Πρόβλημα με ξαδερφάκι

[MagdaP]

Just now, kotsifikos είπε:

 

Η κακή συμπεριφορά του 13 χρονου ξεκινά από τον αυτισμό, δεν μπορεί να περιμένουμε από ένα παιδί με αυτή την ιδιαιτερότητα να συμπεριφέρεται τόσο ώριμα όσο τα υπόλοιπα παιδιά, δεν γίνεται να συγκρίνουμε δύο ανόμοιες καταστάσεις. Όσο για την ζήλια μεταξύ των παιδιών είναι κάτι που αν θες είναι υγιές να εκφράζεται  (εννοείται όχι με επιθετική συμπεριφορά αλλά γενικά τα παιδιά βρίσκουν διάφορους τρόπους να δείξουν την ζήλια τους-αυτό συμβαίνει και μεταξύ αδερφών όταν έρχεται το δεύτερο) . 

Εμένα αυτό που στο όλο θέμα μου χτυπάει άσχημα είναι πως η ιδιαιτερότητα του παιδιού  περνάει στα ψιλά γράμματα ενώ στην ουσία αυτό είναι και η αιτία του ''κακού'', μπορεί το παιδί ακόμα και αν δεν υπήρχε ο αυτισμός να παρουσίαζε θέματα συμπεριφοράς όμως αν ήταν να τα παρουσιάζει σε βαθμό  5 γίνεται σε βαθμό 8 με μέγιστο το 10. Δεν υπάρχει καμία κατανόηση σε αυτό από ότι διαβάζω μόνο πρόθεση για κριτική, κριτική για το παιδί και για την μαμά του που είναι εριστική ή οτιδήποτε άλλο, καμία δεύτερη σκέψη για το τι μπορεί να έχει περάσει η γυναίκα αυτή σε σχέση με το παιδί, τι μπορεί να βασανίζει την ψυχή και το μυαλό της, ουτε καν ως μητέρα να νιώσει μία άλλη μητέρα που αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο.

Αν και οπως προανέφερα δε γνωρίζω και πολλά για τον αυτισμό, φαντάζομαι οτι πράγματι επιδεινώνει την οποιαδήποτε συμπεριφορά. Προφανώς και δε φταίει το παιδι για τη συμπεριφορά του. Ισα ισα που θα πρέπει και το ιδιο να εχει μια ειδική μεταχείριση. Η ζήλια, απο την άλλη, τουλάχιστον οπως εκφράζεται στην περίπτωση τπυ περιβάλλοντός μου, δεν είναι και τοσο φυσιολογική από μια ηλικία και μετα και με τον τροπο που εκφράζεται. Όσο για τη μαμα, προφανώς και περνάει το δικό της Γολγοθά, αλλά από αυτά που αναφέρει η θεματοθετρια, τα οποία παίρνω σαν αληθή καθώς δε μπορω να διασταυρωσω, φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης  (οχι σε σχεση με το 5χρονο, αναφέρομαι καθαρά και μόνο στο δικό της παιδί). Αν πράγματι συμπεριφέρεται στο δικό της παιδί με αυτό τον τρόπο του κάνει μεγάλο κακό. 

 

Από την άλλη πλευρά η θεματοθετρια ζήτησε συμβουλές για το δικό της παιδί. Και απαντήσαμε πάνω σε αυτό. Αν ζητούσε συμβουλές η μαμά του 13χρονου θα εστιαζαμε σε αυτό. Και όπως φαίνεται η μαμά του 13χρονου ή δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα ή δεν το έχει αποδεχθεί. Και σα μάνα θεωρώ και τα δύο εγκληματικά. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ιδιαιτερότητες και πραγματικά εύχομαι καμία μανα να μην έρχεται σε αυτή τη θέση. Από την άλλη, δε μπορώ να δεχθώ ότι μια μανα που δυστυχώς καλείται να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο θέμα, δεν κάνει τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσει το παιδί της. Και δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι γονείς με αποτέλεσμα να δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα στα παιδιά. 

 

Just now, kotsifikos είπε:

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες, εννοείται πως σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να δράσεις άμεσα, ή για να το πω πιο σωστά θα έπρεπε να είχαν προνοήσει οι γονείς ή το σύστημα (δεν ξέρω πως πάνε αυτά) έτσι ώστε αυτό το παιδί να φοιτά σε άλλο σχολείο με εκπαιδευτικούς που έχουν εξειδίκευση σε τέτοια θέματα, όπως πολύ εύστοχα λες να φοιτά σε άλλου τύπου σχολείο, αλλά δυστυχώς εδώ στην ελλάδα αυτά είναι δύσκολα ...δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται αποκλειστικά στο σύστημα μας ή στο ότι οι γονείς αρνούνται αν δεχθούν το πρόβλημα.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν παντού ειδικά σχολεία. Μόνο στις μεγάλες πόλεις. Κι εγώ που ζω σε νησί, όποιο παιδί έχει κάποιο θέμα, είτε μικρότερο είτε μεγαλύτερο, φοιτα σε κανονικό σχολείο και στην καλύτερη περιπτωση εχει μαζί του και καποιον εκπαιδευτικό ειδικης αγωγής για παράλληλη στήριξη. Αλλά στη δευτεροβάθμια δεν στέλνουν ποτέ όλες τις ειδικότητες για παράλληλη στήριξη, συνήθως μόνο φιλολόγους. Οπότε στα υπόλοιπα μαθήματα τα παιδιά αυτά είναι μόνα τους. Άλλες φορές πάλι φταίνε οι γονείς που αρνούνται να αποδεχθούν το πρόβλημα και δεν τους παρέχουν την απαραίτητη υποστήριξη.

