Εθισμός Παιδιών-εφήβων στο Διαδίκτυο

[gavrias]

Εθισμός στο Διαδίκτυο

 

Τι είναι;

 

Για πολλούς γονείς το χρονικό διάστημα που τα παιδιά τους ασχολούνται με το Διαδίκτυο αποτελεί βασική αιτία εκνευρισμού. Αρχικά οι γονείς υποδέχτηκαν το Διαδίκτυο στα σπίτια τους, ελπίζοντας ότι θα άνοιγε νέους ορίζοντες στις εκπαιδευτικές ευκαιρίες των παιδιών τους. Ωστόσο, πολλοί γονείς συνειδητοπoίησαν γρήγορα ότι τα παιδιά τους, αντί για τα μαθήματά τους και για έρευνα, περνούσαν ώρες συνομιλώντας ηλεκτρονικά με τους φίλους τους, παίζοντας παιχνίδια ή μιλώντας με αγνώστους σε chat rooms.

 

Το να διατηρήσουν μια υγιή ισορροπία ανάμεσα στα μέσα ψυχαγωγίας και στις άλλες δραστηριότητες στη ζωή των παιδιών τους, αποτελούσε πάντα μια πρόκληση για τους γονείς. Το Διαδίκτυο έκανε αυτή την πρόκληση ακόμα πιο έντονη. Η δεσμευτική φύση των διαδικτυακών επικοινωνιών και των διαδραστικών παιχνιδιών οδηγεί πολλά παιδιά και εφήβους στο σημείο να μην αντιλαμβάνονται πόση ώρα ήταν στο Διαδίκτυο.

 

Δυστυχώς, γονείς και καθηγητές δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα, πριν αυτό γίνει σοβαρό. Αυτό συμβαίνει γιατί ότι γίνεται στο Διαδίκτυο είναι εύκολο να κρυφτεί και γιατί ο εθισμός στο Διαδίκτυο δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένος από την ιατρική κοινότητα. (Οι ψυχίατροι συνεχίζουν να διαφωνούν για το αν αυτή η συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί «εθισμός», με μερικούς να προτιμούν να την αποκαλούν «καταναγκαστική συμπεριφορά».)

 

Τα παιδιά και γενικότερα οι νέοι μπορεί εύκολα να «κολλήσουν» σε online δραστηριότητες όπως παιχνίδια με πολλούς χρήστες, άμεσα μηνύματα, πορνογραφία και chat rooms. Τα πιο ευάλωτα παιδιά, σύμφωνα με τις Υπηρεσίες Εξάρτησης στον Υπολογιστή της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, είναι αυτά που είναι «μοναχικά και βαριούνται ή από οικογένειες όπου κανείς δεν είναι στο σπίτι για να μιλήσουν μετά το σχολείο».

 

Τα παιδιά που δεν είναι δημοφιλή ή είναι ντροπαλά, έλκονται από τις ευκαιρίες δημιουργίας μιας νέας ταυτότητας σε ηλεκτρονικές κοινότητες. Αγόρια, κυρίως, είναι οι συστηματικοί χρήστες των online παιχνιδιών ρόλων, στα οποία δημιουργούν μια άλλη προσωπικότητα και συνομιλούν με τους άλλους παίχτες. Αν και αυτό φαίνεται ως μια κοινωνική δραστηριότητα, για το εσωστρεφές άτομο, η υπερβολική ενασχόληση με τέτοιου είδους παιχνίδια μπορεί να σημαίνει την απομόνωση από τους φίλους και τους συνομηλίκους.

 

Συμπτώματα

 

Ψυχολογικά:

 

Aίσθηση ευφορίας όση ώρα βρισκόμαστε στο Διαδίκτυο.

Είμαστε ανίκανοι να σταματήσουμε την δραστηριότητα.

Αποζητούμε όλο και περισσότερο χρόνο στο Διαδίκτυο.

Παραμελούμε οικογένεια και φίλους.

Νιώθουμε κενοί, θλιμμένοι και οξύθυμοι όταν δεν βρισκόμαστε στο Διαδίκτυο.

Λέμε ψέματα στην οικογένεια και τους φίλους μας για τις δραστηριότητες μας. Αντιμετωπίζουμε προβλήματα με τη δουλειά και το σχολείο.

Σωματικά:

 

Διατροφικές διαταραχές.

Διαταραχές του ύπνου και αλλαγή των συνηθειών ύπνου.

Μυοσκελετικές παθήσεις (π.χ. σκολίωση).

Μειωμένη αθλητική δραστηριότητα.

Ξηρά μάτια - μυωπία

Ημικρανίες

Παραμέληση προσωπικής υγιεινής

 

 

Συμβουλές προς γονείς

 

Αν τα παιδιά σας περνούν πολύ ώρα στο Διαδίκτυο χρειάζεται να δημιουργήσετε μια ισορροπία μεταξύ του διαδικτύου και άλλων δραστηριοτήτων.

 

Εξετάστε αν το παιδί σας ασχολείται υπερβολικά με το Διαδίκτυο - αναρωτηθείτε αν το αποσπά από το σχολείο, την υγεία του και τις σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους.

 

 

Αν δείχνει ισχυρά σημάδια εξάρτησης χρειάζεστε βοήθεια από ειδικό.

 

 

Η καταναγκαστική χρήση του Διαδικτύου μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα άλλων προβλημάτων όπως η κατάθλιψη, ο θυμός και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.

 

 

Εξετάστε τις δικές σας online συνήθειες. Αν δυσκολεύεστε να ελέγξετε την χρήση του Διαδικτύου σκεφθείτε ότι είστε το πιο σπουδαίο μοντέλο ρόλου στο παιδί σας.

 

 

Δημιουργείστε ένα κατάλογο με τους κανόνες χρήσης του Διαδικτύου από το παιδί σας. Θα πρέπει να περιλάβετε τα είδη των ιστοσελίδων που είναι εκτός.

 

 

Μην απαγορεύετε κάτι έτσι απλά. εξηγήστε τους λόγους που σας οδήγησαν σε αυτό έτσι ώστε να αποφύγετε τυχόν προστριβές.

 

 

Μιλήστε για τους online φίλους και τις δραστηριότητες του παιδιού σας όπως το ρωτάτε και για τις άλλες τους δραστηριότητες.

 

 

Μάθετε ποια δωμάτια συζητήσεων ή πίνακες μηνυμάτων επισκέπτεται το παιδί σας και σε ποιόν μιλά για αυτά.

 

 

Ζητείστε από τα παιδιά σας να μη μιλούν σε αγνώστους.

 

 

Επιμένετε να σας ενημερώνουν αν επιθυμούν να συναντήσουν ένα on line φίλο.

 

 

Μιλήστε τους για την πορνογραφία στο Διαδίκτυο και κατευθύνετέ τα σε ιστοσελίδες για την υγιή σεξουαλικότητα.

 

 

Διδάξτε το παιδί σας υπεύθυνη συμπεριφορά στο Διαδίκτυο.

 

 

Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να δημιουργούν σχέσεις με συνομήλικα παιδιά και προτρέψτε τα στις αθλητικές δραστηριότητες.

 

 

Όταν νοικιάζετε παιχνίδια για το παιδί σας από κάποιο κατάστημα βίντεο της γειτονιάς ή ξέρετε ότι το παιδί πήρε κάποιο παιχνίδι από ένα φίλο του, καλό είναι να ενημερώνεστε για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου παιχνιδιού και για την ηλικία που προορίζεται. Μπορείτε να αναζητήσετε στοιχεία για το κάθε παιχνίδι στις ιστοσελίδες διαβάθμισης όπως το PEGI (http://www.pegi.info) αναγράφοντας το όνομα του παιχνιδιού. Το πιο απλό και πιο σωστό βέβαια αν έχετε χρόνο είναι να παίξετε μια φορά το παιχνίδι με το παιδί σας και να διαπιστώσετε και μόνοι σας το πόση βία ή σεξ περιέχει.

Έχει πάντως ιδιαίτερη βαρύτητα στο να μη θεωρήσουν οι γονείς το Διαδίκτυο τον κακό δαίμονα των καιρών και να μην ενστερνιστούν την βολική άποψη ότι προκαλεί εθισμό. Το Διαδίκτυο είναι ένα μέσο επικοινωνίας, γνώσης, αλλά και ψυχαγωγίας. Είναι χρήσιμο, θετικό και βασικά, απαραίτητο. Η ατομική μας ευθύνη ως προς τη συνετή χρήση του από μας και τα παιδιά μας είναι τεράστια. Σε επίπεδο πολιτικής ο έλεγχος είναι απαραίτητος, η συνεισφορά της τεχνογνωσίας καθώς και η συνεργασία των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Είναι απαίτηση πια να κατασκευάζονται παιχνίδια πιο φιλικά προς την ανθρώπινη ψυχή και τον πολιτισμό. Επίσης είναι απαραίτητο να αναγράφονται οι κατάλληλες προειδοποιήσεις σε όσα παραβιάζουν βασικές κοινωνικές αρχές. Η ενημέρωση των εκπαιδευτικών και τα σεμινάρια στους έφηβους από ειδικούς μαζί με τη συνεργασία της οικογένειας θεωρώ ότι θα βοηθήσουν σημαντικά στη εκπαίδευση των νέων ως προς την ανακάλυψη της υγιούς και συνετής χρήσης του Διαδικτύου.

 

Πάντα πρέπει να προβληματιζόμαστε γιατί το παιδί μας εστιάζει όλη την ύπαρξή του σε φανταστικούς ήρωες και δεν βρίσκει νόημα στην καθημερινή ζωή που εμείς σαν γονείς θέλουμε σίγουρα να το κάνουμε να την αγαπήσει.

 

Πηγή: «Εθισμός στο διαδίκτυο – οδηγίες στους γονείς», Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος

 

 

Επειδή ακούσαμε πολλά αυτές τις μέρες

[gavrias]

Δεν είναι δυνατόν να παραγνωρίσουμε τη σπουδαιότητα του Διαδικτύου στη σύγχρονη πραγματικότητα και σίγουρα η εξοικείωση των νέων με τις νέες τεχνολογίες είναι ένα στοιχείο που αξιολογείται θετικά εφόσον δεν αγγίζει τα όρια της υπερβολής. Στον ιστοχώρο του Ελληνικού Κόμβου Ασφαλούς Διαδικτύου http://www.saferinternet.gr μπορείτε να βρείτε χρήσιμες συμβουλές για να διατηρήσετε την ισορροπία ανάμεσα στον εικονικό και τον πραγματικό κόσμο. Ολόκληρη η έρευνα «Χρήση και κατάχρηση του Διαδικτύου (Internet): συσχετίσεις με ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που αφορούν τους χρήστες», είναι διαθέσιμη στον ιστοχώρο της Μονάδας Εφηβικής Υγείας http://www.youth-health.gr/statistics_gr.html.'>http://www.youth-health.gr/statistics_gr.html.

