Πόσες έχουν βιώσει μια παλίνδρομη κύηση;

[popaki_teo]

Γεια σας,θελω και γω να σας πω αυτο που εζησα πριν λιγες μερες.

Εχω ενα παιδακι 10 ετων απ τον πρωτο μου γαμο κ επιτέλους με τον 2ο σύζυγό μου αποφασίσαμε να αποκτήσουμε κ μαζι ενα παιδακι.Μετα απο μια 3μηνη προσπάθεια ηρθε το πολυπόθητο θετικο τεστ.Περιμενα να νιώθω το ιδιο οπως με την πρωτη μου εμπειρία,αλλα αυτη τη φορα ηταν ακομα πιο δυνατο το "θελω να γίνω μητερα" ακομα κ αν μεγαλωνω επι 10 χρ ενα τρομερο αγορακι.Ο ερωτας μας κ η αγαπη μας φουντωσε με επίκεντρο παντα το πολυπόθητο νεο μελος,μονο στον γιο μου δεν λεγαμε τιποτα γιατι θελαμε να το σιγουρεψουμε και να του το περάσουμε με τροπο.

Δυστυχώς ομως η χαρα μας δεν κρατησε πολυ,ακριβως στην 6η βδομαδα ηρθαν πονακια κ αιμα κ τρομος,δεν μπορουσα να πιστέψω οτι συμβαινει,ειχα μια τελεια πρωτη εγκυμοσύνη χωρις καν ναυτιες κ μια φυσιολογικη γέννα. Λιγες μερες πριν το θετικο τεστ μου ειχα μπει ξανα στο μαιευτήριο κ ζουσα την γέννα της αδερφης μου κρατώντας της το χερι κ λέγοντάς της οτι τωρα καταλαβαίνω τι ηρωες γινόμαστε κ τι δυναμη βρίσκουμε για να καταφέρουμε να φερουμε στη ζωη τα παιδια μας...κ την ζηλεψα κ ηθελα κ γω κ τελικα μέσα σε λιγες μερες ηρθε κ η χαρα κ η λύπη.

Δεν ξέρουμε γιατι απεβαλα,2 μερες πριν τον τελευταίο υπερηχο φαινόταν μονο αμνιακος,την επομενη μερα ειδα αιμα κ παλι μονο εικονα ενος άδειου αμνιακου σακου κ μια β χοριακη οπου μεσα σε μια βδομάδα ειχε μονο 300 μοναδες αύξηση,ενας υπερηχος ομως ακομα με 2 μερες αιμα κ πονου εδειξε αμνιακο σακο και έμβρυο κ ο γιατρός με γεμισε δυναμη κ υπομονη,ειχαμε ενδείξεις οτι θα το εχανα αλλα επειδη υπηρχε αναπτυξη μέσα σ αυτες τις δυο μερες ειχαμε κ λιγες ελπιδες,οποτε φαρμάκια κ κρεβατι.Ηθελα να παω τουαλέτα για να ενεργηθω κ φοβόμουν μεχρι που με επιασε το έντερο μου κ θεωρησα πως ολα θα γινουν ευκολα κ κεινη την ωρα θυμήθηκα οτι μια φιλη μου το ειχε πει σαν τελευταίο σύμπτωμα της όταν εν τελει απεβαλε κ γεγονος μου ηρθε στο χερι ενα περίεργο κομμάτι.Επιτόπου πηρα τον γιατρό κ μου ειπε να το εξετάσω κ να του πω αν διαλυετε ή οχι κ με οση ψυχραιμία ειχα το εκανα κ του ειπα οχι,με παρέπεμψε στο εφημερευον γυναικολογικό κ ετυχε να ναι το "Έλενα" όπου ετυχα αριστης εξυπηρέτησης κ διαχείρισης σαν ασθενής.Επιβεβαιώσαμε το συμβαν κ την επομενη μερα μου εγινε ο απαραίτητος καθαρισμος.Μου ειπαν να μην φοβαμαι,οτι τυχαινει,οτι εχω ηδη ενα παιδι που ειναι υγιές κ ειναι η πιο σοβαρη απόδειξη οτι απλα ετυχε να μην εχει σωστη αναπτυξη το έμβρυο μου κ οτι ο οργανισμός μου καλα έκανε κ το απέρριψε.

Αυτη τη στιγμη οι ορμονες μου χαλια,τα νευρα μου στην τσιτα,ξεσπασματα με κλαμματα μονο μεσ τη ννύχτα για να μη με δουν ο αντρας μου κ ο γιος μου,μερικες ανασες αισιοδοξίας μονο οταν ξυπνάει ο γιος μου κ εχω λογο να συνελθω κ το κουράγιο μου μονο ο αντρας μου,εκεινος αμησυχουσε οτι θα εχανε κ μενα κ γω ανησυχουσα οτι θα "έχανα" εκεινον,αλλα τελικά πιανομαστε ο ενας απο τον άλλων κ δηλώνουμε οτι θα τα καταφέρουμε κ πως κ να μην τα καταφέρουμε έχουμε τον γιο μου.Γονιος γινεσαι οταν στηριζεις κ προσπαθείς τα πάντα για ενα πλασμα όπως τα παιδια,ειτε ειναι βιολογικα μας ειτε ειναι ξενα ειτε ειναι απο αλλους γαμους.Φοβάμαι ειναι η αλήθεια την συνέχεια της ιστοριας μας αλλα ξερω οτι εχω τόσο αγάπη γυρω μου που θα αντέξω και θα καταφερω τα πάντα!!!

Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο μου αλλα κ λιγα εγραψα βαση όσον νιώθω.

Κουράγιο,δυναμη κ αγαπη σε οτι κανετε και τα καλύτερα θα ερθουν για ολον τον κοσμο.☺☺☺☺

Επεξεργάστηκαν 4 Απριλίου,2018 by popaki_teo
Τυπογραφηκα λαθοι λογο Τ9

[anemoni1989]

πρίν από 37 λεπτά , popaki_teo είπε:

Γεια σας,θελω και γω να σας πω αυτο που εζησα πριν λιγες μερες.

Εχω ενα παιδακι 10 ετων απ τον πρωτο μου γαμο κ επιτέλους με τον 2ο σύζυγό μου αποφασίσαμε να αποκτήσουμε κ μαζι ενα παιδακι.Μετα απο μια 3μηνη προσπάθεια ηρθε το πολυπόθητο θετικο τεστ.Περιμενα να νιώθω το ιδιο οπως με την πρωτη μου εμπειρία,αλλα αυτη τη φορα ηταν ακομα πιο δυνατο το "θελω να γίνω μητερα" ακομα κ αν μεγαλωνω επι 10 χρ ενα τρομερο αγορακι.Ο ερωτας μας κ η αγαπη μας φουντωσε με επίκεντρο παντα το πολυπόθητο νεο μελος,μονο στον γιο μου δεν λεγαμε τιποτα γιατι θελαμε να το σιγουρεψουμε και να του το περάσουμε με τροπο.

Δυστυχώς ομως η χαρα μας δεν κρατησε πολυ,ακριβως στην 6η βδομαδα ηρθαν πονακια κ αιμα κ τρομος,δεν μπορουσα να πιστέψω οτι συμβαινει,ειχα μια τελεια πρωτη εγκυμοσύνη χωρις καν ναυτιες κ μια φυσιολογικη γέννα. Λιγες μερες πριν το θετικο τεστ μου ειχα μπει ξανα στο μαιευτήριο κ ζουσα την γέννα της αδερφης μου κρατώντας της το χερι κ λέγοντάς της οτι τωρα καταλαβαίνω τι ηρωες γινόμαστε κ τι δυναμη βρίσκουμε για να καταφέρουμε να φερουμε στη ζωη τα παιδια μας...κ την ζηλεψα κ ηθελα κ γω κ τελικα μέσα σε λιγες μερες ηρθε κ η χαρα κ η λύπη.

