Ξένες γλώσσες - Αλήθειες και μύθοι

[Nonika]

Ας αφησουμε τα παιδια μας να χαρουν τα παιδικα τους χρονια. Δε θα χαθει ο κοσμος αν μαθουν αγγλικα λιγο πιο μετα και οχι στα 5 και 6. Μην τα φορφωνουμε απο τοσοο νωρις με ενα σωρο υποχρεωσεις.

[Little Monkey]

Βρε Νόνικα, με αυτό το σκεπτικό, δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για τα παιδιά μας μέχρι να πάνε σχολείο. Ούτε παιδικό να τα στείλουμε (γιατί κι εκεί μαθαίνουν πράγματα), ούτε δημιουργική απασχόληση, ούτε εμείς στο σπίτι να τους δείχνουμε τίποτα καινούριο. Είναι σωστό τώρα αυτό?

[Χαρά-Μαρία]

ΑΛΛΟ

η διδασκαλια μιας ξενης γλωσσας σε φροντιστηριο

 

ΑΛΛΟ

η εκμαθηση μιας ξενης γλωσσας, γενικα-με την επαφη με ατομο που τη μιλαει δηλ

 

Για να μαθεις μια ξενη γλωσσα δεν ειναι απαραιτητο να πας σε φροντιστηριο και να μαθεις γραμματικη κλπ. Ισα ισα, σε ηλικια πριν τα 6, δεν γινεται.

 

-Οποτε εαν η ερωτηση ειναι "ποτε να παει το παιδι σε φροντιστηριο, να μαθει γραμματικη κλπ??" η απαντηση ειναι ΜΕΤΑ τα 6. Και μη μου πειτε για κατι προγραμματα με ΗΥ, μαπα το καρπουζι, εστειλα μια φιλη μου που ξερει κ τα ειδε.

 

-Αν η ερωτηση ειναι "ποτε να ξεκινησει να μαθαινει μια ξενη γλωσσα, απο καποιον που την μιλαει -οχι απο τον Μπαρμπα στη Λαρισα - απλες λεξεις και εκφρασεις??" η απαντηση ειναι "και απο την ΚΟΥΝΙΑ, αν γινεται".

 

Προφανως οι ερευνες κλπ μιλανε για bilinguals, που αυξανονται στις μερες μας (παιδια με γονεις απο αλλες χωρες, που πηγαν σε αλλη χωρα, που η νταντα τους ειναι ξενογλωσση κλπ).

 

Σιγουρα, οσο πιο μικρος, τοσο καλυτερα μαθαινεις μια ξενη γλωσσα. Δεν τη διδασκεσαι ως ξενη, την μαθαινεις οπως περιπου τη μητρικη σου (αν και μια φιλη μου που ειναι καθηγητρια πανεπιστημιου σε Linguistics, μου ελεγε οτι ο εγκεφαλος, ειναι αδυνατον να μαθει ποτε τη δευτερη γλωσσα οπως τη μητρικη).

Εγω τα Αγγλικα τα εμαθα απο τα 4 μεχρι τα 6 μου χρονια απταιστα, απο την κυρια που με προσεχε-δεν μιλαγε καθολου ελληνικα και αναγκάστηκα. Οταν πηγα Γυμνασιο, πηγα σε ενα φροντιστηριο 5 χρονια και πηρα το Proficiency. Σπουδασα μετα στην Αγγλια χωρις προβλημα στη γλωσσα. Δεν ειναι απαραιτητο τα παιδια να πηγαινουν για δεκαετιες σε φροντιστηρια για μια ξενη γλωσσα. Η επαφη τους με μια ξενη γλωσσα ομως σε πολυ μικρη ηλικια τα βοηθα να εχουν μια βαση. και δεν ειναι καθολου βαρος, εφοσον δεν τα πρηζουμε με γραμματικες, κανονες κλπ. Απλες λεξουλες φτανουν.

[Little Monkey]

Σιγουρα, οσο πιο μικρος, τοσο καλυτερα μαθαινεις μια ξενη γλωσσα. Δεν τη διδασκεσαι ως ξενη, την μαθαινεις οπως περιπου τη μητρικη σου (αν και μια φιλη μου που ειναι καθηγητρια πανεπιστημιου σε Linguistics, μου ελεγε οτι ο εγκεφαλος, ειναι αδυνατον να μαθει ποτε τη δευτερη γλωσσα οπως τη μητρικη).

Οι έρευνες δείχνουν κυρίως ότι είναι δύσκολο να έχεις ταυτόχρονα δύο "μητρικές" γλώσσες, δηλαδή να μιλάς δύο γλώσσες με την ίδια άνεση και ευκολία. Ακόμα κι όταν μιλάς δύο γλώσσες άψογα, πάντα θα υπερτερεί η μία. Το ποια θα υπερτερεί μπορεί να αλλάζει σύμφωνα με το περιβάλλον που ζεις και δεν είναι απαραίτητο να είναι η μητρική.

 

Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία. Δεν στέλνουμε τα παιδιά μας σε φροντιστήριο αγγλικών για να μάθουν τα αγγλικά όπως τη μητρική τους γλώσσα. Ούτε τα παιδάκια που πάνε σε τμήματα pre-junior θα γίνουν όλα δίγλωσσα (δεν είναι αρκετή 1 ώρα την εβδομάδα 8 μήνες το χρόνο για να γίνεις δίγλωσσος). Καλοί λόγοι για να στείλεις το παιδί αγγλικά από μικρή ηλικία είναι για να εξασκήσει τη μνήμη του, να μάθει την ξένη γλώσσα πιο αβίαστα και φυσικά, να συνηθίσει τους ήχους της, να αποκτήσει σωστή προφορά και φυσικά για να απασχοληθεί εκτός του σπιτιού, να κοινωνικοποιηθεί και να ψυχαγωγηθεί.

[Χαρά-Μαρία]

Οι έρευνες δείχνουν κυρίως ότι είναι δύσκολο να έχεις ταυτόχρονα δύο "μητρικές" γλώσσες, δηλαδή να μιλάς δύο γλώσσες με την ίδια άνεση και ευκολία. Ακόμα κι όταν μιλάς δύο γλώσσες άψογα, πάντα θα υπερτερεί η μία. Το ποια θα υπερτερεί μπορεί να αλλάζει σύμφωνα με το περιβάλλον που ζεις και δεν είναι απαραίτητο να είναι η μητρική.

 

Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία. Δεν στέλνουμε τα παιδιά μας σε φροντιστήριο αγγλικών για να μάθουν τα αγγλικά όπως τη μητρική τους γλώσσα. Ούτε τα παιδάκια που πάνε σε τμήματα pre-junior θα γίνουν όλα δίγλωσσα (δεν είναι αρκετή 1 ώρα την εβδομάδα 8 μήνες το χρόνο για να γίνεις δίγλωσσος). Καλοί λόγοι για να στείλεις το παιδί αγγλικά από μικρή ηλικία είναι για να εξασκήσει τη μνήμη του, να μάθει την ξένη γλώσσα πιο αβίαστα και φυσικά, να συνηθίσει τους ήχους της, να αποκτήσει σωστή προφορά και φυσικά για να απασχοληθεί εκτός του σπιτιού, να κοινωνικοποιηθεί και να ψυχαγωγηθεί.

 

Αυτο που εννοω ειναι οτι ειναι αλλο να πηγαινεις στο φροντιστηριο, κι αλλο να μαθεις μια γλωσσα βιωματικα (πχ με ενα ατομο να τη μιλαει στο σπιτι ή αν μετακομισεις σε μια αλλη χωρα και τη μιλουν ολοι γυρω σου) οπότε τοτε, εχει σημασια ποτε θα ξεκινησεις. Αν ξεκινησεις απο μικρο παιδι, τη μαθαινεις παρα πολυ καλα χωρις κοπο. Σε φροντιστηριο πρεπει να εχει μπει το παιδι στη λογικη του "σχολειου" και ο εγκεφαλος να ειναι ετοιμος να μαθει και κανονες γραμματικης κλπ. Δεν ειναι λιγα τα παραδειγματα απο τον κυκλο μου απο παιδια που ξεκινησαν β γλωσσα σε φροντιστηριο μικρα και εχουν καταμπερδευτει ή/και δεν τα πανε καλα. Τοσες ασχολιες υπαρχουν εκτος σπιτιου, πρεπει να κλειστει σε μια αιθουσα και να φορτωθει μια ευθυνη? Δεν ξερω. Αυτο μαλλον ειναι αποφαση του καθε γονιου. Εαν ρωτας εμενα προσωπικα, για το δικο μου παιδι, προτιμω να μην αρχισει απο τωρα. Σε επαφη ομως με ξενες γλωσσες την εχω, οπως μεσω φιλεναδων μου απο το εξωτερικο, οποτε τις βλεπουμε (αρκετα συχνα), με ταινιες, τραγουδια, βιβλια κλπ αλλα σαν παιχνιδι περισσοτερο κι οχι σαν κατι που πρεπει να κανει μια συγκεκριμενη ημερα της εβδομαδας.

[Little Monkey]

Αυτο που εννοω ειναι οτι ειναι αλλο να πηγαινεις στο φροντιστηριο, κι αλλο να μαθεις μια γλωσσα βιωματικα (πχ με ενα ατομο να τη μιλαει στο σπιτι ή αν μετακομισεις σε μια αλλη χωρα και τη μιλουν ολοι γυρω σου) οπότε τοτε, εχει σημασια ποτε θα ξεκινησεις. Αν ξεκινησεις απο μικρο παιδι, τη μαθαινεις παρα πολυ καλα χωρις κοπο. Σε φροντιστηριο πρεπει να εχει μπει το παιδι στη λογικη του "σχολειου" και ο εγκεφαλος να ειναι ετοιμος να μαθει και κανονες γραμματικης κλπ.

