ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[Afroditi D]

Ρε παιδια σε εμας γιατι αυτο δουλευε μεχρι πριν ενα χρονο και μετα οχι ?

Δωστε πρακτικες συμβουλες παρακαλω....

.....

Δεν ξέρω αν υπάρχουν πρακτικές συμβουλές και μάλιστα από μη παιδοψυχολόγο όπως εγώ. .

 

Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε και την άποψη της Αικατερίνης σε αυτό το πολυ ενδιαφέρον θέμα !!!

Αικατερίνη ειμαστε ολο αφτία !

[Marilena]

Ναι ναι !!! ΑΙκατερινη.... σε παρακαλουμε !!!

[MissMarple]

Είμαι αντίθετη στη χρησιμοποίηση σωματικής βίας σε οποιονδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον σε ένα παιδί χωρίς να γνωρίζω ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού. Με ποιό τρόπο όμως είμαι αντίθετη;

 

Αυτό που πάντα αναρωτιόμουν είναι το εξής: Μιλάμε και τοποθετούμαστε κατά της σωματικής βίας έχοντας στο νου για τι πράγμα μιλάμε, έχοντας φάει όλοι από τους συντηρητικούς ή όχι γονείς μιας παλαιότερης ή νεότερης εποχής τουλάχιστον ένα χαστούκι, ξέροντας τι σημαίνει σωματική τιμωρία, έχοντας συναίσθημα, παραστάσεις, εικόνες, βίωμα. Ένα παιδί που μεγαλώνει απόλυτα προστατευμένο από οποιασδήποτε μορφής και φύσης σωματική βία, που απλά δεν έχει φάει στη ζωή του ούτε ένα χαστούκι, πόσο προετοιμασμένο θα είναι να βγεί σε μια κοινωνία όπου η σωματική βία βγάζει συνεχώς καραούλι;

 

Έχω την ανασφαλή άποψη ή τον φόβο ότι η βία, περιλαμβανομένης και της σωματικής βίας, είναι ένα από τα πολλά συστατικά των σχέσεων που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπινων και όχι μόνο όντων, υπάρχει εκεί συνυφασμένη με τη ζωϊκή ζωντανή φύση τους και ανα πάσα στιγμή μπορεί να εκδηλωθεί. Από αυτή την άποψη δεν θεωρώ λανθασμένη την ύπαρξη της (δεν έχω το δικαίωμα να την θεωρήσω) και δεν σκοπεύω να υποστηρίξω την εξάλειψη της από τις ζωές μας, σε μια όμως προσπάθεια βελτίωσης των εαυτών μας (με όρους και τρόπους που η εξελιγμένη ανθρώπινη λογική των νόμων και κανόνων συνύπαρξης μας επιβάλλει) και αυτού του κόσμου που ζούμε θα υποστήριξα απλά και ένθερμα την ορθολογική χρήση της.

 

Χαίρομαι που έφαγα συνολικά 3 χαστούκια στη ζωή μου από τους γονείς μου: Το ένα όταν έφυγα σκαστή από το δημοτικό σχολείο και πήγα με μια φίλη μου να παίξουμε ποδοσφαιράκι σε ένα στέκι κακόφημο γεμάτο μαντράχαλους, το άλλο όταν χάθηκα σε ένα μικρό δασάκι που πήγαμε οικογενειακώς για πικνικ και βρέθηκα σε μια παρέα αραπάδων που έπαιζαν τάβλι και το τρίτο όταν επαναλάμβανα σπαστικά ό,τι έλεγε η μάνα μου για πολλή ώρα ενώ αυτή δούλευε. Ξέρω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είχα ξεπεράσει τα όρια της υπομονής ενός ανθρώπου, καταλάβαινα ότι έκανα λάθος γιατί είχα στο μυαλουδάκι μου όλες τις καλές θεωρίες και παρόλα αυτά σκόπιμα καταπάτησα τους δικούς μας κανόνες και νόμους που θέσαμε στη σχέση μας με τη μητέρα μου κάνοντας της κακό. Δεν θα χαιρόμουν αν έτρωγα χαστούκι κάθε μέρα για την κάθε μικροσκανδαλιά που έκανα. Δεν θα χαιρόμουν επίσης αν δεν ήξερα με το παιδικό μου μυαλουδάκι πολύ περιγραμματικά και χαριτωμένα τι σημαίνει χαστούκι και πότε χρησιμοποιείται.