Δεν ξέρουμε γιατι απεβαλα,2 μερες πριν τον τελευταίο υπερηχο φαινόταν μονο αμνιακος,την επομενη μερα ειδα αιμα κ παλι μονο εικονα ενος άδειου αμνιακου σακου κ μια β χοριακη οπου μεσα σε μια βδομάδα ειχε μονο 300 μοναδες αύξηση,ενας υπερηχος ομως ακομα με 2 μερες αιμα κ πονου εδειξε αμνιακο σακο και έμβρυο κ ο γιατρός με γεμισε δυναμη κ υπομονη,ειχαμε ενδείξεις οτι θα το εχανα αλλα επειδη υπηρχε αναπτυξη μέσα σ αυτες τις δυο μερες ειχαμε κ λιγες ελπιδες,οποτε φαρμάκια κ κρεβατι.Ηθελα να παω τουαλέτα για να ενεργηθω κ φοβόμουν μεχρι που με επιασε το έντερο μου κ θεωρησα πως ολα θα γινουν ευκολα κ κεινη την ωρα θυμήθηκα οτι μια φιλη μου το ειχε πει σαν τελευταίο σύμπτωμα της όταν εν τελει απεβαλε κ γεγονος μου ηρθε στο χερι ενα περίεργο κομμάτι.Επιτόπου πηρα τον γιατρό κ μου ειπε να το εξετάσω κ να του πω αν διαλυετε ή οχι κ με οση ψυχραιμία ειχα το εκανα κ του ειπα οχι,με παρέπεμψε στο εφημερευον γυναικολογικό κ ετυχε να ναι το "Έλενα" όπου ετυχα αριστης εξυπηρέτησης κ διαχείρισης σαν ασθενής.Επιβεβαιώσαμε το συμβαν κ την επομενη μερα μου εγινε ο απαραίτητος καθαρισμος.Μου ειπαν να μην φοβαμαι,οτι τυχαινει,οτι εχω ηδη ενα παιδι που ειναι υγιές κ ειναι η πιο σοβαρη απόδειξη οτι απλα ετυχε να μην εχει σωστη αναπτυξη το έμβρυο μου κ οτι ο οργανισμός μου καλα έκανε κ το απέρριψε.

Αυτη τη στιγμη οι ορμονες μου χαλια,τα νευρα μου στην τσιτα,ξεσπασματα με κλαμματα μονο μεσ τη ννύχτα για να μη με δουν ο αντρας μου κ ο γιος μου,μερικες ανασες αισιοδοξίας μονο οταν ξυπνάει ο γιος μου κ εχω λογο να συνελθω κ το κουράγιο μου μονο ο αντρας μου,εκεινος αμησυχουσε οτι θα εχανε κ μενα κ γω ανησυχουσα οτι θα "έχανα" εκεινον,αλλα τελικά πιανομαστε ο ενας απο τον άλλων κ δηλώνουμε οτι θα τα καταφέρουμε κ πως κ να μην τα καταφέρουμε έχουμε τον γιο μου.Γονιος γινεσαι οταν στηριζεις κ προσπαθείς τα πάντα για ενα πλασμα όπως τα παιδια,ειτε ειναι βιολογικα μας ειτε ειναι ξενα ειτε ειναι απο αλλους γαμους.Φοβάμαι ειναι η αλήθεια την συνέχεια της ιστοριας μας αλλα ξερω οτι εχω τόσο αγάπη γυρω μου που θα αντέξω και θα καταφερω τα πάντα!!!

Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο μου αλλα κ λιγα εγραψα βαση όσον νιώθω.

Κουράγιο,δυναμη κ αγαπη σε οτι κανετε και τα καλύτερα θα ερθουν για ολον τον κοσμο.☺☺☺☺

Καλημέρα! Είδα το μήνυμά σου και σου απαντάω γιατί πριν λίγους μήνες βρέθηκα και εγώ στη θέση σου... Δυστυχώς, είμαστε πολλές, αν και δεν ακούγεται σαν θεμα συχνά...

Είμαι 29 ετών πλέον... Το περασμένο καλοκαίρι, αποφασίσαμε με το φίλο μου να κόψω τα αντισυλληπτικά και να ξεκινήσουμε προσπάθειες για μωράκι... Μόλις 2 μήνες μετά, τον Οκτώβριο, ήρθε το θετικό τεστάκι, η θετική χοριακή και η επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης μου... Υπέρηχος, είδαμε έμβρυο, ακούσαμε καρδια (όχι πολύ καλα, γιατι μας είπαν είχε μόλις αρχίσει να σχηματίζεται) και χαρά στο έπακρον!!! Το ανακοινώσαμε παντού, σε φίλους, γονείς, συγγενείς...!! Εγώ είχα πάρα πολλούς εμετούς, ναυτίες, υπνηλία...είχαμε ακούσει καρδιά, δεν υπήρχε λόγος να φοβόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά...είχα όλα τα συμπτώματα!! Ακόμα και τα πονάκια που ένιωθα ο γιατρός μου έλεγε πως ήταν φυσιολογικά, ανοίγει η μήτρα λέει και είναι αναμενόμενα...

Πάω για τον 2ο υπέρηχο, κάτι δεν μου κόλλαγε εκείνη την ημέρα... Ηθελα να τον ακυρωσω, δεν ήθελα να πάω, αλλά λέω στον εαυτό μου "κόψε τις χαζομάρες και προχώρε, όλες έτσι νιώθουν"... Μπαίνουμε μέσα με τον άντρα μου, ψάχνουν από εδώ, ψάχνουν από εκεί... τίποτα...δεν ακουγόταν καρδιά.... Κολπικός υπέρηχος... Τα ίδια... όλοι παγωμένοι.... "Δυστυχώς παλίνδρομη " μου λένε.... Εγώ πάγωσα.... "Μα, αφου εχω ακόμα συμπτώματα " τους λέω... "Πριν έρθω έκανα εμετό....".... Η απάντηση του γιατρού; "Συμβαίνει, γιατί η χοριακή αργεί να πέσει".... Την επόμενη μέρα το πρωί κανόνισα απόξεση.... Ηθελα να τελειώνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτή η ιστορία.... ημουν ένα ζωντανό φερετρο για ένα έμβρυο που η καρδιά του είχε πάψει να χτυπάει σχεδόν 10 μέρες πριν, χωρίς να δώσει ούτε ένα σημάδι... Μια σταγόνα αίμα... Κάτι...

Στην αρχή ήμουν παγωμένη, μετά την επέμβαση ένιωθα άδεια, κενή.... Σαν να ειχε βιαστεί το κορμί μου.... Συνεβαιναν πράγματα στα οποία εγω δεν είχα κανεναν απολύτως έλεγχο... Μετά ήρθαν τα κλάμματα, η απελπισία, η θλίψη... Δεν ήθελα να βλέπω έγκυες και μωρά... Στη δουλειά έβλεπα τα παιδια να παίζουν και βούρκωναν τα μάτια μου... Ξέκοψα για ένα διάστημα από φίλους με μωρά.... Δύο μηνες μετά, πήγα στο γυναικολόγο για έλεγχο μετά την επέμβαση και μου έδωσε το "οκ" για να ξεκινήσω και πάλι προσπάθειες! Καιένα μήνα μετά κράταγα πάλι στα χέρια μου μια θετική χοριακή! Ναι ήμουν και πάλι έγκυος! Ναι είμαι και πάλι έγκυος! Αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά! Είμαι χαλαρή και περισσότερο αισιόδοξη! Είμαι στον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου! Εχουμε ακούσει καρδούλα αρκετές φορές και σε λίγο καιρό θα κάνω την αυχενική μου! Τρέμω κάθε φορά που πηγαίνω στο γιατρό... Μέχρι να ακούσω καρδιά ή να το δω να  κουνιέται, φρικάρω! Αλλά όλα είναι τόσο διαφορετικά μετά! Και ναι, θα συνεχίσω να είμαι ήρεμη και αισιοδοξη, γιατι αυτό το μωρό δεν φταίει σε τίποτα να το επιβαρυνω επειδή το προηγούμενο εμβρυο ήταν ελλαττωματικό...