[kotsifikos]

Just now, Fenia27 said:

 

 

Επιπλεον, κανενας δεν εχει το ακαταλογιστο στην συμπεριφορα του και καποια στιγμη, ο καθενας πρεπει να ερχεται στα συγκαλα του και να μην βγαζει τα ψυχολογικα του στους αλλους...Ολοι μα ολοι εχουν προβληματα σε αυτη την ζωη...Ολοι μα ολοι μπορει να βασανιζομαστε απο μικρα και μεγαλα πραγματα στο κεφαλι μας....

 

Οποτε καμια κριτικη δεν γινεται, κατανοηση νομιζω υπαρχει, αλλα μεχρι και ενα σημειο...και αυτο δεν αφορα το παιδι αλλα τους γονεις του...Αυτο λεμε...Το οτι ενα παιδι εχει αυτισμο δεν σημαινει οτι δικαιολογειται η οποιαδηποτε συμπεριφορα απο τους γονεις...Δεν σημαινει οτι η μητερα δεν ειναι οντως εριστικη κτλ...

 

Ειδικα οσν αφορα τους συγγενεις, οι ιδιοι οι γονεις οφειλουν να ενημερωσουν, να εξηγησουν, να συζητησουν με τους ανθρωπους που αποτελουν μερος της ζωης του γιου τους...Οχι για τους αλλους, αλλα για το ιδιο το παιδι τους!!!  

 

Ωραια τα λογια οπως λετε, μα νομιζω μπερδευετε τα πραγματα χωρις λογο...Κανενας δεν μιλησε με αναισθησια, και σιγουρα μεχρι ενα βαθμο το παιδι μπορει να συμπεριφερεται ασχημα λογω του αυτισμου αλλα δεν ειναι το θεμα το παιδι! Το θεμα ειναι οτι οι γονεις δεν παιρνουν μερος σε αυτο, δεν μιλανε με την κοπελα αλλα αποδεχονται την συμπεριφορα την ασχημη...Θα επρεπε η οχι να καθοδηγουν το παιδι τους πως να συμπεριφερεται?

 

Δεν γνωριζω πολλα προσωπικα, αλλα ισως καποιος που γνωριζει, να μας ενημερωσει...Δεν θα ηταν πιο λογικο, η μητερα που γνωριζει την συμπεριφορα του γιου της, που εχει λογικα επισκεφτει ειδικους, να μιλησει με το ανιψακι της το μικρο? Να του εξηγησει με τα καλυτερα λογια γιατι ο ξαδερφος του μπορει μερικες φορες να συμπεριφερεται ετσι? Τι ακριβως περιμενετε απο την θεματοθετρια να κανει? Να παει εκεινη σε ειδικους? Να εμβαθυνει μονη της στην συμπεριφορα του παιδιου ή να γινει ψυχολογος για τους γονεις? 

 

Δεν μπορουμε να ξερουμε τι σχεση εχουν μεταξυ τους οι συνυφαδες, ουτε ποιος ειναι πιο ψυχρος και απο που ξεκινησε η παγωμενη αυτη σχεση...

 

Πραγματικα ομως, δεν ειναι υπερβολικο να λετε οτι η κοπελα δεν νιωθει και απλα κριτικαρει? Δεν καταλαβαν χτες οτι το παιδι εχει συνδρομο ασπεργκερ, ουτε γνωριστηκαν προχτες φανταζομαι...Το μονο που μπορει να κανει η θεματοθετρια ειναι να παρει 2-3 παραμυθια για τον αυτισμο να διαβασει στο παιδι της, να του μαθει να σεβεται και να εχει ενσυναισθηση, να του μαθει να μην δινει σημασια στα σχολια, να απανταει στην ειρωνεια της θειας ή να αδιαφορει...? 

 

Για μενα, η αιτια του κακου ειναι η αρνηση και η κακη διαχειριση των γονεων και οχι το παιδι...

 

Ο καθένας διαβάζει και καταλαβαίνει αυτό που θέλει μάλλον, εγώ δεν αντιλαμβάνομαι το ίδιο με σένα, ίσως φταίει και ο γραπτός λόγος που παρερμηνεύεται πολλές φορές. Προσωπικά βλέπω μεγάλη διάθεση για κριτική, ακόμα και απέναντι στο παιδί. Δεν μίλησε κανείς για ακαταλόγιστο, προσωπικά μιλάω για ενσυναίσθηση, για αυτό και μόνο!

Δεν ξέρω τι σχέση έχουν μεταξύ τους και προσωπικά δεν με νοιάζει καθόλου, έχω πιαστεί από λέξεις και εκφράσεις που έχω διαβάσει και από αυτό συμπεραίνω πως υπάρχει εμπάθεια από πλευρά της θεματοθέτριας (μπορεί να κάνω και λάθος δεν ξέρω) . Ακόμα όμως και αν οι γονείς δεν ασχολούνται με το θέμα του παιδιού πρέπει το ίδιο να κάνει και το περιβάλλον του? Είναι να σαν λέμε πως αν δούμε κάποιο γονέα να χειροδικεί στο παιδί του θα γυρίσουμε το βλέμμα για να μην βλέπουμε έτσι ώστε να μην χρειαστεί αν επέμβουμε,  ή δεν θα το καταγγείλουμε,  ακραίο παράδειγμα αλλά σχετικό, αν ένας γονιός είναι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία κατάσταση που αφορά το παιδί του δεν σημαίνει πως το περιβάλλον του παιδιού αυτού δεν μπορεί με κάποιο τρόπο να βοηθήσει, και δεν εννοώ να το κάνει δικό του πρόβλημα, δεν έχει καμία υποχρέωση, εννοώ απλά να δει με ποιον τρόπο μπορεί να κάνει την ζωή του παιδιού αυτού καλύτερη. Εγώ πάντως αν είχα αδερφή (ούτε καν συνυφάδα) που μιλούσε για εμένα και το παιδί μου όπως η θεματοθέτρια δεν θα της έλεγα ούτε καλημέρα, οπότε πόσ μάλλον να μιλήσω για το πρόβλημα μου και να ζητήσω στήριξη και βοήθεια.