 

Στο ερώτημα που τέθηκε πιο πάνω έχω την πεποίθηση πως δεν υπάρχουν παιδιά υγιή, χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα υπερκινητικότητας ή άλλο νοητικό πρόβλημα, που να είναι τόσο ζωηρά ώστε να μην ελέγχεται η συμπεριφορά τους με το λόγο, υπάρχουν άνθρωποι χωρίς υπομονή, με ευάλωτα νεύρα, που χρησιμοποιούν απλά τη βία ως το γρήγορο και εύκολο μέσο καταστολής της ζωηρότητας του παιδιού που είναι αναπόφευκτα καθημερινό φαινόμενο.

 

Η άποψη μου λοιπόν είναι ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι κατάργηση της σωματικής βίας από τη γκάμα γονεϊκών ή άλλων μέσων αντίδρασης μας, αλλά μαθήματα χρήσης της ως αυστηρά έσχατο μέσο που έχει και τα καλά του και τα κακά του και το αν θα υπερτερήσουν τα καλά ή τα κακά του έχει να κάνει με την εκάστοτε περίσταση. Την περίσταση την οποία προσπαθούμε μεν να αποτρέψουμε, να αποφύγουμε αλλά οι άνθρωποι με περιορισμένες δυνατότητες και όχι παντοδύναμοι δεν τα καταφέρνουμε πάντα.

[ghost girl]

Μarilena εγώ ακόμα δεν έχω φέρει στον κόσμο το παιδάκι μου και δεν έχω καθόλου παιδαγωγική εμπειρία. Όμως είμαι εκπαιδεύτρια σκύλων και πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε στην εκπαίδευση σκύλων μπορεί να έχουν αποτέλεσμα και στα παιδιά.

Λέω λοιπόν τι θα έκανα εγώ στη θέση σου.

Ας υποθέσουμε ότι αυτή η κατάσταση επαναλαμβάνεται για κάποιο καιρό ή κάποιες μέρες.

Σκέψου σε ποιές περιπτώσεις η Αγγελιάνα συμπεριφέρεται με βία στον μικρό. Είναι όταν είσαι μπροστά ή το κάνει κρυφά; Τί συμβαίνει ακριβώς μετά την συμπεριφορά της; Καταφέρνει να σου τραβήξει την προσοχή, έστω κι αν η αντίδρασή σου είναι αρνητική; Συνήθως αυτό που θέλει να πετύχει το παιδί είναι να τραβήξει την προσοχή των γονιών. Και δεν τα πειράζει αν αυτή είναι αρνητική. Ίσως να τους είναι και πιο επιθυμητή γιατί είναι και πιό έντονη: φωνές, θυμός. σωματική βία κλπ.

Άλλαξε εντελώς την δική σου συμπεριφορά. Μην προσπαθείς να αλλάξεις την συμπεριφορά του παιδιόύ.

Προσπάθησε να της δίνεις θετική σημασία όταν αυτή είναι ήρεμη και ασχολείται με άλλα πράγματα εκτός από το μωρό.

Πχ: Είστε στο σαλόνι, το μωρό στο ριλάξ, εσύ πίνεις καφεδάκι και η Αγγελιάνα ανακατώνει τα cd σου! Πηγαινε κοντά της και πες της πόσο περήφανη είσαι που ενδιαφέρεται για την μουσική. Διαλέχτε ένα cd μαζί και διασκεδάστε ακούγοντάς το. Πες της πολλά μπράβο και φίλησέ την που σε κάνει να περνάτε τόσο χαρούμενες στιγμές μαζί.

Έτσι αντιστρέφεις την ψυχολογία της. Θα νιώσει τόσο όμορφα που δεν θα έχει το μυαλό της στο μωρό και πόσο ξαφικά πήρε την θέση της στη ζωή σου!

Αν τα προβλήματα είναι πολύ έντονα πάντως θα πρότεινα και εγώ να πάρεις επαγγελματική βοήθεια. Αυτά!

[gerkon]

Ένα παιδί που μεγαλώνει απόλυτα προστατευμένο από οποιασδήποτε μορφής και φύσης σωματική βία, που απλά δεν έχει φάει στη ζωή του ούτε ένα χαστούκι, πόσο προετοιμασμένο θα είναι να βγεί σε μια κοινωνία όπου η σωματική βία βγάζει συνεχώς καραούλι;

 

Από αυτή την άποψη δεν θεωρώ λανθασμένη την ύπαρξη της (δεν έχω το δικαίωμα να την θεωρήσω) και δεν σκοπεύω να υποστηρίξω την εξάλειψη της από τις ζωές μας, σε μια όμως προσπάθεια βελτίωσης των εαυτών μας (με όρους και τρόπους που η εξελιγμένη ανθρώπινη λογική των νόμων και κανόνων συνύπαρξης μας επιβάλλει) και αυτού του κόσμου που ζούμε θα υποστήριξα απλά και ένθερμα την ορθολογική χρήση της.