Κατ' αρχήν δεν είναι απαραίτητο η εισαγωγή στη γλώσσα να γίνει με κανόνες γραμματικής. Υπάρχουν φροντιστήρια που διδάσκουν τη γλώσσα με τη βιωματική μέθοδο ακόμα και σε μεγάλες τάξεις, τα δε λεγόμενα προσχολικά τμήματα (Kids, Baby language, Pre junior κλπ) χρησιμοποιούν αποκλειστικά βιωματική μεθοδολογία: παιχνίδια, τραγούδια, βιβλία - αυτά ακριβώς που περιγράφεις για το δικό σου παιδί, μόνο που φυσικά γίνονται σε συγκεκριμένη ώρα και μέρα.

 

Το να μετακομίσεις σε άλλη χώρα είναι σαφώς πιο αποτελεσματική μέθοδος για να μάθει το παιδί αγγλικά (και ενδεχομένως στην πορεία να ξεχάσει τα ελληνικά...) αλλά δεν νομίζω ότι είναι επιλογή για τους περισσότερους γονείς που διαβάζουν το συγκεκριμένο θέμα.

 

Ούτε μπορούν όλοι οι γονείς να έχουν αγγλόφωνη νταντά στο σπίτι για να μάθει το παιδί τη γλώσσα - αν μπορούν, αυτή είναι μια πολύ καλή λύση για ένα 4χρονο παιδάκι, πλην όμως ακριβή. Έχω φίλη αγγλίδα που διδάσκει προσχολικά τμήματα σε φροντιστήριο με κόστος για τους γονείς 30 ευρώ το μήνα. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με την αγγλίδα νταντά αλλά με 30 ευρώ δεν έρχεται νταντά στο σπίτι...

 

Όσο για τους φίλους, δεν ξέρω πώς μπορείς να βρεις αγγλόφωνους φίλους από το πουθενά μόνο και μόνο για να μην πάει το νήπιο φροντιστήριο. Για τους περισσότερους γονείς (που δεν είναι λεφτάδες ή παντρεμένοι με ξένους ή δεν έχουν έτοιμους ξένους φίλους ή δεν μπορούν να μετακομίσουν στο εξωτερικό) η επιλογή για να έρθουν τα παιδιά τους σε επαφή με τα αγγλικά νωρίς είναι ή να κάνουν αγγλικά σε φροντιστήριο ή να πάνε σε αγγλόφωνο νηπιαγωγείο.

[aleksagr]

καλισπερα; σε ολου. προτα φελο να ζιτησω σιγνομη για λαθου στιν ορφογραφια. εχω μια εροτηση. εινε ηποχρεοτικα να κσεκινισουμε απο 3 ταξι τα αγγλικα? δεν εινε πολη νορης?

[Χαρά-Μαρία]

Κατ' αρχήν δεν είναι απαραίτητο η εισαγωγή στη γλώσσα να γίνει με κανόνες γραμματικής. Υπάρχουν φροντιστήρια που διδάσκουν τη γλώσσα με τη βιωματική μέθοδο ακόμα και σε μεγάλες τάξεις, τα δε λεγόμενα προσχολικά τμήματα (Kids, Baby language, Pre junior κλπ) χρησιμοποιούν αποκλειστικά βιωματική μεθοδολογία: παιχνίδια, τραγούδια, βιβλία - αυτά ακριβώς που περιγράφεις για το δικό σου παιδί, μόνο που φυσικά γίνονται σε συγκεκριμένη ώρα και μέρα.

 

Το να μετακομίσεις σε άλλη χώρα είναι σαφώς πιο αποτελεσματική μέθοδος για να μάθει το παιδί αγγλικά (και ενδεχομένως στην πορεία να ξεχάσει τα ελληνικά...) αλλά δεν νομίζω ότι είναι επιλογή για τους περισσότερους γονείς που διαβάζουν το συγκεκριμένο θέμα.

 

Ούτε μπορούν όλοι οι γονείς να έχουν αγγλόφωνη νταντά στο σπίτι για να μάθει το παιδί τη γλώσσα - αν μπορούν, αυτή είναι μια πολύ καλή λύση για ένα 4χρονο παιδάκι, πλην όμως ακριβή. Έχω φίλη αγγλίδα που διδάσκει προσχολικά τμήματα σε φροντιστήριο με κόστος για τους γονείς 30 ευρώ το μήνα. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με την αγγλίδα νταντά αλλά με 30 ευρώ δεν έρχεται νταντά στο σπίτι...

 

Όσο για τους φίλους, δεν ξέρω πώς μπορείς να βρεις αγγλόφωνους φίλους από το πουθενά μόνο και μόνο για να μην πάει το νήπιο φροντιστήριο. Για τους περισσότερους γονείς (που δεν είναι λεφτάδες ή παντρεμένοι με ξένους ή δεν έχουν έτοιμους ξένους φίλους ή δεν μπορούν να μετακομίσουν στο εξωτερικό) η επιλογή για να έρθουν τα παιδιά τους σε επαφή με τα αγγλικά νωρίς είναι ή να κάνουν αγγλικά σε φροντιστήριο ή να πάνε σε αγγλόφωνο νηπιαγωγείο.

 

Φιλη μου little monkey, δεν κατανοεις αυτα που λεω και ισως να φταιω εγω.

Αυτο που εννοω ειναι οτι οι ερευνες μιλουν για τα οφελη που απολαμβανουν τα παιδια των οποιων οι γονεις ΕΧΟΥΝ την ευκαιρια και ευχερεια για οσα περιγραφεις. Τετοιες ερευνες συνηθως σε bilinguals γινονται κ οχι σε παιδια φροντιστηριων. Γι αυτα λοιπον τα παιδια, ειναι πολυ καλο που ξεκινουν τοσο νωρις.

Οι περισσοτεροι γονεις φυσικα ΔΕΝ την εχουν, συμφωνω κ επαυξανω, οποτε γι αυτον ακριβως το λογο, το να πας σε φροντιστηριο πριν τα 6-7 δεν ειναι για ΕΜΕΝΑ, καλη επιλογη. Για το δικο μου παιδι, οπως ειπα, δεν το επιλεγω γιατι δεν επιθυμω να το φορτωσω.

Απο εκει και περα, ο καθενας ο,τι θελει, κανει για τα παιδια του εννοειται. Εγω ανεφερα τη δικη μου επιλογη και απλα επιχειρηματολογησα. Αν ενας γονιος θελει να παει το 4χρονο για αγγλικα, γαλλικα, πιανο, καρατε και σκακι δικη του επιλογη ειναι και καλα κανει αλλα δεν χρειαζεται να το στηριξω γενικα ως επιλογη για ολα τα παιδια.

Τωρα οσον αφορα στα βιβλια και τα cd, επειδη η καλυτερη μου φιλη εργαζεται σε τετοιου τυπου φροντιστηριο σε πληροφορω οτι εαν τα παρεις μονη σου κοστιζουν το 1/10 απο οσα θα πληρωσεις σε φροντιστηριο και εσυ δεν χρειαζεται να κανεις σχεδον τιποτα. Ειναι πολυ απλο το υλικο και παιζουν μονα τους. Εγω αυτο εκανα και εχει μαθει λεξεις και φρασουλες χωρις κοπο, χωρις να την πιεζει κανενας και χωρις να εχει μια συγκεκριμενη ευθυνη την εβδομαδα. Μονος σκοπος μου σε αυτο το σταδιο ειναι να μαθει καποια πραγματα χωρις να το δει ως "μαθημα" αλλα και να μην μαθει απο τωρα δεν αγχωνομαι καθολου. Αυτα.

[Little Monkey]

Φιλη μου little monkey, δεν κατανοεις αυτα που λεω και ισως να φταιω εγω.

Αυτο που εννοω ειναι οτι οι ερευνες μιλουν για τα οφελη που απολαμβανουν τα παιδια των οποιων οι γονεις ΕΧΟΥΝ την ευκαιρια και ευχερεια για οσα περιγραφεις. Τετοιες ερευνες συνηθως σε bilinguals γινονται κ οχι σε παιδια φροντιστηριων. Γι αυτα λοιπον τα παιδια, ειναι πολυ καλο που ξεκινουν τοσο νωρις.

Κατ' αρχήν οι έρευνες γίνονται με διάφορους πληθυσμούς, όχι μόνο με παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν την ευκαιρία και την ευχέρεια για "όσα περιγράφω" τα οποία δεν είμαι σίγουρη ποια είναι.

 

Δεύτερον δεν έχω καταλάβει τι προτείνεις (αν προτείνεις κάτι). Αν απλά συμμετέχεις στην κουβέντα για να μας ανακοινώσεις τι μπορείς να προσφέρεις εσύ στο παιδί σου, πάσο.

 

Τρίτον το να πάρεις μερικά CD ή DVD και να τα βάλεις να παίζουν με την ελπίδα ότι το παιδί σου θα μάθει αγγλικά δεν είναι (κατά τη γνώμη μου) προσέγγιση εκπαιδευτικής σημασίας αλλά απλό baby parking - τι να βλέπει κινούμενα σχέδια στα ελληνικά, τι στα αγγλικά.

