Προβλημα με την μαμά μου!

[babyboo]

Έχω το εξής πρόβλημα. Μένουμε με τους γονείς μου πάνω κάτω και το κακό είναι οτι εμείς μένουμε απο κάτω. Ενω δεν έχουμε άλλα προβλήματα ευτυχως έχω το πρόβλημα οτι η μητέρα μου περνάει κάθε μέρα απο το σπίτι μας! Ειδικά τωρα που είμαι έγγυος. Δεν κάθεται με τις ώρες...10 λεπτά κάθεται αλλά νομίζω οτι είναι ενοχλητικό και ειδικά για τον άντρα μου. Ο άντρας μου δεν λέει τίποτα απλά κάνουμε πλάκα με αυτό αλλά είναι ενοχλητικό γιατι νιώθει περικυκλωμένος! και εμενα δεν μου αρέσει και δεν ξέρω πως να της το πω για να μην την φέρω σε αμηχανία - δύσκολη θέση κατι που επίσης δεν θα μου αρέσει.

Επίσης έκανε το άλλο σπαστικό το οποίο όμως της το έχω ξεκαθαρίσει και το έχει κόψει τελευταία: το καλοκαίρι επειδή έχουμε ανοιχτές μπαλκονόπορτες μας φωνάζει και μπαίνει απο την μπαλκονόπορτα. Αυτο τουλάχιστον μπορεσα να της το πω γιατι είναι άσχημο και έπρεπε να το καταλάβει και το κατάλαβε. Το οτι ερχεται κάθε μέρα όμως δεν ξέρω πως να της το πω δεν μπορώ να βρω τον τρόπο. Για πείτε καμια ιδεα ή αν το αντιμετωπίσατε πως το χειριστήκατε???

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

Δεν ξέρω αν έχεις το κλειδί από έξω αλλά αν το έχεις καλύτερα να το κόψεις. Θα στενοχωρηθεί πολύ γιατί απλά θέλει να σε δει όπως θα θελεις να δεις κι εσύ το παιδί σου.

Εξήγησε της το με ηρεμία και σε φιλικό επίπεδο.

[Lucy]

Το πρόβλημά σου είναι ότι περνάει και μπαίνει χωρίς να ειδοποιήσει ή ότι περνάει γενικώς?

Το να μπαίνει ξαφνικά είναι απαράδεκτο και πρέπει να της το πεις στα ίσια. "Μαμά θα χτυπάς το κουδούνι ή θα περνάς πχ την τάδε ώρα ή θα παίρνεις τηλέφωνο, γιατί πρέπει να νιώθουμε άνετα στο σπίτι μας. Φαντάσου να ερχόταν και η πεθερά μου ξαφνικά..." Ειδικά αυτό με την μπαλκονόπορτα είναι άσχημο. Εξήγησέ της ότι ο άντρας σου (ούτε και εσύ) δεν θα νιώθει άνετα μέσα στο σπίτι του ή ότι μπορεί να σας πιάσει σε καμιά ακατάλληλη στιγμή. Πέρα από αυτό, οι κανόνες ευγενείας λένε ότι δεν παρουσιάζεσαι φάντης μπαστούνι στο σπίτι του άλλου.

 

Το να περνάει να σε δει για 10 λεπτά έχοντας πρώτα ειδοποιήσει ή αν περνάει μια συγκεκριμένη ώρα (οπότε την περιμένεις) δεν το βρίσκω τραγικό.

[κατερινα_κι]

το να της πεις να μη περναει καθε μερα νομιζω πως θα την πληγωσει αφανταστα ... εσυ τι πιστευεις οτι μετα απο χρονια,αν εισαι "τυχερη" κ μενει το παιδι σου απο κατω δε θα περνας καθε μερα να το βλεπεις ????

νομιζω πως οι πιο πολλες απο εμας θα περνουσαμε.

αν σου βγαζει τιποτα "κομπλεξικα" ο συζυγος σου κ σε εχουν επηρεασει κ σενα ,αυτο θα πρεπει να το δεις ξεκαθαρα ... δλδ του τυπου (απο οτι καταλαβα το σπιτι μαλλον ειναι προικα σου) "ενταξει επειδη μας εδωσαν ενα σπιτι ...δε θα τους βλεπουμε κ καθε μερα ......κοκ κοκ"

[mmdad]

Εμενα η μαμα μου μπηκε στα 72 πρωτη φορα στο αεροπλανο για να ερθει να με δει που ημουν εγκυος. Οι μαμαδες μας ανησυχουν και για το μωρακι τους (εμας) και για το μωρακι μας. Παντως αν θεωρεις οτι ερχετε συχνα κανε μια συζητηση μαζι της γιατι εχω παραδειγμα απο οικογενεια που "εγιναν μπιλιες" με αυτο το πανω κατω..

[Rasputin]

Βρε παιδιά μη τα ρίχνεται και αυτά στο σύζυγο (τώρα που το βλέπω στο λενακι αναφέρομαι). Αφήστε μας να αγιάσουμε

[patousaki mou]

εγώ αν και δεν έχω τους γονείς μου κοντά μου, αλλά έχω την αδελφή μου η οποία είναι στον κόσμο της και κάνει κάποια πράγματα με πολύ αγάπη μεν, και με πολύ αφέλεια δε, πάντα εαν με ενοχλήσει κάτι λέω να μην το ξανακάνει γιατί και καλά αν το κάνουν και απο την οικογένεια του άντρα μου δεν θα μπορώ να πώ τίποτα γιατί θα μου πεί ο άντρας μου οτι αφού το κάνει και η αδερφή μου, γιατί να μην το κάνουν και οι δικοί του????????

και έτσι πολύ απλά συνεννοούμαστε. γενικά δεν θέλει νεύρα. η μαμά σου θα στεναχωρηθεί αν της πείς να μην έρχεται. και στο κάτω κάτω 10 λεπτάκια είναι αυτά...........

μακάρι να είχα και εγώ την μαμά μου εδώ να περνάει να με βλέπει..............

