Σχολικός Εκφοβισμός Bullying / Mobbing

[Μαρια Στυλιανακη]

Σχολικός εκφοβισμός Bullying / Mobing

 

Ο σχολικός εκφοβισμός επηρεάζει πάρα πολύ τους μικρούς κ μεγάλους μαθητές.

 

Η ΕΨΥΠΕ

(Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (E.Ψ.Y.Π.E.) ) διοργάνωσε την ημερίδα Μίλα μή φοβάσαι - Eπιστημονικη Ημερίδα ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό αναδεικνύοντας αυτό το τόσο σημαντικό θέμα για άλλη μια φορά με μεγάλη επιτυχία.

Παρουσιάστηκαν στατιστικές αλλά και τρόποι αντιμετώπισης και την ημερίδα παρακολούθησαν πάνω απο 300 παιδαγωγοί/εκπαιδευτικοί/ειδικοί.

Ενδεικτικά, σημειώνουμε κάποιες στατιστικές εδώ.

 

Έρευνα που έγινε σε 23.420 παιδιά 9-16 ετών (τεράστιο δείγμα! *)

έδειξε ότι

 

• 5% ανέφεραν ότι βιώνει μια φορά την εβδομάδα εκφοβισμό
  
• 4% μία φορά το μήνα ενώ
  
• 81% ποτέ.
  

Το πρόβλημα είναι ότι το ποσοστό το οποίο βιώνει τον εκφοβισμό,

δεν μπορεί συνήθως να τον επεξεργαστεί έτσι ώστε να μην επηρεαστεί πολύ/ιδιαίτερα απο αυτόν.

Τα παιδιά / έφηβοι, σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουν την ευχέρεια του ενήλικα, στο να αποβάλλουν άγχος ή φόβο που μπορεί να τους προκληθεί,

είτε αυτό προκαλείται απο άμεση αντιπαράθεση στο σχολείο, είτε συμβαίνει εμμέσως, μέσω του διαδικτύου.

 

32 % όσων δήλωσαν ότι έχουν εκφοβιστεί στο σχολείο, ανέφεραν ότι είναι πολύ αναστατωμένοι, κ μόνο

13% δεν ήταν καθόλου αναστατωμένοι απο το συμβάν.

 

Κύριες αιτίες εκφοβισμού φαίνεται να είναι οι σχέσεις, ζήλια, διακρίσεις (φυλετικές,ομοφοβία) κ γενικά θυμός.

 

Η αναστάτωση των μαθητών έχει τις περισσότερες φορές αμεση επίπτωση σε συναισθηματική ισορροπία, σχολικές επιδόσεις, που μετά απο κάποιο διάστημα χωρίς διορθωτική παρέμβαση απο τους ενήλικες, μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές, χρήση ουσιών, μέχρι κ απόπειρες αυτοκτονίας.

 

Τα παιδιά νιώθουν σε πολύ μεγάλο βαθμό αβοήθητα και σιωπούν για τα συμβάντα που τους προκαλούν αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα.

 

Παράδειγμα έρευνας που πραγματοποιήθηκε το 2006 δείχνει υψηλότερα ποσοστά για την Ελλάδα, "Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ένα ποσοστό πάνω από 10% των μαθητών της δευτεροβάθμιας και ένα ποσοστό περίπου 15% των μαθητών της πρωτοβάθμιας έχουν βιώσει μια μορφή λεκτικού εκφοβισμού σε συστηματική βάση. Ο αριθμός των μαθητών που φοβούνται, πάντως ότι θα πέσουν θύματα εκφοβισμού αυξάνεται σημαντικά (30% για τους μαθητές της πρωτοβάθμιας και 35% για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας). Τα περιστατικά εκφοβισμού συμβαίνουν σε ποικίλους χώρους στο σχολείο (π.χ. αυλή, στο δρόμο επιστροφής από το σχολείο στο σπίτι), και τις περισσότερες φορές, ούτε οι θύτες ούτε τα θύματα αποκαλύπτουν ή μιλούν για αυτό το ζήτημα." http://www.pythagoras.auth.gr/expansion.php?project_id=21950&display=conf

 

Σε συνομιλία μας με την καθηγήτρια Helen Cowie

(Developmental Psychologist, Chartered Counselling Psychologist, Fellow of the British Psychological Society,Research Professor, Director of the UK Observatory for the Promotion of Non-Violence www.ukobservatory.com) συνομιλήσαμε για το εξής θέμα:

 

Μια δυνατότητα που σίγουρα οι γονείς οφείλουν να έχουν στην διάθεσή τους μελλοντικά, είναι η ειδοποίηση των υπευθύνων στα σχολεία (διευθυντής/καθηγητής)

μέσω γραπτών αναφορών (δείτε παράδειγμα φόρμας που χρησιμοποιείται σε δημόσιο σχολείο στην Αγγλία εδω -σελίδα 36 -

http://parents.org.gr/images/upload/HarrasmentFormCodeofConduct.pdf )

 

Αυτή η κίνηση (η ειδοποίηση δηλαδή των υπευθύνων για συμβάντα όπως αυτά που περιγράφει η φόρμα) είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί ειδοποιεί τους υπευθυνους για την ανάγκη καθοδήγησης παιδιών τα οποία εμφανίζουν συμπεριφορές εκφοβισμού,

ενώ μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά στο μέλλον,

αφού τα παιδιά θα γνωρίζουν ότι μέσω μιας τέτοιας φόρμας ο κάθε συμμαθητής τους έχει το δικαίωμα και το καθήκον να ενημερώσει για κάθε συμβάν το οποίο θα το προσβάλλει, φοβίσει, παρενοχλήσει.

 

Οι φόρμες αυτες συνήθως αξιολογούνται και συνολικά, (ανάλογα δηλαδή με το αν για ένα παιδί υπάρχουν περισσότερες αναφορές ή όχι),

έτσι ώστε οι υπεύθυνοι να μπορούν να κρίνουν καλύτερα για το αν μια συμπεριφορά είναι μεμονωμένη ή παροδική και ποιάς παρέμβασης χρήζει.

Έτσι η χρήση αυτών των αναφορών, μπορεί να βοηθήσει στην κατάταξη/αξιολόγηση της σοβαρότητας των πράξεων ενός μαθητή και να οδηγήσει στην πιό άμεση καθοδήγησή του πρίν τα συμβάντα αυτά

γίνουν πιο συχνά ή και πιο σοβαρά.

Σαφέστατα, η αναφορά μιας εκφοβιστικής συμπεριφοράς αποτελεί μόνο την αρχή κ πρώτο βήμα, σε ένα μεγαλύτερα πλαίσιο το οποίο θα πρέπει να ακολουθείται απο τα σχολεία κ τους υπευθύνους.

 

Η καθοδήγηση παιδιών που εμφανίζουν εκφοβιστική συμπεριφορά είναι σίγουρα μια τεράστια πρόκληση, ενώ σαν διαδικασία, θα πρέπει να πραγματοποιείται με συγκεκριμένα εργαλεία βοηθήματα και υποστήριξη,

καθώς ο τρόπος καθοδήγησης των παιδιών αυτών αφορά κατά ένα μεγάλο μέρος,

την στήριξή τους στο να αισθανθούν ενσυναίσθηση, ( empathy) απέναντι στα άλλα παιδιά,

και όχι απλώς την τιμωρία του ή κάποιο περιορισμό προνομίων τους.

 

Αρκετά συχνά όπως ειπώθηκε κ απο την κ. Cowie, παιδιά τα οποία έχουν τέτοια συμπεριφορά, βιώνουν έντονες καταστάσεις και στο οικογενειακό τους περιβάλλον, κάτι που αυξάνει την δυσκολία αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης. Η τεράστια εμπειρία της όμως (σαν διευθύντρια του επιμελητηρίου ενάντια στην παιδική/νεανική βία της Μεγ.Βρετανίας: Director of the UK Observatory for the Promotion of Non-Violence www.ukobservatory.com) είναι ότι τα παιδιά είναι δεκτικά σε τέτοιες παρεμβάσεις και τις αγκαλιάζουν, εφόσον αυτές γίνονται με τον κατάλληλο τρόπο.