 

Τέταρτον, άλλο πράγμα να στέλνεις ένα 4χρονο "για αγγλικά, γαλλικά, πιάνο, καράτε και σκάκι" και άλλο να σκέφτεσαι να εισάγεις μία ή δύο δραστηριότητες πριν τα 7. Προσωπικά θεωρώ ότι η παρακολούθηση προσχολικού τμήματος αγγλικών για 1 ώρα την εβδομάδα είναι μια καλή επιλογή. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ παιδάκι του νηπιαγωγείου ή του δημοτικού που να μην έχει την απαραίτητη ενέργεια να βγει από το σπίτι 1 ώρα την εβδομάδα για να απασχοληθεί δημιουργικά σε ξένο χώρο, αλλά εννοείται ότι αν κάποιος γονιός πιστεύει ότι το παιδί του δεν έχει τις δυνάμεις για κάτι τέτοιο, καλά θα κάνει να μην το πιέσει.

[ChristinaESL]

απο προσωπική εμπειρία θα έλεγα το φροντηστήριο γιατί

1. ειδικά στις μικρές ηλικίες τι νόημα έχει το ιδιαίτερο? ειδικά αν είσαι κατά της πρωΪμής εισαγωγής στην ξένη γλώσσα δεν κολάει με τιποτα

 

Στις μικρές ηλικίες (έως 7 ετών), τα περισσότερα φροντιστήρια δε δέχονται τα παιδάκια.

 

2. αν σου βγεί καλή και σωστή η δασκάλα εχει καλώς αλλα αν οχι πως το παιδί θα μπορέσει να το διακρίνει?

 

Τα φροντιστήρια παίρνουν μόνο καλές και σωστές δασκάλες; Με τα ίδια "προσόντα" μπορείς να διδάξεις και κατ'οίκον και σε φροντιστήριο. Τις δασκάλες στα φροντιστήρια τις γνωρίζουν πιο προσωπικά (μαζί με τις σπουδές τους και τις αξιώσεις τους) μόνο οι ιδιοκτήτες, ενώ με τις δασκάλες στα μαθήματα στο σπίτι, έχουν τη δυνατότητα οι γονείς να αναλύσουν το εκπαιδευτικό παρελθόν τους και να μιλήσουν αρκετά μαζί τους.

Συγκεκριμένα, συμφοιτήτρια μου (μη απόφοιτη τότε) των προπτυχιακών σπουδών μας, εργάστηκε σε φροντιστήριο (είχε Proficiency και... είπε να το αξιοποιήσει, για να βγάζει ένα χαρτζιλίκι!) και η ιδιοκτήτρια έλεγε στους γονείς ότι η ίδια έχει κάνει μεταπτυχιακά μέχρι και στο εξωτερικό...

 

3. το φροντηστήριο έχει μηχανισμούς να ελέγχει (τεστ) και επίσης υπάρχει και η άμυλα και ακόμη το γεγονός οτι ακούγοντας ενα παιδάκι που δεν πολυασχολείται τα υπολοιπα να λένε και να ξαναλένε τα ίδια και τα ίδια εεεε τι στο καλό κάτι θα μάθει στο τέλος

 

Και στα ιδιαίτερα γίνεται αξιολόγηση των γνώσεων του παιδιού. Τι πιο χειροπιαστό για τα αποτελέσματα των μαθημάτων και του κόπου του παιδιού. Επίσης, δε θα συμφωνήσω στο ότι το να ακούει επί 10 χρόνια τα ίδια και αν διδαχθεί τον Present Continuous 22 φορές, αποτελεί επιτυχία.

 

Ωστόσο, πάντα λέω στους γονείς, ότι αν έχουν ένα παιδάκι που δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί και παράλληλα δεν "αντέχουν" άλλα μέσα κοινωνικοποίησης εκτός του σχολείου (π.χ. χορούς, κάποιο άθλημα κτλ), τότε καλό θα ήταν να συνδυάσουν την απόκτηση κάποιων γνώσεων στην ξένη γλώσσα με την επαφή του με άλλα παιδάκια, πράγμα που επιτυγχάνεται στο φροντιστήριο.

 

Γενικώς, είναι δεδομένο ότι σε ένα ιδιαίτερο μάθημα, γίνεται πιο "δυνατή" δουλειά. Το κόστος είναι ελάχιστα υψηλότερο πλέον, οπότε δεν τίθεται λόγος γι αυτό. Δε θα αναλύσω το "αν είσαι τυχερός και πέσεις σε καλή δασκάλα", γιατί επίσης σε ένα ιδιαίτερο που την διαλέγεις εσύ, είναι πιο σίγουρο ότι θα σου "βγει" καλή, από ένα φροντιστήριο που δεν την έχεις δει καν μέχρι να αρχίσει η χρονιά. Επίσης, το έχω ξαναπεί. Τα φροντιστήρια προσλαμβάνουν νέους, χωρίς εμπειρία και παιδαγωγικές γνώσεις, γιατί όλα αυτά στοιχίζουν. Εγώ προσωπικά, μετά από τόσα χρόνια σπουδών και προϋπηρεσίας, δε θα δεχόμουν να εργαστώ για τα 3.6 ευρώ που προσφέρουν τα φροντιστήρια. Το φροντιστήριο που εργάζομαι, έχει συμφέρον από μένα, μόνο και μόνο, γιατί έχω τη δυνατότητα να αναλαμβάνω τις πτυχιακές τάξεις που έχουν πολύ υψηλά δίδακτρα.

Σε ένα φροντιστηριακό τμήμα, η καθηγήτρια δεν έχει τη δυνατότητα να σταματάει το μάθημα κάθε φορά που ένα παιδάκι πηγαίνει τουαλέτα, ή σηκώνεται να ξύσει το μολύβι του, ή πονάει το κεφάλι του και θέλει να πάρει τη μαμά του τηλέφωνο, ή απλά κοιτάει το ταβάνι. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, το παιδάκι χάνει κάτι από το μάθημα. Που ίσως αργότερα να χρειαστεί να το επαναλάβει η δασκάλα γι αυτό το παιδάκι και είναι ένας φαύλος κύκλος.

 

Από την άλλη μου έχει τύχει να αναλάβω παιδάκι νηπιακής ηλικίας που η προηγούμενη καθηγήτρια τους είχε βάλει να πάρουν βιβλία και το έβαζε να γράφει λέξεις, σε μία ηλικία που το παιδάκι δεν μπορούσε καν να ζωγραφίσει έναν κύκλο, που σημαίνει ότι δεν είχε την κατάλληλη κατάρτιση.

 

Αυτό που θεωρώ εγώ ιδανικό, είναι να ρωτάτε για την κατάρτηση και τις σπουδές που έχουν οι δασκάλες που διαλέγετε ή διαλέγουν για εσάς στα φροντιστήρια, αλλά με χειροπιαστά στοιχεία. Επίσης, καλό θα ήταν να ενημερώνεστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα για την πορεία του παιδιού σας και για τη συμπεριφορά/αντίδρασή του στο συγκεκριμένο μάθημα, από τον ίδιο τον καθηγητή και όχι από τον ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου, που τις περισσότερες φορές είναι ένας απλός επιχειρηματίας. Επιμείνετε ότι θέλετε ολιγομελή τμήματα για τα παιδάκια σας. Τρία έως πέντε παιδιά είναι ιδανικά για να επιτευχθεί ο στόχος κοινωνικοποίησης, αλλά να μη χαθεί και ο παράγοντας μάθηση.

 

Τέλος, ακούω συνέχεια να λένε "ιδιαίτερο ή φροντιστήριο" και δεν έχω ακούσει ποτέ να λένε "απόφοιτος αγγλικής φιλολογίας, native speaker, απόφοιτος παιδαγωγικής σχολής, κάτοχος proficiency, ή ένας συνδυασμός αυτών";

[mmdad]

Εγω παντως νομιζω οτι μια γλωσσα συγκροτημενα την μαθαινεις σε σχολειο (ή σε φροντηστηριο) και ειναι τελειως διαφορετικη η εμπειρικη εκμαθηση απο την σωστη γνωση της γλωσσας. Εμεις στο σπιτι μιλαμε ελληνικα και τα παιδια μιλανε ελληνικα (καλυτερα απο αλλα ελληνοφωνα παιδακια εδω ισως, αλλα οχι οσο καλα θα μιλαγαν αν ζουσαν στην Ελλαδα). Επισης τα παιδια μιλανε γαλλικα - αρκετα καλα και εκφραζονται ανετα (προχτες ο μικρος εκανε τα παραπονα του στον μεγαλο στα γαλλικα). Σιγουρα ομως δεν μιλανε τοσο καλα οσο θα μιλαγαν αν ειμαστε εμεις γαλλοφωνοι.

Φυσικα και πανε σχολειο - και για τις δυο γλωσσες. και τωρα που ειανι και ο δευτερος στο προνηπιο αναρωτιεμαι τι του προσφερει το να πηγαινει αλλες 6 ωρες σχολειο την βδομαδα. βλεπω ομως οτι συνολικα στον μεγαλο εκανε καλο (αν μη τι αλλο βελτιωσε πολυ το "ρο") οποτε θα στελνω και τον μικρο και ας σερνεται στον δρομο,,,

[ChristinaESL]

mmdad σίγουρα ισχύει αυτό. Μία απ'όλες τις γλώσσες την κατέχεις πάντα καλύτερα. Ζεις στο Βέλγιο, οπότε θα έχεις δει, ότι μπορεί ο κόσμος να πιστεύει ότι οι Βέλγοι είναι δίγλωσσοι, αλλά στην πραγματικότητα χωρίζονται απλά σε Φλαμανδούς και Γαλλόφωνους.

