Έξοδος χωρίς παιδιά

[mkcm]

Το θέμα Εκάβη είναι ότι κι εσύ αν δεν είχες την εναλλακτική να παραλάβει κάποιος τα παιδιά θα έκανες άλλες επιλογές. Εγώ π.χ. για να δουλέψω 8ωρο θα πρέπει να φύγω στις 4 από τη δουλειά. 4 το αργότερο όμως πρέπει να έχω πάρει το παιδί από το σταθμό, οπότε αναγκάζομαι και φεύγω στις 3. Ναι, δε μου έχουν κόψει χρήματα οι εργοδότες μου γιατί όπως προείπα αποδίδω σε λιγότερο χρόνο όσο πριν, αλλά μου κάθεται κάπως ακόμη και meeting να έχουμε εγώ στις 3 χαιρετάω. Δε θα με απολύσουν, αλλά δε θα εξελιχθώ κιόλας. Επιλογή μου βέβαια, θα μπορούσα να δουλεύω 12ωρα και τα παραπάνω λεφτά να τα δίνω σε νταντάδες, αλλά αυτό δε μου έχει περάσει καν από το μυαλό. Αν όμως ήμουν σε άλλη δουλειά, με άλλο ωράριο, χωρίς τις διευκολύνσεις που έχω θα είχα και εγώ πιθανά προσαρμόσει διαφορετικά τη ζωή μου, θα μου φαινόταν π.χ. αδιανόητο να χαιρετάω βρέξει - χιονίσει στις 3. Ή αν είχα γιαγιά κοντά θα ήταν ίσως αυτονόητο ότι εκείνη θα παραλάβει το παιδί. Ίσως πάλι κι όχι. Δεν ξέρω...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μερικές φορές αυτό που θεωρούμε ότι αποτελεί στάση ζωής, αξία, κλπ. μπορεί και να μας επιβάλλεται από τις ίδιες τις συνθήκες και ότι σε άλλη περίπτωση να επιλέγαμε αλλιώς. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή.

 

Τώρα για το θέμα με το νεογέννητο. Εγώ π.χ. δε θα το έκανα. Εχώ μια γνωστή που το έκανε (κι εκείνη μετά από πολλούς κύκλους εξωσωματικών). Η ίδια την εποχή εκείνη ισχυριζόταν ότι το είχε ανάγκη, κλπ., κλπ. Εκ των υστέρων μου εκμυστηρεύτηκε ότι εξαιτίας της όλης πίεσης που είχε δεχτεί η σχέση τους με τον άντρα της μέχρι να συλλάβουν και να γεννήσουν, της το είχε θέσει σχεδόν ως τελεσίγραφο ότι αν δε φεύγαν λίγο από όλους και από όλα δεν ήξερε αν θα μπορούσε να επιστρέψει στη σχέση τους. Και πάλι, εμένα προσωπικά το συγκεκριμένο επιχείρημα δε με έπεισε, όμως εγώ δεν έχω περάσει τέτοια δοκιμασία με τον άντρα μου για να ξέρω πως θα αντιδρούσα σε ανάλογο περίπτωση...

[ekavi_]

Μα γιατί νιωθεις την αναγκη να το "κατακρινεις", όπως λες?

Ασε που αυτο ειναι απλα κουτσομπολιο.

Και γιατι φερνεις το συγκεκριμένο παραδειγμα, που ειναι ομολογουμενως ενα ευαισθητο θεμα (γυναίκα με προβληματα υπογονιμοτητας). Αν αυτη η χ μάνα το είχε αποκτήσει ευκολα το παιδι της, παίζει κάποιο ρολο στο πώς το βλέπεις?

Οι μαμαδες εξωσωματικής είναι περισσότερο υπόλογες?

("δε φτανει μωρή που μπόρεσες να κανεις παιδι, τωρα το αφηνεις και φευγεις?")

 

Με σόκαρε. Και για να με σοκάρει προφανώς δεν το αποδέχομαι. Το κατακρίνω (=κρίνω αρνητικά). Εσένα κάτι που σε σοκάρει δεν το επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου; Δεν το απορρίπτεις στο μυαλό σου; Δεν το συζήτησα με κανέναν για να είναι κουτσομπολιό. Το έφερα εδώ ως παράδειγμα.

Και εύκολα να είχε αποκτήσει το παιδί, πάλι το ίδιο θα ένιωθα. Το βλέπω σαν τελείως επιπόλαιη και εγωιστική κίνηση να αφήσεις το νεογέννητο για να πας διακοπές. Αλλά το ότι αυτή η κίνηση έγινε από μητέρα που δυσκολεύτηκε νομίζω δίνει άλλη βαρύτητα. Αν το βλέπετε από άλλο πρίσμα, πείτε μου.

[love4]

Eγω παλι ποτε δεν ενιωσα οτι μετα τα παιδια εχασα την ελευθερια μου και γεμισα υποχρεωσεις...δεν ξερω γιατι...μηπως επειδη παντα ειχα υποχρεωσεις και ειχα συνηθισει? Μηπως γιατι ειμαι ατομο που δεν εχω προβλημα με τις αμετρητες υποχρεωσεις? Δεν το εχω διευκρινησει αυτο με τον εαυτο μου. Επισης δεν εχω νιωσει ποτε πως θελω να ξεσκασω μονη με τον αντρα μου, μαλλον ξεσκαω και οικογενειακα...δεν ξερω...παντως μεχρι τωρα δεν το εχω νιωσει. Τωρα που διαβασα τις αποψεις, συνειδητοποιω πως ευτυχως δεν εχω αισθανθει πως μου λειπει πχ ενα σινεμα αν και παλαιοτερα πηγαινα και μου αρεσε...δεν ξερω, πραγματικα δεν μπορω να το εξηγησω.

