέλεξα. Λέγοντάς της ότι κάποια ζευγάρια έρχονται σε επαφή καθημερινά, η απάντησή της είναι ένα σκέτο "άπαπα!!! με τίποτα!". Όμως, ο άντρας δεν είναι μόνο για να πληρώνει, έτσι δεν είναι;

 

Να σας πω ότι ούτε άσχημο θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε βρώμικος πέφτω ποτέ δίπλα στη γυναίκα μου. Απλά δεν με θέλει στο πρόγραμμά της. Ακόμα και στις επιλογές για το παιδί αποφασίζει και διατάζει μόνη της, χωρίς καν να με ρωτά, εκτός αν δεν μπορεί να βρει λύση.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου;[/QU

 

 

 

 

 

Κατι μου θυμιζει αυτη η ιστορια:roll: λες να τα εγραψε ο αντρας μου:confused:

σαν αν βλεπω εικονες απο τον δικο μου γαμο!!

βιωνω ακριβως την ιδια κατασταση με τους ιδιους ακριβως ρολους!!

 

συγνωμη που θα στο πω αλλα νομιζω οτι η γυναικα σου εχει ξενερωσει

και δεν ειναι θεμα αγαπης, και γω τον αγαπω τον αντρα μου σαν πατερα του παιδιου μου μεχρι εκει ομως:oops:

οταν ερχεται σπιτι αργα απο την δουλεια κανω πως κοιμαμαι και προσπαθω να το αποφυγω ή καμια φορα αν εχει ρεπο και μου το δηλωσει απο το πρωι '' κανονισε το βραδυ εχει σεξ'' ψαχνω να βρω κατι να κανουμε μπας και το αποφυγω

 

δεν ξερω για την δικη σας περιπτωση , αλλα στην δικη μας ολη η ευθυνη και η ανατροφη ειναι δικο μου κομματι και δεν του εχω καμια εμπιστοσυνη πουθενα και για τιποτα.

οσες φορες του εχω αφησει το παιδι ειναι αδιαφορος εχω γυρισει και εχω βρει το παιδι (8 μηνων τοτε) χεσμενο και αυτος να παιζει ποκερ στο λαπτοπ, προσφατα τον ξυπνησα (2,5 χρονων τωρα)στι 13.00 να του πω οτι παω λαικη να σηκωθει να εχει τον νου του στο παιδι και γυρισα και τον βρηκα να ξανακοιμαται και το παιδι να γυρναει μονο του μεσα στο σπιτι και γενικα ολα μεσα στο σπιτι, τα θεωρει δικη μου υποχρεωση δεν κανει τιποτα!!!!

τον ξυπναω να φαμε το μεσημερι με το ζορι, ξαναπαει για υπνο και σηκωνεται με το ζορι στις 5 να παει για δουλεια μεχρι αργα το βραδυ

 

δεν δουλευω , με απελυσαν μετα που γεννησα αλλα πραγματικα μακαρι να δουλευα:twisted:

 

λες και ειμαστε ξενοδοχειο εδω μεσα ''η καλη καρδια'':twisted:

Επεξεργάστηκαν 6 Φεβρουαρίου,2012 by pitsoulis
διαγραφη

[pitsoulis]

Κατι μου θυμιζει αυτη η ιστορια:roll: λες να τα εγραψε ο αντρας μου:confused:

σαν αν βλεπω εικονες απο τον δικο μου γαμο!!

βιωνω ακριβως την ιδια κατασταση με τους ιδιους ακριβως ρολους!!

 

συγνωμη που θα στο πω αλλα νομιζω οτι η γυναικα σου εχει ξενερωσει

και δεν ειναι θεμα αγαπης, και γω τον αγαπω τον αντρα μου σαν πατερα του παιδιου μου μεχρι εκει ομως:oops:

οταν ερχεται σπιτι αργα απο την δουλεια κανω πως κοιμαμαι και προσπαθω να το αποφυγω ή καμια φορα αν εχει ρεπο και μου το δηλωσει απο το πρωι '' κανονισε το βραδυ εχει σεξ'' ψαχνω να βρω κατι να κανουμε μπας και το αποφυγω

 

δεν ξερω για την δικη σας περιπτωση , αλλα στην δικη μας ολη η ευθυνη και η ανατροφη ειναι δικο μου κομματι και δεν του εχω καμια εμπιστοσυνη πουθενα και για τιποτα.