[gioli]

Μένω και εγώ με τη μαμά μου πάνω κάτω και ουδέποτε μας ενόχλησε εμένα ή τον σύζυγο οι δεκάλεπτες τέτοιου τύπου επισκέψεις. Πάντα βέβαια είναι διακριτική. Το ίδιο άλλωστε κάνω και εγώ. Δε το βρίσκω τραγικό. Απο την άλλη αν εσένα σε ενοχλεί ή αν δεν υπάρχει η απαιτούμενη διακριτικότητα εκ μέρους της τότε θα πρέπει να το χειριστείς με λεπτότητα.

[elenik]

Tης το ειχα πει ξεκαθαρα. Αν νοιωθεις ασχημα ριξτο στις ορμονες που ολα σε πειραζουν και δεν θα ηθελες να μαλωσετε αλλα να το κοψει για λιγο

[Skybeam]

Μπορείς να της πεις ευγενικά να σε ειδοποιεί πριν έρθει μ' ένα τηλέφωνο. Μην της βάλεις τις φωνές της καημένης, είναι που σ' αγαπάει και θέλει να σε δει...

[maria- elpida]

δεν ειναι και τοσο τραγικο αν περναει να σας βλεπει για λιγο..

φυσικα καλο θα ηταν να το κανει με μια ειδοποιηση πριν.

καπου διαβασα εδω μεσα οτι η χειροτερη εφευρεση στην Ελλαδα ειναι τα τριωροφα..

ενταξει οταν μενει με τους γονεις ή τα πεθερικα πρεπει να τα περιμενεις αυτα.

νομιζω παντως επειδη ειναι η μαμα σου και οχι η πεθερα σου μπορεις να της το πεις πιο ανετα και χωρις παρεξηγηση, φανταζομαι..

[eleni1]

Αχ αυτες οι μαμάδες .......αραγε ετσι θα γινουμε και εμεις ?

Ομοιοπαθούσα και εγω.....μενω κατω και η μαμα μου πάνω....εγω εχω το κλειδι στην πορτα για να μην με κλεισει εξω το παιδι και παθω καμμια λαχταρα ....

Στην αρχη μπαινοβγαιναν οικογενειακώς,τωρα χτυπανε πριν μπουν και περιμενουν απαντηση(πριν μεχρι να κανει το τακ-τακ ειχε ανοιξει και η πορτα).....

Αν δεν το κοψεις τωρα σε λιγο που θα ερθει το μωρακι σου θα κατεβαινει και οταν κλαιει......μια νυχτα μπηκε κατα τις 12 και μου το πηρε απο την αγκαλια και το πηγαινοεφερνε για να σταματησει να κλαιει......εμεινα καγκελο με τον αντρα μου....ευτυχως δεν το ξαναεκανε,αλλα μια φορα εφτανε .

Αληθεια οταν ερχεται πως και ειναι παντα εκει ο αντρας σου ?Δεν ερχεται οταν εισαι μονη σου ?

Αν συμφωνει και ο αντρας σου (ο δικος μου ντρεποταν) ....πες του να κατσει με το εσωρουχο και οταν μπει η μαμα σου να τον δει και μετα εσυ να της πεις ''ρε μαμα??????ντραπηκε ο ''γιώργος''.....δεν μπορεις και εσυ να μην κατεβαινεις οταν ειναι εδω ???....

καντε ενα τετοιο κολπάκι !!!!

[Coraline]

Κατά την γνώμη μου γονείς-ξεγονείς πρέπει να καταλάβουν ότι έχεις το δικό σου σπίτι, την δική σου οικογένεια και δεν μπορούν να συμπεριφέρονται σαν να εισαι στο παιδικό σου δωμάτιο επειδή μένετε στο ίδιο κτίσμα. Αυτά με τον καιρό δημιουργούν τριβές και προβλήματα στο ζευγάρι και δεν υπάρχει δικαιολογία του τύπου 'μανούλα σου είμα και θέλω να σε δώ'. Άμα το έκανε η πεθερά σου θα έλεγες στον σύζυγο να πάτε να νοικιάσετε αλλου. Μίλα στην μάνα σου, αφού 'μανούλα είμαι σε αγαπάω' θα καταλάβει ότι σε φέρνει σε δύσκολη θέση και θα το σταματήσει χωρίς να τσατιστεί.

[κατερινα_κι]

Βρε παιδιά μη τα ρίχνεται και αυτά στο σύζυγο (τώρα που το βλέπω στο λενακι αναφέρομαι). Αφήστε μας να αγιάσουμε

 

 

 

συμπερασματα δικα μου κ δικα σου ....

 

για να μπει κ η candy (ανθυμαμαι καλα) να μας απαντησει .

 

ασε που μπορει αυτο που "ψυχανεμιστηκα" να ειναι κ σωστο ...γιατι το προδικαζεις??

σε ολα τα θεματα που ανοιγονται ..απαντω συμφωνα με το πως τα νοιωσω οταν τα διαβαζω ...ασε που μπορει να αλλαζω γνωμη αργοτερα αν τα ξανασκεφτω ....!

 

εσυ ομως

βρε rasputin της ,αμεσως να βρεις λενακι,να ανταπαντησεις.....

 

 

 

τς τς τς τς τς τς τς τς

[babyboo]

Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

 

Αν ήταν ξεκάθαρη αδιακρισία θα της το έλεγα δεν θα είχα πρόβλημα. Τώρα δεν ξέρω τι είναι αλλά ξέρω οτι ως ένα σημείο με ενοχλεί για αυτό δεν ξέρω και πως να το χειριστώ. Ο αντρας μου δεν το κάνει θέμα και σε καμμια περίπτωση τώρα που είμαι έγγυος. Αλλα εδω ενοχλεί εμένα δεν θα ενοχλεί αυτόν.

