Κούραση!!

[Nefeli2014]

Άσχετο αλλά θέλω να το πω.. Όταν με τρελαίνουν και οι δύο βρίσκω κάτι να της απασχολω που δεν κράτα συνήθως για πολλή ώρα αλλά έχω βρει τρικ με την μπεμπα. Να γελάσετε. Της δίνω μισή φραντζόλα ψωμί και κάθεται εκεί μπορεί και μια ώρα να μασουλαει. Βέβαια δεν ξέρω αν κανει που τρώει τόσο ψωμί πάντως υπάρχει μια σχερικξ ησυχία. Τώρα που μεγαλώνει πάει και σκαλίζει τα παιχνιδια της πρώτης και εκεί γιβεται το Ελα να δεις. 

Το ψωμάκι πάντως κανει δουλειά.

[Έσπερος]

Εντάξει δεν νομίζω ότι της κάνει καλό τόσο ψωμί, κάτι πιο υγιεινό πχ ένα αγγουράκι μήπως κάνει τη δουλειά; δεν το λεω για να σε κατακρίνω γιατι κ εγω δεν ειμαι αναμάρτητη, εγω αφηνω βιντεοκλίπ στο YouTube καμια φορα που θελω λιγη ωρα κ βλεπει παίζοντας. Ποσο μαλλον αν ειναι δυο παιδια. Δεν ξερω αν καποιες τα καταφέρνουν χωρις βρώμικα τεχνασματα, εγω δεν μπορω. αλλα ποτε δεν εχω δωσει να δει απο την οθονη του κινητου ουτε σε καφετερια ουτε στο καραβι για να μην τρεχω πανω κατω. Αλλα καμια φορα λιγα λεπτα στο σπίτι τα θέλω. 

[Gummy Bear]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κάτι που εμένα με κουράζει ιδιαιτέρως είναι η αισθηση οτι πρεπει να ειναι διαρκως 100% διαθεσιμη κ ετοιμη για παιχνθδι ή απασχοληση ολη τη μερα. Περα απο τη σωματικη κουραση, η οποια γενικα εχει φθίνει οσο περναει ο καιρος, πιο πολυ με κουραζει το οτι δεν εχω χρονο για μια συγκροτημένη διυλεια, οτι πολλες συζητησεις γινονται διακοπτόμενες ή τελικα αναβάλλονται για οταν το παιδι κοιμαται, γενικα ολη αυτη η διαθεσιμότητα που βεβαια μειωνεται η ενταση της οσο μεγαλωνει το παιδι, αλλα τωρα με εχει κουρασει αρξετα. γι αυτο συχνα μου ειναι προτιμότερο να ειμαι εκτος σπιτιου για περπατημα ή οτιδηποτε ακομα κ αν κουβαλάω τα 13 κιλα στα χερια, για να ξερω οτι το παιδι ειναι απασχολημένο κ περναει ευχαριστα κ ειμαστε κ εμεις πιο χαλαροί. Ημασταν στην Αθηνα για πολλες δουλειες με τρεξιμο, κουβαλημα καροτσιου σε δυσκολη γειτονια με στενά ή ανύπαρκτα πεζοδρόμια κατηφόρες κδυσκολο παρκαρισμα κ καυσωνα μαζι κ δν ενιωσα τοσο κουρασμενη οσο καποιες μερες που μπορει απλα να καθομαι στον καναπε ή το πατωμα διπλα στον μικρο που παιζει μονος επι της ουσιας αλλα δεν εχω περιθωριο να ξεκινησω κατι κ απλα περιμενω να περασει η ωρα για να βγουμε εξω ή για να φαμε ή να κοιμηθουμε. 