 

Χαίρομαι που έφαγα συνολικά 3 χαστούκια στη ζωή μου από τους γονείς μου: Το ένα όταν έφυγα σκαστή από το δημοτικό σχολείο και πήγα με μια φίλη μου να παίξουμε ποδοσφαιράκι σε ένα στέκι κακόφημο γεμάτο μαντράχαλους, το άλλο όταν χάθηκα σε ένα μικρό δασάκι που πήγαμε οικογενειακώς για πικνικ και βρέθηκα σε μια παρέα αραπάδων που έπαιζαν τάβλι και το τρίτο όταν επαναλάμβανα σπαστικά ό,τι έλεγε η μάνα μου για πολλή ώρα ενώ αυτή δούλευε. Ξέρω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είχα ξεπεράσει τα όρια της υπομονής ενός ανθρώπου, καταλάβαινα ότι έκανα λάθος

 

Δεν έχω απαντήσει προσωπικά σε post, αλλά είναι υποχρεωμένος να το κάνω για τους παρακάτω λόγους:

1. Θεωρώ απαράδεκτο και ρατσιστικό τον χαρακτηρισμό "αραπάδες".

2. Οι λογικές ότι τα χαστούκια΄για σοβαρούς λόγους είναι αποδεκτά σημαίνει ότι αν κάνουμε σοβαρό λάθος στην δουλειά μας για παράδειγμα, είναι αποδεκτό από τον διευθυντή μας να μας ρίξει ένα χαστούκι. Είναι;

 

Η βία έχει νόημα μόνο όταν είναι προϊόν και αποτέλεσμα μαζικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων και όχι όταν ασκείται πάνω σε ένα άτομο. Τότε είναι φασισμός, δειλία και κόμπλεξ ισχυρού. Η βία σε μια επανάσταση για μένα δικαιολογείται βάση συνθηκών, και πάλι όχι σε επίπεδο βασανισμών αλλά βία μέσα από πάλη. Τότε και μόνο τότε.

[Μαρια Στυλιανακη]

η προετοιμασία σε αρνητικές καταστάσεις δεν γίνεται με την επίτηδες έκθεση σε αρνητικές καταστάσεις αλλά όταν έρθουν αν έρθουν, με την υποστήριξη των γονέων όχι με τους γονείς σαν αφετηρία μιας τέτοιας κατάστασης...

εγώ μεγάλωσα χωρίς να με έχουν χαστουκίσει ούτε μια φορά -

το αν η μητέρα μου όμως "χαστούκιζε" με λέξεις είναι άλλο θέμα.

όμως όταν μου έτυχε η βία σε μια σχέση μου, αυτό είναι κάτι που με έκανε να καταλάβω ότι αυτό δεν μου αξίζει και δεν θα το ανεχτώ, και έφυγα.

ένα παιδί που θα συνηθίσει στην καθημερινή του επαφή με τα άτομα που έχουν την μεγαλύτερη εγγύτητα μαζί του δηλ. την μητέρα του ή τον πατέρα του,

θα θεωρήσει αυτή την μορφή, σαν κατάλληλη και αρμόζουσα, καθώς μεγαλώνει.

αποδεδειγμένα, θα μπεί σε σχέσεις, στις οποίες θα υπάρχουν οι ίδιες ακριβώς συνθήκες. έχει αποδειχτεί αυτό σε έρευνες.

 

επίσης, είτε με το χέρι, είτε με την γλώσσα, το παιδί απλώς πληγώνεται και στην τελική είναι μια προδοσία όσον αφορά τον σεβασμό στο σώμα του - και στο ότι είναι πιο μικρό, αδύναμο και ΔΕΝ μπορεί να αμυνθεί.

Αυτό που υπάρχει είναι αδυναμία βασικά. και απο την μητέρα που δεν μπορεί να συγκρατηθεί, αλλά και στο παιδί που δεν μπορεί να αμυνθεί.

 

δεν είναι μια κατάσταση επικοινωνιακής υγείας, αλλά μια κατάσταση προβληματική που χρειάζεται να λυθεί.

νομίζω ότι η Μαριλένα είναι σε καλό δρόμο που το έχει καταλάβει αυτό, αλλά στην τελική αν δεν μπορεί μόνος του, για να το καταφέρει κάποιος, πρέπει να ακολουθήσει και τα επόμενα βήματα και να ζητήσει καθοδήγηση.

το πρόβλημα ότι αυτό γίνεται συνήθως σε συναντήσεις κατίδίαν όχι σε σπίτι, αλλά στο γραφείο του ειδικού έτσι ώστε να υπάρχει η απαραίτητη συγκέντρωση στα προσωπικά θέματα του καθένα πρώτα, και μετά να προχωρήσει στην επίλυση των συγκεκριμένων προβλημάτων. Πχ πρώτα να μεταχειριστεί το θέμα της ενδεχόμενης επιλόχειας κατάθλιψης, για να αντιμετωπιστεί η πηγή του προβλήματος και μετά στα υπόλοιπα.

