ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[gavrias]

Δεκάλογος κατά της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά

 

Ο Δεκάλογος, που αποστέλλεται για να αναρτηθεί σε όλα τα σχολεία, τις ενορίες και όλες τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, αναφέρει:

1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας. Η σωματική τιμωρία είναι μία μορφή βίας.

2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα του αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).

3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.

4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.

5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.

6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.

7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο.

8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.

9. Ο διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.

10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών.

 

Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο... Ας βγει και απο τη ζωή μας!

 

Στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας η χρήση της σωματικής τιμωρίας , ως μέθοδος πειθαρχίας στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας κοινωνικής πολιτικής, νομοθετικών αλλαγών και κινητοποιήσεων σε σημαντικό αριθμό ευρωπαϊκών χωρών.

 

Οι έρευνες, διεθνώς, έχουν κατ’ επανάληψη δείξει όχι μόνο πόσο διαδεδομένη και συστηματική είναι η χρήση της Σ.Τ., αλλά και πόσο αρνητικές επιπτώσεις έχει αυτή η πρακτική σε όλα τα επίπεδα, ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό.

Αποτελεσματικότητα μηδέν

Ως προς την αποτελεσματικότητα της μεθόδου της σωματικής τιμωρίας, η έρευνα έδειξε ότι το 90% των παιδιών επαναλαμβάνουν την πράξη για την οποία τις «έφαγαν» και μάλιστα το 44% εξ’ αυτών μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

 

Επισημαίνεται ότι σε ποσοστό 87% οι γονείς δήλωσαν ότι γνωρίζουν ότι η σωματική τιμωρία απαγορεύεται στο σχολείο ενώ 78% δήλωσαν ότι συμφωνούν να ισχύσει η απαγόρευση της σωματική τιμωρίας και στη χώρα μας. Η αντίφαση που προκύπτει με το υψηλό ποσοστό χρήσης 65.5% που προαναφέρθηκε, ερμηνεύεται ως αναζήτηση στήριξης και κινήτρων από τους γονείς για την αποφυγή της πρακτικής αυτής και αντικατάστασή της με περισσότερο αποτελεσματικές μη βίαιες μεθόδους πειθαρχίας.

 

Σε ανάλογα υψηλά ποσοστά οι γονείς πιστεύουν ότι η σωματική τιμωρία

 

μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς,

 

να κάνει το παιδί να αισθάνεται ανεπιθύμητο,

 

να προκαλέσει κατάθλιψη και συναισθηματικά προβλήματα,

 

να κλονίσει τη σχέση γονιού παιδιού,

 

να καθυστερήσει την περιέργεια και την πνευματική του ανάπτυξη και να καλλιεργήσει το φόβο.

 

Πρόσθετα, οι γονείς εξέφρασαν την άποψη ότι με τη χρήση της σωματικής τιμωρίας είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να χρησιμοποιούν βία ως ενήλικες στα δικά τους παιδιά στο μέλλον.

Έχει σημασία να υπογραμμισθεί ότι η ανάλυση ανέδειξε ως ισχυρότερο παράγοντα στη χρήση της σωματικής τιμωρίας, πάνω και πέρα απ’ όλους τους άλλους, την αντίληψη ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί δικαίωμα των γονιών. Η αντιμετώπιση του προβλήματος της σωματικής τιμωρίας σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και εθνικών προσπαθειών και κινημάτων επιβεβαιώνει τη σημασία της μη βίαιης διαπαιδαγώγησης των παιδιών για την αποτροπή και πρόληψη της βίας.

[gavrias]

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:

Μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:

Μαθαίνει να καυγαδίζει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:

Μαθαίνει να είναι ντροπαλό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:

Μαθαίνει να είναι ένοχο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:

Μαθαίνει να είναι υπομονετικό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:

Μαθαίνει να εκτιμά

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη:

Μαθαίνει να είναι δίκαιο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:

Μαθαίνει να πιστεύει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:

Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

R. RUSSEL.

 

Ας προσπαθήσουμε να χαλιναγωγούμε το δικό μας επιθετικό εαυτό, για να μην μας μιμηθούν τα παιδιά μας. Αφού, όπως λένε, τα παιδιά είναι «καθρέπτες» της δικής μας προσωπικότητας, θα ήταν άσχημο να αναγνωρίσουμε, μια μέρα, το δικό μας κακό και βίαιο εαυτό μέσα σ'αυτούς τους «καθρέπτες».

[gavrias]

Δαρμός και Εγκεφαλική Ανάπτυξη

Στην πρώιμη παιδική ηλικία, ο εγκέφαλος αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο όργανο στο σώμα. Στην ηλικία των 5, ο εγκέφαλος πλησιάζει περίπου το 90% του ενήλικου βάρους του, και στα 7, έχει ωριμάσει πλήρως. Αυτό κάνει την παιδική ηλικία μία πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο για την εγκεφαλική ανάπτυξη.

Το σχετικό με τον πόνο και το φόβο στρες που προκαλείται από το δαρμό μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη και λειτουργία του παιδικού εγκεφάλου. Είναι ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της μεγάλης πλαστικότητας και του τρωτού του εγκεφάλου, που πολλά παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία. Η επίπτωση μπορεί να είναι ο εκτροχιασμός της φυσιολογικής, υγιούς εγκεφαλικής ωρίμανσης με αποτέλεσμα τις μη αναστρέψιμες ανωμαλίες για την υπόλοιπη ζωή.

 

Σύμφωνα με τον ερευνητή Dr. Martin Teicher του McLean Hospital, Belmont, Massachusetts, «Γνωρίζουμε ότι ένα ζώο που εκτίθεται σε στρες και παραμέληση στην πρώιμη παιδική ηλικία αναπτύσσει έναν νευρώδη εγκέφαλο για να βιώνει φόβο, άγχος και στρες. Νομίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους,».

[gavrias]

Η τιμωρία ως μέσο διαπαιδαγώγησης

 

Συνοπτική αναφορά για τα είδη της τιμωρίας και την αποτελεσματικότητα αυτών.