Κρίμα που δεν γράφουν στο θέμα μητέρες με αυτιστικά παιδιά για να μας πουν τι αντιμετωπίζουν καθημερινά με τα παιδιά τους και πόσο υποστηρικτικό μπορεί να είναι το περιβάλλον τους, να μας ενημερώσουν αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν τους αλλάζουν σαν ανθρώπους ή δεν επηρεάζουν την συμπεριφορά τους, να μας πουν επίσης αν αναλύουν τόσο τα πράγματα και τις καταστάσεις ώστε να ασχοληθούν και με την εκάτστοτε συνυφάδα που μπορεί να έχει παρεξηγηθεί από την συμπεριφορά της μητέρας αυτής.

[Fenia27]

Just now, kotsifikos είπε:

Ο καθένας διαβάζει και καταλαβαίνει αυτό που θέλει μάλλον, εγώ δεν αντιλαμβάνομαι το ίδιο με σένα, ίσως φταίει και ο γραπτός λόγος που παρερμηνεύεται πολλές φορές. Προσωπικά βλέπω μεγάλη διάθεση για κριτική, ακόμα και απέναντι στο παιδί. Δεν μίλησε κανείς για ακαταλόγιστο, προσωπικά μιλάω για ενσυναίσθηση, για αυτό και μόνο!

Δεν ξέρω τι σχέση έχουν μεταξύ τους και προσωπικά δεν με νοιάζει καθόλου, έχω πιαστεί από λέξεις και εκφράσεις που έχω διαβάσει και από αυτό συμπεραίνω πως υπάρχει εμπάθεια από πλευρά της θεματοθέτριας (μπορεί να κάνω και λάθος δεν ξέρω) . Ακόμα όμως και αν οι γονείς δεν ασχολούνται με το θέμα του παιδιού πρέπει το ίδιο να κάνει και το περιβάλλον του? Είναι να σαν λέμε πως αν δούμε κάποιο γονέα να χειροδικεί στο παιδί του θα γυρίσουμε το βλέμμα για να μην βλέπουμε έτσι ώστε να μην χρειαστεί αν επέμβουμε,  ή δεν θα το καταγγείλουμε,  ακραίο παράδειγμα αλλά σχετικό, αν ένας γονιός είναι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία κατάσταση που αφορά το παιδί του δεν σημαίνει πως το περιβάλλον του παιδιού αυτού δεν μπορεί με κάποιο τρόπο να βοηθήσει, και δεν εννοώ να το κάνει δικό του πρόβλημα, δεν έχει καμία υποχρέωση, εννοώ απλά να δει με ποιον τρόπο μπορεί να κάνει την ζωή του παιδιού αυτού καλύτερη. Εγώ πάντως αν είχα αδερφή (ούτε καν συνυφάδα) που μιλούσε για εμένα και το παιδί μου όπως η θεματοθέτρια δεν θα της έλεγα ούτε καλημέρα, οπότε πόσ μάλλον να μιλήσω για το πρόβλημα μου και να ζητήσω στήριξη και βοήθεια.

Κρίμα που δεν γράφουν στο θέμα μητέρες με αυτιστικά παιδιά για να μας πουν τι αντιμετωπίζουν καθημερινά με τα παιδιά τους και πόσο υποστηρικτικό μπορεί να είναι το περιβάλλον τους, να μας ενημερώσουν αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν τους αλλάζουν σαν ανθρώπους ή δεν επηρεάζουν την συμπεριφορά τους, να μας πουν επίσης αν αναλύουν τόσο τα πράγματα και τις καταστάσεις ώστε να ασχοληθούν και με την εκάτστοτε συνυφάδα που μπορεί να έχει παρεξηγηθεί από την συμπεριφορά της μητέρας αυτής.

 

Σαφως καποια πραγματα τα ερμηνευουμε αλλιως αλλα δεν διαφωνω μαζι σου ως προς τις δυσκολιες, την ψυχολογια κτλ..

 

Δυστυχως ομως, κανενας "ξενος" και κανενας συγγενης εκτος απο τους γονεις δεν μπορουν να βοηθησουν ουσιαστκα..ο καθε ανθρωπος θα ασχοληθει με την δικη του οικογενεια και το δικο του παιδι...

 

Ρεαλιστικα μιλωντας, εγω δεν βλεπω κατι που μπορει να κανει...Ενσυναισθηση σαφως πρεπει να εχουμε ολοι μας απλα νομιζω οτι μετα απο χρονια δημιουργουνται προβληματα που δεν λυνονται απλα με ενσυναισθηση...Δεν ηταν ομως καν αυτο το θεμα που τεθηκε απο την ιδια...Οποτε ειναι λιγο ατοπο να συζηταμε για το παιδι με αυτισμο και πως θα βοηθηθει, ενω η ιδια ρωτησε για το δικο της παιδι...Μπορει και μενα να με ξενισαν καποιες εκφρασεις, αλλα θελω να πιστευω οτι ηταν ο γραπτος λογος...Οπως και να εχει, δεν δικαζουμε κανεναν...Οι σχεσεις μεταξυ συγγενων ειναι περιπλοκες. Προφανως δεν υπαρχουν καλες βασεις μεταξυ τους αλλα εμεις δεν ξερουμε τιποτα παραπανω απο οτι μοιραζεται εκεινη μαζι μας...Και ισως θα βοηθουσε πιο πολυ να της εδινε καποιος που γνωριζει παραπανω για τον αυτισμο μια αλλη οπτικη αφου και η ιδια δειχνει να μην γνωριζει και κανενας απο τους γονεις δεν εχει μιλησει για αυτο...

