ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[citron]

Διαβάζοντας τα παραπανω συμφωνω σε τοσα πραγματα...Δεν θα αναφερθω σε ακραιες περιπτωσεις αλλα σε αυτες που ενας γονιος "εχασε τον ελεγχο" και εδωσε μια σφαλιαρα, εβαλε τις φωνες, ειπε κατι που δεν θα επρεπε και μετα εννοιωσε ασχημα γι αυτο.

 

Το να ειναι καποιος γονιος φερνει πολλες ευθυνες που πανε περα απο τα απλα διαδικαστικά - δηλαδη φαγητο, υπνος, μαθηση κτλ. Γινομαστε τα βιωματα, τα πρωτα τουλαχιστον βιωματα του παιδιου και η συμπεριφορα μας ως ενα μεγαλο μερος διαμορφωνει το πως ενα παιδι θα πορευτει μετεπειτα στην ζωη του.

 

Αυτο και μονο εμενα με σοκάρει, με φοβιζει, με τρελαινει, με τρομάζει. Νομιζω και τους περισσοτερους γονιους.

 

Ας μην λοιπον προσθεσουμε σε αυτα τα συναισθηματα και αυτο των τυψεων.

 

Ειμαστε ανθρωποι και οχι δασκαλοι ζεν ή πνευματικοι αρχηγοι και ακομα και αυτοι θα εχουν στιγμες που η συμπεριφορά τους εφυγε περα απο τον ελεγχο τους. Δεν ειναι ρεαλιστικο να σκεφτομαστε οτι θα μεγαλωσουμε ενα παιδι και ΠΟΤΕ δεν θα υψωσουμε την φωνη, ΠΟΤΕ δεν θα πουμε κατι που δεν επρεπε ακομα και οτι ΠΟΤε δεν θα ασκησουμε καποιας μορφης βιας ( ενα χαστουκι, ενα τραβηγμα απο το χερι, ενα αποτομο πιασημο ).

 

Ας ειμαστε ρεαλιστες. Προσπαθουμε το καλυτερο, ελεγχουμε τον εαυτο μας, μαθαινουμε και γινομαστε καλυτεροι μεσα απο αυτη την διαδικασια. Αλλα ενας καλος γονιος, που θα αφησει το παιδι του να ζησει την ζωη του και την προσωπικοτητα του, σιγουρα δεν ειναι ενας ενοχικος γονιος.

 

Αναγνωριζουμε και δεχομαστε τα λαθη μας και ετσι βελτιωνομαστε. Αλλα για να ειμαστε γονεις, πρεπει και να ειμαστε ανθρωποι που ζουνε την ζωη τους, μεσα απο τα σωστα και τα λαθη. Ενας γονιος που ειναι πολυ αυστηρος με τον εαυτο του σιγουρα θα το μεταδωσει και στο παιδι ως προς τις προσδοκιες που θα εχει το ιδιο για τον εαυτο του.

 

Το να πιστεψουμε οτι θα γινουμα αλανθαστοι ειναι η αρχη του τελους για την σχεση μας με τα παιδια μας.

 

Αν ξεφυγαμε, μια στις τοσες, ας μιλησουμε μετα με το παιδι μας και ας του εξηγησουμε οτι καμια φορα οι ανθρωποι κανουν λαθη. Ας ζητησουμε συγνωμη απο το παιδι μας. Νομιζω οτι αυτο ειναι ενα τεραστιο μαθημα που θα του δωσουμε γιατι ειπαμε - κανενας σε αυτον τον κοσμο δεν ειναι τελειος και δεν θα πρεπει να ειναι.

 

Νομιζω οτι και τα παιδια μας θα ειναι πιο χαλαρα στην ζωη τους εαν το καταλαβουν αυτο νωρις.