 

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με:

 

Γεώργιος Κορμάς

Μονάδα Εφηβικής Υγείας , Β' Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Τηλ.: 210 771 0824

Κιν.: 697 719 4024

E-mail: gkormasmailbox.gr

URL: http://www.youth-health.gr

Δρ. Βερόνικα Σαμαρά

Επικεφαλής του Ελληνικού Κόμβου Επαγρύπνησης για ένα Ασφαλέστερο Διαδίκτυο

Τηλ. 210 803 3400

Fax: 210 803 4850

E-mail: infosaferinternet.gr, vsamsaferinternet.gr

URL: http://www.saferinternet.gr

 

Που μπορείτε να καταγγείλετε ύποπτες ιστοσελίδες

 

Η SafeLine είναι μια Ανοικτή Γραμμή (hotline) που δέχεται καταγγελίες για δικτυακούς τόπους (Web sites) ή υπηρεσίες νέων (newsgroups) που εσείς βρήκατε στο Διαδίκτυο και περιέχουν:

 

Εικόνες κακομεταχείρισης των παιδιών, οπουδήποτε στον κόσμο.

Ρατσιστικό και ξενοφοβικό περιεχόμενο που, κατά την αποψή σας, παραβαίνει την Ελληνική νομοθεσία.

Άλλο περιεχόμενο, παράνομο κατά την άποψή σας.

Σε περίπτωση που πιστεύετε ότι έχετε βρει μια τέτοια ιστοσελίδα, μπορείτε να επικοινωνείτε με την Safeline με τους παρακάτω τρόπους:

 

Τηλέφωνο καταγγελιών: 211 955 8450 καθημερινά από 9:00 π.μ έως 16:00 μ.μ.

Καταγγελίες μέσω ταχυδρομείου: SafeNet, Στουρνάρη 63, 104 32 Αθήνα, Ελλάδα.

Ηλεκτρονικές καταγγελίες: μέσω της ιστοσελίδας http://www.safeline.gr ή στο reportsafelinet.

[chiquititas]

hey κων/να μου εγω απλως θα βαλω προσωπακια -> τωρα μια και λες διαδυκτιο παιξε το scary maze η το second life [ασχετο]

[anna+]

Μοναξιά και απογοήτευση σερφάρουν στα Internet καφέ

 

Απογοητευμένος από τη ζωή προτού καλά καλά τη γνωρίσει, μοναχικός και προσκολλημένος σε ηλεκτρονικά παιχνίδια βίας εμφανίζεται ένας στους δύο νέους που συχνάζουν στα Internet καφέ και παρουσιάζουν συμπτώματα εθισμού στο Διαδίκτυο, όπως δείχνει αποκαλυπτική έρευνα του ΤΕΙ Αθήνας. Τα ανησυχητικά ευρήματα προκαλούν ακόμα πιο έντονο προβληματισμό μετά το αιματηρό περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ, καθώς συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με όσα περιγράφει ο Δημήτρης Πατμανίδης στο τελευταίο του σημείωμα.

 

Το 26,5% όσων περνούν το κατώφλι των Internet καφέ αποδεικνύεται εξαρτημένο από το νέο μέσο, καθώς ξοδεύει κατά μέσο όρο 6-7 ώρες την ημέρα «καρφωμένο» μπροστά στον υπολογιστή και συγκεντρώνει τα διεθνή κριτήρια αναγνώρισης του εθισμού στο Διαδίκτυο. Το 40% περνά τον online χρόνο του παίζοντας ως επί το πλείστον παιχνίδια βίας, ενώ κοντά στο 30% κυμαίνεται το ποσοστό των χρηστών που συζητoύν σε ιστοσελίδες συνομιλιών (chatrooms). Λιγότερος χρόνος δαπανάται για βίντεο, ενώ δεν λείπουν οι επισκέψεις σε ιστοσελίδες πορνογραφικού και εξτρεμιστικού περιεχομένου.

 

Για τους ανθρώπους αυτούς, το Ιντερνετ συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας: είναι χαρακτηριστικό ότι το 28% αναφέρει πως νιώθει μελαγχολία όταν προσπαθεί να περιορίσει τη χρήση του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως η περιήγηση στο δικτυακό λαβύρινθο καλύπτει βασικά συναισθηματικά κενά που προκαλούνται από προβλήματα και αδιέξοδα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ετσι, 48,6% δηλώνει πως αισθάνεται μόνο, ανάλογο ποσοστό πάσχει από χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν έχει στόχους, ενώ 57,3% δεν επιθυμεί να εργαστεί.

 

«Για τους εξαρτημένους χρήστες του, το Ιντερνετ λειτουργεί ως χώρος εκτόνωσης και ανώνυμης έκφρασης της πικρίας που νιώθουν απέναντι στην κοινωνία – πικρίας συσσωρευμένης λόγω παραγόντων όπως η απόρριψη από τον κοινωνικό περίγυρο, η αδιαφορία της οικογένειας, η ανασφάλεια για το εργασιακό μέλλον, η φτώχεια», παρατηρεί ο καθηγητής Ποσοτικών Μεθόδων στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Αθήνας κ. Χρήστος Φράγκος, ο οποίος επιμελήθηκε την έρευνα. Και προσθέτει: «Τα δεδομένα αυτά κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επανάληψη φαινομένων όπως αυτό του Ρέντη».

 

Η έρευνα ξεκίνησε στις 10 Φεβρουαρίου 2009 και η συλλογή των αποτελεσμάτων ολοκληρώθηκε μόλις πριν από λίγες ημέρες. Στο ερωτηματολόγιο απάντησαν 438 χρήστες του Διαδικτύου, ηλικίας 12 έως 30 ετών, οι οποίοι συχνάζουν συνολικά σε 12 Internet καφέ από όλα τα προάστια της Αθήνας. Καθηλωμένα μπροστά στις οθόνες των Internet καφέ εντοπίστηκαν και τέσσερα παιδιά ηλικίας 8 χρόνων. «Διαπιστώσαμε ότι στις περιοχές με χαμηλότερο μέσο βιοτικό επίπεδο, η εξάρτηση από τον κυβερνοχώρο είναι μεγαλύτερη», επισημαίνει ο κ. Φράγκος. Το φαινόμενο αυτό θα αναλυθεί διεξοδικότερα το προσεχές διάστημα, ενώ ήδη έχει συγκροτηθεί ομάδα που θα συνεχίσει την έρευνα σε όλη την Ελλάδα.

 

Αριθμοί

 

51,4% των εθισμένων στο Διαδίκτυο δηλώνει απογοητευμένο από τη ζωή

 

48,6% παραδέχεται ότι αισθάνεται μοναξιά

 

42 ώρες την εβδομάδα (δηλαδή, κατά μέσο όρο 6 ώρες την ημέρα) ξοδεύει online το 27% των εξαρτημένων

 

1/3 των εθισμένων φοιτητών και σπουδαστών έχει μέσο όρο βαθμολογίας κάτω του 5

 

26,5% όσων συχνάζουν σε Internet καφέ παρουσιάζει συμπτώματα εθισμού στο Διαδίκτυο

 

ΡΟΖΑΚΟΣ ΜΑΡΙΟΣ

 

Ελεύθερος Τύπος

[anna+]

Επιδημία το ιντερνετ για τους εφήβους - Παγκόσμια πρωτιά στο διαδικτυακό εθισμό

 

Πρωταθλητές αναδεικνύονται διεθνώς τα Ελληνόπουλα στο διαδικτυακό εθισμό, ενώ εξίσου «κολλημένα» εμφανίζονται και με τα video games. Tο συμπέρασμα που προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας αποκτά ακόμα πιο ανησυχητικές διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη ότι στη χώρα μας η διείσδυση του Iντερνετ ειδικά στη νεολαία παραμένει χαμηλή σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και τους αναπτυσσόμενους ασιατικούς «γίγαντες», όπως η Κίνα.

 

Μετά την Ελλάδα που φιγουράρει πρώτη στη νέα αυτή μορφή εθισμού ακολουθούν η γειτονική μας Ιταλία, η Κίνα, η Νορβηγία και η Κορέα με 1,6%, σύμφωνα με αντίστοιχες μελέτες. Οι εθισμένοι έφηβοι είναι σχεδόν αποκλειστικά αγόρια με ηλικία δεκαπέντε ετών κατά μέσον όρο, που παίζουν διαδικτυακά παιχνίδια τουλάχιστον 5,5 ώρες την ημέρα. Ακόμα χειρότερο είναι το σκορ των νέων της επαρχίας, όπου λόγω των περιορισμένων διεξόδων τους σε ό,τι αφορά στην ψυχαγωγία η διαδικτυακή κατάχρηση αγγίζει τις 10 ώρες ημερησίως (σχεδόν το μισό 24ωρο!). Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το Σαββατοκύριακο τα παιδιά αυτά εξαφανίζονται από το σπίτι τους (αν δεν διαθέτουν δικό τους ηλεκτρονικό υπολογιστή) και κλείνονται σε Ιντερνετ καφέ όπου «παίζουν» από το πρωί έως τα μεσάνυχτα.

 

Ψυχική υγεία

Η ψυχική υγεία των Ελληνόπουλων ωστόσο δεν κινδυνεύει μόνο από τις νέες τεχνολογίες αλλά και από έναν παλιό «γνώριμο»: το προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα, που τους προκαλεί επιδημία αγχωδών διαταραχών. Στο φαινόμενο συμβάλλει και η υπερβολική πίεση που δέχονται οι μαθητές από τους γονείς τους προκειμένου να πετύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις και να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο. Ως αποτέλεσμα φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να κοιμηθούν και να αδυνατούν να παρακολουθήσουν σε καθημερινή βάση τα σχολικά μαθήματα.