 

Αλλα όπως μείναμε στο πατρικό μου θα μπορούσαμε να μείνουμε με τον ίδιο τρόπο στο δικό του με τους γονείς του απο κάτω εφόσον τα πατρικά μας απέχουν μόλις 500 μέτρα. Είχαμε και στις δύο πλευρές απο ένα σπίτι με μπετά. Μείναμε στο δικό μου για χάρη μου. Πήραμε δάνειο, ρίξαμε και οι δύο λέφτα και ο άντρας μου έριξε και πάρα πολύ προσωπική εργασία γιατι του πιάνουν τα χέρια αφάνταστα. Επειδή θεωρώ οτι δέχτηκε να μείνουμε εκεί που μένουμε για χάρη μου χωρίς να κοιτάξει τον εαυτό του θέλω να του εξασφαλίσω αυτό που θα ήθελα να μου εξασφαλίσει αυτός αν μέναμε στο δικό του πατρικό.

Στο σπίτι γενικώς είναι καλά τα πράγματα με όλα τα καλά και τα κακά που μπορει να έχει μια τέτοια είδους συγκατοίκηση. Ο αντρας μου είναι άνθρωπος που αν τον ενοχλήσει κάτι θα το πεί χωρις να με βάζει στη μέση και χωρίς έτσι να δημιουργούνται παρεξηγήσεις.

Το ΄κακό του ισογείου (το καλό του είναι ο κήπος) είανι οτι είναι προσβάσιμο στο έφευγα ή ερχόμουν απο κάπου και είδα φως και χτυπησα να δω τι κάνεις.

Παρο ολα αυτά συνεχίζω να πιστεύω οτι εντάξει μαμά μου είναι και ανυσηχεί για μένα (καθώς είχα και δύο αποβολές μέσα σε ενα χρόνο) αλλά δεν γίνεται να έρχεται κάθε μέρα. Και θα ήθελα να το σκεφτεί μόνη της χωρίς να χρειαστεί να της πω κάτι. Το Σάββατο που είμαι σπίτι και λείπει και ο άντρας μου μπορεί να κατέβει και τρεις φορές για διαφορετικούς λόγους.

[babyboo]

Αχ αυτες οι μαμάδες .......αραγε ετσι θα γινουμε και εμεις ?

Ομοιοπαθούσα και εγω.....μενω κατω και η μαμα μου πάνω....εγω εχω το κλειδι στην πορτα για να μην με κλεισει εξω το παιδι και παθω καμμια λαχταρα ....

Στην αρχη μπαινοβγαιναν οικογενειακώς,τωρα χτυπανε πριν μπουν και περιμενουν απαντηση(πριν μεχρι να κανει το τακ-τακ ειχε ανοιξει και η πορτα).....

Αν δεν το κοψεις τωρα σε λιγο που θα ερθει το μωρακι σου θα κατεβαινει και οταν κλαιει......μια νυχτα μπηκε κατα τις 12 και μου το πηρε απο την αγκαλια και το πηγαινοεφερνε για να σταματησει να κλαιει......εμεινα καγκελο με τον αντρα μου....ευτυχως δεν το ξαναεκανε,αλλα μια φορα εφτανε .

Αληθεια οταν ερχεται πως και ειναι παντα εκει ο αντρας σου ?Δεν ερχεται οταν εισαι μονη σου ?

Αν συμφωνει και ο αντρας σου (ο δικος μου ντρεποταν) ....πες του να κατσει με το εσωρουχο και οταν μπει η μαμα σου να τον δει και μετα εσυ να της πεις ''ρε μαμα??????ντραπηκε ο ''γιώργος''.....δεν μπορεις και εσυ να μην κατεβαινεις οταν ειναι εδω ???....

καντε ενα τετοιο κολπάκι !!!!

 

Εγω κλειδί δεν αφήνω και αν αφήσω δεν θα ανοίξουν, αλλα επειδή η φάτσα του σπιτιού είναι μπαλκονόπορτα, κυρια είσοδος και μπαλκονόπορτα (έχουν τελείως ξεχωριστη είσοδο τα σπιτια μας) όταν έχω ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες είναι σαν να έχω ανοιξει το σπίτι μου όλο. Έτσι πριν φωνάζαν και αν απο την απάντηση μου καταλαβαίναν οτι είμαι στην κουζίνα μπαίναν απο την μπαλκονόπορτα. Αυτό δεν μου άρεσε και τους το έκοψα και πράγματι το έκοψαν.

[Σοφία Δ]

Έχω το εξής πρόβλημα. Μένουμε με τους γονείς μου πάνω κάτω και το κακό είναι οτι εμείς μένουμε απο κάτω. Ενω δεν έχουμε άλλα προβλήματα ευτυχως έχω το πρόβλημα οτι η μητέρα μου περνάει κάθε μέρα απο το σπίτι μας! Ειδικά τωρα που είμαι έγγυος. Δεν κάθεται με τις ώρες...10 λεπτά κάθεται αλλά νομίζω οτι είναι ενοχλητικό και ειδικά για τον άντρα μου. Ο άντρας μου δεν λέει τίποτα απλά κάνουμε πλάκα με αυτό αλλά είναι ενοχλητικό γιατι νιώθει περικυκλωμένος! και εμενα δεν μου αρέσει και δεν ξέρω πως να της το πω για να μην την φέρω σε αμηχανία - δύσκολη θέση κατι που επίσης δεν θα μου αρέσει.

Επίσης έκανε το άλλο σπαστικό το οποίο όμως της το έχω ξεκαθαρίσει και το έχει κόψει τελευταία: το καλοκαίρι επειδή έχουμε ανοιχτές μπαλκονόπορτες μας φωνάζει και μπαίνει απο την μπαλκονόπορτα. Αυτο τουλάχιστον μπορεσα να της το πω γιατι είναι άσχημο και έπρεπε να το καταλάβει και το κατάλαβε. Το οτι ερχεται κάθε μέρα όμως δεν ξέρω πως να της το πω δεν μπορώ να βρω τον τρόπο. Για πείτε καμια ιδεα ή αν το αντιμετωπίσατε πως το χειριστήκατε???