 

Κι εγώ πέρασα κάποια χρόνια της ζωής μου στο Βέλγιο. Έμαθα κάποια Γαλλικά για να συνεννοούμαι, αλλά καθώς δεν πήγα σε γαλλόφωνο σχολείο, δεν τα έμαθα σε βάθος. Δεν κατάφερα ποτέ να νιώσω τα γαλλικά γλώσσα μου και να έχω την αντίστοιχη άνεση που έχω με άλλες γλώσσες.

 

Προσωπικά, στο σπίτι μου μιλάγαμε πάντα και Αγγλικά, λόγω δουλειάς του πατέρα μου και Ελληνικά, λόγω καταγωγής, αλλά επειδή τελείωσα αγγλόφωνο σχολείο, ένιωθα για χρόνια πιο άνετα με τα Αγγλικά. Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, για να αντιστραφεί αυτό. Οπότε, εγώ απλά θεωρώ ότι όση περισσότερη τριβή έχεις σε μία γλώσσα, τόσο πιο "μητρική" σου την νιώθεις και τόσο πιο άνετα την χρησιμοποιείς.

 

Και λίγο off topic, σε ποια σχολεία πάνε τα μικρούλια σου; Είχα πάει μία χρονιά στο Κεστεκίδειο, αλλά στο παλιό του κτίριο.

[Χαρά-Μαρία]

Κατ' αρχήν οι έρευνες γίνονται με διάφορους πληθυσμούς, όχι μόνο με παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν την ευκαιρία και την ευχέρεια για "όσα περιγράφω" τα οποία δεν είμαι σίγουρη ποια είναι.

 

Δεύτερον δεν έχω καταλάβει τι προτείνεις (αν προτείνεις κάτι). Αν απλά συμμετέχεις στην κουβέντα για να μας ανακοινώσεις τι μπορείς να προσφέρεις εσύ στο παιδί σου, πάσο.

 

Τρίτον το να πάρεις μερικά CD ή DVD και να τα βάλεις να παίζουν με την ελπίδα ότι το παιδί σου θα μάθει αγγλικά δεν είναι (κατά τη γνώμη μου) προσέγγιση εκπαιδευτικής σημασίας αλλά απλό baby parking - τι να βλέπει κινούμενα σχέδια στα ελληνικά, τι στα αγγλικά.

 

Τέταρτον, άλλο πράγμα να στέλνεις ένα 4χρονο "για αγγλικά, γαλλικά, πιάνο, καράτε και σκάκι" και άλλο να σκέφτεσαι να εισάγεις μία ή δύο δραστηριότητες πριν τα 7. Προσωπικά θεωρώ ότι η παρακολούθηση προσχολικού τμήματος αγγλικών για 1 ώρα την εβδομάδα είναι μια καλή επιλογή. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ παιδάκι του νηπιαγωγείου ή του δημοτικού που να μην έχει την απαραίτητη ενέργεια να βγει από το σπίτι 1 ώρα την εβδομάδα για να απασχοληθεί δημιουργικά σε ξένο χώρο, αλλά εννοείται ότι αν κάποιος γονιός πιστεύει ότι το παιδί του δεν έχει τις δυνάμεις για κάτι τέτοιο, καλά θα κάνει να μην το πιέσει.

 

Κοιτα το υφος σου ειναι απαραδεκτο και προφανως, δεν δεχεσαι να εχει καποιος αλλη αποψη απο εσενα.

Αυτο που προτεινω, σε συνεχεια της συζητησης που ειχε ανοιξει σχετικα, και αφου ρωτας και παλι, ειναι να ξεκιναει ενα παιδι φροντιστηριο, μετα τα 6. Το λεω ξεκαθαρα. Απο εκει και περα, επαναλαμβανω, ειναι δικαιωμα του καθενος να ξεκινα οσες δραστηριοτητες θελει το παιδι του πριν τα 6 του χρονια. Απλα, ανεφερα τη ΓΝΩΜΗ μου, και εχω το δικαιωμα νομιζω οπως κι εσυ. Και εννοειται οτι το εφαρμοζω στο παιδι μου αυτο που πιστευω, τι θα εκανα, το αντιθετο?

Οσον αφορα στο επιχειρημα για τον ελευθερο χρονο, παλι δεν συμφωνω. Δηλαδη για να βγει απο το σπιτι ενα 4χρονο, πρεπει να πηγαινει σε φροντιστηριο? Για παραδειγμα, σε πολλες περιοχες κανενα 4χρονο δεν ειναι σπιτι πριν τις 8, παιζουν εξω. Δεν μενουν ολοι σε αυστηρα αστικο περ/λλον οπως υπονοεις. Και να φανταστεις οτι μενω στην Αττικη, οχι σε απομακρυσμενη περιοχη. Εναλλακτικες υπαρχουν.

Τελος δεν εχω πεισθει οτι προσφερουν κατι τα συγκεκριμενα φροντιστηρια, απο το να παρεις το (ΙΔΙΟ) υλικο σπιτι. Ισως καποιοι γονεις να ενδιαφερονται, γι αυτο και το ανεφερα. Αν δηλ ενας γονιος μπορει να γλυτωσει τα διδακτρα, τη μεταφορα κλπ και να εχει το ιδιο αποτελεσμα στο σπιτι, γιατι να μην το προτιμησει, εαν θελει;

[ChristinaESL]

Τελος δεν εχω πεισθει οτι προσφερουν κατι τα συγκεκριμενα φροντιστηρια, απο το να παρεις το (ΙΔΙΟ) υλικο σπιτι. Ισως καποιοι γονεις να ενδιαφερονται, γι αυτο και το ανεφερα. Αν δηλ ενας γονιος μπορει να γλυτωσει τα διδακτρα, τη μεταφορα κλπ και να εχει το ιδιο αποτελεσμα στο σπιτι, γιατι να μην το προτιμησει, εαν θελει;

 

Έχεις ένα δίκιο και ένα άδικο. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να παρακολουθήσει το παιδί μάθημα από έναν επαγγελματία εκπαιδευτικό, τότε σίγουρα είναι πολύ καλή άποψη. Επίσης, αν έχεις εσύ τη δυνατότητα και τις γνώσεις να ασχοληθείς αρκετά και να το ψάξεις και να δημιουργήσεις ένα συγκεκριμένο syllabus για το "μάθημα" του παιδιού σου, επίσης είναι μία καλή ιδέα. Από την άλλη υπάρχουν τα παιδιά που όταν τα "διαβάζει" η μαμά ή ο μπαμπάς αποδίδουν το ίδιο καλά και άλλα που δεν παίρνουν το "μάθημα" στα σοβαρά όταν γίνεται από τους γονείς. Εγώ πέρσι, ξεκίνησα μάθημα στο παιδί μιας συναδέλφου, που θα μπορούσε πολύ άνετα να το αναλάβει η ίδια.

 

Από την άλλη, το να προμηθευτείτε υλικό για να έχει το παιδί ερεθίσματα σχετικά με την ξένη γλώσσα από πολύ μικρή ηλικία, είναι πολύ σωστό και θεμιτό.

Προσωπικά, επειδή και εγώ και ο σύζυγος είμαστε δίγλωσσοι όσον αφορά τα Ελληνικά και τα Αγγλικά, έχουμε αποφασίσει ότι το παιδί -όταν αυτό έρθει- θα μεγαλώσει σε δίγλωσσο περιβάλλον, ώστε να μη δυσκολευτεί να μάθει τη ξένη γλώσσα, σαν να πρόκειται να μάθει Ιστορία ή Μαθηματικά για το σχολείο.

 

Οι δύο σχολές που υποστηρίζετε (Χαρά-Μαρία και Little Monkey) υπάρχουν και συγκρούνται δεκαετίες τώρα. Απλά η μία, πλεόν, βρίσκει επιστημονικούς συμμάχους στις σύγχρονες νευροεπιστήμες, χωρίς βέβαια, αυτό να αποδεικνύει την ορθότητα ή μη της άποψης.

[vivien9]

Εγώ πάντως συμφωνώ με την Χαρά-Μαρία. Και να πω και κάτι άλλο, όταν στα 19 μου αποφάσισα να μάθω γαλλικά γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ σαν γλώσσα, μου πήρε 2 χρόνια για να πάρω το Certificat! Ενώ αντίστοιχα μάθαινα γερμανικά από την 5η δημοτικού έως την 1η Λυκείου (6 χρόνια) για το αντίστοιχο δίπλωμα και φυσικά τώρα δεν θυμάμαι τίποτα.

 

Καλά δεν λέω να αρχίζουμε αγγλικά μετά τα 18, αλλά και πάλι σκεφτόμουν πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η ωρίμανση του εγκεφάλου και κυρίως η σωστή εκμάθηση της γραμματικής της μητρικής μας γλώσσας, για την εκμάθηση της γραμματικής μιας ξένης γλώσσας.

[mmdad]

mmdad σίγουρα ισχύει αυτό. Μία απ'όλες τις γλώσσες την κατέχεις πάντα καλύτερα. Ζεις στο Βέλγιο, οπότε θα έχεις δει, ότι μπορεί ο κόσμος να πιστεύει ότι οι Βέλγοι είναι δίγλωσσοι, αλλά στην πραγματικότητα χωρίζονται απλά σε Φλαμανδούς και Γαλλόφωνους.