 Και εμένα ακριβώς το ίδιο με κουράζει. Ότι πρέπει να είμαι 100% όλο το 24ωρο διαθέσιμη για παιχνίδια, απασχόληση, ή κάποια δουλειά. Δε λέω, απολαμβάνω πολύ τον χρόνο μαζί του και είναι ακόμη πολύ μικρός και με έχει ανάγκη. Αλλά να, είμαστε και γυναίκες και καμιά φορά θέλουμε το χρόνο μας. Και να σου πω την αλήθεια και μόνο που το λέω δυνατά ότι θέλω και εγώ καμιά φορά τον χρόνο μου για εμένα να κάνω κάτι, νιώθω τύψεις, δεν ξέρω γιατί.  Επίσης νιώθω ότι θα χάσω και σημαντικό ή ότι θα με αναζητήσει, δεν ξέρω.  κάποια στιγμή στο μέλλον θα είναι καλό να ξεπεράσω αυτές τις τύψεις και να κάνω και για εμένα, γιατί στους 6,5 μήνες πήγα 3 φορές γυμναστήριο και 2 φορές κομμωτήριο και γύρισα άλλος άνθρωπος ψυχολογικά με ενέργεια, ακολουθουμενη από τύψεις βέβαια  αλλά είναι αλήθεια ότι αν διαθέσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου γίνεσαι και "καλύτερη" ως προς το παιδί γιατί το εισπράττει. 

[Nefeli2014]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εντάξει δεν νομίζω ότι της κάνει καλό τόσο ψωμί, κάτι πιο υγιεινό πχ ένα αγγουράκι μήπως κάνει τη δουλειά; δεν το λεω για να σε κατακρίνω γιατι κ εγω δεν ειμαι αναμάρτητη, εγω αφηνω βιντεοκλίπ στο YouTube καμια φορα που θελω λιγη ωρα κ βλεπει παίζοντας. Ποσο μαλλον αν ειναι δυο παιδια. Δεν ξερω αν καποιες τα καταφέρνουν χωρις βρώμικα τεχνασματα, εγω δεν μπορω. αλλα ποτε δεν εχω δωσει να δει απο την οθονη του κινητου ουτε σε καφετερια ουτε στο καραβι για να μην τρεχω πανω κατω. Αλλα καμια φορα λιγα λεπτα στο σπίτι τα θέλω. 

Το αγγουρι το φοβάμαι μην μου πνίγει. Το ψωμί το θέλει γιατί την τρώνε τα ούλα της. Τρώει περίπου 3 φετες ψωμί μέσο όρο τη μέρα. Είπα να της το ελαττωσω λίγο μήπως δεν κάνει.. Εγώ έτρωγα πολυ ψωμί μικρή, από μένα θα πήρε.. Ψωμί με λάδι της αρέσει να της το βουτάω και να λιώνω και ντομάτα εκεί μπορεί να κάτσει 2 ώρες...!!! 

Κι εγώ τους βάζω βιντεακια, στην πρώτη δηλαδή σίγουρα μια ώρα τη μερα όταν όμως είμαστε όλη μέρα σπίτι. Πχ είχε να δει περίπου 3 βδομάδες γιατί λειπαμε. Κι όταν γυρίσαμε την άφησα.. Εντάξει μην το βλέπεις έτσι, θέλουν κι αυτά να χαλαρώνουν δεν έγινε κάτι. Η υπερβολή δεν κανει καλό σε τίποτα. Αλλά οι μαμάδες που λένε εμένα δε βλέπει ποτέ τηλεόραση είναι πολύ πιθανόν να τα λουστουν αργότερα με τα psp και τα PlayStation γιατί ότι στερείσαι, το ζητάς μετά εις διπλούν... 

1 hour ago, Gummy Bear είπε:

 Και εμένα ακριβώς το ίδιο με κουράζει. Ότι πρέπει να είμαι 100% όλο το 24ωρο διαθέσιμη για παιχνίδια, απασχόληση, ή κάποια δουλειά. Δε λέω, απολαμβάνω πολύ τον χρόνο μαζί του και είναι ακόμη πολύ μικρός και με έχει ανάγκη. Αλλά να, είμαστε και γυναίκες και καμιά φορά θέλουμε το χρόνο μας. Και να σου πω την αλήθεια και μόνο που το λέω δυνατά ότι θέλω και εγώ καμιά φορά τον χρόνο μου για εμένα να κάνω κάτι, νιώθω τύψεις, δεν ξέρω γιατί.  Επίσης νιώθω ότι θα χάσω και σημαντικό ή ότι θα με αναζητήσει, δεν ξέρω.  κάποια στιγμή στο μέλλον θα είναι καλό να ξεπεράσω αυτές τις τύψεις και να κάνω και για εμένα, γιατί στους 6,5 μήνες πήγα 3 φορές γυμναστήριο και 2 φορές κομμωτήριο και γύρισα άλλος άνθρωπος ψυχολογικά με ενέργεια, ακολουθουμενη από τύψεις βέβαια  αλλά είναι αλήθεια ότι αν διαθέσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου γίνεσαι και "καλύτερη" ως προς το παιδί γιατί το εισπράττει. 

Το τελ που λες είναι μεγάλη κουβέντα. Δε γινεται να είμαστε όλη μέρα από πάνω τους, δεν είναι φυσιολογικό.. Δεν κάνει καλό ούτε και στα ίδια.. Δική σου ανασφάλεια είναι αυτή κι όχι του παιδιού.. Και την εισπράττει σίγουρα.. Όταν όπως λες γυρνάς ανανεωμένη και χαρούμενη εισπραττει κι αυτό το ίδιο. 

[Έσπερος]

7 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

 Και εμένα ακριβώς το ίδιο με κουράζει. Ότι πρέπει να είμαι 100% όλο το 24ωρο διαθέσιμη για παιχνίδια, απασχόληση, ή κάποια δουλειά. Δε λέω, απολαμβάνω πολύ τον χρόνο μαζί του και είναι ακόμη πολύ μικρός και με έχει ανάγκη. Αλλά να, είμαστε και γυναίκες και καμιά φορά θέλουμε το χρόνο μας. Και να σου πω την αλήθεια και μόνο που το λέω δυνατά ότι θέλω και εγώ καμιά φορά τον χρόνο μου για εμένα να κάνω κάτι, νιώθω τύψεις, δεν ξέρω γιατί.  Επίσης νιώθω ότι θα χάσω και σημαντικό ή ότι θα με αναζητήσει, δεν ξέρω.  κάποια στιγμή στο μέλλον θα είναι καλό να ξεπεράσω αυτές τις τύψεις και να κάνω και για εμένα, γιατί στους 6,5 μήνες πήγα 3 φορές γυμναστήριο και 2 φορές κομμωτήριο και γύρισα άλλος άνθρωπος ψυχολογικά με ενέργεια, ακολουθουμενη από τύψεις βέβαια  αλλά είναι αλήθεια ότι αν διαθέσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου γίνεσαι και "καλύτερη" ως προς το παιδί γιατί το εισπράττει. 

Να μην έχεις καθόλου τύψεις. Δεν είναι φυσιολογικό. Εγω δεν θεωρω φυσιολογικο ουτε για νεογεννητο να πρεπει να εισαι 24/7 μαζι του. Μπορει καποια ωρα που ειναι ταϊσμένο κ ξερεις οτι συνηθως δεν εχει κολικους ή αλκα θέματα, να μεινει με καποιον. Ασε που σ αυτην την ηλικια εχω καταλαβει οτι μια χαρα καθονται με τον οποιονδήποτε. Μετα ζορίζει αυτο... Εγω δυστυχως δεν εχω κανεναν εδω κ ο αντρας μου δεν ειναι φαν του προσωπικου χωρου κ  χρονου, δεν του αρεσει να μενει μονος του (ασχετως παιδιου αυτο), δεν καταλαβαινει οτι το μωρο δεν θα παθει κατι αν λειπει η μαμα του για λιγο, κι εγω κατάντησα να ειμαι μονιμα δέσμια αυτου κ αν ειναι να παω καπου μονη μου πρεπει εκεινος να παρει το μωρο βολτα γιατι το προτιμαει απο το σπίτι. Κι ετσι δεν πηγαινω σχεδον πουθενα. 