Δυστυχώς,τέτοιες ατυχίες συμβαίνουν... Σχεδόν 1 στις 2 εγκυμοσύνες παλινδρομούν... Κανείς δεν ξέρει τι φταίει... συνήθως είναι γονιδιακό το πρόβλημα... Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει θρομβοφιλία ή προβλήματα με το θυρεοειδή.. Ζήσε τη θλίψη σου αυτή τη στιγμή, κλάψε, μίλησε.... εμένα με βοήθησε πολύ να μοιράζομαι εμπειριες με τα κορίτσια από το φόρουμ! Αλλά μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω.... Ηταν μια ατυχία που δε σημαίνει πως θα ξανασυμβεί! Την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά!!!

[popaki_teo]

1 hour ago, anemoni1989 είπε:

Καλημέρα! Είδα το μήνυμά σου και σου απαντάω γιατί πριν λίγους μήνες βρέθηκα και εγώ στη θέση σου... Δυστυχώς, είμαστε πολλές, αν και δεν ακούγεται σαν θεμα συχνά...

Είμαι 29 ετών πλέον... Το περασμένο καλοκαίρι, αποφασίσαμε με το φίλο μου να κόψω τα αντισυλληπτικά και να ξεκινήσουμε προσπάθειες για μωράκι... Μόλις 2 μήνες μετά, τον Οκτώβριο, ήρθε το θετικό τεστάκι, η θετική χοριακή και η επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης μου... Υπέρηχος, είδαμε έμβρυο, ακούσαμε καρδια (όχι πολύ καλα, γιατι μας είπαν είχε μόλις αρχίσει να σχηματίζεται) και χαρά στο έπακρον!!! Το ανακοινώσαμε παντού, σε φίλους, γονείς, συγγενείς...!! Εγώ είχα πάρα πολλούς εμετούς, ναυτίες, υπνηλία...είχαμε ακούσει καρδιά, δεν υπήρχε λόγος να φοβόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά...είχα όλα τα συμπτώματα!! Ακόμα και τα πονάκια που ένιωθα ο γιατρός μου έλεγε πως ήταν φυσιολογικά, ανοίγει η μήτρα λέει και είναι αναμενόμενα...

Πάω για τον 2ο υπέρηχο, κάτι δεν μου κόλλαγε εκείνη την ημέρα... Ηθελα να τον ακυρωσω, δεν ήθελα να πάω, αλλά λέω στον εαυτό μου "κόψε τις χαζομάρες και προχώρε, όλες έτσι νιώθουν"... Μπαίνουμε μέσα με τον άντρα μου, ψάχνουν από εδώ, ψάχνουν από εκεί... τίποτα...δεν ακουγόταν καρδιά.... Κολπικός υπέρηχος... Τα ίδια... όλοι παγωμένοι.... "Δυστυχώς παλίνδρομη " μου λένε.... Εγώ πάγωσα.... "Μα, αφου εχω ακόμα συμπτώματα " τους λέω... "Πριν έρθω έκανα εμετό....".... Η απάντηση του γιατρού; "Συμβαίνει, γιατί η χοριακή αργεί να πέσει".... Την επόμενη μέρα το πρωί κανόνισα απόξεση.... Ηθελα να τελειώνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτή η ιστορία.... ημουν ένα ζωντανό φερετρο για ένα έμβρυο που η καρδιά του είχε πάψει να χτυπάει σχεδόν 10 μέρες πριν, χωρίς να δώσει ούτε ένα σημάδι... Μια σταγόνα αίμα... Κάτι...

Στην αρχή ήμουν παγωμένη, μετά την επέμβαση ένιωθα άδεια, κενή.... Σαν να ειχε βιαστεί το κορμί μου.... Συνεβαιναν πράγματα στα οποία εγω δεν είχα κανεναν απολύτως έλεγχο... Μετά ήρθαν τα κλάμματα, η απελπισία, η θλίψη... Δεν ήθελα να βλέπω έγκυες και μωρά... Στη δουλειά έβλεπα τα παιδια να παίζουν και βούρκωναν τα μάτια μου... Ξέκοψα για ένα διάστημα από φίλους με μωρά.... Δύο μηνες μετά, πήγα στο γυναικολόγο για έλεγχο μετά την επέμβαση και μου έδωσε το "οκ" για να ξεκινήσω και πάλι προσπάθειες! Καιένα μήνα μετά κράταγα πάλι στα χέρια μου μια θετική χοριακή! Ναι ήμουν και πάλι έγκυος! Ναι είμαι και πάλι έγκυος! Αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά! Είμαι χαλαρή και περισσότερο αισιόδοξη! Είμαι στον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου! Εχουμε ακούσει καρδούλα αρκετές φορές και σε λίγο καιρό θα κάνω την αυχενική μου! Τρέμω κάθε φορά που πηγαίνω στο γιατρό... Μέχρι να ακούσω καρδιά ή να το δω να  κουνιέται, φρικάρω! Αλλά όλα είναι τόσο διαφορετικά μετά! Και ναι, θα συνεχίσω να είμαι ήρεμη και αισιοδοξη, γιατι αυτό το μωρό δεν φταίει σε τίποτα να το επιβαρυνω επειδή το προηγούμενο εμβρυο ήταν ελλαττωματικό...

Δυστυχώς,τέτοιες ατυχίες συμβαίνουν... Σχεδόν 1 στις 2 εγκυμοσύνες παλινδρομούν... Κανείς δεν ξέρει τι φταίει... συνήθως είναι γονιδιακό το πρόβλημα... Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει θρομβοφιλία ή προβλήματα με το θυρεοειδή.. Ζήσε τη θλίψη σου αυτή τη στιγμή, κλάψε, μίλησε.... εμένα με βοήθησε πολύ να μοιράζομαι εμπειριες με τα κορίτσια από το φόρουμ! Αλλά μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω.... Ηταν μια ατυχία που δε σημαίνει πως θα ξανασυμβεί! Την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά!!!

Οντως με παρηγορουσε πολυ το να το συζηταω κ μια συνάδελφο μου όπου κ κεινη περασε τα ιδια πριν 2 μηνες και η μια εδινε ελπιδα στην αλλη.

Εμενα ο γιατρος μου μου ειπε να ξεκινήσω προσπαθειες μολις νιωσω ετοιμη.Βεβαια θα μεσολαβήσει ετσι κ αλλιώς καμποσος καιρος ωσπου να επέλθει η ανάρρωση μου και επισης μου ειπε να μην σταματησω το φολικο οξυ,συνεχίζω να το παιρνω πρωι κ βραδυ λοιπόν σαν προληψη.

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου λοιπον κ με το καλο να δεχτειτε το νεο μελος της οικογένειας σας.

Σήμερα αποφασίσαμε να μετακομισουμε μιας κ εχουμε σκοπο να αυξηθούμε σαν μελη και ετσι ξεχνιεμαι κατα πολυ κ γω γιατι το κανω με μεγαλη αισιοδοξία.

