ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ

[Elinaki]

Την Πέμπτη θα δουμε με τον σύζυγο την ψυχολόγο. Το θέμα με τη ζήλεια του Μιχάλη δεν υποφέρεται άλλο. Ολο γκρίνια, κλάματα, φωνές. σήκωσα τα χέρια ψηλά, δεν ξέρω πως να το αντιμετωπισω πια. Με το καλό δεν πιάνει, με το άγριο δεν βγαίνει τίποτα. Περιμένω να μας δώσει κάποιες "λύσεις" για το πως να συμπεριφερθούμε και πως να σταματήσει να νοιώθει έτσι το παιδί μας. Δεν μεροληπτούμε υπέρ του μικρού, δεν διαχωρίζουμε, δεν τα ξεχωρίζουμε. Νομίζω ότι αν συνεχιστεί κι άλλο αυτή η φαγωμάρα θα τρελαθούμε οικογενειακώς. Σκέφτηκα να της πάω και κάποιες ζωγραφιές του να δει.

Νεώτερα την Πέμπτη...

[NTINAT]

Ευχομαι ολα να πανε καλα κ να βρειτε με την

ψυχολογο καποιες λυσεις για το θεμα που σας απασχολει.

 

Παντως ειναι σε δυσκολη ηλικια η αληθεια κ τα δυο

σου παιδακια 2 κ 4 ετων ...(αν δεν κανω λαθος απο την

υπογραφη σου)..το ενα πανω στη σκανδαλια κ την

εξερευνηση κ το αλλο στο σημειο που απο μωρακι

γινεται ενα προνηπιακη με τα δικα του θελω...κ με την

ζηλια που ειναι αναμενομενη...(εμενα ειναι 11 κ σχεδον 5

κ γινεται ακομα χαμος!!)

[kiknaki]

Ευχομαι ολα να πανε καλα κ να βρειτε με την

ψυχολογο καποιες λυσεις για το θεμα που σας απασχολει.

 

Με κάλυψε η NTINAT!

[elenik]

Ωχ ωχ ωχ τι εχω να περασω. Οταν σας πει συμβουλες πες μας και μας γιατι .... σε λιγο θα τα ζω.

[Maya]

Εγώ το ζω ήδη αλλά δεν έχω λόγια ούτε να το περιγράψω. Αν σου πει ο/η ψυχολόγος κάποιο μαγικό ξόρκι, πληρώνω όσα όσα!

[Elinaki]

Καλημέρα κορίτσια.

Η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο άγχος για τη συνάντηση. Ευχομαι να μας πει ότι είναι μια φάση που θα περάσει και να κάνουμε υπομονή. Περισσότερο πάω για να μου πει καποιους τρόπους να του απαντώ όταν μου λέει ότι θέλει ο Ηλίας να πάει στον ουρανό και να μην τον βλέπει ή ότι θέλει να τον πάρουν κακοί άνθρωποι και να μην τον ξαναδεί . Εκεί τα χάνω, δεν ξέρω τι να απαντήσω...

Μάγια αν μου πει ξόρκι θα το βγάλω έκτακτο παράρτημα!

Ελενικ εύχομαι τα παιδάκια σου να είναι απ΄την αρχή τα καλύτερα φιλαράκια και να μην υπάρξουν ζήλειες

Ντινατ ευχαριστώ για την ευχή, μακάρι να βγω λιγο ανακουφισμένη μετά τη συνάντηση.

Νεώτερα την Πέμπτη

Καλημέρα

[iro]

να του απαντώ όταν μου λέει ότι θέλει ο Ηλίας να πάει στον ουρανό και να μην τον βλέπει ή ότι θέλει να τον πάρουν κακοί άνθρωποι και να μην τον ξαναδεί . Εκεί τα χάνω, δεν ξέρω τι να απαντήσω...

 

Ελινάκι, καλημέρα - να χαίρεσαι τα αστεράκια σου.