 

Αυτή η φόρμα, που βρίσκεται στην σελίδα 36 (appendix a)

http://parents.org.gr/images/upload/HarrasmentFormCodeofConduct.pdf

 

είναι πολύ απλό και εύκολο να μεταφραστεί ώς έχει, και να δίνεται στους γονείς μέσω συλλόγων /σχολείων,

 

έτσι ώστε στην αρχή της κάθε χρονιάς,

οι γονείς να έχουν στην διάθεσή τους μια τέτοια φόρμα.

 

Με αυτή την αφορμή να συζητήσουν με τα παιδιά τους

 

• για το θέμα του εκφοβισμού στο σχολείου και πως το σχολείο έχει αρμοδιότητα να τα προστατέψει σε τέτοιες καταστάσεις
  
• ότι η φόρμα αυτή είναι ένα εργαλείο το οποίο έχει στην διάθεσή του για να αναδείξει κάτι που δεν είναι σωστό να γίνεται
  
• γενικότερα για τα δικαιώματα του παιδιού και τις διακρίσεις
  

Στόχος αυτής της συνομιλίας επίσης θα είναι να γνωρίζουν τα παιδιά ότι θα πρέπει να ενημερώνουν τους γονείς τους για τέτοια συμβάντα, ακόμα και αν είναι μικρά, ή ασήμαντα.

Επίσης θα είναι σημαντικό οι γονείς να εξηγούν στα παιδιά τους ότι αναφέροντας μια τέτοια συμπεριφορά, θα βοηθήσουν τα παιδιά που εκφοβίζουν, στο να καθοδηγηθούν απο τους δασκαλους για να αισθανθούν καλύτερα για τον εαυτό τους και τους συμμαθητές τους ή οτι αυτό θα τα βοηθήσει και μετέπειτα στην ζωή τους.

 

Αν κάποια στιγμή χρειαστεί, με την βοήθειά των γονιών τους θα μπορούν να συμπληρώνουν την φόρμα αυτή και να την παραδίδουν στον δάσκαλό τους.

Κρίνεται ως σημαντικό το γεγονός ότι οι γονείς πρέπει να έχουν αυτή τη φόρμα στην διάθεσή τους στην αρχή της χρονιάς, έτσι ώστε να έχουν τον απαραίτητο χρόνο να ενημερώσουν κατάλληλα το παιδί τους,

για το τι επιτρέπεται και τι όχι, και πώς αντιδρούμε όταν συμβαίνει κάτι που δεν επιτρέπεται.

 

Σίγουρα, η φόρμα αυτή απο μόνη της, είναι απλώς, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ένα μόνο πρώτο βήμα σημαντικό μέν, αλλά απο μόνο του ανεπαρκές.

Τα επόμενα βήματα, είναι βήματα τα οποία το κράτος οφείλει να ορίσει άμεσα.

Η ύπαρξη περισσότερων τέτοιων αναφορών δίχως την απαραίτητη στήριξη των παιδιών που εμφανίζουν αυτή την εκφοβιστική συμπεριφορά, ή τον κατάλληλο τρόπο παρέμβασης όσον αφορά την οικογένεια του παιδιού, αποτελεί μεγάλο κίνδυνο, για το ίδιο το παιδί, ειδικά εάν λάβει κανείς υπόψιν του αρκετά απο τα προβλήματα που αυτή τη στιγμή παρουσιάζονται σε σχολεία της Ελλάδας,

όπου οι διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά προέρχονται κάποιες φορές και απο τους ίδιους τους γονείς, οι οποίοι είτε συναινούν σε αυτές σιωπώντας, είτε ακόμα κ ενθαρρύνουν τα παιδιά τους στο να συντηρούν τις διακρίσεις και τον υποτιμητικό τρόπο αντιμετώπισης άλλων παιδιών εξαιτίας της φυλετικής τους προέλευσης :

" ..., κοινότητες Ρομά δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο επειδή συναντούν τις σφοδρές αντιδράσεις των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων.http://www.cosmo.gr/News/Hellas/299183.html "

Επίσης, το θέμα της ομοφοβίας (πολύ συχνό φαινόμενο/αιτία εκφοβισμού) δεν έχει ερευνηθεί καθόλου απο κρατικής πλευράς, την ώρα που ιδιωτικές πρωτοβουλίες/ομάδες όπως Εκπαιδευτικοί κατά της Ομοφοβίας, κάνουν προσπάθειες ενημέρωσης των γονέων κ μαθητών για αυτό το θέμα : http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos25/983.html

 

Έτσι, το θέμα του σχολικού εκφοβισμού, στην Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί, εάν δεν γίνει παράλληλα και εκπαίδευση των ίδιων των γονέων/κοινού, στο θέμα των διακρίσεων γενικότερα.

 

Οι γονείς θα μπορούσαν αρχικά να έχουν στην διάθεσή τους την φόρμα που αναγράφουμε πιο πάνω, χρησιμοποιώντας την λίστα σαν "χάρτη" των πράξεων τις οποίες θα ήταν σημαντικό τα παιδιά να τις αναφέρουν αρχικά στους γονείς τους, χωρίς ακόμα να κάνουν αναφορές σε υπευθύνους εφόσον το σχολικό σύστημα δεν είναι ακόμα οργανωμένο στο να τις χρησιμοποιήσει παραγωγικά.

Επίσης θα μπορούσαν οι αναφορές να χρησιμοποιηθούν χωρίς καταγραφή επωνύμων/ονομάτων, έτσι ώστε τα σχολεία να αποκτήσουν μια στατιστική εικόνα των συμβάντων.

 

Μεταφράζουμε εδώ την φόρμα αναφοράς, με έναν σύντομο τρόπο:

 

Παρενόχληση / Εκφοβισμός: Αναφορά Συμβάντος

 

Οδηγίες: Η παρενόχληση και ο εκφοβισμός είναι σοβαρά παραπτώματα και δεν είναι αποδεκτά.

Αυτή η φόρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναφερθεί ενδεχόμενη παρενόχληση και εκφοβισμός που συνέβησαν είτε εντός σχολικής περιμέτρου είτε εκτός, πχ σε εξωσχολική εκδήλωση.

Παρενόχληση ή εκφοβισμός συμπεριλαμβάνουν λέξεις ή πράξεις οι οποίες βλάπτουν ή απειλούν το σώμα, την ιδιοκτησία, την αυτοπεποίθηση ή αποδοχή ενός ατόμου.

 

 

Ποιός κάνει την αναφορά? (διαλέξτε ένα απο τα τρία)

 

μαθητής ή μάρτυρας του γεγονότος / γονέας ή κηδεμόνας / άλλος ενήλικας

 

Πού συνέβη το συμβάν? (Διάλεξε όλα όσα περιγράφουν καλύτερα το συμβάν - όχι απαραιτήτως ένα δηλαδή)

- στην περίμετρο του σχολείου

- σε εκδήλωση που διοργανώθηκε απο το σχολείο ή σε εκδήλωση εκτός της περιμέτρου του σχολείου

- στο σχολικό

- στο διαδίκτυο

 

Τσέκαρε δίπλα στις προτάσεις, αυτό που περιγράφει καλύτερα αυτό που σου συνέβη

 

- χτύπημα, κλωτσιά, σπρώξιμο, φτύσιμο, τράβηγμα μαλλιών, πέταγμα αντικειμένων

- πείστηκε τρίτος στο να σπρώξει ή να σε βλάψει

- πείραγμα, ονομαστικούς χαρακτηρισμούς (υποτιμητικά υποκοριστικά), επικριτικά ή απειλητικά σχόλια, άμεσα ή έμμεσα μέσω άλλους τρόπους (χαρτάκια, αναγραφή σε καποιο δημόσιο σημείο, διαδικτυακά)

- εξαιρετικά υποτιμητικά σχόλια και θυματοποίηση μέσω ανεκδότων

- αγενής ή απειλητικές χειρονομίες

- απόκλειση απο δραστηριότητες ή απόρριψη

- εκφοβισμός, εκβιασμός, εκμετάλλευση

- διάδωση σχολίων που βλάπτουν ή κουτσομπολεύουν

- ακατάλληλη σωματική επαφή συμπεριλαμβανομένης της επαφής σεξουαλικής φύσης

- άλλο (περιέγραψε εδώ)

 

 

Τι είπε/έκανε το παιδί αυτό που προκάλεσε τα παραπάνω (πιο αναλυτικά)