του Ψυχολόγου Ευάγγελου Καναβιτσά

 

 

90% των Ελλήνων αναφέρουν πως τιμωρούν τα παιδιά τους και 60% αναφέρουν πως επιβάλλουν και σωματικές και ψυχολογικές ποινές στα παιδιά τους (Κρασανάκης, 1992).

 

Η τιμωρία είναι

 

"η ποινή που επιβάλλεται για κάποια αξιόποινη πράξη." (Παγουλάτος)

"ένα είδος προστίμου το οποίο επιβάλλεται σε κάποιο πρόσωπο για την ανάρμοστη συμπεριφορά του ή για την παράβαση ορισμένων κανόνων, τους οποίους οφείλει να τηρεί." (Κρασανάκης)

"κάθε δυσάρεστο γεγονός που επισυμβαίνει αμέσως μετά την εκτέλεση μιας πράξης κι έχει σα συνέπεια την αποδυνάμωση της πράξης αυτής." (Leslie).

 

Αποτελέσματικότητα της Τιμωρίας

 

Αν εφαρμοστεί με σύνεση, μπορεί να αποτελέσει λύση τελευταίας ανάγκης, μόνο σαν κατασταλτικό, πυροσβεστικό μέσο, κι αυτό γιατί;

Η τιμωρία δεν μαθαίνει στο παιδί τι να κάνει και πώς να το κάνει. Συνεπώς, δεν έχει μορφωτική αξία και κανένας κακός χαρακτήρας δεν έγινε καλός μόνο με την τιμωρία.

Αντίθετα, η ενίσχυση των θετικών συμπεριφορών του παιδιού, σε συνδυασμό με ήπιες τιμωρίες, όταν είναι απαραίτητες, αποτελεί ισχυρό μέσο σφυρηλάτησης του χαρακτήρα του παιδιού.

 

Είδη Τιμωρίας και η επικινδυνότητά τους

 

Σωματική τιμωρία.

Ιδιαίτερα επικίνδυνη στο να δημιουργήσει άβουλα, φοβισμένα και επιθετικά παιδιά. Ωστόσο, άλλο η συστηματική σωματική τιμωρία κι άλλο η απώθηση, η σωματική καθοδήγηση του παιδιού στο χώρο.

Τεχνική του διαλείμματος.

Απομάκρυνση του παιδιού μέχρι να ηρεμίσει και να συμμορφωθεί. Σχετικά ακίνδυνη, αν το παιδί αποφασίζει πότε θα επιστρέψει κι αν του κάνουμε σαφές πως δεν αποδοκιμάζουμε το ίδιο αλλά τη συμπεριφορά του.

Απειλές για φαντάσματα, δράκους κτλ.

Μπορούν να αποτελέσουν εκλυτικά αίτια φοβιών και άλλων αγχωδών διαταραχών στα παιδιά και τα κάνουν να νιώθουν απροστάτευτα.

Απαγόρευση πρόσβασης σε παιχνίδια, τηλεόραση κ.τ.λ.

Σχετικά ακίνδυνη τακτική αρκεί τα αντικείμενα των οποίων την πρόσβαση απαγορεύουμε στο παιδί δεν αποτελούν σύμβολα της αγάπης μας για αυτό.

Ανάθεση αντιγραφής ή αποστήθισης κειμένων.

Δίνουν το μήνυμα στα παιδιά πως μάθηση=αγγαρεία.

 

Σε κάθε περίπτωση το παιδί πρέπει να νιώθει ότι το σεβόμαστε, ότι τιμωρούμε τη συμπεριφορά του κι όχι την προσωπικότητά του, ότι η τιμωρία είναι η φυσική συνέπεια της πράξης του κι όχι η εκδήλωση της απόρριψής του από μας. Τέλος, όσο περισσότερο ενισχύουμε το παιδί με επαίνους και πράξεις για τις θετικές του συμπεριφορές τόσο λιγότερο θα χρειαστεί να το τιμωρούμε για τις αρνητικές του.

 

 

Ευάγγελος Καναβιτσάς

Ψυχολόγος, Ms in applied psychology, cert. in counselling.

URL: http://www.eatingdisorders.gr

[mata]

Σημαντικότατα και ιδιαίτερα χρήσιμα τα παραπάνω. Λέω να τα αποστηθίσω να τα λέω σε όσους βλέπω να εφαρμόζουν τη μέθοδο του ξυλου στα παιδιά τους. Γιατί είμαι σίγουρη ότι όσοι ακολουθούν αυτές τις μεθόδους δεν θα τα διαβάσουν εδώ μέσα!!!Μάλλον δεν μπαίνουν κάν στον κόπο, να ενημερωθούν για τα παιδιά τους και για τον τρόπο που θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουν.

[Afroditi D]

Κωνσταντίνα μπράβο ! πολύ συμαντικα τα οσα μας παραθέτεις.

και ας μην ξεχνάμε ακόμα οτι η σωματική κακοποίηση σχεδόν πάντα συνοδεύτε απο τον πόνο Ψυχής .Πιστεύω πως δεν αρκεί να ασχολούμαστε μόνο με την σωματική βία και εθελοτυφλούμε στην Ψυχική.Τι και αν σε βριζουν ,σε υποτυμούν , σε βιάζουν ψυχικά ολημερις ;Μη σε χτυπήσουν ειναι το θέμα !

Η μισή αλήθεια ποτέ δεν έκανε καλό.Σε όλα υπάρχει ο ευκολος τρόπος, και σαν κοινωνία αυτόν πάντα επιλέγουμε.

Κρίβουμε την παθογένεια μας συγκαλύπτοντας μια απο τις χειρότερες μορφές βίας .... την ΨΥΧΙΚΗ και ειδικά όταν αφορούν παιδιά!

κλείνοντας μετα απο οσα παραπάνω διάβασα μου εχει μείνει μια πρόταση έντονα στο μυαλό :

Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και την βία από την ζωή των παιδιών μας.