Τα δύο προβλήματα είναι βέβαια αλληλένδετα, αφού η υπερβολική ενασχόληση με το Ιντερνετ επιτείνει τα μαθητικά προβλήματα, ενώ παράλληλα ανάβει το πράσινο φως και για άλλες ψυχικές διαταραχές όπως είναι οι εκδηλώσεις βίας. Αυτές εντοπίζονται και στο σχολείο με τη μορφή του εκφοβισμού -που μετρά ως «θύματα» έναν στους τέσσερις μαθητές- αλλά και στους δρόμους. «Βλέπουμε πως τα Ελληνόπουλα βγαίνουν πιο εύκολα στις διαδηλώσεις για να τα σπάσουν σε σχέση με τους εφήβους των άλλων χωρών», διαπιστώνει ο παιδοψυχίατρος Δημήτρης Γεωργιάδης, πρόεδρος της Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας Ελλάδος, που προσθέτει: «Αλλά και όσοι δεν σπάνε βιτρίνες στους δρόμους υιοθετούν μια εξίσου ακραία συμπεριφορά, αφού μένουν στο σπίτι και σερφάρουν με τη μοναξιά τους στο Ιντερνετ».

 

Oρισμός

Επειδή ο εθισμός στο Διαδίκτυο είναι νεοεμφανιζόμενο πρόβλημα, οι ειδικοί δεν έχουν αποφασίσει ακόμα πού σταματά η κατάχρηση και πού αρχίζει η εξάρτηση. Ετσι μετρούν την τελευταία με την εκδήλωση παθοφυσιολογικών συμπτωμάτων.

 

ΣΒΩΛΟΥ ΑΛΕΞΙΑ

 

Ελεύθερος Τύπος

[MUTI]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΘΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

[Rasta]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΘΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

 

Καλημέρα και καλός ήρθες στο Parents.gr.

 

 

Για δώσε μας περισσότερες πληροφορίες:

1. Πόσες ώρες την ημέρα ή την εβδομάδα παίζει;
   
2. Περιεγραψε μας τα σημάδια εθισμού που λες.
   
3. Τι παιχνίδια παίζει; (τίτλος παιχνιδιού, εάν το γνωρίζεις)
   
4. Απο πόσο χρονών έχει πρόσβαση σε Η/Υ;
   
5. Εσείς (οι γονείς) έχετε γνώσεις H/Y και εάν ναι σε ποιό βαθμό;
   

Αυτά προς το παρών, τα λέμε αργότερα.

[MUTI]

Καλημέρα Rasta καλώς σε βρήκα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Λοιπόν το πρόβλημα με το γιο μου ξεκινάει πολλά χρόνια πριν σχεδόν από την ηλικία των 3 ετών.Ηταν ενα παιδί υπερκινητικο με διάσπαση προσοχης.Καναμε μαζί ενα τεράστιο αγωνα να αντιμετωπίσουμε τη κατάσταση με καλα αποτελέσματα αλλα αυτο είχε σαν συνέπεια να έχει πολυ χαμηλη αυτοεκτίμηση και να να είναι ενα αρκετά φοβισμένο παιδί.

Αυτο που το έκανε ευτυχισμένο ηταν μόνο η επάφη του με την εικόνα αρχικα την τηλεοραση και μετα τα ηλεκτρονικα παιχνίδια.Η σταση η δική μας είναι παντα αρνητική παντα του παγορεύουμε να παίζει αλλα αυτος καθε φορα ψάχνει ευκαιρία να βρεί υπολογιστη.Οταν του το απαγορευουμε είναι πολύ δυστηχισμενος και δεν θέλει πραγματικα να κάνει τίποτε αλλο.Πιστεύω είναι το μόνο μέρος που αισθάνεται οτι δε θα κριθει για τις πράξεις του ,εκει αισθάνεται ελευθερος.

Οι ώρες που παίζει δε είναι σταθερες αλλα πιστεύω οτι είναι ικανος να παίζει ολη τη ημέρα.Δεν τον ενδιαφερουν οι παρεες ,αλλα και ο ενας φιλος του εχει και αυτός το ίδιο κολλημα,δε προσεχει πολύ τον εαυτο του ,τον εχω πιασει πολλες φορες να λεει ψεματα για το που παει ή ποσο παιζει μαλιστα τωρα ανακάλυψα οτι μου πηρε χρηματα κρυφα και δε ξέρω που αλλου μπορει να φτασει για να παιξει.

Οσο για τα παιχνίδια δε ξέρω ποια είναι αυτά παρα μονο ενα που θυμαμαι. Πρέπει να λεγεται LineAge ή καπως ετσι.

Δεν ξερω αν είμαι υπερβολικη απλα πιστευω οτι πρεπει να βρεθει λυση γιατι αργοτερα θα εχω μεγαλυτερο προβλημα.Λοιπον τωρα πιστευω τοι σε κατατοπισα καπως σχετικα με το προβλημα μου.

Περιμένω απαντηση και σ'ευχαριστω και παλι!

[Rasta]

Δύσκολη ηλικία τα 15...

 

Θα πρότεινα τα εξής:

 

1. Μην είσαι πάντα αρνητική με τα παιχνίδια στον Η/Υ και πιστεύω ότι η συνεχής απαγόρευση δεν φέρνει αποτελέσματα. Τα παιχνίδια στον Η/Υ δεν είναι πρόβλημα εάν υπάρχει το μέτρο.
   
2. Καθήστε και συζητήστε το θέμα μαζί, οχι σαν πρόβλημα εθισμού, αλλά για να γνωρίσεις τι παιχνίδια παίζει, να δείς τον εικονικό κόσμο που δημιουργεί με τον Η/Υ του, να δείξεις ενδιαφέρον για αυτό που κάνει με τον Η/Υ. Ετσι πιστεύω και ο γιός σου θα νίωσει πιό άνετα μαζί σου, και εσύ θα τον καταλάβεις περισσότερο, και τότε θα μπορέσεις με τη συζήτηση να του δώσεις το αίσθημα του μέτρου.
   
3. Βάλτε μαζι ένα πλάνο με στόχους και όρια, δηλ. μπορείς να του πείς:
   - Κοίτα παιδί μου, δεν έχω πρόβλημα να παίζεις στον Η/Υ, αρκεί να είσαι σωστός με τις υποχρεώσεις σου πρώτα (εσύ ορίζεις ποιές είναι αυτές, σχολείο, διάβασμα, τακτοποίηση δωματίου, κλπ.). Εάν "πιάσει" τους στόχους τότε μπορεί να παίξει στον Η/Υ, πάντα στα όρια που θα έχετε ορίσει μαζί.
   
4. Το LineAge είναι ένα παιχνίδι "Φαντασίας". Προτείνω να του πάρεις βιβλία σχετικής θεματολογίας. Πχ. την τριλογία του Αρχοντα των Δακτυλιδιών, Την Ιστορία Χωρίς Τέλος, κλπ., ένας ενημερωμένος βιβλιοπώλης θα σε βοηθήσει περισσότερο με τους σχετικούς τίτλους.
   

[MUTI]

Rasta

σ'ευχαριστω πολυ για τις χρησιμες συμβουλες.

θα προσπαθησω να τις ακολουθησω .

[gavrias]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΘΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

 

 

 

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε με:

 

Γεώργιος Κορμάς

Μονάδα Εφηβικής Υγείας , Β' Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Τηλ.: 210 771 0824

Κιν.: 697 719 4024

E-mail: gkormasmailbox.gr

URL: http://www.youth-health.gr

Δρ. Βερόνικα Σαμαρά

Επικεφαλής του Ελληνικού Κόμβου Επαγρύπνησης για ένα Ασφαλέστερο Διαδίκτυο

Τηλ. 210 803 3400

Fax: 210 803 4850

E-mail: infosaferinternet.gr, vsamsaferinternet.gr

URL: http://www.saferinternet.gr

 

 

MUTI καλημέρα,καλύτερα να απευθυνθείς εκεί για πιό έγκυρες πληροφορίεςΈυχομαι όλα να πάνε καλά.

[alcyon]

Κι όταν το παιδί γίνει ενήλικος.... κι ο εθισμός κρατάει ακόμα (από λάθος χειρισμούς των γονιών -κατά τη γνώμη μου, όντας εξωτερικός παρατηρητής της περίπτωσης που έχω στο νου μου), μπορεί να γίνει κάτι; Μπορεί κάποιος τρίτος να κάνει κάτι τώρα ή όποια δυνατότητα επέμβασης σταμάτησε με την ενηλικίωση;

 

Η εικόνα που βλέπω έχει ως εξής (άτομο 19 ετών):

- Παραμέληση των υποχρεώσεων.

- Σχεδόν ανύπαρκτες φυσικές επαφές. Οι φίλοι είναι μόνο διαδικυακοί. Οι 1-2 φίλοι με φυσική επαφή έχουν ακριβώς το ίδιο "κόλλημα".

- Αντίληψη της αδυναμίας απεξάρτησης από τον Η/Υ, που οδηγούν σε αισθήματα απογοήτευσης και χαμηλής αυτοεικόνας και αυτοεκτίμησης.

- Φαύλος κύκλος εκτόνωσης στον υπολογιστή και αρνητικών αισθημάτων.

- Μικρή έως καμία επαφή με την οικογένεια.

- Πολύ άστατο ωράριο ύπνου, διατροφής. Το "παιδί" αυτό είναι ικανό να παίζει συνεχόμενα εικοσιτετράωρα! Να χάνει γεύματα (συστηματικά).

- Νευρική συμπεριφορά όταν κάποιος πάει να τον αποσπάσει από τον Η/Υ για οποιοδήποτε λόγο (ακόμα και μια ερώτηση "πού είναι αυτό;", μπορεί να πυροδοτήσει πόλεμο).

- Κανένα κίνητρο για κοινωνικοποίηση.

- Καμία επαφή με το κοινωνικό γίγνεσθαι.

- Άγνοια βασικών πραγμάτων ή αδεξιότητα στη χρήση τους... (π.χ. πώς χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς)

 

 

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα....

Αλλά βλέποντας τέτοια εικόνα σε άνθρωπο 19 ετών.... υπάρχει ελπίδα για το μέλλον;

(Είχα συμφοιτητή ο οποίος παρουσίαζε παρόμοια εικόνα, πιο ήπια όμως, και τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά).

 

Μπορεί να γίνει κατι;

[kel]

Υπάρχει ελληνικη εταιρεία μελέτης για τον εθισμο στο διαδικτυο και μαλιστα το Νοεμβριο θα γινει το πρωτο συνεδριο στη Λαρισα.