 

Κι εγώ πέρασα κάποια χρόνια της ζωής μου στο Βέλγιο. Έμαθα κάποια Γαλλικά για να συνεννοούμαι, αλλά καθώς δεν πήγα σε γαλλόφωνο σχολείο, δεν τα έμαθα σε βάθος. Δεν κατάφερα ποτέ να νιώσω τα γαλλικά γλώσσα μου και να έχω την αντίστοιχη άνεση που έχω με άλλες γλώσσες.

 

Προσωπικά, στο σπίτι μου μιλάγαμε πάντα και Αγγλικά, λόγω δουλειάς του πατέρα μου και Ελληνικά, λόγω καταγωγής, αλλά επειδή τελείωσα αγγλόφωνο σχολείο, ένιωθα για χρόνια πιο άνετα με τα Αγγλικά. Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, για να αντιστραφεί αυτό. Οπότε, εγώ απλά θεωρώ ότι όση περισσότερη τριβή έχεις σε μία γλώσσα, τόσο πιο "μητρική" σου την νιώθεις και τόσο πιο άνετα την χρησιμοποιείς.

 

Και λίγο off topic, σε ποια σχολεία πάνε τα μικρούλια σου; Είχα πάει μία χρονιά στο Κεστεκίδειο, αλλά στο παλιό του κτίριο.

Στο Βελγιο δεν ειναι διγλωσσοι (καλα πολλοι ειναι γιατι μιλανε την μητρικη τους και μια απο τις εδω γλωσσες). Απλα η χωρα εχει 3 επισημες γλωσσες και δεν ειναι απαραιτητο οι πολιτες να τις μιλανε ολες. Πχ αν πας στις Φλαμανδοφωνες περιοχες εχεις πιο πολλες πιθανοτητες να φας αν μιλησεις αγγλικα παρα γαλλικα. Στις Βρυξελλες ξερω οτι διδασκεται η δευτερη γλωσσα σαν ξενη απο την τριτη ή τεταρτη Δημοτικου (τα γερμανικα μιλιονται σε μια πολυ μικρη περιοχη).

 

Εγω δεν εχω επιστημονικα στοιχεια να αντιπαραθεσω. Ομως οσο πιο μικρη ξεκινησα την γλωσσα τοσο καλυτερα την εμαθα (εχω κανει μαθηματα σε 4 συν τα ελληνικα). Το εχω πει και πιο πανω οτι ο συζυγος πηγε στα 18 στην Ιταλια για να σπουδασει και εμαθε την γλωσσα πολυ καλα. ομως 8 χρονια εδω οτι καταλαβαινει απο τα Ιταλικα - δεν εμαθε και ουτε εκανε καμια προσπαθια να μαθει γαλλικα,

Τωρα πια ειναι η καταλληλη ηλικια??? Ο Κωνσταντινος μου στα γαλλικα το γραφει σωστα. Ελληνικα ομως μπορει να γραψει Κονσταντινος, ή Κονsταντινος ή και ΚΩνσταντινος (βασικα το ο με την γραμμη απο κατω σε μεγεθος αναλογο με τα υπολοιπα γραμματα)

 

Και αγγλικα θα ηθελα να κανει αλλα μαλλον του χρονου και με μια μεθοδο για γαλλοφωνους. Τα γραμματα τα ξερει ηδη αλλα η προφορα θα ειναι αλλο θεμα (οτγουιλσ αντι για χοτγουιλσ - το οποιο αλλιως το λεει απο εξω , οπως ακουει εμας και αλλιως το διαβαζει)

[Little Monkey]

Οι δύο σχολές που υποστηρίζετε (Χαρά-Μαρία και Little Monkey) υπάρχουν και συγκρούνται δεκαετίες τώρα. Απλά η μία, πλεόν, βρίσκει επιστημονικούς συμμάχους στις σύγχρονες νευροεπιστήμες, χωρίς βέβαια, αυτό να αποδεικνύει την ορθότητα ή μη της άποψης.

Συγγνώμη να ρωτήσω κάτι που μπορεί να ακούγεται και χαζό, αλλά ποιες συγκρουόμενες σχολές υποστηρίζουμε με τη Χαρά-Μαρία?

 

Ως προς την εκμάθηση της ξένης γλώσσας συμφωνούμε ότι είναι καλό να γίνεται βιωματικά και από μικρή ηλικία - το μόνο στο οποίο διαφωνούμε είναι στο πού (και ελαφρώς στο πώς).

 

Και δεν έχω καταλάβει αν η διαφωνία μας είναι οικοδιδασκαλία ή σχολικό περιβάλλον, δηλαδή αν η Χαρά-Μαρία είναι εναντίον οποιασδήποτε εκπαιδευτικής δομής ή αν αντιτίθεται συγκεκριμένα στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Αν είναι εναντίον όλων των εκπαιδευτικών δομών, λογικά θα πρέπει να πιστεύει ότι ένα νήπιο δεν πρέπει να πηγαίνει ούτε σε παιδικό σταθμό, ούτε σε νηπιαγωγείο, ούτε σε κέντρο δημιουργικής απασχόλησης, ούτε σε σχολή χορού - η θέση του νηπίου είναι στο σπίτι με τη μαμά και πουθενά αλλού. Αν είναι υπέρ άλλων εκπαιδευτικών δομών αλλά κατά των φροντιστηρίων, το μόνο που σκέφτομαι είναι "γιατί"?

 

Παρεμπιπτόντως η νευροψυχολογία δεν είναι απροκάλυπτα υπέρ της ταυτόχρονης εκμάθησης δύο γλωσσών από νεαρή ηλικία. Μπορεί έτσι να επιτυγχάνεται καλύτερη μάθηση των γλωσσών (αν και αυτό συζητιέται), αλλά δημιουργούνται άλλα προβλήματα.

 

Το να μάθεις μια ξένη γλώσσα σε μεγαλύτερη ηλικία είναι μια κουβέντα. Τα κωλλύματα που δημιουργούνται είναι ποικίλα και σε πολλές περιπτώσεις πρακτικής φύσεως. Δεν μιλάμε για ενήλικες με υψηλή γλωσσική ικανότητα που μαθαίνουν τη δεύτερη ή την τρίτη ξένη γλώσσα μετά τα 18 κάτω από ευνοϊκές συνθήκες (πχ σε ξένη χώρα) ή από χόμπυ. Αυτές οι περιπτώσεις είναι μεμονωμένες. Στην πλειοψηφία τους οι ενήλικες δεν έχουν το χρόνο ή τη διάθεση (ή την ικανότητα) να ξεκινήσουν μια ξένη γλώσσα από την αρχή και να φτάσουν σε επίπεδο διγλωσσίας.

[Nonika]

Βρε Νόνικα, με αυτό το σκεπτικό, δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για τα παιδιά μας μέχρι να πάνε σχολείο. Ούτε παιδικό να τα στείλουμε (γιατί κι εκεί μαθαίνουν πράγματα), ούτε δημιουργική απασχόληση, ούτε εμείς στο σπίτι να τους δείχνουμε τίποτα καινούριο. Είναι σωστό τώρα αυτό?

Δεν ανεφερα για αλλες δραστηριοτητες παρα μονο για ξενη γλωσσα. Και σταθμο θα πανε και καποιο αθλημα αν το θελουν αλλα οχι να τα στελνουμε φροντηστηριο γιαξενη γλωσσα απο τοσο μικρα. Μια φιλη μου που εχει φροντηστηριο αγγλικων μου ειπε δεν πρεπει απο τοσο μικρα. Και συμφωνω μαζι της απολυτα.

[Little Monkey]

Nonika, δεν ξέρω αν είσαι το alter ego της Χαράς-Μαρίας (έχω μπερδευτεί με το ποιος λέει τι εδώ μέσα) πάντως να διευκρινίσω ότι εγώ απάντησα στο παρακάτω σχόλιο της Χαράς-Μαρίας, όπου φαίνεται να διαφωνεί με τις δραστηριότητες γενικώς ή ίσως με την ποικιλία δραστηριότητων?

 

Αν ενας γονιος θελει να παει το 4χρονο για αγγλικα, γαλλικα, πιανο, καρατε και σκακι δικη του επιλογη ειναι και καλα κανει αλλα δεν χρειαζεται να το στηριξω γενικα ως επιλογη για ολα τα παιδια.

 

Πάντως άλλο πράγμα το "στέλνω φροντιστήριο" και άλλο κάνω προσχολική αγωγή (σε φροντιστήριο, παιδικό σταθμό, κέντρο απασχόλησης κλπ). Όταν λέμε για τμήματα Pre Junior δεν εννοούμε το κλασικό φροντιστήριο με τα παιδιά καθισμένα στα θρανία, τη δασκάλα στον πίνακα, διάβασμα για το σπίτι κλπ κλπ αλλά κάτι σαν αυτό που περιγράφεται εδώ (τυχαία βρήκα το σάιτ αυτό της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, χωρίς πρόθεση να τους κάνω διαφήμιση): http://www.hau.gr/?i=english_language_program.el.pre-kindergarten-courses.3244#block-item-related-content

[Χαρά-Μαρία]

Nonika, δεν ξέρω αν είσαι το alter ego της Χαράς-Μαρίας (έχω μπερδευτεί με το ποιος λέει τι εδώ μέσα) πάντως να διευκρινίσω ότι εγώ απάντησα στο παρακάτω σχόλιο της Χαράς-Μαρίας, [/url]

 

μπορεις να μου εξηγησεις τι υπονοεις?