[gavrias]

Έχεις δίκιο Αφροδίτη :( απόλυτο δίκιο :!:

 

άρθρο της ψυχολόγου - οικογενειακής θεραπεύτριας Μαγδαληνής Αγραφιώτη

 

Στο λεξικό ΑΤΛΑΣ η βία ορίζεται ως "η χρήση σωματικής, υλικής ή ηθικής δύναμης για επιβολή της θέλησης, εξαναγκασμός".

 

 

 

Οι ψυχολόγοι, συμπεριλαμβάνουμε στην ηθική δύναμη τη λεκτική βία,

δηλαδή τις υποτιμητικές εκφράσεις, τη συνεχή και συστηματική κριτική,

την αποδοκιμασία της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Η λεκτική και

σωματική βία έχουν ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες για την αυτοεκτίμηση του

παιδιού. Αυτό, γιατί το παιδί ερμηνεύει την αποδοκιμασία ως απόρριψη

του. 'Οτι δηλαδή δεν έχει αξία ως ανθρώπου και χωρίς δικαίωμα στην

αγάπη.

 

 

Αν και δεν συνιστά βία εν τούτοις είναι ένδειξη συναισθηματικής παραμέλησης .

Η τελευταία έχει συχνά αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση των παιδιών επειδή διαμορφώνουν την

εικόνα εαυτού τους αρχικά από τη γνώμη που έχουν οι δικοί τους άνθρωποι για αυτά.

 

 

 

 

α) Το παιδί ως δέκτης της βίας

 

 

 

Η πειθαρχία μπορεί να εξελίσσεται σε ψυχολογική ή σε σωματική βία

 

 

Μερικές φορές δεν έχετε αισθανθεί "κακιά" ή "κακός" έχοντας

υπερβάλει στην προσπάθειά σας να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας; 'Οπως ,

για παράδειγμα, η κ. Χ: Προσπαθεί να πείσει τον 7χρονο γιο και την

10χρονη κόρη της να μαζέψουν τα παιγνίδια και να τακτοποιήσουν το

δωμάτιο τους. Εκείνα αγνοούν τα λόγια της. Η μητέρα νομίζοντας ότι

αγνοούν την ίδια αισθάνεται αναποτελεσματική και αρχίζει τις φωνές και

τα επίθετα για να επιβληθεί απεγνωσμένα. Τα παιδιά της δεν γνωρίζουν

ότι η μαμά αισθάνεται ματαίωση και αποτυχία. Ερμηνεύουν τη συμπεριφορά

της ως προσπάθεια να κυριαρχήσει , αισθάνονται μειωμένα και πάνω στην

άμυνά τους συνεχίζουν να την αγνοούν. 'Ετσι δημιουργείται ο φαύλος

κύκλος: όσο δεν ακούνε τα παιδιά τόσο εκείνη εκτοξεύει φωνές και

επίθετα: η προσπάθεια της ξεπέρασε τη διαχωριστική γραμμή από την

πειθαρχία στην βία.

 

 

 

Το αντίδοτο. Μια μέθοδος που στην επαγγελματική μου πείρα

διαπίστωσα ότι έχει σχεδόν πάντα καλό αποτέλεσμα είναι η εξής: Η μητέρα

ή ο πατέρας κοιτάζοντας στα μάτια το παιδί τους επαναλαμβάνουν την

εντολή τους σταθερά, φιλικά και ψύχραιμα. "Μάζεψε τα πράγματά σου,

(περιμένει για ανταπόκριση ) επαναλαμβάνει "μάζεψε τα πράγματά σου"

(ξανά περιμένει) "μάζεψε τα πράγματά σου, μάζεψε...". Οι γονείς έχουν

την ευχάριστη έκπληξη ότι έτσι μπορούν να επιβάλλονται και

ανακουφίζονται καθώς μειώνονται οι ενοχές τους.

 

 

Από την άλλη μεριά ίσως να είστε ο γονιός που είναι μάρτυρας

της υπερβολικής πειθαρχίας που ασκεί ο άλλος γονιός στο παιδί σας. Στην

περίπτωση αυτή θα πιάσετε συχνά τον εαυτό σας να είναι υπερβολικά

επιεικής στην προσπάθειά σας να ισορροπήσετε την κατάσταση. Ο άλλος

γονιός νομίζει ότι εκείνος πρέπει να είναι ακόμα πιο αυστηρός για να

ισορροπήσει τη δικής σας υπερβολική επιείκεια.

 

 

 

Το αντίδοτο. Φροντίστε να είστε όσο το δυνατόν αντικειμενική ή

αντικειμενικός με τον εαυτό σας. Μην αποφεύγετε να βάζετε όρια από λύπη

προς τα παιδιά. Έχουν την αίσθηση του δικαίου και δεν πληγώνονται αν η

πειθαρχία είναι δίκαιη. Αποτρέψτε έντονα και αποφασιστικά της υπερβολές

του συντρόφους σας. Αν απαντάει ότι εσείς «χαλάτε τα παιδιά» ρωτήστε τι

νομίζει για την πειθαρχία των παιδιών και πως πρέπει να είναι. Με την

ειλικρινή σας ερώτηση αυτή κινείστε προς μία κοινή αντιμετώπιση. Σε μία

περίπτωση ο ένας γονιός αποδοκίμαζε συνεχώς την κόρη τους χωρίς κάποιο

ιδιαίτερο λόγο, απλά ξεσπούσε επάνω της. Στη μητέρα προτάθηκε να

παροτρύνει την κόρη τους να «σηκώσει κεφάλι» στον πατέρα και να του

απαιτήσει καλύτερα μεταχείριση. Έτσι η κόρη εξασκήθηκε να βρει τη

δύναμη να σταματήσει αυτή την αρνητική συμπεριφορά του πατέρα της χωρίς

να χρειάζεται να μεσολαβεί κάποιος άλλος. Μαθαίνει με αυτόν τον τρόπο

να είναι δυνατή σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις εκτός οικογένειας.