 

Αχ, δεν ξέρω μπερδεύομαι babyboo.......

Διαφωνώ κάθετα με το να μπαίνει από τις μπαλκονόπορτες και αυτό με το σώβρακο δεν είναι κακή λύση..... αλλά το να έρχεται με ωρολόγιο πρόγραμμα...... μμμμμμμ

 

ΑΛΛΑ επειδή και εγώ παίρνω πολύ βοήθεια από τη μαμά μου, αναρωτιέμαι πολλές φορές μήπως και εμείς τα παιδιά τα θέλουμε όλα δικά μας..... Δηλαδή φοβάμαι μήπως όταν γεννήσεις με το καλό, βγάλεις ένα άλλο θέμα στο φόρουμ όπου θα παραπονιέσαι ότι η μαμά σου έρχεται ΜΟΝΟ 2-3 φορές την εβδομάδα και κάθεται ΜΟΝΟ ένα δεκάλεπτο, αντί να έρχεται ΚΑΘΕ μέρα να κάθεται 2-3 ώρες για να μπορείς και εσύ να βγαίνεις λίγο έξω να ξελαμπηκάρεις........., να πας ένα κομμωτήριο, μια βόλτα με τον άντρα σου, μια εκδρομή, ένα σούπερ μάρκετ.........

 

δεν σου κάνω κήρυγμα, πάρτο ότι τα λέει η νύφη να τα ακούει η πεθερά...... Απλώς θεωρώ ότι αντισταθμίζεις τα θετικά και τα αρνητικά και πράττεις ανάλογα. Αν η βοήθεια που παίρνεις ή που ΘΑ παίρνεις είναι σημαντική, τότε σε κάποια πράγματα θα πρέπει να κάνεις "τουμπεκί". Συμφεροντολογικό ??? Ίσως... όμως στη ζωή είναι όλα δούναι και λαβείν, ακόμα και η σχέση μας με τους γονείς μας......

 

Μπορείς, επίσης μια μέρα να της πεις "΄μαμά, μην κατέβεις, δεν θα σε χρειαστώ, θα ξεκουραστώ λίγο το απόγευμα...". Αλλά το να της πεις να μην έρχεται, χμμμμμ, μυρίζομαι σύρραξη....

 

Φιλικά,

 

Σοφία Δ

[Lucy]

Για δοκίμασε, αντί να έρχεται εκείνη σε εσένα, να πηγαίνεις εσύ σε εκείνη! Πες της αύριο το απόγευμα θα περάσω να πιούμε καφεδάκι σε εσένα ή κάτι τέτοιο. Τώρα να είστε δίπλα δίπλα και να μην βλέπεστε καθόλου ούτε για 10 λεπτά το θεωρώ δύσκολο. Αν ήθελες τόση άνεση θα έπρεπε να πας να μείνεις κάπου λίγο πιο πέρα.

Δοκίμασε και το άλλο επιχείρημα... "μωρέ η πεθερά μου βλέπει ότι βλεπόμαστε συνέχεια και θέλει να μου έρχεται και εκείνη. Ας κρατήσουμε λίγες αποστάσεις για να μην μου κουβαληθεί" (δεν ξέρω και τι σχέση έχετε με την πεθερά).

[babyboo]

Αχ, δεν ξέρω μπερδεύομαι babyboo.......

Διαφωνώ κάθετα με το να μπαίνει από τις μπαλκονόπορτες και αυτό με το σώβρακο δεν είναι κακή λύση..... αλλά το να έρχεται με ωρολόγιο πρόγραμμα...... μμμμμμμ

 

ΑΛΛΑ επειδή και εγώ παίρνω πολύ βοήθεια από τη μαμά μου, αναρωτιέμαι πολλές φορές μήπως και εμείς τα παιδιά τα θέλουμε όλα δικά μας..... Δηλαδή φοβάμαι μήπως όταν γεννήσεις με το καλό, βγάλεις ένα άλλο θέμα στο φόρουμ όπου θα παραπονιέσαι ότι η μαμά σου έρχεται ΜΟΝΟ 2-3 φορές την εβδομάδα και κάθεται ΜΟΝΟ ένα δεκάλεπτο, αντί να έρχεται ΚΑΘΕ μέρα να κάθεται 2-3 ώρες για να μπορείς και εσύ να βγαίνεις λίγο έξω να ξελαμπηκάρεις........., να πας ένα κομμωτήριο, μια βόλτα με τον άντρα σου, μια εκδρομή, ένα σούπερ μάρκετ.........

 

δεν σου κάνω κήρυγμα, πάρτο ότι τα λέει η νύφη να τα ακούει η πεθερά...... Απλώς θεωρώ ότι αντισταθμίζεις τα θετικά και τα αρνητικά και πράττεις ανάλογα. Αν η βοήθεια που παίρνεις ή που ΘΑ παίρνεις είναι σημαντική, τότε σε κάποια πράγματα θα πρέπει να κάνεις "τουμπεκί". Συμφεροντολογικό ??? Ίσως... όμως στη ζωή είναι όλα δούναι και λαβείν, ακόμα και η σχέση μας με τους γονείς μας......

 

Μπορείς, επίσης μια μέρα να της πεις "΄μαμά, μην κατέβεις, δεν θα σε χρειαστώ, θα ξεκουραστώ λίγο το απόγευμα...". Αλλά το να της πεις να μην έρχεται, χμμμμμ, μυρίζομαι σύρραξη....

 

Φιλικά,

 

Σοφία Δ

 

 

Σοφία μου σωστα τα λες και ισως μετά τα παιδια αυτές οι επισκέψεις να είναι σωτηριες και καθόλου ενοχλητικές. Ξέρω πολύ καλά οτι ακόμα και αν της πω κάτι που θα την πληγώσει δεν τειθεται θέμα να μην μου κρατήσει το παιδι. Δεν έχει τέτοιου είδους εγωισμούς.