Δεν γνωριζω γιατι σε πειραζει τοσο πολυ που καποια ατομα διαφωνουν με οσα λες, αλλα δεν ειναι και τοσο σημαντικο το θεμα. Φαντασου να μιλαγαμε πχ για την κριση ή για πολιτικη. Χαλαρωσε.

Και παρακαλω επισης, να μην διαστρεβλωνεις τα οσα εχω γραψει.

Δεν θα συνεχισω στο θεμα.

[ChristinaESL]

Little Monkey υπάρχουν οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι μία γλώσσα μαθαίνεται μόνο αν καταφέρεις να ξεκινήσεις από πολύ μικρή ηλικία ή να έχεις καθημερινή τριβή με αυτήν (εμπειρικά) και οι άνθρωποι που θεωρούν δεδομένο ότι για να μάθεις μία γλώσσα σε βάθος, να την ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ πρέπει να έχεις φτάσει σε μία άλφα ηλικία. Και τα δύο ισχύουν, όπως μπορεί να δει κάθε αντικειμενικό μυαλό. Καταλήγουμε λοιπόν πάλι, στο τι θέλει ο καθένας. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι στην Ελλάδα, τα παιδιά διδάσκονται αγγλικά περίπου δέκα χρόνια, αρκετό χρόνο δηλαδή για να θεωρήσουμε ότι ξεκινάν και νωρίς (7-8 ετών), αλλά και φτάνουν στην ωριμότητα και ικανότητα να μελετήσουν σωστά μία γλώσσα. Ωστόσο, θεωρώ τα επίπεδα γνώσης της ξένης γλώσσας, πολύ χαμηλά. Πόσο μάλλον της δεύτερης ξένης γλώσσας, που εισάγεται πλέον υποχρεωτικά από τα έντεκα χρόνια τους.

 

Επίσης, αυτό που ανέφερες και θεωρείται "απαράδεκτο" για την Ελλάδα (η θέση του νηπίου είναι στο σπίτι με τη μαμά και πουθενά αλλού) σε πολλές χώρες, είναι δεδομένο ότι η καλύτερη επιλογή, αν αυτή υπάρχει είναι το "In-home tutoring", που πολλές φορές γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη μαμά. Βέβαια, αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνη, οπότε δε χρειάζεται να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τα υπέρ και τα κατά του, αφού δε μου ζητήθηκε κάτι τέτοιο.

Σκέψου λοιπόν, ότι η Χαρά-Μαρία, μπορεί να "κάηκε" από φροντιστήριο. Όπως κάποιοι άλλοι μπορεί να κάηκαν από ιδιαίτερο. Γιατί γενικότερα, είναι δύο θεσμοί που αν βρείτε την ιδανική για την περίπτωσή σας καθηγήτρια, δουλεύουν πάρα πολύ σωστά. Το υπέρ στη μία περίπτωση είναι το ερέθισμα για περαιτέρω κοινωνικοποίηση του νηπίου και στην άλλη περίπτωση η πιο εντατική, εστιασμένη και εξατομικευμένη γνώση. Με τα τελευταία μου λόγια δεν εννοώ ότι θα φορτώνουμε ένα νήπιο με γραμματικά φαινόμενα, αλλά ότι ένα παιδάκι μπορεί να μαθαίνει πιο εύκολα μέσω ενός συγκεκριμένου παιχνιδιού, ενώ ένα άλλο μπορεί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί καν σε αυτό. Το ιδανικό για μένα, ξαναλέω, είναι ο συνδυασμός των δύο μεθόδων. Τμήματα των 3-5 παιδιών, σε χώρο ειδικά διαμορφωμενο, με επαγγελματία εκπαιδευτικό. Τώρα, και στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια, μπορεί να βρείτε αυτό που ψάχνετε, κυρίως αν επιμείνετε και "πιέσετε", αλλά και στα δύο μπορεί να την πατήσετε και να έχετε πετάξει απλά τα λεφτά σας.

 

Δεν έχω διαβάσει τίποτα για προβλήματα από την εκμάθηση δύο γλωσσών σε νεαρή ηλικία. Και αν μιλάμε για αυτό που θεωρούν πολλοί, ότι το παιδί θα "μπερδεύει" τις δύο γλώσσες, ούτε έχει παρατηρηθεί ποτέ, ούτε ισχύει και το υποστηρίζω μέχρι τελευταίας μου πνοής. Βέβαια, μπορεί να έχουν προκύψει αποτελέσματα από έρευνες που δεν έχουν πέσει στα χέρια μου, οπότε σε εμπιστεύομαι.

 

Εγώ θα σας πω μία κουβέντα, σαν εκπαιδευτικός, γιατί μετά από τόσα χρόνια διαβάσματος, θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να χρησιμοποιώ αυτόν τον τίτλο ( ).

Η κάθε οικογένεια καλό θα ήταν να ακολουθήσει τη μέθοδο που πιστεύει ότι θα βοηθήσει το παιδί της περισσότερο. Είτε αυτό σημαίνει ότι θα το γράψει σε φροντιστήριο, είτε σε οικοδιδασκαλείο, είτε σε ιδιαίτερο. Είτε ξεκινήσει από 3 ετών, είτε από 9. Το θέμα είναι να γνωρίζετε το παιδί σας, να είστε δίπλα του και να προσπαθείτε να του προσφέρετε το καλύτερο. Αν το καταφέρετε αυτό, το παιδί σας θα μάθει Αγγλικά, Γαλλικά κ.ο.κ.

Από κεί και πέρα, μπορεί να "ξεμπερδέψει" με την απόκτηση των αντίστοιχων πτυχίων 2 χρόνια πιο νωρίς ή 2 χρόνια πιο αργά. Δεν έγινε κάτι με αυτό. Επίσης, αν αργότερα επιλέξει να εργαστεί ή να σπουδάσει στο εξωτερικό και αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει αυτή τη γλώσσα, τότε ή θα του φανεί πιο εύκολο, είτε λίιιιγο πιο δύσκολο, αλλά, όπως και να 'χει, θα καταφέρει να προσαρμοστεί, γιατί είναι στη φύση μας να το κάνουμε αυτό.

Οπότε, αντί να χάνουμε χρόνο σε κόντρες, προσπαθώντας να πείσουμε μία άλλη οικογένεια, ότι η δική μας επιλογή είναι πιο ορθή, καλύτερα ας κατεβάσουμε μερικά videos από το Mother Goose Club, να τα δούμε με το παιδί μας. Το να μάθει δύο-τρία αγγλικά τραγουδάκια που θα έχει επιλέξει αυτό, μόνο καλό θα μπορούσε να του κάνει.

 

Επίσης, μακάρι τα φροντιστήρια, όπως τα ξέρουμε στη χώρα μας, να φτάσουν στο επίπεδο που προωθεί η ελληνοαμερικάνικη κάποια στιγμή. Γιατί δυστυχώς, όταν λέμε prejunior, στα φροντιστήρια, θρανία, ένα βιβλίο οδηγό για την άπειρη δασκάλα, και αντιγραφή γραμματάκια εννοούμε. Τη μία φορά που πρότεινα τη χρήση δαχτυλομπογιάς, έγινε πανικός και τη μία φορά που σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να κάνουμε ένα θεατρικό στη γιορτή του καλοκαιριού, η απάντηση ήταν "τα παιδιά θα δυσκολευτούν και οι γονείς δε θα τα γράψουν a junior του χρόνου". Όπως καταλαβαίνετε φυσικά, οι γονείς είναι αυτοί που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό, γι αυτή τη στάση των φροντιστηρίων. Κάποια άλλα είναι ο μισθός του διδακτικού προσωπικού, το ότι -με το συμπάθειο- και η κουτσή Μαρία γίνεται "καθηγήτρια Αγγλικών" και ότι τελικά ελάχιστοι είναι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους στο φροντιστήριο για να μάθουν και σέβονται τα λεφτά που δίνουν, συγκριτικά με αυτούς που τα στέλνουν σε εμάς για να τα "παρκάρουν" για 3 ώρες τη βδομάδα.

 

Κάντε μία έρευνα αγοράς. Αν το ψάξετε αρκετά, εκεί έξω υπάρχει και το ιδανικό φροντιστήριο και το ιδανικό ιδιαίτερο για την περίπτωσή σας. Το θέμα είναι να ξέρετε τι ζητάτε και να ζητάτε στοιχεία γι αυτά που σας παρουσιάζουν. Μην αγχώνεστε. Το πολύ πολύ, αν δεν είστε σίγουροι, δοκιμάστε. Η εκμάθηση των Αγγλικών στην Ελλάδα, κρατάει αρκετά, ώστε να επιτρέψει κάποια ακίνδυνα λάθη.

[Little Monkey]

Little Monkey υπάρχουν οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι μία γλώσσα μαθαίνεται μόνο αν καταφέρεις να ξεκινήσεις από πολύ μικρή ηλικία ή να έχεις καθημερινή τριβή με αυτήν (εμπειρικά) και οι άνθρωποι που θεωρούν δεδομένο ότι για να μάθεις μία γλώσσα σε βάθος, να την ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ πρέπει να έχεις φτάσει σε μία άλφα ηλικία. Και τα δύο ισχύουν, όπως μπορεί να δει κάθε αντικειμενικό μυαλό.