 

 

 

'Ενας λόγος που παραφερόμαστε είναι ότι παρερμηνεύουμε τη συμπεριφορά των παιδιών

 

Ο 'Εκτορας , Δευτέρα δημοτικού προτιμάει το παιγνίδι του από τη

σχολική δουλειά. Ο Κώστας, Πρώτη δημοτικού αφοσιώνεται στις κατασκευές

του και αγνοεί τη μαμά όταν τον καλεί να φάει το φρούτο του. Η Νεφέλη

προτιμάει να απασχολεί τη μαμά ή τον μπαμπά με συζήτηση. Αν τα δούμε ως

"άτακτα", "ανυπάκουα", ότι μας "γράφουνε", επόμενο είναι να

παραφερθούμε.

 

 

 

Το αντίδοτο. Να μην παίρνουμε την ερμηνεία μας ως δεδομένη,

προτιμότερο να προσπαθούμε να μαντέψουμε τις ανάγκες των παιδιών πίσω

από τη συμπεριφορά τους.

 

 

Ο Έκτορας είναι ακόμα συναισθηματικά λίγο ανώριμος. Αν και

είναι στην Δευτέρα, δεν πειράζει να χρησιμοποιούμε μεθόδους της πρώτης

τάξης να του ξυπνήσουμε το ενδιαφέρον: του γράφουμε λέξεις στην πλάτη,

στην παλάμη του. Παρουσιάζουμε το κείμενο της ανάγνωσης σαν μια ζωντανή

ιστορία, κάτι σαν παραμύθι, ή του βάζουμε ως υπόκρουση την αγαπημένη

του μουσική καθώς εμείς πρώτα του διαβάζουμε το κείμενο και ύστερα του

ζητάμε να το διαβάσει.

 

 

Ο Κώστας δεν περιφρονεί τη μαμά απλά τον ενδιαφέρουν πιο πολύ

οι ασχολίες του. Η μαμά χωρίς πολλά λόγια , πάει κοντά του και του

τείνει το πιρούνι με το φρούτο. Η Νεφέλη έχει ανάγκη για παρέα, ή κάπου

δυσκολεύεται στα γράμματα. Της λέμε σου αρέσει η παρέα μας και για αυτό

προτιμάς να κουβεντιάζεις ή κάπου δυσκολεύεσαι στα μαθήματά σου; Η

Νεφέλη αμέσως ανοίγεται και απαντάει "θέλω την παρέα σου". Απαντάμε

"Ναι θα κουβεντιάσουμε ώσπου το ρολόι να δείξει αυτή την ώρα. Στη

συνέχεια θα διαβάσεις. Αμέσως μόλις τελειώσεις θα κάνουμε κι άλλη

παρέα».

 

 

Ψυχολογική βία

 

Περιλαμβάνει συμπεριφορά που είναι προσβλητική, υβριστική ή υποτιμητική προς το σύντροφο ή τα παιδιά, απειλές ή τρομοκρατηση, καταστροφή περιουσίας, απομόνωση από φίλους ή συγγενείς, εκμετάλλευση ή παραμέληση

 

Διαπράττεται με:

 

Άγριες φωνές, βλασφημίες

Στέρηση ελευθερίας, Απομόνωση

Εκφοβισμούς, Απειλές

(π.χ. Θα σε σπάσω στο ξύλο αν...)

 

Απόρριψη (π.χ. Δεν είσαι παιδί μου)

Εξευτελισμός, υποτίμηση, προσβολή

(π.χ. Δεν αξίζεις τίποτα, είσαι άχρηστος)

 

Οικονομική αποστέρηση

Παραμέληση

(π.χ. Να μην νιώθει το παιδι ότι το αγαπάνε

 

Το θέλουν, να νιώθει ασφαλές)

[gavrias]

Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Επειδή οι γονείς είναι τα καταλληλότερα άτομα για να καλύψουν τις σωματικές, ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους, έτσι ώστε να τα βοηθήσουν να ενηλικιωθούν και να αυτονομηθούν, πρέπει να μεριμνούν για τα παιδιά τους. Και όχι να τα θεωρούν «κτήση» τους. Άλλωστε, με την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου το 1983 και ο νόμος μιλάει για «γονική μέριμνα» και όχι για «εξουσία» όπως παλιά.

 

Όμως, σχετικά με το τι σημαίνει μέριμνα ρωτήσαμε την κ. Αγάθωνος. «Σημαίνει φροντίδα», μας απάντησε. «Και φροντίδα δε σημαίνει μια αόριστη λέξη “αγαπώ”...Διότι και οι γονείς που κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους βεβαίως και τα αγαπούν. Αλλά τα αγαπούν με ένα δικό τους παράδοξο τρόπο, τον ίδιο συνήθως τρόπο με τον οποίο αγαπήθηκαν και οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά. Άρα όταν λέμε φροντίδα, αναφερόμαστε σε μια εμπεριστατωμένη φροντίδα, που σημαίνει νοιάζομαι και προωθώ την αυτονομία του παιδιού, ενώ συγχρόνως του βάζω όρια. Και όριο δε σημαίνει υποτίμηση, εξευτελισμός, ψυχικός ή σωματικός πόνος. Σημαίνει σου δείχνω μέσα από το διάλογο και μέσα σ’ ένα κλίμα αλληλοσεβασμού ότι, λόγω της ηλικιακής σου ανωριμότητας –και μόνο της ηλικιακής– τυχαίνει να ξέρω κάτι, εγώ ο μεγάλος, που εσύ δεν το έχεις μάθει ακόμη. Άρα, ως υπεύθυνος για τη φροντίδα σου ενήλικας έχω υποχρέωση να σου δείξω. Και όταν λέμε “έχω υποχρέωση να σου δείξω”, σημαίνει ότι δεν μπορώ να σου “δείξω” κάνοντάς σε να αισθανθείς άσχημα ή να πονέσεις, γιατί τότε επιτυγχάνω ακριβώς το αντίθετο, σε κάνω δηλαδή να κλείσεις τ’ αφτιά και την ψυχή σε αυτό που θέλω να σου δείξω».