[annoulen]

Εμείς πάντως, όταν είχαμε το ένα παιδί, πηγαίναμε εναλλάξ βόλτες (έμενε ο ένας σπίτι με το παιδί και έβγαινε ο άλλος) και βλέπαμε εναλλάξ τους φίλους μας, αν και πολλές φορές, ειδικά τα μεσημέρια Σαββατοκύριακου, τον είχαμε μαζί μας στο καρότσι. 

Το εναλλάξ δούλεψε πάντως κ έτσι δεν πολυστερηθήκαμε, στην αρχή τουλάχιστον, την κοινωνική ζωή που είχαμε συνηθίσει, με δεδομένο ότι γίναμε γονείς 40 ετών και οι δύο, οπότε μιλάμε για συνήθειες πολλών χρόνων..... 

Με το 2ο παιδί δυσκόλεψαν τα πράγματα, αλλά κάποια στιγμή (μετά από πολλούς πολλούς μήνες) το βρήκαμε πάλι, εννοώ το σύστημα εναλλάξ.

Ακόμη και τώρα, που τα παιδιά είναι μεγάλα, έτσι βγαίνουμε και έτσι βλέπουμε τους φίλους μας,  πιο αραιά μεν αλλά το κάνουμε. Το μόνο "κακό" είναι ότι βγαίνουμε χωριστά με τον σύζυγο, εάν είναι να βγούμε μαζί θα βγούμε και οι τέσσερις μαζί. 

[Έσπερος]

Just now, annoulen είπε:

Εμείς πάντως, όταν είχαμε το ένα παιδί, πηγαίναμε εναλλάξ βόλτες (έμενε ο ένας σπίτι με το παιδί και έβγαινε ο άλλος) και βλέπαμε εναλλάξ τους φίλους μας, αν και πολλές φορές, ειδικά τα μεσημέρια Σαββατοκύριακου, τον είχαμε μαζί μας στο καρότσι. 

Το εναλλάξ δούλεψε πάντως κ έτσι δεν πολυστερηθήκαμε, στην αρχή τουλάχιστον, την κοινωνική ζωή που είχαμε συνηθίσει, με δεδομένο ότι γίναμε γονείς 40 ετών και οι δύο, οπότε μιλάμε για συνήθειες πολλών χρόνων..... 

Με το 2ο παιδί δυσκόλεψαν τα πράγματα, αλλά κάποια στιγμή (μετά από πολλούς πολλούς μήνες) το βρήκαμε πάλι, εννοώ το σύστημα εναλλάξ.

Ακόμη και τώρα, που τα παιδιά είναι μεγάλα, έτσι βγαίνουμε και έτσι βλέπουμε τους φίλους μας,  πιο αραιά μεν αλλά το κάνουμε. Το μόνο "κακό" είναι ότι βγαίνουμε χωριστά με τον σύζυγο, εάν είναι να βγούμε μαζί θα βγούμε και οι τέσσερις μαζί. 

Ο αντρας μου δεν ειναι φαν των χωριστών εξόδων. Πριν απο το παιδι μονο εγω εβγαινα μονη μου. εκείνον τον παρακαλουσα να παει μονος του αν ηταν καμια παρεα που βαριόμουν. Αλλα δεν με νοιαζει για βολτες, εδω ετσι κι αλλιως οι περισσοτερες παρεες μας ειναι ζευγαρια κ βγαινουν μαζι, ή μπορει ενας απο τους δυο να ειναι λιγο περισσοτερο του εξω κ να πηγαινει κ καπου μονος του αλλα πιο σπανια. για ψωνια κ για καμια δουλεια που θελω να κανω με νοιαζει να βγαινω κ με εκνευριζει η διαδικασια οτι πρεπει να φυγουμε ολοι μαζι, να με αφησουν στο κεντρο κ να κανουν βολτες μεχρι να τελειωσω. με αγχωνει γιατι δεν μ αρεσει να με περιμενουν. κ ετσι τελικα ο,τι θελω το κανω τα πρωινα μαζι με το μικρο κ τωρα θα το κανω σε κανενα κενο ή μετα τη δουλεια. 