οσες φορες του εχω αφησει το παιδι ειναι αδιαφορος εχω γυρισει και εχω βρει το παιδι (8 μηνων τοτε) χεσμενο και αυτος να παιζει ποκερ στο λαπτοπ, προσφατα τον ξυπνησα (2,5 χρονων τωρα)στι 13.00 να του πω οτι παω λαικη να σηκωθει να εχει τον νου του στο παιδι και γυρισα και τον βρηκα να ξανακοιμαται και το παιδι να γυρναει μονο του μεσα στο σπιτι και γενικα ολα μεσα στο σπιτι, τα θεωρει δικη μου υποχρεωση δεν κανει τιποτα!!!!

τον ξυπναω να φαμε το μεσημερι με το ζορι, ξαναπαει για υπνο και σηκωνεται με το ζορι στις 5 να παει για δουλεια μεχρι αργα το βραδυ

 

δεν δουλευω , με απελυσαν μετα που γεννησα αλλα πραγματικα μακαρι να δουλευα:twisted:

 

λες και ειμαστε ξενοδοχειο εδω μεσα ''η καλη καρδια'':twisted:

[dolphy]

zouzou1982, δυστυχώς αλήθεια είναι η ιστορία και ναι, αν και είναι δύσκολη η παραδοχή φταίω που τον παντρεύτηκα!!! Αλλά νομίζω θα συμφωνήσεις μαζί μου, μερικές φορές συμβαίνει κάτι που μας θολώνει την ορθή γνώμη που έχουμε και τα βλέπουμε όλα γύρω μας ουτοπικά. Δεν θέλω να δικαιολογηθώ για να ρίξω το βάρος επάνω του, απλά όταν γνωριστίκαμε η δική μου η ψυχολογία ήταν τέτοια που έβαλα πιο ψηλά στην εκτίμηση μου την υπόλοιπη συμπεριφορά του, παρά αυτό που ήταν ίσως και το πιο ουσιαστικό. Επίσης όταν έβλεπα ότι κάτι δεν πάει καλά τότε δεν ήθελα να μιλήσω για να μην θίξω τον ανδρισμό του. Και σου λέω και πάλι δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω, όμως θεωρώ ότι είναι άδικο μετά την τόση υπομονή που έχω δείξει τουλάχιστον να μην κάνει κάτι έστω και τώρα.

 

Gd36 λογική κοπέλα φαινεσαι,πως έπεσες σε τετοιά παγίδα. Για να καταλάβω 8 χρόνια ούτε μια φορά ούτε κάν μια προσπάθεια; Πολύ κουλό μου ακούγεται.... Τα λόγια είναι περιττά! Εσένα το σεξ δε σου λείπει; Συγνώμη που ρωτάω αλλά προσπάθω να καταλάβω την δική σου συμπεριφόρα και ψυχολογία.

[monos]

Έχω προσπαθήσει και την έχω γράψει για μήνα τουλάχιστον, ίσως και παραπάνω. Αν δεν έκανα εγώ το πρώτο βήμα θα το είχε συνεχίσει μέχρι και σήμερα.

 

Για το μέλος που ρώτησε για το σπίτι της, η σχέση της με το σπίτι της είναι πολύ κακή. Δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά, αν και η μητέρα της προσπάθησε επανειλημμένα να μας χωρίσει. Την έχω ακούσει ο ίδιος προσωπικά να της λέει να με διώξει, αν και σήμερα δεν μιλούν πια. Να σκεφτείτε ότι είχα την πεθερά μου μονίμως μέσα στο σπίτι με δικό της κλειδί το οποίο είδαμε και πάθαμε να πάρουμε πίσω. Έμπαινε με το έτσι θέλω ανά πάσα ώρα και στιγμή, μιας και μένει 2 πολυκατοικίες πιο κάτω.

 

Εγώ να σας πω τι σκέφτομαι; Ότι ίσως βιώνω την ανάγκη μιας γυναίκας που πλησίαζε τα 30 να κάνει ένα παιδί, με οποιοδήποτε κόστος, κι ότι εγώ απλά βρέθηκα στο δρόμο της. Επίσης μπορεί να ανήκει στην κατηγορία των γυναικών που χρειάζονται να πιαστούν από κάπου, σύμφωνα με τα "πρέπει" τους.