αυτό δεν μπορεί να γίνει, στο σπίτι ... δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που κάνει την δουλειά που γίνεται στο εξωτερικό στην εκπομπή αυτή.

Αλλά και σε αυτή την εκπομπή τα πράγματα είναι πολύ πιο συμπυκνωμένα, πίσω απο το άτομο που είναι η νταντά/παρουσιάστρια, υπάρχει ομάδα ειδικών που αναλύει τα πάντα κτλ. δεν είναι ένα άτομο μόνο.

επίσης η δουλειά που προβάλλεται σε μια ώρα, είναι αποτέλεσμα εβδομάδων προετοιμασίας παρακολούθησης και και και...

θα βοηθήσει αρχικά συναντηση κατιδίαν. θα σου στείλω πμ Μαριλένα.

[Marilena]

Ναι Μαρακι μου, θα με βοηθησεις πολυ !!!!

Πρεπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να αλλαξουμε τακτικη !!! Δεν ξερω πως γιναμε ετσι, αλλα κατι πρεπει να γινει !!! Τα νευρα μου παντως δεν πανε καλα !!!

[MissMarple]

 

Δεν έχω απαντήσει προσωπικά σε post, αλλά είναι υποχρεωμένος να το κάνω για τους παρακάτω λόγους:

1. Θεωρώ απαράδεκτο και ρατσιστικό τον χαρακτηρισμό "αραπάδες".

2. Οι λογικές ότι τα χαστούκια΄για σοβαρούς λόγους είναι αποδεκτά σημαίνει ότι αν κάνουμε σοβαρό λάθος στην δουλειά μας για παράδειγμα, είναι αποδεκτό από τον διευθυντή μας να μας ρίξει ένα χαστούκι. Είναι;

 

 

1. sumfwnw oti einai ratsistikos xaraktirismos

2. evala mia antitheti apopsi apla gia peraiterw suzitisi - tha to kanw suxna

[Jean]

Χαίρομαι που έφαγα συνολικά 3 χαστούκια στη ζωή μου από τους γονείς μου: Το ένα όταν έφυγα σκαστή από το δημοτικό σχολείο και πήγα με μια φίλη μου να παίξουμε ποδοσφαιράκι σε ένα στέκι κακόφημο γεμάτο μαντράχαλους, το άλλο όταν χάθηκα σε ένα μικρό δασάκι που πήγαμε οικογενειακώς για πικνικ και βρέθηκα σε μια παρέα αραπάδων που έπαιζαν τάβλι και το τρίτο όταν επαναλάμβανα σπαστικά ό,τι έλεγε η μάνα μου για πολλή ώρα ενώ αυτή δούλευε

 

Την επόμενη φορά που σου περασε απ' το μυαλο να το σκασεις από το σχολείο, να χαθεις σ΄ενα δασακι ή να επαναλαμβανεις σπαστικά ο,τι έλεγε η μάνα σου δεν το εκανες φανταζομαι... Αλλα γιατι; Και αυτο είναι που έχει σημασια. Μηπως επειδη φοβηθηκες το χαστουκι; Για σκεψου το λιγο...

Τι μηνυμα πηρες μ' αυτα τα χαστουκια; Το μηνυμα που επρεπε να παρεις ειναι πως το να εξαφανιζεσαι ειναι επικινδυνο για σενα κι ο μπαμπας κι η μαμα κατατρομαξαν... Πηρες τετοιο μηνυμα με τα χαστουκια;

[Νίκη]

Δέκα Λόγοι Γιατί Δεν Πρέπει Xτυπάτε το Παιδί σας

 

 

1. Χτυπώντας τα παιδιά σας, τα μαθαίνετε να κτυπούν και αυτά τα δικά τους παιδιά όταν μεγαλώσουν

.2. Στις περισσότερες περιπτώσεις όταν ένα παιδί παρουσιάζει αρνητική συμπεριφορά, είναι γιατί υπάρχει κάποιος λόγος (π.χ. πεινά, νυστάζει, είναι κουρασμένο ή αδιάθετο).

3. Η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν αφήνει το παιδί να μάθει ότι μια διαφωνία ή σύγκρουση επιλύεται με διάλογο και επικοινωνία.

4. Η τιμωρία επηρεάζει αρνητικά τη σχέση μεταξύ παιδιού-γονιού αφού είναι δύσκολο, για το παιδί να αντιληφθεί πως γίνεται να το αγαπούν και ταυτόχρονα να το κτυπούν και να το πληγώνουν.