 

Να μοιραστώ κάτι μαζί σου; Δεν είμαι ειδικός - σου μεταφέρω κομμάτι της δικής μου εμπειρίας και του ενστίκτου που έχω χρησιμοποιήσει σε ανάλογες στιγμές. Όχι μόνο σαν μαμά - αλλά και σαν δασκάλα που για κάποιο διάστημα υπήρξα.

 

Κατάλαβα λοιπόν οτι, όταν ένα παιδί σου λέει κάτι σαν αυτό που μας περιγράφεις, δεν το κάνει για να πάρει 1 απάντηση: είναι ένας δικός του τρόπος για να ξεκινήσει μια κουβέντα, αρκεί να έχεις την ψυχραιμία να την κάνεις. Π.χ, επειδή ένα 4χρονο δεν έχει την λεκτική ωριμότητα να σου πει "καλή μου μαμά, μου λείπει ο χρόνος που μοιραζόμασταν μαζί" περνάει κατευθείαν σε μια δραστική λύση που πιστεύει οτι θα του εξασφαλίσει αυτό που του λείπει (π.χ να "εξαφανιστεί" το μωρό). Ο θάνατος ή οι κακοί άνθρωποι που σου αναφέρει είναι ένας τρόπος για να σε ταρακουνήσει και φυσικά ο μόνος τρόπος που θεωρεί οτι εξαφανίζονται τα μωρά.

 

Μπορείς να δοκιμάσεις το εξής - αφού πρώτα απενοχοποιήσεις τις ιδέες του μεγάλου παιδιού περί θανάτου / απαγωγής (μην εστιάζεις δηλαδή στον τρόπο, αλλά στο αποτέλεσμα που το παιδί αναζητά).

Σου μεταφέρω μια δική μου τέτοια συζήτηση:

 

-Μαμά, να φύγει το μωρό, δεν το θέλω.

- (Γονάτισε στο ύψος του, κοίτα το στα μάτια με ενδιαφέρον και χωρίς φόβο, και ρώτα αληθινά): Γιατί αγάπη μου να το διώξουμε;

- Έτσι, δεν το θέλω / δεν το αγαπάω / είναι κακό / είναι χαζό.

- Καταλαβαίνω, θέλεις να αλλάξουν τα πράγματα στο σπίτι / θέλεις να παίζουμ-γελάμε-γαργαλιόμαστε-χουζουρεύουμε περισσότερο / θέλεις να είμαστε όπως παλιά...( κάπου εκεί βρίσκεται το πραγματικό ζητούμενο)

- Ναι, θέλω να φύγει.

- Μάλιστα, καταλαβαίνω οτι θες να περνάς διαφορετικά τις μέρες σου: έλα να σκεφτούμε τρόπους για να περνάς καλύτερα μέσα στο σπίτι (άλλο πραγματικό ζητούμενο). Τι θα ήθελες να κάνουμε περισσότερο;..

 

Σταδιακά δηλ. μεταφέρεις τη συζήτηση σε τρόπους καθημερινότητας που αφορούν στο παιδί και βγάζεις από τη συζήτηση το μωρό. Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει το μεγάλο το παιδί οτι είσαι διατεθειμένη με ανοιχτό μυαλό να συζητήσεις τα πάντα.

 

Μην προσπαθήσεις ποτέ να τον πείσεις οτι το μωρό τον αγαπά, οτι το μωρό στεναχωριέται που τον ακούει, οτι πρέπει να αγαπάει το αδερφάκι του, κλπ. Κάθε συμβουλή για το πως Πρέπει να νιώθει ένας άνθρωπος - και μάλιστα ένα παιδί - είναι καταστροφική και μάταιη. Βοήθησε τον να πιστέψει οτι είναι ελεύθερος να νιώθει (όχι να κάνει) ο,τι θέλει - μόνο έτσι θα μπορεί ελεύθερα να μιλήσει για να βρείτε λύσεις.