 

Πάντως, η απόρριψη έχει αρχίσει να με τρελαίνει, και φοβάμαι ότι ίσως έχει αντίκτυπο και στην απόδοσή μου στη δουλειά, μιας και μέσα μου πονάω και υποφέρω. Έχω παντρευτεί τον τύπο γυναίκας που αρνείται να κάνει πίσω, μόνο και μόνο για να αρνηθεί. Όταν αυτό το συνδυάσει κανείς και με την ξεκάθαρη δήλωσή της ότι δεν της αρέσουν τα χάδια και οι αγκαλιές, καταλαβαίνετε τι γίνεται.

[gd36]

Δεν ξέρω αν μου δίνεται το δικαίωμα να απαντήσω στον mono, λόγω του ότι και εγώ σκ....τά τα έχω κάνει στη ζωή μου αλλά θα σου πω αυτό που σκεφτόμουν να κάνω εγώ αναλογιζόμενη την κατάσταση που βίωνα στο γάμο μου. ΄Ελεγα λοιπόν να προσπαθήσω να κάνω ένα παιδί (με τεχνητό τρόπο βέβαια, αφού για σεξ έχω ήδη αναφερθεί στο θέμα ότι δεν....) και από εκεί και πέρα να έχω τον άλλο να μου τα ακουμπάει και για βοηθό στο μεγάλωμα του παιδιού. Όσο βέβαια για τη δική μου ικανοποίηση θα έβλεπα στο μέλλον τί θα έκανα αφού τουλάχιστον εξασφάλιζα το παιδί. Ευτυχώς βέβαια που έμεινα στη σκέψη.....γιατί τί άνθρωπος θα ήμουν μετά??? Αυτό το οποίο θέλω να σου πω mone είναι ότι ίσως η γυναίκα σου βρήκε στο πρόσωπο σου τον κατάλληλο άνθρωπο για να κάνει ένα παιδί ή απλά μπορεί να ήσουν ο κατάλληλος που βρέθηκε στο δρόμο της τη κατάλληλη στιγμή για να μπορέσει να γίνει μάνα και μέχρι εκεί. Πρόσφατα ένας φίλος μου, μου είπε ότι ο ίδιος δεν θέλει μόνιμη σχέση γιατί δεν θέλει να καταντήσει σαν τους φίλους του..... οι οποίοι παντρεύτηκαν γυναίκες που δεν γούσταραν, αλλά τις παντρεύτηκαν γιατί στο πρόσωπο τους είδαν μια καλή μάνα για τα παιδιά τους! Ίσως να συμβαίνει το αντίστοιχο και με σένα!!! Φυσικά και εύχομαι βεβαίως να είναι κάτι άλλο πολύ πιο αθώο, γιατί δεν είναι δίκαιο να εκμεταλλευόμαστε τους καλούς ανθώπους!

[dolphy]

Εγώ παιδιά, γράφτηκα μέλος στο forum μόνο και μόνο για να πω τον πόνο μου, καθώς αποτελεί για μένα ένα ζήτημα πολύ λεπτό.

 

Εγώ είμαι σχετικά νιόπαντρος. Ενώ με τη γυναίκα μου είχαμε τρελές και πολύ έντονες επαφές πριν το γάμο, από τότε που έγινε το παιδί μας (ο,τι καλύτερο μας έχει συμβεί, εννοείται), έχουμε χάσει κάθε είδος επαφής. Από γλυκιά που ήταν πριν το γάμο, τρυφερή, με χάδια και έκδηλο ενδιαφέρον για μένα, έγινε μια γυναίκα η οποία είναι τόσο μα τόσο σκληρή απέναντί μου, που απορώ γιατί είμαστε παντρεμένοι, πέραν του παιδιού. Περάσαμε, βέβαια, μια περίοδο μεγάλης φτώχιας, όπου μου ξεκαθάρισε ότι αν δεν βελτιώσω το εισόδημα του σπιτιού θα πρέπει να χωρίσουμε, αλλά διόρθωσα το πρόβλημα, με νύχια και με δόντια, για να κρατήσω το σπίτι μου. Να σημειώσω ότι η γυναίκα μου δεν εργάζεται, παρά μόνο σε κάποιες άνετες εποχικές δουλειές που ίσως επιλέξει, για να εξοφλήσει κάποιες υποχρεώσεις της.