[Ανθή1989]

Κορίτσια Καλημέρα.. γράφω πρώτη φορά εδώ και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που με πονάει αυτή τη στιγμή τόσο πολύ και ξέρω ότι δεν είμαι η μοναδική Αλλά με πονάει σα να συνέβη μόνο σε μένα αυτό.. ήμουν περίπου 11 εβδομάδων και χθες πηγαμε να ακούσουμε καρδούλα σε προγραμματισμένο ραντεβου και απλα δεν ακουσαμε  ποτε τίποτα.. είχε σταματήσει.. εκανα αποξεση την ίδια μέρα χθες δηλαδή και μέχρι τωρα που ξημέρωσε δεν έχω σταματήσει να κλαίω και να πονάω μέσα μου.. βέβαια έχω και ένα αγοράκι 5 ετών και κρύβομαι μονίμως για να μη με βλέπει έτσι.. Αχ βρε κορίτσια πόσο δύσκολο είναι.. περνάει άραγε αυτό το συναίσθημα..;;; ξέρει να μου πει κάποια..;;; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 Κάι ποτε να μη συμβεί αυτό σε καμια εύχομαι.. 

 

[jucca]

Καλησπέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα, το ίδιο ακριβώς έζησα πριν ένα χρόνο. Είχα κι εγώ μια κορούλα δυο χρονών. Πονάει πολύ στην αρχή, αλλά πίστεψέ με, θα νιώσεις καλύτερα. Πάρε αγκαλιά το παιδάκι σου και σκέψου ότι σύντομα θα έχεις ξανά ευχάριστα νέα! Για κάποιο λόγο έγινε όλο αυτό, η φύση ξέρει. Τώρα είμαι έγκυος ξανά στην 22η εβδομάδα και όλα πάνε καλά! Σου εύχομαι τα καλύτερα!

[Ανθή1989]

Αχ κορίτσι μου να σαι καλά πάντα εύχομαι.. ελπίζω να μου δώσει και μενα ο Θεός δύναμη να ξανακάνω προσπάθεια πάλι... και να το ξεπεράσω καποια στιγμη γιατι σιγουρα δε θα το ξεχάσω.. εννοείτε ότι να χω πάντα καλά το παιδάκι μου.. Και ότι είναι γραφτό ας έρθει.. Τωρα απλα πονάω και θελω να περάσει.. Ευχαριστώ πολύ..

[ΑΡΓΚ]

Περνάει, αλλά θέλει χρόνο. Με θυμάμαι να είμαι χάλια για μήνες, όσες φορές μου συνέβη (δυστυχώς πάνω από μία). Τώρα πια που έχουν περάσει χρόνια, είναι μία εντελώς θολή ανάμνηση. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσεις καλά με το ζόρι αμέσως, απλά προσπάθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου, επικεντρώσου στο παιδί σου, και θα δεις ότι σιγά σιγά θα νιώσεις καλύτερα.

[anemoni1989]

On 21/9/2018 at 7:56 ΠΜ, Ανθή1989 είπε:

Κορίτσια Καλημέρα.. γράφω πρώτη φορά εδώ και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που με πονάει αυτή τη στιγμή τόσο πολύ και ξέρω ότι δεν είμαι η μοναδική Αλλά με πονάει σα να συνέβη μόνο σε μένα αυτό.. ήμουν περίπου 11 εβδομάδων και χθες πηγαμε να ακούσουμε καρδούλα σε προγραμματισμένο ραντεβου και απλα δεν ακουσαμε  ποτε τίποτα.. είχε σταματήσει.. εκανα αποξεση την ίδια μέρα χθες δηλαδή και μέχρι τωρα που ξημέρωσε δεν έχω σταματήσει να κλαίω και να πονάω μέσα μου.. βέβαια έχω και ένα αγοράκι 5 ετών και κρύβομαι μονίμως για να μη με βλέπει έτσι.. Αχ βρε κορίτσια πόσο δύσκολο είναι.. περνάει άραγε αυτό το συναίσθημα..;;; ξέρει να μου πει κάποια..;;; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 Κάι ποτε να μη συμβεί αυτό σε καμια εύχομαι.. 

 

Καλησπέρα! Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου και εύχομαι σύντομαι να έχεις ένα θετικό τεστάκι και σε λίγους μηνες ένα στρουμπουλό μωράκι αγκαλιά!!!

Στη θέση σου βρέθηκα πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον περασμένο Νοέμβριο.... Είχαμε ακούσει ήδη μία φορά καρδούλα και όταν ξαναπήγαμε στην 9η εβδομάδα, είχε παλινδρομήσει το έμβρυο... Ηταν δραματικό... Εγώ να το παίζω δυνατή για να μη με λυπούνται οι άλλοι, παράλληλα έπαιζε ένα οικογενειακό πρόβλημα στην οικογένεια του συζύγου μου εκείνη την περίοδο και δεν ήξερα πού να σταθώ... Ενιωθα μόνη, δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν, δεν μπορούσε κανένας να με καταλάβει  και όλοι μ έλεγαν ότι βλακεία τους κατέβαινε στο μυαλό... Ενιωθα αβοήθητη, μαγαρισμένη, σαν να με είχαν βιάσει και να μου είχαν κλέψει ένα κομμάτι... Ευτυχώς, μετά απο 2 μήνες ο γιατρός μας έδωσε το οκ για νέες προσπάθειες και με τον 1ο μήνα προσπαθειών έμεινα ξανά έγκυος!!! Αυτή τη στιγμή που σου μιλάω είμαι στο μήνα μου και περιμένω απο μέρα σε μέρα την κορούλα μου!!! Δεν έχω ξεχάσει, εννοείται, αλλά πλέον δεν πονάω κιόλας!!! Είναι απλά μια πικρή ανάμνηση, την οποία εύχομαι σαν εμπειρία να μη χρειαστεί να ξαναζήσω σε επόμενη εγκυμοσύνη!

Η μόνη συμβουλή που θα σου δώσω, είναι να μην καταπιέσεις τα συναισθήματά σου, γιατί θα είναι πολύ χειρότερα για εσένα.... Καλή ανάρρωση και να θυμάσαι... όλα θα πάνε καλά!

[Ανθή1989]

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

Καλησπέρα! Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου και εύχομαι σύντομαι να έχεις ένα θετικό τεστάκι και σε λίγους μηνες ένα στρουμπουλό μωράκι αγκαλιά!!!

Στη θέση σου βρέθηκα πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον περασμένο Νοέμβριο.... Είχαμε ακούσει ήδη μία φορά καρδούλα και όταν ξαναπήγαμε στην 9η εβδομάδα, είχε παλινδρομήσει το έμβρυο... Ηταν δραματικό... Εγώ να το παίζω δυνατή για να μη με λυπούνται οι άλλοι, παράλληλα έπαιζε ένα οικογενειακό πρόβλημα στην οικογένεια του συζύγου μου εκείνη την περίοδο και δεν ήξερα πού να σταθώ... Ενιωθα μόνη, δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν, δεν μπορούσε κανένας να με καταλάβει  και όλοι μ έλεγαν ότι βλακεία τους κατέβαινε στο μυαλό... Ενιωθα αβοήθητη, μαγαρισμένη, σαν να με είχαν βιάσει και να μου είχαν κλέψει ένα κομμάτι... Ευτυχώς, μετά απο 2 μήνες ο γιατρός μας έδωσε το οκ για νέες προσπάθειες και με τον 1ο μήνα προσπαθειών έμεινα ξανά έγκυος!!! Αυτή τη στιγμή που σου μιλάω είμαι στο μήνα μου και περιμένω απο μέρα σε μέρα την κορούλα μου!!! Δεν έχω ξεχάσει, εννοείται, αλλά πλέον δεν πονάω κιόλας!!! Είναι απλά μια πικρή ανάμνηση, την οποία εύχομαι σαν εμπειρία να μη χρειαστεί να ξαναζήσω σε επόμενη εγκυμοσύνη!