Εδω ειναι η ιστοσελιδα της εταιρειας :http://www.hasiad.gr

και εδω η ιστοσελιδα του συνεδριου : http://congress2009.hasiad.gr/index.html

Οπως πολυ σωστα ανεφερε η gavrias για τους εφηβους πολυ καλη δουλεια γινεται στη ΜΕΥ

[kel]

Εδω υπαρχουν πρακτικες οδηγιες για τους γονεις αναλογα την ηλικια των παιδιων:

http://www.internetandkids.com/search/label/What%20to%20Do

[Βάσω3]

Κοριτσια ειναι το χειροτερο πραγμα!!Πριν κατι μηνες πριν μετακομισουμε στο σημερινο μας σπιτι,μεναμε στο κεντρο της Θεσσαλονικης και η διπλανη μας οικογενεια ηταν αρκετα φιλικη.Το κοπελα τους,στα 16 χρονων,χωρισε με το αγορι της και πραγματικα δεν ξεραμε τι να κανουμε!!Ολη τη μερα καθοταν στον υπολοηιστη.Δεν ετρωγε,δεν μιλουσε,παρα μονο μιλουσε με μεγαλυτερα παιδια στο ιντερνεετ.Παρα τριχα την προλαβαμε γιατι ειχε κλεισει ραντεβου με εναν 18αχρονο..

Και μας ειπε οτι αυτο το παιδι την αρεζε οπως και εκεινος ηθελε την κοπελα...

Αλλα ελεγε οτι συνεχεια μιλουσε προστυχα και ηθελε οταν συναντηθουν να γινει κατι!!!!!

[Curie]

Καλησπέρα, χρειάζομαι καθοδήγηση, τα δεδομένα είναι τα εξής:

 

Ο γιος μου τελειώνει τη Γ' Γυμνασίου, είναι εξαιρετικά έξυπνος, με ελάχιστο διάβασμα καταφέρνει να έχει αρκετά καλούς βαθμούς. Έξτρα δραστηριότητες (αθλήματα, φροντιστήρια, κλπ) δεν έχει, μέχρι πριν 3-4 μήνες του άρεζε να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία (επιστήμες περισσότερη και λίγη εφηβική λογοτεχνία), ενώ είχε και πολύ τρυφερή σχέση με την αδερφή του (Α' Γυμνασίου). Με τον υπολογιστή ασχολείται από τα 10 του, πλέον έχει εξελιχθεί πολύ σε αυτό, "χτίζει" μόνος του PC, έχει μάθει 2-3 γλώσσες προγραμματισμού, κλπ.

 

Το πρόβλημα όμως της ενασχόλησης διογκώθηκε την περίοδο του εγκλεισμού λόγω Covid. Πλέον περνάει ΟΛΟ το χρόνο του στο ίντερνετ (σε μέρα χωρίς σχολείο από τότε που θα ξυπνήσει μέχρι να κοιμηθεί), σε παιχνίδια, chat rooms, forums, memes, ενώ βλέπει με τις ώρες (στο computer) ταινίες anime. Έχει αποξενωθεί πλήρως από όλους μας, την αδερφή του δεν θέλει καν να τη βλέπει ("είναι χαζή"), δεν παίρνει από λόγια και αν τον πιέσουμε για τον υπολογιστή ασκεί λεκτική (και 1-2 φορές σωματική) βία, ενώ αν επιμείνουμε απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει (αυτό μας τρομοκρατεί διότι το λέει πειστικά και χωρίς θυμό). Παραμελεί τη σωματική του υγιεινή,  βγαίνει από το δωμάτιο του μόνον για τουαλέτα ή για να πάρει το φαγητό του και να φάει μόνος στο δωμάτιο του μπροστά στην οθόνη, δεν θέλει να μοιράζεται τίποτε μαζί μας, ενώ από τότε που άνοιξαν ξανά τα σχολεία πάει με το ζόρι, καθώς "το σχολείο δεν προσφέρει τίποτε, δεν χρειάζεται". Δεν έχει κάποιον κολλητό, οι "φίλοι" του είναι διαδικτυακοί (κυρίως από το περιβάλλον του σχολείου).

 

Έχουμε σταματήσει τις απειλές (διότι βλέπουμε ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, πλην εκρήξεων και θυμού), δεν τον "ενοχλούμε" (συμβουλή ψυχολόγου του σχολείου) για το πότε πρέπει να φάει, πότε να πλυθεί, κλπ  και προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε με ηρεμία και να αφιερώσει λίγο χρόνο, έστω μισή-μία ώρα/ημέρα για συζήτηση (του αρέσει να μιλάει για γεωπολιτικά θέματα, για φιλοσοφία και φυσικά για τεχνολογία υπολογιστών και "κουλτούρα internet"). Ο τρόπος σκέψης του θυμίζει περισσότερο ενήλικο παρά παιδί (νιώθουμε ότι αυτή η αλλαγή έγινε κάπως απότομα ή έστω πολύ γρήγορα), ο ίδιος έχει αυτοπεποίθηση, αλλά ταυτόχρονα νιώθει δυστυχισμένος, αμφισβητεί την αξία της ζωής και της ύπαρξης (αυτό από τότε που ήταν στο δημοτικό).

 

Έχουμε απελπιστεί, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε...  

[Yovanna]

Just now, Curie said:

Καλησπέρα, χρειάζομαι καθοδήγηση, τα δεδομένα είναι τα εξής:

 

Ο γιος μου τελειώνει τη Γ' Γυμνασίου, είναι εξαιρετικά έξυπνος, με ελάχιστο διάβασμα καταφέρνει να έχει αρκετά καλούς βαθμούς. Έξτρα δραστηριότητες (αθλήματα, φροντιστήρια, κλπ) δεν έχει, μέχρι πριν 3-4 μήνες του άρεζε να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία (επιστήμες περισσότερη και λίγη εφηβική λογοτεχνία), ενώ είχε και πολύ τρυφερή σχέση με την αδερφή του (Α' Γυμνασίου). Με τον υπολογιστή ασχολείται από τα 10 του, πλέον έχει εξελιχθεί πολύ σε αυτό, "χτίζει" μόνος του PC, έχει μάθει 2-3 γλώσσες προγραμματισμού, κλπ.

 

Το πρόβλημα όμως της ενασχόλησης διογκώθηκε την περίοδο του εγκλεισμού λόγω Covid. Πλέον περνάει ΟΛΟ το χρόνο του στο ίντερνετ (σε μέρα χωρίς σχολείο από τότε που θα ξυπνήσει μέχρι να κοιμηθεί), σε παιχνίδια, chat rooms, forums, memes, ενώ βλέπει με τις ώρες (στο computer) ταινίες anime. Έχει αποξενωθεί πλήρως από όλους μας, την αδερφή του δεν θέλει καν να τη βλέπει ("είναι χαζή"), δεν παίρνει από λόγια και αν τον πιέσουμε για τον υπολογιστή ασκεί λεκτική (και 1-2 φορές σωματική) βία, ενώ αν επιμείνουμε απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει (αυτό μας τρομοκρατεί διότι το λέει πειστικά και χωρίς θυμό). Παραμελεί τη σωματική του υγιεινή,  βγαίνει από το δωμάτιο του μόνον για τουαλέτα ή για να πάρει το φαγητό του και να φάει μόνος στο δωμάτιο του μπροστά στην οθόνη, δεν θέλει να μοιράζεται τίποτε μαζί μας, ενώ από τότε που άνοιξαν ξανά τα σχολεία πάει με το ζόρι, καθώς "το σχολείο δεν προσφέρει τίποτε, δεν χρειάζεται". Δεν έχει κάποιον κολλητό, οι "φίλοι" του είναι διαδικτυακοί (κυρίως από το περιβάλλον του σχολείου).

 

Έχουμε σταματήσει τις απειλές (διότι βλέπουμε ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, πλην εκρήξεων και θυμού), δεν τον "ενοχλούμε" (συμβουλή ψυχολόγου του σχολείου) για το πότε πρέπει να φάει, πότε να πλυθεί, κλπ  και προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε με ηρεμία και να αφιερώσει λίγο χρόνο, έστω μισή-μία ώρα/ημέρα για συζήτηση (του αρέσει να μιλάει για γεωπολιτικά θέματα, για φιλοσοφία και φυσικά για τεχνολογία υπολογιστών και "κουλτούρα internet"). Ο τρόπος σκέψης του θυμίζει περισσότερο ενήλικο παρά παιδί (νιώθουμε ότι αυτή η αλλαγή έγινε κάπως απότομα ή έστω πολύ γρήγορα), ο ίδιος έχει αυτοπεποίθηση, αλλά ταυτόχρονα νιώθει δυστυχισμένος, αμφισβητεί την αξία της ζωής και της ύπαρξης (αυτό από τότε που ήταν στο δημοτικό).

 

Έχουμε απελπιστεί, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε...  

Καταλαβαίνεις ότι το forum δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να λάβεις καθοδήγηση. Μπορείς σίγουρα να μοιραστείς το πρόβλημα σου και να ανταλλάξεις εμπειρίες με άλλους γονείς που είχαν παρόμοιο πρόβλημα. Όμως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εγώ αυτά που γράφεις τα ακούω σοβαρά και αν δεν έχεις ήδη λάβει καθοδήγηση ειδικού ψυχολόγου θα σε συμβούλευα να το κάνεις άμεσα. 

Κατά τα άλλα, ως τρίτη βλέπω ένα παιδί όντως πολύ έξυπνο, σίγουρα όχι όμως ένα χαρούμενο παιδί, με όρεξη για ζωή. Σίγουρα ο εθισμός εντείνει την θλίψη αυτή που νιώθει το παιδί. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τα έχει βαρεθεί όλα αυτά. Θέλει συνεδρίες με ψυχολόγο (ίσως και με το παιδί), για να σας πει πώς θα θέσετε κανόνες σιγά σιγά. Εγώ πχ θα ξεκινούσα με το να τρώμε όλοι μαζί , συζητώντας στο τραπέζι και όχι φαγητό στο δωμάτιο με τον υπολογιστή. Μπάνιο απαραίτητα επίσης! Όταν κανονίζετε έξοδο-εκδρομή, δέχεται να ακολουθήσει? έστω κάπου που θα επιλέξει εκείνος?

[Curie]

Just now, Yovanna είπε:

Καταλαβαίνεις ότι το forum δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να λάβεις καθοδήγηση. Μπορείς σίγουρα να μοιραστείς το πρόβλημα σου και να ανταλλάξεις εμπειρίες με άλλους γονείς που είχαν παρόμοιο πρόβλημα. Όμως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εγώ αυτά που γράφεις τα ακούω σοβαρά και αν δεν έχεις ήδη λάβει καθοδήγηση ειδικού ψυχολόγου θα σε συμβούλευα να το κάνεις άμεσα. 