[Melina22]

Σόφη, έχεις δίκιο. Όμως η κακοποίηση δεν είναι θέμα μόρφωσης ή αγραμματοσύνης... άλλά κυρίως ψυχολογικης ανισορροπίας

 

Δυστυχώς στα σχολεία και τα πανεπιστήμια δε διδάσκεται ο τρόπος του να έχει κανείς αυτοεκτίμηση, να αγαπά τον εαυτό του και τους άλλους, να αποδέχεται τον ευατό του και τους άλλους, να παλεύει με τις εσωτερικές του αδυναμίες και να επουλώνει τις πληγές που ίσως του έχουν δημιουργηθεί.

 

Οι περισσότεροι γονείς αγνοούν την ψυχολογική κακοποίηση που συχνά έχει σοβαρότερες επιπτώσεις απ' τη σωματική. Συγκρίνουν διαρκώς το παιδί τους με άλλα παιδιά, του φωνάζουν, το υποβιβάζουν, μειώνουν την αξία των επιτευγμάτων τους... καταρρακώνουν έτσι την αυτοεκτίμησή του. Σε πολλές περιπτώσεις δεν το κάνουν από κακία ή για να κάνουν κακό στο παιδί τους ή γιατί δεν το αγαπάνε. Απλά έτσι τους συμπεριφέρθηκαν στην παιδική τους ηλικία και αυτή τη συμπεριφορά γνωρίζουν ως σωστή και αποδεκτή. Πιστεύουν ότι με τον τρόπο τους δίνουν κίνητρα στο παιδι τους για να γίνει καλύτερο.

 

Τα πράγματα όμως δε λειτουργούν έτσι... δυστυχώς ή ευτυχώς...

 

Γι' αυτό λέω πως δεν μπορούμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε. Χρειάζεται ενημέρωση και η ενημέρωση δεν είναι μόνο προσωπική μας υπόθεση. Γιατί απλά μπορεί να μη γνωρίζουμε ή να μη συνειδητοποιούμε το κακό που κάνουμε...

 

Με καλύπτεις απόλυτα με το συγκεκριμένο μήνυμα κ γενικά μου άρεσε πολύ ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα! Συμφωνώ πάρα πολύ! (με όλα όσα ανφέρεις στην τελευταία σελίδα τουλάχιστον γιατί δεν τα διάβασα όλα από την αρχή).

 

Γενικά πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση...

 

Να προσθέσω έτσι φευγαλέα ότι δεν θεωρείται βία το να μην αφήσεις ένα παιδί να πεταχτεί στον δρόμο. Αντίθετα το προστατεύεις...

[alcyon]

- Δε μπορείς να αγαπήσεις κάποιον που φοβάσαι.

 

 

 

-Το ξύλο οδηγεί σε φόβο και θυμό, έστω και στιγμιαία. Το να μην κάνει ένα παιδί κάτι από φόβο, δε σημαίνει πως δε θα το προσπαθήσει. Απλά θα περιμένει να το κάνει κρυφά.

 

 

 

-"...σε καταστάσεις που έχουν στόχο να οδηγήσουν το άτομο σε συμμόρφωση, η αλλαγή των στάσεων παρατηρείται όταν η συμπεριφορά που γεννά την ασυμφωνία προκαλείται με την ελάχιστη δυνατή πίεση, δηλαδή είτε μέσω μιας μικρής αμοιβής είτε μέσω μιας ήπιας τιμωρίας"

 

 

-pilarin... δεν έχει να κάνει με το παιδί. Έχει να κάνει με το γονιό. Ο χαρακτήρας του παιδιού, θα το κάνει ίσως ευκολότερο ή δυσκολότερο. Η επιλογή μέσου διαπαιδαγώγησης είναι θέμα του γονιού.

 

- Η ξυλιά, πωπουδιά, είτε ήπια, είτε πιο έντονη, δεν είναι μέσo διαπαιδαγώγησης.

 

- Αν το παιδί κινδυνεύει και δεν υπακούει σε εντολές, απλά το παίρνει ο γονιός και το απομακρύνει από την εστία του κινδύνου, έχοντας την έκφραση που αντιστοιχεί στην περίσταση και στη σοβαρότητα, και φυσικά... εξηγώντας και εν θερμώ αλλά και αργότερα εν ηρεμία.