 

 

 

[kotsifikos]

Just now, Fenia27 said:

 

..Οπως και να εχει, δεν δικαζουμε κανεναν...

 

 

Εννοείται πως δεν δικάζουμε κανέναν, ο καθένας λέει την άποψη του από την οπτική που εκείνος βλέπει τα πράγματα.

Ο κάθε γονέας θέλει να προστατεύσει το παιδί του, και κάνει το καλύτερο που μπορεί. Η κάθε μητέρα θέλει ένα και μόνο πράγμα ,  να είναι το παιδί της καλά.

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, kotsifikos είπε:

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες, εννοείται πως σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να δράσεις άμεσα, ή για να το πω πιο σωστά θα έπρεπε να είχαν προνοήσει οι γονείς ή το σύστημα (δεν ξέρω πως πάνε αυτά) έτσι ώστε αυτό το παιδί να φοιτά σε άλλο σχολείο με εκπαιδευτικούς που έχουν εξειδίκευση σε τέτοια θέματα, όπως πολύ εύστοχα λες να φοιτά σε άλλου τύπου σχολείο, αλλά δυστυχώς εδώ στην ελλάδα αυτά είναι δύσκολα ...δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται αποκλειστικά στο σύστημα μας ή στο ότι οι γονείς αρνούνται αν δεχθούν το πρόβλημα.

Υπάρχουν και γονείς που αρνούνται να δεχτούν προβλήματα, αλλά υπάρχουν και γονείς που έχουν και οι ίδιοι πρόβλημα και δεν μπορούν να βοηθήσουν.... δυστυχώς τα έχουμε δει και αυτά.. και τα παιδιά να τα φροντίζουν άλλοι συγγενείς, όσο μπορούν κι εκείνοι. όπως είπε και η @MagdaP, αν είσαι σε νησί και το παιδί σου χρειάζεται ειδικό σχολείο, και το νησί δεν έχει (ελάχιστα έχουν), τότε η οικογένεια πρέπει να μετοικήσει. Είναι αδιανόητο όμως να είναι υποχρεωμένος κάποιος να μετοικήσει για να πάει το παιδί του σε κάποια βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Αν είσαι σε στεριά και είναι μακριά το σχολείο, εκεί δεν ξέρω αν σε καλύπτει ο ΄νομος να γράψεις το παιδί σου σε σχολείο γενικής αγωγής λόγω χιλιομετρικής απόστασης. ίσως υποχρεώνεσαι να βρεις τρόπο να το μετακινείς, δεν το γνωρίζω αυτό. Αλλά δεν υπάρχει και ευελιξία. ΕΜείς είχαμε μαθητές που θα έπρεπε να είναι σε ειδικό σχολείο, εν γνώσει του ΚΕΔΔΥ ήταν στο γενικό με σύσταση μόνο να παρακολουθήσουν τμήμα ένταξης, αλλά δεν μας αναγνώριζαν το δικαίωμα παράλληλης στήριξης, που θα τα βοηθούσε πραγματικά, επειδή δεν προβλεπόταν για την περίπτωσή τους... τρέχα γύρευε. 

 

Διεθνώς η βιβλιογραφία και η πρακτική είναι υπέρ της συμπερίληψης, αλλά δεν γνωρίζω για ποιες περιπτώσεις και με ποιες προϋποθέσεις. Εδώ συμπερίληψη μάλλον εννοούμε απλώς να πετάξουμε όλα τα παιδιά στην ίδια τάξη, 20-25 άτομα, με έναν εκπαιδευτικό χωρίς ειδίκευση. Και οι πολλές προσλήψεις εκπαιδευτικών στην ειδική αγωγή που διαφημίζονται, είναι κάποιο κονδύλι που πρέπει να καταναλωθεί, ή ευρωπαϊκή υποχρέωση, ή ακόμα χειρότερα ένας τρόπος για να συντηρηθεί η βιομηχανία των ακριβών μεταπτυχιακών, δεν είναι ότι υπάρχει καμιά μέριμνα για το θέμα. 

[popi76]

Fenia27, τι ωραία που τα λες. Με εκφράζεις απόλυτα. 

Πρώτον και κύριον, εγώ δεν μπορώ να ξέρω αν αυτή η συμπεριφορά είναι θέμα του αυτισμού. Γιατί δεν είμαι ειδικός. Εσείς το επισημάνατε. 

Δεύτερον, την ίδια συμπεριφορά την έχει παρατηρήσει και ο σύζυγος και είπε ότι θα αναλάβει να μιλήσει στους γονείς του. Έχει περισσότερο θάρρος με τον αδερφό του και συμφωνώ. Σημειωτέον ότι ο σύζυγος αποδίδει αυτή την συμπεριφορά στην εφηβεία.

Τρίτον, είναι λάθος να κρίνουμε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Μια άποψη για το πώς θα μπορούσα να το χειριστώ ζήτησα. 

Κοτσίφικος, αγνοείς κάτι. Τα παιδιά με αυτισμό δεν χρειάζεται να πάνε σε ειδικά σχολεία. Παραμένουν στο γενικό σχολείο με παράλληλη στήριξη και ωφελούνται από αυτό.... Εκτός αν μιλάμε για βαριές περιπτώσεις. 