Κατά τα άλλα, ως τρίτη βλέπω ένα παιδί όντως πολύ έξυπνο, σίγουρα όχι όμως ένα χαρούμενο παιδί, με όρεξη για ζωή. Σίγουρα ο εθισμός εντείνει την θλίψη αυτή που νιώθει το παιδί. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τα έχει βαρεθεί όλα αυτά. Θέλει συνεδρίες με ψυχολόγο (ίσως και με το παιδί), για να σας πει πώς θα θέσετε κανόνες σιγά σιγά. Εγώ πχ θα ξεκινούσα με το να τρώμε όλοι μαζί , συζητώντας στο τραπέζι και όχι φαγητό στο δωμάτιο με τον υπολογιστή. Μπάνιο απαραίτητα επίσης! Όταν κανονίζετε έξοδο-εκδρομή, δέχεται να ακολουθήσει? έστω κάπου που θα επιλέξει εκείνος?

 

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για την απάντηση. Για να κυριολεκτούμε, συμφωνώ ότι καθοδήγηση δεν θα μπορούσα να έχω, ίσως όμως κάποιες πρακτικές συμβουλές από ψυχολόγους (έχω δει ότι κάποιοι γράφουν εδώ) ή/και φυσικά από γονείς με παρόμοιες εμπειρίες. 

Σε ότι αφορά τον εθισμό που αναφέρεις, αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση. Τα όρια κατάχρησης και εθισμού είναι δυσδιάκριτα νομίζω, από διάφορες αναζητήσεις για το θέμα έχω πάντως την εντύπωση ότι μιλάμε για κατάχρηση και όχι εθισμό.

Συμφωνώ ότι δεν θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τα έχει βαρεθεί. Στον υπολογιστή βρίσκει τον εαυτό του (έτσι νιώθει τουλάχιστον), καθώς μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα, πχ γλώσσες προγραμματισμού, τεχνολογία υλικών, κλπ, που το πιθανότερο θα του είναι χρήσιμα ακολουθώντας αυτόν τον τομέα.

Για συνεδρίες με ψυχολόγο μάλλον δεν έχεις άδικο, αλλά δεν συμφωνεί το παιδί ότι υπάρχει κάποιο θέμα για να μιλήσουμε με ψυχολόγο, και φυσικά δεν μπορώ να βάλω με τη βία έναν 15χρονο στο ΙΧ να τον πάω με το ζόρι σε ψυχολόγο. Πραγματικά αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να γίνει αυτό...

Η ιδέα για να τρώμε όλοι μαζί έχει συζητηθεί, δεν το θέλει όμως και φυσικά δεν μπορούμε να του το επιβάλουμε. 

Εξόδους-εκδρομές λόγω Covid έχουμε αρκετό καιρό να πάμε, είναι αίνιγμα αν θα ακολουθήσει, υποθέτω πως όχι αν είναι για 2-3 ώρες, υποθέτω πως ναι αν είναι για 2-3 μέρες.

Ευχαριστώ και πάλι, Yovanna.

[Yovanna]

Just now, Curie said:

 

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για την απάντηση. Για να κυριολεκτούμε, συμφωνώ ότι καθοδήγηση δεν θα μπορούσα να έχω, ίσως όμως κάποιες πρακτικές συμβουλές από ψυχολόγους (έχω δει ότι κάποιοι γράφουν εδώ) ή/και φυσικά από γονείς με παρόμοιες εμπειρίες. 

Σε ότι αφορά τον εθισμό που αναφέρεις, αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση. Τα όρια κατάχρησης και εθισμού είναι δυσδιάκριτα νομίζω, από διάφορες αναζητήσεις για το θέμα έχω πάντως την εντύπωση ότι μιλάμε για κατάχρηση και όχι εθισμό.

Συμφωνώ ότι δεν θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τα έχει βαρεθεί. Στον υπολογιστή βρίσκει τον εαυτό του (έτσι νιώθει τουλάχιστον), καθώς μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα, πχ γλώσσες προγραμματισμού, τεχνολογία υλικών, κλπ, που το πιθανότερο θα του είναι χρήσιμα ακολουθώντας αυτόν τον τομέα.

Για συνεδρίες με ψυχολόγο μάλλον δεν έχεις άδικο, αλλά δεν συμφωνεί το παιδί ότι υπάρχει κάποιο θέμα για να μιλήσουμε με ψυχολόγο, και φυσικά δεν μπορώ να βάλω με τη βία έναν 15χρονο στο ΙΧ να τον πάω με το ζόρι σε ψυχολόγο. Πραγματικά αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να γίνει αυτό...

Η ιδέα για να τρώμε όλοι μαζί έχει συζητηθεί, δεν το θέλει όμως και φυσικά δεν μπορούμε να του το επιβάλουμε. 

Εξόδους-εκδρομές λόγω Covid έχουμε αρκετό καιρό να πάμε, είναι αίνιγμα αν θα ακολουθήσει, υποθέτω πως όχι αν είναι για 2-3 ώρες, υποθέτω πως ναι αν είναι για 2-3 μέρες.

Ευχαριστώ και πάλι, Yovanna.

H αμέλεια της προσωπικής υγιεινής, η έλλειψη διάθεσης για "πραγματική" ζωή, η έλλειψη φίλων, η λεκτική και σωματική βία, οι απειλές για αυτοκτονία, για μένα δεν δείχνουν παιδί που κάνει απλά κατάχρηση του διαδικτύου. Για μένα όλα αυτά είναι σημάδια εθισμού και κατάθλιψης. 

Μου κάνει επίσης εντύπωση που δεν έχετε προσπαθήσει να τον "τραβήξετε" προτείνοντας του κάποια έξοδο που θα του άρεσε ή κάποια εκδρομή. Έστω κάπου για φαγητό εκεί που του αρέσει, τώρα που άνοιξαν. Η άθληση, αν του αρέσει κάποιο άθλημα, θα ήταν πολύ ωφέλιμη πιστεύω.

[samsympan]

@Curie επικοινωνήστε άμεσα με τον κατάλληλο ειδικό επιστήμονα, εκθέστε του τα γεγονότα και αυτός θα σας κατευθύνει καταλλήλως για την πορεία που όλη η οικογένεια σας θα πρέπει να ακολουθήσει.

 

Επίσης για άμεση τηλεφωνική επικοινωνία και υποστήριξη:

- Γραμμή Βοηθείας ‘help-line 210 6007686′ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

- ΚΕΘΕΑ (υποενότητα διαδικτύου) 1145.

 

Μην αναλώνεστε σε κουβέντες εδώ, όταν αντιμετωπίζετε ζήτημα τέτοιας βαρύτητας.

[Curie]

Just now, Yovanna είπε:

H αμέλεια της προσωπικής υγιεινής, η έλλειψη διάθεσης για "πραγματική" ζωή, η έλλειψη φίλων, η λεκτική και σωματική βία, οι απειλές για αυτοκτονία, για μένα δεν δείχνουν παιδί που κάνει απλά κατάχρηση του διαδικτύου. Για μένα όλα αυτά είναι σημάδια εθισμού και κατάθλιψης. 

Μου κάνει επίσης εντύπωση που δεν έχετε προσπαθήσει να τον "τραβήξετε" προτείνοντας του κάποια έξοδο που θα του άρεσε ή κάποια εκδρομή. Έστω κάπου για φαγητό εκεί που του αρέσει, τώρα που άνοιξαν. Η άθληση, αν του αρέσει κάποιο άθλημα, θα ήταν πολύ ωφέλιμη πιστεύω.

 

Η άθληση δεν του αρέσει, μακάρι να του άρεσε, θα είχε καλύτερη ισορροπία.

Κατά τα άλλα, φυσικά του προτείνουμε διάφορα, κάποιες λίγες φορές ανταποκρίνεται, τις τελευταίες μέρες πήγαμε μια μέρα για σουβλάκια και χαλαρή κουβέντα και μία μέρα σε πολυκατάστημα με ηλεκτρονικά, συνδυάζοντας το με ημίωρο περπάτημα-βόλτα. Την Κυριακή θα πάει με κάποιο παλιό φίλο για Paintball. Απλά αυτές οι έξοδοι είναι λίγες και όχι με ενθουσιασμό.

ΥΓ. Εθισμός και κατάθλιψη ορίζονται επιστημονικά, έχεις καποια σχετική ιδιότητα και έβγαλες το συμπέρασμα;

Just now, samsympan είπε:

@Curie επικοινωνήστε άμεσα με τον κατάλληλο ειδικό επιστήμονα, εκθέστε του τα γεγονότα και αυτός θα σας κατευθύνει καταλλήλως για την πορεία που όλη η οικογένεια σας θα πρέπει να ακολουθήσει.

 

Επίσης για άμεση τηλεφωνική επικοινωνία και υποστήριξη:

- Γραμμή Βοηθείας ‘help-line 210 6007686′ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

- ΚΕΘΕΑ (υποενότητα διαδικτύου) 1145.

 

Μην αναλώνεστε σε κουβέντες εδώ, όταν αντιμετωπίζετε ζήτημα τέτοιας βαρύτητας.

 

Ευχαριστώ για τα στοιχεία επικοινωνίας. Έχουμε ήδη στενή συνεργασία με την ψυχολόγο του σχολείου, αυτή μας έχει μεταφέρει ότι το παιδί στο σχολείο έχει άψογη συμπεριφορά, απλά στη φάση μετά τον εγκλεισμό είναι λιγότερο επιμελής (το ίδιο ισχύει για πολλά παιδιά).

Just now, samsympan είπε:

@Curie επικοινωνήστε άμεσα με τον κατάλληλο ειδικό επιστήμονα, εκθέστε του τα γεγονότα και αυτός θα σας κατευθύνει καταλλήλως για την πορεία που όλη η οικογένεια σας θα πρέπει να ακολουθήσει.

 

Επίσης για άμεση τηλεφωνική επικοινωνία και υποστήριξη:

- Γραμμή Βοηθείας ‘help-line 210 6007686′ του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου.

- ΚΕΘΕΑ (υποενότητα διαδικτύου) 1145.

 

Μην αναλώνεστε σε κουβέντες εδώ, όταν αντιμετωπίζετε ζήτημα τέτοιας βαρύτητας.

 

Ευχαριστώ για τα στοιχεία επικοινωνίας. Έχουμε ήδη στενή συνεργασία με την ψυχολόγο του σχολείου, αυτή μας έχει μεταφέρει ότι το παιδί στο σχολείο έχει άψογη συμπεριφορά, απλά στη φάση μετά τον εγκλεισμό είναι λιγότερο επιμελής (το ίδιο ισχύει για πολλά παιδιά).

[Lisbet]

@Curie ξέρω πώς είναι να αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα με το παιδί σου που σε τρομάζει.