[roulaki71]

Δεν ξερω ποσο αφορητη ειναι η κατασταση αλλα η ζηλεια σ αυτο το σταδιο ειναι φυσιολογικη νομιζω.

[Αντιγόνη]

"Κάθε συμβουλή για το πως Πρέπει να νιώθει ένας άνθρωπος - και μάλιστα ένα παιδί - είναι καταστροφική και μάταιη. Βοήθησε τον να πιστέψει οτι είναι ελεύθερος να νιώθει (όχι να κάνει) ο,τι θέλει - μόνο έτσι θα μπορεί ελεύθερα να μιλήσει για να βρείτε λύσεις".

Πόσο σωστά είναι τα λόγια σου iro!

Και πέφτω συνεχώς σε αυτήν στην παγίδα όταν μου λέει πως δεν αγαπάει τα παιδάκια... Γενικώς τα παιδάκια. Κανένα...

Τι να της λέω σ' αυτήν την περίπτωση?

[iro]

Και πέφτω συνεχώς σε αυτήν στην παγίδα όταν μου λέει πως δεν αγαπάει τα παιδάκια... Γενικώς τα παιδάκια. Κανένα...

Τι να της λέω σ' αυτήν την περίπτωση?

 

Αντιγόνη μου, δεν αλλάζει κάτι... Ρώτα το: "Γιατί;" με ενδιαφέρον και περιέργεια - σαν να είναι το πιο απλό και ωραίο πράγμα στον κόσμο. Όχι μόνο θα πάρεις κάποιες απαντήσεις που θα σου δείξουν το δρόμο για το μετά, αλλά κυρίως θα τονώσεις την αυτοεκτίμηση του παιδιού:

"Να, η μαμά μου νοιάζεται και με ρωτάει - όπως ρωτάει τους μεγάλους" - πίστεψέ με, αυτό θα σκεφτεί.

 

Κάνε την ερωτησούλα και πες μας.

[Elinaki]

Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα τις απαντήσεις όλων και ευχαριστώ που μου γράφετε τη γνώμη σας και τους τρόπους που χειριστήκατε το θέμα.

 

Iro θα κάνω αυτό που γράφεις όταν ξαναεκφράσει παράπονο. Συμφωνώ με την άποψη ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν την ελευθερία να νοιώθουν ότι θέλουν και να ξέρουν ότι οι γονείς δεν θα κατακρίνουν τα συναισθήματά τους. Στενοχωριέμαι που ο Μιχ αισθάνεται ζήλεια αλλά είναι ανθρώπινο συναίσθημα και το κατανοώ. Δεν μπορώ να τον υποχρεώσω να αγαπάει τον Ηλία ή καποιον άλλο, αν δεν το θέλει. Δεν προσπαθούμε να του περάσουμε το ότι υποχρεωτικα θα τον αγαπάει. Θέλω να βεβαιωθώ ότι δεν είναι πρόβλημα η ζήλεια για την ψυχολογία του και πως καταλαβαίνει ότι οι γονείς του τον λατρεύουν.Δεν χάνουμε ευκαιρία να του το λέμε και να του το δείχνουμε με κάθε τρόπο που έχουμε.

Σε σχέση με πέρισυ άλλαξαν πολλά στη ζωή του Μιχ. Ο Ηλίας μεγάλωσε,περπατάει και λέει μερικές λεξεις, ο Μιχ πήγε παιδικό με αποτέλεσμα να βλεπόμαστε λιγότερο μια και εργάζομαι μεσημέρι - απόγευμα και γυρίζω γύρω στις 8 περίπου το βράδυ. Προσπαθώ όταν γυρίζω να είμαστε όλοι μαζί και να παίζουμε. Θα ήταν καλύτερα να καναμε πράγματα οι δυο μας αλλά δεν είναι εφικτό.

Ισως μεγαλοποιώ την κατάσταση και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αλλά πραγματικά θα ησυχάσω όταν τα πω σε κάποιον ειδικό.