 

Τα μάτια τα λένε όλα. Τα χέρια είναι μόνο για να κρατούν και να χαϊδεύουν. Μπορούν να αποτρέψουν. Αλλά δεν είναι για να χτυπούν.

 

Αυτά πάντα κατά τη γνώμη μου... πολύ πολύ φιλικά!

[sogni d'oro]

alcyon

είσαι φοβερή!!!

Μία απορία, όταν την κίνηση αυτή (θα φας ξύλο) την κάνουν τα πεθερικά, εσύ τι κάνεις? Άντε η πεθερά να της εξηγήσω θα καταλάβει, ο πεθερός που δεν ακούει και είναι 80 τόσο τι να του πω ή τι να πω στο μωρό μου εκείνη τη στιγμή.

Είμαι κατά του ξύλου..... αλλά ακόμα δεν έχω δει τίποτα μάλλον.. είναι μικρούλης

[foubi]

alcyon

είσαι φοβερή!!!

Μία απορία, όταν την κίνηση αυτή (θα φας ξύλο) την κάνουν τα πεθερικά, εσύ τι κάνεις? Άντε η πεθερά να της εξηγήσω θα καταλάβει, ο πεθερός που δεν ακούει και είναι 80 τόσο τι να του πω ή τι να πω στο μωρό μου εκείνη τη στιγμή.

Είμαι κατά του ξύλου..... αλλά ακόμα δεν έχω δει τίποτα μάλλον.. είναι μικρούλης

 

 

Προσωπικά επειδή δεν έχουμε και πολύ καλές σχέσεις για να τους μιλήσω και να με ακούσουν λέω κάτι σε στύλ " πες αγάπη μου στον παππού ότι δεν είναι σωστό να χτυπάμε τον άλλο" .... δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο αλλά σε μας πιάνει... βέβαια ξινίζουν λίγο...αλλά η αλήθεια είναι ότι και να πω είναι ξινισμένοι, και μόνο με την ύπαρξη μου...

 

δώσε τα φώτα σου βρε alcyon ...

[kourkoumpini]

Εμεις παντως με την ελαφρια ξυλιτσα στα χερακια δεν καταφεραμε τιποτα. ε εκει που ειχαμε φαει πολυ ξυλο και στο προσωπο και εγω στην κοιλια του δινει μια πολυ ελαφρια ο αντρας μου στο χερακι και ο μικρος το ειδε παιχνιδι, αρχισε να γελαει και να μας κανει ντα. μιλαμε φαγαμε της χρονιας μας.

 

ετσι, και μονο απο ενστικτο θα ελεγα, τον απομακρυνω απο το τζαμι που το χτυπαει με μανια, στην κουζινα ευτυχως δοκιμαζει το δαχτυλο και λιγο με ακουει που του λεω οτι καιει. του μιλαμε αυστηρα και του πιανω το χερι οταν παει να μας χτυπησει και τον βαζω να χαιδευει, λεω "καλο καλο" και προσπαθω να του μαθω να ελεγχει τη δυναμη του. βλεπω ομως οτι εχει γινει σχετικα ανυπακουος αμα θελει να κανει κατι, οποτε του κανω την παρατηρηση και επειδη δεν πιανει παντα τον απομακρυνω.

[foubi]

πραγματικά δεν έχω καταλάβει πως έχει επικρατήσει η άποψη πως με την ξυλιά έχει αποτέλεσμα... δηλαδή ρε κορίτσια αν το χτυπήσετε δεν το ξανακάνει? εγώ πιστεύω πως επειδή δεν έχει καταλάβει για ποιον λόγο την έφαγε θα το ξανακάνει και ίσως -όπως λέει και η alcyon-απο φόβο να το κάνει κρυφά...οπότε ακόμα χειρότερα

[sogni d'oro]

foubi" πες αγάπη μου στον παππού ότι δεν είναι σωστό να χτυπάμε τον άλλο" ....