 

Επισης θα συμφωνησω με ekavi (αν θυμαμαι καλα) πως καποια πραγματα σε μενα που φαινονται ακραια...η μαμα πχ που αφηνει το παιδι της και φευγει συχνα για ταξιδια αναψυχης, θα τα σχολιασω με τον αντρα μου και ναι θα την "κουτσομπολεψουμε":rolleyes: Κατ' αντιστοιχια μια αλλη μαμα θα " κουτσομπολεψει" εμενα που δουλευω και στελνω το 2 χρονο μου στον παιδικο αντι να περιμενω να μεγαλωσει και αλλο και να ασχοληθω αργοτερα με την καριερα μου...

Skountoufla αν δεν κουτσομπολεψουμε και λιγο με τον ανθρωπο μας τι θα κανουμε? ολη την ωρα θα μιλαμε για πολιτικη, για τεχνη και για τα παιδια μας?

[skountoufla]

Αλλά το ότι αυτή η κίνηση έγινε από μητέρα που δυσκολεύτηκε νομίζω δίνει άλλη βαρύτητα.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό που λες προσβαλλει περισσοτερο τις μαμαδες που χρειάστηκαν εξωσωματική ή εκείνες που δεν χρειάστηκαν.

Σε κάθε περίπτωση, το βρίσκω άκυρο το παραδειγμα που έφερες (ασαράντιστο μωρό) στο θέμα "έξοδος χωρίς παιδιά", δεν νομίζω ότι προσφέρει τίποτα στην κουβέντα. Το να σου πούμε πώς βλέπουμε το συγκεκριμένο περιστατικό δεν έχει καμια θέση εδώ και ακόμα κι αν δεν αναφέρονται ονοματα, ναι, κατά τη γνώμη μου θα ειχε το χαρακτηρα κουτσομπολιου ("ξερω μια που μετα από τις εξωσωματικές άφησε το παιδί με το που σαραντισε και πήγε διακοπές, εσεις τι λετε?")

edit: love4, αυτο που λες δεν βγαινει καν από το σπιτι σου, δεν συγκρινω το τι λες με τον αντρα σου με το τι λες εδω μεσα!

[ekavi_]

Το θέμα Εκάβη είναι ότι κι εσύ αν δεν είχες την εναλλακτική να παραλάβει κάποιος τα παιδιά θα έκανες άλλες επιλογές.

 

Δεν ξέρω...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μερικές φορές αυτό που θεωρούμε ότι αποτελεί στάση ζωής, αξία, κλπ. μπορεί και να μας επιβάλλεται από τις ίδιες τις συνθήκες και ότι σε άλλη περίπτωση να επιλέγαμε αλλιώς. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή.

 

Τώρα για το θέμα με το νεογέννητο. Εγώ π.χ. δε θα το έκανα. Εχώ μια γνωστή που το έκανε (κι εκείνη μετά από πολλούς κύκλους εξωσωματικών). Η ίδια την εποχή εκείνη ισχυριζόταν ότι το είχε ανάγκη, κλπ., κλπ. Εκ των υστέρων μου εκμυστηρεύτηκε ότι εξαιτίας της όλης πίεσης που είχε δεχτεί η σχέση τους με τον άντρα της μέχρι να συλλάβουν και να γεννήσουν, της το είχε θέσει σχεδόν ως τελεσίγραφο ότι αν δε φεύγαν λίγο από όλους και από όλα δεν ήξερε αν θα μπορούσε να επιστρέψει στη σχέση τους. Και πάλι, εμένα προσωπικά το συγκεκριμένο επιχείρημα δε με έπεισε, όμως εγώ δεν έχω περάσει τέτοια δοκιμασία με τον άντρα μου για να ξέρω πως θα αντιδρούσα σε ανάλογο περίπτωση...

 

Ναι, αν δεν είχα την βοήθεια αυτή θα έκανα άλλες επιλογές. Εννοείται. Δεν κατάλαβα ακριβώς πως το εννοείς. Αυτό που είπα εγώ είναι πως παρόλο καλομαθημένη μέχρι που παντρεύτηκα, όταν παντρεύτηκα και κυρίως όταν έκανα παιδιά ανέλαβα (πιστεύω) τις ευθύνες μου. Έπαψα ποια να είμαι η καλομαθημένη και δεν αποζητώ εκείνες της μέρες. Είμαι σε άλλη φάση τώρα και προσπαθώ να καλομάθω τα παιδιά μου.

 

Αν όλα έγιναν όπως στα είπε η γνωστή σου, τότε στην ουσία της το έθεσε εκβιαστικά ο σύζυγος και αυτόν θα κρίνω αρνητικά. Δεν το ήθελε. Η δικιά μου γνωστή το θεωρούσε φυσιολογικό να το κάνει αυτό. Αυτό που με σόκαρε ήταν πως το παιδί ίσα που είχε σαραντήσει. Δεν το έκανε έστω μετά από κάποιους μήνες. Εντωμεταξύ, η εν λόγω γυναίκα συνέχισε και τα επόμενα χρόνια σαν να μην άλλαξε τίποτα με τον ερχομό του παιδιού. Δεν μιλάμε για ένα μεμονωμένο περιστατικό.

[ekavi_]

Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό που λες προσβαλλει περισσοτερο τις μαμαδες που χρειάστηκαν εξωσωματική ή εκείνες που δεν χρειάστηκαν.

Σε κάθε περίπτωση, το βρίσκω άκυρο το παραδειγμα που έφερες (ασαράντιστο μωρό) στο θέμα "έξοδος χωρίς παιδιά", δεν νομίζω ότι προσφέρει τίποτα στην κουβέντα. Το να σου πούμε πώς βλέπουμε το συγκεκριμένο περιστατικό δεν έχει καμια θέση εδώ και ακόμα κι αν δεν αναφέρονται ονοματα, ναι, κατά τη γνώμη μου θα ειχε το χαρακτηρα κουτσομπολιου ("ξερω μια που μετα από τις εξωσωματικές άφησε το παιδί με το που σαραντισε και πήγε διακοπές, εσεις τι λετε?")

edit: love4, αυτο που λες δεν βγαινει καν από το σπιτι σου, δεν συγκρινω το τι λες με τον αντρα σου με το τι λες εδω μεσα!