[roulaki71]

Τα πρωτοτοκα παιδια λιγο πολυ ζηλευουν οταν εχουν μικρη διαφορα 2 χρονια περιπου. Η ξαδερφη μου ειχε πει στον 2.5 ετων γιο της οτι εχει μωρακι στην κοιλια και προσπαθουσε να την χτυπησει στην κοιλια μερικες φορες. Ειχε φτασει σε σημειο να την πλησιαζει ο μικρος και να κανει πισω. Οταν το εφεραν στο σπιτι ειπε να το πεταξουν στα σκουπιδια. Μαλλον ειναι κατι κοινο σ αυτες τις ηλικιες.

[katerinak]

Την Πέμπτη θα δουμε με τον σύζυγο την ψυχολόγο. Το θέμα με τη ζήλεια του Μιχάλη δεν υποφέρεται άλλο. Ολο γκρίνια, κλάματα, φωνές. σήκωσα τα χέρια ψηλά, δεν ξέρω πως να το αντιμετωπισω πια. Με το καλό δεν πιάνει, με το άγριο δεν βγαίνει τίποτα. Περιμένω να μας δώσει κάποιες "λύσεις" για το πως να συμπεριφερθούμε και πως να σταματήσει να νοιώθει έτσι το παιδί μας. Δεν μεροληπτούμε υπέρ του μικρού, δεν διαχωρίζουμε, δεν τα ξεχωρίζουμε. Νομίζω ότι αν συνεχιστεί κι άλλο αυτή η φαγωμάρα θα τρελαθούμε οικογενειακώς. Σκέφτηκα να της πάω και κάποιες ζωγραφιές του να δει.

Νεώτερα την Πέμπτη...

 

του λειπεις πολυ και δε μπορει να συγχωρεσει ότι αυτο γινεται εξαιτιας του μωρου..οτι σου πει η ψυχολογος εφαρμοσε τα για πολυ καιρο.αποτελεσματα θα δεις πολυ αργοτερα.μονο μην παλινδρομησεις κ εσυ λογω κουρασης και παει τζαμπα ολο..ασε που αν εχεις θυμο θα επιβεβαιωθει το παιδι οτι δεν το θες πια..καλυ επιτυχια!

[ΣΟΦΙΑ]

"Κάθε συμβουλή για το πως Πρέπει να νιώθει ένας άνθρωπος - και μάλιστα ένα παιδί - είναι καταστροφική και μάταιη. Βοήθησε τον να πιστέψει οτι είναι ελεύθερος να νιώθει (όχι να κάνει) ο,τι θέλει - μόνο έτσι θα μπορεί ελεύθερα να μιλήσει για να βρείτε λύσεις".

Πόσο σωστά είναι τα λόγια σου iro!

Και πέφτω συνεχώς σε αυτήν στην παγίδα όταν μου λέει πως δεν αγαπάει τα παιδάκια... Γενικώς τα παιδάκια. Κανένα...

Τι να της λέω σ' αυτήν την περίπτωση?

 

Κοριτσακι μου καταρχήν καλημέρα!!!!

 

Προσωπικά όταν μου λεει οτι δεν αγαπαει τον αδελφό του, του απαντάω πολύ φυσιολογικά οτι είναι δικαιωμα του και οτι δεν ειναι υποχρεωμένος να τον αγαπάει!! υποχρεωμένος είναι να τον σεβεται και να μην το πειράζει. Και αμέσως μου απανταει πλάκα σου έκανα τον αγαπάω πολύ!! μήπως να της δώσεις και εσυ αυτή την προοπτική!!

[Αντιγόνη]

ΣΟΦΙΑ αγαπημένη μας, καλώς μας ήρθες πάλι!

Καλημέρα, καλή χρονιά!

Ναι, θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου.

 

Φιλιά στα παιδάκια σου.