Η @Yovanna έχει δίκιο. Οι λέξεις είναι σκληρές, αλλά η εικόνα που παρουσιάζει το παιδί είναι αυτή που σου είπε.

Μην πανικοβάλλεσαι, αλλά μη χάνεις και το χρόνο σου ψάχνοντας για απαντήσεις μόνη σου στο διαδίκτυο - κι οπωσδήποτε μη μένεις στα όσα σου λέει ο ψυχολόγος του σχολείου. Υπάρχουν ειδικοί για αυτού του είδους τις καταστάσεις.

Ελπίζω να έχεις ήδη χρησιμοποιήσει τα τηλ που σου έδωσε η @samsympan για να λάβετε όλοι την ορθή καθοδήγηση. Μην το αφήνεις να χρονίζει, χειρότερα θα γίνεται και πιο δύσκολα θα αντιμετωπίζεται.

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουνίου,2020 by Lisbet

[ΑΡΓΚ]

23 ώρες πρίν, Curie είπε:

Καλησπέρα, χρειάζομαι καθοδήγηση, τα δεδομένα είναι τα εξής:

 

Ο γιος μου τελειώνει τη Γ' Γυμνασίου, είναι εξαιρετικά έξυπνος, με ελάχιστο διάβασμα καταφέρνει να έχει αρκετά καλούς βαθμούς. Έξτρα δραστηριότητες (αθλήματα, φροντιστήρια, κλπ) δεν έχει, μέχρι πριν 3-4 μήνες του άρεζε να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία (επιστήμες περισσότερη και λίγη εφηβική λογοτεχνία), ενώ είχε και πολύ τρυφερή σχέση με την αδερφή του (Α' Γυμνασίου). Με τον υπολογιστή ασχολείται από τα 10 του, πλέον έχει εξελιχθεί πολύ σε αυτό, "χτίζει" μόνος του PC, έχει μάθει 2-3 γλώσσες προγραμματισμού, κλπ.

 

Το πρόβλημα όμως της ενασχόλησης διογκώθηκε την περίοδο του εγκλεισμού λόγω Covid. Πλέον περνάει ΟΛΟ το χρόνο του στο ίντερνετ (σε μέρα χωρίς σχολείο από τότε που θα ξυπνήσει μέχρι να κοιμηθεί), σε παιχνίδια, chat rooms, forums, memes, ενώ βλέπει με τις ώρες (στο computer) ταινίες anime. Έχει αποξενωθεί πλήρως από όλους μας, την αδερφή του δεν θέλει καν να τη βλέπει ("είναι χαζή"), δεν παίρνει από λόγια και αν τον πιέσουμε για τον υπολογιστή ασκεί λεκτική (και 1-2 φορές σωματική) βία, ενώ αν επιμείνουμε απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει (αυτό μας τρομοκρατεί διότι το λέει πειστικά και χωρίς θυμό). Παραμελεί τη σωματική του υγιεινή,  βγαίνει από το δωμάτιο του μόνον για τουαλέτα ή για να πάρει το φαγητό του και να φάει μόνος στο δωμάτιο του μπροστά στην οθόνη, δεν θέλει να μοιράζεται τίποτε μαζί μας, ενώ από τότε που άνοιξαν ξανά τα σχολεία πάει με το ζόρι, καθώς "το σχολείο δεν προσφέρει τίποτε, δεν χρειάζεται". Δεν έχει κάποιον κολλητό, οι "φίλοι" του είναι διαδικτυακοί (κυρίως από το περιβάλλον του σχολείου).

 

Έχουμε σταματήσει τις απειλές (διότι βλέπουμε ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, πλην εκρήξεων και θυμού), δεν τον "ενοχλούμε" (συμβουλή ψυχολόγου του σχολείου) για το πότε πρέπει να φάει, πότε να πλυθεί, κλπ  και προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε με ηρεμία και να αφιερώσει λίγο χρόνο, έστω μισή-μία ώρα/ημέρα για συζήτηση (του αρέσει να μιλάει για γεωπολιτικά θέματα, για φιλοσοφία και φυσικά για τεχνολογία υπολογιστών και "κουλτούρα internet"). Ο τρόπος σκέψης του θυμίζει περισσότερο ενήλικο παρά παιδί (νιώθουμε ότι αυτή η αλλαγή έγινε κάπως απότομα ή έστω πολύ γρήγορα), ο ίδιος έχει αυτοπεποίθηση, αλλά ταυτόχρονα νιώθει δυστυχισμένος, αμφισβητεί την αξία της ζωής και της ύπαρξης (αυτό από τότε που ήταν στο δημοτικό).

 

Έχουμε απελπιστεί, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε...  

 

Είναι η ώρα να μιλήσετε με ψυχίατρο να σας καθοδηγήσει. Δε θα περάσει μόνο του, μπορεί να κρύβει και κάτι άλλο από πίσω. Αφ'ηστε τον σχολικό ψυχολόγο, και κλειστε ραντεβού άμεσα με ψυχίατρο.

21 ώρες πρίν, Curie είπε:

 

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για την απάντηση. Για να κυριολεκτούμε, συμφωνώ ότι καθοδήγηση δεν θα μπορούσα να έχω, ίσως όμως κάποιες πρακτικές συμβουλές από ψυχολόγους (έχω δει ότι κάποιοι γράφουν εδώ) ή/και φυσικά από γονείς με παρόμοιες εμπειρίες. 

Σε ότι αφορά τον εθισμό που αναφέρεις, αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση. Τα όρια κατάχρησης και εθισμού είναι δυσδιάκριτα νομίζω, από διάφορες αναζητήσεις για το θέμα έχω πάντως την εντύπωση ότι μιλάμε για κατάχρηση και όχι εθισμό.

Συμφωνώ ότι δεν θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τα έχει βαρεθεί. Στον υπολογιστή βρίσκει τον εαυτό του (έτσι νιώθει τουλάχιστον), καθώς μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα, πχ γλώσσες προγραμματισμού, τεχνολογία υλικών, κλπ, που το πιθανότερο θα του είναι χρήσιμα ακολουθώντας αυτόν τον τομέα.

Για συνεδρίες με ψυχολόγο μάλλον δεν έχεις άδικο, αλλά δεν συμφωνεί το παιδί ότι υπάρχει κάποιο θέμα για να μιλήσουμε με ψυχολόγο, και φυσικά δεν μπορώ να βάλω με τη βία έναν 15χρονο στο ΙΧ να τον πάω με το ζόρι σε ψυχολόγο. Πραγματικά αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να γίνει αυτό...

Η ιδέα για να τρώμε όλοι μαζί έχει συζητηθεί, δεν το θέλει όμως και φυσικά δεν μπορούμε να του το επιβάλουμε. 

Εξόδους-εκδρομές λόγω Covid έχουμε αρκετό καιρό να πάμε, είναι αίνιγμα αν θα ακολουθήσει, υποθέτω πως όχι αν είναι για 2-3 ώρες, υποθέτω πως ναι αν είναι για 2-3 μέρες.

Ευχαριστώ και πάλι, Yovanna.

Καταλαβαίνω εκ πείρας δυστυχώς ότι κανείς γονιός δεν είναι έτοιμος να ακούσει ότι το παιδί του έχει κάτι πολύ σοβαρό. Εγώ θα σου πω ότι ο εθισμός είναι ίσως το καλό σενάριο, δυστυχώς πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό και να είσαι έτοιμη για ενδεχόμενο ψυχικής πάθησης. Δεν θα σε βοηθήσει ο ψυχολόγος, πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχίατρο και θα σου έλεγα ιδανικά να ξεκινήσεις από δημόσιο νοσοκομείο, και μετά βλέποντας και κάνοντας.

[Sentir...natureza]

Από αυτά που έγραψες και μη γνωρίζοντας ακριβώς τι συμβαίνει στις μεταξύ σας σχέσεις θα σου πρότεινα να πας σε ψυχολόγο, μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει, πάρε ενα τηλέφωνο σε κάποιο από που σου έγραψαν παραπάνω να δεις τι θα σου πουν. Μην στηρίζεται μόνο στον ψυχολόγο του σχολείου, πάρε κι άλλη γνώμη. Διαφωνώ με την προσφυγή σε ψυχίατρο, πέρα από μερικούς ελάχιστους εξαιρετικούς επιστήμονες (έχω να σου προτείνω έναν μήπως θέλεις να απευθυνθείς μέσω e-mail έστω ενημερωτικά ή μηπως σου προτεινει καποιον εν ενεργεια) οι περισσότεροι καταστρέφουν τους ανθρώπους με εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία και ψυχοτρόπα φάρμακα. 

Η υπερβολική ενασχόληση με τον υπολογιστή δεν θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο θέμα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για γυμναστική, κάποιοι προτιμούν την άσκηση του νου. Απ'οτι φαίνεται ο γιος σου είναι ένα χαρισματικό παιδί σε αυτόν τον τομέα και βρίσκει περισσότερο τον εαυτό του στο δυαδικό περιβάλλον των υπολογιστών, που οι περισσότεροι είμαστε πολύ "χαζοί" να το αντιληφθούμε. Φυσικά το ιδανικό θα ήταν να ήθελε να ζει περισσότερο στον κόσμο μας παρά στων αριθμών αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι που μπορείς να το ελέγξεις, έχει κλίση προς τα εκεί, είναι πολύ καλός σε αυτό, όπως έγραψες πιθανόν να το ακολουθήσει και επαγγελματικά και ίσως να θριαμβεύσει. Υπάρχουν σπουδαία μυαλά σε αυτόν τον τομέα και στηριζόμαστε πάνω τους για την τεχνολογία που χρησιμοποιούμε. Φυσικά οι γονείς έχουν τις δικές τους προσδοκίες για τα παιδιά τους και οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να μην ήταν ιδιοφυΐες γιατί αυτό έχει πολλά μειονεκτήματα όπως την έλλειψη κοινωνικής ζωής, την δυσκολία στη σύναψη κοινωνικών σχέσεων κλπ ή ο προβληματισμός για την ύπαρξη νοήματος στη ζωη, ο οποίος μπορεί να σε ανυψώσει αλλά μπορεί και να σε καταρρακώσει, όπως έχει γίνει με πολλους ανθρώπους που προσπαθούν να κατανοήσουν το νόημα της υπαρξης (και οχι άδικα, ο κόσμος μας όπως τον έχουμε κάνει είναι χάλια. Πραγματικά πιστεύω ότι αν συνειδητοποιουσαμε τι συμβαίνει πραγματικά γύρω μας είτε θα αυτοκτονούσαμε είτε θα γινόμασταν όλοι μοναχοί, με πιο πιθανό το πρώτο). Είναι το μεγαλύτερο φιλοσοφικό ερώτημα της ανθρωπότητας και σίγουρα είναι μεγάλο βάρος για έναν έφηβο, με τέτοια αντίληψη να προσπαθεί να βρει αυτό το νόημα. Σε αυτό θα βοηθούσε αν διάβαζε κάποιο βιβλίο φιλοσοφίας, έχω κάποια υπόψιν μου αν ενδιαφέρεσαι αλλά και το να απευθυνθείτε σε ειδικό (οι γονείς μόνο, για την δική σας καθοδήγηση).