[annoulen]

Just now, Έσπερος είπε:

....... με εκνευριζει η διαδικασια οτι πρεπει να φυγουμε ολοι μαζι, να με αφησουν στο κεντρο κ να κανουν βολτες μεχρι να τελειωσω. με αγχωνει γιατι δεν μ αρεσει να με περιμενουν. ......

 

Α πα πα, πάρα πολύ αγχωτικό αυτό, όσες φορές το είχαμε επιχειρήσει, έχω κάνει τις πιο αποτυχημένες αγορές. Βέβαια, κάποιες φορές, γίνεται εξ ανάγκης, κ ακόμα χειρότερο, να μπω εγώ σε μαγαζί και να έχω απ' έξω άντρα, παιδί και μωρό σε καρότσι να περιμένουν . 

Εννοείται ότι και τις προσωπικές αγορές τις κάνουμε εναλλάξ. Σπάνια όλοι μαζί, μόνο αν θέλουμε πχ να πάρουμε παπούτσια στα παιδιά, τότε θα βγούμε 4δα στην αγορά. 

[Nefeli2014]

Λοιπόν σημερα πήγα σε φιλικό σπίτι όπου μαζευόμαστε μια φορά το χρόνο περίπου και είμαστε όλοι γονείς με μωρά. Πριν χρόνια μιλούσαμε πολύ ευδιάθετα. Σήμερα όλοι το αμίλητο νερό. ΧαΖευαμε τα μικρά να στροφογυριζουν. Που όρεξη για παλιές αναλύσεις... Όσες έχουν μικρά παιδιά τα ίδια ζουν πάνω κάτω..

 

Κι εγώ τα αφήνω Καμμια φορά και τα δύο στον μπαμπά και κάνω τα ψώνια μου. Αλλά δε σας κρύβω πως είμαι με το ρολόι. Φροντίζω να γίνονται όλα τσακ μπαμ. Βόλτες πάμε όλοι μαζί αλλά και μόνη μου με τα δύο. Πιο σπάνια αυτό βέβαια. Με την πρώτη όλο βόλτες ήμασταν οι δύο μας. Την έπαιρνα μαζί παντού σε όλα μέσα. Με τα δύο ακόμα δεν το εχω κανει αλλα όταν περπατήσει καλά σίγουρα θα βολτάρουμε τα 3 κορίτσια. Δε λέω ότι δε θέλω τον μπαμπά αλλά αυτός μουρμούραει γιατί κάνει όλα τα χατήρια, τον Καβάλανε Κυριολεκτικά, γκρινιάζουν χαιδευονται θέλουν αγκαλιά. Στις διακοπές τις είχε και τις δύο αγκαλιά.. Αστες να λέω, βάλε τη μια καρότσι την άλλη πόδια μη μου τις χαλάς.. Ε στο τέλος άρχιζε η μουρμούρα όλων. Ενώ όταν είμαι μόνη μαζί τους δεν έχει τέτοια. Η καθεμία στον πάγκο της. Πάντως ονειρεύομαι ταξίδια με τις κόρες μου. Οι 3 μας. Χιχιχι. Αντε κ ο μπαμπάς αν ειναι φρόνιμος και με ακούει

 

Με φίλες δε βγαίνω ούτε για πλάκα. Αν έχω Καμμια δουλειά συνδυαζω πριν πάω δουλειά να την τελειώσω. Γενικά ειμαι στην τρεχαλα. Μόλις περπατήσει το μωρό καλά καλά θα αλλάξουν τα πράγματα. Μαζί μου οι δύο τους ειναι άριστες. Η πρώτη μερικές φορές μου έκανε νούμερα και την πήρα και γυρίσαμε σπίτι. Της κακοφάνηκε, ε μια δυο από τότε είναι φρόνιμη. Της ξεκαθαρίζω ότι πάμε βόλτα κι αν αρχίσει η γκρίνια θα γυρίσουμε σπίτι χωρίς πολλά λόγια. Δε φωνάζω καθόλου. Απλά της λέω φύγαμε. Και να ή τσιριδα. "Δεν πειράζει λέω άμα κλαις. Αντέχω. Και δε μασάω". Σταματάει το κλάμα ψαρωμενα. Μετά ξαναρχίζει. Μιλάμε για θέατρο κανονικό.

