Επαναπατρισμός στην τρίτη δημοτικού

[χριστινα1975]

Καλησπέρα. Πρόκειται να επιστρέψω Ελλάδα το καλοκαίριαπό εξωτερικό. Το παιδί μου θα φοιτήσει στην τρίτη δημοτικού και ενώ προφορικά τα Ελληνικά του είναι άψογα στα γραπτά γράφει ανορθόγραφα και φυσικά είναι πίσω στην ύλη. Υπάρχει κάποιος με παρόμοια εμπειρία, για να συζητήσουμε τυχόν θέματα προσαρμογής?

[ΑΡΓΚ]

Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία, παρά μόνο από συμμαθητές, τόσο Έλληνες του εξωτερικού όσο και μετανάστες, αρκετά σχολεία έχουν τάξεις ένταξης στο Δημοτικό, όπως και βοηθητική διδασκαλία, όπου τα παιδιά φεύγουν λίγες ώρες σε δευτερεύοντα μαθήματα, για ενίσχυση της γλώσσας ή/και των μαθηματικών, αναλόγως της ανάγκης. Από φίλη της κόρης μου, που είναι αλλοδαπή και στο σπίτι δεν μιλούν Ελληνικά, παρακολουθούσε μέχρι κάποια τάξη του Δημοτικού, και στο Γυμνάσιο είναι μαθήτρια του 18-19. Δεν ξέρω αν ισχύει σε όλα τα δημόσια σχολεία όμως.

[χριστινα1975]

Ευχαριστώ πολύ για την χρήσιμη πληροφορία.

Σκεφτόμουν μήπως θα βοηθούσε να κατέβει μια τάξη και να φοιτήσει στη δευτέρα αντί της τρίτης. Δεν σκέφτηκα για τάξη ένταξης. Θα ήταν μεγάλη βοήθεια, όντως.

Με αγχώνει το πως θα προσαρμοστεί. Είναι αρκετά εσωστρεφής και ξέρω ότι πολλά θα εξαρτηθούν από το σε τί δάσκαλο θα πέσει. Όποιος άλλος έχει οποιαδήποτε άλλη πληροφορία  ή / και εμπειρία , θα με βοηθούσε πολύ. 

[Έσπερος]

Ούτε εγώ έχω καποια εμπειρια, αλλα ειχα στο γυμνασιο μαθητες του 18-19 που ηρθαν απο την Αλβανία στο δημοτικο και φοίτησαν στην ταξη που αντιστοιχούσε στην ηλικια τους χωρις να γνωρίζουν ελληνικα και εκ του αποτελέσματος φαιβεται οτι προσαρμόστηκαν μια χαρα- με γονεις που ακομα δυσκολεύονται στη γλωσσα, αρα δεν τα ακούν απο το σπίτι. 

 

Αν το παιδι γνωριζει ανάγνωση και γραφη στα ελληνικα, δεν θα εχει θεμα με την υλη. Για την ορθογραφία μην ανησυχεις, ειναι προβλημα των περισσότερων παιδιων ουτως η αλλως. Νομιζω θα ηταν αδικο να χασει μια χρονια αν δεν υπαρχει θεμα επικοινωνιας. Φυσικα θα συνεννοηθεις με το σχολείο για να σου προσφερθεί βοηυεια, καλο θα ηταν να ρωτησεις για τμηματα ενταξης, αν μπορεις δηλαδη να γραφτεί σε σχολείο που εχει τετοιο τμημα. Γενικα πιστευω οτι πιο μεγαλο θα ειναι το θεμα του πολιτισμικού σοκ οταν βρεθει στο ελληνικο σχολείο, παρα η επίδοση. Κι εκει θα πρεπει να γινει καποια προετοιμασία, να ξερει το παιδι οτι οι εγκαταστάσεις και οι μέθοδοι θα ειναι πολυ διαφορετικες. 

[ZWH]

Η κορη μου ειχε τελειωσει την πρωτη δημοτικου στην Ελλαδα, δευτερα τριτη πηγαμε στην Αμερικη και φοιτησε σε Αμερικανικο σχολειο κ επιστρεψαμε στην τεταρτη δημοτικου. Κανεναν προβλημα. Μαθηματικα ηταν πιο μπροστα στην υλη. Γλωσσα τα καλυψε μια χαρα. Αλλωστε οσα χρονια ειναι ενα παιδι εξω τοσα χρονια μπορει να μην εξεταζεται στην Ελλαδα στην γλωσσα αλλα πιστεψε με το παιδι μεχρι τα Χριστουγεννα θα καλυψει τα κενα του. Οσο για την ανορθογραφια, ο γιος μου που εχει δυσλεξια, η ανορθογραφια παει συννεφο. Και τα υπολοιπα παιδια δεν πανε πισω. Στο τμημα ενταξης πηγαινουν παιδια με μαθησιακες δυσκολιες. Δεν ξερω αν προβλεπεται για παιδια που ερχονται απο το εξωτερικο (αν και κατα την γνωμη μου θα επρεπε να υπηρχε τμημα ενταξης ξεχωριστο για παιδια που ερχονται απο το εξωτερικο). Εμενα μου ελεγαν οτι η κορη μου θα χασει δυο χρονιες, μια στην Αμερικη και μια επιστρεφοντας. Καμια σχεση. Δεν τεθηκε καν ως ζητημα ουτε στην Αμερικη, ουτε στην Ελλαδα. Ολα θα πανε καλα. Με το καλο!!!

Επεξεργάστηκαν 4 Μαρτίου,2019 by ZWH

[emmaki]

Σε τμήμα ένταξης φοιτούν παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες διαγνωσμένες (από ΚΕΣΥ ή Ιατροπαιδαγωγικό) ή είναι σε αναμονή αξιολόγησης και "μπαίνουν" στο ΤΕ μετά από σύμφωνη γνώμη του συντονιστή ειδικής αγωγής (πρώην σύμβουλος ΕΑ).

 

Τώρα, στην παρούσα περίπτωση, αν υπάρχει Τμήμα Υποδοχής στο σχολείο (σε κάποια υπάρχουν) τότε το παιδί θα μπορούσε ίσως να φοιτήσει εκεί ή σε κάποιο τμήμα Ενισχυτικής Διδασκαλίας (επίσης υπάρχουν σε κάποια σχολεία)

[Έσπερος]

Εμεις στο σχολείο δεχόμαστε στην ένταξη και μαθητες με γλωσσικά προβληματα. Με (προφορική) σύμφωνη γνωμη ΚΕΔΔΥ και συμβούλου ΕΑ. Βεβαια ειμαστε νησιωτική περιοχη και υπαρχει ελαςτικοτητα σε αρκετούς κανόνες λογω ελλιπών υποδομών, ωστε να βοηθηθούν οσο περισσοτεροι μαθητες γινεται. 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εμεις στο σχολείο δεχόμαστε στην ένταξη και μαθητες με γλωσσικά προβληματα. Με (προφορική) σύμφωνη γνωμη ΚΕΔΔΥ και συμβούλου ΕΑ. Βεβαια ειμαστε νησιωτική περιοχη και υπαρχει ελαςτικοτητα σε αρκετούς κανόνες λογω ελλιπών υποδομών, ωστε να βοηθηθούν οσο περισσοτεροι μαθητες γινεται. 

To αντίστοιχο συμβαίνει και σε εμάς, που είμαστε στην Αττική, αλλά ξέρω ότι δεν γίνεται σε όλα τα σχολεία, γι αυτό θα έπρεπε η θεματοθέτρια να το ψάξει. Δεν ξέρω πώς αποφασίζεται, και ποιος είναι ο αρμόδιος, αλλά σίγουρα στη δική μας τάξη ένταξης 10 χρόνια τώρα που έχω παιδιά στο συγκεκριμένο σχολείο, γίνονται δεκτά και παιδιά που χρειάζονται ενίσχυση στη γλώσσα γιατί δεν είναι η μητρική τους και πραγματικά γίνεται καταπληκτική δουλειά. Βέβαια στην περιοχή έχουμε και τμήματα υποδοχής αλλοδαπών, αλλά δε νομίζω ότι ένα παιδί που μιλάει Ελληνικά σαν μητρική έχει λόγο για κάτι τέτοιο.

[χριστινα1975]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Είναι πολύ ανακουφιστικό να μαθαίνω για παιδιά, που κάλυψαν τα κενά και εξελίχθηκαν καλά.

Το θέμα του πολιτισμικού σοκ είναι ίσως αυτό που με φοβίζει και περισσότερο. 

ZWH, μια και ως οικογένεια είχατε προσωπική εμπειρία,  υπήρξε πολιτισμικό σοκ, όπως λέει και ο Έσπερος, και ένα ναι, πώς το διαχειριστήκατε?

[emmaki]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

To αντίστοιχο συμβαίνει και σε εμάς, που είμαστε στην Αττική, αλλά ξέρω ότι δεν γίνεται σε όλα τα σχολεία, γι αυτό θα έπρεπε η θεματοθέτρια να το ψάξει. Δεν ξέρω πώς αποφασίζεται, και ποιος είναι ο αρμόδιος, αλλά σίγουρα στη δική μας τάξη ένταξης 10 χρόνια τώρα που έχω παιδιά στο συγκεκριμένο σχολείο, γίνονται δεκτά και παιδιά που χρειάζονται ενίσχυση στη γλώσσα γιατί δεν είναι η μητρική τους και πραγματικά γίνεται καταπληκτική δουλειά. Βέβαια στην περιοχή έχουμε και τμήματα υποδοχής αλλοδαπών, αλλά δε νομίζω ότι ένα παιδί που μιλάει Ελληνικά σαν μητρική έχει λόγο για κάτι τέτοιο.

Νομικα απαγορευεται!

Τα ΤΕ ειναι για παιδια με ειδικες εκπαιδευτικες αναφκες. Ο νομος της ειδικης αγωγης ξεκαθαρα αναφερει οτι παιδια που εχουν μαθησιακες δυσκολιες λογω μη γνωσης της ελληνικης γλωσσας, δεν θεωρουνται παιδια με ειδικες εκπαιδευτικες αναγκες (3699 ο νομος)

Τωρα, το τι γινεται στην πραξη και πώς γινεται αυτο....

[ZWH]

Χριστινα1975, και τα δυο μου παιδια προσαρμοστηκαν μια χαρα και στην Αμερικη κ εδω. Ο μικρος που ουσιαστικα ειχε εικονες μονο απο εκει μου ελεγε ολα τα στραβα που ειχαμε εδω. Πχ περπατουσαμε να παμε στο νηπιο κ φρικαρε απο τα σκουπιδια που πετουσε ο καθενας στον δρομο. Η κορη μου εχοντας εικονες απο την Ελλαδα οπου ζουσε τα πρωτα εξι χρονια της ζωης της δεν ειχε τοσο θεμα. Προβληματα ειχε στο σχολειο απο συμπεριφορες παιδιων (και οχι απο τα μαθηματα). Τα ρουχα της, ακομη και οτι ηξερε καλυτερα αγγλικα απο τα αλλα παιδια (χωρις να το επιδεικνυει), ενοχλουσε πολυ. 

Εμεις σας γονεις καναμε οτι μπορουσαμε για να μπουν ομαλα τα παιδια σε καθημερινους ρυθμους. Συνεχιζαμε κ τα πηγαιναμε σινεμα να βλεπουν ταινιες οχι μεταγλωτισμενες, καναμε πραγματα που ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε κ στην Αμερικη. Σιγα σιγα ηρθαν στα ισα τους. Ομως χωρις να θελω να σε αγχωσω, το μεγαλυτερο προβλημα ειναι τα αλλα παιδια που συνηθως δεν δεχονται το διαφορετικο. Και ενα παιδι που ερχεται απο αλλη χωρα ειναι διαφορετικο. Ο γιος μου στο νηπιο δεν το αντιμετωπισε γιατι τα παιδακια ειναι μικρα και δεν καταλαβαινω. Οσο μεγαλωνουν οι συζητησεις των μεγαλων ποτιζουν τις ψυχουλες τους κ εχουμε διαφορα φαινομενα...

[χριστινα1975]

2 ώρες πρίν, ZWH είπε:

Χριστινα1975, και τα δυο μου παιδια προσαρμοστηκαν μια χαρα και στην Αμερικη κ εδω. Ο μικρος που ουσιαστικα ειχε εικονες μονο απο εκει μου ελεγε ολα τα στραβα που ειχαμε εδω. Πχ περπατουσαμε να παμε στο νηπιο κ φρικαρε απο τα σκουπιδια που πετουσε ο καθενας στον δρομο. Η κορη μου εχοντας εικονες απο την Ελλαδα οπου ζουσε τα πρωτα εξι χρονια της ζωης της δεν ειχε τοσο θεμα. Προβληματα ειχε στο σχολειο απο συμπεριφορες παιδιων (και οχι απο τα μαθηματα). Τα ρουχα της, ακομη και οτι ηξερε καλυτερα αγγλικα απο τα αλλα παιδια (χωρις να το επιδεικνυει), ενοχλουσε πολυ. 

Εμεις σας γονεις καναμε οτι μπορουσαμε για να μπουν ομαλα τα παιδια σε καθημερινους ρυθμους. Συνεχιζαμε κ τα πηγαιναμε σινεμα να βλεπουν ταινιες οχι μεταγλωτισμενες, καναμε πραγματα που ειχαμε την ευκαιρια να κανουμε κ στην Αμερικη. Σιγα σιγα ηρθαν στα ισα τους. Ομως χωρις να θελω να σε αγχωσω, το μεγαλυτερο προβλημα ειναι τα αλλα παιδια που συνηθως δεν δεχονται το διαφορετικο. Και ενα παιδι που ερχεται απο αλλη χωρα ειναι διαφορετικο. Ο γιος μου στο νηπιο δεν το αντιμετωπισε γιατι τα παιδακια ειναι μικρα και δεν καταλαβαινω. Οσο μεγαλωνουν οι συζητησεις των μεγαλων ποτιζουν τις ψυχουλες τους κ εχουμε διαφορα φαινομενα...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση και ιδιαίτερα για την τελευταία διευκρίνιση. 

Να ρωτήσω κάτι ακόμα; 

Τα δημόσια σχολεία εδώ που βρίσκομαι είναι σε καλή, και σε κάποιες περιπτώσεις, σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα ελληνικά δημόσια σχολεία.  Αναφέρομαι σε κτιριακό και υλικοτεχνική υποδομή αλλά και σε ποικιλία δραστηριοτήτων και παιδαγωγικής προσέγγισης της γνώσης.

Ας πουμε υπάρχει κάθε μήνα μια εκδρομή σχετική με το θέμα που συζητάνε στο μάθημα περιβαλλοντικής αγωγής ("εμείς κι ο κόσμος μου", θυμάμαι λέγανε το βιβλίο στην Ελλάδα, κάποτε τουλάχιστον). 

Ξέρω ότι στην πλειοψηφία των ελληνικών δημόσιων σχολείων τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Αυτό ήταν, επίσης, ένα ακόμα θέμα για το παιδί; Ή δεν το επηρέασε καθόλου;

Μήπως αντισταθμίστηκε πχ από το ότι είμαι στον τοπο μου, μιλάω την ιδια γλώσσα μέσα όλους τους υπολοιπους κτλ;

 

[ZWH]

Χριστινα ειναι αναλογα το μερακι του διευθυντη. Εκδρομες πηγαινουν καθε μηνα ομως υπαρχουν σχολεια που παιρνουν μερος σε εξτρα προγραμματα. Πχ οταν πηγαμε Ναυπλιο, το κτιριο του δημοτικου ηταν οικτρο. Ομως εκαναν τοσα πραγματα που θεωρω οτι ειναι ενα απο τα καλυτερα σχολεια οπως κ το γυμνασιο. Στο δημοτικο ειχαν αδελφοποιηθει με σχολεια αλλων χωρων κ θυμαμαι οτι ειχε ερθει ο γιος μου ολος χαρα να μου πει οτι παιδακια συγκεκριμενης χωρας εφυγαν απο καλυβα κ πηγαν σε κτιριο. Ειχαν εναν δασκαλο οικολογο και συμμετειχαν σε πολλα δρωμενα, οπως και σε δρωμενα που ειχε να κανει με τεχνη. Το γυμνασιο συμμετειχε σε θεατρικα δρωμενα και παρουσιασαν χορους κτλ σε ελληνοφωνα σχολεια της κατω Ιταλιας. Θελω να πω οτι δεν ειναι ολα τα δημοσια σχολεια αχρηστα. Αντιθετα καποια εχουν κ ρομποτικη. Καταλαβαινω τις ανησυχιες σου κ ειλικρινα πολλες φορες με τα παιδια αναπολουμε τα σχολεια που πηγαιναν. Η δικη μου συμβουλη, προσπαθησε να μη  καραλαβαινουν τα παιδια την δικη σου ανησυχια. Βρες πραγματα που θα ενθουσιαστουν κ μην τα αποκοψεις αποτομα απο πραγματα που εκαναν εκει που ζουσατε. 

[χριστινα1975]

Ζωή, ευχαριστώ πολύ . Ήσουν πολύ σαφής και με βοήθησες πολύ. Να 'σαι καλά. 

[ZWH]

Χριστινα μου ευχομαι τα καλυτερα. Ολα θα πανε καλα. Με το καλο να ερθετε στην πατριδα.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, χριστινα1975 είπε:

Ξέρω ότι στην πλειοψηφία των ελληνικών δημόσιων σχολείων τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Αυτό ήταν, επίσης, ένα ακόμα θέμα για το παιδί; Ή δεν το επηρέασε καθόλου;

Μήπως αντισταθμίστηκε πχ από το ότι είμαι στον τοπο μου, μιλάω την ιδια γλώσσα μέσα όλους τους υπολοιπους κτλ;

Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, ποια είναι η εικόνα της  μικρής για την Ελλάδα; Έχει αναμνήσεις από τη χώρα; Έμεινε καθόλου μικρή; Ερ χόταν για διακοπές;΄ Οσο ήσασταν έξω το ένιωθε αυτό σαν ξένο τόπο; Από αυτό θα κριθούν πολλά για το αν στην Ελλάδα θα νιώσει ότι επέστρεψε στον τόπο της ή αν θα νιώσει ότι πήγε κάπου στα ξένα. 

 

Πάντως θυμάμαι διάφορους παλιννοστήσαντες συμμαθητές μου που τελικά δεν προσαρμόστηκαν και με την πρώτη ευκαιρία έφυγαν για έξω. Όχι απαραίτητα στην χώρα απ' όπου ήρθαν. Αλλά ήταν σε μεγαλύτερες ηλικίες και είχαν ζήσει πολύ περισσότερο στο εξωτερικό και σε κρίσιμα χρόνια για τη διαμόρφωσή τους, ιδίως την εφηβεία. 

 

Πολλά σχολεία κάνουν εκπαιδευτικά προγράμματα και εκδρομές. Και στα δημοτικά υπάρχουν πολλοί νέοι δάσκαλοι με όρεξη και με διάθεση να πειραματιστούν στη διδασκαλία τους. Είναι θέμα τύχης, αλλά μπορείτε να κάνετε μια μικρή "έρευνα" στα σχολεία της περιοχής σας για να δείτε αν υπάρχει η δυαντότητα να σας γράψουν σε κάποιο καλό, απ' αυτήν την άποψη. 

[χριστινα1975]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, ποια είναι η εικόνα της  μικρής για την Ελλάδα; Έχει αναμνήσεις από τη χώρα; Έμεινε καθόλου μικρή; Ερ χόταν για διακοπές;΄ Οσο ήσασταν έξω το ένιωθε αυτό σαν ξένο τόπο; Από αυτό θα κριθούν πολλά για το αν στην Ελλάδα θα νιώσει ότι επέστρεψε στον τόπο της ή αν θα νιώσει ότι πήγε κάπου στα ξένα. 

 

Πάντως θυμάμαι διάφορους παλιννοστήσαντες συμμαθητές μου που τελικά δεν προσαρμόστηκαν και με την πρώτη ευκαιρία έφυγαν για έξω. Όχι απαραίτητα στην χώρα απ' όπου ήρθαν. Αλλά ήταν σε μεγαλύτερες ηλικίες και είχαν ζήσει πολύ περισσότερο στο εξωτερικό και σε κρίσιμα χρόνια για τη διαμόρφωσή τους, ιδίως την εφηβεία. 

 

Πολλά σχολεία κάνουν εκπαιδευτικά προγράμματα και εκδρομές. Και στα δημοτικά υπάρχουν πολλοί νέοι δάσκαλοι με όρεξη και με διάθεση να πειραματιστούν στη διδασκαλία τους. Είναι θέμα τύχης, αλλά μπορείτε να κάνετε μια μικρή "έρευνα" στα σχολεία της περιοχής σας για να δείτε αν υπάρχει η δυαντότητα να σας γράψουν σε κάποιο καλό, απ' αυτήν την άποψη. 

Δεν γίνεστε αδιάκριτη και με βοηθάτε και εμένα να προσανατολίσω τη σκέψη μου, γιατί προσπαθώντας να πάρω την απόφαση της επιστροφής και σκεπτόμενη (μεταξύ πολλών άλλων) το πως μπορεί να αισθάνονται τα παιδιά ζώντας εδώ και κατά πόσο θα "ανακουφιστούν" επιστρέφοντας, συνειδητοποιώ ότι το παιδί μου φεύγοντας από την Ελλάδα στα τέσσερα του, και για ενα διαστημα αρκετό, δεν κατανοούσε γιατί ήρθαμε. Οι απαντήσεις μου ήταν πάντα ουδέτερες. Δεν αναφέρθηκα ποτέ είτε στο εδώ είτε στο εκεί επικριτικά. 

Κάποια στιγμή και αφού πέρασε την δυσκολία "βρίσκομαι σε ένα νηπιαγωγείο, που δεν καταλαβαίνω λέξη απ' όσα λέγονται " και φίλους έκανε και απόλαυσε τα θετικά του εδώ και σε καποιον βαθμό ξεπέρασε και την εσωστρέφειά του πηγαίνοντας την τελευταία χρονιά του νηπιαγωγείου πενταήμερη (χωρίς συνοδεία γονιών). 

Επαφές με την Ελλάδα είχε το καλοκαίρι που ερχόμασταν και γι' αυτό θεωρούσε κάποια στιγμή ότι Ελλάδα σημαίνει καλοκαίρι και θάλασσα. Αυτό όμως το 'χει πλέον ξεκαθαρίσει. 

Το αν το εδώ το θεωρεί ξένο τόπο, είναι κατι στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω με ασφάλεια. Πέρυσι, σε άσχετη στιγμή, μου είχε πει, για πρώτη φορά, ότι θέλει να τελειώσει το σχολείο εδώ και μετά να επιστρέψει Ελλάδα (και δεν εννοούσε μόνο το δημοτικό). Κοινώς "εγώ θέλω να τελειώσω το σχολείο εδώ και μετά να φύγω".

Νομίζω ότι θα ζοριστεί, γιατι γράφοντας σας μου είναι πιο ξεκάθαρο ότι από το παιδί δεν έχω ρητά ειπωμενα "παράπονα" για το εδώ.

Επίσης δεν ξέρω πόσο εφικτό ειναι το να το δεχτούν σε ένα "καλό" δημοτικό στα όρια του οποίου ενδέχεται να μην ανήκω.

Θα τελειώσω το σεντόνι, που έγραψα με ένα μεγαλοπρεπές ΟΥΦ....

Δύσκολες αποφάσεις ιδίως, όταν αφορούν τη ζωή κάποιου άλλου, όπως του παιδιού σου...

 

[ΑΡΓΚ]

1 ώρα πρίν, χριστινα1975 είπε:

Δεν γίνεστε αδιάκριτη και με βοηθάτε και εμένα να προσανατολίσω τη σκέψη μου, γιατί προσπαθώντας να πάρω την απόφαση της επιστροφής και σκεπτόμενη (μεταξύ πολλών άλλων) το πως μπορεί να αισθάνονται τα παιδιά ζώντας εδώ και κατά πόσο θα "ανακουφιστούν" επιστρέφοντας, συνειδητοποιώ ότι το παιδί μου φεύγοντας από την Ελλάδα στα τέσσερα του, και για ενα διαστημα αρκετό, δεν κατανοούσε γιατί ήρθαμε. Οι απαντήσεις μου ήταν πάντα ουδέτερες. Δεν αναφέρθηκα ποτέ είτε στο εδώ είτε στο εκεί επικριτικά. 

Κάποια στιγμή και αφού πέρασε την δυσκολία "βρίσκομαι σε ένα νηπιαγωγείο, που δεν καταλαβαίνω λέξη απ' όσα λέγονται " και φίλους έκανε και απόλαυσε τα θετικά του εδώ και σε καποιον βαθμό ξεπέρασε και την εσωστρέφειά του πηγαίνοντας την τελευταία χρονιά του νηπιαγωγείου πενταήμερη (χωρίς συνοδεία γονιών). 

Επαφές με την Ελλάδα είχε το καλοκαίρι που ερχόμασταν και γι' αυτό θεωρούσε κάποια στιγμή ότι Ελλάδα σημαίνει καλοκαίρι και θάλασσα. Αυτό όμως το 'χει πλέον ξεκαθαρίσει. 

Το αν το εδώ το θεωρεί ξένο τόπο, είναι κατι στο οποίο δεν μπορώ να απαντήσω με ασφάλεια. Πέρυσι, σε άσχετη στιγμή, μου είχε πει, για πρώτη φορά, ότι θέλει να τελειώσει το σχολείο εδώ και μετά να επιστρέψει Ελλάδα (και δεν εννοούσε μόνο το δημοτικό). Κοινώς "εγώ θέλω να τελειώσω το σχολείο εδώ και μετά να φύγω".

Νομίζω ότι θα ζοριστεί, γιατι γράφοντας σας μου είναι πιο ξεκάθαρο ότι από το παιδί δεν έχω ρητά ειπωμενα "παράπονα" για το εδώ.

Επίσης δεν ξέρω πόσο εφικτό ειναι το να το δεχτούν σε ένα "καλό" δημοτικό στα όρια του οποίου ενδέχεται να μην ανήκω.

Θα τελειώσω το σεντόνι, που έγραψα με ένα μεγαλοπρεπές ΟΥΦ....

Δύσκολες αποφάσεις ιδίως, όταν αφορούν τη ζωή κάποιου άλλου, όπως του παιδιού σου...

 

 

Για να σου δώσω και ένα παράδειγμα πάντως, φίλη, λόγω δουλειάς του συζύγου έχει κάνει με τα παιδιά 2 ταξίδια 2 ετών το καθένα, στο διάστημα από νηπιαγωγείο ως 6η δημοτικού. Ουσιαστικά για τη μεγάλη της κόρη νηπιαγωγείο - 1η στη Γερμανία, σε αγγλόφωνο όμως σχολείο, 2α-5η Ελλάδα, 5η-6η Αμερική και μετά πια Ελλάδα. Τόσο η κόρη, όσο και ο μικρός της που ειναι και 3 χρόνια μικρότερος, μια χαρά τα πήγαν, και πρόβλημα κανένα δεν έχουν, απλά με το Δημόσιο σχολείο της γειτονιάς τους. Η μεγάλη στην επιστροφή στην Ελλάδα πια στα 12 είχε τσαντιστεί, αλλά όχι κάτι δραματικό, μια χαρά προσαρμόστηκε τελικά στο Γυμνάσιο.

[Έσπερος]

Μιλάω πολύ θεωρητικά γιατί δεν έχω άμεση εμπειρία στο θέμα. Σϊγουρα οικογένειες που έζησαν ανάλογες πειρπτώσεις θα μπορούν να σε διαφωτίσουν ως προς την ψυχολογία του παιδιού. Από τους αλλοδαπούς μαθητές που βλέπω στο σχολείο, καταλαβαίνω ότι η ψυχολογία τους είναι μπερδεμένη. Δηλαδή έχουν αίσθηση της καταγωγής τους από μια άλλη χώρα (όταν μάλιστα ανήκουν σε πολυμελή κοινότητα εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο), αλλά τα περισσότερα είναι γεννημένα εδώ, βλέπω ότι στο facebook πχ και μεταξύ τους ελληνικά μιλάνε και γράφουν, τη χώρα τους τη βλέπουν μόνο στις διακοπές και ομολογούν ότι τη θεωρούν μίζερη και κατά βάθος νιώθουν κι εκεί ξένοι, ωστόσο μπορέι να κάνουν τατουάζ τη σημαία πχ ή να τη ζωγραφίζουν στα θρανία και τα βιβλία τους, αλλά τελικά εδώ μένουν όχι μόνο όσοι σπουδάζουν αλλά και οι υπόλοιποι που πιάνουν κάπου δουλειά. Είναι όμως μεγαλύτερα παιδιά. Δεν έχω εικόνα παιδιών δημοτικού για να ξέρω πώςνιώθουν την έννοια της πατρίδας και της ξενιτειάς. 

 

Διαβάζω  για πενθήμερη σε παιδικό σταθμό χωρίς συνοδεία γονέων! Τα δημοτικά εδώ αν κάνουν πολυήμερη έιναι σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων και συνοδεύουν και γονείς. Στο Γυμνάσιο με πολλά παραθυράκια κάνουμε διανυκτερεύσεις (τυπικά μόνο αν είναι για εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά όλες έτσι βαφτίζονται) και παρακαλάμε να βρεθούν συνοδοί για να μη χρειαστεί να πάμε εμείς. Εγώ δυο φορές έχω συνοδεύσει 30 παιδιά σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (δηλα΄δη τη μισή μέρα τα απασχολούσε άλλος) και γύριζα άρρωστη από την ένταση και την αϋπνία, μια συνάδελφος κάπνισε πρώτη φορά στη ζωή της ως συνοδός εκδρομής για να ηρεμήσει από το άγχος. Αυτή είναι η διαφορετική νοοτροπία στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί το παιδί!

[χριστινα1975]

16 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Για να σου δώσω και ένα παράδειγμα πάντως, φίλη, λόγω δουλειάς του συζύγου έχει κάνει με τα παιδιά 2 ταξίδια 2 ετών το καθένα, στο διάστημα από νηπιαγωγείο ως 6η δημοτικού. Ουσιαστικά για τη μεγάλη της κόρη νηπιαγωγείο - 1η στη Γερμανία, σε αγγλόφωνο όμως σχολείο, 2α-5η Ελλάδα, 5η-6η Αμερική και μετά πια Ελλάδα. Τόσο η κόρη, όσο και ο μικρός της που ειναι και 3 χρόνια μικρότερος, μια χαρά τα πήγαν, και πρόβλημα κανένα δεν έχουν, απλά με το Δημόσιο σχολείο της γειτονιάς τους. Η μεγάλη στην επιστροφή στην Ελλάδα πια στα 12 είχε τσαντιστεί, αλλά όχι κάτι δραματικό, μια χαρά προσαρμόστηκε τελικά στο Γυμνάσιο.

Ανακουφιστικό! Ευχαριστώ.

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Μιλάω πολύ θεωρητικά γιατί δεν έχω άμεση εμπειρία στο θέμα. Σϊγουρα οικογένειες που έζησαν ανάλογες πειρπτώσεις θα μπορούν να σε διαφωτίσουν ως προς την ψυχολογία του παιδιού. Από τους αλλοδαπούς μαθητές που βλέπω στο σχολείο, καταλαβαίνω ότι η ψυχολογία τους είναι μπερδεμένη. Δηλαδή έχουν αίσθηση της καταγωγής τους από μια άλλη χώρα (όταν μάλιστα ανήκουν σε πολυμελή κοινότητα εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο), αλλά τα περισσότερα είναι γεννημένα εδώ, βλέπω ότι στο facebook πχ και μεταξύ τους ελληνικά μιλάνε και γράφουν, τη χώρα τους τη βλέπουν μόνο στις διακοπές και ομολογούν ότι τη θεωρούν μίζερη και κατά βάθος νιώθουν κι εκεί ξένοι, ωστόσο μπορέι να κάνουν τατουάζ τη σημαία πχ ή να τη ζωγραφίζουν στα θρανία και τα βιβλία τους, αλλά τελικά εδώ μένουν όχι μόνο όσοι σπουδάζουν αλλά και οι υπόλοιποι που πιάνουν κάπου δουλειά. Είναι όμως μεγαλύτερα παιδιά. Δεν έχω εικόνα παιδιών δημοτικού για να ξέρω πώςνιώθουν την έννοια της πατρίδας και της ξενιτειάς. 

 

Διαβάζω  για πενθήμερη σε παιδικό σταθμό χωρίς συνοδεία γονέων! Τα δημοτικά εδώ αν κάνουν πολυήμερη έιναι σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων και συνοδεύουν και γονείς. Στο Γυμνάσιο με πολλά παραθυράκια κάνουμε διανυκτερεύσεις (τυπικά μόνο αν είναι για εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά όλες έτσι βαφτίζονται) και παρακαλάμε να βρεθούν συνοδοί για να μη χρειαστεί να πάμε εμείς. Εγώ δυο φορές έχω συνοδεύσει 30 παιδιά σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (δηλα΄δη τη μισή μέρα τα απασχολούσε άλλος) και γύριζα άρρωστη από την ένταση και την αϋπνία, μια συνάδελφος κάπνισε πρώτη φορά στη ζωή της ως συνοδός εκδρομής για να ηρεμήσει από το άγχος. Αυτή είναι η διαφορετική νοοτροπία στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί το παιδί!

Στην εκδρομή η αναλογία νηπιαγωγών- παιδιών ήταν καλή. Συμμετείχαν τα σχεδόν εξάχρονα, που θα πήγαιναν δημοτικό την επόμενη χρονιά. Με παιδιά στην εφηβεία είναι αλλιώς. Δεν ξέρω τί γινεται στην Ελλάδα στην δευτεροβάθμια αλλά υποθέτω ότι είναι πιο άγρια τα πράγματα για διάφορους λόγους,  που δεν είναι σχετικές με το θέμα (μάλλον...)

Αυτή η νοοτροπία της έλλειψης σεβασμού, που εδώ δεν είναι τόσο έντονη, είναι κάτι που με προβληματίζει και μένα...

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Μιλάω πολύ θεωρητικά γιατί δεν έχω άμεση εμπειρία στο θέμα. Σϊγουρα οικογένειες που έζησαν ανάλογες πειρπτώσεις θα μπορούν να σε διαφωτίσουν ως προς την ψυχολογία του παιδιού. Από τους αλλοδαπούς μαθητές που βλέπω στο σχολείο, καταλαβαίνω ότι η ψυχολογία τους είναι μπερδεμένη. Δηλαδή έχουν αίσθηση της καταγωγής τους από μια άλλη χώρα (όταν μάλιστα ανήκουν σε πολυμελή κοινότητα εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο), αλλά τα περισσότερα είναι γεννημένα εδώ, βλέπω ότι στο facebook πχ και μεταξύ τους ελληνικά μιλάνε και γράφουν, τη χώρα τους τη βλέπουν μόνο στις διακοπές και ομολογούν ότι τη θεωρούν μίζερη και κατά βάθος νιώθουν κι εκεί ξένοι, ωστόσο μπορέι να κάνουν τατουάζ τη σημαία πχ ή να τη ζωγραφίζουν στα θρανία και τα βιβλία τους, αλλά τελικά εδώ μένουν όχι μόνο όσοι σπουδάζουν αλλά και οι υπόλοιποι που πιάνουν κάπου δουλειά. Είναι όμως μεγαλύτερα παιδιά. Δεν έχω εικόνα παιδιών δημοτικού για να ξέρω πώςνιώθουν την έννοια της πατρίδας και της ξενιτειάς. 

 

Διαβάζω  για πενθήμερη σε παιδικό σταθμό χωρίς συνοδεία γονέων! Τα δημοτικά εδώ αν κάνουν πολυήμερη έιναι σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων και συνοδεύουν και γονείς. Στο Γυμνάσιο με πολλά παραθυράκια κάνουμε διανυκτερεύσεις (τυπικά μόνο αν είναι για εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά όλες έτσι βαφτίζονται) και παρακαλάμε να βρεθούν συνοδοί για να μη χρειαστεί να πάμε εμείς. Εγώ δυο φορές έχω συνοδεύσει 30 παιδιά σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (δηλα΄δη τη μισή μέρα τα απασχολούσε άλλος) και γύριζα άρρωστη από την ένταση και την αϋπνία, μια συνάδελφος κάπνισε πρώτη φορά στη ζωή της ως συνοδός εκδρομής για να ηρεμήσει από το άγχος. Αυτή είναι η διαφορετική νοοτροπία στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί το παιδί!

Αυτό με την σταθερή ταυτότητα,  που ενδεχομένως δύσκολα αποκτά κανείς ως παιδί ζώντας μακριά από την πατρίδα του, είναι κάτι που ξέρω ότι, τουλάχιστον ,γυρνώντας πίσω θα το έχουν λυμένο. Είναι κάτι που με ανακουφίζει...

[Έσπερος]

πρίν από 52 λεπτά , χριστινα1975 είπε:

Στην εκδρομή η αναλογία νηπιαγωγών- παιδιών ήταν καλή. Συμμετείχαν τα σχεδόν εξάχρονα, που θα πήγαιναν δημοτικό την επόμενη χρονιά. Με παιδιά στην εφηβεία είναι αλλιώς. Δεν ξέρω τί γινεται στην Ελλάδα στην δευτεροβάθμια αλλά υποθέτω ότι είναι πιο άγρια τα πράγματα για διάφορους λόγους,  που δεν είναι σχετικές με το θέμα (μάλλον...)

Αυτή η νοοτροπία της έλλειψης σεβασμού, που εδώ δεν είναι τόσο έντονη, είναι κάτι που με προβληματίζει και μένα...

Δεν έχω ζήσει τάξη σχολική του εξωτερικου αλλα διαβαζω γενικα εκπαιδευτική αρθρογραφία κυριως από την Αγγλία. Εκεί πρωτοδιάβασα για πολυήμερες σε παιδιά δημοτικου και ειχα τρελαθει, ποσο μαλλον για νηπιαγωγειο. Δεν ειναι μονο θεμα σεβασμού. Ειναι θέμα διαφορετικής νοοτροπίας συνολικά. Εδω ειμαστε ευθυνόφοβοι, το παραμικρο παμε να κανουμε και σκεφτομαστε τι θα μας πουν αν ένα παιδί παραπατήσει, κρυώσει, διαμαρτυρηθεί κλπ. Και εχω καταλαβει απο φιλους που εχουν παιδια σε σχολεια εξω οτι εκει ηδη απο νήπια αναμένεται μια καποια αυτενέργεια και αυτοσυντήρηση, είναι αυτονόητη η τήρηση κάποιων κανόνων, τα παιδιά μπορεί να αναλαμβάνουν μικροευθυνες χωρις να υπάρχει φόβος για το τι θα συμβεί σε μικροατυχήματα κλπ. Αυτα δεν ειναι ολα αυτονοητα εδω και ας μην αναλυσω τωρα ποσο η ελληνικη εκπαιδευση ενθαρρυνει την αυτενέργεια και την ανάληψη πρωτοβουλιών γιατι θα πιάσουμε ολες τις βαθμίδες....

 

[χριστινα1975]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Δεν έχω ζήσει τάξη σχολική του εξωτερικου αλλα διαβαζω γενικα εκπαιδευτική αρθρογραφία κυριως από την Αγγλία. Εκεί πρωτοδιάβασα για πολυήμερες σε παιδιά δημοτικου και ειχα τρελαθει, ποσο μαλλον για νηπιαγωγειο. Δεν ειναι μονο θεμα σεβασμού. Ειναι θέμα διαφορετικής νοοτροπίας συνολικά. Εδω ειμαστε ευθυνόφοβοι, το παραμικρο παμε να κανουμε και σκεφτομαστε τι θα μας πουν αν ένα παιδί παραπατήσει, κρυώσει, διαμαρτυρηθεί κλπ. Και εχω καταλαβει απο φιλους που εχουν παιδια σε σχολεια εξω οτι εκει ηδη απο νήπια αναμένεται μια καποια αυτενέργεια και αυτοσυντήρηση, είναι αυτονόητη η τήρηση κάποιων κανόνων, τα παιδιά μπορεί να αναλαμβάνουν μικροευθυνες χωρις να υπάρχει φόβος για το τι θα συμβεί σε μικροατυχήματα κλπ. Αυτα δεν ειναι ολα αυτονοητα εδω και ας μην αναλυσω τωρα ποσο η ελληνικη εκπαιδευση ενθαρρυνει την αυτενέργεια και την ανάληψη πρωτοβουλιών γιατι θα πιάσουμε ολες τις βαθμίδες....

 

Δυστυχώς, αυτά τα θετικά του εδώ εκπαιδευτικού συστήματος, θα τα στερήσω από τα παιδιά μου ερχόμενη πίσω.

Αυτό προσπαθώ να το προσπεράσω λέγοντάς στον εαυτό μου ότι θα τα απαλλάξω από την αίσθηση του "ξένος εδώ , ξένος και εκει", που έχουν οι περισσοτεροι μεγαλώνοντας σε άλλη χώρα. Μπορεί και απλά να προσπαθώ να με πείσω ότι η επιστροφή δεν θα είναι η λάθος απόφαση σε ό,τι τα αφορά....

[Έσπερος]

πρίν από 8 λεπτά , χριστινα1975 είπε:

Δυστυχώς, αυτά τα θετικά του εδώ εκπαιδευτικού συστήματος, θα τα στερήσω από τα παιδιά μου ερχόμενη πίσω.

Αυτό προσπαθώ να το προσπεράσω λέγοντάς στον εαυτό μου ότι θα τα απαλλάξω από την αίσθηση του "ξένος εδώ , ξένος και εκει", που έχουν οι περισσοτεροι μεγαλώνοντας σε άλλη χώρα. Μπορεί και απλά να προσπαθώ να με πείσω ότι η επιστροφή δεν θα είναι η λάθος απόφαση σε ό,τι τα αφορά....

Αυτό είναι σύνθετο. Το  σύστστημα εδώ δεν είναι ιδανικό, αλλά δεν σημαίνει ότι οποιοσδήποτε είναι καταδικασμένος. Σκεψου ότι το παιδί σου έχει το πλεονέκτημα να ξέρει μια δεύτερη γλώσσα σε επίπεδο σαν μητρική, που θα του φανεί εφόδιο για μετά. Μπορεί να τη διευκολύνει πχ στο να σπουδάσει στο εξωτερικό, αν το επιθυμεί. Δες δηλαδή το πλεονέκτημα μόνο. Εξάλλου προέχει γενικά η ηρεμία και η ασφάλεια του οικογενειακού περιβάλλοντος, εννοώ αν εσε΄ςι οι γονείς είστε εντάξει με την απόφασή σας ως προς την επαγγελματική κ κοινωνική ζωή σας, την επαφή με τις ευρύτεερες οικογένεις κλπ. 

 

Πάντως λογικά θα τα απαλλάξεις από αυτήν την αίσθηση του ξένου παντού σε αυτήν την ηλικία. Αν επιστρέφατε αργότερα, ίσως όχι. Όταν πήγαινα λύκειο, είχαμε επισκεφτεί σε μια ανταλλαγή ένα ελληνικό σχολείο στη Σουηδία (για την ακρίβεια τα μαθήματα ελληνικών του σ/κ, δεν υπήρχε οργανωμένο ελληνικό σχολείο). Τα παιδιά εκεί, αντίστοιχης ηλικίας, μας υποδέχτηκαν με μεγάληη επιφυλακτικότητα που τότε δεν κατανοούσα. Θυμάμαι που τους ρωτούσαμε αν θα έρθουν στην Ελλάδα για σπουδές και μας κοιτούσαν απορημένα τα παιδιά, αργότερα κατάλαβα ότι μάλλον θα ήθελαν να τους αφήσουμε ήσυχους να προσαρμοστούν κάπου και να μην τους βλέπουμε σαν εξωτικά είδη... Αλλά αυτά δεν μπορείς να τα προδικάσεις και φαντάζομαι διαφέρουν και ανάλογα με το πόσο πολυπολιτισμικό είναι το μέρος που μένεις, τι επαές έχεις με τους άλλους Έλληνες κλπ. 

 

 

[ZWH]

Η κορη μου εχει κρατησει τα αγγλικα της σε επιπεδο μητρικης γλωσσας. Ειναι πολυ μεγαλο πλεονεκτημα. Πλεον ειναι 20 χρονων σπουδαζει κ εχει στο μυαλο της να φυγει εξωτερικο. Απ οτι διαβασα η περιπτωση σας ειναι αναλογη με την δικη μας, δηλαδη φυγατε εξωτερικο στα 4 και επιστρεφετε μετα απο 3 χρονια (διορθωσε με αν κανω λαθος). Εμεις δεν ειχαμε ερθει ελλαδα ενδιαμεσα αλλα δεν εχασαν επαφη. Εξακολουθω πιστευω οτι εμεις παιζουμε μεγαλο ρολο στην προσαρμογη των παιδιων. Φυσικα ολα ειναι διαφορετικα εδω, απο το περιβαλλον, τον τροπο συμπεριφορας των ανθρωπων κτλ, ομως ψαξε να βρεις τα θετικα. Εγω στην αρχη ηθελα να στειλω τα παιδια σε Αμερικανικο σχολειο αλλα οικονομικα δεν με επαιρνε. Η κορη μου ετσι κ αλλιως σπουδαζει αυτο που θελει κ εχει στο προγραμμα να φυγει με erasmus. Δεν την εμποδισε κατι. Στο εξωτερικο οκ ισως η εξελιξη ηταν διαφορετικη ομως κι εδω κανει πραγματα που θελει. Ο μικρος με την δυσλεξια πιστευω οτι δεν θα δυσκολευοταν τοσο οπως εδω γιατι εκει τα σχολεια στηριζουν τα παιδια ενω εδω παιδευτηκα λιγο για να αποδεκτει το σχολειο πραγματα. Ομως εχει καλη εξελιξη γιατι ψαχτηκαμε. Θελω να πω οτι εδω πρεπει να ψαχνομαστε πολυ αλλα στο τελος ολα καλα. 

Σκεψου θετικα και ολα θα πανε καλα. 

[Chrysoum]

Διαβάζοντας αυτά που γράφεις μου γεννιέται η εξής απορία: εχεις πάρει την απόφαση για επαναπτρισμο ή είναι κάτι που ακόμα δεν είναι σίγουρο; 

Δεν έχω εμπειρία από παιδιά σχολικής ηλικίας που γύρισαν στην Ελλάδα, οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι θα βρεις την ανάρτηση μου πολύ χρήσιμη. Παρόλα αυτά θα ήθελα να αναφέρω ότι αν έχεις πάρει την απόφαση για επαναπατρισμο, τότε δες το θετικά και μην έχεις τύψεις που θα στερήσεις από το παιδί σου τα οποια πλεονεκτήματα έχει η  χώρα που είστε τώρα εν συγκρίσει με την Ελλάδα (αυτή η εντύπωση μου έχει δοθεί από όσα διάβασα). Διοχέτευσε καλύτερα την ενέργεια σου στο να αποδεχτείς το γεγονός και να κάνεις την μετάβαση οσο το δυνατόν ευκολότερη. 

Εάν από την άλλη, δεν είσαι σίγουρη ότι θα επιστρέψετε και βλέπεις ξεκάθαρα ότι το παιδί σου θα έχει μια πιο ήρεμη παιδική και εφηβική ηλικία εκεί που είστε, βάλε κάτω τα υπέρ και τα κατά όσον αφορά την ευημερία όλης της οικογένειας πρώτου πάρεις τις αποφάσεις σου. Ζώντας στο εξωτερικό η ίδια, σε μια χώρα που στηρίζει όσο λίγες την οικογένεια και με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προωθεί την ανεμελια και τον ελεύθερο χρόνο στην παιδική ηλικία, αποτρέποντας την βαθμοθηρία, θα σου πω ότι αφού έκανα παιδί απέκλεισα από τον εαυτό μου να γυρίσουμε στην Ελλάδα. Δεν θέλω να περάσει τα παιδικά της χρόνια διαβάζοντας και τρέχοντας από φροντιστήριο σε φροντιστήριο, ζώντας όπως εγώ όταν πήγαινα σχολείο μέσα στο στρες. Αλλά αυτή είναι καθαρά προσωπική πεποίθηση. Στην θέση σου θα λάμβανα υπόψιν παράγοντες όπως την προσωπική μου ευημερία, τις ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης, το ποσο χαρούμενη είμαι εγώ στην χώρα που μας φιλοξενεί. Εάν όλα αυτά είναι αρνητικά, θα επέστρεφα στην Ελλάδα γιατί πάνω από όλα η ευτυχία και ισορροπία του παιδιού εξαρτάται από την ευτυχία της μαμάς. Και θα έκανα ότι μπορούσα για να βοηθήσω το παιδί μου να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται από το εκπαιδευτικό σύστημα. Για παράδειγμα θα της μάθαινα αγγλικά μέσα από το παιχνίδι ώστε να μην χρειαστεί φροντιστήριο. Ή να πηγαίνει λιγότερο.