 

Που και πώς έγινε το συμβάν (πιο αναλυτικά)

 

Το συμβάν αυτό έχει ξαναπαρουσιαστεί? Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό το πράγμα? (πιο αναλυτικά)

 

Προκλήθηκε τραυματισμός απο αυτό το συμβάν? (τσέκαρε ναι ή όχι)

 

Αν ναι, χρειάστηκε νοσοκομειακή περίθαλψη/απο γιατρό? Αν ναι τι? (πιο αναλυτικά)

 

 

(όπου αναγράφεται "πιο αναλυτικά" μπορεί να επισυναφθεί επιπλέον σελίδα με ότι είναι απαραίτητο)

 

 

Σύντομα θα δημοσιευτεί αυτή η λίστα σε μορφή pdf έτσι ώστε οι γονείς/σύλλογοι γονέων να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για την ενημέρωση των παιδιών τους αλλά και για στατιστικούς λόγους

 

 

Δυο βιβλία που αφορούν τον εκφοβισμό απο τις εκδόσεις της ΕΨΥΠΕ

 

http://www.epsype.gr/book4.asp

http://www.epsype.gr/booknew.asp

 

 

 

Συζητηση στο φόρουμ με θέμα τον εκφοβισμό:

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=27914

 

Κείμενα για τον εκφοβισμό:

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=64868

 

-------------------------------------------------------------------------------

 

*Δείτε εδώ όλα τα στοιχεία της έρευνας

(στα αγγλικά) - http://www2.lse.ac.uk/media@lse/research/EUKidsOnline/EUKidsII%20(2009-11)/EUKidsOnlineIIReports/Initial_findings_report.pdf

 

 

Παρουσίαση pdf της έρευνας με πίνακες/εικόνες (στα αγγλικά) http://www2.lse.ac.uk/media@lse/research/EUKidsOnline/SIF%20Plenary%20Oct2010.pdf

 

Γενικές στατιστικές για τα Ελληνικά δεδομένα όσον αφορά τη χρήση του διαδικτύου (στα Ελληνικά)

 

Ερευνα για τα παιδιά και το διαδίκτυο γενικότερα http://parents.org.gr/images/upload/GreeceExecSum.pdf

Επεξεργάστηκαν 10 Δεκεμβρίου,2010 by Μαρια Στυλιανακη

[elenik]

- πείραγμα, ονομαστικούς χαρακτηρισμούς (υποτιμητικά υποκοριστικά), επικριτικά ή απειλητικά σχόλια, άμεσα ή έμμεσα μέσω άλλους τρόπους (χαρτάκια, αναγραφή σε καποιο δημόσιο σημείο, διαδικτυακά)

- εξαιρετικά υποτιμητικά σχόλια και θυματοποίηση μέσω ανεκδότων

 

 

Αφου ξεπερασαμε το σταδιο της "χειρονακτικης εργασιας" καποιων συμμαθητων του Βασιλη πανω του (και σε αλλα βεβαια αλλα ο Βασιλης θεωρητικα ξεμπλεξε) προχωρησαμε σε νεο επιπεδο.... ψυχολογια .....μπουμ.

 

Για να γινω πιο κατανοητη. Χθες ο Βασιλης εκανε ενα τατουαζ. Ηταν ολο χαρα και γενικα λατρευει τα τατουαζ και οτιδηποτε τον κανει να ξεχωριζει. Λαβαμε τις απαραιτητες προφυλαξεις μην τυχον και βγει στο μπανιο (χερια ψηλα , μην βραχει, προσοχη στο σκουπισμα κλπ) .

 

Ολο το βραδυ ειχε εφιαλτες (σχετιζοντουσταν με το τατουαζ και κατι με μια τρυπα τι να πω...) και ξαφνικα το πρωι ακουω το εξης καλο. "Μαμα βγαλτο μου. Οι ταδε θα με κοροιδευουν. " (οι ταδε = τα "μαγκακια του σχολειου" οπου μεχρι προσφατα δεν περιοριζοντουσταν στα λογια).

 

Βρε καλο μου, βρε χρυσο μου αφου σου αρεσει εσενα σκασιλα σου ... τιποτα ο Βασιλης. Μαμα αυτοι με κοροιδευουν συνεχεια. Και μπιρι μπιρι βγαζω λαυρακι . Με κοροιδευουν αν φοραω γυαλια με λενε γυαλακια (εχει φωτοευαισθησια οποτε τα γυαλια ηλιου ειναι απαραιτητα), με κοροιδευουν αν φοραω αυτο, αν τρωω εκεινο , με κοροιδευουν αν μιλησω

 

Και ερωτω εγω. Αντε την κακοποιηση (ξυλοφορτωμα) το καταγγελεις και κανεις κινησεις και εχεις και 2 παιδακια μαρτυρες και καποιες μελανιες και βγαζεις μια ακρη .

 

Την λεκτικη κακοποιηση πως την χειριζεσαι σε ενα σχολειο που παιδευτηκες 5 μηνες να αποδεχτουν οτι το παιδι σου ηταν σακος του μποξ για καποια συγκεκριμενα παιδια?

 

Αχχχ σκουρα τα πραγματα και αντε να συνεχισω να χαμογελαω οταν θελω να τους βουτηξω ολους και να κανω τα κεφαλια τους συγκρουωμενα εκει μεσα .... (σε απολυτη ηρεμια λεμε ειμαι ).

 

Ακουω προτασεις τονιζοντας οτι δεν θελω να κλονισω την σχεση του Βασιλη με τον δασκαλο του (ο οποιος ειναι μεν πολυ καλος μαζι τους και ο Βασιλης τον λατρευει και χαιρεται που τον αγαπαει πολυ κλπ) αλλα ειναι και πολυ ευαισθητος και θιγεται αν τονισεις κατι που εκεινος θεωρει μηδαμινο (αγορι ειναι θα παιξει ξυλο για παιχνιδι θα ειναι λιγο πιο επιθετικο κλπ)

[pashalitsa]

Εγώ έχω προβληματιστεί τις τελευταίες μέρες που έρχεται η κόρη μου [νήπιο] και μου λέει, «μαμά, δεν έφαγα φασολάδα σήμερα γιατί η Ι. δε με αφήνει, μου είπε ότι δεν της αρέσουν εκείνης και ότι δε θα με έχει φίλη αν φάω εγώ»! Μένω κάγκελο, της εξηγώ ότι οι φίλοι μας θέλουν το καλό μας και ότι αν τη νοιάζεται πραγματικά η φίλη της δε θα θέλει να μείνει νηστική, ότι δε θα υποχωρεί σε τέτοιες συμπεριφορές κλπ. Όμως η λαχτάρα της για αποδοχή και φιλία με όλα τα κορίτσια την κάνει να υποχωρεί... Προχθές πάλι τα ίδια «μαμά η Ι. δε με άφησε να φάω την πανακότα γιατί λέει ότι η μαμά της φτιάχνει πιο ωραία από του σχολείου και δεν πρέπει να τη φάω ούτε και εγώ γιατί αλλιώς δε θα με έχει φίλη... Κι εγώ πήγα και την έφαγα ΚΡΥΦΑ!!!»

 

Τί είναι αυτό το πράγμα στην τάξη; Συνεχώς τα κορίτσια εκβιάζουν ότι «δε θα σε έχω φίλη» και κάνουν κλίκες 5 χρονών παιδιά!!! Η κόρη μου παίζει πλέον πιο συστηματικά με τα αγόρια παρά με τα κορίτσια! Το συζήτησα με τη δασκάλα, μου είπε ότι η μικρή κάνει παρέα με τα πιο ώριμα αγόρια της τάξης επειδή ταιριάζει περισσότερο μαζί τους σαν προσωπικότητα...

[Βερενίκη]

- Συνεχώς τα κορίτσια εκβιάζουν ότι «δε θα σε έχω φίλη» και κάνουν κλίκες 5 χρονών παιδιά!!! Η κόρη μου παίζει πλέον πιο συστηματικά με τα αγόρια παρά με τα κορίτσια!