 

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Αν έχει κακοποιηθεί ο αυριανός γονιός όταν ήταν παιδί, έχει 14 φορές περίπου περισσότερες πιθανότητες, απ’ ό,τι ένας γονιός ο οποίος ουδέποτε κακοποιήθηκε ως παιδί, να ασκήσει και ο ίδιος βία στο παιδί του

[Marilena]

Και θα ξαναπω εγω τωρα.... Στην θεωρια ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΟΛΑ !!! Στην πραξη τι κανουμε ρε παιδια ?????????????????????????????

Με βαλεριανες δηλαδη και Αγιος ο Θεος ?

[gavrias]

Δε χρειάζονται Βαλεριάνες Μαριλένα μου , λίγη σκέψη χρειάζετε μόνο. Να το ρωτήσω αλλιώς: αν εγώ τώρα. σου έχω σπάσει τα νέυρα και είμαστε απέναντι, θα τολμήσεις να απλώσεις χέρι και να μου δώσεις μία? Κι αν όχι γιατί? (Απευθήνομαι στη λογική, όχι σε σένα προσωπικά).

 

Πρωσωπικά μιλώντας τώρα, δεν έχω απλώσει ΠΟΤΕ χέρι και δεν έχω βρίσει ΠΟΤΕ τα παιδιά μου.Και δεν είμαι υπεράνθρωπος, όυτε Αγία, ούτε καλύτερη ή χειρότερη απο άλλους γονείς.

Απλώς το Θεωρώ άνανδρο να χρησιμοποιώ τη δύναμη ή την εξουσία μου απέναντι σε τόσο αδύναμα αντικειμενικά πλάσματα, που κυριολεκτικά εξαρτώνται απο μένα σωματικά και συναισθηματικά.!!!

Συγνώμη, αν φαίνεται κάπως αλλά αυτό είναι το μόνο θέμα στο οποίο είμαι απόλυτη.

[Nikole00]

Η ζωη μας ειναι τοσο δυσκολη απο πολλες αποψεις. ερωτευομαστε, παντρευομαστε και κανουμε παιδια (οι περισσοτεροι επειδη το νιωθουμε σαν εσωτερικη αναγκη ολοκληρωσης) τα παιδια αυτα τα γενναμε με μεγαλη αγαπη αλλα και ανησυχια για το μελλον τους. για αυτα τα παιδια δουλευουμε, αγωνιαμε, ξενυχταμε και γενικοτερα παλευουμε. οταν απο αθωωτητα ή αγνοια και σε καμια περιπτωση απο κακη προθεση κανουν κατι που μας ενοχλει, σηκωνουμε το χερι και τα χτυπαμε ή τους φωναζουμε???ετσι δηλαδη καταλαβαινουν καλυτερα???? οταν κανουμε κατι λαθος εμεις ετσι μας αντιμετωπιζουν??ακομα και αν ναι,ειμαστε σε θεση να υπερασπιστουμε τον εαυτο μας....

Πως εξηγεις σε ενα παιδι που μολις εχεις χτυπησει οτι το κανεις για το καλο του|?????

Συγχαρητηρια σε ολους. Τετοιες αποψεις θα βοηθησουν πολλους κομπλεξικους και ανασφαλεις να καταλαβουν ποσο λαθος κανουν απεναντι σε ολα αυτα τα αγγελουδια

[Marilena]

Κωνσταντινα μου εσυ καλα τα λες.... κι εγω μαζι σου ειμαι και μαλιστα 789876654%.... απλα ρωταω πως μπορουμε να αντιμετωπισουμε καποιες καταστασεις, χωρις να απλωσουμε το ξερό μας, εννοειται, χωρις να φωναξουμε, χωρις να τα βρισουμε, χωρις να τα μειωσουμε, γιαι ειπαμε και εγω το εννοω, ο σκοπος ειναι να αποφυγουμε καθε ειδους βία... αλλα νομιζω οτι πρεπει να λαμβανουμε υποψην μας και τους χαρακτηρες τοσο των παιδιων οσο και των γονιων...

 

Θα σας περιγραψω ενα συγκεκριμενο περιστατικο, να μου πειτε γνωμες... οκ ?

 

Ο μπεμπακος (4 μηνων ) ειναι ξαπλωμενος στο ρηλαξ και παιζει με ενα πλαστικο γυμναστηριο... παει η Αγγελιαννα, πανω του... στην αρχη τον χαιδευει.... ξαφνικα του ριχνει μια μπουνια στην μουρη.... της λέμε, Αγγελιαννα, ασε το αδελφακι σου... πονεσε, γιατι τον χτυπησες ? Του ριχνει αλλη μια... Με πιο εντονο υφος, Ποναει αυτό, μην το κανεις.... Σκαρφαλωνει πανω απο τον καναπε, στο ρηλαξ και πεφτει πανω του, τον τραβαει, τον χτυπαει, εμεις λεμε, λεμε, την απομακρυνουμε παιρνωντας την αγκαλια και με το που θα φυγει, παλι τα ιδια.....

 

Ενα απο τα πολλα ειπα τωρα, αλλα πειτε μου γνωμη..... γιατι εγω απο τα νευρα μου βγαζω ατμους....

[Marilena]

Επισης Κωνσταντινουκο μου, λες

Να το ρωτήσω αλλιώς: αν εγώ τώρα. σου έχω σπάσει τα νέυρα και είμαστε απέναντι, θα τολμήσεις να απλώσεις χέρι και να μου δώσεις μία? Κι αν όχι γιατί?

 

Κοιτα σε εσενα (και καθε εσενα, ετσι ?) θα σου το πω με το καλο, με το αγριο και αν δεν βγαζουμε ακρη, θα σηκωθω να φυγω.... Αυτο ομως δεν μπορω να το κανω με τα παιδια μου !!!