 

Μιλάμε για το κατά πόσο ο ερχομός ενός παιδιού σημαίνει για κάποιους αλλαγή του τρόπου ζωής τους, ενώ κάποιοι άλλοι φέρονται σαν να μην άλλαξε τίποτα. Και πάνω σε αυτό έφερα ένα παράδειγμα.

 

Εσύ πας να το μετατρέψεις σε κουτσομπολιό, που από όλα όσα είπα μου σχολιάζεις συνέχεια το συγκεκριμένο παράδειγμα...

[mkcm]

Ρε παιδιά, μη ζούμε σε ροζ συννεφάκι, προφανώς και υπάρχει κουτσομπολιό και νομίζω ότι υπάρχει παντού, πόσο μάλλον ανάμεσα στα ζευγάρια (επιμένω, ότι οι μεγαλύτεροι κουτσομπόληδες είναι οι άντρες). Όμως, είναι διαφορετικό το ότι σχολιάζω κάτι που με ξενίζει ως αρνητικό και μέσα από αυτό ενισχύω την πεποίθησή μου για το αντίθετο και είναι διαφορετικό να στολίζω με χίλιους δύο χαρακτηρισμούς (μπορεί και 1 βέβαια να είναι αρκετός) τον άνθρωπο του οποίου η συμπεριφορά με ξένισε ή να προτρέχω και να βγάζω διαγνώσεις για την ψυχική υγεία των παιδιών του συγκεκριμένου ζευγαριού....

Και κάτι τέτοιο δεν ειπώθηκε στο συγκεκριμένο παράδειγμα.

 

Εκάβη, δεν εννοούσα εσένα προσωπικά. Εννοούσα κι εμένα και κάθε οικογένεια. Το bottom line είναι αν αποκλειστικά εμείς είμαστε αυτοί που υπαγορεύουμε τι αλλαγές θα επέλθουν στις ζωές μας ή αν ορισμένες από τις αλλαγές που κάνουμε υπαγορεύονται από τις συνθήκες της ζωής μας, απλά εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε...

[ekavi_]

mkcm, εγώ απλώς σχολίασα αυτό που με ξένισε στα πλαίσια πάλι μια γενικότερης συζήτησης. Ούτε χαρακτηρισμούς έκανα, ούτε τίποτα. Ούτε άνοιξα θέμα για αυτό το περιστατικό.

[mkcm]

Συμφωνώ μαζί σου Εκάβη. Ακριβώς αυτό είπα ότι σε ξένισε μια συμπεριφορά και σχολίασες τη συμπεριφορά, χωρίς χαρακτηρσιμούς κλπ.

[ekavi_]

Εκάβη, δεν εννοούσα εσένα προσωπικά. Εννοούσα κι εμένα και κάθε οικογένεια. Το bottom line είναι αν αποκλειστικά εμείς είμαστε αυτοί που υπαγορεύουμε τι αλλαγές θα επέλθουν στις ζωές μας ή αν ορισμένες από τις αλλαγές που κάνουμε υπαγορεύονται από τις συνθήκες της ζωής μας, απλά εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε...

 

Το ξέρω. Απλώς επειδή η σκουντούφλα εννοεί εμένα προσωπικά, το διευκρινίζω.

 

Έχεις δίκιο. Αλλά και στις 2 περιπτώσεις που λες, τελικά επέρχονται οι αλλαγές. Όταν δεν επέρχονται είναι επειδή αντιστεκόμαστε σθεναρά. Έτσι το βλέπω εγώ.

 

Επίσης όταν τελικά επέρχονται οι αλλαγές είτε από επιλογή είτε λόγω συνθηκών, νιώθουμε εντάξει με τη ζωή μας ή νιώθουμε ότι θυσιαζόμαστε, αδικούμαστε κτλ. Αυτό είναι το ερώτημα.

[mkcm]

Και έτσι είναι... Απλά, ορισμένοι άνθρωποι αναγκάζονται να αλλάξουν περισσότερα, άλλοι λιγότερα και ορισμένοι άνθρωποι επιλέγουν να αλλάξουν περισσότερα και άλλοι λιγότερα.

Προσωπικά νιώθω ότι οι αλλαγές που έχω κάνει στη ζωή μου είναι από επιλογή (αν και ακόμη και να μην ήθελα να τις κάνω θα μου τις επέβαλλαν οι συνθήκες) και αυτό γιατί δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Δε μου λείπει το ποτό, η έξοδος, το τσιγάρο, οι ανέμελες γεμάτες αλκοόλ και ύπνο διακοπές, ούτε καν ο ύπνος μέχρι ό,τι ώρα θέλω τα Σ/Κ...

Είμαι ευτυχισμένη με το να μη βγαίνω με τον άντρα μου, αλλά να περνάμε όμορφα βράδια στο σπίτι μας, είμαι ευτυχισμένη με το να περνάω πολλές ώρες με το παιδί μου, με το να περνάω πολυήμερες διακοπές με το παιδί μου, το να βάζω το βράδυ το παιδί μου για ύπνο, ακόμη και αν δεν πάω στο τάδε ή δείνα γαμήλιο τραπέζι ή την τάδε ή δείνα ονομαστική εορτή, πάρτυ, γεννέθλια, κλπ... Και νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο.

[ekavi_]

Και έτσι είναι... Απλά, ορισμένοι άνθρωποι αναγκάζονται να αλλάξουν περισσότερα, άλλοι λιγότερα και ορισμένοι άνθρωποι επιλέγουν να αλλάξουν περισσότερα και άλλοι λιγότερα.

Προσωπικά νιώθω ότι οι αλλαγές που έχω κάνει στη ζωή μου είναι από επιλογή (αν και ακόμη και να μην ήθελα να τις κάνω θα μου τις επέβαλλαν οι συνθήκες) και αυτό γιατί δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Δε μου λείπει το ποτό, η έξοδος, το τσιγάρο, οι ανέμελες γεμάτες αλκοόλ και ύπνο διακοπές, ούτε καν ο ύπνος μέχρι ό,τι ώρα θέλω τα Σ/Κ...

Είμαι ευτυχισμένη με το να μη βγαίνω με τον άντρα μου, αλλά να περνάμε όμορφα βράδια στο σπίτι μας, είμαι ευτυχισμένη με το να περνάω πολλές ώρες με το παιδί μου, με το να περνάω πολυήμερες διακοπές με το παιδί μου, το να βάζω το βράδυ το παιδί μου για ύπνο, ακόμη και αν δεν πάω στο τάδε ή δείνα γαμήλιο τραπέζι ή την τάδε ή δείνα ονομαστική εορτή, πάρτυ, γεννέθλια, κλπ... Και νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο.

 

Εγώ είμαι σίγουρη ότι οι αλλαγές που έχουν γίνει στη ζωή μου είναι από επιλογή. Γιατί αν ήθελα θα είχα βοήθεια, αλλά δεν τη χρησιμοποιώ. Οπότε και εγώ κάνω όλα όσα ανέφερες και είμαι χαρούμενη για αυτό.

[free dom]

Εγω θεωρω αυτονοητο πως ολες οι μανουλες επελεξαν να αλλαξουν τη ζωη τους και ειναι ευχαριστημενες μ αυτο. Δεν ξερω καμια που να εκανε παιδια με το ζορι η να το μετανιωσε.. Απλα υπαρχουν στιγμες που πιεζομαστε και χρειαζομαστε λιγη χαλαρωση.Οσες δεν το νιωθουν αυτο, πραγματικα μπραβο!

[AthinaP]

Όπως καποια γνωστη μου....φυγαμε τριημερο και εγω ειχα μαζι τα παιδια, ενώ εκεινη τα αφησε γιατι ηθελε να ηρεμησει με τον αντρα της λεει....ε και ειχε τα δικα μου παιδια να παιζει, μια που το κλιμα ηταν οικογενειακο, ενώ τα δικα της ειχαν μεινει με τον παππου και τη γιαγια. Φυσικα και μεσα μου θεωρησα ότι ηταν λαθος της ολο αυτό...

 

 

Δεν νομιζω ότι αυτό που ήθελε η φίλη σου και ο άντρας της ήταν να έχει κάποιον να παίζει τη μέρα

 

Αυτό πια πού το πας; Που στις διακοπες αν δεν θες να πληρώνεις σουίτες και διαμερισματάκια, η διευθέτηση με τα παιδιά είναι χειρότερη από την καθημερινότητα, δηλαδή ερχόμαστε πιο κοντά από ό,τι συνήθως!

[Λαΐδα]

Δεν νομιζω ότι αυτό που ήθελε η φίλη σου και ο άντρας της ήταν να έχει κάποιον να παίζει τη μέρα

 

!

 

:lol:

ετσι ακριβως είναι....εκει ηθελε να εστιασει!!!

[AthinaP]

 

Αυτό το έγραψε κανείς;

Νομίζω ότι όλοι πιστεύουμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αμφίδρομες.

Φαίνεται ότι εννοείς τον ομφάλιο λώρο ως σχέση εξάρτησης του παιδιού με τη μαμά του (για αυτό δεν αναφέρεις τον μπαμπά, οπότε πρόκειται για παιδί "μαμάκια" και μαμόθρεφτο που δεν μπορεί να ζήσει ανεξάρτητο.

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η πλευρά. Υπάρχουν ενήλικες που ζουν -από επιλογή- μόνοι τους και απολύτως οικονομικά ανεξάρτητα από τα 24 τους και συντονίζουν τις καλοκαιρινές τους άδειες, προκειμένου να συμπέσουν όλα τα αδέρφια για 5-6 μέρες σε διακοπές με τους γονείς τους, εννοείται συν γυναιξί, ανδράσι και τέκνοις.

 

 

Η δική μου γνώμη είναι ότι ο ομφάλιος λώρος (με την έννοια του δεσίματος με την οικογένεια) διατηρείται όσο τα μέλη της οικογένειας περνούν ωραία μαζί. (Αυτά που έλεγε τόσο όμορφα η Άννα για τις "καλύτερες στιγμές"; Αυτά!).

Όταν οι γονείς-παππουδογιαγιάδες αρνηθούν να δώσουν μία χείρα βοηθείας στα παιδιά τους, γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες στη ζωή τους (από φιλανθρωπίες ως ταξίδια, τούρκικα ή οτιδήποτε, αδιάφορο), τότε ο ομφάλιος λώρος έχει σίγουρα κοπεί. Και, κατά πάσα πιθανότητα, με ευθύνη και των δύο πλευρών.

Όταν τα παιδιά (8-10-15 χρονών) βαριούνται να περνούν χρόνο με τους γονείς τους και προτιμούν το κομπιούτερ από τη μονόπολη ή βαριούνται να πάνε έστω 1 εβδομάδα διακοπές με τους γονείς, αν δεν έχουν και φίλους, τότε επίσης έχει κοπεί ο ομφάλιος λώρος.

Προφανώς, για ορισμένους αυτός μπορεί να είναι και ο βασικός στόχος και να νιώθουν έτσι πιο ξεκούραστοι ή χαρούμενοι. Για άλλους όμως κάτι τέτοιο θα σήμαινε πολλή θλίψη.

 

 

Μα διάβασες σε τι απαντούσα; Απαντούσα στο εξής:

 

"Μου έχει δημιουργηθεί αμυδρά η εντύπωση ότι πολλές γυναίκες θεωρούν την «προσωπική ευχαρίστηση χωρίς παιδιά» ασύμβατη έννοια από μόνη της, ή εν πάσει περιπτώσει ασύμβατη με τη μητρότητα! "

 

Και ναι, είμαστε από τις οικογένειες που μας αρέσει κάποιες φορές να είμαστε με ξαδέρφια κτλ, δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα είμαστε καλά και χωρίς αυτούς ή μόνοι με το σύζυγο χωρίς παιδιά! Ρωτάω, σε ποια ηλικία θεωρούμε ότι τα παιδιά δεν μπορούν να περάσουν καλά, για κάποιο διάστημα χωρίς εμάς ή εμείς χωρίς αυτά. Η παραδοχή είναι ότι τα ρωτήσαμε και μας είπαν ότι μας χρειάζονται; Νομίζουμε ότι μας χρειάζονται; Θέλουμε να μας χρειάζονται; Γιατί θεωρείται δεδομένο για κάποιες ότι μας χρειάζονται μέχρι πότε; Μέχρι να φύγουν για φοιτητές;

 

Πχ άκουγα συναδέλφους το καλοκαίρι που έλεγαν πόσο τέλεια περνουσαν τα παιδιά στην κατασκήνωση, δηλαδή αυτά τα παιδιά είχαν κενά στη σχέση τους με τους γονείς; Δεν νομίζω... Απλά αυτοί οι γονείς βλέπουν πιο χαλαρά μια ημερομηνία λήξης στο πόσο έντονα τους χρειάζεται το παιδί τους στις 365 μέρες που έχει ο χρόνος.

 

Ίσως είναι και θέμα εμπειριών. Άλλοι είχαν αναμνήσεις από γονεις που τους άφηναν τα παιδιά κάπου χειρότερα για να πάνε οι γονείς κάπου καλύτερα, εγώ είχα αναμνήσεις να με αφήνουν σε ένα φοβερά κοσμοπολίτικο περιβάλλον, σε πολυαγαπημένους συγγενείς που δεν είχαν παιδιά, με φοβερά ερεθίσματα και αγάπη και στιγμή δεν σκέφτηκα ότι οι γονείς μου με ξεφορτώνονται, δεν υπονοήθηκε ποτέ.

[AthinaP]

:lol:

ετσι ακριβως είναι....εκει ηθελε να εστιασει!!!

 

Και; Δεν το δικαιούται, αν έχει φροντίσει τα παιδιά της να περνάνε καλά κάπου αλλού;

 

Επειδή καμιά φορά το γυρνάμε στις παραδοσιακές κοινωνίες και στη φύση, στις παραδοσιακές κοινωνίες υπήρχαν πιο πολλές ευκαιρίες για το ζευγάρι να ξεμοναχιαστεί, γιατί παίζαν πιο πολύ γιαγιάδες και θείες! Σε ένα διαμέρισμα είναι το θέμα, όταν έχεις μονίμους επισκέπτες κάπου γύρω...

[Λαΐδα]

Εγω δεν ειμαι η καταλληλη για να πω τι δικαιουται ο καθενας αποψη μου και μονο ειναι οτι ενα ζευγαρι οταν κανει παιδια τα βαζει πανω απο ολα... Και απο το σεξ. Καποιος πιστευει οτι τα παιδια περνανε καλα καπου αλλου... Εγω πιστευω οτι τα παιδια περνανε καλυτερα με τους γονεις τους... Και εκει ειναι η βασικη διαφωνια μας πιστευω. Και οι δυο πλευρες ομως πρατουν συμφωνα με αυτο που πιστευουν οτι ειναι καλυτερο για τα παιδια τους Αν καποια θεωρει οτι τα παιδια περνουν καλυτερα καπου αλλου και οχι μαζι της, καλα κανει και τα αφηνει

[AthinaP]

Κοίτα, εγώ είδα ότι μέχρι τα 2,5 περίπου πραγματικά ήμασταν ο κόσμος τους, γύρω στα 2,5 ενδιαφερόντουσαν πολύ για να παίξουν με άλλα παιδάκια, τους έκανε οποιοδήποτε παιδί και τώρα που ειναι σε σχολική ηλικία τους ενδιαφέρει να έχουν γνωστά παιδάκια, όχι περαστικους. Αυτό κυρίως αν τους εξασφαλισουμε, είναι χαρούμενα. Προσωπικά δεν θα τα άφηνα στη γιαγιά κάπου ξεκάρφωτα για να περάσουμε μόνοι μας καλά σε διακοπές. Θα τα άφηνα όμως κάπου που έχουν περάσει καλά, και αυτό ήταν φέτος, εκεί που τα αφήσαμε με τη γιαγιά που ήταν το μόνο μέρος που μου ζητάνε επιτακτικά να ξαναπάνε και όχι κάποιο από αυτά που έχουμε πάει μαζί. Και δεν τους έκανε διαφορά αν ήμασταν μαζί ή όχι, τους έκανε διαφορά που είχαν παιδιά που είχαν ταιριάξει για παρέα.

 

Στα 2,5 τους ενδιέφερε να είμαστε μαζί οπουδήποτε, τώρα δεν είναι το ίδιο, αυτό λέω, εγώ βλέπω μια διαφορά με το πέρασμα των χρόνων, εσύ δεν τη βλέπεις; Κάνετε κάτι δηλαδή όλη μερα μαζί με τα 8χρονα, στην παραλία, κάθονται και παίζουν μαζί σας; Εγώ δεν μπορώ να κάθομαι να παίζω επιτραπέζια, βαριέμαι!!! Πώς περνάτε τη μέρα όλοι μαζί; Στη θάλασσα μαζί θα κάνουμε κάποια πράγματα μαζί, όπως καταδύσεις τώρα φέτος, θα πάμε σε μουσεια, βόλτες, νεροτσουλήθρες και όλα τα καλά μαζί, αλλά πιο μεγάλη χαρά θα δείξουν όταν βρούνε ένα τσούρμο πιτσιρίκια και ζουζουνίζουν, παρά όταν κάνουμε κάτι μαζί.

 

Σε λιγο θα μου πεις ότι βγαίνετε στην πλατεία και κάθονται και παίζουν μαζί σας και όχι με τους φίλους τους!

 

Αν λοιπόν υπάρχει ένα χωριό που έχουν φιλαράκια και μπορούν να μείνουν με τη γιαγιά, ενώ εμείς δεν θέλουμε να χαραμίσουμε τις κανονικές μας διακοπές εκεί, δεν το βρίσκω μεμπτό. Και μέχρι τώρα δεν το έχουμε κάνει, τα αφήσαμε όσο δουλεύαμε, όχι για διακοπές δικές μας, αλλά το βλέπω να έρχεται. Ειδικά που είναι μεγάλα και πληρώνουν εισητήρια κτλ.

[AthinaP]

Α και να προσθέσω ότι ο άντρας μου είναι πιο ενοχικός ή έχει συνηθίσει πολύ τα παιδιά ή έχει δεθεί πιο πολύ από εμένα με τα παιδιά, ή με βαριέται ξέρω εγώ χωρίς τα παιδιά... Πάντως τα παιδιά του λείπανε φέτος το καλοκαίρι που πηγαν στο χωριό μια εβδομάδα, εμένα πάλι όχι και τόσο . Αφού ήξερα ότι περνάνε μια χαρά, μια χαρά περνούσα και εγώ εδώ.

 

Και μάλιστα είχα το χρόνο να το φιλοσοφήσω λίγο.

 

Μα τι καλά περνάγαμε τις διακοπές μας πριν αποκτήσουμε παιδιά, σε σχέση με τις διακοπές με παιδιά! Πηγαίναμε όπου θέλαμε, δεν κουβαλάγαμε, σηκωνόμασταν ό,τι ώρα θέλαμε, χουζουρεύαμε στο κρεβάτι με εφημερίδες, ρίχναμε και κανένα γύρο χμμμμμ δραστηριοτήτων! Μια χαρά περνούσαμε.

 

Μετά λέω, μα τι είπα, μια χαρά περνουσαμε και κάθε απλό Σαββατοκύριακο.

 

Διόρθωση και κάθε απλό απόγευμα καθημερινής μετά τη δουλειά καλοπερνούσαμε σε σχέση με τις διακοπές με παιδιά!

 

 

Δεν λέω ότι δεν περνάμε καλά και με με παιδιά, απλά ειναι διαφορετικό να περνάς καλά για εσένα και να κάνεις πράγματα για ενηλίκους που σου αρέσουν εσένα. Ίσως ήμουν και κακομαθημένη και είχα μάθει να με προσέχουν οι αντρες μου και εγώ να μην προσέχω άλλους....

[Λαΐδα]

Προσωπικά δεν θα τα άφηνα στη γιαγιά κάπου ξεκάρφωτα για να περάσουμε μόνοι μας καλά σε διακοπές. Θα τα άφηνα όμως κάπου που έχουν περάσει καλα

 

Και δεν τους έκανε διαφορά αν ήμασταν μαζί ή όχι, τους έκανε διαφορά που είχαν παιδιά που είχαν ταιριάξει για παρέα.

 

εγώ βλέπω μια διαφορά με το πέρασμα των χρόνων, εσύ δεν τη βλέπεις;

 

Κάνετε κάτι δηλαδή όλη μερα μαζί με τα 8χρονα, στην παραλία, κάθονται και παίζουν μαζί σας; Εγώ δεν μπορώ να κάθομαι να παίζω επιτραπέζια, βαριέμαι!!!

 

Πώς περνάτε τη μέρα όλοι μαζί; Στη θάλασσα μαζί θα κάνουμε κάποια πράγματα μαζί, όπως καταδύσεις τώρα φέτος, θα πάμε σε μουσεια, βόλτες, νεροτσουλήθρες και όλα τα καλά μαζί, αλλά πιο μεγάλη χαρά θα δείξουν όταν βρούνε ένα τσούρμο πιτσιρίκια και ζουζουνίζουν, παρά όταν κάνουμε κάτι μαζί.

 

Σε λιγο θα μου πεις ότι βγαίνετε στην πλατεία και κάθονται και παίζουν μαζί σας και όχι με τους φίλους τους!

 

Αν λοιπόν υπάρχει ένα χωριό που έχουν φιλαράκια και μπορούν να μείνουν με τη γιαγιά, ενώ εμείς δεν θέλουμε να χαραμίσουμε τις κανονικές μας διακοπές εκεί, δεν το βρίσκω μεμπτό. Και μέχρι τώρα δεν το έχουμε κάνει, τα αφήσαμε όσο δουλεύαμε, όχι για διακοπές δικές μας, αλλά το βλέπω να έρχεται. Ειδικά που είναι μεγάλα και πληρώνουν εισητήρια κτλ.

Θα σου πω.....

Δηλαδη εκει που θα μεινουν θα περνανε καλυτερα απο το να ηταν μαζι σας??? καλα θα περνανε το καταλαβαινω....καλυτερα ομως??? εκει ειναι το λεπτο σημειο.

Εμεις οταν παμε διαμοπες διαλεγουμε οικογενειακα μερη και οαντα υοαρχουν και αλλα παιδακια για να παιξουν...η παμε παρεες ....και στην τελικη παιζει και μια χαρα και με τον αδερφο του ευτχως.

Φυσικα βλεπω να αλλαξαν καποια πραγματα για αυτο αλλαξαν και οι δραστηριοτητες μας....οταν ηταν μωρα εψαχνα ενα μερος ησυχο και καθαρο και αυτο ηταν αρκετο. Τωρα κοιταζω μερη με ενδιαφεροντα για παιδια

Με το δικο μου 8χρονο παιζουμε και στην παραλια , παιζουν και μονα τους την ωρα που εγω ειμαι πχ στην ξαπλωστρα, θα παιξουμε και κανα επιτραπεζιο , θα παιξουν και με αλλα παιδακια...,ολα στο ρπογραμμα ειναι. Δηλαδη στο χωριο οοοοολη μερα θα επαιζαν με τα παιδια??? θα γυρισουν σπιτι, θα ξεκουραστουν , θα περασουν χρονο και με τους παπουδες αντιστοιχο με αυτον που θα περναγαν με τους γονεις στις διακοπες

Εμεις ξυπναμε παιρνουμε πρωινο, περιμενουμε κανα διωρο που σε αυτο συνηθως βλεπουν λιγη τιβι η παιζουν μεταξυ τους και μετα παμε θαλασσα..... Εκει θα κατσουμε μεχρι αργα....στη θαλασσα οπως ειπα θα παιξουμε και μαζι, και μεταξυ τους και με αλλα παιδακια. Αν υπαρχουν δραστηριοτητες , που συνηθως υπαρχουν, θα τις κανουμε ειτε μαζι ειτε μονα τους. Θα γυρισουμε κατα τις 5 , θα φαμε , θα ξεκουραστουνε, θα μπανιαριστουμε και το απογευμα θα παμε τηνκαθιερωμενη βολτουλα.....Θ α δουμε διαφορα μερη καινουρια, θα φαμε κανα παγωτο, θα παμε και σε μερη που ειναι μονο για παιχνιδι και σε μερη που απλα ειναι ενδιαφερον να τα δεις....και το βραδακι νανι, ....εκει αρχιζει και ο προσωπικος μας χρονος με το ετερον ημισυ.

Ειπα και στην αρχη οτι γραφωωτην αποψη μου και δεν θα απολογηθω για αυτην ουτε βεβαια θελω να προκαλεσω καποιον αλλον να απολογηθει....οποτε μεμπτο δεν θα χαρακτηρισω το τι κανει ο καθε ενας. Σου αναλυω απλα τους λογους που δεν αποδεχομαι ας πουμε αυτην την πρακτικη Ειναι ενας αντιλογος στο οτι το ζευγαρι πχ δεν περναει καλα με τα παιδια.... Δεν το παιρνω σαν υποννοουμενο οτι μου τη λες πως ταχα δεν περναω καλα με τον αντρα μου

Η αποφαση μου νανπερναω το χρονο μου μαζι με τα παιδια μου βασιΕται στο οτι δεν τα θεωρω βαρος, ειμαι ευτυχισμενη μαζι τους, δεν προκαλουν προβλημα στη συζυγικη μου ζωη, περνανε καλυτερα και πιο ενδιαφερον μαζι μας απο το ναηταν με τους παπουδες, νιωθω πιο ησυχη οταν δεν ειναι χιλιομετρα μακρυα μου.

[Λαΐδα]

 

Δεν λέω ότι δεν περνάμε καλά και με με παιδιά, απλά ειναι διαφορετικό να περνάς καλά για εσένα και να κάνεις πράγματα για ενηλίκους που σου αρέσουν εσένα. Ίσως ήμουν και κακομαθημένη και είχα μάθει να με προσέχουν οι αντρες μου και εγώ να μην προσέχω άλλους....

 

Αρα το βασικο κριτηριο ειναι πως περναμε καλα ολοι μας....εγω οερναω καλυτερα με τα παιδια μου μαζι....η ελλειψη τους, απο τη στιγμη που τα εκανα, θα εκανε τις διακοπες μου λειψες. Το ιδιο και στον αντρα μου.....αν με πιεζε να τα αφησουμε δεν θα το εκανα ποτε οποιο και αν ηταν το κοστος. Ευτυχως ομως ταιριαξαμε και εκει.

Απο την αλλη τα παιδια περνανε καλυτερα μαζι μας.....Καμια φορα μου λενε ΄μαμα ο ταδε μενει στη γιαγια του οταν η μαμα του ειναι διακοπες ΄....και μου το λεει με λυπημενη αισθηση ... Δεν το διαννοειται καν οτι μπορει να τυχει σε αυτον.

 

Οποτε με δυο στα δυο η αποφαση ειναι αυτη που ακολουθουμε

[AthinaP]

Διακοπές με άλλες παρέες δικές μας πράγματι είναι από τις καλύτερες που κάνουμε, αλλά δεν θέλουμε να δεσμεύσουμε όλες τις καλοκαιρινές διακοπές έτσι, γιατί ειναι και μέρη που θέλω να επισκευτώ και για διάφορους λόγους δεν μπορούν οι άλλοι. Δηλαδή λόγω της παρέας έχει τύχει να συμβιβαστούμε λίγο στο μέρος και δεν το μετανιώνουμε, αλλά θέλουμε να πηγαίνουμε και σε άλλα μέρη μέσα σε ένα καλοκαίρι.

 

Το θέμα του βραδυνού ύπνου είναι ένα ζήτημα, και πράγματι είναι κάπως πιο χαλαρά τα πράγματα ΑΝ έχουμε ανοιχτεί οικονομικά και πάρουμε διαμερισματάκι. Αλλιώς... δεν μου φαίνεται και το πιο ρομαντικό σενάριο. Άλλος ένας συμβιβασμός που λες και στις διακοπές κάπου υποχωρείς...

 