Οσον αφορά την υγιεινή και τα οικογενειακά γεύματα τα θεωρώ δευτερευουσας σημασίας στη παρουσα φάση και η πίεση θα έφερνε μεγαλύτερη ρήξη στη σχέση σας, η οποία ρήξη ειναι για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα. Πώς ήταν η σχέση σας πριν την μεγάλη αλλαγή στην ώρα απασχόλησης στο pc; Ειχατε μια στοργική σχεση εμπιστοσυνης ή μια αποστασιοποιημενη, "τυπικη" σχεση;  Ειστε γονεις που κριτικαρετε τις επιλογες του παιδιου ή θεωρειτε οτι ειστε ολοι ισοτιμοι και αξιζετε τον ιδιο σεβασμο; Ήταν παιδί που ερχόταν και σας μιλούσε από μόνο του για αυτά που το προβληματίζουν ή τον ρωτούσατε συνεχώς εσεις; Πόσο πολύ έχει αλλάξει η σχέση του με την αδερφή του (πέραν του να την αποκαλεί "χαζή"); Φανταζομαι οτι λογω της ηλικιας ισως ειναι "φυσιολογικο" να μην εχουν μια τρυφερη σχεση οπως νωριτερα, ισως αυτο να αλλαξει μετα την εφηβεια; Οι "διαδικτυακοί" φίλοι του, αφού είναι από το σχολείο γιατί είναι διαδικτυακοί; Φαντάζομαι κάνουν παρέα στο σχολείο, δεν μιλάνε μόνο διαδικτυακά. Έχετε συζητήσει μαζί του ήρεμα, χωρίς ίχνος κριτικής; Απλά να μιλήσετε, να προσπαθήσετε να τον καταλάβετε, να κατανοησετε γιατι αποξενωθηκε τόσο. Μήπως νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς και βρίσκει παρηγοριά εκεί που δεν τον κρίνει κανένας, εκεί που είναι πραγματικα καλός ή απλά εκει που περνάει καλύτερα την ώρα του; Προσωπικά, θα συζητούσα ειλικρινά μαζί του. Θα του έλεγα τους προβληματισμούς μου, τις ανησυχίες μου, πώς νιωθω, πώς ενιωσα σε καποια περιστατικα (πχ στην σωματικη βια), θα τον ρωτούσα να μου πει τι πιστεύει αυτός για την κατάσταση. Χωρίς καμία κριτική διάθεση, χωρίς κανένα υποτιμητικό σχόλιο, με ολοκληρωτικό σεβασμό σε αυτά που θα ακούσω. Και πάλι πιστεύω πως μια καθοδήγηση από ψυχολόγο πιστεύω θα βοηθούσε σε αυτό.

Συνεχίσετε φυσικά να κάνετε δραστηριότητες για την ενδυνάμωση των σχέσεων σας, πάτε κάπου για 2-3 μέρες αν υπάρχει η δυνατότητα, παίξτε επιτραπέζια (ισως και κάτι πιο δύσκολο, στα ενδιαφέροντα του), κάντε κάτι διασκεδαστικό μαζί (υπάρχουν τα escape rooms που τα έμαθα εδώ στο φόρουμ και ίσως τον ενδιαφέρουν μιας και θα πρέπει να λυσει γρίφους και να χρησιμοποιήσει την λογικη). Οτιδηποτε θα βοηθησει να συνδεθει με τον φυσικο κοσμο, με εσας, παντα με γνωμονα τα ενδιαφεροντα του.

Γενικως, εγώ θα προσπαθούσα να μπω στα μάτια του, να καταλάβω τον τροπο που σκέφτεται. Απο όσα γράφεις αυτο που δυσκολευομαι να αντιληφθω ειναι η σχεση σας. Δεν φαινεται να ειναι ενα παιδι με χαμηλη αντιληψη, ουτε κι εσυ μια μαμα που κακοποιει το παιδι της, γι'αυτο και πρεπει να προσπαθησεις να αντιληφθεις γιατι συνεβη αυτη η αποξενωση. Καποια στιγμη, μετα απο μερικες συνεδριες με τον ψυχολογο και αναλογως την δεδομενη κατασταση θα προσπαθουσα να ερθει και αυτος μαζι μου στον ψυχολογο. Αυτο που θα του ελεγα μηπως τον πεισω να ερθει (και μαλλον θα ηταν αυτο που θα ενιωθα) ειναι οτι θελω να προσπαθησω να τον καταλαβω. Οτι εγω ειμαι αυτη που "εχω το προβλημα" και δεν τον μπορω να τον κατανοησω και η συζητηση με καποιον ειδικο, σε ουδετερο περιβαλλον θα με βοηθουσε να ξανασυνδεθω μαζι του. Γενικως, θεωρω οτι παντα πρεπει να ειμαστε ειλικρινεις. Ειναι μια πολυ δυσκολη κατασταση αυτη που περνατε και θελει προσοχη να μην στραφει σε καποιον "μεντορα" που θα μπορουσε να τον οδηγησει σε λαθος μονοπατι. Πρεπει να παραμεινειτε μαζι του, με το μερος του, οχι απεναντι του και εχετε πολυ δρομο μπροστα σας μεχρι να τον τραβηξετε προς το φως.

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Από αυτά που έγραψες και μη γνωρίζοντας ακριβώς τι συμβαίνει στις μεταξύ σας σχέσεις θα σου πρότεινα να πας σε ψυχολόγο, μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει, πάρε ενα τηλέφωνο σε κάποιο από που σου έγραψαν παραπάνω να δεις τι θα σου πουν. Μην στηρίζεται μόνο στον ψυχολόγο του σχολείου, πάρε κι άλλη γνώμη. Διαφωνώ με την προσφυγή σε ψυχίατρο, πέρα από μερικούς ελάχιστους εξαιρετικούς επιστήμονες (έχω να σου προτείνω έναν μήπως θέλεις να απευθυνθείς μέσω e-mail έστω ενημερωτικά ή μηπως σου προτεινει καποιον εν ενεργεια) οι περισσότεροι καταστρέφουν τους ανθρώπους με εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία και ψυχοτρόπα φάρμακα. 

Η υπερβολική ενασχόληση με τον υπολογιστή δεν θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο θέμα. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για γυμναστική, κάποιοι προτιμούν την άσκηση του νου. Απ'οτι φαίνεται ο γιος σου είναι ένα χαρισματικό παιδί σε αυτόν τον τομέα και βρίσκει περισσότερο τον εαυτό του στο δυαδικό περιβάλλον των υπολογιστών, που οι περισσότεροι είμαστε πολύ "χαζοί" να το αντιληφθούμε. Φυσικά το ιδανικό θα ήταν να ήθελε να ζει περισσότερο στον κόσμο μας παρά στων αριθμών αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι που μπορείς να το ελέγξεις, έχει κλίση προς τα εκεί, είναι πολύ καλός σε αυτό, όπως έγραψες πιθανόν να το ακολουθήσει και επαγγελματικά και ίσως να θριαμβεύσει. Υπάρχουν σπουδαία μυαλά σε αυτόν τον τομέα και στηριζόμαστε πάνω τους για την τεχνολογία που χρησιμοποιούμε. Φυσικά οι γονείς έχουν τις δικές τους προσδοκίες για τα παιδιά τους και οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να μην ήταν ιδιοφυΐες γιατί αυτό έχει πολλά μειονεκτήματα όπως την έλλειψη κοινωνικής ζωής, την δυσκολία στη σύναψη κοινωνικών σχέσεων κλπ ή ο προβληματισμός για την ύπαρξη νοήματος στη ζωη, ο οποίος μπορεί να σε ανυψώσει αλλά μπορεί και να σε καταρρακώσει, όπως έχει γίνει με πολλους ανθρώπους που προσπαθούν να κατανοήσουν το νόημα της υπαρξης (και οχι άδικα, ο κόσμος μας όπως τον έχουμε κάνει είναι χάλια. Πραγματικά πιστεύω ότι αν συνειδητοποιουσαμε τι συμβαίνει πραγματικά γύρω μας είτε θα αυτοκτονούσαμε είτε θα γινόμασταν όλοι μοναχοί, με πιο πιθανό το πρώτο). Είναι το μεγαλύτερο φιλοσοφικό ερώτημα της ανθρωπότητας και σίγουρα είναι μεγάλο βάρος για έναν έφηβο, με τέτοια αντίληψη να προσπαθεί να βρει αυτό το νόημα. Σε αυτό θα βοηθούσε αν διάβαζε κάποιο βιβλίο φιλοσοφίας, έχω κάποια υπόψιν μου αν ενδιαφέρεσαι αλλά και το να απευθυνθείτε σε ειδικό (οι γονείς μόνο, για την δική σας καθοδήγηση).