Αυτές οι απόψεις σαφώς ισχύουν και δεν είναι καθόλου αντικρουόμενες. Άλλωστε αντικατοπτρίζουν το πώς μαθαίνεται η μητρική γλώσσα. Άλλο πράγμα η εμπειρική εκμάθηση και άλλο η μελέτη, άλλα πράγματα αποκομίζει το νήπιο από ένα τμήμα pre-junior και άλλα ένας ενήλικας από ένα τμήμα Proficiency. Έτερον εκάτερον.

 

Αυτό που λέω εγώ είναι ότι αν πιστεύεις ότι το παιδί σου θα οφεληθεί από την βιωματική εκμάθηση των αγγλικών σε νηπιακή ηλικία (και υπάρχουν πολλές έρευνες που υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι σε γενικές γραμμές οφέλιμο) καλό είναι να μην βασιστείς μόνο σε ένα CD και ένα DVD που θα αγοράσεις για να τα παίζεις στο σπίτι. Αν δεν πιστεύεις ότι το παιδί σου έχει κάτι να αποκομίσει από την επαφή με τα αγγλικά πριν το σχολείο ή αν δεν θέλεις να βγαίνει από το σπίτι (αλλά γιατί να μην το θέλεις? δεν έχω καταλάβει) τότε δεν έχεις κάποιο δίλημμα. Κρατάς το παιδί στο σπίτι και τελειώνει η υπόθεση.

 

Συμφωνώ ότι ένα μικρό τμήμα προσχολικής αγωγής με μια ειδικευμένη δασκάλα είναι η καλύτερη λύση. Αν δεν μπορείς να το βρεις και η εναλλακτική σου είναι να στείλεις το 4χρονο να κάτσει σε θρανίο και να γράφει γραμματάκια όπως λες, τότε ναι, καλύτερα στο σπίτι. Είναι στο χέρι του κάθε γονιού να επιλέξει την κατάλληλη εκπαιδευτική δομή για τα παιδιά του. Όπως πας και βλέπεις 2, 3, 4 παιδικούς σταθμούς πριν καταλλήξεις στον καλύτερο, μπορείς να πας να δεις 2, 3, 4 φροντιστήρια (ή κέντρα δημιουργικής απασχόλησης ή λέσχες σκακιού ή κολυμβητήρια ή σχολές μπαλέτου ή ό,τι άλλη δραστηριότητα επιθυμείς να κάνει το παιδί σου).

 

Επίσης, αυτό που ανέφερες και θεωρείται "απαράδεκτο" για την Ελλάδα (η θέση του νηπίου είναι στο σπίτι με τη μαμά και πουθενά αλλού) σε πολλές χώρες, είναι δεδομένο ότι η καλύτερη επιλογή, αν αυτή υπάρχει είναι το "In-home tutoring", που πολλές φορές γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη μαμά.

Σε ποιες χώρες γίνεται αυτό;

[ChristinaESL]

Αυτές οι απόψεις σαφώς ισχύουν και δεν είναι καθόλου αντικρουόμενες. Άλλωστε αντικατοπτρίζουν το πώς μαθαίνεται η μητρική γλώσσα. Άλλο πράγμα η εμπειρική εκμάθηση και άλλο η μελέτη, άλλα πράγματα αποκομίζει το νήπιο από ένα τμήμα pre-junior και άλλα ένας ενήλικας από ένα τμήμα Proficiency. Έτερον εκάτερον.

Σίγουρα, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί ο ενήλικας "βιάζεται" περισσότερο και θεωρεί ότι δεν έχει το χρόνο να μάθει μία ξένη γλώσσα βιωματικά -πράγμα που δεν ισχύει- και στηρίζει την παραγωγικότητα της διδασκαλίας στην κατ'οίκον μελέτη.

 

Αν δεν πιστεύεις ότι το παιδί σου έχει κάτι να αποκομίσει από την επαφή με τα αγγλικά πριν το σχολείο ή αν δεν θέλεις να βγαίνει από το σπίτι (αλλά γιατί να μην το θέλεις? δεν έχω καταλάβει) τότε δεν έχεις κάποιο δίλημμα. Κρατάς το παιδί στο σπίτι και τελειώνει η υπόθεση.

Κάποιες μαμάδες δε θέλουν να έρχονται σε συχνή επαφή τα παιδιά τους με άλλα παιδιά, γιατί υπάρχουν κάποιοι παιδικοί οργανισμοί που είναι πολύ ευαίσθητοι στις ασθένειες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, θεωρώ ότι μιλήσαμε για τη δυνατότητα του γονέα να "τρέχει" το παιδί του από δω και από κει. Άλλο είναι να έρχεται ένας δάσκαλος στο σπίτι και να κάνετε μία ώρα μάθημα και άλλο να τρέχετε, να ντυθείτε, να βάλετε μπουφάν και να πάρετε ομπρέλες, να πάτε κάπου εσείς, κτλ κτλ. Μία μαμά που δουλεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας, βρίσκει "καταφύγιο" στο να έρχεται ένας δάσκαλος στο σπίτι και μπορεί πιο εύκολα να επιλέξει και το ωράριο που θα γίνεται αυτό, από ένα τμήμα. Εμένα μου έχει τύχει στο φροντιστήριο, να έρχεται το παιδάκι 10 λεπτά αργότερα, γιατί είχε πρόβα με τη χορωδία, να φεύγει 15 λεπτά νωρίτερα γιατί έχει κολυμβητήριο, να χάνει μάθημα επειδή ήταν άρρωστο, κτλ. Πολλοί, αυτά τα βρίσκουν αδιόρθωτα λάθη, πόσο μάλλον σήμερον η μέρα, που κάποιοι σκέφτονται ότι όλα αυτά τα 10λεπτα και τα μαθήματα που τυχόν θα χάσει ένα παιδί, τα έχει πληρώσει. Θετικά και αρνητικά υπάρχουν σε όλες τις περιπτώσεις, το θέμα είναι ποια θεωρούνται ουδέτερα και ποια όχι.

 

Είναι στο χέρι του κάθε γονιού να επιλέξει την κατάλληλη εκπαιδευτική δομή για τα παιδιά του. Όπως πας και βλέπεις 2, 3, 4 παιδικούς σταθμούς πριν καταλλήξεις στον καλύτερο, μπορείς να πας να δεις 2, 3, 4 φροντιστήρια (ή κέντρα δημιουργικής απασχόλησης ή λέσχες σκακιού ή κολυμβητήρια ή σχολές μπαλέτου ή ό,τι άλλη δραστηριότητα επιθυμείς να κάνει το παιδί σου).

Συμφωνώ απόλυτα. Όσο πιο πολύ το ψάχνεις, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να βρεις το κατάλληλο για το παιδί.

 

Σε ποιες χώρες γίνεται αυτό;

 

Κοίτα και τον όρο shadow education. Εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Αγγλία, η Αυστραλία, η Αμερική και ***νομίζω*** και στον Καναδά. Επίσης εφαρμόζεται και στην Ασία. Συγκεκριμένα στην Ινδία, η οποία αποδεδειγμένα βγάζει φοβερά μυαλά σε όλες τις επιστήμες, έχουν κάποιες τάξεις, τύπου study circles, που δε γίνονται ούτε σε κάτι σαν σχολείο, ούτε σε κάτι σαν φροντιστήριο.

Στην Αμερική πάντως, είναι τιμή για μία μαμά να έχει τη δυνατότητα να αναλάβει η ίδια την εκπαίδευση των παιδιών της. Συγκεκριμένα, επειδή μία φίλη έχει δύο παιδιά σχολικής ηλικίας, η ίδια τους κάνει τα περισσότερα σχολικά μαθήματα και ο σύζυγος έχει αναλάβει τη Γυμναστική και τα Μαθηματικά. Έχουν δηλαδή πλήρες πρόγραμμα σχολείου, με συγκεκριμένα διαλείμματα, συγκεκριμένες ώρες την ημέρα, τα οποία δεν αλλάζουν.

Ωστόσο, αυτή είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί με όλα αυτά που βλέπω, τα εκπαιδευτικά συστήματα που με βρίσκουν σύμφωνη, είναι αυτά των Σκανδιναβικών χωρών και της Γερμανίας. Μετά από αυτά, λίγο-πολύ έρχεται το χάος.

Συγκεκριμένα η Αμερική, θεωρώ ότι δεν έχει δώσει ποτέ τη βαρύτητα που θα έπρεπε στο εκπαιδευτικό της σύστημα. Είναι μία χώρα που δε θεωρεί υποχρεωτική τη προσχολική εκπαίδευση, όπως και η δική μας, πριν κάποια χρόνια, ωστόσο, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετά κονδύλια για κάτι τέτοιο.

Για την Ελλάδα από την άλλη, θεωρώ ότι παρέχει αρκετά καλή δημόσια εκπαίδευση, αν σκεφτείτε ότι σε πολλές χώρες, δεν παρέχεται δημόσια εκπαίδευση και αν αυτή παρέχεται, θα φοβόσασταν να γράψετε το παιδί σας σε ένα σχολείο. Βέβαια, δυστυχώς, έχουμε πολύ μεγάλα προβλήματα να λύσουμε σε αυτόν τον τομέα...