[gerkon]

Είνια λογικό να συμφωνώ με την gavrias, άλλωστε μαζί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Θεωρώ ότι κανένα παιδί δεν χρειάζεται ξύλο για να "συμμορφωθεί" και αυτό είναι ευθύνη των γονιών. Στην δική μας περίπτωση, και έτσι ήταν από μωρά- μωρά, αρκούσε μία διαφορά στον τόνο ομιλίας ή ένα βλέμμα για να σταματήσει να κάνει κάτι, το οποίο πάντα γινόταν με την αιτιολογία γιατί δεν πρέπει να γίνεται.

[Marilena]

Ρε παιδια σε εμας γιατι αυτο δουλευε μεχρι πριν ενα χρονο και μετα οχι ?

Δωστε πρακτικες συμβουλες παρακαλω....

[gerkon]

Ρε παιδια σε εμας γιατι αυτο δουλευε μεχρι πριν ενα χρονο και μετα οχι ?

Δωστε πρακτικες συμβουλες παρακαλω....

 

Δεν ξέρω αν υπάρχουν πρακτικές συμβουλές και μάλιστα από μη παιδοψυχολόγο όπως εγώ. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι και για την Άνη και τον Βασίλη:

1. Μεγαλώνουνε σε ένα περιβάλλον όπου προσπαθούμε με την Κωνσταντία να μην υπάρχουν φωνές αλλά συζήτηση

2. Δεν παρεκλίναμε από την "αρχή" του μη ξύλου ακόμη και στον μικρό που είναι πολύ πιο ζωηρός, αλλά πάντα προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε το γιατί.

3. Προσπαθούμε και μάλιστα με "πρσωπικό κόστος" να συζητάμε με τα παιδιά ώστε να καταλάβουν τι κάνουν και γιατί.

[Μαρια Στυλιανακη]

Marilena συμβαίνει στις καλύτερες οικογένειες αυτό.

δεν έιναι η συμπεριφορά της, τα περισσότερα μεγαλύτερα αδερφάκια το κάνουν αυτό,...

πάλι καλά που είναι τα μωρά ανθεκτικά, - να δείς τι έχουν δεί τα μάτια μου...

θέλει ενασχόληση σε άλλα πράγματα, και αυτό απλώς να το εμποδίζετε και να της αφαιρείτε κάποιο προνόμιο (όχι για πολλές μέρες, για την επόμενη μέρα το πολύ) χωρίς τιμωρητικό τόνο.

τίποτε άλλο ούτε φωνές ούτε και ξύλο, - δεν θα έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα εκτός απο το να μη σε σέβεται η Αγγελιάνα στο μέλλον. απλώς να σε φοβάται. (και να μη μάθει γιατί τελικά ειναι λάθος αυτό που κάνει)

Είναι δική σου επιλογή.

Δες - συμβαίνει σε ΟΛΑ τα παιδιά αυτό... 7 χρόνια το βλέπω,.. είναι θέμα σωστής οριοθέτησης... αν αισθάνεσαι ότι δεν τα καταφέρνεις, ζήτα βοήθεια απο κάποια ειδικό. αν καταφεύγεις σε αυτή αντίδρασή σου απο απόγνωση και όχι απο επιλογή, κάνε το βήμα να ζητήσεις υποστήριξη..

Είναι και θέμα αυτοελέγχου του ενήλικα έτσι... εξαρτάται κατα πόσο αφήνεσαι και εσύ να εκφράζεις τα πάντα απέναντι στα παιδιά, -

όσο ανεξέλεγκτα εκφράζεσαι εσύ,

αυτό το παράδειγμα δείχνεις. υπάρχει το άρθρο του αυτοελέγχου για αυτό το θέμα για τα πάιδιά για να είναι πιο κατανοητό αυτό που λέω διάβασέ το:

http://parents.org.gr/psych/?sid=37 νομίζω θα σε βοηθήσει!

[gavrias]

Δέκα Λόγοι Γιατί Δεν Πρέπει Xτυπάτε το Παιδί σας

 

 

1. Χτυπώντας τα παιδιά σας, τα μαθαίνετε να κτυπούν και αυτά τα δικά τους παιδιά όταν μεγαλώσουν

.2. Στις περισσότερες περιπτώσεις όταν ένα παιδί παρουσιάζει αρνητική συμπεριφορά, είναι γιατί υπάρχει κάποιος λόγος (π.χ. πεινά, νυστάζει, είναι κουρασμένο ή αδιάθετο).

3. Η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν αφήνει το παιδί να μάθει ότι μια διαφωνία ή σύγκρουση επιλύεται με διάλογο και επικοινωνία.

4. Η τιμωρία επηρεάζει αρνητικά τη σχέση μεταξύ παιδιού-γονιού αφού είναι δύσκολο, για το παιδί να αντιληφθεί πως γίνεται να το αγαπούν και ταυτόχρονα να το κτυπούν και να το πληγώνουν.

5. Η οργή και η αγανάκτηση που δεν βρήκε τρόπους να εκφραστεί από ένα παιδί, αποθηκεύεται μέσα του και οδηγεί σε ένα θυμωμένο και αντιδραστικό έφηβο.

6. Το χτύπημα για παράδειγμα στο "πωπό" ενός παιδιού, ο οποίος είναι μια ερωτογενής ζώνη, μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό του παιδιού μια συσχέτιση μεταξύ πόνου και σεξουαλικής απόλαυσης και να οδηγήσει σε μια μετέπειτα δύσκολη σεξουαλική ζωή.

7. Όταν η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν πετυχαίνει και ο γονιός δεν έχει άλλες εναλλακτικές μεθόδους, τότε η συχνότητα της τιμωρίας αυτής μπορεί εύκολα να οδηγήσει, σε σοβαρή σωματική κακοποίηση του παιδιού.

8. Η σωματική τιμωρία ενισχύει το επικίνδυνο και άδικο μήνυμα ότι "ο πιο δυνατός επιβάλλεται γιατί μπορεί και το κάνει" και ότι είναι αποδεκτή η λογική να πληγώνουμε κάποιον επειδή τυγχαίνει είναι μικρότερος και πιο αδύναμος από εμάς.

9. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους ρόλους των γονιών τους ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί αποδεκτό τρόπο έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων και επίλυσης αντιπαραθέσεων / συγκρούσεων.

10. Τα γερά θεμέλια μιας υγιούς προσωπικότητας βασίζονται στην αγάπη, το σεβασμό και την σωστή επικοινωνία και όχι στο φόβο και την απειλή για σωματική τιμωρία.

--------------------------------------------------------------------------------

[Marilena]

Μαρία μου οκ, η αφαιρεση ενος προνομοιου ειναι κατι σαν "η τιμωρία της" για κατι κακό που εκανε... ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΙΔΕΣ !!! Οχι απλα δεν τα καταφερνω..... χανω καθε ελεγχο σιγα σιγα !!! Απο το πρωι προσπαθει να πνιξει τον μπεμπη και μαλιστα παει και βαζει μια σαλιαρα και του κλεινει μυτη και στομα και τα πιεζει με κακια.... Ξερεις ποτε το παιδι σου κανει κατι επιτηδες και με κακια ή οχι ! Αποτέλεσμα,..... την χιλιοστη φορ απου το εκανε και ενω ΟΛΗ μερα το παλευω με χιλιους τροπους, δεν αντεξα και την τραβηξα παο τα μαλλια ... και αλλα τι να το κανω ? Εγινε !!! ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΛΕΜΕ !!!

 

Ακομα και η παιδιατρος που ηρθε χθες μου το ειπε.... Δεν προκειται να βγαλεις ακρη με αυτο το παιδι !!! Δεν καταλαβαινει τιποτα....

Η γυναικα βλεπει 30 - 40 παιδια την ημερα !!!

Απο την ημερα που γεννηθηκε, δεν θα το ξεχασω ποτε που ηρθαν και μου ειπαν οτι ειναι γερο και να μας ζησει, αλλα κουραγιο - πολυ ζωηρο παιδι κι ακομα οταν ξεκινησε παιδικο απο την δευτερη μερα μας ειπαν.... εδειξε ηδη οτι ειναι πολυ ζωηρη !

[μανουλα]

μαριλενα μου κανεις δεν μπορει να σε κατακρινει πως μεγαλωνεις το παιδι σου. ειναι λογικο να εχεις πελαγωσει με την μικρη σου.δυστυχως δεν ξερω τροπους να σου πω γιατι εχω μονο μια κορη και αυτη ειναι μικρη(15 μηνων) αλλα διαβαζω για να ενημερωνομαι γιατι οταν ερθει με το καλο ενα δευτερο τα ιδια θα περασω. τωρα που και η δικη μου αρχισε να πειραζει πραγματα που μπορει να της κανουν κακο(π.χ ηλεκτρικη κουζινα) της χαιδευω το χερι και της λεω κακο καει και στην πλακα της χτυπαω τον ποπο. ειμαι κατα της βιας γιατι οι γονεις μου ποτε δεν απλωσαν χερι πανω μας. καλο κουραγιο

[Marilena]

Μανούλα δεν ειναι το θεμα μου να με κατακρινει κανεις.... το θεμα μου ειναι να με βοηθησει... Ειμαι κι εγω κατα της βιας και μαλιστα ειμαι και ατομο ενοχικο κλπκλπ... Αλλα ειμαστε σε απογνωση κι εγω και ο πατερας της !!! ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ??? ΒΟΗΘΕΙΑ !!!

[Μαρια Στυλιανακη]

Ακομα και η παιδιατρος που ηρθε χθες μου το ειπε.... Δεν προκειται να βγαλεις ακρη με αυτο το παιδι !!! Δεν καταλαβαινει τιποτα....

Η γυναικα βλεπει 30 - 40 παιδια την ημερα !!!

 

την δήλωση αυτή την θεωρώ απαράδεκτη. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΟΜΩΣ!!! αυτά ακούς και σου σηκώνεται η τρίχα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ να της πείς για την βοήθεια την πολύτιμή της. ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ας μιλούν οι παιδίατροι πραγματικά μόνο για αυτά που έχουν σπουδάσει... τα άλλα 30 40 παιδιά που είδε δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

Αυτό έλειπε να βαφτιστεί πάλι ένα παιδί, προβληματικό και ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ας το πεί στον άντρα της, το βράδυ για small talk, όχι σε σένα που είσαι μητέρα της.

 

Αυτά σόρρυ, είναι βλακείες.... όλα τα παιδιά εκτός και εάν έχουν κάποιο νοητικό θέμα, αλλά ακόμα και αυτά ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ τα όρια!

 

Μαριλένα, αφού το βλέπεις ότι δεν καταφέρνεις τίποτε με την βία ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ.

πραγματικά, σου μιλάω απολύτως ειλικρινά, είναι απλά ένα εγωιστικό μέσο να ξεσπάσεις... αφού το ξέρεις απο πρίν ότι δεν έχει αποτέλεσμα - άρα το κάνεις για τον εαυτό σου όχι για εκείνη.

 

Δεν πρόκειται ξαφνικά να αλλάξει η Αγγελιάννα απο τη μια στιγμή στην άλλη. έχει γεννηθεί το αδερφάκι της, και η αντίδρασή σου αυτή επιβεβαιώνει τον χειρότερο της φόβο ότι απο την στιγμή που γεννήθηκε άλλαξαν όλα, όλα είναι χάλια για εκείνη. ξαφνικά η μητέρα της την χτυπάει και της τραβάει τα μαλλια. μόνο σε κάτι πολύ κακό θα καταλήξει αυτό, εάν δεν αλλάξεις τακτική. ...τώρα ακόμα μπορείς.

 

είναι 10000 φορές καλύτερο να μην κάνεις τίποτε - και απλώς να την εμποδίζεις. ακόμα και αν δεν έχει αποτέλεσμα μακρόχρονο.

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ αυτή είναι η συμβουλή μου. (απλώς την εμποδίζεις/σταματάς χωρίς βία απλώς φράγμα και δεν ασχολείσαι)

 

αφού δεν ξέρεις τι να κάνεις, μην κάνεις τίποτε.