Η μόνη συμβουλή που θα σου δώσω, είναι να μην καταπιέσεις τα συναισθήματά σου, γιατί θα είναι πολύ χειρότερα για εσένα.... Καλή ανάρρωση και να θυμάσαι... όλα θα πάνε καλά!

Εύχομαι κοριτσι μου να έχετε υγεία και να έρθει με το καλό η μπεμπα σας.. είναι τόσο υπέροχο συναίσθημα.. μακάρι τα λόγια σου να μου φέρουν τύχη και να μπορέσω και γω σύντομα να αρχίσω πάλι τις προσπάθειες και να έχω ένα θετικό αποτέλεσμα.. το θέλω τόσο πολύ.. Που μου φαίνεται πολύ μακρινό και ακατόρθωτο.. Αλλά και πάλι λέω Υγεία και να έχουμε και ο Θεός ξέρει τι κάνει.. Ευχαριστώ πολύ..

[Ανθή1989]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Περνάει, αλλά θέλει χρόνο. Με θυμάμαι να είμαι χάλια για μήνες, όσες φορές μου συνέβη (δυστυχώς πάνω από μία). Τώρα πια που έχουν περάσει χρόνια, είναι μία εντελώς θολή ανάμνηση. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να νιώσεις καλά με το ζόρι αμέσως, απλά προσπάθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου, επικεντρώσου στο παιδί σου, και θα δεις ότι σιγά σιγά θα νιώσεις καλύτερα.

Νιώθω ότι θα μου πάρει αρκετό χρόνο και στην ιδέα μόνο να ξαναπροσπαθησω μου φαντάζει τόσο μακρινό.. κάνω όμως αυτό ακριβώς που μου λες κορίτσι μου.. αγκαλιάζω το αγοράκι μου και συνεχίζω.. Μπορεί να ήταν απλα ένα μικρό εμβρυακι Αλλά η απώλεια του σε πονάει στην ψυχή.. σε καταλαβαίνω και βλέπω ότι ενώ όλες μας είμαστε διαφορετικές σε αυτό το κομμάτι όλες οι μανούλες πονάνε με τον ίδιο τρόπο.. ας έχουμε Υγεία και ας ελπίσουμε για τα καλύτερα.. Ευχαριστώ 

[LillyLou]

Πριν λίγους μήνες είχα το ίδιο, στην 9η εβδομάδα. Είχαμε ακούσει καρδούλα, και πήγαμε για υπέρηχο ρουτίνας και τίποτα... Ηταν μετά απο εξωσωματική, είμαι 45, χωρίς άλλο παιδάκι και νιώθω ακόμα άσχημα γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναμπορέσουμε... Και η εξέταση έδειξε ότι το μωρό ήταν μια χαρά, δεν είχε χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Δε νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ εντελώς. Σου εύχομαι σύντομα να ξαναπροσπαθήσετε και να έχετε καλά αποτελέσματα. Σίγουρα με τον καιρό ο πόνος απαλύνεται, καλή μου, έχε υπομονή και σκέψου θετικά.

[LillyLou]

Πριν λίγους μήνες είχα το ίδιο, στην 9η εβδομάδα. Είχαμε ακούσει καρδούλα, και πήγαμε για υπέρηχο ρουτίνας και τίποτα... Ηταν μετά απο εξωσωματική, είμαι 45, χωρίς άλλο παιδάκι και νιώθω ακόμα άσχημα γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναμπορέσουμε... Και η εξέταση έδειξε ότι το μωρό ήταν μια χαρά, δεν είχε χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Δε νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ εντελώς. Σου εύχομαι σύντομα να ξαναπροσπαθήσετε και να έχετε καλά αποτελέσματα. Σίγουρα με τον καιρό ο πόνος απαλύνεται, καλή μου, έχε υπομονή και σκέψου θετικά.

[Αστεράκια μου]

On 21/9/2018 at 7:56 ΠΜ, Ανθή1989 είπε:

Κορίτσια Καλημέρα.. γράφω πρώτη φορά εδώ και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που με πονάει αυτή τη στιγμή τόσο πολύ και ξέρω ότι δεν είμαι η μοναδική Αλλά με πονάει σα να συνέβη μόνο σε μένα αυτό.. ήμουν περίπου 11 εβδομάδων και χθες πηγαμε να ακούσουμε καρδούλα σε προγραμματισμένο ραντεβου και απλα δεν ακουσαμε  ποτε τίποτα.. είχε σταματήσει.. εκανα αποξεση την ίδια μέρα χθες δηλαδή και μέχρι τωρα που ξημέρωσε δεν έχω σταματήσει να κλαίω και να πονάω μέσα μου.. βέβαια έχω και ένα αγοράκι 5 ετών και κρύβομαι μονίμως για να μη με βλέπει έτσι.. Αχ βρε κορίτσια πόσο δύσκολο είναι.. περνάει άραγε αυτό το συναίσθημα..;;; ξέρει να μου πει κάποια..;;; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 Κάι ποτε να μη συμβεί αυτό σε καμια εύχομαι.. 

 

Καλησπέρα κορίτσι συνήθως γράφω στο parents cafe διαβάζοντας την ιστορία σου θυμήθηκα την δικιά όχι πως την έχω ξεχάσει απλά έχω επιτρέψει σε αυτήν την πληγή να υπάρχει μέσα μου χωρίς πια να την επωμίζεται κανένας .Εγώ έχασα το αγοράκι μου στις 37 εβδομάδες περίπου η αιτία άγνωστη το ψάξαμε αλλά όλα ήταν μια χαρά όπως και οι εξετάσεις στην διάρκεια της εγκυμοσύνης μου.Ειχαμε ψωνίσει τα πάντα.Η απώλεια είναι πάντα απώλεια και δεν γιατρευεται με την παρουσία κανενός άλλου παιδιού άλλωστε θα άδικο και για κείνο να φορτωθεί ένα βάρος που δεν του ανήκει εννοώντας πως ασυνείδητα θα δημιουργηθεί ένας κλοιός γύρω του προσπαθώντας μέσα από εκείνο να το ξεπεράσουμε. Εσυ γλυκιά μου μπορεί να χαμογελάς στο παιδάκι σου όμως τα αγγελούδια μας εισπράττουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Πενθησε  κλαψε θύμωσε όμως σήκω πάλι στα πόδια σου μην αφήσεις όμως να γίνει μέλλον. Όλοι μέσα από ευχάριστα ή  δυσάρεστα γεγονότα παίρνουμε  ένα μάθημα.Τακτοποιησα  με σοφία αυτή την πληγή μέσα μου και με πολύ αγάπη δεν έχω πάψει να του μιλώ να το καληνυχτιζω να το καλημεριζω και να του λέω πόσο πολύ το αγαπώ. Η ζωή όμως συνεχίζεται μέσα ακόμα και μέσα από τέτοιου είδους πληγές. Εύχομαι ότι έζησες να γίνει δύναμη και εύχομαι ένα ουράνιο τόξο να στολίσει τον ουρανό σου και αυτό το αστεράκι που έχασες να πάρει με την ευλογία του Θεού σάρκα και οστά. 