5. Η οργή και η αγανάκτηση που δεν βρήκε τρόπους να εκφραστεί από ένα παιδί, αποθηκεύεται μέσα του και οδηγεί σε ένα θυμωμένο και αντιδραστικό έφηβο.

6. Το χτύπημα για παράδειγμα στο "πωπό" ενός παιδιού, ο οποίος είναι μια ερωτογενής ζώνη, μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό του παιδιού μια συσχέτιση μεταξύ πόνου και σεξουαλικής απόλαυσης και να οδηγήσει σε μια μετέπειτα δύσκολη σεξουαλική ζωή.

7. Όταν η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν πετυχαίνει και ο γονιός δεν έχει άλλες εναλλακτικές μεθόδους, τότε η συχνότητα της τιμωρίας αυτής μπορεί εύκολα να οδηγήσει, σε σοβαρή σωματική κακοποίηση του παιδιού.

8. Η σωματική τιμωρία ενισχύει το επικίνδυνο και άδικο μήνυμα ότι "ο πιο δυνατός επιβάλλεται γιατί μπορεί και το κάνει" και ότι είναι αποδεκτή η λογική να πληγώνουμε κάποιον επειδή τυγχαίνει είναι μικρότερος και πιο αδύναμος από εμάς.

9. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους ρόλους των γονιών τους ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί αποδεκτό τρόπο έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων και επίλυσης αντιπαραθέσεων / συγκρούσεων.

10. Τα γερά θεμέλια μιας υγιούς προσωπικότητας βασίζονται στην αγάπη, το σεβασμό και την σωστή επικοινωνία και όχι στο φόβο και την απειλή για σωματική τιμωρία.

--------------------------------------------------------------------------------

 

Συμφωνώ με κάθε φράση.

 

Ποτέ κανένας δε σήκωσε χέρι επάνω μου. Έτσι μεγάλωσα. Πάντα προσπαθούσε η μαμά μου με τον τρόπο της να μου εξηγήσει. Δε μου επιβαλόταν, δε με έπνιγε, δε με έκανε να τη φοβάμαι χτυπώντας με. Έχτισε μία επικοινωνία μεταξύ μας, έναν αμοιβαίο σεβασμό.

[Αικατερίνη]

Κατʼαρχήν λυπάμαι που καθυστέρησα να μπω στην κουβέντα σας, καθώς έχω ασχοληθεί πολύ και με ενδιαφέρει το θέμα της σωματικής τιμωρίας και γενικότερα της ενδοοικογενειακής βίας.

Καθώς ήταν θέμα της Πτυχιακής μου, είδα από ερωτηματολόγια (που μοίρασα σε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου, για να αναφέρουν τις σχετικές εμπειρίες-αναμνήσεις τους) ότι το ποσοστό των παιδιών που δέχθηκν έστω και μια φορά επιθετική συμπεριφορά από τους γονείς τους ήταν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ!

Ηταν περίπου το 40%!!

Δε μιλάμε φυσικά για ακραίες συμπεριφορές βίας ή κακοποίηση, αλλά για περιστατικά που θυμούνταν τα παιδιά να έχουν «εισπράξει» πχ χαστούκι, χτύπημα στον ποπό, τράβηγμα μαλλιών, πέταγμα παντόφλας κα παρόμοιες συμπεριφορές.

Γενικά και από όλες τις έρευνες που διάβασα εκείνη την περίοδο, προκύπτει ότι αν και ευαίσθητο, το θέμα υπάρχει. Λόγω και του οικογενειακού απορρήτου πολλές φορές δε γίνεται γνωστό και δε γνωρίζουμε ακριβώς τις διαστάσεις του.

 

Σίγουρα τα νεότερα ζευγάρια είναι πιο ευαισθητοποιημένα και πιο ενημερωμένα για τις επιπτώσεις που έχει η χρήση σωματικής τιμωρίας, αλλά πολλές φορές εξακολουθούν να επιβάλλουν σωματικές ποινές. Και είναι απόλυτα κατανοητό αυτό! Γιατί ίσως έτσι έχουν μάθει, ίσως είναι η πιο γρήγορη και άμεση αντίδραση κάποιου, για πολλούς λόγους. Πρέπει όχι μόνο να συμφωνεί κανείς με τις θεωρητικές απόψεις κατά της βίας, αλλά και να γνωρίζει τι άλλο μπορεί να κάνει, πως μπορεί να αντιδράσει. Χρειάζεται και λίγη εκπαίδευση καμιά φορα.

Δεν αρκεί μόνο να λέμε τι δεν είναι καλό να κάνουμε αλλά χρειάζονται και εναλλακτικές λύσεις!