 

Καλώς ήρθατε στον κόσμο των αγοριών. Όταν άκουσα τον κολητό του να του λέει, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να του χαρίσει το αυτοκινητάκι του για να τον έχει φίλο..... φρίκαρα. Τώρα το έχω συνηθίσει και νομίζω το έχει συνηθίσει και ο γιος μου. Στην αρχή τρόμαξε, του είπα ότι ο Νασούλης αστειεύεται, φυσικά και σταδιακά το ξεπέρασε. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή χρησιμοποιούν την φράση αυτή, την οποία εγκαταλείπουν κατά τα 7, ανάλογα με την ωριμότητά τους. Μην ανησυχείς. Πες της κάτι τύπου: κρίμα, και το σχολείο μαγειρεύει τόσο ωραία. Χάνει η Ι που δεν δοκιμάζει, χάνεις κι εσύ που την ακούς.

 

Για τις κλίκες δεν ξέρω. Το φυσικό είναι να κάνουν κλίκες μετά τα 9 μας είπαν από το σχολείο. Το δικό μου παιδί είναι μελισσούλα, από λουλούδι σε λουλούδι προς το παρόν. Όλο ακούω διάφορα ονόματα και το προτιμώ από το να κολλήσει σε μία παρέα και να έχει την ανάγκη της αποδοχής τους.

[Sunday]

Παρόμοιο θέμα με αυτό που περιγράφει η pashalitsa αντιμετωπίζει φέτος η κόρη μου, η οποία είναι στη Β' δημοτικού. Ενώ είναι κοινωνικό παιδάκι και έχει αρκετές φίλες, τον τελευταίο καιρό κάνει πιο πολύ παρέα με μία συμμαθήτρια της την Ν. Από διάφορα περιστατικά που μου έλεγε είχα αρχίσει να ψιλιάζομαι ότι η Ν. προσπαθεί να την χειραγωγήσει, αλλά πλέον έχω πάρει ανάποδες. Κάποια στιγμή μου είπε ότι η Ν. δεν θέλει να καλέσω στο πάρτυ μου την Ρ. γιατί δεν την συμπαθεί. Δεν έδωσα την εργασία στην δασκάλα γιατί η Ν. θα θυμώσει και δεν θα με έχει φίλη. Έδωσα την τελευταία μέρα τα λεφτά για την εκδομή γιατί η Ν. δεν θα έρθει και θα θυμώσει. Εκανα μια αναλυτική κουβεντα μαζί της και της εξήγησα ότι δεν είναι σωστό μια φίλη να σε καταπιέζει γιατί έτσι στενοχωριέσαι και δεν σε αφήνει να είσαι ελεύθερη. Αφού της μίλησα αρκετά μου ανοίχτηκε και μου είπε ότι δεν περνάει καλά στο σχολείο για αυτόν το λόγο. Νιώθει εγκλωβισμένη επειδή δεν την αφήνει να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια. Μετά μου είπε ότι στην τάξη δεν σηκώνει το χέρι της γιατί θα θυμώσει η Ν. Εκεί ήταν που πραγματικά κατάλαβα ότι αυτή η φίλη της την επηρεάζει όχι μόνο ψυχολογικα αλλά και στη σχολική απόδοσή της. Φέτος έχει καινούρια δασκάλα και δεν έχω πάει να μιλήσω ακόμη μαζί της μιας και έχει γίνει μόνο μία συνάντηση. Η περσινή της μας έλεγε τα καλύτερα λόγια (είναι δυνατή μαθήτρια) κι ότι συμμετέχει ενεργά στην τάξη. Αν αυτό έχει αλλάξει φέτος θα πρέπει να το συζητήσω με την καινούρια δασκάλα και να την ενημερώσω για όλα αυτά που μου μεταφέρει το παιδί στο σπίτι. Είμαι πολύ προβληματισμένη για ποιο λόγο η κόρη μου που είναι ανεξάρτητη και δυναμική (τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ, αλλά και στον παιδικό σταθμό ήταν η αργηγός της τάξης σύμφωνα με τις δασκάλες της) έχει κολλήσει με το συγκεκριμένο παιδάκι και δυσκολεύεται να το αντιμετωπίσει. Στο σπίτι μια χαρά μας αντιμιλάει. Προφανώς δεν θέλει να την στενοχωρήσει με αποτέλεσμα να πιέζεται η ίδια. Επίσης θα ήθελα την γνώμη σας για το αν είναι σωστό να το συζητήσω αναλυτικά με την δασκάλα ώστε να μπορέσει κι αυτή από την πλευρά της να επέμβει διακριτικά. Ο άντρας μου λέει να το συζητήσουμε με την μητέρα της Ν. αλλά το θεωρώ λίγο άκομψο μιας και δεν την γνωρίζουμε ιδιαίτερα.

[Daphne-]

Επίσης θα ήθελα την γνώμη σας για το αν είναι σωστό να το συζητήσω αναλυτικά με την δασκάλα ώστε να μπορέσει κι αυτή από την πλευρά της να επέμβει διακριτικά. Ο άντρας μου λέει να το συζητήσουμε με την μητέρα της Ν. αλλά το θεωρώ λίγο άκομψο μιας και δεν την γνωρίζουμε ιδιαίτερα.

 

Εννοείται πώς θα το συζητήσεις με τη δασκάλα. Είναι ένα πρόβλημα που συμβαίνει στην τάξη, άρα ειναι και δική της αρμοδιότητα. Και με το παιδί σου βέβαια.

 

Καλώς ήρθατε στον κόσμο των αγοριών. Όταν άκουσα τον κολητό του να του λέει, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να του χαρίσει το αυτοκινητάκι του για να τον έχει φίλο..... φρίκαρα. Τώρα το έχω συνηθίσει και νομίζω το έχει συνηθίσει και ο γιος μου. Στην αρχή τρόμαξε, του είπα ότι ο Νασούλης αστειεύεται, φυσικά και σταδιακά το ξεπέρασε.

 

Τα παιδιά στην ηλικία αυτή χρησιμοποιούν την φράση αυτή, την οποία εγκαταλείπουν κατά τα 7, ανάλογα με την ωριμότητά τους. Μην ανησυχείς.

 

Πες της κάτι τύπου: κρίμα, και το σχολείο μαγειρεύει τόσο ωραία. Χάνει η Ι που δεν δοκιμάζει, χάνεις κι εσύ που την ακούς.

 

Βερενίκη το έχεις διαβάσει κάπου αυτό? Εάν ναι θα μπορούσες να βάλεις το λινκ?

[alexele]

Παρόμοιο θέμα με αυτό που περιγράφει η pashalitsa αντιμετωπίζει φέτος η κόρη μου, η οποία είναι στη Β' δημοτικού. Ενώ είναι κοινωνικό παιδάκι και έχει αρκετές φίλες, τον τελευταίο καιρό κάνει πιο πολύ παρέα με μία συμμαθήτρια της την Ν. Από διάφορα περιστατικά που μου έλεγε είχα αρχίσει να ψιλιάζομαι ότι η Ν. προσπαθεί να την χειραγωγήσει, αλλά πλέον έχω πάρει ανάποδες. Κάποια στιγμή μου είπε ότι η Ν. δεν θέλει να καλέσω στο πάρτυ μου την Ρ. γιατί δεν την συμπαθεί. Δεν έδωσα την εργασία στην δασκάλα γιατί η Ν. θα θυμώσει και δεν θα με έχει φίλη. Έδωσα την τελευταία μέρα τα λεφτά για την εκδομή γιατί η Ν. δεν θα έρθει και θα θυμώσει. Εκανα μια αναλυτική κουβεντα μαζί της και της εξήγησα ότι δεν είναι σωστό μια φίλη να σε καταπιέζει γιατί έτσι στενοχωριέσαι και δεν σε αφήνει να είσαι ελεύθερη. Αφού της μίλησα αρκετά μου ανοίχτηκε και μου είπε ότι δεν περνάει καλά στο σχολείο για αυτόν το λόγο. Νιώθει εγκλωβισμένη επειδή δεν την αφήνει να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια. Μετά μου είπε ότι στην τάξη δεν σηκώνει το χέρι της γιατί θα θυμώσει η Ν. Εκεί ήταν που πραγματικά κατάλαβα ότι αυτή η φίλη της την επηρεάζει όχι μόνο ψυχολογικα αλλά και στη σχολική απόδοσή της. Φέτος έχει καινούρια δασκάλα και δεν έχω πάει να μιλήσω ακόμη μαζί της μιας και έχει γίνει μόνο μία συνάντηση. Η περσινή της μας έλεγε τα καλύτερα λόγια (είναι δυνατή μαθήτρια) κι ότι συμμετέχει ενεργά στην τάξη. Αν αυτό έχει αλλάξει φέτος θα πρέπει να το συζητήσω με την καινούρια δασκάλα και να την ενημερώσω για όλα αυτά που μου μεταφέρει το παιδί στο σπίτι. Είμαι πολύ προβληματισμένη για ποιο λόγο η κόρη μου που είναι ανεξάρτητη και δυναμική (τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ, αλλά και στον παιδικό σταθμό ήταν η αργηγός της τάξης σύμφωνα με τις δασκάλες της) έχει κολλήσει με το συγκεκριμένο παιδάκι και δυσκολεύεται να το αντιμετωπίσει. Στο σπίτι μια χαρά μας αντιμιλάει. Προφανώς δεν θέλει να την στενοχωρήσει με αποτέλεσμα να πιέζεται η ίδια. Επίσης θα ήθελα την γνώμη σας για το αν είναι σωστό να το συζητήσω αναλυτικά με την δασκάλα ώστε να μπορέσει κι αυτή από την πλευρά της να επέμβει διακριτικά. Ο άντρας μου λέει να το συζητήσουμε με την μητέρα της Ν. αλλά το θεωρώ λίγο άκομψο μιας και δεν την γνωρίζουμε ιδιαίτερα.