[Ανθή1989]

1 ώρα πρίν, LillyLou είπε:

Πριν λίγους μήνες είχα το ίδιο, στην 9η εβδομάδα. Είχαμε ακούσει καρδούλα, και πήγαμε για υπέρηχο ρουτίνας και τίποτα... Ηταν μετά απο εξωσωματική, είμαι 45, χωρίς άλλο παιδάκι και νιώθω ακόμα άσχημα γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναμπορέσουμε... Και η εξέταση έδειξε ότι το μωρό ήταν μια χαρά, δεν είχε χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Δε νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ εντελώς. Σου εύχομαι σύντομα να ξαναπροσπαθήσετε και να έχετε καλά αποτελέσματα. Σίγουρα με τον καιρό ο πόνος απαλύνεται, καλή μου, έχε υπομονή και σκέψου θετικά.

Αν το μωράκι σου ήταν καλά.. να μη το βάλεις κάτω.. να ξαναπροσπαθησεις.. Εγώ το θέλω πάρα πολύ και το εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου να έρθει γρήγορα ένα μωράκι στη ζωή σου.. Και σε μένα το εύχομαι.. το θέλω πολύ.. βέβαια ο χρόνος μπροστά μου για να ξανα προσπαθήσω μου φαίνεται πολύ μακρινός.. Μέχρι τότε ελπίζω να έχει σταματήσει ο πόνος που νιώθω τώρα και να έχω τη δύναμη να το παλέψω για ένα άλλο μωράκι.. αν και τώρα φοβάμαι πολύ και δεν ξέρω.. Μόνο ελπίζω.. να σαι καλά.. Και Ευχαριστώ..

[Ανθή1989]

19 ώρες πρίν, Αστεράκια μου είπε:

Καλησπέρα κορίτσι συνήθως γράφω στο parents cafe διαβάζοντας την ιστορία σου θυμήθηκα την δικιά όχι πως την έχω ξεχάσει απλά έχω επιτρέψει σε αυτήν την πληγή να υπάρχει μέσα μου χωρίς πια να την επωμίζεται κανένας .Εγώ έχασα το αγοράκι μου στις 37 εβδομάδες περίπου η αιτία άγνωστη το ψάξαμε αλλά όλα ήταν μια χαρά όπως και οι εξετάσεις στην διάρκεια της εγκυμοσύνης μου.Ειχαμε ψωνίσει τα πάντα.Η απώλεια είναι πάντα απώλεια και δεν γιατρευεται με την παρουσία κανενός άλλου παιδιού άλλωστε θα άδικο και για κείνο να φορτωθεί ένα βάρος που δεν του ανήκει εννοώντας πως ασυνείδητα θα δημιουργηθεί ένας κλοιός γύρω του προσπαθώντας μέσα από εκείνο να το ξεπεράσουμε. Εσυ γλυκιά μου μπορεί να χαμογελάς στο παιδάκι σου όμως τα αγγελούδια μας εισπράττουν τον εσωτερικό μας κόσμο. Πενθησε  κλαψε θύμωσε όμως σήκω πάλι στα πόδια σου μην αφήσεις όμως να γίνει μέλλον. Όλοι μέσα από ευχάριστα ή  δυσάρεστα γεγονότα παίρνουμε  ένα μάθημα.Τακτοποιησα  με σοφία αυτή την πληγή μέσα μου και με πολύ αγάπη δεν έχω πάψει να του μιλώ να το καληνυχτιζω να το καλημεριζω και να του λέω πόσο πολύ το αγαπώ. Η ζωή όμως συνεχίζεται μέσα ακόμα και μέσα από τέτοιου είδους πληγές. Εύχομαι ότι έζησες να γίνει δύναμη και εύχομαι ένα ουράνιο τόξο να στολίσει τον ουρανό σου και αυτό το αστεράκι που έχασες να πάρει με την ευλογία του Θεού σάρκα και οστά. 

Ποσό δύσκολο μπορεί να ήταν για σένα αυτό δε μπορώ ούτε να το φανταστώ.. εμένα ήταν μόνο 11 εβδομάδων μια φορά είχα άκουσει καρδούλα και ένιωσα έναν πόνο που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ πάλι στη ζωή μου.. Δε θα καταλάβω ποτέ Γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή μας.. αυτή τη στιγμή νιώθω σα να μη με καταλαβαίνει κανείς.. όλοι συμπεριφέρονται σα να αφαίρεσα μια κύστη και όχι το μικρό μου το μωράκι.. παιδάκι έχω.. μπορεί να κάνω και άλλο δε ξέρω.. Εγώ όμως πονάω για αυτό.. αυτο που δε θα δω ποτέ και δε πρόλαβα καν να το νιώσω να κουνιέται μέσα μου.. αυτόν τον πόνο θέλω να απαλυνω μέσα μου.. Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στο θεό.. εύχομαι να σαι καλά καλή μου και να ξέρεις ότι σε νιώθω τόσο μα τόσο πολύ.. 

[Αστεράκια μου]

2 ώρες πρίν, Ανθή1989 είπε:

Ποσό δύσκολο μπορεί να ήταν για σένα αυτό δε μπορώ ούτε να το φανταστώ.. εμένα ήταν μόνο 11 εβδομάδων μια φορά είχα άκουσει καρδούλα και ένιωσα έναν πόνο που δεν έχω ξανανιώσει ποτέ πάλι στη ζωή μου.. Δε θα καταλάβω ποτέ Γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή μας.. αυτή τη στιγμή νιώθω σα να μη με καταλαβαίνει κανείς.. όλοι συμπεριφέρονται σα να αφαίρεσα μια κύστη και όχι το μικρό μου το μωράκι.. παιδάκι έχω.. μπορεί να κάνω και άλλο δε ξέρω.. Εγώ όμως πονάω για αυτό.. αυτο που δε θα δω ποτέ και δε πρόλαβα καν να το νιώσω να κουνιέται μέσα μου.. αυτόν τον πόνο θέλω να απαλυνω μέσα μου.. Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στο θεό.. εύχομαι να σαι καλά καλή μου και να ξέρεις ότι σε νιώθω τόσο μα τόσο πολύ.. 

Κανείς δεν πρόκειται να σε καταλάβει γιατί ο καθένας το βλέπει από την δικιά του πλευρά και όσο ψάχνεις να βρεις την κατανόηση στους άλλους τόσο θα απογοητεύεσαι έτσι ένιωθα εγώ τουλάχιστον. Όμως γλυκιά μου όλα όσα συμβαίνουν καλούμαστε να τα παλέψουμε να κάνουμε τον πονο δύναμη και να κερδίσουμε τον αγώνα μας .Ηαγάπη για τα μωράκια μας είναι υπαρκτή από την πρώτη στιγμή που μαθαίνουμε πως κουβαλάμε αυτό το πολύτιμο σπορακι μέσα μας.Καποιοι στην προσπάθεια τους να σου δώσουν κουράγιο απαξιώνουν το γεγονός λέγοντας σου πως σιγά 11 εβδομάδων ήταν ή ευτυχώς έχεις κι άλλο παιδί ή μην στεναχωριέσαι θα κάνεις άλλο κάνοντας έτσι τον πόνο σου μεγαλύτερο δημιουργώντας σου ένα τεράστιο θυμό απέναντι τους. Εγώ υψωσα τείχη και βίωσα τον πόνο μου χωρίς ντροπή χωρίς ανασφάλειες όπως εγώ το επιθυμούσα.Ευχομαι κάθε σου δάκρυ να γίνει δάκρυ χαράς και να θυμάσαι πως δυνατός δεν είναι αυτός που δεν πέφτει και δεν λυγίζει ποτέ αλλά εκείνος που ξέρει με αξιοπρέπεια να πέφτει μα και να σηκώνεται και εκείνος που δεν κρύβει τα συναισθήματά του. Κουράγιο κοριτσάκι. 