[Μαρια Στυλιανακη]

τι ωραία που τα γράφεις iro!

 

ακριβώς έτσι! εγώ το ίδιο κάνω/αισθάνομαι οτι είναι το σωστό.

 

 

και ξέρεις τι, μέχρι πρόσφατα δεν ήξερα οτι αυτό βρίσκει εφαρμογή και σε κανόνα της εξελικτικής ψυχολογίας,

 

 

τα παιδιά μεχρι κάποια ηλικία δεν μπορούν να σκεφτούν " κυκλικά"

όπως εμείς οι μεγάλοι.

κάνουν μια σκέψη, την λένε, και απο κεί και πέρα δεν εχουν την δυνατότητα, να την φιλοσοφήσουν να την αμφισβητήσουν,

να περάσουν σε μια διαδικασία επαλήθευσης της σκέψης τους που να οδηγήσει σε νέα σκέψη.

 

είναι κάπως, παγιδευμένα......!

 

εκεί είναι που ο γονέας, με την ικανότητα που έχει της "ελαστικής" σκέψης γεμάτης απο διάφορες εναλλακτικές και πιθανότητες.... μπορεί να δώσει την λύσει απλώς με το να οδηγήσει σε οποιοδήποτε, άλλο μονοπάτι.

 

όποιο και αν ειναι αυτό, έχει ήδη οδηγήσει σε άλλη σκέψη το παιδί.

 

η παγίδα που έχουν οι γονείς είναι ότι ακούν την σκέψη του παιδιού

και υποθέτουν ότι είναι όπως η σκέψη που βγαίνει απο το στόμα ενός ενήλικα,

και αντιδρούν σε αυτήν κυριολεκτικά.

 

όμως το παιδί δεν έχει περάσει την σκέψη αυτή απο διάφορες δικλείδες και μονοπάτια επαλήθευσης, ή αιτιολόγησης,

οπως ο ενήλικας.

 

 

είναι θέμα βιολογίας /νευρολογίας! (τελικά!)

 

έτσι, αυτή η σκέψη, είναι ένα ζυμαράκι το οποίο οι γονείς μπορούν να πλάσουν προς όλες τις κατευθύνσεις.

 

όταν λοιπον η αντίδραση του γονέα είναι σαν ανταπόκριση σε σκέψη ενήλικα,

τότε χάνεται η δυνατότητα εξερεύνησης όλων αυτών των πιθανοτήτων...

και πολλές φορές μέσα σε αυτές κάπου βρίσκεται μια κρυμμένη άλλη αλήθεια / το μυστήριο ,

 

που το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει γιατί δεν έχει το βαθμό της συνειδητότητας όπως ο ενήλικας...

 

 

(τα παραπάνω έιναι απόψεις μου που δεν έχω διαβάσει κάπου αλλά βασιζόμενη στην ενότητα της εξελικτικής ψυχολογίας που αναφέρεται σε αυτό το τρόπο σκέψης των παιδιών - που ξέχασα πως λέγεται ο όρος)

 

πρεπει να διαβάσω και άλλα βιβλία για να το εμπαιδώσω καλύτερα. Εξηγεί κάτι που το έχω ζήσει τόσα χρονια στην πράξη, με επιστημονικό τρόπο.

 

με άλλα λόγια, τα παιδιά είναι εντελώς εύπλαστα και ευεπηρέαστα , απλώς όχι με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει εμείς οι ενήλικες.

 

Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να βοηθηθείς στο ρόλο σου!

Ήδη το ότι κάνετε αυτό το βήμα, δείχνει πόσο προσπαθείς να ανταπεξέλθεις, και ότι κανεις τα πάντα για να το καταφέρεις.

 

Ειδικά τα αγόρια να ξέρεις και σε αυτες τις ηλικίες που είσαστε, δεν είναι απλή υπόθεση.