 

 

καλό, μου άρεσε...

[chatzico]

Είτε χτυπάς, είτε φωνάζεις, το ίδιο άσχημο είναι για το παιδί. Ορισμένες φορές παρασύρομαι και πατάω φωνή και όταν βλέπω τον φόβο στα μάτια τους, γίνομαι κουρέλι.

 

Ας βάζουμε τον ευατό μας στην θέση τους. Ένας μεγάλος άνθρωπος, που φαίνεται σαν γίγαντας στα παιδικά μάτια, τα χτυπάει ή τους φωνάζει.

 

Εκφοβισμός και βία, με τα χέρια ή λεκτική, το ίδιο είναι. Η λεκτική ίσως και χειρότερη.

 

Έρχεται κάποια στιγμή που καταλαβάινουν.

 

Θέλουν συνέχεια εξήγηση, αιτία και αποτέλεσμα.

 

Είναι κουραστικό ώρες ώρες αλλά .........

 

Όταν δεν μπορώ να εξηγήσω, τους αλλάζω ενδιαφέρον και εξηγώ σε κάποια ώρα που θα είμαι καλύτερα.

 

Προσπαθώ .......

[alcyon]

alcyon

...

Μία απορία, όταν την κίνηση αυτή (θα φας ξύλο) την κάνουν τα πεθερικά, εσύ τι κάνεις? ....

 

- Κοιτάς τον άλλο που λέει κάτι τέτοιο (μπορεί να είναι ξένος, γιαγιά, θείος κτλ) με το ίδιο βλέμα που κοιτά εκείνος το παιδί σου. Και του λες... ότι είπε ακριβώς στο παιδί σου.

 

π.χ. Λέει "θα σου δώσω καμία!" και κάνει το αντίστοιχο νόημα;

Κοίτα τον κι εσύ... και πες "θα σου δώσω καμία!" κάνοντας κι εσύ το αντίστοιχο νόημα προς τον ενήλικο φυσικά!

 

Στη χειρότερη περίπτωση θα παίξετε ξύλο... αλλά ενήλικος με ενήλικο...

Συνήθως όμως, ξαφνιάζονται, θυμώνουν με σένα και ξεχνάνε το παιδί. Στο παιδί, επιτόπου λέμε... "δεν αφήνουμε κανένα να μας πονέσει".

 

 

 

Κι έτσι... και το παιδί νιώθει πως το προστατεύεις. Και πως επιβεβαιώνεις τον κανόνα. Του υπενθυμίζεις με το ίδιο σου το παράδειγμα πόσο σημαντική είναι η σωματική ακεραιότητα και πόσο αδιαπραγμάτευτη είναι ακόμα και από οικεία πρόσωπα.

 

Από την άλλη, ο ενήλικος που έχει πει την "πατάτα", συνειδητοποιεί πως δεν έχει λόγο πάνω στο παιδί (αν και αυτό δε σημαίνει πως δε θα το ξανακάνει, άρα θέλει συνεχή εγρήγορση από μέρους μας). Επίσης ξαφνιάζεται και ο αιφνιδιασμός λειτουργεί προς όφελός σου.

[administrator]

το θέμα κλειδώνεται προσωρινά.

μεταφέρθηκαν καποιες δημοσιευσεις εδω http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=97088 θα τοποθετηθεί ανακοίνωση σχετικά με την φιλοσοφία της ΕΕΕΓ

όσον αφορά δημοσιευσεις μελών σχετικα με την σωματική τιμωρία όπως και την καταπολέμησή της

/ επίλυση προβλημάτων για τους γονείς που αισθάνονται οτι πρέπει να καταφύγουν σε αυτήν,

για την οριοθέτηση του παιδιού τους.

 

Το θέμα θα ανοίξει μετά απο 24 ώρες απο την αναρτηση της ανακοίνωσης