Επίσης δεν τείθεται θέμα σώβρακου γιατι το θεωρώ βλακεία όταν είναι 7 η ώρα το απόγευμα εσύ κυκλοφορείς με το σώβρακο χτυπάει κάποιος την πόρτα σου που μπορεί να είναι οποιοςδήποτε και τι κάνεις του ανοίγεις με το σωβρακο???? Καλυτερα να της το πω παρα να κάνω τέτοια.

 

Η αδερφή μου μένει ένα χλμ αποσταση και δίπλα στα δικά της πεθερικά. Της κρατάνε τα παιδια και οι δύο (κυρίως η μαμά μου) και είναι σε διαφορετική φάση και όλα αυτά πλέον τα βλέπει διαφορετικά (δεν την ενοχλούν. Προφανώς η μητέρα μου παραδειγματίζεται λάθος απο εκεί.

[nicole21]

Γειά σας, θα ήθελα να πω και εγώ το δικό μου μεγάλο πρόβλημα με τους γονείς μου..

Είμαι 22 ετών και έχω τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας με τους γονείς μου, κυρίως με την μητέρα μου. Η μητέρα μου δεν πήγε σχολείο μόνο μέχρι την δευτέρα ή τρίτη δημοτικού και ο πατέρας μου τελίωσε το γυμνάσιο. Ήμαστε 3 αδελφές (εγώ η μεσαία, η μεγαλύτερη είναι 27 ετών και η μικρότερη 14 ετών) Μέχρι που ήμασταν μικρά κοριτσάκια όλα ήταν πολύ ωραία γιατί ζούσαμε στο παραμυθένιο μας κόσμο και δεν αντιλαμβανομάσταν, πρόσθετω ότι καθημερινά κάναμε όλες απέιρες δουλιές στο σπίτι, γιατί η μητέρα μου έχει αρρώστια με την καθαριότητα (αρρωστημένη τελειομανία).. αυτή την στιγμή βρίσκομαι αγγλία για να σπουδάσω και ειναι ο 2ος χρόνος που προσπαθώ να μπώ σε πανεπιστήμιο είτε στην Αγγλία είτε στην Κύπρο (γιατί η καταγωγή μου είναι από Κύπρο) και δεν μπορώ να μπω γιατί δεν είχα τα χρήματα και γιατί τα αγγλικά μου δεν ήταν αρκετα για να περάσω σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Τώρα που βρίσκομαι στην Αγγλία μαζί με τον δεσμό μου (3 χρόνια μαζί) προσπαθούμε μόνοι μας να δουλεψουμε και να κάνουμε μαθήματα αγγλικών για να περάσουμε σε πανεπιστήμιο εγω για πτυχίο και ο δεσμός μου για δοκτοράτο. Δεν εχούμε οικονομικοί βοήθεια από τους γονείς μας αλλά από τους γονείς του δεσμού μου μας βοηθάνε με όσα μπορούνε. Οι γονείς μου δεν λεουν να καταλάβουν ότι θέλω να σπουδάσω και με τραβάνε συνέχεια να πάω πίσω στην Κύπρο και πως μεγαλώνω και πότε θα κάνω οικογένεια και τα κλασσικά (κυρίως η μητέρα μου) Εδώ και 3-4 χρόνια ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι το μεγάλο πρόβλημα που έχει η οικογένεια μου και προσπαθησα απο την δική μου πλευρα αν μπορώ να κάνω κάτι για να το διορθώσω για να νιώσουμε όλοι καλύτερα όμως αδυνατό αυτή την στιγμή. Δεν υπάρχει καθόλου, μα καθόλου επικοινωνία μεταξύ στους γονείς μου και στους γονείς με τα παιδιά τους. Υπάρχει πάααρα πολύ εγωισμός, πίκα, και εκδίκηση. άλλα όλα με τρόπο που στον γύρο κύκλο φένονται η καλή οικογένεια χωρίς προβλήματα. Δεν την είδα σωτήρας και πως μπορώ να τους αλλάξω γιατί εγώ θέλω να τους αλλάξω για το δικό μου εγωιστικό συμφέρον όπους μου λένε. Αλλά αυτό που ζητώ από τους γονείς μου είναι να μπορούμε να έχουμε απλά μια συζήτηση κατανόησεις (στο ότι θέλω να σπουδάσω και θέλω να κοινηγίσω το όνειρο μου και χρειάζομαι να με στειρίξουν αν όχι οικονομικά τουλάχιστο συναισθηματικά) Η μητέρα μου όλο και βάζει τον εαυτό της να αρρωστά είτε πονοκέφαλους. στομάχι και διάφορα και να φένομαι η ''κακιά'' κόρη που δεν πέφτει θύμα στις αρρώστιες για να με κάνει ότι θέλει. Δεν με πέρνει κάθολου τηλέφωνα και πάντα έχει την απαίτηση γιατί δεν την παίρνω εγώ. Ο πατέρας μου με πλάγιο τρόπο αρκετές φορές μου λέει να κλεισω τα ματία μου και να δώσω την μάνα στην μάνα μου και πάντα το αρνούμε αυτό υπενθυμίζοντας τον πώς εγώ είμαι η κόρη και όχι η μάνα και πως αν κάνω αυτό που λέει τότε τα πράγματα δεν θα άλαξουν ούτε στο ελάχιστο προς το καλό αλλά θα περαμένουν οι καταστάσεις προβληματικές. Επίσης τον δεσμό μου ειδικά η μητέρα μου και η μεγάλη μου αδερφή δεν τον θέλουν γιατί υποτίθεται μου ασκεί πίεση. και προσπαθώ με νυχια και με δόντια να τους δείξω πως δεν ισχει αυτό αλλά δεν ακούνε τίποτα. Η πίεση που πιστεύουν πως μου ασκεί ο δεσμός μου είναι πως τάχα δεν με αφήνει να βάψω νύχια να φορέσω μινι φουστάνια/φούστες, δεν μου επιτρέπει να φορώ ψηλά 15νταποντα τακούνια και πιο ψηλά αλλα δεν αντιλαμβάνονται πως αυτά είναι δική μου επιλογή. 1ον τα νυχία δεν μου αρέσουν πλεόν να τα βάφω κόκκινα κίτρινα πορτοκαλιά αλλα μου αρέσει με μανικιούρ να τα έχω όσο πιο απαλά γίνεται ενα διακριτικό μπεζ, 2ο ψηλά τακούνια δεν μπορώ να περπατώ με τα πολύ ψηλα και τα σταματησα να τα φοράω μην πέσω και καμιά φορά χαμέ αλλά όταν πάω σε ειδικές περιπτώσης φοράω 8 ποντους το πολύ 10 αλλα είμαι συνηθως του σανδάλου με ωραία διακόσμηση. 3ον όσο για τα μίνι ο σύντροφος μου του αρέσουν τα κοντά αλλά όχι αυτά φυσικά που θα φένεται ο ποπός μου και δεν τα φοραω εγώ γιατί έχω μεγάλο πρόβλημα με την περίοδο μου, είμαι γεμάτη απο πολυκιστικές κύστες και έχω και γαστροισοφαγική παλιδρόμηση που μου ενοχλά και στα έντερα μου.. δεν χάνω έυκολα βάρος και βρίσκομαι στα 63 κιλά.. Σας παρακαλώ βρίσκομαι σε απόγνωση δεν ξέρω πλεόν πως να αντιδράσω, πραγματικά χρειάζομαι βοήθεια. και κάτι τελευτεο! Το όνειρο μου που η οικογένεια μου δεν το ξέρει γιατί δεν με ρωτάνε είναι να μπορέσω να κτίσω κάποτε στην ζωη μου ένα κτήριο για άπορα παιδια ή κάτι που να έχει σχέση με αυτό το θέμα για να μπορώ να τα βοηθώ σε στέγαση μάθηση σίτιση κ.λ.π και προσπαθώ να σπουδάσω κοινωνική εργασία και ο σύντροφος μου είναι τελιωμένος ψυχολόγος. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