Κάποιες από αυτές είναι η στέρηση προνομίων ή η απομόνωση για πολύ λίγο. Εχουν γραφτεί πάρα πολλά σε σχετικά θέματα του forum. Πιάνουν όμως και έχουν νόημα μόνο όταν έρχονται αμέσως μετά την αταξία.

Και φυσικά ας μην ξεχνάμε την επιβράβευση της επιθυμητής συμπεριφοράς! Σχεδόν πάντα επικεντρωνόμαστε στην τιμωρία της «κακής» πράξης και ξεχνάμε να επιβραβεύουμε την «καλή» και επιθυμητή πράξη όταν την κάνει το παιδί! Είναι κι αυτό εξίσου σημαντικό και μπορεί εξίσου να διαμορφώσει και να πλάσει τη συμπεριφορά του! Όσο περισσότερο επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά του παιδιού τόσο περισσότερο το ενισχύουμε να την επαναλάβει!

[Marilena]

Αικατερίνη μου μπορεις να μας βοηθήσεις λιγο περισσότερο ???

Εγω προσωπικα, επειδη τελικα παρεξηγηθηκα κιολας, να το αναφερω αλλη μια φορα... Δεν δέρνω το παιδί μου... ουτε γενικα, ουτε συχνα ουτε τιποτα τετοιο... Απλά εχω εντοπίσει ότι τα νεύρα μου είναι πού ευθραυστα και μερικές φορές χάνω τον έλενγχο... αυτό δεν σημαίνει ότι επειδη χανω τον ελεγχο κανω κατι κακο στο παιδί, όμως καταλαβαίνω ότι χρειάζομαι εναλλακτικές λύσεις για να αντιδρώ άμεσα...

Γιατι δεν ειναι μονο το παιδι... ειμαστε κι εμεις οι γονεις... οταν βραζεις και δεν κανεις τιποτα, μετα εχει επιπτωσεις σε εσενα αυτο... Ελπιζω να καταλαβαινεις πως το εννοω...

 

Μπορεις να βοηθησεις λιγο ?

[Αικατερίνη]

Μαριλένα μου έχεις απόλυτο δίκαιο σε αυτό που λες.

Όταν βράζουμε και είμαστε "μέχρι το καπάκι" και δεν κάνουμε τίποτα, είναι ό,τι χειρότερο για τον εαυτό μας. Και για τα νεύρα μας και για το σώμα μας. Γιατί όλη αυτή η ένταση πολύ εύκολα μετατρέπεται σε πόνο, σε ευαισθησία, σε αδυναμία, ακόμη και σε αρρώστια και μάλιστα χρόνια!

Τις περισσότερες φορές όμως βράζουμε λόγω άλλων θεμάτων. Κάτι συνέβη στην εργασία μας, ή με την πεθερά μας, ή με τους γονείς μας. Σπάνια είναι τα ίδια τα παιδιά οι κύριες αιτίες αυτής της έντασής μας. Συνήθως είναι κάτι άλλο, μπορεί όχι απαραίτητα κάποιο γεγονός αλλά έστω και κάποια σκέψη που μας "τρώει". Και τελικά ξεσπάμε με λάθος τρόπο ή στα λάθος ατομα. Μπορεί να είναι τα παιδια αυτά ή κάποιος τρίτος, γενικά όποιος μας δώσει την αφορμή.

Όλοι το κάνουμε αυτό, ή τουλάχιστον το έχουμε κάνει.

Αυτό που προτείνω είναι όταν συμβαίνει αυτό απλά να φεύγεις. Να μην κάνεις τίποτα, να μην αντιδράς.

Με αυτό τον τρόπο, και αγνοείς τη συμπεριφορά του παιδιού (εκτός φυσικά και αν πρόκειται για κάτι που το θέτει σε κίνδυνο) και δεν κάνεις κάτι που το μετανιώνεις μετά.

Η αγνόηση είναι ένας πολύ καλός τρόπος να μη δώσεις συνέχεια στη συμπεριφορά κάποιου. Δεν παίρνει την προσοχή που ουσιαστικά θέλει και ζητά. Οπότε σταματάει.

Είναι δύσκολο και ξέρω ότι τελικά εσύ δεν εκτονώνεσαι! Όμως νομίζω ότι είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για να μην κάνεις πράγματα που τα μετανιώνεις. Και είναι καλύτερα να φύγεις και να πας να εκτονωθείς σε κάτι άλλο, αμέσως μετά, πχ με ένα τηλέφωνο σε κάποια φίλη, ακόμη και με 3-4 μπουνιές σε ένα μαξιλάρι (μη γελάς, δεν είναι μόνο για τα παιδιά, πιάνει και στους μεγάλους!!!), παρά να χάσεις τον έλεγχο μπροστά στα παιδιά.