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Επιπλεον, κανενας δεν εχει το ακαταλογιστο στην συμπεριφορα του και καποια στιγμη, ο καθενας πρεπει να ερχεται στα συγκαλα του και να μην βγαζει τα ψυχολογικα του στους αλλους...Ολοι μα ολοι εχουν προβληματα σε αυτη την ζωη...Ολοι μα ολοι μπορει να βασανιζομαστε απο μικρα και μεγαλα πραγματα στο κεφαλι μας....

 

Πρώτη φορά ακούω να περιγράφεται σαν "ψυχολογικά" ο αυτισμός. Δεν είναι "κάτι στο κεφάλι" είναι αδυναμία κατανόησης και διαχείρισης ερεθισμάτων. Στην κακή περίπτωση, το παιδί θα μπορούσε να περνά τη μέρα του βγάζοντας άναρθρες κραυγές και χτυπώντας τους γύρω του, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει σε ήχους, οσμές και εικόνες που οι υπόλοιποι ούτε καν προσέχουμε. Στην καλύτερη, δείχνει ελαφρώς ψυχρό, ακοινώνητο, άγαρμπο, αγενές. Πάντως να του περάσει γιατί το μαλώσαμε, δεν πρόκειται.

 

https://www.paidiatros.com/asthenies/xronies-arrosties/autism

 

"Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή η οποία εμποδίζει το παιδί να κατανοήσει σωστά αυτά που βλέπει, ακούει και αισθάνεται. Σαν αποτέλεσμα, το παιδί έχει προβλήματα στην επικοινωνία, κοινωνική επαφή, διαπροσωπικές σχέσεις και συμπεριφορά. Ο βαθμός σοβαρότητας των συμπτωμάτων του αυτισμού είναι διαφορετικός από παιδί σε παιδί. Τα συμπτώματα του αυτισμού εμφανίζονται συνήθως πριν την ηλικία των τριών χρόνων του παιδιού."

[ΑΡΓΚ]

14 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Υπάρχουν και γονείς που αρνούνται να δεχτούν προβλήματα, αλλά υπάρχουν και γονείς που έχουν και οι ίδιοι πρόβλημα και δεν μπορούν να βοηθήσουν.... δυστυχώς τα έχουμε δει και αυτά.. και τα παιδιά να τα φροντίζουν άλλοι συγγενείς, όσο μπορούν κι εκείνοι. όπως είπε και η @MagdaP, αν είσαι σε νησί και το παιδί σου χρειάζεται ειδικό σχολείο, και το νησί δεν έχει (ελάχιστα έχουν), τότε η οικογένεια πρέπει να μετοικήσει. Είναι αδιανόητο όμως να είναι υποχρεωμένος κάποιος να μετοικήσει για να πάει το παιδί του σε κάποια βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Αν είσαι σε στεριά και είναι μακριά το σχολείο, εκεί δεν ξέρω αν σε καλύπτει ο ΄νομος να γράψεις το παιδί σου σε σχολείο γενικής αγωγής λόγω χιλιομετρικής απόστασης. ίσως υποχρεώνεσαι να βρεις τρόπο να το μετακινείς, δεν το γνωρίζω αυτό. Αλλά δεν υπάρχει και ευελιξία. ΕΜείς είχαμε μαθητές που θα έπρεπε να είναι σε ειδικό σχολείο, εν γνώσει του ΚΕΔΔΥ ήταν στο γενικό με σύσταση μόνο να παρακολουθήσουν τμήμα ένταξης, αλλά δεν μας αναγνώριζαν το δικαίωμα παράλληλης στήριξης, που θα τα βοηθούσε πραγματικά, επειδή δεν προβλεπόταν για την περίπτωσή τους... τρέχα γύρευε. 

 

Διεθνώς η βιβλιογραφία και η πρακτική είναι υπέρ της συμπερίληψης, αλλά δεν γνωρίζω για ποιες περιπτώσεις και με ποιες προϋποθέσεις. Εδώ συμπερίληψη μάλλον εννοούμε απλώς να πετάξουμε όλα τα παιδιά στην ίδια τάξη, 20-25 άτομα, με έναν εκπαιδευτικό χωρίς ειδίκευση. Και οι πολλές προσλήψεις εκπαιδευτικών στην ειδική αγωγή που διαφημίζονται, είναι κάποιο κονδύλι που πρέπει να καταναλωθεί, ή ευρωπαϊκή υποχρέωση, ή ακόμα χειρότερα ένας τρόπος για να συντηρηθεί η βιομηχανία των ακριβών μεταπτυχιακών, δεν είναι ότι υπάρχει καμιά μέριμνα για το θέμα. 

 

Στο κέντρο της Αθήνας, τα περισσότερα παιδιά με βαριές μαθησιακές δυσκολίες αλλά και αυτισμό, συνήθως έχουν ιδιωτική παράλληλη στήριξη, με γονεις να δουλεύουν διπλές δουλειές και οικογένειες να ξεπουλάνε περιουσίες. Μην νομίζεις ότι είναι πρόβλημα των νησιών. Έχει φίλος ένα εξάχρονο παιδί με αυτισμό, που ευτυχώς δεν είναι ιδιαίτερα επιθετικό και έχει και λίγες λέξεις. Όλοι οι ειδικοί τους συνέστησαν να ξεκινήσει το παιδί σε μη ειδικό σχολείο, για να μην αποκλειστεί εντελώς και να έχει μία ευκαιρία να ζήσει εκτός ιδρύματος, έστω και με συγγενείς. Έχει διάγνωση που ορίζει πλήρη αναπηρία, και ευτυχώς τα σχετικά επιδόματα. Δασκάλα ειδικής αγωγής φέτος θα μπορούσε να έρθει μετά το Νοέμβριο. Τι θα έκανε το παιδί μέχρι τότε στο σχολείο; Η δασκάλα ειδικής αγωγής θα κάλυπτε κάτι σαν 2 ώρες τη μέρα. Τις υπόλοιπες; Οπότε οι άνθρωποι ρώτησαν στους σχετικούς συλλόγους, κατάλαβαν ότι όλοι είναι στο ίδιο χάλι και έκαναν το μόνο που μπορούσαν: έπιασε ο πατέρας και δεύτερη δουλειά, πούλησε η γιαγιά το διαμέρισμά της, και προσέλαβαν δασκάλα μόνοι τους. Όσο αντέξουν. 