 

Sunday θεωρώ, έτσι σαν πρώτη σκέψη μου, ότι θα πρέπει να μιλήσεις καταρχήν με το παιδί σου και να του κάνεις "πλύση εγκεφάλου" για το συγκεκριμένο παιδί Ν. Εξήγησέ της ότι η παρέα μαζί της μόνο πράγματα τι κάνει να χάνει και όχι να κερδίζει!

Εάν απευθυνθείς στη μαμά της θα σου πει, "ας μη τη κάνει το παιδί σου παρέα"! Όσο για τη δασκάλα μπορείς να κάνεις μία επισήμανση για να παρατηρήσει κι' εκείνη ενδεχομένως κάποια πράγματα!

[Sunday]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Συμφωνώ ότι δεν έχει κανένα νόημα να ξεκινήσουμε με την μαμά και φυσικά έχω ήδη να κάνω "πλύση εγκεφάλου" στην κόρη μου. Την βλέπω όμως ότι στενοχωριέται και δυσκολεύεται. Αυτό που της λέω δεν είναι να απομονώσει το άλλο κοριτσάκι αλλά να κάνουν μεγαλύτερες παρέες με τα υπόλοιπα παιδάκια κι αν η Ν. δεν θέλει ας μην την ακολουθεί. Το δίλημμά μου σχετικά με την δασκάλα είναι αν θα πρέπει να είμαι αναλυτική ή πιο συγκρατημένη μιας και δεν μας ξέρει από πέρσυ. Πιστεύω ότι κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης θα πρέπει να κόψω κίνηση και να αποφασίσω εκείνη τη στιγμή. Θα κρίνω αναλόγως από το ποια αντιμετώπιση θα έχω από μέρους της.

 

Υ.Γ. Βερενίκη θα με ενδιέφερε κι εμένα να μάθω περισσότερα γι' αυτό που αναφέρεις.

[Λαΐδα]

Και εγω με το παιδι θα μιλουσα....ουτε με μαμα, ουτε με δασκαλα. Ειναι ενα ΄προβλημα ΄ που πρεπει να το λυσει εκεινη μεσα της, ενα βηματακι που πρεπει να κανει....θα της στεκομουν, θα της μιλουσα, θα την βοηθουσα ωστε να το καταφερει. να καταφερει να μην υπερτιμαει , να μη φοβαται και να μην παραςυρεται απο αυτο το κοριτσι η απο τον καθενα.

[jannis]

Αν θέλεις αποτελέσμα, εστιάζεις την προσοχή σου στο παιδί σου.

Αυτό έχει το πρόβλημα και αυτό πρέπει να το λύσει, εσύ θα το βοηθήσεις να το καταλάβει (πρώτα) και να το αντιμετωπίσει.

Είχα μια παρόμοια ιστορία με την κόρη μου πέρσι και φίλες τής που προσπαθούσαν να την χειραγωγήσουν για διάφορα και αυτή να αλλάζει τρόπο συμπεριφοράς για να είναι αγαπητή.

Πρέπει να μιλάς πολυ μαζί της κάθε μερα για την μέρα της, και όποτε σου περιγράφει κάτι που να σχετίζεται με χειραγώγηση να προσπαθείς να το κάνεις θέμα συζήτησης. Να δώσεις έμφαση στο ότι ''εσύ έχεις τις δικές σου απόψεις και πρέπει να τις υποστηρίζεις'', ''οι αληθινοί φίλοι δεν μας αναγκάζουν να κάνουμε πράγματα αντίθετα με τις ιδέες μας'', ''μη φοβάσαι, αν την χάσεις από φίλη επειδή δεν της έκανες το χατίρι δεν άξιζε να είναι φίλη σου '', ''αξίζεις σαν άτομο, δεν χρειάζεται να κάνεις αυτά που θέλουν οι άλλοι για να έχεις φίλους'', ''οι ιδέες σου είναι ξεχωριστές'', '' είμαστε φίλοι με όλα τα παιδάκια (δεν αποκλείουμε κάποιον)'' και παει λέγοντας.

Χρειάζεται να της τονώσεις την αυτοπεποίθηση αλλά όλα αυτά χωρίς κύρηγμα. Δηλαδή να συζητήσετε πρώτα για το πρόβλημα και μετά να προσπαθήσετε να βρείτε λύσεις που να της περνας τα μηνύματα αυτά.

Στην συζήτηση που θα κάνετε για το πως θα το αντιμετωπίσει βοηθά να της λες ιστορίες από την παιδική σου ηλικία (φανταστικές αν χρειάζεται και πως το χειρίστηκες στην ανάλογη περίπτωση) ή και από την ζωή σου τώρα ότι και καλά έχεις ένα παρόμοιο πρόβλημα με μια συνάδελφο.

(αυτό ενδιαφέρει πολύ τα παιδιά )

[Sunday]

Δυστυχώς το "πρόβλημα" εξακολουθεί να υπάρχει. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι η κόρη μου δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις παραξενιές μιας φίλης και θα πιεζόταν τόσο πολύ. Την θεωρώ δυναμική και κοινωνική, όμως ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα συμπονετική και δεν θέλει να βλέπει τον άλλο να στενοχωριέται. Κι εκεί είναι που η Ν. την εκμεταλλεύεται.

Οι εξελίξεις πάνω στο θέμα έχουν ως εξής: Όταν πήγα στην ενημέρωση γονέων, η δασκάλα είχε καταλάβει ότι κάτι τρέχει με το συγκεκριμένο παιδάκι. Της εξήγησα ποιο είναι το πρόβλημα και ανέλαβε να το χειριστεί κι αυτή σε ότι την αφορά. Έκανε κουβέντα με τα παιδιά μέσα στην τάξη για τα δικαιώματα και τα όρια που υπάρχουν σε μία φιλία, ενώ επιπλέον ενημέρωσε και την μητέρα της Ν. Πάνω που τα πράγματα βελτιώθηκαν και πίστευα ότι όλα βαίνουν καλώς, έχει αρχίσει η κόρη μου να κλαίει τα βράδια και να μην θέλει να πάει στο σχολείο λόγω της συγκεκριμένης παρέας. Τόσο ο πατέρας της όσο κι εγώ προσπαθούμε να την ενδυναμώσουμε και της εξηγούμε ότι όταν μία παρέα δεν μας ικανοποιεί είναι δική μας υποχρέωση να βρούμε καλύτερη παρέα κι όχι να καθόμαστε και να δεχόμαστε την άσχημη συμπεριφορά μιας φίλης. Το συγκεκριμένο παιδάκι είναι μοναχοπαίδι κι έχει πολύ έντονη την κτητικότητα στον χαρακτήρα της. Δηλαδή είσαι η δική μου φίλη και δεν θα παίζεις με άλλα παιδάκια, αλλιώς θυμώνει και κλαίει. Έχει βρει την δικιά μου και την χορεύει σε χλωρό κλαρί.