Οσον αφορά την υγιεινή και τα οικογενειακά γεύματα τα θεωρώ δευτερευουσας σημασίας στη παρουσα φάση και η πίεση θα έφερνε μεγαλύτερη ρήξη στη σχέση σας, η οποία ρήξη ειναι για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα. Πώς ήταν η σχέση σας πριν την μεγάλη αλλαγή στην ώρα απασχόλησης στο pc; Ειχατε μια στοργική σχεση εμπιστοσυνης ή μια αποστασιοποιημενη, "τυπικη" σχεση;  Ειστε γονεις που κριτικαρετε τις επιλογες του παιδιου ή θεωρειτε οτι ειστε ολοι ισοτιμοι και αξιζετε τον ιδιο σεβασμο; Ήταν παιδί που ερχόταν και σας μιλούσε από μόνο του για αυτά που το προβληματίζουν ή τον ρωτούσατε συνεχώς εσεις; Πόσο πολύ έχει αλλάξει η σχέση του με την αδερφή του (πέραν του να την αποκαλεί "χαζή"); Φανταζομαι οτι λογω της ηλικιας ισως ειναι "φυσιολογικο" να μην εχουν μια τρυφερη σχεση οπως νωριτερα, ισως αυτο να αλλαξει μετα την εφηβεια; Οι "διαδικτυακοί" φίλοι του, αφού είναι από το σχολείο γιατί είναι διαδικτυακοί; Φαντάζομαι κάνουν παρέα στο σχολείο, δεν μιλάνε μόνο διαδικτυακά. Έχετε συζητήσει μαζί του ήρεμα, χωρίς ίχνος κριτικής; Απλά να μιλήσετε, να προσπαθήσετε να τον καταλάβετε, να κατανοησετε γιατι αποξενωθηκε τόσο. Μήπως νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς και βρίσκει παρηγοριά εκεί που δεν τον κρίνει κανένας, εκεί που είναι πραγματικα καλός ή απλά εκει που περνάει καλύτερα την ώρα του; Προσωπικά, θα συζητούσα ειλικρινά μαζί του. Θα του έλεγα τους προβληματισμούς μου, τις ανησυχίες μου, πώς νιωθω, πώς ενιωσα σε καποια περιστατικα (πχ στην σωματικη βια), θα τον ρωτούσα να μου πει τι πιστεύει αυτός για την κατάσταση. Χωρίς καμία κριτική διάθεση, χωρίς κανένα υποτιμητικό σχόλιο, με ολοκληρωτικό σεβασμό σε αυτά που θα ακούσω. Και πάλι πιστεύω πως μια καθοδήγηση από ψυχολόγο πιστεύω θα βοηθούσε σε αυτό.

Συνεχίσετε φυσικά να κάνετε δραστηριότητες για την ενδυνάμωση των σχέσεων σας, πάτε κάπου για 2-3 μέρες αν υπάρχει η δυνατότητα, παίξτε επιτραπέζια (ισως και κάτι πιο δύσκολο, στα ενδιαφέροντα του), κάντε κάτι διασκεδαστικό μαζί (υπάρχουν τα escape rooms που τα έμαθα εδώ στο φόρουμ και ίσως τον ενδιαφέρουν μιας και θα πρέπει να λυσει γρίφους και να χρησιμοποιήσει την λογικη). Οτιδηποτε θα βοηθησει να συνδεθει με τον φυσικο κοσμο, με εσας, παντα με γνωμονα τα ενδιαφεροντα του.

Γενικως, εγώ θα προσπαθούσα να μπω στα μάτια του, να καταλάβω τον τροπο που σκέφτεται. Απο όσα γράφεις αυτο που δυσκολευομαι να αντιληφθω ειναι η σχεση σας. Δεν φαινεται να ειναι ενα παιδι με χαμηλη αντιληψη, ουτε κι εσυ μια μαμα που κακοποιει το παιδι της, γι'αυτο και πρεπει να προσπαθησεις να αντιληφθεις γιατι συνεβη αυτη η αποξενωση. Καποια στιγμη, μετα απο μερικες συνεδριες με τον ψυχολογο και αναλογως την δεδομενη κατασταση θα προσπαθουσα να ερθει και αυτος μαζι μου στον ψυχολογο. Αυτο που θα του ελεγα μηπως τον πεισω να ερθει (και μαλλον θα ηταν αυτο που θα ενιωθα) ειναι οτι θελω να προσπαθησω να τον καταλαβω. Οτι εγω ειμαι αυτη που "εχω το προβλημα" και δεν τον μπορω να τον κατανοησω και η συζητηση με καποιον ειδικο, σε ουδετερο περιβαλλον θα με βοηθουσε να ξανασυνδεθω μαζι του. Γενικως, θεωρω οτι παντα πρεπει να ειμαστε ειλικρινεις. Ειναι μια πολυ δυσκολη κατασταση αυτη που περνατε και θελει προσοχη να μην στραφει σε καποιον "μεντορα" που θα μπορουσε να τον οδηγησει σε λαθος μονοπατι. Πρεπει να παραμεινειτε μαζι του, με το μερος του, οχι απεναντι του και εχετε πολυ δρομο μπροστα σας μεχρι να τον τραβηξετε προς το φως.

 

Σκεφτόμουν να μην το βαρύνω πάρα πολύ το θέμα, αν δε θέλετε να πέσει η διάθεση σας μη διαβάζετε άλλο.

Δυστυχώς προέρχομαι από οικογένεια όπου υπάρχουν σοβαρές ψυχιατρικές παθήσεις, το ίδιο και ο άντρας μου.

Το κοινό των συγκεκριμένων ψυχιατρικών παθήσεων είναι ότι σε κάνουν και πιο επιρρεπή σε εθιστικές συμπεριφορές, και ότι εκδηλώνονται στην εφηβεία, κυρίως σε αγόρια.

Επίσης δυστυχώς, για λόγους που δν γνωρίζω και που δεν έχουν απαντηθεί από κανένα γιατρό, ευνοούν τα έξυπνα παιδιά.

Εν αντιθέσει με το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, το διαδίκτυο δεν προκαλεί από μόνο του εθισμό, δεν δίνει αυτές τις χημικές μεταβολές που εμπίπτουν κάτω από τον κλασικό εθισμό (το έχω ψάξει με γιατρούς, δεν αμπελοφιλοσοφώ). Όταν λοιπόν βλέπει ο γονιός ένα παιδί στην εφηβεία να αλλάζει απότομα συμπεριφορά, είτε χωρίς αιτία είτε από ένα γεγονός που δε δικαιολογεί τη διάρκεια της αντίδρασης, τι κάνει; Αρχίζει να σκέφτεται πόσο χρόνο περνάει στα ηλεκτρονικά, και να ψάχνει αν υπάρχει εθισμός. Επειδή αυτός κάθε αυτός εθισμός σε ηλεκτρονικά δεν υφίσταται, ή έχουμε ένα παιδί χωρίς όρια, που αν τα βάλεις θα γκρινιάξει μεν αλλά δε θα γίνει και κάτι, ή έχουμε από πίσω μία ψυχιατρική πάθηση, και η μανία με τα ηλεκτρονικά, όπως και η απότομη συμπεριφορά ή η δυσθυμία, είναι το σύμπτωμα που κρύβει όλο το υπόλοιπο, και άνευ σημασίας στην τελική, δηλαδή παίρνοντας τον υπολογιστή ή κόβωντας το  wifi δε θα λύσεις κανένα πρόβλημα.

Ο ψυχολόγος δεν είναι γιατρός. Δεν έχει τη γνώση ούτε για να κάνει διάγνωση, ούτε συχνά για να κατευθύνει. Είναι ουσιαστικά ένας "επαγγελματίας " σύμβουλος να το πω, φίλος να το πω; Ένας άνθρωπος που μπορείς να του πεις τους καθημερινούς σου προβληματισμούς σε μία δύσκολη περίοδο και να σε κατευθύνει σε νορμάλ συνθήκες, σε καθημερινά προβλήματα. Και μετά υπάρχει ο ψυχολόγος που συνεργάζεται με ψυχίατρο, και μπορεί να παρακολουθεί συμβουλευτικά έναν βαριά ασθενή, αλλά αυτό θέλει εξειδίκευση και πάλι είναι συμπληρωματικό, δεν είναι η θεραπεία αλλά η υποστήριξη.

Πού θέλω να καταλήξω; Ένας έφηβος είναι αναμενόμενο να έχει ανά διαστήματα απαράδεκτη συμπεριφορά. Να κλείνετε στον εαυτό του, να θυμώνει, να μην μιλάει στην οικογένειά του, να αλλάζει συνήθειες. Ταυτόχρονα, η εφηβεία είναι η ηλικία εκδήλωσης κάποιων σοβαρών ψυχιατρικών παθήσεων, των οποίων τα συμπτώματα έναρξης μπλέκονται πολύ όμορφα με την εφηβεία, και μπερδεύουν τα πράγματα. Ο γονιός περιμένει το παιδί απλά να το ξεπεράσει και ο ψυχολόγος δε βοηθά σε τίποτα απολύτως, απλά προκαλεί καθυστέρηση.

9,5 στις 10 φορές, είναι απλά η εφηβεία. Και εκεί, αν πάρεις τον υπολογιστή ή το ipod κλπ θα έχεις ένα μουρτζούφλη έφηβο για δέκα μέρες με πολλές θεατρικές απειλές και τέλος. Φυσικά αν μιλήσεις για αυτον τον έφηβο σε ένα ψυχίατρο, θα έχεις απλά χάσει 50-100 ευρώ και ζημιά δε θα γίνει. Από την άλλη, αν το παιδί σου δε ζει μία απλά έντονη εφηβεία, αλλά την πρώτη κρίση μίας διπολικής διαταραχής ή σχιζοφρένειας, εκεί ο χρόνος μετράει. Έτσι κι αλλιώς, μπαίνεις σε ένα τούνελ που δε θα ξαναβγείς, αλλά το αν θα καθυστερήσεις τη διάγνωση και την αγωγή για έξι μήνες, ή δύο χρόνια μέχρι να καταλάβεις τι παίζει, μετράει. 

Περιμένω να μου πει κάποιος ότι είμαι υπερβολική, και η αλήθεια είναι ότι μακάρι να είναι το όποιος καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Στο στενό αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον μου, αρκετά κοντά ώστε να έχω ζήσει έντονα τις ιστορίες, έιχαμε τρία περιστατικά που ξεκίνησαν σαν "εθισμός στα ηλεκτρονικά", νέα αγόρια, ηλικίες 16-18 ετών. Τα δύο είναι σχιζοφρένεια, το τρίτο αδιάγνωστο ως τότε (λόγω άρνησης των γονιών, τα συμπτώματα υπήρχαν) σύνδρομο Asperger.

Aν λοιπόν κάνω λάθος και δεν συντρέχει τίποτα, όλα αυτά που λέει η κοπέλα από πάνω, να μιλήσετε ουσιαστικα, γίνονται και θα είναι σαν να μιλάς κανονικά με ένα παιδί/νέο άντρα. Αν όμως όταν προσπαθείτε να μιλήσετε, νιώθετε ότι μιλάτ σε ένα τοίχο, και είναι πολύ χαρακτηριστικές οι αδιέξοδες συζητήσεις σε αυτές τις περιπτώσεις, κάντε το βήμα να μιλήσετε με ένα γιατρό και όχι με κανέναν άλλο. Το πιο πιθανό είναι να σας πει ότι έχετε έναν κακομαθημένο έφηβο. Μην πάρετε το ρίσκο όμως να συμβαίνει κάτι άλλο, και να το αφήνετε να χειροτερεύει.