[Έσπερος]

13 ώρες πρίν, popi76 είπε:

Κοτσίφικος, αγνοείς κάτι. Τα παιδιά με αυτισμό δεν χρειάζεται να πάνε σε ειδικά σχολεία. Παραμένουν στο γενικό σχολείο με παράλληλη στήριξη και ωφελούνται από αυτό.... Εκτός αν μιλάμε για βαριές περιπτώσεις. 

Τα ειδικά σχολεία ήταν μια παράλληλη λίγο άσχετη συζήτηση που άνοιξα εγώ με την @kotsifikos. Όχι για τον αυτισμό, ακριβώς. Οι βαριές περιπτώσεις απ' οσο ξέρω διδάσκονται κατ΄ οίκον, οι υπόλοιπες με παράλληλη στήριξη και όντως παρουσιάζουν βελτίωση σε πολλά. 

 

Εάν τα δυο παιδιά βρίσκονται μαζί στον χώρο των παππούδων, κι επειδή το μεγαλύτερο έχει το συγκεκριμένο θέμα, εγώ προσωπικά αν επέλεγα να τους μιλήσω, θα έστρεφα την προσοχή τους όχι τόσο στην αντιμετώπιση της συμπεριφοράς του μεγάλου, όσο στο να παρατηρούν τις αντιδράσεις του μικρού και να υπερασπίζονται εκείνον, χωρίς να σχολιάζουν το άλλο παιδί. Έτσι ώστε το μικρό να καταλαβαίνει ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι και να νιώθει προστατευμένο, θα είναι αυτό ενα μάθημα για τη ζωή του συνολικά. 

 

Πολλές αντιδράσεις του ανιψιού σου μπορεί να είναι και θέμα εφηβείας προφανώς, αλλά απέναντι στους ενήλικες. Ένας έφηβος λογικά με ένα νήπιο δεν θα έχει διάθεση για πάρε δώσε, ακόμα κι αν είναι αδέρφια. Εκεί ναι, είναι πιθανό να βγάζει ειρωνείες κ κοροϊδίες ή να το θεωρεί ενοχλητικό, χαζό, μωρό κλπ. Αλλά τώρα για ένα ξαδερφάκι που βλεπει μια στις τόσες, μου φαίνεται περίεργο απλά κια μόνο επειδή είναι στην εφηβεία να θέλει να το πειράζει κ γενικά να ενοχλείται. Και φαντάζομαι ότι αφού το παιδί είναι υψηλής λειτουργικότητας, όπως έχω καταλάβει, δεν υπάρχει περίπτωση να συμπεριφέρεται τόσο δυσανάλογα προς την ηλικία του ώστε οι παππούδες να του κάνουν παρατη΄ρησεις συγκρίνοντάς το με το μικρότερο,για να του προκαλείται κάποια ζήλια. Εκτός αν ισχύει κάτι τέτοιο. Εκεί φυσικά ό,τι και να κάνει το παιδί θα είναι απόλυτα δικαιολογημένο. 

 

Πάντως, συγγνώμη που το λέω πάλι, κι εγώ πιστεύω ότι τον ανιψιό σου δεν τον βλέπεις αντικειμενικά, αλλά επηρεάζεσαι από τις σχέσεις σου με τη συννυφάδα σου που καταλαβάινω ότι δεν τα πάτε καλά. Δηλαδή σαν να ξέρεις ότι το παιδί έχει μια ιδιαιτερότητα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, αλλά και σαν να μπερδεύεσαι από το ότι δεν εγκρίνεις τη συμπεριφορά των γονιών του. Αυτό καλό θα ήταν να το ξεκαθαρίσεις, πρώτον και για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση με τον άντρα σου (γιατί έχω καταλάβει ότι κ οι πιο αντικειμενικοί κριτές κάπου θίγονται αν σχολιάζεις το σόι τους), δεύτερον για την ομαλή σας συνύπαρξη και τρίτον για να μην αντιληφθεί κάτι το παιδί σου, δηλαδή τους συγγενείς να τους κρίνει το ίδιο αντικειμενικά και να σχηματίσει τη δική του γνώμη.

[popi76]

Έσπερος, για να πούμε με ακρίβεια, το παιδάκι δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Αυτό ήταν και το αρχικό ερώτημά μου. Όσο για τις σχέσεις με τη συννυφάδα είναι τυπικές, για πολλούς λόγους. Την συμπεριφορά της μητέρας δεν την εγκρίνω, γιατί από την μια λέει ότι εγώ κάνω το καλύτερο για το παιδί μου και από την άλλη του ουρλιάζει. Τώρα έχουν μειωθεί τα ουρλιαχτά αλλά σε όλη την διάρκεια του δημοτικού ακούγαμε καθημερινά ουρλιαχτά προς το παιδί. Αν πηγαίναμε και της λέγαμε τι είναι αυτά που κάνεις; Δεν το τολμήσαμε. Ο σύζυγός μου έχει κάποιο θεματάκι μαζί της γιατί σε συζήτησή μας ανέφερε ότι και ο σύζυγός της κάτι έχει γι' αυτό και το παιδί έχει προβλήματα. Και αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί ο σύζυγός μου για τον αδερφό του, αλλά είναι εξοργισμένος μαζί της. 