Πραγματικά δεν ξέρω πως θα την κάνω να βρει την δύναμη να ξεκολλήσει. Όταν συζητάμε ήρεμα στο σπίτι δείχνει αποφασισμένη να το χειριστεί, αλλά την άλλη μέρα στο σχολείο τα ίδια. Έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου και δεν είναι λίγες οι φορές που της έχω βάλει τις φωνές. Όποιαδήποτε σκέψη σας θα μας βοηθήσει να το αντιμετωπίσουμε... ευχαριστώ.

[Daphne-]

Ποτέ δε φανταζόμουν ότι η κόρη μου δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις παραξενιές μιας φίλης και θα πιεζόταν τόσο πολύ.

 

Την θεωρώ δυναμική και κοινωνική, όμως ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα συμπονετική και δεν θέλει να βλέπει τον άλλο να στενοχωριέται. Κι εκεί είναι που η Ν. την εκμεταλλεύεται.

 

 

Πραγματικά δεν ξέρω πως θα την κάνω να βρει την δύναμη να ξεκολλήσει. Όταν συζητάμε ήρεμα στο σπίτι δείχνει αποφασισμένη να το χειριστεί, αλλά την άλλη μέρα στο σχολείο τα ίδια. Έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου και δεν είναι λίγες οι φορές που της έχω βάλει τις φωνές.

Θα έλεγα να ξεκαθαρίσεις αρχικά ποιος έχει το πρόβλημα.

Δηλαδή κάτι το οποίο αντιμετωπίζει το παιδί φαίνεται να ταλαιπωρεί πολύ εσένα. Τόσο που περιμένεις συγκεκριμένη συμπεριφορά από εκείνη και χάνεις την υπομονή σου, όταν δεν κάνει αυτό που της λετε?

 

Να την ακούσεις. Να την κάνεις να μιλήσει. Πως? Χωρίς επικρίσεις, κρίσεις, συμβουλές. Απλώς άφησε τη να μιλήσει και επανέλαβε αποκωδικοποιημένα τα λόγια της.

 

Εκείνη θα βρει τη λύση μόνη της, όταν νιώσει αποδοχή και κατανόηση από τους γονείς της.

Με τη δασκάλα μίλησες οκ. Αφησε τα υπόλοιπα πάνω της...

Με τον τρόπο αυτό θα τη βοηθήσεις καλύτερα!

[jannis]

Θα έλεγα να ξεκαθαρίσεις αρχικά ποιος έχει το πρόβλημα.

Δηλαδή κάτι το οποίο αντιμετωπίζει το παιδί φαίνεται να ταλαιπωρεί πολύ εσένα. Τόσο που περιμένεις συγκεκριμένη συμπεριφορά από εκείνη και χάνεις την υπομονή σου, όταν δεν κάνει αυτό που της λετε?

 

Να την ακούσεις. Να την κάνεις να μιλήσει. Πως? Χωρίς επικρίσεις, κρίσεις, συμβουλές. Απλώς άφησε τη να μιλήσει και επανέλαβε αποκωδικοποιημένα τα λόγια της.

 

Εκείνη θα βρει τη λύση μόνη της, όταν νιώσει αποδοχή και κατανόηση από τους γονείς της.

Με τη δασκάλα μίλησες οκ. Αφησε τα υπόλοιπα πάνω της...

Με τον τρόπο αυτό θα τη βοηθήσεις καλύτερα!

 

Ξέρω ποιο βιβλίο διαβάζεις...

Το πρόβλημα είναι του παιδιού και αυτό θα πρέπει να το λύσει με την συμπαράσταση των γονιών, αλλά σίγουρα η μαμα στεναχωριέται.

 

Sunday, όμως πραγματικά προσπάθησε να μην το κανεις προσωπικό, δεν μπορείς να θυμώνεις με την κόρη σου, δεν θα την βοηθήσει καθόλου, τα αντίθετα αποτελέσματα θα έχει.

 

Μην της προτείνεις τις λύσεις σου, απλά ασε την να σου μιλήσει , να κλάψει να ξεσκάσει, δώσε της ευκαιρίες να σου πει πως νιώθει, πες της οτι ΟΚ το καταλαμβαίνω που νιώθεις ετσι και προσπάθησε να την παροτρύνεις μόνη της να βρει λύσεις.

 

''Παρεμβατικά'' θα μπορούσες να την βοηθήσεις αν της έδινες ευκαιρία να βρεθεί με άλλες φίλες εκτός σχολείου για να τονωθεί λίγο η αυτοπεποίθηση.

Ξαναμίλα με την δασκάλα για να σε ενημερώνει για την πρόοδο ή μη στο σχολείο.

[Daphne-]

Ξέρω ποιο βιβλίο διαβάζεις...

και πραγματικά βοηθάει πολύ!

[Izaki]

και πραγματικά βοηθάει πολύ!

 

Δεν το λέτε και σε εμάς;

[Βερενίκη]

... θα πρέπει να μιλήσεις καταρχήν με το παιδί σου και να του κάνεις "πλύση εγκεφάλου" για το συγκεκριμένο παιδί ....

 

Η 'πλύση εγκεφάλου'' λειτουργεί από την μία χειριστική κατάσταση στην άλλη. Για να αποφύγουμε να χειρίζονται το παιδί μας άλλοι, προτιμούμε να το χειριζόμαστε εμείς. Είναι βέβαια σύντομη και πρακτική λύση, αλλά εθίζει τα παιδιά στο χειρισμό και σίγουρα δεν τα βοηθάει να επιλύουν αυτόνομα αυτές τις καταστάσεις. Επίσης πληγώνει τα παιδιά γιατί κανένας δεν θέλει να ακούει ότι έχει πέσει ... θύμα, ειδικά από τον καλύτερό του φίλο.

Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και της αυτενέργειας είναι πιο χρονοβόρα διαδικασία αλλά εξοπλίζει τα παιδιά για όλη τους τη ζωή.

 

Βερενίκη το έχεις διαβάσει κάπου αυτό? Εάν ναι θα μπορούσες να βάλεις το λινκ?

Συγνώμη που δεν το είδα τόσον καιρό. Όχι δεν το έχω διαβάσει, μας το είπε η ψυχολόγος του σχολείου στην αρχή της πρώτης. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, θα ήταν αστείο να έλεγε κάποιος στο γιο μου 'δεν θα σε έχω φίλο'. Νομίζω δεν θα έδινε καμία σημασία. Θα μπορούσε όμως να τον χειριστεί με άλλο τρόπο, τον οποίο αντιμετωπίζουμε κατά περίπτωση με τη μέθοδο του ΄πω πω ο Χ δεν ήταν σε καλή μέρα σήμερα!'. Θέλω να πω ότι πρέπει να μην ξεχνάμε ότι, ξέχωρα από την χειριστική συμπεριφορά, τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι πολύ συμβατά. Γιατί να χαθεί αυτή η σχέση, από μία .... κακοτεχνία, την οποία το άλλο παιδί μπορεί να έχει μάθει από το σπίτι του?

[jannis]

Δεν το λέτε και σε εμάς;

 

Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα Thomas Gordon

[Izaki]

Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα Thomas Gordon

 

Σε ευχαριστώ πολύ jannis, να έχεις μία όμορφη Κυριακή!

[Daphne-]

Η 'πλύση εγκεφάλου'' λειτουργεί από την μία χειριστική κατάσταση στην άλλη. Για να αποφύγουμε να χειρίζονται το παιδί μας άλλοι, προτιμούμε να το χειριζόμαστε εμείς.

 

Είναι βέβαια σύντομη και πρακτική λύση, αλλά εθίζει τα παιδιά στο χειρισμό και σίγουρα δεν τα βοηθάει να επιλύουν αυτόνομα αυτές τις καταστάσεις. Επίσης πληγώνει τα παιδιά γιατί κανένας δεν θέλει να ακούει ότι έχει πέσει ... θύμα, ειδικά από τον καλύτερό του φίλο.

Η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και της αυτενέργειας είναι πιο χρονοβόρα διαδικασία αλλά εξοπλίζει τα παιδιά για όλη τους τη ζωή.

 

Συμφωνώ. Δεν ξέρω όμως άν ειναι έστω και σύντομη λύση.