[osin]

Nicole, καλημέρα

είναι γεγονός πώς όταν υπάρχει έλλειψη κατανόησης στην οικογένεια, σε όλα τα επίπεδα, είτε αφορά τις σπουδές σου, είτε την αποδοχή του δεσμού σου, τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί θα πρέπει να έρθεις αντιμέτωπη με αυτούς.

Οι γονείς σου είναι προφανώς μίας άλλης νοοτροπίας που θεωρούν ότι η γυναίκα δεν πρέπει να σπουδάσει, αλλά να παντρευτεί και να κάνει γρήγορα-γρήγορα παιδιά, αν κατάλαβα καλά. Εσύ όμως τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό; Πιστεύεις ότι μπορείς να τους αλλάξεις μυαλά; Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν ωστόσο οι σπουδές για εσένα είναι πάρα πολύ σημαντικές προχώρα στην πραγματοποίηση του ονείρου σου, και η προσωπική μου γνώμη γι αυτό είναι απλώς να αποφεύγεις τις πολλές προστριβές μαζί τους, απλά και μόνο για να είσαι εσύ ήρεμη. Νομίζω ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν, οπότε προχώρα τα όνειρά σου χωρίς να έχεις την απαίτηση της στήριξης από μέρους τους (όσο πικρό και δύσκολο κι αν είναι αυτό)

Κατά δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω κάτι, εσύ στην Αγγλία τι κάνεις; Εργάζεσαι; Εργάζεται ο φίλος σου και ζείτε με αυτά και με όσα σας βοηθούν οι γονείς του; Όλα αυτά που λένε οι δικοί σου ότι σε καταπιέζει (νύχια, ρούχα) τα έκανες πριν και τώρα που είσαι μαζί του τα σταμάτησες;

Στα ρωτάω όλα αυτά, γιατί εφόσον πήρες την απόφαση να ανεξαρτητοποιηθείς από τους "κηδεμόνες" σου, μην αποκτήσεις έναν καινούριο, τον φίλο σου.

Πρέπει να ανεξαρτητοποιηθείς, να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου. Εξήγησέ το με όμορφο τρόπο στους γονείς σου, κι αν δεν το καταλαβαίνουν, προχώρα μόνη σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη γνώμη κανενός, ακόμα κι αν αυτοί είναι οι ίδιοι οι γονείς μας. Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

[Λαΐδα]

Η ζωη είναι δικη σου...με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της!!!! Κοιτα πως θα εισαι ευτυχισμενη εσυ. Μην ξεκόψεις εντελως από τους δικους σου, φυσικα αλλα μην δεχτεις να συνεχισεις να εισαι το διακοσμητικο στοιχειο ενός ταχα μου τελειου γαμου.

Να σπουδασεις....εκει στο Λονδινο μπορεις να βρεις ευκολα παρτ ταιμ. Τα υπολοιπα όλα θα λυθουν εν καιρω. Καλη συνεχεια!

[ekavi_]

Στα ρωτάω όλα αυτά, γιατί εφόσον πήρες την απόφαση να ανεξαρτητοποιηθείς από τους "κηδεμόνες" σου, μην αποκτήσεις έναν καινούριο, τον φίλο σου.

Πρέπει να ανεξαρτητοποιηθείς, να σταθείς μόνη σου στα πόδια σου. Εξήγησέ το με όμορφο τρόπο στους γονείς σου, κι αν δεν το καταλαβαίνουν, προχώρα μόνη σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη γνώμη κανενός, ακόμα κι αν αυτοί είναι οι ίδιοι οι γονείς μας. Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

 

Πολύ σωστό!!!

[nicole21]

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!