Βοηθά πολύ να θυμάσαι ότι σίγουρα δεν είναι εκείνα η αιτία της έντασης. Και πάντα είναι καλύτερα να ψάχνουμε τις βαθύτερες αιτίες κι εκείνες να αντιμετωπίζουμε, παρά να αντιδρούμε με άλλες αφορμές.

[alvadi]

Παρακολουθώ τη συζήτηση αλλά δεν ξέρω τι να πω!

 

Πολλές φορές όταν είμαστε έξω από το χορό τα λέμε ευκολότερα.

 

Πριν μπω στο parents είχα δείρει την κόρη μου τη μεγάλη και έχω φωνάξει και ακόμα το κάνω να φωνάζω αρκετές φορές. Κάποιες φορές τα test αντοχής μου δεν πιάνουν.

 

Στον Βασιλη μου που δεν ειναι ούτε 2 1/2 ούτε τον έχω μαλώσει, ούτε του έχω φωνάξει ποτέ. Προσπαθώ πάντα με το καλό. Πριν 2 μήνες αφού με αγνοούσε πήρε φορά και έπεσε στο παράθυρο με αποτελεσμα να φύγει όλο το τζάμι ευτυχώς όχι πάνω του. Από τότε δεν ξαναπηγε να πέσει με φόρα στο παράθυρο - αλλά το παιδί είχε ΑΓΙΟ που δεν καρφώθηκαν τα τζάμια πάνω του. Κατά διαστηματα λοιπόν πάει στη μπαλκονόπορτα και τραβάει την κουρτίνα. Εγώ "Βασιλάκη μου φύγε από 'κει σε παρακαλώ και ξανά και ξανά....ο Βασίλης με αγνοεί. Εχθές εκεί που διάβαζα την κόρη μου ακούω ένα μπαμ μπουμ δυνατό και είχε έρθει το σιδερένιο διπλό κουρτινοξυλο κάτω. Για άλλη μία φορά σταθήκαμε τυχεροί..΄... Σκεφτείτε το σιδερένιο κουρτινόξυλο έσκασε δίπλα του!! ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑ ΦΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ?????

 

Όταν δεν είναι υπάκουος ο Βασίλης τον βάζω τιμωρία στο δωμάτιο του και του λέω να μη βγει έξω (βέβαια δεν του κλείνω την πόρτα ) και για άλλη μία φορά με αγνοεί....

 

Πραγματικά σήμερα είμαι και χάλια με 39,3 πυρετό, νιώθω και απαίσια, δεν ξέρω πως να φερθώ....!!!!!!

[Marilena]

Μαρακι μου ποσο σε νιωθω δεν ξερεις... Δεν μπορω να σε συμβουλεψω τιποτα !!! Αφου κι εγω δεν ξερω τι να κανω !!! ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ !!!

 

Τελικα τι εκανες χθες ???

 

Περαστικα κουκλα μου !!!

[BIZELI]

Μαράκι ....τί ποιο λογικό από τα συναισθήματα που νοιώθεις...

στο βιβλιο του green που λεγαμε πάντως, αναφερει τό ποσο διαφορετική πρεπει να ειναι η αντιμετωπιση του γονιου όταν πρόκειται για την ασφαλεια του παιδιού αλλα και τό ποσο διαφορετική αλλα και εντονότερη η τιμωρία του και οι αντιδρασεις μας...

 

υγ το χεις διαβασει καθόλου??

[alvadi]

Oυφ...επέστρεψα στο γραφείο (αφού κόλησα τα 2 κορίτσια ίωση) και στο αγαπημένο μου parents ....

 

Διαπίστωση: Απαγορεύεται να αρρωσταίνουμε.....δύσκολα τα πράγματα όταν σε πιάνει αυτό το ρίγος.....μμππππρρρρ .....

 

Χριστίνα το ξεκίνησα το βιβλίο αλλά ακόμα είμαι στις πρώτες σελίδες και πολλλές φορές σκέφτομαι ότι αυτό το βιβλίο έχει γραφτεί για μένα.. Είναι πολύ καλό και βλέπεις με άλλο μάτι όλες αυτές τις σκανδαλιές, τα νεύρα, το θέμα της ακαταστασίας...

[angela]

Χριστίνα το ξεκίνησα το βιβλίο αλλά ακόμα είμαι στις πρώτες σελίδες και πολλλές φορές σκέφτομαι ότι αυτό το βιβλίο έχει γραφτεί για μένα.. Είναι πολύ καλό και βλέπεις με άλλο μάτι όλες αυτές τις σκανδαλιές, τα νεύρα, το θέμα της ακαταστασίας...

 

Περαστικά Μαρία μου!!!

Ποιο βιβλίο;;;

[alvadi]

Ευχαριστώ Angela!