 

Δηλαδή δεν είμαι σίγουρη ότι εάν πω στο παιδί να κάνει το Χ θα το κάνει.

Μην ξεχνάμε και το βασικότερο:Τα συναισθήματα.

 

Σε αυτά εστιάζουμε, όταν γίνεται συζήτηση. Εάν παραβλέψουμε το συναίσθημα και προχωρήσουμε αμέσως στη δική μας λύση, παραβλέπουμε το ίδιο το παιδί στην ουσία.

 

Πχ. στο παραπάνω η μικρή ίσως φοβάται/ανησυχεί (ότι σου πει εκείνη, υπόθεση κάνω) ότι η φίλη της θα την απορίψει, εάν δεν κάνει οτι της λέει. Αρα η οποιαδήποτε λύση που θα προτείνουν οι γονείς πάει στο βρόντο, επειδή το παιδί έτσι αισθάνεται και πράτει ανάλογα.

 

Ξεκινώντας "ανάποδα", αφήσουμε δηλαδή εκείνον που έχει το πρόβλημα να το δει, να το αναλύσει, να μιλήσει για το πώς αισθάνεται και γιατί αισθάνεται έτσι (π.χ. φοβάται ότι θα την απορίψει, επειδή θα μείνει μόνη της γιατί οι άλλοι δεν την παίζουν ή περνάει πολύ καλά με το συγκεκριμένο κοριτσάκι γιατί ταιριάζουν κτλ), ίσως η λύση που θα βρει το παιδί μας εκπλήξει γιατί δεν θα την έχουμε σκεφτεί.

 

 

 

Ευχαριστώ για την απάντηση σχετικά με το "δεν σε έχω φίλο" Βερενίκη.

[Λαΐδα]

Κ ι εγω συμφωνω με βερενικη....αφηνω το παιδι να ΄φαει ΄ τα χαστουκια του, αρκει να ειναι μικρα και ανωδυνα, μερι να μην μπορει το ιδιο αλλο...παραλληλα ενισχυω αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιηθηση....

μονα τους θα βγαλουν τις αρρωστημενες καταστασεις απο τη ζωη τους και τωρα και παντα.

[summer wine]

Η 'πλύση εγκεφάλου'' λειτουργεί από την μία χειριστική κατάσταση στην άλλη. Για να αποφύγουμε να χειρίζονται το παιδί μας άλλοι, προτιμούμε να το χειριζόμαστε εμείς.

 

Συμφωνω με αυτο .

Η Πλυση Εγκεφαλου ειναι η χειροτερη μορφη διαπαιδαγωγησης.

Στερηση της ελευθεριας και της αυθορμητης εκφρασης των συναισθηματων του παιδιου.

Δυστυχως διαβαζω σε αυtο το forum,να προτεινετε την ''πλυση εγκεφαλου'' πολυ συχνα σαν παιδαγωγικη μεθοδο .

 

Προσπαθουμε πολλες φορες να βαλουμε τη λογικη την δικη μας στο μυαλο και στην ψυχη του παιδιου. Να κατευθυνουμε το μυαλο του παιδιου και τα συναισθηματα. Το μπερδευουμε και τα κανουμε χειροτερα.

Τα παιδια δεν εχουν αναγκη απο λογια-λογια και συμβουλες και πλυση εγκεφαλου.

Εχουν αναγκη απο παραδειγματα, πραξεις χωρις πολλα λογια.

 

 

Sundy

Καταρχην η κορη σου δεν αλλαξε χαρακτηρα, ουτε δεν ειναι ανεξαρτητη, επειδη δεν ειναι αρχηγος οπως συνεβαινε τις προηγουμενες χρονιες.

Απλα βρεθηκε διπλα της μια κοπελα πιο ''καπατσα'' και πιο κτητικη , πιο δυναμικη.

 

Ετσι ειναι η ζωη , παντα υπαρχει ενας πιο δυναμικος,που γινεται αυτος αρχηγος και διαταζει, δινει εντολες αντι για εμας.

Καποιες φορες μας εκνευριζει και δεν τον θελουμε στη ζωη μας αλλες φορες μπορει να τον θαυμαζουμε κ και να επιζητουμε την παρεα του.

Βλεπω οτι με περηφανεια αναφερεις οτι η κορη σου ηταν αρχηγος και κατευθυνε τα αλλα παιδακια .. Και σε ποια μητερα δεν αρεσει το παιδι της να ειναι αρχηγος, να οδηγει τους αλλους.

Ομως αυτο σκεψου οτι ισως να μην αρεσε στις μαμαδες των αλλων παιδιων .

 

Επισης εαν η κορη σου ειχε μαθει να ειναι αρχηγος, εχεις σκεφτει οτι τωρα μπορει να νιωθει καταπιεση και να θιγεται και ο εγωισμος της?

 

 

Εγω νομιζω οτι δεν πρεπει σαν γονεις να δινεται εμφαση στο γεγονος.

Μονη της θα το χειριστει το θεμα και ισως χωρις τις δικες σας παρεμβασεις θα το χειριστει και καλυτερα.

Εαν παλι την βλεπετε να στενοχωριεται πολυ και να θελει η ιδια οχι εσεις να ξεκοψει απο το συγκερκιμενο κοριτσι τοτε πειτε της απλα να μην κανει παρεα. Να ζητησει απο τη δασκαλα να αλλαξει θεση στην ταξη εαν καθονται μαζι.

 

Γενικα πρεπει να αφηνουμε ελευθερα τα παιδια μας να διευθετουν μονα τους τις διαφορες τους, τονωνοντας παντα την αυτοπεποιθηση τους, οχι με λογια αλλα με πραξεις. Δειχνοντας εμπιστοσυνη στο παιδι.

Και μην ξεχναμε σαν γονεις ποσο πολυ εκνευριζομασταν εμεις οταν οι γονεις μας προσπαθουσαν να μας χειραγωγησουν ως προς τους φιλους μας γιατι νιωθαμε οτι μας υποτιμουν.

 

.ενισχυω αυτοεκτιμηση και αυτοπεποιηθηση....

μονα τους θα βγαλουν τις αρρωστημενες καταστασεις απο τη ζωη τους και τωρα και παντα.

 

Η ΛΑΙΔΑ εχει δικιο

 

Μην ξεχναμε οτι η καλλιεργεια της αυτοπεποιθησης και αυτοεκτιμησης του παιδιου ξεκιναει απο τις βρεφικες ηλικιες και πετυχενεται μεσα απο τη δικη μας καθημερινη συμπεριφορα

[Βερενίκη]

Συμφωνώ. Δεν ξέρω όμως άν ειναι έστω και σύντομη λύση.

 

Δηλαδή δεν είμαι σίγουρη ότι εάν πω στο παιδί να κάνει το Χ θα το κάνει.

Μην ξεχνάμε και το βασικότερο:Τα συναισθήματα.

 

Σε αυτά εστιάζουμε, όταν γίνεται συζήτηση. Εάν παραβλέψουμε το συναίσθημα και προχωρήσουμε αμέσως στη δική μας λύση, παραβλέπουμε το ίδιο το παιδί στην ουσία.

 

Μα η πλύση εγκεφάλου δεν είναι 'κάνε αυτό' ή 'κάνε εκείνο'. -τουλάχιστον εγώ δεν το εννοώ έτσι- Το να λέμε στο παιδί τι θέλουμε να κάνει δεν το βρίσκω καθόλου χειριστικό, είναι πολύ τίμιο και ευθύ, και για το λόγο αυτό συνήθως ..... αποτυγχάνει, αν δεν συνοδεύεται και από δουλειά που πρέπει να έχει γίνει πριν στην σχέση γονέα και παιδιού. Το παιδί πάντα έχει την επιλογή να κάνει ή να μην κάνει κάτι.

 

 

Η πλύση εγκεφάλου είναι έμμεσος τρόπος επιβολής, επιδρά ακριβώς στο συναίσθημα, δημιουργεί φόβο, ανασφάλεια, οίκτο κλπ. - εγώ που κάνω τόσα για εσάς-, -μόνο η μανούλα σε αγαπάει πραγματικά, όλοι οι φίλοι θέλουν το κακό σου-, -αυτός δεν σε αγαπάει, δεν είναι αρκετά καλός για σένα, σε εκμεταλλεύεται-, -πώς καταδέχεσαι να κάνεις ότι σου λέει η φίλη σου, δεν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύει?-,Σιγά φίλη που διάλεξες, εγώ νομίζω ότι πρέπει να βρεις μία καλύτερη κλπ κλπ.