Βρίσκομαι στο Λονδίνο 4 μήνες τώρα με τον Σεπτέμβριο, ο δεσμός μου είναι εδώ 1 χρόνο τώρα και δουλεύει. Το ίδιο θα ξεκινήσω τώρα και εγώ δουλειά σε 2-3 μέρες (έξω το Σαββατοκυρίακο) στην ίδια εταιρεία που δουλεύει και το αγόρι μου αλλά σε διαφορετικά σπίτια. Η δουλειά είναι πάνω στον τομέα που θέλω να σπουδάσω και έχω να κάνω με άτομα με ειδικές ανάγκες. (Δεν τους αρέσει να τα ονομάζουν ιδρύματα ή κλινικές ή κάτι παρόμοιο στο Λονδίνο και τα ονομάζουν σπίτια και αυτό που βρίσκω θετικό είναι πως δεν θα ήμαστε στον ίδιο χώρο με το αγόρι μου και στην εργασία και στο σπίτι για ευνόητους λόγους). Ζούμε με τα χρήματα του αγοριού μου προς στιγμής μέχρι να πάρω τον πρώτο μου μισθό με το καλό και κάποια έξοδα που δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε έχουμε βοήθεια από τους γονείς τους (με τους οποίους έχω πάρα μα πάρα πολύ καλές σχέσεις). Προσφάτως ζήτησα χρήματα από την δική μου οικογένεια 2-4 μέρες πριν τα γενέθλια μου (24 Αυγούστου) γιατί ντρέπομαι να έχουμε βοήθεια μόνο από την μία πλευρά και όχι από την δική μου και μου έστειλαν 50 ευρώ και μετά από λίγες μέρες λόγω και τον γενεθλίων μου μου έστειλαν ακόμη 70 ευρώ δηλαδή 120 ευρώ σύνολο για να περάσουμε μέχρι 3 και μισό εβδομάδες που πλερώνεται το αγόρι μου.

 

Το θέμα με νύχια και ρούχα κ.λ.π τα έκανα όταν γνώρισα το αγόρι μου και μετά από λίγο καιρό είχα συζήτηση-εξομολόγηση μαζί του και του είπα πως δεν μου αρέσει να το κάνω όλο αυτό και δεν νιώθω ο εαυτός μου και πως είναι απλά για να κάνω την μητέρα μου να έρθει πιο κοντά μου μιας και είναι ο μόνος τρόπος να τις τραβήξω την προσοχή και είπα πως δεν το θέλω πλέον και θέλω να γίνω ο εαυτός μου, αυτά που μου αρέσουν εμένα και όχι στην μητέρα μου και μου απάντησε πως θα είμαι δίπλα σου σε ότι απόφαση και αν πάρεις και σταμάτησα να κάνω έντονα χρώματα τα νύχια μου αυτά που αρέσουν στην μητέρα μου. Για ένα χρονικό διάστημα δεν τα έβαφα καθόλου γιατί με το τζελ αδυνάτισαν πολύ και τα άφησα για να καλυτερέψουν. Εξακολουθώ να τα βάφω και να τα περιποιούμαι αλλά προτιμώ διακριτικά χρώματα κυρίως μπεζ γλυκό και απαλό (το λατρεύω), το οποίο η μεγαλύτερη μου αδερφή που κάνει ακριβώς ότι και η μητέρα μου με χαρακτήρισε ''καλογριά''. Βάφομαι σχεδόν καθημερινά όσο πιο απαλά και σε γήινα χρώματα αλλά δεν χρησιμοποιώ σκιές γιατί δεν μου αρέσουν. Και πάντα προσέχω τα ρούχα μου, θα αγοράσω καινούργια, θα συνδυάσω χρωματισμούς. Γενικά περιποιούμαι πολύ τον εαυτό μου με τις κρέμες μου τα αρώματα μου να βάψω μαλλί αποτριχώσεις ότι κάνει μια γυναίκα για να περιποιηθεί τον εαυτό της. Αυτό που σταμάτησα είναι τα έντονα χρώματα σε νύχια τίποτα άλλο βρε παιδιά και να παίρνω όλον αυτόν τον πόλεμο. Το θεωρώ παρανοϊκό το όλο θέμα και μου κόλλησαν τον σχολιασμό μητέρα και μεγάλη αδελφή ''καλογριά''. Και δεν μου απαγορεύει το αγόρι μου να περιποιηθώ τον εαυτό μου, του αρέσει και επίσης του αρέσει η αλλαγή μου από τα έντονα πήγα στα γήινα χρώματα όσο πιο φυσικά γίνεται..

 

Τώρα το θέμα στο να τους αλλάξω, δεν πιστεύω να γίνεται εφικτό τώρα όσο και αν τσακωθώ μαζί τους όσες συζητήσεις και να κάνω. Όμως πιστεύω στην πορεία του χρόνου, μέσα από την ζωή μου και την ωρίμανση μου που θα αποκτώ στον χρόνο, χωρίς λόγια μόνο πράξεις, θα μπορέσω να κάνω μια αλλαγή έστω και μικρή και σίγουρα αυτό θα πάρει χρόνια όχι από την μια στιγμή στην άλλη. Ξεκίνησα είδη να το κάνω αυτό πρώτο η εμφάνιση μου δεύτερο ο τρόπος ομιλίας μου προσπαθώ να εμπλουτίζω το λεξιλόγιο μου κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία τρίτο ο αγώνας μου να σπουδάσω ( κάτι που πραγματικά το θέλω τόσο πολύ). Συν ο αγώνας στο ότι είμαι σε μια χώρα μόνη μου 22 ετών με το αγόρι μου χωρίς την βοήθεια τους στον οικονομικό τομέα και χωρίς την στήριξη τους.