 

To βιβλίο λέγεται Δάμαζοντας τα Νήπια (δεν είναι φοβερός τίτλος; δάμαζοντας ) συγγραφ.Christopher Green εκδόσεις Πλατύπους (αν θυμάμαι καλά) και αναφέρεται στην ηλικία 2-5 αλλά ακολουθεί και 2ο βιβλίο για από 6-12. Θα το πάρω οπωσδήποτε γιατί έτσι και αλλιώς με την μεγάλη μου κόρη έχω χάσει το παιχνίδι (είναι ίδια η πεθερά μου - τελικά μάλλον δεν φταίω ούτε εγώ ούτε εκείνη για όλα φταίνε τα γονίδια της πεθεράς μου)

[angela]

Ευχαριστώ Angela!

 

To βιβλίο λέγεται Δάμαζοντας τα Νήπια (δεν είναι φοβερός τίτλος; δάμαζοντας ) συγγραφ.Christopher Green εκδόσεις Πλατύπους (αν θυμάμαι καλά) και αναφέρεται στην ηλικία 2-5 αλλά ακολουθεί και 2ο βιβλίο για από 6-12. Θα το πάρω οπωσδήποτε γιατί έτσι και αλλιώς με την μεγάλη μου κόρη έχω χάσει το παιχνίδι (είναι ίδια η πεθερά μου - τελικά μάλλον δεν φταίω ούτε εγώ ούτε εκείνη για όλα φταίνε τα γονίδια της πεθεράς μου)

 

 

Αυτό είναι;;;

[alvadi]

Αααα ρε! Είσαι μεγάλη!!!!!!

[angela]

Αααα ρε! Είσαι μεγάλη!!!!!!

Ελπίζω να το βρω σε όλα τα βιβλιοπωλεία , θα κατέβω Αθήνα αυριο το πρωί και είναι ευκαιρία μιας και θα βρεθώ στον "πολιτισμό"!!!

[alvadi]

Πιστεύω και γω πως θα το βρεις! Εγώ στηρίζω ενα συνοικιακό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου και το παράγγειλα, μου το έφερε σε 2 μέρες!

[Marilena]

Κοριτσακια χθες ειδα αυτο το βιβλιο στης Νινεττας και θα το παραγγειλω κι εγω ΣΗΜΕΡΑ κιολας απο ιντερνετ !

Χαχα!!!!

Εχω παρει κι αλλα βιβλια αλαλ αυτο μου φανηκε πολυ αμεσο και απλο, ετσι ειναι ?

[starlight]

Μαριλένα καλημέρα. Καταρχάς να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με την 'gavrias' και ότι από τότε που έκανα το πρώτο μου παιδί προσπαθώ και ελπίζω να καταφέρνω να φέρομαι με αυτόν τον τρόπο όσο πιο πολύ μπορώ, παρόλο που δεν τα καταφέρνω πάντα...

Βασικά πιστεύω ότι η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που το βιώνουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο, πόσο μάλλον 2 αδέρφια που προσπαθούν να διεκδικήσουν την αγάπη των γονιών τους κάθε μέρα. Και αν το σκεφτείς, σε μκρή ηλικία τουλάχιστον, αν έχουν τα βασικά, η σκέψη τους μετά είναι μόνο στο παιχνίδι και στο αν τα αγαπάνε οι μαμά και ο μπαμπάς τους. Οπότε, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πουθενά αδέρφια που δεν τσακώνονται! Πόσα αδέρφια ξέρετε που τσακώνονται μέχρι να γεράσουν?! Άρα, ένα από τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να τους δείχνουμε πόσα μοναδικά είναι για μας. Η κόρη σου είχε την παοκλειστική σου φροντίδα μέχρι που γεννήθηκε το μώρό. Λογικό δεν είναι να φοβάται μήπως χάσει την αγάπη σου? Ειμαι σίγουρη ότι προσπαθείς συχνά να της δείχνεις πόσο ξεχωριστηείναι για σένα αλλά όταν γεννιέται ένα δεύτερο παιδί η προσπάθειά μας αυτή πρέπει να είναι μεγαλύτερη,'συστηματική' και να γίνεται σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Αν μπορείς, λέγε της και 20 φορές τη μέρα με ξεχωριστό τρόπο πόσο μεγάλη και σπουδαία είναι και πόσο την αγαπάς. Αυτό αποκλείεται να της εξαλείψει τη ζήλια αλλά ίσως τη μετριάσει λιγάκι. Ελπίζω λιγάκι να βοήθησα και συγγνώμη αν έχω επαναλάβει τα λόγια κάποιου αλλά είμαι κανούρια στο σάιτ και δεν έχω διαβάσει ακόμα ούτε το ένα δέκατο όχων υπάρχουν εδώ αλλά προσπαθώ!