 

Το πρόβλημά μας, πλέον, δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα σχέσης, το οποίο καθημερινά χειροτερεύει. Δεν έχει σχεδόν ποτέ επιθυμία για επαφή (από τότε που γεννήθηκε το παιδί, πρίν από λίγα χρόνια), ενώ όταν αποφασίζει να πλαγιάσει ερωτικά μαζί μου, είναι προφανές ότι το κάνει σαν αγγαρεία. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέχθεια, ενώ αμέσως μετά την επαφή, σηκώνεται και ούτε λόγος για αγκαλιές ή τρυφερότητα. Δεν επιτρέπει ουσιαστική προετοιμασία, ενώ αρκετές φορές δεν γδύνεται εντελώς και σχεδόν πάντα δεν με αφήνει να φιλήσω ή να αγγίξω μέρη του σώματός της. Μου βγάζει τα χέρια από παντού. Αν δεν θελήσει εκείνη να έρθει σε επαφή μαζί μου, όσο κι αν το ζητήσω θα φάω άκυρο, ενώ οι επαφές μας είναι συνήθως 2 με 3 φορές το μήνα, από τις πρώτες ημέρες του γάμου, ενώ περνούν και μήνες χωρίς καμία επαφή. Λες και γύρισε κάποιο διακόπτη και άλλαξε συμπεριφορά μετά το γάμο. Δεν με φιλά, λέω καληνύχτα και δεν μου απαντά "γιατί το θεωρεί παράλογο". Ούτε λόγος για χάδια ή στοργή, και οι συζητήσεις μας, δηλαδή τα θέματα που ανοίγει, έχουν σχεδόν πάντα σχέση με χρήματα. Δηλαδή, τι θα πρέπει να πληρώσω. Στο ίδιο μου το σπίτι αισθάνομαι σαν ανθρωπάκι-σπόνσορας, ενώ κάθε προσπάθεια συζήτησης για τα προβλήματά μας, κόβεται απότομα με ένα "πάλι τα ίδια; αμάν η παραξενιά σου! Δεν έχω όρεξη να συζητήσω!". Κατά διαστήματα έχει κάποιες εκλάμψεις γλύκας, αρκεί να μη ζητήσω σεξ. Επειδή υπάρχει κενό το πρωί και το παιδί λείπει από το σπίτι, μου έχει ξεκαθαρίσει ότι εκείνη σεξ ΔΕΝ κάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί έχει δουλειές. Διαρκώς καθαρίζει και ξανακαθαρίζει τα καθαρά, σαν να προσπαθεί να κρατήσει τον εαυτό της απασχολημένο για να γλιτώσει από εμένα. Το βράδυ που γυρίζω από τη δουλειά, αν έχει κοιμηθεί και την ξυπνήσω απλά τρώω πάλι ένα τεράστιο άκυρο, ενώ δεν δείχνει να ενοχλείται αν της πω ότι αναγκάζομαι να αυτοικανοποιηθώ, όσο κι αν ντρέπομαι γι' αυτό. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε 32 ετών και οι δύο, και εγώ αισθάνομαι πολύ νέος για να ζω χωρίς επαφές. Αν παραπονεθώ, καταλήγω να ζω μέσα στα μούτρα, και την απόλυτη σιωπή, καθώς είμαι παράλογος που ζητάω τέτοια πράγματα συνέχεια. Γενικά η κοπέλα βγάζει μια κακία προς τους πάντες και έχει μονίμως νεύρα και άγχος, χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος. Τη ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε και μου είπε ότι ούτε καν της περνά από το μυαλό τέτοιο πράγμα. Εγώ εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθώ τη συμβίωση σαν να μένω με τον αδερφό μου, κι ότι δεν παντρεύτηκα γι' αυτό. Λυπάμαι και το παιδάκι μας, και δεν θέλω να χάσω καμία στιγμή από το μεγάλωμά του, αλλά δεν μπορώ και να ζω μέσα στην απόρριψη και στην παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος από έναν άνθρωπο τον οποίο επέλεξα. Λέγοντάς της ότι κάποια ζευγάρια έρχονται σε επαφή καθημερινά, η απάντησή της είναι ένα σκέτο "άπαπα!!! με τίποτα!". Όμως, ο άντρας δεν είναι μόνο για να πληρώνει, έτσι δεν είναι;

 

Να σας πω ότι ούτε άσχημο θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε βρώμικος πέφτω ποτέ δίπλα στη γυναίκα μου. Απλά δεν με θέλει στο πρόγραμμά της. Ακόμα και στις επιλογές για το παιδί αποφασίζει και διατάζει μόνη της, χωρίς καν να με ρωτά, εκτός αν δεν μπορεί να βρει λύση.