[elin]

3ον όσο για τα μίνι ο σύντροφος μου του αρέσουν τα κοντά αλλά όχι αυτά φυσικά που θα φένεται ο ποπός μου και δεν τα φοραω εγώ γιατί έχω μεγάλο πρόβλημα με την περίοδο μου, είμαι γεμάτη απο πολυκιστικές κύστες και έχω και γαστροισοφαγική παλιδρόμηση που μου ενοχλά και στα έντερα μου.. δεν χάνω έυκολα βάρος και βρίσκομαι στα 63 κιλά.. Σας παρακαλώ βρίσκομαι σε απόγνωση δεν ξέρω πλεόν πως να αντιδράσω, πραγματικά χρειάζομαι βοήθεια. και κάτι τελευτεο! Το όνειρο μου που η οικογένεια μου δεν το ξέρει γιατί δεν με ρωτάνε είναι να μπορέσω να κτίσω κάποτε στην ζωη μου ένα κτήριο για άπορα παιδια ή κάτι που να έχει σχέση με αυτό το θέμα για να μπορώ να τα βοηθώ σε στέγαση μάθηση σίτιση κ.λ.π και προσπαθώ να σπουδάσω κοινωνική εργασία και ο σύντροφος μου είναι τελιωμένος ψυχολόγος.

 

 

Το θέμα με νύχια και ρούχα κ.λ.π τα έκανα όταν γνώρισα το αγόρι μου και μετά από λίγο καιρό είχα συζήτηση-εξομολόγηση μαζί του και του είπα πως δεν μου αρέσει να το κάνω όλο αυτό και δεν νιώθω ο εαυτός μου και πως είναι απλά για να κάνω την μητέρα μου να έρθει πιο κοντά μου μιας και είναι ο μόνος τρόπος να τις τραβήξω την προσοχή και είπα πως δεν το θέλω πλέον και θέλω να γίνω ο εαυτός μου, αυτά που μου αρέσουν εμένα και όχι στην μητέρα μου και μου απάντησε πως θα είμαι δίπλα σου σε ότι απόφαση και αν πάρεις και σταμάτησα να κάνω έντονα χρώματα τα νύχια μου αυτά που αρέσουν στην μητέρα μου. Για ένα χρονικό διάστημα δεν τα έβαφα καθόλου γιατί με το τζελ αδυνάτισαν πολύ και τα άφησα για να καλυτερέψουν. Εξακολουθώ να τα βάφω και να τα περιποιούμαι αλλά προτιμώ διακριτικά χρώματα κυρίως μπεζ γλυκό και απαλό (το λατρεύω), το οποίο η μεγαλύτερη μου αδερφή που κάνει ακριβώς ότι και η μητέρα μου με χαρακτήρισε ''καλογριά''. Βάφομαι σχεδόν καθημερινά όσο πιο απαλά και σε γήινα χρώματα αλλά δεν χρησιμοποιώ σκιές γιατί δεν μου αρέσουν. Και πάντα προσέχω τα ρούχα μου, θα αγοράσω καινούργια, θα συνδυάσω χρωματισμούς. Γενικά περιποιούμαι πολύ τον εαυτό μου με τις κρέμες μου τα αρώματα μου να βάψω μαλλί αποτριχώσεις ότι κάνει μια γυναίκα για να περιποιηθεί τον εαυτό της. Αυτό που σταμάτησα είναι τα έντονα χρώματα σε νύχια τίποτα άλλο βρε παιδιά και να παίρνω όλον αυτόν τον πόλεμο. Το θεωρώ παρανοϊκό το όλο θέμα και μου κόλλησαν τον σχολιασμό μητέρα και μεγάλη αδελφή ''καλογριά''. Και δεν μου απαγορεύει το αγόρι μου να περιποιηθώ τον εαυτό μου, του αρέσει και επίσης του αρέσει η αλλαγή μου από τα έντονα πήγα στα γήινα χρώματα όσο πιο φυσικά γίνεται..

 

Τώρα το θέμα στο να τους αλλάξω, δεν πιστεύω να γίνεται εφικτό τώρα όσο και αν τσακωθώ μαζί τους όσες συζητήσεις και να κάνω. Όμως πιστεύω στην πορεία του χρόνου, μέσα από την ζωή μου και την ωρίμανση μου που θα αποκτώ στον χρόνο, χωρίς λόγια μόνο πράξεις, θα μπορέσω να κάνω μια αλλαγή έστω και μικρή και σίγουρα αυτό θα πάρει χρόνια όχι από την μια στιγμή στην άλλη. Ξεκίνησα είδη να το κάνω αυτό πρώτο η εμφάνιση μου δεύτερο ο τρόπος ομιλίας μου προσπαθώ να εμπλουτίζω το λεξιλόγιο μου κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία τρίτο ο αγώνας μου να σπουδάσω ( κάτι που πραγματικά το θέλω τόσο πολύ). Συν ο αγώνας στο ότι είμαι σε μια χώρα μόνη μου 22 ετών με το αγόρι μου χωρίς την βοήθεια τους στον οικονομικό τομέα και χωρίς την στήριξη τους.

 

...

 

 

???

Μερικά από τα εύλογα ερωτήματα που εγείρονται είναι τα κάτωθι:

 

1.Η γοπ που αντανακλά στα έντερα τι σχέση έχει με το μίνι?(κ πάλι συγνώμη, η απάντηση που μου περνά από μυαλό είναι ότι ο...αέρας βρίσκει το δρόμο για την έξοδο, φυσάει, σηκώνεται η φούστα σε περίπτωση που είναι κοντή και έχουμε...αποκαλυπτήρια?Πραγματικά δεν κοροϊδεύω, αλλά μου φαίνεται από φαιδρό έως...ξεκαρδιστικό. Θα μπορούσε να είναι ατάκα σε σειρά των Ρήγα-Αποστόλου)

 

2.Δλδ αν αλλάξεις χρώμα νυχιών και παλέτα μακιγιάζ θα έρθεις πιο κοντά με τη μητέρα σου?

 

3.Επίσης, αν αλλάξεις συνολικά εμφάνιση και εμπλουτίσεις το λεξιλόγιό σου, θα "αλλάξεις" τη μητέρα σου?

 

 

Συγνώμη βρε καλή μου, αλλά ή μας δουλεύεις (αν ναι, πες κι άλλα, τα λες ωραία!!!), η κυριολεκτείς, οπότε μένω σπίτσλες...με ξεπερνούν τα γραφόμενα...