[Little Monkey]

Κοίτα και τον όρο shadow education. Εφαρμόζεται σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Αγγλία, η Αυστραλία, η Αμερική και ***νομίζω*** και στον Καναδά.

Δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες χώρες που αναφέρεις. Στην Αγγλία πάντως που γνωρίζω επειδή ζω εδώ, δεν έχω ακούσει ποτέ τον όρο shadow education και αυτοί που κάνουν home schooling είναι συνήθως κάτι χίππηδες τύποι που ζουν σε μαούνες κλπ. Επίσης παρότι είναι αλήθεια ότι στην Αγγλία θεωρείται αρετή να μεγαλώνει η μαμά τα παιδιά της (να μην δουλεύει μέχρι να πάνε τα παιδιά σχολείο) το να κρατάς τα παιδιά στο σπίτι θεωρείται ανάθεμα. Η στάνταρ ερώτηση που κάνουν οι health visitors όταν σε επισκέπτονται μετά την ηλικία των 6 μηνών είναι σε πόσα playgroups πας και πόσες δραστηριότητες κάνεις εκτός σπιτιού. Οι περισσότεροι γονείς που ξέρω είναι έξω σχεδόν κάθε μέρα με τα παιδιά τους, κάποιοι πάνε σε 2 και 3 γκρουπ την ίδια μέρα. Ακόμα και όταν έχεις νταντά δεν το κρατάει όλη μέρα στο σπίτι, αλλά το πάει τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα σε κάποια δραστηριότητα. Οπότε δεν ξέρω, ίσως επειδή βλέπω τι γίνεται εδώ μου φαίνεται περίεργο να λέμε ότι είναι δύσκολο να στείλεις ένα τετράχρονο ή πεντάχρονο για δημιουργική απασχόληση στα αγγλικά 1 ώρα την εβδομάδα.

 

Παρότι δεν είμαι προσωπικά αυτής της άποψης (των πολλών δραστηριοτήτων), δεν είμαι σίγουρη ότι είναι τόσο κακό να έχει ένα παιδί πολλές δραστηριότητες εφόσον το θέλει και το απολαμβάνει. Ίσως κι εγώ όταν θα πάει το παιδί μου 5 χρονών αν ζητάει να κάνει σκάκι και κολύμβηση και μαγειρική, να προτιμήσω να το στείλω και στα τρία από το να μένει σπίτι και να παίζει με τα αυτοκινητάκια του ή να βλέπει dvd ή να το απασχολεί μια κοπέλα. Όλα αυτά εννοείται μόνο ΑΝ έχω την ευχέρεια (οικονομική και πρακτική), ΑΝ το παιδί δεν είναι φιλάσθενο, ΑΝ δείχνει διάθεση να κάνει δραστηριότητες κλπ.

 

Σίγουρα, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί ο ενήλικας "βιάζεται" περισσότερο και θεωρεί ότι δεν έχει το χρόνο να μάθει μία ξένη γλώσσα βιωματικά -πράγμα που δεν ισχύει- και στηρίζει την παραγωγικότητα της διδασκαλίας στην κατ'οίκον μελέτη.

Από προσωπική εμπειρία θεωρώ ότι όντως χρειάζεται περισσότερος χρόνος για βιωματική μάθηση όταν είσαι ενήλικας. Επίσης πιστεύω ότι για τον ενήλικα η βιωματική μάθηση είναι πιο δύσκολη σε σχέση με την κλασσική μάθηση, εκτός αν ήδη έχει καλή επαφή με τη γλώσσα που προσπαθεί να μάθει.

[ChristinaESL]

Μιλάμε για το πόσο χρόνο περνάει ένα παιδί εκτός/εντός σπιτιού ή για το πώς εκπαιδεύεται;

Μίλησα συγκεκριμένα για την Αμερική, όταν έλεγα ότι θεωρείται ιδανικό να αναλαμβάνουν οι γονείς την εκπαίδευση των παιδιών. Τις άλλες χώρες τις ανέφερα ως χώρες στις οποίες εφαρμόζεται και δεν είναι παράνομο (γιατί στην Ελλάδα είναι) το shadow education. Μη ξεχνάς, ότι στην Αγγλία δεν υπάρχουν δημόσιοι παιδικοί σταθμοί/νηπιαγωγεία. Υπάρχουν από childminders μέχρι creches σε γυμναστήρια. Επίσης, μην ξεχνάς, ότι στην Αγγλία δε χρειάζεσαι πτυχίο για να διδάξεις σε νηπιαγωγείο, ούτε καν Proficiency (εμένα τουλάχιστον δε μου είχαν ζητήσει) και οι "νηπιαγωγοί" με πτυχίο, γίνονται πάνε για room leader kai nurse.

 

Επίσης, γι αυτό σου είπα να κοιτάξεις τον όρο, γιατί και στην Ελλάδα, πολλά σχολεία/φροντιστήρια χρησιμοποιούν την μοντεσσοριανή προσέγγιση της εκπαίδευσης, αλλά οι γονείς δε γνωρίζουν τον όρο.

 

Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ είμαι της άποψης να γεμίζουμε το χρόνο των νηπίων με δραστηριότητες και να καταλήγουν οι γονείς να τα βλέπουν 2 ώρες την ημέρα και αυτά να είναι πτώματα από την κούραση. Από κει και πέρα, καλό θα ήταν να υπάρχουν ερεθίσματα από μικρές ηλικίες, ώστε το παιδί να μπορεί να επιλέξει δραστηριότητες από μόνο του. Δε χρειάζεται να κάνουμε όλοι τα παιδιά μας μουσικούς, αν δεν τους αρέσει, ούτε μπασκετμπολίστες...

Επίσης, δε μιλήσαμε για το "αν ζητάει το παιδί". Το παιδί θα ζητάει ό,τι ακούει από τους φίλους του και πολύ εύκολα θα βαρεθεί αρκετά από αυτά, αν τα δοκιμάσει. Το να του δώσουμε αυτήν τη δυνατότητα, είναι καταπληκτικό, αλλά δεν πρέπει να είμαστε και της άποψης να τα δοκιμάσει ΟΛΑ σε μία χρονιά για να δούμε πού έχει κλίση, γιατί πολύ απλά, με τρόμο θα διαπιστώσουμε ότι δεν έχει σε τίποτα, μιας που όλα θα τα κάνει κουρασμένα και θα βαριέται.

 

Το "απασχολεί μία κοπέλα" το λες σαν να πρόκειται για babysitting, που και αυτό, αν γίνει σωστά, δίνει πολλά εφόδια. Μία καθηγήτρια Αγγλικών ή μία καθηγήτρια πιάνου κτλ κτλ, δεν "απασχολούν" απλά το παιδί... Του μεταφέρουν γνώσεις και αξίες.

Σίγουρα αυτά τα "ΑΝ" που πρόσθεσες, περιορίζουν λίγο την γκάμα επιλογών εξωσχολικών δραστηριοτήτων.

 

Σίγουρα χρειάζεται περισσότερος χρόνος για βιωματική μάθηση σε έναν ενήλικα, μιας που έχει άλλα χίλια πράγματα στο κεφάλι του και μιας που όσο μεγαλώνουμε, απομακρυνόμαστε από τη νευρογένεση. Επίσης, γι αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο "ρουφάει σα σφουγγάρι" για το μυαλό των μικρών παιδιών, να αναφέρω΄οτι αυτό λέγεται συναπτογένεση και δε συμβαίνει μέχρι τα 10-11, αλλά μέχρι τα 2 και σίγουρα, όσο πιο πλούσιο το περιβάλλον (προφανώς δεν εννοώ οικονομικά), τότε τόσο πιο μεγάλος ο αριθμός και η... ποιότητα των συνάψεων αυτών. Βέβαια, καθ'όλη την πρώτη παιδική ηλικία, η μάθηση είναι πιο "εύκολη" επειδή ο οργανισμός ενός παιδιού που δε ζει κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, παράγει περισσότερες συνάψεις από αυτές που χρειάζεται.

 

 

Από 'κεί και πέρα, επειδή αναγκάστηκα να περάσω 6 μήνες από την ζωή μου σε γαλλόφωνο πανεπιστήμιο και δε θυμόμουν ούτε να ρωτάω το όνομα του άλλου στα Γαλλικά (η τελευταία μου επαφή με τη γλώσσα ήταν 10 χρόνια πριν από αυτό το γεγονός), θα διαφωνήσω ότι είναι πιο δύσκολο. Μου φάνηκε πιο απλό και πιο γρήγορο το να τριφτώ κάποιους μήνες με τη γλώσσα και να έχω ένα καλό επίπεδο, από το να διαβάζω νυχθημερόν για να μπορέσω να πάρω ένα πτυχίο της πλάκας. Βέβαια, και αυτό εξαρτάται από τον άνθρωπο. Εγώ προσωπικά, είμαι περισσότερο λάτρης της πρακτικής παρά της θεωρητικής μεθόδου. Και επειδή μου είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν να εισαχθώ σε αγγλόφωνο σχολείο, έχοντας απλά ένα Lower, που το θεωρώ πολύ απλό πτυχίο και μου φάνηκε εύκολο, έχω να δηλώσω απλά ότι η μόνη διαφορά που αντιμετώπισα (σε ηλικία 11 και 23 ετών έγιναν τα παραπάνω) ήταν ότι στο σχολείο δεν ήταν συνειδητοποιημένη, δική μου απόφαση και ήμουν πιο αγχωμένη το πρώτο διάστημα.