 

Τι θα κάνατε στη θέση μου;

Καμμιά φορά μετά την γέννα κάποιες γυναίκες δεν νιώθουν καθόλου σεξουαλικές. Ετσι όπως τα περιγράφεις ήσασταν μια χαρα πριν το παιδί και όλα ξεκίνησαν μετά,σώστά; Πιστεύω λοιπόν ότι για την γυναίκα σου η αλλάγη αυτη ήταν πολύ μεγάλη και δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει . Δώστης λίγο χρόνο ακόμη και μέτα κάτσε και συζήτησε μαζί της πες της πως δεν είναι μόνη της ότι την αγάπας και ότι για σένα δεν έχει αλλάξει. Αυτα θα της τα πεις θέλει δε θέλει να τα ακούσει μπόρει την ώρα που της τα λες να τα περάσει στο ντούκου αλλά αν το παίξεις και λίγο "θιγμένος" θα πιάσουν τόπο τα λόγια σου!

[felippa]

Τελικά δεν είμαι μόνη!!!!!!!!!!!

Να θυμίσω ότι είμαι 38, έχω πάνω από 6 χρόνια να έρθω σε επαφή κι έκανα το παιδί μου (5 ετών σήμερα) με σπερματέγχυση!!!!!!!!!

Τώρα προσπαθούμε για 2ο παιδί. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έκανα 5 σπερματεγχύσεις και 1 αποτυχημένη εξωσωματική τα Χριστούγεννα.

Τόσος πόνος θα ήταν πιο υποφερτός εάν τουλάχιστον προσπαθούσα και φυσιολογικά. Όμως η τελευταία μου επαφή με τον πατέρα του παιδιού μου (δεν μπορώ να τον πω άνδρα μου) ήταν το 2005.

Τι να πω; Υπομονή και συμπαράσταση στους συμπασχοντες!!!!!!!!!!!!!!!!!11

[gd36]

dolphy, για να απαντήσω στην απορία σου......εγώ ξέρω αν μου λείπει και τι κατάλοιπα μου έχει δημιουργήσει όλη αυτή η ιστορία. Έχω χάσει την αυτοεκτίμηση μου, νομίζω ότι σαν γυναίκα δεν αξίζω και αν θα υπάρξει άντρας στο μέλλον που θα θέλει να σχετιστεί μαζί μου. Έχω πάει και σε ψυχολόγο μέσα σε αυτό το διάστημα και ο άνθρωπος με διαβεβαίωσε ότι και λογικά και ώριμα μιλάω και ότι σαν άνθρωπος έχω τις φυσιολογικές ορμές. Υπομονή κάνω όμως τόσα χρόνια, πιστεύοντας ότι θα σώσω τον γάμο μου. Μάταια όμως.......

[dolphy]

Τελικά δεν είμαι μόνη!!!!!!!!!!!

Να θυμίσω ότι είμαι 38, έχω πάνω από 6 χρόνια να έρθω σε επαφή κι έκανα το παιδί μου (5 ετών σήμερα) με σπερματέγχυση!!!!!!!!!

Τώρα προσπαθούμε για 2ο παιδί. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έκανα 5 σπερματεγχύσεις και 1 αποτυχημένη εξωσωματική τα Χριστούγεννα.

Τόσος πόνος θα ήταν πιο υποφερτός εάν τουλάχιστον προσπαθούσα και φυσιολογικά. Όμως η τελευταία μου επαφή με τον πατέρα του παιδιού μου (δεν μπορώ να τον πω άνδρα μου) ήταν το 2005.

Τι να πω; Υπομονή και συμπαράσταση στους συμπασχοντες!!!!!!!!!!!!!!!!!11

 

 

Και έλεγα ότι εγώ έχω το πρόβλημα!τι να πω νέες γυναίκες στην καλύτερη φάση της ζωής μας και να μην υπάρχει διάθεση για κοκο; Τι να φταίει άραγε

[KonstantinaDimitris]

Εγω πάντως αν κ δεν μου αρέσει να κρίνω κανέναν, έχω μείνει άφωνη με όλα αυτά που διαβάζω. Αρρωστημένες καταστάσεις... Για μένα γάμος δεν είναι μόνο παιδι!! Είναι συμβίωση, αγάπη, σεβασμός, κατανόηση κ πολλα πολλά άλλα. Όλοι κατα καιρούς περνάμε δύσκολα, άλλα όχι κ έτσι... Να ζείτε σαν ξένοι, να αισθάνεται ο ένας βάρος στον άλλο, να παρακαλάτε για λίγη αγάπη κ σεξ. Συγνώμη , αλλά στεναχωριέμαι αφάνταστα για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.