βρες ένα τρόπο καταρχήν να ελέγχεις το θυμό σου. εσύ είσαι η ενήλικη, εσύ πρέπει να δώσεις το παράδειγμα της ψυχραιμίας. αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, ζήτα βοήθεια σε ειδικό για τον εαυτό σου, όχι για την μικρή... σκέψου την επιλόχεια κατάθλιψη.

Είναι όντως η συμπεριφορά της Αγγελιάννας που σε φέρνει στα όριά σου, ή μήπως οι ορμόνες...!!!....

 

Πάντως η βία είδες, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, άρα είναι άσκοπη.

εγώ θα σου συνιστούσα να τηλ. στην γραμμή, και να τους ρωτήσεις την άποψή τους, και αν μπορούν να σου συστήσουν κάποια υπηρεσία για να βοηθηθείς σε αυτό.

 

Ίσως, χρειάζεται και κάποιος απο πάνω εκείνη τη στιγμή για να σου δείξει πως και τί.

Έχεις δεί τις εκπομπές The nanny που βοηθάνε οικογένειες?

ΑΥΤΟ ακριβώς.

είναι πολλοί γονείς που δεν ξέρουν τι να κάνουν.

γνωρίζω ότι δεν βοηθάει τίποτε παρά το να υπάρχει παρέμβαση βοηθητική επι τόπου σε αυτές τις περιπτώσεις..

αν δεν πιστεύεις ότι ανήκεις σε αυτη την περίπτωση, τότε ψάξε το θέμα της επιλόχειας κατάθλιψης... είχες δεί που σε ένα θέμα είχαμε συζητήσει ότι ένα κυρίαρχο συναίσθημα της είναι και ο θυμός? (είναι μια πλευρά της)...

 

δεν είναι λίγο αυτό το πράγμα. (η επιλόχεια κατάθλιψη..) ευθύνεται για 1000 προβλήματα , και ειδικά με δύο παιδιά είναι 100 φορές πιο δύσκολα απο ότι μόνο με ένα...

βγάλε την προσοχή σου απο την Αγγελιάνα. αυτό που κάνει όπως σου έγραψα, το κάνουν τα περισσότερα παιδιά... δεν είναι δείγμα κακομαθημένου ή ζωηρού παιδιού είναι δείγμα συμπεριφοράς παιδιού. τελεία.

[Marilena]

Μαρια μου, σορρυ αλαλ εκεινη την ωρα εγραφα μεσα σε πανικο.... Δεν το ειπε ετσι η γυναικα... Ειπε : Καλα αυτο το κοριτσακι σου εχει τελειο χαρακτηρα και θα προοδευσει πολυ... Βαζει στοχο κατι και δεν καταλαβαινει τιποτα μεχρι να τον πετυχει !!!

Κι εγω ειπα... αυτο ειναι καλο ή κακο ?

Και ειπε : Ειναι πολυ καλο για την ζωη της γενικα αλλα εσας θα σας βγαλει λιγο την ψυχη. Δεν καταλαβαινει Χριστο οταν εχει κατι στο μυαλο της... Ασε που ειναι και τετραπερατη και δεν μπορεις να την παιξεις...

 

Αυτα ειπαμε...

 

Τωρα για τα υπολοιπα εχεις απολυτο δικιο !!!!!! Αλλα να σε ρωτησω κατι ? Υπαρχει ατομο να ερθει στο σπιτι ? Μπορω να κανω κατι τετοιο ? Πιστευω οτι εχω μεγαλη αναγκη απο βοηθεια !!!

[mata]

Μαριλένα μου ένα πράγμα θα σου πώ. Το πιο σημαντικό που αναγνωρίζω εγώ στην περίπτωση σου είναι ότι καταλαβαίνεις ότι χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει στο αδιέξοδο που αισθάνεσαι ΄πως βρίσκεσαι. Οι περισσότεροι, που κάνουν κάποια λάθη με τα παιδιά τους, δεν το δέχονται και δεν το αναγνωρίζουν. Αποτέλεσμα, να μην αλλάζουν ποτέ συμπεριφορά. Και φυσικά δεν αλλάζουν και τα παιδιά, μια που αυτά είναι φαύλος κύκλος.Εγώ πιστεύω ότι απο τη στιγμή που αναγνωρίζεις το πρόβλημα θα βρεθεί και η λύση. Ελπίζω να βρεις τη βοήθεια που χρειαζεσαι. Όσον αφορά την εκπομπή που αναφέρει η Μαρία, είναι φανταστική. Όσες φορές την είδα, πραγματικά μου φάνηκε χρήσιμη για όλες εμάς τις μαμάδες. Και μάλιστα δεν δείχνει μόνο τις λύσεις στα προβλήματα, αλλά και τα αποτελέσματα που έχουν. Και πάντα ξεκινάει από τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων απο την μεριά των γονιών. Και στη συνέχεια, δείχνει πόσο γρήγορα αλλάζουν και τα παιδιά.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά.

[IOKASTH]

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:

Μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:

Μαθαίνει να καυγαδίζει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:

Μαθαίνει να είναι ντροπαλό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:

Μαθαίνει να είναι ένοχο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:

Μαθαίνει να είναι υπομονετικό

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:

Μαθαίνει να εκτιμά

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη:

Μαθαίνει να είναι δίκαιο

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:

Μαθαίνει να πιστεύει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:

Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

R. RUSSEL.

 

Ας προσπαθήσουμε να χαλιναγωγούμε το δικό μας επιθετικό εαυτό, για να μην μας μιμηθούν τα παιδιά μας. Αφού, όπως λένε, τα παιδιά είναι «καθρέπτες» της δικής μας προσωπικότητας, θα ήταν άσχημο να αναγνωρίσουμε, μια μέρα, το δικό μας κακό και βίαιο εαυτό μέσα σ'αυτούς τους «καθρέπτες».

 

 

 

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ!