Είναι ντροπή η δουλειά???

[mkcm]

Είμαι μαμά 2 παιδιών εργαζόμενη. Γύρισα στη δουλειά όταν και τα δυο μου παιδιά ήταν 5 μηνών. Πήγαν από πολύ μικρά σταθμό. Παρόλο που τότε η δουλειά για μένα ήταν μονόδρομος και μου στοίχισε που τα άφησα μικρούλια τώρα λέω πάλι καλά που δεν είχα επιλογή. Αφενός γιατί πλέον έχω εξελιχθεί στη δουλειά μου με ο,τι αυτσυνεπαγεται κι αφετέρου γιατί θα είχα λαλήσει στο σπίτι και θα είχα καταντήσει όλη μέρα κι όλη νύχτα να γκρινιάζω και να φωνάζω για ψύλλου πήδημα.

Αυτη τη στιγμή νιώθω πλήρης κι ήρεμη γιατί έχω χρόνο για τα παιδιά μου κι ας συνεχίζω το βράδυ εφόσον κοιμηθούν τη δουλειά (για να φεύγω νωρίς από το γραφείο). Έχω απίστευτη υπομονκι όρεξη γιατί ψυχολογικά είμαι καλά κι ισορροπημένη.

Ελπίζω να βοήθησα.

[ΑΡΓΚ]

Ερώτηση 1η:

Tι θα σε πειράξει περισσότερο: να μείνεις νοικοκυρά γιατί η δουλειά αυτή δε θα υπάρχει π.χ. σε 2 ή 5 χρόνια (και μη γελιόμαστε, θέσεις εργασίας πια δεν υπάρχουν, πόσο μάλλον να έχεις σταματήσει και για καμιά δεκαετία, να είσαι γυναίκα και να έχεις μικρά παιδιά, οπότε μπορεί όντως να μη βρεις πραγματικά τίποτα αργότερα) ή να αφήσεις τώρα το μικρό;

Εσένα, όχι το σύζυγο, όχι τη μαμά, όχι την πεθερά.

 

Ερωτηση 2η:

Τα φέρνετε τσίμα τσίμα ή έχεις λεφτά στην άκρη; Η ζωή καμιά φορά παίζει άσχημα παιχνίδια. Αν σας τύχει μία ασθένεια, αν ο άντρας σου χάσει τη δουλειά του, αν μειωθεί κι άλλο η σύνταξη των γονιών, αν ο σύζυγος σε χαιρετήσει σε λίγα χρόνια γιατί βρήκε φιλενάδα (ναι, συμβαίνουν και αυτά στη ζωή, και κανείς δεν τα γνωρίζει πριν συμβούν), μπορείς να τα βγάλεις πέρα; Όσον αφορά το οικονομικό, είναι άλλο να το συζητάς με ένα καλό τραπεζικό λογαριασμό και 2 διαμερίσματα, άλλο να μένουν 10 ευρώ το μήνα ή ακόμη χειρότερα μια χρεωμένη κάρτα.

 

Ερώτηση 3η:

Τα παιδιά σου μεγαλώνοντας, πώς θα ήθελες να σε βλέπουν; Σα μαμά που αφοσιώθηκε σε αυτά ολότελα; Σα γυναίκα που ήταν πιο ανεξάρτητη;

 

Και Ερώτηση τελευταία:

Είστε ισότιμοι τώρα στη σχέση σας; Διαχειρίζεστε τα χρήματα μαζί; Ή νιώθεις ότι τον προϋπολογισμό τον εγκρίνει ο σύζυγος; Έχετε μία σχέση όπου νιώθεις ότι μπορείς να παρεις αποφάσεις για θέματα οικονομικά μόνη σου, ή θα πρέπει να δικαιολογήσεις και τη μπλούζα που αγόρασες σα να γυρεύεις χαρτζιλίκι; (έχω δει και τα δύο σενάρια σε οικογένειες με ένα εισόδημα).

[mmdad]

Καλημερα

Και εγω γενικα ειμαι υπερ της δουλειας. Ειμαι πολυ χαρουμενη που θα παω στο γραφειο (καλα σημερα ισως νυσταζω λιγο).

Ξεκινησα να ξανα δουλευω οταν ο μεγαλος μου ηταν σχεδον 3 χρονων και ο μικρος 10 μηνων. Η μητερα μου δεχτικε με χαρα να αφησει και αυτη την Ελλαδα για να αμς βοηθησει και μας βοηθαει ακομη.

Θα ηθελα ομως να αναφερω μια παραμετρο που δεν ειδα να υπαρχει. Συγνωμη αν εχει αναφερθει ηδη.

Αυτα τα 5 περιπου χρονια που εισαι σπιτι εχεις δημιουργησει μια καθημερινοτητα για σενα και την οικογενεια σου που τωρα θα αλλαξει. Δεν ειναι το ιδιο με μια μαμα που σταματα για να γεννησει και μετα επιστρεφει σε 3-4 μηνες στη δουλεια της. Και ενδεχομενως για αυτο ο συζυγος ειναι αρνητικος. Θα σου αναφερω 2-3 παραδειγματα απο την δικη μας καθιμερινοτητα.

Δουλευουμε και οι 2 σε γραφεια. Το ωραριο αρχιζει 8μιση με 9μιση (ελαστικα) και η αποχωρηση ειναι 8μιση ωρες μετα. Ειμαστε προς την ιδια κατευθυνση (εγω λιγο πιο κοντα). Εχουμε κανονισει ο ενας να πηγαινει τα παιδια στο σχολειο (8:25) και αλλος να τα παιρνει. Το νωριτερο να φυγουμε απο το γραφειο στις 5 (ευτυχως εδω το σχολειο μενει ανοικτο μεχρι τις 6).

Τα χρονια που δεν δουλευα ειχα αναλαβει ολες (μα ΟΛΕΣ) τις εξωτερικες δουλειες, δηλαδη παιδιατρο, σουπερμαρκετ, δημοσιες υπηρεσιες.. Τωρα, επειδη εχει καλομαθει ο συζυγος, παιρνω αδεια για να τις διεκπαιρεωσω. Ευτυχως εχουμε την μητερα μου που μας μαγειρευει (αλλα και παλι πρεπει να παω να ψωνησω ε?)

Νομιζω οτι πραγματικα πρεπει να το δουλεψεις με το συζυγο. Τι ενδιασμους εχει?

(παντως αν σε περιμενει η δουλεια μην την αφησεις)

[Dragonfly]

Είναι αδιανόητο στην εποχή μας κάποιοι να έχουν τα μυαλά ότι η γυναίκα πρέπει να είναι στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά και να υπηρετεί το σύζυγο... από αυτά που διάβασα, καταλαβαίνω ότι ο άντρας σου και οι γονείς σας έχουν τέτοιου είδους αντιλήψεις... Δεν σου έκαναν θέμα όταν έκανες το πρώτο παιδί γιατί αποσύρθηκες μόνη σου (όπως όφειλες σύμφωνα με τα μυαλά τους).

Προσπάθησε αρχικά να τους εξηγήσεις με επιχειρήματα (που αμφιβάλλω αν θα καταλάβουν), ότι το κίνητρο δεν είναι μόνο οικονομικό. Και ότι δεν σκοπεύεις να περάσεις τη ζωή σου μένοντας στο σπίτι περιμένοντας όλους τους άλλους να γυρνούν από τις δουλειές τους/σχολεία κτλ, ειδικά από τη στιγμή που έχεις έτοιμη θέση να σε περιμένει.

Το επιχείρημα να κάτσεις να μεγαλώνεις τα παιδιά είναι άτοπο. Λες και αν εργάζεσαι ταυτόχρονα δεν θα τα μεγαλώνεις... Άσε που ανέφερες ότι τα πεθερικά σου είναι συνταξιούχοι... άρα και η πεθερά σου δούλευε...

[zaxaroulini]

Ερώτηση 1η:

Tι θα σε πειράξει περισσότερο: να μείνεις νοικοκυρά γιατί η δουλειά αυτή δε θα υπάρχει π.χ. σε 2 ή 5 χρόνια (και μη γελιόμαστε, θέσεις εργασίας πια δεν υπάρχουν, πόσο μάλλον να έχεις σταματήσει και για καμιά δεκαετία, να είσαι γυναίκα και να έχεις μικρά παιδιά, οπότε μπορεί όντως να μη βρεις πραγματικά τίποτα αργότερα) ή να αφήσεις τώρα το μικρό;

Εσένα, όχι το σύζυγο, όχι τη μαμά, όχι την πεθερά.

 

Ερωτηση 2η:

Τα φέρνετε τσίμα τσίμα ή έχεις λεφτά στην άκρη; Η ζωή καμιά φορά παίζει άσχημα παιχνίδια. Αν σας τύχει μία ασθένεια, αν ο άντρας σου χάσει τη δουλειά του, αν μειωθεί κι άλλο η σύνταξη των γονιών, αν ο σύζυγος σε χαιρετήσει σε λίγα χρόνια γιατί βρήκε φιλενάδα (ναι, συμβαίνουν και αυτά στη ζωή, και κανείς δεν τα γνωρίζει πριν συμβούν), μπορείς να τα βγάλεις πέρα; Όσον αφορά το οικονομικό, είναι άλλο να το συζητάς με ένα καλό τραπεζικό λογαριασμό και 2 διαμερίσματα, άλλο να μένουν 10 ευρώ το μήνα ή ακόμη χειρότερα μια χρεωμένη κάρτα.

 

Ερώτηση 3η:

Τα παιδιά σου μεγαλώνοντας, πώς θα ήθελες να σε βλέπουν; Σα μαμά που αφοσιώθηκε σε αυτά ολότελα; Σα γυναίκα που ήταν πιο ανεξάρτητη;

 

Και Ερώτηση τελευταία:

Είστε ισότιμοι τώρα στη σχέση σας; Διαχειρίζεστε τα χρήματα μαζί; Ή νιώθεις ότι τον προϋπολογισμό τον εγκρίνει ο σύζυγος; Έχετε μία σχέση όπου νιώθεις ότι μπορείς να παρεις αποφάσεις για θέματα οικονομικά μόνη σου, ή θα πρέπει να δικαιολογήσεις και τη μπλούζα που αγόρασες σα να γυρεύεις χαρτζιλίκι; (έχω δει και τα δύο σενάρια σε οικογένειες με ένα εισόδημα).

 

Κατ' αρχάς θέλω να ευχαριστήσω όλες σας κορίτσια που ασχολείστε με το πρόβλημά μου. Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω, όπως τα θέτεις:

1) Δεν θα ήθελα να είμαι μία νοικοκυρά εφ όρου ζωής

2) Δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά έχω και εγώ εισοδήματα από ενοίκια πλην του συζύγου

3) Δύσκολη ερώτηση, τα παιδιά είναι πιο "υπερήφανα" άμα η μαμά δουλεύει;

4) Υπάρχει κοινή διαχείριση. Δηλαδή τα χρήματά μας προέρχονται από την δουλειά του συζύγου και από δικά μου εισοδήματα από ενοίκια. Δεν θα ρωτήσω να πάω να ψωνίσω, δηλ. δεν θα πω θέλω χρήματα, θα πάω π.χ. σουπερμαρκετ και θα πληρώσω με την πιστωτική που εξοφλείται από τον κοινό λογαριασμό μας. Ούτε ο σύζυγος θα μου κάνει έλεγχο τι πήρες τι χάλασες, κάθε μήνα που έρχεται να πληρωθεί η πιστωτική βλέπουμε τι έξοδα έχουμε κάνει. Ξέρουμε τις αντοχές μας οπότε ούτε ο σύζυγος ούτε εγώ θα κάνουμε σπατάλες. Δηλαδή και ο σύζυγος μπορεί να πάρει κάτι για το χόμπι του (φωτογραφίά) χωρίς να με ρωτήσει αλλά και εγώ θα πάω π.χ. και θα πάρω ένα ζευγάρι μπότες που μπορεί να κάνει 150 ευρώ χωρίς να ρωτήσω.

Ξέρουμε και οι 2 τι μας "παίρνει" να χαλάμε.

[Dragonfly]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Τι πάει να πει βρε κορίτσια δική σου είναι η απόφαση, ξύδι άμα δεν του αρέσει του συζύγου, κάνε αυτό που θες κλπ??

δεν βοηθάμε την κοπέλα έτσι. σπίτι πρέπει να παίρνονται μαζί οι αποφάσεις και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όλα τα άλλα δεν βοηθάνε.

Εγώ θα σε συμβούλευα να το συζητησεις με τον σύζυγο όμορφα και ωραία και να του πεις αυτά που λες και σε εμάς.

Εκτός αν είμαστε τόσο προχώ και ο συζυγος έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο!

 

Ναι αλλά δεν βλέπω το σύζυγο να ασπάζεται αυτή την άποψη (ότι παίρνονται μαζί οι αποφάσεις).

Όσο για το υπόλοιπο σόι πρέπει να έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο. Να πουν την άποψή τους εάν τους ζητηθεί και ως εκεί.

[annoulen]

Ενώ συμφωνώ με τις κοπέλες σε γενικές γραμμές, δηλαδή ότι πρέπει να ακολουθήσεις την δική σου εσωτερική ανάγκη, θα σου έλεγα όμως να σκεφτείς και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ως εργαζόμενη μητέρα 2 μικρών παιδιών.

 

Τα πρακτικά, τις λεπτομέρειες, εννοώ. Πχ. όταν θα είναι άρρωστο το παιδί, λέμε τώρα, θα έχει κάνει εμετό το βράδυ, θα έχεις ξενυχτήσει κ το πρωί θα πρέπει να πας στην δουλειά σου, θα σου άρεσε κ εσύ να πας νυσταγμένη κ να αφήσεις πίσω άρρωστο παιδί? Οκ αυτό ίσως θα συμβεί μία στο τόσο.

Να σου πω κάτι άλλο που το έχω εγώ κ άλλες τόσες χιλιάδες γυναίκες : όταν έρχεται το ΣΚ κ έχεις να κάνεις τα πλυντήρια της εβδομάδας καθώς και 2 φαγητά παραπάνω (γιατί τις καθημερινές δεν θα προλαβαίνεις) και ενδεχομένως δεν θα έχεις ούτε μία ώρα για καφέ? Είσαι διατεθειμένη να το κάνεις χωρίς να το πολυ-βαρυγκομάς? Αν όχι για όλη σου την ζωή, αλλά για τα επόμενα 20 χρόνια πχ ????

Εγώ έχω στείλει τον σύζυγο σε παιδικά πάρτυ με το ένα παιδί γιατί δεν προλάβαινα.... Κακώς ίσως, αλλά το έκανα.

 

Εκτός κ αυτά τα έχεις λυμένα.

 

Από την άλλη, δεν έχεις / δεν έχετε οικονομικές ανασφάλειες? Δηλαδή μακάρι να είναι τόσο σίγουρη η εργασία του συζύγου, αλλά εγώ ας πούμε δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο αυτήν την εποχή.

 

Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα......

[zaxaroulini]

Εγω παλι, ουσα εργαζομενη, θα ελεγα να ακουσεις τον συζυγο, οσο παραλογο κι αν ακουγεται αυτο. Θα ειμαι ειλικρινης: λατρευω την δουλεια μου αλλα αν ειχα την οικονομικη ανεση να μεινω σπιτι με το παιδι μου δεν θα το σκεφτομουν δευτερολεπτο!! Σκεψου του χρονου τον μεγαλο σου στο δημοτικο. Θα διαβαζει με τη γιαγια?? Και οχι μονο αυτο. Αυτο ισως να ειναι και το λιγοτερο... Σκεψου ποσες στιγμες θα χασεις απο τα παιδια σου που δεν γυρνανε πισω... Οι δουλειες μπορει να ξαναρθουν, τα παιδια σου θα ξαναγινουν μωρα? Μην με παρεξηγησεις.... Εμενα με πικραινει που εχασα τοσα απο τη μικρη μου...

 

Αχ σαν να ακούω την μαμά μου!

[annoulen]

.......

3) Δύσκολη ερώτηση, τα παιδιά είναι πιο "υπερήφανα" άμα η μαμά δουλεύει;

.....

 

Πιο υπερήφανα δεν νομίζω ότι είναι, ίσως πιο αυτόνομα.

Ταπεινή μου άποψη.......

[zaxaroulini]

Μαλλον η θεματοθετρια εχει διακοσμητικο ρολο.Εννοειται να το συζητησει..το ειπαμε αυτό.Αλλα δε γινεται και ο συζυγος να της λεει όχι δε θα δουλεψεις λες και είναι το αφεντικο της και αποφασιζει αυτος.Πρεπει και οι δυο να κανουν ένα βημα πισω και να σεβαστουν ο ενας τις αποψεις του αλλου.

 

Καλέ δεν είμαι διακοσμητική στην οικογένειά μου. Σκέψου ότι ο σύζυγος δουλεύει αρκετές ώρες και πολλά πράγματα κυρίως για το σπίτι και τα παιδιά τα "παίρνω" πάνω μου. Νομίζεις ότι θα έπρεπε να μην δίνω τόσο μεγάλη βαρύτητα στη γνώμη του ε???

[Dragonfly]

Πιο υπερήφανα δεν νομίζω ότι είναι, ίσως πιο αυτόνομα.

Ταπεινή μου άποψη.......

 

Συμφωνώ. Θα είναι πιο ανεξάρτητα, πιο αυτόνομα κτλ.

[elenip]

Ναι αλλά δεν βλέπω το σύζυγο να ασπάζεται αυτή την άποψη (ότι παίρνονται μαζί οι αποφάσεις).

Όσο για το υπόλοιπο σόι πρέπει να έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο. Να πουν την άποψή τους εάν τους ζητηθεί και ως εκεί.

 

Διαφωνώ εντελώς όμως, αυτό το σόι από ότι κατάλαβα θα κρατήσει τα παιδιά, άρα τι λέμε? δεν σας πέφτει λόγος για το εάν θα πάει η κοπέλα στη δουλειά, αλλά εσείς θα κρατήσετε τα παιδιά.

Εγώ το έχω δει πολλές φορές αυτό το story, ότι το ζευγάρι αποφασίζει πόσα παιδιά θα κάνει, τα οποία όμως θα τα πασάρουν να τα κρατήσουν οι γιαγιάδες και μετά κανείς δεν πρέπει να μιλάει παρά μόνο το ζευγάρι.

Η κοπέλα θα πρέπει να το συζητήσει και με τον σύζυγο αλλά να είναι ενήμεροι και οι άλλοι που θα εμπλακούν. Αυτή είναι η γνώμη μου.

[osin]

Πιο υπερήφανα δεν νομίζω ότι είναι, ίσως πιο αυτόνομα.

Ταπεινή μου άποψη.......

Συμφωνώ. Κατά την άποψή μου, εφόσον το θες, τότε να γυρίσεις στη δουλειά (στα είπαν και οι υπόλοιπες κοπέλες για την κρίση, κλπ)

Τα παιδιά να τα πας παιδικούς-νηπιαγωγεία, κλπ ή αν δε θες (ειδικά για το μικρό) πάρε γυναίκα στο σπίτι (λεφτά θα υπάρχουν τώρα που θα δουλεύεις κι εσύ).

Παπουδογιαγιάδες μην ανακατέβεις, γιατί απ' ό,τι κατάλαβα είναι παρεμβατικοί, οπότε αν τους αφήσεις να κρατάνε τα παιδιά, θα έχουν και άποψη σε πολλά θέματα.

Με το σύζυγο θα πρέπει να τα βρεις, αλλιώς αν δε θέλει να δουλεύετε κ οι δύο, πρότεινέ του να μείνει αυτός στο σπίτι και να πας να δουλέψεις μόνο εσύ.

[HOPE77]

'Eχω βρεθεί στη θέση σου και δυστυχώς δεν δέχτηκα τη δουλεια γιατι εμεις δεν ειχαμε κανενα για το παιδι.Αν δεχομουν έπρεπε ενα μεγαλο μερος του μοισθού να πήγαινε εκει. Βέβαια ισως μου έμενε η δουλεια.Το γεγονος να τον αφηνω σε ξενη γυναικα με αποθαρρυνε.Τωρα που παει σχολειο κ θα μπορουσα,δε βρισκω δουλεια καθοτι ειναι δυσέυρετες.Σε θεωρώ πολύ τυχερη που μπορει να ξαναγυρισεις στην παλια σου δουλεια.

Τώρα το σημαντικότερο ειναι να μιλήσετε με τον άνδρα σου,να του εξηγήσεις,να τον ακουσεις.Δε θελει να γυρισεις καθόλου στη δουλεια ή να μη γυρίσεις ακόμη;Όντως το παιδακι σου ειναι πολυ μικρό αλλά εχεις βοήθεια μεγάλη κ το οτι η δουλεια ειναι η ιδια ειναι πολύ καλο.Πολλες γυναικες ειναι στη θέση σου.

Όσο για τους υπολοιπους ξερω οτι δε επηρεαζουν αλλά παρε μια αποφαση εσύ κ απλά ανακοινωσε την.

Όταν ηταν να στειλω το γιο μου παιδικο στα 3,έπεσαν ολοι πανω μ,δε δουλευεις γιατι τον στελνεις,θα αρρωσταινει,τι μανα εισαι εσύ;Ειδικα η μανα μ πολεμο κανονικο.Το γεγονος οτι για 3χρονια δεν μπορουσα ουτε για ψωμι να παω μονη μου δεν το σκεφτηκαν ουτε φυσικα οτι δε με βοηθούσαν ποτε.Ευτυχως ο άνδρας μου ηταν μαζι μ κ πηγαν όλα καλα.Φαντασου να τους είχα ακουσει.

[zaxaroulini]

Διαφωνώ εντελώς όμως, αυτό το σόι από ότι κατάλαβα θα κρατήσει τα παιδιά, άρα τι λέμε? δεν σας πέφτει λόγος για το εάν θα πάει η κοπέλα στη δουλειά, αλλά εσείς θα κρατήσετε τα παιδιά.

Εγώ το έχω δει πολλές φορές αυτό το story, ότι το ζευγάρι αποφασίζει πόσα παιδιά θα κάνει, τα οποία όμως θα τα πασάρουν να τα κρατήσουν οι γιαγιάδες και μετά κανείς δεν πρέπει να μιλάει παρά μόνο το ζευγάρι.

Η κοπέλα θα πρέπει να το συζητήσει και με τον σύζυγο αλλά να είναι ενήμεροι και οι άλλοι που θα εμπλακούν. Αυτή είναι η γνώμη μου.

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Χτες το βράδυ έκανα μία κουβέντα με τους γονείς μου και μου είπαν πως αν το αποφασίσω τελικά τα παιδιά θα τα κρατήσουν οι ίδιοι, δεν το συζητούν για γυναίκα. Ξέρουν ότι θα βοηθήσουν και τα πεθερικά, αλλά επί της ουσίας το μωρό έχει πιο πολλές πρακτικές ανάγκες ο μεγάλος δεν θα τους κουράζει και πολύ. Αλλά ήταν του στυλ τι την θέλεις την δουλειά τώρα, τι σου λείπει, γιατί θες να κουράζεσαι μια χαρά είσαι τώρα κλπ.

Θεωρώ πως αν έχω τους γονείς μου με το μέρος μου, θα συμφωνήσει τελικά και ο σύζυγος. Προς το παρόν τους πάω λάου λάου γιατί και ο σύζυγος τους σέβεται πολύ και μετράει η γνώμη τους.

[zaxaroulini]

Η κοπέλα έχει ήδη πει ότι το έχει συζητήσει ήδη με τον άντρα της και όμορφα και ωραία και διαφωνούνε... άρα ποιος αποφασίζει λοιπόν κατά την γνώμη σου... είπαμε διαφωνούνε παρακάτω? πρακτικά ποιος θεωρείς ότι πρέπει να κάνει πίσω? η σύζυγος ή ο σύζυγος.

Συγνώμη αλλά εν έτη 2016 το θεωρώ παράλογο να αποφασίζει άλλος για την ζωή σου ακόμα και αν είναι ο άντρας σου.

 

Μα δεν είναι η ζωή και των 2 μας? τόσο λάθος το βλέπω?

[osin]

[/b]

 

Μα δεν είναι η ζωή και των 2 μας? τόσο λάθος το βλέπω?

όχι, δεν το βλέπεις καθόλου λάθος, αλλά πώς θα του φαινόταν η ιδέα να πας εσύ για δουλειά και να μείνει αυτός με τα παιδιά! Για συζητείστε αυτό το ενδεχόμενο

[tzatzikaki]

Συμφωνώ. Θα είναι πιο ανεξάρτητα, πιο αυτόνομα κτλ.

Η μητέρα του συζύγου μου δεν εργαζόταν, και τον κράτησε σπίτι μέχρι να πάει νηπιαγωγείο, respect για όσα έκανε και τράβηξε με 4 παιδιά, αλλά τις παθογένειες που έχω διακρίνει σε αυτή την οικογένεια δεν έχω δει σε άλλες που και οι 2 γονείς εργάζονται.

Και δε μιλάω για συνηθισμένα λάθη που κάνουμε όλοι στην ανατροφή των παιδιών, εντάξει όλοι θα κάνουμε λάθη...αλλά εκ των 4 παιδιών, το ένα ίσως είναι "κάπως" κοινωνικοποιημένο, οι υπόλοιποι ζουν ακόμη με την εντύπωση ότι είναι "το αστεράκι της μαμάς", ό,τι λένε θεωρούν ότι είναι ενδιαφέρον και σημαντικό (ενώ συνήθως δεν είναι) και αυτό προέκυψε από μια μαμά η οποία τους αφιέρωνε το 150% του χρόνου της, κάτι που δε συμβαίνει αργότερα με άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. Θέλω να πιστεύω πως δεν γενικεύω, πραγματικά πιστεύω ότι από νωρίς τα παιδιά θα πρέπει να συναναστρέφονται όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους πλην της μαμάς (αλλά και η μαμά θα πρέπει να συναναστρέφεται όσο το δυνατόν περισσότερους ενήλικες ανθρώπους).

[zaxaroulini]

όχι, δεν το βλέπεις καθόλου λάθος, αλλά πώς θα του φαινόταν η ιδέα να πας εσύ για δουλειά και να μείνει αυτός με τα παιδιά! Για συζητείστε αυτό το ενδεχόμενο

 

Το λες για να μπει και αυτός στην θέση μου και να δει πως νιώθω; Ο σύζυγος δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνει, από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι 2 τα θέματα:

α) να μην κουράζομαι γιατί με την δουλειά και 2 παιδιά θα είναι δύσκολο

β) το έγραψε κάπου μία κοπέλα νωρίτερα ότι και οι ψυχολόγοι λένε πως μέχρι τα 3 η μαμά θα πρέπει να είναι σπίτι με τα παιδιά.

Θεωρεί λοιπόν ότι τα παιδιά θα επηρεαστούν από όλο αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος αφού τα βολεύουμε μέχρι τώρα.

[zaxaroulini]

Η μητέρα του συζύγου μου δεν εργαζόταν, και τον κράτησε σπίτι μέχρι να πάει νηπιαγωγείο, respect για όσα έκανε και τράβηξε με 4 παιδιά, αλλά τις παθογένειες που έχω διακρίνει σε αυτή την οικογένεια δεν έχω δει σε άλλες που και οι 2 γονείς εργάζονται.

Και δε μιλάω για συνηθισμένα λάθη που κάνουμε όλοι στην ανατροφή των παιδιών, εντάξει όλοι θα κάνουμε λάθη...αλλά εκ των 4 παιδιών, το ένα ίσως είναι "κάπως" κοινωνικοποιημένο, οι υπόλοιποι ζουν ακόμη με την εντύπωση ότι είναι "το αστεράκι της μαμάς", ό,τι λένε θεωρούν ότι είναι ενδιαφέρον και σημαντικό (ενώ συνήθως δεν είναι) και αυτό προέκυψε από μια μαμά η οποία τους αφιέρωνε το 150% του χρόνου της, κάτι που δε συμβαίνει αργότερα με άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. Θέλω να πιστεύω πως δεν γενικεύω, πραγματικά πιστεύω ότι από νωρίς τα παιδιά θα πρέπει να συναναστρέφονται όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους πλην της μαμάς (αλλά και η μαμά θα πρέπει να συναναστρέφεται όσο το δυνατόν περισσότερους ενήλικες ανθρώπους).

 

Θεωρείς ότι τα παιδιά που μένουν σπίτι με την μαμά δεν είναι κοινωνικοποιημένα; δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, καλά το μωρό είναι μικρό ακόμη, αλλά ο μεγάλος είναι πολύ κοινωνικό και χαρούμενο παιδάκι.

[tzatzikaki]

[/b]

 

Μα δεν είναι η ζωή και των 2 μας? τόσο λάθος το βλέπω?

Σε αυτό είμαι μαζί σου, απλώς θα πρέπει να τον πάρεις με το μέρος σου...μην του το θέσεις τελεσίδικα διότι πιθανόν να υπάρξουν πολλές προστριβές στο μέλλον από αυτή σου την απόφαση...

[tzatzikaki]

Θεωρείς ότι τα παιδιά που μένουν σπίτι με την μαμά δεν είναι κοινωνικοποιημένα; δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, καλά το μωρό είναι μικρό ακόμη, αλλά ο μεγάλος είναι πολύ κοινωνικό και χαρούμενο παιδάκι.

Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να μη μένουν σπίτι....

[osin]

Το λες για να μπει και αυτός στην θέση μου και να δει πως νιώθω; Ο σύζυγος δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνει, από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι 2 τα θέματα:

α) να μην κουράζομαι γιατί με την δουλειά και 2 παιδιά θα είναι δύσκολο

β) το έγραψε κάπου μία κοπέλα νωρίτερα ότι και οι ψυχολόγοι λένε πως μέχρι τα 3 η μαμά θα πρέπει να είναι σπίτι με τα παιδιά.

Θεωρεί λοιπόν ότι τα παιδιά θα επηρεαστούν από όλο αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος αφού τα βολεύουμε μέχρι τώρα.

όχι, το λέω για να δουλέψεις εσύ, να μείνει αυτός στο σπίτι να έχει τα παιδιά και το σπίτι (να μη χρειαστούν τα παιδιά να φύγουν από την οικογενειακή εστία, και να ξεβολευτούν), και :

α. θα κουράζεσαι μόνο με τη δουλειά

β. τα παιδιά θα μείνουν σπίτι

[Αγγελίνα_2]

Η μητέρα του συζύγου μου δεν εργαζόταν, και τον κράτησε σπίτι μέχρι να πάει νηπιαγωγείο, respect για όσα έκανε και τράβηξε με 4 παιδιά, αλλά τις παθογένειες που έχω διακρίνει σε αυτή την οικογένεια δεν έχω δει σε άλλες που και οι 2 γονείς εργάζονται.

Και δε μιλάω για συνηθισμένα λάθη που κάνουμε όλοι στην ανατροφή των παιδιών, εντάξει όλοι θα κάνουμε λάθη...αλλά εκ των 4 παιδιών, το ένα ίσως είναι "κάπως" κοινωνικοποιημένο, οι υπόλοιποι ζουν ακόμη με την εντύπωση ότι είναι "το αστεράκι της μαμάς", ό,τι λένε θεωρούν ότι είναι ενδιαφέρον και σημαντικό (ενώ συνήθως δεν είναι) και αυτό προέκυψε από μια μαμά η οποία τους αφιέρωνε το 150% του χρόνου της, κάτι που δε συμβαίνει αργότερα με άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. Θέλω να πιστεύω πως δεν γενικεύω, πραγματικά πιστεύω ότι από νωρίς τα παιδιά θα πρέπει να συναναστρέφονται όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους πλην της μαμάς (αλλά και η μαμά θα πρέπει να συναναστρέφεται όσο το δυνατόν περισσότερους ενήλικες ανθρώπους).

 

Πιάστηκες από μία περίπτωση κοντινή σου και γενικεύεις...να σου θυμίσω ότι οι περισσότεροι στη γενιά μας πρώτη φορά σχολείο πήγαμε στα νήπια και δεν είμαστε όλοι ακοινώνητοι. Πιθανότατα η πεθερά σου έκανε άλλα λάθη μεγάλα στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, αλλά όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το θέμα της κοπέλας εδώ.

[ΑΡΓΚ]

Κατ' αρχάς θέλω να ευχαριστήσω όλες σας κορίτσια που ασχολείστε με το πρόβλημά μου. Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω, όπως τα θέτεις:

1) Δεν θα ήθελα να είμαι μία νοικοκυρά εφ όρου ζωής

2) Δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά έχω και εγώ εισοδήματα από ενοίκια πλην του συζύγου

3) Δύσκολη ερώτηση, τα παιδιά είναι πιο "υπερήφανα" άμα η μαμά δουλεύει;

4) Υπάρχει κοινή διαχείριση. Δηλαδή τα χρήματά μας προέρχονται από την δουλειά του συζύγου και από δικά μου εισοδήματα από ενοίκια. Δεν θα ρωτήσω να πάω να ψωνίσω, δηλ. δεν θα πω θέλω χρήματα, θα πάω π.χ. σουπερμαρκετ και θα πληρώσω με την πιστωτική που εξοφλείται από τον κοινό λογαριασμό μας. Ούτε ο σύζυγος θα μου κάνει έλεγχο τι πήρες τι χάλασες, κάθε μήνα που έρχεται να πληρωθεί η πιστωτική βλέπουμε τι έξοδα έχουμε κάνει. Ξέρουμε τις αντοχές μας οπότε ούτε ο σύζυγος ούτε εγώ θα κάνουμε σπατάλες. Δηλαδή και ο σύζυγος μπορεί να πάρει κάτι για το χόμπι του (φωτογραφίά) χωρίς να με ρωτήσει αλλά και εγώ θα πάω π.χ. και θα πάρω ένα ζευγάρι μπότες που μπορεί να κάνει 150 ευρώ χωρίς να ρωτήσω.

Ξέρουμε και οι 2 τι μας "παίρνει" να χαλάμε.

 

Οπότε έγω βλέπω 2 θέματα:

 

Πρώτα αν είσαι εσύ εντάξει με το να παραμείνεις νοικοκυρά. Αφού λες όχι, αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί αυτη τη στιγμή, οι μισές γυναίκες στην Ελλάδα είναι άνεργες, κακά τα ψέματα. Οπότε εγγύηση ότι και αργότερα θα βρεις δουλειά, δεν υπάρχει. Από την άλλη, θες δουλεια-δουλειά ή χόμπυ; Γιατί κάτι σε εθελοντισμό π.χ. για να βγεις από το σπίτι, θα μπορείς να βρεις.

 

Το δεύτερο, είναι θέμα νοοτροπία και αξιών. Μπορεί μία οικογένεια να θέλει και σήμερα να περάσει στα παιδιά το μοντέλο ότι οι γυναίκες παίρνουν προίκα, τις βοηθά η οικογένεια, μεγαλώνουν τα παιδιά, ο άντρας είναι ο κουβαλητής. Μία άλλη οικογένεια μπορεί να περάσει άλλο μήνυμα στα παιδια, τι να πω; Επειδή από την εποχή της προγιαγιας μου (πιο πίσω χάνεται η πληροφορία, δεν ξέρω) γυναίκα που να μη δουλεύει στο σόι δεν είχα, δεν ξέρω πραγματικά πώς σκέφτεται η άλλη πλευρά. Δεν μπορώ να μπω στη θέση σου να σου πω την αλήθεια. Δηλαδή, αν μεγάλωνα εγώ την κόρη μου να γυρεύει στα 30τόσα και μάνα η ίδια την έγκριση μου και την άδεια του συζύγου για να εργαστεί, εγώ θα ένιωθα ότι έχω αποτύχει και έχω γυρίσει το χρόνο 100 χρόνια πίσω.