Μου χει τύχει να φύγω από βόλτα που ήθελα πολύ για να της διδάξω αυτό το πράγμα. Όπως και στις κούνιες το ίδιο. Επέμενε σε κάτι. Όχι έλεγα. Θα φύγουμε. Επέμενε και φύγαμε με κλάματα. Απο τοτε δε μου ξανακάνε νούμερα. Κι άμα πάει να κάνει το μαζεύω. Κουραστικό βέβαια. Θέλει γερό στομάχι. Αλλά ο μπαμπάς πολύ μου τις χαλάει. 

Και όταν του το λέω λέει με ύφος μαραζωμενου παιδιού :πάλι εγώ φταίω? " την άφηνε ας πούμε να κάθεται στο καρότσι του μωρού. Έλεος. Μα τι δουλειά έχει στο καρότσι η μεγάλη και η μικρή παραμάσχαλα. Τι ανάποδα είναι αυτά... 

Τι να του πω τωρα... Δεν έχω 2,εχω 3 παιδιά. Έλεος. Τα καταλαβαίνει μέτα αλλά η μικρή τον έχει καβαλήσει εντελώς. Και δε ξέρω αν θα αλλάξει ποτέ αυτό. Και του έχει και πολλή αδυναμία... Εγώ είμαι η κακή μαμά

Επεξεργάστηκαν 22 Αυγούστου,2019 by Nefeli2014

[Mama_Anesti_]

On 20/8/2019 at 4:14 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

ς. Τρώει περίπου 3 φετες ψωμί μέσο όρο τη μέρα. Είπα να της το ελαττωσω λίγο μήπως δεν κάνει.. Εγώ έτρωγα πολυ ψωμί μικρή, από μένα θα πήρε.. Ψωμί με λάδι της αρέσει να της το βουτάω και να λιώνω και ντομάτα εκεί μπορεί να κάτσει 2 ώρες...!!! 

Κι εγώ τους βάζω βιντεακια, στην πρώτη δηλαδή σίγουρα μια ώρα τη μερα όταν όμως είμαστε όλη μέρα σπίτι. Πχ είχε να δει περίπου 3 βδομάδες γιατί λειπαμε. Κι όταν γυρίσαμε την άφησα.. Εντάξει μην το βλέπεις έτσι, θέλουν κι αυτά να χαλαρώνουν δεν έγινε κάτι. Η υπερβολή δεν κανει καλό σε τίποτα. Αλλά οι μαμάδες που λένε εμένα δε βλέπει ποτέ τηλεόραση είναι πολύ πιθανόν να τα λουστουν αργότερα με τα psp και τα PlayStation γιατί ότι στερείσαι, το ζητάς μετά εις διπλούν...

Μετα τα δύομιση άρχισε και ο δικός μου να δείχνει ενδιαφέρον για τα παιδικά. Βλέπει μισή με μία ώρα  μόνο όταν το ζητά κ ποτέ με φαγητό (προσωπικό κόλλημα αυτό). Ευτυχως έχουν και κάποια καλά στοιχεία που μπορεί να πάρει ενα παιδί άνω των δύο θα έλεγα (πιο πριν δεν επετρεπα οθόνες). Οξύνεται ή φαντασία τους και μαθαίνουν λέξεις κ έννοιες. Πχ παίρνει προχτες ενα κουτάλι και μου λέει "μαμά, θα πάρω αυτό το μυστηριώδες ποντικοεργαλειο και θα φτιαξω το αυτοκίνητο μου!" Γελούσα μόνη μου! 

 

Το ψωμί και συγκεκριμένα αυτό με την φραντζολα το έκανα κι εγώ! Δεν έτρωγε πολύ αλλά μασουλουσε για τα ούλα του. Το μόνο ζήτημα που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι ή δυσκοιλιότητα που προκαλεί. Αλλα εσένα το τρώει και με ντοματουλα, λαδακι που είναι βοηθητικά!