Έχω δεί καταστάσεις πολλές με αγοράκια, που σε κάνουν να απελπίζεσαι -

γιατι δεν μπορείς να απαγορεύσεις δε πετυχαίνεις τιποτα, και ούτε θες και να κανεις σαν να μη συμβαινει τιποτα.

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα,

το πάν είναι να μην έχεις συγκεκριμένο πλάνο ή συγκεκριμένο στόχο...

Κάποιες φορές δεν ειναι εφικτό, ειδικά όταν είναι σε κοντινές ηλικίες τα παιδιά, μεταξύ τους, ....

Επίσης, δεν ξέρω αν εγινε κατανοητό, απο αυτό που έγραψα πρίν,

τα παιδιά αυτό που κάνουν στην πράξη,

δεν ειναι πάντα αυτό που έχουν πρόθεση να κάνουν ή κάτι που έχουν σχεδιάσει να κάνουν.

μπορεί να φαίνεται σαν να κάνουν κάτι "επίτηδες",

αλλά αυτό το επίτηδες, έχει άλλη έννοια απο ότι για εμάς τους ενήλικες...

 

τελος πάντων μην πολυλογώ,

 

θα χαρούμε να ακούσουμε νέα για το πως ήταν η συνάντηση, αν θέλεις δηλαδή να μοιραστείς την εμπειρία!

[Μαρια Στυλιανακη]

Σοφία! γειά σου!

χρονια και ζαμμαααανια!!!!! πολύ καλό και αυτό που λες!!!!

 

βασικά εφαρμόζει αυτή την καθοδήγηση προς μια άλλη σκέψη...!

 

δηλαδή δεν ενδίδεις στο να πεις α δεν τον αγαπάς και γιατι τι σου κανε κτλ πρέπει να τον αγαπάς..κτλ,

 

αλλά προχωράς σε άλλη σκέψη/φράση, με άλλο τόνο/συναίσθημα. !

[Elinaki]

Καλησπέρα κορίτσια.

Το ραντεβού πήγε καλά, νοιώθουμε και εγώ και ο Κώστας πιο σίγουροι για τον εαυτό μας και για τα όρια που πρέπει να βάζουμε στα μωρά μας. Δεν έχει πρόβλημα το παιδάκι μας, περνάει μια φάση που περνάνε πολλά με το μικρότερο αδελφάκι τους.

Συγχωρήστε με που δεν έχω χρόνο να γράψω αυτή τη στιγμή πιο πολλά έχουν και τα δυο 39 πυρετό και τρέχω μια στον ένα και μια στον άλλο

Θα μπω αύριο και θα γράψω κάθε λεπτομερεια γιατί θέλω τόσο να τα μοιραστώ μαζί σας και να διαβάσω τη γνώμη σας

Καλό βράδυ

[Elinaki]

Επιτέλους καλύτερα με τους πυρετούς και το βήχα.

Επιτέλους μπορώ να γράψω ήσυχα!

 

Το ραντεβού μας πήγε καλά. Της δώσαμε το "ιστορικό" μας ως οικογένεια και εκθέσαμε το πρόβλημα: η τεράστια ζήλεια του Μιχάλη προς τον Ηλία που εκδηλωνεται είτε λεκτικά (θέλω να φύγει να πάει στον ουρανό) είτε με σφαλιάρες και χαστούκια και πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση προκειμένου να έρθει η ηρεμία στο σπίτι και το πιο βασικό για μας: να είναι ψυχικά καλά και τα δύο παιδιά μας.

 

Πρώτα πρώτα μας είπε ότι είναι θετικό για τον Μιχ ότι εκδηλώνει λεκτικά ή με το ξύλο τη ζήλεια του. Θα ανησυχούσε αν δεν το έκανε. Αυτό δείχνει ότι εκτονώνεται και δεν τα κραταει μέσα του. Μετά μας συμβούλεψε να μην παίρνουμε τοις μετρητοις ότι μας λέει, δηλ:θέλω να πάει στον ουρανό δε σημαίνει θέλω να πεθάνει. Σημαίνει πάρτε τον από μπροστά μου να μην τον βλέπω. Κάνουμε το λάθος να ερμηνεύουμε με το δική μας λογική τα λόγια των παιδιών, ενώ το νόημα είναι κάτω από τις λέξεις.