Με τον άντρα μου προσπαθώ να μην υπάρχει παρεξήγηση για το θέμα. Περιμένω να μιλήσει στους γονείς, όπως ανέφερε. 

Ο μικρός είναι πολύ καλοπροαίρετος απέναντι στους ανθρώπους, τους αγαπά συνήθως και νιώθει συμπάθεια για όλους. 

[Fenia27]

7 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Πρώτη φορά ακούω να περιγράφεται σαν "ψυχολογικά" ο αυτισμός

 

Τα ψυχολογικα των γονεων εννοω. Οχι τον αυτισμο του παιδιου.  Προφανως δεν καταλαβες καλα. Αν ειναι δυνατον, να περριγραφω τον αυτισμο σαν ψυχολογικα.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Τα ψυχολογικα των γονεων εννοω. Οχι τον αυτισμο του παιδιου.  Προφανως δεν καταλαβες καλα. Αν ειναι δυνατον, να περριγραφω τον αυτισμο σαν ψυχολογικα.

Με συγχωρείς, τότε παρεξήγησα.

[popi76]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Στο κέντρο της Αθήνας, τα περισσότερα παιδιά με βαριές μαθησιακές δυσκολίες αλλά και αυτισμό, συνήθως έχουν ιδιωτική παράλληλη στήριξη, με γονεις να δουλεύουν διπλές δουλειές και οικογένειες να ξεπουλάνε περιουσίες. Μην νομίζεις ότι είναι πρόβλημα των νησιών. Έχει φίλος ένα εξάχρονο παιδί με αυτισμό, που ευτυχώς δεν είναι ιδιαίτερα επιθετικό και έχει και λίγες λέξεις. Όλοι οι ειδικοί τους συνέστησαν να ξεκινήσει το παιδί σε μη ειδικό σχολείο, για να μην αποκλειστεί εντελώς και να έχει μία ευκαιρία να ζήσει εκτός ιδρύματος, έστω και με συγγενείς. Έχει διάγνωση που ορίζει πλήρη αναπηρία, και ευτυχώς τα σχετικά επιδόματα. Δασκάλα ειδικής αγωγής φέτος θα μπορούσε να έρθει μετά το Νοέμβριο. Τι θα έκανε το παιδί μέχρι τότε στο σχολείο; Η δασκάλα ειδικής αγωγής θα κάλυπτε κάτι σαν 2 ώρες τη μέρα. Τις υπόλοιπες; Οπότε οι άνθρωποι ρώτησαν στους σχετικούς συλλόγους, κατάλαβαν ότι όλοι είναι στο ίδιο χάλι και έκαναν το μόνο που μπορούσαν: έπιασε ο πατέρας και δεύτερη δουλειά, πούλησε η γιαγιά το διαμέρισμά της, και προσέλαβαν δασκάλα μόνοι τους. Όσο αντέξουν. 

Εννοείς ότι προσέλαβαν ιδιωτική παράλληλη στήριξη στο γενικό σχολείο; Έτσι; Σοκαριστικό..... Μπράβο στην Πρωτοβάθμια (ειρωνικό).

Εγώ τυχαίνει και ξέρω καθηγήτρια φιλόλογο που έχει στην τάξη της παιδί με αυτισμό. Αυτή κινητοποίησε τους γονείς να ζητήσουν διάγνωση, αυτή τους κινητοποίησε να ζητήσουν παράλληλη. Στέκεται από πάνω του και δίπλα του σαν μάνα. Δεν έχει δικά της παιδιά. Αυτό παίζει ρόλο.

[Έσπερος]

Just now, popi76 είπε:

ννοείς ότι προσέλαβαν ιδιωτική παράλληλη στήριξη στο γενικό σχολείο; Έτσι; Σοκαριστικό..... Μπράβο στην Πρωτοβάθμια (ειρωνικό).

Δυστυχώς είναι πολύ συνηθισμένο. εμάς πάντα μας έστελναν υποθέτω λόγω νησιωτικότητας κ μαλιστα εναν ολοκληρο, ενω αλλου τους μοιράζονται απο λιγες ωρες πολλα παιδια. γι αυτό πολλοί γονείς αναγκάζονται να το κανουν. προβλέπεται από τον νόμο κ ιδιωτική παράλληλη κ ιδιώτης ειδικός βοηθός για παιδιά που δεν αυτοεξυπηρετούνται. Οταν δεν επαρκεί το προσωπικο αυτα συμβαίνουν. 

[elenip]

On 7/31/2019 at 12:20 PM, kotsifikos said:

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες, εννοείται πως σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να δράσεις άμεσα, ή για να το πω πιο σωστά θα έπρεπε να είχαν προνοήσει οι γονείς ή το σύστημα (δεν ξέρω πως πάνε αυτά) έτσι ώστε αυτό το παιδί να φοιτά σε άλλο σχολείο με εκπαιδευτικούς που έχουν εξειδίκευση σε τέτοια θέματα, όπως πολύ εύστοχα λες να φοιτά σε άλλου τύπου σχολείο, αλλά δυστυχώς εδώ στην ελλάδα αυτά είναι δύσκολα ...δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται αποκλειστικά στο σύστημα μας ή στο ότι οι γονείς αρνούνται αν δεχθούν το πρόβλημα.

Γενικότερα όμως θεωρώ πως το οικογενειακό περιβάλλον είναι άλλο από τ

 

 

Ο 13χρονος από  ότι καταλαβαίνω όμως δεν κατατάσσεται σε αυτή την κατηγορία, εκτός και αν έχω καταλάβει λάθος.