Η φάση που περνάμε τώρα, μου φαίνεται ότι ναι, για τα παιδιά μετράνε άλλα πράγματα. Έχουν ένα καλοκαίρι να μάθουν καινούργιες μαγκιές για να εντυπωσιάσουν τους κανονικούς φίλους τους του χειμώνα και έχουν καταλάβει προ πολλού ότι δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να περνάνε χρόνο για να τελειοποιηθούν σε αυτό! Δεν μπορώ να θυσιάσω τα δικά μου θέλω με γνώμονα τα παιδιά να έχουν παρέες, όπως είπα οι δικές μας συνθήκες είναι ιδιαίτερες ίσως και έτυχε η παρέα η σωστή των παιδιών να είναι εκεί που περνάει τα καλοκαίρια η γιαγιά με τις φίλες της. Και ναι, περνάνε περισσότερη ώρα έξω, γιατί είναι στο βουνό και δεν χάνουν πολλή ώρα σε διαδικασίες ντυσίματος, ξεπλύματος, ντους, μάζευε-ξεμάζευε, εστιατόριο, πήγαινε στην τάδε παραλία που θέλει να δει ο μπαμπάς ή η μαμά. Στο χωριό, στο κατώφλι βγαίνουν από το πρωί και μαζεύονται το βράδυ για μπάνιο-ύπνο και το μεσημέρι παίζουν μέσα, να μην ενοχλούν τη γειτονιά. Η γιαγιά φροντίζει να έχουν να φάνε κατά διαστήματα, πετάγονται να βάλουν κάτι στο στόμα τους και αυτό είναι όλο. Μπορεί και να ενθουσιάστηκαν φέτος γιατί ήταν κάτι καινούργιο για αυτά και διαφορετικό, δεν νομίζω όμως. Γενικά βλέπω ότι μετράει για αυτά να έχουν παρέα με παιδάκια και όσο το δυνατό λιγότερο διαδικαστικά - που και για αυτά βεβαίως φροντίζαμε όταν κάναμε διακοπές όλοι μαζί, αλλά όπως και να το κάνουμε, τα ξενοδοχεία και οι παραλίες ένα διαδικαστικό το έχουν.

[Χαρα-Μαρια2]

Αρα το βασικο κριτηριο ειναι πως περναμε καλα ολοι μας....εγω οερναω καλυτερα με τα παιδια μου μαζι....η ελλειψη τους, απο τη στιγμη που τα εκανα, θα εκανε τις διακοπες μου λειψες. Το ιδιο και στον αντρα μου.....αν με πιεζε να τα αφησουμε δεν θα το εκανα ποτε οποιο και αν ηταν το κοστος. Ευτυχως ομως ταιριαξαμε και εκει.

Απο την αλλη τα παιδια περνανε καλυτερα μαζι μας.....Καμια φορα μου λενε ΄μαμα ο ταδε μενει στη γιαγια του οταν η μαμα του ειναι διακοπες ΄....και μου το λεει με λυπημενη αισθηση ... Δεν το διαννοειται καν οτι μπορει να τυχει σε αυτον.

 

Οποτε με δυο στα δυο η αποφαση ειναι αυτη που ακολουθουμε

 

Ειμαστε ακριβως ιδια περιπτωση. Περναμε καλυτερα ετσι.

 

Θα ηθελα ομως να προσθεσω ενα στοιχειο, σε συνδεση με κατι που ειχε αναφερθει σελιδες πισω: εχω οπως διαβασα και αλλες, μητερα που με αφηνε να φυγει διακοπες και με πειραζε οπως ανεφεραν κι αλλες. Δεν με πειραζε λοιπον το που με αφηνε και αν ειχε αλλα παιδια. Με πειραζε το οτι δεν μου εδειχνε οτι μπορει να περασει καλα μαζι μας. Αυτο περναει στα παιδια- η εννοια οτι δεν τα θελεις γιατι ειναι εμποδιο. Αυτο το σημειο πρεπει να προσεξει ο γονιος. Γι αυτο και την παιρνω παντου μαζι, κι αν δεν την παρω και εξασφαλιζω οτι περναει καλα (μιλαω για 1-2 ωρες, οπως εχω πει διακοπες δεν θελω) και επισης συντομα μετα, την παιρνω καπου να περασουμε καλα, μαζι. Το λαθος που εκανε η μητερα μου, ειναι οτι αμεσως μετα, αρχιζε η ρουτινα-χωρις διασκεδαση και για εμενα.

 

Και μεχρι σημερα, ειναι ιδια. Μου ειπε "παμε Λονδινο, που εχω να παω 3 χρονια?" Της λεω "ναι, να παρουμε μαζι και την εγγονη σου". Και η απαντηση: "α, καλα, πηγαινετε μονες σας τοτε, εγω θα παω με καμμια φιλη μου".....

[AthinaP]

Η μαμά μου δεν ήταν καθόλου έτσι, μετά της βγήκε να σεργιανάει με τις φιλες της! Όταν ήταν μικρή και μικρή όχι αστεία, τα νιάτα της έφαγε, δεν έδειχνε να θέλει να περάσει χρόνο μακριά από όλους και από όλα! Εμένα με έστελνε μακριά, χωρίς να ρωτήσει, αλλά δεν είχα καμία αντίρρηση, μου άρεσε πολύ. Και εκεί που με άφηνε η μαμά αισθανόμουν περιζήτητη, ότι ήθελαν την παρέα μου, ότι δεν το έκαναν σα χάρη στη μαμά, αλλά απλά περνούσαμε όλοι καλά. Ερχόντουσαν παρέες από το εξωτερικό ακόμα και με είχαν πώς και πώς. Και γενικά έβλεπα μια πλούσια ζωή που σαν παιδί μιας κανονικής μαμάς που κοιτάει αν διάβασαν τα παιδιά της και αν σιδέρωσε, δεν είχα στο σπίτι.

 

Ήταν και άλλες εποχές, που δεν συνηθιζόταν να παίρνει άδεια ο μπαμπάς και να πηγαίνει όλη η οικογένεια κάπου μακριά σε ξενοδοχεία. Θέλω να πω, δεν είναι απαραίτητο να κοιτάμε τη μητέρα μας ως παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή.

 

Πάντως η διευκρίνιση που έκανες με έβαλε σε σκέψεις. Νομίζω το εξέφρασες πολύ εύγλωττα.

 

Η σχέση με τα παιδιά είναι λίγο αμφίδρομη, νομίζω υπάρχει χημεία, υπάρχουν συνθήκες που μπορεί να δημιουργήσουν, μια αλλοτρίωση να το πω; Και εμένα με σοκάρει κατά βάθος να αφήνει η μαμά το παιδί της, αν εκείνο ειδικά δείχνει ότι δεν περνάει καλά.

 

Από την άλλη έχει και καλά να έχει κάποιος μαμά με ενδιαφέροντα, δεν είναι μόνο μειονεκτήματα αυτή η κατάσταση.