 

στη συνέχεια μας είπε οτι ενώ μέχρι το καλοκαίρι που χρόνισε ο Ηλίας δεν τον ενοχλούσε και πολυ στη ζωή του,ήταν στο κρεβάτι ή στο πάρκο και δεν τον πείραζε. Τώρα που περπατάει και θέλει να παίξει με τα παιχνίδια του μεγάλου, τώρα φάνηκε η αλλαγή. Επειδή γύρω στα 3 που είναι ο Μιχ η κτητικότητα είναι πολύ έντονη( τα παιχνίδια είναι δικά μου, ακόμη και τα δικά σου!) γι' αυτό αντιδρά τόσο πολύ στην παρουσία του μικρού που θέλει να πιάνει και να παίζει με όλα. Ενώ δηλ πριν είχαμε μια "κούκλα" που μόνο έτρωγε και κοιμόταν, τώρα νάτος ο αντίζηλος:θέλει ταπαιχνίδια μου, θέλει την αγάπη και την αγκαλιά των γονιών, τα θέλει ΟΛΑ! Και τι να κάνω λέει από μέσα του ο Μιχ. , θα τον αφήσω να κάνει ότι θέλει; Οοοχι βέβαια, θα του δείξω εγώ, θα τρώει τις ψιλές του να έρχεται στα ίσα του.

 

Στάθηκε και στο γεγονός ότι ξεκίνησε παιδικό και μας είπε οτι σίγουρα σκέφτεται ότι εγω΄πάω εκεί κι αυτοί καλοπερνάνε σπίτι. Ολα τα παιδάκια το σκέφτονται.

 

Για το θέμα του βραδινου ύπνου, που ξυπνάει και έρχεται στο κρεβάτι μας, είπε να το αντιμετωπίσουμε με επιμονή και εμμονή στις θέσεις μας και μάλιστα σύντομα. Δηλ, αν έρθει να τον γυρίσουμε στο κρεβάτι του και να έχουμε την υπομονή να το κάνουμε για λίγες νύχτες. Σύντομα θα το πάρει απόφαση και δε θα ξανάρθει. Πρέπει να το λύσουμε γιατί σε λίγο θα θέλει να έρχεται και ο Ηλίας και τότε σκούρα τα πράγματα για την προσωπική μας σχέση (που μας τόνισε ότι είναι σημαντικότατη για την ισορροπία στην οικογένεια).

 

Μας είπε να τους αφήσουμε να παίζουν μονοι με διακριτική παρουσία μας (όχι σαν μπάστακες απο πάνω τους αλλά με ματιες από την πόρτα), να μη δίνουμε συνέχεια όταν πέφτει ξύλο και να τους απομακρύνουμε χωρίς σχόλια (γιατί το κάνουν και για να προκαλέσουν την προσοχή των γονέων) ούτε να ρωτάμε τι έκανες στο μικρό και στα πολύ δύσκολα να ρωτάμε τον Μιχ. ποιά τιμωρία νομίζουμε οτι του αξίζει τώρα που έκανε αυτό (η απάντηση δεν ενδιαφέρει, γίνεται για να τον κανουμε να σκεφτεί).

 

Μας είπε ότι συνήθως τα αγοράκια γίνονται πολύ καλοί φίλοι, παρά τους βιαιους τσακωμούς και το ξύλο που πέφτει. Και γύρω στα 15 κάνουν "κόμμα" εναντίον των γονέων (εκεί μου φυγε το δάκρυ καθώς τους φαντάστηκα έφηβους...)