[MagdaP]

Είναι πολύ δύσκολο... Πριν από μια εβδομάδα διαπίστωσα κι εγώ ότι η καρδούλα είχε σταματήσει (προλάβαμε και την ακουσαμε) και έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου... Μετά από μια εξωμήτρια κύηση και αφαίρεση σαλπιγγας με ανοιχτό χειρουργείο πριν από δυόμισι χρόνια, μια σαλπιγγα με συμφυσεις πλεον λόγω του χειρουργειου, δύο αποτυχημένες εξωσωματικες και κλείνοντας τα 40, ήρθε ανελπιστα μόνο του, φυσιολογικά... Με το που πήρα στα χέρια μου την πρώτη χοριακη τρελάθηκα!!! Έκλαιγα από τη χαρά μου!!! Μετά όμως ήρθε ο φόβος... Έκανα χοριακη κάθε δύο μέρες για να δω την αύξηση και να σιγουρευτω ότι δεν είναι εξωμητριο. Μετά από περίπου δύο εβδομάδες αγωνίας άκουσα και την καρδούλα και ηρεμησα κάπως... Δυστυχώς όμως η χαρά δεν κράτησε για πολύ... Δεν τα κατάφερε... Ο πόνος είναι αβασταχτος και ας έχω έναν κουκλο 4 ετών, ο οποίος ήρθε φυσιολογικά πριν από όλα αυτά, αν και μετά από περίπου ενάμιση χρόνο προσπαθειών. Σίγουρα είναι μια παρηγοριά και ευχαριστώ τον Θεό που με ευλογησε να γίνω μανούλα αλλά η απώλεια είναι μεγάλη... Σίγουρα θα το αντέξω και αυτό, σίγουρα δεν θα χάσω την ελπίδα μου, αλλά προς το παρόν πονάω πολύ για το μωράκι που δεν μπόρεσα να κρατήσω στην αγκαλιά μου..  

[Joyk]

Και εγω το ιδιο περασα τον περασμενο Μαρτιο. Μετα απο 2 χρονια προσπαθειων χωρις αποτελεσμα, 4 σπερματεγχυσεις,εξετασεις χωρις να εχει βρεθει καποιο θεμα,αλλαξα  τεσσερις γιατρους και τελικα ενω ηταν να κανω σπερματεγχυση και τελικα δεν εγινε επειδη (λογω πολυκυστικων) αργησε η ωορρηξια εκεινο το μηνα.. εμεινα εγκυος φυσιολογικα! Πρωτο παιδακι! Εκανα τεστ, χοριακη και  δεν πιστευα στα ματια μου! Η χοριακη ανεβαινε κανονικα,εκανα εξεταση αιματος καθε δυο μερες και τελικα παλινδρομησε στην 9η εβδομαδα.. Αραγε περναει καποια στιγμη? Σταματας να στενοχωριεσαι οταν το σκεφτεσαι?

[MagdaP]

Νομίζω ότι ποτέ δεν σταματάς να στεναχωριεσαι όταν το σκέφτεσαι, απλώς με τον καιρό σταματάς να το σκέφτεσαι τόσο συχνά... Όπως έκανα και με το εξωμητριο, άλλη πονεμένη ιστορία λίγο χειρότερη... Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έρθει γρήγορα το μωράκι που περιμενουμε... 

[Joyk]

On 10/12/2018 at 3:34 ΜΜ, MagdaP είπε:

Νομίζω ότι ποτέ δεν σταματάς να στεναχωριεσαι όταν το σκέφτεσαι, απλώς με τον καιρό σταματάς να το σκέφτεσαι τόσο συχνά... Όπως έκανα και με το εξωμητριο, άλλη πονεμένη ιστορία λίγο χειρότερη... Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έρθει γρήγορα το μωράκι που περιμενουμε... 

Μακαρι μακαρι! Ευχομαι την νεα χρονια να πανε ολα καλα για ολες μας!! Μονο χαρες να εχουμε!!

[Fani K.]

Καλησπέρα σας,

ονομάζομαι Φανή, είμαι 35 ετών και είμαι στην 7η εβδομάδα κύησης και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου. Εδώ και τρεις εβδομάδες που το μάθαμε με τον άντρα μου, νιώθαμε την απόλυτη ευτυχία. Είχαμε ήδη αρχίσει να κάνουμε σχέδια, βλακωδως, μέσα στον ενθουσιασμό μας. Την ευτυχία μας διαδέχτηκε ένα γκρεμοτσακισμα στην πραγματικότητα.

Δυστυχώς στο πρώτο υπερηχογράφημα, δεν εντοπίστηκε καρδιακός παλμός.

Ο γιατρός μας ενημέρωσε με συνοπτικές διαδικασίες ότι τις περισσότερες φορές είναι κάτι τυχαίο και ότι θα έπρεπε να τον επισκεφτούμε ξανά, μετά από δυο μέρες για να δούμε πως θα προχωρήσουμε αναλόγως με τον υπέρηχο. Χωρίς καμία άλλη εξήγηση, αν θα πρέπει να κάνουμε άλλες εξετάσεις ή κάτι.. Λειτούργησε σαν εισπράκτορας. Περίμενε εξάλλου και το επόμενο ραντεβού. 

Σημειωτεον ότι αυτός ο γιατρός με παρακολουθεί τον τελευταίο χρόνο, έπειτα από παρότρυνση της μητέρας μου, διότι είναι γνωστός, με πολλά χρόνια εμπειρία κτλ. καθως μετακόμισα πριν δυο χρόνια στην Αθήνα.

Μίλησα με μια φίλη μου και μου είπε να πάρω και μια δεύτερη γνώμη.. Η άγνωστη Γυναικολογος λοιπόν, πιο μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε από τον γιατρό- εισπράκτορα.  Με ενημέρωσε δε ότι δυο ημέρες δεν είναι τίποτα συνήθως οι γιατροί δίνουν μια εβδομάδα περιθώριο μεταξύ των υπερήχων, μέχρι να είναι σίγουροι ότι θα προχωρήσουν σε απόξεση. Μέσα στη στεναχώρια μου, μέσα σε όλη αυτή την χάλια ψυχολογία, νιώθω και ηλίθια. Επειδή επι δυο εβδομάδες, στην αρχή που διαπίστωσα ότι είμαι έγκυος, μιλούσα μόνο με τη μαία. Ο γιατρός πουθενά. Συνηθίζεται αυτό; Έλεγα πως πονάω χαμηλά στην είσοδο του κόλπου, ότι έχω κράμπες και το μόνο που άκουγα ήταν ότι είναι φυσιολογικό και έλα μετά από δυο εβδομάδες να σε δούμε.. Επειδή δε θα φαινόταν έτσι και αλλιώς κάτι υπέρηχο. (Ήταν νωρίς η 5η εβδομάδα).

Μεσα σε όλα αυτά, ενώ πήγαμε με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία στον πρώτο υπέρηχο, ο γιατρός είχε (για πρώτη φορά μέσα στον ενάμιση χρόνο που πηγαίνω εκεί) και μια εκπαιδευόμενη. Όπου ενώ εγώ ως ασθενής- παράδειγμα - πειραματόζωο ήμουν στη κρεβάτι, με τον υπέρηχο μέσα μου, εξηγούσε στην κοπέλα ότι δεν είναι η εικόνα που περιμένουμε να δούμε και το ένα και το άλλο. Δε θα ξεχάσω ποτέ με πόσο οίκτο με κοίταξε η κοπέλα σα να λέει λυπάμαι με τα μάτια της. Δε φταίει αυτή φυσικά, πάνω από 25 χρόνων δεν ήταν. Αλλά ήρθε και έδεσε αυτό το βλέμμα σε όλη αυτή την άσχημη εμπειρία. Εδώ και μια εβδομάδα έχω γεμίσει θλίψη, θυμό.. Κλειω διχως λόγο και δεν μπορώ να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου. Νιώθω προδωμενη από το σώμα μου ότι δεν τα κατάφερε. Ναι δεν πειράζει, ναι μια στις πέντε κυήσεις παλινδρομούν. Αλλά τέσσερις στις πέντε εξελίσσονται φυσιολογικά.. ήταν ανάγκη στην πρώτη μου εγκυμοσύνη να μου συμβεί αυτό;

Νιωθω ενοχές ότι ίσως να έπρεπε να πω νωρίτερα σε κάποιον άλλο γιατρό.. Ούτε βιταμίνες δε μου έδωσε μονάχα folidex.