 

 

Η κακή συμπεριφορά του 13 χρονου ξεκινά από τον αυτισμό, δεν μπορεί να περιμένουμε από ένα παιδί με αυτή την ιδιαιτερότητα να συμπεριφέρεται τόσο ώριμα όσο τα υπόλοιπα παιδιά, δεν γίνεται να συγκρίνουμε δύο ανόμοιες καταστάσεις. Όσο για την ζήλια μεταξύ των παιδιών είναι κάτι που αν θες είναι υγιές να εκφράζεται  (εννοείται όχι με επιθετική συμπεριφορά αλλά γενικά τα παιδιά βρίσκουν διάφορους τρόπους να δείξουν την ζήλια τους-αυτό συμβαίνει και μεταξύ αδερφών όταν έρχεται το δεύτερο) . 

Εμένα αυτό που στο όλο θέμα μου χτυπάει άσχημα είναι πως η ιδιαιτερότητα του παιδιού  περνάει στα ψιλά γράμματα ενώ στην ουσία αυτό είναι και η αιτία του ''κακού'', μπορεί το παιδί ακόμα και αν δεν υπήρχε ο αυτισμός να παρουσίαζε θέματα συμπεριφοράς όμως αν ήταν να τα παρουσιάζει σε βαθμό  5 γίνεται σε βαθμό 8 με μέγιστο το 10. Δεν υπάρχει καμία κατανόηση σε αυτό από ότι διαβάζω μόνο πρόθεση για κριτική, κριτική για το παιδί και για την μαμά του που είναι εριστική ή οτιδήποτε άλλο, καμία δεύτερη σκέψη για το τι μπορεί να έχει περάσει η γυναίκα αυτή σε σχέση με το παιδί, τι μπορεί να βασανίζει την ψυχή και το μυαλό της, ουτε καν ως μητέρα να νιώσει μία άλλη μητέρα που αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο.

Μα δεν είναι υποχρέωση του σχολείου να ενημερώσει τον γονέα??  Πέρα από το θέμα του αυτισμού (που θέλω να πιστεύω πως οι γονείς έχουν μεριμνήσει τα παιδιά αυτά να είναι σε ειδικά σχολεία ώστε να έχουν και την κατάλληλη φροντίδα) αν κάποιος πειράξει το παιδί μου με οποιονδήποτε τρόπο δεν θα πρέπει να το μάθω?? ή ακόμα και αν το παιδί μου έχει επιθετική συμπεριφορά σε κάποιο άλλο παιδί πάλι δεν θα πρέπει να ενημερωθώ? γιατί στο δικό μου μυαλό αυτό είναι δεδομένο.  

 

Πίστευε και μη ερεύνα η κολλητή μου είναι σε σχολείο, έχουν περίπτωση παιδιού που έχουν ζητήσει παράλληλη στήριξη αλλά οι γονείς αρνούνται γιατί θεωρούν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε με το σύστημα που έχουμε εάν ο γονιός θεωρεί πως το παιδί του δεν χρειάζεται παράλληλη στήριξη το σχολείο δεν μπορεί να κάνει τίποτε.

On 7/31/2019 at 2:48 PM, Fenia27 said:

 

Σαφως καποια πραγματα τα ερμηνευουμε αλλιως αλλα δεν διαφωνω μαζι σου ως προς τις δυσκολιες, την ψυχολογια κτλ..

 

Δυστυχως ομως, κανενας "ξενος" και κανενας συγγενης εκτος απο τους γονεις δεν μπορουν να βοηθησουν ουσιαστκα..ο καθε ανθρωπος θα ασχοληθει με την δικη του οικογενεια και το δικο του παιδι...

 

Ρεαλιστικα μιλωντας, εγω δεν βλεπω κατι που μπορει να κανει...Ενσυναισθηση σαφως πρεπει να εχουμε ολοι μας απλα νομιζω οτι μετα απο χρονια δημιουργουνται προβληματα που δεν λυνονται απλα με ενσυναισθηση...Δεν ηταν ομως καν αυτο το θεμα που τεθηκε απο την ιδια...Οποτε ειναι λιγο ατοπο να συζηταμε για το παιδι με αυτισμο και πως θα βοηθηθει, ενω η ιδια ρωτησε για το δικο της παιδι...Μπορει και μενα να με ξενισαν καποιες εκφρασεις, αλλα θελω να πιστευω οτι ηταν ο γραπτος λογος...Οπως και να εχει, δεν δικαζουμε κανεναν...Οι σχεσεις μεταξυ συγγενων ειναι περιπλοκες. Προφανως δεν υπαρχουν καλες βασεις μεταξυ τους αλλα εμεις δεν ξερουμε τιποτα παραπανω απο οτι μοιραζεται εκεινη μαζι μας...Και ισως θα βοηθουσε πιο πολυ να της εδινε καποιος που γνωριζει παραπανω για τον αυτισμο μια αλλη οπτικη αφου και η ιδια δειχνει να μην γνωριζει και κανενας απο τους γονεις δεν εχει μιλησει για αυτο...

 

 

 

 

Συμφωνώ και επαυξάνω, προφανώς η κοπέλα που άνοιξε το θέμα δεν το άνοιξε για να ενημερωθεί περί αυτισμού, αλλά για το πως μπορεί να προστατεύσει το παιδί της.

Εγώ όπως έγραψα και πιο πάνω θεωρώ πως πρέπει να μιλήσει στο δικό της το παιδί, να μην δίνει σημασία σε πειράγματα, ειρωνείες κλπ από όπου και εάν προέρχονται.