 

Το συμπέρασμα: υπομονή και πάλι υπομονή. Είναι ένα στάδιο που θα περάσει με την αγάπη και τη στήριξη των γονέων. Γερό στομάχι, πολλή αγάπη, καθόλου διαχωρισμος στα παιδιά (να μη λέμε εσύ που είσαι μεγάλος δεν πρέπει να τον χτυπάς) και τα καλύτερα είναι μπροστά μας.

 

Περιμένω με αγωνία τα σχολιά σας

[Elinaki]

Μαρία μόλις ξαναδιάβασα το ποστ σου εκεί που λες για τη διαφορά στη σκέψη παιδιών - ενηλικων. Πόσο δίκιο έχεις!

[tboys]

Elinaki υπομονή σε όλους μας. ..

Τα παιδιά μας έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία και αν αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα να ξέρεις ότι και εμείς περνάμε πάνω κάτω τα ίδια...

 

Είμαι σίγουρη ότι παρόλο που τώρα πλακώνονται κάποια στιγμή θα κάνουν κόμμα μεταξύ τους εναντίον μας... και μου αρέσει πολύ αυτό

[Elinaki]

tboys συμπάσχουσα και συ...

 

Υπομονή. Αρχίζω και το φιλοσοφώ! Τουτέστιν: ίσως η ζήλεια να γίνει μια δυνατή αγάπη καααααάποια στιγμή και όταν περάσει, θα είναι δυο αγαπημένα αδέλφια!

 

Μπορεί να λέω βλακείες, αλλά προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις

Εδώ και 3 μέρες πάντως είμαστε καλύτερα, ίσως και να είμαστε εμείς πιο σίγουροι για τους εαυτούς μας. Και κάτι αλλο: χαίρομαι που ο Κώστας πήρε άδεια για να έρθει κι αυτός, χωρίς να του το ζητήσω εγώ κι έτσι ξέρω ότι ακολουθούμε κοινή γραμμή.

 

Και κάτι άλλο που ξέχασα να γράψω στο ποστ μου. Η ψυχολόγος επέμεινε πολύ στο θέμα της οριοθέτησης, δηλ, στα όρια που βάζουμε και είπε ότι τα παιδιά παρόλο που δεν τους αρέσουν, εν τέλει τα εκτιμούν πιο πολύ και έχουν καλύτερες σχέσεις με τους γονείς που λένε και οχι, παρά με τους ελευθεριάζοντες γονείς που λένε κάντε ότι νομίζετε και μπερδεύουν τα παιδιά

[NTINAT]

 

Και κάτι άλλο που ξέχασα να γράψω στο ποστ μου. Η ψυχολόγος επέμεινε πολύ στο θέμα της οριοθέτησης, δηλ, στα όρια που βάζουμε και είπε ότι τα παιδιά παρόλο που δεν τους αρέσουν, εν τέλει τα εκτιμούν πιο πολύ και έχουν καλύτερες σχέσεις με τους γονείς που λένε και οχι, παρά με τους ελευθεριάζοντες γονείς που λένε κάντε ότι νομίζετε και μπερδεύουν τα παιδιά

 

Πρωτα απο ολα θελω να πω οτι χαιρομαι που

διαβαζω οτι ολα πηγαν καλα κ οτι τωρα ξερετε

που βαδιζετε με το θεμα της ζηλιας κ οτι τελικα

καποια στιγμη τα αγγελουδια μας θα εκτιμησουν

τα οχι κ τα μη κ ας αντιδρουν τωρα...συμφωνω με την

ψυχολογο.

[Serba]

Elinaki, μπράβο στην ψυχολόγο, τα έθεσε τέλεια τα πράγματα,

μπράβο και σε σας, πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι ανούσιο κάποιο πρόβλημα που αφορά τα παιδιά μας, και όσο αναμενόμενο κι αν είναι,

η βοήθεια είναι πάντα ευπρόσδεκτη,

μου άρεσαν πολύ τα όσα σας είπε