Την Τρίτη θα πάω στην άλλη γιατρό, αλλά πλέον δεν έχω καμία ελπίδα μέσα μου πως η κύηση προχώρησε.. Το σώμα μου ξαφνικά επανηλθε στην προηγούμενη κατάσταση. Ξεπρηστηκε το στήθος, οι αναγούλες σταματησαν ..

Ευτυχώς ο άντρας μου με υποστηρίζει πολύ σε όλο αυτό και είναι δίπλα μου. Ωστόσο η ψυχραιμία του ότι δεν είναι κάτι η απόξεση και ότι να μη φοβάμαι με εξοργίζει ώρες ώρες. Ελπίζω να πάνε όλα καλά, να μην πονάει και να μην καταλάβω τίποτα.. Να αποτελεί όλο αυτό ένα άσχημο όνειρο. Αν και ξέρω μέσα μου, είμαι βέβαιη πως ποτέ δε θα ξεχάσω αυτό το μικρό θαυματακι.. 

 

[Margo91]

Γεια σας κορίτσια, είναι καινουρια στην παρέα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας το προβλημα μου. Είμαι 30 χρόνων και Έχοντας ένα αγοράκι 13 μηνών πριν δυο μήνες έμεινα έγκυος και στο τρίτο ραντεβού στην 10η εβδομάδα δυστυχώς δεν ξανά ακούσαμε καρδούλα, η κύηση ήταν παλινδρομη και είχε σχεδόν δυο βδομαδες που σταμάτησε η ανάπτυξη του. Έκανα απόξεση. Ο γιατρός θεωρεί πως έχοντας ήδη ένα γερο παιδάκι, αυτό ήταν ένα τυχαίο γεγονός και πως θα πρέπει να περιμένουμε 3 μήνες για να ξανά προσπαθήσουμε. Εγώ είμαι χαλια, και ο άντρας μου το ίδιο, σκέφτομαι πως μόνο αν ξανά μείνω έγκυος θα γίνω παλι καλά, θέλουμε τόσο πολύ να χαρίσουμε στο γιο μας ένα αδερφάκι αλλά από την άλλη φοβάμαι μήπως επαναληφθεί.  Πείτε μου τις εμπειριες σας, πως το διαχειριστήκατε; Ταυτόχρονο έχω 3 φιλες έγκυες σχεδόν στην ίδια εβδομάδα με μενα και δεν μπορώ ούτε να τις αντικρίσω.. σκέφτομαι πως πριν λίγες μέρες ήμουν χαρούμενη και χάϊδευα την κοιλιτσα μου. 

[Tzortzia7063]

Κορίτσια καλημερα!Αρχικά να σας πω ότι μου κρατήσατε παρέα με τις αναρτήσεις σας σε μια αρκετά δύσκολη εβδομάδα που μόλις πέρασα!Θα ήθελα λίγο τα φώτα σας αν έχετε περάσει από την ίδια κατάσταση.Εμεινα έγκυος ύστερα από κάποιους μήνες προσπαθειών..Πρώτος υπέρηχος 5 εβδομάδων και όλα μια χαρά μέχρι φαινόντουσαν.Δευτερο ραντεβού μετά από δύο εβδομάδες και ο γιατρός δεν ήταν τόσο ευχαριστημένος γιατί το εμβρυο φαινότανε να έχει μείνει πέντε μέρες πίσω.Η πιο αγχωτική εβδομάδα που έχω ζήσει μέχρι εχθές που ξαναπήγα για υπέρηχο και ο γιατρός μου είπε ότι το εμβρυο έχει μείνει το ίδιο (6 εβδομάδων)και πρόκειται για παλινδρομη κύηση.Μου πρότεινε να περιμένουμε να περάσει και το Σαββατοκύριακο μήπως γίνει η αποβολή μόνη της διαφορετικά από Δευτέρα να κλείσουμε ραντεβού για αποξεση.Γενικα δεν πιστεύει πως έχω εγώ κάποιο θέμα αλλά ότι ήταν τυχαίο.Και τώρα οι απορίες.Αρχικα να πω ότι είμαι 28 ετών τον γιατρο αυτό τον γνώρισα τώρα μέσω προτροπής φίλης μου που μόλις είχε κάνει δύο μωράκια.Μεσω εκείνης και πριν πάω να με δει είχε πει να ξεκινήσω felicin.Ο ίδιος Παρ όλα αυτά ποτέ δεν με ρώτησε αυτοπροσώπως αν το παίρνω η όχι.Επισης στη πορεία,όση ήταν αυτή ,δεν μου ζήτησε να κανω εξετάσεις για τίποτα και πλέον σκέφτομαι μήπως επειδή έχω θεμα με φλεβιτιδα κλπ μήπως υπήρχε κάποιοι θέμα κυκλοφορίας αίματος.Οπως καταλαβαίνετε δεν έχω και πολύ επαφή με τον γιατρό, για αυτό θα ήθελα να μου πείτε αν ειχατε κάποια αντίστοιχη εμπειρία.Επισης αν χρειαστεί τελικά αποξεση πόσο περίπου κοστίζει?Και αν στείλουμε το έμβρυο για έλεγχο πόσο επιπλέον είναι η επιβάρυνση?Όλες οι απαντήσεις σας θα με βοηθήσουν πολύ!! 

 

 

 

[Elli13]

Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου, και εμένα σταματησε η καρδούλα στις 8,5 εβδομάδες και έκανα αποξεση 16/12. Καταρχάς για εμένα το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να σκεφτείς είναι να αλλάξεις γιατρό. Σε μια περίοδο εγκυμοσύνης η ακόμα και παλινδρομης είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχουμε έναν γιατρό που να μας εμπνέει ασφάλεια, του έχουμε εμπιστοσύνη, μας καθοδηγεί σωστά και μας λύνει όλες τις απορίες. Δεύτερον, εφόσον δεν τον εμπιστεύεσαι όπως φαίνεται, μήπως να έπαιρνες και μια δεύτερη γνώμη για την εγκυμοσύνη σου;;

Εγώ για την αποξεση έδωσα 500€ και ο καρυότυπος του εμβρύου είναι 200€+ ενώ ο μοριακός 300€+. Οι τιμές γενικά παίζουν λίγο πάνω λίγο κάτω. Βρες όμως έναν γιατρό που θα μπορείς να τα συζητήσεις όλα αυτά.. Εγώ στον δικό μου, αφού άλλαξα άλλους 2, πήγα 6+4 ακούσαμε καρδούλα και την ίδια μέρα μου έγραψε όλες τις εξετάσεις του προγεννητικου. Μου πήρε ακριβες ιστορικό και με ρώτησε επακριβώς τι χάπια παίρνω. Καλό κουράγιο και σύντομα με ένα υγιές μωράκι στην κοιλίτσα σου!!

[Tzortzia7063]

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!!Την έκανα χθες την αποξεση και εκτός μια αντιβίωση και να πάω ξανά σε δύο εβδομάδες να με δει δεν μου είπε τίποτα άλλο.Οποτε ναι σκέφτομαι να πάω από τώρα αλλού.. Σου εύχομαι και εσένα τα καλύτερα