 

Όλα αυτά δίνουν την εντύπωση στο παιδί ότι παίρνει το ίδιο την απόφαση, αλλά στην πραγματικότητα την έχουμε επιβάλει εμείς επαναλαμβάνοντας συνέχεια το ίδιο και το ίδιο πράγμα που το επηρεάζει συναισθηματικά.

 

Πλύση εγκεφάλου γίνεται πολύ πολύ συχνά από τους γονείς, βασικά πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε. Είναι πχ. όταν ένα 5χρόνο λέει ότι θέλει να γίνει .... γιατρός!

[Daphne-]

Μα η πλύση εγκεφάλου δεν είναι 'κάνε αυτό' ή 'κάνε εκείνο'. -τουλάχιστον εγώ δεν το εννοώ έτσι- Το να λέμε στο παιδί τι θέλουμε να κάνει δεν το βρίσκω καθόλου χειριστικό, είναι πολύ τίμιο και ευθύ, και για το λόγο αυτό συνήθως ..... αποτυγχάνει, αν δεν συνοδεύεται και από δουλειά που πρέπει να έχει γίνει πριν στην σχέση γονέα και παιδιού. Το παιδί πάντα έχει την επιλογή να κάνει ή να μην κάνει κάτι.

 

 

Η πλύση εγκεφάλου είναι έμμεσος τρόπος επιβολής, επιδρά ακριβώς στο συναίσθημα, δημιουργεί φόβο, ανασφάλεια, οίκτο κλπ. - εγώ που κάνω τόσα για εσάς-, -μόνο η μανούλα σε αγαπάει πραγματικά, όλοι οι φίλοι θέλουν το κακό σου-, -αυτός δεν σε αγαπάει, δεν είναι αρκετά καλός για σένα, σε εκμεταλλεύεται-, -πώς καταδέχεσαι να κάνεις ότι σου λέει η φίλη σου, δεν βλέπεις ότι σε κοροϊδεύει?-,Σιγά φίλη που διάλεξες, εγώ νομίζω ότι πρέπει να βρεις μία καλύτερη κλπ κλπ.

 

Όλα αυτά δίνουν την εντύπωση στο παιδί ότι παίρνει το ίδιο την απόφαση, αλλά στην πραγματικότητα την έχουμε επιβάλει εμείς επαναλαμβάνοντας συνέχεια το ίδιο και το ίδιο πράγμα που το επηρεάζει συναισθηματικά.

 

Πλύση εγκεφάλου γίνεται πολύ πολύ συχνά από τους γονείς, βασικά πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε. Είναι πχ. όταν ένα 5χρόνο λέει ότι θέλει να γίνει .... γιατρός!

 

Ναι Βερενίκη το κατάλαβα. Γι αυτό μίλησα για συναίσθηματα. Το ίδιο εννοουμε.

[Sunday]

 

Το πρόβλημα μεταφέρεται σε όλη την οικογένεια. Δεν μπορώ να πω ότι είναι αποκλεισικά δικό της. Φυσικά και με ταλαιπωρεί όταν π.χ. το πρωί δεν σηκώνεται από το κρεββάτι της για να πάει στο σχολείο ή το απόγευμα έχει ένταση και ξεσπάει στα αδέρφια της.

Η αλήθεια είναι ότι περιμένουμε μία συγκεκριμένη συμπεριφορά από αυτή, γιατί η τωρινή της δεν συνάδει με αυτά που έχει μάθει και που έχει δείξει ως συμπεριφορά προς τους φίλους και την οικογένεια μέχρι πριν λίγο καιρό.

Δυστυχώς την χάνω την υπομονή μου γιατί έχουμε κάνει συζητήσεις επί συζητήσεων από τον Νοέμβριο που φάνηκε το πρόβλημα. Δεν ξέρω πόσο περιθώριο μπορείς να δώσεις σε τέτοιες περιπτώσειε και είναι λογικό κάθε άνθρωπος να θέλει τον δικό του χρόνο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. Νομίζω όμως ότι όσο περνάει ο καιρός και το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται στο τέλος παγιώνεται και είναι δυσκολότερο να βγεις από μία δυσάρεστη κατάσταση.

Η "πλύση εγκεφάλου" είναι ακριβώς μέσα σε εισαγωγικά, γιατί την έγραψα με την έννοια της καθοδήγησης. Τα παιδιά όπως χρειάζονται όρια, χρειάζονται και καθοδήγηση από τους γονείς γιατί τα πράγματα μπερδεύονται και δεν είναι πάντα σε θέση να τα αποκωδικοποιήσουν. Σίγουρα βοηθάει πολύ να την αφηνώ να μιλάει και να εκφράζει τα συναισθήματά της. Παρόλ' αυτά δεν βλέπω κάποια πρόοδο. Στο σπίτι είναι αποφασιστική και δείχνει ακριβώς τι την ενοχλεί και ποια συμπεριφορά την πληγώνει ή δεν θεωρεί αποδεκτή από μία φίλη. Στο σχολείο όμως, τί γινεται? Από εμάς έχει συμπαράσταση αλλά οι ώρες του σχολείου είναι πολλές καθώς μένει στο ολοήμερο και ίσως η δικής μας παρέμβαση δεν είναι αρκετή. Μακάρι να βρει μόνη της τη λύση.

[Sunday]

Για την "πλύση εγκεφάλου" έγραψα πως την εννοώ και δεν είμαι της άποψης ότι τα παιδιά όπως και εμείς είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε κι όποτε θέλλουμε. Υπάρχουν όρια και είναι σημαντικό να τους τα υποδεικνύουμε. Η αυθόρμητη έκφραση των συναισθημάτων του παιδιού πίσης δεν ξέρω πως την εννοείς αλλά η φίλη της κόρρης μου για παράδειγμα αυτό κάνει ότην την θέλει αποκλειστικά δική της. Έχει μάθει να παίρνει πάντα αυτό που θέλει και να όταν εκφράζει μία επιθυμία της να είναι αναμφισβήτητο ότι θα καταφέρνει αυτό που θέλει. Ο εαυτός της είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν μεγαλώνω με αυτό τον τρόπο τα παιδιά μου και η διαπαιδαγώγηση περιλαμβάνει και την καθοδήγηση στο σικό μου μυαλό. Γι' αυτό ακριβώς η κόρη μου δεν μπορεί να χειριστείτέοιου είδους συμπεριφορές. Δεν μπορεί να στενοχωρήσει την φίλη της. Είναι ευαίσθητη και πονόψυχη γι' αυτό και δυσκολεύεται να επιβάλει τα δικά της "θέλω".

Όταν ανέφερα ότι παλιότερα ήταν αρχηγός της τάξης (στον παιδικό σταθμό-σε άλλη περιοχή-με άλλα παιδάκια) το είπα μόνο και μόνο για να δείξω τον δυναμισμό του χαρακτήρα της. Δεν έχω καμία απαίτηση να είναι αρχηγός, ούτε να δίνει εντολές, προς Θεού. Δεν είναι θέμα εγωισμού. Αυτό που επιθυμώ είναι να είναι κάθε φορά ο εαυτός της και να μην νιώθει καταπιεσμένη. Να μπορεί να εκφραστεί μες την τάξη ή να μπορεί να παίξει με τις υπόλοιπες φίλες της.

Κάθε Σαββατοκύριακο κάνει δραστηριότητες με άλλες συμμαθήτριές της και περνάει καλά. Επίσης δεν λείπουν και τα πάρτυ όπου το άλλο παιδάκι δεν είναι συνήθως καλεσμένο. Το σχολείο είναι το θέμα της. Το "απλά πείτε της να μην κάνει παρέα, επειδή θέλει η ίδια να ξεκόψει" δυστυχώς δεν αποδίδει. Αυτό που της λέμε δεν είναι να απομονώσει το άλλο παιδάκι αλλά να παίζει σε μεγαλύτερες παρέες ώστε να αποφεύγει αυτή την κτητικότητα.

Ίσως όποιος δεν το έχει ζήσει να μην μπορεί να καταλάβει την δυσκολία.